MADE IN USA: ΠΑΙΧΤΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ (CLASS OF 2019)

Η στιγμή της διαχρονικά πιο δημοφιλούς καλοκαιρινής ανάρτησης της σελίδας έφτασε. Για ένατη χρονιά η λίστα του Hoopfellas με τους εκκολαπτόμενους σταρ του ευρωπαϊκού μπάσκετ και μερικές από τις πιο value/money επιλογές της αγοράς βρίσκεται στο πιάτο σας, έτοιμη να ταξιδέψει μέσα στον χρόνο…

 

 

 

Η παράδοση συνεχίζεται. Είναι η ένατη συνεχόμενη χρονιά. Η λίστα που ξεκίνησε στα πρώτα βήματα της σελίδας μας ως “Made in USA”, σταδιακά εμπλουτίστηκε με αθλητές από όλο τον κόσμο, διατηρώντας τον “τίτλο” της για ιστορικούς λόγους. Παιδιά που βαδίζουν το μονοπάτι της προόδου και βρίσκονται μακριά από το προσωπικό τους ταβάνι. Διαφορετικές δεξιότητες για διαφορετικά βαλάντια και βαθμίδες του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Το ξεσκαρτάρισμα της ετήσιας αυτής λίστας είναι μια επίπονη διαδικασία. Δεν θα μπορούσε να γίνει φυσικά εάν δεν υπήρχε η εβδομαδιαία αξιολόγηση που γίνεται εδώ και χρόνια μέσα στην αγωνιστική σεζόν, η οποία καλύπτει ένα μεγάλο μέρος από τις λίγκες του παγκοσμίου μπάσκετ. Καταλαβαίνετε ότι πίσω από το αποτέλεσμα, κρύβονται πολλές ώρες δουλειάς με συνεχή παρακολούθηση.

Με χαρά μου λοιπόν, σας παρουσιάζω τη “τάξη του 2019″…

 

Ibrahima Faye (2.08-C-1997)

 

O 22χρονος Σενεγαλέζος έκανε σπουδαία σεζόν φέτος στη Λουβέν τραβώντας πολλά βλέμματα με τη βελτίωση του. Ο Faye άφησε τη Σαλόν για να βρει πραγματικό χρόνο συμμετοχής στη Φλάνδρα και τη Βελγική λίγκα σημειώνοντας άλματα προόδου μέσα σε έναν χρόνο. Πρόκειται για έναν ψηλό με πολύ καλή πρώτη ύλη, αναφορικά πάντα με τη μετάφραση του πακέτου στις ανάγκες του σύγχρονου μπάσκετ. Είναι γρήγορος,  μακρύς, ικανότατος ριμπάουντερ, έχει καλό motor  και διαθέτει εξαιρετική αίσθηση του μπλοκ. Πρόκειται για έναν τυπικό rim runner ψηλό ο οποίος παράγει από συνεργασίες και μέσα από την ενεργητικότητα του στο ζωγραφιστό.

Ο Faye είναι ακόμα ακατέργαστος σε τομείς όπως το επιθετικό κομμάτι και τα αμυντικά fundamentals. Όμως η πρόοδος που επέδειξε στη μετάβαση του στο Βέλγιο φέτος, δουλεύοντας το post up παιχνίδι του (δεν είχε σχεδόν καθόλου μέχρι πέρυσι), καλλιεργώντας το midrange από τα 4.5 μέτρα και τη πάσα του (είτε από το χαμηλό ποστ είτε από το high post, αδύναμο σημείο επίσης μέχρι πρότινος ) αφήνουν υποσχέσεις. Οφείλει να βάλει κιλά για να γίνει πιο αποτελεσματικός στην άμυνα στο ζωγραφιστό και για να κεφαλαιοποιήσει στο μέγιστο το σπουδαίο αθλητικό του πακέτο σε επίπεδο finishing. Διαθέτει το mobility, χρειάζεται δουλειά στο footwork για να αμυνθεί μακριά από το ζωγραφιστό. Έχει πολύ χρόνο μπροστά του και εάν συνεχίσει έτσι γρήγορα θα χτυπήσουν τη πόρτα του ομάδες από μεγαλύτερες λίγκες.

Με τη Leuven στο Bέλγιο:  11.8 PTS (49.8% 2PT- 65.0% FT) 9.0 REB- 1.1 AST- 1.5 BLK σε 27.1’

 

Alex Perez  (1.91-PG-1993)

 

 

Η σελίδα που κάποτε μιλούσε για κάποιον «Λαπροβίτολα» σας λέει σήμερα ότι το παιχνίδι του Alex Perez δεν είναι πολύ μακριά από αυτό του Αργεντίνου MVP της ACB. Χρειάζεται όμως υπομονή και σωστές αποφάσεις σε επίπεδο καριέρας. Ο 26χρονος διεθνής Μεξικάνος PG έρχεται από μια πολύ παραγωγική σεζόν με την Μπάνβιτ στη Τουρκία και στο BCL ως συνέχεια του επιτυχημένου περάσματος του από τη Λετονία και τη Ρίγα.

 

 

Πρόκειται για έναν γκαρντ με υψηλό επίπεδο αντίληψης του παιχνιδιού και έμφυτο ηγετικό ένστικτο. Μπορεί να λειτουργήσει ως εκτελεστικός ή δημιουργικός πυλώνας στην επίθεση δεδομένου του ότι παράγει με περιφερειακή εκτέλεση, δημιουργεί ρήγμα και διαβάζει σωστά ενώ παράλληλα είναι το ίδιο αποτελεσματικός όταν μπαίνει σε pass first-mode. Δουλεύει σωστά τα χέρια του στην άμυνα (μπαίνοντας στις γραμμές πάσας συχνά με επιτυχία) παρότι του λείπει η σπουδαία αθλητική ικανότητα. Το σουτ του (χωρίς να είναι κακό) επιδέχεται βελτίωσης . Έχει αυτόν τον ανταγωνιστικό χαρακτήρα των Λατινοαμερικάνων γκαρντ (που μου αρέσει) ο οποίος στη περίπτωση του «παντρεύεται» με ένα πιο intellect προφίλ. Επαναλαμβάνω, ο Perez έχει (σε όρους ποιότητας παιχνιδιού) κοινή αφετηρία με παιδιά όπως ο Λαπροβίτολα ή ο Πανγκος αναφορικά με το σημείο που αυτοί βρίσκονταν πριν μερικά χρόνια. Το θέμα είναι να μπορέσει να περπατήσει το μονοπάτι.

