2023 Euroleague F4, Kaunas: Η τελευταία σελίδα του βιβλίου

 

Στη μπασκετική μητρόπολη του Βορρά, ο Ολυμπιακός θα δώσει την τελική δοκιμασία της σεζόν για την Ευρωλίγκα, με όνειρο την επιστροφή στον θρόνο. Ο δρόμος ήταν μακρύς και δύσβατος μέχρι εδώ. Και τα τελευταία βήματα περιλαμβάνουν μια μάχη με άξιους αντιπάλους αλλά παράλληλα και με τον ίδιο του τον εαυτό.

 

JC: Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος της διαδρομής. Στην τελευταία σελίδα του φετινού βιβλίου. Τα playoffs μας έκαναν την εισαγωγή στο τελικό κεφάλαιο και πλέον περιμένουμε εναγωνίως το φινάλε. Στον ευρωπαϊκό Βορρά και στη δική του μπασκετική μητρόπολη, το Κάουνας, θα δώσει ο Ολυμπιακός τη μεγάλη μάχη για επιστροφή στην κορυφή. Παρότι η ελληνική ομάδα πηγαίνει στη Λιθουανία ως φαβορί, το τοπίο μοιάζει θολό, όπως πάντα σε παιχνίδια αυτής της φύσεως.

Πάμε όμως να εμβαθύνουμε στα δεδομένα με την ανάλυση των δύο ημιτελικών μέσα από το πληρέστατο κείμενο που έγραψε ο @77 για την εξαιρετική αυτή περίσταση. Στο τέλος παραθέτουμε και το link με τις δικές μου σκέψεις, όπως ανέβηκαν πριν λίγο μόλις λεπτά στο Stoiximan Blog.

77: Καλησπέρα κι από εμένα.

Μπορεί να επαναλαμβάνομαι αλλά δεν πειράζει. Θέλω ξανά να ευχαριστήσω τον Δημήτρη για την εμπιστοσύνη. Να ‘ναι σίγουρος πως γράφοντας κείμενο για ανάρτηση νιώθεις το βάρος της ευθύνης. Θα προτιμούσα πάντως να διάβαζα μια δική του εκτεταμένη ανάλυση και να σχολιάζω από κάτω.

Πάμε στο παρασύνθημα.

Έφτασε η ώρα. Η κορύφωση μιας μακράς διαδρομής 7 μηνών. Το ραντεβού στο οποίο μάχονταν να βρεθούν οι ομάδες απ’ τον Οκτώβρη. Το βράδυ της 21^ης Μαΐου θα έχουμε την ανακήρυξη του νέου πρωταθλητή Ευρώπης. Σε μια αυθεντική ευρωπαϊκή μπασκετούπολη και σε μια αρένα όπου κάθε βδομάδα στήνεται γιορτή στα ματς της Ζάλγκιρις.

Η σύνθεση της κερκίδας θα μπορούσε να ήταν πιο πληθωρική, πιο φασαριόζα, πιο φολκλορική. Ας φανταστούμε μόνο να συνυπήρχαν στο γήπεδο Σέρβοι, Έλληνες και Ισραηλινοί πλάι στους οικοδεσπότες.

OK, ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα τώρα…

Παρά τα 9 breaks σε 18 ματς των play offs, τελικά καμιά έδρα δεν έπεσε. Χρειάστηκε βέβαια κι η συνδρομή των διαφόρων εξωγενών παραγόντων για να κρατηθούν όλες. Ωστόσο, το ταμείο έγραψε το 4/4 των ομάδων με πλεονέκτημα έδρας και την επέκταση του σερί των game 5 στο 18-0 υπέρ των γηπεδούχων!

Μια παράμετρος που διαφοροποιεί το φετινό F4 σε σχέση με τα προηγούμενα είναι το μικρό διάστημα που μεσολάβησε απ’ τα τελευταία ματς των play offs. Περίπου 10 μέρες. Οι ομάδες, εκτός της Μπάρτσα, δεν πρόλαβαν να αποφορτιστούν και λίγο πολύ βρίσκονται ακόμη στον πυρετό των πολύ ανταγωνιστικών σειρών απ’ τις οποίες βγήκαν.

Στα δυο ζευγάρια υπάρχουν ξεκάθαρα φαβορί. Οι δυο σταθερότερες ομάδες κατά την διάρκεια της σεζόν έχουν το προβάδισμα στα προγνωστικά. Ο Ολυμπιακός κι η Μπάρτσα στήνονται όπως και πέρσι στο Βελιγράδι για το τζάμπολ των ημιτελικών. Φέτος φιλοδοξούν, όμως, να μην συναντηθούν στον μικρό τελικό της Κυριακής.

Στους πάγκους έχουμε δυο rookies και δυο περπατημένους προπονητές.

Τον παρασημοφορημένο με τον τίτλο του COTY για 2^η συνεχή χρονιά Μπαρτζώκα με 3 παρουσίες, 1 τελικό και 1 τρόπαιο.  Και τον Σάρας με 3 παρουσίες, 1 τελικό και χωρίς κούπα.

Ας δούμε πιο διεξοδικά καθένα απ’ τα δυο ζευγάρια.

 

Barcelona-Real Madrid

 

Classico Νο 6 για φέτος, μπορεί να φτάσουν max τα 11. Πολλά όπως κάθε χρόνο, οι δυο ομάδες γνωρίζονται απ’ την καλή και την ανάποδη. Το σκορ είναι 3-2 ως τώρα υπέρ των «μπλαουγκράνα» με την Ρεάλ να κερδίζει σε πολύ πρώιμο στάδιο της σεζόν τον τελικό του Super Copa.

