Hoopfellas 2019-20 Euroleague Power Rankings II

 

Η πρώτη δεκάδα παιχνιδιών στον φετινό μαραθώνιο της Ευρωλίγκας ολοκληρώθηκε και το καμπανάκι της αξιολόγησης ηχεί δυνατά. Το Hoopfellas σας παραδίδει τη δεύτερη έκδοση των Power Rankings της σελίδας, φιλτράροντας την εικόνα και την δυναμική όλων των ομάδων της διοργάνωσης.

 

Λίγο πριν συμπληρώσουμε το 1/3 της κανονικής περιόδου και μετά από μια εβδομάδα διπλών παιχνιδιών, έρχεται η ώρα της πρώτης αγωνιστικής αξιολόγησης των 18 μονομάχων της διοργάνωσης. Διανύουμε μια σεζόν όπου κανείς δεν είναι ασφαλής και τα πάντα είναι ρευστά. Όλοι κρίνονται κάθε βράδυ και η ένταση, αναφορικά με το επίπεδο ανταγωνισμού, χτυπάει κόκκινο ακόμα και σε ματσαρίσματα τα οποία έχουν εξ’αρχής φαβορί. Οι ελληνικές ομάδες είχαν αρκετά ups & downs στην απόδοση τους, τα οποία “γέννησαν” παρεμβάσεις σε επίπεδο προσώπων. Ο Παναθηναϊκός φέρνει και πάλι τον Ρικ Πιτίνο στο ΟΑΚΑ ελπίζοντας ότι το “μαγικό ραβδάκι” του θα μεταδώσει την κατάλληλη ποσότητα αστρόσκονης στο φετινό σύνολο ενώ ο Ολυμπιακός ανακάτεψε τη τράπουλα στο ρόστερ του ελπίζοντας ότι με την επανατοποθέτηση των κομματιών στις θέσεις τους, αυτό σύντομα θα κλικάρει.

Πάμε λοιπόν να δούμε πως αξιολογείται το performance και η δυναμική των ομάδων της διοργάνωσης μέσα από την αξιολόγηση των Power Rankings της σελίδας μας…

 

 

1.BARCELONA (8-2)

 

ORAT-DRAT: 116.8 (2)- 102.9 (2)

PACE: 72.3

LAST 5: 3-2

Στη Βαρκελώνη γίνεται πολύ καλή δουλειά στο ξεκίνημα και το coaching staff των Καταλανών αξίζει το credit για το performance ενός υπερταλαντούχου, αλλά σημαντικά αλλαγμένου σε σχέση με πέρυσι,  συνόλου το οποίο εμφανίζει το αγωνιστικό προφίλ μιας πραγματικής unit, μακιγιάροντας  τα προβλήματα τραυματισμών που το έπληξαν. Σε δύο παράγοντες κρύβονται τα κλειδιά της μέχρι τώρα επιτυχίας της Μπαρτσελόνα. Ο πρώτος αφορά το υψηλό επίπεδο αμυντικής συνοχής (υπήρχε η περυσινή βάση μιας πολύ καλά δουλεμένης άμυνας αλλά προστέθηκαν αρκετοί παίχτες που προορίζονταν για σημαντικούς επιθετικούς ρόλους) και τις πολύ καλές συνεργασίες στα μετόπισθεν, χαρακτηριστικά επάνω στα οποία αναδεικνύεται με πιο λαμπερό τρόπο η τεράστια πληθώρα σχημάτων και το versatility που προσφέρει αυτό το ρόστερ. Oι Big lineups εννοείται ότι ακόμα έχουν εξέχοντα ρόλο  με τους Μίροτιτς (δυνατή υποψηφιότητα για το MVP της σεζόν)-Σμιτς-Κλαβέρ να περνούν χρόνο μαζί στα forwards (ειδικά τώρα που ο “Hungarian Pippen” έχει ανέβει στο «1» για να καλύψει το κενό των Ερτέλ-Πάνγκος, τα πηγαίνει περίφημα μάλίστα). Ο δεύτερος έχει να κάνει με την πνοή αλτρουισμού που έχει εμφυσήσει στους σταρ του ο Πέσιτς (το πιστώνεται στο απόλυτο) ώστε να παρουσιάσει μια τόσο αποτελεσματική και ισορροπημένη επίθεση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αγωνιστική συμπεριφορά του Ντιλέινι, του οποίου ο pass first-χαρακτήρας συνιστά το «τάλισμαν» του υψηλού επιθετικού efficiency των Καταλανών. Τόμιτς και Κούριτς (εξαιρετικός και φέτος) έχουν το μεγαλύτερο plus/minus για τους Καταλανούς.

H Mπαρτσελόνα έχει ακόμα χιλιόμετρα να διανύσει (έχασε και τα δύο εκτός έδρας ματς-Μιλάνο και Μαδρίτη-  απέναντι σε καλές, ποιοτικές και physical άμυνες με διψήφιες διαφορές ) και το πρόωρο φορμάρισμα δεν είναι πάντα καλός οιωνός. Απαιτείται να ξέρεις να διαχειριστείς το διάστημα της πτώσης που αργά ή γρήγορα θα έρθει. Η ποιότητα του ρόστερ της είναι unique και το κλειδί για τη συνέχεια θα είναι να διατηρηθεί η παρούσα γραμμή επικοινωνίας μεταξύ του Πέσιτς και των παιχτών.

 

2.ANADOLU EFES (8-2)

ΟRAT-DRAT: 116.7 (3)- 110.6 (8)

PACE: 70.4

LAST 5: 4-1

Τελικά δεν ήταν τόσο μεγάλη υπερβολή το Νο1 στο οποίο τοποθέτησε η σελίδα την Αναντολού στην αξιολόγηση που προηγήθηκε του ξεκινήματος της σεζόν μιας και μετά από δέκα αγωνιστικές οι περυσινοί φιναλίστ τρέχουν το καλύτερο ρεκόρ της διοργάνωσης μαζί με τη Μπαρτσελόνα.

Η Αναντολού άρχισε να παίζει πολύ καλύτερα όταν τακτοποίησε τις εκκρεμότητες που εμφανίστηκαν στην αρχή της χρονιάς και είχαν να κάνουν με τα «πείσματα» μεταξύ Αταμάν-Σιμόν  και την αμυντική ανεπάρκεια του συνόλου. Σταδιακά οι Τούρκοι ανέβασαν το επίπεδο της άμυνας τους και άρχισαν να σουτάρουν καλύτερα εμφανίζοντας πάλι εικόνες του περυσινού λεπτομερειακού spacing και της εξαιρετικής κυκλοφορίας της μπάλας στην επίθεση τους. Το δίδυμο Micic-Larkin είναι πραγματικά εντυπωσιακό προσφέροντας σχεδόν κάθε εβδομάδα σπουδαίες στιγμές στο ευρωπαϊκό κοινό ενώ παράλληλα είναι σε θέση να κάνει τη διαφορά στο τέλος κλειστών ματς ή σε στιγμές που η επίθεση των Τούρκων ζορίζεται και αναγκάζεται να πατήσει το κουμπί του «εκτινασσόμενου καθίσματος» ενεργοποιώντας το αερόστατο της προσωπικής φάσης.

Το επίπεδο συνοχής της Αναντολού  φάνηκε ξεκάθαρα στα τελευταία ματς όπου διαχειρίστηκε την απουσία του Ντάνστον (πολύ αποτελεσματικοί οι Πλάις-Σανλί) περνώντας από δύο δύσκολες έδρες (Μιλάνο, Βιλερμπάν).

