2025 Euroleague Playoffs: Χωρίς οίκτο

Tα vibes για μια ιστορικού χαρακτήρα περίοδο Playoffs είναι παντού στην ατμόσφαιρα. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός ρίχνονται στη μάχη, θέλοντας να χτυπήσουν πρώτοι, δυνατά και χωρίς οίκτο. Οι πύλες ανοίγουν απόψε και αυτή είναι η καλύτερη ανάλυση των τεσσάρων ζευγαριών, στον δρόμο για το F4. 

Γράφει ο “77”

Τα γιασεμιά του Απρίλη μύρισαν, ώρα για Euroleague playoffs!

Έχετε ακούσει και διαβάσει πολλά στις μέρες που προηγήθηκαν. Άρθρα, αναλύσεις, pods αλλά και σχόλια εδώ που στέκονται εύκολα δίπλα σ’ όλα τα παραπάνω. Θα προσθέσω κι εγώ τις δικές μου σκέψεις.

Μια σύντομη αναδρομή των 76 ως τώρα σειρών (οι 60 με το τωρινό format των best of 5) απ’ τη σεζόν 2004/05 και μετά. Πέρσι είχαμε τις δυο πρώτες φορές που φιλοξενούμενοι κέρδισαν σε game 5 μετά από 19 σερί προκρίσεις των γηπεδούχων.

• Απ’ τις 60 σειρές bestof 5, οι 15 (25%) κρίθηκαν με sweep (14-1 υπέρ των ομάδων με πλεονέκτημα έδρας), οι 24 (40%) έφτασαν μέχρι το game 4 (14-10 υπέρ των ομάδων με πλεονέκτημα) και 21 (35%) οδηγήθηκαν στο game 5 (19-2 το αντίστοιχο στατιστικό).
• Εδώ η αποτελεσματικότητα των 29 ομάδων που έχουν έστω μία παρουσία σ’ αυτή τη φάση συνολικά bestof 3 και bestof

• Στις bestof 5, ο νικητής του game 1 πήρε τελικά την πρόκριση στις 50 απ’ τις 60 σειρές.
• Ανατροπή από 0-2 είχαμε μόνο 1 φορά απ’ τις 30 που προέκυψε, την προπέρσινη της Ρεάλ με τους τόσους αστερίσκους.
• Απ’ τις 51 σειρές που βρέθηκαν στο 2-1 μόνο 7 απ’ αυτές γύρισαν τούμπα.
• Οι ομάδες με πλεονέκτημα έδρας επικράτησαν στις 47 απ’ τις 60 σειρές bestof
• Εδώ οι παρουσίες των 50 προπονητών στις συνολικά 76 σειρές που έχουν παιχτεί (60 bestof 5 και 16 bestof 3). Φέτος θα έχουμε καιτρειςrookies. Σπανούλης, Σπλίτερ και Πεναρόγια. Οι δύο πρώτοι στην παρθενική τους σεζόν στη λίγκα.

Η σύνθεση των «8» φέτος έχει 4 ζευγάρια από ισάριθμες λίγκες αλλά κανέναν εμφύλιο. Δυο δικές μας, δυο ισπανικές, δυο τούρκικες και δυο απ’ τη Γαλλία για πρώτη φορά στην ιστορία της Euroleague.

Εκεί γύρω στα μέσα Φλεβάρη ήμουν πεπεισμένος πως η 4άδα του F4 είχε κλειδώσει. Οι δυο δικοί μας, η Φενέρ κι η Μονακό έμοιαζαν στα μάτια μου αρκετά μπροστά απ’ τις υπόλοιπες. Δεν έβλεπα ποιος απ’ τους παρακάτω θα μπορούσε να τους αποκλείσει σε σειρά παιχνιδιών. Δυο μήνες μετά, δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση αν έχουμε ακόμη και δύο ηχηρούς αποκλεισμούς.

Σ’ αυτούς τους δύο μήνες έχουν μεσολαβήσει πολλά δημιουργώντας νέα δεδομένα. Φαβορί μπορεί να παραμένουν οι ομάδες με την έδρα αλλά σε καμία περίπτωση πλέον δεν χαρακτηρίζονται ακλόνητα. Τα προβλήματά τους, το δυνατό finishκάποιων απ’ τους από κάτω, η συγκυρία της φόρμας και τα ερωτηματικά για σημαντικούς παίκτες που θα προσπαθήσουν να επανέλθουν από τραυματισμούς σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία διαμορφώνουν ένα ρευστό σκηνικό.

MONACO – BARCELONA

Μακράν το πιο μυστήριο ζευγάρι. Το πιο δυσανάγνωστο.

Προϊστορία με μεταξύ τους αναμετρήσεις σε playoffδεν υπάρχει, άλλωστε η Μονακό μόλις την τελευταία 4ετία έχει ανέβει στο παλκοσένικο της Euroleague. Φέτος, πάντως, μετράει την 4^η συνεχή φορά που θα είναι παρούσα σ’ αυτή τη φάση μετρώντας και μια πρόκριση σε F4. Και τις τρεις προηγούμενες φορές οι σειρές της πήγαν σε game 5. Η Μπάρτσα, απ’ την άλλη, είναι ένα απ’ τα ισχυρότερα brandsτης λίγκας με παρουσίες σε playoff και F4.

Στη regular seasonείχαμε δυο εύκολες και εμφατικές νίκες για τους «μπλαουγκράνα», μία νωρίς στη Βαρκελώνη κόντρα στη Μονακό του Ομπράντοβιτς και μια στις αρχές Γενάρη στο πριγκιπάτο απέναντι σ’ αυτή του Σπανούλη.

https://www.youtube.com/watch?v=kKqQomtuXFE

 

Οι δυο ομάδες μπαίνουν στο κρισιμότερο κομμάτι της σεζόν σε αρκετά διαφορετική κατάσταση. Οι Μονεγάσκοι τελείωσαν τη regular season με σκαμπανεβάσματα και κάμποση αμφιβολία να τους συνοδεύει ως προς τη δυνατότητά τους να παρουσιάσουν σε σταθερή βάση την καλύτερη εκδοχή του παιχνιδιού τους. Στον αντίποδα, η Μπάρτσα χτυπημένη από πολύ νωρίς με σοβαρούς τραυματισμούς βασικών παικτών έκανε ένα εντυπωσιακό ντεμαράζ επιδεικνύοντας μια μάλλον απροσδόκητη αντοχή στις αντιξοότητες και υψηλό βαθμό συσπείρωσης αξιοποιώντας παίκτες που βρίσκονταν πιο πίσω στο rotation. Τα παραπάνω πιστώνονται στον Πεναρόγια για τον οποίο το κλίμα στη Βαρκελώνη φαίνεται να αντιστρέφεται μετά από μια παρατεταμένη περίοδο αμφισβήτησης.

Οι σταθμοί στη μέχρι τώρα πορεία

Στη φετινή πορεία της Μονακό υπήρξαν δυο σταθμοί. Ο πρώτος αφορά την αλλαγή στον πάγκο με την αντικατάσταση του Σάσα Ομπράντοβιτς απ’ τον Σπανούλη κι ο άλλος την προσθήκη του Τάις ο οποίος συμπλήρωσε με τον ιδανικότερο τρόπο το διαπιστωμένο κενό στη θέση «5». Οι Μονεγάσκοι μετά την έλευση του Γερμανού διαθέτουν ένα απ’ τα πληρέστερα ρόστερ της λίγκας είτε ποιοτικά με το εύρος των δεξιοτήτων των παικτών είτε ποσοτικά με το βάθος. Παράλληλα, ο νέος coachέχει αλλάξει ως ένα βαθμό την προσέγγιση της ομάδας και στις δυο μεριές του γηπέδου. Μετά το αρχικό πουσάρισμα, ωστόσο, παρατηρείται μια αστάθεια που έθεσε σε αμφισβήτηση το σχεδόν εξασφαλισμένο αβαντάζ της έδρας οδηγώντας την ομάδα σ’ έναν τελικό την τελευταία αγωνιστική απέναντι στην ASVEL.

Στη Βαρκελώνη οι σταθμοί της φετινής πορείας αφορούν αποκλειστικά τις αλλεπάλληλες απώλειες παικτών. Πρώτα ο κομβικός Λαπροβίτολα που έχασε όλη τη σεζόν και η αποτυχημένη απόπειρα να αντικατασταθεί (για λίγο ο αταίριαστος Νέτο και μετά κανείς…), μετά τα προβλήματα του Βέσελι με τα συνεχή μέσα – έξω (πρόσφατα επέστρεψε αποτελώντας άγνωστο Χ ως προς το βαθμό ετοιμότητάς του), η απώλεια του Νούνιεζ που αδυνάτισε ακόμη περισσότερο την ήδη λειψή στελέχωση στον «1» και φυσικά η πρόσφατη σοβαρή ζημιά του Μέτου σε χρονικό σημείο που δεν επιτρεπόταν αλλαγή.