Ο απολογισμός των F4

Μετράμε στη σύγχρονη Euroleague δηλ. απ’ το 2002 και μετά. Η Μπάρτσα έχει 9 συμμετοχές. Το ρεκόρ της σε ημιτελικούς είναι 3-6 και στους 3 τελικούς που έπαιξε κατέκτησε δυο φορές τον τίτλο. Η Ρεάλ μετράει 8 φορές σε F4. Με 5-3 σε ημιτελικούς και 2 κατακτήσεις σε 5 τελικούς.

Παράλληλα, έχουμε επανάληψη του περσινού ημιτελικού. Όπως επανάληψη είχαμε και την διετία 2013-14, πάλι με δύο διαδοχικούς ημιτελικούς.

Μπάρτσα και Ρεάλ δηλαδή έχουν βρεθεί ξανά αντιμέτωπες τρεις φορές σε τέτοια φάση. Ο λογαριασμός έχει γράψει ισάριθμες νίκες για τη Ρεάλ.

Μία το 2013 στο Λονδίνο

 

μία την αμέσως επόμενη χρονιά με την 40άρα στο Μιλάνο

 

και μία πέρσι

 

Και στις τρεις πάντως, αν λέει κάτι αυτό, η Ρεάλ έχασε στον τελικό. Από Ολυμπιακό με Μπαρτζώκα (…) το ’13, Μακάμπι το ’14, Εφές το ’22.

Πώς τους βρίσκει η μετά-play offs φάση;

Οι δυο αντίπαλοι ταξιδεύουν στο Κάουνας βγαίνοντας από εντελώς διαφορετικές καταστάσεις στα play offs. Η Μπάρτσα καθάρισε γρήγορα κι εύκολα την Ζάλγκιρις κερδίζοντας extra χρόνο ξεκούρασης ενώ η Ρεάλ προκρίθηκε από την πολυσυζητημένη σειρά με την Παρτίζαν ανατρέποντας το 0-2 για πρώτη φορά στην ιστορία των best of 5 σειρών στην Euroleague. Πληγωμένη, ωστόσο, με απώλειες από τιμωρίες, τραυματισμούς ενώ υπάρχει κι η μεγάλη επιβάρυνση του Ταβάρες πάνω στον οποίο βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό η ανατροπή. Θα πρόσθετα ως εξωαγωνιστικό ντεσού το πρεστίζ της Ρεάλ που έχει πληγεί απ’ όσα συνέβησαν, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται στην Μαδρίτη δεν σκοτίστηκαν ιδιαίτερα.

Φαβορί η Μπάρτσα αλλά και πέρσι ήταν ώσπου τα θαλάσσωσε στο β’ ημίχρονο χάνοντας ένα παιχνίδι του οποίου είχε τον απόλυτο έλεγχο. Φέτος φτάνει στο διήμερο του Μάη χωρίς την φθορά των στρεσογόνων σειρών όπως με Ζενίτ και Μπάγερν. Οι συνθήκες, λοιπόν, μπορούν να χαρακτηριστούν σχεδόν ιδανικές. Η μικρότερη καταπόνηση, οι σημαντικές απουσίες του αντιπάλου, ο γηρασμένος του κορμός, ο rookie coach, η γενικότερη παρουσία των ομάδων κατά την διάρκεια της περιόδου. Κι εδώ ακριβώς υπάρχει η παγίδα. Η Μπάρτσα θα θεωρηθεί ξεκάθαρα αποτυχημένη αν χάσει, σε αντίθεση με τη Ρεάλ. Εδώ στη Μαδρίτη έχουν ξεκινήσει επαφές με νέο coach, ο Ματέο θεωρείται περιέργως πως τελειωμένος πριν καν φτάσει στην τελική ευθεία της σεζόν. Διαχρονικά στην Βαρκελώνη δεν τους λες και μάστορες στο να επιβεβαιώνουν τα υπέρ τους προγνωστικά.

Γιαμπουσέλε – Ντεκ off

Χωρίς συζήτηση οι απουσίες των Γιαμπουσέλε – Ντεκ αλλάζουν άρδην τα δεδομένα με τους συσχετισμούς να διαμορφώνονται σαφώς σε βάρος της Ρεάλ. Οι Μαδριλένοι χάνουν πολύ στο φυσικό κομμάτι και σε σκληράδα. Μ’ αυτούς διαθέσιμους θα συζητούσαμε σε άλλη βάση. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για δυο κομβικούς forwards στη λειτουργία της «βασίλισσας» σε άμυνα κι επίθεση.

Η λειψανδρία στο «4» (ο Ντεκ ήταν ουσιαστικά και το back up του Γιαμπουσέλε) αναγκάζει τον Ματέο να χαμηλώσει για αρκετά λεπτά αφού όπως φάνηκε στη σειρά με την Παρτίζαν, οι Κορνελί και Ράντολφ δύσκολα θα λογιστούν ως αξιόπιστες λύσεις στον σχεδιασμό του coach. Ίσως δούμε για λίγο όπως στο game 5 το νέο φυντανάκι, τον Εντιαγέ σε αναλώσιμο ρόλο και για μερικές ψιλές.

