Στην κοιλάδα του Ηλίου (by Mitsos)

Η εικόνα τους στη “φούσκα” έστειλε τα πρώτα μηνύματα. Η Offseason τους, έστρεψε επίσημα τους προβολείς του πλανήτη μπάσκετ επάνω από την έρημο της Αριζόνα. Μπορούν οι Phoenix Suns να αποτελέσουν τον καινούργιο “διεκδικητή” στη φετινή Δυτική Περιφέρεια του ΝΒΑ; To Ηοοpfellas “μεταφέρεται” στην κοιλάδα του Ηλίου μέσα από την πέννα του @Mitsos_NBA_EL  

 

Jim Conway: Mπαίνουμε σιγά-σιγά στη τελική ευθεία για την έναρξη της σεζόν στο ΝΒΑ και νομίζω ένα κείμενο επιβάλλεται μιας και οι φετινές μάχες αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η μετακόμιση του Κρις Πολ στην Αριζόνα και η σύμπραξη του με τον αγαπημένο μας Ντέβιν Μπούκερ αποτελεί μια σπουδαία είδηση και παράλληλα μια κίνηση η οποία δυνητικά μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στο τραπέζι. Η σελίδα σας είχε είχε προϊδεάσει για αυτό λίγο καιρό πριν. Σήμερα θα έχουμε λοιπόν την ευκαιρία να δούμε μαζί πιο αναλυτικά τη φετινή  προσπάθεια των Phoenix Suns μέσα από τη ματιά ενός δικού μας “παιδιού”, του @Mitsos_NBA_EL.

Του δίνουμε με μεγάλη μας χαρά το βήμα…

 

Phoenix Suns Season Preview 2020-2021

“Λίγα λόγια για τους Phoenix Suns…

Oι Phoenix Suns μετά από μια δεκαετία εκτός Playoffs δείχνουν σημάδια επανάκαμψης. O James Jones, μόλις στην 2η χρονιά του ως GM κατάφερε να μεταμορφώσει το Phoenix από μια lottery team σε playoff contender (τουλάχιστον στα χαρτιά). Αξίζει να  κάνουμε μια μικρή αναδρομή για το πως έφτασαν εδώ που βρίσκονται ξεκινώντας από τον αρχιτέκτονα.

 

The Front Office

Όταν ο Ryan McDonough απομακρύνθηκε από τη θέση του GM τον Οκτώβρη του 2018, το Phoenix είχε έναν προπονητή κάπως χαμένο, τον Igor Kokoskov και ένα ροστερ με ελάχιστο ταλέντο και “προβληματικούς” χαρακτήρες με μη επαγγελματικές συμπεριφορές.

Ο Jones όταν ανέλαβε αρχικά άφησε ελεύθερο τον Tyson Chandler και ξεφορτώθηκε το μεγάλο συμβόλαιο του Ariza στέλνοντάς τον στη Washington για τον Kelly Oubre Jr. έναν παίκτη που έδεσε τέλεια με την ομάδα. Έπειτα απελευθέρωσε τον Dragan Bender, έστειλε μέσω trade τους Josh Jackson, De’Anthony Melton και TJ Warren σε Memphis και Indiana, προσθέτοντας μόνο τον PG, Jevon Carter και το νο. 32 πικ του 2019 Draft δεχόμενος δριμύτατη κριτική για αυτά τα ανταλλάγματα. Έτσι απαλλάχτηκε από το μεγαλύτερος μέρος του ροστερ που κληρονόμησε.

Δημιούργησε έναν νεανικό κορμό με τους Devin Booker, Deandre Ayton, Cam Johnson, Mikhal Bridges και πρόσθεσε βετεράνους όπως οι Ricky Rubio, Aron Baynes, Frank Kaminsky και Dario Saric ενώ στο ντραφτ επέλεξε παίκτες με κριτήριο την ετοιμότητα ( Johnson, Bridges έναντι Zhaire Smith) και λιγότερο το potential. Τέλος κατάφερε να πείσει τον Monty Williams να διαλέξει το Phoenix από το Los Angeles που τον είχε ως πρώτη επιλογή για τη θέση του head coach.

Τη περσινή σεζόν όσο η ομάδα παρέμεινε υγιής, ήταν ανταγωνιστική, μια σημαντική βελτίωση για μια ομάδα που έχει να μπει στη postseason μια ολόκληρη δεκαετία.

Αργότερα ο Jones πρόσθεσε τον Cameron Payne για back up του Rubio λίγο πριν την επανέναρξη και οι Suns πήγαν αποφασισμένοι στη “φούσκα” της Disney. Ο εγκλεισμός λειτούργησε θετικά για την χημεία της ομάδας, αποτέλεσαν την έκπληξη της “φούσκας” και έφυγαν αήττητοι φτάνοντας πιο κοντά από ποτέ τα τελευταία χρόνια στην είσοδό για τα PO.

Ο Jones με αυτές τις κινήσεις εγκαθίδρυσε τη κουλτούρα και την ταυτότητα που θέλει να αντιπροσωπεύει o οργανισμός και ονόμασε τη διαδικασία “raising the floor”. Πρόσθεσε χαρακτήρες που αντιπροσωπεύουν τη δικιά του εικόνα. Αυτοπαρακινούμενους, πειθαρχημένους παίκτες ομάδας, παίκτες που προτιμούν τη νίκη από τη προσωπική δόξα.

