Hoopfellas Euroleague Power Rankings IV
Η μάχη για την πρωτιά και ο πόλεμος για τις θέσεις που οδηγούν στην “ευλογημένη γη” των Playoffs. Πέντε αγωνιστικές πριν το τέλος, οι ομάδες πλέον ζυγίζουν τη κάθε κατοχή στο παιχνίδι τους οραματιζόμενες τον ερχόμενο Απρίλη. Το Hoopfellas σας παραδίδει τη τελευταία έκδοση των φετινών Power Rankings για την Ευρωλίγκα…
Φτάσαμε στα μέσα Μαρτίου λοιπόν, πέντε αγωνιστικές πριν το τέλος της κανονικής περιόδου στη φετινή Ευρωλίγκα και όλα είναι ανοιχτά. Από την πρώτη θέση της κατάταξης μέχρι τις θέσεις που οδηγούν στις μεγάλες μάχες του Απριλίου. Βρισκόμαστε στο σημείο όπου η κόπωση έχει αρχίσει και κάνει την εμφάνιση της με τις ομάδες να επιστρατεύουν πλέον όλες τους τις δυνάμεις για το καλύτερο δυνατό finish. O Oλυμπιακός βρίσκεται οριακά εντός οχτάδας ενώ την ίδια στιγμή ο βελτιωμένος Παναθηναϊκός προσπαθεί να ξεκλειδώσει τη πόρτα της. Μπείτε στο κλίμα παρακολουθώντας το trailer που φτιάξαμε με τον σπεσιαλίστα του είδους, BasketHead (όπως σας είπα είναι σε φόρμα).
Πάμε να δούμε μαζί την αξιολόγηση των 16 μονομάχων στη τελευταία έκδοση των Power Rankings της σελίδας για τη τρέχουσα σεζόν στην Ευρωλίγκα…
1.FENERBAHCE (21-4)
ΟRAT-DRAT: 124.9-111.5
PACE: 66.8
LAST-10: 7-3
Σε παλαιότερη μας ανάρτηση έχουμε υπογραμμίσει ότι το σημείο υπεροχής των σπουδαίων ομάδων του Ομπράντοβιτς (κυρίως όσον αφορά τη θητεία του στον Παναθηναϊκό) αφορούσε την επιθετική κυρίως λειτουργία και την πειθαρχία στην εκτέλεση λεπτομερειών οι οποίες σε βάθος χρόνου κάνουν τη διαφορά. Στην έκτη του σεζόν στη Fenerbahce η ομάδα μοιάζει να λειτουργεί στον αυτόματο και αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα για έναν προπονητή. Ο Ομπράντοβιτς είναι όπως τα κορυφαία παγκοσμίως πανεπιστήμια αυτού του πλανήτη. Σε μαθαίνουν πώς να σκέφτεσαι χωρίς απαραίτητα να σου προσφέρουν την εξειδίκευση σε συγκεκριμένους τομείς. Η μεγαλύτερη κατάκτηση αφορά το να μάθεις ακριβώς πώς να σκέφτεσαι και να αξιολογείς καταστάσεις σε ένα επίπεδο διαφορετικό από τους υπόλοιπους. Ο Ζοτς απαιτεί απόλυτη πειθαρχία στη τήρηση των συγκεκριμένων κανόνων που θέτει αλλά παράλληλα «απαιτεί» επίσης από τους παίχτες του να νιώσουν ελεύθεροι εντός του συγκεκριμένου πλαισίου έχοντας δώσει το «αγαθό του ανθρώπου», αυτό της ελεύθερης βούλησης. Η Φενέρ φέτος είναι η πιο καλοδουλεμένη επίθεση μισού γηπέδου στην Ευρώπη. Έχει οχτώ παίχτες που σουτάρουν πάνω από 41% στο τρίποντο. Ο Γιάν Βέσελι είναι όπως έχουμε υπογραμμίσει νωρίτερα στη σεζόν ο MVP της φετινής κανονικής περιόδου. Η πρόσφατη καθαρή ήττα στη Μαδρίτη μπορεί να λειτουργήσει ως κίνητρο για τη συνέχεια. Η «Βασίλισσα» ίσως είναι το πιο δύσκολο ματσάρισμα και το μεγαλύτερο εμπόδιο στη προσπάθεια της Φενέρ να ανέβουν στον θρόνο.
2.CSKA MOSCOW (20-5)
ORAT-DRAT: 123.9- 113.8
PACE: 71.1
LAST-10: 9-1
H CSKA ανέβασε ρυθμούς και άφησε πίσω της την πρωταθλήτρια Ρεάλ επιστρέφοντας στη πρώτη δυάδα και κυρίως, παράγοντας καλύτερο μπάσκετ. Ο Νάντο Ντε Κολό πήρε φωτιά μετρώντας στα τελευταία 5 ματς 20.4 πόντους με 72.7% στα δίποντα, 56.7% στα τρίποντα και 19/19 προσωπικές. Παράλληλα άρχισαν να πυκνώνουν τα καλά παιχνίδια του ασταθούς φέτος Σέρχιο Ροντρίγκεθ (13.0 πόντοι, 9.0 τελικές για 2.0 λάθη στα τελευταία τρία) κατάσταση που βοήθησε συνολικά τη fast pace επίθεση των Ρώσων να ρολάρει. Η «αρκούδα» έχει μερικά σπουδαία διαστήματα όμως απέχει ακόμα αισθητά από το λεγόμενο «μπάσκετ της υπεροχής». Είναι φανερό ότι σε αυτό το πλαίσιο παιχνιδιού που έχει επιλέξει (από πέρυσι) οι μεγαλύτερες σταθερές της είναι ο Χίγκινς με τον Κλάιμπερν, δηλαδή παίχτες που μπορούν να παράγουν το ίδιο καλό αποτέλεσμα και στις δύο πλευρές του παρκέ όντας παραγωγικοί στο μισό και στο ανοιχτό γήπεδο, ακουμπώντας κυρίως στη σπουδαία ικανότητα τους στη προσωπική φάση. Με τον Νικίτα Κουρμπάνοβ στο παρκέ η ρωσική ομάδα πιάνει το μεγαλύτερο νούμερο σε όρους Defensive Rebound Percentage (72.3%) ενώ το προπονητικό επιτελείο φέτος έχει αυξήσει (φιλτράροντας τα περυσινά ματς-τίτλου και βλέποντας τη δυναμική του ανταγωνισμού σε επίπεδο κορμιών) τα λεπτά των σχημάτων με δύο ψηλούς (Χάινς και Χάντερ μαζί) ενώ, στην ίδια βάση, «κρυφό χαρτί» για τη συνέχεια μπορεί να αποτελέσει ο Bolomboy (6.6 πόντοι σε περίπου 11.0’ στα τελευταία τρία ματς).
