2024 Euroleague F4, Berlin: Οι ζωές των άλλων

Οι κενές σελίδες του βιβλίου της ιστορίας του ευρωπαϊκού μπάσκετ περιμένουν το μελάνι που θα τις γεμίσει. Σε μια ιστορική συνθήκη, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός διεκδικούν στη γερμανική πρωτεύουσα το “Άγιο Δισκοπότηρο” της Ευρωλίγκας σε ένα από τα πιο αμφίρροπα F4 της νεότερης εποχής. 

JC: Περπατάμε ένα ιστορικό μονοπάτι. Οι δύο “αιώνιοι” του ελληνικού μπάσκετ, μετά από μια καταπληκτική σεζόν, βρίσκονται και πάλι μαζί σε F4 διεκδικώντας το “Άγιο Δισκοπότηρο” της Ευρωλίγκας. Απέναντι τους η κάτοχος του τίτλου Ρεάλ Μαδρίτης και η Φενέρμπαχτσε. Αναμφίβολα ένα εκρηκτικό μείγμα που στοιχειοθετεί ένα πολύ αμφίρροπο F4.

Απολαύστε το λοιπόν. Όπως είπαμε και εχθές στο Hoopfellas Show, βάλτε λίγη “Αμερική” στη σκέψη σας. Σταματήστε να δηλητηριάζεστε από την τοξικότητα του “αιώνιου” ανταγωνισμού η οποία σας εμποδίζει να το χαρείτε πραγματικά. Έχουμε δύο σπουδαίες ομάδες σε σούπερ-επιτυχημένες σεζόν, ο,τιδήποτε και εάν συμβεί στη γερμανική πρωτεύουσα. Το ταξίδι μέχρι εδώ ήταν εκπληκτικό. Μην ασχολείστε λοιπόν με τις “ζωές των άλλων” και ζήστε τη χαρά της συμμετοχής της ομάδας σας σε αυτά τα ιστορικά παιχνίδια.

Γράφει ο Madness

Panathinaikos – Fenerbahce: Days of future past

 

The setup:

Παναθηναΐκός – Φενέρ λοιπόν, στον πρώτο ημιτελικό του φετινού final 4. Ένα ραντεβού υψίστης σημασίας, ανάμεσα σε δυο απ’ τις καλύτερες ομάδας της διοργάνωσης για το 2024. Ο κόουτς Ιτούδης χαιρέτησε νωρίς και οι Τούρκοι με τον ανανεωμένο Σάρας στον πάγκο τους, παρουσίασαν σταδιακά ένα πολύ δυνατό σύνολο και ανέβηκαν στα υψηλότερα κλιμάκια της βαθμολογίας. Μιλάμε για ένα πλήρες ρόστερ, σε επίπεδο βάθους, σε επίπεδο αγωνιστικών δεξιοτήτων, σε επίπεδο ταλέντου, σε επίπεδο εμπειρίας, σε επίπεδο μεγέθους, σε επίπεδο προπονητικής επιρροής. Για να φτάσουν στο Βερολίνο επιβίωσαν από μια οριακή και σούπερ ανταγωνιστική σειρά (με δυο παρατάσεις παρακαλώ) με αντίπαλο την Μονακό, την οποία και απέκλεισαν με μειονέκτημα έδρας σπάζοντας μια απ΄τις μεγαλύτερες κατάρες στην ιστορία της διοργάνωσης. Επιστροφή στα final 4 για τους Τούρκους μετά το 2019 και το πρώτο στην post – Obradovic era.

Πρώτο final 4 στην post – Obradovic era και για τους Πράσινους της Αθήνας. Ο Παναθηναϊκός από την έλευση του Kendrick Nunn και μετά (ξεκάθαρα turning point της σεζόν), παρουσιάζει ένα πρωταγωνιστικό πρόσωπο, παίζοντας πολύ καλό 2-way μπάσκετ κατά μεγάλα διαστήματα (top 3 σε OffRt και DefRt) και δείχνοντας ικανότητα να προσαρμοστεί σε κάθε αγωνιστική συνθήκη που μπορεί να βρει μπροστά του. Για να φτάσει στο Βερολίνο, επιβίωσε από μια σειρά-θρίλερ απέναντι στην Μακάμπι, με τους Ισραηλινούς να βάζουν πολύ δύσκολα στον Ergin Ataman και στο σύνολο του. Ο Τούρκος προπονητής έπρεπε να προσαρμόσει αρκετές λεπτομέρειες, να διορθώσει τα λάθη του (κατά δική του παραδοχή) και να παρουσιάσει διαφορετικά πρόσωπα στην ομάδα (Παπαπέτρου, Καλαϊτζάκης) για να μπορέσει να περάσει τα εμπόδια που έβαλε στον δρόμο του ο coach Kattash. Τα κατάφερε εν τέλει και έγραψε ιστορία, oλοκληρόνωντας ακόμα ένα εντυπωσιακό comeback στην πλούσια καριέρα του. Tα κατάφερε και πάλι ο Τούρκος, με τον δικό του τρόπο και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Έγραψα πριν λίγες μέρες όταν κλείδωσε η πρόκριση και της Φενέρ, ότι ο Παναθηναϊκός στον δρόμο για την επιστροφή στην κορυφή, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του πρόσφατου και μη παρελθόντος του. Το φάντασμα του Σάρας, του τελευταίου μεγάλου ξένου γκαρντ που φόρεσε την πράσινη φανέλα και αγαπήθηκε όσο λίγοι στο ΟΑΚΑ (για να μην αναφέρω και προπονητικός πόθος ετών), το φάντασμα του Νικ Καλάθη, του τελευταίου μεγάλου Έλληνα γκαρντ και franchise player, ο οποίος κουβάλησε πάνω του τον σταυρό της αποτυχίας της επιστροφής σε final 4 και φέτος  επιτέλους λυτρώθηκε, ακόμα και το φάντασμα του Παπαγιάννη, στην περίπτωση του οποίου προσωποποιήθηκε όλη η απογοήτευση του φίλαθλου κοινού της ομάδας τα τελευταία χρόνια. Βάλτε σε όλα αυτά και την σκούπα του ΄17, σε μια από τις τελευταίες χρονιές που ο Παναθηναϊκός ήταν ανταγωνιστικός και δένει κι άλλο το γλυκό. Τρομακτικό σημειολογικό ενδιαφέρον για αυτό το ζευγάρι λοιπόν, φουλ στα ντεσού όπως είχε πει και ο 77, τον οποίο χαίρομαι ιδαίτερα που θα πλαισιώσω ξανά στα τετράδια του Hoopfellas. Πάμε λοιπόν να δούμε κάποια πράγματα πιο αναλυτικά:

