2019-20 Εuroleague Mid Season Review

O πρώτος γύρος της κανονικής περιόδου για τη φετινή Ευρωλίγκα μόλις ολοκληρώθηκε. Είναι η στιγμή της μελέτης και της  αξιολόγησης με το βλέμμα στο “άγριο” δεύτερο μισό που έρχεται. Το Hoopfellas φιλοξενεί τον κόουτς Διαμαντή Παναγιωτόπουλο, ο οποίος αναλύει την εικόνα των 18 μονομάχων μέχρι τώρα στη σεζόν και θέτει το “αρχέγονο” ερώτημα της προπονητικής κατεύθυνσης…

 

 

Πρώτη ανάρτηση για το 2020 λοιπόν. Καλή χρονιά να έχουμε, υγεία και δύναμη σε όλους, σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο. Τέλος πρώτου γύρου στην EL, ώρα μελέτης, φιλτραρίσματος, εκτιμήσεων και πρόγνωσης. Σκέφτηκα ότι η περίσταση απαιτεί κάτι special για αυτήν την εβδομάδα. Για αυτό και στράφηκα σε ένα από τα μέλη της κοινότητας μας, ετοιμάζοντας κάτι διαφορετικό. Ο κόουτς Διαμαντής Παναγιωτόπουλος είναι μαζί μας, για να μας δώσει την δική του ξεχωριστή οπτική, αξιολογώντας το μέχρι τώρα performance των 18 ομάδων της Ευρωλίγκας. Πάντα είναι ιδιαίτερο το σχόλιο ενός προπονητή που έχει αντιμετωπίσει (σε συνέχεια μάλιστα) συναδέλφους και παίχτες, οι οποίοι αποτελούν το casting της φετινής διοργάνωσης. Αφού τον ευχαριστήσω, θα ήθελα με τη σειρά μου, παραδίδοντας τούτο το βήμα, να εκφράσω τη χαρά μου που φιλοξενούμε όχι απλά τον “μπασκετάνθρωπο” αλλά κυρίως τον άνθρωπο Δ.Π. Όσοι τον γνωρίζετε προσωπικά καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Οι ομάδες κατατάσσονται με βαθμολογική σειρά. Εμείς τα ξαναλέμε στα υστερόγραφα.

Πάμε στον κόουτς…

 

“Αρχικά, δοθείσης  ευκαιρίας  , θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους εσάς που αποτελείτε τα μέλη της κοινότητας του Hoopfellas (αναγνώστες , σχολιαστές , επισκέπτες ) να  έχετε μια καλή χρονιά γεμάτη υγεία & όμορφες (μπασκετικές) στιγμές για εσάς & τους δικούς σας ανθρώπους . Στο Hoopfellas , θα ευχηθώ να διατηρήσει το επίπεδο & την διαφορετική οπτική που δίνει, όχι μόνο σε ότι έχει να κάνει με το  αγαπημένο μας άθλημα, αλλά & σε θέματα ατομικής/κοινωνικής λειτουργίας & συμπεριφοράς.

Κλείνοντας ημερολογιακά η  χρονιά , έκλεισε & ο πρώτος γύρος της Euroleague & έτσι έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε ένα ασφαλές  performance review των ομάδων που συμμετέχουν . Για να είναι ένα review ουσιαστικό θα πρέπει να  έχουμε σαν βάση : α) τους στόχους που έχουν τεθεί , β) το υπάρχον roster/ υλικό, γ) την απόδοση /αποτελεσματικότητα της ομάδας.   Όπως γίνεται αντιληπτό, έχουμε κάποια στοιχεία στην διάθεση μας ( budget , roster, performance, standings κ.λ.π.) . Υπάρχουν όμως κάποιες μεταβλητές που είναι πολύ σημαντικές για την πορεία μιας ομάδας ( τι γίνετε στις προπονήσεις / οικονομικές διευθετήσεις κ.α.) οι οποίες δεν είναι γνωστές εκτός των οργανισμών, οπότε  θα πρέπει να μην είμαστε απόλυτοι στις τοποθετήσεις μας.

Κάνοντας  μια γενική τοποθέτηση  για αυτά που έχουμε παρακολουθήσει μέχρι τώρα, θα λέγαμε ότι υπάρχει μια μικρή μετατόπιση ‘δυνάμεων’ στην φετινή διοργάνωση. Oι Efes , Real , Barcelona δείχνουν ένα βήμα πιο μπροστά , αλλά παραδοσιακές δυνάμεις δεν δείχνουν το ίδιο δυνατές/σταθερές  όπως τα προηγούμενα χρόνια ( Fenerbache / Cska) ,με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα κενό , που αρκετές ομάδες φιλοδοξούν να καλύψουν στην κούρσα των Playoffs & F 4 .

 

ANADOLU  EFES:  14-3, ORAT  107.2(1)  – DRAT. 94.4 (5)

Η Εφές είναι η ομάδα  που οδηγεί την κούρσα, απόλυτα δίκαια κατά την γνώμη μου, δείχνοντας ότι χτίζει στην περσινή παρουσία στον τελικό του F4. Είναι πολύ σημαντικό ότι κατάφερε να κρατήσει  τον ίδιο κορμό & να τον ενισχύσει με την απόκτηση των Singleton-Peters. Η Anadolu είναι πρώτη στο ORAT  με 107,2  στηριζόμενη στο  καλύτερο backcourt της λίγκας ( Larkin / Micic) που αλληλοσυμπληρώνονται ιδανικά, δίνοντας εκτέλεση & δημιουργία . Ο coach Ataman αρέσκεται να ανοίγει το γήπεδο με εξαιρετικούς shooter τριών πόντων  σε όλες τις θέσεις & κατάφερε να «κρύψει» τους σημαντικούς τραυματισμούς των Dunston-Moerman χωρίς απώλειες, παρουσιάζοντας πολύ καλή αγωνιστική εικόνα. Περιμένω με ενδιαφέρον την χρησιμοποίηση του Singleton στην θέση 5, σε ένα δίδυμο με τον Moerman. Πιστεύω  η Efes αποτελεί ένα από τα δυνατά φαβορί για F4 & κατάκτηση.