 

3.ΜΑCCABI TEL AVIV (6-4)

ΟRAT-DRAT: 115.3 (5)-103.7 (

PACE: 73.9

LAST 5: 3-2

H Mακάμπι έχασε στις λεπτομέρειες στο Μιλάνο και καθαρά στη Βαρκελώνη όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι συνολικά μέχρι τώρα έχει παίξει εξαιρετικό μπάσκετ όντας η ομάδα που –παρά τις πολλές αλλαγές- έχει καταφέρει να βάλει τα κομμάτια του παζλ της στις σωστές θέσεις, καλύτερα από κάθε άλλη ίσως στη διοργάνωση.

Οι Ισραηλινοί έχουν σφυρηλατήσει ένα two-way χαρακτήρα όντας πολύ αποτελεσματικοί στα παραδοσιακά δυνατά κομμάτια των συνόλων του κόουτς Σφαιρόπουλου (rebounding, προστασία της ρακέτας, physicality). Ο ίδιος ο κόουτς μάλιστα δείχνει φέτος ότι κάνει σημαντικά βήματα προόδου στο επιθετικό κομμάτι, σε ένα περιβάλλον διαφορετικό από αυτό του Φαλήρου και των πολύ συγκεκριμένων δράσεων που αφορούσαν τους σταρ του, παρουσιάζοντας πολύ καλό συγχρονισμό σε επίπεδο συνεργασιών, ισορροπία και συμμετοχή πολλών προσώπων στην παραγωγική διαδικασία. Η άμυνα της Μακάμπι είναι εξαιρετική και δεν είναι λίγες οι στιγμές που το «ζωγραφιστό» της θυμίζει πεδίο μάχης. Απόρροια της φυσικής υπεροχής αυτού του συνόλου στα μετόπισθεν είναι η παραγωγική δυναμική της στο ανοιχτό γήπεδο. Τα γκαρντ της είναι αρκετά efficient μέχρι στιγμής (βρέθηκε επίσης ο τρίτος πόλος στο backcourt στο πρόσωπο του DiBartolomeo, 8.8 PTS-46.2% 3PT) ενώ ο κρυφός άσσος πίσω από το star quality του Μπλακ είναι το veteran leadership του Χάντερ. Ο Αμερικανός σέντερ και ο Κάσπι (σημαντική εναλλακτική πηγή δημιουργίας μαζί με τον Μπράιαντ) εκτελούν στην εντέλεια τις λεγόμενες winning details που κάνουν τη διαφορά..

Η «ομάδα του λαού» έχει βγάλει ένα δύσκολο πρόγραμμα μέχρι τώρα παράγοντας εξαιρετικό μπάσκετ ενώ παράλληλα από την παρουσία της πηγάζει η αύρα της «υγείας», γεγονός που αυξάνει τη δυναμική της εντός του ανταγωνισμού και παράλληλα τις πιθανότητες της να μείνει εντός διεκδίκησης του πλεονεκτήματος έδρας όσο προχωράμε στη regular season.

 

4.REAL MADRID (7-3)

ORAT-DRAT: 114.1 (7)- 107.3 (6)

PACE: 73.0

LAST 5: 5-0

Η Ρεάλ ξεκίνησε μουδιασμένα γνωρίζοντας στο δεύτερο μισό του Οκτώβρη τρεις συνεχόμενες ήττες μακριά από τη Μαδρίτη με μ.ο. διαφοράς 13.0 πόντους. Είναι η ομάδα όμως που ανησυχεί λιγότερο σε τέτοια, άσχημα διαστήματα γνωρίζοντας τον τρόπο με τον οποίον μπορεί να επανέλθει. Η «Βασίλισσα» εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι είχε 4 από τα 5 τελευταία ματς στη Μαδρίτη, κάνοντας το απόλυτο (5/5) με όπλο την άμυνα της. Ο άξονας των Καμπάτσο (G)- Ντεκ (F)- Ταβάρες (C ) στα μετόπισθεν (συν τον Τέηλορ του οποίου όμως ο τραυματισμός δεν επηρέασε καθόλου το παιχνίδι των Μαδριλένων) δίνει μεγάλο πλεονέκτημα στη Ρεάλ και μια σκληρή υφή στο αμυντικό της κέλυφος το οποίο αποτελεί τη βάση του παιχνιδιού τώρα που η επίθεση της ακόμα θέλει χρόνο για να ρολάρει.

Καμία έκπληξη για Garuba (είχαμε σχολιάσει σχετικά πέρυσι πριν ξεκινήσει η σεζόν). Ο Ράντολφ είναι σε αρκετά καλή κατάσταση και σε συνδυασμό με την αποτελεσματικότητα του Μίκι ως finisher (71.0% στα δίποντα-8.9 πόντους)  έχουν δώσει νέα διάσταση στις παραγωγικές δυνατότητες της γραμμής ψηλών παρότι σε κάποιες περιπτώσεις φέτος έλειψαν το μέγεθος και τα passing abilities του Αγιόν. Η Ρεάλ είναι ίσως η μόνη ομάδα που μπορεί να ματσάρει σε όρους ποιοτικού μεγέθους το ρόστερ της Μπαρτσελόνα με τη διαφορά ότι οι σταρ των Καταλανών βρίσκονται στα prime τους. Είναι δεδομένο ότι ο Λάσο προσπαθεί να φρεσκάρει το σώμα και το πνεύμα του συνόλου του πηγαίνοντας όσο χρειαστεί πιο βαθιά στον πάγκο του. Ο αναβαθμισμένος ρόλος του Ντεκ, το δίδυμο Garuba-Mickey και η προσπάθεια εγκλιματισμού του Λαπροβίτολα (δεν έχει «μπει» μέχρι στιγμής) ίσως βοηθήσουν τη Ρεάλ να νικήσει το «τέρας» του κορεσμού που, κάπου στην Ανατολή, φαίνεται να τρώει τις σάρκες της Φενέρ…

 

 

5.ARMANI MILANO (7-3)

ORAT-DRAT: 113.1 (8)- 110.5 (7)

PACE: 71.4

LAST 5: 3-2

H φετινή παρουσία της Ολίμπια με τον κόουτς Μεσίνα στο τιμόνι έχω την αίσθηση ότι δίνει άλλο χρώμα και αίγλη στη διοργάνωση. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, σε κάθε βραδιά στη διοργάνωση οι Λομβαρδοί πιστοποιούν με διάφορους τρόπους ότι χτίζουν μια πραγματική ομάδα.

