March Madness 2022: Η λογική μέσα στην “τρέλα” (by Mitsos)

 

Η “τρέλα του Μαρτίου” ανοίγει τις πύλες της. Η μεγάλη παρτίδα της σεζόν ξεκινάει και  ο @Mitsos μας βάζει στο κλίμα στρώνοντας την τσόχα. Δυνατά χαρτιά, κρυφοί άσσοι  και μπόλικο ρίσκο από σπουδαίους προπονητές και νεαρούς, ταλαντούχους αστέρες που πιθανόν θα μας απασχολήσουν τα επόμενα χρόνια.

Mitsos: Έφτασε ο Μάρτης και ένα από τα μεγαλύτερα αθλητικά τουρνουά μπάσκετ ξεκινάει σε λίγες μόλις ώρες.

Φέτος η σεζόν κύλησε πιο ομαλά από πέρσι. Υπήρξε επιστροφή στην κανονικότητα με γεμάτα γήπεδα και ροστερ ενώ το NCAA ως  ένδειξη καλής θέλησης αποφάσισε να δώσει έναν έξτρα χρόνο σε κάθε αθλητή και των τριών Division λόγω της όλης κατάστασης με την πανδημία.

Στο περσινό άρθρο αναφερθήκαμε αναλυτικά στον θεσμό και την Ιστορία της MarchMadness.

Gonzaga Bulldogs (26-3)

Οι Gonzaga Bulldogs είναι για άλλη μια χρονιά το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Πέρσι έφτασαν πολύ κοντά γνωρίζοντας την ήττα στον Τελικό κόντρα στο Baylor που έπαιξε ένα ολοκληρωτικό μπάσκετ καθ’ όλη τη διάρκεια του τουρνουά.

Φέτος το σύνολο του coach Mark Few συνεχίζει από εκεί που το άφησε. Για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά οι Bulldogs βρίσκονται στο top 3 σε OFF RTG και 2PFG%. Παίζουν σε ακόμα υψηλότερο ρυθμό δίνοντας έμφαση στο σκοράρισμα κοντά στο καλάθι και πηγαίνοντας πολύ σπάνια στο mid range.  Η ταχύτητα που παίζουν ακόμα και μετά από καλάθι αντιπάλου νομίζω είναι απαράμιλλη. Δημιουργούν καταστάσεις transition από το πουθενά και “τρέφονται” όσο καμία άλλη ομάδα από τα λάθη του αντιπάλου. Τα περισσότερα σουτ που επιχειρούν από το 3π. είναι εντελώς ελεύθερα για αυτόν ακριβώς το λόγο, διότι δημιουργούν transition καταστάσεις ακόμα και μετά από εύστοχο καλάθι του αντιπάλου ο οποίος δεν έχει προλάβει να πάρει θέση στην άμυνα. Παίζουν ίσως το πιο θελκτικό μπάσκετ από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στο κολεγιακό επίπεδο.

Παρά τις 3 αποχωρήσεις των βασικών Suggs, Kispert και Ayayi για το ΝΒΑ το υπόλοιπο ροστερ παρέμεινε πάνω κάτω το ίδιο.

O Drew Timmie είναι και φέτος ο πρώτος σκόρερ της ομάδας παίζοντας με ακόμα μεγαλύτερη άνεση και αυτοπεποίθηση. Στο ποστ απλά δεν έχει αντίπαλο. Του αρέσει να επιτίθεται με το που πάρει την μπάλα. Έχει εξαιρετικό footwork, smooth σουτάκι από μέση απόσταση, μπορεί να τρέξει και στο transition ενώ βλέπει πολύ καλά γήπεδο είτε από το ποστ είτε από την κορυφή. Πολύ έξυπνος παίκτης. Είναι ένας σύγχρονος Kevin McHale για το κολεγιακό επίπεδο.

Ο παρτενέρ του Timmie στο frontcourt είναι ο freshman Chet Holmgren. O Chet είναι η αιχμή του δόρατος στην άμυνα των Bulldogs. Με ύψος 2.13 και άνοιγμα χεριών 2.26 αποτελεί σκιάχτρο για τον αντίπαλο. Αυτό που τον κάνει όμως unicorn material είναι τα guard skills που διαθέτει. Αρκετά καλή ντρίπλα για το μέγεθός του και φαρμακερό σουτ. Θα αναφερθούμε σε αυτόν περισσότερο όταν έρθει η ώρα.

Ο εγκέφαλος της ομάδας στην περιφέρεια είναι ο senior Andrew Nembhard, ένας master του PnR και αξιόπιστος σουτέρ. Ο Nembhard είναι ήδη ένα NBA guard.

Ο Rasir Bolton αγωνίζεται και αυτός στην περιφέρεια. Ήρθε με μεταγραφή από το Iowa State όπου είχε μεγαλύτερο ρόλο για να προσφέρει άλλη μια λύση στην επίθεση με την εξαιρετική του περιφερειακή εκτέλεση (46 3P%)

Στα φτερά υπάρχει ο δευτεροετής Julian Strawther που προσθέτει αθλητικότητα και floor spacing ενώ κάνει θραύση στο ανοιχτό γήπεδο. Σου δίνει συνεχώς την εντύπωση ότι βρίσκεται στο κατάλληλο σημείο την σωστή στιγμή.

Οι Bulldogs μπορεί να αγωνίζονται σε μια περιφέρεια (WCC) που δεν έχει τον ανταγωνισμό που έχουν άλλα μεγάλα κολέγια στις δικές τους περιφέρειες αλλά φέτος φαίνονται πιο πεισμωμένοι. Μπορούν να κερδίσουν παιχνίδια παίζοντας διαφορετικά στυλ μπάσκετ ενώ διαθέτουν ίσως το καλύτερο δίδυμο ψηλών από οποιαδήποτε άλλη ομάδα.

Όποια κι αν είναι η εξέλιξη για το Gonzaga στο τουρνουά η ομάδα του Mark Few συνεχίζει να γράφει ιστορία τα τελευταία 22 χρόνια. Αποτελεί απλά θέμα χρόνου να έρθει ο τίτλος στο Spokane.