Tactical Elements:

Η επίθεση της Φενέρ:

Ρίχνοντας μια πρόχειρη ματιά στα στατιστική της Φενέρ, αυτό που τραβάει άμεσα το μάτι είναι το 57.5% eFG, πρώτη ομάδα στη λίγκα στην σχετική κατηγορία. Τι μας λέει αυτό, μας λέει ότι η Φενέρ είναι μια πολύ καλή shooting team. Με τον Νικ Καλάθη, έναν απ’ τους καλύτερους floor generals εκεί έξω, σε ρόλο μαέστρου, oι Τούρκοι στο σετ παιχνίδι που προτιμούν τρέχουν πολλές ball screen δράσεις, η μπάλα κυκλοφορεί καλά, εισάγεται σωστά στο ζωγραφιστό, πηγαίνει και προς τα έξω στα χέρια των πολύ αξιόπιστων σουτέρ που διαθέτουν οι Τούρκοι στα φτερά (Biberovic) και παράγουν high efficiency shots. Φυσικά, υπάρχει το εκπληκτικό δίδυμο των forwards Nigel Hayes – Davis και Dyshawn Pierre (πεσμένος φέτος γενικά, έπαιξε λίγο αλλά καλά με τη Μονακό), οι οποίοι είναι ακρογωνιαίοι λίθοι στο οικοδόμημα της Φενέρ και λειτουργούν και σαν play initiators σε post up δράσεις – ειδικά ο Hayes-Davis. Ο Αμερικάνος forward έχει κάνει χρονιά καριέρας, όντας απόλυτα επιδραστικός στο φετινό οικοδόμημα της Φενέρ κυρίως επιθετικά, κάνοντας ακόμα και πράγματα που δεν μας είχε δείξει τα προηγούμενα χρόνια στην Ευρώπη. O Marko Guduric αποτελεί επίσης σημείο αναφοράς στην επίθεση της Φενέρ, ένας μακρύς wing, με playmaking και slashing (πολύ σημαντικό αυτό) skills και ικανότητα στην προσωπική φάση. Έχει και την εμπειρία, αλλά έχει παρουσιάσει αμφίβολα δείγματα σε κρίσιμες αναμετρήσεις στο παρελθόν. Σπουδαία η συνεισφορά και του Wilbekin, κυρίως στο Game 5 με την Μονακό, ο Αμερικανός είναι σαφέστατα από τους πιο ταλαντούχους παίκτες στην διοργάνωση με πολύ ανεπτυγμένο skillset και ικανότητα να βάλει οποιοδήποτε σουτ από οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου, λειτουργεί πολλές φορές και ως off ball shooter μέσα από flopy δράσεις, αλλά έχει ακόμα μεταπτώσεις στο παιχνίδι του. Η Φενέρ παίρνει και πόντους στην περιφέρεια από τους shooting bigs που έχει (Sanli, Παπαγιάννης) μέσα από pick ‘n pop καταστάσεις.  Στα playoffs, o Σάρας πήρε πολλά και από τον Nate Sestina, ο Αμερικάνος rookie έκανε πολύ θετική σειρά, παίζοντας και ως «5» σε small ball lineups (τα οποία ίσως να δούμε και στο f4) ενώ ήταν και εύστοχος στις προσπάθειες που πήρε από την περίμετρο, ενώ σημαντική είναι και η παρουσία του Motley, ο οποίος ουσιαστικά έχασε τα playoffs και είναι ένας πολύ δυναμικός finisher στο ζωγραφιστό, με μεγάλη συνεισφορά και στα επιθετικά κυρίως rebound. Ερωτηματικό η κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται. Eρωτηματικό και ο Tyler Dorsey, στα τελευταία παιχνίδια των playoffs πήγε αρκετά πίσω στο rotation.

Η επίθεση του Παναθηναϊκού:

Ως γνωστόν, το επιθετικό παιχνίδι του Παναθηναϊκού βασίζεται εξ ολοκλήρου στο δίδυμο Σλούκα – Νunn και τον roll man Matthias Lessort . Δεδομένης και της κατάσταση του Σλούκα, ο οποίος δεν ξέρουμε αν θα είναι στο 100%, η απόδοση του Nunn αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα. ΟΚ, μιλάμε για έναν παίκτη που απλά δεν μπορείς να σταματήσεις όταν παίρνει μπροστά επιθετικά, αλλά η αίσθησή μου είναι ότι στο final 4, ο Nunn πρέπει να παρουσιαστεί στο 100% σε πνευματικό επίπεδο και να είναι αποτελεσματικός απ’ την αρχή του αγώνα. Δεν έχει την πολυτέλεια ο Παναθηναϊκός να ξεκινήσει το ματς με τον Nunn εκτός εξίσωσης για κάποιο σημαντικό χρονικό διάστημα (σημείωση, θα πρέπει να προσέξει έντονα τα foul του). Η Φενέρ (οπως έκανε και η Μακάμπι) θα προσαρμοστεί πάνω του, άρα ο Kendrick Nunn, που θα πάρει και πάλι μεγάλο όγκο αποφάσεων, πρέπει να μπει απ’ την αρχή σε instant kill mode, να διαβάσει το παιχνίδι, στην σειρά με την Μακάμπι το έκανε σε πολύ καλό επίπεδο στα τελευταία 3 παιχνίδια, ενώ στα πρώτα 2 δεν είχε διαβάσει καλά την κατάσταση, έχοντας φυσικά και το γνωστό θέμα με την ίωση. Στην προηγούμενη αναμέτρηση των 2 μονομάχων στο ΟΑΚΑ, ο Nunn είχε επιβληθεί στην άμυνα της Φενέρ με κάθε τρόπο, ελπίζω να μπορέσει και τώρα να το κάνει. Στα playoffs σούταρε εκπληκτικά από το τρίποντο και σε pull up και σε catch ‘n shoot καταστάσεις, θα είναι σημαντικό να μπορέσει να σουτάρει στα ίδια επίπεδα και στο final 4.