Με τη Μπάνβιτ στη TBL: 14.7 PTS (53.7% 2PT- 36.6% 3PT- 84.4% FT) 2.7 REB- 5.6 AST- 0.9 STL σε 31.3’

 

Perry Ellis (2.03-PF-1993)

Οι περισσότεροι θα τον θυμάστε ως αρχηγό του Κάνσας στη τελευταία του σεζόν με τους Jayhawks (2015-16) ή νωρίτερα ως μέλος μιας ομάδας η οποία είχε στις τάξεις της παίχτες όπως ο Wiggins και ο Embiid. Ο Perry Εllis είναι μια καλή περίπτωση παίχτη με καλή βάση παιχνιδιού, ο οποίος ψάχνει τον επαγγελματικό του δρόμο. Μετά την εμπειρία της Αυστραλίας και της Καντού, τελείωσε φέτος μια γεμάτη ευρωπαϊκή σεζόν αφήνοντας τη Wuerzburg και τη BBL τον Γενάρη για χάρη της Τουρκίας και της Buyuksehir. Ο 26χρονος φόργουορντ διαθέτει ένα στοιχείο που αξιολογείται ως ένα από τα πλέον σημαντικά για έναν forward  στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Έχει face up και post up παιχνίδι. Μπορεί να εκτελέσει από τη περίμετρο ή να βάλει τη μπάλα αποτελεσματικά στο παρκέ και να επιτεθεί στο καλάθι με προσωπική φάση αλλά παράλληλα να δουλέψει 1on1 στο low post ενεργοποιώντας τη σήμα-κατατεθέν spin move του, με όπλο το πολύ καλό του footwork. Έχει καλό αθλητικό πακέτο και παίζει το άθλημα στη σωστή του βάση, αποτέλεσμα της πολυετούς θητείας του δίπλα στον Μπιλ Σελφ. Έχει υψηλό IQ και παίζει με συγκέντρωση στα μετόπισθεν (ικανότατος στην άμυνα βοήθειας και στο positioning). Τα κομμάτια του παιχνιδιού που χρίζουν βελτίωσης αφορούν τη πάσα (ώστε να γίνει σαφώς πιο επικίνδυνος στο low post)και  το αμυντικό ριμπάουντ . Βρίσκεται ακόμα σε φάση που συλλέγει σιωπηλά πληροφορίες για το παιχνίδι στην Ευρώπη.

Στη TBL: 13.8 PTS (59.5% 2PT- 30.0% 3PT- 87.9% FT) 4.8 REB- 0.8 AST σε 30.2’

 

Bryce Brown (1.90-G-1997)

O bomber του Auburn δύσκολα θα ακούσει το όνομα του τη βραδιά του ερχόμενου ντραφτ. Ο Brown έκανε ένα πολύ καλό τουρνουά οδηγώντας τους Tigers στο F4 όμως η αλήθεια είναι ότι το πακέτο του, παρά την αυξημένη ζήτηση που έχουν οι καλοί σουτέρ στη μεγάλη λίγκα, αργά ή γρήγορα θα τον οδηγήσει στην Ευρώπη. Ο 22χρονος SG είναι ένας από αυτούς τους παίχτες που παίζουν με άγνοια κινδύνου και αυτό είναι ένα στοιχείο που έχει διττή ανάγνωση στο επαγγελματικό μπάσκετ. Στο Auburn του Μπρους Περλ βρήκε το ιδανικό για αυτόν περιβάλλον σε ένα σύνολο που επένδυσε στη fast pace λογική, το transition παιχνίδι, τα πολλά περιφερειακά σουτ και το λεπτομερειακό spacing. Το footwork του στήνοντας τα πόδια του πριν την εκτέλεση είναι εξαιρετικό. Τον βοήθησε μάλιστα να βρει πολλές καλές περιφερειακές ματιές προς το καλάθι σε καταστάσεις transition. Διαθέτει δυνατό κορμί και φέτος έκανε άλματα προόδου αναφορικά με την αμυντική του συμπεριφορά. Το μειονέκτημα του αφορά την έλλειψη επαρκούς –για το υψηλό επίπεδο- playmaking. Μπορεί να αποτελέσει μια πολύ καλή προσθήκη δίπλα σε έναν ικανό δημιουργικά γκαρντ, με τον 3&D χαρακτήρα του, σε μια μικρομεσαία ομάδα μιας καλής λίγκας στην Ευρώπη.

Φέτος με τους Tigers: 15.9 PTS (41.0% 3PT- 80.7% FT) 2.1 REB- 1.9 AST σε 32.1’

 

Zach Thomas (2.01-F-1996)

O Thomas είναι μια ακόμα ενδιαφέρουσα περίπτωση παίχτη με καλή προοπτική στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Πρόκειται για τον αστέρα του Bucknell ο οποίος βγαίνοντας από το κολέγιο της Πενσυλβάνια (και μετά την εμπειρία του SL με τους Jazz) υπέγραψε στο Βέλγιο και την Aalstar. Πλαστικός φόργουορντ με fundamentall βάση παιχνιδιού. Σουτάρει εξαιρετικά από κάθε σημείο του παρκέ με έναν πολύ fluid μηχανισμό. Έχει μέγεθος το οποίο δένει αρμονικά με την ικανότητα του στο ριμπάουντ και  καλά passing skills (παρότι δεν απεικονίστηκαν στα στατιστικά του φέτος) για παίχτη αυτής της κοπής που τα κάνουν πιο επικίνδυνο για τις άμυνες. Έξυπνος παίχτης. Έχει τη δυνατότητα να πάει στο low post απέναντι σε χαμηλότερα κορμιά ή να βγει στα 8 μέτρα και να εκτελέσει με μεγάλη αποτελεσματικότητα. Νομίζω ότι θα τον βοηθούσε πολύ η άμεση τριβή με πραγματικά καλές άμυνες στην Ευρώπη. Δεν είναι ιδιαίτερα φυσικός και μια τέτοια διαδικασία θα ήταν το καλύτερο εφόδιο για να κατασκευάσει σωστά το επιθετικό του παιχνίδι, ιεραρχώντας πιο σωστά το ρεπερτόριο του. Θέλει δουλειά στα μετόπισθεν.

Στην Aalstar: 14.1 PTS (45.1% 2PT- 39.9%- 78.7% FT) 5.6 REB- 0.9 AST- 0.9 STL σε 29.5’

 

 

 

Xavier Cooks (2.03-F-1995)

Unique περίπτωση. Ο Cooks είναι ένα παιδί με ιδιαίτερο στυλ παιχνιδιού το οποίο έχει την ικανότητα να σε αναγκάζει να κρατάς τα μάτια σου επάνω του καθ’όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Πρόκειται για έναν point-forward (μπορεί να αγωνιστεί και στις δύο θέσεις των φόργουορντ) με σπάνια –για αθλητή τέτοιας κατεύθυνσης- ικανότητα στο να χειρίζεται τη μπάλα και να επιτίθεται με προσωπική ενεργοποιώντας μια σειρά από διαφορετικές ντρίμπλες και αλλαγές κατευθύνσεων που γαρνίρονται με εξαιρετικό footwork στο ζωγραφιστό. Ο 24χρονος Αυστραλός είναι πολύ καλός πασέρ και μπορεί να αναμειχθεί σε PnR δράσεις τόσο ως screener όσο και ως ball-handler με την ίδια ευκολία. Εκτός αυτού είναι μακρύς, διακρίνεται ως ριμπάουντερ και ως κάποιος που μπορεί να αμυνθεί ψηλά προστατεύοντας το καλάθι της ομάδας του.

