Hoopfellas NBA Trade Deadline Grades (by Asoutos & Tucker)

Μετά από έναν ανελέητο “βομβαρδισμό” στην τελική ευθεία της deadline, οι ισορροπίες στη λίγκα φαίνεται να αλλάζουν και τα δεδομένα να αναπροσαρμόζονται. Η καλύτερη 1-2 Punch εκεί έξω, Asoutos & Tucker, δίνει με τον δικό της γλαφυρό τρόπο τους βαθμούς της σε κάθε ομάδα.

 

 

 

 

 

Aγαπητέ Tucker, 

Σου γράφω από το μέτωπο των μεταγραφών εδώ στην Αμερική. Ήταν πραγματικά ένα πολύ δύσκολο βράδυ για όλους μας. Οι μάχες μαίνονταν με απίστευτη σφοδρότητα μέχρι αργά το βράδυ, ενώ ο πυρηνικός όλεθρος αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή (ας είναι καλά ο στρατηγός Ugiri Masai που προτίμησε την ουδετερότητα, αρνούμενος να μοιράσει τις δυνάμεις του στις στρατιές των αντιπάλων). Σου στέλνω όσο πιο γρήγορα μπορώ την αναφορά μου για τις κινήσεις των στρατευμάτων στο μέτωπο και τις ανακατατάξεις στους συσχετισμούς των δυνάμεων. Στο μέτωπο της Δύσης οι ισορροπίες άλλαξαν δραματικά, ενώ στο μέτωπο της Ανατολής τα πράγματα παραμένουν λίγο ή πολύ ίδια. Περιμένω τα νέα σου και τις σκέψεις σου για την αναδυόμενη καινούρια τάξη πραγμάτων. 

Ο φίλος σου Άσουτος. 

 

ΛΑΕ ΤΟΥ ΧΟΥΠΦΕΛΑΣ, 

Η ιστορία γράφεται απ΄τις παρέες, λέει ο Σαββόπουλος, αλλά αυτό μάλλον δεν ισχύει, διότι όλοι γνωρίζουμε πως η Ιστορία γράφεται από τα δίδυμα. Τα ντουέτα. Χέτφιλντ/Ούλριχ, Γουότερς/Γκίλμορ, Ντελέζ/Γκουαταρί, Ίνγκμαρ Μπέργκμαν/Μαξ φον Σίντοφ, Βίσση/Βανδή κλπ. Ύστερα από το περσινό μου παραλήρημα με τον Ζακ Λακάν στην NBA trade deadline, το οποίο μπορούσε να γίνει κατανοητό μόνο αν ήσουν τακτικός πελάτης του Χάϊζενμπεργκ/Ουόλτερ Ουάϊτ από το BREAKING BAD, ο Τζιμ σκέφτηκε να επαναφέρει τον Άσουτο κι εμένα. Φίλε μου Άσουτε, η παρουσία σου δίπλα μου με κάνει να ελπίζω ότι κανείς δε θα χρειαστεί το τηλέφωνο του Χάϊζενμπεργκ αυτή τη φορά, για να βγάλει νόημα. Θα είσαι ο Συνταγματάρχης Σαμ Τράουτμαν. Η ήρεμη δύναμη. Κι εγώ ο Τζων ο Ράμπο. 

 

 

ΔΥΣΗ

 

Phoenix Suns 

 

ΑΣΟΥΤΟΣ:  

Συνηθισμένοι από πυρηνικές δοκιμές εκεί στην έρημο της Αριζόνα, οι Suns δεν δίστασαν να πατήσουν το κουμπί ενεργοποιώντας ένα από τα πιο μεγάλα και φανταχτερά trades των τελευταίων ετών. O πολύς Κevin Durant ανήκει πλέον στους Ήλιους και η καινούργια ιδιοκτησία των Suns δείχνει με το καλημέρα ότι προτίθεται να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη σε αντίθεση με τον σπαγγοραμένο προκάτοχό της. Όσο αλλεργικοί και αν είμαστε εδώ στην Ελλάδα με κινήσεις τέτοιου βεληνεκούς, το να φέρεις έναν τοπ 5 παίκτη στις τάξεις σου είναι μεγάλη επιτυχία και πολύ σπάνια παρουσιάζεται καν η ευκαιρία στη ζωή να το πράξεις. Οι Suns βρίσκονταν σε μια περίεργη θέση φέτος, από τη μία ο νεανικός κορμός των Booker/Ayton/Bridges/Johnson τους εξασφάλιζε μια διάρκεια και ένα καλό μέλλον, από την άλλη η προχωρημένη ηλικία του Chris Paul έδειχνε πως πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να ξαναφτάσουν στους τελικούς του ΝΒΑ και πως το “παράθυρο” για τη διεκδίκηση του τίτλου σιγά-σιγά έκλεινε. Σωστά λοιπόν κατά τη γνώμη μου ανέλαβαν το ρίσκο που κάθε τέτοια κίνηση ενέχει και πήγαν all-in στον Durant, εκποιώντας μέχρι και το τελευταίο ψίχουλο από τα draft τους. Ο Kevin εξακολουθεί να είναι μέγας σκόρερ, σωματικά δείχνει να μην καταλαβαίνει από χρόνο, και ο συνδυασμός του με έναν ακόμα σκόρερ ολκής στην περιφέρεια, τον Booker, προκαλεί πραγματικά σοκ και δέος.

Η τετράδα Durant/Booker/Paul/Ayton μοιάζει βγαλμένη από τις ονειρώξεις του πιο φανατικού οπαδού του Phoenix, και το θέμα είναι αν οι Suns έχουν αρκετό βάθος στο ρόστερ τους για να την πλαισιώσουν όπως της αξίζει. Υπάρχουν αξιόλογοι παίκτες στο Phoenix (Payne, Shamet, Damion Lee, Craig, Warren, Biyombo, Landale, Bazley), φωνάζει όμως η ένδεια σε 3&D, στοιχείο υπεραπαραίτητο στο σύγχρονο μπάσκετ (τεράστια εδώ η απώλεια του Bridges). O κόουτς Williams θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να πάει είτε big με τον Durant στο 3, είτε small με τον Durant στο 4 και τρία γκαρντ (ο Craig είναι πολύ βαρύς για να πάει στο 3), η ισορροπία όμως και το αμυντικό φίλτρο που χρειάζεται ένας διεκδικητής θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Καλό θα ήταν η ανορθογραφία αυτή να καλυφθεί στο buy out market, ούτως ή άλλως όμως το επιθετικό firepower και η παρουσία ενός αξιοσέβαστου κόουτς που μπορεί να ελέγξει την κατάσταση καθιστούν τους Suns μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση της Δύσης. 

(βαθμός Α-)  

 

 

TUCKER:  

Μέχρι να τραυματιστεί, ο Ντουράντ πρόλαβε να γράψει φέτος σε 39 παιχνίδια: 29,7 πόντους, 56% fg (Συνολικό ποσοστό ευστοχίας σε δίποντο και τρίποντο), 6,7 ριμπάουντ, 5,3 ασίστ, ευρισκόμενος στη φετινή MVP συζήτηση. Δε χωρεί αμφιβολία ότι έχει ακόμα πολύ πράγμα να δώσει, το ερώτημα είναι μόνο η αντοχή/ανθεκτικότητα. Πέρσι έχασε 27 παιχνίδια στην RS λόγω τραυματισμών, και στα playoffs, έχασε κατά κράτος τη μάχη από τον Τέιτουμ, κάτι που δεν είχε συμβεί πρόπερσι, στην αντίστοιχη “μονομαχία των Άλφα”, από τον Γιάννη. Δεν είμαι βέβαιος ότι το φετινό σαπόρτινγκ καστ του είναι πολύ ανώτερο από το περσινό αντίστοιχο των Νετς. Θα ήμουν αρκετά λιγότερο επιφυλακτικός αν ο Κρις Πωλ δεν είχε σημειώσει τέτοια βουτιά στην απόδοση του- εν συγκρίσει με τις προηγούμενες χρονιές (13,7 πόντοι, 4,3 ριμπάουντ, 8,7 ασίστ)- η οποία δεν αντικατοπτρίζεται τόσο στα νούμερα, όσο στην εικόνα του. Σε κάθε περίπτωση, οι Σανς έκαναν -μάλλον- αυτό που έπρεπε να κάνουν.

Όταν μπορείς να φέρεις τον Κέβιν, τον φέρνεις, ιδιαίτερα αν αυτό που θυσιάζεις δε λέγεται Τζέϊλεν Μπράουν, αλλά Μπρίτζες/Τζόνσον και πικς. Σημειωτέον ότι τις επιφυλάξεις μου για τον Πωλ, ενδεχομένως τις συμμερίζεται και το front office: Ακούστηκαν φήμες ότι οι Σανς έδιναν Κρις Πωλ/Κράουντερ/πικς για -μαντέψτε ποιόν- τον Ίρβινγκ! Θα ήταν υπέροχο να ξανασμίγανε τα αηδόνια στους Σανς, τέτοιο twist ούτε ο Σιάμαλαν. 