Η κατάσταση στην οποία θα βρεθούν οι Σλούκας και Juancho είναι επίσης κομβικής σημασίας για τους Πράσινους. Ο Έλληνας γκαρντ έκανε μια ιστορική σειρά με τη Μακάμπι και σίγουρα, ανήκει στην κατηγορία των παικτών που είναι γεννημένοι για αυτά τα παιχνίδια, τους θες πάνω στο παρκέ (η παρουσία του Καλάθη ευνοεί στο να είναι viable ο Σλούκας περισσότερο) ενώ ο Ισπανός έχει κι αυτός με τη σειρά του εμπειριά από τέτοιες καταστάσεις, με τη φανέλα της Εθνικής Ισπανίας. Στο Βερολίνο μάλιστα πριν λίγα χρόνια, είχε κάνει και την μυθική εμφάνιση στον τελικό του Eurobasket, όπου απλά έριχνε βότσαλα στον ωκεανό. Μπορούμε να έχουμε ακόμα ένα τέτοιο παιχνίδι Juancho; Οι πόντοι του Ισπανού στο game 5 ήταν πάντως καθοριστικοί και κυρίως, αναπάντεχοι για την αντίπαλη άμυνα, η οποία δυσκολεύεται να αντιδράσει στα cutting actions του Ισπανού forward, o οποίος μπορεί να δώσει και second chance points. Σημαντικός ο ρόλος και των Grigonis (πιστεύω ότι θα ξεκινήσει το παιχνίδι, αλλά ενδέχεται να έχει μικρότερη συμμετοχή), Μήτογλου και Παπαπέτρου, οι οποίοι θα βρουν καλά σουτ μέσα στον αγώνα και πρέπει να ευστοχήσουν στις προσπάθειες που θα πάρουν.  Για τον Lessort, δεν χρειάζεται να αναλύσω ότι η δική του παρουσία είναι κάτι παραπάνω από καθοριστική για την εξέλιξη του final 4 και του ημιτελικού συγκεκριμένα. Ο Γάλλος ψηλός έκανε φανταστική σεζόν, μπήκε και πάλι στην πρώτη πεντάδα της διοργάνωσης, αλλά στα playoffs ζορίστηκε αρκετά, χωρίς φυσικά να είναι εν γένει αρνητικός, αλλά δείχνει έντονα σημάδια κόπωσης το τελευταίο διάστημα. Ο καλός Lessort δύσκολα αναχαιτίζεται απ’ την άμυνα της Φενέρ, αν δε είναι και εύστοχος απ’ τις βολές, τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα για τους Τούρκους. Ένα κρίσιμο στοιχείο για τον Γάλλο κλείνοντας, για μένα είναι ίσως ο πιο «αμφίβολος» ψυχικά παίκτης της ομάδας. Έχει δείξει την δυνατότητα να γυρίζει την απόδοση του μέσα απ’ το παιχνίδι βέβαια, απλά στο final 4 είναι άλλη η συνθήκη.

Η άμυνα της Φενέρ:

Ο Νικ παραμένει ένας top αμυντικός, κλείδωσε τον Mike James στα playoffs, αλλά την υπόλοιπη περιφέρεια της Φενέρ, την λες και ευάλωτη στο αμυντικό κομμάτι. Δεν νομίζω ο Σάρας να βάλει τον Tyler Dorsey, ή τον Scottie να παίξουν άμυνα 1v1 με τον Nunn, λογικά θα στείλει κάποιον από τους forward εκεί (ή στον Σλούκα και τον Νικ στον Nunn) παράδειγμα τον Pierre, αλλά αυτό θα δημιουργήσει άλλες ευκαιρίες, τις οποίες η επίθεση του Παναθηναϊκού θα πρέπει να διαβάσει και έπειτα να τιμωρήσει. Θα είναι κρίσιμο οι παίκτες στα φτερά του Παναθηναϊκού (Γκριγκόνις, Παπαπέτρου, Χουάντσο, Ντίνος) να ξεκινήσουν ζεστά επιθετικά, ειδικά ο Ιωάννης που δείχνει να είναι σε φοβερή κατάσταση και ο Μήτογλου που δείχνει να έχει βρει το χέρι του και πάλι τελευταία. Η Φενέρ θα προσπαθήσει να «βγάλει» από τον αγώνα το δίδυμο Σλούκα – Νunn, οπότε αν οι μπάλες που θα μοιράσουν αυτοί οι δυο στους συμπαίκτες τους καταλήξουν σε πόντους, θα αναγκαστεί να αλλάξει η προσέγγιση.  Θα στοχεύσει φουλ θεωρώ ο Παναθηναϊκός να επιτεθεί με τον παίκτη που έχει ο Wilbekin ενώ και στο μαρκάρισμα του Lessort επίσης θα υπάρξει θέμα (ο Motiejunas τους δημιούργησε πολλά προβλήματα στα playoffs), ειδικά αν ο Jonathan Motley δεν παρουσιαστεί έτοιμος. Το game 5 με την Μακάμπι έδειξε έναν πιθανό δρόμο αντιμετώπισης, με άπειρα fouls και τον Lessort μόνιμα στην γραμμή της φιλανθρωπίας. Κρίσιμη και η παρουσία του rim protector Παπαγιάννη, αν ο Έλληνας ψηλός ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του αγώνα, αυτόματα θα κάνει πιο δύσκολες τις προσπάθειες τον guard του Παναθηναϊκού κοντά στο καλάθι. Με την Μονακό βοήθησε πολύ.