Το μεγαλύτερο limitation στο παιχνίδι του αφορά το σουτ του. Ο μηχανισμός του ήταν εξ’αρχής προβληματικός και αυτό του αφαίρεσε τη πιθανότητα να γίνει πέρυσι ντραφτ στο ΝΒΑ. Είναι πολύ θετικό ότι φέτος κατέβαλλε προσπάθεια σε αυτό το κομμάτι. Το 45.1% (σε περίπου 2.0 τρίποντα) που σούταρε πίσω από τη γραμμή φέτος στη BBL με τη Wurzburg δεν είναι ακριβώς ενδεικτικό (το 32.1% που είχε αντίστοιχα στο FIBA Europe Cup  είναι πιο κοντά σε αυτό που ορίζουμε ως «κανονική συνθήκη») στη περίπτωση του ενώ το χαμηλό ποσοστό του στις προσωπικές απεικονίζει τη πραγματικότητα που βιώνει. Ο Cooks πάντως έχει στοιχεία που δεν βλέπεις συχνά σε παίχτες στην Ευρώπη και μπορεί να κοιτάξει υψηλότερα εάν γίνει πιο efficient στην επιθετική του συμπεριφορά.

Στη BBL:  11.6 PTS (60.9% 2PT- 45.1% 3PT- 67.6% FT) 5.7 REB- 2.2 AST- 1.1 STL- 0.6 BLK

 

 

Jeremy Senglin  (1.88-G-1995)

Ο Senglin μονοπώλησε το ενδιαφέρον σε πολλές από τις συζητήσεις φέτος στο comment section της σελίδας μας και όχι άδικα. Όντως ο τρόπος που εκτελεί και No Fear αύρα που κουβαλάει μαζί του προκαλούν έναν εύλογο παραλληλισμό με τον Μάικ Τζέιμς όμως η αλήθεια είναι ότι η βάση του παιχνιδιού του είναι διαφορετική. Ο Senglin είναι πρωτίστως σουτέρ. Ένας πολύ ικανός περιφερειακός σουτέρ με ανεπτυγμένα ένστικτα σκόρερ. Πολύ αποτελεσματικός σε catch & shoot καταστάσεις αλλά και σε εκτέλεση μετά από ντρίμπλα όπου ξέρει να δημιουργεί τον δικό του χώρο. Δυνατό κορμί και καλό αθλητικό πακέτο αν και του λείπει το σπουδαίο τελευταίο βήμα το οποίο θα εκτόξευε το potential του σε επίπεδο προσωπικής φάσης.

Έχει αυτό το χάρισμα του «όταν είμαι καλά, δεν βλέπω τον αντίπαλο». Παραγωγικός στο παιχνίδι αδύνατης πλευρά και σε καταστάσεις transition επίθεσης. Στα 24 του πλέον και μετά από μια πολύ καλή χρονιά στη ProA (1^ος σκόρερ στην ιστορία του Weber State, έκανε το ντεμπούτο του πέρυσι στην Ευρώπη με τη Ludwigsburg), οφείλει να εστιάσει σε δύο κομμάτια του παιχνιδιού τα οποία χρειάζεται να βελτιώσει για να αποτελέσει ολοκληρωμένο γκαρντ. Την άμυνα και το playmaking. Από τη πρόοδο του σε αυτά θα εξαρτηθεί το πόσο ψηλά θα φτάσει το status του. Ο Senglin συνολικά είναι μια πολύ καλή περίπτωση παίχτη που αν και επιδέχεται βελτίωσης σε σημαντικούς τομείς, μπορεί πολύ γρήγορα να πάρει το κάλεσμα για το υψηλό επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Με τη Ναντέρ στη ProA: 13.4 PTS (51.6% 2PT- 41.9% 3PT- 77.5% FT) 2.6 REB- 3.3 AST- 0.9 STL σε 28.3’

 

Ismael Bako (2.09-C-1995)

Το ευρύτερο κοινό είδε φέτος τον Bako στα δύο ματς της ΑΕΚ στο BCL με την Αntwerp (στο ένα μάλιστα ήταν πολύ καλός). Ο Βέλγος σέντερ έχει πολλά στοιχεία τα οποία με μια πρώτη ανάγνωση βρίσκονται σε καλή βάση εκκίνησης ώστε να αρχίσει να αναπτύσσεται. Κανένα από αυτά δεν βρίσκεται σε σπουδαίο επίπεδο αλλά πολλά από αυτά είναι σε αρκετά ικανοποιητικό για παίχτη αυτής της φύσεως. Είναι ψηλός που δεν χρειάζεται να κατεβάσει τα τεράστια (7’3”) χέρια του -λαμβάνοντας τη μπάλα ψηλά- για να τελειώσει, γεγονός που του δίνει ένα εγγενές πλεονέκτημα. Είναι καλός roller, διαθέτει παιχνίδι επάνω από το καλάθι και στο πακέτο του διακρίνεται μια ελαφρώς  αναπτυσσόμενη, πολλά υποσχόμενη ικανότητα στη πάσα από το ψηλό και χαμηλό ποστ. Παράλληλα έχει ενδιαφέρον το mobility του και η συμπεριφορά του στη περιφερειακή άμυνα όπου τη τελευταία διετία (έμαθε να χαμηλώνει και πιστεύει σε αυτό πλέον ενώ στο παρελθόν σκορπούσα συχνά σκόπιμα φάουλ ευρισκόμενος σε mismatch στη περίμετρο) έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο. Προσωπικά όλα αυτά θεωρώ ότι στοιχειοθετούν μια πολύ ενδιαφέρουσα βάση για να δουλέψει κάποιος μαζί του. Το βασικό μειονέκτημα του 24χρονου σέντερ είναι ο αδύνατος κορμός του (θέλει επειγόντως μυικά κιλά) και η συμπεριφορά του στο έδαφος. Οφείλει να δουλέψει σε επίπεδο positioning αμυνόμενος μακριά από τη μπάλα και επιτιθέμενος με αυτήν στο χαμηλό ποστ. Αφήνει υποσχέσεις.