Ο Μεσίνα ξεκινάει από το αμυντικό κομμάτι και το rebounding, έχοντας καταφέρει να δημιουργήσει ένα σκληροτράχηλο σύνολο στο οποίο είναι ευδιάκριτη η δέσμευση των αθλητών του σχετικά με τα καθήκοντα τους στα μετόπισθεν. Οι Ιταλοί κατεβάζουν τους δημιουργικούς δείκτες των αντιπάλων στο πάτωμα και με μπροστάρηδες παίχτες όπως ο πολύτιμος Βrooks, o Tarczewski, o Mack ή ο Biligha έχουν αποκτήσει το physicality που απουσίαζε από το DNA τους. Η προσθήκη του Σκόλα ήταν καθοριστική δίνοντας μια ισχυρή δόση σωστής μπασκετικής κουλτούρας στα αποδυτήρια και στο παρκέ. Ο Ροντρίγκεθ ηγείται υποδειγματικά (15.5 πόντοι-5.0 τελικές, 42.2% στα τρίποντα) ενώ η αναβάθμιση του παιχνιδιού του Della Valle (μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του Μεσίνα μέχρι τώρα στο Μιλάνο) και ο εξαιρετικός (απολαυστικά fundamental) Ρολ έχουν δώσει ώθηση σε ένα backcourt το οποίο περιμένει την «επιστροφή» των Νέντοβιτς-Μακ από τα προβλήματα που αντιμετώπισαν. Ο Σέρβος ήδη φαίνεται να «πατάει» καλά βαδίζοντας σε σωστό δρόμο ενώ ο Αμερικάνος γκαρντ βρίσκεται ακόμα 4-5 ματς πίσω από τους υπόλοιπους (ο τραυματισμός τον πήγε πίσω) και το σημείο που πρέπει να αρχίσει να ρολάρει, διάστημα σημαντικό για έναν παίχτη στην πρώτη του επαφή με το ευρωπαϊκό μπάσκετ και δη σε έναν κομβικό ρόλο.

Η Αρμάνι διαβάζει σωστά στην επίθεση της, κυκλοφορεί τη μπάλα και σουτάρει από την περίμετρο καλύτερα από κάθε άλλο σύνολο στη διοργάνωση. Παρατηρούνται ακόμα οι «παιδικής ασθένειες» μιας ομάδας που προσπαθεί να εντρυφήσει σε μια καινούργια αγωνιστική πλατφόρμα όμως ο βαθμός ανταπόκρισης κρίνεται εξαιρετικός για την ώρα. Κλειδί για τους Λομβαρδούς θα είναι η επιστροφή του Γκουντάιτις ο οποίος, ειδικά στο στυλ παιχνιδιού του Μεσίνα, είναι ο παίχτης που μπορεί να κάνει τη διαφορά για την Ολίμπια στην κόντρα της με την ελίτ. Οι Λομβαρδοί έχουν βγάλει ένα δύσκολο πρόγραμμα κερδίζοντας 7/10 αναμετρήσεις, νούμερο αρκετά εντυπωσιακό. Bravo…

 

6.CSKA MOSCOW (6-4)

ORAT-DRAT: 114.3 (6)- 104.9 (4)

PACE: 72.4

LAST 5:

Oκ, η εικόνα της ΤΣΣΚΑ μέχρι τώρα είναι πολύ κοντά σε αυτό που περιμέναμε πριν το ξεκίνημα της σεζόν και αυτό δεν είναι κακό νέο από τη στιγμή που μιλάμε για ένα καινούργιο σύνολο. Οι πρωταθλητές έχουν ηττηθεί και στα τρία κλειστά ματς που έδωσαν μέχρι τώρα περνώντας τη φάση του χτισίματος δεσμών επικοινωνίας και σταθερών αναφορικά με τη συμπεριφορά τους και τη διαχείριση οριακών καταστάσεων (είναι λογικό να μην είναι ακόμα «εκεί»). Η βασική εστία προβληματισμού αφορά τον τραυματισμό ενός τόσο κομβικού παίχτη όπως ο Κλάιμπερν ο οποίος ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος του αγωνιστικού στυλ της αρκούδας και στις δύο πλευρές του παρκέ φέρνοντας ελίτ athleticism, ένα πακέτο που άνοιγε τη γκάμα των διαθέσιμων σχημάτων (συνεπάγεται μεγαλύτερη δυνατότητα προσαρμοστικότητας σε διαφορετικό κάθε φορά αγωνιστικό περιβάλλον) ενώ παράλληλα η ικανότητα του στο παιχνίδι προσωπικής φάσης (σε επίθεση και άμυνα) αποτελούσε το κλειδί της επιτυχίας στο τέλος κλειστών παιχνιδιών.

Η «αρκούδα» θα χρειαστεί βοήθεια στα φόργουορντ όμως η ποιότητα του ρόστερ της, δίνει ένα πλεονέκτημα χρόνου και την πολυτέλεια μιας μη βιαστικής απόφασης (δεν ευνοεί άλλωστε και η κατάσταση στην αγορά). Η άμυνα της αρκούδας είναι εξαιρετική και το δίδυμο James-Hilliard βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση όντας backcourt πολύ υψηλών προδιαγραφών εάν συνυπολογίσουμε και την παρουσία του ανεβασμένου Στρέλνιεκς και ενός σπουδαίου defensive stopper (με εξαιρετικό AST/TO και πάλι) όπως ο Χάκετ. Ο Δημήτρης Ιτούδης προσπαθεί να βρει τη χρυσή τομή ώστε να αναμείξει περισσότερους παίχτες στο επιθετικό κομμάτι όμως το παιχνίδι προσωπικής φάσης που υποστηρίζει η ΤΣΣΚΑ και η φύση των γκαρντ της δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Στα δύο πρόσφατα ματς στην Ιβηρική, επίθεση της «αρκούδας» φάνηκε ότι δεν ήταν έτοιμη να τρέξει επαρκώς ένα εναλλακτικό πλάνο όταν ο Τζέιμς περνούσε δύσκολες στιγμές απέναντι στους Αργεντίνους Βιλντόζα-Καμπάτσο. Η ΤΣΣΚΑ ακουμπάει υπερβολικά στο τρίποντο, απόρροια του αγωνιστικού της προσανατολισμού και των slashers που διαθέτει όμως ακόμα δεν έχει σημείο αναφοράς στο ζωγραφιστό (παρότι ο Χάινς είναι σε καλή κατάσταση). Ο Κώστας Κουφός (είχαμε τοποθετηθεί σχετικά, δεν μπορεί να έχει το impact που πολλοί ανέμεναν στην Ευρώπη και το ποσό που διέθεσαν οι Ρώσοι ήταν σίγουρα υπερβολικό) χρειάζεται χρόνο.

Η ΤΣΣΚΑ είχε αρκετά καλό πρόγραμμα μέχρι τώρα και θα πρέπει να ανεβάσει ρυθμό στη συνέχεια για να μπορέσει να ανοίξει την πόρτα της τετράδας και του πλεονεκτήματος έδρας. Παραμένει πολύ δυνατή στο αθλητικό κομμάτι και στο rebounding (οι φόργουορντ της δίνουν μεγάλο boost εδώ), οφείλει να μειώσει όμως τα λάθη τα οποία δεν είναι λίγα για σύνολο που βασίζεται τόσο πολύ σε εκτέλεση μέσα από προσωπική φάση. Ακόμα και χωρίς τον Κλάιμπερν πάντως, η “αρκούδα” έχει την ποιότητα για να δείξει καλύτερο πρόσωπο και ίσως να αναρριχηθεί βαθμολογικά τον επόμενο μήνα παρότι το πρόγραμμα της είναι σαφώς πιο απαιτητικό.

 

7.KHIMKI (6-4)

ORAT-DRAT: 116.1 (4)- 115.7 (15)

PACE: 73.8

LAST 5: 2-3

To ταξίδι στην Ισπανία την περασμένη εβδομάδα δεν απέφερε τις καλύτερες των αναμνήσεων για την Χίμκι η οποία γνώρισε δύο ήττες (Βαλένθια, Μαδρίτη) απέναντι σε δύο ομάδες που υπογράμμισαν με κυνισμό τη σημαντική αμυντική αδυναμία που χαρακτηρίζει το σύνολο του Ρίμας Κουρτινάιτις.

