Ο “Άγιος” του αθλήματος μας
Ο θάνατος του Kobe Bryant σε μια τραγωδία που στοίχισε τη ζωή σε συνολικά εννιά άτομα, έριξε μια μαύρη σκιά επάνω από τον πλανήτη των sports, πλακώνοντας τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων στα πέρατα της γης. Μια ολόκληρη γενιά έχασε τον “Βασιλιά” της. Και ένα άθλημα κέρδισε τον επόμενο, δικό του “Άγιο”…
Τι ημέρα και αυτή που ξημέρωσε… Ανείπωτη τραγωδία για το άθλημα και την οικογένεια Bryant. O φτεροπόδαρος άγγελος του Λος Άντζελες, Kobe Bryant, η 13χρονη κόρη του Τζιάνα και άλλοι επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε ένα απρόσμενο δυστύχημα με ελικόπτερο την Κυριακή το πρωί το οποίο συγκλονίζει ολόκληρο τον πλανήτη. Πρόκειται για μια τραγική υπενθύμιση του εύθραυστου της ανθρώπινης φύσης.
Ο θάνατος βρήκε πολύ πρώιμα (και) αυτόν που έμοιαζε ατσάλινος. Άτρωτος. Αυτόν που σε έκανε να πιστεύεις ότι θα μπορούσε να βρει λύση στο αναπόδραστο του προσωπικού τέλους. Ο Kobe κατέκτησε τα πάντα σε αυτή τη ζωή πατώντας στο Έβερεστ του ανθρώπινου είδους, κηρύσσοντας με τη σταδιοδρομία του το τι μπορεί να καταφέρει αυτό εάν τοποθετήσει ψηλά στον αξιακό του κώδικα το καθημερινό «σπάσιμο των ορίων». Την υπέρβαση.
Για όλους εμάς τους μπασκετικούς, ο Kobe Bryant υπήρξε ένας «Άγιος» της εποχής που ζούμε. Κάποιος που το παράδειγμα της επαγγελματικής ζωής του θα πρέπει να διδάσκεται, τη στιγμή που εμείς έχουμε την υποχρέωση να το μεταδώσουμε στις επόμενες γενιές. Κάποιος που έκανε θαύματα και μερικά κεφάλαια της καριέρας του θα αποτελέσουν τις επόμενες “ευαγγελικές περικοπές”. Κάποιος που ενέπνευσε όσο λίγοι. Εκεί έγκειται η βασική του διαφορά σε σχέση με τους επίσης μεγάλους σταρ που ακολούθησαν χρονικά. Για αυτό είναι τόσο ξεχωριστός.
Η εικόνα της λεπτής, φινετσάτης φιγούρας του να προπονείται στο ημίφως, οι τόνοι ιδρώτα και η αφοσίωση στο στόχο θα μείνουν για πάντα εδώ. Ο Bryant ήταν ένας παγκόσμιος άνθρωπος. Με κάθε πιθανή έννοια του όρου… Πιο cool και από τους μεγαλύτερους αστέρες του Χόλιγουντ. Για αυτόν δεν υπήρχε η «take it easy» ιδιοσυγκρασία της νεότερης γενιάς του ΝΒΑ. Το ασύλληπτο work ethic και ο ταπεινός χαρακτήρας που έβγαζε μπροστά στο μεγαλείο του αθλήματος όντας κάποιος που καθημερινά (ανεξάρτητα από την αναγνώριση και τις αποδοχές του) παλεύει για να γίνει ο καλύτερος που μπορεί, έριξαν γέφυρες σύνδεσης με τον μέσο πολίτη αυτού του πλανήτη. Για αυτό και ο θάνατος του ένωσε τόσα εκατομμύρια κόσμου, υπενθυμίζοντας τι πραγματικά έχει σημασία, μέχρι όλοι μας (για μια ακόμα φορά) να συνεχίσουμε τις ζωές μας και την ενασχόληση μας με τις διάφορες μικρότητες που μας ταλανίζουν.
