Βουτιά στα άδυτα της G-League

Την ώρα που οι προπονητές ετοιμάζονται για το ταξίδι στον κόσμο των Summer Leagues του ΝΒΑ και οι ομάδες ανά την Ευρώπη σκανάρουν την αγορά, μια ματιά στη αναπτυξιακή λίγκα μπορεί να δώσει πολύτιμες λύσεις. Το Hoopfellas κάνει μια βουτιά στα άδυτα της G-League και σας παρουσιάζει 10 ενδιαφέρουσες περιπτώσεις παιχτών που μπορούν να λειτουργήσουν στο ευρωπαϊκό μπάσκετ….

 

Η G-League… Παιδιά που ψάχνουν τον δρόμο τους για τη μεγάλη λίγκα. Επιλέγουν το ρίσκο του πολύ χαμηλού μισθού για να “μείνουν κοντά στον οργανισμό”, περιμένοντας καρτερικά το κάλεσμα, την ευκαιρία. Το αναπτυξιακό πρωτάθλημα φιλοξενεί ταλέντο διαφορετικών βαθμίδων. Παίζεται σε ξεχωριστό αγωνιστικό πλαίσιο δεδομένου του ότι η ένταση και το αμυντικό effort κυμαίνονται εντός συγκεκριμένων ορίων. Ο προπονητής που θα θελήσει να αγοράσει από εκεί οφείλει να έχει τη δυνατότητα της σωστής μετάφρασης. Προσωπικά με βοήθησε πολύ από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της αναπτυξιακής η κατευθείαν επαφή και ανταλλαγή απόψεων με  προπονητές των ομάδων. Nέα παιδιά και αυτοί στις περισσότερες των περιπτώσεων, τα οποία επίσης έψαχναν την ευκαιρία. Μην ξεχνάμε ότι κάποτε από τους πάγκους της G-League έχει περάσει κάποιος Κουίν Σνάιντερ…

Στη παρούσα ανάρτηση ξεχωρίσαμε 10 παίχτες που πέρασαν από τη περυσινή αναπτυξιακή λίγκα και οι οποίοι θα μπορούσαν να αποτελέσουν έξυπνες επιλογές για τις ευρωπαϊκές ομάδες φέτος το καλοκαίρι. Το “έξυπνη” φυσικά είναι υποκειμενικό και βρίσκεται σε συνάρτηση με το status και τους αγωνιστικούς στόχους της κάθε ομάδας. Ας πούμε λοιπόν, ότι οι αθλητές της παρακάτω λίστας (εστιάσαμε σε παίχτες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και όχι στα 10-15 πρωτοκλασάτα ονόματα που ίσως βρουν συμβόλαιο στο ΝΒΑ) έχουν σημαντικές πιθανότητες να παίξουν καλό μπάσκετ στην Ευρώπη και μάλιστα άμεσα. Δύο εβδομάδες περίπου πριν την έναρξη των SL, το timing μοιάζει ιδανικό.

Πάμε να τους δούμε μαζί…

 

 

Kyle Collinsworth (1.98-G-1991)

Do it all-guard που αγωνίστηκε φέτος στους Raptors 905. O Collinsworth είναι ο παίχτης που κατέχει το ρεκόρ αναφορικά με τα περισσότερα triple doubles σε μια σεζόν στο NCAA. Ψηλό γκαρντ με δυνατό κορμί και αρκετά καλά αθλητικά προσόντα, μπορεί να καλύψει και τις τρεις περιφερειακές θέσεις. Στο Brigham Young (το οποίο επέλεξε ως Μορμόνος αφήνοντας στην άκρη προτάσεις από προγράμματα όπως αυτό του Κάνσας, του Γκονζάγκα ή της Βιρτζίνια) αγωνίστηκε στη θέση «1» χωρίς όμως να καταφέρει να ανοίξει τη πόρτα του ντραφτ. Οι Μαβς του έδωσαν συμβόλαιο πέρυσι και την ευκαιρία να αγωνιστεί σε 32 ματς στη μεγάλη λίγκα. Το βασικό μειονέκτημα του Collinsworth αφορά την αδυναμία του στη περιφερειακή εκτέλεση και σε δεύτερη φάση το γεγονός ότι δεν διαθέτει advanced ball-handling. Είναι αρκετά καλός στα μετόπισθεν όπου μπορεί να αμυνθεί από το «1» μέχρι το «4», χρησιμοποιεί εξαιρετικά τα χέρια του (μπορεί να κλέψει οποιαδήποτε μπάλα περνάει δίπλα του ή να βάλει μεγάλη πίεση στον ball handler), είναι ικανότατος ριμπάουντερ και playmaker στην επίθεση με έφεση στο transition και συνολικά στο ανοιχτό γήπεδο. Γεννημένος στη Γιούτα, έφυγε για δύο χρόνια στη Ρωσία για να ολοκληρώσει την αποστολή του (Μορμόνος γαρ), εξ ου και η δυνατότητα του να μιλήσει άπταιστα ρωσικά. Γκαρντ-πολυεργαλείο για μια ομάδα που θέλει να παίξει γρήγορα.

