Μακρινός ορίζοντας

Ο Ντέηβιντ Μπλατ “καλωσόρισε” τον Ρικ Πιτίνο στη σκληρή πραγματικότητα της Ευρωλίγκας και ο πολύ διαβασμένος Ολυμπιακός πήρε τη νίκη στο ντέρμπι των “αιωνίων” με όπλο την επιμονή στη σωστή εκτέλεση των λεπτομερειών του πλάνου. O αμυντικός συντηρητισμός δεν απέδωσε για τον Παναθηναϊκό  ο οποίος είναι φανερό ότι χρειάζεται βοήθεια για να παλέψει με το “αυτοάνοσο” που κουβαλάει. Ο δεύτερος γύρος της κανονικής περιόδου μόλις ξεκίνησε. Το Hoopfellas αναλύει..

 

Η πρώτη μεγάλη μάχη των Αμερικανών “γκουρού” σε ντέρμπι αιωνίων πήρε μέρος στο Φάληρο λοιπόν με τον Ολυμπιακό του Ντέηβιντ Μπλατ να παίρνει το επάνω χέρι από νωρίς και να φτάνει σε μια σημαντική νίκη η οποία τον κρατάει σε επαφή με τη πρώτη τετράδα της διοργάνωσης. Ο Παναθηναϊκός ήταν κακός σε ένα παιχνίδι στο οποίο απεικονίστηκαν πολλά από τα αγωνιστικά προβλήματα του φετινού συνόλου. Και οι δύο ομάδες βρίσκονται στην αγορά ψάχνοντας τη καλή περίπτωση παίχτη, έχοντας δώσει προτεραιότητα στη περιφερειακή γραμμή. Η υπόθεση Sean Kilpatrick ναυάγησε για το “τριφύλλι”. Δε θα έλεγα ότι αυτό είναι ένα άσχημο νέο..

Πάμε όμως στην ανάλυση της εικόνας των δύο αντιπάλων από το παιχνίδι της Παρασκευής. Το “εξτραδάκι” που ετοιμάσαμε ειδικά για αυτό το ματς είναι η οπτικοποίηση του καθιερωμένου σχολίου της σελίδας μέσα από τα βίντεο του BasketHead. Noμίζω θα βοηθήσει στη καλύτερη δυνατή κατανόηση των συμπερασμάτων μας και αναφέρομαι ειδικά στους αναγνώστες που δεν έχουν χρόνια τριβή με τη σελίδα..

 

Χωρίς δεύτερες σκέψεις

Ο Ολυμπιακός έκανε ένα άψογο τακτικά παιχνίδι. Ήταν πολύ διαβασμένος, δεν είχε δεύτερες σκέψεις και ενδοιασμούς σχετικά με το τι πρέπει να κάνει ειδικά στο αμυντικό κομμάτι, δείγμα του ποιοτικού βάθους της προετοιμασίας του συνόλου από τον Ντέηβιντ Μπλατ. Νομίζω μάλιστα, και παρότι οι αμυντικοί δείκτες των ερυθρολεύκων στη βραδιά αυτή ήταν εξαιρετικοί, ότι η παραγωγικότητα του Παναθηναϊκού πάντα με βάση τη συνολική εικόνα θα μπορούσε να είναι ακόμα χαμηλότερη (κάτι που συνεπάγεται μεγαλύτερη διαφορά στο τελικό σκορ) εάν οι γηπεδούχοι δεν είχαν ένα διάστημα χαλάρωσης το οποίο επήλθε από την αίσθηση του ότι είχαν κλειδώσει τη νίκη στη τέταρτη περίοδο.

Μερικά σημεία στα οποία εστίασε ο κόουτς Μπλατ στο αμυντικό κομμάτι..