Ο ίδιος του εξάλλου ως παίκτης έχει βρεθεί σε 7 συνεχόμενους Τελικούς ενώ έχει χάσει τα PO μόνο μια φορά στη διάρκεια της δεκατετράχρονης καριέρας του . 

Έχει παίξει σε μια ομάδα όπως το Miami που έδινε έμφαση στο positionless basketball και στο spacing. Είχε ένα GM/πρόεδρο, στο πρόσωπο του Pat Riley που ταυτιζόταν και που τον ώθησε να ακολουθήσει αυτή τη πορεία ως executive.

Ο JJ μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον αυστηρό και πειθαρχημένο. Οι γονείς του εργάζονταν ως σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Έχει διηγηθεί αρκετές φορές την ιστορία για το πως πήρε “C” στο μάθημα των Ισπανικών και η μητέρα του τον προειδοποίησε ότι αν δεν ανεβάσει αυτόν το βαθμό σε “Α” θα του κόψει το μπάσκετ. Στο κολέγιο ήταν academic all-American και αποφοίτησε με πτυχίο στα Οικονομικά. Από μικρός έβλεπε μπροστά. Κατάλαβε ότι για να έχει μια μακροχρόνια καριέρα το πιο σημαντικό στοιχείο του παιχνιδιού του πρέπει να είναι το σουτ. Σαν πικ 2ου γύρου κατάφερε να κάνει μια καριέρα που διήρκεσε παραπάνω από το 98% των παικτών που επιλέχθηκαν στο ντραφτ πριν από αυτόν.

Ο Richard Jefferson έχει διηγηθεί μια ιστορία όταν ήταν συμπαίκτης μαζί του στους Cavaliers που καταδεικνύει τη σοβαρότητα και τον επαγγελματισμό του Jones. Τη σεζόν 16-17 ο RJ μαζί με τον Jones βρίσκονταν στα τελειώματα της καριέρας τους και είχαν από ελάχιστη έως καθόλου συμμετοχή στα PO. O RJ απολάμβανε τη δύση της καριέρας του πιο χαλαρά, δεν προπονούνταν αρκετά και όταν οι Cavs έφτασαν στους Τελικούς ο Jones τον ξυπνούσε στα χαράματα και τον έπαιρνε σηκωτό για να πάνε να κάνουν βάρη ακόμα και αν ήξεραν ότι δε θα παίξουν. Καταλαβαίνεται γιατί ένας παίκτης σαν τον LeBron James τον χαρακτηρίζει ως πρότυπο βετεράνου και καλού συμπαίκτη.

Ο Monty Williams είναι ένας player’s coach. Δεν είναι ο σκληρός, φωνακλάς, old school προπονητής, είναι πιο διαλλακτικός, διατεθειμένος να ακούσει τις απόψεις των παικτών του. 

Ο Monty Williams ήρθε για να μείνει στη Κοιλάδα του Ήλιου.

 

Η επίθεση που τρέχει είναι κατά βάση read and react, βασίζεται αρκετά στην πρωτοβουλία των παικτών και για αυτό ο Rubio ταίριαξε πολύ καλά δίνοντας ένα τεράστιο boost. 

Αρκετά Horns action με τον Booker στο elbow να βγαίνει στις 45° και να κάνει το παιχνίδι του είτε τον Saric να ψάχνει back door τους cutters. Θέλει η μπάλα να κυκλοφορεί γρήγορα – 0.5 sec offense – κάτι όμως που με την παρουσία του Chris Paul ίσως αλλάξει. Φέτος πιστεύω θα πάει περισσότερο σε low pace basketball. Το γεγονός ότι συνυπήρξε με τον CP3 στη ΝΟ έπαιξε ρόλο στο να δώσει το πράσινο φως για την ανταλλαγή ο CP3.

Η απουσία του Ayton στην αρχή της σεζόν λόγω τιμωρίας για χρήση PED ήταν ένα ατυχές γεγονός που όμως έφερε απροσδόκητη επιτυχία καθώς o Baynes  αναπλήρωσε με το παραπάνω το κενό του και με βροχή τριπόντων το Phoenix έκανε το καλύτερο ξεκίνημα που έχει κάνει εδώ και μια δεκαετία. Οι τραυματισμοί δυσκόλεψαν ακόμα περισσότερο το έργο του Williams αλλά μια μεταβλητή παρέμεινε σταθερή…

 

Wet Like I’m Book 

Πόσοι άραγε αθλητές στην ηλικία του Devin Booker έχουν ακούσει το όνομά τους σε στίχο του Drake? 

Η βελτίωσή του SG από το Michigan στη μέχρι τώρα πορεία του στο ΝΒΑ είναι τρομακτική. Στο Κεντάκι έδειχνε πως είναι ένας ικανός σουτέρ που ντριπλάρει κυρίως για να πασάρει και τώρα, στα 24 του, έχει εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους 3 level scorers, ίσως ο παίκτης με το πιο πλούσιο επιθετικό ρεπερτόριο. 

