Στα άδυτα της G League (2020 Version)

Σε μια χρονική περίοδο όπου ουκ ολίγες ευρωπαϊκές ομάδες κοιτάζουν την αγορά, ο οικονομικός χαρακτήρας και η -σε πολλές των περιπτώσεων- εύκολη πρόσβαση που χαρακτηρίζουν τη δεξαμενή αθλητών της G League προσφέρει λύσεις. Αρκεί να μπορείς να τις διαβάσεις. Το Hoopfellas παρουσιάζει μερικές από αυτές…

 

Διανύουμε το δεύτερο μισό της σεζόν και πολλές από τις ομάδες της Ευρωλίγκας αλλά και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών διοργανώσεων, φιλτράρουν την αγορά αποσκοπώντας σε εκείνη την κίνηση που θα τους φέρει κάτι από αυτό που τους λείπει. Ίσως το στοιχείο αυτό, που θα τους δώσει ώθηση για ένα δυνατό finish, αλλάζοντας την πραγματικότητα στην οποία ζουν μέχρι τώρα. Μεταξύ αυτών και οι δικοί μας “αιώνιοι”.

Για σήμερα επέλεξα να ρίξουμε μια ματιά στη G League, σημειώνοντας μερικές ενδιαφέρουσες περιπτώσεις (κάποιες άμεσα διαθέσιμες, κάποιες άλλες πιθανόν σύντομα). Η φύση της αναπτυξιακής λίγκας είναι ιδιαίτερη. Άλλωστε ιδρύθηκε με συγκεκριμένους στόχους και βάσει αυτών διαμόρφωσε το αγωνιστικό της περιβάλλον. Τα νούμερα λοιπόν (εάν λάβουμε υπόψη αυτή την ιδιαιτερότητα του αγωνιστικού περιβάλλοντος) δεν παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο εάν δεν μπορείς να διαβάσεις το παιχνίδι και να μεταφράσεις σωστά.

Ας ξεκινήσουμε με ένα σχόλιο για τη παρούσα κατάσταση στις ομάδες μας, προχωρώντας έπειτα στις περιπτώσεις παιχτών που ξεχωρίζουν από τη G League, πάντα σε συνάρτηση με την προοπτική τους στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

 

Στον Πειραιά ξεκινάει μια νέα εποχή, αυτή της επιστροφής του Γιώργου Μπαρτζώκα. Καινούργια πνοή, ενθουσιασμός και δείγματα συσπείρωσης στον οργανισμό ο οποίος όμως (σε όλα τα επίπεδα) θα χρειαστεί ορθολογισμό και μεθοδικότητα ώστε να ιεραρχήσει ρεαλιστικά τους στόχους του από εδώ και στο εξής. Η διαχείριση της παρούσας κατάστασης στη τρέχουσα σεζόν παρουσιάζει αντικειμενικές δυσκολίες. Η ομάδα χρειάζεται χρόνο για να αφομοιώσει τη νέα κατεύθυνση και αυτό έρχεται σε σύγκρουση με το εγχείρημα του να κυνηγήσει μια θέση στα playoffs. Υπάρχει ήδη χαμένο έδαφος και αρκετή ασάφεια σχετικά με την τοποθέτηση των κομματιών στο αγωνιστικό κάδρο. Σχολιάσαμε σχετικά μετά το ματς με την Άλμπα στο comment section της σελίδας…

 

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα εστιάσει στο να βελτιώσει όσο μπορεί το αμυντικό κομμάτι (η περιφερειακή άμυνα των ερυθρολεύκων είναι απλά κακή και αυτό δημιουργεί αυτομάτως μια τακτική βάση στη στρατηγική κάθε αντιπάλου) και στο να εμφυσήσει έναν πιο passive χαρακτήρα σε ολόκληρο το σύνολο το οποίο δυνητικά μπορεί να αποτελέσει το καινούργιο χαρακτηριστικό επάνω στο οποίο θα δομηθεί η επιθετική φιλοσοφία της ομάδας και βελτιωτικό εργαλείο σε επίπεδο ανάπτυξης. Στα ματς της εβδομάδας που πέρασε, ο Ολυμπιακός μέτρησε 43 τελικές πάσες για 23 λάθη (άκρως εντυπωσιακό το 12/0 σε όρους AST/TO του Ρότσεστι απέναντι στη Μπάγερν).

