New Orleans Pelicans 2022-2023 season preview (by Mitsos)

 

 

 

Μήπως στην “Πόλη του Μισοφέγγαρου” χτίζεται η επόμενη μεγάλη δύναμη του ΝΒΑ; Ήταν απλά μια έκπληξη αυτό που είδαμε πέρυσι ή όντως αρχίζει η “Golden Era” των New Orleans Pelicans; O Mitsos, στην καθιερωμένη πλέον ανάρτηση του, παρουσιάζει την ομάδα που πρέπει να παρακολουθήσετε φέτος στην κορυφαία λίγκα του πλανήτη.

 

JC: Ξεκινώντας τη βόλτα μας στην πανέμορφη (και πολύ ιδιαίτερη σε όρους κουλτούρας, ιδιοσυγκρασίας και συνολικά οπτικής για τη ζωή) πόλη του Αμερικανικού Νότου, θα πρέπει να σας πω ότι το πλάνο ήταν (όπως κάθε χρόνο) να ανέβει η συγκεκριμένη ανάρτηση του Mitsos πριν το ξεκίνημα της κανονικής περιόδου στο ΝΒΑ, όμως όταν μιλήσαμε σχετικά, ο Asoutos ήδη είχε ξεκινήσει να γράφει τα Power Rankings, οπότε τη μεταθέσαμε μερικές ημέρες. Πρόκειται για την ετήσια πλέον επιλογή του δικού μας παιδιού για την Team to Watch από το φετινό ΝΒΑ.

Πάμε λοιπόν στον Mitsos και στην εξαιρετική του ανάλυση.

Mitsos: Οι New Orleans Pelicans αποτέλεσαν την έκπληξη της περσινής σεζόν. Μια ομάδα που ξεκίνησε την χρονιά της με ρεκόρ 3-16 κατάφερε και εξασφάλισε μια θέση στα Playoffs κερδίζοντας το Play-In Tournament. Στην συνέχεια, στον 1ο γύρο των Playoffs βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους πρωταθλητές της Δυτικής Περιφέρειας, Phoenix Suns τους οποίους και ζόρισαν για 6 παιχνίδια. Και όλα αυτά χωρίς τον καλύτερό τους παίκτη, Zion Williamson.

Οι προσδοκίες γύρω από την ομάδα πλέον έχουν αυξηθεί. Το τμήμα μάρκετινγκ του οργανισμού αποκαλεί αυτή τη χρονιά “The Golden Era” στα emails πωλήσεων εισιτηρίων. Οι New Orleans Pelicans θα μπουν στη σεζόν με τις καλύτερες στοιχηματικές αποδόσεις της πόλης για ένα πρωτάθλημα ίσως από τότε που ο Chris Paul οδήγησε τους Hornets την σεζόν 2007-08 στους ημιτελικούς της Δυτικής Περιφέρειας , κόντρα στους San Antonio Spurs, σε μια σειρά που κρίθηκε στα 7 παιχνίδια.

Η ομάδα έχει πολλούς νεαρούς ταλαντούχους παίκτες και βετεράνους ηγέτες με συμβόλαιο για τις επόμενες σεζόν. Στην πραγματικότητα, η φετινή σεζόν σηματοδοτεί το πιο ακριβό μισθολόγιο ($146 εκατ.) από τότε που η Νέα Ορλεάνη απέκτησε ομάδα πριν από 20 χρόνια.

The Coach

Μετά από μια τρίτη συνεχόμενη σεζόν χωρίς Playoffs υπό την καθοδήγηση βετεράνων προπονητών, το front office των Pelicans αποφάσισε να δώσει μια ευκαιρία σε έναν νέο προπονητή. Έτσι ο Willie Green επέστρεψε το καλοκαίρι του 2021 στη Νέα Ορλεάνη, την πόλη στην οποία βρέθηκε πριν από μια δεκαετία ως παίκτης των τότε New Orleans Hornets. Επέστρεψε για να κάτσει στην άκρη του πάγκου ως head coach, αφού πέρασε τις τελευταίες πέντε σεζόν στο προπονητικό επιτελείο των Golden State Warriors και των Phoenix Suns.

Ο νεοσύλλεκτος προπονητής είχε μια εφιαλτική έναρξη στην πρώτη του χρονιά καθώς η ομάδα ξεκίνησε με ρεκόρ 1-12. Παρόλα αυτά δεν πτοήθηκε. Οι περισσότεροι οπαδοί και τα ΜΜΕ είχαν ξεγράψει τους Pelicans μετά από αυτό το  φρικτό ξεκίνημα, αλλά ο Green κράτησε τη νεαρή του ομάδα συγκεντρωμένη και με αυτοπεποίθηση μέσα από όλες τις ήττες και τους τραυματισμούς. Βελτιώθηκε αμυντικά και με συνέπεια διεκδίκησε μια θέση στο Play-In Tournament. Εκεί πέρα, η ομάδα της Νέας Ορλεάνης κέρδισε πρώτα τους San Antonio Spurs (32 π. ο CJ McCollum) και έπειτα τους αποδεκατισμένους αλλά σκληροτράχηλους Los Angeles Clippers με ένα εντυπωσιακό επιμέρους σκορ 31-14 στην 4^η περίοδο ολοκληρώνοντας ανατροπή 10 ποντών (30 π. ο Ingram)

"You've got to fight!"

Head Coach Willie Green's message to the Pelicans heading into the 4th QTR 😤 pic.twitter.com/vSFjwXbJni

— NBA on TNT (@NBAonTNT) April 16, 2022

 

Ο Green αρίστευσε στο κομμάτι της διαχείρισης του ρόστερ που είχε στην διάθεσή του και πήρε τα μέγιστα από σχεδόν κάθε παίκτη. Έδειξε ικανός να  προσαρμόζεται και να μαθαίνει εν ριπή οφθαλμού στα Playoffs και παρόλο που δεν έκανε πάντα την τέλεια κίνηση, έμαθε από τα λάθη του και συνέχισε να βρίσκει τρόπους να δυσκολεύει τους καλύτερους Suns. Οι Pelicans δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν την έκπληξη, αλλά ο Green έκανε εξαιρετικό κοουτσάρισμα με αποκορύφωμα το Game 4, όταν κατάφεραν να εξαφανίσουν τον Chris Paul (4π. – 2/8 σουτ) με δύο rookies, κυρίως λόγω της τακτικής προσέγγισής του.