 

Η άμυνα του Παναθηναϊκού:

Η πολυμορφική επίθεση της Φενέρ μπορεί να δημιουργεί εύλογα ερωτήματα στο πως θα την σταματήσεις, αλλά ο Παναθηναϊκός έχει τα αμυντικά εργαλεία για να μπορέσει να βάλει φρένο στην Τουρκική μηχανή. Η συνταγή είναι γνωστή και είναι ακριβώς αυτό που έκανε ο Παναθηναϊκός στον αγώνα του ΟΑΚΑ, όταν και γύρισε το παιχνίδι υπέρ του. Σωστή transition άμυνα (με τον Νικ πρώτο αποδέκτη υπάρχει πάντα κίνδυνος για πάσες μισού γηπέδου που σε πιάνουν αδιάβαστο), φουλ πίεση στους ball handlers, ενεργά χέρια μέσα στα passing lanes για να παράγει λάθη και deflections, σωστές περιστροφές και γρήγορα recover, προσοχή στις off screen καταστάσεις και καλή αντιμετώπιση στις post up δράσεις που θα τρέξει σίγουρα η Φενέρ για τον Hayes-Davis. Έχει τους παίκτες ο Παναθηναϊκός για να αμυνθεί αποτελεσματικά, ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης παρέδωσε ένα αμυντικό masterclass στη σειρά με τη Μακάμπι και φυσικά είναι απαραίτητο να πάρει «καλά» λεπτά και στο final 4 (ήταν πολύ θετικός και στον αγώνα του ΟΑΚΑ), ο Juancho έδειξε όλη τη σεζόν πόσο πολύ μπορεί να βοηθήσει σε αυτό το κομμάτι, ενώ και ο ανεβασμένος Grant είναι κομβικός. Στα playoffs ήταν λίγο εκτός κλίματος ο Αμερικανός γκαρντ, αλλά στα επόμενα παιχνίδια έδειξε να βρίσκει τον ρυθμό του. Η ικανότητα του να παίξει άμυνα και on ball και off ball θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στον ημιτελικό. Θεωρώ δεδομένο ότι θα επιχειρήσει ο Άταμαν να «κατευθύνει» την επίθεση της Φενέρ σε καταστάσεις ευνοϊκές για τον ίδιο παίρνοντας και ρίσκα με συγκεκριμένους παίκτες (Καλάθης) προκειμένου να εξασφαλίσει την αμυντική ισορροπία της ομάδας.

Key Elements:

 

• Το ξεκίνημα του Παναθηναϊκού. Αν δεν κάνω κάποιο λάθος, ο Παναθηναϊκός έχασε όλα τα πρώτα δεκάλεπτα στα playoffs. Στο final 4 δεν θα έχει την πολυτέλεια να βρεθεί πολύ πίσω στο σκορ από νωρίς, θα είναι δύσκολο μετά να γυρίσει.Μου δίνει την αίσθηση ο Παναθηναϊκός ότι παίζει καλύτερα όσο παίζεται ο αγώνας, ιδιαίτερα στην άμυνα, θα είναι σημαντικό στο final 4 να μπει δυνατά απ’ την αρχή.
• Το τελείωμα της Φενέρ. Στα τελευταία δεκάλεπτα των κλειστών αγώνων, μπορούμε να δούμε μια μεγάλη πτώση των Τούρκων σε κατηγορίες που overall είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Αν ο Παναθηναϊκός είναι κοντά στο παιχνίδι στο 4^ο δεκάλεπτο, θα έχει ευκαιρία νίκης εκμεταλλευόμενος τον ιδιαίτερο ψυχισμό των παικτών της Φενέρ.
• Τα in-game adjustments των προπονητών.
• Η ευστοχία απ’ την γραμμή των βολών. Και οι δύο ομάδες μπορούν να στοχεύσουν σε συγκεκριμένους παίκτες, θα είναι κρίσιμο για τον Παναθηναϊκό να είναι εύστοχος ο Lessort, για τη Φενέρ ο Καλάθης.
• Η ενέργεια που θα βγάλουν οι δύο ομάδες. Ο νικητής στο κομμάτι της ενέργειας θα αποκτήσει μεγάλο προβάδισμα για να φτάσει στον τελικό.
• H ευστοχία από το τρίποντο.
• Η άμυνα της Φενέρ στο pick ‘n roll του Παναθηναϊκού με χειριστή τον Nunn.
• Η άμυνα close out άμυνα του Παναθηναϊκού, ειδικά απέναντι στον Hayes-Davis

 

Summary – Prediction:

Περιμένω ένα κλειστό παιχνίδι (όχι απαραίτητα με μεγάλο σκορ), ανάμεσα σε δυο πολύ ποιοτικές ομάδες που είναι ικανές να παίξουν σε διάφορα play styles και μοιάζουν κάπως στον τρόπο που αναπτύσσονται, καθώς μιλάμε κυρίως για set ομάδες στην επίθεση (η Φενέρ με τον Νικ ενίοτε μπορεί να ψάξει και transition παιχνίδι) που τρέχουν πολλά ball screens στην επίθεση, ενώ έχουν και τους σολίστ που μπορούν να επιτεθούν σε iso καταστάσεις. Η Φενέρ είναι πιο «παιγμένο» σύνολο, με πιο έμπειρους παίκτες σε τέτοιες συνθήκες ενώ γενικότερα, έδειχνε σε καλύτερο φεγγάρι απ’ τον Παναθηναϊκό το τελευταίο διάστημα. Οι Πράσινοι έχουν τον ενθουσιασμό, έχουν έναν προπονητή που ζει για αυτούς τους αγώνες και αποτελεί σαφέστατα asset για τον Παναθηναϊκό (ο Σάρας νομίζω έχει μόνο μια νίκη σε ημιτελικό f4) και σίγουρα το ταλέντο για να διεκδικήσουν το παιχνίδι στα ίσια. Θα δώσω οριακό προβάδισμα στην Φενέρ, προσπαθώντας να είμαι και όσο πιο αντικειμενικός γίνεται. Έχει πιο πλούσιο οπλοστάσιο, δείχνει σε καλύτερο φεγγάρι, έχει έναν προπονητή επεμβατικό μέσα στον αγώνα, έχει εμπειρία και ατομικά και σαν σύνολο, έχει περπατήσει περισσότερο. Οι Πράσινοι παρόλα αυτά, σαφέστατα και έχουν σοβαρότατες πιθανότητες να διεκδικήσουν την πρόκριση. Αν κάποιες μονάδες-κλειδιά βρεθούν σε καλή κατάσταση και ο Παναθηναϊκός είναι μέσα στο παιχνίδι σε όλη τη διάρκειά του, θα βρει την ευκαιρία νίκης που αναζητεί στο τέλος και αίσθησή μου, θα την πάρει κιόλας.

