2019 EL Playoffs: Basketball Industry Predictions

 

Επιτέλους φτάσαμε σε “αυτή” τη στιγμή σεζόν. Tα playoffs της Ευρωλίγκας είναι εδώ και η αδρεναλίνη χτυπάει “κόκκινο”. To Ηοοpfellas σας παρουσιάζει το ετήσιο γκάλοπ  με τα προγνωστικά των επαγγελματιών της βιομηχανίας του αθλήματος στην Ευρώπη και φιλοξενεί τον Κώστα Τσαρτσαρή ο οποίος δίνει τη δική του οπτική για τα τέσσερα ζευγάρια. Αναλύσεις από τους κόουτς Ισίδωρο Κουτσό, Μάνο Μανουσέλη και τον “γκουρού” των analytics Χρήστο Μαρμαρινό. Γιατί, “winning at winning time, this is all about”…

 

Cover photo: BasketHead

 

Η στιγμή που όλοι περιμέναμε έφτασε. Είναι αυτή η μαγεία του ανοιξιάτικου βραδιού των playoffs που στοιχειώνει τη σκέψη μας κάθε χρόνο. Όπως γράφαμε πέρυσι ” αυτό το τρίπτυχο, Άνοιξη-Μ. Εβδομάδα-Playoffs Eυρωλίγκας που τόσες αναμνήσεις μας έχει προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια και έχω την εντύπωση πλέον ότι έχει αποκτήσει τη δική του «μυρωδιά» που μεταφράζεται σίγουρα διαφορετικά στα αισθητήρια όργανα του καθενός μας”. Είναι επίσης η εποχή όπου γεννιούνται ήρωες. Η πίεση άλλωστε παράγει διαμάντια… Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος το Hoopfellas ανεβάζει ρυθμούς προσπαθώντας να βρεθεί σε “Fenerbahce 2016-mode” (σε επίπεδο φόρμας) ώστε και πάλι, να αποτελέσει το ιδανικό μέρος για όσους θέλουν να βιώσουν  ξεχωριστά τη δυνατή εμπειρία αυτής της φάσης της σεζόν.

Φέτος έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε τέσσερα δυνατά μπασκετικά μυαλά. Κυρίως όμως, τέσσερις σπουδαίους ανθρώπους από τους οποίους ο καθένας έχει τη δική του πορεία στον χώρο. Είναι σημαντικό  ότι θα βρεθούν στο “σαλόνι” μας και θα μοιραστούν μαζί μας τις σκέψεις τους για τις αναμετρήσεις που έρχονται.

Όπως κάθε χρόνο φυσικά, θα ξεκινήσουμε από τα αποτελέσματα του ετησίου γκάλοπ της σελίδας. Το Hoopfellas κάθε χρόνο μαζεύει τις απόψεις προσώπων της μπασκετικής ελίτ από την Ευρώπη (προπονητές, διοικητικοί, agents, scouters) τα οποία εργάζονται στη βιομηχανία του αθλήματος, καταγράφει τις σκέψεις τους, την οπτική και εν τέλει φιλτράρει το αποτέλεσμα πιάνοντας τον παλμό και τη κυρίαρχη τάση που επικρατεί στο εξωτερικό σχετικά με τις πιθανότητες των οχτώ ομάδων στα playoffs.

Πάμε να δούμε λοιπόν πως αξιολογεί η μπασκετική Ευρώπη τα φετινά ζευγάρια…

 

 

 

 

Fenerbahce-Zalgiris 88.3%-11.7%

Η φόρμα αλλά και η συνολική φετινή εικόνα της Φενέρ φαίνεται ότι καταργεί κάθε δίλημμα στη σκέψη των ειδικών παρά τον καθολικό σεβασμό που απολαμβάνει η δουλειά του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Δημοφιλέστερο σκορ το 3-1, οριακά πάνω από το 3-0.

 

CSKA Moscow-Baskonia 80.8%-19.2%

Η παράδοση των Ρώσων σε αυτή τη φάση της σεζόν και το πλεονέκτημα της έδρας διαλύει τα σύννεφα των τελευταίων, όχι ιδιαίτερα καλών εμφανίσεων. Σχετική αμφιβολία από αρκετούς για το πως θα εμφανιστεί ο Σενγκέλια στη σειρά. Σημαντικό το ότι ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό βλέπει τη σειρά να εξαντλείται. Δημοφιλέστερη επιλογή το 3-1.

 

Real Madrid-Panathinaikos 70.3%-29.7%

Η Ρεάλ είναι το μεγάλο φαβορί στη σκέψη των ειδικών αν και ένα μέρος αυτών της έδωσε πλεονέκτημα με ποσοστιαίες μονάδες που δεν απέχουν πολύ από αυτές του Παναθηναϊκού. Υπάρχει έντονη η πεποίθηση ότι οι Μαδριλένοι θα πάρουν παιχνίδι στην Αθήνα και ότι η πιο δυνατή πιθανότητα των πρασίνων για break αφορά το πρώτο ματς.

 

Anadolu Efes-Barcelona 52.4%-47.6%

Μοιρασμένα εδώ τα προγνωστικά. Παρά το προβάδισμα της Αναντολού σε ποσοστιαίες  μονάδες, το 1-3 αποτέλεσε τη δημοφιλέστερη απάντηση με το 3-2 και το 3-1 να ακολουθούν. Μεταξύ των ειδικών, ένα ποσοστό που ακουμπά το 70% (αρκετά μεγάλο δηλαδή για τέτοιο ματσάρισμα) πιστεύει ότι η Μπαρτσελόνα θα τελειώσει τη σειρά στη Βαρκελώνη εάν γυρίσει από τη Πόλη με το πλεονέκτημα έδρας στα χέρια της.

Demographics

-Στις πρώην Γιουγκοσλαβικές χώρες (καταγωγή, όχι εργασία) η Μπαρτσελόνα (Πέσιτς, συνολική αμυντική αποτελεσματικότητα) έχει το επάνω χέρι στο ματσάρισμα με την Αναντολού ενώ οι πιθανότητες του Παναθηναϊκού και της ΤΣΣΚΑ παρουσιάζονται αυξημένες σε σχέση με τον μέσο όρο.

-Οι προπονητές που συμμετείχαν έδωσαν τα περισσότερα “διπλά” ως τελικό αποτέλεσμα στη σειρά σε σχέση με πρώην αθλητές ή διοικητικούς.

-Οι πιθανότητες της Ρεάλ σε Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία (καταγωγή, όχι εργασία) παρουσιάζονται αυξημένες σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες .

 

 

 

 

Ο Κώστας Τσαρτσαρής στο Hoopfellas

Συζητούσα πρόσφατα με έναν φίλο και καταλήξαμε στο πόσο ευεργετική θα ήταν στον σημερινό Παναθηναϊκό η παρουσία ενός πληθωρικού ψηλού (ο οποίος θα μπορούσε να ταιριάξει με όλους τους παίχτες της frontcourt, σε διαφορετικό κάθε φορά ρόλο) με τα passing skills του Τσαρτσαρή και ενός γκαρντ που μπορεί να δουλέψει γύρω από τα σκριν στην επίθεση, να σουτάρει και να λειτουργήσει ως εναλλακτικός δημιουργός, φέρνοντας εκτός των άλλων και 3&D χαρακτηριστικά όπως ο Χατζηβρέτας. Σκεφτείτε το λίγο…

Ακούγοντας τον πρώην άσσο του Παναθηναϊκού να μιλάει για τη προσπάθειας της ομάδας φέτος απέναντι στη Ρεάλ, μου γεννήθηκε αυτόματα η εικόνα του ένδοξου παρελθόντος που ρίχνει τη ματιά του στο παρόν της ομάδας. Εξ ου και η Cover photo της ανάρτησης που έφτιαξε ο μετρ του είδους BasketHead. Ο Τσαρτσαρής έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα σε αυτό το επίπεδο σε πρωταγωνιστικό ρόλο και γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τη σημασία της διαχείρισης των συναισθημάτων στα playoffs ώστε να μας δώσει με το σχόλιο του μια γερή δόση ρεαλισμού.

Πάμε όμως στον Κώστα χωρίς παραπάνω προλόγους…

 

 

“Χαιρετώ το Hoopfellas. Xαίρομαι ιδιαίτερα που μπορώ και εγώ με τη σειρά μου να είμαι ενεργό μέλος μιας τέτοιας κοινότητας. Ελπίζω από εδώ και στο εξής να τα λέμε συχνότερα από αυτόν εδώ τον χώρο…

Πάμε να δούμε μαζί τα τέσσερα ζευγάρια.

