March Madness 2025: Ο απόλυτος οδηγός για το NCAA Tournament

 

Από τον: @Mitsos_NBA_EL

Το κολεγιακό μπάσκετ βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο όπου το NIL σε συνδυασμό με το transfer portal – το pool των παικτών που θέλουν να μετεγγραφούν σε άλλο σχολείο – παίζει μεγαλύτερο ρόλο στη δημιουργία των ομάδων απ’ ότι το recruiting high school παιδιών. Πλέον οι παίκτες/φοιτητές αλλάζουν συχνότερα σχολεία, ψάχνοντας να εξασφαλίσουν καλύτερες οικονομικές ευκαιρίες και τα σχολεία πρέπει να δαπανήσουν χρήματα για να δημιουργήσουν ανταγωνιστικά σύνολα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί αυτό του ρόστερ των St. John’s Red Storm, της ομάδας του γνωστού μας Ρικ Πιτίνο, που εν πολλοίς δημιουργήθηκε χάρις στη δωρεά ύψους $4 εκ. από το δισεκατομμυριούχο Νεοϋορκέζο επιχειρηματία, Mike Repole.

Στο αγωνιστικό κομμάτι τώρα, η SEC – μια παραδοσιακά δυνατή και ανταγωνιστική περιφέρεια – αποτελεί φέτος την κορυφαία περιφέρεια, με τις καλύτερες ομάδες της χώρας και κατά γενική ομολογία είναι η πιο ανταγωνιστική περιφέρεια που έχει υπάρξει στην Ιστορία του κολεγιακού μπάσκετ. Η κυριαρχία της αντικατοπτρίζεται στο γεγονός ότι θα συμμετάσχουν 14 ομάδες από τη SEC στο NCAA τουρνουά, ρεκόρ που δεν έχει καταφέρει ποτέ κάποια άλλη περιφέρεια. Επίσης παρατηρούμε φέτος ότι έχουμε μια πολύ καλή φουρνιά freshmen, που παίρνουν χρόνο συμμετοχής, είναι παραγωγικοί και έχουν κομβικό ρόλο στις ομάδες τους. Τη φετινή σεζόν, 364 σχολεία ρίχτηκαν στη μάχη για τα 68 πολυπόθητα εισιτήρια που τους δίνουν θέση στο NCAA τουρνουά. Εμείς θα ασχοληθούμε σε αυτό το κείμενο με 19 ομάδες (συν μια στα σχόλια).

 

 

 

Auburn Tigers (28-5, 1 seed)

Το μπασκετικό πρόγραμμα του Auburn ζει τη χρυσή εποχή του και είναι από τα τοπ 3 φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Το μεγαλύτερο μερίδιο για την επιτυχία των τελευταίων χρόνων πηγαίνει στον coach Bruce Pearl. Χάρις στον Pearl, ολόκληρη η πόλη μιλάει για το μπάσκετ. Είναι μια πόλη που αναζητά απεγνωσμένα την επιτυχία εν μέσω της παρακμής του ιστορικού football προγράμματος. H ομάδα έχει ένα βαθύ ρόστερ – με πέντε παίκτες να έχουν κατά μέσο όρο διψήφιο αριθμό πόντων – και με τις ικανότητες του Pearl να κάνει recruiting, όχι μόνο παίκτες αλλά και χρηματοδότες για το πρόγραμμα, οι Tigers φαίνεται ότι είναι φτιαγμένοι για να παραμείνουν στην κορυφή σε μια νέα εποχή του κολεγιακού μπάσκετ. Πριν από την άφιξη του Pearl, το 2014, το Auburn είχε τερματίσει με αρνητικό ρεκόρ στις 12 από τις προηγούμενες 15 σεζόν. Το γήπεδο δεν γέμιζε και πέρα από τον Charles Barkley – ο οποίος οδήγησε το Auburn στην πρώτη του συμμετοχή σε τουρνουά NCAA το 1984 – το πρόγραμμα δεν είχε βγάλει κάτι αρκετά αξιόλογο σε επίπεδο ΝΒΑ παίκτη.

Η διαδρομή του Bruce Pearl στο κολεγιακό μπάσκετ και η κατάληξή του στο Auburn ήταν γεμάτη σκάνδαλα. Τέσσερα χρόνια αφότου οδήγησε τους Tennessee Volunteers μέχρι τη φάση του Elite 8 το 2010, ο Pearl ζούσε στην μπασκετική «εξορία». Είχε διαπράξει παραβάσεις που έχουν να κάνουν με αθέμιτο recruiting παικτών και μάλιστα είχε πει ψέματα σε επιτροπή του NCAA που διερευνούσε το περιστατικό, ακόμη και όταν του παρουσιάστηκαν φωτογραφικές αποδείξεις. Οι Volunteers απέλυσαν τον Pearl το 2011, αφού το σχολείο αποκάλυψε κι άλλες παραβάσεις. Το NCAA επέβαλε στον Pearl τριετή ποινή που του απαγόρευε να προπονήσει σε οποιοδήποτε κολέγιο. Μετά από αυτό, ο Pearl εργάστηκε ως επαγγελματίας μάρκετινγκ και αναλυτής κολεγιακού μπάσκετ για το ESPN και κάπου στο 2014 ήρθε η προσφορά από το Auburn. Ο Pearl όμως δεν ήταν πεπεισμένος ότι είχε έρθει η ώρα να προπονήσει ξανά και χρειάστηκε την παρότρυνση της συζύγου του για να δεχτεί τη θέση. Η αρχή ήταν δύσκολη. Ο Pearl δεν έφτασε στο τουρνουά NCAA στις τρεις πρώτες του σεζόν με τους Tigers και το 2017 ήρθε άλλο ένα σκάνδαλο δωροδοκίας, αυτή τη φορά όμως με εμπλεκόμενο έναν assistant coach του επιτελείου του. Η μπάλα όμως πήρε και αυτόν, ο οποίος τιμωρήθηκε με δυο παιχνίδια αποκλεισμό γιατί απέτυχε να ελέγξει την κατάσταση. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι τοπ recruits που έφερε, Austin Wiley (ναι αυτός της Χαποέλ) και Danjel Purifoy έχασαν τη σεζόν 2017-18 ως μέρος της τιμωρίας. Μόλις ένα χρόνο αργότερα ο Wiley και ο Purifoy βοήθησαν το Auburn να φτάσει στο Final Four του 2019, όπου οι Τίγρεις έχασαν από το Βιρτζίνια. Αν και υπήρχε μεγάλη απογοήτευση, η πορεία αυτή μετέτρεψε τον Pearl σε έναν οραματιστή για μεγάλη μερίδα των οπαδών του Auburn. Ο Pearl είναι ένας «ξεδιάντροπος πωλητής» σε μια εποχή που ανταμείβει εκείνους που μπορούν να προωθήσουν τα προγράμματά τους σε υποψήφιους παίκτες, οπαδούς και χρηματοδότες που δίνουν τις μεγαλύτερες επιταγές. Η προσωπικότητά του μπορεί να κάνει τις συνεντεύξεις τύπου να μοιάζουν με Ted Talks – δίνει και ομιλίες παρακίνησης σαν χόμπι. Καθώς prospects όπως οι Jabari Smith, Walker Kessler, Isaac Okoro και Chuma Okeke αναπτύχθηκαν υπό την καθοδήγησή του και ήταν όλοι επιλογές πρώτου γύρου στο ντραφτ του ΝΒΑ, η δημοσιότητα των Tigers αυξήθηκε. Τώρα το γήπεδο του Auburn είναι γεμάτο σε κάθε παιχνίδι και τα εισιτήρια είναι πανάκριβα και δυσεύρετα ακόμα και στα τμήματα που είναι μόνο για φοιτητές.

Οι Tigers είναι από τις πιο ισορροπημένες ομάδες με ένα rotation 10 παικτών, έχοντας την πιο αποτελεσματική επίθεση (1^οι σε OFF RTG) και μια τοπ άμυνα στην περιφερειακή εκτέλεση (5^οι σε 3P%D). Έχουν μέγεθος, έχουν σουτ και παίζουν με ένταση. Μπορούν να απειλήσουν από παντού, σε σετ παιχνίδι, στο transition, μέσα και έξω από το ζωγραφιστό. Παίζουν πειθαρχημένα, κάνουν λίγα λάθη (6^οι σε TOR%) κάτι που στο παρελθόν ήταν μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες τους. Ο Περλ χαίρει μεγάλης εκτίμησης για το αμυντικό του σύστημα, το οποίο απαιτεί αδιάκοπη προσπάθεια και πλήρη αποδοχή από όλους. Νομίζω είναι από τις ομάδες που θα βγάλουν αρκετούς επαγγελματίες παίκτες από την τωρινή φουρνιά. Η βασική πεντάδα τους αποτελείται μόνο από seniors.

Ο Johni Broome (18.9 PPG – 55.9 2P% – 28.9 3P% – 60.7 FT% – 10.6 RPG – 3.1 APG – 2.3 BPG) – φιναλίστ για το National Player of the Year – είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους και παραγωγικούς παίκτες της φετινής χρονιάς. Όταν ο Bruce Pearl «στρατολόγησε» τον Broome από το Morehead State, είπε στον πρώην αστέρα του Ohio Valley Conference ότι θα έπρεπε να κερδίσει τον χρόνο συμμετοχής του στο Auburn. Ο Broome αποδέχτηκε την πρόκληση και έχει εξελιχθεί σε super star του κολεγιακού μπάσκετ. Είναι ένας big με εκτόπισμα (2,08 μ. – 107 κ.) που ορισμένες φορές σου δίνει την εντύπωση ότι είναι πολύ δυνατός και ανεπτυγμένος για να παίζει κολεγιακό μπάσκετ. Είναι αριστερόχειρας με tight handles που του αρέσει να βάζει την μπάλα κάτω και να επιτίθεται από την κορυφή, ενώ το Auburn τον χρησιμοποιεί πολύ σε DHO actions αναδεικνύοντας έτσι τα passing skills που διαθέτει. Στήνει πολύ καλά σκριν και είναι εξαιρετικός finisher στο PnR (70.6 2P% ως roller) ενώ είναι και πολύ καλός cutter. Το 3π. δεν είναι από τα δυνατά του σημεία αλλά μπορεί να βάλει κάποια σουτ, ενώ από μέση απόσταση είναι πιο αποτελεσματικός. Εκεί που κάνει όμως θραύση είναι στο low post και γενικά κοντά στο ζωγραφιστό όπου τελειώνει κυρίως με power moves αποζητώντας την επαφή με τον αμυντικό, αλλά θα επιχειρήσει και το fadeaway σουτάκι με επιτυχία. Αυτό που κάνει τον Broome ξεχωριστό επιθετικά είναι η έφεσή του στο επιθ. ριμπ. Είναι «σκουπιδοφάγος» (3.5 ORB) και δεν μπορείς να τον κάνεις εύκολα box out. Στα μειονεκτήματά του συγκαταλέγεται η έλλειψη αθλητικότητας και ότι βασίζεται πολύ στο αριστερό του χέρι για να τελειώσει φάσεις. Στην άμυνα (όπως και στην επίθεση) είναι ένα κορμί που δύσκολα θα το κερδίσεις στην επαφή. Πολύ καλός rim protector που δύσκολα θα σκοράρεις πάνω του αν δεν είσαι λίγο δημιουργικός με τα τελειώματά σου. Στην πέμπτη χρονιά της κολεγιακής του καριέρας είναι πρώτος στην ομάδα σε πόντους, ασίστ, ριμπάουντ και τάπες.

https://x.com/brhoops/status/1893446549645959378

Η τριάδα Chad Baker-Mazara, Miles Kelly και Denver Jones είναι το βασικό backcourt των Tigers. Ο Baker-Mazara (12.6 PPG – 53.4 2P% – 39.1 3P% – 4 3ΡΑ -1.2 SPG) είναι ο villain του Auburn, συχνά δεχόμενος τις αποδοκιμασίες των αντίπαλων οπαδών, που πολλές φορές είναι δικαιολογημένες με την συμπεριφορά που επιδεικνύει. Είναι ένας μακρύς (2,03 μ.), εύκαμπτος και δραστήριος 2-way wing με γρήγορα χέρια και πόδια που μπορεί να μαρκάρει από το 1 μέχρι το 3 και ποντάρει πολύ στο κλέψιμο της μπάλας από πάσα. Στην επίθεση είναι ένας πολύ καλός σουτέρ είτε σε στατικά σουτ είτε σε σουτ με κίνηση. Ωστόσο, αυτό που ξεχωρίζει τον Baker-Mazara από τους περισσότερους 3&D παίκτες είναι οι ικανότητές του με την μπάλα στα χέρια. Έχει πολύ καλή ντρίπλα με εξαιρετικό footwork και «γλιστράει» πάνω στον αμυντικό όταν επιτίθεται κάθετα στο καλάθι. Όταν συναντά αντίσταση έχει counter moves να αντιπαραθέσει στον αμυντικό, ενώ είναι πολύ καλός πασέρ. Αυτό που του λείπει είναι ο όγκος (μόλις 82 κ.). Η κολεγιακή του καριέρα μέχρι στιγμής ήταν κάπως περίεργη καθώς έχει αλλάξει 4 σχολεία και έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές με την συμπεριφορά εντός και εκτός παρκέ. Ενώ είναι senior (25 χρονών μάλιστα) ο coach Pearl έχει δηλώσει ότι μπορεί να έχει έναν ακόμα χρόνο eligibility και υπάρχει περίπτωση να επιστρέψει και του χρόνου στο Auburn.

Ο Miles Kelly είναι ένας αθλητικός και γρήγορος γκαρντ με ατού την περιφερειακή εκτέλεση. Είναι ο sharpshooter της ομάδας (40 3Ρ% σε 6 3π./παιχνίδι) διαθέτοντας NBA range, χαμηλό αλλά γρήγορο release, ενώ είναι πολύ καλός ριμπάουντερ.

https://x.com/aubawn/status/1896048125137338587

Ο Denver Jones είναι ο main ball handler τους Auburn. Στις δύο πρώτες σεζόν της καριέρας του στην Division I, ο Jones ήταν κυρίως σκόρερ. Στο Florida International, είχε 16.2 PPG ενώ επιχειρούσε περισσότερα από δώδεκα σουτ σχεδόν σε κάθε παιχνίδι. O Pearl πήρε αυτό τον παίκτη και τον μεταμόρφωσε σε defensive stopper. Μειώθηκαν τα λεπτά του και η επιθετική του παραγωγή (10.7 PPG) αλλά ο Jones αποδέχτηκε τον καινούριο του ρόλο και τα πάει περίφημα. Επιθετικά μπορεί να απειλήσει από παντού και είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός από το τρίποντο, έχοντας το καλύτερο ποσοστό στην ομάδα (41,6% σε 4,3 3π./παιχνίδι). Έχει φάσεις που φαίνεται ότι αν τον αφήσεις και του δώσεις την ευκαιρία μπορεί να σε φορτώσει με καλάθια. Στην περιφερειακή άμυνα είναι elite. Παίζει πολύ με ένστικτο και έχει περάσει χειροπέδες σε πολλά αντίπαλα guard. Ρωτήστε τον Mark Sears..

https://x.com/coolguy551_/status/1898482093589733811

Την πεντάδα κλείνει άλλος ένας senior, ο Dylan Cardwell. Ο Cardwell φέρνει ενέργεια, μέγεθος και αθλητικότητα στο παρκέ. Είναι ο center της ομάδας, γνωστός για το δυναμικό του παιχνίδι και τον ενθουσιασμό του και είναι ο αγαπημένος της κερκίδας. Είναι ο πιο παλιός, καθώς έχει περάσει και τα 5 χρόνια της κολεγιακής του καριέρας στο Auburn και μάλιστα έγραψε ρεκόρ, γινόμενος ο παίκτης με τις περισσότερες νίκες στην ιστορία του προγράμματος. Επιθετικά, καρφώνει τα πάντα. Είναι ένας vertical spacer καθώς αποτελεί lob threat, ενώ δείχνει να έχει και μαλακά τελειώματα εκτός από καρφώματα. Αυτό που κάνει τον Cardwell τόσο ενδιαφέρον όμως, είναι ότι αποτελεί κάτι περισσότερο από τον μεγάλο, μυώδη τύπο που φαίνεται με την πρώτη ματιά. Έχει μια ικανότητα και μια φινέτσα που λίγοι δυνατοί ψηλοί μπορούν να προσφέρουν. Δεν βλέπει μόνο το καλάθι όταν πάρει μπάλα και μπορεί να λειτουργήσει ως playmaking hub από το high post. Συμπληρώνει πολύ καλά τον Broome στο frontcourt και οι δυο τους αποτελούν την τελευταία γραμμή άμυνας. Έχει πολύ καλά πλάγια βήματα για το μέγεθός του, ενώ έχει την ικανότητα να εκφοβίζει τον αντίπαλο επιθετικό στην περιφέρεια και να τον κάνει να σταματήσει την ντρίπλα του. Ο Cardwell δεν είναι ο κλασσικός rim-runner ψηλός με μούσκουλα. Είναι περισσότερο μυαλό παρά δύναμη.

https://x.com/greenlightbball/status/1861996101017997822

Ο 6^ος παίκτης αυτής της ομάδας είναι ο Tahaad Pettiford. Ο Pettiford είναι ένας freshman που έχει αποδείξει ότι μπορεί να έρθει από τον πάγκο και να σου κερδίσει ματς. Η απόδοσή του θα αποτελέσει X factor για την πορεία των Tigers προς τον τίτλο. Ο αριστερόχειρας guard έχει την ικανότητα να δημιουργήσει σκορ για τον εαυτό του είτε από το midrange είτε από το τρίποντο όπου αποτελεί μια αρκετά αξιόπιστη επιλογή (37.6 3Ρ% σε 5 3π./παιχνίδι) ενώ έχει δείξει πολύ καλά στοιχεία playmaking. Ο αριθμός των ασίστ του είναι εντυπωσιακός για έναν αναπληρωματικό που δεν παίρνει τόσα λεπτά συμμετοχής όσο άλλοι. Είναι μόλις 1,88 μ. αλλά η εκρηκτικότητά του και τα επίπεδα αθλητικότητας που διαθέτει και του επιτρέπουν να παίζει πάνω από τη στεφάνη τον κάνουν να δείχνει μεγαλύτερος απ’ ότι πραγματικά είναι.