 

REAL MADRID:  14 – 3,  ORAT 103.9 (4) – DRAT.92.5 (3)

 

H Ρεάλ αποτελεί σταθερό μέγεθος τόσο με την αποτελεσματικότητα όσο & με την αγωνιστική προσέγγιση του παιχνιδιού, αφού έχει κρατήσει τον κορμό & τον προπονητή της για πολλά χρόνια. Μεγάλος πρωταγωνιστής της ομάδας, καταλύτης για την αμυντική  απόδοση ( DRAT. 92,5 / 3^RD) & κατ’ επέκταση για την καλή λειτουργία της, είναι αναμφίβολα ο Tavares . H παρουσία του πραγματικά διαφοροποιεί σε μεγάλο βαθμό το execution των αντιπάλων, μετατρέποντας το ‘paint’ σε ‘restricted area’, με αποτέλεσμα η Real να οδηγεί τους αντιπάλους της στο 48,2% στα 2PT( 2^nd ).  Η έλευση του Mejri προσανατολίζεται σε αυτήν την βάση & μεγαλώνει την δυναμική της ομάδας . Στα guard δεσπόζει η παρουσία του Campazzo , ο οποίος δίνει recital ωριμότητας & μπασκετικής ευφυίας. H απουσία του Llull δεν έχει επηρεάσει την ομάδα, παρόλο που η απόδοση του Laprovittola δεν είναι η αναμενόμενη. Αυτό που πρέπει να επισημάνουμε είναι το γεγονός ότι όντας αντίπαλος με τη Real, συνήθως δεν υπάρχουν εκπλήξεις τακτικές σε άμυνα & επίθεση. Παρόλα αυτά όμως , το execution (offense /defense) είναι τέτοιο (μαζί με την ποιότητα βεβαίως) που την καθιστά  πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμη.

 

F.C.BARCELONA: 13 –4, ORAT.100.2(6) – DRAT.93.3(3)

H Μπαρτσελόνα έκανε μεγάλη επένδυση το καλοκαίρι, γεμίζοντας το roster με quality & leadership. Η απόδοση του Μirotic είναι πραγματικά εντυπωσιακή & είναι αυτός που σε μια ομάδα με stars αποτελεί τον M.V.P. . H εικόνα όμως  δεν θα έλεγα ότι είναι πειστική για τις δυνατότητες που έχει. Ο coach Pesic έχει δημιουργήσει μια πολύ καλή αμυντική ομάδα, που χρησιμοποιεί το μέγεθός της με τα guard/forward (Ηanga-Claver) σε τέτοια positions/situations, που μικραίνουν το γήπεδο για τον αντίπαλο. Στην επίθεση όμως, η λειτουργία  δεν έχει ‘flow’, δείχνει δύσκολη στο execution & δεν παίρνει αυτά που μπορεί από παίκτες με ενδεδειγμένη ποιότητα. Η απουσία των 2 point guards ( Heurtel/ Pangos) & η παρουσία στη θέση  δημιουργού  του Hanga είναι κάτι που παίζει σημαντικό ρόλο στην ‘δύσκολη’ επιθετική λειτουργία της ομάδας. Θεωρώ ότι το μεγάλο πλεονέκτημα της Βarcelona είναι ότι μπορεί να παίξει διαφορετικά είδη παιχνιδιού με μεγάλη επιτυχία, αρκεί να γίνει πιο ‘ευέλικτη’ επιθετικά.

 

 

MACCABI TEL AVIV:  11 – 6,  ORAT. 99.9(7)-DRAT. 89.4(1)

H Maccabi επέστρεψε στην ελίτ αλλάζοντας το DΝΑ της. Κύριος υπαίτιος είναι ο coach Σφαιρόπουλος που έφερε νοοτροπία νικητή  & μετατρέποντάς  την σε μια “αμυντική πολεμική μηχανή” που βγάζει ένταση σε κάθε φάση στο παρκέ ( ειδικά με άμυνα με αλλαγές), ανεξάρτητα ποιος βρίσκεται πάνω σε αυτό. Η ομάδα επένδυσε σε μια πολύ αθλητική frontline, με την απόκτηση του Ηunter/ Acy & με την παραμονή του Black. Ο Acy ( ο οποίος είναι προσωπική αδυναμία εδώ & χρόνια), βάζει υποψηφιότητα για αμυντικός της χρονιάς στη λίγκα. Επιθετικά ο Wilbekin είναι ο κύριος δημιουργός  & δείχνει ότι μπορεί να οδηγήσει την ομάδα σε επιτυχίες. Η έλευση του Jackson, πιστεύω  θα δώσει έναν δεύτερο πόλο δημιουργίας στα guards &  θα δημιουργήσει μια πολύ ενδιαφέρουσα τετράδα στην περιφέρεια ( Wilbekin / Wolters/Dorsey/ Jackson). Μεγάλο ερωτηματικό οι τραυματισμοί, πώς θα επηρεάσουν σε βάθος χρόνου την ομάδα( Casspi/Black /Wolters / Dibartolomeo) & πως θα ενταχθούν στο rotation οι νεοφερμένοι Jackson – Reynolds. H Maccabi είναι η ομάδα που παίρνει τον τίτλο της πιο “σκληρής” στη διοργάνωση γεγονός το οποίο από μόνο του αποτελεί μεγάλο παράσημο για το ελληνικό  προπονητικό staff ( Σφαιρόπουλος-Γεραγωτέλλης).