Φενέρ-Ζάλγκιρις

Προφανώς η Φενέρ έχει το πάνω χέρι. Όχι μόνο λόγω του πλεονεκτήματος έδρας αλλά με βάση και την εικόνα που έχει παρουσιάσει ολόκληρη τη σεζόν. Ομάδα που έχει χτιστεί με γνώμονα τη φιλοσοφία του κόουτς Ομπράντοβιτς την οποία τυχαίνει να γνωρίζω καλά (κοιτάζει πάντα μακριά, δεν θέλει άμεσα αποτελέσματα). Παρά την απουσία του Βέσελι, ανταποκρίθηκαν πολύ καλά βγάζοντας προσωπικότητα. Σίγουρα κανείς δεν ξεγράφει τη Ζάλγκιρις του Σάρας. Μπορεί να μην είχε πολύ καλή πορεία στο πρώτο κομμάτι της χρονιάς όμως πρόκειται για ένα σύνολο αποτελούμενο από παιδιά τα οποία διψούν για διάκριση και κατάφεραν να μπουν στα playoffs με ένα πολύ δυνατό ντεμαράζ στο τέλος. Οι Τούρκοι διαθέτουν παιχνίδι μέσα και έξω από τη ρακέτα. Αρέσκονται στο να περνάνε τη μπάλα από όλα τα χέρια στη διάρκεια μιας επίθεσης. Στοχεύουν πολύ καλά στο επιθετικό κομμάτι. Βαρόμετρο θα είναι η απόδοση του Κώστα (Σλούκα) ο οποίος κάνει εξαιρετική σεζόν έχοντας πλέον αποχτήσει τη προσωπικότητα που χαρακτηρίζει έναν πραγματικό ηγέτη ώστε να πάρει με επιτυχία τα μεγάλα σουτ. Στηρίζουν πολλά πάνω του. Εκτός αυτού όμως η Φενέρ είναι πληθωρική. Έχει παιδιά που μπορούν να παίξουν με πρόσωπο στο καλάθι, να δουλέψουν γύρω από τα σκριν όπως ο Ντατόμε και ακόμα, παιδιά που πέρυσι δεν είχαν τόσο μεγάλη συμμετοχή αλλά βοηθούν σημαντικά φέτος όπως ο Γκούντουριτς που πλέον είναι ..κανονικός παίχτης.

Ο Ζοτς έχει ένα ακόμα χαρακτηριστικό. Παίρνει τα καλύτερα δυνατά στοιχεία από κάθε παίχτη. Αυτό καμιά φορά λειτουργεί ως δίκοπο μαχαίρι γιατί ο κόουτς παράλληλα “κόβει” και κάποια άλλα. Για παράδειγμα από ένα πληθωρικό επιθετικά αθλητή μπορεί να ζητήσει να μη φέρει όλο το εύρος της γκάμας του αλλά να εστιάσει μόνο σε τρία πράγματα τα οποία θα εκτελεί  σε υπερθετικό βαθμό. Παιδιά που σε άλλες ομάδες για παράδειγμα είχαν καθαρά πρωταγωνιστικό ρόλο ήρθαν στον Παναθηναϊκό και έκαναν άλλα πράγματα πολύ καλά. Έχω προσωπικά ως τρανταχτό παράδειγμα τον Χατζηβρέτα.

Δεν βλέπω έκπληξη εδώ. Ίσως οι Λιθουανοί μπορέσουν να πάρουν ένα ματς στην έδρα τους. Δίνω αρκετές πιθανότητες σε αυτό το σενάριο. Πολύ δύσκολα θα καταφέρουν όμως δεύτερο χτύπημα.

ΤΣΣΚΑ-Μπασκόνια

Και εδώ ξεκάθαρο φαβορί. Δε μπορούμε να ξεγράψουμε εντελώς τη Μπασκόνια όμως θεωρώ ότι θα είναι δύσκολο να φτάσει στο break. Δεν αποκλείω λοιπόν τη πιθανότητα να τελειώσει η σειρά και εδώ στα 4 ματς. Η ΤΣΣΚΑ δεν είναι το μεγαθήριο του πρόσφατου παρελθόντος. Δε φοβίζει τόσο. Όμως έχω την αίσθηση ότι αυτό μπορεί να της κάνει καλό. Μια πιο γήινη ΤΣΣΚΑ που έχει γευτεί την αποτυχία σε κλειστά ματς του παρελθόντος και έχει την εμπειρία αυτή μπορεί να αποβεί πιο επικίνδυνη στη συνέχεια. Ας μη την ξεγράφουμε λοιπόν γιατί ακούω συνεχώς για Φενέρ και Ρεάλ ως τα φαβορί για το τρόπαιο…

Η γραμμή ψηλών της Μπασκόνια έχει ιδιαίτερα παιδιά. Και ο Poirier αλλά και ο Voightmann είναι ψηλοί που αρέσκονται να παίζουν με πρόσωπο λανσάροντας αυτό το σουτάκι από κοντινή-μέση απόσταση. Απειλούν μεν από το low post αλλά δεν είναι πρώτο τους μέλημα το hook shot, είναι πιο πολύ finishers.

Τέσσερα ματς, ΤΣΣΚΑ. Κάπου εκεί το βλέπω.

 

Ρεάλ Μαδρίτης-ΠΑΟ

Είναι ωραία και καλά να μιλάμε για το 8/10 του Παναθηναϊκού στο τέλος και για το ότι έχει αλλάξει η εικόνα όμως νομίζω ότι πρέπει να είμαστε λίγο προσγειωμένοι. Ίσως το ταβάνι του Παναθηναϊκού θα είναι να πάρει εκεί κάποιο παιχνίδι. Η Ρεάλ είναι πολύ ποιοτική ομάδα. Δεν ξέρω ποιες θα είναι οι απουσίες της. Εάν λείψει ο Γιούλ μένουν με μοναδικό χειριστή τον Καμπάτσο και κάποιες λύσεις-ανάγκης.  Έχει αδιαμφισβήτητα ένα πολύ ποιοτικό ρόστερ. Κλειδί στην εξέλιξη της σειράς θα είναι το πως θα αντιδράσει ο Καλάθης απέναντι στη τακτική του Λάσο να του δίνει έντονα χώρο για σουτ. Στο τελευταίο ματς είδαμε τον Καμπάτσο να αμύνεται στα 3-4 μέτρα. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον το πως θα αντιμετωπιστεί αυτό από τον Πιτίνο και φυσικά από τον Καλάθη. H oμάδα φέτος έχει πρόβλημα στο σουτ. Το βλέπουμε για παράδειγμα  πιο έντονα σε σχήματα περιλαμβάνουν τον Καλάθη, τον Θανάση και τον Γκιστ με τις άμυνες να κλείνουν όλους τους χώρους στη ρακέτα κάτι που επιδρά αρνητικά και στην εκτέλεση του PnR. Αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίσει ο Παναθηναϊκός βρίσκοντας εναλλακτικές. Είτε με δράσεις στο low post του Καλάθη απέναντι στον Καμπάτσο ώστε να δημιουργήσει και να φθείρει τον Αργεντίνο ή με συνεχόμενα PnR που θα του δώσουν τη δυνατότητα να κοιτάξει την αδύνατη πλευρά. Ελπίζω να έχει τη ψυχολογία ο Νικ και να βάλει 3-4 σουτ αλλάζοντας τις ισορροπίες αν και δεν είναι αυτό κάτι στο οποίο μπορείς να βασιστείς σε μια ολόκληρη σειρά.

Παρ’όλα αυτά δεν θα είναι εύκολα για τη Ρεάλ να περάσει πάλι από το ΟΑΚΑ και ειδικά με τον τρόπο που το έκανε τη τελευταία φορά. Μιλάω με τα παιδιά και είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι έχουν το κίνητρο της τελευταίας ήττας όπως αυτή ήρθε, με ένα τυχερό σουτ. Έχουν μεγάλη πίστη δεδομένου του ότι η αυτοπεποίθηση τους, τους τελευταίες δύο μήνες, είναι στα ύψη. Το πιστεύουν. Καλό είναι όμως να είμαστε προσγειωμένοι καθώς μέχρι πριν κάποιο διάστημα είχαμε ως δεδομένο το ότι η ομάδα δεν θα προλάβει το τραίνο των playoffs. Απέναντι της θα βρει μια πολύ καλά στημένη ομάδα που κουβαλάει δουλειά ετών.

Προβλέπω 5 ματς.