Βαθμός Α (Με την επισήμανση ότι οι σοβαρές ομάδες, πόσο μάλλον οι πρωταθλήτριες, δε χτίζονται το Φλεβάρη) 

 

 

Denver Nuggets 

ΑΣΟΥΤΟΣ: 

Σαν να τρως στο κεφάλι ένα κουβά παγωμένο νερό και ένα κουβά καυτό νερό ταυτόχρονα ήταν το trade deadline για τους Nuggets. Το τελικό αποτέλεσμα: χλιαρότης. Mου άρεσε πάρα πολύ η προσθήκη του Bryant από τους Lakers, η οποία λύνει μια και καλή το πρόβλημα του back-up του Jokic, θα τους δώσει και rim protection και scoring ως παρτενέρ του Murray στο pick’n’roll o Bryant. Iδανικά βέβαια θα προτιμούσα ένα παίκτη που να πατάει και στο 4, άλλα άντε βρες τον. Αυτό όμως που δεν κατάλαβα καθόλου ήταν η ανταλλαγή του Hyland για 2 second round picks στους Clippers. Πρώτον, γιατί θεωρώ ότι ο Hyland μπορούσε πραγματικά να τους βοηθήσει στη συνέχεια (είναι εξαιρετικός σουτέρ από απόσταση, που αν πιάσει φωτιά φωνάζεις την πυροσβεστική απευθείας). Και δεύτερον, γιατί δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ένας τόσο ελπιδοφόρος παίκτης με 2,5 χρόνια συμβόλαιο για 7 συνολικά εκατομμύρια δεν μπορούσε να τους φέρει πίσω ένα ουσιαστικό αντάλλαγμα, ένα φτηνό back-up άσο ας πούμε που τόσο τον έχουν ανάγκη. Καταλαβαίνω ότι κάποιο πρόβλημα είχε προκύψει με την περίπτωση του μικρού στα αποδυτήρια, αλλά οι Nuggets είναι πολύ στρυμωγμένοι οικονομικά (είναι ήδη βαθιά μέσα στο tax για του χρόνου) ώστε να πετάνε έτσι στα σκουπίδια ένα πολύτιμο asset τους. Στην τελική τον βάζεις στον πάγο μέχρι το καλοκαίρι και κοιτάς τότε με την ησυχία σου τι μπορεί να σου αποφέρει η μετακίνησή του. Δεν ξέρω, μου άφησε πολύ κακή γεύση αυτό εδώ. Άσε που ο ανταγωνισμός στη Δύση ξαφνικά πολλαπλασιάστηκε.

Πάρτε ένα (βαθμός C+) και πολύ σας είναι. 

 

TUCKER: 

Ούτε εγώ το κατάλαβα αυτό με τον Χάϊλαντ. Η μόνη εξήγηση εδώ είναι ότι ο Μαλόουν δεν ήθελε να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό, έτσι σπεύσανε να τον ξαποστείλουν στον πρώτο που τον ζήτησε. Το κενό στο 5 όμως καλύφθηκε με τον καλύτερο ίσως δυνατό τρόπο: Ο επιθετικογενής Μπράϊαντ έκανε φέτος πολύ καλή χρονιά με τους Λέϊκερς (12 πόντοι, 6,8 ριμπάουντ σε 21 λεπτά συμμετοχής, δε μπορείς να ζητήσεις κάτι καλύτερο από το αναπληρωματικό σου 5άρι). Ευτύχημα το ότι δεν εξαρτώνται πια από τον απόμαχο του μπάσκετμπολ Ντιάντρε Τζόρνταν. Δυστύχημα ότι στηρίζονται εν πολλοίς στον Πόρτερ Τζούνιορ, δίνοντας του μάλιστα και μαξ συμβόλαιο. (Επιρρεπής σε τραυματισμούς από μικρή ηλικία, ήδη πρόλαβε και φέτος να χάσει 17 παιχνίδια ως τώρα). Ποιός θα σταματούσε τον Γιόκιτς αν είχε έναν ελίτ σουτέρ τύπου Μίντλετον, στη θέση του; Ακόμα κι έτσι, νομίζω ότι είναι το καλύτερο σαπόρτινγκ καστ που είχε στη μέχρι τώρα καριέρα του ο Σέρβος στο ΝΒΑ (Ο Μάρεϊ δείχνει ότι επέστρεψε, και ο Γκόρντον παίζει το ωριμότερο κι αποτελεσματικότερο μπάσκετ της καριέρας του). Υπάρχει μεν θεματάκι ή και θεματάρα στα γκαρντ, αλλά στο επιθετικό μισό του παιχνιδιού, έχετε έναν απ΄τους καλύτερους playmakers στο παιχνίδι: Τον 28 σερί φορές MVP. Το λες και (έστω) NBA Finals or bust.  

Είδηση της τελευταίας στιγμής: Ήδη κυνηγούνε να υπογράψουν τον Ρέτζι Τζάκσον στην προθεσμία των buy out. Για προσθήκη της τελευταίας στιγμής στα γκαρντ, μία χαρά. 

Βαθμός B+ (Mία προσθήκη είχαν πρωταρχική ανάγκη, τον ψηλό, και την έκαναν) 

 

 

 L.A. Clippers 

ΑΣΟΥΤΟΣ: 

Πολύ κινητικοί ήταν οι Clippers στο φετινό παζάρι, και είμαι σίγουρος ότι προσπάθησαν να κάνουν κάποιο μεγάλο splash αλλά δεν τους έκατσε. Προφανώς όλοι οι συνομιλητές τους θα ζήτησαν τον Terance Mann, τους βγάζω λοιπόν το καπέλο που κατάλαβαν πόσο απαραίτητη είναι η ενέργεια και το grit του νεαρού σε ένα σύνολο που μοιάζει γερασμένο. Κράτησαν και το πολύτιμο first round pick τους για περαιτέρω κινήσεις το καλοκαίρι. 

Πάμε στη σούμα: Μέσα Plumlee-Gordon-Hyland, έξω Kennard-Reggie-Wall. Δύσκολο να αξιολογήσει κανείς. Ας πούμε ότι το Kennard-Hyland είναι ισοπαλία, με τον Bones να ταιριάζει πιθανά περισσότερο στο βασισμένο σε iso δράσεις παιχνίδι των Clippers. O Plumlee είναι μια εξαιρετική προσθήκη ως back up του Zubac (πόσο Batum στο 5 να αντέξει κανείς; ). Τον Gordon δεν κατάλαβα τι ακριβώς τον θέλουν, όταν έχουν τον Powell που ως 6ος παίκτης κάνει σχεδόν ακριβώς τα ίδια πράγματα. Η εμπειρία του Gordon και ο ατρόμητος χαρακτήρας του είναι πολύτιμα στοιχεία σε μια ομάδα contender, αλλά δεν έχουν ήδη μπόλικο από αυτό στο ρόστερ τους οι Clippers; Η τρύπα στον άσο ουρλιάζει πλέον, οκ , και ο George και ο Kawhi μπορούν να σου κατεβάσουν μπάλα αλλά χρειάζεται και ένας ιθύνων νους, πούντος; Εγώ θα πήγαινα ξερά για τον Conley και θα θυσίαζα και το pick μου για αυτόν, θα μπορούσε να τους συγυρίσει σαν ομάδα, παλιόγερος είναι και αυτός, μια χαρά θα ταίριαζε, Φαίνεται όμως πως πρόλαβαν οι Lakers.  

Νομίζω πάντως πως και έτσι το trade deadline θα αποδειχθεί ευεργετικό για τους Clippers. Ένα καλό ανακάτεμα του στάσιμου μίγματος το χρειάζονταν με την ανανέωση προσώπων. Παραμένουν αίνιγμα όσον αφορά την πραγματική δυναμική τους, μιας και μιλάμε ξεκάθαρα για ομάδα που έχει φτιαχτεί με αποκλειστική στόχευση το play off basketball. (βαθμός Β) 

 

TUCKER: 

Ισχύει ότι τους ζητήθηκε ο Terance Mann : Έχουμε αναφορά από Ζακ Λόου για Ράπτορς. 

Δεν έβλεπα τους Κλίπερς για σοβαρούς διεκδικητές του φετινού τίτλου, μολονότι, από υλικό, εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον, δύσκολα τους βγάζεις από τη συζήτηση. Ο μεγαλύτερος αστάθμητος παράγοντας είναι φυσικά η υγεία των Λέοναρντ/Τζωρτζ. Αν αντέξουν φέτος στα συνεχόμενα παιχνίδια, να το συζητήσουμε. Οι παίκτες που έδωσαν, δεν υπολογίζονταν, δικαίως ή αδίκως. Οι παίκτες που ήρθαν, λογικά, έχουν να δώσουν. Ίνσταντ σκόρινγκ από τον shoot first pg Χάϊλαντ, βέτεραν λίντερσιπ και κλατς στιγμές από τον Γκόρντον, στιγμές άφθονου γέλιου από τον Πλάμλεϊ, της γνωστής μπασκετο-οικογένειας των Πλαμλελαίων (Έχει και δύο-τρία αδέρφια ακόμα που μαγεύουν το τόπι). Σοβαρά, όντως ένας ψηλός ακόμα σαν τον Πλάμλεϊ χρειαζόταν διότι ο Ζούμπατς μόνος του στο 5, δε φτάνει. Η σοβαρή έλλειψη πλέϊμεικινγκ αντιμετωπίζεται μέχρι ένα σημείο από την καλή κυκλοφορία της μπάλας και την εμπειρία των παικτών τους, οι περισσότεροι εκ των οποίων κινούνται πολύ καλά και δίχως αυτήν. Και στα τελευταία κρίσιμα λεπτά, iso κι άγιος ο Θεός. Εδώ που τα λέμε, συνήθως στα τελευταία κρίσιμα λεπτά, δεν υπάρχουν ούτε motion offence, ούτε Γιοκιτσιές-κουόρτερμπακ πάσες. 