 

CSKA MOSCOW: 11 -6, ORAT 100.2 (6) – DRAT 94.6 (6)

Η κάτοχος της Euroleague το καλοκαίρι έκανε ένα γενναίο rebuild στο roster, αφού αποχώρησαν από τη Μόσχα οι Rodriguez / Decolo / Higgins, παίκτες που αποτελούσαν τους βασικούς δημιουργούς & εκτελεστές της επιθετικής λειτουργίας του Δημήτρη Ιτούδη. Κάποιες φορές είναι αναγκαίο , όταν υπάρχει αγωνιστικός κορεσμός & το καλύτερο timing είναι μετά από μια επιτυχημένη σεζόν. O coach Ιτούδης προσπάθησε να φέρει & να χτίσει τους ‘νέους’ δημιουργούς, επενδύοντας στους Ηilliard / Strelnieks / Baker , κρατώντας τον Clyburn & αποκτώντας τον James σαν leaders της προσπάθειας αυτής. Καταλαβαίνει κανείς πόσο σημαντική είναι η απώλεια του Clyburn ο οποίος ήταν ο επιθετικός πυλώνας της ομάδας. Ο coach  προσπαθεί να βρει την ισορροπία σε άμυνα & επίθεση με τους νέους ρόλους ενώ βλέπουμε τον Hackett να κάνει stepup σε αυτήν την κατεύθυνση . Απογοητευτική είναι η παρουσία του Κουφού ο οποίος δεν δείχνει να μπορεί να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις. Πιστεύω ότι η CSKA θα χρειαστεί να βγει στην αγορά για να καλύψει το έλλειμμα στην δημιουργία, αφού ο James είναι ο μόνος που μπορεί να δημιουργήσει & να τρέξει της επιθέσεις της ομάδας με επιτυχία.

 

PANATHINAIKOS: 10–7, ORAT 104.0 (2)-DRAT 96.1(8)

O Παναθηναϊκός κινήθηκε στην Offseason με γνώμονα να καλύψει κάποιες από τις αδυναμίες που παρουσίασε την περσινή χρονιά. O coach Πεδουλάκης αρέσκεται να παρουσιάζει σύνολα πολλαπλών επιλογών σε άμυνα & επίθεση με παίκτες που παίζουν σε παραπάνω από μία θέσεις . Η έλευση παικτών που δεν είχαν ευρωπαϊκή / euroleague εμπειρία ( Fredette / Johnson / Wiley / Bentil/Brown) αποτέλεσε τροχοπέδη για τη γρήγορη προσαρμογή στις απαιτήσεις της λίγκας.  Η ομάδα προσπάθησε να πάρει τις νίκες μέσα από την επίθεση & αξιοποίησε επιθετικά τον leader Calathes, αυξάνοντας τις κατοχές ( 84,8 P.G. / 4^TH ) & το pace του παιχνιδιού, χτυπώντας σε καταστάσεις fast  break & early transition, ανοίγοντας τους χώρους με τους εξαιρετικούς shooter 3PT ( Fredette). Αυτό έγινε  λόγω του roster  αλλά & γιατί το αμυντικό performance μιας ομάδας  χρειάζεται χρόνο / δουλειά , πόσο μάλλον όταν διαθέτεις αθλητές που δεν έχουν γνώση από “ευρωπαϊκούς” κανόνες άμυνας (positions/rotations) ώστε να καλυφθούν τυχόν προσωπικές αμυντικές αδυναμίες. Λεπτομέρειες στο τέλος των παιχνιδιών ( δείγμα καινούργιας ομάδας) έφεραν ήττες που οδήγησαν σε αλλαγή προπονητή .

Έχοντας δουλέψει  με τον coach Πεδουλάκη, γνωρίζω ότι οι ομάδες του παρουσιάζονται έτοιμες στο 2^ο μισό των διοργανώσεων, αφού βάζει πολύ δουλειά στην ατομική & τακτική εξέλιξη των παικτών σαν άτομα & σαν ομάδα.  Η έλευση του coach Pitino έφερε μια διαφορετική αγωνιστική  προσέγγιση. Γνωρίζοντας την φιλοσοφία του coach, πιστεύω ότι προσπάθησε/προσπαθεί να δώσει περισσότερη ελευθερία στο επιθετικό κομμάτι ( θιασώτης ρυθμού & όχι τόσο ‘σημάδι’ στην επίθεση) & πίεση στην ατομική ευθύνη στο αμυντικό κομμάτι. Για να μπορέσει να τρέξει η ομάδα, θα πρέπει να αυξήσει το αμυντικό performance,το οποίο τελειώνει με το rebound, όπου η ομάδα χωλαίνει βαθιά (47,5% True Reb.P.). Πιστεύω ότι  θα “ανοίξει” το roster, χρησιμοποιώντας παίκτες για συγκεκριμένους ρόλους κάτι που κατά τη γνώμη μου  είναι απαραίτητο για την επίτευξη των στόχων ( ειδικά στα guards αλλά & στους ψηλούς) . Η ομάδα έχει τις δυνατότητες να αποτελέσει ένα δυνατό underdog στην διάρκεια των playοffs (θεωρώ δεδομένη την παρουσία), αρκεί να παρουσιάσει σταθερότητα στην απόδοση & τακτικά να “εξαντλήσει” το οπλοστάσιο που διαθέτει.

 

ARMANI MILANO: 9– 8, ORAT.96.6 (11) – DRAT.96.8 (9)

 

Το Milano επένδυσε το καλοκαίρι σε έναν προπονητή πολλών περγαμηνών, ερχόμενος από το ΝΒΑ & όντας μακριά από την ευρωπαϊκή λίγκα για χρόνια. Η έλευση  κυρίως των Rodriguez / Mack / Scola  μαζί με τον coach Mesina έφεραν αέρα αισιοδοξίας και την αίσθηση ότι το Μediolanum θα ζήσει στιγμές μπασκετικής πανδαισίας μαζί με επιτυχίες . Η εικόνα της ομάδας όμως μέχρι στιγμής δεν οδηγεί σε αυτό.  Επιθετικά η Ολίμπια δείχνει δυσλειτουργική (11^th) ειδικά όταν ο Rodriguez δεν είναι στο παρκέ. Υπάρχει έλλειψη δημιουργίας, κίνησης της μπάλας, actions σε w/s & για αυτό έχει την προτελευταία θέση σε assists (15,3 P.G.)