Μόνο που εδώ υπάρχει ο Μίροτιτς του οποίου η δραστηριότητα στο low post αποτελεί μια απ’ τις βασικές επιθετικές επιλογές του αντιπάλου. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, να ενεργοποιηθεί ξανά η ζώνη που λανσάρισε ο Ματέο στο β’ ημίχρονο του game 2 με την Παρτίζαν και δοκιμάστηκε με θετικά αποτελέσματα σε συγκεκριμένα κομμάτια και των υπολοίπων παιχνιδιών της σειράς. Το πρόβλημα με το match up στο «4» έρχεται να προστεθεί στην ανάγκη να προστατευθεί ο Ταβάρες απ’ την φθορά των φάουλ και την κόπωση (ο Πουαριέ ήταν ανέτοιμος στα play offs και η πληροφόρηση λέει πως δεν  θα εμφανιστεί στο Κάουνας, τα ποιοτικά λεπτά που προσφέρει ως back up θα λείψουν), να καμουφλαριστεί η έλλειψη αμυντικού φίλτρου και σκληράδας στο back court και να πειραχτεί το μυαλό των Καταλανών που μια ροπή την έχουν. Ζώνη, λοιπόν. Και βλέπουμε. Η Μπάρτσα διαθέτει τόσους σουτέρ ώστε να κατεβάσει 5άδα με απειλή από μακριά απ’ όλες τις θέσεις και να τιμωρήσει. Αλλά έχουμε δει στο παρελθόν εξαιρετικές shooting teams με ροή στην επίθεσή τους να σκαλώνουν μπροστά σε παθητικές άμυνες όσο κι αν αυτές τείνουν να εκλείψουν σ’ αυτό το επίπεδο. Πνευματικό είναι περισσότερο το θέμα παρά ο,τιδήποτε άλλο.

Η μάχη των forwards

Σ’ αυτό το πεδίο θα κριθούν πολλά. Μίροτιτς, Κάλινιτς, Αμπρίνες vs Μούσα, Χεζόνια, Ρούντι. Οι της Ρεάλ με μεγαλύτερο φόρτο λόγω των απωλειών και αναγκαστικά με αρκετά λεπτά στο «4». Ο Βόσνιος, με την αξιοσημείωτη φέτος παρουσία ως κύριος χειριστής καλύπτει το έλλειμμα της ομάδας του στον «1», θα αποτελέσει τον Νο 1 στόχο της αντίπαλης άμυνας στην περιφέρεια. Δεν αποκλείεται ο Σάρας, κόντρα στις συνήθειες του, όταν είναι εκτός ο Μίρο να χαμηλώσει με τον Κάλινιτς ως PF. Ο σκληροτράχηλος Σέρβος είναι μπαρουτοκαπνισμένος από τέτοια ματς και μπορεί να αποβεί σημαντικός. Απ’ την άλλη με τον Τόμπι ως PF (δεν βλέπω Ντα Σίλβα στο ματς με πλήρη την καταναλική front line) ελλοχεύει ο κίνδυνος των αργών επιστροφών, η Ρεάλ γενικά επιτίθεται στο transition και σίγουρα δεν θέλει να μπλέξει με την αποτελεσματική άμυνα των αντιπάλων στο 5 εναντίον 5. Με τον Κάλινιτς ο Σάρας, που τακτικά θα έχει ως προτεραιότητα να σετάρει το παιχνίδι οδηγώντας το στο ασφαλές πεδίο του μισού γηπέδου, εξασφαλίζει καλή προσωπική άμυνα σε παίκτες που μπορούν να σουτάρουν από μακριά αλλά και να επιτεθούν με την μπάλα στο παρκέ, είτε στα close outs είτε σε καθαρό ένας εναντίον ενός.

Η απουσία του Χίγκινς

Ο Αμερικανός μπορεί να μην έχει θαμπώσει με την γενικότερη παρουσία του στην Βαρκελώνη συγκριτικά με τα όσα έδειξε στη Μόσχα ενώ την τελευταία διετία παρουσιάζει και μια ευπάθεια με τραυματισμούς, αλλά έχει το πακέτο να ηγηθεί στις δύσκολες στιγμές. Σε ματς όπως αυτά του F4  που πηγαίνουν αρκετά στην προσωπική φάση τέτοιοι παίκτες είναι υπεραπαραίτητοι. Ας θυμηθούμε πως έκρινε τον ημιτελικό κόντρα στην Αρμάνι το 2021.

 

Η έλλειψη κάθετου παιχνιδιού και προσωπικής φάσης από το back court των «μπλαουγκράνα» αφαιρεί απ’ το οπλοστάσιο του Σάρας. Ο coach θα αναζητήσει τον παλιό καλό Λαπροβίτολα που βρίσκεται σε κάμψη τελευταία και με χαμηλές πτήσεις κόντρα στη Ζαλγκίρις (ήταν καλός πάντως την Κυριακή στη νίκη στην Βιτόρια που κλείδωσε το Νο 1 της regular season στην ACB). Ο Αργεντίνος αναγεννήθηκε υπό τις οδηγίες του Σάρας παίζοντας το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του και θα κληθεί να πάρει πάνω του σημαντικό μέρος των αποφάσεων στην επίθεση. Ως βασικός χειριστής θα προσπαθήσει να χτυπήσει τα αργά πόδια του μαδριλένικου back court, να βάλει τα mid range που θα του δοθούν απ’ την άμυνα στο pick and roll και να πασάρει σωστά την μπάλα στην περιφέρεια.  Η ανταπόκρισή του θα ανοίξει τις επιλογές στην επίθεση των Καταλανών. Απ’ τη Ρεάλ αναμένεται να αναλάβει δράση ο Χάνγκα, o μοναδικός που έχει τα πόδια να ακολουθήσει στα μετόπισθεν, να πιέσει την μπάλα και να κρατήσει όσο γίνεται την ευάλωτη πρώτη γραμμή. Τα stops του Ούγγρου θα είναι πολύτιμα για τον Ματέο.

Με τον Χίγκινς εκτός ενεργοποιήθηκε πρόσφατα ο Κούριτς βγαίνοντας απ’ το περιθώριο των συνεχών DNP ως 12^ος παίκτης του rotation. Ο κατ’ εμέ καλύτερος σουτέρ στην Ευρώπη έχει επιστρέψει πιο ενεργός βρίσκοντας ξανά λεπτά και μπορεί να δώσει στην Μπάρτσα το δηλητήριο που συχνά φαίνεται να της λείπει. Κυρίως μέσω των off ball plays με κατάληξη τον ίδιο και τον Αμπρίνες. Ο Σάρας δοκιμάζει και σχήματα με Σατοράνσκι – Γιοκουμπάιτις. Το δείγμα ως τώρα δεν θα έλεγα πως ήταν ενθαρρυντικό.