-«Έκρυψε» τις γραμμές πάσας και συνολικά την επικοινωνία του Καλάθη με τους υπόλοιπους συμπαίχτες του, δημιουργώντας ένα πολύ άβολο περιβάλλον για Drive & kick παιχνίδι από τους πράσινους περιφερειακούς (εξ ου και η απενεργοποίηση πιθανών close out καταστάσεων). Η αμυντική προσέγγιση  στον Καλάθη  είναι ενδεικτική της προσπάθειας του Ολυμπιακού να του δώσει ταυτότητα εκτελεστή μέσα από προσωπική φάση αναγκάζοντας τον μάλιστα να το κάνει αυτό απέναντι σε «μέγεθος». Οι γηπεδούχοι ενεργοποιούν «αλλαγή» στα ball screens του διεθνή PG με τον Μιλουτίνοφ να μένει μαζί του ψηλά και τους δύο αμυνόμενους του low post (ο ένας είχε τον roller και  ο άλλος την υποστήριξη της αδύνατης πλευράς χαμηλά) να παίζουν 4/4 (front the post).

-Η παραπάνω τακτική, Switch & Front the Post (ενίοτε και Triple Switch), σε συνδυασμό με την ετοιμότητα των ερυθρόλευκων περιφερειακών να αντιμετωπίσουν τα «τυφλά» για αυτούς Flat Screen (κάθετα στη πλάτη του αμυνομένου) ελαχιστοποίησε τους διαδρόμους στη προσπάθεια του αντιπάλου για κάθετο παιχνίδι από τον άξονα (το screen με το σώμα των ψηλών του «τριφυλλιού», κρατώντας στη πλάτη τους τον αμυντικό όταν ο γκαρντ επιχειρούσε διείσδυση απενεργοποιήθηκε).

-Ενεργοποίησε παγίδες στο low post διαβάζοντας κάθε πιθανή mismatch κατάσταση (Γκιστ εναντίον περιφερειακού μετά από αλλαγή όταν  η  4/4 δεν ήταν εφικτή, Λοτζέσκι απέναντι σε Στρέλνιεκς στο φτερό) με σύμμαχο το γεγονός ότι απέναντι του έχει μια επίθεση ελλιπέστατη σε passing και shooting skills. Η αδυναμία του Παναθηναϊκού στο να εκτελέσει με συνέπεια από τη περιφέρεια (η οποία εντοπίζεται στις περισσότερες θέσεις της πεντάδας) βοήθησε τον Ολυμπιακό στο να κατευθύνει άκοπα τη μπάλα στα χέρια που ήθελε με τη πολυτέλεια του λάθους σε επίπεδο περιστροφών δεδομένου του ότι οι πράσινοι δεν είχαν την ευχέρεια να την τιμωρήσουν.

-Η «άρνηση» που ενεργοποίησε ο Ντέηβιντ Μπλατ σε μια απόπειρα των πρασίνων να τρέξουν  Dribble Hand Off επίθεση (σε μια από τις καινούργιες καταστάσεις που έχει προσθέσει ο κόουτς Πιτίνο) δείχνει τον βαθμό ετοιμότητας τους. Αυτό για όσους απόρησαν βλέποντας τον Παπανικολάου να παίζει Deny τον Αντετοκούνμπο στα 10 μέτρα από το καλάθι..

 

Το effort του Κώστα Παπανικολάου στα μετόπισθεν αλλά και το επίπεδο συγκέντρωσης εκτελώντας αμυντικά rotations ήταν πραγματικά σπουδαίο. Ο διεθνής φόργουορντ μαζί με τον Μιλουτίνοφ κάνουν τη διαφορά σε αυτό το κομμάτι του παρκέ με τον συνδυασμό μεγέθους και mobility μειώνοντας σημαντικά τον αριθμό των uncontested shots που χρειάζεται μια όχι ιδιαίτερα ικανή στη περιφερειακή εκτέλεση επίθεση  για να «πατήσει». Ο Παπανικολάου είναι παντού προκαλώντας deflections (είμαι σίγουρος ότι θα εντυπωσίασε τον κόουτς Πιτίνο ο οποίος με γνώμονα πάντα τα παλιά “ανατολικά” πρότυπα αρεσκόταν στο να χτίζει ομάδες με ικανούς ψηλούς και να τους πλαισιώνει με παίχτες όπως ο «Παπ» στις υπόλοιπες θέσεις), γεννώντας «δισταγμό» στην αντίπαλη επίθεση και το κατάλληλο έδαφος για την ερυθρόλευκη transition επίθεση. Η επιρροή του στην έκβαση του ματς ήταν καταλυτική. Εξαιρετικός.