O ευπαθής σε τραυματισμούς Nedovic & η απογοητευτική απόδοση του Μαck έφεραν την προσθήκη του Sykes. Αμυντικά η ομάδα απέκτησε ταυτότητα, περισσότερη σκληράδα & δείχνει να έχει & “πείνα” για επιτυχίες.  Όμως πιστεύω ότι θα είναι μια μεταβατική χρονιά για το σύλλογο (και τον coach) & αυτό φαίνεται & από τις πολλές ήττες στο ιταλικό πρωτάθλημα. Η ταυτότητα μιας ομάδας χτίζεται & χρειάζεται χρόνος. Το Μιλάνο (Ρώμη) δεν χτίστηκε σε μια μέρα.

 

CRVENA ZVEZDA:  8– 9,  ORAT.90.3 (16)-DRAT.92.1(2)

Μία από τις εκπλήξεις αναφορικά με το performance της αποτελεί η ομάδα του Βελιγραδίου. Έχοντας την 2^η καλύτερη άμυνα, παρουσιάζει ένα δυσκολοκατάβλητο  σύνολο, με πολύ καλή πίεση στη μπάλα, μέγεθος στην frontline & (ανάλογα με τα σχήματα) αθλητικότητα.  Ο coach Σάκοτα είναι ένας πολύ έμπειρος προπονητής & διέγνωσε την έλλειψη  εύρυθμης επιθετικής λειτουργίας   (16^thORAT.), ειδικά όταν ο L.Brown & o Baron δεν βρίσκονται στο παρκέ. Για αυτό το λόγο απέκτησε τον Punter ο οποίος θα δώσει efficiency/scoring από την περιφέρεια & τον Stimac, έναν old school-bigman που δίνει εύκολους πόντους στη ρακέτα. Ο Punter πιστεύω ότι θα μπορούσε να έχει πολύ καλύτερη παρουσία στον Οlympiaco αλλά οι συνθήκες δεν το επέτρεψαν. Οι κινήσεις του Crvena Zvezda, δείχνουν ότι θα κυνηγήσει μέχρι τέλους την διεκδίκηση της 8^ης θέσης.

 

ΚHIMKI MOSCOW: 8-9, ORAT 104.0 (3)-DRAT 103.4 (17)

Μία από τις απογοητεύσεις μέχρι στιγμής είναι η απόδοση της Κhimki. Κατά την διάρκεια της offseason έκανε μεγάλες μεταγραφικές κινήσεις , δημιουργώντας ένα roster γεμάτο σε όλες τις θέσεις, έτοιμο να εξυπηρετήσει & να ανταποκριθεί σε διαφορετικά είδη παιχνιδιού ώστε να φτάσει μέχρι το F4. Η αγωνιστική φιλοσοφία του coach Kurtinaitis επιτάσσει ρυθμό πολλών επιθέσεων, με παίκτες  που μπορούν να απειλήσουν στο 3PT από όλες τις θέσεις (Βooker /Evans) & πολύ καλό spacing. Την μπαγκέτα της δημιουργίας την έχει ο franchise player Shved που δίνει τον επιθετικό τόνο στην ομάδα. Όμως είναι ξεκάθαρο, ότι χωρίς αμυντική προσέγγιση οι στόχοι δεν θα επιτευχθούν. Η Κhimki παρόλο που διαθέτει ένα πολύ αθλητικό σύνολο, συνδυάζοντάς τo με μέγεθος, δεν δείχνει να έχει  αμυντική κατεύθυνση (DEF. RAT. 103,4/17^TH)  . Το αμυντικό execution είναι underlevel & αυτό θα στοιχίσει. Το έλλειμμα επικοινωνίας & σκληράδας είναι εμφανές, στοιχείο απαραίτητο για μια ομάδα με φιλοδοξίες F4.

 

VALENCIA BASKET:  8–9 , ORAT.99.0 (9)-DRAT 103.6(18)

H Valencia τρέχει ένα σερί 7 -3 στα τελευταία 10 παιχνίδια & δείχνει θέληση να κυνηγήσει την είσοδο στα Playoffs που θα της χαρίσει το εισιτήριο για την επόμενη Euroleague. Το roster της ομάδας διακρίνεται από παίκτες που διαθέτουν μπασκετική ευφυΐα & ταλέντο, αλλά υπάρχει έλλειμμα αθλητικότητας. Ο coach Ponsarnau άλλαξε αμυντική προσέγγιση μετά τα πρώτα παιχνίδια ,προσπαθώντας να  κρύψει τις αδυναμίες & κλείνοντας τους χώρους. Επίσης άρχισε να χρησιμοποιεί συγκεκριμένους παίκτες-ρόλων διευκολύνοντας τη λειτουργία της ομάδας.  Ξεχωρίζει η παρουσία του Dubljevic &του Loyd, με τον Colom να ηγείται της δημιουργίας. Η ομάδα επιθετικά παρουσιάζει γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, πολύ καλό spacing & ωραίες  ιδέες. Αν θέλει όμως  να διεκδικήσει την είσοδο στα Playoffs θα πρέπει να βελτιώσει ακόμα περισσότερο το αμυντικό της κομμάτι (DEF. RAT. 103,6/18^TH).