Το θεριό

Για κάθε αντίπαλο της Ρεάλ ο Ταβάρες αποτελεί τον Νο 1 πονοκέφαλο. Ο βαθμός εξάρτησης της ομάδας απ’ τον θεόρατο center είναι φέτος υψηλότερος από ποτέ, τέτοιος που τον ανακηρύσσει ως τον πιο επιδραστικό παίκτη στην Euroleague. Βγάζοντας απ’ τον λογαριασμό τα εξωαγωνιστικά της σειράς με την Παρτίζαν, ο γίγαντας απ’ το Πράσινο Ακρωτήρι ήταν ο βασικός λόγος που η Ρεάλ βρίσκεται στο Κάουνας. Ειδικά στα δυο ματς στο Βελιγράδι όπου είδαμε μια πρωτοφανή επιμονή να του φορτώνουν μπάλες στο low post χτυπώντας στα miss matches στις αλλαγές αλλά και με straight post ups. Τα πολλά συνεχόμενα λεπτά στο παρκέ, ασυνήθιστο για ένα τόσο μεγάλο κορμί στο σύγχρονο μπάσκετ, και κάποια μικροπροβλήματα τραυματισμού έχουν επιβαρύνει τον Ταβάρες που μόνο φρέσκος δεν θα εμφανιστεί στο Κάουνας. Η φθορά των φάουλ και ο χρόνος συμμετοχής του θα καθορίσουν τις πιθανότητες της Ρεάλ. Χωρίς ένα μεγάλο βράδυ απ’ τον φετινό DPOY οι ελπίδες ψαλιδίζονται δραματικά.

Το κυρίαρχο ερώτημα είναι πώς θα τον απενεργοποιήσουν οι Καταλανοί. Ο φορμαρισμένος και ορεξάτος Βέσελι θα προσπαθήσει να τον χτυπήσει στο pick and roll. Στον Τσέχο θα δοθούν τα σουτ απ’ τα 5 μέτρα στο short roll. Τα έχει στο ρεπερτόριό του και θα πρέπει να τα βάλει έχοντας παράλληλα την ικανότητα να πασάρει σωστά απ’ το high post κυρίως στα κοψίματα στην base line. Το πρόσφατο πρόβλημα στη μέση, που κληρονόμησε απ’ το ματς κόντρα στην Ομπραντόιρο, δημιουργεί αμφιβολίες για τον βαθμό ετοιμότητάς του. Στην εφεδρεία (που δεν θα είναι καν εφεδρεία αν δεν είναι υγιής Βέσελι) υπάρχουν οι σουτέρ Σανλί – Τόμπι για να τραβήξουν τον Ταβάρες έξω απ’ την ρακέτα. Επιλογή κι η transition επίθεση πριν προλάβει να επιστρέψει ο μπαμπούλας όπου οι Καταλανοί θα ψάξουν κατά βάση τα αγαπημένα τους early post ups με τον Μίροτιτς. Εφόσον χρειαστεί, ο Σάρας δεν θα διστάσει να δώσει χρόνο στον Νάτζι. Ο Νιγηριανός πήρε λεπτά κόντρα στην Μπασκόνια κι ήταν θετικός. Ο coach τον εμπιστεύεται, τον έχει δοκιμάσει φέτος στα classico.

Δεν το ξεπαστρεύεις εύκολα το θεριό αλλά αν μια ομάδα έχει το οπλοστάσιο για να το κάνει, αυτή είναι η Μπάρτσα.

Έχει η «βαρονία» φυλαγμένη κι άλλη μεγάλη βραδιά;

Σέρχι Ροντρίγκεζ, Σέρχιο Γιουλ, Ρούντι Φερνάντεζ. 37 + 35 + 38 = 110

Έχουν κατακτήσει τα πάντα σε συλλογικό κι εθνικό επίπεδο. Έχουν κερδίσει τρόπαια, έχουν χορτάσει από ατομικές διακρίσεις, έχουν βγάλει λεφτά, πλησιάζουν οι τίτλοι τέλους. Το 4^ο δεκάλεπτο του game 5 κόντρα στην Παρτίζαν ήταν σαν ένα mini last dance, κατά άλλη εκδοχή μια υπενθύμιση πως έχουν ακόμη να δώσουν. Ο Ματέο το τερμάτισε βάζοντας και τους τρεις ταυτόχρονα στο παρκέ παίζοντας την τελευταία του ζαριά. Σαν μια κίνηση απόγνωσης, σαν μια ύστατη επίκληση στα αραχνιασμένα intangibles. Ήταν εκείνη η μια σπουδαία βραδιά που άλλαξε το momentum. Έχουν άλλη φυλαγμένη;

Κι εδώ η ζώνη θα βοηθήσει ώστε ο Ματέο να μπορέσει να κρύψει στην άμυνα τουλάχιστον τους δυο γκαρντ για να τους έχει μαζί στην επίθεση. Με Γιουλ – Ροντρίγκεζ θα μπορεί να κυκλοφορήσει καλύτερα την μπάλα μετακινώντας την άμυνα και ποντάροντας στο έλλειμμα αθλητικότητας που χαρακτηρίζει το ρόστερ των Καταλανών να βρει καλές εκτελέσεις. Κάπου εκεί δεν αποκλείεται να εμφανιστεί απ’ το πουθενά ο 36άρης Κοζέρ τον οποίο δεν είδαμε καθόλου στα games 3, 4 και 5. Ο Γάλλος μας έχει συνηθίσει σε τέτοια come backs στο παραφορτωμένο back court των τελευταίων ετών. Θυμόμαστε όλοι το ματς που έκανε πέρσι στον ημιτελικό.