 

Γράφει ο 77

Real Madrid-Olympiacos 

Έφτασε η ώρα. Σ’ ένα F4 σαν ελληνική παραγγελιά, γεμάτο ντεσού και ιδιαιτερότητες. Πάλι στο Βερολίνο όπως το 2009, πάλι με τους «αιώνιους» παρόντες αυτή τη φορά σε διαφορετικούς ημιτελικούς όπως το 2012 και με πολλούς συνδετικούς κρίκους στις άλλες δυο semi-finalist.

Το καρέ που θα στρωθεί αποτελείται από ένα αδιαμφισβήτητο φαβορί και τρεις που θεωρούνται ήδη επιτυχημένοι. Η Ρεάλ παρελαύνει απ’ το ξεκίνημα της περιόδου σπέρνοντας τον τρόμο μέχρι ενός σημείου οπότε κατέβασε ταχύτητα, κλειδώνοντας από νωρίς το Νο 1 και σκουπίζοντας πανεύκολα την Μπασκόνια στα playoffs. Ολυμπιακός και Φενέρ ξεπέρασαν αρκετά αλλά διαφορετικής φύσης προβλήματα μέσα στη χρονιά σπάζοντας στο τελευταίο βήμα την παράδοση υπέρ της έδρας στα games 5 δυο οριακών σειρών. Για τον δε Παναθηναϊκό αρκεί η εκτόξευσή του στο Νο 2 απ’ το Νο 17 της περσινής regular season. Σαν να αναποδογύρισε την βαθμολογία.

Η προϊστορία των ομάδων στα F4 απ’ το 2002 και μετά στη σύγχρονη Euroleague (έχουν εξαιρεθεί οι ανούσιοι μικροί τελικοί – καταργήστε τους επιτέλους!).

Οι πρωταθλητές με βάση τη θέση τους στη regular season με το ισχύον format.

2024 : ?

2023 : No 3

2022 : No 6

2021 : No 3

2020 :Covid

2019 : No 2

2018 : No 5

2017 : No 5

Στο Βερολίνο θα διεκδικήσουν τον τίτλο το Νο 1, το Νο 2, το Νο 5 και το Νο 6.Την ίδια σύνθεση είχαμε και το 2018 στο Βελιγράδι. Με ΤΣΣΚΑ (1), Φενέρ (2), Ρεάλ (5) και Ζάλγκιρις (6). Το τρόπαιο κατέληξε στα χέρια του Λούκα πριν αριβάρει για ΗΠΑ.

Να δούμε και τις παρουσίες των προπονητών σ’ αυτά τα ιδιαίτερα διήμερα (ούτε εδώ περιλαμβάνονται οι μικροί τελικοί).

Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, λένε. Το τακτικό πλάνο του coach Conway στα playoffs πήγε εξαιρετικά. Οπότε συνεχίζουμε στην ίδια λογική. Παίρνω Ρεάλ – Ολυμπιακό, λοιπόν.

 

OLYMPIACOS – REAL MADRID

 

Τα μεταξύ τους στα F4

Παράδοξο αλλά είναι η πρώτη φορά που θα βρεθούν αντιμέτωποι σε ημιτελικό. Έχουν παίξει τρεις τελικούς (2013, 2015 και 2023) με τη Ρεάλ να έχει πάρει τους δύο. Προφανώς, οι μνήμες του περσινού συγκλονιστικού ματς είναι ακόμη νωπές και δεν αποκλείεται να επηρεάσουν τις ομάδες οι οποίες μάλιστα δεν έχουν αισθητές διαφοροποιήσεις στα πρόσωπα. Ίδιοι προπονητές, λίγες αλλαγές στα ρόστερ με αυτή του Γκος ο οποίος έκανε τη διαδρομή Μαδρίτη – Φάληρο να χρωματίζει το τοπίο.

Πώς τους βρίσκει η μετά-playoffs φάση;

Η Ρεάλ άνετη και επιβλητική φτάνει στο Βερολίνο με χαρακτηριστική ευκολία φιλοδοξώντας να σπάσει φέτος άλλη μια παράδοση σύμφωνα με την οποία το Νο 1 της regular season,υπό το τωρινό format,δεν κατακτά ποτέ τον τίτλο. Δεν συνάντησε παρά ελάχιστη αντίσταση απ’ την Μπασκόνια την οποία σκούπισε με συνοπτικές διαδικασίες. Φτάνει, λοιπόν, εδώ με την αίσθηση της κυριαρχίας για το repeat. Αυτό ακριβώς το σημείο, ότι δηλαδή οι Μαδριλένοι έρχονται άβρεχτοι κι ατσαλάκωτοι, αλλά και το 2-0 επί του Ολυμπιακού φέτος ίσως μετρήσει στον τρόπο που θα μπουν στο ματς. Αν και έχουν τόσο απόθεμα εμπειρίας που δύσκολα θα πέσουν στην παγίδα, υπάρχει αυτό το «γαλαζοαίματο» του club που επηρεάζει ενίοτε.