Στους Raptors 905: 10.3 PTS (50.5% 2PT- 30.8% 3PT- 66.0% FT)  7.5 REB- 3.4 AST- 2.0 STL

 

Alex Poythress (2.03-F/C-1993)

Mετά από τέσσερα χρόνια στο Κεντάκι από τον Καλίπαρι, ο Poythress ακόμα προσπαθεί να βρει τον δρόμο του στη μεγάλη λίγκα, έχοντας περάσει το μεγαλύτερο ποσοστό του χρόνου του από το 2016 μέχρι σήμερα στην αναπτυξιακή. Φέτος ήταν η πρώτη σεζόν όπου τα παιχνίδια του μοιράστηκαν στα δύο πρωταθλήματα μέσω της two-way συμφωνίας που του έδωσαν οι Χοκς. Ο Poythress είναι πολύ καλός για να σπαταλάει τον χρόνο του στην αναπτυξιακή λίγκα η οποία μάλιστα δεν τον βοηθάει να κάνει τα βήματα ωριμότητας που ζητάει απεγνωσμένα.

Από την άλλη πλευρά, το πακέτο του χρειάζεται ακόμα κάποια στοιχεία για να μεταφραστεί σωστά στο μπάσκετ του  ΝΒΑ. Δεν έχει τα απαιτούμενα perimeter skills, το παιχνίδι με τη μπάλα στα χέρια και τη σταθερότητα στη περιφερειακή εκτέλεση για να πάρει τον ρόλο του combo forward (το 39% που σούταρε φέτος με τους Χοκς τον κράτησε εντός του rotation αλλά ακόμα δεν έχει πείσει ότι μπορεί να σουτάρει κοντά σε αυτό το ποσοστό). Ο Poythress είναι ένας παίχτης που μπορεί να παίξει πραγματικά καλό μπάσκετ στην Ευρώπη, αγωνιζόμενος κοντά στο καλάθι. Είναι πολύ δυνατός, έχει μακριά άκρα, εξαιρετικός cutter & finisher και παράλληλα διαθέτει τα εργαλεία να αμυνθεί παντού στο παρκέ κρατώντας χαμηλότερους παίχτες μπροστά του στη περίμετρο και ψηλότερους μακριά από το καλάθι στη πίσω γραμμή άμυνας. Πιθανόν θα  χρειαστεί μια μεταβατική περίοδο για να μάθει να διαβάζει τις ευρωπαϊκές άμυνες όμως το πακέτο του μεταφράζεται σωστά στο δικό μας παιχνίδι και αργά ή γρήγορα θα αποδώσει, εφόσον ο παίχτης επιλέξει αυτό το βήμα.

Με τους BayHawks: 23.7 PTS (58.2% 2PT- 30.0% 3PT- 69.8% FT) 9.7 REB -2.7 AST- 1.1 STL- 1.2 BLK

 

Wade Baldwin (1.90-G-1996)

 

To No17 του ντραφτ του 2016 παλεύει σήμερα να επιστρέψει στη μεγάλη λίγκα όπου ουσιαστικά ποτέ δεν κατάφερε να καθιερωθεί. Το Μέμφις τότε (όχι αδικαιολόγητα) είχε θαμπωθεί από το σπουδαίο κορμί και τον δυναμισμό του γκαρντ από το Vanderbilt αλλά αυτό που έλαβε υπόψη του είναι ότι ο Baldwin είναι ένα παιδί που ουσιαστικά τώρα μαθαίνει το παιχνίδι και το να χειρίζεται τον εαυτό του στο παρκέ. Αυτός ήταν ο λόγος που η εγκατάσταση του στη θέση «1» απαιτούσε αρκετό χρόνο. Ο 23χρονος γκαρντ έχει καταπληκτικά χέρια (6’11’’ wingspan), δυνατό κορμό σπουδαίο aggressiveness το οποίο τον βοηθάει σημαντικά στο να κεφαλαιοποιήσει τα φυσικά εργαλεία του στο αμυντικό κομμάτι αλλά και να επιτεθεί δημιουργώντας ρήγμα στην επίθεση. Βλέπει γήπεδο και μπορεί να σουτάρει αλλά θέλει δουλειά στο κομμάτι της απόφασης ενώ εκτελεστικά τείνει να αποκτήσει τη ταμπέλα του streaky. Προικισμένο παιδί, μπορεί να παίξει πολύ καλό μπάσκετ την επόμενη διετία-τριετία στη θέση «2» στην Ευρώπη.