Για τη δική μου γενιά, ο Kobe ήταν η «Δευτέρα Παρουσία». Ένα παιδί που έμοιαζε γεννημένο για να γίνει ο καλύτερος μπασκετμπολίστας του κόσμου και το κατάφερε, σηκώνοντας το βάρος της πιο λαμπερής σκηνής του πλανήτη. Στην πραγματικότητα, απαγόρευσε ρητά στον εαυτό του να αποτύχει παντρεύοντας την καθημερινότητα και την αναπνοή του την ίδια με τη σκληρή προπόνηση που σε κάποιους συναδέλφους του θύμιζε αυτοτιμωρία ορκισμένου μέλους του Opus Dei. Είχε ψύχωση με την επιτυχία και δεν άφηνε τίποτα στη τύχη παρότι όλα, από κάποια στιγμή και μετά, έμοιαζαν να δουλεύουν υπέρ του. “Failure is worse than death”…
Το mental toughness του ήταν ασύλληπτο, το footwork του και η τεχνική του αρτιότητα κάτι που προσωπικά δεν έχω ξαναδεί εδώ και πολλά χρόνια. Ο Kobe ήταν ίσως ο πιο skilled παίχτης που πάτησε ποτέ το πόδι του σε αυτόν τον πλανήτη. Και σίγουρα ένας από τους καλύτερους που έπαιξαν το άθλημα. Υπήρξε το σύμβολο της υπεροχής. Η σταδιοδρομία του και το γεγονός ότι διάλεξε (παρότι ευλογημένος από τη φύση του) τον δύσκολο, σωστό δρόμο για την κορυφή εμπνέοντας εκατομμύρια ανθρώπους, θα μνημονεύονται όσο η ιστορία εξελίσσεται. Ανήφορος. Καμία παράκαμψη. Κάπως έτσι, ο «Άγιος» του αθλήματος μας, προστάτης της αυταπάρνησης και της καθημερινής υπέρβασης, εξασφάλισε την «αθανασία». Και αυτό φίλε Kobe, είναι προνόμιο πολύ λίγων ανθρώπων…
Από την Πόλη των Αγγέλων, στη Γειτονιά των Αγγέλων.
Εάν τελικά «ο ουρανός είναι ένα γήπεδο», σίγουρα εσύ δεν θα μπορούσες να περιμένεις.
Κάπως έτσι θέλω να σε θυμάμαι. Καλό ταξίδι…
Από την Πόλη των Αγγέλων, στη Γειτονιά των Αγγέλων.
Εάν τελικά «ο ουρανός είναι ένα γήπεδο», σίγουρα αυτός δεν θα μπορούσε να περιμένει.
Κάπως έτσι λοιπόν, θέλω να σε θυμάμαι.#KobeRIP #KobeBryant pic.twitter.com/3VEzvIf32A
— Hoopfellas.gr (@Hoopfellas_gr) January 28, 2020
Τα νέα του θανάτου του Kobe μας βρήκαν στη στιγμή της συγγραφής της καθιερωμένης ανάλυσης των παιχνιδιών της Ευρωλίγκας η οποία δεν ολοκληρώθηκε (είχα τελειώσει το κομμάτι του ΠΑΟ και της προσθήκης του Οκτάβιους Έλις στον Ολυμπιακό). Δεν ξέρω άλλωστε ποιος μπορεί να ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο αυτή τη στιγμή.
Για καθαρά αρχειακούς λόγους σας παραθέτω το κείμενο ανολοκλήρωτο. Αυτό το απότομο τέλος της ανάρτησης, θα βρίσκεται εκεί για να μας θυμίζει εκείνο το «πάγωμα του χρόνου», το βράδυ (ώρα Ελλάδος) της περασμένης Κυριακής.
Euroleague
«Έπειτα από ένα σπουδαίο πρώτο ημίχρονο εχθές βράδυ, δεν καταφέραμε να εκτελέσουμε το πλάνο μας στην επανάληψη. Βρισκόμαστε ακόμα στην αναζήτηση αυτού του σχεδόν τέλειου παιχνιδιού» (Ρικ Πιτίνο, για το ματς με την ASVEL).