https://x.com/CourtsideFilms/status/1881001010866594224

Οι 4 από τις 5 φετινές ήττες του Auburn προήλθαν από ισάξιους αντιπάλους (Duke, Alabama, Florida,Tennessee). Ένας εθνικός τίτλος είναι ένας υψηλός στόχος για μια ομάδα που δεν έχει κερδίσει ποτέ σε τόσο υψηλό επίπεδο, αλλά είναι επίσης μια ευκαιρία για τους Tigers να αλλάξουν ολόκληρο το μέλλον του προγράμματός τους. Το κολεγιακό μπάσκετ, όπως φαίνεται, δέχεται αιτήσεις για μια νέα γενιά γαλαζοαίματων σε ένα μεταμορφωτικό κεφάλαιο για τον κολεγιακό αθλητισμό. Μια πορεία πρωταθλητισμού θα βάλει το Auburn στην πρώτη γραμμή και θα του δώσει ένα πλεονέκτημα για τα επόμενα χρόνια.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Florida Gators (30-4, 1 seed)

Οι Florida Gators έχουν την καλύτερη ομάδα τους από τότε που ο Μπίλι Ντόνοβαν οδήγησε το πρόγραμμα στο Final Four του 2014. Ο coach Todd Golden, στον τρίτο χρόνο του ως head coach, έχει συμβάλει καθοριστικά στην ανάπτυξη αυτής της ομάδας. Οι Gators αναμενόταν να επιστρέψουν στο τουρνουά NCAA αυτή τη σεζόν υπό την καθοδήγηση του Golden, αλλά η διεκδίκηση για μια 1^st seed θέση στο τουρνουά ξεπέρασε τις προσδοκίες όλων. Ο 39χρονος προπονητής με την κορυφαία ικανότητά του να αξιολογεί αποτελεσματικά τα ταλέντα τόσο από το transfer portal όσο και σε επίπεδο high school εκτόξευσε το status του προγράμματος. Οι Gators ξεκίνησαν τη σεζόν τους με ένα σερί 13-0 κερδίζοντας 12 από αυτά τα παιχνίδια με διψήφια διαφορά πόντων. Έχουν μια αρκετά ισορροπημένη και πλουραλιστική επίθεση (3^οι σε OFF RTG), διαθέτουν guard που μπορούν να δημιουργήσουν σκορ για τον εαυτό τους μέσα και έξω από το τρίποντο και τα συστήματα του Golden είναι σχεδιασμένα ώστε να εκμεταλλεύονται κάθε mismatch δημιουργώντας ευκαιρίες για επιθ. ριμπ. (8^οι σε ORB%). Στο αμυντικό κομμάτι είναι 7^οι σε 3P%D καθώς πιέζουν αρκετά πάνω στην μπάλα και έχουν το ρόστερ για να υποστηρίξουν switching τακτικές.

Το backcourt των seniors Walter Clayton Jr., Alijah Martin, και Will Richard είναι ίσως το καλύτερο backcourt της σεζόν. Αποτελούν μια τριάδα παικτών που μπορούν να σουτάρουν σε μεγάλη συχνότητα και να σκοράρουν με ατομικές ενέργειες.

Μετά από 2 χρόνια στο Iona του coach Pitino, o Walter Clayton Jr. (17.4 PPG – 53.8 2P% – 37.8 3P% – 4.4 APG) αποφάσισε να μετακομίσει στην γενέτειρά του, Φλόριντα για λογαριασμό των Gators. Αυτή τη σεζόν ο Clayton Jr. ηγείται ενός από τα πιο ταλαντούχα ρόστερ της χώρας και είναι πρώτος σε πόντους και ασίστ στην ομάδα. Είναι ένας combo guard που μπορεί να δημιουργήσει σκορ για τον εαυτό του, έχει έφεση στο σουτ, ειδικά στα δύσκολα σουτ και γενικά το πακέτο δεξιοτήτων που κατέχει του επιτρέπουν να είναι μια εξαιρετική πρώτη απειλή για σκορ και δημιουργία. Είναι πολύ δημιουργικός με τη ντρίπλα του και χρησιμοποιεί elite κινήσεις. Βάζει τα πάντα. Από στατικά σουτ και lay up εκτός ισορροπίας μέχρι μαρκαρισμένα σουτ και floaters. Έχει δείξει ότι κατέχει τρομερή επαφή με το καλάθι. Η αποτελεσματικότητα των σουτ του από μακριά είναι εντυπωσιακή αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι σουτάρει 7,7 3π/παιχνίδι

https://x.com/PDTScouting/status/1865530059966341306

Ο Alijah Martin (14.6 PPG – 57.9 2P% – 35.9 3P%) ξεκίνησε το κολεγιακό του ταξίδι στο FAU, όπου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία των Owls, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής τους στο Final Four του 2023. Τον Απρίλιο του 2024 πήρε την απόφαση να παίξει την τελευταία χρονιά του στους Gators. Ο Martin έφερε ένα διαφορετικό στοιχείο στο πρόγραμμα του Φλόριντα – μια physical, αμυντική νοοτροπία και την εμπειρία της νίκης σε τουρνουά – που καθόρισε το άλμα της ομάδας από την 94η καλύτερη άμυνα την περασμένη σεζόν (η αχίλλειος πτέρνα τους) στην 13η φέτος. Οι αμυντικές ικανότητες του Martin είναι αξιοσημείωτες – ασκεί σημαντική πίεση στην μπάλα, διακόπτει τους διαδρόμους πάσας και έχει την ικανότητα να οδηγεί τον αντίπαλο σε λάθη. Είναι ένα αθλητικό combo guard που μπορεί να επιτεθεί στο καλάθι με δύναμη και να τελειώσει φάσεις με επαφή. Διαθέτει επίσης ένα αξιόπιστο σουτ και μπορεί να σουτάρει σε μεγάλη συχνότητα (6,2 3π./παιχνίδι). Η αθλητική του δεινότητα του επιτρέπει να διαπρέπει στο transition παιχνίδι, οδηγώντας συχνά σε σπουδαία highlight plays. Είναι δαίμονας στο ανοιχτό γήπεδο.

Ο Will Richard (13.5 PPG – 69.7 2P% – 35.4 3P% – 5.6 3ΡΑ) είναι ο τρίτος σκόρερ της ομάδας, επίσης ικανός στο να δημιουργήσει σκορ για τον εαυτό του και εξαιρετικός off-ball σκόρερ. Η αθλητική του κατασκευή και ευκινησία του επιτρέπουν να είναι αποτελεσματικός στον αιφνιδιασμό, οδηγώντας συχνά σε δυναμικά τελειώματα στη ρακέτα, στο ανοιχτό γήπεδο. Είναι εξίσου παραγωγικός σουτέρ, ενώ στην άμυνα παρατάσσει το σωματώδες κορμί του και χρησιμοποιεί κάθε εκατοστό από το 2,11 μ. wingspan που διαθέτει. Είναι πολύ ανταγωνιστικός σε αυτό το κομμάτι του παρκέ και καταβάλλει κάθε φορά μεγάλη προσπάθεια και όρεξη το οποίο είναι η μισή μάχη.

Ο sophomore Alex Condon (11.2 PPG – 54.9 2P% – 34 3P% – 7.9 RPG – 2.3 APG – 1.5 BPG) από το Περθ της Αυστραλίας έχει αναδειχθεί σε έναν αρκετά ενδιαφέρον prospect. Το υψηλό μότορ που διαθέτει μαζί με τις πολύ καλές του τοποθετήσεις στα ριμπάουντ και το επιθετικό versatility που επιδεικνύει τον κατατάσσουν σε must watch. Ο Condon έχει ισχυρή παρουσία και στις δυο μεριές του παρκέ. Στην επίθεση έχει ένα big man game από το post με μερικές ποιοτικές κινήσεις. Δεν έχει το πιο δυνατό εκτόπισμα, οπότε το επιθετικό του παιχνίδι απαιτεί περισσότερη επιδεξιότητα. Αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι το πως χειρίζεται την μπάλα. Έχει μια αξιοσημείωτη ικανότητα να τρέχει στο ανοιχτό γήπεδο – όχι απλά ως ένας rim runner ψηλός, αλλά να βάζει την μπάλα στο παρκέ και να πηγαίνει coast to coast. Έχει advanced footwork για έναν παίκτη του μεγέθους του (2,11 μ.) και έχει δείξει κάποια υποσχόμενα σημάδια floor spacer, αλλά θέλει ακόμα δουλειά για να τραβήξει περισσότερο τις άμυνες στο τρίποντο. Μπορεί επίσης να πασάρει και έχει καλή αίσθηση του χώρου αποτελώντας playmaking hub σε ορισμένες περιπτώσεις. Το φυσικό ένστικτο με το οποίο παίζει ο Αυστραλός έχει σημαντικό αντίκτυπο και στην άμυνα. Ο 20χρονος είναι εξαιρετικός μπλοκέρ, αλλά ακόμα προσπαθεί να καταλάβει πώς να επεξεργάζεται το παιχνίδι σε αυτό το κομμάτι. Δεν είναι ακόμα ικανός να γίνει ένας αμυντικός ογκόλιθος και κάνει συχνά φάουλ.

https://x.com/League_Him/status/1896569924614770773

O δευτεροετής Thomas Haugh είναι ορισμένες φορές η αλλαγή του Condon. Μπορεί να μην έχει το ταλέντο του Αυστραλού αλλά είναι αρκετά παρόμοιος παίκτης με τον Condon. Όσο ο Condon ήταν τραυματίας ο Haugh έδειξε ότι μπορεί να αποτελέσει NBA material. Είναι γρήγορος και αθλητικός, μπορεί να σκοράρει, να πασάρει, να αμυνθεί και φυσικά είναι τρομερός ριμπάουντερ διαθέτοντας πολύ καλό άλμα. Αποτελεί έναν παίκτη με υψηλό μπασκετικό IQ που θα ήθελε να έχει κάθε ομάδα στον πάγκο της. Κάνει όλα αυτά τα μικρά πράγματα που δεν φαίνονται στη στατιστική, δυνατά σκριν, αμυντικά rotation, box out, ενώ μπορεί να πασάρει αρκετά καλά. Θα ήθελα πολύ να τον δω να παίζει περισσότερο δίπλα στον Condon αλλά ο coach Golden προτιμάει να τον φέρνει από τον πάγκο και να παίζει στα λεπτά που ο Condon είναι εκτός.

https://x.com/FLSportsTakes_/status/1892186616061432293

Στον πάγκο έχουν και τον junior δημιουργικό guard, Denzel Aberdeen, τον center Rueben Chinyelu που έχει έφεση στο επιθ. ριμπ., τον τριτοετή wing Sam Alexis και όλοι αυτοί παίζουν κατά μέσο όρο πάνω από 10 λεπτά.

Στα μειονεκτήματα των Florida Gators ίσως συγκαταλέγεται η έλλειψη εμπειρίας από March Madness. Από το 2017 και μετά δεν έχουν περάσει πέρα από τον 1ο γύρο. Έχουν όμως πολύ ταλέντο, ειδικά επιθετικά και έχουν διαλύσει με διψήφιες διαφορές πόντων τις καλύτερες ομάδες της φετινής σεζόν. Ο κοινός παρονομαστής κάθε ομάδας που κέρδισε τον τίτλο τα τελευταία χρόνια είναι οι elite περιμετρικοί παίκτες και οι Gators διαθέτουν τρεις.

 

 

 

Houston Cougars (30-4, 1 seed)

Το Χιούστον είναι πάλι εδώ. Έχουν στερέψει τα λόγια που περιγράφουν την ομάδα του coach Kelvin Sampson. Οι Cougars ξεκίνησαν μουδιασμένα τη σεζόν κάνοντας 3 ήττες στα 7 πρώτα παιχνίδια – 2 ήττες στην παράταση κόντρα σε Alabama, Auburn – και από τις αρχές του Δεκέμβρη έχασαν μόλις ένα παιχνίδι από τα 27 που έδωσαν μέχρι τώρα. Κατέκτησαν τον τίτλο της Big 12 Περιφέρειας και τον τίτλο του postseason τουρνουά για 2^η σερί χρονιά. Οι Cougars κερδίζουν τα παιχνίδια με τον ίδιο τρόπου που το έκαναν και τα προηγούμενα 3-4 χρόνια. Παίζοντας elite επιθετική άμυνα. Είναι πρώτοι σε DEF RTG με το 4^ο καλύτερο EFG%D. Πηγαίνουν πάρα πολύ σε blitz και trap άμυνες στο PnR αλλά και στο low post, δίνοντας σε κάθε αντίπαλο την αίσθηση ότι πνίγεται. Ειδικά αν ο αντίπαλος δείξει σαστισμένος, τότε το Χιούστον είναι σαν καρχαρίας που μυρίζει αίμα. Φέτος όμως την διαφορά την κάνουν στην επίθεση. Οι Cougars την τελευταία πενταετία δεν είχαν ούτε μια σεζόν με πάνω από 35 3Ρ%. Φέτος σουτάρουν 39.8 3Ρ%, το καλύτερο ποσοστό από οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Σε αυτό έχουν συμβάλει στα μέγιστα η τριάδα του backcourt, LJ Cryer, Emanuel Sharp και Milos Uzan.

Για τον βραχύσωμο L.J. Cryer έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν. Είναι ένα combo guard που ξεκίνησε την πορεία του στο κολεγιακό μπάσκετ από το Baylor – όπου κέρδισε και τον τίτλο το 2021 – και το 2023 έφτασε στο Χιούστον, όπου εξελίχθηκε σε μια ηγετική φυσιογνωμία. Είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας (15.2 PPG – 40.6 2P% – 42.2 3P% – 7 3PA) και η εμπειρία του σε συνδυασμό με την ηγετικότητά του έχουν συμβάλλει καθοριστικά στην πορεία των Cougars τα τελευταία 2 χρόνια. Παίκτης με γρήγορο release όταν σουτάρει, εξίσου αποτελεσματικός σε στατικά σουτ και σουτ με κίνηση. Μπορεί να απειλήσει και από το mid-range αλλά και με drive αποτελώντας έναν 3 level scorer. Με την μπάλα στα χέρια έχει το skillset να δημιουργεί απόσταση από τον προσωπικό του αντίπαλο, ενώ παίζει εξαιρετικά off-ball και κινείται αστραπιαία. Είναι ο ορισμός του microwave σκόρερ. Αν βάλει 2 σερί σουτ τότε ετοιμαστείτε για μεγάλη βραδιά. Marcus Sasser το 2023, Jamal Shead το 2024 και τώρα L.J. Cryer. Το Χιούστον χτίζει παράδοση στους βραχύσωμους scoring guard.

https://x.com/brhoops/status/1893413252325089551

Ο Cryer μπορεί να είναι ένας αρκετά καλός σουτέρ, ο κλασσικός όμως σουτέρ της ομάδας είναι ο Emanuel Sharp (12.6 PPG – 44.4 2Ρ% – 42.8 3P% – 5.6 3PA). Ο 21χρονος junior guard, έχει αναδειχθεί σε βασικό παίκτη για τους Cougars, αποτελώντας μια πολύ αξιόπιστη λύση από τη γραμμή του τρίποντου. Γιός μπασκετμπολίστα (του γνωστού μας Derrick Sharp), o Sharp είναι ένας πειθαρχημένος σουτέρ που θα επιχειρήσει σουτ υψηλής ποιότητας και δεν θα κάνει το εξεζητημένο δύσκολο σουτ. Σωματικά, είναι μεγαλύτερος απ’ ότι δείχνει (1,90 μ. – 92 κ.) και αυτό φαίνεται όταν θα μπει για drive, παίζοντας bully-ball και κερδίζοντας συχνά φάουλ (πρώτος στην ομάδα σε εκτελεσμένες βολές).

https://x.com/NBADraftWass/status/1876625225422618647

Ο Milos Uzan (11.5 PPG – 48.3 2Ρ% – 42.6 3P% – 3.6 3PA – 4.3 APG) είναι ένας τριτοετής ο οποίος φέτος έχει εξελιχθεί σε 3 level scorer. Είναι ένα δυνατό guard που παίζει γρήγορα, ειδικά όταν πάρει το σκριν στην κορυφή. Όταν φτάσει στο ζωγραφιστό είναι ικανός στο να τελειώνει φάσεις υπό πίεση ή να βρίσκει τον ελεύθερο συμπαίκτη έχοντας τραβήξει πάνω του την άμυνα. Αυτό όμως που τον διαφοροποιεί από τους Cryer και Sharp είναι η ικανότητα να δημιουργήσει και για άλλους. Η ψυχραιμία που επιδεικνύει στην επίθεση ξεχωρίζει. Φαίνεται πάντα να παίζει υπό έλεγχο, παίρνει έξυπνες αποφάσεις και σπάνια επιβάλλει φάσεις. Είναι ένας ανιδιοτελής παίκτης που επιδιώκει σταθερά να εμπλέκει τους συμπαίκτες του, μερικές φορές μέχρις εσχάτων. Του αρέσουν οι αμυντικές προκλήσεις και έχει το μήκος και την ευελιξία να μαρκάρει guard και wings. Έχει εξελιχθεί στον go-to-guy και closer της ομάδας.

https://x.com/DraftExpress/status/1901317686807712219

Ο sophomore JoJo Tugler δεν έχει νούμερα που εντυπωσιάζουν αλλά έχει μπει σφήνα στα draft boards. Είναι ένας από τους καλύτερους αμυντικούς της φετινής σεζόν με πολύ υψηλό μότορ. Elite αθλητής, καλύπτει τους πάντες αμυντικά και έχει ένα NBA ready body (2,03 μ. – 104 κ.) με τρελό άνοιγμα χεριών που φτάνει τα 2,28 μ. Στην άμυνα θα σου κάνει πράγματα που θα σε αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. Θα βγάλει μια άμυνα στην μια πλευρά του γηπέδου και ξαφνικά θα τον δεις να έχει τρέξει στην άλλη πλευρά και να ταπώνει σουτ στο τρίποντο. Παίζει κάθε παιχνίδι σαν να ήταν το τελευταίο του. Είναι ένας Dennis Rodman παίκτης στον τρόπο που παίζει και όχι μόνο καθώς αρέσκεται να παίζει mind games με τους αντιπάλους του.

https://x.com/DraftExpress/status/1863976062939533340

O

Ο J’Wan Roberts κλείνοντας 5 χρόνια στο Χιούστον εξελίχθηκε στην καρδιά και την ψυχή της ομάδας μπάσκετ των Cougars, αφήνοντας μια αδιαμφισβήτητη κληρονομιά. Είναι ο απόλυτος συνδετικός κρίκος, ένας glue-guy και record man – είναι ο παίκτης με τις περισσότερες νίκες στην ιστορία του προγράμματος. Ο Roberts είναι ένας small ball center (2,01μ. – 99 κ.) που φημίζεται για την αμείλικτη ενέργειά του και την αυτοθυσία που επιδεικνύει στο παρκέ. Είναι η επιτομή της μπασκετικής φιλοσοφίας του coach Sampson.