Επιθετικά οι ερυθρόλευκοι δεν παρουσίασαν κάποια έκπληξη ή προσαρμογή σε επίπεδο ανάπτυξης όμως είχαν σε διάρκεια πολύ καλά reads κεφαλαιοποιώντας πλήρως την υπεροχή τους στο χαμηλό ποστ. Μεθοδικά, πατώντας ακριβώς σε αυτό το κομμάτι στο ξεκίνημα του ματς, βρήκε καλές ματιές για περιφερειακή εκτέλεση. Στο preview μας στο Stoiximan.blog είχαμε άλλωστε εστιάσει στη κομβικότητα του περιφερειακού  ποσοστού των πλαγίων του Ολυμπιακού (Παπανικολάου και Στρέλνιεκς είχαν 7/12 τρίποντα μαζί) και στην ικανότητα της τριάδας Μιλουτίνοφ- Πρίντεζη- Σπανούλη να δημιουργήσουν καταστάσεις, είτε άμεσα με τελική πάσα είτε δημιουργώντας ανισορροπία και παιχνίδι με έξτρα παίχτη στη πλευρά (half court fast breaks).

Πάμε να δούμε τι ξεχωρίσαμε από εδώ..

-Τη τελευταία διετία έχουμε υπογραμμίσει (σε βαθμό που ίσως έχει γίνει κουραστικό) την αναγωγή του διδύμου Πρίντεζη-Μιλουτίνοφ σε «βαρύ σασί» της ερυθρόλευκης επίθεσης. Οι δύο τους εκτός από καλό φυσικό/αθλητικό πακέτο, σωστή μπασκετική παιδεία, ικανότητα στη πάσα και στην εκτέλεση από το low post (μεγάλο πλεονέκτημα ο συγκεκριμένος συνδυασμός στο σύγχρονο μπάσκετ) διαθέτουν γρήγορα άκρα και καλά δεύτερα άλματα με τα οποία βάζουν στις άμυνες μεγάλη πίεση.

Ο τρόπος που τρέχουν οι ψηλοί των ερυθρολεύκων (ειδικά ο Πρίντεζης, ναι ακόμα) το ανοιχτό γήπεδο έδωσε στην ομάδα του Μπλατ σημαντικό πλεονέκτημα τη Παρασκευή το βράδυ. Σε 1-2 περιπτώσει οι ψηλοί των γηπεδούχων είχαν ήδη φτάσει στο «ζωγραφιστό» του Παναθηναϊκού σε καταστάσεις transition επίθεσης πριν τα γκαρντ των φιλοξενουμένων (τα οποία ξεκίνησαν από μια σχετική θέση ετοιμότητας). Αυτό ως επί το πλείστον δεν έδωσε σκορ σε πρώτο χρόνο αλλά έδωσε το «πλεονέκτημα της θέσης» στους ερυθρόλευκους ως «εργαλείο» για τη δημιουργία ανισορροπίας στην αντίπαλη άμυνα. Ξέρετε, κατά τη μετάβαση στο άλλο μισό του παρκέ σε συνθήκες υψηλής ταχύτητας η άμυνα βιώνει μια χαώδη κατάσταση που αναγκάζει τους παίχτες της να πάρουν τον πιο κοντινό παίχτη εως ότου σταματήσει η μπάλα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι σαφές επίσης ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να φιλτράρει ξανά τον τρόπο αντιμετώπισης του απέναντι στους συγκεκριμένους παίχτες. Είναι κάτι που θα σχολιάσουμε και παρακάτω μιλώντας για την αδυναμία του «τριφυλλιού» στη weak side post-άμυνα.