 

Στη Βελγική λίγκα: 10.6 PTS (57.9% 2PT- 82.7% FT) 5.1 REB- 0.9 AST- 0.9 BLK σε 20.2′

 

Rashawn Thomas (2.03-PF-1994)

 

Ο Τόμας εκτόξευσε την αξία του φέτος στη Σαρδηνία αποτελώντας έναν από τους πυλώνες του πολύ επιτυχημένου αγωνιστικού οικοδομήματος της Σάσαρι. Ο 25χρονος φόργουορντ διανύει περίοδο καταπληκτικής φόρμας, κάνοντας εντυπωσιακές εμφανίσεις στα ιταλικά playoffs (18.5 PTS- 7.3 REB) με ορόσημο φυσικά τη σειρά απέναντι στην Αρμάνι (20.3 PTS- 8.0 REB- 2.7 AST). O Tόμας διακρίνεται για τους τόνους ενέργειας που φέρνει όταν βρίσκεται στο παρκέ. Έχει σπουδαίο motor το οποίο σε συνδυασμό με το καλό του φυσικό/αθλητικό πακέτο  τον βοηθάει να παράγει φάσεις από το πουθενά και στις δύο πλευρές του παρκέ.

Το versatility του στην άμυνα (μπορεί να αμυνθεί σε οποιοδήποτε σημείο του παρκέ απέναντι σε διαφορετικής φύσεως αντιπάλους) έπαιξε καθοριστικό ρόλο για τη Σάσαρι στο τέλος κλειστών ματς. Δεν είναι skilled φόργουορντ. Τα τελειώματα του θέλουν δουλειά όπως και η (βελτιωμένη) περιφερειακή του εκτέλεση. Η θέληση του να βρει μια θέση στο ρόστερ της Θάντερ συνοδεύτηκε με τη προσπάθεια του να δουλέψει πέρυσι βγαίνοντας λίγο περισσότερο  στη περίμετρο με τις εργατοώρες αυτές να αποτελούν χρήσιμο κληροδότημα στη μετάβαση του στην Ιταλία. Έχει παιχνίδι με τη μπάλα στο παρκέ και του αρέσει να επιτίθεται με strtaight line drives χρησιμοποιώντας την τεχνική του παραμαζώματος (κάτι το οποίο βέβαια στο υψηλότερο ευρωπαϊκό επίπεδο μπορεί να του γυρίσει μπούμερανγκ). Είναι αρκετά φυσικός και έχει προοδεύσει βγάζοντας έγκαιρα τη μπάλα από επάνω του ευρισκόμενος σε αδιέξοδες καταστάσεις στο low post. Οφείλει να μάθει να διαβάζει καλύτερα και να παίζει υπό έλεγχο όντας πιο κοντρολαρισμένος (λάθη, εύκολα φάουλ) καθώς αυτό είναι κάτι που του κοστίζει και στο αμυντικό κομμάτι. Έχει ήδη προσελκύσει ενδιαφέρον από ομάδες της Ευρωλίγκας.

Στην Ιταλική λίγκα: 13.7 PTS (52.4% 2PT- 31.5% 3PT- 65.7% FT) 7.1 REB- 2.0 AST- 0.8 STL σε 28.0′

 

Rob Gray (1.85-G-1994)

Άλλο ένα παιδί που κατάγεται από την “ευλογημένη γη του μπάσκετ”, αυτήν της Βόρειας Καρολίνας. Ο Gray (ήταν σταρ στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον) είναι ένας προικισμένος scoring guard ο οποίος είναι πιο παραγωγικός παίζοντας με τη μπάλα στα χέρια. Διαθέτει εξαιρετική pull up εκτέλεση, καλό ball handling με το οποίο μπορεί να δημιουργεί χώρο για το δικό του σουτ ενώ αξιολογείται ως αρκετά ικανός περνώντας με τη μπάλα προς τα μέσα. Ξέρει να σκοράρει μετά από επαφή και αυτό είναι ένα στοιχείο που αναβαθμίζει την αγωνιστική του αξία, ειδικά από τη στιγμή που μιλάμε για έναν γκαρντ αυτού του μεγέθους. Καλός on ball-αμυντικός που θέλει δουλειά στην άμυνα μακριά από τη μπάλα. Τυπικός microwave scorer με μεγάλο του όπλο την επιθετικότητα η οποία βάζει πίεση στην αντίπαλη άμυνα. Δημιουργεί για τους συμπαίχτες του κυρίως μετά από ρήγμα, δεν υπήρξε ποτέ ο PG που θα τους αναμείξει με υπομονή στην επίθεση της ομάδας. Έκανε το ντεμπούτο του στην Ευρώπη με τη Bourg τη σεζόν που πέρασε ενώ η Παρί πριν λίγο καιρό κέρδισε την υπογραφή για την επόμενη χρονιά. Έχω την αίσθηση ότι σχετικά σύντομα θα ξανασχοληθούμε με τη περίπτωση του.

Στην ProA (10 ματς): 14.0 PTS (52.0% 2PT- 39.5% 3PT- 77.3% FT) 3. REB- 3.9 AST-1.6 STL σε 27.5′

 

Matt Mobley (1.93-G-1994)

Ο γεννημένος στη Μασαχουσέτη γκαρντ της Charleroi υπήρξε ένας από τους πιο αποτελεσματικούς περιφερειακούς της φετινής βελγικής λίγκα και στις δύο πλευρές του παρκέ. Προϊόν του Nεοϋορκέζικου St. Bonaventure, επέλεξε το Βέλγιο για την πρώτη ευρωπαϊκή του εμπειρία. Ο Mobley έχει τη δυνατότητα να αγωνιστεί και στις τρεις περιφερειακές θέσεις και να λειτουργήσει ως facilitator στο backcourt.  Είναι καλός αθλητής και έχει μεγάλα άκρα τα οποία τον βοηθούν να παίζει ως μεγαλύτερο μέγεθος στο παρκέ. Δεν έχει την ανθεκτικότητα και τον δυναμισμό του DeAndre Kane (στοιχεία που πλήγωσαν το κάθετο παιχνίδι του) όμως η πρώτη ύλη του στα μετόπισθεν είναι πολύ καλή και το φετινό του performance αφήνει υποσχέσεις ότι μπορεί να εξελιχθεί σε αρκετά καλό αμυντικό παίχτη. Αρκετά αποτελεσματικός σουτέρ από τη περίμετρο. Σουτάρει καλά από θέση ή μετά από ντρίμπλα, ικανός στην εκτέλεση σε καταστάσεις transition. Φέτος στη Charleroi έτρεξε ουκ ολίγες PnR δράσεις ως secondary ball handler. Ο δείκτης του efficiency του σε αυτό το κομμάτι θα αποτελέσει βαρόμετρο για την ευρωπαϊκή του καριέρα. Πρέπει να βελτιωθεί σε επίπεδο απόφασης για να μπορέσει να ανοίξει τη πόρτα του επόμενου επιπέδου.