 

Arizona Wildcats (31-3)  

  

O Tommy Lloyd μετά από 20 χρόνια ως assistant στο πλευρό του Mark Few στο Gonzaga αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα ως πρώτος προπονητής και μάλιστα σε μια διαχρονικά καλή ομάδα, τους Arizona Wildcats. Μόλις στην πρώτη σεζόν του έχει καταφέρει να ενσταλάξει την μπασκετική φιλοσοφία, το στυλ ακόμα και το playbook του δάσκαλού του, Mark Few. Οι Wildcats είναι μια πολύ καλή κόπια των Bulldogs. Παίζουν fast pace basketball, δίνουν έμφαση στο επιθ. ριμπάουντ και κυριαρχούν στο ζωγραφιστό. Ακόμα και στο μισό γήπεδο κυκλοφορούν την μπάλα πολύ γρήγορα. Γρήγορες αποφάσεις, γρήγορες πάσες, γρήγορη εκτέλεση. Παίζουν αρκετά 3-out -2-in με high low συνεργασίες των δύο ψηλών. Το 66% των πόντων που σκοράρουν είναι από ασίστ (per KenProm), νο. 1 σε αυτή την κατηγορία. Παίζουν το ομορφότερο μπάσκετ μαζί με το Gonzaga.

Το ρόστερ της ομάδας είναι το πιο international από οποιοδήποτε άλλο πρόγραμμα με παίκτες από το Καμερούν και το Μάλι, μέχρι την Γαλλία, την Λιθουανία και την Εσθονία.

Ο Καναδός guard, Bennedict Mathurin παρά το ενδιαφέρον που υπήρξε από ομάδες ΝΒΑ την περσινή freshman χρονιά του αποφάσισε να παραμείνει με την ομάδα και φέτος με αποτέλεσμα να εκτοξεύσει ακόμα περισσότερο τις μετοχές του για το ντραφτ. Είναι ένα bouncy guard με πολύ smooth παιχνίδι που μπορεί να εκτελέσει σχεδόν από παντού. Είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας (17.4 PPG, 46 FG%, 37.6 3P%) και ο go-to-guy στα δύσκολα. Από τους πιο πολυδιάστατους σκόρερ της φετινής σεζόν. Στον τελικό του postseason tournament της Pac-12 έκανε τα πάντα (27 π.) και πήρε το βραβείο του MVP του Τελικού.

Ο Εσθονός Kerr Kriisa είναι ο main ball-handler και δημιουργός της επίθεσης του coach Lloyd. Ένας παίκτης που “βρομάει” βαλτικό μπάσκετ και το βλέπεις και στην συμπεριφορά του καμιά φορά…

Οι κολόνες σε επίθεση και άμυνα είναι το δίδυμο στο frontcourt Azuolas Tubelis και Christian Koloko. Ο πρώτος είναι ο κλασικός Λιθουανός ψηλός που ξέρει καντάρια μπάσκετ. Παίζει κυρίως στο ποστ όπου μπορεί να κλειδώσει πολύ ωραία τον αντίπαλό του κάνοντας την ζωή ευκολότερη για τον παίκτη που θα του πασάρει την μπάλα ενώ αν βρεθεί στην περίμετρο με κάποιον πιο βαρύ να τον μαρκάρει θα ακουμπήσει την μπάλα κάτω και θα τον περάσει. Επίσης του αρέσει να τρέχει στο ανοιχτό γήπεδο με ή χωρίς την μπάλα. Από την άλλη ο Καμερουνέζος Koloko είναι ένα πιο κλασικό 5άρι. Επιθετικά είναι άγουρος, κυρίως σκοράρει με πάσες πάρε-βάλε αλλά αμυντικά έχει τρομερό motor και βρίσκεται παντού αποτελώντας έναν defensive anchor για τους Wildcats.

To Arizona είναι μια fun to watch ομάδα που παίζει σε υψηλό τέμπο είτε σε ολόκληρο είτε στο μισό γήπεδο. Υπάρχει μια πιθανότητα ο Kriisa να απουσιάσει από το τουρνουά λόγω τραυματισμού κάτι που θα αποτελέσει μεγάλο πλήγμα για την ομάδα. Οι Wildcats έχουν κάνει πειστικές εμφανίσεις, έχουν κάνει ανατροπές, έχουν κερδίσει κάθε είδους παιχνίδι και μπαίνουν στον τουρνουά σαν φαβορί για μια θέση στο F4.

 

Baylor Bears (26-6)

Οι περσινοί πρωταθλητές BaylorBears αποτελούν και φέτος φαβορί για μια θέση στο F4 παρά τις απώλειες των 4 πιο σημαντικών παικτών τους, Mitchell, Butler, Teague που έφυγαν για το ΝΒΑ και του Vital που αποφάσισε να αλλάξει άθλημα και να συνεχίσει στο NFL. Πάντα είναι δύσκολο να ακολουθήσει μια επιτυχημένη σεζόν μετά από την κατάκτηση ενός τίτλου. Οι Bears ξεκίνησαν την σεζόν με ρεκόρ 15-0, μετά ήρθαν κάποιες αναπάντεχες ήττες και μετά τραυματισμοί. Ήταν μια περίεργη χρονιά για το Baylor.

Οι παλιοσειρές Flagler, Mayer και Thamba είναι οι σταθερές στο ροστερ αλλά την διαφορά την κάνουν οι 4 νέες προσθήκες.

Ξεκινάμε από τον James Akinjo, τον εγκέφαλο της επίθεσης που φέτος παίζει για τρίτη χρονιά και για τρίτο διαφορετικό κολέγιο. Ο Akinjo είναι ένα pointofattackguard με γρήγορο πρώτο βήμα και τρομερή αλλαγή ρυθμού. Σας θυμίζει κάποιον; Ίσως τον παίκτη που αντικατέστησε, DavionMitchell. Είναι ο PG της ομάδας αλλά επιθετικά είναι αρκετά limited και δεν σουτάρει από την περιφέρεια με καλά ποσοστά αλλά δημιουργικά αποτελεί βαρόμετρο για την επίθεση των Bears.

Ο sophomore guard LJ Cryer ξεκίνησε πολύ καλά την σεζόν όντας ο πρώτος σκόρερ της ομάδας αλλά μετά από 19 παιχνίδια τραυματίστηκε τον Φεβρουάριο και η συμμετοχή του στο τουρνουά είναι ακόμα αμφίβολη.

Ο 5 star prospect Kendall Brown είναι ο παίκτης των Bears με το υψηλότερο ταβάνι. Ένα αθλητικό playmakingdefensivewing που τελειώνει πολύ καλά μέσα στην ρακέτα – εξαιρετικός cutter και alley-oop finisher – ενώ έχει δείξει κάποια “ψήγματα” playmaking. Στην άμυνα ο συνδυασμός μεγέθους, ταχύτητας, αθλητικότητας τον καθιστά ικανότατο on-ball και off-ball defender.

Η 4η νέα προσθήκη του coachDrew είναι ο Άγγλος freshman, Jeremy Sochan, ένα ψηλό wing (2.06) που προσθέτει defensive versatility ενώ επιθετικά είναι ακόμα άγουρος και αναξιόπιστος σουτέρ. Φέτος αναγκάστηκε να παίξει και στο 5 λόγω του τραυματισμού του Tchatchoua με ανάμεικτα όμως αποτελέσματα.