Έχω την αίσθηση ότι ο κόουτς βρίσκει ενδιαφέρον στην περίπτωση Μπάλντγουιν. Του αρέσουν τέτοια γκαρντ, παρότι ο 23χρονος Αμερικανός είναι (πολύ λογικά) ακόμα ακατέργαστος για τη μεγάλη σκηνή. Τα καλά νέα για τους ερυθρόλευκους έρχονται από την πλευρά του Αλέξανδρου Βεζένκοφ ο οποίος αρχίζει να ακουμπάει τον στόχο που η σελίδα είχε θέσει για αυτόν στην αρχή της σεζόν («να δώσει ουσιαστικό εσωτερικό ανταγωνισμό στον Γιώργο Πρίντεζη για τη θέση»). Στις τέσσερις τελευταίες του εμφανίσεις (με τη Φενέρ σχεδόν δεν πάτησε παρκέ) ο 24χρονος φόργουορντ μετράει 14.5 πόντους με 13/21 δίποντα, 9/20 τρίποντα, 5/5 προσωπικές και 4.0 ριμπάουντ. Οι δύο αυτοί παίχτες συν τον Κόνιαρη, θα έχουν μια μεγάλη ευκαιρία στη χρονιά που τρέχει (και θα λειτουργήσει ως ανεπίσημο try-out) να αποδείξουν ότι μπορούν να αποτελέσουν κομμάτια της καινούργιας ομάδας που ετοιμάζεται.

Ο Παναθηναϊκός πέρασε δύσκολες στιγμές στο ΟΑΚΑ απέναντι στη Μπάγερν και (κυρίως) τη Ζάλγκιρις γιατί απλούστατα δεν παίζει καλό μπάσκετ εδώ και καιρό. Έκανε όμως το 2-0 και αυτό είναι πολύ σημαντικό σε μια διοργάνωση τέτοιας φύσεως, στοιχείο που συνιστά ένα κέρδος. Το δεύτερο τέτοιο προέρχεται από την καλλιέργεια του ενστίκτου επιβίωσης, διαδικασία που ασυνείδητα συντελείται στο «λογισμικό» της ομάδας σε τέτοιες δύσκολες βραδιές κλειστών παιχνιδιών. Οι πράσινοι μετρούν 4-0 στα ματς που κρίθηκαν με διαφορά 6 ή λιγότερων πόντων, με τον Ρικ Πιτίνο στο τιμόνι. Ίσως λοιπόν ο κόσμος που ξεφυσάει συνεχώς, οφείλει να σκεφτεί ότι μια δύσκολη νίκη σε αναμετρήσεις στις οποίες το «τριφύλλι» είναι φαβορί, να έχει και κάποια ευεργετικά στοιχεία να δώσει. Ίσως λέω…

Φυσικά τα πράγματα στο αγωνιστικό πρόσωπο των πρασίνων δεν είναι ρόδινα. Η ομάδα απέχει από το θεμιτό «μπάσκετ της ισορροπίας» στο οποίο κρύβεται το τάλισμαν της νίκης και της επιστροφής στην ελίτ. Η άμυνα του Παναθηναϊκού είναι μια από τις πιο αδύναμες που έχουμε δει στη σύγχρονη ιστορία του μιας και ο κόουτς δυσκολεύεται να διαχειριστεί τη συσσώρευση σε αυτό το ρόστερ πολλών παιχτών που ξεκινούν και μπαίνουν στο παιχνίδι από την επίθεση. Θα ήταν αρκετά δύσκολο όχι μόνο για τον σπουδαίο Ρικ Πιτίνο αλλά για οποιονδήποτε προπονητή και δη σε αυτό το σημείο της σεζόν. Ο Παναθηναϊκό δεν έχει βάθος στο αμυντικό του οπλοστάσιο. Αυτούς τους 1-2 παίχτες-ρόλων που θα φέρουν φέρουν αμυντικό versatility και defensive stops σε διαφορετικές γραμμές αλλάζοντας τον ρυθμό. Με τον Ράουτινς οι πράσινοι πρόσθεσαν μια επιλογή off screen-επίθεσης (τους έλειπε παρότι ο Φρεντέτ είχε κάνει πρόοδο σε αυτό το κομμάτι) αλλά η αμυντική ανεπάρκεια του 33χρονου γκαρντ θα λειτουργήσει σίγουρα ανασταλτικά αναφορικά με τα λεπτά συμμετοχής του.