Στη Βελγική λίγκα: 16.4 PTS (51.0% 2PT- 41.5% 3PT- 87.3% FT) 3.2 REB- 2.2 AST (για 2.1 TO) – 0.8 STL σε 24.9′

 

Sagaba Konate (2.02-C-1997)

Ο Konate πήγε στην Αμερική το 2014 από το Μάλι και η συνεργασία του με τον Bob Huggins ήταν στην πραγματικότητα ένα είδος ευλογίας για αυτόν. Μιλάμε για έναν από τους καλύτερους προπονητές που είδε το NCAA τα τελευταία χρόνια στην οικοδόμηση μια άμυνας. Στη press προσέγγιση του West Virginia, o Ηuggins βρήκε στον Κonate τον άνθρωπο ο οποίος (ανεξάρτητα από το είδος του επιλεγμένου press) θα προστατέψει τη πίσω γραμμή άμυνας. Ο 22χρονος σέντερ είναι ελίτ μπλοκέρ. Έχει καταπληκτικό timing στο μπλοκ και το να σκοράρει επιτιθέμενος απέναντι του στο ζωγραφιστό είναι μια πραγματικά δύσκολη αποστολή. Πολύ δυνατό κορμί, εξαιρετικά χέρια, αξιοσημείωτο motor. Φέρνει ένα είδος “πολεμικής έντασης” στη ρακέτα. Το επιθετικό του παιχνίδι ήταν αρκετά ακατέργαστο μέχρι πριν 1,5 χρόνο όμως φέτος σημείωσε σημαντική πρόοδο, λανσάροντας και την εκτέλεση από το τρίποντο (39.1% σε 2.9 σουτ ενώ πέρυσι δεν είχε πάρει καμία προσπάθεια).  Αυτό ήταν προαπαιτούμενο άλλωστε εφόσον ήθελε να έχει βλέψεις αναφορικά με την επιλογή του στο ερχόμενο ντραφτ. Δυστυχώς δεν προλάβαμε να τον παρακολουθήσουμε αρκετά τη σεζόν που τελείωσε καθώς ένας τραυματισμός στο γόνατο τον κράτησε εκτός (το θέμα της χρονιάς στο WVU ήταν το γιατί ο παίχτης δεν επέστρεφε τη στιγμή που οι γιατροί ήταν ξεκάθαροι πως ήταν έτοιμος). Η πρόγνωση λέει ότι ο Konate δύσκολα θα ακούσει το όνομα του το βράδυ της 20ης Ιουνίου στη Νέα Υόρκη. Είναι γεγονός ότι παρά τη βελτίωση του και το εντυπωσιακό (για το NCAA) φυσικό του πακέτο, επιθετικά θα δυσκολευτεί να σκοράρει απέναντι σε ΝΒΑ-ανταγωνισμό. Του λείπει η πλαστικότητα και το μέγεθος. Ο Αφρικανός σέντερ πιθανόν θα αρχίσει γρήγορα να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της ευρωπαϊκής του καριέρας, ξεκινώντας μάλιστα από μια ομάδα μεσαίας ταχύτητας η οποία ιδανικά θα αρέσκεται να πιέζει και να τρέχει.

Φέτος με τους Mountaineers: 13.6 PTS (45.2% 2PT- 81.3% FT)  8.0 REB- 1.4 AST- 2.8 BLK σε 24.1′

 

Gabriel Lundberg (1.93-PG/SG-1994)

Πάμε και σε ένα παιδί που μέχρι πριν δύο χρόνια έπαιζε στη Δανία αλλά άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις στη κάθοδο του στα “σαλόνια” του νότου. Ο Gabriel Lundberg αγωνίστηκε πέρυσι στη LEB με τη Μανρέσα και φέτος έκανε το ντεμπούτο του στην ACB, σημειώνοντας αξιοσημείωτη βελτίωση στο δεύτερο μισό της σεζόν όπου μπόρεσε να προσαρμοστεί στο καινούργιο, πολύ απαιτητικό περιβάλλον της ισπανικής λίγκας. Πρόκειται για έναν ταλαντούχο γκαρντ ο οποίος καλύπτει και τις δύο θέσεις του backcourt. Καλοπροπονημένος, με εξαιρετικό φυσικό/αθλητικό πακέτο για τη θέση στην Ευρώπη, μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά με τη μπάλα ή μακριά από αυτήν. Βελτιώθηκε αισθητά σε δημιουργικό επίπεδο παίρνοντας λεπτά στη θέση “1” φέτος.

Έχει κάθετο παιχνίδι, είναι δυνατός στο transition (finisher, πολύ καλά πόδια) και διαθέτει καλή περιφερειακή εκτέλεση (φέτος σούταρε μέτρια από τη γραμμή των προσωπικών, είναι καλύτερος από ότι δείχνει το ποσοστό του). Είναι ο τύπος του περιφερειακού ο οποίος μπορεί να τρέξει PnR δράσεις ως main ball handler αλλά και να χτυπήσει από την αδύνατη πλευρά (διαβάζει σωστά τα close outs). Ακόμα, στα 24 του και λόγω της καθυστερημένης μετάβασης του σε συνθήκες πιο προηγμένου ανταγωνισμού, κατασκευάζει το παιχνίδι του. Ανταποκρίνεται όμως πολύ καλά και μπορεί σύντομα να τον δούμε σε ένα καλό κλαμπ. Στα τελευταία 13 ματς o Δανός γκαρντ “γράφει” 13.8 πόντους και 4.1 τελικές πάσες.