Some play can only be measured in ENERGY ⚡

Jose Alvarado (@AlvaradoJose15) & Herb Jones (@_hoopinglife) turned the HUSTLE up to the MAX in Q4 for the @PelicansNBA. pic.twitter.com/qthYI0NOlr

— NBA (@NBA) April 25, 2022

 

Ο Green είναι ένας player’s coach. Χαίρει του σεβασμού και του θαυμασμού πολλών στο ΝΒΑ. Τα δάκρυά του μετά το Game 6 καθώς αγκαλιάζει τους παίκτες του και τους αντιπάλους δείχνουν το πόσο πολύ νοιάζεται για αυτό που κάνει και το πως δεν είναι απλά μια δουλειά για αυτόν. Πέρασε μια πολύ δύσκολη πρώτη σεζόν και του άξιζε κάθε αναγνώριση.

Willie Green was emotional after the Pelicans got eliminated. The future is bright in NOLA 🥺pic.twitter.com/ltvForTvi6

— Def Pen Hoops (@DefPenHoops) April 29, 2022

 

Ο coach Green γνωρίζει ότι είναι καλό να υπάρχει ανταγωνισμός μέσα στην ομάδα, οπότε οι εσωτερικές «μάχες» για λεπτά συμμετοχής αυτή τη σεζόν θα είναι έντονες, καθώς αρκετοί παίκτες στο ροστερ της ομάδας προσπαθούν να καθιερωθούν στην Λίγκα. Ο Green είναι μια ήρεμη δύναμη όταν τον βλέπεις στον πάγκο. Είναι συγκρατημένος και παρατηρητικός. Η «αναισθησία» που μπορεί να βγάζει η εικόνα του μερικές φορές είναι κάτι που μπορεί να σε κάνει να αμφιβάλεις για το πόσο ανταγωνιστικός είναι. Όταν όλοι οι άλλοι τρελαίνονται και λυγίζουν, αυτός φαίνεται να είναι σε θέση να παραμείνει ήρεμος και να μεταφέρει αυτή την ηρεμία στην ομάδα του.

Έχει καταστήσει σαφές ότι η άμυνα αποτελεί προτεραιότητα. Με το υλικό που διαθέτει οι Pelicans θα πρέπει να βρεθούν τουλάχιστον στο τοπ 10 του DEF RTG. Το ρόστερ είναι ιδανικό για switch all άμυνα αλλά ο Green δεν είναι τόσο «τεμπέλης» για να επαναπαυτεί μόνο σε μια αμυντική προσέγγιση.

Ένα από τα δυνατά ατού της ομάδας αυτής είναι ο έλεγχος των ριμπάουντ. Οι περσινοί Pelicans ήταν από τις καλύτερες ομάδες της Λίγκας σε REB% με 51,8 (3η) και με την επιστροφή του Zion, ενός ακόμα κορυφαίου ριμπάουντερ, θα βελτιωθούν ακόμα περισσότερο.

 

The Superstar

Τι διαφορά κάνει ένας χρόνος. Πέρυσι στις 6 Ιουλίου, στα 21α γενέθλιά του, ο Zion Williamson έμαθε ότι είχε υποστεί κάταγμα στο δεξί πόδι, έναν τραυματισμό που τελικά του κόστισε τη σεζόν 2021-22. Φέτος, στις 6 Ιουλίου, στα 22α γενέθλιά του, ο forward των New Orleans Pelicans υπέγραψε την πενταετές designated rookie max επέκταση συμβολαίου που μαζί με τα μπόνους μπορεί να φτάσει τα $231 εκατ.

Ο Williamson υπέγραψε το συμβόλαιο μπροστά σε περίπου 80 παιδιά που συμμετείχαν στο καλοκαιρινό του camp σε μια τοπική YMCA. Κάθισε σε ένα τραπέζι με την οικογένειά του να κάθεται δίπλα του ενώ η πλειονότητα των παιδιών της κατασκήνωσης τους περικύκλωσε καθώς ο Williamson υπέγραφε τη συμφωνία. Μια συμβολική εικόνα που περνάει ένα μήνυμα ότι η Νέα Ορλεάνη είναι το σπίτι του. «Για να έρθουν οι Pelicans να μου κάνουν αυτό το δώρο γενεθλίων, δεν πρόκειται να τους απογοητεύσω», δήλωσε ο Williamson. «Δεν πρόκειται να απογοητεύσω την οικογένειά μου. Δεν πρόκειται να απογοητεύσω την πόλη. Και το πιο σημαντικό, δεν πρόκειται να απογοητεύσω τον εαυτό μου».

Pen to paper. ✍️@Zionwilliamson is here to stay pic.twitter.com/Xh9NnKHBjt

— New Orleans Pelicans (@PelicansNBA) July 6, 2022

 

Πως φτάσαμε όμως σε αυτή την στιγμή; Πολλά ακούστηκαν και πολλά γράφτηκαν. «Ο Zion είναι εκτός φόρμας», είπαν (αν και με πολύ πιο σκληρά λόγια). «Ο Zion δεν είναι αφοσιωμένος στο παιχνίδι». «Ο Zion δεν είναι αφοσιωμένος στη Νέα Ορλεάνη».« Ο Zion είναι αποκομμένος από τους συμπαίκτες του».

Τον Ιανουάριο του 2022 ο Zion είχε αποφασίσει να συνεχίσει την αποθεραπεία του στο campus της Nike λίγο έξω από το Πόρτλαντ. Θα περνούσε δύο μήνες εκεί. Το έκανε με τις ευλογίες των διοικούντων της ομάδας – μάλιστα, ο VP of Basketball Operations, David Griffin ήταν αυτός που πρότεινε την αλλαγή σκηνικού – αλλά η είδηση προκάλεσε μόνο περισσότερες αντιδράσεις, τροφοδοτώντας τις δημόσιες αντιλήψεις για ένα χάσμα μεταξύ του Williamson και της ομάδας. Η αλήθεια ήταν πολύ πιο ανησυχητική.

Το πισωγύρισμα που υπέστη ο Zion στις αρχές Δεκεμβρίου – οι εξετάσεις έδειξαν οπισθοδρόμηση στην επούλωση του σπασμένου ποδιού του – τον είχε συντρίψει ψυχολογικά. Η αποθεραπεία ήταν αρκετά δύσκολη. Η αρνητικότητα που υπήρχε γύρω του ήταν ασφυκτική. «Έκανα αποκατάσταση», δηλώνει, «και στο μυαλό μου σκεφτόμουν ότι σε δύο εβδομάδες θα ξαναπαίξω. Και μετά δεν το έκανα». Και η κριτική είχε γίνει πιο άσχημη, πέφτοντας στους ώμους της μητέρας του, του πατριού του και του αδελφού του, που ήταν μόλις 8 ετών τότε. «Στην αρχή της σεζόν, είπα στον κόσμο ότι αν θέλετε ποτέ να ξέρετε αν θέλω να είμαι εδώ (ρωτήστε με). Αντί να με ρωτήσετε, ο κόσμος απλά έτρεξε με αφηγήσεις», είπε ο Williamson. «Έτσι, όταν η οικογένειά μου έβγαινε δημόσια (και τα ΜΜΕ υποστήριζαν) ότι δεν μας αρέσει η Νέα Ορλεάνη, ότι δεν θέλουμε να είμαστε εδώ, ενώ αυτό δεν ισχύει καθόλου. Δεν ήμουν σε θέση να παίξω επειδή το πόδι μου ήταν σπασμένο. Αυτό ήταν χάλια. Κάθε φορά που κοίταζα το τηλέφωνό μου, ήταν πάντα κάτι αρνητικό. Ακόμα και όταν προσπαθείς να κάνεις θετική την κατάσταση, ήταν πολύ δύσκολο».