Οι Cougars έχουν όμως και μια αδυναμία. Δεν κερδίζουν βολές. Τους λείπει μια ισχυρή επιθετική παρουσία στο ζωγραφιστό, ένας post up παίκτης ή ένας παίκτης με δυνατό κάθετο παιχνίδι. Επίσης σουτάρουν λίγα τρίποντα. Μόλις 34,5% των σουτ που εκτελούν προέρχεται από το τρίποντο κάτι που τους κατατάσσει 296^ους σε 3PR, ενώ δίνουν πολύ το 3π. στην αντίπαλη επίθεση – αν το συνδυάσουμε με την έλλειψη βολών μπορεί να αποβεί μοιραίο αν πέσουν σε ομάδα που θα τους παίξει στην άμυνα με την ίδια ένταση που παίζουν. Αν τις προηγούμενες σεζόν, έχοντας χειρότερες στατιστικά ομάδες έφταναν μέχρι το Elite 8 και το F4, νομίζω ότι φέτος ίσως είναι η χρονιά που θα φτάσουν μέχρι τον Τελικό.

 

 

Duke Blue Devils (31-3, 1 seed)

Δεν υπάρχουν πολλά προγράμματα στο κολεγιακό μπάσκετ που να έχουν μεταβεί τόσο απρόσκοπτα στη νέα εποχή του κολεγιακού μπάσκετ καλύτερα από τους Duke Blue Devils. Αυτό είναι προς τιμήν του προπονητή, Jon Scheyer, ο οποίος πήρε εντυπωσιακά τη σκυτάλη από τον Mike Krzyzewski στο Durham και διατήρησε το Duke στην ελίτ. Ο Scheyer φέτος, δουλεύει με ένα πολύ ταλαντούχο ρόστερ, αλλά το έχει επίσης διαχειριστεί εξαιρετικά μέχρι στιγμής. Ο 37χρονος προπονητής είχε μια απίστευτη χρονιά από πολλές απόψεις. Ξαναέχτισε σχεδόν ολοκληρωτικά το Duke, με μόνο δύο παίκτες να επιστρέφουν από την περσινή ομάδα. Νομίζω δεν το περιμέναμε μετά την αποχώρηση του Mike Krzyzewski, αλλά ο Scheyer διατήρησε το επίπεδο και την αύρα του προγράμματος και κατά κάποιο τρόπο τα διεύρυνε. Πρόκειται για ένα σπουδαίο επίτευγμα. Σε μια χρονιά γεμάτη με σημαντικές αλλαγές στην κατάταξη του κολεγιακού μπάσκετ, οι Blue Devils παρέμειναν σταθερά στο τοπ 2. Και αυτό, ένεκα ενός ισχυρού πυρήνα παικτών, οι οποίοι κατάφεραν να ξεπεράσουν κάποιες μικρές αντιξοότητες και να γίνουν μια από τις πιο ολοκληρωμένες ομάδες της χώρας. Βρίσκονται στην δεύτερη θέση του OFF RTG και στην τέταρτη θέση του DEF RTG αποτελώντας μια αρκετά ισορροπημένη ομάδα.

Όσον αφορά το κολεγιακό μπάσκετ, δεν υπάρχει μεγαλύτερος superstar αυτή τη στιγμή από τον Cooper Flagg, ο οποίος έχει ανακηρυχθεί ως το next big thing του αθλήματος. Ο Flagg έχει ανταποκριθεί περίφημα στις προσδοκίες (18.9 PPG – 53.5 2P% – 36.8 3P% – 7.5 RPG – 4.1 APG). Ο 18χρονος (τα έκλεισε τον Δεκέμβρη) πρωτοετής είναι ένας προικισμένος forward που μπορεί να κάνει τα πάντα και στις δυο μεριές του παρκέ. Είναι πρώτος στην ομάδα σε πόντους, ασίστ, ριμπάουντ, κλεψίματα και τάπες και φυσικά είναι φιναλίστ για το National Player of The Year. Η ταχύτητα που επεξεργάζεται το παιχνίδι είναι εντυπωσιακή για έναν freshman. Θα επεκταθούμε πιο αναλυτικά το καλοκαίρι για το όλο πακέτο του Cooper Flagg.

O Cooper Flagg είναι η κύρια ατραξιόν αλλά ο Kon Knueppel (14.4 PPG – 57.4 2P% – 39.2 3P% – 5.6 3PA) είναι η αποκάλυψη. Όταν τον είδα πρώτη φορά να παίζει υπέθεσα ότι είναι ένας senior παίκτης που ήρθε με μετεγγραφή στο Duke από κάποιο άλλο κολέγιο. Μετά είδα ότι είναι 19 χρονών και δεν το πίστευα. Ο Knueppel έχει καταφέρει να κλέψει τις εντυπώσεις σε ένα γεμάτο ρόστερ. Είναι ένας παίκτης που παίζει πολύ ώριμο μπάσκετ για την ηλικία του και κατέχει πάρα πολύ καλά τα fundamentals του αθλήματος χωρίς να είναι ιδιαίτερα αλτικός και εκρηκτικός. Ο 19χρονος guard με ύψος 2,01 μ. είναι το δεύτερο βιολί στην επίθεση πίσω από τον Flagg, αλλά όταν χρειάστηκε να κάνει step up εν τη απουσία του Flagg τα πήγε περίφημα και ανέβασε κι άλλο τις μετοχές του. Είναι ένας παίκτης με skills guard ενώ έχει το μέγεθος wing. Σχεδόν πάντα θα πάρει την καλύτερη απόφαση και το παιχνίδι του εκπορεύεται από το flow της επίθεσης του Duke. Δεν θα εκβιάσει καταστάσεις. Παίζει με δύναμη και δεν φοβάται την επαφή όταν επιτίθεται στο καλάθι. Μπορεί να δημιουργήσει σκορ για τον εαυτό του, αλλά έχει δείξει πολύ καλά στοιχεία playmaking, κυρίως βγάζοντας τις απλές πάσες. Το δυνατό του στοιχείο είναι το σουτ. Είναι τρομερός σουτέρ. Έχει φοβερή ισορροπία όταν σουτάρει είτε από το τρίποντο είτε από μέση απόσταση. Η ντρίμπλα του είναι αξιόπιστη. Δεν κάνει κάτι θεαματικό με την μπάλα αλλά ξέρει να χρησιμοποιεί την ντρίπλα του και το κορμί του για να δημιουργήσει απόσταση από τον αμυντικό και να σουτάρει. Μπορεί να επιτεθεί σε close out ακόμα και να παίξει το PnR σε αρκετές κατοχές. Το μειονέκτημά του είναι η έλλειψη αθλητικότητας. Δεν έχει ούτε την ταχύτητα ούτε το άλμα που έχουν οι περισσότεροι guards του κολεγιακού μπάσκετ. Αυτός είναι ο μοναδικός τομέας που υστερεί και του δημιουργεί προβλήματα στην άμυνα.

https://x.com/DukeNBA/status/1894911734634230198

https://x.com/Frankie_Vision/status/1900254345142136932

Ο τριτοετής Tyrese Proctor (12 PPG – 50.4 2P% – 38.2 3P% – 5.8 3PA) είναι άλλο ένα πολύ καλό «προϊόν» του Αυστραλιανού μπάσκετ. O Αυστραλός έχει γίνει η καρδιά και η ψυχή της ομάδας του Jon Scheyers. Είναι ένας ισορροπημένος γκαρντ με μέγεθος και υψηλό μπασκετικό IQ που ευδοκιμεί σε καταστάσεις PnR, διαβάζοντας πολύ καλά το γήπεδο. Έχει πολύ καλή αίσθηση του χώρου και γενικά του παιχνιδιού. Το PnR είναι το παιχνίδι του, όπου το τρέχει με χαρακτηριστική άνεση. Σπάνια χάνει τον έλεγχο, παίρνει έξυπνες αποφάσεις και παίζει με τον δικό του ρυθμό. Μπορεί να σκοράρει σε isolation καταστάσεις, έχει ένα smooth σουτάκι από μέση απόσταση και τρίποντο. Του λείπει ο όγκος (μόλις 79 κιλά ενώ είναι 1,96 μ.) και καμιά φορά μπορεί να φάει μπούλινγκ από τον αντίπαλο αμυντικό.

https://x.com/DukeLightsX/status/1866234165219168645

Ο Khaman Maluach είναι ο βασικός και αναντικατάστατος center των Blue Devils. Ο 18χρονος  από το Ν. Σουδάν ήρθε στο Duke από την Ακαδημία που έχει το ΝΒΑ στη Σενεγάλη και είναι ένα παίκτης που ξεχωρίζει στο παρκέ, καθώς το ύψος τους φτάνει στα 2,18 μ. Παρόλα αυτά κινείται στο γήπεδο με μια «ελαφρότητα» που σε εντυπωσιάζει. Είναι ένας vertical spacer που τρέχει καλά το γήπεδο και επιδεικνύει μαλακά τελειώματα. Στην άμυνα είναι σκιάχτρο και είναι εντυπωσιακό το πόσο καλά πλάγια βήματα έχει. Γενικά ο συνδυασμός μεγέθους και ταχύτητας τον βοηθάει να καλύπτει πολύ γρήγορα χώρους στο γήπεδο κάτι που είναι χρήσιμο σε άμυνα και επίθεση.

https://x.com/DraftExpress/status/1856713444172407162

Ο Sion James είναι ένας παίκτης κλειδί για την ομάδα του Scheyer. Ήρθε από το Tulane όπου έκανε μια breakout σεζόν παίζοντας 37 λεπτά μ.ο.. Ξεκίνησε τη σεζόν ερχόμενος από τον πάγκο αλλά γρήγορα πήρε φανέλα βασικού. Είναι ένα low mistake PG με τρομερά δυνατό κορμί που σκοράρει κυρίως μέσα στη ρακέτα. Επιπλέον παίζει εξαιρετικά χωρίς την μπάλα. Στήνει brick wall screen, κόβει δυνατά στη ρακέτα, επιτίθεται αποτελεσματικά στα close out ενώ είναι στα καλύτερά του όταν τρέχει στο ανοιχτό γήπεδο. Είναι ο καλύτερος on ball αμυντικός στο ρόστερ και πάντα μαρκάρει τον κύριο χειριστή της αντίπαλης ομάδας. Το physicality και hustle που προσδίδει στην άμυνα δεν το προσφέρει κανείς άλλος στην ομάδα. Έχει επίσης γρήγορα πλάγια βήματα που σε συνδυασμό με το NFL κορμί του τον καθιστούν εξαιρετικό point-of-attack αμυντικό.

O Isaiah Evans είναι ένας five-star freshman που ρόλος του είναι να έρχεται από τον πάγκο και να προσφέρει instant scoring με την περιφερειακή του εκτέλεση. Είναι ο καλύτερος σουτέρ στην ομάδα (43,9% σε 4,5 3π./παιχνίδι) και σε αρκετά ματς έχει αποτελέσει x factor με τα σουτ που έχει βάλει. Όταν χρειάστηκε να παίξει παραπάνω, λόγω τραυματισμών των Tyrese Proctor και Maliq Brown ανέβασε την απόδοσή του και κέρδισε σταθερό ρόλο στο rotation. Έχει αστραπιαία γρήγορο release και δεν θέλει πολύ για να ζεσταθεί.

https://x.com/DukeNBA/status/1891713715143061567

Ο Caleb Foster μπορεί να έχει επισκιαστεί λιγάκι από τα υπόλοιπα guard της ομάδας αλλά έχει ταλέντο που μπορεί να μεταφραστεί στο επόμενο επίπεδο. Είναι ένας πολύ καλός παίκτης στο 1on1 που του αρέσει να επιτίθεται στο καλάθι. Φέτος, στη δεύτερη χρονιά του στην ομάδα, ο χρόνος συμμετοχής του συρρικνώθηκε και έχασε τη θέση του στη βασική πεντάδα κάτι που επηρέασε την απόδοσή του.

Τέλος, υπάρχει ο forward Maliq Brown – ένα ακόμα ψηλό κορμί με πολύ καλή αμυντική παρουσία – και ο βετεράνος Mason Gillis που ήρθε από το Purdue για να προσθέσει εμπειρία, και να συμπληρώσει τον ρόλο του glue guy της ομάδας. Είναι παίκτης που θα κυνηγήσει τις χαμένες μπάλες, θα «θυσιάσει» το κορμί του στην άμυνα για να κερδίσει φάουλ, ενώ στην επίθεση μπορεί να βάλει κάποια ελεύθερα σουτ.

Οι Blue Devils είναι ομάδα με μπόλικο ταλέντο και νιάτα (4 freshmen στο rotation). Είναι αθλητικοί, έχουν μέγεθος και έχουν κάνει πειστικές νίκες κόντρα σε contenders. Βέβαια ο ανταγωνισμός τους φέτος στην ACC περιφέρεια ήταν αρκετά χαμηλός. Έχουν όμως όλα τα υλικά για να φτάσουν στο F4 και έναν πολύ καλό προπονητή.

https://www.youtube.com/shorts/ZckYaFHvPr4

 

 

 

 

Alabama Crimson Tide (25-8, 2 seed)

Οι Crimson Tide μπήκαν στη φετινή σεζόν ως η νούμερο 2 ομάδα της χώρας. Η ομάδα μπάσκετ της Αλαμπάμα προερχόταν από την πρώτη της παρουσία σε F4 όπου αποκλείστηκε στα ημιτελικά από τους μετέπειτα πρωταθλητές Huskies, ενώ κατάφερε να διατηρήσει το μεγαλύτερο μέρος του κορμού της από αυτό το ρόστερ. Η ομάδα του Nate Oats ξεκίνησε κάπως αργά αν αναλογιστεί κανείς τις προσδοκίες και παρά τις απώλειες στα τελευταία ματς της σεζόν δεν έπεσε ποτέ έξω από την πρώτη δεκάδα σε μια γεμάτη SEC περιφέρεια. Κάθε χρόνο όταν αναφέρουμε το μπάσκετ που πρεσβεύει ο Nate Oats μιλάμε για up tempo παιχνίδι (1^οι σε pace) που βασίζεται στο δόγμα lay ups & 3s (4^οι σε 2Ρ%). Για να υπηρετήσει αυτό το up tempo παιχνίδι o Oats χρειάζεται ένα βαθύ ρόστερ και φέτος χρησιμοποιεί rotation 10 παικτών, ενώ έχει 6 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων μ.ο. Το τουρνουά του Μαρτίου ανταμείβει ομάδες με heavy guard play και οι Crimson Tide διαθέτουν πολύ ταλέντο στο backcourt.