Στα θετικά λογίζεται η απόδοση του Παπαγιάννη στην δυάδα των παιχνιδιών της εβδομάδας που πέρασε. 10.5 πόντοι με 10/13 δίποντα, 5.0 ριμπάουντ και 2.0 τάπες σε 23.0 λεπτά συν ένα εξαιρετικό performance στην Πάτρα. Η βελτίωση του conditioning και η επανάληψη αποτελούν τα σημεία αναφοράς στη διαδικασία αναβάθμισης του παιχνιδιού του. Και η παρουσία του Ρικ Πιτίνο, ειδικά για αυτόν, είναι ευλογία. Όπως άλλωστε είχαμε πει μετά το ματς με την Αναντολού, ο δρόμος στην περίπτωση του είναι ένας…

Με αυτόν στο παρκέ ο @paobcgr έπιασε την καλύτερη αμυντική του επίδοση (DRAT: 65.6), κλειδώνοντας το ριμπάουντ (Def True Reb Ratio: 23.5) & μαζί τη νίκη.

Στη παρούσα φάση, ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη τον Παπαγιάννη και ο Παπαγιάννης τον Παναθηναϊκό. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. pic.twitter.com/KKd9hWR6ei

— Hoopfellas.gr (@Hoopfellas_gr) November 1, 2019

 

Μια ματιά στην αγορά της G-League

 

Βρισκόμαστε στα μέσα Γενάρη και πολλές ευρωπαϊκές ομάδες (μεταξύ των οποίων και οι ελληνικές) κοιτάζουν, άλλες πιο ενεργά άλλες πιο διακριτικά, την αγορά ώστε να είναι έτοιμες για την/τις προσθήκη/προσθήκες που θα βελτιώσουν την εικόνα τους.

Επέλεξα σήμερα να ρίξουμε μια ματιά σε μερικές περιπτώσεις παιχτών από τη G-League. Είναι σαφές ότι οι καλοί παίχτες με ευρωπαϊκή εμπειρία σε υψηλό επίπεδο  κοστίζουν περισσότερο και στην πλειοψηφία τους έχουν ομάδα αυτή την περίοδο. Η αναπτυξιακή λίγκα προσφέρει μια δεξαμενή οικονομικών και σχετικά (ανάλογα φυσικά με τον αθλητή) εύκολα προσβάσιμων αθλητών, κάποιοι από τους οποίους μπορούν να αποτελέσουν καλά fits –κυρίως ως role players- στις υψηλές βαθμίδες του ευρωπαϊκού μπάσκετ, στο άμεσο μέλλον. Πάμε να δούμε μερικούς από αυτούς…

 

 

Jerian Grant (1.95-PG/SG-1992)

Ο άλλοτε ηγέτης των Fighting Irish (συμπαίχτης των Connaughton, Demetrius Jackson, August) και πρώην γκαρντ των Νικς και Μπουλς, είναι ένας από τους έτοιμους –για να ανταγωνιστούν άμεσα- παίχτες της συγκεκριμένης λίγκας αναφορικά με τη μετάφραση του πακέτου του στο υψηλό ευρωπαϊκό επίπεδο. Το ότι ένας περιφερειακός των προδιαγραφών και του background του Grant δεν βρήκε συμβόλαιο φέτος στο ΝΒΑ είναι σημάδι των καιρών και του ανταγωνισμού που επικρατεί στις θέσεις των γκαρντ σε συνάρτηση με τις τάσεις που ακολουθεί το άθλημα πλέον.