Για Πιτίνο

“Άλλαξε τη ψυχολογία και τη διάθεση της ομάδας. Αυτό ήταν το βασικό γιατί δεν μπορούμε να παραβλέπουμε το ότι και ο κύριος Πασκουάλ είναι ένας εξαιρετικός προπονητής με φοβερές ιδέες. Στην Ελλάδα συνηθίζουμε να αφορίζουμε τα πάντα σε μια νύχτα. Στον κόουτς Πιτίνο αρέσει πολύ να ακουμπάει η μπάλα σε κάθε επίθεση στο low post και επιμένει σε αυτό. Είναι σημαντική η αυτοπεποίθηση που έχει δώσει στα παιδιά”.

 

Αναντολού-Μπαρτσελόνα

Ιδιαίτερο ζευγάρι. Η Αναντολού παίζει εξαιρετικά. Καλό ρόστερ, καλό μπάσκετ. Πιθανόν να δούμε τον Αταμάν να βγαίνει και “κόουτς της χρονιάς” φέτος. Δεν έχει δυνατή έδρα, αυτό το “καμίνι” που θα φοβίσει. Η Μπαρτσελόνα έχει επιθετικό ταλέντο αλλά δεν το έχει δείξει σε όλα τα ματς. Όταν πραγματικά το κατέθεσε έκανε μεγάλες ζημιές. Αμφίρροπο ζευγάρι. Εάν η Μπαρτσελόνα καταφέρει να κάνει break, τα πράγματα θα είναι  δύσκολα για την Αναντολού στη Βαρκελώνη. Δεν βάζω βέβαια τελείως στην άκρη τη πιθανότητα να κάνει και η Αναντολού break. Διόλου αμελητέα λοιπόν η προοπτική των πέντε παιχνιδιών εδώ. Θα έδινα ένα παραπάνω ποσοστό επικράτησης στη τουρκική ομάδα”.

 

 

Ο κόουτς Ισίδωρος Κουτσός

Ο κόουτς Κουτσός είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους νέους Έλληνες προπονητές και η προσπάθεια που κάνει φέτος είναι εξαιρετική. Ανέβηκε στο τιμόνι της Κύμης όταν η ομάδα βρισκόταν σε πραγματικά δύσκολη θέση και κατάφερε πολύ γρήγορα, για νέο προπονητή-ρούκι, να της δώσει ταυτότητα και να αναβαθμίσει το αγωνιστικό της επίπεδο. Μια προσεκτική ματιά μάλιστα σε παιχνίδια που έχασε η ομάδα (απέναντι σε Περιστέρι, ΑΕΚ) θα σας πείσει για το επίπεδο της δουλειάς του. Το βήμα σ’αυτόν…

 

“Χαιρετώ τη κοινότητα του Hoopfellas. Όλους όσους διαβάζουν και γράφουν σχόλια σε αυτή τη πραγματικά σπουδαία σελίδα. Είμαι όντως πολλά χρόνια φαν του Hoopfellas και παρακολουθώ συστηματικά τις αναρτήσεις, τη κριτική και γενικότερα τα σχόλια όλων των παιδιών που συμμετέχουν. Νιώθω λοιπόν πολύ τυχερός και αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα το γεγονός ότι μου δίνεται η ευκαιρία να σχολιάσω εδώ τα τέσσερα ζευγάρια των φετινών playoffs της Ευρωλίγκας…

 

Φενέρ-Ζάλγκιρις

Βλέπω Φενέρ. Η παρουσία του κόουτς Ομπράντοβιτς και η παράδοση του σε αυτή τη φάση της σεζόν είναι νομίζω καταλυτική. Ίσως έχει και ένα παραπάνω “κίνητρο” μετά τη πρόσφατη δήλωση του Σάρας (“δεν με νοιάζει ποιος θα είναι ο αντίπαλος”). Υπάρχει επίσης μια διαφορά σε επίπεδο στόχων των δύο κλαμπ. Η Φενέρ είναι μια ομάδα που πάει ξεκάθαρα για τίτλο ενώ η Ζάλγκιρις είναι ευχαριστημένη που μπήκε στους “8”.

Τακτικά τώρα. Η επίθεση των Λιθουανών μετά από time outs και ο τρόπος που εκτελούν στις συγκεκριμένες καταστάσεις είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Από την άλλη, η βάση της επίθεσης της Φενέρ και κυρίως η συνέχεια που παρουσιάζει σε συνάρτηση με τα δρώμενα στο παρκέ είναι πραγματικά κάτι σπουδαίο. Για παράδειγμα, βλέπουμε πως συμπεριφέρονται όταν ο αντίπαλος επιλέγει να ενεργοποιήσει deny και να αμυνθεί δυνατά, διαβάζοντας τη κατάσταση και επιλέγοντας συγκεκριμένο μονοπάτι κάθε φορά. Σε αυτό είναι πολύ δυνατή. Η επικοινωνία και η χημεία που έχει χτίσει με τη χρόνια συνύπαρξη παιχτών-προπονητή, προσθέτοντας 2-3 παίχτες κάθε σεζόν στον κορμό είναι κάτι το υποδειγματικό. Η σκληράδα που θα βγάλει η Ζάλγκιρις δεν νομίζω ότι θα την επηρεάσει κάτι που φάνηκε και στο περυσινό F4. Τότε, το physical game των Λιθουανών και η ταχύτητα τους σε επίπεδο εκτέλεσης είχαν αιφνιδιάσει τον Ολυμπιακό. Με τη Φενέρ αυτό δεν ισχύει. Ο Ομπράντοβιτς είναι έτοιμος και τα plays του “τρέχουν” συνέχεια.

3-1 η Φενέρ.

 

ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Μπασκόνια

Η ΤΣΣΚΑ σίγουρα δεν είναι στα καλύτερα της. Οφείλω όμως να ξεχωρίσω ότι όπως και οι άλλες δύο σπουδαίες ομάδες της διοργάνωσης, Ρεάλ και Φενέρ, η επένδυση που έχει γίνει στο κομμάτι των ψηλών (η κάθε μία ανάλογα με τις ανάγκες και το στυλ παιχνιδιού της) είναι τεράστια. Η δυναμική και η ένταση που βγάζουν οι παίχτες αυτών των θέσεων είναι κάτι που σε οριακές καταστάσεις μπορεί να κάνει τη διαφορά. Η ΤΣΣΚΑ έχει μεν σπουδαίους περιφερειακούς όμως θεωρώ ότι η αθλητικότητα και το versatility που παρατηρείται στη γραμμή ψηλών αποτελεί τη βάση για να πάρεις νίκες. Ο Κλάιμπερν που πολύ συχνά μετακινείται στο “4” είναι παραγωγικός και αρκετά αποτελεσματικός στο τέλος των παιχνιδιών ενώ ο Μπολομπόι συμπληρώνει ως τρίτος τη θέση “5”, ενδεικτικό του βάθους της ομάδας. Η Μπασκόνια παίζει γρήγορα και είναι ικανή στο up tempo-παιχνίδι. Θεωρώ όμως ότι οι Ρώσοι παίζουν πολύ πιο στοχευμένα, σε επίπεδο plays, στο μισό γήπεδο.

3-1 η ΤΣΣΚΑ.

 

 

Ρεάλ Μαδρίτης-Παναθηναϊκός

Οκ, σίγουρα έχει ένα προβάδισμα η Ρεάλ στα προγνωστικά των πιο πολλών. Όμως νομίζω πως τα τελευταία προβλήματα τραυματισμών των Ισπανών θα αποτελέσουν έναν παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει τη χημεία και τη γενικότερη εικόνα τους στη σειρά. Θα υπάρξει δηλαδή είτε  συσπείρωση είτε μια ιδιαιτερότητα για να διαχειριστεί σε επίπεδο χημείας. Ο Παναθηναϊκός έχει μια τρομερή ευκαιρία. Με τον κόουτς Πιτίνο στο τιμόνι αυτόματα διοχετεύεται μια “μαγεία” στη φάση των “8”. Μπορεί να τα καταφέρει, μπορεί και όχι. Όμως προσωπικά περιμένω με ιδιαίτερο ενθουσιασμό να δω τι θα παρουσιάσει. Η λογική λοιπόν μπορεί να λέει Ρεάλ όμως πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάρει τη σειρά.

2-3 ο Παναθηναϊκός.

 

Αναντολού-Μπαρτσελόνα

Πιστεύω στη Μπαρτσελόνα. Ναι η Αναντολού έχει πολύ ποιοτικούς παίχτες και έχει αναρριχηθεί ψηλότερα στη βαθμολογία της κανονικής περιόδου όμως κατά τη γνώμη μου οι Καταλανοί παίζουν πιο ποιοτικό μπάσκετ. Μου αρέσει ο τρόπος που πασάρουν και συνεργάζονται αλλά και η κλασσική ισπανική ταχύτητα στην εκτέλεση. Οι Τούρκοι έχουν παίχτες με προσωπικότητα. Θα βγουν στο παρκέ προσπαθώντας να εμφανιστούν πολύ πιεστικοί επάνω στη μπάλα όμως οι Καταλανοί έχουν σπουδαίους πόιντ γκαρντ (Ερτέλ, Πάνγκος) οι οποίοι μπορούν να διαχειριστούν μια τέτοια κατάσταση και ανεβάζουν το επίπεδο της ομάδας.

