Ποιος θα σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο στον ουρανό του Πεκίνου το βράδυ της 15ης Σεπτεμβρίου; Οι “Peaky Blinders” του Τζόρτζεβιτς ή οι “στρατιώτες” του Πόποβιτς; Τι γνώμη έχουν οι Δυτικοευρωπαίοι, οι Λιθουανοί, οι Boomers και ο MVP του ΝΒΑ με την παρέα του για αυτό; To Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Κίνας ξεκινάει και το Hoopfellas σας βάζει στην αφετηρία με τα καθιερωμένα Power Rankings της σελίδας…

Cover Photo Credit: BasketHead

Κίνα 2019 λοιπόν. Ένα από τα πιο ανταγωνιστικά τουρνουά των τελευταίων χρόνων αναμένεται να διεξαχθεί στην Ανατολή φέτος, με τους μνηστήρες του βάθρου να είναι αρκετοί και τα προγνωστικά για την κατάκτηση της κορυφής μοιρασμένα. Η Εθνική μας ομάδα ταξιδεύει εκεί έχοντας συγκεντρώσει όλα τα φώτα της δημοσιότητας λόγω της παρουσίας στο ρόστερ της του MVP του ΝΒΑ, Γιάννη Αντετοκούνμπο, ελπίζοντας ότι η αύρα του αλλά και η συνθήκη της σύμπραξης με δύο από τους καλύτερους Ευρωπαίους γκαρντ θα την οδηγήσει στο να βιώσει και πάλι τα μεγαλεία του παρελθόντος. Η άρνηση συμμετοχής πολλών NBAers στη διοργάνωση πλήγωσε πολλές ομάδες με πρώτη από όλες την TEAM USA η οποία κατεβαίνει ως ένα εκ των φαβορί και όχι ως το απόλυτο φαβορί, για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια.

Να σημειώσουμε ότι τα Power Rankings που βλέπετε, βγαίνουν όπως πρέπει να βγαίνει μια τέτοια αξιολόγηση και όχι με βάση …τις πιθανότητες κάθε ομάδας για πρόκριση, ανάλογα με τον βαθμό δυσκολίας του γκρουπ (γελάμε δυνατά εδώ).  Πάμε λοιπόν να βρούμε πως αξιολογείται η δυναμική κάθε ενός εκ των 2 μονομάχων στην γραμμή αφετηρίας του τουρνουά λαμβάνοντας υπόψη εκτός των άλλων το πρόσωπο που έδειξαν στα παιχνίδια προετοιμασίας  αλλά κυρίως το πως μεταφράζονται τα στοιχεία και η αγωνιστική τους κατεύθυνση στο παρκέ του FIBA Basketball.

 

 

1.SERBIA

Η ωρίμανση αυτής της γενιάς αθλητών έχει φτάσει στο κατάλληλο σημείο και σε συνδυασμό με την συνθήκη που έχει δημιουργηθεί στον ανταγωνισμό, κάνει τους Σέρβους να αισιοδοξούν ότι η ομάδα τους φέτος μπορεί να κερδίσει κάτι περισσότερο από ένα μετάλλιο. Η Σερβία παρήγαγε το καλύτερο μπάσκετ στην περίοδο προετοιμασίας μέχρι τώρα όντας η μόνη ομάδα που έπιασε συγκεκριμένα ποιοτικά standards κάθε αγωνιστική βραδιά, υπό οποιοδήποτε καθεστώς. Η ικανότητα της να αλλάζει κέλυφος και να επιβιώνει σε παιχνίδια διαφορετικών συνθηκών, η λεπτομερής διαχείριση κριτικών καταστάσεων (απόρροια ταλέντου,  δουλειάς και εμπειρίας) νομίζω ότι δίκαια της δίνει αυτή τη θέση στην αξιολόγηση μας, στην αφετηρία της διοργάνωσης. Οι δράσεις των Σέρβων στο σετ παιχνίδι (ειδικά οι A-Set for quick hitters ή τα weakside stagger που στήνουν το σκηνικό για την άμεση εκτέλεση ή το υποδειγματικό διάβασμα του  Μπογκντάνοβιτς και καταλήγουν σε σουτ πρώτου χρόνου ή close out και έξτρα πάσα με την άμυνα να ανοίγει σαν βεντάλια απέναντι στα shooting & passing skills της επίθεσης) είναι Το Μπάσκετ όπως εμείς το ξέρουμε και το αγαπήσαμε.

Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά του φεγγαριού. Η φύση αυτών των τουρνουά συχνά δεν ευνοεί την καλύτερη ομάδα, εκτός και εάν μιλάμε για την TEAM USA και τα πολύ ποιοτικά σύνολα της. Οι Σέρβοι είναι σπουδαίοι αλλά όχι τόσο καλύτεροι από τον ανταγωνισμό. Η απόδοση τους στα ματς προετοιμασίας (που λένε αρκετά εάν ξέρεις να τα αποκωδικοποιήσεις αλλά όχι όλη την αλήθεια) τοποθέτησε σιγά-σιγά στους ώμους τους το μάλλον απροσδόκητο βάρος του φαβορί το οποίο είναι κακός σύμβουλος. Ίσως είναι καλύτερο για αυτούς να τσαλακωθούν πριν φτάσουν (εφόσον φτάσουν) στα ματς των μεταλλίων. Λαμβάνω τη δήλωση του Σάλε σχετικά με μια πιθανή αναμέτρηση με τις ΗΠΑ ως πηγαίο χιούμορ. Συγχωρέστε με, δεν μπορώ να βρω άλλη λογική εξήγηση…

2. USA

 