Ο 27χρονος πρώην σταρ του Notre Dame (No19 του ντραφτ το 2019) διαθέτει το μέγεθος, το κορμί, την οξυδέρκεια, την αμυντική αντίληψη και την παραγωγική ικανότητα για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του δικού μας παιχνιδιού. Παίζει το άθλημα στη σωστή του βάση και δίνει προτεραιότητα στην επιτυχία του συνόλου. Πρόκειται για έναν περιφερειακό που διαβάζει σωστά και μπορεί να παράγει ρήγμα (στα θετικά του αναφορικά με τη μετάφραση του πακέτου του στο από εδώ παιχνίδι το ότι μπορεί να τελειώσει μετά από επαφή) και να δημιουργήσει, εκτελώντας με μεγάλη συχνότητα στις δράσεις του την καλή πάσα. Παρότι έχει προοδεύσει ως σουτέρ θέσης δεν έχει αποβάλλει τη ταμπέλα του streaky. Χρησιμοποιεί πολύ καλά τα χέρια του στα μετόπισθεν ενώ διακρίνεται για την ικανότητα του να μετατρέπει την άμυνα σε άμεση επίθεση. Μπορεί να αγωνιστεί και στις δύο περιφερειακές θέσεις , λειτουργώντας ως κυρίως δημιουργός είτε ως facilitator (μπορεί να κάνει πολλές δουλειές, δεν χρειάζεται να σκοράρει για να είναι αποτελεσματικός). Έχει το μέγεθος να αμυνθεί και στις δύο γραμμές. Είτε ένας από τους παίχτες που είχε ξεχωρίσει ο κόουτς Σφαιρόπουλος το καλοκαίρι όμως η περίπτωση του δεν προχώρησε.

Στους Capital C. Go-Go: 16.9 PTS (46.9% 3PT), 4.4 REB- 5.0 AST-2.4 TO- 1.4 STL

 

 

Ivan Rabb (2.11-C-1997)

O Rabb είναι μόλις 23 ετών (γεννηθείς 4/2/97) και θα χρειαστεί «χιλιόμετρα» εμπειρίας για να καλύψει το τακτικό κενό που αντιμετωπίζουν τα παιδιά αυτής της ηλικίας στο πέρασμα τους στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού. Παρ’όλα αυτά οι προδιαγραφές του είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Μετράει ήδη δύο σεζόν με τους Γκρίζλις στο ΝΒΑ (No35 του ντραφτ το 2017 από τους Μάτζικ) όπου είχε ρόλο και αξιόλογα νούμερα (85 συμμετοχές-18 στην αρχική πεντάδα, 5.7 πόντοι-4.0 ριμπάουντ-1.0 ασσίστ).

Πρόκειται για έναν πολύ καλό ριμπάουντερ. Τον βοηθούν τα χέρια του (7’2’’) σε συνδυασμό με την επιθετικότητα του στις μάχες για τις διεκδικούμενες μπάλες, ώστε να καλύπτει κάποιες αδυναμίες σε επίπεδο positioning (χρειάζεται «κιλά» και δουλειά στην άμυνα εδάφους). Μπορεί να αποτελέσει παράγοντα με το παιχνίδι του επάνω από το καλάθι και στις δύο πλευρές του παρκέ (παρότι δεν διαθέτει το timing του Birch στο μπλοκ). Το επιθετικό του ρεπερτόριο είναι ακόμα ακατέργαστο όμως σε αυτό εντοπίζονται στοιχεία που μπορούν να συνθέσουν μια καλή πρώτη ύλη (αξιόλογο αριστερό χουκ, σουτ από τα πέντε μέτρα, αργά αλλά σταθερά ανερχόμενο παιχνίδι με τη μπάλα στο παρκέ). Το πιο ενδιαφέρον ίσως στοιχείο του είναι η ένδειξη ότι μπορεί να διαβάσει και να πασάρει (πολύ σημαντικό για παίχτη τέτοιας κοπής)  παρότι η τεχνική πάσας του είναι ακόμα average. Έγινε waive από τους Νικς την προηγούμενη εβδομάδα.

Στους Westchester Knicks φέτος: 13.1 PTS (53.3% 2PT- 22.2% 3 PT- 65.7% FT), 11.0 REB, 2.6 AST, 1.3 BLK

 

Justin Anderson (1.98-G/F-1993)

Άλλη μια περίπτωση με εξαιρετικό ενδιαφέρον κυρίως λόγω timing. Το δεκαήμερο συμβόλαιο του με τους Νετς έληξε (η μοναδική ευκαιρία που πήρε φέτος για τη μεγάλη λίγκα) με τον πρώην σταρ του Βιρτζίνια να επιστρέφει στη G-League.