Οι Bears και φέτος αμύνονται πολύ καλά, είναι πιο αθλητικοί και ψηλοί από πέρσι αλλά έχουν ξεκάθαρα πρόβλημα στο 5 με την απουσία του Tchatchoua. Επιθετικά τους λείπει η ατομική ενέργεια που είχαν πέρσι αλλά η μπάλα στην γυρνάει περισσότερο.

Η ομάδα σίγουρα δεν είναι τόσο καλή όσο πέρσι. Τραυματισμοί και αποχωρήσεις την αποδυνάμωσαν αλλά όσο βρίσκεται o coach Scott Drew στον πάγκο εξακολουθούν να είναι μια πολύ καλή ομάδα.

 

Tennessee Volunteers (26-7)

Το Tennessee και φέτος είναι μια ομάδα με βάθος πάγκου που παίζει ένα physical παιχνίδι. Στην κανονική διάρκεια τερμάτισαν δεύτεροι μετά το Auburn στην περιφέρεια SEC αλλά στο postseason τουρνουά κέρδισαν πρώτα το Κεντάκι και μετά το Texas A&M κατακτώντας τον τίτλο για πρώτη φορά τα τελευταία 43 χρόνια.

Έχουν κερδίσει τα 12 από τα 13 τελευταία τους παιχνίδια σε μια από τις δυσκολότερες περιφέρειες της χώρας. Δεν μπορούμε να παραμελήσουμε το μομέντουμ με το οποίο μπαίνουν στο τουρνουά NCAA.

O star της ομάδας είναι ο freshman point guard Kennedy Chandler. Μπορεί να είναι μόλις 1.83 αλλά το άνοιγμα χεριών του που ξεπερνάει τα 2 μέτρα του δίνει ένα πλεονέκτημα κόντρα στα άλλα κοντά guard και τον κάνει να παίζει σαν μεγαλύτερος από το ύψος του. Αμυντικά σε συνδυασμό με τα γρήγορα πόδια του και χέρια του κλέβει μπάλες και πιέζει ανελέητα τα αντίπαλα guard.

 

O Zakai Zeigler είναι ένας άλλος freshman guard και παίκτης κλειδί για την περιφερειακή άμυνα των Vols.

O τρίτος guard της πεντάδας είναι ο junior από την Ουρουγουάη, Santiago Vescovi που μοιράζεται τα playmaking καθήκοντα με τον Chandler. Είναι επίσης ο volume shooter της ομάδας (7.4 προσπάθειες με 40 3Ρ%) και η απόδοσή του είναι κομβική για τους Vols.

 

O Josiah-Jordan James είναι το αμυντικό πασπαρτού του coach Barnes. Ο junior guard μπορεί να μαρκάρει σχεδόν κάθε παίκτη στο παρκέ ενώ στην επίθεση ο Barnes του δίνει μπάλες στο ποστ καθώς το Tennessee δεν έχει κάποιον άλλο post up παίκτη να ακουμπήσει την μπάλα στο ζωγραφιστό.

Το rotation όμως των 4 παικτών, Uros Plavsic, Brandon Huntley-Hatfield, John Fulkerson και Jonas Aidoo έχει καταφέρει επιθετικά και αμυντικά να κάνει ζημιά από το ποστ. Ο coach Rick Barnes δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει μέχρι και 10 παίκτες σε κλειστά παιχνίδια.

Ο προπονητής του Tennessee έχει κερδίσει όπου έχει βρεθεί και η γεμάτη καριέρα του θα τον οδηγήσει κάποια μέρα στο Hall of Fame. Παρόλα αυτά οι ομάδες του πάντα δυσκολεύονταν όταν ερχόταν η ώρα του τουρνουά.

 

Kentucky Wildcats (26-7)

Οι Kentucky Wildcats τα τελευταία δύο χρόνια βρίσκονταν σε καθοδική πορεία και ειδικά την περσινή σεζόν ήταν απογοητευτικοί. Αντί όμως να ακολουθήσουν τον συνήθη δρόμο του recruiting one-and-done παικτών που τους έκανε τόσο πετυχημένους τα τελευταία χρόνια ο coach Calipari αποφάσισε να αλλάξει προσέγγιση. Υπέγραψε μόλις 3 freshmen και χρησιμοποιώντας τον καινούριο κανόνα των μετεγγραφών που επιτρέπει στους περισσότερους παίκτες να αλλάξουν κολέγιο για μια φορά χωρίς να κάτσουν μια ολόκληρη σεζόν εκτός (redshirt) έκανε κάποιες σημαντικές προσθήκες στο ρόστερ.

Από το Georgia, οι Wildcarts πρόσθεσαν στο ρόστερ τους τον PG Sahvir Wheeler που τερμάτισε πρώτος στις ασίστ την περσινή σεζόν στην SEC περιφέρεια και κάνει θραύση στο ανοιχτό γήπεδο. Από το Davidson ήρθε ο έμπειρος sharpshooter Kellan Grady ενώ από το West Virgina ο Calipari πήρε τον Oscar Tshiebwe, έναν από τους πιο physical ψηλούς στη χώρα που είχε προσπαθήσει να τον φέρει στο Κεντάκι από το high school.

Ο Oscar Tshiebwe είναι ένας από τους φιναλίστ για το βραβείο Naismith Defensive Player of the Year. Ο Tshiebwe είναι πρώτος σε ριμπάουντ σε ολόκληρη την χώρα (15.3) και σε επιθ. ριμπάουντ (5.3) ενώ είναι επίσης και ο πρώτος σκόρερ της ομάδας (17 PPG). Είναι μια επιβλητική φιγούρα στο ζωγραφιστό, σκοράρει κυρίως από πάσες και επιθ. ριμπάουντ αλλά μπορεί να κάνει ζημιά και με την πλάτη στο καλάθι.

Το Kentucky έχει μόνο έναν ενεργό freshman στο rotation, τον combo guard TyTy Washington. O Washington έχει ένα πολύ ωραίο pull up game, super smooth release ενώ είναι ένας ικανός πασέρ και έχει έναν πιο συμπληρωματικό ρόλο δημιουργικά δίπλα στον Wheeler.

Ο Davion Mintz ήταν ο πρώτος σκόρερ της περσινής ομάδας με άσχημα όμως ποσοστά και φέτος ο Calipari αποφάσισε να τον φέρνει από τον πάγκο. Ο senior guard στην αρχή φάνηκε να δυσκολεύεται στον καινούριο του ρόλο αλλά από τον Φλεβάρη ανέβασε απόδοση και αποτελεί τον 6ο παίκτη της ομάδας.