Μπορεί να σκοράρει από παντού, έχει λίγο old school παιχνίδι με post up και midrange game, αλλά και το υπερπολύτιμο deep pull-up 3 – έχει ακόμα περιθώρια βελτίωσης σε αυτό το κομμάτι (33.8%) – ενώ το παιχνίδι του είναι straight fundamental. Kαθόλου άσκοπες ντρίπλες, καθόλου σπατάλη ενέργειας στο να κάνει κάτι θεαματικό. Παίζει εξαιρετικά με hesitation ντρίπλες διαβάζοντας την στάση του αμυντικού ενώ χωρίς να έχει ιδιαίτερη εκρηκτικότητα (sneaky athletic) τρυπάει την άμυνα με μια σχετική άνεση. Επίσης σημαντικό ότι κάθε χρόνο έχει αυξήσει το βαθμό που πάει στις βολές. Έχει βελτιώσει σημαντικά το passing game του (πάνω από 6 ασ. μ.ο. τις 2 τελευταίες σεζόν) αποδεικνύοντας ότι είναι κάτι παραπάνω από average passer. 

Είναι μόλις ο 3ος παίκτης στην ιστορία της Λίγκας κάτω από 24 με 26+ πόντους και 6+ ασίστ για παραπάνω από μια σεζόν (LeBron James, Oscar Robertson οι άλλοι δύο). Πείστηκε από το πλάνο του Williams που του ζήτησε να παίζει πιο δυνατά στην άμυνα και έγινε πιο αποτελεσματικός στην άλλη μεριά του παρκέ.

Παρόλα αυτά έχει χαρακτηριστεί ως ένας bad team, good stats guy καθώς δεν έχει υπάρξει ακόμα winner. Τη περσινή σεζόν όμως κάτι απέδειξε (αφού έκανε και η διοίκηση επιτέλους τη δουλειά της), αναγνωρίστηκε, και έγινε για πρώτη φορά All Star.

Το αποκορύφωμα ήταν το νικητήριο καλάθι κόντρα στους Clippers, ένα πολύ δύσκολο καλάθι που δείχνει την ικανότητά του ως closer και το πόσο έξυπνα σκέφτεται. Προσποίηση. Spin. Σουτ. Μέγιστος βαθμός δυσκολίας.

 

 Οι Suns έχουν κάνει κάποιες αμφιλεγόμενες επιλογές στα ντραφτ τα τελευταία χρόνια αλλά με το νο. 13 στο ντραφτ του 2015 πέτυχαν λαχείο. Από τότε που μπήκε στη Λίγκα ο Book μόνο σταθερότητα δε υπήρξε γύρω του. Τέσσερις προπονητές σε 5 σεζόν, συμπαίκτες που τώρα δεν βρίσκονται καν στη Λίγκα και ένας μανιακός ιδιοκτήτης. Εντούτοις αυτός από την μεριά του δούλεψε και ακολουθεί τα λόγια του μέντορά του, Kobe Bryant. “BE LEGENDARY”

 

The Point God

Η Θεωρία των Προσδοκιών (Prospect Theory) είναι μια πρωτοποριακή μαθηματική θεωρία της Συμπεριφορικής Επιστήμης (Behavioural Science) που αποδέχεται ότι τα άτομα δεν συμπεριφέρονται πάντα ορθολογικά. Τα άτομα μπορεί να κάνουν λάθη που έχουν αιτία ψυχολογικούς παράγοντες και αυτό επηρεάζει τις τελικές τους επιλογές, ιδίως όταν καλούνται να πάρουν αποφάσεις σε συνθήκες αβεβαιότητας και πίεσης. Ο Chris Paul σε συνθήκες αβεβαιότητας και πίεσης εντός παρκέ δείχνει να αποκλίνει από τη Θεωρία των Προσδοκιών.

Είναι από τους παίκτες που ζουν και αναπνέουν για τη 4η περίοδο. Οι Thunder πέρσι βρίσκονταν στη κορυφή των clutch statistics με τον CP3 να έχει το αδιανόητο +25.3 net rating σε crunch time. Γνωρίζει σε αυτές τις καταστάσεις πόσο σημαντικό είναι, να βάζεις πίεση στους διαιτητές και να κερδίζεις φάουλ,να πηγαίνεις στις βολές.

Θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε πως θα κλείνουν τα παιχνίδια οι Suns καθώς ο Booker ποτέ δεν είχε έναν τόσο καλό decision maker δίπλα του. Την σεζόν 19-20 οι Suns ήταν στο πάτο των clutch statistics (19οι) καθώς δυσκολεύονταν να κλείσουν παιχνίδια όταν οι άμυνες έπεφταν πάνω στον Book και έπρεπε να βγούνε μπροστά κυρίως οι Rubio και Oubre.

Συχνό φαινόμενο όμως της καριέρας του αποτελούν οι τραυματισμοί με πιο σημαντικό τον τραυματισμό στο μηνίσκο το 2010 όπου έχασε τα μισά παιχνίδια της χρονιάς και παραδέχτηκε ότι βιάστηκε να γυρίσει στην αγωνιστική δράση μη παίρνοντας στα σοβαρά την αποθεραπεία του. Από τότε προκύπτουν συνέχεια μικροτραυματισμοί που τον κρατάνε εκτός παρκέ.

Κατά τη διάρκεια της off-season του 2019 κάτι άλλαξε. Ο βετεράνος PG ξεκίνησε φυτική διατροφή (plant-based) η οποία υποστηρίζει ότι τον άλλαξε ριζικά.

I spent 5 minutes talking to Chris Paul about the benefits of his plant-based diet the other day. He gave you an example on that dunk. He couldn't get up like that a couple years ago. He said he hasn't had to ice his knees all season.