Ο Anderson διαθέτει ελίτ φυσικό/αθλητικό πακέτο το οποίο δεν είναι εύκολο να εντοπιστεί σε πλάγιο παίχτη στα μέρη μας. Είναι πολύ δυνατός και αρκετά αθλητικός με μακριά χέρια, προσόντα που αυτόματα του δίνουν τη δυνατότητα να αμυνθεί σε τέσσερις θέσεις στην Ευρώπη και να αποτελέσει παράγοντα στο transition παιχνίδι και στις δύο πλευρές του παρκέ. Αυτό στο οποίο οφείλει να εστιάσει σε μια ενδεχόμενη μετακόμιση του στα μέρη μας, είναι το διάβασμα των πιο κλειστών αμυνών και δη όταν παίζει με τη μπάλα. Είναι μέτριος ball handler και οι μικρότεροι διαθέσιμοι χώροι εδώ πιθανόν να τον προβληματίσουν. Ενώ λοιπόν έχει την ικανότητα να περάσει προς τα μέσα και να τελειώσει μετά από επαφή, ο τρόπος που θα κουβαλήσει τη μπάλα θα είναι καθοριστικός παράγοντας σε επίπεδο efficiency. Έχει 3&D potentials. Μπορεί να σουτάρει αν και πότε δεν έφερε το εντυπωσιακό ποσοστό της τρίτης σεζόν του υπό τον Τόνι Μπένετ, στα γήπεδα του ΝΒΑ. Μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά ως σουτέρ θέσης  παίζοντας δίπλα σε έναν ή δύο ball handlers στην Ευρώπη. Νο21 του ντραφτ από τους Μαβς το 2015. Έκανε δύο σχετικά καλές σεζόν με τους Σίξερς όμως το γεγονός ότι δεν κατάφερε να σουτάρει με σταθερότητα από την περίμετρο του κόστισε ένα καλό συμβόλαιο. Είναι σε καλή ηλικία και μπορεί να βοηθήσει μια ποιοτική ευρωπαϊκή ομάδα, μπαίνοντας στη σωστή για αυτόν κατάσταση.

Στους Raptors 905: 20.7 PTS (63.2% 2PT- 33.6% 3PT- 75.0% FT)  6.9 REB- 1.7 AST- 1.1 STL- 0.7 BLK

 

Gabe Vincent (1.91-SG-1996)

Εδώ οι εξελίξεις μας πρόλαβαν καθώς πριν από μερικές ημέρες οι Μαϊάμι Χιτ έδωσαν two way-συμβόλαιο στον 24χρονο Αμερικανό-Νιγηριανό γκαρντ. Και σίγουρα όταν σου δίνει την ευκαιρία το Μαϊάμι, είναι τιμή. Ο Vincent αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι μπορεί να πετύχει κανείς με τη σκληρή δουλειά καθώς μέσα σε μια σεζόν μεταμορφώθηκε από έναν απλό ρούκι σε ένα από τα φονικότερα όπλα της αναπτυξιακής λίγκας.

Πρόκειται για έναν σπουδαίο σουτέρ με ποικιλία εκτέλεσης. Είναι αποτελεσματικός μετά από ντρίμπλα ή δουλεύοντας μακριά από τη μπάλα. Χρησιμοποιεί σωστά τα σκριν, διαβάζει σωστά την άμυνα για να ενεργοποιήσει cuts και να τελειώσει κοντά στο καλάθι. Δυνατό παιδί που διακρίνεται για την επιθετικότητα του η οποία βάζει πίεση στον αντίπαλο όταν αυτός αμύνεται. Efficient σκόρερ. Του λείπει το μέγεθος και το playmaking ώστε να ανέβει στο “1” και να τρέξει μια επίθεση ως PG στο υψηλό επίπεδο αν και η τάση στο σύγχρονο ΝΒΑ τον ευνοεί. Τον παρακολουθήσαμε το καλοκαίρι στο Παγκόσμιο με τη Νιγηρία όπου έκανε καλό τουρνουά (11.4 πόντοι-40.0% τρίποντο σε 6.0 εκτελέσεις) σε επίπεδο FIBA. Ελπίζω το exposure στη μεγάλη σκηνή που θα του προσφέρει η συνεργασία με τους Χιτ και η τριβή με το υψηλότερο επίπεδο να τον βοηθήσουν να βρει τον δρόμο του. Κρατάμε την περίπτωση του.