Οι αριθμοί όμως μάλλον επιβεβαιώνουν την αίσθηση μου: 22οι στους 30 φέτος επιθετικά (Offrtg), και 10οι αμυντικά ( Defrtg). Οι πάλαι ποτέ two way Clippers, φέτος πασχίζουν περισσότερο από ποτέ, στην εποχή του ενεργού τουλάχιστον, Λέοναρντ. Εδώ όμως κρίνονται οι μεταγραφικές τους κινήσεις, κι αυτό που είδα εγώ με Χάϊλαντ/Γκόρντον/basketball demiGod Πλάμλεϊ, με κάλυψε. 

 

Βαθμός Β+  (Σκόρινγκ ήθελαν -22οι-, σκόρινγκ πήραν) 

 

 

Los Angeles Lakers 

ΑΣΟΥΤΟΣ: 

Aς δούμε το ρόστερ με το οποίο θα ξυπνήσουν σήμερα στο Los Angeles (γράφω πρωί δικό μας Παρασκευής): 

Russell, Lebron, Beasley, Vanderbilt, Davis και πάγκος Huchimura, Schroeder, Bamba, Walker, Reaves, Troy Brown, Gabriel. Δεν είναι πολύ ωραίο ρε παιδιά;  Μιλάμε για τεράστια αναβάθμιση σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Πρόσθεσαν shooting (Beasley, Russell),  μούσκουλα, μέγεθος και νιάτα (Vanderbilt, Huchimura, Bamba). Kαι όλα αυτά για ένα first round pick ουσιαστικά μόνο, κρατώντας το υπερπολύτιμο pick του ‘29. Mπράβο ρε Pelinka, μπορεί και να εξιλεώθηκες! Κανείς δεν θα μπορούσε να πάρει περισσότερα δίνοντας λιγότερα. Οι Lakers έχουν τα εργαλεία να βγάλουν two-way basket, και αν AD και Lebron (αυτός κυρίως, χωρίς αυτόν το ρόστερ δεν βγάζει νόημα) αντέξουν τους επόμενους μήνες, οι Lakers θα είναι πολύ δύσκολος αντίπαλος για τον οποιονδήποτε στη Δύση. Όχι; Εδώ είμαστε να το δούμε. (βαθμός Α) 

 

TUCKER: 

Η τελευταία φορά που μία ομάδα προχώρησε σε τόσες ριζικές αλλαγές στη midseason είναι το 2018: Οι Καβαλίερς του (Ω, τί σύμπτωση) Λεμπρόν. Isaiah Thomas, Jae Crowder, Channing Frye, Dwyane Wade, Iman Shumpert, Derrick Rose χαιρέτησαν. Στη θέση τους ήλθαν οι George Hill, Rodney Hood, Jordan Clarkson, and Larry Nance Jr. Πρωτάθλημα δεν πήραν, έτσι κι αλλιώς όμως δεν υπήρχε περίπτωση να το σηκώσουν απέναντι στο Σαν Φρανσίσκο της εποχής. Κι ας έδωσε ο Λεμπρόν σε εκείνη τη σειρά τη συγκλονιστικότερη ατομική παράσταση παίκτη που έχω δει τουλάχιστον εγώ, από το 2016 και μετά. 

Είναι εντυπωσιακό όντως αυτό που κατάφερε ο Πελίνκα. Υπήρξαν βέβαια κι απώλειες: Ο Μπράϊαντ, όπως αναφέρθηκε, έκανε καλή χρονιά. Ο Μπέβερλι, όχι, αλλά πάντα ποντάρεις στην εμπειρία του στα πλέϊοφ. Ο Ουέστμπρουκ τρώει ανάθεμα και δικαίως εν πολλοίς, αλλά κάτι προσέφερε κι αυτός (16 πόντοι/7,5 ασίστ/6,2 ριμπάουντ και ίσως την καλύτερη άμυνα που έχει παίξει εδώ και χρόνια). 

Το ισοζύγιο όμως κρίνεται θετικότατο. Προσέθεσαν περιφερειακή απειλή (Ράσελ/Μπίσλεϋ), σχεδόν ελίτ άμυνα κόντρα στο αντίπαλο 1 έως 4 (Βάντερμπιλτ), έξτρα σούτινγκ από τη γραμμή των ψηλών και μπλόκινγκ (Μο Μπαμπα). + τον Χατσιμούρα που δεν έχω και μεγάλη ιδέα τί ρόλο βαράει, αλλά βλέποντας τα στατιστικά του στους Γουίζαρντς, μάλλον πρόκειται για αξιοπρεπέστατο μπακ απ φόργουορντ (13/4 σε 24 λεπτά). 

Ταυτόχρονα, υπάρχει κενό στο περιφερειακό αμυντικό σκέλος. Έφυγαν dawgs και ήρθαν Πεκινουά: Ράσελ, Μπίσλεϋ, Σρέντερ είναι κακοί αμυντικοί. Ο Βάντερμπιλτ θα τρέχει σαν τον Βέγγο να τους καλύψει όλους αυτούς, κι αυτό στην καλύτερη περίπτωση, διότι μάλλον θα χρειαστεί να τρέχει και στους ψηλούς (Ο Μο Μπάμπα έχει καλό τάϊμινγκ στην τάπα, και σχεδόν τίποτα άλλο. Χάνεται στην άμυνα, δεν ξέρει να παίρνει θέσεις, κάτι ψιλοκάνει βέβαια στα ριμπάουντ). 

Όλα εδώ θα κριθούν από τον Ντέϊβις. Όπως στους Κλίπερς και τον Λέοναρντ. Αν είναι υγιείς, το LA δε θα το περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες για να το αντιμετωπίσουν στα πλέϊοφ οι υπόλοιποι. Διότι, ο υγιής AD είναι και ελίτ αμυντικός. 

Βαθμός Α 

 

 

Dallas Mavericks 

ΑΣΟΥΤΟΣ:  

Έγραψα αναλυτικά στα σχόλια την γνώμη μου για το trade του Kyrie Irving, το οποίο μοιάζει με κίνηση απελπισίας για πολλούς λόγους (προβληματικό fit με Luka, αναξιόπιστη διαθεσιμότητα Irving, απώλεια σημαντικών παικτών του rotation για έναν παίκτη που μπορεί να χαθεί το καλοκαίρι για το τίποτα). Η αρνητική μου στάση απέναντι σε αυτό το trade πραγματικά διπλασιάστηκε από την αδιανόητη απραξία των Mavs στο χθεσινό deadline. Eιναι ποτέ δυνατόν αφού προχώρησαν σε μια τόσο ξεκάθαρα ριψοκίνδυνη κίνηση με τον Irving να μην είχαν ήδη προβλέψει το πως θα θωρακίσουν την ομάδα αμυντικά με κάποια επιπλέον προσθήκη; Παίκτες που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν σε αυτό το  κομμάτι μετακινήθηκαν χθες (ο Crowder, o Poeltl, o Thybulle), όμως στο Dallas σιωπή. Δεν ξέρω, η έλλειψη σχεδίου και ο πανικός βγάζουν μάτι πια στο Dallas. Συνειδητοποιούμε ότι μέσα σε μερικούς μήνες το Dallas μετέτρεψε Brunson-Dinwiddie-Finney Smith + 2 first round picks στα expire συμβόλαια του Kyrie και του Wood; Tην άμυνα του Finney Smith που έπαιζε 45 λεπτά πέρσι στα play off ποιος υποτίθεται ότι θα την παίξει; Μπορεί ο μέγας Doncic να κάνει το θαύμα του (τίποτα δεν μπορεί πλέον να με εκπλήξει με αυτόν εδώ) και, με τη συνδρομή ενός σοβαρού Irving, να οδηγήσει το Dallas σε κάποια επιτυχία φέτος. Αυτό όμως δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι οι διοικούντες των Mavericks έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους. Το αντίθετο μάλιστα, και αν έχουμε κάποια αποτυχία εκεί θα πρέπει να πέσουν κεφάλια. (βαθμός D+) 

 

TUCKER: 

Some men just want to watch the world burn… 

Τον ξέρετε τον μύθο με τον σκορπιό και τον βάτραχο; “Γιατί με τσίμπησες ρε στόκε, θα πεθάνουμε και οι δύο τώρα- Σόρι/Νοτ σόρι φίλος, αυτή είναι η φύση μου”; Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό μου ήρθε στο νου συνειρμικά, εξετάζοντας την μεταπήδηση του Ίρβινγκ στο Ντάλας. Το να υποστηρίζεις ομάδα στην οποία παίζει ο Καϊρί είναι πιο anxiety inducing κι από ταινία του Άρι Αστέρ (Hereditary, Midsommar): Δεν ξέρεις ανά πάσα στιγμή τί σου ξημερώνει.  