Όλα ξεκινούν με την παλιοσειρά, τον βραχύσωμο senior guard Mark Sears (18.7 PPG – 47.6 2P% – 33.8 3P% – 7 3ΡΑ – 4.9 APG). Στην 3η του χρονιά με το Αλαμπάμα και 5η συνολικά στην κολεγιακή του καριέρα είναι ο αδιαμφησβήτητος ηγέτης της ομάδας. Πέρυσι έκανε μια τρομερά παραγωγική και efficient χρονιά (21.5 PPG – 50.8 FG% – 43.6 3P%) αλλά φέτος η αποτελεσματικότητά του έχει πέσει. Ξεκίνησε μουδιασμένος, ανεβάζοντας στροφές από τα μέσα της σεζόν. Ο 23χρονος guard έχει εδραιωθεί ως ένας από τους κορυφαίους στο κολεγιακό μπάσκετ. Κάνει αισθητή την επίδρασή του είτε σκοράροντας, είτε δημιουργώντας για τους συμπαίκτες του, είτε κλέβοντας μπάλες στην άμυνα. Η ικανότητά του να ελέγχει σχεδόν κάθε παιχνίδι που παίζει είναι αξιοσημείωτη. Είναι ένας απίστευτα πανούργος lead guard που δεν σε κερδίζει με την ταχύτητα ή το μέγεθός του (μόλις 1,85 μ.), αλλά είναι εξαιρετικά ταλαντούχος και παραγωγικός. Ενώ έχει πέσει η αποτελεσματικότητά του, η ικανότητά του να κερδίζει φάουλ και να πηγαίνει στη γραμμή των βολών έχει βελτιωθεί αποτελεσματικά (6,6 βολές/παιχνίδι), καταδεικνύοντας πως μπορεί να ελέγχει τη ροή ενός παιχνιδιού. Είναι ο main facilitator του Αλαμπάμα. Επιβάλει τον ρυθμό του και σπάνια εκβιάζει προσπάθειες. Όταν τον βλέπεις να παίζει το PnR νιώθεις ότι έχεις σίγουρους πόντους. Είναι επίσης ο παίκτης που παίρνει την μπάλα όταν καίει και μπορεί να βάλει τα μεγάλα σουτ. Έχει σκοράρει 20+ πόντους στα 18 από τα 33 παιχνίδια που έχει παίξει φέτος. Το γεγονός ότι η απόδοση του στο σκοράρισμα δεν είναι τόσο παραγωγική όσο την περασμένη σεζόν, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι η ομάδα έχει περισσότερους σκόρερ και οι συμπαίκτες του απαιτούν περισσότερα touches.

https://x.com/espn/status/1898497616553382111

Ο Grant Nelson μετά από μια breakout χρονιά στο North Dakota τη σεζόν 22-23, αποφάσισε να μετακομίσει πέρυσι στην Αλαμπάμα για να παίξει σε ένα πιο ανταγωνιστικό επίπεδο. Πήρε αμέσως φανέλα βασικού και βοήθησε στα μέγιστα τους Crimson Tide να φτάσουν στο F4, κάνοντας ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι κόντρα στο UNC στη φάση των 8. Ο Nelson είναι ένα ψηλός (2,08 μ.) bouncy forward, με πολύ καλό face up παιχνίδι και drive. Η άνεσή του με την μπάλα στα χέρια, σε συνδυασμό με το μέγεθός του, τη sneaky αθλητικότητά του και τα γρήγορα πόδια όταν επιτίθεται, τον κάνουν mismatch nightmare. Είναι γρήγορος για τους αντίπαλους bigs τους οποίους χτυπάει στα πόδια, ενώ είναι πολύ ψηλός για τα αντίπαλα guard, wings τα οποία θα ποστάρει μέχρι μέσα. Είναι ένας connector big, ικανός να λειτουργήσει σε DHO, PnR – PnP, αλλά και να τρέξει coast to coast στο ανοιχτό γήπεδο με την μπάλα στα χέρια. Μπορεί να βλέπει πάνω από την άμυνα για να βγάζει πάσες από τη μια μεριά του γηπέδου στην άλλη επεξεργάζοντας γρήγορα το παιχνίδι. Ως σουτέρ, τα νούμερα του Νέλσον είναι απογοητευτικά (27% σε 2,5 3π./παιχνίδι), αν αναλογιστεί κανείς το συνολικό versatility που παρουσιάζει. Αμυντικά δυσκολεύεται να επιταχύνει, να αλλάξει γρήγορα κατεύθυνση όταν βρίσκεται σε αμυντική στάση. Φαίνεται επίσης να αντιδρά σε καταστάσεις ένα βήμα πιο αργά. Στην άμυνα στο ζωγραφιστό είναι μια υπολογίσιμη παρουσία όταν προλάβει να πάρει θέση.

https://x.com/KJ__Hoops/status/1856174135489036705

O freshman Labaron Philon είναι ένα two-way guard που ταιριάζει γάντι στο μπάσκετ που παίζει ο coach Oats. O χρόνος του δεν ήταν εγγυημένος όταν ήρθε, καθώς έπρεπε να ανταγωνιστεί μεγαλύτερους παίκτες στο πλούσιο backcourt της Αλαμπάμα, αλλά από την αρχή της σεζόν έδειξε το πόσο επιδραστικός μπορεί να γίνει και κέρδισε φανέλα βασικού. Είναι ένα PG με πολύ καλή γνώση των fundamentals που για το νεαρό της ηλικίας του παίρνει καλές αποφάσεις με την μπάλα στα χέρια και έχει ένα decent 1on1 παιχνίδι. Εξαιρετικός στο να επιταχύνει/επιβραδύνει, βγάζει μια άνεση στο PnR, ξέρει να χειρίζεται πολύ καλά τα σκριν και κυρίως βλέπει πρώτα το καλάθι και μετά την πάσα. Δεν είναι και ο μεγαλύτερος παίκτης του γηπέδου, αλλά έχει έναν δυνατό κορμό και είναι καλός αθλητής. Δεν τον βάζεις εύκολα μέσα στα καλάθια, ενώ είναι εξαιρετικός point of attack αμυντικός. Το σουτ από το τρίποντο είναι κάτι που παρουσιάζει αστάθεια ενώ έχει μια εντυπωσιακή έφεση στο επιθ. ριμπ. παρά το μέγεθός του (1,93 μ.). Ο Oats τον χρησιμοποιεί περισσότερο off-ball, δίπλα στον Sears που τον συμπληρώνει τέλεια.

https://x.com/UARoundballGuy/status/1880966977101193564

Ο μικρόσωμος PG, Aden Holloway είναι o 3^ος σκόρερ της ομάδας, ερχόμενος από τον πάγκο. Ο Holloway είναι ο sharpshooter της ομάδας και σουτάρει με 41,7% από το τρίποντο σε 5,7 3π./παιχνίδι. Είναι ένας elite shooter που μπορεί να παίξει και στο 1.

https://x.com/UARoundballGuy/status/1864843363637141820

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία την παικτών της Αλαμπάμα που ήρθαν μέσω του transfer portal είναι το πώς κάθε παίκτης καλύπτει μια συγκεκριμένη ανάγκη. Στην περίπτωση του senior, Chris Youngblood, που ήρθε από το South Florida, είναι ο physical 2-way χαρακτήρας το στοιχείο που αναζητούσε ο coach Oats. Εκεί πέρα είχε περισσότερο ρόλο σκόρερ και μάλιστα με αρκετά efficient νούμερα αλλά τώρα στο Αλαμπάμα του ζητούνται λιγότερα στην επίθεση και περισσότερα στην άμυνα. Η παραγωγικότητά του έχει πέσει αλλά η αποτελεσματικότητά του όχι. Είναι ικανός σουτέρ (38,6% σε 5,3 3π./παιχνίδι) αλλά και σπουδαίος finisher στο ζωγραφιστό.

O Clifford Omoruyi είναι το βασικό πεντάρι των Crimson Tide. O Νιγηριανός ήρθε κι αυτός φέτος μέσω του transfer portal μετά από 4 καλές χρονιές στο Rutgers, όπου ξεχώρισε για τα σωματικά του προσόντα και για το κυριαρχικό του παιχνίδι. Είναι limited επιθετικά, τελειώνει κυρίως φάσεις alley-hoop, με  πάσες πάρε-βάλε μέσα στο ζωγραφιστό, αλλά εκεί που κάνει την διαφορά είναι στο ριμπάουντ. Είναι πολύ καλός ριμπάουντερ και στις δυο μεριές του παρκέ, ενώ είναι επίσης ένας εκπληκτικός rim protector και ένας από τους καλύτερους μπλοκέρ στο κολεγιακό επίπεδο. Έχει γρήγορη αναπήδηση και μακριά χέρια, σε συνδυασμό με καλό συγχρονισμό.

O sophomore Jarin Stevenson είναι ένας παίκτης κλειδί για την ομάδα του Oats. Ξεκίνησε τη σεζόν πολύ άσχημα – επιθετικά ήταν ανύπαρκτος – αλλά στην πορεία βρήκε λίγο τα πατήματά του. Πέρυσι ήταν ένας από τους χειρότερους αμυντικά παίκτες του Αλαμπάμα και φέτος έχει επιδείξει σπουδαία βελτίωση σε αυτό το κομμάτι. Το versatility που προσφέρει στο αμυντικό μέρος του παιχνιδιού έχει παίξει μεγάλο ρόλο σε αρκετές νίκες των Crimson Tide. Ο Oats τον παίζει δίπλα στους Nelson, Omoruyi προσθέτοντας ύψος στο frontcourt, καθώς και οι τρεις τους είναι πάνω από 2,08 μ. Ο Stevenson μπορεί να μείνει μπροστά σε γκαρντ αλλά και να μαρκάρει bigs στο ζωγραφιστό. Ο Oats αρκετές φορές φέτος τον έχει βάλει να μαρκάρει κάποια από τα καλύτερα αντίπαλα guard για να τα δυσκολέψει με το μέγεθός του.

Ο forward Mouhamed Dioubate είναι ο hustler της ομάδας. Δεν χρειάζεται την μπάλα στα χέρια του για να επηρεάσει το παιχνίδι. Κάνει όλα αυτά που δεν αποτυπώνονται στην στατιστική. Δεν υπάρχει μπάλα 50-50 όταν βρίσκεται μέσα στην φάση. Η διεκδίκηση γίνεται 90-10 υπέρ του.

Ο μεγάλος απών της προσπάθειας του Αλαμπάμα για την κατάκτηση του τουρνουά θα είναι ο Latrell Wrightsell Jr. ο οποίος υπέστη ρήξη αχίλλειου μόλις 8 παιχνίδια μέσα στη σεζόν. Ο Wrightsell είχε ξεκινήσει εξαιρετικά τη δεύτερη σεζόν του στην Tuscaloosa, ενώ πέρυσι είχε καθοριστικό ρόλο στην πορεία για το Final Four. Η παραγωγικότητά του έχει καλυφθεί από τους υπόλοιπους guard αλλά η εμπειρία του θα λείψει.

 

 

St. John’s Red Storm (30-4, 2 seed)

Νέα Υόρκη. Άγαλμα της Ελευθερίας, τζαζ και ραπ μουσική, ατέλειωτη φασαρία, Madison Square Garden και Ρικ Πιτίνο. Ο 72χρονος προπονητής έχει κάνει πολλές κορυφαίες προπονητικές δουλειές κατά τη διάρκεια της Hall Οf Fame καριέρας του, αλλά η αναζωογόνηση των Red Storm μετά από 25 χρόνια ασημαντότητας μπορεί να είναι η καλύτερή του. Το St. John’s χρειαζόταν έναν μεσσία για να σώσει το μπασκετικό του πρόγραμμα και τον βρήκε στο πρόσωπο του Ρικ Πιτίνο. Ο Πιτίνο, στη δεύτερη χρονιά του στο Queens έχει καταρρίψει κάθε στατιστική και έχει μετατρέψει τους Red Storm σε έναν εφιάλτη για κάθε αντίπαλο. Οι Johnnies κέρδισαν τον τίτλο της Big East Περιφέρειας – κάτι που είχαν να κάνουν από το 2000 – αλλά και το postseason τουρνουά.

Επιθετικά βρίσκονται στην 70^η θέση σε OFF RTG, ενώ σουτάρουν με 51,5% (154^η θέση) μέσα από το τρίποντο και έξω από αυτό μόλις με 30,4% (337^η θέση). Κερδίζουν λίγες βολές (269^οι σε FTR) ενώ όταν βρίσκονται στη γραμμή της φιλανθρωπίας σουτάρουν μόλις 68,2%

https://www.youtube.com/shorts/7M0hJGt2HSE

Πώς μια ομάδα που σουτάρει με τόσο άσχημα ποσοστά κερδίζει 30 από τα 34 παιχνίδια της; Προφανώς με την άμυνα. Οι Johnnies έχουν την πιο αποτελεσματική άμυνα στη χώρα και μόνο το Χιούστον έχει καλύτερο DEF RTG.  Παίζουν μια elite, physical άμυνα, ειδικά μέσα στο ζωγραφιστό (8^οι σε 2Ρ%D), πιέζουν ανελέητα για μεγάλα διαστήματα του παιχνιδιού, διεκδικούν κάθε μπάλα, κάθε κατοχή και εξουθενώνουν τον αντίπαλο ο οποίος δυσκολεύεται να ανταποκριθεί απέναντι σε αυτή την ένταση. Δεν περνάς από την περιφερειακή τους άμυνα εύκολα και αν τα καταφέρεις τότε θα κάνουν τέλεια rotation και θα βρεις πάλι παίκτη μπροστά σου. Δείτε την παρακάτω «χορογραφία»:

https://x.com/ryancassidycbb/status/1886956269321277633

Οι αντίπαλοι των Red Storm κάνουν λάθη στο 22% των κατοχών τους (12^η καλύτερη επίδοση). Η ομάδα του Πιτίνο έχει μέγεθος, αθλητικότητα, bulldog mentality, versatility – σχεδόν κάθε παίκτης σε αυτό το ρόστερ μπορεί να μαρκάρει κατά συνθήκη από το 1 μέχρι το 5 – και μοιάζει αρκετά με τις ομάδες που είχε παρουσιάσει με το Λούισβιλ στα 2010s, όπου είχε μεγάλη επιτυχία με αποκορύφωμα το πρωτάθλημα του 2013.

Ο πρώτος σκόρερ της ομάδας είναι ο τριτοετής, ψηλός guard, RJ Luis Jr. (18.4 PPG – 48.5 2P% – 32.5 3P% – 7.2 RPG) που κέρδισε το βραβείο του Big East Player Of The Year. O 22χρονος είναι ο καλύτερος shot maker του St. John’s και ο παίκτης που θέλει ο Πιτίνο να πηγαίνει η μπάλα όταν λήγει μια επίθεση. Είναι ένας slasher που του αρέσει το mid-range και μόλις φέτος άρχισε να σουτάρει τρίποντα με λίγο μεγαλύτερη συχνότητα. Του αρέσει να τρέχει στο ανοιχτό γήπεδο όπου είναι αρκετά αποτελεσματικός και πάντα βρίσκει τους πιο ευφάνταστους τρόπους να τελειώσει φάσεις – θυμίζει πολύ τον Chris Duarte στο Oregon. Στην άμυνα σου δίνει την αίσθηση ότι είναι παντού. Χρησιμοποιεί κάθε εκατοστό του μεγάλου wingspan που διαθέτει για να κλέψει μπάλες, να αλλοιώσει προσπάθειες, να πάρει το ριμπάουντ.

https://x.com/MusikFan4Life/status/1901126142741930110

Ο τριτοετής Zuby Ejiofor (14.6 PPG – 63.2 2P% – 24.4 3P% – 8 RPG – 4.3 ORB), φέτος πήρε φανέλα βασικού και αποτελεί την πιο επιδραστική παρουσία στο ζωγραφιστό για τους Johnnies. Είναι ένας παίκτης με ατελείωτη ενέργεια που «σκοτώνει» άνθρωπο για να πάρει το επιθ. ριμπ. Σκοράρει κυρίως από το ποστ και κοντά στη ρακέτα, μαζεύοντας τα άστοχα σουτ των συμπαικτών του αλλά θα βάλει και το σουτάκι από μέση απόσταση. Μπορεί να παίξει εξίσου καλά άμυνα πάνω στην μπάλα και ως βοηθητικός αμυντικός. Έχει ελαφριά πόδια για να μαρκάρει παίκτες στην περιφέρεια και μπορεί να υπηρετήσει switching άμυνες. Εξαιρετικός και στη low post άμυνα. Του αρέσει πολύ η επαφή, τρέφεται από αυτό. Είναι 2,06 μ. και 108 κ. αλλά παίζει σαν να είναι 2,16 μ.

https://x.com/CBBonFOX/status/1898458462461563136

Ο Kadary Richmond (12.7 PPG – 52.5 2P% – 18.4 3P% – 6.4 RPG – 5.4 APG – 2.1 SPG) ήρθε στο Κουίνς προερχόμενος από μια αρκετά καλή σεζόν με το Seton Hall όπου ήταν πρώτος σκόρερ της ομάδας. O Richmond είναι ένα all around guard που γεμίζει τη στατιστική. Μπορεί να σκοράρει (μέσα από το τρίποντο), να πασάρει, να κατεβάσει ριμπάουντ και φυσικά να παίξει άμυνα. Είναι ένας παίκτης που τα κάνει όλα και θα προσαρμοστεί ανάλογα με το τι θα του ζητηθεί σε κάθε παιχνίδι. Παρόλο που επιδεικνύει ένα πολύ καλό mid-range game, το σουτ από το 3π. είναι η μεγάλη του αδυναμία και ο Πιτίνο προσπάθησε να αλλάξει τον τρόπο που σουτάρει πριν ξεκινήσει η σεζόν αλλά δεν υπήρξε πρόοδος. Επίσης σουτάρει άθλια από τη γραμμή των βολών (54%). Σαν χαρακτήρας είναι ένας ξεχωριστός τύπος. Παρουσιάζεται ως απόμακρος, πνευματώδης και στοχαστικός. Δεν νομίζω ότι έχει πάρει αρκετά εύσημα για τον φετινό του ρόλο στην ομάδα.

https://x.com/NBCSports/status/1900252462528770167

Μια ακόμα τριάδα παικτών που έχουν ενεργό ρόλο και συμμετοχή είναι οι Deivon Smith, Aaron Scott και Simeon Wilcher. Ο Deivon Smith είναι ένα PG με αθλητικότητα που παίζει με εξαιρετικό ρυθμό και είναι ο πιο εύστοχος παίκτης της ομάδας από τη γραμμή του τρίποντου (36,7%). Πέρυσι έκανε μια εξαιρετική σεζόν στο Utah. Φέτος έχει λιγότερο την μπάλα στα χέρια του με αποτέλεσμα να έχει πέσει η παραγωγικότητά του αλλά μαζί με τον Richmond αποτελούν τους δυο facilitator του ρόστερ. Ο senior guard είναι ένας δαίμονας στο transition, βλέπει καλά γήπεδο (4 APG) και είναι τρομερός ριμπάουντερ για το ύψος του (1,84 μ.). Στο αμυντικό κομμάτι είναι ο καλύτερος περιφερειακός αμυντικός πάνω στην μπάλα για την ομάδα του Πιτίνο. Ο Aaron Scott είναι ένας wing swingman που γενικά είναι καλός σουτέρ – άσχετα αν φέτος ξέχασε να σουτάρει – και έχει έναν ρόλο συμπληρωματικού σκόρερ. Παίζει κυρίως μακριά από την μπάλα, είναι γρήγορος και υποτιμημένος πασέρ ενώ στην άμυνα είναι ο παίκτης που θα μαρκάρει το καλύτερο αντίπαλο wing. Ο Scott φέτος έχει κάνει τακτικά μεγάλα παιχνίδια και θα αποτελέσει παίκτη κλειδί για την πορεία των Johnnies. Τέλος, ο Simeon Wilcher είναι ένα crafty combo guard με ένα smooth mid-range game που έχει ξελασπώσει αρκετές φορές την ομάδα επιθετικά.