Η πρώτη θέση είναι ακόμα ανοιχτή για την ΤΣΣΚΑ. Παρ’όλα αυτά είμαστε υποχρεωμένοι να σημειώσουμε ότι στο παιχνίδι της αρκούδας παρατηρούνται ακόμα αμυντικές αδυναμίες. Κατά τη ταπεινή μου γνώμη αυτός είναι ο βασικός λόγος που δεν έχει καταφέρει να ξεχωρίσει με τον τρόπο που ίσως αυτή ήθελε από τον ανταγωνισμό. Παρότι ο ερχομός του Χάκετ την έχει βοηθήσει στα μετόπισθεν, η συνολική της απόδοση εκεί δεν είναι η καλύτερη δυνατή πάντα σε συνάρτηση με τις δυνατότητες που προσφέρει η παρουσία πολλών, αρκετά ικανών παιχτών στη πίσω πλευρά του γηπέδου. Νομίζω ότι η βελτίωση της ή όχι σε αυτό το κομμάτι θα καθορίσει και τη πορεία της στη τελική ευθεία της φετινής σεζόν.
3.REAL MADRID (19-6)
ORAT-DRAT: 119.6-107.2
PACE: 71.9
LAST-10: 6-4
H «ήσυχη» σεζόν του Γιούλ δεν αποτελεί τον βασικό προβληματισμό του Πάμπλο Λάσο στη προσπάθεια του να ιεραρχήσει τα μελανά σημεία στο παιχνίδι της Ρεάλ τα οποία την οδήγησαν σε αγωνιστική πτώση τον τελευταίο καιρό. Η αιτία του κακού εντοπίζεται στο ότι η ομάδα με το πιο βαριά φορτωμένο οπλοστάσιο στην Ευρώπη σταμάτησε να κυκλοφορεί με την ίδια ταχύτητα και αποτελεσματικότητα τη μπάλα, γεγονός το οποίο ενεργοποίησε ένα ντόμινο αρνητικών εξελίξεων αναφορικά με τη ποιότητα του spacing και της περιφερειακής της εκτέλεσης. Η Ρεάλ σουτάρει με 32% στο τρίποντο στα τελευταία 6 ματς. Ο Γιούλ γράφει 31.8% στα τελευταία επτά, ο Ρούντι και ο Κάρολ (αντιμετώπισε πρόβλημα τραυματισμού) μετρούν 25% με μέσον όρο πάνω από 4 προσπάθειες ανά παιχνίδι) στα τελευταία έξι. Ο Καμπάτσο επίσης βιώνει μια δύσκολη αγωνιστική περίοδο. Κάπως έτσι η επίθεση της Ρεάλ σταμάτησε να είναι το ίδιο λειτουργική. Μη ξεχνάτε ότι μιλάμε για την ομάδα η οποία μαζί με τη Χίμκι παρουσιάζει τη μικρότερη συχνότητα εκτέλεσης σε σουτ κοντά στο καλάθι, ακουμπώντας τη μπάλα εκεί κυρίως για να δημιουργήσει.
Η εκκωφαντική εμφάνιση απέναντι στη Φενέρ (29 τελικές για 4 λάθη, 10 για κανένα λάθος ο Γιούλ) οφείλει να αποτελέσει την αφετηρία για την αγωνιστική της βελτίωση δεδομένου ότι το πρόγραμμα της μέχρι το τέλος της σεζόν δεν είναι καθόλου εύκολο. Παρ’όλα αυτά, υπάρχει και η άλλη ανάγνωση. Η Ρεάλ διαθέτει το ρόστερ με το μεγαλύτερο ποιοτικό βάθος από κάθε άλλο σύνολο και τη καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης. Ο τρόπος που προστατεύει το καλάθι της είναι υποδειγματικός και πιστέψτε με, αυτό μετράει πολύ στα παιχνίδια-τίτλου. Έχει το μήκος και τις δεξιότητες που δένουν αρμονικά μεταξύ τους στο ζωγραφιστό και σε συνδυασμό με τη τεράστια εμπειρία του backcourt της δίνουν ένα πλεονέκτημα στο ματσάρισμα απέναντι σε βασικούς ανταγωνιστές της για την κορυφή. Θα είναι πολύ σημαντικό, για πολλούς λόγους (κυρίως αυτούς που αφορούν το πνευματικό κομμάτι), να τελειώσει δυνατά τη κανονική περίοδο.
4.ANADOLU EFES (16-9)
ORAT-DRAT: 118.8- 111.6
PACE: 71.1
LAST-10: 7-3
Η Αναντολού πιστοποίησε την ανωτερότητα του παιχνιδιού της απέναντι στο αντίστοιχο της Μπαρτσελόνα στη πρόσφατη αναμέτρηση των δύο ομάδων. Είναι αυτό που έχουμε υπογραμμίσει τα τελευταία χρόνια στη σελίδα μας. O two-way χαρακτήρας ο οποίος στο σύγχρονο μπάσκετ κάνει τη διαφορά. Η ομάδα του Αταμάν είχε εντυπωσιάσει εξ αρχής με τον τρόπο που είχε εγκαταστήσει το ατομικό ταλέντο στο ευρύτερο πλαίσιο της επίθεσης της όμως η πρόοδος της στο αμυντικό κομμάτι είναι το στοιχείο που της έχει δώσει το προβάδισμα για τη κατάκτηση του πλεονεκτήματος έδρας ενόψει των playoffs. Οι αμυντικές δείκτες της την κατατάσσουν στο TOP-5 της διοργάνωσης σχεδόν σε όλους τους τομείς. To δίδυμο Micic-Moerman «θερίζει» με τον πρώτο να είναι απολαυστικός στον τρόπο που οδηγεί την ομάδα, έχοντας εξελιχθεί σε έναν από τους πιο ολοκληρωμένους γκαρντ της Ευρωλίγκας. Η βελτίωση του δε στα μετόπισθεν (δούλεψε πολύ στο Κάουνας πέρυσι σε αυτό το κομμάτι, θυμηθείτε την απόδοση του στη σειρά με τον Ολυμπιακό) είναι χαρακτηριστική. Σύμφωνα με το Newstats με τον Σέρβο γκαρντ στο παρκέ η Αναντολού πιάνει το καλύτερο αμυντικό της νούμερο σε όρους ORAT.