-Είναι δεδομένο ότι ο κόουτς Πιτίνο γνωρίζει πως πολλές από τις αμυντικές τακτικές οι οποίες τον συνόδευαν στη τεράστια καριέρα του μέχρι τώρα στην Αμερική,  δύσκολα μπορούν να βρουν εφαρμογή σήμερα στην Ευρώπη. Νομίζω πως ο τρόπος που ο Ντέηβιντ Μπλατ είχε προετοιμάσει τους παίχτες του έδειξε ότι ενδεχομένως δεν έκανε λάθος που δεν επέμεινε (πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα σύνολο που μετράει μερικές ημέρες τριβής με τη φιλοσοφία του) αρκετά σε press άμυνες. Τα γκαρντ του Ολυμπιακού ώριμα,  στις περιπτώσεις που κλήθηκαν να διαχειριστούν τέτοια αμυντική προσέγγιση, δεν αφήνουν την άμυνα να μυρίσει το «αίμα» της speed dribble. Όταν ο πρώτος παίχτης στην αμυντική διάταξη του αντιπάλου τους δίνει πλευρά, έξυπνα ξοδεύουν 1-2 ντρίμπλες ενεργοποιώντας το σπριντ του trapping και άμεσα, με reverse ή αλλαγή κατεύθυνσης, αλλάζουν γωνία ντρίμπλας (πάντα με ψηλά το κεφάλι) τοποθετώντας τον trapper άμεσα σε κατάσταση recover. Οι ψηλοί του Μπλατ ήταν έτοιμοι σε κάθε περίπτωση να αποτελέσουν «σκαλοπάτι» στο ύψος του κέντρου του παρκέ.

-Ο Ολυμπιακός χρησιμοποίησε 2-man game σε αρκετές περιπτώσεις θέλοντας να απομονώσει τη θεωρητικά πιο αδύναμη πράσινη αμυντική συνεργασία στην επίθεση του. Αυτός ο προσανατολισμός έγινε άμεσα ορατός και στο πιο άπειρο μάτι όταν στο παρκέ βρέθηκε ο Παπαγιάννης. Οφείλουμε να σημειώσουμε βέβαια ότι οι ερυθρόλευκοι δεν πήραν το μάξιμουμ στις καταστάσεις αυτές γιατί για παράδειγμα σε κάποιες από αυτές στο finishing στο ζωγραφιστό βρέθηκε ο Στρέλνιεκς (είναι το αδύναμο του κομμάτι). Νομίζω καταλαβαίνετε πιο θα πρέπει να είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του γκαρντ που ενδεχομένως θα αποκτήσει η ομάδα του Μπλατ τη τρέχουσα σεζόν..

Ο Λετονός συνολικά ήταν εξαιρετικός όντας ο παίχτης που έδωσε το κατάλληλο boost στην επίθεση των γηπεδούχων (4/5 τρίποντα, 18 πόντοι) ώστε να ρίξουν τον Παναθηναϊκό στο καναβάτσο. Ο Μπλατ ενεργοποίησε Weak side stagger PnR και curl καταστάσεις για αυτόν στο μισό γήπεδο τη στιγμή που η παρουσία του αποτελεί ένα σημαντικό όπλο και στη transition επίθεση (έχει πολύ καλή περιφερειακή εκτέλεση, διαβάζει σωστά το καλό σουτ κατά τη μετάβαση).

Ρίξτε μια ματιά στο εξαιρετικό βίντεο που οπτικοποιεί σημαντικό μέρος  του παραπάνω σχολίου..

 

Νοsferatu..

 

Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ ήταν δικαίως το πρόσωπο της βραδιάς στο ντέρμπι των «αιωνίων» σπάζοντας τα κοντέρ με την εξαιρετική του απόδοση (18 πόντοι-18 ριμπάουντ και 41 αξιολόγηση) και στις δύο πλευρές του παρκέ. Flashback στην ανάρτηση της σελίδας μας αυτό το καλοκαίρι μετά τη πρόσληψη του κόουτς Μπλατ..

