Κρυμμένος “άσσος”

Οι πράσινοι ψάχνουν το τελευταίο κομμάτι του παζλ ελπίζοντας ότι ο PF που θα έρθει στο ΟΑΚΑ θα αποτελέσει το κρυφό χαρτί που θα αναβαθμίσει τις δυνατότητες και τη δυναμική του ρόστερ τους. Το Hoopfellas εστιάζει σε μερικές ενδιαφέρουσες περιπτώσεις…

Ο Παναθηναϊκός ψάχνει αυτό το τελευταίο κομμάτι του παζλ για να συμπληρώσει τη γραμμή των forwards, αναβαθμίζοντας παράλληλα τη δυναμική του ρόστερ του με έναν ποιοτικό παίχτη. Οι πράσινοι έφτασαν πολύ κοντά σε μια επιτυχία έχοντας συμφωνήσει με τον Eric Paschall όμως η δημοσιοποίηση της είδησης και το πανηγυράκι που στήθηκε (ό,τι έγινε και πέρυσι με την περίπτωση Hervey ) έφεραν πρόωρα στα χέρια του παίχτη την πρόταση που ήθελε από το ΝΒΑ.

Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός κοιτάζει τις εναλλακτικές του στην αγορά. Αρκετά από τα ονόματα που διαβάζετε στα social έχουν προταθεί και εξετάζονται. Για να διαλευκάνουμε λίγο το τοπίο σχετικά με το τι ακριβώς ψάχνει το «τριφύλλι», οφείλουμε να σημειώσουμε ότι στο ΟΑΚΑ στοχεύουν σε έναν παίχτη που να καλύπτει κυρίως τη θέση «4». Αυτός δυνητικά μπορεί να είναι PF/SF (καλύπτοντας το όποιο ποιοτικό κενό στη θέση «3» με τη δυνατότητα μετακίνησης  του και εκεί) ή ένας PF/C, η παρουσία του οποίου θα τροφοδοτήσει Big Lineups, ελαφρύτερα σχήματα με τον Γκριγκόνις ως SF και την ύπαρξη χώρου για τους νεαρούς Έλληνες forwards της ομάδας ώστε να καλυφθεί το κενό στο «3».

Το πρόβλημα ουσιαστικά προέκυψε μετά την απόκτηση του «μονοθεσίτη» Ντέρικ Ουίλιαμς στη θέση «4». Μια ομάδα που ήξερε ότι θα χάσει έναν τόσο βασικό παίχτη με ελληνικό διαβατήριο (Παπαπέτρου) στη γραμμή αυτή και  δεν έχει κάποιον F/C στη θέση «5»  (με το 6+6 σε ισχύ) δεν μπορεί να επενδύει σε  «μονοθεσίτες». Ιδανικά οι πράσινοι χρειάζονταν έναν PF/SF στο στυλ του Νάιτζελ Χέιζ εκεί, όχι γιατί ο πρώην παίχτης του Ουισκόνσιν είναι τόσο καλύτερος από τον proven (και πιο ταλαντούχο επιθετικά) Ουίλιαμς αλλά γιατί το ρόστερ θα ήταν σαφώς πιο λειτουργικό και πιο βαθύ με αυτόν. Ο Ουίλιαμς υπήρξε combo forward στην Αμερική όμως σήμερα στην Ευρώπη είναι «4» με συγκεκριμένα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Πλέον ο κόουτς Ράντονιτς πιθανόν θα αναγκαστεί να τον χρησιμοποιήσει και σε μια δεύτερη θέση (θα εξαρτηθεί από το ποιος θα είναι ο τελευταίος ξένος της ομάδας) με αβέβαια αποτελέσματα.

Πάμε να δούμε μαζί μερικές περιπτώσεις αθλητών που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον Παναθηναϊκό την επόμενη σεζόν πάντα με βάση τα «θέλω» της ομάδας και την κατάσταση στην αγορά. Φυσικά δεν είναι οι μόνοι που μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες της ομάδας αλλά είναι αθλητές των οποίων η προσθήκη έχει σίγουρα νόημα.

Justin Jackson (2.03-F-1995)

Με βάση τη δομή του ρόστερ του Παναθηναϊκού και τα «θέλω» των πρασίνων στην παρούσα φάση, η περίπτωση του  Justin Jackson μοιάζει ως μια από τις πιο ελκυστικές εκεί έξω.