Πέρα από το κλίμα απαισιοδοξίας που έχει καλλιεργηθεί κυρίως στο εσωτερικό των ΗΠΑ σχετικά με την πορεία αυτής της ομάδας στο φετινό τουρνουά, θα πρέπει να επαναλάβουμε ότι η TEAM USA έχει ακόμα το πιο ταλαντούχο ρόστερ σε σχέση με τον ανταγωνισμό και τα όπλα της επαρκούν για να τη φέρουν πάλι στην κορυφή. Η βάση του προβληματισμού πηγάζει από την έλλειψη εμπειρίας που αυτομάτως συνεπάγεται δυσκολότερη διαχείριση των δύσκολων συναισθηματικά καταστάσεων που συχνά γεννούν αυτές οι διοργανώσεις της μιας ανάσας. Οι ΗΠΑ δεν έχουν το καλύτερο σύνολο του τουρνουά σε όρους συνοχής και ομοιογένειας, ούτε το χαώδες gap ταλέντου με τον ανταγωνισμό που θα κάλυπτε αυτό τους το μειονέκτημα. Η πιθανότητα να ηττηθούν είναι σαφέστατα υπαρκτή. Την βλέπουμε και την ακουμπάμε εκεί, σε ορατό σημείο. Όμως αντίστοιχα ορατές είναι και οι δυνατότητες αυτών των παιδιών ματσάροντας με οποιονδήποτε αντίπαλο.

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα διαχειριστούν κάποια πιθανή ήττα πριν τα νοκ-άουτ παιχνίδια. Η υποτίμηση πάντως του κόσμου στις ΗΠΑ για αυτό το σύνολο και η ύπαρξη του συγκεκριμένου προπονητικού staff στον πάγκο νομίζω συνιστούν δύο από τα μεγαλύτερα όπλα της TEAM USA στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Κίνας.

Περισσότερα για την TEAM USA ΕΔΩ.

 

3.FRANCE

Ο Κολέ άφησε εκτός του τραυματία Μαλεντόν και τον Οκόμπο, ποντάροντας στην εμπειρία του Αλμπισί ο οποίος μαζί με τους Ντιλικίνα και (εναλλακτικά) Ντε Κολό θα καλύψουν  τη θέση «1» για τους Γάλλους. Ο τραυματισμός του Ερτέλ ήταν πλήγμα χωρίς αμφιβολία όμως στα ματς που ακολούθησαν, ο passive χαρακτήρας αθλητών όπως ο Αλμπισί έδειξε να δένει με την δεσποτική παρουσία σκόρερ όπως οι Μπατούμ-Φουρνιέ-Ντε Κολό (και οι τρεις τους προσπαθούν να είναι επίσης πιο passive). Η γραμμή ψηλών των Γάλλων είναι πολύ δυνατή και ο ακρογωνιαίος λίθος της άμυνας Γκομπέρτ, θα προβληματίσει πολλές επιθέσεις σε αυτό το τουρνουά. Με τον σέντερ των Τζαζ στη δική τους επίθεση δουλεύουν αρκετά 5-out sets με αρκετό PnR ενώ με τον Poirier μεταφέρονται στο περιβάλλον της 4 out-1 in για straight post up καταστάσεις. Χρησιμοποιούν ως δόλωμα και με τους δύο, short rolls μετά από PnR ώστε να απλώσουν γραμμές επικοινωνίας με την αδύνατη πλευρά και το advanced close out των wings τους. Η Γαλλία είναι αρκετά ισχυρή στο μισό και στο ανοιχτό γήπεδο και εάν καταφέρει (με άρμα τη διάθεση για συνεργασία) να μοιράσει σωστά τις εκτελέσεις της στο επιθετικό κομμάτι (σε επίπεδο προσώπων και σημείων του παρκέ), μπορεί να καταβάλλει την αντίσταση οποιουδήποτε αντιπάλου. Υστερούν ως σύνολο σε όρους συναισθηματικής νοημοσύνης σε σχέση με τους Ισπανούς όμως είναι πιο φρέσκοι και πιο πεινασμένοι, κάτι που παίζει μεγάλο ρόλο. Η Γαλλία αυτή τη στιγμή μοιάζει ως η ομάδα που μπορεί να ηττηθεί π.χ από την Ελλάδα σε ένα ματς των “8” αλλά και να κερδίσει τη Σερβία σε ένα ματς των “4”…

4.SPAIN

Οι Ισπανοί του Σκαριόλο είναι και πάλι εδώ, μπαίνοντας σε ένα τουρνουά με υψηλές βλέψεις για μια ακόμα φορά. Ο Ρίκι Ρούμπιο έχει πάρει τα κλειδιά ενώ η world class ποιότητα των βετεράνων Γιουλ-Μαρκ Γκασόλ-Ρούντι Φερνάντεθ αποτελεί ασφαλιστική δικλείδα. Η Ισπανία ξέρει όσο λίγοι το πώς να παίξει αυτά τα παιχνίδια. Είναι σωστά δομημένη και ακόμα και εάν δεν διαθέτει το star quality του παρελθόντος, έχει άρια μοιρασμένες διαφορετικές δεξιότητες σε όλες τις γραμμές (ψηλούς πρόσωπο-πλάτη, σουτέρ, playmakers, defensive stoppers). Αυτό που μου προκαλεί δεύτερες σκέψεις είναι η έλλειψη φρεσκάδας και τα ίχνη μιας υπάρχουσας αίσθησης κορεσμού τα οποία μπορούν να επηρεάσουν την δυναμική ενός τέτοιου συνόλου. Σε αυτό το κομμάτι μια βασική παράμετρος θα είναι η παρουσία των αδερφών Ερνανγκόμεθ οι οποίοι θα κλιθούν να ανταποκριθούν σε πρώτο ρόλο πλέον.

