Μια βόλτα στην Ευρώπη

Από τη Βαυαρία στο Βελιγράδι και από εκεί στο Στρασβούργο και τη Μαδρίτη. Το Hoopfellas κάνει τη καθιερωμένη του βόλτα επάνω από τη Χριστουγεννιάτικη Ευρώπη και μοιράζεται τις σημειώσεις του για πρόσωπα και καταστάσεις..

Η Ευρώπη φοράει τα γιορτινά της περιμένοντας τα Χριστούγεννα και νομίζω είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για βόλτα και συζήτηση με βάση τις σημειώσεις της σελίδας μας από όσα έχουμε παρακολουθήσει τον τελευταίο καιρό. Ένα καλό αγχολυτικό για το διήμερο-φωτιά της Ευρωλίγκας που έρχεται στο τέλος της εβδομάδας για τις ελληνικές ομάδες. Ξεκινάμε..;

Εν τω μεταξύ στη Βόρεια Βαυαρία..

Ο Hassan Martin (2.01-F/C-1995) είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις νέων Αμερικανών παιχτών στην Ευρώπη φέτος έχοντας κάνει πολύ γρήγορα αισθητή τη παρουσία του στη γερμανική λίγκα με τα χρώματα της Μπαϊρόιτ.  Όσοι μάλιστα παρακολουθούν λίγο πιο στενά τη BBL και το BCL θα γνωρίζουν ότι ο 23χρονος σέντερ είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η ομάδα της Βόρειας Βαυαρίας έχει βελτιώσει σημαντικά την εικόνα της τις τελευταίες περίπου 20 ημέρες μετρώντας 6 συνεχόμενες νίκες εντός και εκτός συνόρων. Ο Martin είναι απόφοιτος του Rhode Island με τον τότε κόουτς Dan Hurley (έχει πλέον το τιμόνι του Κονέκτικατ) να έχει κυκλώσει το όνομα του δυναμικού Νεοϋορκέζου από τα χρόνια που αυτός αγωνιζόταν στο λύκειο (όπως εξομολογήθηκε αργότερα τον θεωρούσε «τοπ-προτεραιότητα» στο πλάνο του recruiting). O Martin ξεκίνησε αργά το μπάσκετ και ακόμα αναπτύσσει το παιχνίδι του. Τελειώνοντας τη περυσινή σεζόν στην Ιαπωνία, πήρε την ευκαιρία από τους Σέλτικς για να αγωνιστεί με την ομάδα τους στο φετινό SL όπου άφησε θετικές εντυπώσεις.

Στη Μπαϊρόιτ ο Martin είναι ένας από τους πυλώνες του αγωνιστικού οικοδομήματος. Πρόκειται για ένα παιδί με πολύ δυνατό κορμί και εξαιρετικά χέρια (7αρι wingspan, γρήγορα αντανακλαστικά) ως μέρος ενός πολύ καλού φυσικού/αθλητικού πακέτου (πρώην παίχτης του αμερικανικού football). Η ικανότητα του να τελειώσει γύρω από το ζωγραφιστό, να αμυνθεί επάνω από το καλάθι και να αποτελέσει παράγοντα στη μάχη των ριμπάουντ (και στις δύο πλευρές του παρκέ) είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρόσεκτη. Το πλαίσιο παιχνιδιού της ομάδας του μάλιστα τον βοηθάει. Η Μπαϊρόιτ (η οποία μπορεί να παίξει στη πραγματικότητα πιο γρήγορα από όσο παίζει) έχει παίχτες που μπορούν να σουτάρουν από τη περίμετρο, να πασάρουν και κυρίως να εισάγουν σωστά τη μπάλα στο κέντρο της ρακέτας (Stocton, Robertson, Hrovat, Thomas) υποστηρίζοντας την 1 in- 4 out επίθεση που τρέχει για να αξιοποιήσει την ικανότητα του Martin να παίξει σε καταστάσεις 1on1 στο «ζωγραφιστό». Στα συν του το ότι πρόκειται για ένα παιδί με blue collar-νοοτροπία το οποίο δε βάζει ποτέ τον εαυτό του επάνω από το σύνολο. Ο 23χρονος σέντερ των Βαυαρών μετράει 15.4 πόντους (70.0% στα δίποντα-63.2% στις προσωπικές) 7.1 ριμπάουντ (2.4 επιθετικά) και 3.0 τάπες στη γερμανική λίγκα και 12.1 πόντους (72.4% στα δίποντα- 72.2% στις προσωπικές) 5.6 ριμπάουντ και 1.4 τάπες στο BCL. Επαναλαμβάνω, αυτό που κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα τη περίπτωση του είναι ότι βελτιώνεται συνεχώς όντας ακόμα μακριά από το ταβάνι του. Το γεγονός ότι δεν έχει βάλει περιφερειακή εκτέλεση στο επιθετικό ρεπερτόριο του σε συνάρτηση με το μέγεθος του τον κρατάει (τουλάχιστον ακόμα) μακριά από το ΝΒΑ όμως στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι πιθανό σύντομα να πάρει το «κάλεσμα» από μια ομάδα υψηλότερο επιπέδου. Αξίζει να παρακολουθήσουμε τη πορεία του..