Παρά τη παρατεταμένα χαμηλή πτήση του Beaubois εδώ και αρκετό καιρό (6.3 πόντοι στα τελευταία δέκα ματς, μόλις 5 συνολικά στα τελευταία τέσσερα!) η άνοδος του Σέιν Λάρκιν (19.7 πόντοι και 5.0 τελικές στα τελευταία 4 ματς, έκανε ασύλληπτο ματς απέναντι στη Μπαρτσελόνα με 37 πόντους και 12/15 FG) έχει διατηρήσει τη δυναμική της επίθεσης της Αναντολού σε υψηλό επίπεδο. Η πιο σημαντική παράμετρος πάντως αφορά τον ενθουσιασμό που έχει επιστρέψει στον κόσμο της ομάδας με την εικόνα στις κερκίδες των τελευταίων καθοριστικών ματς να αποτελεί κλειδί στη προσπάθεια των παιχτών του Αταμάν να προσπεράσουν τις διάφορες αγωνιστικές δυσκολίες.
5.BARCELONA (15-10)
ORAT-DRAT: 111.2-109.1
PACE: 69.6
LAST-10: 7-3
Για τη Μπαρτσελόνα τα είπαμε αναλυτικά στην ανάρτηση της προηγούμενης εβδομάδας. Οι Καταλανοί απέτυχαν στη Πόλη καθώς όχι μόνο ηττήθηκαν από την Αναντολού αλλά απώλεσαν και τη διαφορά των 15 πόντων του πρώτου ματς (χάνοντας προς γενική έκπληξη κατά κράτος τη μάχη των ριμπάουντ), μένοντας πίσω στη μάχη για το πλεονέκτημα. Το πρόβλημα της Μπαρτσελόνα, όπως σημειώσαμε, για να κάνει το παραπάνω βήμα κοιτάζοντας στα μάτια τις ομάδες κορυφής είναι η αναιμική επίθεση της. Οι απαιτήσεις στο σύγχρονο μπάσκετ είναι πολύ υψηλές γεγονός που καθιστά αρκετά δύσκολο για μια ομάδα που παρουσιάζει ελίτ performance μόνο στη μία πλευρά του παρκέ να φτάσει στη κορυφή. Με τον Κλαβέρ και τον Πάνγκος (όπως και ο Micic έτσι και αυτός προόδευσε, στη δική του κλίμακα, στο Κάουνας και στο αμυντικό κομμάτι) μέσα στο γήπεδο η Μπαρτσελόνα πιάνει τα καλύτερα νούμερα στα μετόπισθεν.
Ρεαλιστικά ο Πέσιτς δεν μπορεί να αλλάξει πράγματα στη δομή της επίθεσης των Καταλανών για να δει βελτίωση. Όταν λοιπόν βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση, χρειάζεσαι το step up ενός παίχτη σου του οποίου οι αλκυονίδες ημέρες σε προσωπικό επίπεδο θα δώσουν μια μικρή ώθηση στη συνολική εικόνα.Το πρόγραμμα μέχρι το τέλος είναι καλό σε αντίθεση με το αντίστοιχο της Αναντολού η οποία πηγαίνει στο Τελ Αβίβ και τη Βιτόρια (απέναντι σε ομάδες που καίγονται για αποτέλεσμα), και υποδέχεται τη ΤΣΣΚΑ και την Αρμάνι τη τελευταία αγωνιστική.
6.BASKONIA (13-12)
ORAT-DRAT: 115.6-112.6
PACE: 70.5
LAST-10: 7-3
Με το ματς απέναντι στη Μπούντουτσνοστ στη Βιτόρια, η Μπασκόνια κλείνει μια σειρά εννιά αγώνων εκ των οποίων οι επτά δόθηκαν εντός έδρας. Οι Βάσκοι αξιοποίησαν πλήρως τη Μπουέσα Αρίνα σε αυτό το διάστημα και αναρριχήθηκαν στη πρώτη οχτάδα. Σκεφτείτε ότι μιλάμε για μια ομάδα η οποία αγωνίζεται εδώ και πολύ καιρό χωρίς τις δύο βασικές, ηγετικές της προσωπικότητες (Σενγκέλια, Γκρέιντζερ). Το γεγονός μάλιστα ότι έχουν κάνει 1-2 ήττες (θυμηθείτε πως ηττήθηκαν στο Φάληρο ή την ανεξήγητα κακή, λόγω timing, βραδιά στη Πόλη με τη Νταρουσάφακα) που θα μπορούσαν κάλλιστα να αποφύγουν γεννά τη σκέψη ότι παρά τις σημαντικές αυτές απουσίες, αυτό το σύνολο θα μπορούσε τώρα να είναι εν δυνάμει διεκδικητής του πλεονεκτήματος παρά το δύσκολο πρόγραμμα που ακολουθεί και με βάση τον αγωνιστικό του ρυθμό. Η ανανέωση του Λούκα Βιλντόζα (11.9 πόντοι και 50% στα τρίποντα στα τελευταία πέντε ματς) για τα επόμενα πέντε χρόνια αποτελεί ένα εξαιρετικό νέο για τον οργανισμό ο οποίος μπορεί να αισιοδοξεί ότι έχει ήδη βρει τον επόμενο ηγέτη του. Ο Johannes Voightmann έχει γεμίσει τη θέση «4» με τη παρουσία του μετρώντας 11.7 πόντους (με 41% στα τρίποντα σε 3.9 σουτ και 65.1% στα δίποντα) 7.5 ριμπάουντ και 3.4 τελικές πάσες ενώ οι rookies Hilliard (11.6 πόντοι στα τελευταία 11 ματς) και Shields (13.6 στο ίδιο διάστημα) εμφανίζονται βελτιωμένοι όσο αυξάνονται τα «χιλιόμετρα» τους στη διοργάνωση.
Η Μπασκόνια έχει έναν κυρίαρχο ψηλό στο πρόσωπο του Poirier, ποιοτικό βάθος και συνάμα είναι η πιο δυνατή ομάδα στο ριμπάουντ σε ολόκληρη τη διοργάνωση όμως κάνει πολλά λάθη και η αποτελεσματικότητα της στη περιφερειακή εκτέλεση (εμφανώς αναβαθμισμένη τελευταία απόρροια της υπομονής με την οποία ψάχνουν το καλό σουτ) είναι ακόμα αμφισβητήσιμη. Επαναλαμβάνω, έχει καλό αγωνιστικό ρυθμό όμως τα πάντα είναι ρευστά για αυτήν (μπορεί να βρεθεί από τη πρώτη εξάδα μέχρι και εκτός οχτάδας άνετα) αυτή τη στιγμή. Η τετράδα των αγώνων με την οποία κλείνει τη κανονική περίοδο είναι απλά «φωτιά».