Θεωρώ (και πάντα σε συνάρτηση με την επιθετική του φιλοσοφία) πως ο ίδιος ο Αμερικανός κόουτς τρίβει τα χέρια του με τη παρουσία του Μιλουτίνοφ στο ρόστερ της ομάδας. Και ο ίδιος ο Σέρβος εάν έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ευκαιρίας πρέπει να κάνει «κωλοτούμπες» από τη χαρά του.. Η Princeton Offense (αναφέρομαι στα sets αυτής που χρησιμοποιεί ο κόουτς Μπλατ) απαιτούν τη παρουσία ενός «5» το οποίο  θα μπορεί να διαβάσει και να πασάρει σωστά (συνήθως από το high post) εναλλασσόμενο σε ρόλους screener & passer (μη σας κάνει εντύπωση εάν δείτε και τον Πρίντεζη εκεί). Ο τρόπος επίσης που κάνει εισαγωγή ο κόουτς στη  PnR επίθεση (ειδικά από τον άξονα) μπορεί να πολλαπλασιάσει τις ευκαιρίες για τον Σέρβο σέντερ και κυρίως τις φορές που αυτός θα πάρει τη μπάλα σε κίνηση ερχόμενος «φάτσα» με το καλάθι..

Τη Παρασκευή το βράδυ ο Σέρβος σέντερ διψούσε για «αίμα». Ο Παναθηναϊκός δε μπόρεσε να διαχειριστεί την επιθετικότητα και τη συνέχεια με την οποία ορμάει στο καλάθι ενώ η κυριαρχία του στο κομμάτι του ριμπάουντ αποτέλεσε (για μια ακόμα φορά φέτος) έναν από τους βασικούς λόγους για τους οποίους ο Ολυμπιακός μπορούσε να αυξομειώνει, ανάλογα με τα θέλω του, το τέμπο του ματς. Το positioning και η δυναμική του στο ζωγραφιστό (ειδικά κινούμενος μακριά από τη μπάλα) αποτέλεσε άλυτο γρίφο για την άμυνα των φιλοξενουμένων. Ο Μιλουτίνοφ (έχει εκτός των άλλων και 1.6 τελικές πάσες φέτος στην EL) είναι ένα mobile μεγάλο κορμί (στα πρότυπα του Αγιόν), αρκετά skilled για το μέγεθος του με εξαιρετική αντίληψη, γεγονός που τον μετατρέπει σε δυνατό χαρτί της ομάδας ειδικά όταν αυτή συναντά γρήγορες αλλά χωρίς μέγεθος γραμμές ψηλών . Η πρόοδος του υπό τον Ντέηβιντ Μπλατ είναι προφανής.

 

Νέμεσις

Ο σπουδαίος Ρικ Πιτίνο έχει βρεθεί μπροστά σε μια ιδιόμορφη κατάσταση προσπαθώντας να αναβαθμίσει το επιθετικό παιχνίδι ενός συνόλου το οποίο δεν έχει τα απαραίτητα προσόντα στα κομμάτια της περιφερειακής εκτέλεσης και της πάσας. Διαχρονικά οι δουλειές του βασίζονταν σε αυτά τα στοιχεία για αυτό και η συγκεκριμένη εξίσωση είναι σίγουρα μια από τις δυσκολότερες στη καριέρα του, ειδικά εάν λάβουμε υπόψιν και τη προσωπική του μετάβαση σε ένα διαφορετικό αγωνιστικό πλαίσιο όπως αυτό της Ευρωλίγκας.

Απέναντι σε μια διαβασμένη άμυνα, ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ στατικός αδυνατώντας να αναγκάσει τον αντίπαλο να διανύσει αποστάσεις στο μισό γήπεδο. Σε ένα σημείο της αναμέτρησης ο Αμερικανός κόουτς ζητάει από τους παίχτες του να αφήσουν στην άκρη την εμμονή με το High PnR και να βάλουν περισσότερη κίνηση όμως (ειδικά) χωρίς τον Καλάθη οι πράσινοι στερούνται playmaking για να δουλέψουν off ball δράσεις. Σε μια φάση (Weak side stagger) μάλιστα χαρακτηριστικά ο Λεκαβίτσιους «σκοτώνει» με έξτρα ντρίμπλα (και λάθος στάση σώματος η οποία χάλασε και τη γωνία πάσας) τη κίνηση του Λοτζέσκι για εκτέλεση από τις 45 μοίρες, υποδεικνύοντας το φετινό πρόβλημα των πρασίνων.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ψηλούς οι οποίοι μπορούν να παίξουν και να τελειώσουν με συνέπεια ένας εναντίον ενός φάσεις στο ζωγραφιστό. Δεν έχει πραγματική ποστ παρουσία για να ακουμπήσει και να φθείρει τον αντίπαλο προσφέροντας ανάσες στα γκαρντ του και συνάμα δεν έχει τον ψηλό που θα βγάλει σωστά τη μπάλα από το double team στο low post. Στο Φάληρο φάνηκε το πρόβλημα της ομάδας στην εισαγωγική πάσα το οποίο απενεργοποίησε το όποιο πλεονέκτημα έδιναν χαμηλά (για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα) οι αλλαγές στην άμυνα των ερυθρολεύκων. Η αδυναμία των πρασίνων σε επίπεδο Shooting & Passing skills αποτελεί τη Νέμεση για την επίθεση τους φέτος.