Είναι το μπάσκετ της ισορροπίας που εδώ και αρκετό καιρό έχει κυκλώσει η σελίδα μας ως ζητούμενο για την ομάδα των πρασίνων και συνολικά για όλους όσους θέλουν να έχουν υψηλές βλέψεις στο επίπεδο αυτό. Ο Παναθηναϊκός έφερε εις πέρας την αποστολή του κάνοντας το 3/3 στα τελευταία ματς του ΟΑΚΑ. Απέναντι στην ASVEL παρουσίασε αρκετά καλό μπάσκετ κατά διαστήματα και αρκετό θέαμα όμως πιστοποίησε ότι ακόμα υπάρχει απόσταση να καλυφθεί μέχρι να συναντήσει την πολυπόθητη ισορροπία. Ίσως οι απαιτήσεις και η πίεση («ο καλύτερος σου φίλος» κατά τον κόουτς) να αποδείξει -πρωτίστως στον εαυτό του- των δύο εκτός έδρας παιχνιδιών που ακολουθούν, βοηθήσει το «τριφύλλι» να κάνει ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Πάμε να δούμε τις σημειώσεις μας από το ματς του ΟΑΚΑ…
-Ο Παναθηναϊκός ψάχνει τον τελευταίο καιρό λοιπόν αυτό ισορροπημένο αγωνιστικά performance που θα του δώσει την αίσθηση της ολοκλήρωσης, βοηθώντας τον να ρολάρει σε ένα κρίσιμο σημείο της σεζόν όπου διεκδικεί το καλό πλασάρισμα εντός της οχτάδας. Δεν κατάφερε να το βρει στη τριάδα των εντός έδρας παιχνιδιών όμως έμεινε αλώβητος και σταδιακά χτίζει και πάλι την αυτοπεποίθηση του για να πραγματοποιήσει την τελική αντεπίθεση.
Ήταν μια βραδιά στην οποία η επίθεση των πρασίνων θύμισε συμφωνική ορχήστρα. Όλες οι διαθέσιμες δεξιότητες του ρόστερ βρέθηκαν στην ίδια σελίδα δημιουργώντας μια ακολουθία και η «μελωδία» ήταν εξαιρετική. Ο τρόπος που έδεσε το σεμιναριακό playmaking του Καλάθη (17 τελικές πάσες) με την επιθετικότητα του διδύμου των «πλαγίων», Παπαπέτρου-Φρεντέτ (43 πόντοι με 18/23 προσπάθειες), ήταν απλά unmatchable για την φτωχή άμυνα των Γάλλων, αποτελώντας την επιτομή του efficiency.
O Παναθηναϊκός από το ξεκίνημα έδειξε το versatility του στο επιθετικό κομμάτι χτυπώντας με διαφορετικούς τρόπους την εκάστοτε lineup του κόουτς Μίτροβιτς. Απέναντι στα χαμηλά σχήματα των Γάλλων (Τζάκσον στο «3») οι πράσινοι έτρεξαν Flex δράσεις στην πλατφόρμα του 5-out για να βάλουν τον Παπαπέτρου στο low post ενώ με τη γνωστή μας (θυμηθείτε το άρθρο του παιχνιδιού απέναντι στη Μπασκόνια) Wing Exchange-δράση η οποία περιλαμβάνει το χιαστί κόψιμο των Φρεντέτ-Παπαπέτρου, με τον Έλληνα φόργουορντ να επιβραδύνει όταν πατάει στην καρδιά της ρακέτας εξετάζοντας την πιθανότητα της κάθετης εισαγωγικής από τον Καλάθη, χτύπησαν σε συχνότητα τον αντίπαλο. Γρήγορα (στο 5ο λεπτό) ο κόουτς Μίτροβιτς πήγε BIG (Lighty στον Καλάθη, Noua στον Παπαπέτρου) αλλάζοντας τη φύση του σχήματος του, χωρίς ιδιαίτερη πάντως επιτυχία.