O Λευτέρης Λιοτόπουλος μπορεί να μην παίζει ούτε 5 λεπτά μ.ο. αλλά ο Πιτίνο τον έχει βάλει σε 23 παιχνίδια και δείχνει να τον πιστεύει. Δεν παίζει μόνο garbage time. Ελπίζω σταδιακά να βρει χρόνο συμμετοχής τις επόμενες σεζόν. Ο ανταγωνισμός θα είναι πολύ μεγάλος.

Εν τέλει,  το επιθετικό ταλέντο και η αποτελεσματικότητα (ειδικά από την περιφέρεια) είναι κάτι που λείπει από αυτή την ομάδα σε σημαντικό βαθμό. Εξισορροπούν κάπως αυτή την αδυναμία προσπαθώντας να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο και κυνηγώντας πολύ το επιθ. ριμπ. (9^οι σε ORB%) για να δημιουργήσουν παραπάνω κατοχές από τον αντίπαλο. Μπαίνουν στο τουρνουά έχοντας κερδίσει τα 19 από τα τελευταία 20 παιχνίδια τους, ενώ οι 4 ήττες που έκαναν φέτος ήταν με διαφορά 2-3 πόντων η κάθε μια. Δεν ξέρω πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν. Με αυτά τα ποσοστά στην επίθεση είναι πολύ δύσκολο να φτάσουν όχι απλά στο F4 αλλά έστω στο Elite 8. Επίσης κάνουν πολλά φάουλ κι αυτό οφείλεται στον τρόπο που αμύνονται. Αν δεν τους αφήσουν οι διαιτητές να επιβάλλουν το παιχνίδι τους στην άμυνα, μπορεί να αποβεί καταστροφικό. Ειδικά αν αναλογιστούμε το μικρό rotation 6-7 παικτών που έχουν. Αν μια ομάδα όμως μπορεί να τα καταφέρει με αυτό το μπάσκετ τότε είναι ομάδα Πιτίνο.

 

Tennessee Volunteers (27-7, 2 seed)

Οι Volunteers είναι παραδοσιακά μια τοπ 10-15 ομάδα τα τελευταία χρόνια και η φετινή χρονιά δεν αποτελεί εξαίρεση. Το σύνολο του Rick Barnes για άλλη μια χρονιά βασίζεται στην επιθετική άμυνα, στην αμυντική συνοχή, στην άμυνα και… στην άμυνα. Με μια λέξη άμυνα. Ο coach Barnes έχει μια παρόμοια φιλοσοφία με τον Rick Pitino. Σούπερ physical πιεστική άμυνα στα όρια του φάουλ και κανένα drive μέσα στο ζωγραφιστό, ειδικά από κεντρικό διάδρομο. Οι Vols βρίσκονται στην 3^η θέση σε DEF RTG. Oι αντίπαλοί τους σκοράρουν με το χαμηλότερο EFG% (44%) και ενώ δίνουν πολύ το σουτ (340^οι σε 3PRD), οι αντίπαλοί τους σουτάρουν μόλις 27,7% από το τρίποντο (το καλύτερο 3Ρ%D στη χώρα). Συνήθως στην επίθεση δεν είναι το ίδιο καλοί, ενώ παίζουν σε πολύ χαμηλό ρυθμό (336^οι σε pace) και τα παιχνίδια τους μπορεί να μοιάζουν ορισμένες φορές με πετροπόλεμο. Κάθε χρόνο έχουν κάποια διαστήματα που δυσκολεύονται να ξεπεράσουν τους 70 πόντους και αυτό πιστεύω έχει να κάνει με τα επίπεδα ενέργειας που απαιτεί ο coach Barnes από τους παίκτες του στην άμυνα. Φέτος όμως παρουσιάζουν κάτι καλύτερο επιθετικά σε σύγκριση με προηγούμενες χρονιές. Είναι 19^οι σε OFF RTG, θέση που δεν έχουν καταφέρει να φτάσουν καμία άλλη χρονιά του Barnes στην ομάδα. Φαίνεται να διαθέτουν λίγο παραπάνω επιθετικό firepower στην περιφέρεια από προηγούμενες χρονιές. Ξεκίνησαν με ένα σερί 14 νικών αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη.

Για τους Volunteers, όλα ξεκινούν από τον senior PG, Zakai Zeigler (13.8 PPG – 51 2P% – 32.4 3P% – 7.3 APG – 2 SPG). O κοντορεβιθούλης γκαρντ (1,75 μ.) μπήκε στην 5^η χρονιά της κολεγιακής του καριέρας προερχόμενος από μια σεζόν όπου ψηφίστηκε SEC Defensive Player of the Year και μέλος της καλύτερης SEC πεντάδας, επιτεύγματα που επανέλαβε και φέτος. Ο Zeigler είναι ο ορισμός του floor general σε άμυνα και επίθεση. Έχει αναλάβει τον ρόλο του ηγέτη και έχει ξελασπώσει ουκ ολίγες φορές την ομάδα φέτος. Αποτελεί pest defender και γίνεται πολλές φορές ο εφιάλτης των αντίπαλων guard. Τα στατιστικά του μπορεί να μην εντυπωσιάζουν αλλά είναι πολύ κομβικός για τους Vols. Όσο μπόι του λείπει, άλλο τόσο σαν γίγαντας παίζει. Η φράση του Mark Twain, “It’s not the size of the dog in the fight, it’s the size of the fight in the dog” τον περιγράφει απόλυτα.

https://x.com/jordanmoore_21/status/1901357511925489770

Το μεγάλο επιθετικό όπλο αυτής της ομάδας είναι ο Chaz Lanier (17.7 PPG – 47.9 2P% – 40 3P% – 8.1 3PA). Ο Lanier είναι ένας senior, ο οποίος μετά από τρείς αρκετά ήσυχες σεζόν στο North Florida, πέρυσι, στην 4^η χρονιά του έκανε το ξέσπασμα κι από ένας παίκτης των 4-5 πόντων μ.ο. έγινε παίκτης των 20 πόντων μ.ο. Το Τενεσί τον απέκτησε φέτος για να προσθέσει έναν 3-level scorer στο ρόστερ του και ο Lanier ανταποκρίθηκε. O γκαρντ ύψους 1,93 μ. είναι ίσως ο καλύτερος volume shooter στο κολεγιακό μπάσκετ. Έχει σπουδαία ικανότητα C&S παίκτη και αυτοδημιούργητου σκόρερ. Μπορεί να απειλήσει από παντού, ενώ έχει έφεση στα δύσκολα σουτ. Είναι όαση για την – «αρτηριοσκληρυντική» ορισμένες φορές – επίθεση του Τενεσί και επιδεικνύει εξαιρετική υπομονή διαβάζοντας το παιχνίδι, γεγονός που του επιτρέπει να βλέπει το γήπεδο και να παίρνει αποφάσεις πιο γρήγορα από πολλούς συνομηλίκους του. Είναι ένας microwave παίκτης, καθώς μπορεί να σκοράρει συνεχόμενα καλάθια. Το αρνητικό με τον Lanier είναι ότι ορισμένες φορές πιστεύει υπερβολικά πολύ στον εαυτό του με αποτέλεσμα να εκβιάζει προσπάθειες και να κρατάει πολύ την μπάλα στα χέρια του.

https://x.com/League_Him/status/1894465834975744083

O Jahmai Mashack συμπληρώνει την τριπλέτα του backcourt. O μυώδης γκαρντ με ύψος 1,93 μ. και βάρος 88 κ. είναι ένας από τους πιο σκληροτράχηλους αμυντικούς του κολεγιακού μπάσκετ. Έχει τρομερά defensive highlights και είναι από τους φιναλίστ για το National Defensive Player of the Year μαζί με τον Ziegler. Είναι ο τύπος που επιλέγεις για να πας πόλεμο μαζί του. Μαρκάρει από το 1 μέχρι το 5 και η επίδρασή του δεν αντικατοπτρίζεται πλήρως στην στατιστική. Επιθετικά δεν προσφέρει πολλά αλλά μπορεί να απειλήσει από το 3π. ενώ με δικό του σουτ οι Vols κέρδισαν το Αλαμπάμα.

https://x.com/MarchMadnessMBB/status/1895981260105007155

Οι Igor Milicic Jr. και Felix Okpara είναι το δίδυμο στο frontcourt. O Milicic Jr. ξεκίνησε τα μπασκετικά του βήματα από τις ακαδημίες της Ούλμ πριν αποφασίσει να μετακομίσει στις ΗΠΑ για λογαριασμό του coach Tony Bennett και των Virginia Cavaliers. Εκεί πέρα έπαιξε πολύ λίγο και μετεγγράφηκε στο Σάρλοτ όπου πήρε περισσότερες ευκαιρίες, ξεδίπλωσε το ταλέντο του και αναπτύχθηκε. Ήρθε φέτος στο Τενεσί για να συμπληρώσει το κενό του Dalton Knecht που έφυγε για το ΝΒΑ. Ο Κροάτης είναι ένα ψηλό forward (2,08 μ.) με πολύ καλό mobility και versatility. Έχει γρήγορο πρώτο και δεύτερο άλμα, τρέχει καλά στο ανοιχτό γήπεδο και είναι ικανοποιητικός στα πλάγια βήματα. Έχει το μέγεθος ενός PF με μερικά wing skills. Μπορεί να σουτάρει από το τρίποντο αλλά έχει ασταθή απόδοση. Από την άλλη, ο Νιγηριανός Okpala είναι ο rim protector του Τενεσί έχοντας μέγεθος και εκτόπισμα (2,11 μ. – 100 κ.). Στην επίθεση είναι κυρίως lob finisher και παίκτης που θα σκοράρει από πάσα.

https://x.com/NBADraftWass/status/1887520360205074849

Οι Vols έχουν την άμυνα που κερδίζει πρωταθλήματα, αλλά δεν ξέρω αν έχουν το ποιοτικό βάθος για να φτάσουν στο Final 4. Έχουν ένα rotation 6-7 παικτών και πέρα από τον Lanier δεν έχουν κάποιον ακόμα efficient scorer, ενώ η περιφερειακή τους εκτέλεση είναι στην καλύτερη average (35 3P%).

 

 

Michigan State Spartans (27-6, 2 seed)

Οι Spartans και τη φετινή σεζόν είναι μια κλασσική ομάδα Izzo που κέρδισε τον τίτλο της Big 10 περιφέρειας παίζοντας εξοντωτική άμυνα (5^οι σε DEF RTG), δίνοντας έμφαση στο physicality, στον έλεγχο των ριμπάουντ, τη δημιουργία παραπάνω κατοχών (8^οι σε ORB%) και στην άμυνα στο τρίποντο (2^οι σε 3P%D).

O freshman guard Jase Richardson (12 PPG – 57.5 2P% – 41.2 3P%), γιός του Jason Richardson, αποτέλεσε μια αποκάλυψη για τους Spartans και ήρθε από το πουθενά για να τους σώσει τη σεζόν καθώς είναι ο πιο ταλαντούχος και αποδοτικός παίκτης στην επίθεση, τομέα που οι Spartans έχουν θέμα (37^οι σε OFF RTG). Έχει εξελιχθεί σε go-to guy όταν οι Spartans θέλουν σκορ. Μαζί του στην περιφέρεια παίζει ο senior Jaden Akins, ένας solid shot maker με χαμηλό όμως efficiency και ο Jeremy Fears Jr., ο στρατηγός-playmaker που θέλει να έχει ο Izzo σε κάθε ρόστερ.

https://x.com/DraftExpress/status/1900208679367975005

Στον πάγκο οι Spartans έχουν και τον Coen Carr έναν freak αθλητικό guard, τον Tre Holloman έναν ball mover guard και 4 bigs με ύψος πάνω από 2,08 μ.

Με τόσο κακή περιφερειακή εκτέλεση δεν ξέρω πόσο μπροστά μπορεί να πάνε. Απέναντι σε άμυνες ζώνη ζορίζονται και εκεί φαίνεται η έλλειψη επιθετικού ταλέντου και λύσεων. Σουτάρουν μόλις 30.8 3P%.

 

Kentucky Wildcats (22-11, 3 seed)

Οι Kentucky Wildcats έκαναν ένα μεγάλο reset τη φετινή offseason αλλάζοντας τον επί 15 συναπτά έτη προπονητή και μέντορα του προγράμματος, John Calipari, μπαίνοντας πλέον στην εποχή Mark Pope. Ποιος είναι όμως ο Mark Pope που πήρε την πολυπόθητη και δύσκολη θέση του προπονητή στο πρόγραμμα του Κεντάκι;

Ο 52χρονος coach από τη Νεμπράσκα, ξεκίνησε τα μπασκετικά του βήματα ως παίκτης στο πανεπιστήμιο του Washington όπου έπαιξε για 2 χρόνια και μετεγγράφηκε στη συνέχεια στο Κεντάκι του Ρικ Πιτίνο. Εκεί πέρα, ο Pope κέρδισε το χρίσμα ως αρχηγός της ομάδας τη σεζόν 1995-96 και κατέκτησε τον εθνικό τίτλο. Ο Pope, σύμφωνα με όσους έχουν παρακολουθήσει την πορεία του εδώ και δεκαετίες, είχε πάντα την ικανότητα να επικοινωνεί με ανθρώπους από διαφορετικά υπόβαθρα.

 

Αν και είχε μέσο όρο μόλις 2 πόντους ανά παιχνίδι σε μια εξαετή καριέρα στο ΝΒΑ, ο Pope κατάφερε να βρει μια θέση στο επαγγελματικό μπάσκετ για σχεδόν μια δεκαετία λόγω της προσωπικότητάς του – έπαιξε επίσης στο CBA, ενώ πέρασε και από την Τουρκία (Εφές, Ούλκερ). Ο Πιτίνο έχει δηλώσει ότι ποτέ του δεν υπέθεσε ότι ο Pope θα γινόταν προπονητής στο μέλλον λόγω της νοημοσύνης του. Ότι δηλαδή ήταν πολύ ευφυής για να «χαραμιστεί» ως προπονητής. Μάλιστα, κατά τη θητεία του στο ΝΒΑ κατάφερε να μπει στην ιατρική σχολή του Columbia University όπου τελικά τα παράτησε αργότερα για να ακολουθήσει την προπονητική. Ως head coach πέρασε 3 χρόνια στο Utah Valley, άλλα 4 στο BYU και τον Απρίλη του 2024 ήρθε στο Lexington όπου χρειάστηκε να χτίσει μια ομάδα από το μηδέν. Έφερε 9 παίκτες από το transfer portal συν 3 freshmen. Οι Wildcats ξεκίνησαν τη σεζόν σαν μια ευχάριστη έκπληξη και έδειχναν ότι θα είναι από τις καλύτερες ομάδες της χρονιάς αλλά τραυματισμοί κομβικών παικτών τους έριξαν.

O Pope έφερε στο Κεντάκι τη fast tempo επίθεση που εφάρμοζε στο BYU. Υπάρχουν πολλές ομάδες που παίζουν σε υψηλό pace χωρίς όμως αυτό να μεταφράζεται σε efficiency. Οι Wildcats όμως είναι 11^οι σε OFF RTG με το fast pace παιχνίδι τους, τοπ 20 σε EFG%, δεν «πουλάνε» την μπάλα και σουτάρουν αρκετά καλά από την περιφέρεια (37.4 3Ρ%), ενώ ο coach Pope αρκετές φορές καταφεύγει σε rotation 10 παικτών. Το γεγονός ότι έχει 11 ήττες αυτή η ομάδα είναι άλλη μια απόδειξη του πόσο καλή είναι πλέον η SEC περιφέρεια. Αν βρίσκονταν σε άλλη περιφέρεια σίγουρα θα είχαν περισσότερες νίκες. Το πρόβλημά τους εντοπίζεται στην άμυνα όπου είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων μέτριοι. Έχουν μια πολύ καλή πρώτη γραμμή άμυνας, αλλά είναι από τις χειρότερες ομάδες στην άμυνα εντός τρίποντου (289^οι σε 2Ρ%D) ενώ δεν τους λείπει το μέγεθος. Επίσης δεν μπορούν να οδηγήσουν τον αντίπαλο σε λάθη (340^οι σε TORD) και να δημιουργήσουν παραπάνω κατοχές.

Ο Otega Oweh (16.2 PPG – 52 2P% – 36.1 3P% – 1.6 SPG) είναι ένας σκληροτράχηλος, versatile wing παίκτης με ένα μείγμα αμυντικής και επιθετικής ικανότητας που σε συνδυασμό με την σωματική του διάπλαση αναδεικνύουν έναν 2-way χαρακτήρα. Μεταφερόμενος από την Οκλαχόμα στο Κεντάκι, ο Oweh άνθισε στο σύστημα του Πόουπ, δείχνοντας σημαντική ανάπτυξη ως σκόρερ, ενώ διατήρησε τη φήμη του ως ένας από τους καλύτερους αμυντικούς στόπερ του κολεγιακού μπάσκετ. Ο Oweh είχε μια εκπληκτική δεύτερη σεζόν στην Οκλαχόμα, δείχνοντας ότι ανήκει στο ΝΒΑ. Είναι καλός σουτέρ στην κίνηση, θανατηφόρος σε C&S και ικανός slasher. Δεν είναι ο πιο δημιουργικός επιθετικός ή playmaker, αλλά όταν μπορείς να σουτάρεις με τον τρόπο που μπορεί αυτός, αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα. Έχει πολύ καλό κορμί (1,96 μ. – 96 κ.) και αθλητικότητα. Είναι ο παίκτης που θα του δώσουν την μπάλα όταν είναι πολύ βαριά και θα τον αφήσουν να κάνει το παιχνίδι του. Απλά δείτε τι έκανε στην πρώην ομάδα του, σκοράροντας 18 σερί πόντους με μία από τις πιο clutch εμφανίσεις στην ιστορία του Κεντάκι

https://x.com/brhoops/status/1894975020558086617

Ο Lamont Butler (11.5 PPG – 55 2P% – 36.2 3P% – 4.3 APG – 1.6 SPG) είναι ο X Factor και defensive playmaker των Wildcats. Ήταν κομβικός στην πορεία του San Diego State στο F4 του 2023, όχι μόνο για το μεγάλο σουτ που έστειλε τους Aztecs στον Τελικό, αλλά για τη συνολική του προσφορά στην ομάδα.

https://x.com/MarchMadnessMBB/status/1642323896597876736

O senior guard έφτασε στο Λέξινκγτον κουβαλώντας τη φήμη ενός elite defensive stoper, καθώς κέρδισε το βραβείο Mountain West Defensive Player of the Year την περασμένη σεζόν, σε μια περιφέρεια που έστειλε 6 ομάδες στο NCAA τουρνουά. Αυτό όμως που δεν πρόβλεψε κανείς, είναι η επιθετική του άνθιση και το πόσο σταθερός και αποδοτικός είναι στην 5^η χρονιά του. Αποδεικνύει ότι αποτελεί late bloomer, καθώς δεν είχε ποτέ μια αρκετά μεγάλη ευκαιρία να δείξει τι μπορεί να κάνει στην επίθεση. Είναι ένας ικανός σκόρερ off-dribble, μπορεί να απειλήσει από το 3π. με όχι τόσο μεγάλη συχνότητα, ενώ είναι πρώτος στις ασίστ στην ομάδα. Η ανάπτυξη του Μπάτλερ φυσικά, πιστώνεται στον Pope που τον έκανε από μια average επιθετική επιλογή σε μια πεντάδα, σε έναν primary ball handler, αξιόπιστο σκόρερ και δημιουργό. Έχει τρομερά intangibles και το 2,03 μ. άνοιγμα χεριών που έχει, ενώ είναι μόλις 1,88 μ. ύψος τον βοηθάει στα μέγιστα στο αμυντικό κομμάτι. Είναι μεγάλο βαρόμετρο για την άμυνα των Wildcats και όταν απουσιάζει, η ομάδα είναι τελείως διαφορετική. Οι περισσότερες ήττες του Κεντάκι ήταν σε ματς που ο Μπάτλερ απουσίασε λόγω τραυματισμού.