Πρόκειται για τον πρώην σταρ του UNC ο οποίος υπήρξε εκ των ηγετών της ομάδας στον δρόμο για τον τίτλο του 2017. Ο Jackson έκανε ένα σπουδαίο τουρνουά τότε, παράγοντας καθοριστικά plays και στις δύο πλευρές του παρκέ για τους Tar Heels. H πολύ καλή σεζόν και το εξαιρετικό εκείνο τουρνουά τον έστειλαν στο Νο15 του ντραφτ (επιλογή του Πόρτλαντ, έγινε άμεσα ανταλλαγή στους Κινγκς). Μιλάμε για ένα παιδί σε πολύ καλή ηλικία (27 ετών) ο οποίος ήταν starter στο Σακραμέντο 4 χρόνια πριν.

Το παιχνίδι του Jackson έχει τη βάση ώστε να μεταφραστεί άρτια στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού. Διαθέτει το μέγεθος (2.03) και το μήκος (7αρι wingspan) που απαιτείται για να καλύψει και τις δύο θέσεις των φόργουορντ, χωρίς να αναγκάσει τον προπονητή του να κάνει παραχωρήσεις ή τακτικές προσαρμογές οι οποίες γεννούν lineups με limitations σε όρους ταχύτητας ή μεγέθους.

O Jackson μπορεί να λειτουργήσει ως Shooting wing στο επιθετικό κομμάτι από τη θέση «3» εμπλεκόμενος σε ποικιλία Off screen δράσεων. Πρόκειται για  versatile shooter.  Ικανός να κάνει τα σωστά reads, να σετάρει τον αμυντικό του δουλεύοντας αλλαγές κατευθύνσεων για να πάρει το μάξιμουμ σε όρους χώρου & χρόνου από τη διάταξη των screens και να εκτελέσει μέσα από flares, pindowns ή απλά από θέση. Μπορεί επίσης ως Stretch-4 να δώσει την πολυπόθητη απειλή (η οποία μεταφράζεται σε χώρους/λιγότερες ή λιγότερο επιθετικές βοήθειες) που θα χρειαστούν οι πράσινοι δουλεύοντας στο low post με τον Γκουντάιτις. Έχει γρήγορο release και αυτοματοποιημένη περιφερειακή εκτέλεση όντας αποτελεσματικός σε Catch & Shoot καταστάσεις (1.163 πόντους/κατοχή πέρυσι στην G League). Το μείον του είναι ότι απελευθερώνει χαμηλά, κάτι που του κόστισε σε όγκο unguarded shots στη μεγάλη λίγκα του μήκους και της αθλητικότητας.

Διαθέτει πολύ καλή αντίληψη και έχει μάθει το άθλημα σωστά. Είναι παίχτης ομάδας που του αρέσει να συνεργάζεται. Το court vision του είναι αρκετά καλό για παίχτης τέτοιας κάστας και η ικανότητα του στην πάσα άκρως ικανοποιητική (το AST/TO Ratio στην καριέρα του βρίσκεται στα όρια του 2).  Not a ball stopper. Συνεισφέρει στο να διατηρηθεί η ροή της επίθεσης γυρνώντας τη μπάλα, ντριμπλάρει με λόγο. Περνώντας προς τα μέσα, μπορεί να εκτελέσει midranges μετά από ντρίμπλα ή να ενεργοποιήσει τα γνωστά του floaters απέναντι σε ψηλούς με μήκος και αθλητικότητα. Αρκετά αποτελεσματικός cutter.

Είναι επίσης ικανός στο αμυντικό κομμάτι. Versatile defender, αμύνεται και στις δύο γραμμές, μπορεί να δώσει stops σε 3 ή 4 διαφορετικές θέσεις. Παρά το μήκος του δεν εμπλέκεται συχνά στις γραμμές πάσας και δεν είναι επιδραστικός στην άμυνα επάνω από το καλάθι. Είναι αμυντικός θέσης και αποδίδει καλύτερα επάνω στη μπάλα. Θα περίμενε κανείς πιο αποτελεσματικό performance μακριά από τη μπάλα από παίχτη τέτοιας αντίληψης όμως ο Jackson έχει μια εγγενή αδυναμία στο να στήσει τα πόδια του και το κορμί του μετά από off ball screens συνεχίζοντας την προσπάθεια να μείνει κοντά στον παίχτη.