Φαβορί στη σειρά είναι αναμφισβήτητα η Μονακό υπό οποιοδήποτε πρίσμα κι αν το δει κανείς. Αλλά είναι πολλές οι μεταβλητές που μπορούν να καθορίσουν την κατάληξη. Μην ξεχνάμε πως στους πάγκους θα βρεθούν δυο rookies σε playoff κι αυτό από μόνο του αποτελεί έναν ακόμη αστάθμητο παράγοντα.

Το backcourt της Μονακό και τα πόδια των γκαρντ των Καταλανών

Ο Σπανούλης έχει στα χέρια του μια πλήρη γραμμή γκαρντ με 5 παίκτες που συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Συχνά καταφεύγει σε 5άδες με ταυτόχρονα τρεις απ’ αυτούς στο παρκέ ποντάροντας στην ευρεία γκάμα χαρακτηριστικών που του προσφέρουν. Ο Τζέιμς βαδίζοντας στα 35 πια έχει εδώ και 2-3 χρόνια που ξεδιπλώνει το δημιουργικό του ταλέντο μιας και η αθλητικότητα αρχίζει σιγά σιγά να φθίνει. Ο Αμερικανός παίζει πλέον το παιχνίδι περισσότερο με το μυαλό και λιγότερο με το ένστικτο αποτελώντας τον άξονα γύρω απ’ τον οποίο περιστρέφεται η επίθεση της Μονακό. Όλο και λιγότερες οι προσπάθειες να τελειώσει με επαφή κοντά στο καλάθι, πολλά mindrange, ακόμη περισσότερα pullups απ’ τα 7-8 μέτρα και μπόλικο διάβασμα του παιχνιδιού μετά τα πολλά ball screens που παίρνει.

Δίπλα του συμπληρώνουν ο Οκόμπο με το κάθετο παιχνίδι, την εκτελεστική δεινότητα αλλά και τη ροπή στο λάθος. Ο Λόιντ με spot shoot,off ball κίνηση,άμυνα και παιχνίδι με την μπάλα ως δευτερεύων δημιουργός. Ο Νικ ο οποίος απουσίασε στο πρώτο μισό της σεζόν αλλά δείχνει στην επιστροφή του πως είναι πλέον μακριά απ’ τα prime του. Και φυσικά ο Στράζελ. Ο Γάλλος έχει κάνει φέτος ξεκάθαρο stepup, σουτάρει αξιόπιστα από μακριά βοηθώντας πολύ στο διαπιστωμένο από πέρσι προβληματικό spacingτης ομάδας και πιέζοντας εξαιρετικά την μπάλα στην άμυνα.

Εδώ, λοιπόν, εστιάζεται το πρώτο testγια τον Πεναρόγια. Η λειψή περιφερειακή γραμμή ειδικά μετά την απώλεια του Λαπροβίτολα, το φιάσκο με Νέτοκαι λιγότερο η πρόσφατη ιστορία με τον νεαρό Σαρ, έχουν επιβαρύνει τους τρεις που απέμειναν (Σατοράνσκι, Πάντερ, Μπριθουέλα). Αν συνυπολογιστούν και οι αμυντικές αδυναμίες των πενταριών πλην Βέσελι, τότε καταλήγουμε στο πρώτο μεγάλο πρόβλημα για τον coach. Στην προσπάθειά του να βρει λύσεις, αναγκάζεται συχνά – πυκνά να καταφύγει σε σχήματα με έναν pointguardκαι τους Άντερσον – Αμπρίνες στα φτερά προσπαθώντας να ματσάρει τις ελλείψεις στο backcourt.Αυτά τα σχήματα βέβαια αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην επίθεση όσο κι αν μετά την απώλεια του Λαπροβίτολα και την μην αντικατάστασή του με κάποιον που να δημιουργεί απειλώντας με σουτ μετά από ντρίπλα, η επίθεση έχει προσανατολιστείς σε playsμε κίνηση μακριά απ’ την μπάλα. Το μοτίβο αυτό σπάει συνήθως με τον Πάντερ και την ικανότητά που τον διακρίνει να εκτελεί pullups. Γι’ αυτό για κάποια λεπτά μπορεί να δούμε τον Αμερικανό στον «1».

Οι Καταλανοί διακρίνονται από υψηλό αμυντικό IQαλλά εδώ στις σκυλομαχίες των playoffθα τεσταριστούν η σκληράδα, η ενέργεια κι οι αντοχές τους. Μην ξεχνάμε πως η Μονακό παρά τη βελτίωση επί ημερών Σπανούλη στο δημιουργικό κομμάτι, παραμένει μια ομάδα που βασίζεται κατά κανόνα στην προσωπική φάση. Ένα στοιχείο που εξηγεί και το ότι δεν κάνει εύκολα το λάθος στερώντας ευκαιρίες για το αγαπημένο transitionτων «μπαλουγκράνα».

Η κατάσταση του Βέσελι

Ο Τσέχος μετά την εκπληκτική περσινή του χρονιά, ταλαιπωρήθηκε φέτος από τραυματισμούς. Ο τελευταίος, δε, τον άφησε εκτός για το τελευταίο τρίτο της regularseasonεπιστρέφοντας στο κλείσιμο με την Βίρτους. Μετά τη σοβαρή ζημιά του Μέτου, ο καλός Βέσελι είναι υπεραπαραίτητος στον Πεναρόγια αν η Μπάρτσα θέλει να διεκδικήσει την πρόκριση. Οι Φαλ και Ερνάνγκομεζ δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να σταθούν απέναντι στον Τάις, η δε αμυντική τους συμπεριφορά στο p’n’r’ μπορεί να εξελιχθεί σε μεγάλη πληγή.

Ο Βέσελι, λοιπόν, πρέπει να σταθεί στο πλευρό του καταπληκτικού Τζαμπάρι Πάρκερ ώστε οι «μπλαουγκράνα»να αντέξουν σε μια σειρά που δείχνει πως θα τραβήξει σε μάκρος.

Τα spot up 3s της Μονακό

Καταλυτικός παράγοντας στην επιθετική παραγωγή της Μονακό αποτελούν τα ποσοστά στα στατικά τρίποντα που παράγονται κυρίως μέσω του p’n’r’. Είτε με τις kick out του χειριστή, είτε μέσω του shortrollτου Τάις προκύπτουν σουτ για τους παίκτες των τριών ενδιάμεσων θέσεων. Κι εκεί βρίσκουμε τους Ντιαλό και Μπλοσομγκέιμ των οποίων η αποτελεσματικότητα σ’ αυτά τα σουτ είναι συζητήσιμη. Οι δυο αθλητικοί forwardsτου Σπανούλη είναι κομβικοί για την αμυντική προσπάθεια της ομάδας οπότε η παρουσία τους για αρκετά λεπτά στο παρκέ κρίνεται αναγκαία. Ωστόσο, αυτά θα εξαρτηθούν κι απ’ το πόσο καλά θα σουτάρουν την μπάλα σ’ αυτά τα στατικά σουτ που θα τους δώσει στοχευμένα η αντίπαλη άμυνα. Εδώ ο coachμε την άφιξή του στο Πριγκιπάτο έψαξε τη λύση εκ των έσω αυξάνοντας αρχικά τα λεπτά του Μπράουν χωρίς όμως αποτέλεσμα και στη συνέχεια την ένταξη στο rotation του Τάρπεϊ ο οποίος μπορεί να δώσει άμυνα και αξιοπιστία στα spotτρίποντα.

Η άμυνα των Μονεγάσκων

Θα την χαρακτήριζα ανυπόμονη, ρισκαδόρικη και ασταθή. Ενώ υπάρχουν παίκτες τα χαρακτηριστικά των οποίων μπορούν να αξιοποιηθούν για ένα top αμυντικό αποτέλεσμα, το ομαδικό performanceτης ομάδας έχει μεγάλες διακυμάνσεις. Υπάρχουν σημαντικά διαστήματα μέσα στα παιχνίδια όπου η άμυνα προσεγγίζει το ιδανικό κι άλλα που καταρρέει μοιάζοντας φυγόπονη και βιαστική. Θα δοκιμαστεί στο transitionτων Καταλανών ειδικά εκτός έδρας αλλά και στον έλεγχο των δράσεων μακριά απ’ την μπάλα όπου εντοπίζεται το δυνατό σημείο των Καταλανών.

Επιπλέον, στα διαστήματα που είναι στον πάγκο ο Τάις και στο «5» βρίσκεται συνήθως ο Ζαϊτέ και σπανιότερα ο Μοτιεγιούνας, δεν υπάρχει η απαιτούμενη ισορροπία. Σ’ αυτά τα διαστήματα αναμένεται ο Πεναρόγια να δώσει μπάλες στον Πάντερ για να πιέσει με pull up.