— J.A. Adande (@jadande) February 17, 2020

 

 

Είναι ένα trend που βλέπουμε να ακολουθούν πολλοί αθλητές και δείχνει να έχει με ευεργετικά αποτελέσματα.

Πέρσι έπαιξε 70 παιχνίδια, τα περισσότερα από κάθε άλλη σεζόν τα τελευταία 5 χρόνια και επέστρεψε στο All Star Game μετά από 4 χρόνια.

Στην Οκλαχόμα – είχε αγωνιστεί και μια σεζόν με τους Hornets εκεί πέρα λόγω του τυφώνα Κατρίνα – βρήκε ένα ξεκάθαρο περιβάλλον όπου δεν υπήρχαν φτασμένοι και καθιερωμένοι παίκτες γύρω του, υπήρχε τεράστια δίψα για μάθηση από τους συμπαίκτες του, κάτι που εκτιμά αρκετά ο Paul και υπήρχε ένας προπονητής που το σύστημά του ταίριαζε με το πως θέλει να παίζει. Είχε πολύ θετικό αντίκτυπο στην εξέλιξη των SGA, Bazley και Dort καθώς δεν τους βοηθούσε απλά δίνοντάς τους κάποιες συμβουλές αλλά περνούσε ώρες μαζί τους μετά τις προπονήσεις για εξτρά προπόνηση. Δεν είναι τυχαία η εμφάνιση του Dort στο Game 7 κόντρα στους Rockets, όπου τέλειωσε με 30 πόντους και 6 τρίποντα καθώς ο CP δεν σταμάτησε ποτέ να τον παροτρύνει να σουτάρει όταν είναι ελεύθερος.

 O Paul είναι ένας winner. Απαιτητικός με τους συμπαίκτες του, αρκετές φορές γκρινιάρης, και αντιπαθητικός αλλά μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για έναν παίκτη 1.80 μ. που θα παίξει αισίως στη 16η σεζόν της καριέρας του. Δεν θα επιβίωνε στο ΝΒΑ αν δεν είχε αυτό τον χαρακτήρα. Πόσοι παίκτες με το μέγεθός του έχουν καταφέρει να κάνουν μια τόσο μεγάλη σε διάρκεια HOF καριέρα;

Δεν παίρνει ρεπό. Μάλιστα πέρσι στη παρουσίαση των Thunder για το πως θα τον διαχειριστούν του επέδειξαν ποια παιχνίδια να κάτσει εκτός αλλά εκείνος τους διαβεβαίωσε ότι όσο νιώθει καλά δε πρόκειται να κάνει κάτι τέτοιο.

Δείγματα για το πόσο απαιτητικός μπορεί να γίνει εντοπίζουμε από τη 1η του χρονιά ως rookie. Στο training camp των NO Hornets της σεζόν 05-06 ο Paul έτρεχε πολύ την ομάδα και απαιτούσε από τους ψηλούς να τρέχουν το γήπεδο σε μια εποχή που δεν ήταν αυτή η δουλειά τους. Υπήρξε αμέσως δυσαρέσκεια και αντιδράσεις από τον βετεράνο center Jamaal Magloire που δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει και ζητούσε από τον Paul να πηγαίνει περισσότερο σε σετ παιχνίδι. Ο P.J. Brown, ένας από τους πρώτους μέντορες του Paul, τον συμβούλευε να είναι ο εαυτός του και να τρέχει την ομάδα όπως αυτός νομίζει. Άκουσε τη συμβουλή του Brown και δε άλλαξε προσέγγιση, συνέχισε να τρέχει και να τρέχει απαιτώντας το ίδιο από τους συμπαίκτες του. Μια εβδομάδα αργότερα ο Magloire ζήτησε ανταλλαγή και έφυγε.

Έχει βελτιώσει πολύ το σουτ του  – 44.4 3Ρ% σε C&S τις τελευταίες 4 σεζόν, above average από οποιοδήποτε άλλο PG  – ενώ στο PnR παραμένει από τους κορυφαίους και πιο παραγωγικούς (γράφει πάνω από 1 PPP). Μπορεί να δημιουργήσει σκορ για τον εαυτό του όποτε θέλει. Κυνηγάει συνεχώς το miss match και τους αρέσει να “βασανίζει” του αντίπαλους ψηλούς στο 1on1.

Πέρσι ταίριαξε περισσότερο στην επίθεση του Donovan γιατί φυσικά χρησιμοποιήθηκε καλύτερα (παραπάνω PnR κατοχές απ’ ότι είχε στο Χιούστον) ενώ το εντυπωσιακό είναι ότι είχε ακόμα λιγότερα touches παίζοντας δίπλα στους Schroeder, SGA απ’ ότι όταν έπαιζε με τον Harden.

Είναι ένας πολύ καλός αμυντικός, ειδικά on ball αλλά σε αυτό το σημείο της καριέρας του θα ήταν συνετό να χρησιμοποιηθεί όπως και στην OKC, μαρκάροντας κυρίως τον παίκτη στη γωνία και κατευθύνοντας την άμυνα από πίσω.

Δε χρειάζεται να μαρκάρει τους Harden, Curry της Λίγκας και να σπαταλά ενέργεια κάτι που δεν έκανε ούτε στην OKC με τους SGA και Dort στο πλευρό του.