Γιατί όμως ένα παιδί με τέτοιες δεξιότητες και τόσο καλό υπόβαθρο δεν κατάφερε να μονιμοποιηθεί στο ΝΒΑ; Είναι απλό. O Jackson είναι καλός αθλητής για την Ευρώπη αλλά average για το ΝΒΑ. Υπολείπεται σε εκρηκτικότητα αλλά κυρίως έχει αδύναμο κορμό, κατάσταση η οποία παράγει πολλά limitations στην αγωνιστική συμπεριφορά του και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ως Stretch-4 δεν μπορούσε να αμυνθεί  απέναντι σε πιο δυνατά κορμιά ενώ το αδύνατο frame και η φύση του παιχνιδιού του, τον οδηγούσαν σε μια απέχθεια στην επαφή. Εξ ου και το χαμηλό ποσοστό του περνώντας προς τα μέσα.

Παράλληλα δεν έχει σπουδαίο 1on1 παιχνίδι λόγω του average ball handling και της έλλειψης δυνατού πρώτου βήματος. Αυτό σε πρώτη φάση ίσως να μην φαίνεται σημαντικό στο ευρύ κοινό όταν μιλάμε για ένα παιδί που στο ΝΒΑ έμπαινε για να παίξει τον ρόλο του floor spacer όμως στην πραγματικότητα μετράει πολύ στην αξιολόγηση ενός υποστηρικτικού παίχτη όταν αυτός πρέπει να επιτεθεί στα close outs και να εκμεταλλευτεί τις βοήθειες που τραβούν οι σούπερ σολίστ αυτής της λίγκας επιτιθέμενος στα fast breaks μισού γηπέδου (καταστάσεις με παίχτη παραπάνω στην πλευρά). Αυτή θα είναι δυνητικά και η μεγάλη πρόκληση για τον Jackson σε μια ενδεχόμενη μετακίνηση του στην Ευρώπη.  Να προσαρμοστεί στον δυναμισμό και στο παιχνίδι επαφής της πιο physical λίγκας αυτού του πλανήτη. Εάν το καταφέρει θα μπορεί να είναι παραγωγικός και στις βραδιές που το σουτ του δεν θα είναι εκεί (είναι καλός σουτέρ με αξιοσημείωτες όμως διακυμάνσεις).

Συνολικά ο Jackson έχει πολλά από τα στοιχεία που ψάχνει το τριφύλλι αυτή τη στιγμή. Βασικότερο ίσως όλων το ότι θα κάνει το ρόστερ της ομάδας να μοιάζει βαθύτερο από ότι είναι, υποστηρίζοντας διαφορετικά σχήματα και τακτικές προσεγγίσεις. Έχει δείξει τι μπορεί να κάνει στο «ουδέτερο γήπεδο» της FIBA με την TEAM USA, ενώ έρχεται και από ένα πολύ καλό SL με τους Σέλτικς. Το παιδί είναι overqualified για την αναπτυξιακή όμως είναι αμφίβολο εάν μπορεί να βρει εγγυημένα χρήματα στο ΝΒΑ. Νομίζω ότι κάπου εδώ μπορεί να μπει στο παιχνίδι ο Παναθηναϊκός.

Louis King (2.03-F-1999)

O ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος φόργουορντ του Όρεγκον μπήκε στο ΝΒΑ μετά από  μόλις μια σεζόν στο Eugene όμως είδε τα πράγματα να μην εξελίσσονται όπως ακριβώς τα περίμενε. Kαι αυτό δεν συνιστά έκπληξη. Σήμερα φαίνεται πόσο θα τον είχε βοηθήσει η παραμονή στο πανεπιστήμιο, τουλάχιστον για ή δύο ακόμα έτη.

Ο King είναι ένα παιδί με πολλές δεξιότητες και στοιχεία που δυνητικά μπορούν να μεταφραστούν σωστά στη μεγάλη λίγκα. Έχει μέγεθος, μπορεί να σουτάρει από την περίμετρο (παρότι ακόμα δεν είναι ιδιαίτερα συνεπής) , έχει passing skills και τη δυνατότητα να αμυνθεί σε διαφορετικές θέσεις. Αυτά είναι χαρακτηριστικά που μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για έναν αθλητή ο οποίος θα γεμίσει τις ενδιάμεσες θέσεις στο σημερινό ΝΒΑ.