5.LITHUANIA

Eνώ οι περισσότερες ομάδες δέχθηκαν πλήγμα απουσιών αναφορικά με τους δικούς τους NBAers,  στην Λιθουανία σκέφτονται το μέγεθος της χαμένης ευκαιρίας που δημιούργησε ο τραυματισμός του Γκουντάιτις την Άνοιξη, μιας και ο σταρ της Αρμάνι θα έκανε σπουδαίο δίδυμο με τον Βαλαντσιούνας στο ζωγραφιστό. Πλέον ο Adomaitis θα πάει στο τουρνουά αυτό με τους Γιανκούνας και Σαμπόνις να παίζουν τον ρόλο του εναλλακτικού «5» (ο νεαρός των Πέισερς θα είναι άλλωστε και ο βασικός PF) και μια πλειάδα από φόργουορντ οι οποίοι μπορούν να καλύψουν τις ενδιάμεσες θέσεις και να υποστηρίξουν light σχήματα στη frontcourt. Σημαντικός παράγοντας για τους Λιθουανούς το παιχνίδι του “Hoopfellier” Μάριους Γκριγκόνις ο οποίος έχει δώσει άλλη πνοή στο backcourt τους (σκοράρει, σουτάρει off-ball, παίζει με τη μπάλα στα χέρια, δημιουργεί, αμύνεται). Στη προετοιμασία παρουσίασαν αρκετά μια old school, 3 out- 2 in επίθεση (όταν έπαιζαν μαζί οι Βαλαντσιούνας-Σαμπόνις) που μας γύρισε στα 80s, θέλοντας να κεφαλαιοποιήσει τους δύο NBAers στο low post και παράλληλα να αυξήσει τις πιθανότητες επιθετικού ριμπάουντ δημιουργώντας πολιορκητικό κλοιό στις άμυνες.

6. AUSTRALIA 

Για την Αυστραλία τα είπαμε… Όλος ο κόσμος ασχολείται με την μεγάλη φιλική επικράτηση της επί της TEAM USA η (οποία λειτούργησε ευεργετικά για τον Lemanis ο οποίος βρισκόταν υπό πρώιμη πίεση λόγω της εικόνας της ομάδας), όμως οι Boomers έχουν ακόμα δρόμο να διανύσουν ως ομάδα. Το ταλέντο στο ρόστερ τους είναι εξαιρετικό όμως μέχρι τώρα δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν τις απαιτούμενες γραμμές επικοινωνίας που οδηγούν στη πολυπόθητη flow offense παρότι υπάρχουν οι προδιαγραφές για αυτό. Η παρουσία δύο σπουδαίων playmakers όπως ο Ingles και ο Βogut ανεβάζει τον πήχη των απαιτήσεων. Εξαιρετικός ο Landale έως τώρα ως starting PF, απαιτείται καλύτερο shot selection από τον Μills ο οποίος έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στα χέρια του αλλά συχνά χάνει τον έλεγχο (εκπληκτική η παράσταση του στο τέταρτο δεκάλεπτο πάντως με τους Αμερικανούς). Ο Lemanis ελπίζει ότι θα κλειδώσει την πρόκριση στον “όμιλο του θανάτου” και θα δει την ομάδα του να ρολάρει σταδιακά μέσα στο τουρνουά.

 

7.GREECE

 

 

 

Πάμε και στην ομάδα μας… Το τουρνουά αυτό αποτελεί μια καλή ευκαιρία για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ώστε να επιστρέψει στα υψηλά στρώματα, μιας και στις δύο τελευταίες συμμετοχές μας μείναμε εκτός οχτάδας. Το σύνολο του κόουτς Σκουρτόπουλου έχει εγγενή πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, νομίζω αυτό είναι σαφές. Η ουσιαστική διαφοροποίηση στα δεδομένα για αυτή την ομάδα είναι η παρουσία ενός σούπερ-σταρ όπως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, η οποία παρέχει το θεμιτό πέπλο ασφαλείας για τις δύσκολες βραδιές. Η Εθνική μας πάντα είχε ποιοτικούς παίχτες οι οποίοι μπορούσαν να παίξουν κατά καιρούς πρωταγωνιστικό ρόλο σε σπουδαία σύνολα της Ευρωλίγκας όμως αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό από το ευρύ κοινό είναι ότι το μπάσκετ των τουρνουά της FIBA παίζεται σε ένα πολύ διαφορετικό αγωνιστικό πλαίσιο. Οι εθνικές ομάδες δεν είναι τόσο δουλεμένες (λογικό με βάση τον διαθέσιμο χρόνο που τους δίνεται ώστε να δημιουργήσουν δεσμούς στο παρκέ και τον αντίστοιχο που έχουν οι προπονητές ώστε να δουλέψουν σε βάθος το execution και τις συνεργασίες σε άμυνα και επίθεση) όσο τα σύνολα της EL των οποίων ο βαθμός συνοχής, οι αυτοματισμοί και το team oriented game (στο οποίο επενδύουν ειδικά οι ελληνικές ομάδες) συνδράμει στο να αναδειχτούν τέτοιοι παίχτες. Στο FIBA τα πράγματα εξελίσσονται πιο γρήγορα και το ελίτ ταλέντο παίζει πρωτεύοντα ρόλο, ειδικά τις βραδιές που το επίπεδο της ομαδικής λειτουργίας δεν είναι ακριβώς εκεί που το θέλεις (κάτι που δικαιολογημένα συμβαίνει μιας και δεν έχεις τη δυνατότητα να επενδύσεις στις κατάλληλες εργατοώρες ώστε να φτάσεις εκεί).