 

Ο εύθραυστος ψυχισμός των «μπαλουγκράνα»

Πώς θα συμπεριφερθεί η Μπάρτσα αν το ματς παραμένει κλειστό όσο βαδίζουμε στο τέλος; Ο Σάρας έχει αναφερθεί αρκετές φορές μέσα στη σεζόν στην δυσκολία που έχει επιδείξει η ομάδα του στο να κλείνει σωστά τα παιχνίδια που κρίνονται στις τελευταίες κατοχές. «Δεν σκοτώνουμε τον αντίπαλο, δεν έχουμε φονικό ένστικτο, δεν είμαστε κυνικοί», έχει δηλώσει κατά καιρούς αναδεικνύοντας το ύποπτο καταλανικό mentality. Οι «μπλαουγκράνα» έχουν θέμα το οποίο μεγεθύνεται με την ταμπέλα του φαβορί κολλημένη στο μέτωπο. Εφόσον η Ρεάλ μένει κοντά, το βάρος θα πολλαπλασιάζεται όσο οδεύουμε στην τελική ευθεία. Είναι αμφίβολο αν η Μπάρτσα θα βρει την διέξοδο.

Πρόβλεψη

ΟΚ, θέλω Μπάρτσα για πολλούς λόγους. Ο αποκλεισμός της Παρτίζαν μου έδωσε έναν ακόμη. Εκτιμώ πως δεν θα σπαταληθεί τέτοια ευκαιρία.

 

Olympiacos-Monaco

Ο απολογισμός των F4

Η Μονακό πρωτάρα, φέτος παίρνει το βάπτισμα του πυρός. Θα γίνει η 19^η ομάδα που θα έχει έστω μία συμμετοχή σε F4 απ’ το 2002 και μετά. Ο Ολυμπιακός έχει 7 συμμετοχές με 5 νίκες σε ημιτελικούς και δύο τίτλους στους 5 τελικούς που έπαιξε.

Η περσινή σειρά των play offs που κατέληξε σε game 5 προσθέτει λίγη ακόμη ίντριγκα. Η Μονακό έβγαλε το λάδι στον Ολυμπιακό ωθώντας τον στα όριά του.

 

Φέτος τον κέρδισε και τις δυο φορές στη regular season.  Είναι σίγουρο πως ο Μπαρτζώκας  και το staff του θα έχουν κάνει φύλλο και φτερό τα δυο συγκεκριμένα ματς.

Ο περπατημένος και κωλοπετσωμένος Ολυμπιακός με το ασύγκριτα βαρύτερο brand απέναντι στη νεόκοπη αλλά πολύ φιλόδοξη Μονακό που κάνει άλματα προς τα εμπρός κάθε χρόνο. Δυο εκ διαμέτρου αντίθετα στυλ παιχνιδιού. Το πολυδιάστατο μπάσκετ συνεργασιών με την λιγότερη δυνατή ντρίπλα του Μπαρτζώκα απέναντι σ’ αυτό της guard based προσωπικής φάσης του Σάσα Ομπράντοβιτς.

Οπότε το σκηνικό είναι έτοιμο για την 10^η μεταξύ τους αναμέτρηση την τελευταία διετία.

Από όπου κι αν το πιάσει κανείς, ο Ολυμπιακός λογίζεται ως φαβορί. Τερμάτισαν στο Νο 1, έπαιξαν το καλύτερο μπάσκετ συνολικά, είναι εμπειρότεροι και ατομικά και ως σύνολο, μπορούν να ανταποκριθούν σε διαφορετικής φύσης ματς.

Πώς τους βρίσκει η μετά-play offs φάση;

Επιβίωσαν από δυο σειρές με αρκετά όμοια εξέλιξη. Εκατέρωθεν breaks και τελικά νίκη των γηπεδούχων στο κρίσιμο game 5. Καθόλου ίδια ματς, όμως. Πολύ διαφορετικό το πλαίσιο στο οποίο παίχτηκαν και οι απαιτήσεις στις οποίες κλήθηκαν να ανταποκριθούν. Ο Ολυμπιακός αναγκάστηκε να παίξει κατά κανόνα υπό συνθήκες όχι τόσο βολικές για το δικό του στυλ. Δοκιμάστηκε σκληρά και επικράτησε. Προσωπικά απόλαυσα τη σειρά με τους Τούρκους κόντρα στις απόψεις περί χαμηλής ποιότητας. Η δε Μονακό κέρδισε μια ομάδα με παρόμοια φιλοσοφία και χαρακτηριστικά παίζοντας στο στυλ που αρέσκεται. Δεν βρήκε δηλ. μπροστά της μια άβολη συνθήκη.

Το ματσάρισμα ενέργειας, hustling, physicality

Η Μονακό είναι ίσως η πιο αθλητική ομάδα της Euroleague και με το πληρέστερο φυσικό πακέτο στο ρόστερ. Εκεί έχει βασίσει το παιχνίδι της. Ο Ομπράντοβιτς το καλοκαίρι του 2022 ακολούθησε μια σχετικά απλή λογική στη στελέχωση ανεβάζοντας κατακόρυφα τους σχετικούς δείκτες. Οι οποίοι χτύπησαν limit up με την προσθήκη του Μονέκε μεσούσης της σεζόν. Σύμφωνα με τη λογική αυτή, συγκροτήθηκε μια τριάδα από ικανότατους επιθετικά γκαρντ κυρίως με την μπάλα στα χέρια οι οποίοι συμπληρώθηκαν με παίκτες γεμάτους από αθλητικά και φυσικά προσόντα στις υπόλοιπες θέσεις. Η δε επιθετική φιλοσοφία, επίσης απλή. Η μπάλα κι οι αποφάσεις στους ball hogs και κεντρικός πυλώνας το transition. Η Μονακό είναι εξαιρετικά αποτελεσματική όταν επιτίθεται στα πρώτα δευτερόλεπτα κάθε επίθεσης. Ο Ολυμπιακός είναι προαπαιτούμενο να ανταποκριθεί στις αθλητικές απαιτήσεις του ματς. Αν δεν το κάνει, θα βρεθεί σε πολύ δυσχερή θέση.