Το πρόβλημα στην περίπτωση του 23χρονου φόργουορντ είναι ότι δεν έχει σωστά κατασκευασμένο παιχνίδι για να κερδίσει τώρα μια μόνιμη θέση στη λίγκα. Πιο συγκεκριμένα, δεν έχει ακόμα καταφέρει να φέρει τα εργαλεία και τις δεξιότητες του στην ίδια σελίδα, οικοδομώντας αυτά τα ασφαλή παραγωγικά μονοπάτια που θα τον μετατρέψουν σε σταθερά. Για παράδειγμα, ο King δυσκολεύεται να είναι παραγωγικός σε έναν πιο δεύτερο ρόλο. Χρειάζεται μπάλες/κατοχές για να ρολάρει, κατάσταση που δεν μπορεί να του προσφέρει κάποια ομάδα τώρα. Επίσης, χρειάζεται περισσότερη «σοφία» σε όρους shot selection. Ενώ λοιπόν τα επιθετικά του προσόντα και τα ένστικτα σκόρερ είναι προφανή, φαίνεται να παίζει τυχαία σε πολλές περιπτώσεις. Οφείλει να μάθει να ενεργοποιεί την κατάλληλη κίνηση και εκτέλεση διαβάζοντας σωστά την άμυνα.

Το ταλέντο του είναι άφθονο. Πρόκειται για Three-Level. Έχει εκτέλεση μετά από ντρίμπλα και «μαλακά» χέρια τα οποία δίνουν αυτόν τον smooth χαρακτήρα στα τελειώματα του. Το αθλητικό του πακέτο είναι καλό και συνδυάζεται αρμονικά με το μήκος του (7αρι άνοιγμα χεριών). Μπορεί να δημιουργήσει για τους συμπαίχτες του (είναι καλός με τη μπάλα στα χέρια) αν και πρέπει να μάθει να το κάνει χωρίς λάθη (έχει μια ροπή εδώ και αυτό πληγώνει την αποτελεσματικότητα του στο ένας με έναν).

Ο King έχει αρκετά από τα στοιχεία που ψάχνουν οι πράσινοι όμως είναι ακόμα ακατέργαστος. Θα χρειαστεί χρόνο. Οφείλει να δυναμώσει το upper body του (κάτι απαραίτητο για αυτόν είτε στοχεύει στο ΝΒΑ είτε στη μετακίνηση του στην Ευρώπη) ώστε να μπορεί να εκμεταλλεύεται καλύτερα το μέγεθος του στα mismatches της πίσω γραμμής, όντας πιο αποτελεσματικός στο low post. Εκτιμώ ότι σε μια επικείμενη μετακόμιση του στο υψηλό επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ θα αντιμετώπιζε αρχικά ουκ ολίγα ζητήματα όμως σε βάθος χρόνου θα έδειχνε τι μπορεί να κάνει.

Bruno Caboclo (2.06-PF/C-1995)

Πάμε και στην άλλη πλευρά του φεγγαριού. Με τον Ντέρικ Ουίλιαμς και μερικούς νεαρούς ελπιδοφόρους παίχτες στις θέσεις των forwards αλλά και χωρίς τον special PF/SF  προσβάσιμο εκεί έξω, ο Παναθηναϊκός ίσως πρέπει να σκεφτεί λίγο Out of the Box, εξερευνώντας μια διαφορετική προοπτική για το ρόστερ του.

Αναφέρομαι στην ενίσχυση της ομάδας με έναν F/C ο οποίος θα προσφέρει:

-Ένα μεγάλο κορμί στη θέση «4» και παράλληλα θα σπρώξει τον κόουτς Ράντονιτς στη χρησιμοποίηση του Ουίλιαμς και στη θέση «3» στο πλαίσιο των Big Lineups, με όλα τα συν και τα πλην που μπορεί έχει αυτή η επιλογή.

-Την απαραίτητη ασφάλεια και κάλυψη στη θέση «5» καθώς ο Γκουντάιτις τα τελευταία χρόνια δείχνει μια ροπή στο να χάνει παιχνίδια για διαφορετικούς λόγους.

-Χώρο στους νεαρούς παίχτες για να αναπτυχθούν, τόνωση του εσωτερικού ανταγωνισμού με έπαθλο τα έξτρα λεπτά στη θέση «3».