Η εικόνα μας μέχρι τώρα στα παιχνίδια προετοιμασίας είναι καλή. Με τον ίδιο τρόπο αξιολογείται και το επιθετικό playbook της ομάδας πάντα σε συνάρτηση με τα διαθέσιμα εργαλεία. Έχουμε μήκος και pure height σε όλες τις θέσεις, είμαστε δυνατοί στο αθλητικό κομμάτι, διαθέτουμε παιδιά με αμυντική συνείδηση και ανεπτυγμένο το αίσθημα της συνεργασίας (χαρακτηριστικό των ελληνικών συνόλων). Αυτά είναι καλά στοιχεία τα οποία κατά τη μετάφραση τους στο παρκέ του FIBA Basketball δημιουργούν μια σωστή βάση. Οι multi-forward lineups είναι απόρροια της φύσης αυτού του ρόστερ και της έλλειψης βάθους (ειδικά μετά τον τραυματισμό του Σλούκα) στο backcourt και εξυπηρετούν εκτός των άλλων το πιο ορθολογικό ξετύλιγμα του rotation ώστε να νιώσουν όλοι οι παίχτες ενεργοί. Είναι δεδομένο ότι ο βαθμός αποτελεσματικότητας στη περιφερειακή εκτέλεση θα παίξει μεγάλο ρόλο στη πορεία μας στην διοργάνωση. Έχουμε μερικά πολύ λαμπερά εργαλεία για να ανοίξουμε το γήπεδο ή για να ενεργοποιήσουμε μια Heavy post up-επίθεση αλλά όχι το κατάλληλο supporting cast για να φέρουμε τις πραγματικά καλές άμυνες σε δύσκολη θέση, αναγκάζοντας τους να πάνε σε αχαρτογράφητα νερά στο κομμάτι των αμυντικών τακτικών. Για παράδειγμα, καμία ομάδα δεν διαθέτει τον συνδυασμό ενός fast break δημιουργού (Καλάθης) και ενός elite finisher (Γιάννης) όπως εμείς όμως κύριοι, μιλάμε για μια ολόκληρη transition επίθεση στην οποία αναμειγνύονται όλοι οι παίχτες και η έλλειψη σουτέρ μπορεί να μας πληγώσει. Το ίδιο ισχύει και για τις δύο εναντίον καταστάσεις (PnR, side post ups) που ενεργοποιούμε στο μισό γήπεδο. Μερικά εκατοστά χώρου και μερικά δέκατα του δευτερόλεπτου σε όρους χρόνου που σου χαρίζει η παρουσία ενός καλά δουλεμένου καρπού στην περιφερειακή εκτέλεση, συνιστούν τα στοιχεία που κάνουν τη διαφορά σε αυτό το επίπεδο.

Στα υπέρ μας είναι η φύση των συνεχόμενων παιχνιδιών. Συνηθίζεται να βλέπουμε αθλητές με έντονο το στοιχείο του streaky στο κομμάτι του σουτ, να συνεχίζουν να εκτελούν αποτελεσματικά εάν νιώσουν καλά μέσα στην εξέλιξη του τουρνουά. Η παρουσία του Μπουρούση είναι σημαντική ακόμα και σε αυτή τη φάση της καριέρας του (και παρότι έχει μετατοπιστεί στη περίμετρο αναφορικά με τη θέση πολλών εκτελέσεων του για να αυξηθούν οι χώροι στο ζωγραφιστό για τον Γιάννη) δεδομένου του ότι το παιχνίδι του είναι συμβατό με το αντίστοιχο που επικρατεί στις διεθνείς διοργανώσεις. Επίσης να σημειωθεί ότι οφείλουμε να έχουμε διαθέσιμες κάποιες press άμυνες (μια ή δύο ιδανικά, αυτές που έχουμε δουλέψει περισσότερο) γιατί έχουμε τις προδιαγραφές να ανεβάσουμε την πίεση και να κερδίσουμε πολύτιμες κατοχές απέναντι σε επιθέσεις που στη πλειοψηφία τους δεν είναι σε θέση να αποκωδικοποιήσουν αυτοματοποιημένα τον αμυντικό αιφνιδιασμό.

Εκτιμώ ότι κάποια παιδιά που έρχονται από πίσω όπως ο Παπαγιάννης (above the rim παιχνίδι), ο Μάντζαρης (spot shooting,  δείχνει σε καλό φεγγάρι) και ο Λαρεντζάκης (spot και transition shooting) μπορούν να μας βοηθήσουν. Ειδικά ο τελευταίος θα έχει μια καλή ευκαιρία. Εάν με το καλό φτάσουμε στα νοκ-άουτ, η παρουσία του Γιάννη μπορεί να τροφοδοτήσει ένα κλίμα αισιοδοξίας αυτή τη φορά. Υπάρχουν ομάδες με πιο πλήρες οπλοστάσιο και μεγαλύτερη δεξαμενή δεξιοτήτων αλλά όπως είπαμε, μιλάμε για τη διοργάνωση της μιας ανάσας. Έχω την αίσθηση δε, ότι για να πάμε μακριά σε αυτό το Παγκόσμιο, ένας εκ των Καλάθη-Σλούκα θα πρέπει να χτυπήσει την πόρτα της All tournament-team στο τέλος του. Δεν θα πρέπει να απογοητευθούμε από μια άσχημη βραδιά που πιθανόν να έρθει νωρίς. Θα έχουμε την ευκαιρία μας…

 

 

 

8.BRAZIL

Η Βραζιλία μου άρεσε αρκετά στη Βιλερμπάν όπου παρουσίασε διαστήματα με καλό, για την συγκεκριμένη περίοδο, μπάσκετ. Ο Άτσο Πέτροβιτς θα ποντάρει  (και) σε νέα παιδιά όπως το δίδυμο των 99αρηδων,  Yago Mateus (PG με ΝΒΑ Range εκτέλεση στο τρίποντο, εξαιρετικό pull up, βρίσκει πάντα καλό σουτ στο transition) και Didi Louzada (Second-rounder των Χοκς, SGμε καλό κορμί και αθλητικό πακέτο). Οι Βραζιλιάνοι έχουν ένα βαθύ ρόστερ με ουκ ολίγους βετεράνους (δείτε πως διατηρεί το κορμί του στα 39 του ο Άλεξ Γκαρσία). Ο Vitor Benite σουτάρει καλά στη προετοιμασία όντας ζεστός (ειδικά όταν παίζει μαζί με τον Χουέρτας που ξέρει να αναδεικνύει την off-ball κίνηση του) ενώ ο Christiano Felicio συμπληρώνει με την ικανότητα του να βάλει τη μπάλα στο παρκέ το δίδυμο Βαρεχάο-Λίμα. Οι Βραζιλιάνοι παρουσίασαν προβλήματα συγκέντρωσης όμως είναι αρκετά επικίνδυνοι (κινούνται σωστά μακριά από τη μπάλα, ειδικά σε 1-3-1 Format) και μπορούν να αποτελέσουν σημαντικό αντίπαλο για την ομάδα μας στην πρώτη φάση.