Η χειρότερη shooting team της Euroleague

Μπορεί να μοιάζει παράδοξο αλλά η Μονακό είναι στον πάτο του ranking σε 3pt%. Οι αιτίες έχουν να κάνουν με την κατασκευή του ρόστερ αλλά και με τον τρόπο που τα σουτ παράγονται. Η Μονακό εκτός του Ουατάρα – που δεν τον λες και σταθερό μέλος του βασικού rotation – δεν έχει σουτ απ’ τις ενδιάμεσες θέσεις. Θα περίμενε κανείς πως με την αποχώρηση του Μόερμαν στα μέσα της περιόδου θα γινόταν μια προσπάθεια να διορθωθεί η κατάσταση. Αντ’ αυτού, στην αναλογία 3&D επικράτησε πάλι το D γέρνοντας κι άλλο την ζυγαριά με τον ερχομό του Μονέκε. Παίζει να ‘ναι η Μονακό μοναδική περίπτωση ομάδας σ’ αυτό το επίπεδο χωρίς stretch-4. Παράλληλα ούτε τα 3άρια σουτάρουν καλά την μπάλα από μακριά. Οπότε έχουμε 4 forwards (Ντιαλό, Μπλοσονγκέιμ, Μπράουν, Μονέκε) σχεδόν ακίνδυνους (άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο) πίσω απ’ τα 5 μέτρα.

Απολύτως φυσικά στο πάτωμα πέφτουν και τα ποσοστά των τριών προικισμένων επιθετικά γκαρντ που παίρνουν πολλά contested shots.

Τα ποσοστά απ’ τα 6,75 στα πέντε ματς κόντρα στη Μακάμπι, που δεν είναι καμιά αμυντική μηχανή, είναι ενδεικτικά :

Στο σύνολο : 26,2% (33/126).

Ο Τζέιμς : 21,6% (8/37).

Ο Οκόμπο : 24,0% (6/25).

Ο Ομπράντοβιτς επιλέγει συχνά να έχει και τους τρεις στην πεντάδα με τον Λόιντ στο «3» σε πιο off ball ρόλο (ανταποκρίνεται ικανοποιητικά) για να τον βοηθά στο spacing. Ο Αμερικανός μετά την πολύ χρήσιμη χρονιά του στη Ζενίτ του Τσάβι έχει επιδείξει εντυπωσιακή βελτίωση σε τομείς του παιχνιδιού εκτός του σκορ με την μπάλα στα χέρια όπως τον είδαμε σε Βαλένθια – Αστέρα. Έχει μεταμορφωθεί σ’ έναν πληθωρικό, ώριμο και πολυδιάστατο γκαρντ με σημαντική αμυντική παρουσία.

Στα play offs σούταρε με 42,3% (11/26). Νερό στον διψασμένο λέγεται αυτό.

Θέλει Ουατάρα το πράγμα. O Γάλλος μπορεί να δώσει defensive stops κυρίως πάνω στην μπάλα (δεν πήγε άσχημα απέναντι στον Λορέντζο Μπράουν, θα τον δούμε λογικά και πάνω στον Σλούκα) και την χρησιμότητα του spot shoot. Μην ξεχνάμε πως η Μονακό δεν διαθέτει φέτος την πίεση στον εκάστοτε βασικό χειριστή που προσέφερε ο Λι.

Υπομονή στην επίθεση → Καλό αμυντικό transition → Έλεγχος του αμυντικού ριμπάουντ

Αν τσεκαριστούν αυτά τα τρία αλληλένδετα κουτάκια θα έχει γίνει παραπάνω απ’ τη μισή δουλειά για τον Ολυμπιακό. Ο οποίος μετά τα 5 σκληρά ματς κόντρα στη Φενέρ έχει αναρριχηθεί στο Νο 1 σε DRtg. H Μονακό στο set έχει ως κεντρικό άξονα τις συνεργασίες δυο εναντίον δύο που συχνά καταλήγουν σε προσωπική φάση του χειριστή (συνήθως Τζέιμς κι Οκόμπο) και υποστηρίζει με την πίεση που ασκεί στο επιθετικό ριμπάουντ. Μπράουν, Ντιαλό, Χολ είναι πολύ επιθετικοί ενώ όταν βρίσκονται κι οι τρεις στην πεντάδα η Μονακό είναι άκρως αποτελεσματική σ’ αυτόν τον τομέα. Κι εδώ βάση είναι τα αθλητικά χαρακτηριστικά των περισσότερων παικτών. Αν ο αντίπαλος αμυνθεί καλά στο transition και δεν δώσει δεύτερες κατοχές, την εγκλωβίζει σε ένα περιβάλλον στο οποίο οι λύσεις είναι περιορισμένες.