Καθ’ όλη τη διάρκεια της αποθεραπείας, υπήρχαν ανησυχίες για το επίπεδο της φυσικής κατάστασης του Zion. Μέρος αυτού που έκανε στο Πόρτλαντ ήταν να γυμναστεί όσο περισσότερο μπορούσε, αποφεύγοντας παράλληλα να επιβαρύνει πολύ το πόδι του που αποκαθίσταται. Μόλις τελείωσε την αποθεραπεία του, ο Williamson επέστρεψε στη Νέα Ορλεάνη και άρχισε να προπονείται πιο εντατικά. Προσπαθούσε να αποκαταστήσει τόσο το σώμα όσο και τον ψυχισμό του, μέρα με τη μέρα. Στηρίχθηκε πολύ στην 56χρονη asst. coach, Teresa Weatherspoon, θρύλο του WNBA και HOFamer («είναι σαν τη μεγάλη μου αδελφή») και τον player development coach, Corey Brewer («οι άνθρωποι της ζωής μου»).

Για την Weatherspoon, ο Williamson δήλωσε: «Με έσωσε από πολλές ψυχικές καταρρεύσεις. Όταν βλέπεις κάποιον να κλαίει για σένα εξαιτίας αυτού που περνάς – έκλαψε για μένα. Δεν χρειαζόταν να το κάνει αυτό. . . . Και απλά βλέποντας το αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω, έχω πραγματικά κάποιον ξεχωριστό στη γωνία μου». Η κανονική περίοδος έφτανε προς το τέλος της αλλά οι Pelicans εξακολουθούσαν να υποστηρίζουν ότι ο Zion δεν είναι έτοιμος να παίξει σε αγώνες. Παρόλα αυτά ήταν κοντά στην ομάδα στο τέλος της σεζόν και έζησε έντονα την προσπάθεια των συμπαικτών του στα Playoffs.

Ο Zion Williamson μπήκε στο ΝΒΑ ως ένας dominant post player που ήταν σχεδόν αδύνατο να τον σταματήσεις. Στην rookie σεζόν του, υπό την καθοδήγηση του coach Alvin Gentry έκανε την περισσότερη ζημιά στο ζωγραφιστό με post-ups και lob συνεργασίες κυρίως με τον Lonzo Ball. Την sophomore χρονιά του ήρθε ένας άλλος προπονητής, ο Stan Van Gundy ο οποίος του έδωσε περισσότερο την μπάλα στα χέρια, στην κορυφή της επίθεσης σε έναν point forward ρόλο, έναν πολύ διαφορετικό ρόλο απ’ ό,τι περίμεναν πολλοί. Προσωπικά ήταν κάτι που μου άρεσε γιατί πήραμε την καλύτερη version του Zion. Την σεζόν 2020-21, ο Williamson είχε 27 PPG με 61.1 FG%. Κανένας παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ δεν έχει πετύχει τόσους πόντους ανά αγώνα με μέσο όρο πάνω από 60 FG%.

This was ‘20-‘21…HOLY CRAP ZION WAS 20 YEARS OLD pic.twitter.com/QLgU7kDlQI

— NBA University (@NBA_University) August 14, 2022

Τα αποτελέσματα ήταν όμως μεικτά καθώς κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκε υπερβολικά και η επίθεση των Pelicans έγινε πολύ προβλέψιμη και μονοδιάστατη. Την σεζόν 2021-22 έρχεται ο τρίτος προπονητής στην τρίτη του χρονιά, ο Willie Green, ο οποίος πρεσβεύει μια φιλοσοφία με περισσότερο motion offense. Σε τι ρόλο θα δούμε τον Zion Williamson φέτος;

Πλέον ο Zion βρίσκεται στην 4η σεζόν της καριέρας του και περιτριγυρίζεται από το καλύτερο ρόστερ που είχε ποτέ του. Αυτή η ομάδα έχει περισσότερο playmaking από τις προηγούμενες αλλά χρειάζονται παραπάνω firepower από την γραμμή του τριπόντου. Θα υπάρξουν στιγμές που ο Zion θα είναι ο de facto σέντερ στο γήπεδο όταν οι Pelicans πηγαίνουν με μικρό σχήμα, οπότε θα χρησιμοποιηθεί στο ποστ όπου θα μαζεύει τα double team σαν μαγνήτης. Εκεί πέρα θα πρέπει να βλέπει γήπεδο και να βρίσκει τον ελεύθερο παίκτη. Σίγουρα δεν νομίζω ότι θα δούμε την επιστροφή ενός full-time “Point Zion”, καθώς ο coach Green θέλει περισσότερη κυκλοφορία της μπάλας και η επίθεση στο μισό γήπεδο ήταν συχνά στάσιμη όταν ο Zion ήταν offense initiator. Υπό τον Green, ο ρόλος του Zion θα είναι πιο ρευστός, βασιζόμενος σε μεγάλο βαθμό σε matchup καταστάσεις και PnR. Αυτό θα κάνει τους Pelicans δυσκολοκατάβλητους, καθώς οι άμυνες δεν θα ξέρουν τι να περιμένουν από κατοχή σε κατοχή.

Στις τρεις πρώτες του σεζόν, ο Williamson έπαιξε συνολικά 85 παιχνίδια – 24 ως rookie και 61 στη δεύτερη σεζόν του. Έχασε χρόνο κατά την πρώτη του χρονιά καθώς υπέστη ρήξη μηνίσκου, αλλά ήταν σχετικά υγιής το 2020-21, χάνοντας μόνο 11 παιχνίδια με δύο ξεχωριστούς τραυματισμούς στο χέρι. Αν είναι απολύτως υγιής (μεγάλο αν), όταν ο Zion Williamson βρίσκεται στο γήπεδο, λίγοι μπορούν να τον σταματήσουν. Αν οι Pelicans καταφέρουν να τερματίσουν στην τριάδα της Δύσης και ο Zion συνεχίσει να γράφει σπουδαία νούμερα, ο 22χρονος θα είναι το dark horse για το βραβείο MVP.