Mε τους Raptors 905: 20.8 PTS (50.4% 2PT-39.6% PT- 67.7% FT) 5.9 REB 4.2 AST- 1.1 STL

 

Tyler Lydon (2.08-F-1996)

O Lydon αγωνίστηκε λιγότερο στη G-League φέτος όμως νομίζω ότι πρέπει να ανοίξουμε τον φάκελο του γιατί αποτελεί μια περίπτωση παίχτη η οποία πιθανόν θα απασχολήσει σύντομα τις ομάδες της από εδώ πλευρά του Ατλαντικού. Παιδί του «Μεγάλου Μήλου», έμεινε δύο χρόνια στο Syracuse (με ότι αυτό συνεπάγεται στην εξέλιξη συγκεκριμένων πτυχών του παιχνιδιού του) και μετακόμισε στους Νάγκετς αφού πρώτα έγινε ντραφτ (Νο24, 2017) από τους Τζαζ. Ο Lydon είναι μια καλή περίπτωση παίχτη για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Αποτελεί την επιτομή του Stretch-4. Στήνει τα πόδια του εξαιρετικά ακόμα και σε συνθήκες μεγάλης ταχύτητας, ο μηχανισμός εκτέλεσης του είναι άρτιος, η όλη κίνηση του από το ξεμαρκάρισμα μέχρι την απελευθέρωση διακρίνεται από μια αρμονία. Το athleticism και η ικανότητα του στο ριμπάουντ βρίσκονται σε άκρως ικανοποιητικό επίπεδο όπως και η δυνατότητα του να πασάρει τη μπάλα. Οφείλει να δυναμώσει το κορμί του για να μπορέσει να ανταποκριθεί καλύτερα αμυνόμενος στο low post. Συνολικά η προσωπική του άμυνα θέλει δουλειά, απόρροια και της συμμετοχής του στην άμυνα χώρου του Syracuse.

 

Mε τους Capital City Go-Go: 13.3 PTS (59.0% 2PT- 35.4% 3PT- 60.0% FT) 9.1 REB- 2.5 AST

 

 

Rashad Vaughn (1.98-G/F-1996)

First rounder των Bucks (No17, 2015) ο οποίος δεν μπόρεσε να στεριώσει στη μεγάλη λίγκα, μπαίνοντας σε αυτήν σε μικρή ηλικία, με έναν μόνο χρόνο στο κολέγιο (UNLV) και πολλούς τομείς του παιχνιδιού του σε μάλλον ακατέργαστο επίπεδο. Είναι καλύτερος παίχτης σήμερα. Πιο έτοιμος πνευματικά. Ο Vaughn είναι ένας αρκετά ικανός σουτέρ ο οποίος ξέρει να διαβάζει την άμυνα και να δουλεύει μακριά από τη μπάλα. Η φόρμα εκτέλεσης του είναι καλή και η δυνατότητα να αποτελέσει κίνδυνο από την αδύνατη πλευρά «εκεί». Έχει δυνατό κορμί και potentials στην άμυνα όμως οφείλει να δεσμευθεί στο να παίζει σε συγκεκριμένη ένταση στα μετόπισθεν εάν θέλει να πιάσει κάποια στιγμή το πολυπόθητο 3&D status. Διαθέτει ικανοποιητικό ball handling για SF όμως του λείπει το πολύ καλό πρώτο βήμα (ή το advanced ball handling) για να αποτελέσει σολίστ στο ένας με έναν ενώ εκτός των άλλων δεν είναι ο παίχτης που αρέσκεται να επιδιώκει την επαφή (δουλεύει πολύ με floaters).Είναι σε καλή ηλικία και έχει περιθώρια βελτίωσης αρκεί να βρεθεί δίπλα σε έναν προπονητή που θα τον πιέσει στο όριο.