 

Η δουλειά ξεκινάει απ’ την επίθεση. Οι «ερυθρόλευκοι» θα έχουν τις ευκαιρίες τους να κυκλοφορήσουν την μπάλα και να δοκιμάσουν τα μέτρια αμυντικά rotations των αντιπάλων. Μπορεί ο Ομπράντοβιτς να διαθέτει αρκετούς καλούς αμυντικούς ατομικά αλλά σε καμία περίπτωση η ομάδα του δεν έχει επιδείξει τακτική προσήλωση και αποτελεσματικότητα στην ομαδική άμυνα. Παίζουν πολύ με το ένστικτο ρισκάροντας πολλές φορές την θέση τους. Εδώ έρχεται να καλύψει πολλές τρύπες ο Χολ ο οποίος ώρες ώρες μοιάζει με ανθρωποφάγο. Η ροπή του στα αχρείαστα φάουλ όμως αποτελεί πρόβλημα. Γενικά καλό θα ήταν η ισορροπία του χρόνου μεταξύ Μοτεγιούνας – Χολ να μην είναι πολύ υπέρ του δεύτερου, τον οποίο μπορεί και πρέπει να φθείρει ο Φαλ. Δύσκολα ο Ομπράντοβιτς θα ενεργοποιήσει το small ball που τον βοήθησε να πάρει τα ηνία του game 5 με τη Μακάμπι όταν και λόγω φάουλ του Χολ εμφάνισε στο γήπεδο πεντάδα με τον Μπράουν στο «5» και τον Μονέκε πλάι του. Τα χαρακτηριστικά των centers του Ολυμπιακού δεν ευνοούν τέτοιες δοκιμές.

Η μεγάλη ευκαιρία καριέρας του Μάικ Τζέιμς

12/5/2023 : “Spanoulis said it best when I talked to him this year. He said to be where I’m supposed to be and to be in the names I’m supposed to be mentioned, I need to win two. So that’s what I’m trying to do.”

Καταλάβαμε όλοι πως θα μπει στο παρκέ ο Μάικ… Κι όσοι δεν, ας δουν το α’ ημίχρονο του game 5 κόντρα στη Μακάμπι.

 

Μπορεί να είναι ο μοναδικός με προηγούμενη εμπειρία σε F4, το μακρινό 2016 με την Μπασκόνια όχι όμως ως ηγέτης, ωστόσο είναι η πρώτη του φορά που η δική του ομάδα θα βρεθεί εκεί. Θα είχε τουλάχιστον δυο παρουσίες με την ΤΣΣΚΑ αλλά ο covid και η προστριβή με τον Ιτούδη του τις στέρησαν. Το ήθελε και το επιδίωκε χρόνια τώρα. Ε, έφτασε η στιγμή του. Στα 33 δύσκολα θα βρει παρόμοια ευκαιρία.

Ο αμφιλεγόμενος Αμερικανός, με την τόσο ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση αλλά και το σπάνιο για το εδώ μπάσκετ ταλέντο πασπαλισμένο με ξέχειλη αυτοπεποίθηση, καλείται να οδηγήσει την ομάδα του στην κορυφή της Ευρώπης. Νομίζω πως το καλοκαίρι του 2021 όταν υπέγραψε στους Μονεγάσκους λίγοι πίστευαν ότι σε μόλις 2 χρόνια θα έφτανε να παίξει μαζί τους σε F4. Τα κατάφερε παρόλο που η παρουσία του και στο πριγκιπάτο μόνο ανέφελη δεν είναι. Ούτε εκεί έλειψαν οι μανούρες. Ήδη του έχει χρεωθεί μια αλλαγή προπονητή ενώ πρόσφατα είχαμε και την τιμωρία απ’ την διοίκηση. Είχε μια δυσκολία να επανενταχθεί μετά τις 2 εβδομάδες που έμεινε εκτός αλλά επανήλθε πλήρως στον αρχικό του ρόλο. Αυτά δεν έχουν σημασία πλέον. Ο Τζέιμς ζει γι’ αυτές τις βραδιές. Προσπαθεί χρόνια για την ευκαιρία. Θα την απολαύσει, είναι βέβαιο.

Ο Αμερικανός όσο περνούν τα χρόνια τόσο πιο μακριά τραβιέται απ’ το καλάθι. Έχει μειώσει τα πολλά drives και τις επαφές. Δεν βασίζεται τόσο πολύ πια στην αθλητικότητά του και παίζει με περισσότερη σοφία. Στο Μονακό έχουμε δει την υποτιμημένη κι απ’ τον ίδιο ικανότητά του να πασάρει είτε στον ψηλό στο ρολάρισμα στο pick and roll, είτε σπάζοντας την μπάλα στην περιφέρεια για spot shoot, είτε στα κοψίματα στην base line. Περισσότερα mind range, runners, τρίποντα μετά από step back ή side step και φυσικά clutchness.

Ο Ολυμπιακός πρέπει να τον κουράσει, σε κορμί και μυαλό. Ο Ουόκαπ πέρσι έκανε γενικά καλή δουλειά και καλείται να την επαναλάβει. Όχι όμως μόνο μαρκάροντας τον προικισμένο Αμερικανό. Ο Ολυμπιακός μπορεί και πρέπει να τον σημαδέψει στην άμυνα. Ο Μάικ στα μετόπισθεν δεν ήταν ποτέ σταθερά συνεπής. Πλέον χρειάζεται και τις ανάσες οπότε κλέβει συνειδητά. Πρέπει να επιτεθούν πάνω του εμπλέκοντάς τον σε μεγάλο αριθμό επιθετικών δράσεων.