Στην ACB με την Μανρέσα: 10.3 PTS (51.0% 2PT- 33.0%- 58.7% FT) 2.8 REB- 3.0 AST- 1.1 STL σε 22.9′

 

Carsen Edwards (1.85-G-1998)

Ok, το καταπληκτικό τουρνουά που έκανε φέτος ο Edwards (34.8 PTS) ανέβασε κατακόρυφα τις μετοχές του σε σημείο που θεωρείται βέβαιο ότι θα αποτελέσει επιλογή κάπου στον δεύτερο γύρο του φετινού ντραφτ του ΝΒΑ. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι τον τοποθετούμε σε αυτή τη λίστα με διαφορετική οπτική, ανοίγοντας απλά τον φάκελο του ώστε να μπορέσει το ευρύτερο κοινό να τον παρακολουθήσει τη πορεία του στο μέλλον. Ο σταρ του Purdue είναι ένας εξαιρετικός σουτέρ. Βασικά, δεν βλέπει τις γραμμές στο παρκέ. Δεν καταλαβαίνει από αποστάσεις. Έχει τεράστια αυτοπεποίθηση και το aggressiveness του βάζει τεράστια πίεση στις άμυνες. Σουτάρει πολύ αποτελεσματικά και με γρήγορη απελευθέρωση από κάθε σημείο και υπό οποιοδήποτε καθεστώς άμυνας. Δουλεύει σωστά κινούμενος μακριά από τη μπάλα και εκμεταλλεύεται τη δύναμη του κορμιού του για να κερδίσει χώρο αλλά και στις περιπτώσεις που αποφασίζει να περάσει προς τα μέσα. Τα μακριά του χέρια (άνοιγμα σχεδόν δύο μέτρα) τον βοηθούν στα τελειώματα στη ρακέτα αλλά και στις επιδόσεις του στο αμυντικό ριμπάουντ. Το βασικό του μειονέκτημα (ειδικά όταν μιλάμε για κάποιον που στοχεύει να κάνει καριέρα στο ΝΒΑ με αυτό το μέγεθος) είναι η έλλειψη playmaking. Το shot selection του επίσης θέλει δουλειά. Είναι αρκετά ενθουσιώδης και έχει τεράστια εμπιστοσύνη στα χέρια, στοιχεία που συχνά τον παρασύρουν σε άσχημες/εκτός λογικής εκτελέσεις. Σταδιακά, είτε μιλάμε για καριέρα στο ΝΒΑ είτε σε καλό ευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει να βελτιώσει την άμυνα του μακριά από τη μπάλα. Με τους Σίξερς να έχουν αρκετά picks στον δεύτερο γύρο και μια έντονη ανάγκη για προσθήκη high volume shooters, o Edwards μπορεί να αποτελέσει μια επιλογή. Θα σας πρότεινα λοιπόν να σημειώστε το όνομα του (οι περισσότεροι αναγνώστες της σελίδας φυσικά τον θυμάστε πιθανόν από το μεγάλο φετινό ματς απέναντι στο Βιρτζίνια) και να παρακολουθήσετε την πορεία του. Διόλου απίθανο (αν και ο παίχτης ευνοείται από τη τάση του αθλήματος στην Αμερική) σε βάθος 2-3 ετών η Ευρώπη να αποτελέσει την επόμενη επαγγελματική επιλογή του.

Φέτος με το Purdue: 24.3 PTS (44.0% 2PT- 35.5% 3PT- 83.7% FT) 3.6 REB- 2.9 AST- 1.3 STL σε 35.4′

 

J.J. O’Brien (2.00-F-1992)

 

O Καλιφορνέζος wing ήταν ένας από τους βασικούς συντελεστές στην εξαιρετική πορεία της φετινής Αστάνα στην VTB. Ο O’Brien (ξεκίνησε τη κολεγιακή του καριέρα στο πανεπιστήμιο της Utah, συνέχισε στο San Diego State επιστρέφοντας στη περιοχή από όπου κατάγεται) παίζει σχεδόν σε όλη του τη καριέρα στη G-League με ελάχιστα διαλείμματα που αφορούν ολιγοήμερα συμβόλαια στο ΝΒΑ. Τη τελευταία διετία το παιχνίδι του έχει παρουσιάσει σημαντική πρόοδο. Αποτελεί έναν ολοκληρωμένο point-forward  ο οποίος μπορεί να καλύψει οποιαδήποτε από τις τρεις ενδιάμεσες θέσεις της πεντάδας. Η βελτίωση που επέδειξε στη περιφερειακή εκτέλεση άλλαξε τον τρόπο που τον αντιμετωπίζουν οι άμυνες, ξεκλειδώνοντας του τη πόρτα των close outs όπου αναδεικνύεται εκτός των άλλων και η ικανότητα του στη πάσα. Έξυπνος παίχτης, αποκωδικοποιεί γρήγορα τα δρώμενα στο παρκέ. Όχι ιδιαίτερα αθλητικός, γεγονός που επιδρά αρνητικά στο παιχνίδι του στα μετόπισθεν. H Αστάνα τον υπέγραψε με λίγα χρήματα πέρυσι και γρήγορα κατάλαβε ότι θα αποτελούσε την πιο value/money επιλογή της.

Στη VTB: 15.2 PTS (56.7% 2PT- 40.0% 3PT- 75.7% FT) 5.2 REB- 3.8 AST- 1.0 STL σε 30.9′

 

Angel Delgado (2.08-C-1994)

Για τον Delgado είχαμε μιλήσει στο Hoopfellas φέτος τον Γενάρη. Λίγους μήνες μετά ο Δομινικανός σέντερ έμπαινε στη καλύτερη πεντάδα της G-League σε μια σεζόν όπου κυριάρχησε πλήρως στο ζωγραφιστό του αναπτυξιακού πρωταθλήματος. Ας θυμηθούμε τι γράφαμε τότε…

“Ένα παιδί που θεωρώ ότι μπορεί να παίξει καλό μπάσκετ στην Ευρώπη είναι ο Angel Delgado (2.08-C-1994). Ο Δομινικανός βγήκε από τον Σίτον Χολ σπάζοντας τα rebounding records της Big East και υπέγραψε two-way με του Κλίπερς, με τους οποίους δεν έχει αγωνιστεί καθόλου λόγω του βάθους που έχει στη θέση του η ομάδα του L.A. O Delgado είναι ένας καταπληκτικός ριμπάουντερ με δυνατό κορμό, υψηλό IQ και passing skills. Αγωνίζεται στη θυγατρική των Κλίπερς (Agua Caliente) στη G-League. Ο Delgado έχει καλό footwork επιτιθέμενος στο low post όντας παράλληλα καλός πασέρ όταν κληθεί να μεταφέρει τη μπάλα από αυτό του σημείο του γηπέδου, στοιχείο σημαντικό στο σύγχρονο μπάσκετ. Θέλει δουλειά στα μετόπισθεν όπου ακόμα δεν είναι στο επίπεδο που πρέπει. Για να είμαι ειλικρινής πίστευα ότι μέχρι σήμερα θα είχε μείνει ελεύθερος μιας και οι Κλίπερς έχουν τους Μαριάνοβιτς, Χάρελ και Γκόρτατ στο «5». Ο 24χρονος Δομινικανός είναι καλή περίπτωση ψηλού που έχει αρκετά να βελτιώσει αλλά αναπτύσσεται συνεχώς“.