Ο Jaxson Robinson (13PPG – 53 2P% – 37.6 3P% – 6.9 3PA) είναι ο παίκτης που έφερε ο coach Pope μαζί του, από το BYU. O Robinson είναι ένα guard που σουτάρει σχεδόν 7 τρίποντα ανά παιχνίδι ενώ μπορεί να παίξει και πάνω από τη στεφάνη ειδικά τρέχοντας στο transition. Πολύ καλός off-ball, ξέρει να χρησιμοποιεί τα σκριν μακριά από την μπάλα για να ξεμαρκαριστεί και να πάρει το σουτ και κυρίως αυτός είναι ο ρόλος του, να προσφέρει floor spacing. UPDATE: Δεν θα τον δούμε στο τουρνουά καθώς θα υποβληθεί σε εγχείρηση στον καρπό.

Ευτυχώς όμως οι Wildcats έχουν έναν ακόμα πολύ καλό high volume σουτέρ, τον senior Koby Brea. O τελειόφοιτος είναι από τους πιο αποτελεσματικούς σουτέρ της σεζόν, καθώς σουτάρει με 43.9 3Ρ% σε 6 προσπάθειες ανά παιχνίδι. Μάλιστα, την περασμένη χρονιά, με το Dayton σούταρε με 49.8 3Ρ% (!) σε κάτι παραπάνω από 6 προσπάθειες ανά παιχνίδι. O Brea είναι ένας σπεσιαλίστας με ΝΒΑ range που αγγίζει NBA standards. Είναι ο τύπος που σε εκπλήσσει όταν τα χάνει και όχι όταν τα βάζει. Κάθε φορά που φεύγει η μπάλα από τα χέρια του δεν περιμένεις να αστοχήσει. Παίζει εξαιρετικά μακριά από την μπάλα. Δίνει σεμινάρια στο πως να ξεμαρκαριστείς, πως να βγεις από τα σκριν, πως να κάνεις relocate και να βρεις τα κενά στην άμυνα. Είναι εξίσου καλός και από μέση απόσταση. Η έλλειψη όμως αθλητικότητας τον καθιστούν limited και στις δυο μεριές του παρκέ.

https://x.com/MusikFan4Life/status/1898538708783202525

Το βασικό frontcourt αποτελούν οι Amari Williams και Andrew Carr. O Carr είναι ένας mobile ψηλός που ήρθε από το Wake Forest μετά από μια αρκετά efficient χρονιά, αλλά δεν έχει καταφέρει να είναι το ίδιο αποτελεσματικός στο Κεντάκι. Είναι ένας παίκτης που μπορεί να σκοράρει με διάφορους τρόπους. Από το low post, το middle post, σουτάρει κυρίως από το PnP και κινείται αρκετά καλά χωρίς την μπάλα. Ο Amari Williams, από το Νότινγκαμ της Αγγλίας έχει ξεχωρίσει για την εξαιρετική αίσθηση του παιχνιδιού που κατέχει και τα 2-way χαρακτηριστικά του. Έχει την ικανότητα να επηρεάσει το παιχνίδι με πολλούς τρόπους. Στην επίθεση έχει αίσθηση του χώρου, πασάρει πολύ καλά, από το short roll, το low post, παντού. Το Κεντάκι αρέσκεται να του δίνει την μπάλα στη κορυφή, να τρέχει γύρω του screening actions και να λειτουργεί σαν offensive hub.

Τον Kerr Kriisa του Αριζόνα τον θυμάστε; Μετά από ένα πέρασμα από το West Virginia πέρυσι, όπου έγραψε τα καλύτερα νούμερα της καριέρας του, o Εσθονός αποφάσισε να έρθει στο Κεντάκι αλλά πρόλαβε να παίξει μόλις 9 παιχνίδια λόγω ενός τραυματισμού στο πόδι και δυστυχώς δεν προβλέπεται να τον δούμε στο τουρνουά.

Οι Wildcats όταν έχουν υπάρξει υγιής είναι μια ομάδα που «τo όλον είναι μεγαλύτερο από́ το άθροισμα των μερών του». Έχουν πειστικές νίκες κόντρα σε Duke, Florida, Tennessee (x2) αλλά αμυντικά πρέπει να υπερβάλλουν εαυτόν ορισμένοι παίκτες για να πιάσουν πολύ καλή απόδοση στην άμυνα. Οι Williams, Carr και ο ύψους 2,11 μ. σέντερ, Brandon Garrison, ενώ έχουν το μέγεθος δεν δυσκολεύουν ιδιαίτερα τον αντίπαλο όταν μπαίνει στο ζωγραφιστό και είναι επιρρεπής σε φάουλ. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Κεντάκι. Ενώ μπορεί να σουτάρει με 40 3Ρ% σε ένα παιχνίδι, στο ίδιο παιχνίδι μπορεί να αφήσει τον αντίπαλο να σουτάρει με 65-70 2Ρ%.

 

 

Iowa State Cyclones (24-9, 3 seed)

Από την πρώτη του σεζόν στο Iowa State (2021-22), ο T.J. Otzelberger έχει κοουτσάρει μια ομάδα που παίζει τακτικά κορυφαία άμυνα (8^οι σε DEF RTG). Πιέζουν αρκετά και είναι πολύ καλοί στο να οδηγούν τον αντίπαλο σε λάθη  (14^οι σε ΤΟR%D). Αλλά η φετινή ομάδα αποτελείται από παίκτες με επιθετικό ταλέντο που έχουν τοποθετήσει τους Cyclones σε θέση να κοντράρουν τις καλύτερες ομάδες της χώρας.

Ο σημαντικότερος παίκτης των Cyclones και υποψήφιος για το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίκτη είναι ο Curtis Jones. Ο 23χρονος γκαρντ – που μετά το high school δεν είχε ούτε μια προσφορά για υποτροφία από Division 1 ή Division 2 σχολείο – είναι ο πρώτος σκόρερ των Cyclones (17 PPG) έχοντας ένα τρομερό floater παιχνίδι, φαρμακερό σουτ με NBA range, είτε στατικά, είτε με ντρίπλα, ενώ έχει την ικανότητα να σκοράρει με επαφή μετά από drive. Όλα αυτά τα κάνει ερχόμενος από τον πάγκο, καθώς φέτος έχει παίξει βασικός μόλις σε 9 από τα 32 του παιχνίδια.

https://x.com/greenlightbball/status/1901763201165128187

Οι Milan Momcilovic και Joshua Jefferson είναι τα βασικά wings του Iowa St. O Jefferson που ήρθε από το Saint Mary’s, είναι ένας πολύ δυνατός, physical παίκτης με NBA ready σώμα, επιδεικνύοντας μια πολύ καλή γνώση των fundamentals. Έχει υπολογίσιμο παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι, παίζει με υπομονή και προστατεύει καλά την μπάλα με το κορμί του. Παρουσιάζει μια πολύ καλή αίσθηση του χώρου που σε συνδυασμό με την έφεσή του στην πάσα και την ικανότητά του να παίρνει γρήγορα αποφάσεις τον καθιστούν βασικό γρανάζι της επίθεσης των Cyclones.

https://x.com/DraftPow/status/1899089891926909144

Από την άλλη, ο Milan Momcilovic είναι ο floor spacer της ομάδας (40,6% σε 5,5 3π./παιχνίδι) έχοντας δείξει όμως και μια ικανότητα να βάλει την μπάλα κάτω και να επιτεθεί στο καλάθι.

Οι Cyclones ξεκίνησαν τη σεζόν με ρεκόρ 17-2 αλλά είχαν πολλές ατυχίες με τραυματισμούς, με τη μεγαλύτερη απώλεια να είναι ο leading PG της ομάδας, Keshon Gilbert που θα απουσιάσει από το τουρνουά. Το μικρό rotation του coach Otzelberger έχει συρρικνωθεί παραπάνω και η δουλειά του έχει δυσκολέψει πολύ. Παρόλα αυτά μην τους ξεγράφετε. Μπορούν να φτάσουν μέχρι το Final 4.

 

 

Texas Tech Red Raiders (25-8, 3 seed)

Το σύνολο του coach Grant McCasland είναι μια ομάδα που βασίζεται περισσότερο στην επίθεσή της (6οι σε OFF RTG) παρά στην άμυνα. Η επιθετική τους αποτελεσματικότητα οφείλεται στην καλή τους περιφερειακή εκτέλεση (37.9 3Ρ%), καθώς κυκλοφορούν την μπάλα αρκετά και δεν παίρνουν τραβηγμένες προσπάθειες.

O sophomore, JT Toppin (18.1 PPG – 58.3 2P% – 32 3P% – 9.2 RPG – 3.2 ORB) είναι ο Big 12 Player Of The Year και ένας από τους καλύτερους F/C της σεζόν. Είναι ένας παίκτης με ηχηρή παρουσία στο ζωγραφιστό. Ο 19χρονος αριστερόχειρας έχει μάθει να χρησιμοποιεί το μέγεθος και τη σωματική του διάπλαση προς όφελός του, επιδεικνύοντας ένα post-up game με hook shots και floater. Ο Toppin είναι αποκλειστικά αριστερόχειρας finisher. Στο PnR στήνει πολύ καλά σκριν, κάνει καλή δουλειά φυτεύοντας το εξωτερικό του πόδι και χρησιμοποιώντας το μέγεθός του για να δυσκολέψει τους αντίπαλους αμυντικούς παίκτες να τον περάσουν. Φυσικά μπορεί να τελειώσει φάσεις σαν roller, ενώ χωρίς να είναι ιδιαίτερα ψηλός (2,06 μ.) μπορεί να αποτελέσει κατά συνθήκη lob threat. Είναι κυρίως παίκτης που παίζει μέσα στο ζωγραφιστό, με τρομερό δεύτερο άλμα και με αυτό τον τρόπο σκοράρει αρκετούς από τους πόντους του – με «σκουπίδια» που μαζεύει είτε από δικά του άστοχα σουτ είτε από των συμπαικτών του. Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις τις αντίπαλες άμυνες να προσπαθούν να τον κάνουν box out και να μην μπορούν λόγω του πόσο γρήγορα αντιδρά σε μια ευκαιρία για επιθ. ριμπ. Πολύ σπάνια θα επιχειρήσει και το τρίποντο. Στο αμυντικό κομμάτι αποτελεί rim protector, μπορεί να παίξει drop αλλά και switch στο PnR. Έχει γρήγορα πόδια για ψηλός, με αποτέλεσμα να μπορεί να μείνει μπροστά σε γκαρντ.

https://x.com/MarchMadnessMBB/status/1889900147498426456

Ο Darrion Williams (14.3 PPG – 47.8 2P% – 36.5 3P% – 3.7 APG) είναι ένας σκληροτράχηλος, ευέλικτος guard/forward που ζει για να κερδίζει φάσεις. Δεν είναι πολύ εντυπωσιακός, αλλά κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά, έχει πολύ καλή αίσθηση στο γήπεδο και είναι ένας παίκτης που προσφέρει και στις δύο πλευρές. Δυνατό κορμί με υψηλό μπασκετικό IQ που μπορεί να μαρκάρει τους πάντες. Στην επίθεση είναι ένας connector. Δεν είναι ένας κύριος χειριστής αλλά είναι μια καλή δεύτερη εστία δημιουργίας ενώ έχει παρουσιάσει αξιοσημείωτη βελτίωση στο σκοράρισμα.

Ο senior guard, Chance McMillian (14.2 PPG – 65 2P% – 43.4 3P% – 5.3 3PA) είναι ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας και ένα από τα πιο efficient guard της χώρας. Σκοράρει σταθερά σε διψήφια νούμερα, παίζοντας κυρίως off-ball και παίρνοντας λίγες προσπάθειες και σε κάνει να αναρωτιέσαι αν έπαιρνε παραπάνω σουτ πόσους παραπάνω πόντους θα μπορούσε να βάλει. Μπορεί να βάλει ποικιλία από σουτ σε κίνηση, με floppy action, pindown, flare screens κλπ. Έχει γρήγορο release, αξιοζήλευτη μηχανική, ενώ έχει δείξει και κάποια καλά σημάδια αυτοδημιούργητου σκόρερ. Είναι ο go-to scorer στην περιφέρεια για τους Red Raiders.

https://x.com/PDTScouting/status/1877873346530169298

O Elijah Hawkins είναι ένας floor general που μπορεί να βγάλει όποια πάσα θέλεις. Είναι ένας μικρός διάβολος (1,80 μ.) με την μπάλα που την κρύβει και την εμφανίζει στα χέρια των ελεύθερων συμπαικτών του. Αν χρειαστεί όμως θα σκοράρει με pull-up σουτάκι μέσα και έξω από το τρίποντο. Κάνει ακριβώς αυτά που ξέρει καλά, δεν προσπαθεί για το κάτι πιο βεβιασμένο, δείχνει να ξέρει τα όρια του κάτι που τον κάνει πολύ συνειδητοποιημένο.

https://x.com/ThePortalReport/status/1858878349701247288

Ο star freshman της ομάδας είναι ο Γερμανός Christian Anderson (10.8 PPG – 51.3 2P% – 40.7 3P% – 5.2 3PA) ο οποίος έρχεται από τον πάγκο και έχει εντυπωσιάσει με την ωριμότητα που παρουσιάζει. Παίζει με ατρόμητο θάρρος και αυτοπεποίθηση πέρα από την ηλικία του και φαίνεται να δίνει τον καλύτερό του εαυτό κάθε φορά που το επίπεδο του ανταγωνισμού ανεβαίνει. Ο Άντερσον συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη πεντάδα του Ευρωμπάσκετ Κ18, βοηθώντας τη Γερμανία να γράψει ιστορία το περασμένο καλοκαίρι, κατακτώντας τον πρώτο Ευρωπαϊκό τίτλο της χώρας στους νέους άνδρες. Ο Άντερσον έχει ένα εντυπωσιακό οπλοστάσιο επιθετικών κινήσεων. Αξιόπιστο σουτ από το τρίποντο, ικανός 1on1 παίκτης, εξαιρετικός στο να τελειώνει φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο αλλά και να τρέχει το PnR. Επίσης εντυπωσιακή είναι η ικανότητά του να κερδίζει φάουλ που θα τον στείλουν στις βολές.

https://x.com/PDTScouting/status/1896985626421158218

Το Texas Tech δεν ξεχωρίζει σε μεγάλο βαθμό σε κάτι αλλά είναι solid all around. Έχουν ένα rotation 8 παικτών, είναι switchable, τους λείπει ίσως το elite rim protection των άλλων κορυφαίων ομάδων αλλά λειτουργούν πολύ καλά σαν σύνολο.

 

Texas A&M Aggies (22-10, 4 seed)

Οι Aggies είναι από τις ομάδες που μπορούν να κερδίσουν τους πάντες και να χάσουν από τους πάντες. Η ομάδα του coach Buzz Williams παρουσιάζει μια πολύ καλή αμυντική εικόνα (11^οι σε DEF RTG) αλλά επιθετικά είναι μια από τις χειρότερες ομάδες σε EFG% (315^οι) με πολύ χαμηλά ποσοστά σε 2π. (290^οι σε 2P%) και 3π. (316οι σε 3Ρ%). Σε ορισμένες φάσεις του αγώνα είναι λίγο βάσανο να τους βλέπεις στην επίθεση. Αυτό που σώζει την επίθεσή τους, είναι το πόσο καλοί είναι στο επιθ. ριμπ. (1^οι σε ORB%) έχοντας 4 παίκτες με 2,5+ επιθ. ριμπ. μ.ο. Επίσης είναι από τις καλύτερες ομάδες στο να πηγαίνουν στις βολές έχοντας 3 παίκτες με 4,5+ βολές μ.ο. Ο Buzz Williams χρησιμοποιεί μεγάλο rotation 10 παικτών για να μπορεί να παίρνει την μέγιστη προσπάθεια από κάθε παίκτη.