Πλεονέκτημα η Μπαρτσελόνα”.

 

 

Ο “γκουρού” των analytics Χρήστος Μαρμαρινός

Απόλαυσα τη κουβέντα με τον Χρήστο όσο λίγες τον τελευταίο καιρό, δεδομένου και του ότι μιλάμε την ίδια “γλώσσα” για το άθλημα. Οι παραστάσεις του είναι τέτοιες μάλιστα (14 χρόνια στον πάγκο του Ολυμπιακού) ώστε  μια ιστορία η οποία συμπληρώνει ένα σχόλιο, αποτελεί αυτόματα και ιδανικό συνοδευτικό. Eίναι (μεταξύ πολλών άλλων) υπεύθυνος για το δημιουργικό κομμάτι του Newstats.eu.

Πάμε σε αυτόν λοιπόν…

 

“Τους χαιρετισμούς μου στη κοινότητα του Hoopfellas. Σας παρακολουθώ ανελλιπώς και θαυμάζω πραγματικά αυτό που γίνεται σε αυτόν τον χώρο. Θέλω και εγώ με τη σειρά μου να συμμετάσχω και εγώ στα πλαίσια της διάδοσης των ιδεών των analytics σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό που μπορεί να βρει σε αυτά ενδιαφέρον.

 

Φενέρ-Ζάλγκιρις

Η Φενέρ έχει μεγάλο πλεονέκτημα εδώ, κυρίως λόγο τρόπου παιχνιδιού. Έχει πάρα πολύ καλό σουτ και τη καλύτερη επίθεση στη διοργάνωση σε επίπεδο επιλογών. Η Ζάλγκιρις πιέζει πάρα πολύ και αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό της νομίζω ταιριάζει στη Φενέρ η οποία κυκλοφορεί εξαιρετικά τη μπάλα. Η πίεση των Λιθουανών (απλωμένες άμυνες) θα τροφοδοτήσει αυτή την ικανότητα των Τούρκων να κυκλοφορήσουν τη μπάλα. Νομίζω ότι αυτή η αμυντική κατεύθυνση θα μπορούσε να αποβεί ευεργετική για τη Ζάλγκιρις απέναντι σε άλλη ομάδα (π.χ τη Ρεάλ) αλλά ειδικά με αντίπαλο τη Φενέρ δεν θα τη βοηθήσει. Εάν δεν αλλάξουν τρόπο παιχνιδιού οι Λιθουανοί θα κυνηγούν συνεχώς το σκορ στη σειρά. Επίσης η ομάδα του Σάρας δεν είναι ιδιαίτερα ικανοί στο τρίποντο. Το σημειώνω αυτό γιατί το underdog μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες σε μια σειρά είτε με την άμυνα, είτε με το περιφερειακό σουτ. Τα κριτήρια των διαιτητών επίσης… Δεν νομίζω ότι θα είναι τέτοια που θα δώσουν στους Λιθουανούς 30 βολές για παράδειγμα μιας και χρειάζονται 25 περίπου για να κάνουν το παιχνίδι τους.

Παίρνω Φενέρ, μάξιμουμ στα 4 ματς.

ΤΣΣΚΑ-Μπασκόνια

Θυμάμαι τη προπερυσινή σειρά με τον Λάρκιν, φοβερή… Η ΤΣΣΚΑ έχει μεγάλες διακυμάνσεις στην απόδοση της. Υπάρχει μεγάλη απόκλιση ανάμεσα στο πολύ καλό και το μέτριο παιχνίδι της και αυτή ακριβώς η απόκλιση δικαιολογεί τις ελπίδες της Μπασκόνια στη σειρά ώστε να είναι ανταγωνιστική. Με τον Σενγκέλια ενεργό, διαφοροποιείται η δυναμική της ομάδας. Ο Πουαριέ είναι εξαιρετικός και το δίδυμο Βιλντόζα-Χουέρτας θέλει τέτοιους ψηλούς για να παίξει. Είναι γεγονός ότι χωρίς τον Γεωργιανό οι Βάσκοι ήταν λίγο μονοδιάστατοι στο παιχνίδι όμως τώρα, με αυτόν στο ρόστερ, θα έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν ταχύτητα. Εξακολουθώ να βλέπω ΤΣΣΚΑ γιατί στη καλή της βραδιά δεν έχει να φοβηθεί καμία Μπασκόνια όμως αυτή η απόκλιση στην απόδοση της αφήνει περιθώρια. Ματσάρισμα πιο αμφίρροπο από εν σύνηθες Νο2 εναντίον Νο7.

Σίγουρα 4 ματς εδώ.

Ρεάλ-Παναθηναϊκός

Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που είναι σε τρομερή φόρμα τον τελευταίο καιρό. Πηγαίνοντας στα playoffs, η φόρμα μετράει περισσότερο από το πλεονέκτημα έδρας. Θυμάμαι στη θητεία μου στον Ολυμπιακό τον Ντούντα να μας λέει “μη σας νοιάζει το πλεονέκτημα έδρας, σημασία έχει να είμαστε ομάδα όταν πρέπει”. Αν ήμουν Ρεάλ θα φοβόμουν τον Παναθηναϊκό. Οι Ισπανοί έχουν τα προβλήματα τους. Ο Γιούλ είναι τραυματίας, ο Ρούντι επίσης είναι “κάπως” και στα τελευταία παιχνίδια η ομάδα έχει χάσει τον ρυθμό της. Λέγεται από πολλούς ότι κάνει οικονομία όμως προσωπικά διαφωνώ. Δεν είμαστε ακόμα ΝΒΑ για να μπορούμε να το διαχειριστούμε αυτό (στην Αμερική όπου τα playoffs περιλαμβάνουν παραπάνω από μια σειρές π.χ ο πρώτος γύρος για κάποιες ομάδες είναι πιο χαλαρός).

Έχουμε λοιπόν εδώ μια ομάδα (ΠΑΟ) που βρίσκεται σε άνοδο παρόλο που έχει δείξει κάποια σημάδια επιβράδυνσης σε αυτήν την ανοδική της πορεία. Ο Παναθηναϊκός έχει πιάσει το ταβάνι του τον τελευταίο μήνα και δεν ξέρω κατά πόσο ακόμα μπορεί να το σπρώχνει για αλλά 4-5 παιχνίδια. Πιστεύω ότι τα πρώτα δύο ματς θα είναι σούπερ-καθοριστικά. Ο Παναθηναϊκός έχει τη δυνατότητα να κάνει break σε ένα από τα δύο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι καταφέρνοντας το θα τελειώσει τη σειρά. Βλέπω πολύ ανοιχτή σειρά, πιθανότητα 5 ματς με σπασίματα έδρας εκατέρωθεν. Μοιάζει περισσότερο με ένα Νο4 vs No5 παρά με Νο3 vs No6. To τελευταίο πράγμα που σκέφτονται οι ομάδες σε μια τέτοια κατάσταση είναι η εκδίκηση. Στο μυαλό τους βρίσκεται το ότι μπορούμε να γίνουμε ήρωες και να σώσουμε μια σεζόν που μέχρι πριν λίγο καιρό έμοιαζε χαμένη, με τη πίεση να έχει πλέον φύγει. Η Ρεάλ έχει κάνει μαζεμένες ήττες εκτός των άλλων. Δεν θα είναι εύκολο για αυτήν.

Ο Πιτίνο βρίσκεται σε μια κατάσταση όπου δεν τον ενδιαφέρει ποιος είναι αντίπαλος του. Το staff του τον βοηθάει αναλύοντας π.χ τους παίχτες που θα συναντήσει κάθε βραδιά όμως αυτός δεν έχει εικόνες. Αυτό, με την καλή έννοια, μεταδίδει στους παίχτες του μεγάλη αυτοπεποίθηση και άγνοια κινδύνου. Όταν αυτοί λαμβάνουν αυτό το συναίσθημα από τον προπονητή τους (και ειδικά αυτόν τον προπονητή) πετούν κάθε φόβο από πάνω τους. Περιττό να σας πω ότι όταν ήμουν στη Ν.Υόρκη, ακούγαμε συνεχώς αθλητικές ιστορίες για τον κόουτς Πιτίνο όπως για παράδειγμα εμείς πριν λίγο μιλήσαμε για τον Ντούντα…

Ανοιχτή σειρά, πολύ πιθανόν να δούμε 5 παιχνίδια.