Η Χίμκι ξεκίνησε δυνατά τη σεζόν με την up tempo-επίθεση της να είναι αρκετά παραγωγική (ο Μπούκερ είναι σε πολύ καλή κατάσταση και οι φόργουορντ της σουτάρουν αποτελεσματικά από την περίμετρο δημιουργώντας ένα επαρκές πλαίσιο χώρο για τον Σβεντ) όμως δεν έχει τους defensive stoppers στο ρόστερ ώστε να ανταπεξέλθει σε παιχνίδια διαφορετικής φύσεως. Της έχει κοστίσει μέχρι τώρα (όχι τόσο σε επίπεδο αποτελεσμάτων αλλά ανάπτυξης εναλλακτικών στο παιχνίδι της) ο τραυματισμός του Γιόβιτς (ήταν σούπερ στη Βαλένθια με 19 πόντους και 11 τελικές πάσες, έχει αγωνιστεί μόνο σε τρία ματς) ο οποίος είναι ο περιφερειακός που μπορεί να τη βοηθήσει να λειτουργήσει σε ένα διαφορετικό πλαίσιο επίθεσης, εκτός της «κατά ριπάς» κατεύθυνσης που λανσάρει με τον Σβεντ.

Σε μια περίοδο όπου ο ανταγωνισμός για την οχτάδα αναμένεται να αυξηθεί, η Χίμκι πιθανόν να χρειαστεί μια προσθήκη για να αυξήσει τις εναλλακτικές της ενός ρόστερ που  δεν διακρίνεται για το ποιοτικό του βάθος.

 

 

–PANATHINAIKOS (6-4)

ΟRAT-DRAT: 116.9 (1)- 112.2 (10)

PACE: 72.9

LAST-5: 4-1

Εάν σας έλεγαν τον Σεπτέμβρη ότι μετά από δέκα αγωνιστικές  στη φετινή EL, ο Παναθηναϊκός  των Πεδουλάκη-Βόβορα θα είχε την πιο αποτελεσματική επίθεση στη διοργάνωση παίζοντας το πιο low mistake-παιχνίδι σε αρκετά υψηλό pace, σουτάροντας 37.7% από το τρίποντο και πιάνοντας δείκτες επιθετικού efficiency που το ΟΑΚΑ έχει να δει από την εποχή του Ομπράντοβιτς, υποθέτω αρκετοί από εσάς θα είχατε ξεκινήσει με τα πόδια για την Κολωνία… Μια απλή ανάγνωση των παραπάνω αριθμών άλλωστε (χωρίς τη πληροφόρηση για το όνομα της ομάδας στην οποία ανήκουν) παραπέμπει περισσότερο σε …Ρεάλ, παρά σε όσα είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε τα τελευταία χρόνια από το «τριφύλλι». Και όμως, το μπάσκετ είναι πολύ πιο σύνθετο από μια απλή αποκωδικοποίηση αριθμών, για αυτό και μας αρέσει τόσο άλλωστε. Οι πράσινοι έχουν σπάσει πολλά αγωνιστικά ταμπού τη φετινή σεζόν και πλέον ψάχνουν, με την επιστροφή του Ρικ Πιτίνο, τη βελτίωση σε συγκεκριμένους τομείς που θα οδηγήσει στο παιχνίδι της ισορροπίας. Δεν θα είναι εύκολο, δεν είναι όμως και ακατόρθωτο.

Μετά την ήττα από την Άλμπα το σοκ που περίμενε ο οργανισμός ήρθε και η διαχείριση του κόουτς Βόβορα ήταν υποδειγματική. Ουσιαστικά ο Έλληνας τεχνικός (πολύ πρακτικά) προσανατολίστηκε σε συγκεκριμένες βελτιωτικές κινήσεις προσαρμόζοντας τη φύση των σχημάτων του στις πραγματικές ανάγκες αυτής της ομάδας. Η εικόνα του Μήτογλου να αμύνεται δίχως αύριο στη ρακέτα απέναντι στον LeDay στο Κάουνας (και η συνέχεια που παρουσίασε ο παίχτης στο Μόναχο), η ενεργοποίηση του Bentil και των σχημάτων με μέγεθος στο «4» τα οποία παρήγαγαν μια πιο ευνοϊκή συνθήκη για low post άμυνα και εξασφάλιση του αμυντικού ριμπάουντ, άλλαξαν άρδην την εικόνα των πρασίνων (98.7 το DRAT του Παναθηναϊκού στα δύο ματς της εβδομάδας που πέρασε) οι οποίοι ξόρκισαν και τον κακό δαίμονα του εκτός έδρας παιχνιδιού (3 νίκες σε 5 ματς). Η αυτοπεποίθηση που δείχνει να κληρονομεί ο Ιωάννης Παπαπέτρου μετά τη «νύχτα καριέρας» που είχε απέναντι στην Άλμπα μπορεί να αποτελέσει ρυθμιστικό παράγοντα στο παιχνίδι των πρασίνων. Στα τελευταία 5 ματς, ο 25χρονος φόργουορντ μετράει 16.8 πόντους με 18/27 δίποντα ^66.7%) και 14/24 τρίποντα (58.3%), καλλιεργώντας μεγαλύτερη πίστη στις εκτελεστικές του ικανότητες.

Σαφέστατα, το «τριφύλλι» δεν έχει γίνει ακόμα two-way ομάδα. Έχει τις προδιαγραφές και θέλει να γίνει αλλά δεν είναι ακόμα τέτοια. Σε πρώτη φάση θα προσπαθήσει να μπει σε διαδικασία σταδιακής, ελεγχόμενης βελτίωσης δίνοντας προβάδισμα σε συγκεκριμένες lineups μέχρι να αρχίσει να απορροφεί πραγματικά στο DNA του καρπούς της διδασκαλίας του Πιτίνο. Ο Αμερικανός κόουτς θα εξερευνήσει σε βάθος όλες τις δυνατότητες (κρυφές ή φανερές) που μπορεί να του παρέχει αυτό το ρόστερ. Θα επενδύσει στη βελτίωση του Παπαγιάννη και στο «μέγεθος», θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την εγγενή ικανότητα αυτού του συνόλου να παράγει στο ανοιχτό γήπεδο με τους Fredette-Thomas-Wiley και τον μηχανοδηγό Καλάθη και θα ανάψει «πράσινο» όσον αφορά τον εσωτερικό ανταγωνισμό στους πιο φιλόπονους αθλητές του. Δεν είναι εύκολη η αποστολή του όμως η βάση που παραλαμβάνει φέτος δημιουργεί καλύτερη συνθήκη από την περυσινή. Το κλειδί όπως είπαμε πρόσφατα θα είναι να μπορέσει να εμφυσήσει  τη διαχρονική «προστατεύουμε τη γραμμή του τριπόντου και τη ρακέτα μας με κάθε κόστος» φιλοσοφία του σε ένα σύνολο που πρέπει να βελτιωθεί ακριβώς σε αυτούς τους τομείς για να κοιτάξει ψηλότερα.