Αγωνιστικά, προφανώς θα έχει τρελό ενδιαφέρον η συνύπαρξη με Ντόνσιτς. Πιστεύω ότι, όντας σε χρονιά συμβολαίου, ο Ίρβινγκ θα παίξει πολύ καλό και ώριμο μπάσκετ. Πέρα από τους σκορπιούς και τα βατράχια, θα αγωνιστεί φέτος για το καλοκαιρινό μαξ/σούπερμαξ συμβόλαιο. Αν το Ντάλας αποτύχει φέτος, θα αποτύχει όχι λόγω Ίρβινγκ, αλλά μολονότι είχε τον Ίρβινγκ, ο οποίος ήδη τους έχει δώσει άλλον αέρα (2/2 νίκες χωρίς Λούκα κιόλας, όχι ότι συνιστούν καμιά σοβαρή ένδειξη 2 παιχνίδια). Πιθανολογώ ότι τα προβλήματα που ενδεχομένως παρουσιαστούν, δε θα αφορούν την τρέχουσα χρονιά. 

Για την αδράνεια του Ντάλας να συμπληρώσει το ρόστερ και τα αναδεικνυόμενα κενά, με κάλυψε ο Άσουτος.  

Αναφορικά τώρα με το ταίριασμα με Ντόνσιτς, είχα γράψει το παρακάτω, το οποίο επαναλαμβάνω κι εδώ, διότι συνιστά τέτοιο απαύγασμα μπασκετικής σκέψης, που θα είναι κρίμα να μη διαβαστεί καμιά 50αριά φορές 😊 

 

Μπορεί να πάει σε πιο off ball ρόλο ο Καϊρί; 

Αυτό είναι το ερώτημα. Θα δεχτεί να γίνει πιο passive; Μπορεί να αποδώσει το ίδιο δίχως να έχει διαρκώς τη μπάλα στα χέρια; Ο Καϊρί δεν είναι catch and shoot αλλά κάτι πολύ πιο ολοκληρωμένο: Ένας από τους μεγαλύτερους σκόρερς του ΝΒΑ. Φέτος έχει 27/5/5 μ.ο, με 37% στο τρίποντο……. Η βασική προϋπόθεση του off ball ειναι το σούτινγκ. Ο Καϊρί δεν ειναι μόνο καλός σουτέρ αλλά και clutch σουτέρ. Σαφώς πληρούται λοιπόν η συγκεκριμένη προϋπόθεση. Αρκεί να δεχτεί βέβαια τον passive ρόλο που μοιραία επιφέρει η συνύπαρξη οποιουδήποτε παίκτη στο 2, με άσο τον Λούκα. 

(Δεν ειναι απλος σουτερ βέβαια αλλά σκόρερ: Ελίτ σλασεράς του ΝΒΑ, και με καλύτερο ίσως ballhandling μέχρι κι από Στεφ) 

Εν τούτοις, δε φτάνει μόνο το σούτινγκ. Δε θυμάμαι τον Ίρβινγκ σε πάσιβ ρόλο τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή, και στους Νετς, δεν είναι ότι είχε συνεχώς τη μπάλα στα χέρια, KD παρόντος. Αλλά όταν δεν την είχε, απλά δεν εμπλεκόταν στο επιθετικό σχήμα. Δεν έφτασαν οι Νετς τα επίπεδα iso ξέρω γω των Ρόκετς, υπήρχε μεν μία υποτυπώδης επιθετική ανάπτυξη, ακουμπούσαν πού και πού τη μπάλα οι άλλοι. Όμως, η επικρατούσα κατάσταση ήταν η εξής: Μία έπαιρνε τη μπάλα ο Ντουράντ κι έκανε ό,τι ήθελε, μία ο Ίρβινγκ κι έκανε ό,τι ήθελε.
Συχνά πάσαρε, δεν είναι δηλαδή ό,τι σούταρε συνεχώς, ο Ίρβινγκ είναι σχετικά καλός πασέρ (5 ασίστ για γκαρντ δεν είναι πολλές, αλλά για shoot first pg είναι οκ. Ο αντίστοιχος Βαν Φλιτ πχ έχει 6,5. Ο Μακόλουμ, 5,8.)
Πάντως αυτό δεν είναι οφμπόλ. Όταν δηλαδή είναι να εμπλακεί ο Καϊρί στην επίθεση, κατά κανόνα, χρειάζεται τη μπάλα στα χέρια. Είτε για να σουτάρει εiτε για να πασάρει. Αποφασίζει αυτός για τον ίδιο. Δεν υπάρχουν δείγματα τα τελευταία χρόνια ότι μπορεί να παίξει το ίδιο αποτελεσματικά περιμένοντας τη μπάλα από τον ντόμιναντ γκαρντ -συμπαίκτη του, στα τελευταία  δευτερόλεπτα της επίθεσης. 

(Και θα πει κάποιος εδώ: Έτσι δεν έπαιζε πλάϊ στον Λεμπρόν; Ακριβώς το οφ μπολ που ψάχνουμε; Υποθέτω ότι ναι, αλλά έχουν περάσει και χρόνια από τότε. Μπορεί να δεχτεί  ότι ο Λούκα θα είναι ο νέος Λεμπρόν/ Μπάτμαν του;) 

ΒΑΘΜΟΣ Β+ 

 

 

Golden State Warriors 

ΑΣΟΥΤΟΣ:  

Gary Payton II αντί για Wiseman στο Golden State. Γράψαμε για την μεγάλη απουσία ενός παίκτη σαν τον GPII στην φετινή εκδοχή των Warriors, ενός δυναμικού defensive stopper που να μπορεί να μαρκάρει πολλές θέσεις. Δεν εννοούσαμε όμως απαραίτητα τον GP II τον ίδιο στα σχόλια μας, ο οποίος προερχόμενος από σοβαρό τραυματισμό δεν έχει επανέλθει στα περσινά επίπεδα. Νομίζω μπορούσαν κάτι καλύτερο να φέρουν οι Warriors για τη θέση αυτή (Thybulle;). Ξεφορτώθηκαν το κακό συμβόλαιο του Wiseman, η επιλογή του οποίου στο νο2 του draft εξελίχθηκε σε μεγάλο κάζο. Οκ, μπράβο. Όμως ο τρόπος που κινήθηκαν οι Warriors στο χειμερινό μεταγραφικό παζάρι δεν με ικανοποίησε καθόλου. Η ομάδα βολοδέρνει στο 50%, μπάσκετ δεν έχει παίξει καθόλου, ο Steph είναι indefinitely out, o Draymond Green είναι ένα κλικ πιο κάτω αθλητικά, ο ανταγωνισμός στη Δύση είναι πολύ ενισχυμένος σε σχέση με πέρσι. Συνειδητοποιούν  οι Warriors ότι αυτή είναι πολύ πιθανά η τελευταία τους ευκαιρία για τίτλο στο άμεσο μέλλον, μιας και πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να κρατήσουν τον Green και άλλον τέτοιο δεν πρόκειται να βρούνε; Η ομάδα χρειαζόταν ενίσχυση, σοβαρή ενίσχυση και σε αυτό το πλαίσιο έπρεπε να θυσιαστούν και picks και παίκτες. Ο Τελευταίος Χορός δεν μπορεί να αποκλειστεί  για ένα τόσο πετυχημένο και μπαρουτοκαπνισμένο σύνολο, αλλά για μένα χθες το βράδυ τα φώτα και η μουσική χαμήλωσαν και άλλο. (βαθμός C) 

 

TUCKER: 

Το τρέιντ που έφερε Πέϊτον αντί για Γουάϊζμαν οδεύει προς ακύρωση, διότι αποκρύφθηκε από το επιτελείο των Μπλέϊζερς η σοβαρότητα του τραυματισμού του! Δεν έχω επομένως κάτι να σχολιάσω εδώ, μέχρι να οριστικοποιηθεί ή έκβαση του. Ο περσινός Πέϊτον δυναμώνει το Σαν Φρανσίσκο αλλά στη γενική εικόνα, όλα εξαρτώνται από την υγεία του πρωταγωνιστικού πυρήνα παικτών. Ο περσινός Ουίγκινς αναζητείται, και, ω τί περίεργο, το να γρονθοκοπείς συμπαίκτη σου, δε βοηθάει πολύ στη χημεία της ομάδας. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται να την ξαναπατήσω όπως πέρσι, που τους ξέγραψα απ΄τον τίτλο! 