Ο βαθμός ανταπόκρισης των Μπριθουέλα και Πάρα

Η Μπάρτσα έχει αποδεκατιστεί. Τα κενά δεν καλύφθηκαν είτε από αστοχία είτε επειδή δεν υπήρχε χρονικά η δυνατότητα. Οπότε, ο coachαναγκαστικά στράφηκε στους παίκτες που βρίσκονταν πιο πίσω στο rotation. Οι δυο διεθνείς Ισπανοί (Μπριθουέλα – Πάρα) ανταποκρίθηκαν στην κλήση με τον πρώτο ειδικά να κάνει καταπληκτικό δεύτερο μισό παίζοντας και ως «1». Ίσως το highlightτου στη σεζόν να είναι το ματς στο Πριγκιπάτο όπου έσπασε τα κοντέρ. Έχοντας κι οι δυο την ευχέρεια να καλύπτουν δύο θέσεις (1-2 ο Μπριθουέλα, 3-4 ο Πάρα) πρόσφεραν ευελιξία στον προπονητή τους κερδίζοντας ρόλο και χρόνο. Κατά μία έννοια ήταν οι κύριοι εκφραστές της προσπάθειας του Πεναρόγια να συσπειρώσει το γκρουπ ώστε να υπερβεί τις αντιξοότητες. Το αν και κατά πόσο θα συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο, θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τις αντοχές των Καταλανών.

Η συμπεριφορά της Μπάρτσα ως outsider

Στη Βαρκελώνη είναι διαχρονικά αλλεργικοί στην πίεση κάτω απ’ την οποία συχνά λυγίζουν. Ότι τους είχαν οι περισσότεροι ξεγραμμένους μετά τις τόσες απώλειες, μάλλον τους βοήθησε να δουλέψουν χωρίς απαιτήσεις. Είναι ξεκάθαρο πως σ’ αυτή τη σειρά θα παίξουν απελευθερωμένοι ως outsider καθώς τίποτα δεν θα τους προσάψει κανείς αν αποκλειστούν. Λίγες ομάδες θα άντεχαν τόσες αναποδιές. Αυτό το στοιχείο τους κάνει πιο επικίνδυνους.

Η τελευταία (;) ευκαιρία του Μάικ ως leader

Ο Τζέιμς έχει ριζώσει πλέον στο Μονακό μετρώντας φέτος την 4^η σερί του σεζόν. Παρόλο που αυτή είναι η χειρότερή του συγκριτικά με τις τρεις προηγούμενες, ηγείται του γκρουπ και θα κληθεί να το οδηγήσει στο F4. Ίσως να είναι η τελευταία του φορά σε τέτοιο ρόλο. Του χρόνου θα πατάει στα 36, τη στιγμή που η ονοματολογία καλά κρατεί για τους παίκτες που φέρεται να θέλει ο Σπανούλης στο ρόστερ για το καλοκαίρι. Αν μείνει ο Αμερικανός, η λογική λέει πως θα έχει μειωμένο ρόλο. Φέτος είναι η ευκαιρία του να εδραιωθεί ως legend της λίγκας οδηγώντας την ομάδα του στο ραντεβού του Μάη. Η σειρά που έκανε πέρσι κόντρα στη Φενέρ δεν ήταν καλή κι ο αποκλεισμός έστω και οριακά πλήγωσε την ομάδα. Δεν θέλει φέτος να γίνει μέρος ενός déjà vu.

Εκτίμηση : Θα πάρω Μονακό στα 5 ματς. Επειδή εκτιμώ πως η σειρά θα είναι αμφίρροπη και θα πάει μακριά, δύσκολα βλέπω την Μπάρτσα να αντέχει με τόσες λίγες λύσεις.

 

PANATHINAIKOS – EFES

Μεγάλο ζευγάρι με κεντρικό πρόσωπο τον coachΑταμάν. Η Εφές επιστρέφει μετά από δυο χρόνια σε playoffκαι θα βρει απέναντί της τον άνθρωπο με τον οποίο έπαιξε τρεις σερί τελικούς κατακτώντας δυο φορές τον τίτλο.

Οι δυο ομάδες συναντώνται ξανά μετά από 20 χρόνια σε playoff. Για να βρούμε την προηγούμενη πρέπει να πάμε πίσω στη σεζόν 2004/05 όπου κατέληξε στο F4 της Μόσχας και το μεγάλο κάζο της ΤΣΣΚΑ του Ντούντα. Οι «πράσινοι» επικράτησαν με 2-1 παίρνοντας την πρόκριση απέναντι στην ομάδα του Μαχμούντι και των Σόλομον, Ντόμερκαντ, Πρκάτσιν, Αρσλάν κλπ.

https://www.youtube.com/watch?v=rupobBrBdK4

Στον Παναθηναϊκό έκατσε η χειρότερη δυνατή αντίπαλος κρίνοντας απ’ την φόρμα των ομάδων στο τελευταίο δίμηνο της regularseason. Η Έφες έτρεξε ένα 8-0 μετά την εύκολη ήττα στο ΟΑΚΑ επιβιώνοντας σε διαφορετικής φύσης παιχνίδια. Μπορεί καμιά απ’ τις ομάδες που αντιμετώπισε να μην ήταν στην πρώτη 6άδα, ωστόσο ότι έκανε το απόλυτο και με κάμποσα κλειστά ματς πιστοποιεί το καλό της momentum.

Οι δυο ομάδες μοιράστηκαν τις νίκες στις έδρες τους. Από μια εύκολη επικράτηση για την κάθε μια.

Οι σταθμοί στη μέχρι τώρα πορεία

Ο Παναθηναϊκός τελείωσε τη regular season χωρίς να κινδυνεύσει το κεκτημένο του πλεονεκτήματος έδρας. Η απώλεια του Λεσόρ ήταν ένα σοκ για τον οργανισμό κι ανάγκασε τον coachνα αναπροσαρμόσει σημαντικά κομμάτια της επιθετικής και της αμυντικής του τακτικής. Η ομάδα δεν έχασε απλά έναν σημαντικό πυλώνα του παιχνιδιού της. Έχασε μια μονάδα που αντιπροσώπευε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το μαχητικό πνεύμα και την ξέχειλη αυτοπεποίθηση, στοιχεία που σφράγισαν την περσινή σεζόν. Οι «πράσινοι» χωρίς τον Λεσόρ χρειάστηκε να αλλάξουν δέρμα και τηρουμένων των αναλογιών ανταποκρίθηκαν πολύ καλά φτάνοντας εδώ με το πολύτιμο αβαντάζ του ΟΑΚΑ στα χέρια. Νομίζω πως η δύναμη της έδρας θα χρειαστεί περισσότερο από κάθε άλλη φορά καθώς η ομάδα σ’ αυτό το σημείο της σεζόν έχει ερωτηματικά να τη συνοδεύουν.

Η Έφες, απ’ την άλλη, προχώρησε στα μισά του δρόμου στην σχεδόν προεξοφλημένη αντικατάσταση του Μιγιάτοβιτς επιλέγοντας τον Μπάνκι για να καθοδηγήσει το γεμάτο ταλέντο γκρουπ. Ο Ιταλός (επιστρέφει σε playoffsμετά το 2014 όταν βρέθηκε εκεί με την Αρμάνι και τη χαμένη σειρά απ’ τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Μακάμπι με την αξέχαστη χαμένη βολή του Λάνγκφορντ στο game 1 στο “Forum”σχεδόν σε νεκρό χρόνο) στο finishτης regular seasonκατάφερε να βρει τον τρόπο βελτιώνοντας το παιχνίδι των Τούρκων. Μένει να φανεί αν αυτή η αισθητή αλλαγή είναι ικανή να την βγάλει νικήτρια στο ματσάρισμα με τον πρωταθλητή. Το σίγουρο είναι πως θα χρειαστεί να αποφύγει τα νεκρά διαστήματα κατά την διάρκεια των οποίων εξαφανίζεται ολοκληρωτικά απ’ το γήπεδο χάνοντας μεγάλες διαφορές. Το είδαμε και σε μερικά απ’ τα 8 σερί νικηφόρα ματς της τελικής ευθείας.

Το αμυντικό performance των «πράσινων»

Η άμυνα του ΠΑΟ σε κανένα σημείο της σεζόν δεν προσέγγισε τα περσινά επίπεδα. Ακόμη και με τον Λεσόρ παρόντα, πολύ περισσότερο με τον Γάλλο εκτός. Θα έλεγα, λοιπόν, πως υπήρξε μια μεταστροφή με μεγαλύτερη έμφαση στο επιθετικό μισό και σποραδικά διαστήματα με υψηλού επιπέδου αμυντικό performance. Σαν να επαναπαύτηκε η ομάδα στο γεμάτο επιθετικό της οπλοστάσιο κάνοντας εκπτώσεις στα μετόπισθεν και μια νοοτροπία ότι «no matter what στο τέλος εμείς θα κερδίσουμε».