9.GERMANY

Η Γερμανία του Ροντλ κάνει μια σοβαρή προσπάθεια και αποτελεί έναν σημαντικό αντίπαλο για οποιαδήποτε ομάδα του θεσμού. Ο Ντένις Σρέντερ έχει πλαισιωθεί με ένα εξαιρετικό γκρούπ παιχτών στην γραμμή ψηλών ενώ η παρουσία του Τάις αλλάζει το επίπεδο του συνόλου. Η frontcourt των Γερμανών διαθέτει αρκετό versatility σε επίπεδο δεξιοτήτων και παράλληλα βάθος. Πλήγμα ο τραυματισμός του Λο. Οι Γερμανοί δουλεύουν με πλάνο, συνέπεια και συνέχεια στο κομμάτι της εθνικής τους ομάδας.

10.ARGENTINA

Ο τραυματισμός του Καμπάτσο είναι σίγουρα ένα σημαντικό πρόβλημα για τον Σέρχιο Ερνάντεθ ο οποίος περιμένει την επιστροφή του γκαρντ της Ρεάλ με ανυπομονησία. Η Αργεντινή είναι perimeter oriented ομάδα χωρίς σημείο αναφοράς στο χαμηλό ποστ μιας και τα χρόνια πέρασαν για τον Λουίς Σκόλα (δεν είναι πια ο ακατανίκητος by the back-ψηλός, βγαίνει αρκετά προς τα έξω για να βρει με σουτ τους πόντους του). Οι Λαπροβίτολα και Βιλντόζα μαζί με το δίδυμο Ντεκ-Γκαρίνο στα φόργουορντ αποτελούν την ραχοκοκαλιά της ομάδας ενώ σημαντικούς ρόλους έχουν οι Μπρουσίνο-Ντελία (ειδικά ο πρώτος, σας συνιστώ να τον προσέξετε). Η Αργεντινή υστερεί στο αθλητικό κομμάτι (εξ ου και η συχνή χρήση ζώνης) όμως παίζει έξυπνα και με στόχευση στα κλειστά ματς. Το Group B δεν είναι εύκολο όμως η διασταύρωση με το Α (εφόσον προκριθεί) είναι ευλογία.

11. RUSSIA

Χωρίς τον Σβεντ οι Ρώσοι χάνουν μεγάλο μέρος της δυναμικότητας τους αναφορικά με την προοπτική τους να ανταγωνιστούν τις πραγματικά καλές ομάδες του τουρνουά. Παρ’όλα αυτά παραμένουν μια ομάδα με μέγεθος, καλή στο αθλητικό κομμάτι, η οποία ξέρει να συνεργάζεται και να εκτελεί λεπτομέρειες που μπορούν να την βγάλουν στον αφρό σε αυτό το επίπεδο. Η παρουσία του Μπαζάρεβιτς είναι σημαντική εδώ. Οι Ρώσοι θα στηριχτούν στην άμυνα και την ικανότητα τους να παίξουν σε διαφορετικές ταχύτητες. Δίνουν την ευκαιρία στον νεαρό Motovilov στη θέση «1» (πήρε χρόνο στα ματς προετοιμασίας), διαθέτουν τα αδέρφια Κουλάγκιν στα γκαρντ, τους Κουρμπάνοβ-Βοροντσέβιτς στα φόργουορντ και δύο σουτέρ (Φριντζόν-Καράσεφ) οι οποίοι θα αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος τους. Ο δρόμος μέχρι τους «8» δεν είναι ακριβώς στρωμένος με ροδοπέταλα αλλά σίγουρα βατός. Πάνω από όλα, οι Ρώσοι γνωρίζουν τις δυνατότητες τους και την έλλειψη elite ταλέντου στο ρόστερ όμως είναι μια πραγματική ομάδα που έχει εξαιρετικά εργαλεία για την εκτέλεση συγκεκριμένων ρόλων, καλή χημεία και σωστή κατανομή αρμοδιοτήτων, στοιχεία που αν μη τι άλλο αποπνέουν υγεία.

–CANADA

 

Ο Καναδάς του Νικ Νερς είναι ομάδα παίζοντας με αρχές και εμφανή πρόθεση να τονίσει τα πλεονεκτήματα του (άμυνα, physicality, τρεξίματα και στις δύο πλευρές του παρκέ, αθλητικότητα). Το πρόβλημα των Καναδών βρίσκεται στο επιθετικό κομμάτι όπου έχουν συγκεκριμένες δυνατότητες (δουλεύουν πολύ με συνεργασίες και υπομονή στο μισό γήπεδο για να μακιγιάρουν την έλλειψη σπουδαίου ταλέντου), εξ ου και η προσμονή του Νερς για την επιστροφή του Cory Joseph. Το δίδυμο Pangos-Birch είναι εξαιρετικό, ο Melvin Ejim είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των δύο γραμμών ενώ τις εντυπώσεις στην προετοιμασία έχει κλέψει ο  PG των Gators, Andrew Nebhard. Συνολικά οι Καναδοί θυμίζουν κολεγιακή ομάδα με διακριτούς ρόλους στο παιχνίδι. Κρατήστε αυτό. Ο Καναδάς έχει την ατυχία να βρίσκεται στο δυσκολότερο γκρουπ του τουρνουά και  ξεκινάει ως outsider στη μάχη της πρόκρισης. Δεν θα μου κάνει όμως καμία εντύπωση το να προκριθεί και να προχωρήσει στο τουρνουά καθώς μπορεί να υπολείπεται σε ταλέντο αλλά δουλεύει πιο αποτελεσματικά σε όρους ομαδικού παιχνιδιού μέχρι τώρα π.χ από την Αυστραλία.