 

LDLC ASVEL: 8– 9, ORAT  92.3 (15)-DRAT 100.1(12)

Mια από τις πρωτάρες της φετινής διοργάνωσης αποτελεί & μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις. Ο coach Mitrovic έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, δημιουργώντας ένα σύνολο με ταυτότητα & στις 2 πλευρές του παρκέ. Το roster σφύζει από αθλητικότητα σε όλες τις θέσεις & επιθυμία για νίκες . Η έλλειψη εμπειρίας είναι εμφανής, στα εκτός έδρας παιχνίδια όπου η ομάδα χάνει μεγάλο μέρος της δυναμικής της, σε αντίθεση με το ASTROBALLE που έχει γίνει κατακόμβη για ομάδες με μεγάλα budget & φιλοδοξίες.  Ξεχωρίζει ο Jekiri στη γραμμή των ψηλών ο οποίος δείχνει ότι μπορεί να κάνει το βήμα σε μεγαλύτερα clubs, ενώ στα guard o Τaylor δημιουργεί & εκτελεί. Ο coach Mitrovic αρέσκεται σε πολλές offs creen-δράσεις, με συνεχή κίνηση ώστε να αξιοποιήσει τα ρήγματα & τους shooter τριών πόντων (Jackson/Taylor/Lighty), με τους ψηλούς επίσης να μπορούν να κινηθούν τόσο κοντά όσο & μακριά από το καλάθι. Aν καταφέρει στο Β’ γύρο να σταθεροποιήσει την απόδοσή της στα εκτός έδρας παιχνίδια, θα μπορέσει να διεκδικήσει την είσοδο στα playoffs μέχρι τέλους.

 

 

KIROLBET BASKONIA: 7 – 10,  ORAT.87.9(18)-DRAT.97.6 (10)

Η Baskonia αποτελεί μία από τις παραδοσιακές δυνάμεις στην Euroleague. Ωστόσο το φετινό roster δεν είναι το καλύτερο δυνατό. Ο τραυματισμός του Granger στην αρχή της σεζόν έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να χαθεί η ισορροπία στην γραμμή των guards. To performance των Vildoza / Henry είναι κατώτερο των προσδοκιών με αποτέλεσμα να έχει αυτή την  “φτωχή”  επιθετική αποτελεσματικότητα( OFF. RAT, 87,9-18^th& 0,9 AS/T.O. -18^TH). Πολλά προβλήματα στο επιθετικό execution & με τη γραμμή των ψηλών να μην είναι σε θέση να κάνει step up , αφού εκτός του Shengelia δεν μπορούν να δημιουργήσουν δικές τους φάσεις & πρέπει να περιμένουν δημιουργία από τα guard. Eπίσης, το δίδυμο Voitgmann / Shengelia (με κρυφό center τον Γεωργιανό άσσο & τoν Γερμανό στο ρόλο του power-forward να ανοίγει τους χώρους)  έσπασε φέτος, γεγονός που απεικονίζεται στην αποτελεσματικότητα του Shengelia. Η έλευση του coach Ivanovic, δεν είμαι σίγουρος ότι θα βοηθήσει την ομάδα να βρει τις νίκες που χρειάζεται για να μπει στην οκτάδα.

 

OLYMPIACOS PIRAEUS:  6 – 11, ORAT 97.7 (10)-DRAT 102.0 (16)

O Oλυμπιακός το καλοκαίρι πήρε σημαντικές αποφάσεις για τη λειτουργία του club. H μη συμμετοχή στο ελληνικό πρωτάθλημα έθετε σαν μονή αγωνιστική δράση αυτή στα γήπεδα της Euroleague. Με βάση αυτή την παράμετρο , το roster που οικοδομήθηκε δεν πιστεύω ότι ήταν το ενδεδειγμένο. Αποκτήθηκαν αθλητές χωρίς καθόλου  ευρωπαϊκή  εμπειρία  οι οποίοι δεν θα είχαν την ευκαιρία να “δοκιμαστούν” & να πάρουν παιχνίδια σε αγώνες εντός των τειχών. Ο coach Blatt προφανώς ήθελε να φτιάξει μια ομάδα  χωρίς πολλές pick & roll καταστάσεις . Για αυτό απέκτησε 3PT-off screen shooters στις θέσεις των guard/forward & iso παίκτες στα guard. To εγχείρημα δεν γνωρίζουμε πως θα μπορούσε να εξελιχθεί, γιατί με το πέρας της πρώτης αγωνιστικής απομακρύνθηκε.

Ο coach Kemzura αντίθετα, προσπάθησε/προσπαθεί να επαναφέρει pick & roll δράσεις με κύριο εκφραστή τον Σπανούλη, αλλά δεν διαθέτει τα υλικά. Επιθετικά η έλλειψη δημιουργίας είναι πολύ εμφανής ( ASS/POS 19 – 16^TH) & η έλευση του Rochestie δεν βοήθησε όσο περίμενε ο οργανισμός. Μεγάλο πρόβλημα αποτελεί & η αμυντική προσέγγιση των ερυθρόλευκων. Με την άμυνα να είναι η 16^thσε 18 ομάδες δεν μπορείς να διεκδικήσεις πολλά πράγματα. Αυτό οφείλεται στην μέτρια πρώτη γραμμή άμυνας, αφού δεν υπάρχει -εκτός του Κόνιαρη- κάποιος αθλητής με αμυντικό προσανατολισμό που να μπορεί να δώσει ένταση στο πίσω μέρος του παρκέ.  Η απόκτηση του Reed έφερε αθλητικότητα στην δεύτερη γραμμή, αλλά οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί δεν επιτρέπουν αισιοδοξία . Χαρακτηριστικό είναι ότι η άμυνα του Oλυμπιακού επιτρέπει στους αντιπάλους της να σουτάρουν με 40,2% στα 3PT  (18^th ) & στα Def. Plays έχει 9,7 P.G. (16^TH) . Το σημαντικό θα είναι οι αποφάσεις που θα πρέπει να παρθούν για την κατεύθυνση που θα έχει το club την επόμενη season.