Οι «πράσινοι» επιτρέπουν το 2^ουψηλότερο ποσοστό ευστοχίας σε τρίποντα του αντιπάλου (η Έφες είναι στο top-3 σε %3pt made), είναι τελευταίοι στο AST% των αντιπάλων επιτρέποντας το υψηλότερο ποσοστό FGsμετά από ασίστ δείγμα των μέτριων αμυντικών τους συνεργασιών, αντιμετωπίζουν όλη τη χρονιά πρόβλημα στο αμυντικό transition και στην άμυνα στο κεντρικό p’n’r’ενώ είναι χαμηλά και στο ποσοστό των λαθών που προκαλούν στον αντίπαλο. Θα είναι μεγάλο ρίσκο οποιαδήποτε απόπειρα να προσεγγιστεί η σειρά με στόχο να οδηγηθούν τα παιχνίδια σε outscoreμε 90+ πόντους. Ο ΠΑΟ πρέπει να κατεβάσει τους επιθετικούς δείκτες της Έφες για να έχει το κουμάντο της σειράς.Η τριάδα Γκραντ – Χουάντσο – Όσμαν έχει μπροστά της ΤΗΝ αποστολή.

Ο Κέντρικ Ναν

Ο Αμερικανός κάνει αδιανόητη χρονιά, στο τελευταίο δε κομμάτι της regularseasonπαίζει και για τον Σλούκα. Μόνο με τις οργιαστικές χρονιές του Λάρκιν μπορεί να συγκριθεί. Ο βαθμός εξάρτησης της επίθεσης της ομάδας απ’ τον Ναν αυξανόταν όσο η σεζόν προχωρούσε. Ειδικά χωρίς τον Λεσόρ που αποτελούσε πυλώνα στο επιθετικό μισό προσφέροντας την απαραίτητη ισορροπία με παιχνίδι μέσα κι έξω και την κάμψη του Σλούκα. Είτε από επιλογή είτε αναγκαστικά, ο Αταμάν έχει τοποθετήσει στις πλάτες του Αμερικανού ένα πολύ μεγάλο βάρος της επιθετικής παραγωγής και βασίζει πάνω του πολλά.

Το ερώτημα είναι αν

ο Ναν μπορεί να οργιάσει και σε μια τόσο απαιτητική σειρά παιχνιδιών απέναντι στον ίδιο αντίπαλο κάθε δυο μέρες. Είναι βέβαιο πως ο Μπάνκι θα μελετήσει το ματς της regularseasonστο ΟΑΚΑ όπου ο Αμερικανός σμπαράλιασε την τουρκική άμυνα καθαρίζοντας με συνοπτικές διαδικασίες τη νίκη στο 4^ο δεκάλεπτο. Έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα προσεγγίσει το μαρκάρισμα στον Αμερικανόμε δεδομένο πως η ομάδα του επιτρέπει στους αντιπάλους ένα απ’ τα υψηλότερα ποσοστά πόντων σε mindrange. Να δούμε αν θα θελήσει να του πάρει την μπάλα απ’ τα χέρια τζογάροντας αλλού (Οσμάν, Γκραντ, Χουάντσο) ή αν θα τον οδηγήσει μέσα με τους αθλητικούς του centersνα τον περιμένουν. Ο Ναν σε κάθε περίπτωση έχει εμφανίσει σημαντική βελτίωση στο decision making και στον τρόπο που διαβάζει πλέον την αντίπαλη άμυνα.

Η «πράσινη» frontline

Εκτιμώντας τα δεδομένα του ζευγαριού καταλήγω πως βασικός παράγοντας για την εξέλιξη θα είναι ο Γκέιμπριελ. Τα χαρακτηριστικά του Νοτιοσουδανού είναι υπεραπαραίτητα. Η Έφες έχει μια γεμάτη γραμμή ψηλών με παίκτες που αλληλοσυμπληρώνονται. Πουαριέ και Οτούρου προσφέρουν αθλητικότητα, ενέργεια, παιχνίδι πάνω απ’ τη στεφάνη, δραστηριότητα στο lowpost και p’n’r’. Σμιτς, Οσμάνι και Γουίλις postup, spot shoot, ριμπάουντ και άμυνα. Οι δυο centers είναι επιρρεπείς στα φάουλ κι εδώ θα χρειαστεί η συνεισφορά του Γιουρτσέβεν για να φθαρούν. Όσο ο Τούρκος δεν θα εκτίθεται στα μετόπισθεν στο σημάδι του αντίπαλου πάγκου, τόσο θα βρίσκει χρόνο για να σκοράρει και να κερδίσει φάουλ. Έχει επιστρέψει σε σχετικά καλή κατάσταση και θα κληθεί να δώσει ποιοτικά λεπτά που θα βοηθήσουν τον Γκέιμπριελ να μείνει φρέσκος.

Θεωρώ τον Σμιτς κρυφό χαρτί του Μπάνκι για τη μάχη στο frontcourt. Ο Ιταλός,που τον γνωρίζει απ’ την εθνική Λετονίας, του δείχνει όλο και περισσότερη εμπιστοσύνη κι ο 30χρονος forwardανταποκρίνεται. Ο Χουάντσο θα χρειαστεί να σπαταλήσει ενέργεια στις βοήθειες και στα αμυντικά rotations οπότε θα υπάρξουν ευκαιρίες για τα 4άρια των Τούρκων να σκοράρουν. Ο Σμιτς έχει μεγάλο εύρος στις επιθετικές του δεξιότητες. Μπορεί να ποστάρει, να σουτάρει από στάση, να επιτεθεί στο close out αλλά και να πασάρει. Δείχνει κάπως μαγκωμένος όλη τη σεζόν αλλά έχει την ποιότητα να διαδραματίσει ρόλο.

Οι πληθωρικοί wings του Μπάνκι

Η προσθήκη του Ντόζιερ συμπλήρωσε ιδανικά τις τρεις περιφερειακές θέσεις καλύπτοντας κιόλας τον Λάρκιν στα διαστήματα που ήταν εκτός. Ο Αμερικανός έχει μέγεθος, μπορεί να αμυνθεί σε οποιαδήποτε κατάσταση, έχει παιχνίδι με την μπάλα στα χέρια ενώ παρουσιάζει αξιοσημείωτη σταθερότητα στη μακρινή εκτέλεση.

Ο Μπράιαντ κάνει φέτος χρονιά MVPτης ομάδας. Είναι ο σημαντικότερος παίκτης και με πολύπλευρη προσφορά. Έχει την προσωπικότητα και τα αγωνιστικά χαρίσματα να ηγηθεί, να πάρει τα μεγάλα σουτ παίζοντας ως βασικός χειριστής. Έχει αναπτύξει τα δημιουργικά του ένστικτα, μπορεί να χτυπήσει στο mismatch όταν παίζει «2», να τελειώσει με floater, pull up αλλά και σε επαφή.

Την τριάδα των G/Fσυμπληρώνει ο Νουόρα. Στην αρχή φαινόταν κάπως χαμένος προσπαθώντας βίαια να μπει στο πνεύμα των παιχνιδιών. Στην πορεία βελτιώθηκε αν και το κλείσιμό του δεν ήταν και τόσο καλό. Έχει την ικανότητα να σκοράρει και να αμυνθεί προσθέτοντας ενέργεια και φρέσκα πόδια στο οπλοστάσιο του Μπάνκι ο οποίος θα τον χρειαστεί με τον πολύτιμο Μπομπουά ανενεργό.

Ο ΠΑΟ έχει στην καλύτερη φόρμα της σεζόν τον Όσμαν. Πολύ σημαντικό αν συνυπολογιστεί ότι ο Παπαπέτρου εκτός του πρόσφατου τραυματισμού δεν φαίνεται να είναι στα πλάνα του coachκι ο Γκριγκόνις είναι off απ’ το ξεκίνημα. Ο Τούρκος θα κληθεί μαζί με τον Γκραντ (στα σχήματα με τρεις γκαρντ τα οποία θα τα εμπιστευτεί πολύ ο Αταμάν αφού η Έφες δεν έχει κάποιο μεγάλο κορμί στο «3» τύπου Κόλσον) να ελέγξει την δραστηριότητα των πλάγιων της Έφες αλλά και να επιτεθεί πάνω τους αξιοποιώντας το πλεονέκτημα του μεγέθους του.

Έχει άλλο δηλητήριο ο Λάρκιν;

Δύσκολη η φετινή σεζόν για τον Αμερικανό με προβλήματα τραυματισμών και σκαμπανεβάσματα. Ξέρει όσο κανείς τα κατατόπια, έχει την κλάση και την εμπειρία να κρίνει τη σειρά. Θα λείψει πολύ απ’ το πλάι του ο συνοδοιπόρος Μπομπουά ο οποίος επίσης κουβαλά εμπειρία και το knowhowτης νίκης. Ο Λάρκιν θα βρει απέναντί του τον coach Αταμάν κι αυτό από μόνο του αποτελεί extraκίνητρο. Επιστρέφει σε φάση playoffsμετά από δυο σερί απουσίες τις δυο προηγούμενες χρονιές.