Σημείωση: Τελικά εκείνο το 39 point–performance του Έλληνα φόργουορντ απέναντι στην Άλμπα αποτέλεσε σημείο αναφοράς όπως είχαμε ευχηθεί για το παιχνίδι και πιθανόν για την καριέρα του. Ο Παπαπέτρου έχει χτίσει την αυτοπεποίθηση του αναπτύσσοντας scoring instincts που έμοιαζαν να κοιμούνται εντός του αγωνιστικού του σώματος, όντας πλέον στον δρόμο για να εξελιχθεί σε έναν ολοκληρωμένο και πολύ αποτελεσματικό επιθετικά φόργουορντ στο υψηλότερο επίπεδο. Από εκείνη τη βραδιά και μετά (14 ματς) ο 26χρονος διεθνής μετράει 13.9 πόντους ενώ οδηγεί τη διοργάνωση σε ποσοστό στα σουτ δύο πόντων με το εντυπωσιακό 70.7%. Most Improved Player case; Σαφέστατα.
Είναι γεγονός ότι στο παιχνίδι με την ASVEL οι πράσινοι χτύπησαν με Weak side Offense περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά φέτος. Η συνεργασία των Καλάθη-Παπαπέτρου ξεσηκώνει μνήμες από το ένδοξο παρελθόν όταν οι skip πάσες του Διαμαντίδη ενεργοποιούσαν ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια του παιχνιδιού του Περπέρογλου (αδύνατη πλευρά, close out, άμεση ή ενδιάμεση εκτέλεση) στο οποίο διαχρονικά στηρίχθηκε ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς. Ο Τζίμερ Φρεντέτ ήταν σχεδόν αψεγάδιαστος επιθετικά πιάνοντας πολύ υψηλά νούμερα αποτελεσματικότητας. Σε αυτές τις βραδιές η δυναμική που προσθέτει ο Αμερικανός σκόρερ στην παραγωγική διαδικασία των πρασίνων είναι τεράστια. Και μας κάνει (για μια ακόμα φορά) να αναρωτιόμαστε πόσο καλύτερος θα ήταν εάν είχε ανοίξει την πόρτα της Ευρωλίγκας 2 ή 3 σεζόν νωρίτερα…
Οι γηπεδούχοι έτρεξαν Spread PnR καταστάσεις (βασίστηκαν ελάχιστα στη Horns και στις 1-2 περιπτώσεις που το έκαναν έγινε με ξεκάθαρη στόχευση για ενεργοποίηση PnR του «1» με το «3» ώστε να κατέβει σε πρώτο χρόνο ο Παπαπέτρου με χαμηλότερο παίχτη στο low post) ακουμπώντας στη συνεργασία του Παπαγιάννη με τους PGs. Είδαμε επίσης την κλασσική πλέον Dribble Hand Off-ανάπτυξη (χρησιμοποιείται ως εισαγωγή για τις PnR δράσεις του Ράις, αρκετά καλό παιχνίδι και από τον Αμερικανό την Παρασκευή), Shuffle σε πλευρικό inbounds (σκριν του Καλάθη για να μπει ο Παπαπέτρου και πάλι στο κέντρο του «ζωγραφιστού» για 1on1), Veer στα λεπτά του Βουγιούκα για τον Φρεντέτ και Power Ram (screen the screener με τον Τόμας να σπριντάρει για Side PnR με τον Καλάθη). Ο Παναθηναϊκός είχε 13/20 τρίποντα (65%) και 25 τελικές για 13 λάθη. Κυρίως όμως, πιστοποίησε ότι είναι η πιο αποτελεσματική ομάδα στην Ευρώπη σε καταστάσεις ανοιχτού γηπέδου, εκμεταλλευόμενος πλήρως τα κατασκευαστικά πλεονεκτήματα που του δίνει σε αυτό το κομμάτι το φετινό ρόστερ.