7.ARMANI MILANO (13-12)
ORAT-DRAT: 120.7- 119.1
PACE: 72.4
LAST-10: 6-4
H Αρμάνι «κληροδότησε» τη μεγαλύτερη δυνατή ατυχία με τον τραυματισμό του πολυτιμότερου της παίχτη, Αρτούρας Γκουντάιτις, σε ένα πολύ κομβικό σημείο της σεζόν. Ο Λιθουανός ήταν Νο1 εντός της ομάδας σε όλες σχεδόν τις κατηγορίες εξειδικευμένων στατιστικών οδηγώντας την σε Offensive και Defensive Rating, Rebounding, Blocking, True Shooting, πόντους ανά κατοχή και φυσικά στην αξιολόγηση. Εκτός αυτού η απουσία του έχει φέρει καίριο πλήγμα στα μετόπισθεν και δη στην PnR άμυνα. Όποιος είδε το τελευταίο ματς με την ΤΣΣΚΑ και τη χαρακτηριστική ευκολία με την οποία ο ψηλός των Ρώσων έβγαινε συνεχώς φάτσα με το καλάθι μετά από τέτοιες δράσεις καταλαβαίνει νομίζω σε τι αναφέρομαι. Παρ’όλα αυτά η επίθεση της είναι εξαιρετική και νομίζω ότι εδώ θα πρέπει να δοθεί credit στον κόουτς Πιανιτζιάνι (ναι, υπόλογος για το «χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα» στα μετόπισθεν αλλά…) ο οποίος όπως και πέρυσι, παρουσιάζει ένα πολύ καλό πλαίσιο ανάπτυξης ώστε να αξιοποιηθούν τα πολλά του όπλα σε αυτήν την πλευρά του γηπέδου. Ο αειθαλής Μάικ Τζέιμς (20.1 πόντοι στα τελευταία 10 ματς) είναι πάντα εκεί κατακτώντας μάλιστα το MVP του Φεβρουαρίου για τη διοργάνωση. Τα καλύτερα νέα όμως έρχονται από τη δυνατότητα που δίνει στον κόουτς τον τελευταίο καιρό το δίδυμο Τζέρελς-Νέντοβιτς, ώστε να ακουμπήσει τη μπάλα σε διαφορετικά χέρια σε δύσκολες στιγμές του παιχνιδιού. Ο Αμερικανός αποτέλεσε το κλειδί της νίκης για τους Λομβαρδούς σε συνεχόμενα ματς (Νταρουσάφακα, Μακάμπι και Χίμκι) γράφοντας 14.3 πόντους από τον πάγκο.
Τεράστιο boost η υπογραφή του Τζέιμς Νάναλι (14.2 πόντοι με 59.3% στα δίποντα, 43.8% στα τρίποντα, 90% στις προσωπικές, 3.0 ριμπάουντ και 2.8 τελικές στην επιστροφή του στην Ευρωλίγκα) ο οποίος σκοράρει με σπουδαίο efficiency και βοηθάει ποικιλοτρόπως την ιταλική ομάδα. Η αίσθηση που υπάρχει με βάση το μομέντουμ είναι ότι οι Λομβαρδοί μαζί με τον Ολυμπιακό και τη Μπασκόνια έχουν ένα μικρό πλεονέκτημα αυτή τη στιγμή για την πρόκριση στην οχτάδα όμως θα πρέπει να το πιστοποιήσουν (αρχικά) στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό που ακολουθεί. Όλα ανοιχτά, στις δυνατότητες τους η πρόκριση.
8.OLYMPIACOS (13-12)
ORAT-DRAT: 113.2-112.1
PACE: 68.8
LAST-10: 4-6
Ο καταιγισμός των ερεθισμάτων που κατέκλυσε τη καθημερινότητα των ερυθρολεύκων το τελευταίο δίμηνο ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τον οργανισμό. Ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε αντικειμενικές δυσκολίες για να βγει από το αγωνιστικό τέλμα το οποίο συνέπεσε με μια περίοδο όπου αντιμετώπισε τις πιο φορμαρισμένες ομάδες της λίγκας τη μια μετά την άλλη, μένοντας χωρίς νίκη. Το να αφήνουμε στην άκρη κάποια δεδομένα εσωτερικά προβλήματα, ζωτικής μάλιστα σημασίας (ειδικά για έναν σύλλογο αυτού του επιπέδου), εστιάζοντας αποκλειστικά στο αγωνιστικό αποτελεί λάθος αφετηρία στη γενικότερη αξιολόγηση μας. Σαφέστατα έχουν επηρεάσει σημαντικά τη πορεία και την εξέλιξη του παιχνιδιού αυτού του συνόλου τα εξωαγωνιστικά προβλήματα που καλείται να διαχειριστεί το τμήμα και δη αυτά που αφορούν τη σχέση του με τους αθλητές. Είναι μια παράμετρος που κάνεις δεν είχε υπολογίσει και εξηγεί εν μέρει κάποια πράγματα σε αγωνιστικό επίπεδο. Ο τραυματισμός του Γιάνις Στρέλνιεκς (ένα από τα λίγα σημεία αναφοράς των ερυθρολεύκων σε αυτή τη πολύ δύσκολη περίοδο) ήρθε στο χειρότερο δυνατό timing, όταν δηλαδή η αναιμική περιφερειακή γραμμή χρειαζόταν άμεσα το ευθύβολο χέρι και το κρύο αίμα του Λετονού. Οι αυξομειώσεις στον χρόνο συμμετοχής ορισμένων παιχτών, σύμφωνα με τα πρότυπα που ένας προπονητής μπορεί να χειριστεί το rotation του πάγκου του στο ΝΒΑ, έχουν πληγώσει την ομάδα λειτουργώντας ανασταλτικά στη προσπάθεια συγκεκριμένων αθλητών να βρουν ρυθμό. Από τις 20 Νοεμβρίου (στο Μόναχο) έως και τις 10 Γενάρη (με Ρεάλ στο ΣΕΦ) ο Zach LeDay μετρούσε 21.6 λεπτά συμμετοχής (13.5 πόντους σε αυτά τα 11 ματς) και ξαφνικά έπεσε στα τελευταία 7 παιχνίδια στα 11.4′ (και στους 5.3 πόντους, σε τρεις αγώνες εξ αυτών τελείωσε άποντος). Στο διάστημα των πέντε συνεχόμενων ηττών ο Γιώργος Πρίντεζης είχε 6.2 πόντους με 9/28 δίποντα (32.1%).