 

 

FENERBAHCE:  6–11,  ORAT 99.9 (7) – 100.8(13)

H πορεία της Fener σίγουρα αποτελεί έκπληξη. Το καλοκαίρι έχασε ένα μέρος του κορμού (Melli / Guduric) , ύστερα από μια season που δεν κατάφερε να κερδίσει έναν τίτλο. Η ομάδα προχώρησε στην απόκτηση των DeColo / Williams με σκοπό να δημιουργήσει ένα πολύ καλό επιθετικό unit, σε συνδυασμό με την παρουσία των ήδη υπαρχόντων παικτών . Το μεγάλο πρόβλημα που υπήρξε πέρσι & κόστισε τίτλους (ήττες από ΕFES σε F4 & TBL) ήταν η περιφερειακή άμυνα & ακολούθως η 2 γραμμή άμυνας αφού ο Vesely ήταν τραυματίας. Το πρόβλημα αυτό δεν λύθηκε , γιατί ο Westermann που αποκτήθηκε για αμυντικό ρόλο δεν έχει ανταποκριθεί ακόμα & ο Vesely έχει αγωνιστεί μόνο σε 8 παιχνίδια. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην έχει βρεθεί χημεία. H άμυνα λόγω guard & Vesely έχει πέσει  πολύ (DEF. RAT. 100,8/ 13^TH), με τους αντιπάλους να έχουν 55,2% σε 2PT(15^TH)  &  σε rebound (46,6%- 18^thT.R.R.) . Οι ήττες έφεραν προβληματισμό & έναν ‘άγχος’ για νίκη που είναι πρωτόγνωρο για ομάδες του coach Obradovic. Βιαστικές επιλογές και  έλλειψη αποφασιστικότητας σε κρίσιμα σημεία είναι μερικά από τα σημάδια. Η έλλειψη του Vesely -επαναλαμβάνω- είναι εμφανής & στην απόδοση του Σλούκα , που δεν έχει έναν roller/above the rim-ψηλό δίπλα του ενώ παράλληλα  χρειάζεται χρόνος για να μοιραστεί η δημιουργία με τον Decolo. Mετά την νίκη στο ΣΕΦ ,πιστεύω ότι η Fener θα διεκδικήσει μέχρι τέλους την είσοδο στα playoffs . Hαπόκτηση των Thomas / Νunnally θα δώσει ποιότητα & καλύτερη αμυντική ισορροπία. Αν περάσει στα playoffs θα έχει πολύ ενδιαφέρον αναφορικά με το ποια ομάδα θα κοντραριστεί μαζί της για το F4.

 

BAYERN MUNICH: 6-11, ORAT 92.7 (14)- DRAT 101.8 (14)

Οι Βαυαροί δημιούργησαν ένα σύνολο με δομικές αδυναμίες οι οποίες ως επί το πλείστον εμφανίζονται στην περιφερειακή τους γραμμή. Παρότι η απουσία του Bray υπήρξε ένας σημαντικός παράγοντας μέχρι τώρα, πρέπει να πούμε ότι τα γκαρντ τους ήταν μάλλον λίγα, ποιοτικά και ποσοτικά, ώστε να μπορέσουν να αξιοποιήσουν το υπόλοιπο ρόστερ. Ο Μονρό, με την τεχνική κατάρτιση και την ποιότητα που τον διακρίνει, δίνει μεν πόντους στο low post όμως στα μετόπισθεν η παρουσία του αρκεί για να δημιουργεί συνεχώς ανισορροπίες. Ειδικά η δεύτερη γραμμή άμυνας είναι ανύπαρκτη και ο μόνος παίχτης που βρίσκεται σταθερά σε καλό επίπεδο είναι ο Lucic. To πρόβλημα είναι ότι και τακτικά παρατηρείται μια εμμονή σε συγκεκριμένες επιθετικές και αμυντικές επιλογές ενώ απουσιάζει η παρέμβαση και η δοκιμή διαφορετικών σχημάτων τα οποία δυνητικά θα μπορούσαν να μακιγιάρουν τις αδυναμίες της ομάδας. Έχω την αίσθηση ότι δύσκολα η γερμανική ομάδα θα μπορέσει να διεκδικήσει κάτι καλό φέτος στη διοργάνωση. Χρειάζεται ενίσχυση στην περιφερειακή γραμμή ενώ στα τελευταία ματς είδαμε εικόνα παραίτησης και μια έλλειψη διάθεσης, κατάσταση που ίσως σημαίνει κάτι για τις σχέσεις μεταξύ των παιχτών.

 

ZALGIRIS KAUNAS: 5-12, ORAT 93.1 (1)- DRAT 95.7 (7)

Η Ζalgiris είναι καθαρά ομάδα του προπονητή όμως στη φετινή Offseason έχασε παίχτες οι οποίοι είχα ζωτικό ρόλο στη λειτουργία της. Οι Ντέιβις-Ουόλτερς-Ουάιτ αποτελούσαν ουσιαστική τη ραχοκοκαλιά της. Οι νέοι αθλητές που ήρθαν δυσκολεύονται να κάνουν adjust στο πρόγραμμα. Έπαιξε μεγάλο ρόλο η φυγή των Bέστερμαν-Ουόλτερς (δεν βάζω καν τον Walton Jr που έφυγε νωρίς βρίσκοντας συμβόλαιο στο ΝΒΑ) που είχαν την εμπειρία να τρέξουν τα plays στην επίθεση ελέγχοντας το τέμπο  αλλά και αυτή των Ντέιβις-Ουάιτ που άνοιγαν το γήπεδο (ο Χέις ακόμα δεν το έχει καταφέρει). Υπήρξε λοιπόν κενό στο “1”. Ο Perez (επηρεάστηκε πολύ από το γνωστό προσωπικό του πρόβλημα) και ο Λέκα ήρθαν με υψηλές φιλοδοξίες όμως δεν κατάφεραν να κάνουν τη διαφορά. Κάπως έτσι έγινε προφανές το πρόβλημα στο δημιουργικό κομμάτι. Παραδοσιακά η Zalgiris δεν ήταν η ομάδα που εκτελούσε πολύ από την περιφέρεια, ανοίγοντας την άμυνα με τους σουτέρ της. Παρόλα αυτά, με την έλευση του Ρίβερς και τη μετακίνηση του Ουόλκαπ στο “1” δείχνουν ότι έχουν διαβάσει αυτή την αδυναμία. Ο Ουόλκαπ θέλει χρόνο για να μάθει τη θέση και ίσως αυτό κοστίσει στους Λιθουανούς σε αποτελέσματα, οδηγώντας τους εκτός οχτάδας. Του χρόνου (από τη στιγμή που ανανέωσε) θα είναι πολύ πιο έτοιμος και μαζί του και η υπόλοιπη ομάδα.