13.NIGERIA

 

Το πρόβλημα των Νιγηριανών με την ομοσπονδία της χώρας τους συζητήθηκε αρκετά τον τελευταίο καιρό στη μπασκετική κοινότητα και θεωρώ ότι είναι είναι πολύ πιθανό να τους επηρεάσει (το έχει ήδη κάνει) όσον αφορά την καθαρά αγωνιστική τους παρουσία στην Κίνα. Η Νιγηρία παρατάσσει μια καλή ομάδα με αρκετούς ενδιαφέροντες αθλητές και μπορεί να ανταγωνιστεί για την πρόκριση στο Group B, αν και συνήθως αποστολές που ξεκινούν με ανάλογα θέματα δεν τελειώνουν την προσπάθεια τους με τον καλύτερο τρόπο. Ο Josh Okogie των Γουλβς θα βρίσκεται εκεί, όπως φυσικά και ο Al Farοuq-Aminu των Μάτζικ με τον Ekpeh Udoh. Ρίξτε μια ματιά στον νεαρό SF του Λούιβιλ, Jordan Nwora. Καλό αθλητικό πακέτο που γαρνίρεται με ικανότητα στην περιφερειακή εκτέλεση (21 ετών).

14.TURKEY

 

Tην ώρα που οι πάντες έχουν εστιάσει στο δίδυμο των wings, Κορκμάζ και Οσμάν, η παρουσία του βετεράνου Ερσάν Ιλιασόβα δίπλα τους είναι αυτή που ουσιαστικά αλλάζει το επίπεδο των Τούρκων. Ο Σάριτσα θα προσπαθήσει και πάλι με press-άμυνες να ανοίξει τον ρυθμό και να βρει ανοιχτό γήπεδο, δουλεύοντας με 2-2 καταστάσεις στο σετ και το off ball-παιχνίδι του Μαχμούτογλου. Ο όμιλος των Τούρκων δεν είναι καθόλου εύκολος και οι ίδιοι δεν έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν το κατάλληλο mindset για να φύγουν όρθιοι στη κακή τους βραδιά σε μια κλειστή μάχη με έναν αντίπαλο που θεωρητικά φέρει το status του outsider.

 

15. ITALY

Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα ποτέ ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στις ικανότητες του Σακέτι και δη τώρα που έχει στα χέρια του ένα ρόστερ φορτωμένο με περιφερειακούς σκόρερ, χωρίς σημείο αναφοράς στο ζωγραφιστό. Ο Ντανίλο Γκαλινάρι έρχεται από την καλύτερη σεζόν της καριέρας του στο ΝΒΑ. Θα αποτελέσει κλειδί το να μπορέσει να αξιοποιήσει τους σκόρερ που θα βρίσκονται παρατεταγμένοι γύρω του, διαβάζοντας σωστά τις άμυνες και βγάζοντας την μπάλα από τα χέρια του ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει η αμφίβολης αποτελεσματικότητας ιταλική επιθετική κατασκευή.

16.MONTENEGRO

O Nίκολα Βούτσεβιτς έρχεται από την καλύτερη χρονιά της καριέρας του στο ΝΒΑ τελειώνοντας μια εντυπωσιακή σεζόν στο Ορλάντο με 20.8 πόντους, 12.0 ριμπάουντ και 3.8 τελικές πάσες. Με τον Ντούμπλιεβιτς (και τα passing skills του) δίπλα του, ο Μίτροβιτς ξέρει ότι διαθέτει ένα αρκετά δυνατό δίδυμο ψηλών όμως το ερωτηματικό αφορά τον βαθμό ανταπόκρισης των περιφερειακών του (shooting, έλεγχος του ρυθμού, χαμηλός αριθμός λαθών) ώστε να μπορέσει να παρουσιάσει μια αποτελεσματική επίθεση στο μισό γήπεδο. Οι Μαυροβούνιοι υστερούν εκεί ακριβώς (μένει να δούμε τι μπορεί να κάνει ο Ιβάνοβιτς) ώστε να μπορέσουν να φέρουν το παιχνίδι στα δικά τους μέτρα, κεφαλαιοποιώντας τη γραμμή ψηλών στο μισό γήπεδο.

17.CZECH REPUBLIC

Η απουσία του Βέσελι ψαλίδισε τις ελπίδες των Τσέχων για κάτι καλό σε αυτό το τουρνουά όμως η συμμετοχή τους παραμένει σημαντική. Ο Σατοράνσκι ηγείται της ομάδας και ο Hruban μοιάζει σε αρκετά καλή κατάσταση, πλαισιώνοντας τον Balvin. Oι Τσέχοι παίζουν γρήγορα και έχουν ανταγωνιστικό πνεύμα. Μένει να δούμε τι μπορούν να κάνουν σε ένα γκρουπ που η πρώτη θέση έχει κλειδώσει (ΗΠΑ) απέναντι σε ομάδες όπως η Τουρκία και η Ιαπωνία.

18. TUNISIA

Η Τυνησία είναι ένα σύνολο βετεράνων που ξέρουν να παίζουν μεταξύ τους και έχουν φτάσει (σε όρους ομαδικού performance) σε ένα αρκετά καλό σημείο ωριμότητας. Ο Μάικλ Ρολ είναι ο εγκέφαλος της ομάδας και αυτός που αναλαμβάνει το βάρος των αποφάσεων σε οριακές καταστάσεις. Φυσικά η κολόνα της ομάδας είναι ο Sala Mejri, παίχτης που δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα στους Τυνήσιους σε σχέση με τον πλησίον ανταγωνισμό. Σοβαρή ομάδα, έδειξαν καλό πρόσωπο στα παιχνίδια προετοιμασίας το οποίο μένει να επιβεβαιώσουν και στο τουρνουά περνώντας στη δεύτερη φάση.

19.POLAND

Το ταξίδι του κόουτς Τέιλορ συνεχίζεται με την παλιοπαρέα των Πολωνών οι οποίοι στηρίζεται και πάλι στον ίδιο πυρήνα παιχτών (Ponitka, Waszynski, Koszarek, Kulig, Cel). Στα ματς προετοιμασίας είχαν πολλά ups και downs, ειδικά στο αμυντικό κομμάτι όπου συχνά η απόδοση τους κάνει μεγάλες βουτιές εντός των σαράντα λεπτών. Στα θετικά τους η δημιουργία συνοχής μιας και το ρόστερ αποτελείται από παίχτες που έχουν δουλέψει μαζί. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον το πώς θα ανταποκριθούν απέναντι σε αντιπάλους διαφορετικής φύσεως στον όμιλο.