 

 

 

 

 

 

Memphis Grizzlies 

ΑΣΟΥΤΟΣ: 

Ένα μεγάλο μπράβο από εμένα στο σπουδαίο office του Memphis που αψήφησε τις σειρήνες των ειδήμονων (lol) και κινήθηκε λελογισμένα, με γνώμονα τη συνοχή και το μέλλον της ομάδας. Ακούσαμε ότι έπρεπε τώρα δα να δώσουν 3 first round picks για τον Anunoby, ότι πρέπει να πάνε all in τώρα. Ρε, πάτε καλά; Καταρχήν οι άνθρωποι εκεί ξέρουν τι να τα κάνουν τα picks τους, και έχουν φτιάξει μια πρωταγωνίστρια ομάδα βάσει αυτών κυρίως. Η ανανέωση και ενίσχυση του ρόστερ τους μέσω του draft αποτελεί τον θεμέλιο λίθο όλου του στρατηγικού τους σχεδιασμού. Οι Grizzlies χρειάζονταν πρωτίστως shooting και αγόρασαν shooting με την προσθήκη ενός ελίτ σουτέρ όπως ο Luke Kennard (45% τρίποντο φέτος), χωρίς καν να ξοδέψουν ένα first round. Aδιαφορώντας για το τι κάνουν οι γύρω τους, οι Grizzlies εξακολουθούν να είναι προσηλωμένοι στο να είναι οι ίδιοι μια πολύ καλή και ανταγωνιστική ομάδα. Και πως μπορεί αυτό να είναι λάθος; (βαθμός Β+) 

 

TUCKER: 

Παίκτες σαν τον Κενάρντ, αδύναμοι αμυντικά/δολοφόνοι σουτέρ, χρειάζονται πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν να αποβούν στη ζυγαριά θετικοί. Ένα από αυτά τα πλαίσια ευρίσκεται σίγουρα στους Γκρίζλις: Περισσότερος Κενάρντ μπροστά και λιγότερος Μπρουκς, είναι κάτι καλό. 

ΒΑΘΜΟΣ Β 

 

 

 

Utah Jazz 

ΑΣΟΥΤΟΣ: 

Έλα ρε Ντάνι, τι trade Danny είσαι εσύ, που σε παίρνουν τηλέφωνο οι αντίπαλοι GM και το κλείνουν και ξαφνικά τους λείπουν εσώρουχα, ακόμα και το ίδιο τους το δέρμα (ακούτε εκεί στη Μινεσότα;). Ε όχι, κάτι παραπάνω από ένα first round μπορούσες να είχες πάρει για Vanderbilt, Beasley, Conley και Bogdanovic το προηγούμενο καλοκαίρι. Βιαστική και τσαπατσούλικη δουλειά μου μυρίζει εδώ, άντε να ξεμπερδεύουμε με τούτους εδώ, να πάμε παρακάτω. Και protection στο pick των Lakers (ας είναι και τοπ 4); Μόνο το ξυλίκι που έχεις φάει από τους Lakers σαν παίκτης θα έπρεπε να αρκούσε για να ζητήσεις κάτι παραπάνω. (βαθμός C-) 

 

 

 

ΑΝΑΤΟΛΗ 

 

Μilwaukee Bucks 

 

ΑΣΟΥΤΟΣ: 

Crowder λοιπόν στους Bucks, για ανταλλάγματα άνευ ουσίας και σημασίας. Είναι σίγουρα μια πολύ καλή κίνηση για αυτούς, εφόσον δεν αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το πολύτιμο first round pick τους, ή δεν βρήκαν κάτι ανάλογης αξίας για να το θυσιάσουν. Σε ότι κατάσταση και να είναι ο Crowder μετά από ένα χρόνο απουσίας, θα τους βοηθήσει με την εμπειρία του και το grit του, ειδικά σε μια πιθανή μάχη με τους Celtics. Μένει να επανέλθει ολοκληρωτικά ο Middleton για να δούμε επιτέλους τι ψάρια πιάνουν φέτος και αν πιθανά χρειάζονταν και μια ένεση shooting στην κάκιστη φετινή τους επιθετική λειτουργία (βαθμός Β) 

 

TUCKER: 

Το Μιλγουόκυ έχασε Χιλ και Ιμπάκα, που όταν τους πέτυχε στο δρόμο ο Μαθουσάλας της Παλαιάς Διαθήκης, τους ζήλεψε για τα χρόνια τους. Έχασε τον Νουόρα, που κολλάει στο ΝΒΑ λιγότερο κι από τον Τριαντάφυλλο στο Σαρβάϊβορ. Κι απέκτησε Κράουντερ, ο οποίος μαζί με Πόρτις, θα αποτελέσει ένα από τα πιο φιλικά και πρόσχαρα δίδυμα για τους αντιπάλους τους. Οι Μπακς ήθελαν έναν νέο Πι Τζέι Τάκερ. Κάποιον που θα χώνεται κάτω από το δέρμα των αντιπάλων, θα τσαμπουκαλεύεται, θα φωνάζει στους διαιτητές, και θα φλοπάρει δίχως αύριο. Ο Πόρτις δεν είναι τόσο τακεροειδές όσο ψυχοπαθής (!), είναι σκληρός μεν, τον λες και ικανοποιητικά switchable για ψηλό, αλλά δεν έχει την απαιτούμενη πονηριά για Τακεροειδές.

Ο Κράουντερ έχει μεγαλύτερο επιθετικό ταλέντο από τον PJ (10 ποντάκια στα βάζει ανά παιχνίδι), αντιθέτως όμως από τη φήμη του, δεν είναι τόσο καλός αμυντικός. Σκύλος και βράχος στην ποστ άμυνα, αλλά με αργά πλάγια βήματα για το ύψος του (Μόλις 1.98). Αποκτήθηκε κυρίως για να αντιμετωπίσει τους Jays των Σέλτικς, οι οποίοι μας έκαναν φύλλο και φτερό πέρσι. Μάλλον θα τον περνάνε σα σταματημένο στην περιφέρεια, αλλά πιθανότατα ο Μπαντ θα τον χρησιμοποιήσει στη δεύτερη γραμμή άμυνας. Εκεί, είναι κτηνάκι και θα χρησιμεύσει. Στο 4 τον βλέπω, είτε ως μπακ απ του Γιάννη, είτε μαζί με τον Γιάννη, ο οποίος σε small ball/ death line ups θα μετακινείται στο 5. 

Κι εδώ, ο καθοριστικός παράγοντας για τους Μπακς, είναι η υγεία του Μίντλετον. Dawgs υπάρχουν σε πληθώρα πια, οι Μπακς λογικά θα είναι πίσω μπετόν αρμέ. (Ήδη διαπρέπουν σε αυτόν τον τομέα: 3οι στους 30 με 109,7 Defrtg). Μπροστά είναι το θέμα (21οι σε Offrtg!), αν θα μπούνε τα σουτ να ανοίξουν οι χώροι για τον Γιάννη. Και τον δρόμο να κλείσουν τα αντίπαλα τείχη, ο Γιάννης θα τον φτιάξει προχωρώντας (Παραφράζοντας τον Ισπανό ποιητή Αντόνιο Ματσάδο: “Διαβάτη, δρόμος δεν υπάρχει, τον δρόμο τον φτιάχνεις βαδίζοντας”). Αλλά όπως είδαμε πέρσι στη σειρά με τους Σέλτικς, αυτό δεν αρκεί όταν τον δρόμο του Γιάννη φράζουν και τα τούβλα των συμπαικτών του. Με υγιείς Μπακς και Σέλτικς, αυτό που θα δούμε φέτος στους ECF,  δε θα έχει προηγούμενο. 

ΒΑΘΜΟΣ Β (κάπου μεταξύ Β και Β+ τελοσπάντων, δεν έχασαν τίποτα σπουδαίο και προσέθεσαν παίκτη που μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν εξαφανίζεται στα πλειοφ) 

 

 

 

 

Boston Celtics  

ΑΣΟΥΤΟΣ: 

H προσθήκη του Mike Muscala στο ρόστερ των Celtics δίνει βάθος στη frontline της Βοστώνης, χωρίς να διαταράσσει τις ισορροπίες. Με τον Robert Williams να μπαινοβγαίνει στα πιτς, ένα τέτοιο βάθος είναι απαραίτητο για μία ομάδα που θέλει να πάει όσο πιο μακριά γίνεται φέτος.  Δεν αποκλείεται να τον δούμε να σμπαραλιάζει καμιά άτυχη άμυνα με το πολύ καλό του τρίποντο, άλλωστε στη Βοστώνη κατά ένα μαγικό τρόπο όλοι βελτιώνονται υπερφυσικά στο σουτ τους (Derrick White 38% 3π φέτος από 30% πέρσι, μάλιστα). (βαθμός Β) 

 

TUCKER: 

Δεν έχω ιδέα σε τί κατάσταση βρίσκεται ο Μουσκάλα. Θυμάμαι έναν σέντερ με τα κιλά της γυναίκας του Ποπάϊ, που δε μπορούσε να σπρώξει ούτε την πόρτα στο σπίτι του. (Ο μισθός του πήγαινε σε ειδικά διαμορφωμένες πόρτες που τον αναγνώριζαν από τον αμφιβληστροειδή κι άνοιγαν μόνες τους). Με Ποκου, Χολμγκρεν και Μουσκάλα, που αν τους προσθέσεις, φτάνουν δε φτάνουν τα 150 κιλά, ο Σαμ Πρέστι δε διστάζει να φανερώσει στον κόσμο τα φετίχ του (Not judging though). 

Πέρα από τα (παγώσαμε) αστεία, βλέπω ότι ο Μάϊκ έχει 6,2 πόντους και 3,1 ριμπάουντ μέσο όρο, με ένα πολύ δυνατό 40% στο τρίποντο (3,3 εκτελεσμένα ανά παιχνίδι). Έχει δυναμώσει κορμό και σώμα και από ότι διάβασα, κάνει καλούτσικη χρονιά φέτος. Ο δαιμόνιος Στίβενς πολύ δύσκολα θα κάνει έστω μετριοκακή επιλογή. Είμαι βέβαιος ότι, από τις υφιστάμενες επιλογές, θα ήταν η καλύτερη. Μία ακόμα εξασφάλιση για τον Τάϊμλορντ και τον Αλ ήταν ακριβώς what the doctor ordered. 