ALBA BERLIN: 5-12, ORAT 94.8 (14)- DRAT 101.4 (15)

Μια πραγματικά fun to watch ομάδα. Έχει το υψηλότερο pace στη διοργάνωση, φοβερές ιδέες στο επιθετικό κομμάτι. Παίζει αυτό που θέλει να παίξει ανεξάρτητα από τον αντίπαλο που έχει απέναντι της. Έχουν διάθεση, ένταση, τρεξίματα, καλά αμυντικά rotations παρότι η εγγενής αδυναμία τους στην ατομική άμυνα ρίχνει πολύ χαμηλά την αποτελεσματικότητα τους. Τους λείπει πολύ το μέγεθος στα γκαρντ. Τους βοηθάει πολύ βέβαια στο στυλ που παίζουν στην επίθεση (με αυτή τη ταχύτητα) αλλά γεννάει πολλά προβλήματα στα μετόπισθεν όπου αδυνατούν να κλείσουν τους χώρους, κλείνοντας το γήπεδο για τον αντίπαλο. Στην Ευρωλίγκα το μέγεθος παίζει ρόλο και η έλλειψη του τιμωρείται. Νομίζω ότι αυτό πρέπει να αποτελέσει οδηγό στην προσπάθεια τους αναφορικά με το μέλλον της ομάδας, ειδικά σε αυτό το πολύ υψηλό επίπεδο.

 

ZENIT: 4-13, ORAT 88.9 (17)- DRAT 98.1 (11)

Και εδώ έχουμε ένα σύνολο με κάποιο έλλειμμα στο backcourt, με την έννοια ότι τα δύο PG της δεν είναι ιδιαίτερα σπουδαία δημιουργικά (Aλμπισί-Ρένφρο). Δυστυχώς για αυτούς δεν υπάρχει κάποιος πολύ ικανός δημιουργικά παίχτης στο “2”, με αποτέλεσμα να προσπαθεί να καλύψει αυτή την αδυναμία ο Χόλινς. Ο Αμερικανός αποδεικνύει ότι είναι παίχτης Ευρωλίγκας (πολύ σωστά κινήθηκε ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι για αυτόν), δείχνοντας πολύ καλά στοιχεία και ετοιμότητα για το step up όμως είναι απορίας άξιο ότι δεν του δίνουν περισσότερο τη μπάλα ώστε να τρέξει αυτός plays. Αμυντικά οι Ρώσοι είναι ένα σκληρό σύνολο. Δίνουν περιφερειακά σουτ και κλείνουν τους χώρους στη ρακέτα ώστε να αποτρέψουν lay ups και γενικά εύκολα καλάθια. Ο αντίπαλος που θα τους υποτιμήσει, θα το πληρώσει. Σίγουρα είναι μια αναγνωριστική σεζόν ενώ παράλληλα δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε το κατά πόσο θα μπορέσει να μακροημερεύσει στη διοργάνωση. Είναι μαχητικό σύνολο πάντως και παλεύει όλα τα παιχνίδια.

Το “αρχέγονο” ερώτημα σχετικά με την επιλογή προπονητικής κατεύθυνσης

Κλείνοντας αυτή την αξιολόγηση και με γνώμονα τη μορφή που έχει πάρει πλέον το format της Ευρωλίγκας, νομίζω ότι είναι καλό να θέσουμε και ένα “αρχέγονο” ερώτημα που σχετίζεται με την κατεύθυνση που επιλέγουν οι προπονητές στο άθλημα. Ουσιαστικά είναι μια μάχη δύο σχολών, δύο διαφορετικών φιλοσοφιών. Η πρώτη συνδέεται με την βαθιά παρέμβαση του προπονητή και την τακτική “προσαρμογή” του παιχνιδιού της ομάδας σε κάθε βραδιά και ανάλογα με το ποιος είναι ο αντίπαλος που βρίσκεται απέναντι της. Η δεύτερη αφορά την άποψη που υποστηρίζει ότι πρέπει να παίζω συνεχώς το δικό μου παιχνίδι ανεξάρτητα από τη φύση της ομάδας που αντιμετωπίζω, εξελίσσοντας το μοντέλο μου μέσα από την επανάληψη. Είναι δύο διαφορετικές προσεγγίσεις. Το μπάσκετ νομίζω μας πάει εκεί, δηλαδή στο σημείο όπου πρέπει να αναρωτηθούμε.

Προσωπικά πιστεύω ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Πρέπει να βρούμε την ισορροπία μεταξύ των δύο αυτών προσεγγίσεων. Πάντα όμως μετράει το τι ομάδα έχεις. Ποιες είναι οι δεξιότητες της… Για παράδειγμα, εάν διαθέτεις ένα σούπερ-ποιοτικά σύνολο, μπορείς να υποστηρίξεις τη δεύτερη άποψη λέγοντας ότι θα παίξω το δικό μου μπάσκετ κεφαλαιοποιώντας σταδιακά την υπεροχή μου. Όταν όμως δεν διαθέτεις ένα super skilled σύνολο, οφείλεις να προετοιμάσεις άρτια τους αθλητές σου σωματικά και πνευματικά ώστε να μπορούν να προσαρμοστούν, γνωρίζοντας ότι η τακτική θα σε βοηθήσει να κερδίσεις ποιοτικότερους αντιπάλους. Η ουσία στην παράθεση του ερωτήματος αυτού λοιπόν βρίσκεται στο ότι δεν πρέπει να “δαιμονοποιούμε” τακτικές, αμυντικές ή επιθετικές, είτε αυτές λέγονται Hedge out, είτε αλλαγές είτε οτιδήποτε άλλο. Οφείλουμε να έχουμε ανοιχτό μυαλό και να προσαρμοζόμαστε στο υλικό που έχουμε για να φτάνουμε στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σαν κόουτς αλλά και σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, σαν οργανισμός.