Ο Ολυμπιακός οφείλει να επιστρέψει στα βασικά. Να επιδιώξει το restart πατώντας σε αυτά που ξέρει να κάνει καλύτερα ως σύνολο. Ο Ντέιβιντ Μπλατ γυρνάει στην αρχική του καλοκαιρινή σκέψη καθώς μετά την απόκτηση του Weber ανακοινώνεται και ο δανεισμός του Τίμα ώστε το ρόστερ να “αναπνεύσει” καλύτερα. Ο Αμερικανός γκαρντ έχει φρεσκάρει το αγωνιστικό πρόσωπο των ερυθρολεύκων αν και η προώθηση του σε πρώτο, βασικό ρόλο ίσως να είναι αυτό που ακριβώς είχε αρχικά στο μυαλό του ο κόουτς. Ο Ολυμπιακός δεν παίζει καλό μπάσκετ σε μια περίοδο όπου θα έπρεπε να ξεκινάει την αντεπίθεση του όμως το φετινό αγωνιστικό οικοδόμημα έχει βάσεις και δε θα παραδώσει έτσι εύκολα όλα όσα με κόπο κατέκτησε μέχρι τώρα. Το πρόγραμμα είναι αρκετά καλό αλλά αυτό στη συγκεκριμένη διοργάνωση είναι πάντα θεωρητικό καθώς βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το αγωνιστικό σου status κάθε συγκεκριμένη βραδιά. Επαναλαμβάνω, ο Ολυμπιακός οφείλει να σταθεί πάλι όρθιος ξεκινώντας από αυτά τα στοιχεία που άλλοτε είχε ως δεδομένα στο παιχνίδι του. Παραγωγικότητα από το ζωγραφιστό και low post δράση, καλή κυκλοφορία της μπάλας, έξυπνη άμυνα, αμυντικό ριμπάουντ. Αυτά θα σε βοηθήσουν να “θυμηθείς”…
–MACCABI TEL AVIV (12-13)
ORAT-DRAT: 112.2- 112.1
PACE: 70.6
LAST-10: 7-3
Η Μακάμπι το θέλει πολύ και αυτό είναι φανερό στη προσπάθεια που κάνει σε κάθε ματς. Σας είπα πριν κάποιες εβδομάδες ότι έχω χρόνια να δω στο Τελ Αβίβ αυτή τη «δέσμευση» και τον αμυντικό εγωισμό που βγάζουν οι παίχτες της και αυτό είναι 100% έργο του κόουτς Σφαιρόπουλου ο οποίος κατάφερε να γυρίσει το τιμόνι σε μια ομάδα που έπασχε από την αρρώστια του «εγώ». Εξαιρετική δουλειά αν μη τι άλλο και μάλιστα υπό καθεστώς πίεσης σε ένα πολύ απαιτητικό περιβάλλον. Οι Big Lineups, η προσήλωση σε τομείς όπως το αμυντικό ριμπάουντ και ο έλεγχος του ρυθμό μέσα από τη post up-επίθεση είναι τα εργαλεία που χρησιμοποίησε ο κόουτς για να φέρει το παιχνίδι στα δικά του μέτρα. Είναι πολύ θετικό για τους Ισραηλινούς ότι το τελευταίο διάστημα τα δύο πιο βαριά χαρτιά τους έχουν βγει μπροστά στο επιθετικό κομμάτι. Ο Σκότι Ουίλμπεκιν έχει βρει ρυθμό ενώ ο Ταρίκ Μπλακ, ένα από τα πουλέν της σελίδας μας, κάνει θραύση στο «ζωγραφιστό» γράφοντας 13.7 πόντους με 77.1% στα δίποντα και 6.7 ριμπάουντ. Η Μακάμπι θα παλέψει μέχρι τέλους για τη πρόκριση αν και τα προγνωστικά αυτή τη στιγμή δεν είναι υπέρ της. Το σημαντικότερο δε είναι ότι ο ενθουσιασμός έχει επιστρέψει στο Τελ Αβίβ μαζί με την αίσθηση ότι η ομάδα έχει βρει τον αρχιτέκτονα που έψαχνε για να την οδηγήσει και πάλι στις επιτυχίες. Για αυτόν τον λόγο και με γνώμονα ότι μιλάμε για ένα αρκετά ιδιαίτερο περιβάλλον, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος οφείλει να δώσει τη μάχη για τα playoffs αλλά πρωτίστως να διασφαλίσει τον εγχώριο τίτλο.
10.PANATHINAIKOS (12-13)
ORAT-DRAT: 111.3-111.4
PACE: 70.9
LAST-10: 5-5
O Παναθηναϊκός ρίχνει κάθε σφαίρα που έχει μείνει στη θαλάμη του όπλου του όντας αποφασισμένος να εξαντλήσει τις πιθανότητες πρόκρισης του στα φετινά playoffs. Ο Ρικ Πιτίνο κάνει αρκετά καλή δουλειά. Η οπτική του αναφορικά με τα προβλήματα και τις διαθέσιμες λύσεις έχει λειτουργήσει ευεργετικά για το σύνολο. Πως θα μπορούσα να πω κάτι διαφορετικό άλλωστε όταν σχεδόν όλα όσα έχει πει ή πράττει ο Αμερικανός Hall of Famer σε επίπεδο εκτιμήσεων και αγωνιστικών προσαρμογών για τη κατάσταση στο τριφύλλι (Καλάθης, γρήγορο τέμπο στην επίθεση, παρουσία Παπαγιάννη δίπλα σε δύο Βig SF όπως οι Παπαπέτρου-Τόμας, θέματα recruiting και shooting) μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από τις σελίδες του Hoopfellas και τις παλαιότερες αναρτήσεις μας. Ο Παναθηναϊκός έχει εγκαταστήσει τον μεγαλύτερο όγκο των εκτελέσεων του χρονικά στα πρώτα δέκα δευτερόλεπτα της επίθεσης (TSOL) δημιουργώντας ένα περιβάλλον πιο συμβατό για τις δεξιότητες ενός συνόλου από το οποίο απουσιάζουν σε μεγάλο βαθμό τα shooting και passing abilities. Ο Καλάθης σηκώνει με μεγάλη συχνότητα το κοινό από τη θέση του προκαλώντας επιφωνήματα θαυμασμού με τις εμπνεύσεις του ενώ η τακτική του Πιτίνο να αξιοποιήσει το finishing του Τhomas κοντά στο καλάθι ενεργοποιώντας απομονώσεις στη καρδιά του “ζωγραφιστού” έχει δώσει μεγάλη ώθηση στην άσχημη, τουλάχιστον μέχρι πρότινος, χρονιά του Αμερικανού φόργουορντ ο οποίος μετράει 15.0 πόντους με 61.1% στα δίποντα στα τελευταία 6 ματς (συνεχίζει να σουτάρει άσχημα από το τρίποντο έχοντας 27.7% σε αυτό το καλό του διάστημα,συνολικά φέτος 29.6%). Η πολύ θετική ανταπόκριση του Παπαπέτρου στις αυξημένες αρμοδιότητες που του ανατέθηκαν εντός του καινούργιου αγωνιστικού πλαισίου (που είναι φανερό εκτός των άλλων ότι ταιριάζει πολύ περισσότερο στο δικό του skill set) και τα πρώτα ενθαρρυντικά δείγματα του Παπαγιάννη (ο κόουτς έχει βελτιώσει, λιγότερο ή περισσότερο, πολλούς τέτοιους ψηλούς στη καριέρα του) μπορούν, εφόσον παρουσιάσουν συνέχεια, να αποτελέσουν τη μεγαλύτερη κληρονομιά της φετινής σεζόν για τον Παναθηναϊκό. Οι πράσινοι έχουν κατεβάσει τον αριθμό των εκτελέσεων τους από τη περίμετρο πολύ χαμηλά (μόνο η Ζάλγκιρις σουτάρει λιγότερα τρίποντα) παραμένοντας η πιο αδύναμη ομάδα στη διοργάνωση σε ποσοστό ευστοχίας τριπόντων και προσωπικών. Οι Lineups που περιέχουν seven footer παρουσιάζουν υψηλό δείκτη επιθετικής αξιολόγησης απόρροια του τρόπου λειτουργεί η ομάδα από το αμυντικό ριμπάουντ (μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχημένου transition) μέχρι το σετ παιχνίδι. Σημειώστε ότι ο Παναθηναϊκός πιάνει το υψηλότερο νούμερο σε Offensive και Defensive Rating όταν στο παρκέ βρίσκεται ο Σον Κιλπάτρικ (καθόλου τυχαίο).