ΒΑΘΜΟΣ (Τα ίδια με τους Μπακς) 

 

 

Brooklyn Nets 

ΑΣΟΥΤΟΣ: 

Κοσμογονία στο Μπρούκλιν και τέλος εποχής για την περίοδο Durant-Irving που αποτελεί το μεγαλύτερο ίσως ναυάγιο στην ιστορία του επαγγελματικού αθλητισμού. Δεν υπάρχει οργανισμός που να μπορεί να απορροφήσει μία τόσο γενικευμένη και ταχεία κατάρρευση με ομαλό τρόπο, οι Nets όμως χάρις στις πολύ στοχεύμενες και άμεσες κινήσεις του GM Sean Marks κατάφεραν να διασώσουν όχι μόνο το άμεσο μέλλον τους, αλλά και το παρόν τους, παίρνοντας πίσω σωρεία ανταλλαγμάτων για τους δύο παίκτες. Dinwiddie, Finney Smith, Mikal Bridges, Cameron Johnson, 4 first round picks, 1 pick swap, 8 second round picks – μιλάμε για κανονικό τσουβάλι πολύτιμων assets που επιτρέπουν στους Nets να επανέρθουν πολύ σύντομα στις διεκδικήτριες ομάδες αν το θελήσουν, είτε να προχωρήσουν σε ένα ακόμα ευρύτερο rebuilding αποκομίζοντας επιπλέον assets το καλοκαίρι. Θεωρώ πως θα ακολουθήσουν τον πρώτο δρόμο, τον δρόμο του να βελτιώσουν άμεσα την ομάδα. Ήταν ανθρωπίνως αδύνατο λόγω της πίεσης χρόνου να προσπαθήσουν να εξομαλύνουν το ρόστερ στο deadline – και θα ήταν και λάθος να το προσπαθήσουν, αυτά τα πράγματα θέλουν χρόνο.

Το ρόστερ στην παρούσα μορφή του παρουσιάζει μεγάλο συνωστισμό στις θέσεις 2-4, και μεγάλη ένδεια στις θέσεις 1 και 5 για να μπορέσει να πρωταγωνιστήσει, χωρίς κάποιος να αποκλείει το να μπορέσουν να καλύψουν εκ των έσω τις ανάγκες του και να τους δούμε ανταγωνιστικούς στα play off. Βridges, Cam Johnson και Thomas είναι σίγουρα keepers, και οι υπόλοιποι πολύ καλοί παίκτες τους μπορούν να μετατραπούν με trades στους κατάλληλους superstars που θα βοηθήσουν τους Nets να ανακάμψουν άμεσα. Σίγουρα οι Nets έμαθαν πολλά ως οργανισμός τα τελευταία 4 χρόνια και δεν θα επαναλάβουν τα λάθη του παρελθόντος. Τους βλέπω πολύ γρήγορα να ανακάμπτουν από τη δοκιμασία των τελευταίων ετών και να στήνουν μια υποδειγματική ομάδα στη Νέα Υόρκη. (βαθμός Α-) 

 

TUCKER: 

Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light. 

 

Ο Σον Μαρκς συμβουλεύτηκε τον ποιητή Ντίλαν Τόμας (The phrase ‘Rage, rage against the dying of the light’ is an expression of the desire not to give up at approaching death). 

Κι αποφάσισε να πουλήσει το σπίτι όπως είναι επιπλωμένο, με χιλιάδες αναμνήσεις φορτωμένο, όσο κι όσο, φτάνει Θεέ μου από εκείνους να γλυτώσω. Μη φοβούμενος τον οριστικό θάνατο του big 3, ένα big 3 που τόσες ελπίδες είχε δημιουργήσει στο Μπρούκλιν. 

Οι φήμες βέβαια λένε ότι ο Ντουράντ εκβίασε ευθέως πριν λίγες μέρες τους Νετς, ότι δεν πρόκειται να ξαναπαίξει μέχρι να φύγει, επομένως δεν ξέρουμε κατά ποιο ποσοστό εκφράστηκε η βούληση των Νετς στο trade με τους Σανς. Από την ταχύτητα όμως με την οποία έτρεξαν οι εξελίξεις, θεωρώ ότι και οι Νετς μάλλον ανακουφισμένοι είναι παρά απογοητευμένοι.  

Όλα τα καλά έχουν ένα τέλος: Η διαφορά με τα κακά είναι ότι εδώ, πρέπει να βάλουμε κι εμείς το χεράκι μας, για να τελειώσουν. 

(Μπασκετική γνώση/Life coaching/Πολιτισμός, 3 σε ένα, μόνο για το κοινό του Χούπφελας) 

Οι Νετς έχουν πλημμυρίσει αυτή τη στιγμή από ελίτ ρολίστες. Κοιτάζω το ρόστερ τους: Με το κυάλι βρίσκεις μετριοκακό παίκτη. Σχεδόν όλοι είναι ταλαντούχοι/εξελίξιμοι/καλό φιτ για contender. Λείπει βέβαια ο φραντσάιζ παίκτης: Εδώ ίσως θα μπορούσε ο Μπεν Σίμονς να βγει μπροστά και να πάρει τα κλειδιά της ομαδχαχαχαχα, δε μπορώ ούτε να την ολοκληρώσω την τρολιά. 

O Marks σκέφτεται αυτή τη στιγμή: Let’s see how this plays out, then we roll. Δε νομίζω να είναι αυτή η τελική μορφή του ρόστερ με το οποίο θα ξεκινήσει η χρονιά. Θα δοθούν σε όλους ευκαιρίες, και μετά, θα φτιαχτούν πακετάκια για σταρ. Δεν αποκλείεται βέβαια να έχουν σιχαθεί τόσο τους σταρς ώστε να επιστρέψουν στο σημείο που ξεκίνησαν πριν λίγα χρόνια: Σε ένα πολλά υποσχόμενο ρόστερ, χωρίς βεντέτες. Αμυντικά, ήδη είναι θανάσιμοι. Θα χρειαστούν σκόρινγκ στα δύσκολα. Πέρα από την πλάκα, μία αναγέννηση του Μπεν Σίμονς δεν είναι τόσο μακρυά όσο θεωρείται. Αλλά τον απεχθάνονται τόσο πολύ πια, που καλύτερα και για τις δύο πλευρές να βρεθεί μία ομάδα να πάει. Για κάποιον που διαβάζει αυτό κι αναρωτιέται αν έγινα κι εγώ πελάτης του Χάϊζενμπεργκ, και όμως, υπάρχουν ομάδες που είναι σε τόσο μαύρα χάλια που ακόμα κι αυτόν τον Σίμονς τον έχουν ανάγκη να συμμαζέψει το χάλι τους, ή έστω, για τανκ κομάντερ. Εγώ θα τολμήσω να πω ότι έχει πολύ πράγμα να δώσει, αρκεί να μην απαιτείς πράγματα που δικαιωματικά όμως απαιτεί μία ομάδα από παίκτη μαξ συμβολαίου. 

Οι Νετς των ΝτιΆντζελο Ράσελ/Τζάρετ Άλεν/Σπένσερ Ντίνγουιντι θεωρούνταν από τις συμπαθέστερες και “μπασκετικότερες” (νο ντράμα, τζαστ μπάσκετ) ομάδες του ΝΒΑ. Κάτι μου λέει ότι πρόκειται να ξαναγίνουν. 

ΒΑΘΜΟΣ Β+  

 

 

 

 

Philadelphia 76rs   

ΑΣΟΥΤΟΣ: 

Ο Μatisse Thybulle δεν κατοικεί πλέον εδώ, και καλύτερα για εκείνον, μιας και ο Rivers δεν είχε καμία πρόθεση να αξιοποιήσει έναν από τους κορυφαίους defensive stoppers του αθλήματος (μόνο 13 λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι ο Matisse φέτος). Εγώ βέβαια θεωρώ ότι μπορούσε να τους βοηθήσει τους Sixers αναλαμβάνοντας ειδικές αποστολές εξολόθρευσης στα play off, αλλά ποιος είμαι εγώ τώρα μπροστά σε έναν τοπ 15 κόουτς όλων των εποχών; Ο McDaniels των Hornets είναι ένας καλός και εξελίξιμος παίκτης με μέγεθος, αλλά αμφιβάλλω αν μπορεί να βοηθήσει τους Sixers άμεσα, ειδικά υπό τις οδηγίες ενός κόουτς φοβικού, που στα δύσκολα πηγαίνει πάντα στην πεπατημένη. Και οι Sixers – όπως έδειξαν και στο πρόσφατο παιχνίδι τους στη Βοστώνη, όπου υπέκυψαν στους αποδεκατισμένους Celtics – χρειάζονται άμεση βοήθεια, και κυρίως μια ένεση αντρίλας και τεστοστερόνης στο ρόστερ τους. Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει για τη Φιλαδέλφεια, και προβλέπω ότι η ζυγαριά θα βρει πολύ κόσμο ελλιποβαρή εκεί. (βαθμός C+) 

 

 

TUCKER: 