Αυτό που ξεχωρίζεις βλέποντας τους Wildcats είναι το πόσο ξεκάθαρους ρόλους έχει ο καθένας στην ομάδα. Όταν όλοι είναι υγιής το Κεντάκι τα έχει όλα. Ισχυρή παρουσία στο ζωγραφιστό με τον Oscar Tshiebwe του οποίου η κυριαρχία στα ριμπάουντ επηρεάζει πολύ το παιχνίδι των Wildcats, δύο δυναμικά playmaking και scoring guards, τους Sahvir Wheeler and TyTy Washington, τον καλύτερο ίσως σουτερ την φετινή σεζόν, Kellan Grady και τον forward Keion Brooks Jr. που αποτελεί glue guy. Οι Wildcats έχουν ένα βαθύ ρόστερ με τον Calipari να χρησιμοποιεί σταθερά κοντά στους 11 παίκτες!

Φέτος επιστρέφουν στο τουρνουά μετά από 2 χρόνια απουσίας. Έχουν κάνει κάποιες πειστικές εμφανίσεις κόντρα σε δυνατούς αντιπάλους όπως το Tennessee (νίκη με 28 π. διαφορά), το Kansas (νίκη με 18 π. διαφορά) και το North Carolina (νίκη με 29 π. διαφορά) αν και έχασαν στον ημιτελικό του SEC tournament από το Tennessee. To Κεντάκι έχει να πάει σε F4 από το 2015. Φέτος έχει την εμπειρία και το ταλέντο για να βρεθεί στην κορυφή.

 

Auburn Tigers (27-5)

Από την μέρα που ο Bruce Pearl ανέλαβε το πρόγραμμα του Auburn η πορεία της ομάδας υπήρξε μόνο ανοδική με αποκορύφωμα την συμμετοχή στο F4 το 2019. Η περσινή σεζόν βέβαια ήταν μια που θα ήθελαν να ξεχάσουν γρήγορα καθώς λόγω σκανδάλων για δωροδοκίες αποφασίστηκε ως αυτοτιμωρία οι Tigers να μείνουν εκτός NCAA τουρνουά. Φέτος όμως επανήλθαν δριμύτεροι και ίσως αυτή η ομάδα να είναι το magnum opus του coach Pearl

Ο πρώτος σκόρερ και σταρ της ομάδας είναι ο freshman Jabari Smith Jr (17 PPG, 43 FG%, 42.8 3P%). Συγκρατήστε το όνομά του, θα μας απασχολήσει πολύ τα επόμενα χρόνια. Ο Jabari είναι ένα ψηλό (2.08) σχετικά αδύνατο forward, με εξαιρετικό σουτ, με παιχνίδι από το ποστ και από μέση απόσταση, με παιχνίδι με ντρίπλα και χωρίς. Δεν το γράφω, νομίζω καταλάβατε ποιον θυμίζει…Τίποτα στο παιχνίδι του δεν είναι flashy, όλα είναι fundamentals. Έχει έφεση στα δύσκολα σουτ που τα κάνει να φαίνονται εύκολα και είναι ο παίκτης που θα πάρει την μπάλα για το τελευταίο σουτ.

Ο δεύτερος big της ομάδας είναι κι αυτός ένας five star recruit. Ο Walker Kessler ήρθε με μεταγραφή από το UNC και είναι ο αμυντικός πυλώνας της ομάδας. Έχει τρομοκρατήσει τις επιθέσεις των αντιπάλων. Δεν περνάει καμία μπάλα όταν βρίσκεται κοντά στην ρακέτα – έχει 4.5 τάπες ανά παιχνίδι – και μόνο η παρουσία του στο ζωγραφιστό βάζει σε δεύτερες σκέψεις όποιον πλησιάζει στο καλάθι. Επιθετικά είναι ο main roller σε PnR καταστάσεις με το τεράστιο άνοιγμα χεριών που έχει να τον βοηθάει να αποτελεί lob threat προσφέροντας vertical spacing.

Το βασικό backcourt αποτελείται από την τριάδα K.D. Johnson, Wendell Green Jr και Zep Jasper. Ο Johnson αποτελεί ένας τέρας ενέργειας, είναι ο spurk plug της ομάδας. Πολύ δυνατός και αθλητικός με εκρηκτικό πρώτο βήμα – hard cutter, driver- ενώ δεν φοβάται καθόλου την επαφή και έχει εξαιρετική ισορροπία. Στην άμυνα περνάει χειροπέδες στα αντίπαλα guard και τους κάνει μπούλινγκ.

Ο Wendell Green Jr. είναι ο πιο skilled παίκτης στην περιφέρεια και το μοναδικό PG της ομάδας. Επιχειρεί κάποια υπερβολικά δύσκολα 3π. Ορισμένες φορές έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση και βγαίνει από μέσα του ένα κράμα Lillard-Curry. Βέβαια αν δείτε το ματς κόντρα στο Texas A&M που πήγε να κάνει την ανατροπή μόνος του θα τρίβεται τα μάτια σας. Είναι ευχή και κατάρα για αυτήν την ομάδα.

Ο τρίτος στην περιφέρεια είναι ο Zep Jasper, ένας πιο κοντρολαρισμένος παίκτης που δεν κάνει λάθη και αποτελεί τον glue guy μεταξύ Johnson και Green Jr.

Υπάρχουν κι άλλοι ταλαντούχοι παίκτες όπως ο guard Allen Flanigan που επανήλθε μετά τον σοβαρό του τραυματισμό στον αχίλλειο αλλά με μικρότερο ρόλο – πέρσι ήταν πρώτος σκόρερ – και ο junior Devan Cambridge

Οι Tigers είναι μια ομάδα με βαθύ ρόστερ. Πραγματικά αξιοσημείωτο το γεγονός ότι το rotation του Pearl είναι 11 με 12 παίκτες! Πιο συγκεκριμένα 11 παίκτες έχουν παίξει τουλάχιστον 10 λεπτά και τουλάχιστον στα 17 από τα 32 παιχνίδια της σεζόν. Μιλάμε για κάτι πολύ σπάνιο ειδικά για το κολεγιακό επίπεδο όπου οι περισσότερες ομάδες δεν έχουν πάνω από 8 άντε 9 παίκτες ενεργούς στο rotation.Παρόμοιο rotationέχει μόνο το Κεντάκι. Φυσικά το rotation θα μικρύνει στο τουρνουά αλλά ο coach Pearl ξέρει ότι αν χρειαστεί λύσεις μπορεί να πάει βαθιά στον πάγκο. Είναι όμως μια άπειρη ομάδα που δυσκολεύεται να σουτάρει καλά από την περιφέρεια. Η άμυνά τους όμως μπορεί να τους εξασφαλίσει μια θέση στο F4.