 

 

9.BASKONIA (5-5)

ORAT-DRAT: 106.7 (15 )-102.5 (1)

PACE: 72.2

LAST 5: 3-2

Ο τραυματισμός του Γκαρίνο (ρήξη χιαστού) ήρθε στο χειρότερο σημείο για τους Βάσκους εξαφανίζοντας τη χαρά που έφεραν οι δύο συνεχόμενες επιτυχίες της περασμένης εβδομάδας. Ο Αργεντινός φόργουορντ ήταν ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους του πολύ δυνατού αμυντικού οικοδομήματος της φετινής Μπασκόνια, φέρνοντας ένταση, πάθος και hustling στα λεπτά που πατούσε στο παρκέ.  Η εξέλιξη είναι πολύ άσχημη για τον ίδιο και την ομάδα του.

Για τους Βάσκους μιλήσαμε αρκετά πρόσφατα. Η επιθετική κατεύθυνση την οποία έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν ταβανιάζει σημαντικά τις παραγωγικές δυνατότητες αυτού του συνόλου. Κακό spacing, συνεχές οverdibbling, αποκλειστικά παιχνίδι προσωπικής φάσης, ελάχιστες off screen-δράσεις. Η Μπασκόνια επισκέπτεται τη γραμμή των προσωπικών πιο συχνά από κάθε άλλη ομάδα στη λίγκα όμως έχει το χαμηλότερο ποσοστό όντας η μόνη που σουτάρει κάτω από 70%. Η θέση «5» επίσης αποτελεί εστία προβληματισμού καθώς κανένας από τους τρεις παίχτες που διαθέτουν δεν μπορεί στη παρούσα φάση να πάρει ρόλο starter (ο Fall είναι άγουρος ακόμα, έχει την προοπτική). Ο Σενγκέλια κάνει τρομερή σεζόν με νούμερα “MVP” (και USG% 27.6). Σκεφτείτε τις δυνατότητες τους εντός ενός πιο λειτουργικού επιθετικού πλαισίου…

 

 

10.FENERBAHCE (3-7)

ORAT-DRAT: 106.7 (15)- 115.0 (14)

PACE: 69.0

LAST-5: 2-3

Αυτά που συμβαίνουν στη Φενέρ δεν χρειάζονται κάποια μεταφυσική εξήγηση αλλά αντίθετα αποτελούν ένα ακόμα παράδειγμα της παθογένειας του κορεσμού σε ένα γκρουπ ανθρώπων το οποίο το καλοκαίρι (μετά από μια καταπληκτική σεζόν ολοκληρωτικού μπάσκετ και ένα πολύ κακό, άβολο φινάλε) χρειαζόταν ένα δυνατό φρεσκάρισμα στον ψυχισμό του για να συνεχίσει όπως αποδεικνύεται.

Ο Ομπράντοβιτς κάνει ό,τι μπορεί (τα είδατε) για να ξυπνήσει τον εγωισμό τον παιχτών του. Σωστά διέγνωσε την έλλειψη φλόγας και κινήτρου στο φετινό ρόστερ το οποίο χρειάζεται μια ένεση (προσθήκη, αλλαγή συνηθειών ή πλάνου στο rotation)  η οποία θα τονώσει τον εσωτερικό ανταγωνισμό και θα βγάλει κάθε έννοια «βολέματος» από το μυαλό των φτασμένων παιχτών του. Η Φενέρ βρίσκεται στο στάδιο όπου τα δεδομένα στην καθημερινότητα της είναι πλέον ζητούμενα. Όταν ο κάθε παίχτης του σκληρού πυρήνα της βιώσει το ίδιο συναίσθημα αναφορικά με το προσωπικό του status, τότε ίσως το σύνολο δει κάποια αλλαγή. Πλέον δυσκολεύεται να εκτελέσει βασικά πράγματα. Από απλές δράσεις μέχρι ελεύθερες βολές.

Ο κόουτς προσπαθεί να ανακατέψει την τράπουλα και προς στιγμήν, μετά από καιρό, βρήκε σφυγμό στη Λυών με σημείο αναφοράς τον Στίματς. Είναι σημαντικό ότι έγινε ένα βήμα (σε μια έδρα που έχει νικήσει μόνο η Αναντολού), δεν θα είναι τόσο εύκολη η ολική επαναφορά όμως. Έχω την αίσθηση ότι στα επόμενα ματς πρέπει να ακουμπήσει περισσότερο στον Lauvergne και τον Biberovic, παίχτες οι οποίοι για διαφορετικούς λόγους έχουν να αποδείξουν πράγματα και δεν κουβαλούν τη ψυχολογική φθορά της περυσινής σεζόν. Εκτός των άλλων, η Φενέρ (πολύ κακή από το ξεκίνημα της σεζόν με φανερό έλλειμμα αθλητικότητας, κακή καλοκαιρινή «ανάγνωση» μετά από μια σεζόν όπου η κόντρα με γκαρντ όπως ο Λάρκιν χτύπησε πολλά καμπανάκια) αντιμετώπισε σε αυτή τη πρώτη δεκάδα αγώνων τις πέντε από τις έξι καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης μακριά από την έδρα της. Πλέον θα δώσει τα πέντε από τα επόμενα έξι ματς στην έδρα της (θεωρητικά βατοί αντίπαλοι καθώς εκτός της Αναντολού θα υποδεχθεί τις Χίμκι-Άλμπα-Ζενίτ-Βαλένθια). Ήρθε η ώρα της επαναφοράς μήπως;

 

11.ASVEL (5-5)

ORAT-DRAT: 104.1 (17)- 112.9 (11)

PACE: 67.8

LAST-5: 2-3

Η ASVEL είναι ένας από τους μεγάλους κερδισμένους αυτής της πρώτης δεκάδας αγώνων  έχοντας καταφέρει να αποτελέσει κρυφό παίχτη/ρυθμιστή στη τσόχα της Ευρωλίγκας. Εκμεταλλεύτηκε το μομέντουμ που έχτισε μετά τις συνεχόμενες εντός έδρας επιτυχίες, παίρνοντας εκτός των άλλων και ένα παλικαρίσιο διπλό στο Βελιγράδι.

Παρά τα limitations που χαρακτηρίζουν το επιθετικό της παιχνίδι έχει αξιοποιήσει πλήρως την καλή αθλητική ικανότητα του συνόλου της και την αρκετά αξιόλογη αμυντική συμπεριφορά που την διακρίνει. Για τον Tonye Jekiri δεν έχω να πω κάτι άλλο. Πολύ καλό ξεκίνημα στη σεζόν από τον Jean-Charles ο οποίος αποτελεί σημείο αναφοράς στη γαλλική επίθεση, τη στιγμή που οι βετεράνοι του Μίτροβιτς χωρίς να εντυπωσιάζουν δείχνουν ότι σταδιακά μπορούν να τραβήξουν και τους ταλαντούχους νεαρούς που έρχονται από πίσω ώστε να απορροφηθούν ομαλά στον απαιτητικό αγωνιστικό ρυθμό αυτού του επιπέδου. Στο σύνολο της ASVEL δεν υπάρχουν τα individual skills και το εύρος της ακτίνας βελτίωσης σε όρους  ομαδικού παιχνιδιού που παρατηρείται σε μερικά από αυτά που βρίσκονται πίσω της σε αυτή την αξιολόγηση, όμως η προσπάθεια της μέχρι τώρα (η επιτομή του οverachieving) πρέπει να επιβραβευτεί.  Είναι πολύ σημαντικό για το γαλλικό μπάσκετ να συνεχίσει να είναι ανταγωνιστική η συγκεκριμένη ομάδα ώστε αυτό να αποκτήσει σε πρώτη φάση μια αξιοπρεπή –μετά από χρόνια- παρουσία στο θεσμό.