Πάμε τώρα και στη “προσγείωση”. Το τριφύλλι είναι βελτιωμένο στο επιθετικό κομμάτι αλλά ακόμα βρίσκεται στην ουρά σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Έβαλε 90+ σε ομάδες (Κανάρια) οι οποίες τον τελευταίο καιρό τρώνε 100 με το που βγαίνουν από τα αποδυτήρια. Η δυναμική του στο παραγωγικό κομμάτι θα κριθεί στη Μόσχα. Ο Πιτίνο προσπαθεί να πάρει ότι μπορεί από τον πάγκο (η frontcourt των Πέιν-Γκιστ ίσως μπορέσει να λειτουργήσει σε ειδικές καταστάσεις στη συνέχεια και σε συνάρτηση με τη φύση των αντιπάλων που ακολουθούν) και περιμένει την επιστροφή του Λοτζέσκι. Ο Παναθηναϊκός έχει ηθικό και τις δικές του πιθανότητες για πρόκριση χωρίς να είναι φαβορί. Η τελευταία διπλή εβδομάδα της σεζόν που ακολουθεί το ματς με την ΤΣΣΚΑ (οι πράσινοι φιλοξενούν τη Μπασκόνια και πηγαίνουν στο Μιλάνο) θα δείξει εάν αυτή η ομάδα, με τον Ρικ Πιτίνο στο τιμόνι, μπορεί να σπάσει τα όρια της ανατρέποντας μια πολύ δύσκολη κατάσταση με τη συμμετοχή της, για μια ακόμα χρονιά, στα playoffs της διοργάνωσης.
11.BAYERN MUNICH (12-13)
ORAT-DRAT: 114.6-116.
PACE: 68.4
LAST-10: 4-6
Ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί από εδώ και πέρα, η Μπάγερν και η δουλειά του Ράντονιτς (και) φέτος έχει τον σεβασμό της σελίδας μας. Παίζουν «μαζί», κερδίζουν και χάνουν «μαζί», υποστηρίζοντας το δικό τους μπάσκετ. Ο τρόπος άμυνας απέναντι στα post ups του Ντέρικ Ουίλιαμς κατά μήκος της τελικής γραμμής αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της σεζόν για τις άμυνες στη φετινή Ευρωλίγκα. Ο Αμερικανός έχει φέρει τον απαραίτητο παράγοντα του απρόβλεπτου σε μια καλά δουλεμένη επίθεση η οποία παράγει σουτ και lay ups με κίνηση μακριά από τη μπάλα και σωστό passing game. Το δίδυμο Lucic-Barthel κάνει εξαιρετική σεζόν πιστοποιώντας την άποψη ότι αποτελεί τη ραχοκοκαλιά αυτού του συνόλου και το σημείο αναφοράς που του δίνει έναν πιο versatile χαρακτήρα. Η Μπάγερν παίζει καιρό χωρίς τον Μπούκερ προσπαθώντας να καλύψει το κενό εκ των έσω.
Είναι προφανές ότι το μελανό σημείο είναι αυτό το οποίο συζητήσαμε μαζί πριν το ξεκίνημα της σεζόν. Η άμυνα στο κέντρο του ζωγραφιστού, η απουσία rim protection και γενικότερα ενός δυνατού ψηλού που θα καλύψει τα αμυντικά λάθη των συμπαιχτών του, στη θέση «5» . Οι Βαυαροί δέχονται πολύ εύκολα πόντους στη καρδιά της ρακέτας και είναι αρκετά αδύναμοι στο κομμάτι του ριμπάουντ. Παρότι έχουν δείξει intangibles (διπλό στη Χίμκι, στο 2-0 την Αρμάνι, highlight η νίκη απέναντι στη Φενέρ) η εντός έδρας ήττα από τη Μακάμπι σε αυτό το οριακό ματς πιθανόν θα τους κοστίσει ειδικά εάν δεν ματσάρουν άμεσα με διπλό στο Κάουνας. Το ότι είναι ακόμα μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης (κλείνουν με δύο εντός έδρας απέναντι σε Μπαρτσελόνα και Γκραν Κανάρια και τη Νταρουσάφακα έξω) συνιστά αν μη τι άλλο επιτυχία για την επιστροφή τους φέτος στα μεγάλα σαλόνια.