Ο Chris Paul θα φέρει μια αύρα που το Phoenix έχει να νιώσει από τις εποχές Nash.

 

 

Η θέση του στο ΝΒΑ όμως δεν είναι μόνο ως παίκτης αλλά και ως Πρόεδρος της Ένωσης Παικτών. Μαζί με τη Michele Roberts ήταν από τα ενεργά μέλη που ηγήθηκαν του όλου εγχειρήματος της επιστροφής στην αγωνιστική δράση και τη δημιουργία της “φούσκας” αλλά και αργότερα του κινήματος κοινωνικής δικαιοσύνης.

Φέτος ο πάγκος θα έχει βάθος. Ο JJ θέλει να ανοίξει όσο πιο πολύ μπορεί το γήπεδο κι αυτό φαίνεται από τις επιλογές του για τη στελέχωση του ροστερ. Το πρόβλημα του Rubio είναι διαχρονικά το επιθετικό του παιχνίδι καθώς σουτάρει με τα χειρότερα ποσοστά βασικού guard τα τελευταία χρόνια. Αυτό διορθώθηκε και με το παραπάνω φέτος με την αντικατάστασή του με τον CP3. Επιπλέον ο Booker έχει επιτέλους back up παίκτες να τον ξεκουράζουν.

Ας δούμε λίγο αναλυτικά τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές της φετινής ομάδας.

 

The Guards

 

O Langston Galloway είναι μια προσθήκη που μου αρέσει. Ξεκίνησε ως PG τη καριέρα του και μεταφέρθηκε στο 2. Βρίσκεται σε μια πολύ καλή ηλικία (28) και προέρχεται μετά από μια καλή σεζόν στο Ντιτρόιτ. Προσθέτει firepower από τη περιφέρεια, ειδικά από τις γωνίες – μαζί με τον PJ Tucker είναι από τους πιο αποτελεσματικούς παίκτες από τη γωνία, πέρσι, 54% – ενώ παίζει πολύ καλά μακριά από τη μπάλα. Δεν είναι κάποια φοβερή απειλή με ντρίπλα, μπορεί όμως να επιτεθεί στα close out και είναι ικανός να βγάλει τις βασικές πάσες, να διαβάσει κάποιες φάσεις ενώ το 203 εκ. άνοιγμα χεριών που έχει τον βοηθάει να τα βάλει με μεγαλύτερους παίκτες στην άμυνα. 

Ο Etwan Moore θα προσφέρει παρόμοια στοιχεία. Αν και οι παραγωγικές του σεζόν μάλλον έχουν περάσει είναι ένας παίκτης που μπορεί να βοηθήσει κυρίως με το στατικό του σουτ (41.2 3Ρ% C&S). Έχει καλύτερο παιχνίδι κοντά στο καλάθι από τον Galloway ενώ προτιμάει πολύ το floater. Είναι culture guy και επαγγελματίας, ένας ακόμα παίκτης με τα χαρακτηριστικά που επιζητά ο Jones. Δεν είναι τυχαίο που όταν ρωτήθηκε ο Zion Williamson ποιον συμπαίκτη του στους Pelicans κοιτάει ως πρότυπο επαγγελματία ανέφερε τον Moore. 

O Jevon Carter θα μοιραστεί το ρόλο του PG της 2nd unit μαζί με τον Cameron Payne. Ο Carter είναι προϊόν του West Virginia. Ήταν η αιχμή του δόρατος στην αμυντική τακτική “Press Virginia” του coach Bob Huggins που βασίζεται στο full court pressing και οδήγησε αντίπαλες ομάδες σε πολλά λάθη. Ο Carter είναι ένα “μπουλντογκ”, όπως είναι και το παρατσούκλι του. Ένας σκληρός αμυντικός που μπορεί να πιέσει πολύ καλά τη μπάλα. Πολλές φορές πήρε τη πρωτοβουλία να πιέζει στα 4/4 του γηπέδου τα αντίπαλα PG κάτι που άρεσε πολύ στον coach Williams. Αν συνεχίσει να σουτάρει με ποσοστά πάνω από 37 3Ρ% θα κάνει μεγάλη σε διάρκεια καριέρα.

Ο Cameron Payne ήταν ένας παίκτης που ήξερε ο coach Williams από την Οκλαχόμα και μόλις του δόθηκε η ευκαιρία να τον προσθέσει στο ράστερ δεν δίστασε. O Payne άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά και έκανε πολύ καλές εμφανίσεις με αποτέλεσμα να κερδίσει μια θέση στο ροστερ της φετινής ομάδας.

Οι Suns όμως εξακολουθούν να μην έχουν έναν back-up guard δημιουργό πέρα από τον Payne. Το προσπέρασμα στο ντραφτ παικτών όπως ο Tyrese Haliburton μπορεί να τους στοιχειώσει σε δυο χρόνια που το συμβόλαιο του Paul λήγει ή στο  απευχόμενο σενάριο οι Book και Paul χάσουν σημαντικό χρόνο λόγω τραυματισμών

 

The Wings

Ο Oubre Jr ήταν μια σημαντική απώλεια στην ανταλλαγή για τον CP3. Ήταν ένας παίκτης που έδινε ενέργεια στην άμυνα, πρόθυμος να μαρκάρει τους καλύτερους παίκτες της Λίγκας και μια feel good παρουσία στα αποδυτήρια. Το κενό του αναπληρώθηκε από τον Jae Crowder με ένα πολύ καλό deal ($ 30 εκ. / 3 χρ.)