Παραμένει το (σημαντικό) πρόβλημα στα μετόπισθεν
Πάμε και στην άλλη πλευρά του φεγγαριού… Η ροή και η παραγωγικότητα της επίθεσης των πρασίνων τους βοήθησε να μείνουν όρθιοι (χωρίς να απειληθούν πραγματικά μάλιστα) σε ένα παιχνίδι στο οποίο δέχτηκαν 53 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο από μια ομάδα που δεν διεκδικεί δάφνες παραγωγικών δυνατοτήτων.
Οι γηπεδούχοι έμειναν πιστοί σε μεγάλο βαθμό στη Step Back-Fight Through αντιμετώπιση των PnR του αντιπάλου, με τον κόουτς Πιτίνο να ακουμπάει στα γκαρντ του (ο ψηλός έμενε πίσω) για να ελέγξει τη μπάλα. Στο δεύτερο ημίχρονο οι Γάλλοι χρησιμοποίησαν ως πυξίδα αυτή την τακτική, στοχεύοντας τους αδύναμους ατομικά αμυντικούς παίχτες των γηπεδούχων (ο Φρεντέτ δέχθηκε πολλούς πόντους, ο Ράουτινς δεν μπορούσε να ακολουθήσει μετά το σκριν που δεχόταν) με τους νεαρούς Maledon (2001) και Strazel (2002) να είναι πολύ ουσιαστικοί. Είναι απολαυστικό να βλέπεις δύο παιδιά σε αυτή την ηλικία να παίζουν έτσι, απέναντι σε ένα τέτοιο ισχυρό αντίπαλο.
Σημείωση: Βλέποντας την αμυντική αδυναμία συγκεκριμένων παιχτών και την πρόθεση του αντιπάλου (για μια ακόμα φορά) για στόχευση τους, ο Ρικ Πιτίνο ενεργοποίηση μια ζώνη 2-3 με τον Μήτογλου στο κέντρο (να παίζει λίγο ψηλότερα τσεκάροντας τη δράση του «5» στη γραμμή των προσωπικών) και τον Μπέντιλ να αναλαμβάνει τον έλεγχο των Short 3s στη γωνία του (έχει σημασία μιας και παρά το mobility του δεν διαθέτει το footwork π.χ για να μείνει μπροστά από χαμηλότερο παίχτη σε close out καταστάσεις). Σε αντίθεση με το κολεγιακό πρωτάθλημα, η εμπειρία των παιχτών και των ομάδων σε αυτό το επίπεδο στην Ευρώπη προσδίδει σε αυτές τις αμυντικές επιλογές χαρακτήρα ρίσκου. Δεν είναι πάντα συμβατές και δη απέναντι σε σύνολα που με την κυκλοφορία της μπάλας ενεργοποιούν αμυντικές περιστροφές.
H ASVEL σε συνέχεια και αρκετά μεθοδικά στο δεύτερο ημίχρονο, τοποθετούσε σε θέση βοήθειας τον εκάστοτε αδύναμο κρίκο της πράσινης άμυνας και έστελνε τη μπάλα άμεσα στον παίχτη του χτυπώντας ακριβώς στη στιγμή του recover. Οι γηπεδούχοι δέχτηκαν ουκ ολίγους πόντους σε αυτές τις καταστάσεις.
The Young Pope
Η προφανής βελτίωση του Γιώργου Παπαγιάννη σκορπίζει χαμόγελα αισιοδοξίας στο ΟΑΚΑ. Είχαμε πει άλλωστε πριν αρκετό καιρό ότι ο διεθνής σέντερ είναι ίσως ο μόνος (λόγω κομβικότητας ρόλου εντός αυτού του ρόστερ) παίχτης των πρασίνων του οποίου μια ενδεχόμενη αγωνιστική άνοδος μπορεί να αλλάξει τη μοίρα ολόκληρου του συνόλου στη φετινή σεζόν.