Στους Delaware Blue Coats: 16.9 PTS (45.4% 2PT-39.3% 3PT, 85.0% FT) 4.0 REB- 3.0 AST

 

Jaron Blossomgame (2.03-F-1993)

O draftee των Σπερς (Νο59, 2018) είναι άλλη μια ενδιαφέρουσα περίπτωση παίχτη ο οποίος έχει στοιχεία τα οποία είναι αξιοπρόσεκτα. Ο Blossomgame είναι ένας πολύ δυναμικός φόργουορντ με σπουδαίο αθλητικό πακέτο και εξαιρετικό motor. Είναι προφανές ότι έχει τα απαραίτητα “εργαλεία” για να αποτελέσει έναν defensive stopper στη μεγάλη αμερικανική λίγκα και αυτό κρατάει ακόμα το βλέμμα μερικών ομάδων επάνω του. Το μειονέκτημα του αφορά την έλλειψη παιχνιδιού με τη μπάλα στα χέρια (δεν είναι efficient και στο ΝΒΑ αναγκαστικά λογίζεται ως περιφερειακός) η οποία τον “ταβανιάζει” σε επίπεδο προσωπικής φάσης. Εκτός των άλλων, ο απόφοιτος του Clemson δεν έχει καταφέρει να σταθεροποιήσει το σουτ του ακόμα σε ένα επαρκές επίπεδο. Αρκετά καλός rebounder, hustle player. Μπορεί άμεσα να κάνει αισθητή την επίδραση του στα μετόπισθεν στο υψηλό ευρωπαϊκό επίπεδο.

Με τους Canton C. φέτος: 17.3 PTS (49.7% 2PT- 29.6% 3PT- 69.5% FT) 7.2 REB- 2.0 AST- 0.7 STL- 1.1 BLK

 

Troy Williams (2.01-SF-1994)

O Hoosier της Ιντιάνα πέρασε μεγάλο μέρος της φετινής σεζόν με τους Stocton Kings παίρνοντας όμως το two-way από το Σακραμέντο. Ο Williams είναι ένας αθλητικός φόργουορντ με δυνατό κορμί που μπορεί να αμυνθεί και στις δύο γραμμές  αποτελώντας όπλο σε καταστάσεις switching defense. Είναι ικανότατος cutter και αποτελεσματικός στο να τελειώνει κοντά στο καλάθι μέσα από τέτοιες καταστάσεις ή transition επίθεση. Το πρόβλημα του είναι ότι δεν είναι ιδιαίτερα skilled παίχτης. Δεν έχει ικανότητα στο παιχνίδι με τη μπάλα και φυσικά στη προσωπική φάση, δυσκολεύεται στο να δημιουργήσει για αυτόν ή τους συμπαίχτες του. Η παραγωγικότητα του εξαρτάται από το παιχνίδι των υπολοίπων. Κάνει μεγάλη προσπάθεια σύμφωνα με τους προπονητές του τη τελευταία διετία ώστε να βελτιώσει τη περιφερειακή του εκτέλεση, στοιχείο το οποίο δίπλα στην άμυνα του μπορεί να του ανοίξει τη πόρτα της μονιμότητας στη μεγάλη λίγκα. Versatile  αμυντικός, καλός ριμπάουντερ με αξιοπρόσεκτο motor. Παρότι υπολείπεται τεχνικά αλλά και σε αντίληψη του παιχνιδιού μπορεί να αποτελέσει ένα καλό εργαλείο για μια ευρωπαϊκή ομάδα η οποία θέλει να παρουσιάσει υψηλής έντασης άμυνας και μέσω αυτής να ψάξει το ανοιχτό γήπεδο.

Στους Stocton Kings: 20.8 PTS (52.6% 2PT- 32.0% 3PT- 78.1% FT)  6.8 REB- 1.6 AST- 1.7 STL

 

Tyler Davis (2.08-C-1997)