Ο Ολυμπιακός πέρασε από διάφορες δύσκολες φάσεις μέσα στη σεζόν συναντώντας ένα υψηλό εμπόδιο στα playoffs. Κατάφερε να το υπερβεί γυρνώντας απ’ το 1-2 κι επιδεικνύοντας για άλλη μια φορά τον σκληρό κι ανθεκτικό του χαρακτήρα κόντρα στην Μπάρτσα. Απ’ τη μια, λοιπόν, δείχνει ήδη επιτυχημένος βάσει όσων έχουν προηγηθεί. Απ’ την άλλη, όμως, είναι το τρίτο σερί F4. Αν φύγει ξανά με άδεια χέρια, η αίσθηση του επιτυχημένου θα έχει ξεφτίσει.

Ο Ντεκ off – Stop σε Μούσα & Χεζόνια

Ο Αργεντίνος forwardστάθηκε πάλι άτυχος. Όπως και πέρσι θα απουσιάσει απ’ το μαγιάτικο ραντεβού λόγω τραυματισμού στερώντας ένα πολύτιμο εργαλείο απ’ τον Ματέο. Μπορεί στο Κάουνας ο coachνα βρήκε την άκρη σε πολύ δυσκολότερη συνθήκη καθώς έλειπε κι ο Γιαμπουσέλε, αλλά ότι ο Ντεκ δεν θα είναι διαθέσιμος είναι ένα πρόβλημα όπως και να ‘χει. Μείον ένας σκληρός απέναντι σε μονομάχους όπως χαρακτήρισε τους παίκτες του Ολυμπιακού ο Ματέο. Θα δούμε, λοιπόν, αρκετά τον Χεζόνια στο «4» όπου δείχνει να είναι περισσότερο αποτελεσματικός ξεδιπλώνοντας με μεγαλύτερη άνεση τις δεξιότητές του. Όταν βρίσκεται δίπλα του ο Μούσα στο «3», η Ρεάλ επιθετικά πετάει σπίθες.

Εκτιμώ πως ο Μπαρτζώκας έχει στον σχεδιασμό του τον Παπανικολάου ως PF στα σημεία του παιχνιδιού που ο Γιαμπουσέλε θα είναι στον πάγκο. Ο Πίτερς κι ο Πετρούσεφ δύσκολα να ακολουθήσουν τον Κροάτη είτε στα close outs,είτε σε καθαρές 1 on 1 φάσεις στην περιφέρεια, είτε ακόμη και στα σκριν μακριά απ’ την μπάλα που στήνονται για τον Μάριο. Κι έτσι ο αρχηγός του Ολυμπιακού θα κληθεί να βάλει τα stops. Αξιοσημείωτο πως στο τελευταίο κρίσιμο κομμάτι του game 5 στη Βαρκελώνη ο Μπαρτζώκας επιστράτευσε το χαμηλό σχήμα με τους Μακίσικ – Παπανικολάου στις θέσεις των forwards κλειδώνοντας τη νίκη.

O Βόσνιος λειτουργεί περιστασιακά ως δευτερεύων χειριστής, έχει πλήρες επιθετικό ρεπερτόριο και το κυριότερο μπορεί να σκοράρει σερί πόντους. Ειδικά στο transition είναι θάνατος. Δεν του πολυαρέσουν οι πολλές επαφές και συχνά γκρινιάζει για φάουλ, οπότε εκεί θα επιχειρήσει να τον οδηγήσει η ερυθρόλευκη άμυνα. Να τον φθείρει σε σώμα και μυαλό.

Ο ρυθμός

 

Μπορεί να αποτελεί μια τετριμμένη αναφορά κυρίως απ’ τους προπονητές αλλά ειδικά σ’ αυτό το παιχνίδι ο έλεγχος του ρυθμού απ’ τον Ολυμπιακό είναι προαπαιτούμενο για να είναι ανταγωνιστικός. Γενικά σ’ αυτού του είδους τα ματς παίζονται κατά κανόνα σε ελεγχόμενο tempo. Αλλά η Ρεάλ, η οποία παίζει σε υψηλό pace, έχει την ποιότητα και τον τρόπο να αυξήσει τις κατοχές σε κομμάτια του ματς που θα βρει την ευκαιρία. Όχι ότι σκαλώνει σε πιο σεταρισμένες καταστάσεις. Ωστόσο, αν την αφήσεις να πατήσει το γκάζι έστω για ένα τρίλεπτο απλά θα μαζεύεις τις μπάλες απ’ το καλάθι και με ένα -15 ξέρω ΄γω στην πλάτη θα έχεις δει τον ουρανό σφοντύλι. Οι Ισπανοί δεν πιέζουν στο επιθετικό ριμπάουντ ενώ ο Ολυμπιακός είναι γενικά μια καλή reboundingομάδα. Με τον Μιλουτίνοφ πάλι ενεργό, έχει τα εφόδια να αρχίσει απ’ αυτό το κομβικό σημείο την προσπάθειά του.

Θα πει κανείς, θα πας το ματς στο 5-5 έχοντας απέναντι το σκιάχτρο; Γιατί να μην ψάξεις το ανοιχτό γήπεδο πριν προλάβει να γυρίσει ο μπαμπούλας; Σωστά. Μόνο που οι ομάδες σ’ αυτό σημείο της σεζόν δύσκολα βλέπουμε να καταφεύγουν σε επιλογές κόντρα σε ό,τι παίζουν εδώ και 8 μήνες. Ο Ολυμπιακός είναι κατασκευασμένος φέτος να παίζει στο μισό γήπεδο, αυτό επιδιώκει, σ’ αυτό θεωρεί ότι μεγιστοποιεί τα πλεονεκτήματά του, εκεί νιώθει ασφαλής. Πολύ στοχευμένα κι ελεγχόμενα θα ψάξει κυρίως με τον Μακίσικ πόντους στο επιθετικό transitionκαι με το μικρότερο δυνατό ρίσκο. Αλλά ως εκεί.