Η συνύπαρξη με τον Ρικ Πιτίνο είναι αναπάντητη από τον …ουρανό για το νεαρό γίγαντα. Ο Αμερικανός HOF έχει δουλέψει και βελτιώσει νέους ψηλούς παίχτες που ξεκίνησαν από χαμηλότερο επίπεδο, σε όρους δεξιοτήτων και αντίληψης, από τον Παπαγιάννη. Διαχρονικά ο κόουτς τραβάει κόκκινες γραμμές σε θέματα που αφορούν το conditioning των αθλητών του. Θεωρεί (πολύ σωστά) ότι ο παίχτης οφείλει να τηρεί συγκεκριμένα standards αναφορικά με τη φυσική του κατάσταση για να αγωνιστεί. Η πρόοδος του Παπαγιάννη σε αυτό το κομμάτι είναι εμφανής. Πλέον έχει τη βάση για να ξεκινήσει να βελτιώνεται. Γιατί μέχρι τώρα δεν την είχε.
Στα τρία τελευταία ματς των πρασίνων, ο 22χρονος σέντερ μετράει:
11.0 PTS
16/22 2PT (72.7%)
6.0 REB
3.0 BLK
86.1 DRAT (είχε το καλύτερο νούμερο μεταξύ των συμπαιχτών του στα δύο από τα τρία παιχνίδια)
+51 PLUS/MINUS
Ο Παπαγιάννης βρίσκεται σε ένα πολύ ευνοϊκό για την ανάπτυξη του περιβάλλον παρά την ιδιαιτερότητα της πίεσης για το αποτέλεσμα που το διέπει διαχρονικά και την ύπαρξη υψηλών προσδοκιών. Έχει δίπλα του έναν προπονητή με τεχνογνωσία για να τον σπρώξει στα όρια του και έναν κορυφαίο PG μέσα στο παρκέ για να του στρώσει το μονοπάτι, κάνοντας του τη ζωή πιο εύκολη. Την Παρασκευή τον είδαμε να εκτελεί αποτελεσματικά μέχρι και Show (σε Show & Recover αντιμετώπιση), χαμηλώνοντας και τσεκάροντας αποτελεσματικά , οδηγώντας τον έμπειρο Diot στο να σταματήσει τη ντρίμπλα και να πετάξει τη μπάλα στην κερκίδα. Έχει δρόμο ακόμα για να μπορέσει να το εκτελεί αυτό σωστά και σε συνέχεια όμως είναι μια καλή αρχή. Αυτό το «πάγωμα» της ντρίμπλας αποτελεί πληγή στην άμυνα των πρασίνων από το πρώτο ματς της σεζόν και η σελίδα μας έχει ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη παράμετρο στις ball screen καταστάσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι πράσινοι, πολλάκις φέτος. Ο δείκτης προόδου του Παπαγιάννη θα είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος για το παιχνίδι των πρασίνων, η οποία θα καθορίσει εν μέρει και τις πιθανότητες επιτυχίας τους στη σεζόν. Ίσως η διαδρομή τώρα να ξεκινάει για τον διεθνή σέντερ. Τα λάθη άλλωστε, είναι οι πύλες της ανακάλυψης…
Φέρνει στο λιμάνι τον Οκτάβιους Έλις ο Ολυμπιακός
Ο Ολυμπιακός προχώρησε στην πρώτη του κίνηση επί εποχής Γιώργου Μπαρτζώκα στο λιμάνι, υπογράφοντας για 1,5 χρόνο τον Οκτάβιους Έλις (2.08-C-1993) από τον Προμηθέα. Όπως θα γνωρίζετε ήδη, τον παίχτη είχε παρουσιάσει η σελίδα μας το καλοκαίρι του 2017 ως πρόταση για τη frontcourt των ερυθρολεύκων, σε μια εποχή που η ομάδα έχανε τον Khem Birch.