Ο Davis δεν κατάφερε να μπει στο περυσινό ντραφτ και επέλεξε να μείνει στην αναπτυξιακή μέχρι τον Δεκέμβριο όπου η Οκλαχόμα τον άφησε ελεύθερο. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα περίπτωση ψηλού για το ευρωπαϊκό μπάσκετ δεδομένου ότι του λείπει το athleticism και συνολικά το παιχνίδι επάνω από το καλάθι για να μπορέσει να βρει συμβόλαιο στο ΝΒΑ από τη στιγμή που χωρίς περιφερειακό σουτ καλύπτει αποκλειστικά το «5» (είναι και η θέση του άλλωστε). Ο πρώην σέντερ του Texas A&M έχει μερικά πολύ καλά στοιχεία στο πακέτο του. Μαλακά χέρια, post up παιχνίδι  και ένα συνεχώς αναβαθμιζόμενο footwork στο ζωγραφιστό, ικανότητα στο ριμπάουντ, βελτίωση στο διάβασμα από το low post, ικανότητα στο ριμπάουντ. Εδώ και καιρό δουλεύει με έναν από τους καλύτερους coach ατομικής βελτίωσης (τον Tyler Relph, όσοι ασχολούνται πιθανόν έχουν ακούσει το όνομα του).

Με τους  OKC Blue:  16.9 PTS (56.8% 2PT- 76.5% FT)  11.5 REB 1.7 AST 1.7 BLK

 

 

 

John Jenkins (1.93-SG-1991)

 

Ok, o Jenkins είναι πιθανόν ένας από τους σταρ της αναπτυξιακής λίγκας όμως το γεγονός ότι φέτος δεν αξιοποίησε την ευκαιρία που του έδωσε η κάτω του μετρίου ποιοτικά ομάδα των Νικς (5.2 πόντοι-35.1% στο τρίποντο, μπορούσε καλύτερα), νομίζω τον φέρνει κοντά στην επιστροφή στην Ευρώπη. Για τον SG του Vanderbilt είχαμε μιλήσει στο Hoopfellas κατά το πέρασμα του από τη Burgos και την ACB.

Ο Jenkins είναι ελίτ σουτέρ. First rounder των Hawks του Budenlholzer (No23, 2012) ο οποίος μπορεί να σκοτώσει κάθε άμυνα δουλεύοντας μακριά από τη μπάλα και φτάνοντας με συνέπεια στο σημείο που θέλει με τη χρήση των σκριν. Δεν ανέπτυξε ποτέ ιδιαίτερες δημιουργικές ικανότητες και παρά το δυνατό του κορμί δεν έφτασε την άμυνα του σε ένα πραγματικά καλό επίπεδο εξ ου και η ταμπέλα του one dimensional που κουβαλάει. Έχει ποιότητα και εκτιμώ ότι διαθέτει μερικά στοιχεία τα οποία τον καθιστούν ικανό  να παίξει σε υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη. Μπορεί να αποτελέσει σπουδαίο fit σε μια επίθεση που δουλεύει με τους σουτέρ της μακριά από τη μπάλα και δίπλα σε έναν PG με advanced playmaking.

Με τους Wechester Knicks: 24.9 PTS (50.2% FG- 43.2% 3PT- 92.8% FT) 3.8 REB- 3.5 AST- 1.1 STL

 

 

C.J. Williams (1.96-F-1990)

Πάμε και στον πιο κομπλέ κατά τη γνώμη μου παίχτη αυτής της λίστας. Ο Williams είναι παιδί της Βόρειας Καρολίνας (γεννήθηκε εκεί, φοίτησε στο τοπικό ΝCS) και ένας βετεράνος πλέον της G-League που πήρε πέρυσι το two-way από τους Κλίπερς (τα πήγε αρκετά καλά) και φέτος από τους Γουλβς. Ήταν ένας από τους καλύτερους παίχτες της TEAM USA στον δρόμο για το χρυσό στους Παναμερικανικούς του ’17. Πρόκειται για έναν «πλάγιο» ο οποίος παίζει το παιχνίδι στη σωστή του βάση και έχει εξελιχθεί σημαντικά σε μεγάλη ηλικία (τα τελευταία 2-3 χρόνια). Έχει στοιχεία point-forward καθώς είναι αποτελεσματικός με τη μπάλα στα χέρια (τρέχει PnR, διαβάζει και πασάρει σωστά), δυνατό κορμό, μακριά άκρα και υψηλό επίπεδο αντίληψης. Μπορεί να αμυνθεί και στις δύο γραμμές (είναι αρκετά έξυπνος, χρησιμοποιεί σωστά τα χέρια του).