 

Duke Blue Devils (28-6)

Είτε τον συμπαθείς είτε όχι δεν μπορείς να αρνηθείς ότι ο Mike Kryzewski αποτελεί μια από τις εμβληματικότερες φιγούρες του αθλήματος. Ένας σπουδαίος προπονητής και παιδαγωγός. Από την πρώτη του χρονιά στο Duke, το 1980 μέχρι και σήμερα ο Coach K έχει καταφέρει να παραμένει στους κορυφαίους σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο άθλημα. Η μακροβιότητα και η προσαρμοστικότητά του τον έχουν οδηγήσει σε 12 F4 και 5 τίτλους. Και όλα αυτά στο κολεγιακό επίπεδο γιατί μην ξεχνάμε έχει και 5 Ολυμπιακά μετάλλια. To Duke χρωστάει πολλά σε αυτόν και αμφιβάλλω αν θα περάσει δύσκολα χωρίς αυτόν καθώς η κληρονομιά που αφήνει είναι αρκετή για να συνεχίσει να είναι το Duke top recruiting προορισμός.

Φέτος ο coach Κ έχει δημιουργήσει μια ομάδα χωρίς ταβάνι. Ένα ροστερ που συνδυάζει ταλέντο με εμπειρία και one-and-done freshmen. Το Duke έχει 4 παίκτες στη βασική πεντάδα που μπορούν να χειριστούν την μπάλα στην επίθεση ενώ στην άμυνα μπορούν να μαρκάρουν όλες τις θέσεις.

Ο Paolo Banchero είναι όσο καλός τον περιμέναμε. Ο Ιταλοαμερικανός είναι ο πρώτος σκόρερ των Blue Devils (17 PPG, 47.4 FG%, 30.6 3P%) και πάει καρφί για το νο. 1 του ντραφτ. Το μέγεθός του (2.08) σε συνδυασμό με την αθλητικότητά του και τα scoring instincts τον καθιστούν επαγγελματία σκόρερ μόλις στα 19 του χρόνια. Η περιφερειακή του εκτέλεση αποτελεί λίγο μυστήριο αλλά δεν νομίζω να υπάρχει λόγος ανησυχίας.

Ο freshman guard Trevor Keels είναι ο παίκτης που μπορεί και ηρεμεί την ομάδα όταν βρίσκεται σε σύγχυση. Επιθετικά η δημιουργία του απορρέει κυρίως από τις drive and kick πάσες του καθώς με την διείσδυσή του τραβάει 2 και 3 παίκτες πάνω του. Αμυντικά είναι pest defender. Έχει ένα πολύ δυνατό κορμί (1.96 – 100 κιλά) και σε συνδυασμό με τα γρήγορα πόδια του μπορεί να μαρκάρει τον οποιοδήποτε στην περιφέρεια.

Ο freshman guard-forward AJ Griffin είναι ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας (46.7 3Ρ%) και ένας από τους καλύτερους στην χώρα. Είναι προικισμένος shot creator με ωραία ντρίπλα και σχετικά κοντρολαρισμένο παιχνίδι και σε αφήνει άναυδο όταν αστοχεί καθώς σου δίνει την εντύπωση ότι τα βάζει όλα.

Ο junior Wendell Moore Jr. είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας. Είναι ένας forward – αν και 1.96 – με playmaking skills και αρκετά καλή εκτέλεση από το 3π. (40%) και η απόδοσή του δημιουργικά και εκτελεστικά αποτελεί X factor για τους Blue Devils.

Ο senior Joe Baker είναι ο μοναδικός παίκτης από την τελευταία ομάδα του Duke που έφτασε στο F4 (18-19) και ο ρόλος του κυρίως είναι να ανοίγει το γήπεδο από το 3π. (40%)

Τέλος o Mark Williams είναι ο βασικός center και rim protector της ομάδας (2.8 BPG) ενώ η αλλαγή του Theo John αποτελεί έναν κλασικό enforcer που στήνει brick wall screens.

Το μέγεθος, η αθλητικότητα και το ταλέντο των Blue Devils μπορούν να καταβάλλουν και τις καλύτερες ομάδες του τουρνουά (νίκες κόντρα σε Κεντάκι και Γκονζάγκα). Παίζουν μια physical άμυνα κάνοντας λίγα φάουλ και έχουν το αμυντικό versatility για να πραγματοποιήσουν μια βαθιά πορεία στο τουρνουά. Βέβαια η ομάδα έχει κάποιες στιγμές που φαίνεται κάπως εξαντλημένη και αποπροσανατολισμένη από το όλο farewell tour του Coach K. Ίσως όλη αυτή η πίεση τους λυγίσει στο τέλος.

 

Purdue Boilermakers (27-7)

Ο coach Matt Painter όντας λάτρης του football και της τακτικής πολυπλοκότητάς του ήταν από τους πρώτους προπονητές που πρόσθεσε στο επιτελείο του offensive και defensive coordinators. Είναι ένας προπονητής με πολύ όμορφο playbook – πολλά Iverson cut για να περάσει η μπάλα στο ποστ – και με πολλές παραλλαγές και ιδέες. Πέρυσι είχε μια αρκετά νεανική ομάδα που  έχασε στον 1ο γύρο του τουρνουά. Φέτος τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά.

Ο Jaden Ivey (17.4 PPG, 46 FG%, 35 3P%) είναι ο σταρ της ομάδας. O δευτεροετής είναι ένα PG με NBA material. Είναι ένας Ja Morant imitator. Έχει elite ταχύτητα και αθλητικότητα που τον κάνει να ξεχωρίζει μέσα στο γήπεδο. Προφανώς στο transition είναι σίφουνας. Ο coach Painter θέλει την μπάλα στα χέρια του αμέσως μετά το αμ. ριμπάουντ. Ο τρόπος που επιτίθεται στην ρακέτα θυμίζει αρκετά τον Ja Morant. Τελειώματα με jump stop, pump fakes και step through ενώ μπορεί να σηκωθεί ψηλά όσο λίγοι. Όταν δεν θα σκοράρει μέσα στο ζωγραφιστό θα κερδίσει φάουλ (σχεδόν 6 βολές ανα αγώνα) ενώ φέτος δείχνει αξιοσημείωτη βελτίωση στην περιφερειακή εκτέλεση κάτι που αποτελούσε μειονέκτημα στο παιχνίδι του. Ο Jadem Ivey είναι ο παίκτης που δίνει το κάτι παραπάνω στο Purdue για να πάει στο F4 για πρώτη φορά υπό την καθοδήγηση του Matt Painter.