 

Αναντολού-Μπαρτσελόνα

Η Αναντολού είναι η αδυναμία μου φέτος. Παίζει ίσως το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρωλίγκα. Ο Micic είναι μακράν του δευτέρου ο καλύτερος PnR γκαρντ στην Ευρωλίγκα. Ξεκάθαρα. Το λένε τα νούμερα άλλωστε. Είναι μέσα στους κορυφαίους σε pull up-εκτέλεση, πολύ αποτελεσματικός σε εκτέλεση σουτ δύο ή τριών πόντων, 5.0 τελικές. Ο Αταμάν έχει αλλάξει πολύ, κάνει σπουδαία δουλειά.

Σημείωση: Όταν η συζήτηση μας με τον Χρήστο πήγε λίγο παραπέρα (με αφετηρία την αποτελεσματικότητα του Αταμάν στο επιθετικό κομμάτι) μου γνωστοποίησε τον τεράστιο σεβασμό του στην ικανότητα του Πνίνι Γκέρσον στο αντίστοιχο κομμάτι. “Μιας πραγματική ιδιοφυΐα στην επίθεση, ένας από τους καλύτερους που έχω δει στο πως θα στήσει plays και θα επιλέξει με ποιον και πως θα επιτεθεί κάθε φορά”…

Ο Αταμάν είναι πολύ δυνατός στην επίθεση. Είναι από τους πρώτους που άλλαξε το σύστημα του μειώνοντας την προπόνηση, κάνοντας παράλληλα μια στροφή σε μια πιο “παιχτοκεντρική” κατεύθυνση. Αυτό έχει αποτελέσματα γιατί έχει καλό ρόστερ αλλά όχι τόσο καλό ώστε να δικαιολογεί από μόνο του τη φετινή παρουσία.

Από την άλλη πλευρά… Η άμυνα της Μπαρτσελόνα πέφτει επάνω στα δυνατά σημεία της Αναντολού. Εάν βγει να πιέσει σε σχήματα με έναν καθαρό γκαρντ ενεργοποιώντας hedge out-προσέγγιση, θα δημιουργηθεί χάος γιατί ακριβώς θα πέσει στο πλεονέκτημα των Τούρκων. Πολλές πάσες, καλό τρίποντο, κοψίματα, επιθετικό ριμπάουντ. Δεν νομίζω ότι η Αναντολού θα κάτσει να φάει τόσο “ξύλο” από τη Μπαρτσελόνα ώστε να αλλάξει το παιχνίδι της. Το μόνο πράγμα που μπορεί να αλλάξει το performance της Εφές είναι το ότι θέλουν τρεις νίκες για να πάνε στο F4. Αυτό για αυτούς είναι πάρα πολύ μεγάλο. Αυτό το κομμάτι η Μπαρτσελόνα και ο Πέσιτς νομίζω ότι μπορούν να το διαχειριστούν καλύτερα. Εάν μιλούσαμε με καθαρά μπασκετικούς όρους θα σου έλεγα ότι η σειρά θα τελειώσει με 3-1 υπέρ της Αναντολού (είναι μπασκετικά καλύτερη). Είναι ανοιχτή όμως λόγω του παράγοντα “ψυχολογική ετοιμότητα”. Θυμηθείτε λίγο τον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας. Η Μπαρτσελόνα είναι “εφτάψυχη”. Ψηφίζω όμως Αναντολού”.

 

Ο κόουτς Μάνος Μανουσέλης

Οκ, ξέρω ότι η συμπάθεια της κοινότητας για τον κόουτς είναι παραπάνω από υπαρκτή, οπότε  η προσέγγιση του και φέτος αναφορικά με τις ερχόμενες μάχες, αποτελούσε must εξ αρχής. Πάμε λοιπόν στην ανάλυση-γίγας του Μάνου Μανουσέλη ο οποίος, από το Κατάρ και μετά το νικηφόρο ματς της Αλ Σαντ εχθές, αφιέρωσε αρκετό χρόνο για να εμβαθύνει ιδιαίτερα.  Δεν χρειάζεται να πω πολλά λόγια. Απλά ένα μεγάλο ευχαριστώ για τον χρόνο που διέθεσε ώστε να παραδώσει γραπτώς για εμάς το εξαιρετικό κομμάτι που ακολουθεί.

 

“Η Ευρωλίγκα έφτασε και φέτος στο πιο δυνατό της σημείο, όπου τρεις ομάδες από την Ισπανία, δύο από την Τουρκία και από μία για την Ρωσία, την Ελλάδα και την Λιθουανία θα παλέψουν για τα τέσσερα εισιτήρια που οδηγούν στην Βιτόρια. Είναι τιμή και χαρά για εμένα να συμμετέχω στην συζήτηση που γίνεται στην πιο μπασκετική (αν όχι στην μόνη) σελίδα στην Ελλάδα. Ευχαριστώ τον Δημήτρη για την ευκαιρία που μου δίνει να πω και να στηρίξω την άποψη μου για το πως θα εξελιχθεί η φετινή postseason.

Τι κάνει ιδιαίτερα τα playoffs; Κάθε λεπτομέρεια μετράει. Κάθε κατοχή είναι σημαντική. Η πίεση είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Η ένταση είναι τόσο μεγάλη, ώστε ή, σε υποχρεώνει να παρουσιάσεις την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου, η σε διαλύει. Ναι, οι κανόνες του παιχνιδιού είναι οι ίδιοι που ισχύουν και στην κανονική περίοδο, αλλά από εκεί και πέρα μιλάμε για ένα τόσο διαφορετικό παιχνίδι, λες και συγκρίνουμε τη μέρα με τη νύχτα.

Είναι οι ημέρες που μετράνε πάνω από όλα οι προσωπικότητες. Τα coaching stuff έχουν αναλύσει ως την τελευταία λεπτομέρεια κάθε ομαδικό και ατομικό χαρακτηριστικό των αντιπάλων. Δεν υπάρχουν μυστικά. Ποιος θα βγάλει περισσότερη ενέργεια; Ποιος έχει τους closer που είναι ικανοί να πάρουν τις σωστές αποφάσεις όταν η μπάλα μοιάζει να ζυγίζει ένα …τόνο;

Είναι άδικο. Είναι τόσο δύσκολο να φτάσει μια ομάδα στα playoffs και τελικά κανένας δεν θυμάται εκείνους που απλά έφτασαν στους οκτώ και δεν πέρασαν στους τέσσερις!

Ο οδηγός επιβίωσης στα playoffs έχει απλούς κανόνες:

Δεν μπορείς να πανηγυρίσεις μια νίκη ή, να θρηνήσεις για μια ήττα. Πρέπει απλά να μαθαίνεις από το προηγούμενο ματς και να εμφανίζεσαι πιο προετοιμασμένος στο επόμενο.

Ας δούμε τα τέσσερα ζευγάρια:

ΦΕΝΕΡ – ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ

Η Φενέρ τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει παίξει σε ισάριθμα φάιναλ φορ. Τα τελευταία τρία χρόνια έχει παίξει σε τρεις τελικούς και είναι πλέον ομάδα του Ομπράντοβιτς με ότι αυτό συνεπάγεται. Απέναντι της θα σταθεί η Ζαλγκίρις του Γιασικεβίτσιους που με ένα απίστευτο φίνις (έξι σερί νίκες) στην κανονική περίοδο κατάφερε να μπει στην οκτάδα αφήνοντας εκτός ομάδες με πολλαπλάσιο μπάτζετ και  περισσότερη εμπειρία. Τα ρομπότ του Σάρας απέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι το μπάσκετ παραμένει ένα ομαδικό παιχνίδι στο οποίο πέντε πειθαρχημένοι παίκτες που εκτελούν με ακρίβεια ότι έχουν κάνει στην προπόνηση μπορούν να νικήσουν κάθε αντίπαλο που θα προσπαθήσει να επικρατήσει με το ατομικό ταλέντο και χωρίς πλάνο στην άμυνα.