Ο Crowder βρίσκεται σε μια πολύ καλή ηλικία (30). Είναι ένας παίκτης με χαρακτηριστικά που έλλειπαν από τους Suns. Η αποτελεσματικότητά του στην άμυνα στηρίζεται στη στιβαρή βάση που έχει σαν κορμί και λιγότερο στη ταχύτητα. Καλύπτει το μοναδικό αμυντικό μειονέκτημα του Bridges καθώς οι Suns δυσκολεύονταν να μαρκάρουν τα μεγάλα wings. Στα PO μάρκαρε τους Γιάννη, Tatum, LeBron και δεν τα πήγε άσχημα. O Γιάννης μάλιστα σούταρε 9-21 όταν τον μάρκαρε ο Crowder στα 4 παιχνίδια που έπαιξαν.

Επιθετικά θα προσφέρει κυρίως με το σουτ του. Δεν είναι τόσο αποτελεσματικός όσο οι άλλοι σουτέρ του ρόστερ αλλά αποτελεί απειλή για την άμυνα ειδικά από τις γωνίες (38% πέρσι)

Ο Cam Johnson ήταν ένας από τους αγαπημένους μου παίκτες στο UNC. Elite shooter με πακέτο ικανοτήτων που έχει μεταφραστεί καλά στο ΝΒΑ. Πέρα όμως από την εκτελεστική του δεινότητα έδειξε και αμυντική συνέπεια τη περσινή σεζόν κάτι στο οποίο ήταν αδύναμος ερχόμενος από το κολέγιο. Στη “φούσκα” έδειξε έτοιμος και είχε το μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής μαζί με τον Booker. Θα τον δούμε κυρίως στο 3 αλλά και στο 4 σε samll ball lineups.

Ο Mikhal Bridges αποτελεί έναν παίκτη που γνωρίζει πολύ καλά τα βασικά του αθλήματος όπως κάθε παίκτης που έχει αγωνιστεί στο σύστημα του Villanova. Έχει δυσκολευτεί τις δυο πρώτες χρονιές του στο κομμάτι της περιφερειακής εκτέλεσης κάτι που προσωπικά δε με ανησυχεί. Θα βρει τη λύση. 

Είναι ένας εξαιρετικός cutter με πολύ καλό timing και ένστικτο. Είναι ο καλύτερος αμυντικός του Phoenix με ένα τεράστιο wingspan (215 cm.) που χρησιμοποιεί στο έπακρο. Είναι ο παίκτης που αναλαμβάνει τις επικίνδυνες αποστολές.

 

 

Μαζί με τον Paul ήρθε και ο Abdel Nader από την Οκλαχόμα μετά από μια πολύ καλή σεζόν όπου σούταρε 37.5 3P%

Πέρσι οι Suns είχαν μόλις έναν σουτέρ κοντά στο 40% (Jevon Carter), τώρα προσέθεσαν άλλους 3.

 

The Bigs

 O Deandre Ayton πραγματοποίησε μια μεστή δεύτερη χρονιά αλλά έπαιξε μόλις 38 παιχνίδια λόγω και τραυματισμών. Επιθετικό ταλέντο έχει αρκετό αλλά αυτό που του έλλειπε ήταν η αμυντική συνέπεια. Στο Αριζόνα υπήρχαν στιγμές που έδειχνε μια dominant φιγούρα στο ζωγραφιστό και στιγμές που τα αντίπαλα guard έκαναν ότι ήθελαν μέσα στη ρακέτα. Πέρσι έδειξε βελτίωση. Εκπλήρωσε καλύτερα τον rim protector ρόλο που επιζητά το Phoeinix από αυτόν ενώ έδειξε και σημάδια βελτίωσης στη PnR άμυνα. Με τον Paul δίπλα του δεν τον παίρνει να χαλαρώσει γιατί θα ακούσει πολλά… 

Πρέπει να ρουφήξει σαν σφουγγάρι τις συμβουλές του CP.

Ο Saric έμεινε στο Phoenix με ένα πολύ καλό (για την ομάδα) deal (3 χρ./ $ 27 εκ.). Η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχε αγορά για να βρει κάπου μεγαλύτερο συμβόλαιο από τη στιγμή που οι Hawks υπέγραψαν τον Bogdanovic.

Ο Κροάτης ερχόμενος από μια δυσλειτουργική χρονιά με τους Timberwolves, μια χρονιά γεμάτη τραυματισμούς, ήταν αρκετά λειτουργικός παίζοντας στο 5 στις small ball lineup του Williams καθώς πρόσθετε επιθετική ελαστικότητα . Ο coach Williams τον αποκαλεί “Connector”. Σε αυτό τον “υβριδικό” ρόλο τα πήγε περίφημα στα παιχνίδια της “φούσκας” όπου ερχόταν από τον πάγκο ως 6ος παίκτης. Πήρε το χρόνο του τραυματία Baynes στο rotation και έγγραψε σε όλα τα ματς διψήφιο αριθμό πόντων. Ήταν επιθετικός και αρκετά άνετος με αυτόν το ρόλο. Βρίσκεται σε μια παραγωγική ηλικία (26) και εκτός από floor spacer θα αποτελέσει τον 3ο πόλο δημιουργίας για το Phoenix.