Ο Μπάνκι προσπαθεί να τον αποφορτίσει εμπλέκοντάς τον και σε playsμακριά απ’ την μπάλα με τον πολύ καλό φέτος Τόμπσον, τον Ντόζιερ και τον Μπράιαντ ως χειριστές. Ο Λάρκιν έχει την ευχέρεια να εκτελέσει άμεσα ή μετά από μια ντρίπλα ή φυσικά να πάει μέχρι μέσα. Απ’ το conditioningστο οποίο θα βρεθεί, θα εξαρτηθεί ο βαθμός επιδραστικότητάς του στη σειρά. Μπορεί; Ο Τζέριαν Γκαρντ ίσως μπορεί να απαντήσει εδώ.

Ήρθε η ώρα του Σλούκα

Θα βγει ξανά στη σκηνή για έναν τελευταίο (;) χορό; Ο καλός Σλούκας δίνει άλλη δυναμική στον ΠΑΟ. ΟΚ, ο Ναν είναι πλέον το βαρόμετρο αλλά με τον Έλληνα γκαρντ σε χαμηλές πτήσεις, το πράγμα ζορίζει πολύ. Δεν βλέπω τον τρόπο που ο Λορέντζο θα παίξει κάποιον ρόλο στη σειρά. Ο Έλληνας γκαρντ δεν είναι σε φόρμα, ούτε έχει καλό ρυθμό. Αλλά έχει το mentalityνα ξεδιπλώσει ξανά την κλάση του. Να βρει τον τρόπο να φέρει την κατάσταση στα δικά του μέτρα. Ειδικά στις τελευταίες κατοχές ενός κλειστού ματς, να βάλει τα χειρουργικά του γάντια.

Εκτίμηση : Πιστεύω θα οδηγηθούμε σε game 5 με τον ΠΑΟ να επικρατεί τελικά τσεκάροντας το εισιτήριο για το Άμπου Ντάμπι.

 

FENER–PARIS

Ίσως το πιο ενδιαφέρον ζευγάρι των playoffεξετάζοντας την αγωνιστική φυσιογνωμία των ομάδων. Προφανώς δεν υπάρχει μεταξύ τους προϊστορία. Η πρωτάρα Παρί συνεχίζει τη ξέφρενη φετινή της πορεία περιλαμβάνοντας πλέον στα εντυπωσιακά της επιτεύγματα την πρόκριση μέσα στη Μαδρίτη στο πρώτο νοκ άουτ του playin. Οι Γάλλοι θα μπουν στη μάχη με τους Τούρκους με τονωμένη αυτοπεποίθηση και την πίστη ότι το στυλ τους μπορεί να είναι νικηφόρο στο υψηλότερο επίπεδο. Εξάλλου, έχουν κερδίσει στις 6 απ’ τις 7 έδρες των ομάδων της 8άδας. Ενώ στην 7^η, αυτή της Φενέρ, έχασαν απ’ το buzzer beaterτου Χέις-Ντέιβις κι αφού πρώτα χρειάστηκε να πέσουν σε ένα απ’ τα συνηθισμένα τους blackout.

https://www.youtube.com/watch?v=JEZfzPXJjFk

Κλειστό ματς είχαμε και στο Παρίσι όπου κι εκεί επικράτησε η Φενέρ.

Οι σταθμοί στη μέχρι τώρα πορεία

Για τη Φενέρ η φετινή χρονιά μπορεί να εκληφθεί ως εξέλιξη της περσινής μισής του Σάρας. Ο Λιθουανός προχώρησε σε μετρημένες αλλά κομβικές παρεμβάσεις στο ρόστερ φροντίζοντας απ’ τη μια να υπογράψει παίκτες που θα ήταν συμβατοί με τη φιλοσοφία του κι απ’ την άλλη, διαβάζοντας την τάση του παιχνιδιού, να προσθέσει στοιχεία που έλειπαν και παλιότερα ίσως ο ίδιος να μην τα θεωρούσε τόσο αναγκαία. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί αναμφίβολα ο Μπόλντγουιν. Πριν 2-3 χρόνια θα φαινόταν αδιανόητο για τον Σάρας να υπογράψει έναν τέτοιο point guard ως starter.

Τα χαρακτηριστικά του Αμερικανού κι η προσπάθεια του coach να τον παντρέψει στη δική του φιλοσοφία κάνοντας προφανώς τους απαραίτητους συμβιβασμούς, χαρακτήρισε τη φετινή διαδρομή της ομάδας. Πολύ περισσότερο αφού ο παίκτης ταλαιπωρήθηκε από διάφορα προβλήματα τραυματισμών χάνοντας 12 ματς συν ότι από πολύ νωρίς βγήκε απ’ τον λογαριασμό ο Γουίλμπεκιν. Εξίσου ενδιαφέρουσα ήταν η επιλογή του Σάρας μετά την αστοχία με τον Μέις. Έδωσε τη θέση στον Μακόλουμ ο οποίος κούμπωσε απόλυτα με το υπόλοιπο σύνολο.

Για την Παρί δεν υπάρχει κάποιο σημείο που να σφράγισε την ως τώρα πορεία της. Μετά την αρχική κρυάδα με το 0-2 στα πρώτα δύο ματς, άρχισε να ξεδιπλώνει με ιδιαίτερη επιτυχία το δικό της ξεχωριστό στυλ και να υποχρεώνει τα βλέμματα της μπασκετικής Ευρώπης να στραφούν πάνω της. Το νεανικό σύνολο του Σπλίτερ έγινε αντικείμενο θαυμασμού και έρευνας. Μια νέα πρόταση που κατά τους ειδικούς έρχεται απ’ το μέλλον.

Ενέργεια, ενέργεια, ενέργεια και ενέργεια

Μπορεί να αποτελεί κλισέ οποιαδήποτε αναφορά στην ενέργεια και τη staminaαλλά εδώ θα παιχτεί όλη η σειρά. Τα ματς απέναντι στους Γάλλους είναι πολύ απαιτητικά. Ακόμη και μια ομάδα όπως η Φενέρ που υπερτερεί σε βάθος και ποιότητα, δεν θα μπορέσει να κεφαλαιοποιήσει τα πλεονεκτήματά της αν δεν παρουσιαστεί έτοιμη στο καθαρά αθλητικό σκέλος.

Η Παρί είναι ανοιχτό βιβλίο για το πως πρέπει κάποιος να την παίξει αλλά είναι τόσο δύσκολο να περάσει κανείς απ’ τη θεωρία στην πράξη. Ο Σάρας έχει το βάθος που απαιτείται για να βγάλει μια σειρά playoff, την τακτική επάρκεια μιαςtopαμυντικής ομάδας για να επιβάλλει τα θέλω του στο γήπεδο και τρόπους να χτυπήσει στα αδύνατα σημεία του αντιπάλου. Τίποτα, όμως, απ’ όλα αυτά δεν θα εξαργυρωθεί στο παρκέ χωρίς έτοιμα πόδια και μυαλά. Απέναντι στην Παρί πρέπει να είσαι σε εγρήγορση σωματικά και πνευματικά.

Ο ρυθμός

Ο Σάρας θα επιχειρήσει να ρίξει όσο γίνεται το tempo και να ελέγξει τις κατοχές. Έχει τα όπλα για να ορίσει ο ίδιος τους όρους του παιχνιδιού και να φέρει την Παρί σ’ ένα γήπεδο που θα την κάνει να νιώσει άβολα. Αν σπάσει κανείς το 24άρι της επίθεσης σε τρία ίσα μέρη των 8’’, θα διαπιστώσει πως οι Γάλλοι δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικοί όταν κληθούν να επιτεθούν μετά το πρώτο τρίτο. Χωρίς να έχω πρόχειρο το στατιστικό, έχω την εντύπωση πως η παραγωγικότητά τους φθίνει αισθητά όσο εκτελούν όλο και πιο κοντά στο τέλος της επίθεσης, σίγουρα στο τελευταίο τρίτο.

Θα δούμε πολλές μπάλες στο αγαπημένο lowpostτου coach. Απ’ τη μια οι Γάλλοι έχουν μειονέκτημα σε μεγέθη κι απ’ την άλλη η Φενέρ διαθέτει παίκτες σχεδόν σε όλες τις θέσεις που μπορούν να προκαλέσουν ρήγματα από χαμηλά. Ο Σανλί, ο Μέλι, ο Χέις, ο Κόλσον, ο Πιερ ακόμη και οι γκαρντ όπως ο Γκούντουριτς κι ο Μπόλντγουιν θα κληθούν να σκοράρουν, να δημιουργήσουν και να φθείρουν από εκεί. Οι Τούρκοι είναι μια εξαιρετική shooting team με πολλούς παίκτες που μπορούν να σουτάρουν την μπάλα από θέση κι όπως λένε οι προπονητές η καλύτερη πάσα για έναν σουτέρ είναι αυτή που έρχεται από μέσα προς τα έξω. Σ’ αυτή την τακτική στόχευση πολύ χρήσιμο υποστηρικτικό εργαλείο για τον Σάρας θα είναι οι υψηλές επιδόσεις της ομάδας του στο επιθετικό ριμπάουντ (Νο 3 σε %OR) και η αντίστοιχα διαπιστωμένη αδυναμία των Γάλλων στο αμυντικό (No 17 σε %DR). Σ’ αυτό το πεδίο, λοιπόν, στο πως δηλαδή θα επιλέξει να επιτεθεί η Φενέρ θα κριθεί μεγάλο μέρος της μάχης του ρυθμού.