12.ZALGIRIS (10-15)
ORAT-DRAT: 112.6-113.2
PACE: 68.6
LAST-10: 3-7
Η χρονιά που ακολούθησε τη περυσινή με την είσοδο της ομάδας στο F4 της διοργάνωσης δεν πήγε όπως ακριβώς είχαν υπολογίσει στο Κάουνας. Οι απανωτοί τραυματισμοί πολύ σημαντικών παιχτών σε ένα κομβικό σημείο της σεζόν γονάτισαν τους Λιθουανούς οι οποίοι από ένα σημείο και μετά φάνηκε ότι δεν είχαν την ενέργεια και συνολικά τη stamina για να εκτελέσουν σωστά αυτά τα κομμάτια που είχαν δουλέψει και θέσει ως αγωνιστικούς στόχους στο παρκέ. Η επίθεση της ομάδας είχε πρόβλημα συγχρονισμού το οποίο έβλαψε ανεπανόρθωτα το spacing και την αποτελεσματικότητα της εκτέλεσης. Ουσιαστικά η Ζάλγκιρις φέτος δεν κατάφερε να παίξει για μεγάλο χρονικό διάστημα εντός του σαρανταλέπτου, πραγματικά καλό μπάσκετ. Είχε χρονικές περιόδους στις οποίες έριχνε με συνεχόμενα χτυπήματα κάτω ομάδες τις ελίτ αλλά της έλειπε η συνέχεια για να τελειώσει τη δουλειά. Δεν είναι τυχαίο ότι πρόκειται για ένα από τα λιγότερο αποτελεσματικά σύνολα της διοργάνωσης αναφορικά με το performance του τέταρτου δεκαλέπτου το οποίο συχνά υπήρξε καταστροφικό (και τροφοδότησε τη δήλωση του Σαρας περί “έλλειψης ηγεσίας” σε αυτό το ρόστερ). Μπορεί να μη δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στην επίδραση τους όμως οι τραυματισμοί των Καβαλιάουσκας (straight post up δράσεις) και Γιανκούκας (φέτος παίζει μια ταχύτητα κάτω σε σχέση με πέρυσι, τα χρόνια περνούν άλλωστε) οι οποίοι πέρυσι αποτελούσαν βασικούς εκφραστές της στόχευσης του low post από τους Λιθουανούς με συνέπεια τη παραγωγή πλήθους close outs και καλών περιφερειακών εκτελέσεων, ήταν ένα σημείο-κλειδί για τα όσα επακολούθησαν. Φυσικά το τελευταίο πλήγμα με τον Wolters ήταν η “ταφόπλακα”.
Ο Σάρας αναγκάστηκε να ανεβάσει τον “Peaky Blinder” Thomas Walkup στο “1” στα τελευταία ματς με τον Αμερικανό να μετράει 9.5 πόντους και 4.0 τελικές σε τέσσερις αναμετρήσεις. Υπάρχουν βέβαια και καλά νέα. Ο Μπράντον Ντέηβις (14.1 πόντοι- 5.5 ριμπάουντ- 2.1 τελικές) παίζει στα υψηλά στάνταρντ που όλοι περίμεναν μετά το περυσινό finish και ο Μάριους Γκριγκόνις ανταποκρίθηκε εξαιρετικά στη πρώτη του σεζόν στην Ευρωλίγκα (8.4 πόντοι με 48.1% στο τρίποντο συν 2.0 τελικές) αποτελώντας ήδη τη νέα σταθερά για τους Λιθουανούς σε άμυνα και επίθεση. Η Ζάλγκιρις δεν ήταν τόσο μακριά φέτος από την επιστροφή στα playoffs. Όμως, ανεξάρτητα από το πως και γιατί ή το ποιοι παράγοντες συνετέλεσαν για να παρουσιάσει μια μάλλον μέτρια εικόνα, δεν κατάφερε να πιάσει τα απαιτούμενα αγωνιστικά standards μένοντας εκτός δίκαια. To καλοκαίρι αναμένεται με τρομερό ενδιαφέρον.
13.KHIMKI (9-16)
ΟRAT-DRAT: 114.2-117.5
PACE: 68.6
LAST-10: 4-6
Ο «τσάρος» επέστρεψε όμως είναι αργά για τη Χίμκι η οποία νομίζω παίρνει αυτό που της αξίζει εάν αξιολογήσουμε τη συνολική της εικόνα φέτος. Χωρίς τον Σβεντ η Χίμκι βασίστηκε περισσότερο στο σύνολο παίζοντας πιο ισορροπημένα, μετρίασε σε έναν βαθμό την εξάρτηση της από το τρίποντο (και φέτος είναι η ομάδα που εξαρτάται περισσότερο από αυτό σε ολόκληρη τη διοργάνωση) και ήταν πιο αποτελεσματική στην άμυνα όμως δεν είχε το δηλητήριο σε οριακές καταστάσεις και το boost στην επίθεση της που παράγει η παρουσία του Ρώσου σούπερ σταρ. Σύμφωνα με το Newstats τα νούμερα της Χίμκι σε όρους Offensive Rating με και χωρίς τον Σεντ στο παρκέ είναι 107.94 και 97.16 αντίστοιχα. Το Effective FG% της 59.0 και 47.2. Σημαντικές διαφορές. Στη πραγματικότητα όταν ο Gill βγήκε εκτός μάχης, τελείωσαν και τα όνειρα για τη φετινή σεζόν.
Ο Mickey (τραυματίστηκε προσφάτως) ανταποκρίθηκε άψογα στη ρούκι χρονιά του γράφοντας 14.2 πόντους-5.2 ριμπάουντ και 1.0 τάπα σε 22:34 λεπτά τη βραδιά, νούμερα ενδεικτικά των δυνατοτήτων του. Στα τελευταία έξι του ματς ο απογοητευτικός μέχρι πρότινος Malcolm Thomas «γράφει» 16.0 πόντους με 6/52 δίποντα, 8.2 ριμπάουντ και 1.0 μπλοκ. Και φέτος, το μεγάλο πρόβλημα του ριμπάουντ δεν λύθηκε. Αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο σε μια σεζόν όπου η αμυντική συνοχή δεν ήταν «εκεί». Σημειώστε ότι οι αντίπαλοι της ρωσικής ομάδας σουτάρουν με 39.3% από το τρίποντο. Ήταν ένας από τους λόγους που η Χίμκι έχανε συχνά και σε ελάχιστο διάστημα διαφορές που είχε χτίσει μέσα σε ένα παιχνίδι.