Τα καλά νέα για τους Λιθουανούς σταματούν ακριβώς εκεί, διότι η Φενέρ είναι συνώνυμο της λέξης «πλάνο» τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ζαλγκίρις θα παλέψει με νύχια και με δόντια –ίσως πάρει μια νίκη – και πως τα παιχνίδια θα έχουν περισσότερη τακτική και έξυπνα plays ενδεχομένως από όσα δούμε και στα άλλα τρία ζευγάρια των playoffs μαζί, αλλά οι πιθανότητες έκπληξης σε αυτό το ζευγάρι είναι πολύ μικρές. Το ότι η Φενέρ έχει 15 – 0 στην έδρα της δείχνει το βαθμό δυσκολίας που έχει η αποστολή της Ζαλγκίρις, όσο και αν αποδεικνύουν την γενναιότητα της οι επτά εκτός έδρας νίκες που πέτυχε φέτος…Στα μεταξύ τους παιχνίδια τη κανονική περίοδο η Φενέρ νίκησε την Ζαλγκίρις και στα δύο, τόσο εκτός έδρας στα πλαίσια της τρίτης αγωνιστικής του πρώτου γύρου με σκορ 82-75, όσο και στην Κωνσταντινούπολη με 78-61

Σε πολλά στοιχεία του παιχνιδιού η φιλοσοφία του Ζοτς και του Σάρας είναι πανομοιότυπη. Δεν είναι τυχαίο ότι η Φενέρ έχει pace 67.3 (το μικρότερο στην Ευρωλίγκα) και την ακολουθεί η Ζάλγκιρις με 70.2 ενώ είναι φανερό ότι οι πάγκοι ελέγχουν το παιχνίδι σε μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με οποιεσδήποτε άλλες ομάδες.

Η Φενέρ με ρεκόρ 25 – 5 δεν ήταν απλά πρώτη στην βαθμολογία. Είχε την καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης (1.22 πόντοι ανά κατοχή και 54.5% true  shooting percentage) και  ταυτόχρονα την κορυφαία άμυνα (έδινε 75.7π. ανά αγώνα με μόλις 27.3 εύστοχα σουτ εντός παιδιάς).

Σε ατομικό επίπεδο θα πρέπει να σταθούμε στην μεγάλη χρονιά που κάνει ο Βέσελι με αξιολόγηση 19.3 PIR, αλλά και στον δικό μας Κώστα Σλούκα που έχει αναδειχθεί πλέον σε ηγέτη της ομάδας (12π. και 4.7 ασίστ ανά αγώνα) και …προέκταση του Ομπράντοβιτς πάνω στο παρκέ. Αξίζει να σημειωθεί και η συνεισφορά του 36χρονου Μπόμπι Ντίξον που με ποσοστό 50% στο τρίποντο μιλάει πάντα στις κρίσιμες στιγμές.

Στην άλλη πλευρά κεντρικό πρόσωπο παραμένει ο Μπράντον Ντέιβις. Δεν είναι μόνο ότι βάζει 14.4 π. ανά αγώνα αλλά και το ότι παίζει πάντα καλά στα μεγάλα ματς.

Μια που μιλήσαμε πιο πάνω για ρομπότ, ο Γκριγκόνις θα πάει στην Βιτόρια έχοντας ευστοχήσει σε 54 συνεχόμενες βολές. Ο ίδιος παίκτης έχει συνολικά 96.3% στις βολές και το τέταρτο καλύτερο πoσοστό της Ευρωλίγκας στο τρίποντο (49.2%).

Επίσης όταν το ματς κρίνεται, τα μάτια σας θα πρέπει να είναι στραμμένα στον ΑρτούραςΜιλάκνις, τον 33χρονο σουτέρ που εμπιστεύεται περισσότερο από κάθε άλλον ο Σάρας όταν χρειάζεται ένα τρίποντο (43.7%) και κινείται χωρίς την μπάλα, χρησιμοποιώντας τα σκριν με τρόπο που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σεμινάρια.

Συμπέρασμα: Το ζευγάρι Φενέρ – Ζαλγκίρις θα το παρακολουθήσουν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο οι …προπονητές μπάσκετ σε όλο τον πλανήτη! Η κόντρα ανάμεσα σε δύο κορυφαίους εγκεφάλους του αθλήματος είναι δεδομένο ότι θα γεμίσει το διαδίκτυο με έξυπνα plays και φάσεις που θα συζητηθούν. Στο παρκέ, όμως, δεν θα παίξουν ο Ζοτς με τον Σάρας αλλά οι παίκτες και εκεί το πλεονέκτημα της Φενέρ δεν καλύπτεται με τρικ. Αν η Ζαλγκίρς πάρει ένα παιχνίδι θα είναι τεράστια επιτυχία.

Πρόβλεψη: Φενέρ – Ζαλγκίρις 3-1

 

ΤΣΣΚΑ – ΜΠΑΣΚΟΝΙΑ

Η ΤΣΣΚΑ δεν είναι ποτέ απούσα από τα ραντεβού των φάιναλ φορ (7/7 τα τελευταία χρόνια), πόσο μάλλον από τα πλέι-οφς της Ευρωλίγκα. Με το μπάτζετ, το ταλέντο και την τεχνογνωσία που διαθέτει ο οργανισμός της ρωσικής ομάδας είναι δεδομένο ότι θα φτάσει μακριά κάθε χρόνο.  Η ιδιαιτερότητα της φετινής σεζόν είναι ότι απέναντι της θα βρεθεί η Μπασκόνια, η διοργανώτρια του φάιναλ φορ. Σε άλλες εποχές οι   θεωρίες συνωμοσίας θα είχαν ήδη  βάλει ερωτηματικά στο κατά πόσο οι τρίτοι παράγοντες θα άφηναν την καλύτερη ομάδα να περάσει, αλλά (ευτυχώς) το μπάσκετ (εκτός Ελλάδος)  έχει κάνει βήματα μπροστά.

Η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη (μοναδικού φέτος Έλληνα προπονητή στα playoffs) έκανε τρομερό δεύτερο γύρο και μετά τις 28 Δεκεμβρίου όπου έχασε στο ΟΑΚΑ από τον Παναθηναϊκού του νεοφερμένου Πιτίνο , μέτρησε μόλις δύο ήττες σε 14 αγώνες και έκλεισε τη σεζόν με ρεκόρ 24 – 6. Η Μπασκόνια δεν είναι εύκολος αντίπαλος για την ρωσική ομάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι στα μεταξύ τους παιχνίδια για την κανονική σεζόν, οι Βάσκοι νίκησαν στην Βιτόρια με 76-73, ενώ η ΤΣΣΚΑ επικράτησε πολύ δύσκολα στη Μόσχα με 82-78 στην τελευταία αγωνιστική της διοργάνωσης.

Μπορεί οι αριθμοί (και η λογική) να δείχνουν ως ξεκάθαρο φαβορί τους Μοσχοβίτες, αλλά είναι φανερό ότι η ΤΣΣΚΑ δεν ματσάρει καλά με την Μπασκόνια και θα χρειαστεί καταναλώσει κάθε ίχνος ενέργειας που έχει, για να προκριθεί στο όγδοο συνεχόμενο φάιναλ φορ της ιστορίας της. Η απόσταση των δύο ομάδων μειώνεται από το γεγονός ότι οι ψηλοί του Ιτούδη (Χάντερ, Χάινς) είναι undersized  και έχουν θέμα απέναντι στους Πουαριέ (2μ.13), Βόιτμαν (2μ.14) Ντιόπ (2μ.13) και Σεγκέλια (2μ.06). Άλλωστε οι Βάσκοι είναι τρίτοι στην διοργάνωση στο επιθετικό ριμπάουντ (11.8 ανά αγώνα. Η εξαιρετική δουλειά του Ιτούδη στην επίθεση έχει σαν κλασσική κατάληξη το να φτάσει η μπάλα στην καρδιά της ρακέτας με κάθετες πάσες στους ψηλούς και αυτά τα τελειώματα δεν είναι εύκολα απέναντι σε μεγάλα σώματα.

Σε συνολικούς αριθμούς η υπεροχή των Ρώσων είναι ξεκάθαρη. Μιλάμε για την ομάδα με την δεύτερη μεγαλύτερη παραγωγικότητα στην διοργάνωση (86.8 π. ανά αγώνα, με 1.19 π. ανά κατοχή και 40% στο τρίποντο.)

Η Μπασκόνια έχει να αντιπαραθέσει την εξαιρετική της άμυνα όταν παίζει εντός έδρας (επιτρέπει μόνο 74.8π.ανά αγώνα), είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής επιθετικά (1.12 π. ανά κατοχή) και σαν ισπανική ομάδα που σέβεται την …καταγωγή της παίζει σε πολύ γρήγορο ρυθμό (72.5 pace factor). Οι Βάσκοι με τον Περάσοβιτς στον πάγκο τους είναι καλύτεροι σε όλους τους τομείς και θα προσπαθήσουν να βελτιώσουν και την άμυνα τους εκτός έδρας (δέχονται 84.4 π. ανά αγώνα) για να έχουν τύχη να «κλέψουν» ένα ματς στην Μόσχα. Αν επιτρέψουν στην ΤΣΣΚΑ να φτάσει στους 86.7 πόντους που σκοράρει σε κάθε ματς εντός έδρας, οι πιθανότητες τους θα είναι σημαντικά μικρότερες.