 

The Roster

Ο Brandon Ingram τα τελευταία 3 χρόνια αρχίζει να καθιερώνεται στην Λίγκα ως ένας συνεπής 3-level scorer με έφεση στα δύσκολα σουτ. Ο μόλις 24 χρονών forward είναι ένα παράδειγμα παίκτη που κάθε χρόνο προσθέτει και ένα ακόμα στοιχείο στο παιχνίδι του. Ήδη έχει βελτιώσει την εκτελεστική του δεινότητα από μέση και μακρινή απόσταση ενώ πέρυσι παρουσιάστηκε βελτιωμένος στο decision making και μπόρεσε να αντεπεξέλθει αρκετά καλά στον ρόλο του main facilitator για μεγάλα διαστήματα. Πέρα από το επιθετικό του παιχνίδι, ο BI έχει επιδείξει και βελτίωση στο αμυντικό κομμάτι σε σημείο που αν είναι προσηλωμένος μπορεί να αποτελέσει lockdown defender. Το να σταθεροποιηθεί η αμυντική του απόδοση είναι περισσότερο θέμα προσήλωσης παρά ικανότητας. Πέρυσι έπαιξε μόλις 55 παιχνίδια στην κανονική περίοδο λόγω τραυματισμού. Στα 27 παιχνίδια που απουσίασε η ομάδα έκανε μόλις 7 νίκες. Είχε ένα αρκετά μεγάλο επιθετικό φορτίο μέχρι να έρθει ο McCollum και φέτος με την παρουσία και του Zion θα αποσυμπιεστεί επιθετικά και θα μπορέσει να είναι περισσότερο προσηλωμένος στην άμυνα. Στα πρώτα Playoffs της καριέρας του ήταν εξαιρετικός απέναντι στους Suns (27 PPG – 6.2  APG – 6.2 RPG – 47.5 FG%  – 40.7 3P% ) και έδειχνε σαν πραγματικός superstar.

Ο CJ McCollum ήταν ένας παίκτης που είχαν πολύ ανάγκη οι Pelicans. Ενώ έκανε στιβαρή regular season με την ομάδα της Λουιζιάνας (24 PPG – 5.8 APG – 49.3 FG% – 39.4 3P% σε 26 παιχνίδια – career high νούμερα) στα Playoffs ήταν λιγάκι απογοητευτικός. Είχε 22.2 PPG και 5.8 APG, σε 6 αγώνες κόντρα στο Phoenix, αλλά σούταρε μόνο με 39.2 FG% και 33.3 3P%. Μολαταύτα η κακή του απόδοση επισκιάστηκε από την πολύ καλή απόδοση των υπόλοιπων συμπαικτών του. Όταν τον Φλεβάρη οι Pels απέκτησαν τον CJ McCollum, απέκτησαν έναν από τους πιο συνεπείς σκόρερ στο ΝΒΑ. Ο CJ μπορεί να σκοράρει σχεδόν από οπουδήποτε στο παρκέ. Έχει elite εκτέλεση από μέση και μακρινή απόσταση σουτάροντας με 39 3Ρ% στην καριέρα του. Είναι επίσης ένας παίκτης που μπορεί να πετύχει τα δύσκολα σουτ που θα κάνουν την διαφορά σε ένα κλειστό παιχνίδι και μάλιστα φαίνεται να ευδοκιμεί όταν η άμυνα είναι ακριβώς μπροστά του.

Highest 3P% with “very tight” coverage (0-2ft) among qualifying players:

1. McCollum: 67%
2. Terrance Ross: 62.5%
3. Herro: 60%
4. Quickley: 47.1%
5. Hield: 46.9%
6. Steph Curry: 46.7%
7. Spida: 44.4%
8. Poole: 42.9%
9. Klay: 40%
10. Bertans: 40%

“I’m better when you guard me” pic.twitter.com/pZfc3861h3

— NBA University (@NBA_University) September 12, 2022

Ο 31χρονος guard φέτος θα γίνει αποδέκτης περισσότερων εύκολων σουτ. Με την ταυτόχρονη παρουσία του στο παρκέ μαζί με τους Zion και Ingram θα έχει περισσότερο χώρο για να λειτουργήσει. Τα τελευταία χρόνια ο CJ βλέπει καλύτερα γήπεδο και είναι μια πολύ καλή πηγή δημιουργίας δίπλα σε ένα ακόμα playmaker. Σε αρκετά ματς πέρυσι ήταν ο main facilitator, κάτι που θα συνεχιστεί και φέτος καθώς θα επωμιστεί το playmaking μαζί με τον Ingram. Το καλοκαίρι υπέγραψε για άλλα δύο χρόνια και $64 εκατ. Η επέκταση αυτή θα τον κρατήσει στη Νέα Ορλεάνη μέχρι το καλοκαίρι του 2026. Ο McCollum θα είναι 34, σχεδόν 35 ετών όταν λήξει το νέο του συμβόλαιο. O CJ έχει τεράστια εμπειρία από Playoffs και μεγάλα ματς. Οι Pelicans έχουν έναν από τους καλύτερους tough shot makers στο NBA, έναν τύπο που μπορεί να συνδεθεί με το καλάθι όσο λίγοι, κάτι που θα κάνει την επίθεσή τους πιο πολυδιάστατη.

Ο Jonas Valanciunas ήταν ένας από τους 10 καλύτερους σέντερ στο ΝΒΑ την περασμένη σεζόν με σχεδόν κάθε μέτρο. Ο Λιθουανός  βετεράνος σέντερ με 10 χρόνια παρουσίας στο ΝΒΑ σημείωσε πέρσι 17,8 πόντους ανά αγώνα, παρόλο που είχε ένα από τα χαμηλότερα points-in-the-paint rates της καριέρας του. Σε αυτό συντέλεσε και το γεγονός ότι έχει επεκτείνει το παιχνίδι του στο 3π. – ήταν πρώτος στο ΝΒΑ σε 3Ρ% για περίπου 24 παιχνίδια – δείχνοντας ότι μπορεί να παίξει και τον ρόλο ενός stretch-5 ανοίγοντας το γήπεδο. Ο Valanciunas ως αρχικός σέντερ μπορεί να προσφέρει ένα σχεδόν κορυφαίο επίπεδο σταθερότητας, ανεξάρτητα από το ποιος άλλος βρίσκεται στο γήπεδο. Η συμμετοχή του Zion στο rotation θα κάνει τη δουλειά του Λιθουανού πιο εύκολη και ίσως τον δούμε να εκτελεί περισσότερα 3π. όταν παίζει δίπλα του.