Ο κόουτς Πιτίνο προσπάθησε αρχικά να «συνδέσει» τον Νίκο Παππά με το καλάθι με Zipper Cut to High ball screen καταστάσεις (το έτρεξε αρκετά αυτό ο Παναθηναϊκός τη Παρασκευή με τον διεθνή γκαρντ αλλά και με τον Λεκαβίτσιους) ενώ ενεργοποίησε και UCLA Cut to Weak side stagger (γνωστό ως UCLA Double για τους προπονητές) όμως δεν είχε περιφερειακή εκτέλεση για να αλλάξει το πλαίσιο των αποστάσεων στην άμυνα του Ολυμπιακού και να το υποστηρίξει. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται βοήθεια σε πολύ συγκεκριμένα κομμάτια. Αυτά στα οποία εστιάσαμε μαζί εδώ μέσα το περασμένο καλοκαίρι. Μόνον έτσι μπορεί να διεκδικήσει τις πιθανότητες που του αναλογούν ώστε να νικήσει το «αυτοάνοσο»  που τον βασανίζει..

 

 

Aμυντικός κονσερβατισμός

Σε αντίθεση με τη διαχρονική φιλοσοφία που συνοδεύει τον κόουτς Πιτίνο στο αμυντικό κομμάτι, ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε υπερβολικά συντηρητικός τη Παρασκευή το βράδυ αναφορικά με τις τακτικές του επιλογές στο συγκεκριμένο κομμάτι. Κατανοητό. Νέο αγωνιστικό περιβάλλον, νέοι κανόνες, διαφορετικό πλαίσιο όχι τόσο συμβατό για την ενεργοποίηση τακτικών υψηλού ρίσκου. Φάνηκε όμως ότι αυτός ο αμυντικός κονσερβατισμός των πρασίνων δεν έκανε ούτε για λίγο τον αντίπαλο να νιώσει άβολα ενώ αντίθετα του έδωσε μεγαλύτερη άνεση χρόνου για να «διαβάσει». Και να αποκωδικοποιήσει τη πληροφορία στην επίθεση του.

Ο Παναθηναϊκός δεν επιλέγει την ενεργητική παγίδα στο χαμηλό ποστ αλλά ένα απλό help & recover (όταν ο αντίπαλος  προσπαθούσε να γυρίσει προς το καλάθι) το οποίο ενίοτε μεταφραζόταν ως «παθητικό ντουμπλάρισμα».

 

 