Ο senior Sasha Stefanovicείναιοδεύτεροςguard-facilitator δίπλα στον Ivey. Πραγματοποιεί μια πολύ καλή χρονιά ειδικά από το 3π. (40% σε 6.2 προσπάθειες) και είναι παίκτης κλειδί για τους Boilermakers όταν πιάνει απόδοση.

Ο Matt Painter φροντίζει να έχει κάθε χρόνο μια μεγάλη παρουσία στο ζωγραφιστό (Matt Haarms, Isaac Haas, Caleb Swanigam). Φέτος η παρουσία αυτή είναι ο Καναδός Zach Edey με ύψος 2.24 που έβγαλε εκτός βασικού σχήματος τον Trevion Williams. Κι εδώ εντοπίζεται ο μεγαλύτερος ευχάριστος πονοκέφαλος για τον coach Painter. Τι κάνεις όταν οι δύο καλύτεροί σου παίκτες αγωνίζονται αποκλειστικά στο 5 και δεν μπορούν να συνυπάρξουν; Στο κολεγιακό επίπεδο που τα “εγώ” είναι μικρά και την τελευταία κουβέντα την έχει πάντα ο προπονητής μοιράζεις τον χρόνο τους. Και οι δύο λοιπόν παίζουν από 20 λεπτά μ.ο. ο καθένας. Το Purdue παίζει πάντα με έναν εκ των δύο μέσα στο παρκέ με αποτέλεσμα να έχει πάντα μια ισχυρή παρουσία στο ζωγραφιστό.

Οι Edey και Williams είναι διαφορετικοί παίκτες και οι δύο όμως dominant με τον δικό τους τρόπο. Ο Williams πέρσι πραγματοποίησε μια εξαιρετική χρονιά ως το βασικό 5αρι και ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Δεν πτοήθηκε καθόλου από την απόφαση του Painter να τον αφαιρέσει από την βασική πεντάδα μετά την πολύ καλή σεζόν που έκανε και παρόλο που είναι λιγότερο παραγωγικός λόγω της μικρότερης συμμετοχής του το impact στην ομάδα παραμένει το ίδιο. Είναι ένα playmaker ρακέτας με γρήγορα passing instincts και φυσικά πολύ καλός σκόρερ στο ποστ.

Από την άλλη ο Edey είναι ο Gobert του Purdue. Επιθετικά είναι ο vertical spacer της ομάδας καθώς αποτελεί lob threat ενώ στο ποστ κι αυτός δεν έχει αντίπαλο. Αμυντικά είναι ένας  Gobert με τα καλά και τα κακά του.

Η επιτυχία των Boilermakers θα εξαρτηθεί πολύ από την αντιμετώπιση στα double teams πάνω στους Edey και Williams – που δεν έχουν αντίπαλο στο 1 on 1 – στο πόσο καλά σουτ θα παράγουν και αν θα βάλουν αυτά τα σουτ. Πέρσι το Purdue είχε τεράστιο πρόβλημα στην περιφερειακή εκτέλεση. Φέτος είναι από τις πιο εύστοχες ομάδες στην χώρα (39.1 3Ρ%) έχοντας 4 παίκτες που σουτάρουν με πάνω από 40 3Ρ% και rotation 10 παικτών. Το φετινό τους μειονέκτημα είναι στην άμυνα. Το Purdue βρίσκεται 100ο σε DEF RTG (per KenPom) σε ολόκληρη την χώρα νούμερο απαγορευτικό για να κάνουν μια μεγάλη πορεία στο τουρνουά. Η elite επίθεσή τους είναι η ελπίδα τους για μια βαθιά πορεία.

 

Ειδική μνεία

Providence Friars (25-5)

Οι Providence Friars πραγματοποίησαν μια ονειρική σεζόν υπό την καθοδήγηση του coach Ed Cooley και κατέκτησαν την Big East περιφέρεια για πρώτη φορά στην Ιστορία τους.

Δεν παίζουν και το ομορφότερο μπάσκετ και αποτελούν ένα ανεξήγητο φαινόμενο. Οι στατιστικολόγοι και αναλυτές δεν μπορούν να καταλάβουν πως γίνεται μια ομάδα να έχει αυτό το ρεκόρ νικών με το μπάσκετ που παίζει. Σε όποια στατιστική κατηγορία και αν κοιτάξεις δεν θα τους δεις στις κορυφαίες θέσεις. Είναι 27οι σε OFF RTG και 71οι σε DEF RTG. Βλέποντας παιχνίδια τους σου βγάζουν μια αίσθηση ότι παίζουν για την σωτηρία τους, παίζουν με αυταπάρνηση και αρνούνται να χάσουν. Έχουν πάρει νίκες με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, με διπλές και τριπλές παρατάσεις. Θυμίζουν μια ομάδα που δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί που βρίσκεται αλλά κατέκτησε αυτή την θέση που βρίσκεται. Έχουν κερδίσει τα περισσότερα παιχνίδια με μικρή διαφορά και το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την εμπειρία τους – όλοι όσοι βρίσκονται στο rotation είναι είτε junior είτε senior – τους καθιστά πιο έτοιμους για κλειστά παιχνίδια.

Είναι μια ομάδα που δεν έχει κάποιον κύριο εκφραστή στην επίθεση. Την μια θα είναι ο center Nate Watson που αποτελεί μια σταθερά για την ομάδα στο ποστ, θέση από την οποία μπορεί να σκοράρει και να πασάρει. Την άλλη θα είναι ο Jared  Bynum – συνήθως ο game changer της ομάδας – ή Al Durham ένα guard που ξέρει να κερδίζει φάουλ (σχεδόν 7 βολές ανα παιχνίδι) και δεν είναι τόσο κακός σουτέρ όσο λέει το ποσοστό του (είπαμε μην προσπαθείτε να εξηγήσετε αυτή την ομάδα και τους παίκτες της από τα στατιστικά)

Οι A.J. Reeves (37 3Ρ%) και Noah Horchler (40 3Ρ%) είναι οι ο σουτέρ της ομάδας.

Ο αντίπαλός του στην πρώτη φάση θα είναι το South Dakota State μια ομάδα ικανή να τους κερδίσει κάτι που αν συμβεί θα βγουν αληθινοί όσοι μιλάνε για χρονιά πυροτέχνημα.

 

 

Υπάρχουν κι άλλες ομάδες που είναι φαβορί για το F4 όπως το Kansasτου BillSelf με τον εξαιρετικό senior Ochai Agbaji και φυσικά το Villanova του Jay Wright αλλά αποφάσισα για την συνέχεια να δούμε κάποιες sleeper ομάδες που μπορεί να αποτελέσουν τις Σταχτοπούτες του τουρνουά.