Ο γνωστός σε όλους μας Bruno Caboclo μπορεί να αποτελέσει μια αρκετά ενδιαφέρουσα επιλογή για τον Παναθηναϊκό του σήμερα. Ο 27χρονος Βραζιλιάνος (θα τον θυμάστε από την εμφάνιση του στο Παγκόσμιο του 2019 απέναντι στην Εθνική μας και τον Γιάννη) μπήκε ως φόργουορντ (PF/SF) στο ΝΒΑ όμως άλλαξε έχει δυναμώσει το κορμί του βάζοντας μυϊκά κιλά τον τελευταίο χρόνο (αγωνίστηκε στη Σάο Πάολο μετά την καλή χρονιά του με τη Λιμόζ), μετακινούμενος πλέον προς τις θέσεις της ρακέτας (PF/C). Ο Caboclo συμφώνησε με τους Σέλτικς και θα παλέψει για μια θέση στο ρόστερ της επόμενης σεζόν όμως αυτή τη στιγμή λογίζεται ως outsider για να τα καταφέρει.

Με βάση τη διαθέσιμη δεξαμενή στην αγοράς, ο Caboclo είναι μια αρκετά καλή περίπτωση για το «τριφύλλι» , δίνοντας μια άλλη οπτική για την κάλυψη της τελευταίας θέσης ξένου στο ρόστερ.

Με αυτόν οι πράσινοι :

-Ανεβάζουν τις αμυντικές τους προδιαγραφές και δυνατότητες σαν σύνολο. Πρόκειται για ένα παιδί με μέγεθος, αθλητικότητα, agility, μήκος και δύναμη που μπορεί να αμυνθεί σχεδόν σε όλα τα σημεία του γηπέδου. Έχει τα κιλά για να κρατήσει τη θέση του στο low post και τα πόδια για να βγει στην περίμετρο φέρνοντας switchability.

-Κερδίζουν σε rebounding. Είναι ικανότατος ριμπάουντερ, στοιχείο πολύ σημαντικό. Ουκ ολίγα καλά σύνολα των πρασίνων είχαν ταλαιπωρηθεί τα τελευταία χρόνια στον συγκεκριμένο τομέα παρά την ύπαρξη ριμπάουντερ όπως ο Σίνγκλετον, ο Μήτογλου ή ο Παπαγιάννης πλέον.

-Αγοράζουν έναν catch & shoot ψηλό ο οποίος μπορεί να ανοίξει το γήπεδο από τις δύο θέσεις της frontcourt. Ο Caboclo θέλει δουλειά ακόμα για να γίνει πραγματικά efficient με τη μπάλα στο παρκέ (είναι κυρίως straight line driver) και συνολικά το ένας με έναν παιχνίδι του είναι ακατέργαστο. Συχνά υποπίπτει σε λάθη μπαίνοντας σε tunnel vision ενώ η αδυναμία του στο κομμάτι της πάσας λειτουργεί επίσης ανασταλτικά σε αυτήν την κατεύθυνση.

Μην ξεχνάτε όμως ότι πράσινοι έχουν στη θέση έναν proven 1on1 performer όπως ο Ουίλιαμς και ψάχνουν στοιχεία που του λείπουν για να συμπληρώσουν τη δεξαμενή δεξιοτήτων τους. Αυτά (catch & shoot, above the rim παρουσία, αμυντικό versatility, παραγωγική δυναμική σε συνεργασίες και όχι πάντα με τη μπάλα στα χέρια και isolations) υπάρχουν στο παιχνίδι του Βραζιλιάνου.

-Μπορούν να προσθέσουν έναν ταλαντούχο παίχτη (με εμπειρία σε Ευρώπη, ΝΒΑ, FIBA) ο οποίος δεν έχει πιάσει ακόμα το ταβάνι του, όντας σε αρκετά καλή ηλικία. Οι συστάσεις για τον χαρακτήρα του από ανθρώπους που δούλεψαν μαζί του είναι καλές (σιωπηλός, coachable, του αρέσει να ακούει και είναι ανοιχτός στο να μάθει).

Ο Caboclo θα διεκδικήσει μια θέση στο ρόστερ των Σέλτικς όμως πιθανόν να είναι προσβάσιμος σε λίγο καιρό. Κατά τη γνώμη μου για αυτόν τον Παναθηναϊκό, αυτών των δεδομένων και σε αυτόν τον ρόλο σε μια frontcourt με τρεις ψηλούς παιγμένους στο επίπεδο της Ευρωλίγκας, μπορεί να αποτελέσει μια έξυπνη προσθήκη.