Η τετράδα ΝτεΚολό (14π., 3,5 ας., ) Σέρτζιο (10π, 4.8 ας.,) Κλάιμπερν (13.7π., 7.1 ριμπ.,) και Χίγγινς (14.9.π, 53% τριπ.) και μαζί με τους defensive stoppers Χάκετ, Κουρμπάνοφ, Χάινς και Χάντερ δίνουν μεγάλη ποικιλία όπλων στον Ιτούδη.

Ο Κροάτης τεχνικός των Βάσκων έχει και με την σειρά του αρκετούς παίκτες ικανούς να δημιουργήσουν προβλήματα στους αντιπάλους τους. Ο Σεγκέλια είναι μεγάλος πολεμιστής και όταν είναι υγιής θα είναι πολύ δύσκολο για τα τεσσάρια της ΤΣΣΚΑ να τον κοντρολάρουν. Από εκεί και πέρα ο Τζάνινγκ και ο Πουαριέ κάνουν εξαιρετική σεζόν, ενώ τον τελευταίο καιρό έχει προοδεύσει και ο Βιλντόζα. Ο Χουέρτας με 4.7 ασίστ ανά αγώνα οργανώσει καλά την επίθεση, αλλά θα πρέπει να παίξει και άμυνα πάνω στα πυραυλοκίνητα γκαρντ της ΤΣΣΚΑ…

Το ζητούμενο για την ΤΣΣΚΑ είναι να παίξει την άνοιξη όπως παίζει και τον χειμώνα. Ο αντίπαλος των παικτών του Ιτούδη είναι πρώτα ο εαυτός τους και μετά η Μπασκόνια που επίσης έχει να διαχειριστεί την πίεση του γεγονότος ότι το φάιναλ φορ διοργανώνεται στο γήπεδο της και θα ήθελε όλη η πόλη να δει τα δικά της παιδιά να συμμετέχουν.

Είναι φανερό ότι η σειρά δεν θα είναι περίπατος για την ΤΣΣΚΑ και παρά το ότι είναι φαβορί θα πρέπει να προσέξει για να μην πέσει θύμα έκπληξης. Η πρόβλεψη μας είναι πως έστω και δύσκολα οι Ρώσοι θα τα καταφέρουν.

Πρόβλεψη: ΤΣΣΚΑ – Μπασκόνια 3-2

 

ΡΕΑΛ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ

Το μαγικό ραβδί του Ρικ Πιτίνο μεταμόρφωσε τον Παναθηναϊκό μέσα σε τρεις μήνες από μια μέτρια ομάδα …δημοσίων υπαλλήλων σε ένα παθιασμένο σύνολο που θυμίζει ειδικές δυνάμεις με στόχο να φέρουν εις πέρας αποστολές που μοιάζουν αδύνατες! Κάπως έτσι οι πράσινοι κατάφεραν να προκριθούν, να πάρουν μια σειρά από εκτός έδρας νίκες, να αναστήσουν παίκτες σαν τον Παπαγιάννη, τον Τόμας και τον Γκιστ, να κάνουν ξοδεμένους βετεράνους σαν τον Λάνγκφορντ και τον Κιλπάτρικ να μοιάζουν ασταμάτητοι. Και πάνω από όλα να δώσει στον Καλάθη τους χώρους, τους στόχους και την ελευθερία να δείξει το χωρίς μέτρο ταλέντο του, ως κορυφαίος άσσος στην Ευρώπη. Το μόνο που δεν κατάφερε το άγγιγμα του Ρικ ήταν να αποφύγει ένα αντίπαλο σαν την Ρεάλ που έχει ξεκάθαρο (και εφικτό στόχο) την ενδέκατη κούπα στην ιστορία της!!!

Η πρωταθλήτρια Ευρώπης παρά το ότι έχασε τον Ντόνσιτς συνεχίζει να έχει ένα πολύ εντυπωσιακό ρόστερ που την κάνει να μοιάζει με μπασκετική Λερναία Ύδρα. Είναι μάλλον μοναδικό φαινόμενο μια ομάδα σε αυτό το επίπεδο να παίζει με έντεκα παίκτες (τόσοι έχουν περισσότερα από 14 λεπτά ανά αγώνα) και όλοι τους να μπορούν να επηρεάσουν την ροή του αγώνα. Η σειρά με (αυτόν) τον Παναθηναϊκό προβλέπεται συγκλονιστική, ίσως η πιο ανοικτή από όλες κυρίως διότι οι πράσινοι βρίσκονται σε ανοδική πορεία, ενώ η Ρεάλ έχει προβλήματα.  Στα μεταξύ τους παιχνίδια της κανονικής σεζόν, πάντως, η η Ρεάλ νίκησε και στα δύο ματς, εύκολα στην Μαδρίτη – στην εποχή Πασκουάλ – με 89-68 και στάθηκε κάτι παραπάνω από τυχερή στην Αθήνα όπου πήρε ένα χαμένο παιχνίδι με το απίθανο μπάζερ μπίτερ του Ρούντι (73-74).

Κορυφαίος παίκτης του Λάσο παραμείνει ο Σέρτζιο Γιούλ και η πιθανή απουσία του από τα playoffs λόγω τραυματισμού θα στερήσει από τους Ισπανούς την μεγαλύτερη προσωπικότητα τους και ένα παίκτη που παίρνει το παιχνίδι στην πλάτη του σε συνθήκες πίεσης.

Θα πρέπει πάντως να πούμε εδώ ότι ο Καλάθης παίζει πάντα καλά απέναντι στον Γιούλ, ενώ αντίθετα έχει θέμα απέναντι στον Καμπάτσο που με την ταχύτητα του και την ικανότητα του να μένει μπροστά στον Νικ αλλά και να πιέζει την ντρίπλα του καταφέρνει να εκνευρίζει τον αρχηγό του τριφυλλιού.

Οι αριθμοί δείχνουν την ποιότητα της Ρεάλ και την δυσκολία της αποστολής του Παναθηναϊκού: Ο λόγος για την τρίτη ομάδα της διοργάνωσης στο σκοράρισμα (85.9 π., με 1.17 πόντους ανά κατοχή), την πρώτη ομάδα στις ασίστ με 20 σε κάθε ματς, την ομάδα που παίζει σε πιο γρήγορο ρυθμό από οποιαδήποτε άλλη στα playoffs. Το «κακό» είναι ότι παίζει το ίδιο καλά και στην άμυνα (τέταρτη καλύτερη με 78.1π. ανά αγώνα) ενώ είναι και η καλύτερη ανάμεσα στους οκτώ των postseason στα μπλοκ με 2.9 ανά αγώνα.

Το άλλο μεγάλο πρόβλημα που θα κληθεί να λύσει ο Παναθηναϊκός είναι αυτό του ριμπάουντ και κατ’ επέκταση το πως θα κοντρολάρει τον Ταβάρες και τον Αγιόν. Η Ρεάλ είναι η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης σε αυτόν τον τομέα με 37 ανά αγώνα, ενώ ο Ταβάρες σουτάρει δίποντο με το τερατώδες 78%! Αν ο Παπαγιάννης ανταποκριθεί – με την βοήθεια όλων των άλλων φυσικά – τότε η ελληνική ομάδα θα κάνει ένα μεγάλο βήμα για να πετύχει το θαύμα.

Ο Παναθηναϊκός στα τελευταία του οκτώ ματς έχασε μόνο ένα παιχνίδι, αυτό με τη Ρεάλ στην Αθήνα με εκείνο το αδιανόητο σουτ του Ρούντι. Από την στιγμή που ανέλαβε ο Πιτίνο οι πράσινοι έχουν ρεκόρ 10-6 και δεν είναι πια εύκολος αντίπαλος για κανέναν. Τα …άκυρα τρίποντα από παίκτες που δεν μπορούν να σκοράρουν ούτε στο ζέσταμα ανήκουν στο παρελθόν, η μπάλα πάει μέσα στην ρακέτα σχεδόν σε κάθε κατοχή, η πίεση στην άμυνα είναι προϋπόθεση για να μένει ο κάθε παίκτης πάνω στο παρκέ και ο προπονητής δεν είναι παθητικός θεατής, αλλά ο μαέστρος της ορχήστρας που όλοι τον ακούνε και τον σέβονται (σόρι Τσάβι, αυτή είναι η αλήθεια).