Στους Stocton Kings: 23.7 PTS (54.9% 2PT- 42.3% 3PT- 90.0% FT) 3.9 REB- 2.2 AST- 1.3 STL

 

 

Henry Ellenson (2.09-F/C-1997)

Τυπικό προϊόν του Ουισκόνσιν, συνεχιστής της παράδοσης του λευκού αγροτόπαιδου που σουτάρει έξω από τη μπασκέτα του σπιτιού του (την ώρα που o Tζιν Χάκμαν -με το main theme ως μουσικό χαλί- μπαίνει με το αυτοκίνητο του στην κωμόπολη της Ιντιάνα για να παρουσιαστεί στο σχολείο όπου μετέπειτα θα γεννήσει τους Hoosiers). Ο Ellenson προέρχεται από μπασκετική οικογένεια (τρία αδέλφια -δύο αγόρια, μια κοπέλα- έπαιξαν κολεγιακό μπάσκετ, ο πατέρας και η μητέρα του επίσης). Οι προσδοκίες για την επιλογή στη λοταρία του 2016 δεν επιβεβαιώθηκαν μιας και ο σταρ του Marquette κατέληξε στο Νο18 και τους Πίστονς. Σήμερα προσπαθεί να ξεκινήσει από την αρχή μιας και οι Νετς τον έκαναν waive πριν δύο εβδομάδες.

Ο Ellenson παραμένει ένας ταλαντούχος παίχτης όμως στα 23 του πλέον πρέπει να αναθεωρήσει κάποια πράγματα και να ιεραρχήσει ξανά τις προτεραιότητες του. Skilled παίχτης με δεξιότητες που δεν συναντάς εύκολα σε αυτό το μέγεθος. Είναι εξαιρετικός ball handler, ντριμπλάρει με άνεση (και σε διαφορετικές ταχύτητες) σε κάθε σημείο του παρκέ. Εξαιρετικός σουτέρ από την περίμετρο. Face up-παίχτης. Ξέρει να χρησιμοποιεί τις προσποιήσεις στο χαμηλό ποστ παρότι δεν μπόρεσε ακόμα να κατασκευάσει πραγματικό post up-παιχνίδι. Η έλλειψη κιλών και αθλητικότητας πλήγωσαν τα τελειώματα του χαμηλά (το ίδιο και την αμυντική του αποτελεσματικότητα). Εξαιρετικός πασέρ, ικανός ριμπάουντερ. Ο Ellenson (παρότι έχει όλο το πακέτο) δεν έχει καταφέρει να βρει μόνιμη θέση στη μεγάλη λίγκα ως Stretch-4 αλλά οκ, είναι πολύ καλός για την G-League.

 

 

Tyler Ennis (1.88-PG-1994)

O Ennis βρίσκει τα πατήματα του μετά τον σοβαρό τραυματισμό που του κόστισε την παρουσία του στην εξαιρετική περυσινή Φενέρ.  Ο 25χρονος Καναδός είχε μάλιστα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους Τούρκους στο κλείσιμο της σεζόν, όπου χρειάζονταν “πνευμόνια” και περιφερειακή άμυνα. Παρότι έχει ακόμα πολλά να βελτιώσει, τα πνευματικά χαρακτηριστικά και η κατεύθυνση του παιχνιδιού του έδειχναν ότι μπορούσαν να μεταφραστούν σωστά στο περιβάλλον του Ζοτς.