12. ΒΑΥERN MUNICH (4-6)

ORAT-DRAT: 109.4 (12)- 114.5 (13)

PACE: 71.0

LAST 5: 1-4

Η Μπάγερν κατέρρευσε στη Βαλένθια και  στο δεύτερο ημίχρονο απέναντι στον σαφώς πιο αθλητικό Παναθηναϊκό, χάνοντας έδαφος μετά το δυνατό της ξεκίνημα (40αρα στην ASVEL, +14 με Αρμάνι, καθαρή νίκη επί της Ρεάλ). Το πρόβλημα της εντοπίζεται στην απουσία δυνατών ποδιών στο ούτως ή άλλως πολύ ρηχό backcourt (είχαμε εστιάσει εκεί στην προηγούμενη έκδοση των PR) το οποίο έγινε ακόμα ρηχότερο μετά τον τραυματισμό του Ντζέντοβιτς, πέραν φυσικά της απουσίας του T.J Bray. Ο Maodo Lo κάνει αρκετά καλή σεζόν (12.5 πόντοι-53.8% στα τρίποντα) αλλά σίγουρα δεν φτάνει. Ο κόουτς Ράντονιτς μετράει μείον τρεις παίχτες και αυτό “έγραψε” στην εικόνα της ομάδας (ειδικά στο φυσικό κομμάτι) στα τελευταία ματς.

Κάπως έτσι οι Βαυαροί χάνουν την ευκαιρία να κεφαλαιοποίησουν σε μεγαλύτερο βαθμό τον όγκο των καλών περιφερειακών εκτελέσεων (σουτάρουν με 40.2% από το τρίποντο συνολικά φέτος) που γεννάει η καλή κυκλοφορία της μπάλας που τους χαρακτηρίζει και το μέσα-έξω παιχνίδι με άξονα τον Μονρό. Οι multi-forward lineups χρειάζονται playmaking στη θέση «1» το οποίο αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει. Η Μπάγερν οφείλει να επαναξιολογήσει τη περίπτωση του Bray (PG με δημιουργική ικανότητα, δεν έχουν τέτοιον) και αναλόγως να περιμένει ή να προβεί σε προσθήκη στη γραμμή των γκαρντ ώστε να αξιοποιήσει την ποιότητα που διαθέτει στη γραμμή των φόργουορντ (μην ξεχνάμε ότι από το ρόστερ της λείπει και ο τραυματίας Josh Huestis) και στο ζωγραφιστό. Ο Ράντονιτς ξέρει ότι η κατάσταση για αυτόν δεν είναι εύκολη, δεδομένου του ότι θα επισκεφθεί διαδοχικά την Πόλη (Αναντολού) και το Τελ Αβίβ σε μια περίοδο όπου η ομάδα του χρειάζεται να βελτιώσει άμεσα τη συμπεριφορά της στα μετόπισθεν. Οι Βαυαροί δεν έχουν γευτεί ακόμα την νίκη μακριά από το Μόναχο.

 

-ΟLYMPIACOS (4-6)

ORAT-DRAT: 107.6 (13)- 112.1 (9)

PACE: 70.3

LAST-5: 2-3

Το ταξίδι στη Γερμανία  ήταν αναζωογονητικό για τον Ολυμπιακό. Η ομάδα έδειξε για πρώτη φορά φέτος πραγματικά σημάδια ανταγωνιστικότητας και είναι σημαντικό ότι το έκανε  μακριά από την έδρα της. Το μίνι-λίφτινγκ φαίνεται ότι βοήθησε τους ερυθρόλευκους να επαναπροσδιορίσουν κάποιες καταστάσεις και να ακολουθήσουν μια πιο ρεαλιστική κατεύθυνση στην επιλογή του δρόμου που οδηγεί στη βελτίωση του συνόλου.

Ήταν προφανές στην αφετηρία της σεζόν ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε το athleticism και το απαιτούμενο motor στη frontcourt  για να υποστηρίξει γρήγορα σχήματα ενώ την ίδια στιγμή το παιχνίδι του χαρακτηριζόταν από έλλειψη εναλλακτικών πηγών δημιουργίας, με ένα ανεπαρκές backcourt σε επίπεδο playmaking. Στον Πειραιά (φιλτράροντας πάντα και τα δεδομένα της αγοράς) αποφάσισαν να μην κινηθούν για την απόκτηση ενός undersized σέντερ αλλά να απαντήσουν στα ερωτήματα που είχαν δημιουργηθεί στη γραμμή ψηλών τους με «μέγεθος». Με τον Ριντ πλέον πίσω από τον Μιλουτίνοφ και το ανέβασμα του Ρούμπιτ στο «4», οι ερυθρόλευκοι έχουν μια frontcourt με «κιλά», δύναμη, post παιχνίδι και advanced rebounding (πιο συμβατή με την αθλητική τους δυνατότητα) η οποία μπορεί να προβληματίσει στο σετ παιχνίδι πολλούς αντιπάλους που στη πλειοψηφία τους κινούνται σε διαφορετική κατεύθυνση (ελέω ταχύτητας και spacing). Με τον Ρότσεστι (αλήθεια, πόσο χρήσιμος θα ήταν για τις ελληνικές ομάδες αυτός ο παίχτης στα prime του; Mια βουτιά στην αρχειοθήκη του Hoopfellas νομίζω μπορεί να σας βοηθήσει να τακτοποιήσετε τις σκέψεις σας) στη περιφερειακή γραμμή οι ερυθρόλευκοι βρήκαν έναν δεύτερο γκαρντ ο οποίος ξέρει τι να κάνει με τη μπάλα στα χέρια και μπορεί να αποφασίσει υπό καθεστώς πίεσης αξιοποιώντας τους συμπαίχτες του. Τελικά, μάλλον ο Baldwin έπρεπε «να παίζει ως SG δίπλα σε έναν PG που μπορεί να εκτελέσει και να δημιουργήσει» έτσι; Στον Πολ ο κόουτς Κεμζούρα έχει βρει μια δυναμική 3&D παρουσία (13.6 πόντους με 42.6% στα τρίποντα, 61.5% στα δίποντα και 3.4 ριμπάουντ  στα τελευταία 7 ματς) ενώ η απόδοση του Παπανικολάου, σε αυτό το ρόστερ και εντός αυτής της αγωνιστικής πλατφόρμας, θα αποτελέσει βαρόμετρο για τη συνέχεια.

Ο Ολυμπιακός δείχνει σημάδια ζωής. Δεν είναι ακόμα στο επίπεδο που πρέπει -απέχει αισθητά για την ακρίβεια- αλλά έκανε ένα πρώτο βήμα δείχνοντας ότι θέλει να ακολουθήσει μια κατεύθυνση (σωστή ή λάθος μικρή σημασία έχει αυτή τη στιγμή), εκεί που φαινόταν ότι δύσκολα θα μπορέσει να σηκωθεί από το καναβάτσο. Η συνέχεια δεν είναι καθόλου εύκολη για τους ερυθρόλευκους οι οποίοι υποδέχονται την Αρμάνι την Παρασκευή και στη συνέχεια θα φιλοξενηθούν σε ΟΑΚΑ και Μαδρίτη αντίστοιχα, για δύο αναμετρήσεις πολύ υψηλών σφυγμών.