Τα λάθη με την μπάλα ζωντανή

Με την Παρί, μεταξύ άλλων, ισχύει το εξής παράδοξο. Ενώ παίζει σε υψηλό paceκι εκτελεί συνήθως στα πρώτα 8’’ των επιθέσεων δεν κάνει εύκολα το λάθος. Είναι 1^η στον σχετικό δείκτη (%ΤΟ) με τα λιγότερα ανά κατοχή. Αντίστοιχα, ποντάρει πολλά στο να προκαλεί λάθη στους αντιπάλους με την μπάλα ζωντανή. Τη Φενέρ δεν τη λες και lowmistakeομάδα οπότε πρέπει να προστατέψει την μπάλα ελαχιστοποιώντας τις ευκαιρίες που θα δώσει στους Γάλλους να χτυπήσουν στο transition.

Εδώ θα δοκιμαστεί η δυνατότητα του Μπόλντγουιν να φιλτράρει τις αποφάσεις του. Είναι ο πιο αθλητικός γκαρντ του Σάρας. Έχει τα πόδια να ακολουθήσει τους πυραυλοκίνητους γκαρντ των Γάλλων. Αλλά τα λεπτά του θα εξαρτηθούν κυρίως απ’ το κατά πόσο δεν θα παρασυρθεί στο στυλ που θα θελήσουν να τον οδηγήσουν οι αντίπαλοι.

Ο MVP Χέις Ντέιβις

Ο δικός μου MVPτης φετινής Euroleague λόγω του twowayχαρακτήρα του. Στο τρίτο συναπάντημά του με τον Σάρας μετά τη Ζάλγκιρις και την Μπάρτσα, ο Αμερικανός forwardπαρουσιάζει την καλύτερη εκδοχή του αγωνιστικού του προφίλ. Με πληθωρική παρουσία και στις δυο πλευρές του γηπέδου, ηγείται της ομάδας και θα αποτελέσει κεντρικό άξονα της τακτικής στόχευσης του coach. Στο ματς της Κωνσταντινούπολης απέναντι στην Παρί έβαλε το νικητήριο τρίποντο στην τελευταία κατοχή πρωταγωνιστώντας παράλληλα στην αντεπίθεση της ομάδας του που κατέληξε στην ανατροπή.

Ο Χέις είναι ένας σύγχρονος forwardπου μπορεί να υποστηρίξει μεγάλη γκάμα επιλογών αμυντικά και επιθετικά. Στην άμυνα μαρκάρει 5 θέσεις, ο Σάρας όχι και τόσο σπάνια τον τοποθετεί και στο «5» όταν χαμηλώνει συνήθως για να πιέσει κυνηγώντας στο σκορ. Στην επίθεση μπορεί να σουτάρει την μπάλα στημένος, να τη βάλει στο παρκέ και να επιτεθεί, να ποστάρει, να δει τις πάσες ακόμη και να σταματήσει μετά από ντρίπλα και να σηκωθεί από μακριά.

Ένας Χέις στα γνωστά του standardsείναι αναγκαία συνθήκη για να μπορέσει η Φενέρ να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της σειράς.

Πιάστε τον κοντό!!!

Ο κοντοστούπης έχει γίνει φέτος κεντρική φιγούρα της λίγκας. Μιλάμε για μια μισοριξιά που, όχι μόνο επιβιώνει σ’ ένα σκληρό κόσμο γεμάτο κορμιά και μούσκουλα, αλλά τους κάνει και πλάκα. Όλοι γνωρίζουν πως πρέπει να τον παίξουν αλλά ελάχιστοι το έχουν καταφέρει. Ο Σορτς είναι άνιωθος όπως κι όλη η ομάδα του. Δεν καταλαβαίνει από έδρες, momentum, συνθήκες κλπ. Θα κάνει αυτό που ξέρει χωρίς δεύτερη σκέψη.

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον πως θα προσεγγίσει ο Σάραςτην αναχαίτισή του σε σειρά παιχνιδιών με δεδομένο ότι ο τύπος είναι ανεξάντλητος. Απ’ την άλλη, πως ο ίδιος ο παίκτης θα διαχειριστεί τις προσαρμογές του ίδιου αντιπάλου κάθε δυο μέρες.

Ο Σπλίτερ θα χρειαστεί να βρει άκρη όταν ο Σορτς είναι εκτός. Σ’ αυτά τα 10-12 λεπτά που θα είναι στον πάγκο για ανάσες. Μέχρι πρότινος ο Λο του πρόσφερε τις λύσεις. Ο Γερμανός ήταν εξαιρετικός ως backup«1» αλλά κι ως «2» παίζοντας μαζί με τον starτης ομάδας. Τελευταία, όμως, είναι εκτός με πρόβλημα τραυματισμού κι ως τώρα δεν έχω πληροφόρηση για το αν θα μπορεί να παίξει. Ο Βραζιλιάνος coachστο διάστημα της απουσίας του Γερμανού παίζει τον Χίφι ως pgαλλά είναι ξεκάθαρο πως μ’ αυτά τα σχήματα δεν έχει σωστή καθοδήγηση ενώ αυξάνονται σε συχνότητα και διάρκεια τα καθιερωμένα blackoutsόπου χάνονται σε dtμεγάλες διαφορές στο σκορ.

Η μάχη των ενδιάμεσων θέσεων

Γουόρντ – Μάλκολμ – Ερέρα – Ουατάρα – Γιάντουνενκόντρα σε Χέις Ντέιβις– Γκούντουριτς – Κόλσον – Μπιμπέροβιτς – Πιερ.

Η 5άδα της Παρί μαζί με τον Κεβάριους Χέις υποστηρίζουν άψογα τους δυο αρτίστες Σορτς – Χίφι αποτελώντας την πανοπλία τους πλήρως προσαρμοσμένοι στο στυλ της ομάδας. Ειδικά ο Γουόρντ είναι όλο και σημαντικότερος όσο προχωράει η σεζόν. Απέναντι θα παραταχθεί μια 5άδα που καλύπτει όλο το εύρος των δεξιοτήτων που μπορεί να ψάξει ένας προπονητής κατά τη στελέχωση των ενδιάμεσων θέσεων. Σουτ, παιχνίδι με την μπάλα στα χέρια, δημιουργία, άμυνα, postup, μέγεθος, αθλητικότητα.

Στο πεδίο αυτό θα παιχτούν πολλά. Ειδικά για τη Φενέρ που όλη τη σεζόν δεν βρήκε έναν παίκτη με ξεκάθαρο ρόλο starterστο «5». Σανλί και Μπιρτς δεν έχουν τέτοιο statusγια ομάδα που φιλοδοξεί να πάει στο F4 οπότε απολύτως αναμενόμενα επιστρατεύτηκε εκεί ο Μέλι. Ακόμη κι όταν κατέφθασε η ενίσχυση με τον Μπάνγκο λίγα άλλαξαν. Ίσως όμως τώρα ο άπειρος Ανγκολέζος να αποδειχτεί ένα extraχαρτί στα χέρια του Σάρας έχοντας υπόψη τις ανάγκες της σειράς με βάση το αθλητικό υπόβαθρο και το αγωνιστικό προφίλ της Παρί.

Εκτίμηση : Με την Παρί κινδυνεύεις να εκτεθείς ανά πάσα στιγμή. Είναι τόσο απρόβλεπτη που οποιαδήποτε εξέλιξη δεν θα εκπλήξει. Θα πάω με την εμπειρία της Φενέρ και του Σάρας να παίζουν τέτοιες σειρές. Με ρίσκο, λοιπόν, θα πάρω το 3-1 υπέρ των Τούρκων.