Πλέον ο Ennis προσπαθεί πάλι να βρει τον δρόμο του μέσω της G-League αγωνιζόμενος στην πατρίδα του και στους Ράπτορς 905. Πρόκειται για έναν κοντρολαρισμένο PG, αποτελεσματικό στο κομμάτι της απόφασης, ο οποίος μπορεί να επηρεάσει το παιχνίδι με διάφορους τρόπους. Χρησιμοποιεί εξαιρετικά τα μακρά του άκρα αμυνόμενος επάνω στη μπάλα και μακριά από αυτή, ενώ το ίδιο προσόν του δίνει πλεονέκτημα (συγκριτικά πάντα με το ύψος του) σε επίπεδο rebounding. Διαβάζει σωστά, ξέρει να δημιουργεί ρήγμα, κινείται σωστά μακριά από τη μπάλα και βλέπει πάσες επάνω από το κεφάλι της άμυνας. Δεν είχε ποτέ το σπουδαίο athleticism ενώ ο κορμός του είναι αδύναμος, χαρακτηριστικά που “γράφουν” στην αποτελεσματικότητα των τελειωμάτων του στο ζωγραφιστό (όπως και στην περίπτωση Nigel Williams-Goss). Streaky πίσω από τη γραμμή του τριπόντου. Μπορεί να αποτελέσει “εργαλείο” σε ένα ευρωπαϊκό backcourt γιατί έχει σωστή μπασκετική κουλτούρα και μπορεί να λειτουργήσει σε διάφορους ρόλους με διαφορετικών δεξιοτήτων περιφερειακό δίπλα του.

Στους Raptors 905: 17.5 PTS (50.5% 2PT-30.9% 3PT- 86.5% FT) 5.4 REB, 7.2 AST, 1.6 STL

 

Justin Patton (2.12-C-1997)

Άλλη μια περίπτωση νεαρού σέντερ που ακόμα δεν έχει βρει τον δρόμο του στη μεγάλη λίγκα. Ο Patton έχει two way-contract με τους Thunder όμως θεωρώ ότι πρέπει να ανοίξουμε τον φάκελο του στη σελίδα μας καθώς η ομάδα της Οκλαχόμα δεν φαίνεται να τον υπολογίζει. Οι Μπουλς τον επέλεξαν στο Νο16 του ντραφτ του 2017 αλλά ο 23χρονος σέντερ δεν αγωνίστηκε καθόλου στη πόλη των ανέμων.

Το μεγάλο προσόν του Patton είναι η ικανότητα του στην πάσα για παίχτη αυτού του μεγέθους. Μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική πηγή playmaking από το ψηλό ή το χαμηλό ποστ, σημαδεύοντας cutters ή spot shooters με ευχέρεια και οξυδέρκεια περιφερειακού. Η τεχνική της πάσας του μάλιστα (πάντα σε συνάρτηση με το μέγεθος του) κρίνεται αρκετά καλή. Το δεύτερο στοιχείο που συγκεντρώνει ενδιαφέρον από το πακέτο του αφορά το rim protection. Παρά το γεγονός ότι δεν είναι σπουδαίος αθλητής, διαθέτει ανεπτυγμένη αίσθηση του μπλοκ αποτελώντας παράγοντα στο παιχνίδι πάνω από το καλάθι.

Ο Patton έχει παιχνίδι με τη μπάλα στο παρκέ και τρέχει πολύ καλά το γήπεδο. Έχει προδιαγραφές να εξελιχθεί σε αρκετά αποτελεσματικό PnR ψηλό (τελειώματα, πάσα σε δεύτερο χρόνο) όμως πολλές φορές είναι λίγο ράθυμος και δεν καταθέτει την απαιτούμενη ποσότητα ενέργειας. Η συγκέντρωση του επίσης διακρίνεται από ups & downs ανάλογα με το πόσο καλά του πάνε τα πράγματα στην εκάστοτε βραδιά. Τον τσεκάρουμε. Ίσως μας απασχολήσει και πάλι σχετικά σύντομα.

 

Reggie Hearn (1.95-G-1991)

Ο βετεράνος της λίγκας, βρίσκεται σε μια φάση της καριέρας του όπου χρειάζεται όσο τίποτα την αλλαγή. Το κάλεσμα από τη μεγάλη λίγκα δεν έρχεται, κατάσταση που μάλλον τον οδηγεί στο να καλλιεργήσει πιο έντονα από ποτέ τη σκέψη μετακόμισης στην Ευρώπη.