 14.ZALGIRIS (3-7)

ORAT-DRAT: 111.1 (9)- 113.6 (12)

PACE: 66.5

LAST-5: 1-4

H Ζάλγκιρις βρίσκεται στο ίδιο χαντάκι που πέφτει τα τελευταία χρόνια (στη θητεία του Σάρας). Είναι η περίοδος που η ισορροπία στο παιχνίδι της μοιάζει με μακρινό όνειρο και οι πιθανότητες της για να είναι ανταγωνιστική σε βάθος χρόνου, μικρές. Αυτό το «κλείδωμα» και οι δεύτερες σκέψεις που την πλημμυρίζουν και έκαναν την εμφάνιση τους στα τελευταία ματς. Το βασικό της μειονέκτημα φέτος (σε σχέση με την τελευταία διετία) είναι ότι πρόκειται για ένα πραγματικά καινούργιο σύνολο το οποίο ανέθεσε ρόλους-κλειδιά σε freshmen (στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, αυτό του Σάρας, ο sophomore έχει σημαντικό πλεονέκτημα), κατάσταση η οποία απαιτεί χρόνο για να ωριμάσει.

Ο Σάρας ήδη έκανε την πρώτη προσαρμογή αλλάζοντας τον Perez με τον KC Rivers. Είναι κρίμα πραγματικά για τον Μεξικάνο όλο αυτό που βιώνει τους τελευταίους μήνες (μεγαλύτερο από τη χαμένη επαγγελματικά ευκαιρία). Ήδη στο «1» (σχεδόν από την αρχή της σεζόν) ανέβηκε ο Walkup ο οποίος τη περασμένη χρονιά και με τα πολλά προβλήματα τραυματισμών των Λιθουανών πήρε το χρίσμα και το τιμόνι της ομάδας ανταποκρινόμενος πολύ καλά. Εκείνο το διάστημα (όπου η Ζάλγκιρις κάνει το come back και προλαβαίνει την οχτάδα) μαζί με τα ματς των playoffs αποτέλεσαν ταχύρυθμα μαθήματα και την πιο ισχυρή προπόνηση για τη σκέψη του Αμερικανού γκαρντ ο οποίος βελτιώθηκε αρκετά στο κομμάτι της απόφασης. Δεν φυσικά ο skilled περιφερειακός όπως οι Πάνγκος-Ουόλτερς αλλά πρόκειται για έναν πολύ φυσικό και έξυπνο  παίχτη με quarterback skills που λειτουργεί περισσότερο ως facilitator στο backcourt.

Aπό τη Ζάλγκιρις λείπουν τα κιλά και η post-παρουσία του Καβαλιάουσκας φέτος (μακροπρόθεσμα ο Σάρας ποντάρει στον Geben, έχουμε μιλήσει παλιότερα για τον πρώην παίχτη του Notre Dame) που η ομάδα κινήθηκε διαφορετικά στη στελέχωση της frontcourt. Η φύση των ψηλών της, της έχει μετατρέψει στη πιο δυνατή ομάδα στη διοργάνωση στο κομμάτι του επιθετικού ριμπάουντ όμως η άμυνα στο κέντρο του «ζωγραφιστού» (συμπεριλαμβανομένου και του αμυντικού ριμπάουντ) εγείρει προβληματισμούς. Ο Γιασικεβίτσιους πειραματίζεται στα παιχνίδια της λιθουανικής λίγκας (πάει BIG με τον Hayes στο «3», παίζει όλα του τα PG μαζί) ενώ ετοιμάζει τους Γιοκουμπάιτις και Γκέμπεν για να πάρουν ρόλο στη μεγάλη σκηνή. Πλέον με τον Ρίβερς πρόσθεσε έναν shooting wing και μια 3&D παρουσία. Κυρίως όμως, έναν βετεράνο με πολλά χιλιόμετρα στο θεσμό ο οποίος μπορεί να καθοδηγήσει τους νεαρότερους συμπαίχτες του. Μένει να δούμε εάν ο  32χρονος G/F μπορεί να είναι ακόμα efficient επιθετικά στη μεγάλη σκηνή. Η Ζάλγκιρις θα δώσει τα τέσσερα από τα έξι ματς που απομένουν μέχρι το τέλος του 2019, εκτός έδρας.

15.VALENCIA (4-6)

ORAT-DRAT: 110.8 (10)- 116.8 (16)

PACE: 70-2

LAST-5: 4-1

H Βαλένθια είχε κυκλώσει τη τριάδα αυτή των συνεχόμενων  αγώνων στην έδρα της θέλοντας να δει αν μπορεί τελικά να ανταγωνιστεί σε αυτό το επίπεδο ή όχι. Τα κατάφερε αρκετά καλά κερδίζοντας και τις τρεις αναμετρήσεις (Μπάγερν, Ζενίτ, Χίμκι). Κάπως έτσι η ομάδα του Ponsarnau έφτασε τις τέσσερις νίκες στα τελευταία πέντε ματς και μπορεί να ατενίσει την επόμενη ημέρα με μεγαλύτερη αισιοδοξία.

Η αφύπνιση παιχτών που έρχονται από πίσω όπως ο Abalde, o Tobey και ο Colom, έδωσε πολύτιμες λύσεις στη Βαλένθια η οποία είδε επιτέλους να βγαίνει στο παρκέ η έννοια του ρόστερ των «ίσων ποιοτικά παιχτών» που τη χαρακτηρίζει.

Οι νυχτερίδες υστερούν σημαντικά στο αθλητικό κομμάτι και για αυτό αδυνατούν να δώσουν stops στην άμυνα τους. Είναι μια πραγματικότητα από την οποία πρέπει να μάθουν και να χρησιμοποιήσουν στο μέλλον. Αντίθετα η ισορροπημένη, πολυπρόσωπη επίθεση τους με όπλο τη συνεργασία και low mistake-χαρακτήρα έχει δώσει ενθαρρυντικά δείγματα στο υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού παρά το γεγονός ότι παίχτες-κλειδιά σουτάρουν άσχημα από την περίμετρο (γενικά η Βαλένθια δεν σουτάρει καλά, ξεχωρίζει ο Loyd με το εντυπωσιακό 55.6% στα τρίποντα σε 3.9 σουτ ανά ματς ).

 

16.ALBA BERLIN (3-7)

ORAT-DRAT: 110.3 (11)- 118.7 (18)

PACE: 73.9

LAST-5: 2-3`

Το μπάσκετ της μιας ταχύτητας είναι το μέσο για να κερδίσεις οποιονδήποτε, οπουδήποτε αλλά και να χάσεις ματς στα οποία ίσως υπολόγιζες ότι θα μπορούσες να είχες επιβληθεί. Η κόντρα των Βερολινέζων  με τις ελληνικές ομάδες πιστοποίησε το απρόβλεπτο του χαρακτήρα αυτής της αγωνιστικής κατεύθυνσης (τρομερό διπλό στο ΟΑΚΑ, ήττα με κάτω τα χέρια στη Mercedes-Benz Arena από τον Ολυμπιακό). Η Άλμπα διαχειρίστηκε αρκετά καλά τα σοβαρά προβλήματα του τελευταίου διαστήματος αφήνοντας το «ποιοι είμαστε» και εστιάζοντας στο «τι κάνουμε». Η πίστη και η θρησκευτική προσήλωση σε αυτό που ο Ρενέσες και η ομάδα του δουλεύουν καθημερινά τους βοηθάει ώστε να είναι ανταγωνιστικοί ανεξαρτήτως  προσώπων. Οι Γερμανοί έχασαν δύο από τους πυλώνες του φετινού τους οικοδομήματος, τους Siva και Cavanaugh. Eίδαν όμως τα νεότερα παιδιά να ανταποκρίνονται (δεν υπήρχε νομίζω καμία αμφιβολία περί τούτου, είναι έτοιμα από καιρό).