 

OLYMPIACOS  – REAL

All time classic ζευγάριτηςEuroleague. Με ημιτελικούς, τελικούς F4 και φυσικά με προϊστορία σε playoff. Τη σεζόν 2008/09, ο Ολυμπιακός του Γιαννάκη, του Παπαλουκά, του Τσίλντρες, του Βούιτσιτς, του Μπουρούση, του Γκριρ, του Μίλος κλπ πήρε εύκολα τη σειρά με 3-1 και το εισιτήριο για το Βερολίνο. Το δεύτερο συναπάντημα είχε αντίθετη κατάληξη. Τη σεζόν 2013/14 η Ρεάλ σταμάτησε την προσπάθεια του Ολυμπιακού για το threepeat επικρατώντας σε μια οριακή σειρά με 3-2. Η συνέχεια στο F4 στο Μιλάνο είχε ωστόσο Ράις… Το πρόσωπο που συνδέει και τις τρεις εποχές είναι ο εμβληματικός Σέρχιο Γιουλ.

https://www.youtube.com/watch?v=PwF5bbYU8K4

Το πρόσφατο παρελθόν με τις νίκες των Ισπανών στον περσινό ημιτελικό και τον προπέρσινο τελικό, δίνουν extraχρώμα στο έτσι κι αλλιώς σπουδαίο ματσάρισμα. Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του την πρόκληση της ρεβάνς.

Οι «ερυθρόλευκοι» βρίσκονται ξανά με το παράσημο του Νο 1 όπως πρόπερσι όταν αντάμωσαν με τη Φενέρ σε μια σκληρή δοκιμασία. Η αίσθησή μου είναι πως δεν θα ριχτούν στη μάχη το ίδιο εξοπλισμένοι με τότε και φυσικά χωρίς τον ρυθμό που θα ήθελε ιδανικά ο Μπαρτζώκας. Το υποτίθεται υπολογισμένα βαθύ ρόστερ δεν αποδείχτηκε τέτοιο καθώς οι αρκετοί και συχνοί τραυματισμοί κλόνισαν τη συνοχή του συνόλου τοποθετώντας το στην αφετηρία αυτής της σειράς με πολλά ερωτηματικά.

Στον αντίποδα, η Ρεάλ φτάνει ως εδώ τσαλακωμένη. Το εμφατικό διπλό της Παρί στο πρώτο ματς του playinδεν μετριάστηκε απ’ την εύκολη επικράτηση επί της (χωρίς Έντουαρντς) Μπάγερν στη δεύτερη ευκαιρία των Μαδριλένων. Κατά τη γνώμη μου, η φετινή Ρεάλ αξιολογείται ως η χειρότερη των τελευταίων ετών.

Στα ματς της regular season είχαμε δυο νίκες για τον Ολυμπιακό, με την εμφάνιση σ’ αυτήν της Μαδρίτης να είναι μάλλον η καλύτερη φετινή του.

Οι σταθμοί στη μέχρι τώρα πορεία

 

Για τον Ολυμπιακό σταθμοί αποτελούν οι τραυματισμοί βασικών του παικτών. Αυτός που ξεχωρίζει, όμως, ήταν του Γουόκαπ που τον υποχρέωσε σε τρίμηνη απουσία. Μπορεί η περιφερειακή γραμμή της ομάδας να είναι πολυπληθής, ωστόσο ο ρόλος και η συμβολή του Αμερικανού δεν καλύφθηκαν παρά τον ικανοποιητικό βαθμό ανταπόκρισης του Γκος. Η ομάδα αναγκάστηκε να προχωρήσει σε τροποποιήσεις στον τρόπο παιχνιδιού οι οποίες στην πορεία και με τον χρόνο απουσίας του παίκτη να παρατείνεται, άρχισαν να λαμβάνουν μόνιμο χαρακτήρα. Είναι μεγάλο ερωτηματικό αν και κατά πόσο ο Γουόκαπ θα μπορέσει να επανέλθει σ’ ένα επίπεδο που θα του επιτρέψει να προσφέρει. Τα μετέπειτα προβλήματα του Βιλντόζα προκάλεσαν έναν mini πανικό που οδήγησε στην άρον άρον προσθήκη του Λι η οποία φαίνεται πως έγινε για ποσοτικούς λόγους.

Για τη Ρεάλ το σημείο που ξεχωρίζει στην μέχρι τώρα πορεία της είναι η διακοπή του Φλεβάρη για τα εγχώρια κύπελλα και τα παράθυρα. Ως τότε είχε ρεκόρ 12-13βολοδέρνοντας στα όρια του playin. Μέχρι εκείνο το διάστημα είχε 2 νίκες σε 6 ματς οριακές κιόλας εντός με Μπασκόνια, και Μακάμπι με 110+ παθητικό στο δεύτερο. Ενώ κατέγραψε ήττες από Ολυμπιακό εντός, Μονακό, Εφές και Φενέρ εκτός. Μέσα σ’ όλα ήρθε κι η απώλεια του Κόπα Ντελ Ρέι απ’ τη Μάλαγα και τα μαύρα σύννεφα να πυκνώνουν. Με την επιστροφή απ’ την διακοπή, έτρεξε ένα 8-1 με μόνη ήττα στο ΟΑΚΑ. Ένα σερί που της επέτρεψε να έχει δύο εντός έδρας κανονάκια στο play in αξιοποιώντας τελικά το δεύτερο.

Ο βαθμός ετοιμότητας των βασικών και η ιεραρχία στο rotationτου Ολυμπιακού

Το τοπίο είναι θολό αναφορικά με το πόσοι, ποιοι και σε τι βαθμό ετοιμότητας θα βρεθούν βασικοί παίκτες της ομάδας. Οι πολλές και συχνές απουσίες στην τελική ευθεία της regularseason, έδωσαν στα τελευταία ματς διεκπεραιωτικό χαρακτήρα με κύριο μέλημα να μην προκύψει καμιά καινούργια απώλεια και δευτερευόντως να ενταχθεί στην ομάδα ο Λι.

Η ομάδα στήνεται στη γραμμή αφετηρίας της σειράς με τον Μπαρτζώκα να έχει στη διάθεσή του για τις θέσεις των γκαρντ :

• Έναν απόλυτα υγιή αλλά με ιστορικό κυρίως μυϊκών τραυματισμών στην καριέρα του με ό,τι αυτό συνεπάγεται με την επιβάρυνση που είχε και αναμένεται να έχει λόγω της κατάστασης (Γκος).
• Έναν προερχόμενο από τρίμηνη αποχή ο οποίος διαβάζουμε ότι μόλις τις τελευταίες ημέρες μπήκε στο ομαδικό πρόγραμμα (Γουόκαπ).
• Έναν που επίσης επιστρέφει μετά από έναν μήνα λόγω δύο αλλεπάλληλων μυϊκών τραυματισμών (Βιλντόζα).
• Έναν που δεν έχει παίξει φέτος και μόλις πρόσφατα επέστρεψε στις προπονήσεις μετά από σοβαρή ζημιά πέρσι (Έβανς).
• Έναν που πρόσφατα προστέθηκε στο ρόστερ και του ζητείται να υπηρετήσει έναν ρόλο που δεν του ταιριάζει (Λι).
• Έναν με βαρύ συμβόλαιο αλλά παροπλισμένο στην Euroleague (Ντόρσεϊ).
• Έναν που προορίζεται για σποραδικές ολιγόλεπτες συμμετοχές (Λαρεντζάκης).

Σύνολο 7 για δύο θέσεις, απ’ τους οποίους ζήτημα είναι αν ο ένας θα βρεθεί σε 100% ετοιμότητα για τέτοια ματς. Θα δούμε, λοιπόν, αρκετά στο «2» Φουρνιέ και Μακίσικ.

Στη δε frontlineδεν διαφοροποιείται τόσο η εικόνα. Οι δυο βασικοί Φαλ – Μιλουτίνοφ ταλαιπωρήθηκαν και φέτος από διάφορα προβλήματα. Αμφότεροι επιστρέφουν από αποχή λίγο πριν τα playoff ενώ κι ο 3^ος (Ράιτ) πρόσφατα επανήλθε από πολύμηνη απουσία. Το σχήμα με Πίτερς στο «5» που υπό προϋποθέσεις μπορεί να λειτουργήσει όπως φάνηκε στο τελευταίο κομμάτι της regularseason, δύσκολα θα το δούμε εδώ απέναντι σε Ταβάρες, Ιμπάκα, Γκαρούμπα και πιθανόν Φερνάντο.

Δεν μαζεύονται και λίγοι αστερίσκοι.

Ο άξονας Καμπάτσο – Ταβάρες και η στροφή στην άμυνα

Η απόσυρση των Σέρχι Ροντρίγκεζ – Ρούντι Φερνάντεζ, η αποχώρηση του πολύτιμου Κοζέρ,η μετακόμιση του Γιαμπουσέλι στο ΝΒΑ και το ότι ουσιαστική αντικατάσταση δεν υπήρξε για κανέναν τους, αύξησε ακόμη περισσότερο την εξάρτηση της ομάδας απ’ το δίδυμο Καμπάτσο – Ταβάρες. Ο Ματέο επέλεξε τους Φελίζ και Μέις για τις θέσεις του backcourt(το πείραμα του Σμιθ μεσούσης της χρονιάς πήγε γρήγορα άπατο), ενώ δεν πήρε κανέναν PFαντί του Γάλλου προσπαθώντας να καλύψει το κενό εκ των έσω με Εντιαγέ (μειωμένος ο ρόλος του στο φινάλε της rs), Ντεκ (έλειψε για σημαντικό διάστημα λόγω τραυματισμού), Χεζόνια και Γκαρούμπα (αυστηρά με τον Ιμπάκα στο «5» που κάπως απειλεί πίσω απ’ τα 5 μέτρα). Το μίγμα δεν απέδωσε κι έτσι ο coachαναπόφευκτα ακούμπησε περισσότερο στον άξονα ψηλού – κοντού.