Ο Wade Taylor IV (15.7 PPG – 38.9 2P% – 33 3P% – 7.5 3PA – 4.3 APG) είναι ο ηγέτης και πρώτος σκόρερ αυτή της ομάδας και η όλη πορεία του Texas A&M στο τουρνουά του Μαρτίου θα εξαρτηθεί από την απόδοσή του. Φέτος έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του προγράμματος, ξεπερνώντας τον μεγάλο Bernard King. Είναι ένας βραχύσωμος (1,84 μ.) αλλά δυνατός (84 κ.) PG που του αρέσει πολύ να επιτίθεται στο καλάθι αλλά είναι εξίσου επικίνδυνος και από τη γραμμή του 3π. Του λείπει η αποτελεσματικότητα, καθώς σουτάρει με χαμηλά ποσοστά κυρίως λόγω της προσοχής που λαμβάνει από τις αντίπαλες άμυνες και από το γεγονός ότι δεν υπάρχουν άλλοι παίκτες να απειλήσουν. Έχει κάποια διαστήματα που αν πάρει μπρος δείχνει ασταμάτητος. Είναι ο παίκτης που θα πάρει την μπάλα όταν καίει.

https://x.com/ccherubrock/status/1888364247132029069

Στην περιφέρεια, δίπλα στον Taylor IV παίζει ο Zhuric Phelps, ένας decent scorer off-dribble (14.1 PPG) με πολύ καλό κάθετο παιχνίδι, αλλά πολύ κακή απόδοση από το 3π. (26,2% σε 4,2 3π./παιχνίδι).

Οι δυο forward που αποτελούν βαρόμετρο για την άμυνα των Aggies είναι ο Henry Coleman III και ο Solomon Washington. Επιθετικά κάνουν 3 πράγματα πολύ καλά: πηγαίνουν στο επιθ. ριμπ., σκοράρουν στο ζωγραφιστό και κερδίζουν βολές. Ο Coleman ΙΙΙ παίζει σαν ταύρος σε υαλοπωλείο στο ζωγραφιστό και εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα σωματικά του προσόντα για να κερδίζει επιθ. ριμπ. (2.9 ORB). Του αρέσει να κάνει όλη την βρώμικη δουλειά και παίρνει ενέργεια από αυτό. Ο Washington έχει ίδιο σκαρί με τον Coleman III (2,01 μ. – 103 κ.) και είναι ένας elite αθλητής με ασταμάτητο μότορ που βασίζεται πολύ στα αθλητικά του προσόντα για να μαζεύει ριμπάουντ (2.5 ORB). Έχει επίσης ένα εκρηκτικό πρώτο βήμα και του αρέσει πολύ να επιτίθεται στο καλάθι. Έχει το versatility να μαρκάρει από το 1 μέχρι το 5 και είναι τρομερός μπλοκέρ (1.2 μ.ο.).

https://x.com/MarchMadnessMBB/status/1862964444671746185

O F/C Pharrel Payne μετά από 3 χρόνια στους Minnesota Golden Gophers αποφάσισε να παίξει την junior χρονιά του στους Aggies. Δεν είναι τρομερός rim protector (2,06 μ.), αλλά η παρουσία του στο ζωγραφιστό κάνει δύσκολη τη ζωή των αντιπάλων. Επιθετικά ο ρόλος του είναι να κυνηγάει το ριμπάουντ (2.5 ORB) και να σκοράρει μέσα στο ζωγραφιστό. Ο Payne, μαζί με τους Taylor IV και Phelps είναι οι παίκτες που κερδίζουν τα περισσότερα φάουλ σουτάροντας ο καθένας πάνω από 4,5 βολές/παιχνίδι.

O Anderson Garcia (aka The Dominican Rodman) είναι ο αγαπημένος των οπαδών και είναι ένας guard/wing που κάνει στο παρκέ λίγο πολύ αυτά που κάνουν οι Coleman και Washington. Επίσης εξαιρετικός στο επιθ. ριμπ. (2.5 ORB) ενώ αυτό που κάνει λίγο καλύτερα από τους άλλους δύο είναι να σουτάρει τρίποντα (38 3Ρ%).

https://x.com/CBB_Players/status/1851811096119906450

O C.J. Wilcher είναι ένας παίκτης που θα ήθελα να δω σε πιο ενεργό ρόλο γιατί είναι ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας (41,8% σε 3,1 3π./παιχνίδι). Ήρθε στο Τέξας από το Νεμπράσκα για να παίξει τη senior χρονιά του, αλλά παίζει μόνο 10 λεπτά μ.ο. Έχει καλό ύψος (1,96 μ.), είναι δυνατός με fluid μηχανική στο σουτ αλλά limited αθλητικά και αμυντικά και αυτός είναι ο λόγος που δεν τον παίζει παραπάνω ο coach Williams.

Οι Aggies έχουν ρόστερ με μέγεθος και αθλητικότητά που πολύ λίγες ομάδες ματσάρουν αλλά έχουν μια αρκετά limited επίθεση που βασίζεται σε 2 inefficient guard. Αν δεν πάρεις efficient παιχνίδι από τα guards σου δεν μπορείς να πας μακριά στο τουρνουά του NCAA.

 

 

Maryland Terrapins (25-8, 4 seed)

Το Meryland είναι ο χαμαιλέοντας της φετινής χρονιάς. Μπορούν να σε κερδίσουν με την άμυνά τους, να σε κερδίσουν με σετ επίθεση, να σε κερδίσουν με transition επίθεση, να σε κερδίσουν με σουτ ή να σε κερδίσουν με σκορ κάτω από το καλάθι. Είναι μια πολύ versatile ομάδα κυρίως λόγω 2 παικτών του Derik Queen και του Julian Reese.

Ο Julian Reese (13.1 PPG – 55.4 2P% – 9 RPG) είναι ένας τυπικός back to the basket small big στα 2,06 μ. και 114 κ. Χρησιμοποιεί πολύ καλά το εκτόπισμά του για να κερδίσει τις προσωπικές του μονομαχίες, ενώ του αρέσει πολύ το αριστερό χουκ αφού έχει δώσει μια στο στήθος του αμυντικού με τον ώμο του. Που και που θα βάλει και το σουτάκι από μέση απόσταση αν του το δώσει η άμυνα. Στην άλλη μεριά του παρκέ έχει το versatility να μαρκάρει και guards. Είναι καλός μπλοκέρ και καλός ριμπάουντερ.

Ο center Derik Queen (16.3 PPG – 56.2 2P% – 9 RPG) με ύψος 2,08 μ. και 111 κιλά, είναι ένας από τους πολλούς freshmen που έχουν ξεχωρίσει φέτος και είναι ο πρώτος σκόρερ των Terrapins. Θέλεις σκορ από το high post? Από το low post? Θέλεις με drive? Θέλεις με mid-range? Θα σκοράρει από παντού εντός της γραμμής του τρίποντου. Το κάτι παραπάνω στο επιθετικό του παιχνίδι είναι τα passing instincts που διαθέτει που σε συνδυασμό με το elite footwork στο ποστ, την ικανότητά του να βάλει την μπάλα στο παρκέ και να περάσει τον αντίπαλό του από την κορυφή, τον κάνουν εξαιρετικό hub για την επίθεση των Terrapins. Είναι ένας αρκετά versatile big. Στην άμυνα λίγο δυσκολεύεται, ειδικά κόντρα σε γρήγορους αντιπάλους. αλλά κόντρα σε bigs του βεληνεκούς του τα πάει μια χαρά.

https://x.com/DraftExpress/status/1901067771863028207

Ο Ja’Kobi Gillespie (14.7 PPG – 50.9 2P% – 41.2 3P% – 5 APG) είναι ο εγκέφαλος της επίθεσης. Ένα combo guard που ο coach Kevin Willard εμπιστεύεται πολύ όταν απομένουν λίγα δευτερόλεπτα στην επίθεση. Σουτάρει με πολύ καλά ποσοστά και μεγάλη συχνότητα (περίπου 6 3π./αγώνα), ενώ όταν δεν σκοράρει για τον εαυτό του δημιουργεί για τους συμπαίκτες του. Στην άμυνα είναι η αιχμή του δόρατος. Ένας πολύ καλός point of attack defender. Είναι πιο δυνατός και στιβαρός από όσο δείχνει ενώ βάζει πολύ καλά τα χέρια του στην μπάλα και έχει γρήγορα πόδια.

Στην περιφέρεια μαζί με τον Gillespie παίζει και ο Rodney Rice (14 PPG – 54 2P% – 37.6 3P%) που ήρθε από το Virginia Tech, προερχόμενος από μια δύσκολη freshman σεζόν όπου ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς. Ο Rice είναι ένας sharpshooter που διαθέτει γρήγορο release και fluid mechanics που του επιτρέπουν να «πυροβολεί» αποτελεσματικά τόσο σε στάση όσο και εν κινήσει. Έχει δείξει όμως και κάποια υποσχόμενα στοιχεία αυτοδημιούργητου σκόρερ και playmaker.

https://x.com/NPattonCBB/status/1892014716773433762

O coach Kevin Willard παίζει μια επίθεση με πολλά high ball screen και κυνηγάει το miss match στο ζωγραφιστό με τους Reese και Queen να συνεργάζονται εξαιρετικά σε high-low καταστάσεις. Μπορεί η επίθεσή τους να μην είναι τοπ (28^οι σε OFF RTG) αλλά σουτάρουν αρκετά καλά από το τρίποντο (38%), ενώ η άμυνά τους είναι elite (6^οι σε DEF RTG). Είναι μια ομάδα φτιαγμένη για το τουρνουά του Μαρτίου και για ένα deep run. Το μοναδικό τους ίσως μειονέκτημα είναι ότι δεν έχουν rotation μεγαλύτερο των 6-7 παικτών και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι κάνουν αρκετά φάουλ μπορεί να τους δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα.

 

 

 

Clemson Tigers (27-6, 5 seed)

Ποτέ δεν υπήρξε καλύτερη περίοδος για να είσαι οπαδός των Clemson Tigers. Μετά την περσινή πορεία μέχρι το Elite 8, ο coach Brad Brownell κατάφερε να κρατήσει τον περσινό κορμό του ρόστερ και πρόσθεσε μόλις 2  παίκτες, παρουσιάζοντας στο παρκέ ένα καλύτερο σύνολο από πέρυσι. Οι Tigers παίζουν ένα πολύ low tempo μπάσκετ (329^οι σε pace) και επιβάλλουν τον ρυθμό τους από την άμυνα. Έχουν μια τοπ 15 άμυνα σε DEF RTG και μαρκάρουν την μπάλα σε όλο το γήπεδο. Δεν πιέζουν στον εξαντλητικό βαθμό που το κάνουν ομάδες όπως το VCU για παράδειγμα. Δεν έχουν στόχο να κλέψουν την μπάλα ή να οδηγήσουν τον αντίπαλο σε λάθη, αλλά απλά και μόνο να τον αποτρέψουν από το να παίξει γρήγορο μπάσκετ και να τον παρασύρουν στον αργό ρυθμό τους. Στην επίθεση παίζουν αργά, με υπομονή και σουτάρουν με 37,2% από το τρίποντο. Έχουν ένα μικρό rotation, 6-7 παικτών αλλά οι 3 πιο κομβικοί είναι ο Chase Hunter, ο Viktor Lakhin και ο Ian Schieffelin.

O 23χρονος Chase Hunter (16.4 PPG – 52.2 2P% – 41.2 – 5.5 3PA) είναι ένας προικισμένος σκόρερ και ο go-to-guy της ομάδας. Αποτελεί έναν 3-level scorer, παίζοντας ένα πολύ efficient παιχνίδι. Ο Ρώσσος Viktor Lakhin είναι ο βασικός big των Tigers και μόλις η 1 από τις 2 μετεγγραφές του coach Brownell. Είναι ένας παίκτης που μπορεί να παίξει στο low post αλλά και να λειτουργήσει σαν stretch big, ενώ είναι εξαιρετικός στο short roll. Έχει εξίσου καλά τελειώματα και με τα δύο χέρια. Ο senior, Ian Schieffelin είναι ο παίκτης κλειδί για τους Tigers. Αποτελεί έναν από τους καλύτερους ριμπάουντερ στο κολεγιακό πρωτάθλημα (9.4 RPG – 3.1 ORB) χωρίς να έχει κάποιο τρελό ύψος (2.03 μ.) ή αθλητικότητα. Βασίζεται κυρίως στο positioning για να πάρει το ριμπάουντ και η συνεισφορά του σε αυτό το κομμάτι είναι πολύ κρίσιμη για να ελέγχουν τα ματς οι Tigers. Στην επίθεση έχει ένα old school παιχνίδι με πλάτη, όπου μπορεί να απειλήσει με fadeaway σουτάκι αλλά και να βάλει πιο κοντούς ή αδύναμους αμυντικούς μέσα στο καλάθι. Είναι όμως και ικανός στατικός σουτέρ.

Το Clemson μπορεί να έκανε μια εντυπωσιακή χρονιά αλλά πρέπει να συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι έπαιζε σε μια ACC λιγότερο ανταγωνιστική από άλλες περιφέρειες – βέβαια είναι μια από τις τρεις ομάδες που κέρδισαν το Duke. Επιπλέον, δυσκολεύονται να κερδίσουν ευκαιρίες για εύκολους πόντους, καθώς έχουν από τα χειρότερα FTR στη χώρα. Έχουν όμως το know how και το momentum από πέρυσι και μπαίνουν αποφασισμένοι στο τουρνουά με σκοπό να πάνε ένα βήμα πιο πέρα, στο Final 4.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Michigan Wolverines (25-9, 5 seed)

Ο Dusty May συνεχίζει να συμπληρώνει το εντυπωσιακό βιογραφικό του. Μετά την πορεία του μέχρι το Final 4 του 2023 με το FAU – όπου έχασε στον πόντο την πρόκριση στον τελικό – κέρδισε το postseason τουρνουά της Big 10, στην πρώτη του χρονιά στο Ann Arbor. Σε λιγότερο από μία σεζόν, ο 48χρονος από την Ιντιάνα πραγματοποίησε μια μεγάλη ανατροπή στο πρόγραμμα μπάσκετ του Μίσιγκαν που πέρυσι κέρδισε μόλις 8 παιχνίδια υπό την καθοδήγηση του Juwan Howard.

Στην άκρη του πάγκου, ο Dusty May αποτελεί μια ήρεμη δύναμη. Δεν φωνάζει στους παίκτες του ή τους διαιτητές, κάτι που ίσως φαίνεται περίεργο αν αναλογιστεί κανείς ότι το προπονητικό του είδωλο είναι ο Bobby Knight. O Knight ήταν ένας σπουδαίος προπονητής αλλά δεν ήταν και ο πιο ψύχραιμος χαρακτήρας. Ο May μεγάλωσε στα εδάφη των Hoosiers και έζησε από κοντά τον θρυλικό προπονητή (ως φοιτητής) κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων του Knight στην Ιντιάνα στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Ο May ζει και αναπνέει για το μπάσκετ. Περνάει μεγάλο μέρος του χρόνου του στις εγκαταστάσεις της ομάδας. Υπό την καθοδήγησή του, οι Wolverines έχουν υιοθετήσει μια fast pace motion επίθεση, σουτάροντας πολύ καλά μέσα στο ζωγραφιστό (11^οι σε 2Ρ%) αλλά κάνοντας πολλά λάθη (328^οι σε TOR%).

Αυτό που ξεχωρίζεις βλέποντας την επίθεση του Μίσιγκαν είναι το two-man game μεταξύ του Vlad Goldin και του Danny Wolf. Ο Ρώσσος γίγαντας (2,16 μ.), Vladislav Goldin ήρθε μαζί με τον coach May από το FAU κι ενώ ξεκίνησε κάπως μουδιασμένα την 5^η σεζόν του, βρήκε τα πατήματά του και έγραψε τα καλύτερα νούμερα της κολεγιακής του καριέρας (16.7 PPG – 64.8 2P% – 36.7 3P% – 6.8 RPG). Εκμεταλλεύεται πλήρως τα σωματικά του προσόντα για να κυριαρχήσει στο ζωγραφιστό. Είναι ένας παραδοσιακός σέντερ, με τις περισσότερες προσπάθειές του να έρχονται γύρω από τη στεφάνη. Διαθέτει αρκετές αξιόπιστες κινήσεις με πλάτη στο καλάθι και έχει καλά τελειώματα και με τα δύο χέρια. Φέτος έχει αρχίσει να σουτάρει και κάποια τρίποντα ανεβάζοντας τον πήχη της εξέλιξής του.

https://x.com/PDTScouting/status/1876869639214616677

O Danny Wolf (13.1 PPG – 57.9 2P% – 33.7 3P% – 3.7 APG – 9.8 RPG) είναι μια αποκάλυψη. Είναι ένας 7 footer που ήρθε από το Yale και ξεχωρίζει για τα ιδιαίτερα guard και playmaking skills που διαθέτει. Δεν είναι ο κλασσικός κολεγιακός σέντερ που παίζει κυρίως στο ζωγραφιστό και με πλάτη στην μπασκέτα. Είναι ένας παίκτης που παίζει αρκετά στην περιφέρεια, εντυπωσιακός με την μπάλα στα χέρια ειδικά σε καταστάσεις PnR, ικανός πασέρ, καθώς με το μέγεθός του μπορεί να βλέπει πάνω από την άμυνα και να πασάρει. Έχει πολύ καλή χημεία με τον Goldin και μόλις άρχισαν να παίζουν περισσότερο μαζί, ο Ρώσσος ανέβασε απόδοση. Ο Wolf είναι ικανός finisher κοντά στο καλάθι είτε παίζει με πλάτη είτε με drive, ενώ μπορεί να απειλήσει και από το τρίποντο. Βγάζει έντονα vibes Franz Wagner αλλά του λείπει η αθλητικότητα. Είναι από τους πιο skilled 7 footers που έχω δει στο κολεγιακό επίπεδο.

https://x.com/DraftExpress/status/1879197030540816572

O Tre Donaldson (11.6 PPG – 50 2P% – 38.1 3P% – 4.2 APG) είναι ο main facilitator της ομάδας. Ο Donaldson είναι ένας pass first παίκτης. Είναι στα καλύτερά του όταν επιτίθεται στο ζωγραφιστό και βάζει τις άμυνες να μαντεύουν αν θα σουτάρει ή αν θα πασάρει. Δεν είναι και το πιο γρήγορο guard, αλλά μπορεί να επιβάλει τον ρυθμό του ειδικά όταν παίζει PnR, ενώ δείχνει ικανός να τελειώνει φάσεις πάνω σε ψηλότερους παίκτες (ωραίο floater game), όντας μόλις 1,88 μ. Ο Donaldson είναι επίσης αστραπιαία γρήγορος στον αιφνιδιασμό, παίρνει τις περισσότερες φορές τη σωστή απόφαση με την μπάλα και ευδοκιμεί τέλεια στην up-tempo επίθεση του May. Είναι πολύ καλός σουτέρ είτε στατικά είτε με ντρίπλα, έχοντας δείξει και κάποια καλά στοιχεία από το mid-range επιδεικνύοντας ότι μπορεί να εξελιχθεί σε 3 level σκόρερ. Με καλάθι του οι Wolverines κέρδισαν στο νήμα το Maryland και προκλήθηκαν στον τελικό του postseason τουρνουά της Big 10.

https://x.com/swankywolverine/status/1901034590468292655

Η φιλοσοφία του May να αποφεύγουν οι παίκτες του τα σουτ από μέση απόσταση και να επιτίθονται περισσότερο στο ζωγραφιστό βλέποντας την πάσα στο τρίποντο έχει ωφελήσει ιδιαίτερα τον senior guard, Nimari Burnett, ο οποίος φέτος έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοσή του (9.7 PPG – 65.3 2P% – 40.6 3P% – 4.6 3PA). Στο σύστημα του May που δίνει προτεραιότητα στην κίνηση της μπάλας και το spacing o Burnett  έγινε ένας efficient σκόρερ που μπορεί να απειλήσει από παντού. Είναι ένας παίκτης με μεγάλο άνοιγμα χεριών και φαρδύς ώμους που έχει πολύ καλό low post παιχνίδι για guard αλλά και εξαιρετικό mid-range game. Ξέρει να δημιουργεί απόσταση από την άμυνα για να σουτάρει και επιτίθεται πολύ καλά στα close out.