O @olympiacosbc φέρεται να έχει συμφωνήσει με τον Octavius Ellis για να δυναμώσει τη frontcourt του. O παίχτης αποτέλεσε πρόταση του @Hoopfellas_gr για τους ερυθρόλευκους το καλοκαίρι του 2017 όταν τελείωνε τη σεζόν στη Mornar Bar. https://t.co/HvdoBKXZ8b pic.twitter.com/m0g87nzQSi
— Hoopfellas.gr (@Hoopfellas_gr) January 24, 2020
Ο Έλις άφησε τότε τη Mornar Bar και υπέγραψε στον Προμηθέα, έχοντας παρουσιάσει αξιοσημείωτη πρόοδο στο παιχνίδι του κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Πάτρα. Πίσω στο καλοκαίρι του 2017, ο Αμερικανός ήταν πιο άγουρος και υστερούσε στο κομμάτι της αντίληψης όμως η προοπτική βελτίωσης του στο αγωνιστικό περιβάλλον του κόουτς Σφαιρόπουλου (σε συνάρτηση με τον προσιτό οικονομικό χαρακτήρα της περίπτωσης του) αξιολογήθηκε από τη σελίδα μας ως σημαντική.
Οι δύο χρονιές του στο πρόγραμμα του Προμηθέα μπορούν να λειτουργήσουν ως προθάλαμος ώστε να μπορέσει να αφομοιώσει πιο γρήγορα τη διαφορετικότητα του αγωνιστικού ρυθμού που χαρακτηρίζει το παιχνίδι της Ευρωλίγκας. Κυρίως όμως, θα του δώσουν μια βάση ώστε να ανταποκριθεί τακτικά. Αυτό το κομμάτι που αφορά το gap που θα είχε να καλύψει ο Αμερικανός σε τακτικό επίπεδο σε μια πιθανή μετάβαση του το 2017 στην Ευρωλίγκα, ήταν υπέρ του δέοντος σημαντικό. Πλέον, ξεκινάει από καλύτερο επίπεδο και με περισσότερα εφόδια.
Έχει μεγάλη σημασία το γεγονός ότι οι ερυθρόλευκοι εντάσσουν τον παίχτη άμεσα στο σύνολο τους. Δίνει άλλη αξία στην κίνηση τους. Ο Έλις θα έχει φέτος την ευκαιρία της τριβής με το αγωνιστικό περιβάλλον της Ευρωλίγκας και της αποκωδικοποίησης των δεδομένων του χωρίς τον κακό σύμβουλο της τεράστιας πίεσης που δημιουργεί αυτόματα η παρουσία σε ένα κλαμπ αυτού του μεγέθους. Ίσως να μη θέλξει με την απόδοση του όμως η ουσία βρίσκεται στο μέγεθος της ανταπόκρισης και της προόδου του μέχρι το τέλος της σεζόν. Με αυτό τον γνώμονα θα αξιολογηθεί άλλωστε όταν έρθει η στιγμή.
Είναι δεδομένο ότι έχει προσόντα που δυνητικά μπορούν να μεταφραστούν σωστά σε αυτό το επίπεδο. Είναι επίσης σαφές ότι στην εκκίνηση της προσπάθειας του, εντοπίζονται αδυναμίες τις οποίες θα κληθεί να βελτιώσει. Για παράδειγμα η πρόγνωση λέει ότι, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, ουκ ολίγοι ψηλοί μπορούν να του κάνουν το λεγόμενο outmuscle. Οφείλει να αναβαθμίσει το physicality της αγωνιστικής του συμπεριφοράς και κυρίως την άμυνα του στο έδαφος (το positioning δεν είναι το δυνατό του σημείο παρότι καλύπτει το μειονέκτημα του αυτό σε ένα βαθμό με το μήκος και την αθλητικότητα που τον διακρίνει). Η συγκέντρωση του θα είναι ένα μεγάλο στοίχημα. Διαχρονικά στην καριέρα του χαρακτηρίζεται από πολλά ups & downs σε αυτό το κομμάτι εντός του σαρανταλέπτου. Είναι υποχρέωση του να μάθει «να παίζει στην κόντρα» και να αλλάξει αρχικά αυτό που ορίζεται ως γλώσσα του σώματος όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν τόσο καλά για αυτόν.