Για τις δύο σεζόν που ο Willy Hernangomez αγωνίστηκε στους New Orleans Pelicans, ήταν ένας από τους πιο αξιόπιστους αναπληρωματικούς σέντερ της Λίγκας. Είναι ένας εξαιρετικός συμπαίκτης, παίζει πάντα σκληρά και είναι πάντα έτοιμος όταν τον καλέσουν ενώ η θετική ενέργεια που φέρνει στα αποδυτήρια είναι κάτι που έχουν τονίσει αρκετοί μεταξύ των οποίων και ο David Griffin, “Αρνηθήκαμε να τον ανταλλάξουμε εξαιτίας αυτού που δίνει στην ομάδα (από άποψη χημείας και αποδυτηρίων)”. Είχε μια σπουδαία πορεία με την Εθνική Ισπανίας στο Ευρωμπάσκετ που μετουσιώθηκε στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου ενώ ο ίδιος του κέρδισε το βραβείο του MVP της διοργάνωσης. Οι εμπειρίες και τα μαθήματα πρωταθλητισμού που αποκόμισε από την Εθνική ομάδα είναι κάτι που μπορεί να φέρει πίσω στους Pelicans, οι οποίοι έχουν ως επί το πλείστον ένα νεαρό ρόστερ που δεν έχει τέτοιου είδους εμπειρία σε μεγάλα παιχνίδια εκτός από την περσινή πορεία στα Playoffs.

Ο Jaxson Hayes στην τρίτη επαγγελματική σεζόν της καριέρας του αποτέλεσε X -Factor στο δεύτερο μισό της περσινής σεζόν. Η κίνηση του coach Green να τον βάλει δίπλα στον Valanciunas στην αρχική πεντάδα απέδωσε επιθετικά και αμυντικά στην regular season. Με την επιστροφή του Zion όμως η κατάσταση αλλάζει. Μια από τις εσωτερικές «μάχες» που θα δοθούν φέτος θα είναι μεταξύ των Hernangomez και Hayes. Ο Hayes είναι ένας πιο versatile παίκτης συνολικά από τον Ισπανό αλλά υστερεί σε εμπειρίες και μπασκετικό IQ. Είναι σαφώς ένα ταλέντο με υψηλότερο ταβάνι από τον Ισπανό και είναι ακόμα 22 ετών αλλά ο Willy είναι μια σταθερά. Ο Ισπανός δεν έχει ιδιαίτερα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του ενώ δεν τον πειράζει να έρχεται από τον πάγκο και κάνει ό,τι του ζητήσει η ομάδα. Είναι καλύτερος ριμπάουντερ και πιο «εγκεφαλικός» παίκτης από τον Hayes. Εντούτοις ο Hayes έχει περισσότερες προοπτικές επιθετικά και είναι ένας freak athlete που μπορεί να προσφέρει highlight φάσεις σε άμυνα και επίθεση. Επιπλέον έχει δυνατότητες ως stretch big, κάτι που χρειάζονται οι Pelicans. Ο Willy είναι σταθερός, αλλά είναι αυτό που είναι, ενώ ο Hayes έχει ακόμα περιθώρια βελτίωσης. Προσωπική εκτίμηση ότι στα μέσα της σεζόν, καθώς λήγει και το rookie συμβόλαιο του Hayes το καλοκαίρι του 2023, ίσως ένας από τους δύο παραχωρηθεί μέσω ανταλλαγής.

Ο παίκτης όμως που θα πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής, ειδικά στα Playoffs εις βάρος των άλλων δύο είναι ο Larry Nance Jr. Ο Nance είναι ένας παίκτης που προσωπικά λατρεύω γιατί βρίσκεται στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή και κάνει τα μικρά πραγματάκια σε έναν αγώνα που δεν αποτυπώνονται στην στατιστική. Επιθετικά μπορεί να κάνει λίγο απ’ολα, να τελειώσει φάσεις μέσα στο ζωγραφιστό κυρίως ως receiver στο PnR, να σουτάρει από το 3π., να πασάρει καλά από το short roll ενώ είναι αρκετά ικανός και έξυπνος αμυντικός. Βρίσκεται σε μια πολύ καλή ηλικία (29) αλλά δυστυχώς ταλαιπωρείται από τραυματισμούς.

Ο Trey Murphy III ήταν η επιλογή των Pelicans στον πρώτο γύρο του περσινού ντραφτ (μάλιστα προχώρησαν σε ανταλλαγή για να τον αποκτήσουν) αλλά επισκιάστηκε από τους άλλους δυο rookies, Herb Jones και Jose Alvarado για μεγάλο μέρος της σεζόν. Τα λεπτά συμμετοχής και η παραγωγή του Murphy ήταν ασυνεχείς. Ενώ αγωνίστηκε και στα 20 πρώτα παιχνίδια της regular season πήρε χρόνο συμμετοχής μόνο σε 22 από τις επόμενες 40 αναμετρήσεις της ομάδας χτυπώντας στο λεγόμενο “rookie wall”. Παρόλα αυτά δεν πτοήθηκε και στο δεύτερο μισό της σεζόν κέρδισε μια σταθερή θέση στο rotation του coach Green. Ο Trey Murphy είναι ένα αρχέτυπο 3&D παίκτη. Έχει ύψος 2,06 μ. και άνοιγμα χεριών 2,13 μ. Πέτυχε το 38,9% των τρίποντων που εκτέλεσε την περασμένη σεζόν, τέταρτη καλύτερη επίδοση μεταξύ των rookies. Ο αριθμός αυτός εκτοξεύτηκε στο 46,1% μετά το All-Star break, καθώς ο Murphy άρχισε να παίζει με μεγαλύτερη συχνότητα. Είναι ένας αρκετά καλός αμυντικός αλλά έδειξε να δυσκολεύεται κυρίως απέναντι σε πιο δυνατά wings όταν τον πηγαίνανε στην επαφή. Στην offseason δούλεψε το σώμα του καθώς δήλωσε ότι πρόσθεσε 5 μυϊκά κιλά ώστε να είναι καλύτερα προετοιμασμένος για τους αντιπάλους που θα προσπαθήσουν να του κάνουν μπούλινγκ.

O δεύτερος forward που επέλεξαν οι Pelicans στο περσινό ντραφτ και αποτέλεσε μια από τις εκπλήξεις της χρονιάς είναι ο Herb Jones που ήδη αποτελεί έναν από τους καλύτερους wing defenders της Λίγκας. Μακρύς (2,01 μ. ύψος και 2,13 μ. wingspan), σχετικά δυνατός και γρήγορος, με πολύ καλά αντανακλαστικά, μπορεί και διαβάζει εκπληκτικά το παιχνίδι του αντιπάλου. Ο τρόπος που αμύνεται και χρησιμοποιεί τα χέρια του δεν γίνεται να μην σου θυμίσουν τον Kawhi Leonard. Την σεζόν που μας πέρασε δεν υπήρξε superstar που να μην δυσκολεύτηκε να τον αντιμετωπίσει στο 1 on 1.