Όσον αφορά μια μεγάλη πορεία στο τουρνουά του Μαρτίου, δεν εμπιστεύομαι το backcourt των Wolverines σε σύγκριση με των άλλων κορυφαίων ομάδων. Το γεγονός ότι κάνουν σταθερά πολλά λάθη θα τους κοστίσει.

 

Missouri Tigers (22-11, 6 seed)

Οι Missouri Tigers είναι μια από τις αναπάντεχες εκπλήξεις στο κολεγιακό μπάσκετ φέτος. Πέρυσι, οι Tigers είχαν μια άθλια χρονιά, καθώς κέρδισαν μόνο 8 παιχνίδια και έκλεισαν τη σεζόν χάνοντας 19 σερί ματς. Φέτος ο προπονητής Dennis Gates κατάφερε να επαναφέρει το πρόγραμμά του σε καλό δρόμο. Το Μιζούρι έπρεπε να ανταγωνιστεί μια γεμάτη SEC και παρά τις απουσίες βασικών παικτών λόγω τραυματισμών, τα κατάφερε πετυχαίνοντας μεγάλες νίκες (Κάνσας, Αλαμπάμα, Φλόριντα) και ο Gates είναι φιναλίστ για το Coach of the Year.

Έχουν μια από τις πιο αποδοτικές επιθέσεις της σεζόν. Είναι 5^οι σε OFF RTG, σουτάροντας με 37 3Ρ%, ενώ είναι κορυφαίοι στο να πηγαίνουν στη γραμμή των βολών, καθώς έχουν το υψηλότερο FTR% από οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Είναι μια ομάδα που όταν χάνει δεν χάνει εύκολα και ανταποκρίνονται αρκετά καλά όταν πιέζονται και δοκιμάζονται. Ο coach Gates παίζει μια motion επίθεση και του αρέσει να πηγαίνει βαθιά στον πάγκο του, χρησιμοποιώντας ένα rotation 8-9 παικτών. Εμείς θα εστιάσουμε στους 4 πιο σημαντικούς.

Θα ξεκινήσουμε από έναν παίκτη που έρχεται από τον πάγκο, κέρδισε το φετινό βραβείο καλύτερου 6^ου παίκτη της SEC και αποτελεί προσωπική μου αδυναμία. Ο Caleb Grill (13.7 PPG – 67.7 2P% – 40.5 3P% – 6.8 3ΡΑ – 1.6 SPG) είναι μια σπάνια περίπτωση παίκτη, όντας στην 6^η σεζόν της κολεγιακής του καριέρας. Την περασμένη σεζόν ήταν από τους μεγάλους απόντες των Tigers, καθώς έπαιξε μόλις 9 παιχνίδια λόγω τραυματισμού στον καρπό και του δόθηκε δικαίωμα συμμετοχής μιας έξτρα χρονιάς. Ο 24χρονος SG είναι ένα πρότυπο 3&D παίκτη. Είναι ένας επιθετικός παίκτης που παίζει κυρίως μακριά από την μπάλα, καλός cutter, σπουδαίος C&S σκόρερ είτε σε σετ παιχνίδι είτε στο transition. O coach Gates τρέχει πολύ όμορφα plays για να τον βάλει σε πλεονεκτική επιθετική θέση και ο senior δεν έχει πρόβλημα να σουτάρει από οπουδήποτε. Είναι αχάμπαρος σουτέρ που μπορεί να τα στάξει από τα 8-9 μέτρα. Βάζει κάποια σουτ που απλά γελάς όταν τα βλέπεις και νιώθεις άσχημα για τον αμυντικό που μπορεί να έπαιξε την καλύτερη άμυνα της ζωής του. Ήταν πάντα ένας καλός σουτέρ αλλά του έλλειπε το υψηλό efficiency, κάτι που έχει πετύχει φέτος. Στην άμυνα πολλές φορές μαρκάρει τον καλύτερο αντίπαλο σκόρερ και του αρέσουν οι προκλήσεις. Μπορεί να είναι μόνο 1,90 μ. αλλά στο παρκέ δείχνει μεγαλύτερος. Φέτος ο coach Gates του έχει αναθέσει έναν ηγετικό ρόλο στην ομάδα που πηγάζει από την αυτοπεποίθησή του στις ικανότητές του και το σκληρό mentality που τον διακατέχει.

https://x.com/MizzouHoops/status/1885849083484713078

O junior, Mark Mitchell (14.1 PPG – 56.4 2Ρ% – 26 3P%) είναι το μεγάλο ταλέντο των Tigers. Ήρθε από το Duke με δυο καλές σεζόν στο βιογραφικό του και έγινε ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Ο 21χρονος είναι ένας forward (2,03 μ. – 100 κ.) που προσφέρει και στις δυο μεριές του παρκέ. Μπορεί να κάνει αισθητή την παρουσία του παντού. Είναι ένας παίκτης που παίζει με αυτοπεποίθηση και σκοράρει κυρίως πηγαίνοντας στο καλάθι. Στην άμυνα μπορεί να μαρκάρει wing παίκτες στην περίμετρο, επιδεικνύοντας σταθερά ένα σπάνιο συνδυασμό πλευρικής εκρηκτικότητας και δύναμης, αλλά και να «χτυπηθεί» με bigs μέσα στη ρακέτα. Έχει φαρδύς ώμους, γρήγορο πρώτο βήμα και τελειώνει φάσεις περισσότερο με δύναμη και λιγότερο με φινέτσα, κυρίως με το αριστερό του χέρι. Στο τρίποντο θέλει αρκετή δουλειά αλλά επιχειρεί κάτι λιγότερο από 2 3π./παιχνίδι. Ταιριάζει τέλεια σε αυτό το πρότυπο του μοντέρνου PF με το αμυντικό του versatility και την επιθετική του ικανότητα με την μπάλα στα χέρια.

https://x.com/brhoops/status/1892435499366953115

Ο Anthony Robinson II (9.2 PPG – 53.3 2Ρ% – 40.8 3P% – 3.5 APG – 2 SPG), στη δεύτερη σεζόν του στο κολεγιακό μπάσκετ έχει πάρει τα ηνία του βασικού PG της ομάδας του Gates. Ο 20χρονος μπορεί να κάνει λίγο απ’ όλα. Μπορεί να δημιουργήσει σκορ για τον εαυτό του και τους συμπαίκτες του, να επιτεθεί στο καλάθι και να κερδίσει φάουλ, να παίξει πιεστική άμυνα και να κλέψει μπάλες. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει καλά είναι να σουτάρει τρίποντα με μεγάλη συχνότητα. Το ποσοστό του είναι υψηλό βέβαια αλλά παραπλανητικό καθώς σουτάρει περίπου 1,5 3π./παιχνίδι. Είναι πάρα πολύ καλός στο να κερδίζει φάουλ. Σουτάρει 4,2 βολές/αγώνα και έχει μια έφεση στο να τσιμπάει τον αμυντικό του με pump fakes και να κερδίζει το εύκολο φάουλ, αλλά και να επιτίθεται συνεχώς στα κενά της άμυνα και στον αιφνιδιασμό. Σαν playmaker είναι στιβαρός. Δεν είναι ιδιαίτερα advanced. Βγάζει τις απλές πάσες, ενώ μου αρέσει πολύ πόσο υπομονετικός είναι στο PnR, περιμένοντας τον ψηλό του να ρολάρει προς το καλάθι πριν επιτεθεί. Στην άμυνα επιδεικνύει πολύ γρήγορα χέρια και ένστικτα. Είναι εξαιρετικός αν αναλογιστεί κανείς ότι είναι μόλις 1,88 μ. και 79 κιλά. Έχει above average αμυντικά ένστικτα και αυτό τον βοηθάει να κλέβει μπάλες.

https://x.com/SheedinATL/status/1896186348576641318

Δύο ακόμα γκαρντ θα παίξουν κομβικό ρόλο στην πορεία του Μιζούρι. Ο πρώτος είναι ο τετραετής senior Tamar Bates, ένας αρκετά efficient σουτέρ (40% σε 4 3π./παιχνίδι) και εξαιρετικός σουτέρ βολών (94.3 FT%), ενώ ο δεύτερος είναι ο Tony Perkins που ήρθε φέτος στο Μιζούρι από το Iowa με περγαμηνές σκόρερ. Χρειάστηκε να αποδεχτεί το γεγονός ότι θα παίρνει λιγότερα σουτ και θα έχει έναν δευτερεύοντα ρόλο, πίσω από τους Mitchell, Grill, Bates αλλά όταν χρειάστηκε να θυμίσει τον περσινό του εαυτό σκόραρε διψήφιο αριθμό πόντων.

 

Brigham Young Cougars (24-9, 6 seed)

Οι BYU είναι μια αρκετά καλή επιθετικά ομάδα που βασίζεται στην περιφερειακή εκτέλεση, καθώς είναι η 15^η ομάδα με τα περισσότερα εκτελεσμένα τρίποντα τα οποία βάζει σε καλό ποσοστό (37%), αλλά βασίζονται υπερβολικά σε αυτό – δηλαδή αν δεν τους μπούνε τα τρίποντα δυσκολεύονται να κερδίσουν ματς. Από το BYU θέλω να κρατήσετε δυο ονόματα. Richie Saunders και Egor Demin.

Ο Ρώσσος freshman, Egor Demin είναι ένα PG ύψους 2,06 μ. που μεγάλωσε μπασκετικά στις ακαδημίες της Ρεάλ και αποτελεί έναν εκκολαπτόμενο μαέστρο. Το σπουδαιότερο χαρακτηριστικό του είναι τα ανεπτυγμένα playmaking skills που διαθέτει – above average για το επίπεδό που παίζει – και έχουν μεταμορφώσει την επίθεση των Cougars (7^οι σε OFF RTG, EFG% και 6^οι σε 2P%). Η ομάδα είναι κομμένη και ραμμένη για το παιχνίδι του – ή μπορείτε να πείτε ότι αυτός ταίριαξε τέλεια με την ομάδα. Ξεκίνησε πολύ καλά φέτος, αλλά από τα μέσα της σεζόν έχει κάποια σκαμπανεβάσματα η απόδοσή του. Απειλεί από το 3π., έχει και το drive αλλά κάπως δυσκολεύεται όταν οι άμυνες τον πιέζουν και τον μαρκάρουν δυνατά. Κάνει πολλά λάθη, του λείπει το efficiency αλλά είναι μόλις 19 ετών και συνολικά έχει επιδείξει σπουδαία στοιχεία.

https://x.com/Frankie_Vision/status/1862363827704140175

Ο Richie Saunders (16 PPG – 58.2 2P% – 43.3 – 5.3 3PA), στην τρίτη χρονιά της κολεγιακής του καριέρας έχει εξελιχθεί σε έναν από τους πιο efficient σκόρερ του κολεγιακού πρωταθλήματος. O 23χρονος είναι ένα γκαρντ με 1,96 μ. ύψος που μπορεί να σκοράρει από παντού. Έχει ένα αθλητικό θανατηφόρο C&S jump shot, πολύ γρήγορο πρώτο βήμα, ενώ είναι ένας δυνατός παίκτης που δεν φοβάται την επαφή και μπορεί να τελειώσει φάσεις με την άμυνα κρεμασμένη πάνω του. Στο αμυντικό κομμάτι είναι εξίσου εντυπωσιακός, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τα αθλητικά και σωματικά του προσόντα. Είναι γρήγορος, είναι αθλητικός, είναι ΝΒΑ material.

https://x.com/big12studios/status/1895198914279809321

 

Marquette Golden Eagles (23-10, 7 seed)

H ομάδα του coach Shaka Smart είναι και φέτος μια ομάδα που είναι πιο αποτελεσματική στην άμυνα παρά στην επίθεση. Τολμώ να πω όμως ότι είναι ίσως καλύτεροι από πέρυσι που είχαν και τους Kolek, Igodoro στο ρόστερ και οι οποίοι έφυγαν για το ΝΒΑ. Στην φετινή πορεία των Eagles, τον μεγαλύτερο ρόλο έχει παίξει ο Kam Jones (19 PPG – 58.8 2P% – 31.2 3P% – 6.1 3PA – 6 APG), ένας παίκτης που έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν. Είναι ένας crafty scoring guard που πλέον στη senior χρονιά του έχει ανεβεί επίπεδο και ο coach Smart του έχει δώσει τα κλειδιά της ομάδας έχοντας τον full time στη θέση 1. Ο Jones έχει ανταποκριθεί, δείχνοντας ότι έχει αναπτύξει παραπάνω τα playmaking skills που διαθέτει και γενικά όλο το παιχνίδι του με την μπάλα στα χέρια. Φέτος δεν σουτάρει τόσο καλά όσο τις προηγούμενες χρονιές και αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι παίρνει περισσότερα σουτ με ντρίπλα και λιγότερα off-ball όπως παλιότερα αλλά εξακολουθεί να είναι πολύ αποτελεσματικός κοντά στο καλάθι.

https://x.com/bobbydouglas21/status/1857679495731298650

 

 

 

Louisville Cardinals (27-7, 8 seed)

Οι Cardinals ήταν η έκπληξη της φετινής ACC περιφέρειας. Ξεκίνησαν τη σεζόν άσχημα, έχοντας 6 νίκες στους 11 πρώτους αγώνες που έδωσαν. Έπειτα κέρδισαν τα 21 από τα 23 τελευταία τους παιχνίδια και έφτασαν μέχρι τον τελικό του postseason τουρνουά της ACC όπου έχασαν από το Duke. Ο coach Pat Kelsey ξεπέρασε τις προσδοκίες και έβγαλε το πρόγραμμα του Λούισβιλ από την αφάνεια που βρισκόταν τα τελευταία χρόνια. Ο coach Kelsey, στην πρώτη του χρονιά με τους Cardinals, κληρονόμησε μια ομάδα που έκανε μόλις 8 νίκες πέρυσι και έπρεπε να ξεκινήσει από το μηδέν, δημιουργώντας ένα καινούριο σύνολο παικτών. Εγκατέστησε ένα κρεβάτι στο γραφείο του και σε 55 μέρες δημιούργησε ένα ρόστερ με 12 seniors! Οι Cardinals παίζουν ένα επιθετικό μπάσκετ που βασίζεται πολύ στην περιφερειακή εκτέλεση (18^οι σε 3PR) και έχουν 5 παίκτες με 12+ πόντους μ.ο. Τα βασικά επιθετικά όπλα του Kelsey είναι η τετράδα του backcourt, Terrence Edwards (16.6 PPG), Chucky Hepburn (16.2 PPG) , J’Vonne Hadley (12.1 PPG) και Reyne Smith (13.4 PPG). Οι δύο πρώτοι σουτάρουν κάτι λιγότερο από 6 3π./παιχνίδι ο καθένας ενώ ο Smith σουτάρει 9,4 3π./παιχνίδι με 38% ακρίβεια! Και οι 4 ταιριάζουν απόλυτα μεταξύ τους, ενώ φέτος έχουν σκοράρει από 30 πόντους ο καθένας τουλάχιστον μια φορά.

 

Υ.Γ. Τα στατιστικά των ομάδων που παρατίθενται είναι adjusted. Τα προσαρμοσμένα στατιστικά του Bart Torvik τροποποιούν τα raw stats ώστε να ληφθούν υπόψη παράγοντες όπως η δύναμη του αντιπάλου, ο ρυθμός παιχνιδιού και η τοποθεσία του αγώνα (εντός/εκτός/ουδέτερη). Αυτές οι προσαρμογές παρέχουν μια πιο ακριβή σύγκριση μεταξύ ομάδων και παικτών σε διαφορετικά προγράμματα και στυλ παιχνιδιού.

 

 

 

Αναφορές – Στατιστικά:

https://www.sportsbusinessjournal.com/Articles/2025/03/14/inside-the-billionaire-nil-donor-behind-st-johns-basketball-success/

https://www.espn.com/mens-college-basketball/story/_/id/42333097/kentucky-basketball-wildcats-mark-pope

https://www.espn.com/mens-college-basketball/story/_/page/CBBblockbuster030725/auburn-tigers-basketball-national-championship-favorites-bruce-pearl-2025

https://www.espn.com/mens-college-basketball/

https://www.ncaa.com/stats/basketball-men/d1

https://barttorvik.com/trank.php?year=2025#