O Damian Jones είναι ένας rim runner ψηλός, μια μηχανή παραγωγής highlight με τα καρφώματά του, αρκετά αθλητικός, δυνατός και γρήγορος όταν ρολάρει στη ρακέτα. Πολύ μονοδιάστατο παιχνίδι βέβαια, είναι κυρίως παίκτης πάρε-βάλε ενώ στην άμυνα είναι μια ηχηρή παρουσία στο ζωγραφιστό αν και είναι παίκτης που κάνει πολλά φάουλ (2.6 φάουλ στα 16 λεπτά μ.ο.)

 

The Rook

Ο Jalen Smith, στη sophomore χρονιά του στο Maryland δούλεψε πάνω στο αδύνατο σώμα του (“sticks” ήταν το παρατσούκλι του) για να μπορέσει να βρεθεί στη θέση που βρίσκεται. Βελτίωσε σημαντικά τη περιφερειακή του εκτέλεση και από 27 3Ρ% σούταρε με 37 3Ρ% τη δεύτερη χρονιά του. Το εντυπωσιακό για το ύψος του είναι ότι μπορεί να σουτάρει με κίνηση. Το Maryland τον χρησιμοποιούσε ως σουτέρ σε flare, stagger σκριν και ήταν εντυπωσιακό να βλέπεις έναν παίκτη με το ύψος του να κινείται σαν SG. Το μεγαλύτερο μειονέκτημά του είναι η περιφερειακή άμυνα. Δε μπορεί να ακολουθήσει wing παίκτες που παίζουν στο 4 πόσο μάλλον guard. Δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο αν μπορεί να ανταπεξέλθει καλύτερα στο 5 ή 4 για επίπεδο του ΝΒΑ. Βέβαια έχουμε ένα δείγμα καθώς τη freshman χρονιά του έπαιξε δίπλα στον Brunο Fernandes ως 4αρι με επιτυχία. Το σημαντικό είναι ότι δεν θα έχει την πίεση που είχαν τα προηγούμενα υψηλά πικ των Suns.

Τη βραδιά του ντραφτ μεταξύ άλλων μας μοιράστηκε το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε:

“Λόγω του γεγονότος ότι ο πατέρας μου είναι αξιωματικός του ναυτικού μερικές φορές έλειπε από το σπίτι για μήνες. Ήταν μια δύσκολη κατάσταση αλλά πάντα μας έπαιρνε τηλέφωνο για να βεβαιωθεί ότι τα πάμε καλά στο σχολείο, για να βεβαιωθεί ότι προσέχω την μητέρα και την αδελφή μου. Ακόμα και αν δεν ήταν εκεί προσπαθούσε να είναι μέρος της καθημερινής μας ζωής. Υπήρχαν αυστηροί κανόνες στο σπιτικό μας, πάντα στρώνεις το κρεβάτι σου και κρατάς το δωμάτιό σου καθαρό. Τώρα που μένω μόνος μου ξυπνάω κάθε ΣΚ, καθαρίζω όλο το σπίτι και είναι κάτι που μου αρέσει”

Ο James Jones, ένας τύπος που το πιο τρελό πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να φορέσει μια “αριστερή” κάλτσα στο δεξί του πόδι, επέλεξε στο ντραφτ έναν παίκτη που για αυτόν είναι ψυχαγωγία η καθαριότητα. Τι πιο ταιριαστό.

 

The Owner

O Robert Sarver είναι ένα ιδιοκτήτης που αρκετές φορές ξεπερνάει τα όρια. Πρώην παίκτες των Suns τον έχουν χαρακτηρίσει μανιακό. Είναι πιο κοντά στο “μοντέλο” ιδιοκτήτη που έχουμε στη χώρα μας. Φωνακλάς, του αρέσει να κάνει υποδείξεις σε παίκτες και προπονητές στα αποδυτήρια, του αρέσει να εμπλέκεται παραπάνω στη διοίκηση της ομάδας.

Μια μικρή ειδική μνεία στον Steve Kerr ο οποίος κατάφερε να κρατήσει τις ισορροπίες όταν ήταν GM στο Phoenix και δεν είναι τυχαίο ότι από το 2010 που έφυγε οι Suns δεν έχουν μπει στα PO. 

Παρόλα αυτά ο Sarver εξακολουθεί να είναι ολίγων ξεροκέφαλος και επιμένει στην εκ του αποτελέσματος αποτυχημένη του προσέγγιση.

Γενικά υπάρχουν πολλές «Ιστορίες για αγρίους» από το πως προσπάθησε να παρακινήσει τον πρώην GM του τοποθετώντας μια κατσίκα στο γραφείο του η οποία αφόδευσε παντού μέχρι το να απειλήσει με απόλυση τον Earl Watson αν δεν απέλυε τον ατζέντη του, Rich Paul. Και κάποια άλλη φορά ίσως πρέπει να μιλήσουμε για το ντραφτ του 2018 και το πως προσπέρασαν τον Luka.