Ο Delgado δεν έπαιξε (σχεδόν) καθόλου με τους Κλίπερς φέτος, περνώντας όλη τη χρονιά με τους Agua Caliente. Δεν είναι ο ψηλός που θα παίξει επάνω από το καλάθι αλλά είναι πολύ δυνατός, έχει εξαιρετικό positioning, πολλά intangibles και τρομερή αίσθηση του ριμπάουντ. Εκτιμώ ότι μπορεί να παίξει καλό μπάσκετ στην Ευρώπη.

Στη G-League: 18.7 PTS (64.2% 2PT- 25.8% PT- 61.2% FT)  14.8 REB- 2.7 AST- 1.1 BLK

 

Εthan Happ (2.08-C-1996)

O F/C του Ουισκόνσιν είναι ένας από τους πιο skilled ψηλούς στο NCAA όμως η αδυναμία του να σουτάρει (σε συνδυασμό με την έλλειψη σπουδαίου αθλητικού πακέτου) φαίνεται ότι του κλείνει τη πόρτα του ΝΒΑ. Ο Happ έλαμψε και φέτος στο πρόγραμμα του Greg Card όμως η φύση του παιχνιδιού του τον μεταφέρει άμεσα στα μέρη μας (και στη θέση “5”) μιας και το σύγχρονο ΝΒΑ διψάει για ψηλούς με περιφερειακή εκτέλεση. Τα playmaking abilities του βρίσκονται σπάνια σε παίχτη ρακέτας. Μπορεί να αποτελέσει σχεδόν από κάθε σημείο του παρκέ τον κύριο δημιουργικό πυλώνα μιας επίθεσης (τρέχοντας PnR, πασάροντας από το High ή το Low post, μεταφέροντας τη μπάλα με ντρίμπλα παντού ακόμα και υπό καθεστώς πίεσης). Έχει καλό footwork στο ζωγραφιστό και έναν παλιομοδίτικο, underground τρόπο να βάζει τη μπάλα στο καλάθι παίζοντας με πλάτη ή με πρόσωπο και κατευθείαν επίθεση. Υψηλό IQ, ικανός στην ομαδική άμυνα και το ριμπάουντ. Θα ήταν πολύ καλό fit σε μια Weave τύπου επίθεση λειτουργώντας ως roller στη τελική της ευθεία. Η αδυναμία του στην εκτέλεση από μέση και μακρινή απόσταση απεικονίζεται και στο ποσοστό του στις προσωπικές. Παρ’όλα αυτά οι ιδιαίτερες ικανότητες του και η αντίληψη του δεν μπορούν να αγνοηθούν όσον αφορά το δικό μας παιχνίδι.

Φέτος με τους Budgers: 17.3 PTS (53.5% 2PT- 46.6% FT) 10.1 REB- 4.5 AST- 1.1 STL- 1.3 BLK σε 32.0′

 

Austin Hollins (1.94-G/F-1991)

 

 

 

Γιος του πρώην κόουτς των Γκρίζλις και των Νετς, Λάιονελ Χόλινς, και πρώην παίχτης του υιού του Ρικ Πιτίνο (Ρίτσαρντ) στο κολέγιο της Μινεσότα, ο νυν πλάγιος της Vechta έλαμψε φέτος σε ένα σύνολο που ρόλαρε και διέθετε εξαιρετική χημεία. Ο Hollins είναι μια εξαιρετική περίπτωση περιφερειακού αναφορικά με τη προοπτική που παρουσιάζει η μετάφραση του πακέτου του στο επόμενο επίπεδο.

 

Πρόκειται για έναν πολύ καλό σουτέρ ο οποίος έχει ποικιλία στη περιφερειακή του εκτέλεση. Μπορεί να σουτάρει από θέση, μετά από ντρίμπλα, στο transition υπό οποιαδήποτε συνθήκη, μέσα από pindown (πολύ βασικό στο σύγχρονο μπάσκετ). Έχει τεράστια άκρα που τον κάνουν να παίζει σαν ψηλότερος παίχτης και τα οποία του δίνουν ένα εγγενές πλεονέκτημα στις αμυντικές μάχες της πίσω γραμμής αλλά και στην άμυνα επάνω στη μπάλα. Δυνατός σε καταστάσεις transition. Διαθέτει ένα πολύ καλό αθλητικό πακέτο για περιφερειακό που τον βοηθάει να τελειώσει φάσεις επάνω από το καλάθι και απέναντι σε άμυνα. Ακόμα δεν έχει επαρκή εμπειρία σε συνθήκες πολύ υψηλού ανταγωνισμού. Αυτός ίσως είναι ένας από τους λόγους που δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να “επιστρέψει” φέτος απέναντι σε άμυνες που ήταν φυσικές στο μαρκάρισμα του, κρατώντας τον μακριά από τα καλά του σημεία. Είναι μια κατάσταση που θα βρει μπροστά του και οφείλει να τη διαχειριστεί.

 

 

Προλαβαίνω τις ερωτήσεις σας σχετικά με το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού (ο παίχτης όντως βρίσκεται στη λίστα του κόουτς Μπλατ). Κατά τη γνώμη μου είναι μια καλή περίπτωση περιφερειακού για την καινούργια ομάδα των ερυθρολεύκων και προσωπικά οφείλω να δώσω τη ψήφο μου υπέρ μιας ενδεχόμενης μετακίνησης του στον Πειραιά. Στα χρήματα αυτά που πιθανολογώ ότι θα διαθέσει ο Ολυμπιακός για τον παίχτη, στη περίπτωση πάντα που προχωρήσει το θέμα, ο Hollins είναι μια καλή επιλογή (θα πάρει το χρίσμα  του executive shooter) δεδομένου του ότι μπορεί να ανταποκριθεί σε διάφορους ρόλους στη περιφερειακή γραμμή των ερυθρολεύκων και να δώσει μια πιο πληθωρική διάσταση στο επιθετικό κομμάτι με την ικανότητα του να παίξει με ή χωρίς τη μπάλα, όντας αποτελεσματικός  στο μισό και στο ανοιχτό γήπεδο.

Στη BBL: 16,5 PTS (52.0% 2PT- 40.3% 3PT- 78.4% FT) 2.7 REB- 1.7 AST- 2.4 STL- 0.6 BLK σε 30.2′

 

Nigel Hayes (2.03-F-1994)

Ένας ακόμα παιδί του Ουισκόνσιν το οποίο έκανε ένα πολύ επιτυχημένο ντεμπούτο φέτος στην Ευρώπη με τη φανέλα της Γαλατασαράι. Ο Hayes είναι ένας αθλητής που έχει το προφίλ για να “κολλήσει” σε έναν οργανισμό υψηλών απαιτήσεων. Παιδί με υψηλό IQ εντός και εκτός παρκέ (ήταν από τους καλύτερους μαθητές του προγράμματος σε ακαδημαϊκό επίπεδο) και ανταγωνιστικό πνεύμα. Δυνατός κορμός και τεράστια άκρα (7’3”) που τον βοηθούν να τα βγάζει πέρα αμυνόμενος απέναντι σε μεγαλύτερα κορμιά στο ζωγραφιστό. Φέτος πιστοποίησε τις καλοκαιρινές φήμες που τον ήθελαν να δουλεύει πολύ στο κομμάτι του περιφερειακού σουτ, σταθεροποιώντας την εκτέλεση του σε πραγματικά υψηλό επίπεδο (43.2% τρίποντο στο Eurocup σε 4.4 προσπάθειες).