Έχει σταθεροποιήσει σε ένα αρκετά καλό επίπεδο το περιφερειακό του σουτ, γεγονός που έδωσε 3&D χαρακτήρα στο πακέτο του και του άνοιξε τη πόρτα της μεγάλης λίγκας.  Νομίζω ότι ο Williams, σε αυτό το σημείο της καριέρας του,  μπορεί να βοηθήσει έναν οργανισμό στο υψηλό ευρωπαϊκό επίπεδο παίζοντας διαφορετικούς ρόλους. Με τη μπάλα (ως εναλλακτική πηγή δημιουργίας) ή χωρίς αυτήν στην επίθεση, σε πολλαπλούς ρόλους στην άμυνα και σε διάφορες θέσεις στο παρκέ. Όπως και πέρυσι στη περίπτωση του Darrun Hilliard, πιστεύω ότι ο Williams μπορεί να αποτελέσει μια value/money λύση για τις ομάδες της Ευρωλίγκας (σε συνάρτηση πάντα με τα αγωνιστικά τους θέλω). Θα ήθελα να τον δω στα μέρη μας.

Με τους Iowa Wolves: 14.0 PTS (46.4% 2PT- 36.8% 3PT- 76.5% FT) 3.7 REB- 1.7 AST- 0.9 STL- 0.6 BLK

 

 

 

Υ.Γ: Οι Τζαζ προσπαθούν χρόνια τώρα να φέρουν στο Σολτ Λέηκ τον Μάικ Κόνλει. Τα κατάφεραν τελικά εχθές. Ένας από τους πιο υποτιμημένους stars του σύγχρονου ΝΒΑ που θα φέρει το πολυπόθητο leadership στην ομάδα του Snyder. Ο Κόνλει παραμένει ένας από τους τοπ PGs της λίγκας και στις δύο πλευρές του παρκέ ενώ η συνεργασία του με τον Ντόνοβαν Μίτσελ αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον. Θα ήθελα αυτή η μετακίνηση να είχε πραγματοποιηθεί δύο χρόνια πριν όμως… ποτέ δεν είναι αργά.

 

Υ.Γ1: Οι Καμπάτσο και Τέηλορ έχουν βρει τον μπελά τους φέτος με τον Ερτέλ. Ο Γάλλος γκαρντ είναι ένας από τους πιο skilled παίχτες στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ και η τεχνική του αρτιότητα σε συνδυασμό με τη τεράστια αυτοπεποίθηση που τον διακρίνει έχει κάνει τους “εξολοθρευτές” του Λάσο μόνιμους θαμώνες σε βίντεο με Highlights του PG της Μπαρτσελόνα.

 

Η άμυνα της “Βασίλισσας” δυσκολεύεται πολύ όλη τη σεζόν απέναντι του δεδομένου του ότι κανείς περιφερειακός  δεν μπορεί να τον ακολουθήσει (ή να τον κρατήσει μακριά από τα καλά του σημεία) ενώ ο Ταβάρες βλέπει τη μύγα αλλά δεν μπορεί να την πιάσει, τρώγοντας το ένα καλάθι μετά το άλλο. Το πρόβλημα του Ερτέλ βέβαια δεν είχε ποτέ να κάνει με το skill set του, το οποίο πριν 7 χρόνια σας είχα πει ότι τον τοποθετεί κατευθείαν στο ΝΒΑ. Το θέμα του είχε να κάνει με το mindset και το γεγονός ότι παίζει σε μια ταχύτητα αγνοώντας τον διαδραστικό χαρακτήρα του παιχνιδιού, κατάσταση που τον έκανε “άσχημο πηδάλιο” για τις ομάδες κορυφής και τον κράτησε μακριά από το status των πραγματικών κορυφαίων της EL.

Υ.Γ2: O Kώστας Σλούκας φαίνεται ότι παραμένει στη Πόλη για να συνεχίσει από εκεί την οικοδόμηση του προσωπικού μύθου. Από την επικείμενη επιστροφή του θα ξεκινήσει η αντεπίθεση της Φενέρ η οποία όμως θα χρειαστεί ένα καλό φρεσκάρισμα αυτό το καλοκαίρι για να βαδίσει πάλι το μονοπάτι των τίτλων.

 

Υ.Γ3: Ο Ρικ Πιτίνο είναι ο τύπος του ανθρώπου που έχει νικήσει τη ζωή, κατακτώντας “όλα τα πλούτη και όλη τη φήμη του κόσμου”,  κρατώντας όμως παράλληλα ως μεγαλύτερο λάφυρο  αυτής της σταδιοδρομίας όχι τα ίδια τα κέρδη αλλά το απόσταγμα της σοφίας που αποκόμισε. Απλός, προσιτός, ζεστός. Και ναι, “λολάραμε” και μας κοιτούσαν όλοι. Εξαιρετικός…