20. NEW ZEALAND

Oι Νεοζηλανδοί λανσάρουν μια καινούργια, up tempo-φιλοσοφία με στόχο να μεγιστοποιήσουν το ποσοστό των εκτελέσεων τους στο ανοιχτό γήπεδο. Είναι μια μεταβατική περίοδο για αυτούς καθώς δουλεύουν κάτι νέο, κατάσταση που τους ωθεί σε πολλά ups & downs. O Tai Webster (PG της Γαλατά) και ο γνωστός μας F/C Isaac Fotu (έρχεται από μέτρια σεζόν με την Ούλμ, προσωπικά τον πιστεύω αρκετά) είναι δύο αθλητές που μπορούν να απασχολήσουν άμεσα καλές ευρωπαϊκές ομάδες και αποτελούν τους πυλώνες του παιχνιδιού των Tall Blacks. Θα τους παρακολουθήσουμε στο γκρουπ μας.

21. JAPAN

O Rui Hachimura (2.03-F-1998) θα αποτελέσει μια από τις μεγαλύτερες ατραξιόν αυτού του τουρνουά την οποία σας προτείνω ανεπιφύλακτα να παρακολουθήσετε. Ο σταρ του Gonzaga και Νο9 του φετινού ντραφτ (Wizzards) μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα σε οποιαδήποτε άμυνα με το μέσα-έξω παιχνίδι του, την ικανότητα του να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και το αθλητικό του πακέτο. Μου αρέσει αρκετά ο τρόπος που δουλεύει στο ένας εναντίον ενός για να πάει στα καλά του σημεία εκτελώντας αυτοματοποιημένα, δείγμα σωστής μπασκετικής παιδείας και δουλειάς. Οι Ιάπωνες Julio Lamas παίζουν αρκετά ζώνη (2-3) η οποία όμως είναι αρκετά παθητική και εν τέλει ευάλωτη απέναντι στο passing game των πιο έμπειρων ομάδων του δυτικού κόσμου.

22.CHINA

Το χαλί έχει στρωθεί για τους οικοδεσπότες οι οποίοι μπαίνουν στη μάχη του βατού Group A, την στιγμή που και η διασταύρωση με το Group B δεν μοιάζει απαγορευτική. Έχουν ακόμα αρκετό δρόμο μπροστά τους. Βασίζονται αρκετά στη 5-out πλατφόρμα επιθετικής ανάπτυξης, ψάχνουν το σουτ μετά από έξτρα πάσα ενώ ο draftee των Rockets Zhou Qi (2.17-C-1996, καλά τελειώματα στο ζωγραφιστό και πλαστικότητα, έπαιξε λίγο στο Χιούστον την τελευταία διετία περνώντας περισσότερο χρόνο στην αναπτυξιακή) αξίζει την προσοχή μας. Είναι πολύ σημαντικό να παρατείνουν το όνειρο (τουλάχιστον μέχρι την δεύτερη φάση) όσο περισσότερο μπορούν .

-DOMINICAN REPUBLIC

Στον καφέ που ήπιαμε με τον κόουτς Πιτίνο και όσο η κουβέντα μας προχωρούσε, θυμήθηκα τον πρώην παίχτη του στο Λούιβιλ Francisco Garcia (Kings, Rockets) ως πρότυπο G/F με σουτ και δημιουργία ο οποίος θα κολλούσε πολύ καλά στο περυσινό σύνολο των πρασίνων (“κόουτς στο FIBA γάζωνε”) . Στη πραγματικότητα οι Δομινικανοί έχουν παράδοση στο άθλημα, αναδεικνύοντας  μερικούς σπουδαίους παίχτες. Οκ, όλοι θα θέλαμε να δούμε στο φετινό τους ρόστερ τους Χόρφορντ και Τάουνς (στέκονταν εύκολα στο αντίστοιχο της TEAM USA) όμως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Το σύνολο που θα παραταχθεί στην Κίνα διαθέτει μερικούς αξιόλογους παίχτες όπως ο Sadiel Rojas και ο Ronald Roberts των οποίων το αγωνιστικό στυλ ταιριάζει άψογα στην ευρύτερη κατεύθυνση που επιλέγει η ομάδα. Δυναμισμός, αρκετές επαφές στα μετόπισθεν, διάθεση για hustling και κυνήγι κάθε διεκδικούμενης μπάλας. Outsider στο Group G όμως η φύση του παιχνιδιού τους μπορεί να κάνει τις πιο ταλαντούχες ομάδες να νιώσουν άβολα.

24. SENEGAL

Νομίζω οι περισσότεροι περίμεναν καλύτερη εικόνα από τους Σενεγαλέζους μέχρι τώρα στα παιχνίδια προετοιμασίας. Η ομάδα του Maurice Ndour παραμένει πολύ δυνατή κοντά στο καλάθι με μια πλειάδα παιχτών που συνδυάζουν μέγεθος, δύναμη, δεξιότητες και εμπειρία (Mouhammad Faye, Ndiaye, Ndoye) όμως είναι αδύναμη στη περιφερειακή γραμμή και για αυτό αδυνατεί να βρει ισορροπία στο παιχνίδι της με την αποτελεσματικότητα της επίθεσης της να κάνει συχνά “βουτιές” εντός του σαρανταλέπτου.

– VENEZUELA

Η τοποθέτηση της Βενεζουέλας στο Group A έχει δημιουργήσει προσδοκίες σχετικά με τη πορεία της ομάδας σε αυτό το τουρνουά οι οποίες άλλοτε θα αποτελούσαν όνειρο απατηλό. Oι Λατινοαμερικάνοι δεν διαθέτουν ιδιαίτερες επιθετικές δεξιότητες και παίζουν το γνωστό “μπάσκετ επαφής”, σήμα-κατατεθέν της συγκεκριμένης περιοχής. Ο γνωστός μας από το πέρασμα του στη Χάιφα, Gregory Vargas θα ηγηθεί της ομάδας από το backcourt ενώ ο δυναμικός (εντυπωσιακό frame) Nestor Colmenares είναι ο παίχτης που ξεχωρίζει στη ρακέτα. Μέτρια εικόνα μέχρι στιγμής στη προετοιμασία, θα παλέψουν σε έναν ανοιχτό όμιλο στο τουρνουά.