Επιθετικά δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα στο παρκέ αλλά δεν χρειάζεται κιόλας σε αυτή την ομάδα. Αυτό που θα πρέπει να βελτιώσει είναι η εκτέλεσή του από την γραμμή του τριπόντου. Αν ανεβάσει αυτό το 33 3Ρ% που σούταρε την rookie χρονιά του στο 37-38% θα γίνει ο πιο ποθητός 3&D παίκτης της Λίγκας. Ο Herb Jones ήταν αναμφίβολα το steal του περσινού ντραφτ.

Ο Naji Marshall είναι ένας ακόμα defensive-minded παίκτης. Ο 24χρονος undrafted forward, αποτελεί άλλη μια αμυντικά versatile επιλογή για τον coach Green. Την περσινή σεζόν υπήρξε spark plug στην άμυνα ερχόμενος από τον πάγκο. Έπαιξε καλά στο τέλος της κανονικής περιόδου και πήρε λεπτά συμμετοχής στα Playoffs, όταν οι Pels χρειάζονταν περισσότερη άμυνα. Στην επίθεση του αρέσει να τρέχει στο ανοιχτό γήπεδο και έχει δείξει μια έφεση να σκοράρει στο transition.

Ο Devonte’ Graham έπειτα από μια μέτρια τριετία στους Hornets έφτασε πέρσι στην Νέα Ορλεάνη και πήρε φανέλα βασικού στα περισσότερα ματς καθώς οι Pelicans χρειάζονταν απεγνωσμένα σουτ. Ο απόφοιτος του Kansas είναι ένας αθλητικός combo guard που όμως έχει ένα low efficiency παιχνίδι. Η απόδοσή του έχει σκαμπανεβάσματα. Είναι volume shooter αλλά έχει ένα μέτριο 35 3Ρ% στην μέχρι τώρα καριέρα του. Είναι παίκτης που μπορεί να βάλει κάποια δύσκολα σουτ απλά δεν μπορεί να το κάνει με συνέπεια. Φέτος θα έχει λιγότερες ευθύνες και θα κλιθεί να αποτελέσει spark plug στην επίθεση ερχόμενος από τον πάγκο. Απέναντι στις 2nd unit o Graham θα πρέπει να γράψει πιο efficient νούμερα.

Ο Κira Lewis Jr είχε μια δύσκολη μέχρι στιγμής πορεία στο ΝΒΑ. Μόλις 19 ετών την rookie σεζόν του (2020-21), έδειξε να δυσκολεύεται να προσαρμοστεί σε ορισμένες απαιτήσεις όντας ένα undersized guard. Σαν να μην έφτανε αυτό, πέρυσι στάθηκε άτυχος καθώς τραυματίστηκε στο γόνατο (μηνίσκος και χιαστός) μετά από 24 παιχνίδια και έχασε όλη την υπόλοιπη σεζόν. Η αποθεραπεία του πήγε καλά και προπονείται ατομικά αλλά δεν έχει υπάρξει κάποια ενημέρωση για το πότε θα επιστρέψει σε πλήρη δράση. Είναι ένας παίκτης που έδειξε πολύ καλά στοιχεία στο κολέγιο και περιμένω από τους Pelicans να του δώσουν πίστωση χρόνου.

Για τον rookie Dyson Daniels είχαμε αναφερθεί αναλυτικά πριν το ντραφτ. Στη Νέα Ορλεάνη θα έχει την ευκαιρία να δουλέψει με τον Fred Vinson (aka The Shot Doctor), έναν εξαιρετικό shooting coach που βοήθησε πολύ στην βελτίωση των Ingram, Ball ώστε να γίνουν efficient volume shooters.

Δεν ξέρω κατά πόσο θα του δοθεί από φέτος χρόνος συμμετοχής πέρα από garbage time. Σε αυτό σίγουρα θα παίξουν ρόλο οι τραυματισμοί και η πορεία της ομάδας.

 

Ερχόμενος στο ΝΒΑ ως ένας undrafted guard από το Georgia Tech, ο Jose Alvarado χρειάστηκε να παλέψει για να βρει χρόνο συμμετοχής στο πρωτάθλημα. Το μαχητικό του παιχνίδι και η αποφασιστικότητά του κέρδισαν τον σεβασμό παικτών, οπαδών και ΜΜΕ κατά τη διάρκεια της rookie σεζόν του.

Ο Alvarado είναι ο ορισμός του pest defender. Κολλάει πάνω στα αντίπαλα guard και δεν τα αφήνει να πάρουν ανάσα. Κέρδισε το παρατσούκλι “Grand Theft Alvarado” αφού είχε μέσο όρο 1,3 κλεψίματα ανά παιχνίδι σε μόλις 15 λεπτά μ.ο., συμπεριλαμβανομένης της χαρακτηριστικής του κίνησης να «κρύβεται» από τον αντίπαλο πριν την επαναφορά μετά από καλάθι και να κλέβει την μπάλα από πίσω

Every Jose Alvarado steal this season. pic.twitter.com/yxYhUiddUr

— Jake Hardee (@pelicansbyjake) February 4, 2022

Στα Playoffs έκανε τον Chris Paul να βλέπει εφιάλτες με την ασφυκτική του άμυνα πάνω στη μπάλα και το αμείλικτο μοτέρ του. Ο Alvarado όμως δεν είναι απλώς ένας καλός αμυντικός παίκτης.

Who were the NBA's better passing rookies?

⬆️ Create easy shots for teammates
⬇️ Create lower quality potential assists
➡️ Create shots for teammates at a high rate
⬅️ Rarely create for teammates

What stands out?https://t.co/Xnn6TCH5qD pic.twitter.com/BoJdGmAONE

— BBall Index (@The_BBall_Index) August 16, 2022

Ήταν ένας από του καλύτερους rookie στο μοίρασμα της μπάλας. O Πουερτορικανός δημιούργησε σουτ για τους συμπαίκτες του με το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό από οποιονδήποτε άλλο rookie την περασμένη σεζόν, λειτουργώντας ως facilitator. Καθώς το σουτ του από το τρίποντο συνεχίζει να βελτιώνεται, το ίδιο θα συμβεί και με τα playmaking skills που έχει επιδείξει, καθώς οι αμυντικοί θα πρέπει να τον κλείνουν καλύτερα στην περιφέρεια, κάτι που θα οδηγήσει σε περισσότερες drive and kick ασίστ. Παίκτες με το διαμέτρημα του Πουερτορικανού δύσκολα μακροημερεύουν στο ΝΒΑ. Ο Alvarado όμως έχει κάνει ένα δυνατό ξεκίνημα για να καθιερωθεί και μάλλον ήρθε για να μείνει.