Peters alert

 

Ο Άλεκ αναζητείται το τελευταίο διάστημα. Δεν ήταν καλός στη σειρά με την Μπάρτσα με εξαίρεση το game 2, δεν του ταίριαζε το matchupμε τον Τζαμπάρι Πάρκερ και γενικά δείχνει να βρίσκεται σε κάμψη. Αυτό φυσικά δεν αλλάζει το γεγονός ότι αποτελεί κομβικό παίκτη στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας. Ένα καλό βράδυ απ’ τον εύστοχο από μακριά Πίτερς ακόμη και με λιγότερο χρόνο συμμετοχής θα δώσει μεγάλη ώθηση στον Ολυμπιακό. Είναι προφανές πως τα αγαπημένα baseline cutsτης ερυθρόλευκης επίθεσης θα περιοριστούν ελέω Ταβάρες. Η ζώνη μέσα απ’ τα 3-3,5 μέτρα θα είναι απαγορευμένη. Πρέπει να μπουν τα σουτ, πρέπει ο Πίτερς να βάλει τα σουτ που θα βρει.

Το ζήτημα εδώ είναι πως εκτός του Χεζόνια ως PF, ο Αμερικανός σουτέρ θα έχει θέμα και με τον Γιαμπουσέλε απέναντι στον οποίο θα είναι ευάλωτος στο lowpost. Ο Μπαρτζώκας δοκίμασε κόντρα στην Μπάρτσα σχήματα με τον Πίτερς στο «3» χωρίς πάντως να θέλξουν. Ίσως τα δούμε ξανά όταν ο Ματέο ψηλώσει με τον Μάριο στο «3» και το γαλλικό τανκ στο «4».

Το θεριό και το «θεριό»

Ο άξονας 1-5 της Ρεάλ είναι ο πιο επιδραστικός στη λίγκα αξιολογώντας και τις δυο πλευρές του γηπέδου. Παρά το βάθος του ρόστερ και την πληρότητα σε δεξιότητες, ο βαθμός εξάρτησης απ’ το δίδυμο είναι μεγάλος. Αν κάτι έλειπε πέρσι απ’ τη Ρεάλ ήταν έναςpgκλάσης. Ε, πήραν τον ιδανικότερο.

Ο Αργεντίνος ζουμπάς φροντίζει να είναι όλοι ευχαριστημένοι στην επίθεση συμπεριλαμβανομένης της αφεντιάς του. Ο τρόπος που μετακινεί την μπάλα βρίσκοντας τον εκάστοτε συμπαίκτη στα καλά του σημεία, το πότε επιλέγει να τρέξει ή να φρενάρει, η πίεση στην μπάλα, το ταπεραμέντο, η ταχύτητα, το leadership.Θεωρώ πως βασικός στόχος εδώ του staffθα είναι να οδηγηθεί ο Καμπάτσο σε όσο το δυνατόν περισσότερες εκτελέσεις. Ο Ολυμπιακός θέλει τον εκτελεστή Φακούντο (μια μεγαλύτερη ροπή την έχει συγκριτικά με την προηγούμενη θητεία του στη Μαδρίτη) που θα κρυώσει τους υπόλοιπους. Ο Γουόκαπ θα αναλάβει να αποσυνδέσει στο μέτρο του δυνατού τον εγκέφαλο των Μαδριλένων απ’ το υπόλοιπο σώμα.

Ο Ταβάρες συνεχίζει να τρομοκρατεί στην άμυνα παρά την ελαφρώς πεσμένη του σεζόν. Τα manuals της επίθεσης απέναντι στο θεριό έχουν σε περίοπτη θέση το κεφάλαιο «shooting 5s». Ο Ολυμπιακός δεν έχει τέτοιο (μόνο ο Πετρούσεφ μπορεί να υπηρετήσει αυτό τον ρόλο αλλά δύσκολα θα τον δούμε εκεί για άλλους λόγους). Θα χρειαστεί να επιτεθεί στην drop άμυνα στο p’n’r’. Γουίλιαμς Γκος, για σένα λέω. Ο Αμερικανός πρώην της Ρεάλ δεν έπαιξε φέτος σε κανένα απ’ τα δυο ματς της regular season. Με floater ή pullupjumper. Πότε με τον χαρακτηριστικό του τρόπο πια βάζοντας τον αντίπαλο στην πλάτη και πότε εκτελώντας άμεσα μετά από μια ντρίπλα. Το ψωμί του δηλαδή. Να τραβήξει όσο γίνεται εκτός comfort zoneτον Ταβάρες δίνοντας extraεπιλογές στην επίθεση της ομάδας του. Τέτοια σουτ θα δοθούν και στον Γουόκαπ του οποίου οι αποφάσεις θα μετρήσουν στην οικονομία του παιχνιδιού.

Πότε θα ξεμπλέξουμε με δαύτους;

3+1 με τον Κοζέρ. Αθροίζουν κοντά στα 150 χρόνια μαζί! Πέρσι στην ανάρτηση για το Κάουνας αναρωτιόμουν : Έχει η «βαρονία» φυλαγμένη κι άλλη μεγάλη βραδιά;

Τελικά είχε και παραείχε. Ο Ματέο γνωρίζει πως μπορεί να ακουμπήσει πάνω τους για ποιοτικά λεπτά και πως αν το ματς φτάσει στο όριο θα έχει κάβα δηλητήριο να πετάξει. Πέρσι λέγαμε για last dance. Dance ήταν αλλά όχι last. Οπότε να ‘τους πάλι εδώ. Έτοιμους και με την αύρα του νικητή να τους έχει ποτίσει μέχρι το μεδούλι. Οι βαρόνοι της Ρεάλ είναι έτοιμοι να επέμβουν εφόσον χρειαστεί.