Υπάρχουν και πράγματα που δεν άλλαξαν. Το ΟΑΚΑ παραμένει από τα πλέον κατηφορικά γήπεδα της Ευρώπης (11-4 φέτος) και ο Καλάθης παραμένει ηγέτης και σούπερ σταρ της ομάδας. Ο Νικ είναι κορυφαίος πασέρ και κλέφτης της διοργάνωσης (8.9 και 1.7 αντίστοιχα) είναι πρώτος σκόρερ των πρασίνων με 12.3 π. ανά αγώνα. Δυστυχώς αυτό που επίσης δεν έχει αλλάξει είναι πως όταν ο Καλάθης πάει στον πάγκο για οποιοδήποτε λόγο τότε ο Παναθηναϊκός χάνει πολύ από την δυναμική του…

Συμπέρασμα: Το λογικό φαβορί της σειράς είναι η Ρεάλ. Αλλά όσοι παρακολουθούν την Ευρωλίγκα ξέρουν ότι πάντα μια από τις τέσσερις σειρές των playoffsδεν πάει έτσι όπως είναι το αναμενόμενο. Εμείς θα ποντάρουμε εκεί. Η πιθανολογούμενη απουσία του Γιουλ σε συνδυασμό με την παρουσία του Πιτίνο και την πρόοδο του Παναθηναϊκού εκτός έδρας,μας δίνει το δικαίωμα, ως Έλληνες, να ελπίζουμε στο θαύμα…

Πρόβλεψη: Ρεάλ – Παναθηναϊκός2-3

ΕΦΕΣ – ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Ας το παραδεχθούμε: Όταν ξεκινούσε η Ευρωλίγκα της περιόδου 2018-19 κανένας δεν ήθελε να δει πόσο καλή είχε γίνει η Εφές. Ακόμη και αν κάποιοι την έβαζαν στην οκτάδα, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που της έδιναν ελπίδες για την τετράδα της κανονικής περιόδου. Ίσως να φταίει το ότι ο κόουτς Αταμάν δεν χαίρει και μεγάλης εκτίμησης στην χώρα μας (εδώ που τα λέμε αν βγάλουμε έξω από τον λογαριασμό τον Ομπράντοβιτς, όλους τους υπόλοιπους τους βλέπουμε επιεικώς λίγους), ίσως το ότι τα τελευταία χρόνια όλες οι προσπάθειες των Τούρκων να φτιάξουν ανταγωνιστική ομάδα έπεφταν στο κενό. Πέρυσι έκαναν με το ζόρι επτά νίκες.

Η εικόνα της Εφές έκανε τους κάθε λογής ειδήμονες να το πάρουν –σιγά σιγά – αλλιώς. Οι 20 νίκες που πέτυχε την κανονική περίοδο, η ικανότητα της να σκοράρει (85.4 π. κατά μέσο όρο με 1.18 πόντους ανά κατοχή) όπως και το ότι έχουν τον δεύτερο καλύτερο συντελεστή απόδοσης στην διοργάνωση (101.1 intexrating) άλλαξαν επίπεδο την Εφες. Το βασικό όπλο τους ήταν η επίθεση που έδωσε το δικαίωμα στους Τούρκους να μετρούν 12-0 νίκες στα ματς που ξεπέρασαν τους 87 πόντους. Απέναντι σε αυτή την ομάδα η Μπαρτσελόνα θα παρατάξει το δικό της πάθος να κάνει κάτι καλό μετά από τέσσερα χρόνια όπου δυσκολεύτηκε όχι να φτάσει στο φάιναλ φορ, αλλά ακόμη και να μπει στα πλέι-οφς, παρά το γεγονός ότι ξόδευε σχεδόν 25 εκατομμύρια ευρώ σε κάθε σεζόν. Με ένα βετεράνο κόουτς στο τιμόνι της, τον Πέσιτς που τον Αύγουστο θα γίνει 70 χρονών, οι Καταλανοί κατόρθωσαν να βρουν τον βηματισμό τους, να βελτιώσουν την άμυνα τους (76.3 π, δεύτερη καλύτερη στην Ευρωλίγκα) και να φτάσουν άνετα στα πλέι -οφς. Οι κακές γλώσσες λένε πως η βελτίωση της Μπάρτσα έχει να κάνει με την συνταξιοδότηση –με το ζόρι – του Ναβάρο και μάλλον έχουν δίκιο.

Προφανώς η σειρά θα είναι ανταγωνιστική γιατί οι ομάδες δεν βρίσκονται μακριά. Στα μεταξύ τους παιχνίδια της κανονικής σεζόν μοιράστηκαν τις νίκες, καθώς οι Καταλανοί επικράτησαν με 80 – 65 στην Βαρκελώνη, ενώ οι Τούρκοι με 92-70 στην Κωνσταντινούπολη.

Η Εφές έχει rotation δέκα παικτών που παίζουν τουλάχιστον 14 λεπτά, ενώ επτά από αυτούς έχουν περισσότερους από επτά πόντους. Ο Περάσοβιτς  δεν μπορεί να εστιάσει μόνο στον Λάρκιν με το ΝΒΑ παρελθόν, τον Μόερμαν που στην καλύτερη σεζόν της καριέρας του βάζει 12.3 πόντους ή, τον Μπομπουά – χαρισματικός σουτέρ, 41.2 % τρίποντο- γιατί μπορεί την ζημιά να την κάνει εύκολα ο αριστερόχειρας Σιμόν (μέγας νικητής με 9.6 π. και 41% τρίποντο), ή ο πολύ βελτιωμένος Μίσιτς (12π., 5.5 ασίστ).

Από την πλευρά τους οι Καταλανοί έχοντας μόνο ένα παίκτη με διψήφιο αριθμό πόντων, τον Ερτέλ με 10.2 π.,(και 5 ασίστ)  ξέρουν πως το όχημα που τους πήγε στην Πέμπτη θέση είναι η άμυνα τους και πρέπει να συνεχίσουν με τον ίδιο τρόπο. Ο Τόμιτς παραμένει σημείο αναφορά στην επίθεση (9.7π., 5.1 ριμπ., 2.0 ασσίστ), αλλά υπάρχουν άλλοι εννέα –κυριολεκτικά-παίκτες που είναι σε θέση να προσφέρουν. Ο Σίνγκλετον και ο Πάνγκος είναι αληθινοί game changersκαι συνηθίζουν να βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους κάθε χρόνο τέτοια εποχή.Το βαθύ και ποιοτικό ρόστερ της Μπαρτσελόνα είναι το κύριο όπλο του Πέσιτς που δεν διστάζει να αλλάζει πολύ συχνά τα σχήματα του κρατώντας στο ύψιστο δυνατό σημείο την ένταση στην άμυνα και την πίεση στον αντίπαλο σε όλο το γήπεδο. Έτσι θα προσπαθήσει να κατεβάσει το 40% με το οποίο σουτάρει η Εφές τρίποντο, αλλά να μειώσει τις 19.9 ασίστ που δίνει σε κάθε παιχνίδι.

Στην κόντρα ανάμεσα στο ταλέντο και την επίθεση της Εφές  απέναντι στην άμυνα και την ενέργεια της Μπαρτσελόνα έχουμε την αίσθηση ότι θα υπερισχύσει η τουρκική ομάδα, κυρίως διότι έχει περισσότερες προσωπικότητες και παίκτες που θα κάνουν το σωστό την κρίσιμη ώρα. Επίσης ο Αταμάν έχει τους παίκτες να απαντήσει στον Πέσιτς: Για τον Τόμιτς έχει τον Ντάνστον, για τον Ερτέλ έχει τον Μίσιτς… Αν οι Ισπανοί δεν βρουν λύσεις σε πρόσωπα μη αναμενόμενα, όπως για παράδειγμα στον Κούριτς, τον Μπλάζιτς ή, τον Χάνγκα τότε η πλάστιγγα θα γείρει έστω και δύσκολα προς την Εφές που έχει και το πλεονέκτημα έδρας.

Πρόβλεψη: Εφες – Μπαρτσελόνα 3-2″.

 

 

 

Ελπίζω να χορτάσατε. Και φέτος όπως καταλαβαίνετε το Hoopfellas θα είναι το “the place to be” για αυτές τις δύο εβδομάδες όπου όλοι θα πέσουμε στη νιρβάνα των playoffs της Ευρωλίγκας. Θα ακολουθήσει φυσικά, πριν την έναρξη τους, η καθιερωμένη ανάρτηση με την ανάλυση της σελίδας μας…

 

 

 

 

 

Υ.Γ: Τέλος εποχής για δύο θρύλους του αθλήματος και δύο προσωπικότητες παγκόσμιας εμβέλειας. Τα λόγια περισσεύουν. Αλήθεια, μπορεί να φανταστεί κάποιος κάτι καλύτερο από αυτό (video) στο τελευταίο του εντός έδρας βράδυ πριν τη “συνταξιοδότηση”..;