Ο Hearn είναι “σπεσιαλίστας”.Πρόκειται για ένα καταπληκτικό σουτέρ με πολύ γρήγορο release, ο οποίος μπορεί να εκτελέσει το ίδιο αποτελεσματικά στο σετ παιχνίδι ή στο transition. Ξέρει να κινείται μακριά από τη μπάλα σετάροντας τον αμυνόμενο ώστε να τον οδηγήσει μεθοδικά στο σημείο που θέλει. Οι off screen-δράσεις είναι το πιο αξιοποιήσιμο στοιχείο στο ρεπερτόριο του και το πρώτο το οποίο θα εκτιμήσουν οι προπονητές στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού. Overall, ο Hearn είναι one dimensional παίχτης. Έχει αμυντικές αδυναμίες, έλλειψη παιχνιδιού με τη μπάλα στα χέρια και δημιουργίας, ελλιπές φυσικό/αθλητικό πακέτο. Όμως όταν σουτάρει μοιάζει να επικοινωνεί με τον ουρανό. Υπήρξε ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Τζεφ Βαν Γκαντι τα καλοκαίρια του 2017 (Παναμερικανικοί) και 2018 (Προκριματικά Παγκοσμίου) όντας ένας από τους καλύτερους παίχτες της TEAM USA. Καμία έκπληξη μιας και οι δεξιότητες του μεταφράζονται αρμονικά στο πλαίσιο του FIBA Basketball.

Με τους South Bay Lakers:  13.2 PTS (53.8% 2PT-46.7% 3PT-86.7% FT) 3.3 REB- 2.6 AST

 

Christ Koumadje (2.23-C-1996)

O γίγαντας από το Florida State έχει παρουσιάσει αξιοσημείωτη πρόοδο τη φετινή σεζόν. Αναπτύσσεται αργά, γνώρισμα παιχτών αυτού του μεγέθους που δεν είχαν “χοντρά” λεπτά/πρώτο ρόλο σε μεγάλο μέρος της καριέρας τους. Ο Κoumadje διαθέτει τρομερό μέγεθος και ανεπτυγμένη αίσθηση του μπλοκ όντας σπουδαίος rim protector. Η παρουσία του στο κέντρο της ρακέτας είναι αρκετή για να βάλει στην επίθεση του αντιπάλου την αμφιβολία. Είναι καλός ριμπάουντερ και παρά το μέγεθος του έχει αξιόλογο mobility και τρεξίματα.

Επιθετικά ακόμα βρίσκεται σε πολύ πρώτο στάδιο. Είναι θετικό ότι πλέον δείχνει πως μπορεί να τελειώνει ότι μπάλα φτάνει στα χέρια του γύρω από το καλάθι (λόμπα, επιθετικό ριμπάουντ, επίθεση σε mismatch). Προ διετίας στο πανεπιστήμιο δεν ίσχυε αυτό. Πρέπει σταδιακά να βάλει μια-δυο κινήσεις στο χαμηλό ποστ ώστε να είναι σε θέση να ακουμπά τη μπάλα πιο συχνά σε κάθε κατοχή. Είναι αυτή τη στιγμή πίσω σε πολλά κομμάτια όμως η πρώτη ύλη του κρίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα.

Στους Delaware Blue Coats: 10.7 PTS (60.6% 2PT) 10.2 REB, 3.7 BLK

 

 

 

Υ.Γ: Είναι πραγματικά μεγάλη ατυχία αυτό που βιώνει η Μακάμπι φέτος, σε μια σεζόν όπου δείχνει πως έχει το αγωνιστικό υπόβαθρο να κάνει κάτι σπουδαίο. Τέλος από ότι φαίνεται η σεζόν για τον Ουόλτερς, εκτός ο Ζούσμαν για 4-6 εβδομάδες. Αυτοί είναι οι τελευταίοι κεραυνοί. Ενδόμυχα θα ήθελα να τη δω να δίνει τη μάχη της την Άνοιξη έχοντας τουλάχιστον τους Κάσπι-Μπλακ στο οπλοστάσιο της (οκ, όχι στην περίπτωση που ματσάρει με ελληνική ομάδα στα playoffs). Είναι άσχημο πράγμα αυτό το What if…

 

Y.Γ1: Με ακραίες αποκρυφιστικές τεχνικές μαύρης μαγείας και old school προπονητικές τακτικές παρεμβάσεις όποτε χρειάστηκε, η Τζαζ έκανε 16 νίκες στα τελευταία 18 ματς.

Δεν έχω λόγια κόουτς…