14.BUDUCNOST
ΟRAT-DRAT: 107.8-122.3
PACE: 69.3
LAST-10: 3-7
H Mπούντουτσνοστ έχει μπροστά της τον μεγάλο στόχο της ABA και για αυτό δεν σταμάτησε τις προσθήκες με στόχο την ενίσχυση. Ουσιαστικά χρησιμοποιεί τα παιχνίδια της Ευρωλίγκας για να βελτιωθεί. Η απόκτηση του Μπιτάντζε έστριψε αρκετούς προβολείς επάνω από τη Ποντγκόριτσα μιας και ο Γεωργιανός είναι ήδη ένας από τους πιο ταλαντούχους ψηλούς στην Ευρώπη. Ο Ρέπεσα υπέγραψε τον γνωστό μας εδώ μέσα Devin Williams για να βελτιώσει την εικόνα της ομάδας στο ριμπάουντ (ο Αμερικανός έχει μέχρι στιγμής 4.7 ριμπάουντ σε λιγότερο από 17’) όμως η Μπούντουτσνοστ έχει μεγάλο πρόβλημα στο να πιέσει τη μπάλα και κυρίως να κατευθύνει την εκτέλεση του αντιπάλου στην άμυνα της. Επιτρέπει το μεγαλύτερο AST% στις επιθέσεις και δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι προσφάτως, μια επίθεση που βασίζεται πολύ στις συνεργασίες όπως αυτή του Ολυμπιακού, σκόραρε με χαρακτηριστική ευκολία απέναντι της. Η Μπούντουτσνοστ έχει individual επιθετικό ταλέντο σε παίχτες όπως ο Κόουλ, ο Ερλ Κλαρκ, ο Τζάκσον ή ο Μπιτάντζε αλλά και παιδιά που μπορούν να στηρίξουν το οικοδόμημα τα επόμενα χρόνια (σημαντική η πολύμηνη απουσία του Ιβάνοβιτς). Το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι από τους παίχτες του βασικού κορμού παίζουν πρωτίστως για τον εαυτό τους και αυτή η κατάσταση απεικονίζεται πιο έντονα στις ημέρες του Ρέπεσα. Η φετινή εμπειρία υπήρξε σπουδαία και θα πρέπει να αξιοποιηθεί.
15.GRAN CANARIA (6-19)
ORAT-DRAT: 107.7-122.7
PACE: 72.5
LAST-10:
Η άμυνα της Γκραν Κανάρια έχει παραδοθεί πλήρως και η εικόνα είναι πραγματικά άσχημη. Η Ευρωλίγκα δεν συγχωρεί, αυτό είναι δεδομένο. Οι «νησιώτες» είναι η πιο αδύναμη ομάδα της διοργάνωσης στο κομμάτι των αμυντικών συνεργασιών. Η περιφερειακή τους άμυνα έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα και η συνοχή στα μετόπισθεν συνολικά είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο με αποτέλεσμα οι ομάδες που δημιουργούν ρήγμα (ή προσελκύουν βοήθεια στο low post) να βρίσκουν καλή περιφερειακή εκτέλεση με έξτρα πάσα πολύ εύκολα για αυτό το επίπεδο ανταγωνισμού. Στα τελευταία 5 ματς η ομάδα του Garcia επιτρέπει ποσοστά της τάξεως του 66.5% στο δίποντα και 44.7% στο τρίποντο (κανονικά εδώ πρέπει να σταματήσω να γράφω). Επίσης, το 52.2 σε όρους FG% και το 40.3% από το τρίποντο με το οποίο σουτάρουν οι αντίπαλοι αποτελούν τα χειρότερα νούμερα στη διοργάνωση. Η αμυντική εικόνα είναι παρόμοια βέβαια και στην ACB. Ο Jacob Wiley έχει αφήσει καλές εντυπώσεις, ο C.Jefferson πάλι όχι (αναμενόμενο στη κατάσταση που ήταν). Η άνοδος του Kim Tillie ήταν ένα ευχάριστο νέο ενώ ο Nikola Radisevic μετράει στις τελευταίες 4 συμμετοχές του (εκτός του παιχνιδιού με τον ΟΣΦΠ στο οποίο ουσιαστικά δεν αγωνίστηκε) 7.0 τελικές για 1.2 λάθη. Η αναμέτρηση με την Νταρουσάφακα αυτήν την εβδομάδα είναι μια καλή ευκαιρία για να χαμογελάσουν ξανά στο Λας Πάλμας.
BREAKING NEWS: Την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο, η Γκραν Κανάρια ανακοίνωσε την επιστροφή (για τρίτη φορά) του κόουτς Pedro Martinez στο τιμόνι της. Αναμφίβολα αξιοπρόσεκτη κίνηση. Οι “νησιώτες” θα πάνε σε διαφορετικό στυλ μπάσκετ.
16.DARUSSAFAKA (3-22)
ORAT-DRAT: 104.3-120.0
PACE: 70.9
LAST-10: 1-9
Η Νταρουσάφακα είναι η πιο αδύναμη ομάδα της διοργάνωσης και εκτός αυτού βρίσκεται σε αγωνιστική πτώση το τελευταίο διάστημα. Ο τραυματισμός του Eric την επηρέασε σημαντικά με τον Ερνάκ να ανεβάζει στη πρώτη πεντάδα τον Σαβάς. Παρότι η τουρκική ομάδα βρίσκεται σε καλό αθλητικά επίπεδο το οποίο μάλιστα την έχει καταστήσει δυνατή στο κομμάτι του επιθετικού ριμπάουντ, δυσκολεύεται σημαντικά στα μετόπισθεν. Στα τελευταία 5 ματς το ποσοστό των αντιπάλων της στα δίποντα ακούμπησε το 60%, νούμερο που εκτός των άλλων τροφοδοτήθηκε από την αδυναμία της στο αμυντικό transition. Φυσικά το βασικό της πρόβλημα σε αυτό το πολύ υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού είναι αυτό που είχαμε σημειώσει πριν ξεκινήσει η σεζόν και αφορά τη παραγωγικότητα στην επίθεση. Ο Ντάγκλας της έδωσε έναν leading guard που τόσο της έλειπε όμως το 30.8% στο τρίποντο έχει απογοητευτική επίπτωση στο spacing της επίθεσης της. Όπως είπαμε τον Οκτώβρη, το όλο εγχείρημα της «ομάδας του ορφανοτροφείου» φέτος ήταν πολύ πρόχειρο.
Υ.Γ: Η επιστροφή του Σάλε στη La Grassa, αυτή τη φορά ως προπονητής και για λογαριασμό της Βίρτους, είναι ένα αναμφίβολα πολύ σπουδαίο γεγονός για την πόλη και το ιταλικό μπάσκετ. Ο Σέρβος κόουτς συγκεντρώνει πολλά από τα χαρακτηριστικά που χρειάζεται ο οργανισμός αυτή τη στιγμή για να κάνει το παραπάνω βήμα. Έχει τη γνώση, τη προσωπικότητα, τον τρόπο να διαχειριστεί καταστάσεις (και ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζουν τον σύλλογο) εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών. Ασχέτως με το τι πιστεύει ο καθένας, η αλήθεια είναι ότι ο Τζόρτζεβιτς παρήγαγε έργο όπου και εάν πήγε. Το αγωνιστικό μοντέλο της Βίρτους θα αλλάξει πολύ σύντομα. Και το καλοκαίρι αναμένονται εκπλήξεις…
Υ.Γ1: 12 Μαρτίου 2018, Lakers record: 30-36. 12 Mαρτίου 2019, Lakers record: 30-36
Τα σχόλια δικά σας…
Respect your enemies because you are their first priority… Βy @Who