Η Άλμπα ακολουθεί το γνωστό μπάσκετ του Αito το οποίο δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην υψηλή ταχύτητα ανάπτυξης και εκτέλεσης στο επιθετικό κομμάτι. Η αδυναμία της  στα μετόπισθεν είναι παροιμιώδης και για αυτό η τύχη της εξαρτάται σημαντικά από τον ρυθμό στον οποίο θα παιχτεί το εκάστοτε ματς και την ικανότητα του αντιπάλου να δώσει defensive stops. Στα θετικά η επιστροφή του Μάρκους Έρικσον και η ανταπόκριση του Makai Mason στη δυάδα παιχνιδιών με τις ελληνικές ομάδες (12.0 πόντοι, 4/6 τρίποντα-8/9 προσωπικές). Το πρόγραμμα των Γερμανών σε αυτά τα δέκα πρώτα ματς ήταν ιδιαίτερα δύσκολο δεδομένου του ότι κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν  τις επτά ομάδες που προπορεύονται στη βαθμολογία.

 

17.ZENIT  (2-8)

ORAT-DRAT: 116.1 (16)- 117.4 (17)

PACE: 68.7

LAST 5: 0-5

H Ζενίτ είναι μαχητική και έχει κατεύθυνση στο παιχνίδι της. Παρότι η άμυνα της δεν έχει διάρκεια (υπάρχουν διαστήματα στο παιχνίδι που είναι αποτελεσματική και άλλα που καταρρέει)και το πρόβλημα της στο αμυντικό ριμπάουντ είναι παραπάνω από προφανές (τελευταία στη διοργάνωση σε DRB% με 65.4) οι συνεργασίες της ομάδας του Πλάθα στο επιθετικό κομμάτι και η επιμονή τους να επιστρέψουν σε παιχνίδια που φαινομενικά δεν τους πάνε, συνιστούν στοιχεία που κερδίζουν τον μέσο φίλο.

Ο Όστιν Χόλινς δικαιολογεί την ανάμειξη του στις πολύωρες καλοκαιρινές συζητήσεις που έλαβαν μέρος στη σελίδα μας. Στα τελευταία πέντε παιχνίδια ο Αμερικανός G/F μετράει 16.8 πόντους με 45.9% στα τρίποντα (είχε 25.5 με 12/25 τρίποντα,  4/6 δίποντα και 7/7 βολές στη δυάδα παιχνιδιών με Χίμκι-Αναντολού) ενώ συνολικά στη σεζόν «γράφει» 11.5 πόντους με 43.4% από την περίμετρο. Η ομάδα τον έχει ακόμα περισσότερο ανάγκη στο διάστημα της απουσίας του Πόνιτκα. Ο Αγιόν είναι η κολόνα των Ρώσων ενώ στα τελευταία 4 ματς ο Renfroe μετράει 6.3 τελικές για 1.5 λάθη. Η Ζενίτ είναι καλύτερη από ότι δείχνει το ρεκόρ της  όμως έχει σημαντικές μεταπτώσεις εντός του σαρανταλέπτου και πολλά κενά στα μετόπισθεν.

18.CRVENA ZVEZDA (3-7)

ORAT-DRAT: 99.4 (18)- 105.9 (5)

PACE: 70.4

LAST-5: 2-3

Οι Σέρβοι βρήκαν μπροστά τους το φάντασμα της Ζάλγκιρις στο Κάουνας και επέστρεψαν στις επιτυχίες, αποφεύγοντας την έβδομη ήττα στις τελευταίες οχτώ αναμετρήσεις. Η πρόσληψη του Ντράγκαν Σάκοτα στον πάγκο της ομάδας ήταν μια μάλλον αναπάντεχη εξέλιξη. Ο Ερυθρός Αστέρας (έχασε την προηγούμενη εβδομάδα και το ντέρμπι του Βελιγραδίου από την Παρτίζαν σε μια αναμέτρηση όπου οι δύο αντίπαλοι μέτρησαν συνολικά 8/51 τρίποντα) συνεχίζει να παίζει αρκετά καλή άμυνα όμως είναι πολύ limited επιθετικά (η πιο αδύναμη επίθεση της διοργάνωσης) πάσχοντας σοβαρά στο κομμάτι της περιφερειακής εκτέλεσης (31.7% από το τρίποντο). Όπως καταλαβαίνετε, ο τραυματισμός του Περπέρογλου πιθανόν θα κοστίσει. Ο Μπίλι Μπάρον  είναι αρκετά καλός  (14.8 πόντοι- 41.9% στα τρίποντα στα τελευταία 5 παιχνίδια) ενώ αρκετά θετικές είναι οι εντυπώσεις που έχει αφήσει, δίπλα του στο backcourt, o Lorenzo Brown (στα τελευταία 6 ματς έχει 13.0 πόντους-4.4 ριμπάουντ-4.4 τελικές πάσες).

Ο Σάκοτα θα έχει την ευκαιρία, τώρα που το πρόγραμμα είναι πιο «στρωτό» για την ομάδα μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου, ώστε να παρουσιάσει κάτι καλύτερο. Η φετινή version του Ερυθρού Αστέρα πάντως δεν πείθει και δεν θυμίζει σε τίποτα τις πολύ αξιόλογες προσπάθειες που παραδοσιακά έκαναν οι ομάδες του Βελιγραδίου σε αυτό το επίπεδο.

 

Υ.Γ: Στο ξεκίνημα του στην ιταλική λίγκα με την Κρεμόνα, ο Ethan Happ μετράει 17.3 πόντους (56.1% στα δίποντα), 8.0 ριμπάουντ, 3.0 τελικές πάσες και 1.0 τάπα ενώ η ομάδα του έχει τρεις νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια.

 

Υ.Γ1: Ακατανόητη απόφαση αλλά ο καθένας κρίνεται από τις επιλογές του. Η διοίκηση του Περιστερίου καλό θα ήταν (εφόσον είναι δυνατό γιατί, ρεαλιστικά, δεν είναι πάντα) κάποια στιγμή να μοιραστεί τις σκέψεις της σχετικά με τους λόγους που οδήγησαν στην απομάκρυνση του Ηλία Ζούρου από το τιμόνι της ομάδας.

 

Y.Γ2: “To work ethic του δεν είναι απλά μια φήμη. Είναι πραγματικότητα”. (Erik Spoelstra).

Κάποιοι θα πουν (όχι λανθασμένα) ότι ευνοήθηκε από την εξέλιξη του παιχνιδιού. Προσωπικά θα προτιμήσω να σταθώ στην επιμονή και την αυτοπεποίθηση του. Ο Tyler Herro δεν είναι ένας ακόμα 19χρονος σουτέρ από το Ουισκόνσιν…

Υ.Γ3: Η άμυνα του Σμαρτ απέναντι σε μερικούς από τους καλύτερους παίχτες της λίγκας (Καουάι, Ντόνσιτς, Μπούκερ) είναι μέχρι τώρα διαστημική. Tριάντα χρόνια μετά τα ένδοξα 80s, το πνεύμα του Ντένις Τζόνσον κατεβαίνει στο παρκέ και μπαίνει στο σώμα που φορά το Νο36…