Ένα από τα δυνατά ατού της ομάδας του Green είναι ο έλεγχος των ριμπάουντ. Οι περσινοί Pelicans ήταν από τις καλύτερες ομάδες της Λίγκας σε REB% με 51,8 (3η) και με την επιστροφή του Zion, ενός ακόμα κορυφαίου ριμπάουντερ, θα βελτιωθούν ακόμα περισσότερο.

Το πρόβλημα στην επίθεση της Νέας Ορλεάνης τα τελευταία χρόνια εντοπίζεται στην περιφερειακή εκτέλεση. Την περσινή σεζόν ήταν μία από τις χειρότερες ομάδες στο ΝΒΑ, καθώς ήταν 27οι στο πρωτάθλημα σε 3P% (33.2%) και 28οι σε εύστοχα τρίποντα ανά αγώνα (10.6). Η επίθεση θα είναι πιο εκρηκτική πλέον με την επιστροφή του Zion, αλλά η διοίκηση δεν έχει κάνει ουσιαστικές κινήσεις για να αντιμετωπίσουν την έλλειψη spacing, (ίσως έπρεπε να κινηθούν για τον Bogdanovic). Υπήρχαν πραγματικά μόνο δύο «καθαροί» σουτέρ 3π. στους Pelicans την περασμένη σεζόν, ο CJ McCollum (39% σε 7 προσπάθειες μ.ο.) και ο Trey Murphy III (38% σε 3 προσπάθειες μ.ο.) ενώ τρίτος πιο εύστοχος ήταν ο Jonas Valanciunas (36% σε 2 προσπάθειες μ.ο.). Η ομάδα ξέρει τι θα πάρει από τον McCollum, ο οποίος είναι από τους πιο σταθερούς σουτέρ στο πρωτάθλημα, αλλά όλοι οι υπόλοιποι είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό όσον αφορά την περιφερειακή εκτέλεση.

The Management

Όλος ο οργανισμός των Pelicans είχε μια σεζόν με σκαμπανεβάσματα, συμπεριλαμβανομένου του αντιπροέδρου των μπασκετικών επιχειρήσεων David Griffin και του γενικού διευθυντή, Trajan Langdon. Με αυτό το διοικητικό δίδυμο oι Pelicans εκτέλεσαν μια εκπληκτική μεταμόρφωση μέσα σε 365 ημέρες. Πως όμως φτάσαμε σε αυτή την μεταμόρφωση;

Όλα άρχισαν όταν τον Ιούλιο του 2021 έστειλαν τους Steven Adams και Eric Bledsoe – δύο παίκτες που δεν ήταν καλό φιτ με το υπόλοιπο ρόστερ – μαζί με το νο. 10 του ντραφτ (2021), καθώς και ένα προστατευμένο 1^st round draft pick (2022) από τους Lakers, στους Memphis Grizzlies για τον Jonas Valanciunas και το νο. 17 του ντραφτ (που έγινε ο Trey Murphy III).

Έπειτα τον Αύγουστο, σε μια συμφωνία sign-and-trade, έστειλαν τον Lonzo Ball στους Chicago Bulls και πήραν ως αντάλλαγμα τους Garrett Temple, Tomas Satoransky και ένα 2^nd round draft pick. Αν και δεν μου άρεσε αυτή η ανταλλαγή, καθώς ο Lonzo είχε δείξει πολύ καλά σημάδια βελτίωσης, βλέποντας αυτή την κίνηση τώρα που ο Lonzo ταλαιπωρείται από τραυματισμούς, οι Pels βγήκανε κερδισμένοι. Σε μια ξεχωριστή κίνηση την ίδια μέρα, η Νέα Ορλεάνη αποκτά τον Devonte’ Graham (sign-and-trade) από τους Charlotte Hornets για ένα lottery protected 1^st round pick. Η σκέψη πίσω από αυτή την κίνηση ήταν να επιτραπεί στον Williamson να παίξει περισσότερα λεπτά ως “Point Zion”, ενώ ο Graham θα μπορούσε να λειτουργήσει τόσο ως point guard όσο και ως απειλή μακριά από την μπάλα.

Ενδιάμεσα, στο ντραφτ του Ιουλίου έκαναν δύο πολύ καλές επιλογές με τους Trey Murphy III και Herbert Jones ενώ αποφάσισαν να δώσουν εγγυημένο συμβόλαιο στον undrafted Jose Alvarado που αποτέλεσε «λαχείο».

Τον Φεβρουάριο του 2022 οι Pelicans κάνουν την καλύτερη mid-season ανταλλαγή και φέρνουν στην Νέα Ορλεάνη τον βετεράνο guard των Portland Trailblazers, CJ McCollum. Η Νέα Ορλεάνη στέλνει τον Josh Hurt, τον Satoransky και draft picks στο Portland.

Στο φετινό ντραφτ έκαναν άλλες δύο καλές επιλογές με τους Dyson Daniels και E.J. Liddell. Ο E.J. Liddell ήταν ο ηγέτης του Ohio State τα τελευταία 2 χρόνια και έμοιαζε με steal στο νο. 41, όμως υπέστη ρήξη χιαστού στο Summer League και θα χάσει όλη την φετινή σεζόν.

O καρέκλα του David Griffin είχε αρχίσει να τρίζει πριν καν ξεκινήσει η σεζόν 2021-22 καθώς οι οπαδοί είχαν κουραστεί από την έλλειψη ενημέρωσης σχετικά με τον τραυματισμό του Zion, την κατεύθυνση της ομάδας καθώς και από την προφανή δυσλειτουργία του οργανισμού στο σύνολό του. Δεν βοήθησε το γεγονός ότι η ομάδα ξεκίνησε άσχημα την regular season πίσω από έναν πρωτοεμφανιζόμενο προπονητή, γεγονός που ενίσχυσε ακόμα περισσότερο τις εικασίες ότι ο 49χρονος τεχνικός βρίσκεται κοντά στην έξοδο. Παρόλα αυτά ο Griffin κατάφερε να μετατρέψει τους Pelicans από μια ομάδα που έμοιαζε με ακυβέρνητο χάος – και με δικιά του ευθύνη – σε μια πολλά υποσχόμενη ομάδα. Ο David Griffin αξίζει εύσημα γι’ αυτό και φέτος θα μπορούσε να κερδίσει το βραβείο του Εκτελεστικού της Χρονιάς αν οι Pelicans τερματίσουν στο τοπ 3.