Οι σταθερές του αγωνιστικού περιβάλλοντος των ερυθρολεύκων από την άλλη δημιουργούν μια ευνοϊκή συνθήκη αναφορικά με την ομαλή ένταξη του Αμερικανού. Η παρουσία ενός σέντερ της κλάσης του Μιλουτίνοφ στο ρόστερ της ομάδας μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά, αποσυμπιέζοντας τον σημαντικά και δίνοντας του την ευκαιρία να προσφέρει συγκεκριμένα πράγματα τα οποία βρίσκονται εντός του εύρους των δυνατοτήτων του. Τα καλύτερα νέα φυσικά για τον 27χρονο σέντερ αφορούν το γεγονός της σύμπραξης του με τον Βασίλη Σπανούλη. Ο ηγέτης των ερυθρολεύκων γνωρίζει όσο κανείς άλλος ίσως τον τρόπο να κεφαλαιοποιεί επιθετικά αθλητές με αντίστοιχα προσόντα. Ο Έλις τρέχει καλά το γήπεδο και το όλο πακέτο του τον καθιστά σταθερό στόχο για λόμπες. Το finishing του σε κίνηση είναι αρκετά καλό (θα σηκώσει κόσμο από τα καθίσματα στο ΣΕΦ σίγουρα) ενώ την τελευταία διετία η συμμετοχή του σε μια σπουδαία passing team όπως ο Προμηθέας τον βοήθησε στο να βελτιώσει το διάβασμα του, βλέποντας πάσες (αν και η τεχνική πάσας του είναι average) που δεν έβλεπε μέχρι τώρα στην καριέρα του.
Με τον Έλις βέβαια, ο Ολυμπιακός αγόρασε κυρίως above the rim παιχνίδι και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Πρόκειται για ένα στοιχείο που έλειπε φέτος από τους ερυθρόλευκους. Ο Αμερικανός έχει τις προδιαγραφές να προσθέσει αυτό το χαρακτηριστικό στο οπλοστάσιο του Ολυμπιακού. Είναι μακρύς, αθλητικός και με ικανοποιητικό timing στο μπλοκ. Έχει τη δυνατότητα να καλύψει με την παρουσία του ενδεχόμενα λάθη της πρώτης γραμμής άμυνας. Αυτός ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους της απόκτησης του από τον Ολυμπιακό. Όταν ο ίδιος δε, καλείται να ανέβει στη περίμετρο για να αμυνθεί σε χαμηλότερο παίχτη (και δη περιφερειακό), προσπαθεί με το μήκος του να καλύψει στη τελική προσπάθεια τις ατέλειες που παράγει το footwork του.
Η κίνηση των ερυθρολεύκων (πλήρωσαν 100.000 δολάρια για την ελευθέρας του σύμφωνα με πληροφορίες) με βάση τα δεδομένα της εποχής κρίνεται ικανοποιητική. Ο Έλις είναι ένας ψηλός που δεν έχει πιάσει ακόμα το ταβάνι του και περπατάει το μονοπάτι της ατομικής βελτίωσης. Στο ΣΕΦ υπάρχει η τεχνογνωσία βελτίωσης τέτοιου είδος παιχτών και τα «εργαλεία» που θα υποστηρίξουν μια τέτοια διαδικασία. Η προοπτική του Αμερικανού στο συγκεκριμένο περιβάλλον έχει ενδιαφέρον, ειδικά από τη στιγμή που το κόστος της κίνησης δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλο. Ο Ολυμπιακός άλλωστε διανύει μια περίοδο όπου προσπαθεί να αναβαθμίσει την αμυντική του συμπεριφορά και το αθλητικό του επίπεδο (ο Άλεξ Χάμιλτον που ενδιαφέρει μπορεί να αποτελέσει μια κίνηση σε αυτή την κατεύθυνση). Το παιχνίδι της Αγίας Πετρούπολης και η αδυναμία της ελληνικής ομάδας να δώσει stops στα μετόπισθεν (η «Τζορντανική» εμφάνιση του Σπανούλη δεν έφτανε) μπορούν να αποτελέσουν έναν καλό οδηγό αγοράς.
Υ.Γ: Failure is worse than death… Δεν μπορώ να σταματήσω να το βλέπω.