Η επίθεση της Ρεάλ δεν βρήκε ροή σε κανένα σημείο της σεζόν και στηρίζεται στο setκατά κύριο λόγο στις εμπνεύσεις του Αργεντίνου. Ο Ματέο διαπιστώνοντας το πρόβλημα, έστρεψε το βλέμμα στα μετόπισθεν χτίζοντας την καλύτερη άμυνα της λίγκας με κυρίαρχη μορφή τον γίγαντα απ’ το Πράσινο Ακρωτήρι κι έδωσε το σύνθημα για τρεχάλα. Το ερώτημα εδώ είναι αν ο Μπαρτζώκας θα έχει τα όπλα να πλήξει τον άξονα. Ο Γκος από μόνος του δεν φτάνει για να τα βάλει με τον Φάκου. Αν τελικά ο Βιλντόζα που ματσάρει καλά μαζί του δεν είναι έτοιμος, ίσως δοκιμάσει να ανεβάσει στο κεφάλι της άμυνας τον Παπανικολάου για να του κρύψει το πεδίο δυσκολεύοντάς του κάποιες γραμμές πάσας. Με τον Ταβάρες πάλι θα δυσκολευτεί να βρει άκρη. Να τον φθείρει δεν μπορεί, ο Φαλ όλο και σπανιότερα πλέον τελειώνει φάσεις στο lowpost κοιτώντας πρωτίστως τη δημιουργία, ενώ ούτε shooting-5 διαθέτει για να τον τραβήξει έξω. Κρίσιμη παράμετρος, λοιπόν, τα pullupsτου εκάστοτε χειριστή. Ο Φουρνιέ θα πάρει αρκετές μπάλες σε ballscreenγια να σκοράρει.

Ο Μούσα κι ο Χεζόνια ως leaders κι ο defensive stopper Αμπάλδε

 

Με την παλιά φρουρά να αποσύρεται και τους Καμπάτσο – Ταβάρες στα 33-34, οι δυο Ευρωπαίοι wingsφέρονταν ως οι επόμενοι ηγέτες στη Μαδρίτη. Δεν έχει πάει καλά αυτό. Ο Χεζόνια με νέο συμβόλαιο το καλοκαίρι δεν έχει δείξει πως έχει το mentalityγια να ηγηθεί. Κακή χρονιά δεν κάνει αλλά υπάρχουν σημεία στα παιχνίδια που δείχνει επιπόλαιος και νευρικός προσπαθώντας ατζαμίδικα να φέρει το παιχνίδι πάνω του. Ο Βόσνιος πάλι είναι όλη τη χρονιά μέσα στην γκρίνια με το συμβόλαιό του να ολοκληρώνεται το καλοκαίρι και το clubνα μην φαίνεται να του προσφέρει αυτά που ο ίδιος θεωρεί ότι αξίζει. Ούτε αυτός κάνει κακή σεζόν γενικά αλλά σε καμία περίπτωση δεν παίζει ως ο παίκτης που ανά πάσα στιγμή θα σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του.

Η νοοτροπία με την οποία θα προσεγγίσουν τα παιχνίδια και ο βαθμός που οι δυο τους θα επηρεαστούν απ’ τις συναισθηματικές διακυμάνσεις της σειράς, θα καθορίσουν αποφασιστικά το ταβάνι της Ρεάλ.

Δίπλα τους ο Αμπάλδε σε 3&Dρόλο. Ο Ισπανός έχει κερδίσει τον ρόλο του defensive stopper. Είναι ο καλύτερος περιφερειακός αμυντικός της ομάδας και ταυτόχρονα ο πιο εύστοχος απ’ τα 6,75. Μπορεί να μην έχει δικαιολογήσει τον ντόρο της προ 5ετίας μετακόμισής του απ’ τη Βαλένθια και να μην έγινε ο παίκτης που περίμεναν στη Μαδρίτη, ωστόσο στα 30 του και σ’ αυτή τη versionτης Ρεάλ είναι σημαντικός. Θα αναλάβει τον Φουρνιέ και την αποστολή να μην επιτρέψει στον Γάλλο να βρει ρυθμό.

Ο Φουρνιέ

Ο Γάλλος ήρθε στην Ελλάδα για αυτά τα ματς. Ήρθε για να δώσει στον Ολυμπιακό την ένεση ποιότητας που έλειπε απ’ την ομάδα πέρσι. Την κλάση, τις αποφάσεις στα δύσκολα, τα μεγάλα σουτ. Είναι η ώρα της κρίσης. Προέρχεται από ένα διάστημα κάμψης, η εμφάνισή του στο τελευταίο ματς με τη Μακάμπι ήταν ενθαρρυντικό μήνυμα ότι βρίσκει ξανά ρυθμό αλλά η άμυνα που δεν παίζουν οι Ισραηλινοί δεν επιτρέπει ασφαλείς εκτιμήσεις.

Ο Γάλλος θα πάρει μπάλες στα χέρια για να σουτάρει μετά από σκριν στοχεύοντας στοdropτου Ταβάρες. Ειδικά με την αποδεκατισμένη περιφερειακή γραμμή της ομάδας του, θα κληθεί να παίξει πολύ στο «2» και να γίνει ο κύριος εκφραστής των κατοχών σε τέτοιου είδους δράσεις. Μην ξεχνάμε πως η πολυμορφική επίθεση του Ολυμπιακού (και φέτος Νο 1 σε % AST) θα βρει απέναντί της μια εξαιρετική άμυνα η οποία, μεταξύ άλλων, επιτρέπει στους αντιπάλους χαμηλό ποσοστό assistedFGs.

Η αποτελεσματικότητα και κυρίως η ωριμότητα του Γάλλου στις αποφάσεις απέναντι σε μια καλοδουλεμένη άμυνα, είναι προαπαιτούμενα για τον Ολυμπιακό.

Η «ερυθρόλευκη» άμυνα – Πνίξτε τη Ρεάλ στο μισό γήπεδο

Πολλή κουβέντα έχει σηκωθεί φέτος για την αμυντική επίδοση του Ολυμπιακού. Η αξιολόγηση της περσινής σεζόν οδήγησε στην απόφαση να τονωθεί το επιθετικό οπλοστάσιο. Οι Βεζένκοφ – Φουρνιέ πρόσθεσαν αναμφισβήτητα σ’ αυτό το κομμάτι αλλά η ταυτόχρονη παρουσία τους για πολλά λεπτά στην πεντάδα σε συνδυασμό με τους τραυματισμούς κομβικών παικτών για το πίσω μέρος του γηπέδου, δημιούργησαν ρωγμές στο παραδοσιακά στέρεο αμυντικό οικοδόμημα.

Το ευτύχημα για τον Μπαρτζώκα είναι πως δεν θα βρει απέναντί του μια επιθετική μηχανή. Η Ρεάλ είναι τουλάχιστον μέτρια στο μισό γήπεδο με περιορισμένες λύσεις έχοντας ως κύριο μοχλό τις εμπνεύσεις του Καμπάτσο. Οι κακές αποστάσεις και τα μπόλικα λεπτά σε άσουτα σχήματα, συνόδευαν την ομάδα στη φετινή της πορεία. Ο Ματέο ως αντίδοτο έδωσε το σύνθημα για γρήγορο tempoέχοντας με τον Ταβάρες εξασφαλισμένο το Νο 1 σε % DR.

Είναι, λοιπόν, μονόδρομος για τον Ολυμπιακό να οδηγήσει τη Ρεάλ στο 5 εναντίον 5 όπου οι λύσεις είναι περιορισμένες. Λίγα λάθη και stopστη μπάλα στα πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης του αντιπάλου είναι βασικά ζητούμενα.

Εκτίμηση : Πιστεύω κι εδώ πως θα πάμε σε 5 ματς. Και οριακά βλέπω Ολυμπιακό.

 

Άρα, πάμε για F4 στο Άμπου Ντάμπι με Φενέρ – ΠΑΟ (επανάληψη του περσινού ημιτελικού) και Ολυμπιακό – Μονακό με Σπανούλη κόντρα σε Μπαρτζώκα. Χωρίς Ισπανούς για πρώτη φορά απ’ το 2004 και το Τελ Αβίβ. Μια τετράδα τίγκα στην ίντριγκα πάλι.

Καλή απόλαυση!

 

 

Υ.Γ: Σας περιμένω στις 17:30