Θυμάμαι πέρσι τον νεοαποκτηθέντα Μακ Ντάνιελς να κάνει μία καλή χρονιά στους Χόρνετς, για νεαρό παίκτη. Φέτος δεν ξέρω τί παίζεται. Τα στατιστικά του είναι ανεβασμένα (10 ποντάκια μ.ο) πλην  ενός σημαντικού δείκτη: 6 μονάδες κάτω στο τρίποντο (32% από 38%). Ο αδερφός του μου αρέσει πολύ στους Γουλβς. Ο Ντοκ, σε γενικές γραμμές, κάνει καλή δουλειά με τους νέους παίκτες. Αλλού μας τα χαλάει. Φέτος έχω την εντύπωση ότι το κουμαντάρει καλά το καράβι. Σε όρους two way b-ball, οι Σίξερς είναι η καλύτερη και πιο ισορροπημένη ομάδα στο ΝΒΑ, μετά τους Σέλτικς (6οι σε Defrtg, 6οι και σε Offrtg: Καμιά άλλη ομάδα τόσο ψηλά και μπροστά και πίσω, πλην Βοστώνης). Θα αντέξουν να πάνε μέχρι το τέλος; Όλα θα εξαρτηθούν από τον υπερπαίκτη στην RS και αναξιόπιστο στα πλέϊοφ, Τζοέλ Εμπίντ. Ο Μόρεϋ κατάφερε να του χτίσει την πιο ζυγιασμένη ομάδα που είχε ποτέ: Όχι, δεν έχει Μπάτλερ, αλλά έχει μια πληθώρα από ικανούς ρολίστες. Τώρα ή ποτέ. Η συναστρία είναι εξαιρετική, ο Χάρντεν προσεγγίζει την καλύτερη εκδοχή του Χάρντεν 2.0 (Πιο Κρις Πωλ, λιγότερο κίλερ). Δε χωράνε άλλες δικαιολογίες. 

ΒΑΘΜΟΣ Γ+ 

 

 

 

 

Toronto Raptors 

ΑΣΟΥΤΟΣ: 

Eδώ και μήνες τα ΜΜΕ στην Αμερική ξεπουλάνε ολόκληρο το ρόστερ του Τορόντο σε διάφορες ομάδες της αρεσκείας τους, σε σενάρια ανταλλαγών που μόνο στη φαντασία τους υπάρχουν. Το έγραψα έγκαιρα, με το που άρχισε το σούσουρο: κανείς δεν έχει την παραμικρή ιδέα του πως αντιλαμβάνεται την κατάσταση των Raptors το δίδυμο Masai-Nurse. Kαι πράγματι, οι Raptors όχι μόνο δεν πούλησαν κανένα παίκτη τους αλλά και αγόρασαν κιόλας τον Poeltl από το Σαν Αντόνιο! Ένα τεράστιο, υψωμένο μεσαίο δάκτυλο από τον Καναδά στα Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης! 

Ομολογώ ότι ακόμα και εγώ έμεινα έκπληκτος, περίμενα τουλάχιστον την ανταλλαγή του Van Vleet και κυρίως του Trent Junior (ίσως αυτός ο τελευταίος να μην τράβηξε το ενδιαφέρον, κακώς για μένα). Τι προτίθενται λοιπόν να κάνουν οι Raptors; Mα τι άλλο από το να χτυπήσουν τα play off, σε πείσμα των ειδικών που τους προέτρεπαν (όχι αθώα κατά τη γνώμη μου) να το διαλύσουν επιτέλους εκεί στο Τορόντο. Αυτή τη στιγμή οι Raptors βρίσκονται στο play in, 4 νίκες πίσω από την 6η θέση. Ο Poeltl σίγουρα θα τους δώσει πράγματα, και η απόκτησή του σημαίνει πως οι Raptors θα πάνε σε πιο ορθολογικά σχήματα, με ένα κλασικό 5αρι, και τον Van Vleet στον άσο. Πειραματισμοί τέλος, τουλάχιστον για τους επόμενους μήνες. Και το καλοκαίρι βλέπουμε, μπορεί να χάσουν τον Van Vleet για το τίποτα, πιο πιθανό όμως μοιάζει ένα sign and trade στην πολύ πιθανή περίπτωση που κάποια σοβαρή ομάδα θα ενδιαφερθεί για τον Φρεντ. Αυτό φυσικά είναι η δική μου ταπεινή πρόβλεψη για την πορεία που θα ακολουθήσουν οι Raptors. Την αλήθεια την γνωρίζει μόνο το δίδυμο Nurse-Masai, μεγάλη κουβέντα ας μην πει κανείς ποτέ ξανά για αυτούς. (βαθμός Β) 

 

 

TUCKER: 

Οι Ράπτορς βρέθηκαν στην trade deadline αυτή, σε ένα Μεξικάνικο standoff. Ο ορισμός αυτού είναι : Μία αντιπαράθεση όπου δεν υπάρχει στρατηγική που να επιτρέπει σε οποιοδήποτε μέρος να επιτύχει τη νίκη. Οποιοδήποτε εμπλεκόμενο μέρος καταστεί επιθετικό, μπορεί να προκαλέσει τον θάνατο όλων. Ταυτόχρονα, τα μέρη δεν μπορούν να απομακρυνθούν από την κατάσταση χωρίς να υποστούν ζημία. Ως αποτέλεσμα, όλοι οι συμμετέχοντες πρέπει να διατηρήσουν τη στρατηγική ένταση, η οποία παραμένει άλυτη έως ότου κάποιο εξωτερικό γεγονός ή διάλογος ανάμεσα στα μέρη, καταστήσει δυνατή την επίλυσή της. 

(Όποιος έχει δει το Reservoir Dogs του Ταραντίνο, ενδεχομένως να θυμάται τη θρυλική σκηνή προς το τέλος, όπου οι εναπομείναντες σημαδεύουν με το όπλο τους ο ένας τον άλλον: Ε, κάτι τέτοιο!) 

Οι Ράπτορς ήταν το ένα μέρος του standoff: Απέναντι τους, οι υπόλοιπες ομάδες που περίμεναν σαν τα κοράκια να κάνουν την κίνηση για  παίκτες τους. Βαν Φλιτ (Ακούγεται ότι τον ήθελαν Κλίπερς και Μπακς), Ανουνόμπι (πληθώρα ομάδων), Τρεντ κλπ. Ο Μασάϊ ζητούσε 3 πικς πρώτου γύρου για Ανουνόμπι. Ομάδες που να τα δίνουν εν τέλει, βρέθηκαν. (Νομίζω οι Νικς και οι Γκρίζλις). Ζήτησε όμως ταυτόχρονα και παίκτη ροτέϊσιον. Εκεί χάλασε η δουλειά. Οπότε, τα πήρε κράνα, και όχι μόνο δεν έδωσε, αλλά κινήθηκε κι επιθετικά, αποκτώντας τον Ποέλτλ, ένα υπερφιλότιμο εργαλείο για το 5: Ο,τι χάνει σε φινέτσα κι ευστοχία σε βολές, το αναπληρώνει με χάστλινγκ μέχρι θανάτου. 

Πιστεύω ότι το πείραμα του ποζίσιονλες οδεύει προς το τέλος του: Οι Ράπτορς θα γίνουν πιο ορθολογικοί. Απέκτησαν κανονικό βαρύ 5άρι, και δε γίνεται το καλοκαίρι να μην προστεθεί και κανονικό πλέι-μέικερ. (Σκούζω από πέρσι για καθαρό pg). Μπαρνς/Σιάκαμ/Ανουνόμπι/Πρίσιους/Μπουσέρ κλπ, κουτουλάνε ο ένας πάνω στον άλλον. Έχει την πλάκα του να παίζεις με 82 φόργουορντ και μόνο shoot first pg’s (Τρεντ, Βανφλιτ) αλλά από ότι φαίνεται, δεν είναι τόσο αποτελεσματικό. Βανφλιτ κι ένας εκ των Ανουνόμπι/Σιάκαμ λογικά θα χαιρετήσει το καλοκαίρι. O Τρεντ πρέπει να μείνει. Οι Καναδοί είναι τόσο αντιεμπορικοί, ανάδελφοι στο Αμερικάνικο ΝΒΑ κι άντερντογκς, που δε μπορώ να μην τους συμπαθώ. Ελπίζω ο Νερς κι ο Μασάϊ να βρούνε την άκρη. 

ΒΑΘΜΟΣ: Ούτε που ξέρω 

 

 

 

 

ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ 

ΑΣΟΥΤΟΣ: 

Στο Cleveland οι Cavaliers ψάχτηκαν για το πολυπόθητο 3αρι που θα συμπληρώσει το παζλ, αλλά με περιορισμένα assets και χωρίς pick προς ανταλλαγή δεν κατάφεραν να βρουν αυτό που χρειάζονται. Δικαίως έμειναν ως είχαν, αντι να προβουν σε μια ακόμα μέτρια προσθήκη. 