Ο Tom Benson ήταν ένας μεγιστάνας της αυτοκινητοβιομηχανίας, του τραπεζικού τομέα, και ιδιοκτήτης των Saints, της ομάδας football της Νέας Ορλεάνης. Ο Benson αγόρασε τo 2012 τους τότε Hornets και «πολέμησε» να κρατήσει την ομάδα στην πολιτεία της Λουιζιάνας. Τον Μάρτιο του 2018 απεβίωσε και η χήρα του, Gayle Benson ως βασική κληρονόμος του είναι πλέον μία από τις πλουσιότερες γυναίκες στον κόσμο (με εκτιμώμενη καθαρή αξία $3,1 δισ.) και πλέον ιδιοκτήτης των δυο ομάδων της πόλης.

Η Benson συνεχίζει την προσπάθεια του άντρα της να κρατήσει την ομάδα σε μια πόλη που βουλιάζει στην κυριολεξία. Παρά το γεγονός ότι η Νέα Ορλεάνη διαθέτει ίσως την καλύτερη φυσική εμπορική τοποθεσία της χώρας, η οικονομία της πόλης παραμένει στάσιμη εδώ και τουλάχιστον είκοσι χρόνια. Ο πληθυσμός έχει μειωθεί – η ανεργία είναι από τις υψηλότερες στον Νότο – και οι κάτοικοι της Νέας Ορλεάνης παραμένουν μεταξύ των φτωχότερων της χώρας. Το έδαφος υποχωρεί καθώς ο ποταμός Μισισιπή ξεραίνεται και ολόκληρες κοινότητες βουλιάζουν. Επίσης η Λουιζιάνα είναι football state. Οι Saints υπάρχουν για πάνω από 50 χρόνια ενώ η ομάδα μπάσκετ ιδρύθηκε μόλις το 2002. Το Smoothie King Center σπάνια γεμίζει. Ο κόσμος δεν δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για το μπάσκετ αλλά δεν θέλει και να φύγει η ομάδα από την πόλη.

Η Benson έδωσε λευκή επιταγή στον David Griffin για να δημιουργήσει όχι απλά μια μπασκετική ομάδα αλλά την κουλτούρα ενός ολόκληρου οργανισμού, δουλειά που ίσως πέφτει πολύ για το πόστο του. Μετά από τρία χρόνια, η Benson βλέπει την επένδυση να αποδίδει. Υπήρχαν κάποια πρώιμα εμπόδια, αλλά η φήμη του franchise έχει αναβαθμιστεί. Επιπλέον, κοιτάζοντας μέσα από την κοινότητα είναι δύσκολο να μην δεις ότι η επένδυση της Benson αποδίδει εντός και εκτός γηπέδου. Από τα ανακαινισμένα γήπεδα σε όλη την πόλη μέχρι τις συγκεντρώσεις των Pels12 (κάτι σαν σύνδεσμος), οι επενδύσεις της Benson έχουν βοηθήσει στην ανάπτυξη δραστηριοτήτων που αφορούν το μπάσκετ.

Ο Willie Green ήταν ανένδοτος στο ότι «πρέπει να παλέψεις» για να κερδίσεις τον σεβασμό πριν κερδίσεις σε αυτό το πρωτάθλημα. Από το front office μέχρι το coaching staff και τους παίκτες, αυτή η ομάδα ξέρει ότι η ιδιοκτησία παλεύει και πληρώνει για να τους βοηθήσει να κάνουν τη δουλειά τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

 

Υ.Γ. Τον Απρίλη, που θα έχει ξεκαθαρίσει κάπως το τοπίο θα δούμε ίσως το πιο αδιάφορο μπάσκετ που έχει υπάρξει. Ακόμα και ομάδες που μπορεί να βρίσκονται κοντά στα Playoffs θα αναθεωρήσουν και θα «απασφαλίσουν» θέλοντας να αυξήσουν όσο μπορούν τις πιθανότητές τους να έχουν την νο. 1 επιλογή στο ντραφτ

Αναφορές – Περισσότερα:

https://www.si.com/nba/pelicans/nba/new-orleans-pelicans-gayle-benson-billion-dollar-arena-salary-cap

https://www.si.com/nba/2022/10/11/zion-williamson-pelicans-return-daily-cover

https://www.espn.com/nba/story/_/id/34203393/new-orleans-pelicans-zion-williamson-signing-extension-want-prove-winner

https://www.sportingnews.com/us/nba/news/dyson-daniels-pelicans-coach-fred-vinson-nba-draft-2022/qtquk883wwjkgkqukqp9kpnx

https://www.nba.com/pelicans

https://www.nola.com/sports/pelicans/article_30a55200-2eb1-11ec-8804-9f17463631d7.html

https://www.teamrankings.com/nba/

https://www.theguardian.com/us-news/2022/oct/12/new-orleans-sinking-losing-ground-entergy

 

JC: Ευχαριστούμε τον Mitsos για το άρθρο του. Ελπίζω να το απολαύσατε.

 

Υ.Γ: Παρακολουθώ τον Jalen Brunson από μικρή ηλικία (U19 Κρήτη, Freshman year στο Villanova). Οι πιο παλιοί εδώ μέσα ίσως γνωρίζεται την εκτίμηση μου για την ωριμότητα και το leadership του νεαρού που κουβάλησε τότε μια TEAM USA με παίχτες όπως ο Tatum και ο Giles. Έχω την αίσθηση (άσχετα με το πως θα εξελιχθεί όλο αυτό) ότι ο Brunson είναι η πιο “Knicks κίνηση” (με την καλή έννοια) που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Ένας παίχτης συμβατός με το “κρυμμένο κάτω από τη σκόνη” DNA του οργανισμού, o οποίος διαθέτει κάτι από την αύρα των παιχτών των παλαιότερων χρόνων. Δεν είναι ο καλύτερος εκεί έξω. Αλλά είναι Knickerbocker.

 

Υ.Γ1: Σούπερ εμφάνιση από τον Daulton Hommes απέναντι στη Ρεάλ, μεγάλη νίκη για τους Βάσκους. Ο Αμερικανός φόργουορντ έσταζε “δηλητήριο” στην επανάληψη, σκοράροντας κρίσιμους πόντους έχοντας αποβάλλει κάθε ψήγμα φόβου από το παιχνίδι του, πάντα σε συνάρτηση με το μέγεθος του αντιπάλου και την κρισιμότητα της κατάστασης. Ο Hommes έχει “καρπό”, αθλητικότητα, καλύπτει δύο θέσεις και είναι ανταγωνιστικός. Θέλει αρκετή δουλειά στα αμυντικά fundamentals (είναι ακατέργαστος ακόμα). Υπάρχει εδώ η βάση για να δούμε έναν από τα επόμενα καλά Stretch-4s στο υψηλό επίπεδο.