Αν δεν είσαι οπαδός των Suns ίσως να μην ξέρεις τη Greta Rogers. H Greta είναι μια οπαδός της ομάδας σε προχωρημένη ηλικία και η οργή της για τον ιδιοκτήτη των Ήλιων στο δημοτικό συμβούλιο – όταν ο Sarver “έψαχνε” $150 εκ. για να ανακαινίσει το στάδιο – καταγράφηκε στη κάμερα με αποκορύφωμα την ειλικρινέστατη φράση:  “He’s so tight he squeaks when he walks” 

 

 

Τελικά το κονδύλιο εγκρίθηκε. Μάλιστα έχει ειπωθεί σε ρεπορτάζ ότι δυο μέλη του συμβουλίου χρηματίστηκαν.

Πάντως το 2016 είχε αναγνωρίσει τα λάθη του και έγραψε ένα γράμμα προς τους οπαδούς αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη της αποτυχίας του οργανισμού.

Το Phoenix βρίσκεται στο σωστό δρόμο για να επανέλθει στις εποχές Steve Nash. Έχει έναν franchise παίκτη που είναι έτοιμος να απογειωθεί, έναν προπονητή με εμπειρία και έναν ικανό GM με όραμα. H Δυτική Περιφέρεια όμως αποτελεί ένα “σφαγείο”. Η σεζόν είναι πολύ μεγάλη και χρειάζεται συνέπεια για να βρεθείς κοντά στα PO. 

 

Y.Γ. Ευχαριστώ τον Jim για την φιλοξενία του και ολόκληρη τη κοινότητα του Hoopfellas που αποτελεί τον λόγο που γράφω και μοιράζομαι την αγάπη μου και τον ενθουσιασμό μου για αυτό το άθλημα. Γιατί για κάποιους από εμάς it’s more than a game”. 

 

Αναφορές-Περισσότερα

Phoenix Suns YT channel 

The Timeline: A Phoenix Suns Podcast

The Human Situation: Lectures at Santa Barbara by Aldous Huxley

https://bleacherreport.com/articles/2430503-chris-paul-at-a-crossroads

https://theathletic.com/1003373/2019/06/12/james-jones-holds-miami-roots-close-to-his-heart-as-he-rises-in-nba-executive-ranks/

https://www.nba.com/cavaliers/news/features/growingup-champ-170123

 

Jim Conway: Μητσάρα σε ευχαριστούμε…

 

Υ.Γ: Η Ευρωλίγκα συνεχίζεται και οι ομάδες μας, φιλτράροντας τη μέχρι τώρα τους διαδρομή συνολικά, βρίσκονται πολύ κοντά στα standards που είχαμε θέσει για την κάθε μια στο ξεκίνημα της σεζόν. Ο Ολυμπιακός πάτησε και πάλι γερά στα πόδια του, πετυχαίνοντας δύο σπουδαία διπλά την εβδομάδα που αφήσαμε πίσω. Ο Σλούκας θύμισε επιτέλους τον παίχτη που γνωρίζαμε και μένει να δείξει συνέχεια. Οι ερυθρόλευκοι δούλεψαν “μαζί” αυτό το διάστημα, χωρίς απουσίες, με τη βελτίωση να είναι φυσικό επακόλουθο. Παρ΄όλα αυτά έχουν δρόμο μπροστά τους. Η ομάδα οφείλει να βελτιώσει πράγματα για να μπορέσει να ανταγωνιστεί σε μόνιμη βάση σύνολα με μεγαλύτερο ποιοτικό βάθος. Το ματς που έρχεται με τη Βαλένθια είναι “όλα τα λεφτά”.

Υ.Γ1: Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε rollercoaster mode, παρουσιάζοντας πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του. Ο βασικότερος λόγος αφορά το performance του στο αμυντικό κομμάτι όπου οι επιδόσεις της ομάδας ποικίλουν όχι απλά από παιχνίδι σε παιχνίδι αλλά και εντός των σαράντα λεπτών. Εκεί έχει πέσει όλο το βάρος αυτή την περίοδο και πιο συγκεκριμένα στην περιφερειακή άμυνα καθώς οι πράσινοι δυσκολεύονται να ελέγξουν τον ball handler και παράλληλα εκτελούν αργά τα rotations όταν η μπάλα μεταφέρεται και η άμυνα “ξεδιπλώνεται” για να αποκτήσει και πάλι ισορροπία. Επειδή διαβάζω διάφορα, καλό είναι να πούμε ότι ο ίδιος ο Σέλβιν Μακ είχε ζητήσει δίμηνο συμβόλαιο για να μπορέσει στα τέλη του μήνα να τεστάρει πάλι την αγορά. Ο Παναθηναϊκός έχει κάνει την προετοιμασία του επάνω σε αυτό το ζήτημα και περιμένει.

 

Υ.Γ2: Πριν πολλά χρόνια, όταν ο Τόμας Ερτέλ υπέγραφε στη Μπασκόνια, είχαμε γράψει ότι πρόκειται για NBA-caliber ταλέντο. Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό, ο τύπος έχει αποδείξει ότι είναι ένας από τους πιο skilled παίχτες στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Παράλληλα όμως, η περίπτωση του αποτελεί τρανταχτή απόδειξη για το πόσο σημαντικό είναι το mindset σε αυτό το επίπεδο. Η Φενέρ όντως έχει εκφράσει ένα ενδιαφέρον για αυτόν ενώ πρόσφατα χτύπησε και την πόρτα του Μάρκο Γκούντουριτς, βολιδοσκοπώντας τις προθέσεις του σχετικά με το ενδεχόμενο επιστροφής του στην ομάδα.