 Οι Knicks έδωσαν first round pick για τον Hart, καλός παίκτης ο Ηart, αν και πεσμένος φέτος, αλλά για που ακριβώς τον προορίζουν οι Knicks στο ρόστερ τους δεν έχω καταλάβει. Επίσης υποτίθεται ότι κρατούν τα assets τους για να φέρουν κάποιο μεγάλο όνομα κάποια στιγμή. Η φάση είναι “ου γαρ οίδασι τι ποιούσι” οπότε “άφες αυτοίς” (C) 

Για ένα ακόμα trade deadline o Collins παραμένει στους Atlanta Hawks, το παιδί θα ξυπνάει σε λίγο από εφιάλτες φωνάζοντας “Ανταλλάξτε με!”. Πήραν τον Saddick Bay, o οποίος σίγουρα κάτι θα προσφέρει σε σούτινγκ, αν και τρακάρει μου φαίνεται με τον πολλά υποσχόμενο ρούκι A.J. Griffin. Kατά τα λοιπά, πανηγυρίζει η οικογένεια Σκρουντζ Μακ Ντακ την απόρριψη 3 εκ. δολλαρίων στο Χιούστον περισσότερο και από κατάκτηση πρωταθλήματος. (Β-) 

Πανηγυρίζει και ο Pat Riley στο Miami που κατόρθωσε όχι μόνο να μην ξοδέψει σεντ, αλλά και να ξεφορτωθεί και το συμβόλαιο του Ντέντμον στο San Antonio. Θα τα ξοδέψει βέβαια τα λεφτά σε μπουκάλες οξυγόνου για τον Bam και τον Butler. 

Έμειναν ως είχαν και οι Chicago Bulls, και καλά έκαναν αν με ρωτήσετε, δεν έχει κανένα νόημα να το διαλύσουν έτσι στα βιαστικά τώρα, και με ελάχιστα περιθώρια ευελιξίας. Ας διεκδικήσουν ότι μπορούν φέτος, είναι πολύ καλύτερη ομάδα από ότι νομίζουν μερικοί. Αρκεί να συσπειρωθούν και να δώσουν άπαντες την ψυχή τους στο γήπεδο. 

 

Στη Minnesota οι Timberwolves έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν για να καλύψουν το κενό του Russell με τον γερο-Conley. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πολύ ανεβασμένη απόδοση του Russell ήταν κομβικής σημασίας για την καλή πορεία των Wolves εσχάτως, και ο Conley δεν πρόκειται να δώσει το σκορ που πρόσφερε ο DeLo (45% τρίποντο σε 9 προσπάθειες μέσα στο 2023). Η επόμενη μέρα τους βρίσκει λοιπόν χειρότερους από χθες, όμως ας πρόσεχαν γιατί ήξεραν από το καλοκαίρι πως με το συμβόλαιο του Gobert τα κουκιά πλέον θα είναι πολύ λίγα. (C+) 

 

Συν τοις άλλοις την πάτησαν στη Μινεσότα με την ξαφνική ενίσχυση του ανταγωνισμού στη Δύση. Ντενβερ, Φοινιξ, Γουόριορς, Κλίπερς, Γκρίζλις, Πέλικανς, Λέικερς, Μάβερικς – μιλάμε ήδη για 8 ομάδες που στα χαρτιά είναι καλύτερες από αυτούς. Το ίδιο ισχύει και για τους Sacramento Kings (απέκτησαν τον Εdwards από τους Nets, πιστεύω ότι θα τους βοηθήσει) που ενώ βρίσκονταν με πολύ όμορφο μπάσκετ στη 3η θέση της Δύσης βλέπουν όλες τις ομάδες από κάτω τους να ενισχύονται δραματικά. Το μαξιλαράκι των τριών νικών από το play in είναι δυστυχώς πολύ μικρό, πρέπει όμως πάση θυσία να το διαφυλάξουν γιατί αν πέσουν στο play in με τίποτα Mavericks, Lakers, Warriors ξέρω εγώ πολύ δύσκολα θα μπουν στα play off. Oι δε Blazers συνεχίζουν την αξιέπαινη και συγκινητική τους προσπάθεια να φτιάξουν έναν contender δίπλα στον Dame Lillard. Aπέκτησαν τον Thybulle στη θέση του Payton και γέμισαν με second round picks. Μπράβο παιδιά, τον ξεσκίσατε τον ανταγωνισμό με αυτή την κίνηση, τον ξεφτιλίσατε! Α ρε πέλεκυς που πρέπει να πέσει εκεί, όχι μόνο εκεί, αλλά και στο Houston. Ρε τυριά, ούτε ένα second round pick δεν μπορέσατε να βρείτε για τον Gordon; Ήμαρτον πια. 

 

TUCKER: 

Miami Heat: 

Είσαι άντρας. Όμως ο ίδιος παραμένω. Τα χρόνια που περάσανε με αφήσανε, παράξενο παιδάκι γερασμένο (Aπό Καρυωτάκη ο στίχος. Κάντε κάτι, πάρτε το λίγο αλλιώς, είναι κρίμα, τους έχει λυπηθεί η ψυχή μου τον Μπάτλερ και τον Μπαμ) 

 

Timberwolves: 

Μάλλον θα’σαι αυτό το λάθος που δε μπορώωωω/να μην ξανακάνω εγώωω/Μάλλον δεν ήθελε η ομάδα ψηλόοο/κι ο Ainge είναι ο έξαποδώ) 

 

 Hawks: 

Αυτό με τον Κόλινς και την Ατλάντα, όλοι το έχουμε πάθει στη ζωή μας σε κάποια φάση. Τελματώνει το πράγμα, ξινίλα στις φάτσες και των δύο, άντε να φύγει να ησυχάσω, πιο καλή η μοναξιά. Από την άλλη όμως, ρε μπας και μείνω μπακούρι μετά και δε με πλησιάζει ούτε ο Χάρος; Προτείνω να αντικατασταθεί στο λεξιλόγιο μας η φράση “Η σχέση μου έφτασε σε αδιέξοδο” από το “Έπαθα Τζον Κόλινς” 

 

 

 

 

KNICKS:  

Βλέπει αυτή την ομάδα ο μέγας Τιμποντό κι αναρωτιέται, τί μου λείπει, τί μου λείπει, α ναι, ας προσθέσω έναν ακόμα ίδιο παίκτη με τους υπόλοιπους! Αστειεύομαι περισσότερο. Γουστάρω που ο κόουτς την είδε Φρανκ Σινάτρα και τραγουδάει : “I did it my waaaay”. Ένας ακόμα σκληρΟτράχηλος παίκτης που θα αφήσει τα κόκκαλα του στο γήπεδο, ο Χαρτ. Ελπίζω να βρει το σουτ του. Δεν έχω ξαναδεί πιο ενδιαφέρουσα εκδοχή των Νικς τα τελευταία 6-7 χρόνια.  

 

JC: Ευχαριστούμε το σπουδαίο αυτό δίδυμο των Asoutos-Tucker (best 1-2 punch in the League) για την εξαιρετική του ανάρτηση.

 

 

Υ.Γ: O Dante Exum είναι ένας από τους πιο πολυσύνθετους παίχτες που αγωνίζονται στην Ευρώπη την τελευταία διετία και η πρόοδος του στον τρόπο που διαβάζει και προσεγγίζει το παιχνίδι είναι αξιοσημείωτη. Αποτέλεσε βασικό γρανάζι στο σύστημα δύο προπονητών (Σάρας & Ζοτς) που ξεχωρίζουν κατά πολύ από τους υπόλοιπους για το γεγονός ότι πηγαίνουν πολύ βαθιά σε όρους τακτικών λεπτομερειών . Ο Αυστραλός διαχειρίζεται σωστά τον μεγαλύτερο όγκο αποφάσεων που φέτος έχει κληθεί να λάβει ως PG στην επίθεση του Ομπράντοβιτς, επανήλθε όταν “τράκαρε” στον ψυχολογικό τοίχο των shooting limitations, του δισταγμού που παρήγαγε η Under αντιμετώπιση του και έφτασε σε πολύ υψηλούς δείκτες αποτελεσματικότητας.

Ο Exum ανήκει ξεκάθαρα στο ΝΒΑ αρκεί να μπορέσει να  τοποθετήσει στις άμυνες σταθερά την απειλή του σουτ, κερδίζοντας αυτά τα πολύτιμα έξτρα εκατοστά χώρου στο παρκέ. Από την άλλη, αυτός ο “Διαμαντιδιακός” αλτρουισμός και τα εκπληκτικά προσόντα του μπορούν να φτιάξουν μια ξεχωριστή ιστορία στα μέρη μας.

 

Υ.Γ1: O Τρινκιέρι δεν είχε πολύ άδικο όταν είπε πριν λίγες ημέρες, μετά την παρέλαση της Παρτίζαν στο Μόναχο, πως “χάσαμε από την ομάδα που παίζει το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη”. Οκ, δεν είναι ακριβώς έτσι. Το καλύτερο μπάσκετ στη διοργάνωση το παίζει ο Ολυμπιακός, όχι η πολύ βελτιωμένη ομάδα του Βελιγραδίου. Όμως οι Σέρβοι διαθέτουν το σύνολο με τα μεγαλύτερα περιθώρια βελτίωσης αυτήν τη στιγμή, πάντα με βάση τη δυναμική και τα όσα έχουν δείξει από την αρχή της σεζόν μέχρι σήμερα.

Εάν με ρωτούσατε πάντως, αυτό θα ήταν το ζευγάρι του τελικού που θα ήθελα να δω στο F4 του Κάουνας. Δύο επιθετικές μηχανές με ισχυρούς κώδικες επικοινωνίας στο παρκέ, δύο ομάδες του προπονητή, δύο clubs με πολύ πιστό, φανατικό κοινό, διψασμένα για την επιτυχία.