 

Sleepers

South Dakota State Jackrabbits (30-4)

Οι Jackrabbits είχαν μόλις 4 ήττες και η φετινή ομάδα έχει τις καλύτερες πιθανότητες στην ιστορία του προγράμματος να κάνει κάτι καλό στην March Madness.

Το South Dakota State έχει μια πολύ καλή  επίθεση. Οι Jackrabbits κατατάσσονται στην πρώτη 15άδα του OFF RTG (per KenPom) όντας πρώτοι στη χώρα τόσο στο ποσοστό τριπόντων (το γελοίο 44.2 3Ρ% ) όσο και στο effective FG% ξεπερνώντας τα Gonzaga και Purdue με 59.7%. Σπάνια δίνουν τη μπάλα στον αντίπαλο, έχουν πολλούς σουτέρ και διαθέτουν αρκετές λύσεις στην επίθεση. Το μεγαλύτερο ερώτημα είναι αν μπορούν να ανταπεξέλθουν αμυντικά κόντρα σε πιο αθλητικές ομάδες καθώς πρόκειται για μια περιορισμένη αθλητικά ομάδα και φέτος δυσκολεύτηκαν να αμυνθούν σε αγώνες κόντρα σε υψηλότερα ranked κολέγια. Αυτό μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα απέναντι σε μια ομάδα σαν το Providence που δεν είναι τόσο εκρηκτική στην επίθεση. Μπορούν οι Jackrabbits να τερματίσουν την απίστευτη πορεία της Providence στα κλειστά παιχνίδια;

 

Texas Tech Red Raiders  (25-9)

To Texas Tech ξεκίνησε την σεζόν χωρίς καν να βρίσκεται στα rankings. Ο coach Mark Adams μετά από 5 σεζόν ως assistant στην ομάδα αντικατέστησε τον Chris Beard ως head coach των Raiders.  H no-middle αμυντική προσέγγιση που συνεχίζει να ενστερνίζεται το Texas Tech τους έχει οδηγήσει στην κορυφή του DEF RTG φέτος και έχει φέρει σε δύσκολη θέση και τις καλύτερες επιθέσεις παρά το γεγονός ότι οι Raiders δεν διαθέτουν έναν elite rim protector στο frontcourt.  Παρόλα αυτά έχουν μέγεθος και αθλητικότητα σε κάθε θέση και είναι ομάδα που “τρέφει” την επίθεσή της από την άμυνά της.

Μπροστά τους λείπει το firepower (31.4 3Ρ%) αλλά και ένα true PG. O junior guard Terrence Shannon Jr. είναιο X Factor της ομάδας. Είναι ο παίκτης που θα δημιουργήσει κάτι από το τίποτα, όταν η επίθεση θα κολλήσει αλλά όλη την χρονιά ταλαιπωρείτε από τραυματισμούς. Η ομάδα δεν έχει έναν go-to-guy. Την μία θα είναι ο senior guard Adonis Arms που θα βγει μπροστά την άλλη ο ψηλός και πρώτος σκόρερ της ομάδας Bryson Williams. Οι guard Davion Warren και Kevin McCullar είχαν κι αυτοί τις στιγμές τους ενώ ο senior Kevin Obanor που πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις με το Oral Roberts τον περσινό Μάρτιο είναι μια ακόμα λύση στην επίθεση. Η επίθεσή τους αποτελεί το ταβάνι τους.

 

Wisconsin Badgers (24-7)

Το Wisconsin την περσινή σεζόν είχε μια από τις μεγαλύτερες ηλικιακά πεντάδες. Έχασε 4 βασικούς παίκτες οι οποίοι ολοκλήρωσαν την κολεγιακή τους καριέρα αλλά βρήκε έναν superstar στο πρόσωπο του δευτεροετή JohnnyDavis.

Ο guard Johnny Davis είναι η πιο ευχάριστη έκπληξη της φετινής σεζόν και έχει αφήσει τρομερές εντυπώσεις με την επιθετική  του απόδοση (19.7 PPG, 43.4 FG%, 31.7 3P%). Εμφανίστηκε στην προετοιμασία της ομάδας με έναν καινούριο αέρα και μια καινούρια αυτοπεποίθηση μετά την συμμετοχή του με την Εθνική Κ19 στο Παγκόσμιο και εξελίχθηκε από ρολίστας σε superstar. Ο Davis δεν είναι freak athlete αλλά συνδυάζει αθλητικότητα, μέγεθος και κίνηση όσο λίγοι. Προικισμένος shot creator, προσηλωμένος στην άμυνα – ο coach Greg Gard τον βάζει να μαρκάρει σε ορισμένες κατοχές τον καλύτερο περιφερειακό παίκτη της αντίπαλης ομάδας. Δεν είναι απλά ο go-to-guy των Badgers αλλά είναι το μεγαλύτερο μέρος της επίθεσης. Έχει αρκετά την μπάλα στα χέρια του καθώς δεν υπάρχει κάποιο PG στην ομάδα και μαζί με την η παλιοσειρά, BradDavidson είναι τα βαρόμετρα στην επίθεση.

Ο Davidson που βρίσκεται στην 5η και τελευταία χρονιά είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας. Ένα σκληροτράχηλο γκαρντ – πέρσι είχε γίνει viral βίντεο όπου κέρδισε 5 επιθετικά φάουλ σε έναν αγώνα – ένας παίκτης από άλλη εποχή που αφήνει και την ψυχή του στο παρκέ.

Οι Badgers είναι μια ομάδα που παίζει ένα lowriskbasketball κάνοντας πολύ λίγα λάθη ενώ στην άμυνα δεν κάνει φάουλ. Όσο τραβάει JohnnyDavis έχουν ελπίδες για μεγάλη πορεία στο τουρνουά.

Colorado State Rams (25-5)

Το Colorado State διαθέτει έναν από τους καλύτερους παίκτες της χώρας, τον David Roddy, έναν μοναδικό forward με ελίτ εκτέλεση από το 3π., παρά το παρουσιαστικό του που ταιριάζει πιο πολύ σε παίκτη NFL. Αλλά δεν είναι μόνο ο Roddy που κάνει αυτή την ομάδα ξεχωριστή. O guard Isaiah Stevens είναι ένας από τους καλύτερους floor generals της χώρας έχοντας 4 παιχνίδια με διψήφιο αριθμό ασίστ.