26. IRAN

To Ιράν ακουμπάει και πάλι στις πλάτες του Hamed Haddadi ελπίζοντας ότι θα μπορέσει να αιφνιδιάσει κάποιον εκ των Τυνησία-Πουέρτο Ρίκο στο Group C. Ο βετεράνος σέντερ είναι ο κυρίως δημιουργός και σκόρερ της ομάδας, η αρχή και το τέλος της. Οι Ιρανοί παίρνουν το μεγαλύτερο μέρος των πόντων τους από το “ζωγραφιστό” όμως είναι αδύναμοι στο περιφερειακό σουτ, γεγονός που τους κάνει εύκολα αναγνώσιμους από τις άμυνες ενώ παράλληλα υπολείπονται στο αθλητικό κομμάτι. Παρ’όλα αυτά η σύνθεση του ομίλου τους δίνει αυτόματα πιθανότητες πρόκρισης.

 

27. JORDAN

H  Iορδανία κάνει μια αξιοσέβαστη προσπάθεια  και η εικόνα της μέχρι τώρα στα ματς προετοιμασίας μπορεί να δείχνει τα εμφανή σημάδια απειρίας από αυτό το επίπεδο όμως συνολικά δεν ήταν καθόλου άσχημη. Οι Ιορδανοί παίζουν γρήγορα κυνηγώντας το ανοιχτό γήπεδο ώστε να αξιοποιήσουν το slashing & finishing του Dar Tucker (SG-1.90-1988) ενώ στο ζωγραφιστό δεσπόζει η παρουσία του σέντερ της Φενέρμπαχτσε, Αχμέτ Ντουβερίογλου.

28. PUERTO RICO 

To Puerto Rico έχει περισσότερο ταλέντο από πολλές ομάδες που βρίσκονται ψηλότερα στη παρούσα αξιολόγηση όμως τα μηνύματα που έρχονται από το εσωτερικό του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Παρ’όλα αυτά το περιφερειακό του firepower μπορεί να αποτελέσει σημαντικό παράγοντα στα παιχνίδια του ομίλου. Ο σκληροτράχηλος PG Angel Rodriguez θα αναλάβει να αναμείξει στην επίθεση της ομάδας το δίδυμο των βετεράνων σκόρερ, Gian ClaveLl και David Huertas. Ο τελευταίος είναι εξαιρετικός σουτέρ με προσωπικότητα και εάν “ζεσταθεί” μπορεί να δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα σε οποιαδήποτε άμυνα.

29. PHILIPPINES

Το ιδιαίτερο στυλ των Φιλιππίνων είναι η βασική τους ελπίδα σε ένα γκρουπ που συμμετέχουν ομάδες όπως η Σερβία και η Ιταλία. Ο Andray Blatche (ακόμα και με την κοιλιά να φτάνει μέχρι τον αστράγαλο) είναι ο παίχτης-ορχήστρα στο σύνολο των Ασιατών, έχοντας το πράσινο φως ώστε να λειτουργήσει όπως αυτό θέλει στο παρκέ.

 

30. KOREA

Οι Κορεάτες θα έχουν αρκετά δύσκολο έργο στο Group B απέναντι σε μερικές παραδοσιακές δυνάμεις του χώρου οι οποίες ξέρουν να τιμωρούν τις αδυναμίες τους στην transition άμυνα και (ειδικά) στην άμυνα μακριά από την μπάλα (δίνουν πολύ εύκολα καλά περιφερειακά σουτ, είναι πολύ limited στον τρόπο που συνεργάζονται για να αντιμετωπίσουν σκριν μακριά από τη μπάλα). Ο σέντερ Ricardo Ratliffe (Ra Gun-ah στα Κορεάτικα, πολιτογραφήθηκε πέρυσι, απόφοιτος του Μιζούρι) φέρνει δύναμη στο ζωγραφιστό ενώ στη θέση “3” ο Choi Jun-yong (2.01-F-1994) είναι ο παίχτης που αξίζει να προσέξετε μιας και ξεχωρίζει για την αίσθηση του παιχνιδιού και την ικανότητα του να πασάρει ή να διαβάσει σε καταστάσεις close out-επίθεσης.

31. ANGOLA

Η παραδοσιακή δύναμη του αφρικανικού μπάσκετ, θαμώνας του τελικού τουρνουά του Παγκοσμίου πρωταθλήματος. Οι πιθανότητες της Ανγκόλα στο Group D είναι πολύ συγκεκριμένες βέβαια. Αθλητική ομάδα με τον γνωστό μας Yanick Moreira στη γραμμή ψηλών και τον βετεράνο Carlos Morais (είχε φτάσει κάποτε στον προθάλαμο του ΝΒΑ με τους Ράπτορς, δεν τα κατάφερε ποτέ) να ηγούνται της προσπάθειας.

32.COTE D’IVORE 

Η παρουσία του Ντιόν Τόμπσον δίνει ένα σημείο αναφοράς στο ζωγραφιστό για τους Ιβοριανούς οι βρίσκονται σε ένα ανοιχτό γκρουπ όπως το Α. Η limited επιθετική τους δυνατότητα όμως τους καθιστά outsider. Hγέτης στο backcourt φυσικά ο βετεράνος Souleyman Diabate για τον οποίον είχαμε μιλήσει στο Hoopfellas το 2013. Η εμπειρία της συμμετοχής στο τουρνουά θα είναι ένα σημαντικό εφόδιο στην προσπάθεια της ομάδας να γίνει μια σημαντική δύναμη στο αφρικανικό μπάσκετ.

 

Καλή μας θέαση…