Δεν είχε σκοπό να βγάλει τη μπάλα από τα χέρια των ψηλών του Ολυμπιακού;  Ίσως πόνταρε στο να δυσκολέψει τη τελική εκτέλεση ακολουθώντας ψηλά λίγο πριν την απελευθέρωση..;  Πίστευε ότι ο αντίπαλος θα ήταν προετοιμασμένος για ενεργητική παγίδα στο χαμηλό ποστ κάτι που συνεπάγεται μια σχετική ετοιμότητα της επίθεσης η οποία θα είχε δουλέψει ανάλογες καταστάσεις τις προηγούμενες ημέρες; Κατά τη ταπεινή μου γνώμη ο κόουτς, και ειδικά απέναντι στη συγκεκριμένη –πολύ δυνατή στο low post- ομάδα, απλά δεν εμπιστεύεται τα αμυντικά rotations των παιχτών του. Αναφέρομαι στους χρόνους εκτέλεσης των περιστροφών όταν η άμυνα επιλέγει να μπει σε αυτή τη διαδικασία. Στον Παναθηναϊκό υπάρχουν παίχτες που παίζουν συγκεντρωμένα στα μετόπισθεν και γνωρίζουν που πρέπει να κατευθυνθούν κάθε φορά ανάλογα με διαδραστικότητα της επίθεσης (π.χ ο Παπαπέτρου ή ο Μήτογλου) και παίχτες που ενώ μπορεί να δίνουν το 100% σε επίπεδο ενέργειας, αδυνατούν να εκτελέσουν αυτοματοποιημένα αμυντικές περιστροφές (π.χ Θανάσης). Για αυτό και ο κόουτς Πασκουάλ είχε «πατήσει» στην άμυνα αλλαγών γαρνίροντας φέτος με show& recovers στη προσπάθεια του να αποφύγει το να μπουν συγκεκριμένα σχήματα των πρασίνων σε βαθιές περιστροφές, ειδικά απέναντι σε ομάδες με περιφερειακούς που ξέρουν να δοκιμάζουν τα όρια της άμυνας.

Ένα πολύ βασικό πρόβλημα των πρασίνων επίσης ήταν η αδυναμία στη weak side post-άμυνα. Οι ψηλοί του Παναθηναϊκού δυσκολεύτηκαν πολύ να κλειδώσουν στη πλάτη τους τον υποστηρικτικό παίχτη της αδύνατης πλευράς στη τελική γραμμή ο οποίος (με τη μπάλα στα χέρια του Πρίντεζη) ήταν συνήθως ο Μιλουτίνοφ. Το πρόβλημα στο ριμπάουντ ήταν μεγάλο και ακόμα και όταν αυτό κερδήθηκε, οι ερυθρόλευκοι είχαν «ενοχλήσει» αρκετά τον αντίπαλο ώστε να μειώσουν τη πιθανότητα καλής  transition επίθεσης  με τους παίχτες που βρίσκονται στη περίμετρο να έχουν ήδη επιστρέψει στα μετόπισθεν. Ο Πιτίνο φαίνεται ότι εστίασε σε αυτό το κομμάτι στα αποδυτήρια μιας και στο δεύτερο ημίχρονο οι Λάσμε και Γκιστ ήταν σαφώς πιο συγκεντρωμένοι στη συγκεκριμένη αποστολή (να κρατήσουν στη πλάτη τους τον αντίπαλο ψηλό στην αδύνατη πλευρά του low post) χωρίς όμως να λυθεί το πρόβλημα σε σημαντικό βαθμό. Οι πράσινοι ενεργοποίησαν Diamond press και μια διάταξη για 4/4 Μan to man trapping (“only the speed dribble” , ο κόουτς ήταν σαφής), άλλαξαν τη κατεύθυνση της βοήθειας που έστελναν χαμηλά στο μισό γήπεδο όμως τα σχήματα «Thomas+Mobile-5» στη frontcourt υπογράμμισαν την αδυναμία της ομάδας να ελέγξει τη δραστηριότητα κοντά στο καλάθι της είτε αυτό αφορά την αντίπαλη εκτέλεση είτε τις διεκδικήσιμες μπάλες. Εν κατακλείδι, οι ψηλοί του Ρικ Πιτίνο απέτυχαν στη front the post-αποστολή τους ενώ παράλληλα η γενικότερη αμυντική προσέγγιση των φιλοξενουμένων ελαχιστοποίησε αυτόματα τις πιθανότητες τους να παράγουν καταστάσεις ανοιχτού γηπέδου άμεσα και μέσα από την άμυνα τους.

O Παναθηναϊκός, σε μια από τις πιο άσχημες βραδιές του στο συγκεκριμένο γήπεδο τα τελευταία χρόνια,  έδειξε σημάδια ανταγωνιστικότητας μόνο σε δύο κομμάτια της αναμέτρησης. Όταν μπήκε ο Μήτογλου στο παρκέ και η ομάδα απέκτησε δύναμη στο ριμπάουντ και οντότητα στο ζωγραφιστό και στη τελευταία περίοδο όταν ο Καλάθης συνδέθηκε με το καλάθι.