Ο φορμαρισμένος Σλούκας

 

Για μένα ήταν έκπληξη η μεγάλη σειρά που έπαιξε με τη Φενέρ ειδικά με την τραχιά υφή που πήραν τα ματς. Τις πολλές σωματικές επαφές, την ανάγκη να τελειώσει αρκετές φορές κοντά στο καλάθι, τις πολλές σερί μπάλες, την πίεση που του ασκήθηκε και γενικά ένα πολύ απαιτητικό πλαίσιο σε επίπεδο ενέργειας και αντοχής. Παρατηρώντας την πορεία του εδώ και δύο χρόνια είχα την αίσθηση πως άρχισε να κατεβαίνει τον λόφο. Οι ενδοιασμοί σχετίζονταν αποκλειστικά με την σωματική κατάσταση. Αντιμετώπισε 2-3 φορές προβλήματα με τραυματισμούς κατά την διάρκεια της περιόδου με αποτέλεσμα να μην βρει ουσιαστικά ρυθμό. Κατάφερε με τα δυο τελευταία παιχνίδια της regular season να ζεσταθεί ενόψει play offs όπου ήταν καθοριστικός. Σ’ αυτόν οφείλεται κατά μεγάλο ποσοστό η πρόκριση. Βρίσκεται στην καλύτερη φόρμα του απ’ το ξεκίνημα της σεζόν, έχει την εμπειρία, την κλάση και το mentality για να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στον στόχο. Θα κληθεί ξανά στις στιγμές που η ομάδα του θα χρειαστεί τις πρωτοβουλίες εκτός πλάνου.

Η ρεβάνς του Βεζένκοφ

Είναι εκπληκτική η πορεία που έχει διαγράψει o Σάσα τα τελευταία χρόνια. Νομίζω πως έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες όλων. Ακόμη κι όσων δεν έπαψαν ποτέ να πιστεύουν στις δυνατότητές του τις περιόδους που ήταν χαμένος κάπου μεταξύ του χάους της Μπάρτσα και του ρόλου του 3^ου 4αριού στον Ολυμπιακό. Στο μπάσκετ που έχει λανσάρει ο Μπαρτζώκας κατάφερε να αναδείξει και να εξελίξει στο μέγιστο βαθμό όλο το πακέτο των δεξιοτήτων του ενώ είναι εντυπωσιακή η πρόοδός του σε τομείς που βρισκόταν πίσω. Αυτοπεποίθηση στον ουρανό, μπορεί να σουτάρει υπό οποιαδήποτε συνθήκη, να τελειώσει κοντά στο καλάθι χωρίς δισταγμό, να πασάρει, να κλειδώσει τον αντίπαλο στο box out, να κυνηγήσει στην περιφέρεια. Κατά τα φαινόμενα ετοιμάζεται να αριβάρει για απέναντι το καλοκαίρι. Στο Βελιγράδι δεν ήταν καλός στον χαμένο ημιτελικό με την Εφές ενώ ήταν εμπλεκόμενος στο buzzer beater του Μίτσιτς. Δεν θέλει αποχωρήσει μ’ αυτήν εδώ ως κυρίαρχη εικόνα απ’ τις συμμετοχές του σε F4.

Στη σειρά με την Φενέρ δοκιμάστηκε απ’ τον Χέις και την προσαρμοσμένη άμυνα του Ιτούδη χωρίς πάντως να είναι αρνητικός. Θα αντιμετωπίσει μια γραμμή forwards αποτελούμενη από εξαιρετικούς αθλητές και ίσως τον κορυφαίο αμυντικό PF της λίγκας (Μπράουν). Όχι, όμως, το ίδιο επίπεδο αμυντικής συνοχής. Θα βρει τις εκτελέσεις που θέλει. Απλά πρέπει να αφήσει το παιχνίδι να έρθει πάνω του χωρίς να εκβιάζει καταστάσεις.

Πνευματικά ευάλωτη η Μονακό

Το σύνολο του Ομπράντοβιτς παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις μέσα στα παιχνίδια. Παρατηρείται συχνά το φαινόμενο να χτίζει και να χάνει διαφορές, να κλονίζεται όταν το ματς δεν της πάει χωρίς να προσπαθεί μεθοδικά να βρει εναλλακτικές, να αντιδρά σπασμωδικά, να τρέχει φοβερά σερί με το γκάζι στο τέρμα κλπ. Η σειρά με τη Μακάμπι είναι γεμάτη από τέτοια διαστήματα και αντιπροσωπευτικά του χαρακτήρα της Μονακό.

Πρόβλεψη

Αλήθεια, δεν βλέπω πως ο Ολυμπιακός θα κλείσει την χρονιά με 0-3 κόντρα σ’ αυτή την ομάδα. Εκτιμώ ότι έχει τα όπλα για να επιβληθεί κι ότι τελικά θα το κάνει. Κι έτσι θα έχει την ευκαιρία την Κυριακή να γίνει η πρώτη ομάδα που θα κατακτήσει τον τίτλο ως No 1 της regular season υπό το format που καθιερώθηκε τη σεζόν 2016/17.

 

JC: Ευχαριστούμε τον @77 για την εξαιρετική του ανάλυση. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε και το δικό μου σχόλιο για τους δύο ημιτελικούς της Παρασκευής. Περιμένω τις απόψεις και τα προγνωστικά σας στο comment section.

Y.Γ: Οι Χιτ δεν είναι ομάδα. Είναι τρομοκρατική οργάνωση.

Αυτό.

Υ.Γ1: Η σεζόν ακόμα τρέχει και στα playoffs θα δοθούν οι τελικές απαντήσεις σε μερικά τελευταία ερωτήματα. Όμως αυτό δεν αναιρεί ότι στον Παναθηναϊκό φιλοδοξούν να δημιουργήσουν ένα από τα πιο ταλαντούχα (εάν όχι το πιο ταλαντούχο) backcourts της ερχόμενης σεζόν στην Ευρώπη. Ο Λευτέρης Μαντζούκας μπορεί να επωφεληθεί από αυτό καθώς αυτομάτως δημιουργείται (πιο) έντονη η ανάγκη για forwards που μπορούν να αμυνθούν και να σουτάρουν από θέση. Υπομονή και συνέπεια λοιπόν.