Πλήρες ρεπερτόριο επιθετικά, βαδίζει το μονοπάτι της εξειδίκευσης σε συγκεκριμένα κομμάτια. Έχει παιχνίδι με τη μπάλα στο παρκέ, δουλεύει αποτελεσματικά στο low post παίζοντας πλάτη στο καλάθι (υπάρχουν οι προδιαγραφές να πάει ακόμα καλύτερα εδώ). Καλός πασέρ που διαβάζει σωστά την άμυνα. Αυτό του το χαρακτηριστικό του δίνει ένα σημαντικό πλεονέκτημα μεταφραζόμενο δίπλα στο in-out παιχνίδι του. Αποτελεσματικός αμυντικός παίχτης. Το agility του θέλει δουλειά αναφορικά με τις στιγμές που καλείται να ανέβει στη περίμετρο και να αμυνθεί απέναντι σε πιο χαμηλούς αντιπάλους. Επίσης συνεχίζοντας τη πορεία του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ θα πρέπει να βρει τρόπους ώστε να αναβαθμίσει το efficiency του στην επίθεση (επενδύοντας λίγο παραπάνω σε συγκεκριμένο τύπο εκτελέσεων).

Δεν σας κρύβω ότι ο Hayes θα αποτελούσε μιας από τις βασικές προτάσεις της σελίδας για τη θέση “4” του Παναθηναϊκού με τη λογική ότι  στο τιμόνι της ομάδας θα συνεχίσει να βρίσκεται ο Ρικ Πιτίνο. Οι πράσινοι βέβαια σκέφτονται πολύ σοβαρά να ανανεώσουν τη συνεργασία τους με τον Deshawn Thomas ο οποίος έκλεισε δυνατά τη σεζόν. Ο Thomas έχει το πλεονέκτημα της εμπειρίας  στο υψηλό επίπεδο (στα 28 του μετράει τέσσερις σεζόν EL) που είναι σημαντικό. O Hayes από την άλλη έχει μεγαλύτερο ταβάνι και διανύει μια περίοδο όπου συνεχώς αναπτύσσεται. Φέρνει στο τραπέζι το πρόσωπο-πλάτη παιχνίδι του Τόμας, είναι πιο αποτελεσματικός στα μετόπισθεν και κυρίως (κυρίως αυτό) είναι καλύτερος πασέρ. Όλοι είδαμε πόσο έλειψε από την επίθεση των πρασίνων το στοιχείο αυτό πέρυσι. Φυσικά θα πρέπει να περιμένουμε το τέλος της αγωνιστικής σεζόν για να μάθουμε το όνομα του τεχνικού ηγέτη του “τριφυλλιού” και μαζί το αγωνιστικό πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί η ομάδα την ερχόμενη σεζόν ώστε να κάνουμε βάσιμες εκτιμήσεις.

 

 

 

Υ.Γ: Οι Warriors βρίσκονται πίσω με 3-1 όμως ας μη ξεχνάμε ότι (πέραν των προβλημάτων τους) αντιμετωπίζουν “αυτό”. Η Ανατολή φαίνεται ότι ξαναβρίσκει τον τρόπο να επιστρέψει στη κορυφή. Για ιστορικούς και όχι μόνο λόγους, θα ήθελα να δω το Golden State να έχει την ευκαιρία του να παίξει ένα τουλάχιστον ματς με τον Ντουράντ στο παρκέ…

Υ.Γ1: Η ΑΕΚ έκλεισε τη χρονιά άσχημα παίρνοντας χωρίς αμφιβολία αυτό που άξιζε. Εδώ και πολύ καιρό η ομάδα διακρίνεται από ένα underperforming και χωρίς αμφιβολία στους ημιτελικούς ο Προμηθέας ήταν καλύτερη ομάδα, ανεξάρτητα από την τελική έκβαση της σειράς. Μια ματιά στο execution των αντιπάλων στο τέλος του πέμπτου ματς, όταν και οι δύο είχαν μείνει από δυνάμεις, πιστοποιεί το πλεονέκτημα των Πατρινών σε ποιοτικές εργατοώρες το οποίο βγαίνει στο παρκέ σε ανάλογες καταστάσεις. Κατά τη γνώμη μου το φετινό οικοδόμημα της ΑΕΚ ήταν σαφώς καλύτερο του περυσινού των τίτλων. Έπαιξε καλύτερο και πιο σύγχρονο μπάσκετ στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν (ο Λαρεντζάκης έκανε ένα σημαντικό βήμα προόδου, ο Χάντερ ήταν εξαιρετικός) όμως της κόστισαν οι κακές επιλογές ξένων στην αναζήτηση της χημείας και ο τραυματισμός του Γιόνας Ματσιούλις (game-changing γεγονός για τη χρονιά συνολικά). Ο Μπάνκι έπεσε στη παγίδα των συνηθειών της ιταλικής λίγκας πηγαίνοντας υπερβολικά small στη frontcourt και επενδύοντας σε έναν scoring-PG (Θίοντορ) το παιχνίδι του οποίου λειτούργησε ανασταλτικά στην επιθετική ομαδική λειτουργία (ο Γιόρκ για παράδειγμα θα μπορούσε να προσφέρει πολλά παραπάνω δίπλα σε έναν πραγματικό floor general) σε επίπεδο ανάπτυξης. Το αποτέλεσμα δεν είναι καλό. Σημασία έχει όμως να μπορείς να συνεχίζεις…

 

 

Υ.Γ2: Ο Προμηθέας είναι το πιο φωτεινό κομμάτι της ελληνικής λίγκας. Ένας οργανισμός-πρότυπο όχι μόνο για το ελληνικό αλλά και για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας του. Είχαμε πει μέσα στη σεζόν ότι παίζει το καλύτερο μπάσκετ στη χώρα μας πέραν των δύο “αιωνίων”, παρουσιάζοντας ένα συναρπαστικό στυλ παιχνιδιού το οποίο υποστήριξε με σωστή στελέχωση και έξυπνες επιλογές στην αγορά. Και εδώ είμαι υποχρεωμένος να επαναλάβω. Σημασία έχει να μπορείς να συνεχίζεις…