Μακρινός ορίζοντας (;)

Βρισκόμαστε ακόμα στον Γενάρη. Δεν είναι νωρίς αλλά ούτε αργά για να γυρίσει ο διακόπτης προς τη βελτίωση ή την επιστροφή για οποιαδήποτε ομάδα. Η πιθανότητα του να συμβεί αυτό ποικίλει φυσικά ανάλογα με το περιβάλλον και τα στοιχεία που έχουμε μέχρι τώρα στα χέρια μας, αφήνοντας πίσω τον πρώτο γύρο της κανονικής περιόδου. Αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός είναι καλύτερο σύνολο, όχι σε individual skills αλλά σε ομαδική λειτουργία/ποιότητα παιχνιδιού, από τον Παναθηναϊκό. Έχει μια αργή αλλά σταθερή πρόοδο σε πολλά, μικρής σημασίας κομμάτια που στοιχειοθετούν βελτίωση στο παιχνίδι και την αγωνιστική του συμπεριφορά. Χρειάζεται μια ώθηση όμως στη περιφερειακή γραμμή για να μπορέσει να “σπάσει τα όρια του” και να αποκτήσει το επιθυμητό versatility και στις δύο πλευρές του παρκέ ώστε να ανταγωνιστεί τις πραγματικά σπουδαίες ομάδες της διοργάνωσης. Ο Μπλατ ξέρει ότι δεν υπάρχει πακτωλός χρημάτων στη διάθεση του. Αυτό αυξάνει τη πιθανότητα κίνησης με σημαντικό ρίσκο και την ευθύνη αυτών που σκανάρουν τις διαθέσιμες επιλογές. Είναι μια απόφαση που μπορεί να αποβεί καθοριστική για τη σεζόν των ερυθρολεύκων τη στιγμή που ο κόουτς, προσπαθεί να δημιουργήσει “εναλλακτικές” κερδίζοντας έξτρα βοήθεια από παίχτες όπως ο Μάντζαρης και ενδεχομένως ο Τίμα (εξ ου και η σχετική, πρόσφατη δήλωση του).

Ο Παναθηναϊκός διανύει ένα διαφορετικό μονοπάτι. Προχώρησε σε μια σημαντική αλλαγή η οποία του έδωσε ένα ψυχολογικό bonus αλλά του κόστισε σε χρόνο. Το “τριφύλλι” χρειάζεται εργατοώρες για να αποκτήσει γραμμές επικοινωνίας με τη φιλοσοφία του κόουτς Πιτίνο. Σε αυτό το σημείο της σεζόν ο διαθέσιμος χρόνος δεν είναι άπλετος αλλά (με βάση και τις διαμορφωμένες ισορροπίες στον βαθμολογικό πίνακα) είναι αρκετός ώστε η ομάδα να “επιστρέψει” διεκδικώντας αυτό που της αναλογεί. Σαφέστατα απαιτείται ενίσχυση. Δεν είναι εύκολο να το ζητάς όμως είναι η πραγματικότητα. Το χαρτί που λέγεται “Ρικ Πιτίνο” είναι αρκετά βαρύ για να μην παιχτεί όπως πρέπει, μέχρι το τέλος..

 

 

 

 

Υ.Γ: O Ολυμπιακός έχει στραφεί τις τελευταίες ημέρες στην ευρωπαϊκή αγορά ψάχνοντας (και) εκεί τον περιφερειακό που θα τον βοηθήσει.

 

Y.Γ1: Στα τελευταία 10 παιχνίδια, η Βοστόνη “τρέχει” μια από τις αποτελεσματικότερες επιθέσεις στο ΝΒΑ. Η αρτηριοσκλήρωση από την τοποθέτηση υπερβολικά μεγάλου όγκου ταλέντου στο παρκέ την ίδια στιγμή μοιάζει να μένει στο παρελθόν. Τι σου είναι τελικά οι ρόλοι και η χημεία σε μια ομάδα..