Ευχαριστώ όλο το Hoopfellas…”

 

Υ.Γ: Τρομερή ατμόσφαιρα στην Πυλαία (με μια-δύο θλιβερές εξαιρέσεις που δεν τιμούν το ανθρώπινο είδος) και ωραίο ματς στο άλλοτε μεγαλύτερο ντέρμπι του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Κατ’αρχάς να πω ότι παρά την άσχημη συνθήκη που έχει δημιουργηθεί βαθμολογικά και για τους δύο, χαίρομαι που βλέπω δύο παιδιά όπως ο Κώστας Χαραλαμπίδης και ο Σάββας Καμπερίδης σε πρώτο ρόλο στην άκρη του πάγκου. Έχουν δείξει (και οι δύο) καλά στοιχεία όμως έχουν μεγάλη ανηφόρα να διανύσουν και το ορμέμφυτο της πίεσης που κατοικεί στον ψυχισμό των οργανισμών αυτών να διαχειριστούν. Ο Άρης ήταν καλύτερος τακτικά για ένα σημαντικό διάστημα του παιχνιδιού, όντας πιο μεθοδικός στο κομμάτι του επιθετικού execution. Όμως είχε μεγάλο πρόβλημα στα μετόπισθεν το οποίο του στερούσε τη δυνατότητα να πάρει το τιμόνι του ματς. Παίχτες-κλειδιά για μια τέτοια εκτός έδρας αναμέτρηση όπως ο Μόρις και ο Γκεσεβίτσιους δεν κατάφεραν να προσφέρουν. Έχω την αίσθηση ότι χρειαζόταν για περισσότερα λεπτά ο Σλαφτσάκης ο οποίος φέρνει ενέργεια και μπορεί να δώσει defensive stops. O ΠΑΟΚ (είναι πίσω από τον Παναθηναϊκό και μακράν του τρίτου, η πιο δυνατή ομάδα σε όρους rebounding στη λίγκα μας) είχε σε σούπερ-βραδιά τον Σόρτερ και φυσικά τον δικό μας, Άνταμ Σμιθ. Δεν υπάρχουν πολλοί σκόρερ εκεί έξω (εκτός Ευρωλίγκας) σαν τον Αμερικανό “φονιά” από το Λούιβιλ.  Καθοριστικός και ο Μπεστ στην επανάληψη. Ο αντίπαλος δεν είχε ανάλογη ποιότητα να αντιπαρατάξει, ειδικά σε μια βραδιά όπου ο Μποχωρίδης κινήθηκε στα ρηχά (σκόραρε στο τέλος).

Η θέση του “Δικεφάλου” είναι πλασματική. Νομίζω πως γρήγορα θα αρχίσει να καλύπτει το χαμένο έδαφος εάν δεν επηρεαστεί από το overloading του περιφερειακού του οπλοστασίου μοιράζοντας σωστά τις εκτελέσεις, ειδικά μάλιστα εάν προοδεύσει ελαφρά στα μετόπισθεν όπου ακόμα χρειάζεται δουλειά. Για τον Άρη τα πράγματα είναι σαφώς πιο δύσκολα. Δεν είναι η πρώτη φόρα που βρίσκεται πεσμένος στο έδαφος αλλά νομίζω, πως ποτέ άλλοτε οι πιθανότητες να σηκωθεί δεν ήταν κατά του, στο βαθμό που είναι σήμερα. Ελπίζω να τα καταφέρει.

 

Υ.Γ1: Τέλος ο Ράντονιτς από τη Μπάγερν. Στο Μόναχο καλούνται πλέον να πάρουν μια πολύ σημαντική απόφαση η οποία πιθανόν θα καθορίσει και το μέλλον του Μάρκο Πέσιτς.

 

Υ.Γ2: Ματσάρα στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ να κερδίζει δίκαια το bras-de-fer με τον Παναθηναϊκό, σε μια μάχη πολλών οκτανίων. O “Δικέφαλος” ήταν πιο φρέσκος και είχε περισσότερη διάθεση, καταφέρνοντας να στριφογυρίσει με μεγάλη διάρκεια το μαχαίρι στη φετινή πράσινη πληγή της ομαδικής περιφερειακής άμυνας. Καλό μπάσκετ από τους γηπεδούχους. Μετά τις ασύλληπτες εμφανίσεις των Καλάθη-Μήτογλου και το μεγάλο διπλό στη Μόσχα, το “τριφύλλι” έπρεπε να βρει εναλλακτικές μιας και αυτά τα ματς κερδίζονται από τους παίχτες οι οποίες έρχονται από πίσω, έχοντας μεγαλύτερο προσωπικό κίνητρο και περισσότερες ανάσες τις συγκεκριμένες βραδιές. Αυτούς τους παίχτες καλείται να βρει ο Ρικ Πιτίνο την προκειμένη περίοδο, ανοίγοντας το rotation των πρασίνων. Είτε τους “κερδίζεις” και τους αναβαθμίζεις, είτε τους αλλάζεις. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Και ο ίδιος το γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα.

Η Ολίμπια που περιμένει βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση και ο Μεσίνα είναι εμφανώς προβληματισμένος. Ξέρετε (όμως) τι βλέπω συχνά-πυκνά σε μια τέτοια -καινούργια- ομάδα που περνάει αυτό ακριβώς το στάδιο;

“It was her chaos that made her beautiful”… Aρκεί να μπορείς να επιβιώσεις μέσα σε αυτό και να μη το αφήσεις να σε καταπιεί.