Οι Rams κατατάσσονται στην πρώτη 20άδα σε OFF RTG, αλλά έχουν αποδείξει στις νίκες στο Mountain West επί των San Diego State και Boise State ότι είναι ικανοί να κερδίσουν παιχνίδια που δεν τους πάνε όπως θέλουν. Η αδυναμία σε αυτή την ομάδα των Rams είναι η θέση του σέντερ και θα τα βρούνε σκούρα κόντρα στον Hunter Dickinson του Michigan στον 1^ογύρο ενώ αν καταφέρουν και περάσουν στον 2^ογύροθα πρέπει να αντιμετωπίσουν το κατά πολύ πιο αθλητικό ρόστερ του Tennessee. Αλλά μια ομάδα με δύο ελίτ παίκτες όπως οι Roddy και Stevens είναι δυσκολοκατάβλητη, ειδικά με την τόσο καλή δουλειά που έχει κάνει ο coach Niko Medved.

 

 

UCLA Bruins (25-7)

Οι UCLA Bruins είναι για μένα το dark horse για την κατάκτηση του τίτλου και η αγαπημένη μου ομάδα κυρίως λόγω της περσινής τους πορείας στο τουρνουά καθώς ήρθαν από το πουθενά και έφτασαν μέχρι το F4.

To ρόστερ φέτος είναι σχεδόν ίδιο με πέρυσι. Η ηγετική τριάδα Johnny Juzang, Jaime Jaquez Jr. και Tyger Campbell έχει ωριμάσει ακόμα περισσότερο ενώ και το υπόλοιπο ρόστερ αποτελείται κυρίως από seniors και juniors.

O Johnny Juzang είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας (16 PPG, 43.5 FG%, 36.2 3P%) και φέτος. Είναι ένας guard-forward με γρήγορη εκτέλεση από μέση απόσταση αλλά και 3π., ικανός για σουτ «ειδικών καταστάσεων»

Ο δεύτερος ηγέτης της ομάδας είναι ο Jaime Jaquez Jr., ένα forward που διαβάζει πολύ ωραία την άμυνα και τα miss match. Έχει δυνατό κορμί, είναι περίπου 2 μέτρα αλλά στο γήπεδο δείχνει και παίζει σαν 2.06. Του αρέσει το bully ball και έχει δείξει ορισμένες φορές κάποιες advanced κινήσεις. Φέτος δεν σουτάρει τόσο καλά αλλά το κακό του ποσοστό από το 3π. είναι πλασματικό. Ο Jaime Jaquez Jr. είναι ο αγαπημένος μου παίκτης στην φετινή κολεγιακή σεζόν και ελπίζω – αν δεν τον δούμε στο ΝΒΑ – να τον δούμε στα μέρη μας.

Ο τρίτος ηγέτης της ομάδας είναι ο Tyger Campbell, ένας sharpshooter PG και κινητήριος μοχλός της επίθεσης των Bruins. Μαζί με τους Andrew Nembhard, James Akinjo, Sahvir Wheeler και Collin Gillespie είναι φιναλίστ για το βραβείο Bob Cousy που δίνεται στο καλύτερο PG της χώρας.

 

Το UCLA είναι η ομάδα που θέλω να σηκώσει τον φετινό τίτλο. Δεν έχουν το ταλέντο των  άλλων top seeded ομάδων αλλά έχουν παίκτες που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να βάλουν δύσκολα σουτ που κρίνουν παιχνίδια ενώ η περσινή τους πορεία δεν ήταν τυχαία. Φέτος πρέπει να την επαναλάβουν. Ο coach Mick Cronin ξέρει πως να πάρει τα μέγιστα από την ομάδα βετεράνων που έχει και όλα ξεκινάνε από την άμυνα.

 

Αναφορές-Περισσότερα

https://stats.ncaa.org/rankings/change_sport_year_div

https://kenpom.com/

https://www.espn.com/mens-college-basketball/

 

Ευχαριστούμε τον @Mitsos για το καταπληκτικό, χορταστικό του κείμενο.

Υ.Γ: Η Βίρτους τη γλίτωσε την τελευταία στιγμή στο PalaDozza όμως εχθές κατέρρευσε στην έδρα της απέναντι στην Τσεντεβίτα, γνωρίζοντας καθαρή ήττα. Η προσθήκη δύο τόσων σπουδαίων παιχτών και ισχυρών προσωπικοτήτων είναι αναμενόμενο να σοκάρει το αγωνιστικό σώμα της ομάδας του Σκαριόλο που θα χρειαστεί λίγο χρόνο για να διαβάσει τα νέα δεδομένα και να επανατοποθετήσει (αυτή τη φορά σωστά) τα κομμάτια στη θέση τους. Αυτό που πρωτίστως πρέπει να δει ο Ιταλός κόουτς είναι ο ρόλος του Παγιόλα. Χάκετ (έμεινε εχθές στο γήπεδο για σουτ μετά το ματς όπου είχε 0/8) και Σενγκέλια είναι too much για αυτό το επίπεδο (Eurocup & Lega A) όμως ο νεαρός γκαρντ είναι η ψυχή και η λογική της ομάδας και πρέπει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή.

Μπορείς Σέρτζιο;

Υ.Γ1: O Balsa Koprivica (2.15-C-2000) έκανε φύλλο και φτερό τη frontcourt της Μetropolitans εχθές γράφοντας 14 πόντους (7/10 δίποντα), 13 ριμπάουντ και 3 τάπες. Ο πρώην παίχτης του Florida State έχει σημειώσει αξιοσημείωτη βελτίωση τον τελευταίο καιρό, νιώθει πιο άνετα και (κυρίως) έχει αποκτήσει αυτή τη διαβολεμένη γυαλάδα στο μάτι που παρατηρείται στους “εκλεχτούς” του Ζοτς μετά τους πρώτους μήνες τριβής μαζί του.

 

Υ.Γ2: Εκτός των άλλων, έχουμε και ντέρμπι σήμερα το βράδυ στο ΣΕΦ. Θα είναι πολύ σημαντικό το πως θα διαχειριστεί τις δυνάμεις του ο Ολυμπιακός σε συνάρτηση πάντα με το αγωνιστικό του στυλ. Οι ερυθρόλευκοι θα ενεργοποιήσουν δυναμική αντιμετώπιση στα πράσινα ball screens (Hard Hedge, αδύνατο σημείο του Νέντοβιτς) ώστε να παράγουν λάθη και να ανεβάσουν το τέμπο του παιχνιδιού. Απέναντι σε μια τέτοια τακτική, είναι σημαντική η απουσία του Παπαπέτρου ο οποίος ήταν ο εναλλακτικός πόλος δημιουργίας και αυτός που μπορούσε να τρέξει αυτά τα fast breaks μισού γηπέδου στην πλευρά, μόλις η μπάλα βγει από τα χέρια του χειριστή. Σημαντικό τεστ για τους παίχτες-ρόλων των δύο προπονητών.

Το σχόλιο μας για το παιχνίδι μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.