Ο Σέρχι καλύπτει τα λεπτά όταν ο Καμπάτσο κάθεται στον πάγκο και συχνά πυκνά μας θυμίζει πως υπήρξε ένας απ’ τους κορυφαίους δημιουργούς στο p’n’r’ στην ιστορία της Euroleague. Ο Γιουλ καταφτάνει με φρεσκογυαλισμένο το τελευταίο γαλόνι στη στολή του. Την περσινή προσευχή απέναντι στον Φαλ. Μπορεί να βάλει το πιο απίθανο σουτ στον κόσμο, στην πιο δύσκολη στιγμή, από οποιοδήποτε σημείο, υπό κάθε συνθήκη. Ο Ρούντι που όλο τραυματίζεται, όλο πονάει, όλο μορφάζει κι όλο εδώ είναι. Απ’ το να βουτήξει για μια μπάλα μέχρι να δώσει τη σωστή βοήθεια, απ’ το να βάλει ένα κουφό off balance απ’ τα 9 μέτρα μέχρι να κλέψει και να καρφώσει στο ανοιχτό γήπεδο. Κι ο Κοζέρ που εμφανίζεται απ’ το πουθενά στα ζόρια για να υπενθυμίσει σε όσους ξεχνούν γιατί έχει μείνει τόσα χρόνια στη Μαδρίτη. Ου μπλέξεις!

Μπαρτζώκας vs Ματέο

Back to back αντάμωμα σεF4.

Έχω την αίσθηση πως η συμβολή του Ισπανού στον περσινό τίτλο έχει υποτιμηθεί κάπως. Δεν του έχουν απονεμηθεί τα πρέποντα για τη δουλειά του γενικότερα στη Μαδρίτη σ’ αυτά τα δυο χρόνια. Ίσως φταίει ότι αναβαθμίστηκε από πιστός για χρόνια assistant του Λάσο σε διάδοχό του κι έπεσε πάνω στη συναισθηματική και ενστικτώδη αντίδραση των φίλων της Ρεάλ που θεώρησανunfairτη συμπεριφορά του clubστον Πάμπλο. Με μια μόνιμη καχυποψία να αιωρείται στον ορίζονται και φήμες πως ο Σκαριόλο ετοιμάζεται να τον αντικαταστήσει. Αξιοπρεπής ο coachπαρόλα αυτά, σοβαρός και με έργο. Αυτό που κατάφερε πέρσι δεν ήταν αμελητέο. ΟΚ, χωρίς την κλωτσοπατινάδα στο τέλος του game 2 με την Παρτίζαν η κουβέντα θα ήταν διαφορετική τώρα. Μάλλον ο συμπαθής Τσους θα είχε απολυθεί το περασμένο καλοκαίρι. Ωστόσο, για ό,τι ακολούθησε συνέβαλλε πολύ κι ο ίδιος. Έκανε το 2/2 στο Βελιγράδι απέναντι στην ελλιπή Παρτίζαν αλλά μην ξεχνάμε ποιον είχε απέναντί του, ότι ένα γήπεδο κόχλαζε και με τι απουσίες έπαιζε κι ο ίδιος. Βρήκε τον τρόπο με πατέντες και oldschoolκόλπα να γυρίσει τη σειρά στη Μαδρίτη και τελικά να προκριθεί παρά το -16 του ημιχρόνου στο game 5. Στα συν πρέπει να υπολογιστεί η εντυπωσιακή μετάλλαξη του Χεζόνια ο οποίος απ’ το F4 και μετά είναι άλλος παίκτης. Στο δε Κάουνας πάλι ελλιπής, αφού έβγαλε εκτός την Μπάρτσα η οποία εμφανιζόταν δικαίως ως φαβορί, πήρε και τον τελικό παρόλο που στο μεγαλύτερο μέρος ακολουθούσε στο σκορ. Και φέτος έχει εμφανίσει μια απ’ τις πιο ολοκληρωμένες και πλήρεις εκδοχές ομάδας στην ιστορία της Euroleague. Ε, στο Βερολίνο πάει ως γκραν φαβορί. Στοιχηματίζω πως αν το χάσει, θα φάει όλη τη λέζα.

Ο αγαπημένος Μπαρτζώκας. Η φετινή πρόκριση στο F4 είναι ένα προσωπικό του επίτευγμα με δεδομένο τον συντελεστή δυσκολίας, που για να είμαι δίκαιος, ο ίδιος διαμόρφωσε το περασμένο καλοκαίρι. Οι αστοχίες του στη στελέχωση κόστισαν πολύ. Η φετινή versionτου Ολυμπιακού απέχει ποιοτικά πολύ απ’ τις δυο προηγούμενες. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο μιλάμε για υπέρβαση. Η ομάδα μάλλον αναγκαστικά έχει βασίσει πολλά περισσότερα στην αμυντική προσήλωση, την σκληράδα και το mentalityτου γκρουπ. Παράσημο για τον coachο τρόπος που μάζεψε την ομάδα και τον εαυτό του μετά την αναταραχή που προκάλεσε το τέλος του game 3 με την Μπάρτσα ώστε να πάει τελικά στη ζαριά του game 5. Ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί μια ακόμη μεγάλη βραδιά του προπονητή του για να περάσει τη Ρεάλ. Όχι τόσο κυριολεκτικά δηλ. την βραδιά του ημιτελικού (ο coachεξάλλου παρά το σκωπτικό «σκακιστής» που του έχουν κολλήσει δεν φημίζεται τόσο για τις εμπνεύσεις του την ώρα του παιχνιδιού, όσο για άλλες πτυχές της δουλειάς του) όσο πριν απ’ αυτό στην τακτική προσέγγιση.

Πρόβλεψη

Παραείναι πολλά τα κουτάκια που πρέπει να τικάρει ο Ολυμπιακός για να επιβληθεί. Εκτιμώ πως η Ρεάλ θα επιβεβαιώσει τα προγνωστικά και θα παίξει στον τελικό της Κυριακής.

 

 

Υ.Γ: Για όσους δεν είχαν την ευκαιρία να το παρακολουθήσουν, αφήνω εδώ το επεισόδιο του Hoopfellas Show με καλεσμένο τον Δημήτρη Ιτούδη.