Ο επόμενος Gist

Ο Hoopfellier Ζylan Cheatham (2.03-PF/C-1995) είναι “γνήσιο τέκνο” της σελίδας μας. Τον συστήσαμε στο ευρύ κοινό το καλοκαίρι του 2020 όταν και προσπαθούσε να ανοίξει την πόρτα του ΝΒΑ, έχοντας μερικές παρουσίες με τους Πέλικανς. Ο Cheatham του σήμερα είναι αρκετά καλύτερος παίχτης από αυτόν που παρουσίασε το Hoopfellas προ διετίας.

Φέτος έκανε σημαντικά βήματα προόδου στο κομμάτι της περιφερειακής εκτέλεσης αλλά κυρίως στον τρόπο που διαβάζει τις άμυνες και αντιλαμβάνεται το παιχνίδι βελτιώνοντας το decision-making του. Σούταρε περίπου τρία τρίποντα (2.86) ανά παιχνίδι στην αναπτυξιακή μετρώντας ποσοστό της τάξεως του 38.3% πίσω από τη γραμμή. Όχι, ο Cheatham δεν είναι “εκεί” που λέει το νούμερο του ως σουτέρ. Βελτιώθηκε αισθητά αλλά δεν έχει κατακτήσει ακόμα αυτήν τη δεξιότητα. Και σε μια επικείμενη μετάβαση του στην Ευρωλίγκα, πιθανόν δεν θα μπορέσει συνολικά να αποτελέσει σπουδαίο παράγοντα στο επιθετικό κομμάτι. Όμως έχει άλλα στοιχεία τα οποία μπορούν να αλλάξουν τη δυναμική του φετινού Παναθηναϊκού.

Το motor και η αθλητικότητα του  Cheatham είναι κάτι άλλο σε σύγκριση με τον random “καλό αθλητικά ψηλό” που αγωνίζεται στην Ευρώπη. Είναι απλά κάτι διαφορετικό που γίνεται αντιληπτό άμεσα με το eye test. Με δύο σκόρερ όπως οι Γκουντάιτις και Ουίλιαμς δίπλα στον Παπαγιάννη στη γραμμή ψηλών, το “τριφύλλι” χρειάζεται έναν φόργουορντ που σηκώνει αθλητικά και αμυντικά ολόκληρη την ομάδα. Ο Cheatham μπορεί να αποτελέσει τον “επόμενο James Gist” για τους πράσινους. Είναι άλλωστε τυπικός “παίχτης Πεδουλάκη”. Ο ψηλός που μαρκάρει όλες τις θέσεις της πεντάδας. Αυτός που θα βγει στα 3 ή 4/4 του γηπέδου για να κλειδώσει τον αντίπαλο “άσσο”, θα αλλάξει σε κάθε ball screen και θα στείλει στον Καιάδα κάθε προσπάθεια για σκορ με iso απέναντι του. Είναι επίσης ένας παίχτης που δυνητικά μπορεί να σου προσφέρει μια αυτοπεποίθηση ότι θα δώσεις κάποια stops στο βασικό όπλο του κυρίως αντιπάλου σου Σάσα Βεζένκοφ (όσο μπορεί να σταματήσει κάποιος έναν All Euroleague παίχτη). Γιατί και αυτό, όπως είναι τα πράγματα στην ελληνική λίγκα, είναι σημαντικό.

Ο Cheatham φέρνει και άλλες δύο  ενδιαφέρουσες δεξιότητες. Διαβάζει και πασάρει σωστά αλλά είναι επίσης και πολύ καλός ριμπάουντερ. Είναι στο χέρι του Ράντονιτς να αξιοποιήσει τα όποια καλά του στοιχεία στην επίθεση (πρώτο βήμα, παιχνίδι με τη μπάλα κάτω ξεκινώντας από τα 5.5-6 μέτρα, above the rim ικανότητα, πάσα) για να τον καταστήσει παραγωγικό στοιχείο στο παιχνίδι της ομάδας. Μπορεί να υποστηρίξει Big Lineups αναλαμβάνοντας μεγαλόσωμους forwards τύπου-Ντεκ ή να λειτουργήσει ως Small ball-5. Ναι, ο Cheatham δεν είναι σπουδαίο όνομα και έχει επιθετικά limitations όμως έχει και πολλά στοιχεία (σημειώστε ότι πρόκειται για τον κλασσικό τύπο που δουλεύει χωρίς αύριο για να πετύχει) που χρειάζονται οι πράσινοι. Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να ασχοληθεί πιο ζεστά με την περίπτωση του.

Υ.Γ: Για όσους δεν το έχουν διαβάσει.

Μπιλ Ράσελ: Ο φόβος δεν είναι επιλογή