-Η γαλλική μετάγγιση στο ρόστερ της Mega Max συνεχίζεται. Η ομάδα του Βελιγραδίου έφερε φέτος στην ΑΒΑ τον «καλύτερο νέο παίχτη» της περυσινής γαλλικής λίγκας, Adam Mokoka (1.94-G-1998) ελπίζοντας ότι η βιτρίνα της θα μπορέσει να του εξασφαλίσει μια θέση στον δεύτερο γύρο του ερχόμενου ντραφτ του ΝΒΑ. Ο Mokoka είναι ένα παιδί με ομολογουμένως σπουδαία «φυσικά» εργαλεία και εξαιρετικό αθλητικό πακέτο. Προέρχεται από τις ακαδημίες της Γκραβελίν και πέρυσι πήρε μεγαλύτερο χρόνο στη ProA  (34 ματς, 3.2 πόντοι) αγωνιζόμενος παράλληλα και στην U21. To καλοκαίρι απέσυρε την υποψηφιότητα του για το ντραφτ του 2018, στοχεύοντας σε αυτό το 2019.

Ο Mokoka είναι πολύ ακατέργαστος στο επιθετικό κομμάτι. Στη Mega Max προσπαθούν να τον ανεβάσουν στο «1»  (αυτή τη στιγμή είναι πρωτίστως SG) γιατί εκεί είναι το μέλλον του εάν όντως θέλει να κοιτάξει ρεαλιστικά στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Όμως ο νεαρός Γάλλος είναι πολύ άγουρος ακόμα για να «τρέξει» τη (παραδοσιακά) πιο fast pace-επίθεση της ΑΒΑ. Δεν έχει το playmaking και μαζί την ικανότητα να πάει «βαθιά» απέναντι σε μια άμυνα διαβάζοντας την και λύνοντας την άσκηση που αυτή του δίνει κάθε φορά. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που η επίθεση της Mega Max δεν είναι efficient φέτος  (αντίθετα διαθέτει εξαιρετική άμυνα, Νο2 στην ΑΒΑ πίσω από τον Ερυθρό Αστέρα) αλλά μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα κλαμπ που έχει δημιουργηθεί με στόχους ανάπτυξης και προώθησης των παιχτών της και όχι κατάκτησης ομαδικών τίτλων. Ο Μokoka είναι επιρρεπής στο λάθος για να αποτελέσει τον main ball-handler σε μια τέτοια κατάσταση και χρειάζεται δουλειά στην απόφαση. Η πρώτη ύλη του είναι όμως αρκετά καλή. Είναι γρήγορος, διαθέτει τεράστια άκρα (6’11’’) και σπουδαίο motor. Ακόμα έχει έδαφος να καλύψει για να χαρακτηριστεί «αξιόπιστος σουτέρ» όμως ο μηχανισμός του αφήνει υποσχέσεις.  Επίσης είναι άκρως ενθαρρυντικό το ότι έχει δείξει ότι μπορεί να τελειώσει μετά από επαφή στο «ζωγραφιστό». Οι προδιαγραφές του αναφορικά με το αμυντικό κομμάτι είναι εξαιρετικές. Αμύνεται πολύ καλά και στις δύο πλευρές του παρκέ, ειδικά (για γκαρντ) στη πίσω γραμμή άμυνας. Η συνεχής αξιολόγηση στη περίπτωση του όσο «τρέχει» η σεζόν έχει μεγάλο ενδιαφέρον με το βλέμμα στον ορίζοντας του ερχόμενου ντραφτ. Ίσως, εάν πετύχει τη προσδοκώμενη αναβάθμιση σε συγκεκριμένες πτυχές του παιχνιδιού του, κάποια ομάδα μπορέσει να επενδύσει επάνω του βλέποντας έναν ball mover-ball stopper τύπου Πάτρικ Μπέβερλι στο πρόσωπο του.

Μαύρη ..θάλασσα

Στη Sakarya τα πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο. Η τουρκική ομάδα βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο με τον κόουτς Selcuk Ernak να αποχωρεί για να διευκολύνει τη κατάσταση (κυρίως για να μπορέσει η ομάδα να διατηρήσει ένα-δύο σημαντικούς παίχτες). Μεγάλη απώλεια για τη Sakarya φυσικά θα αποτελέσει ο Landry Nnoko (2.08-C-1994) ο οποίος φέρεται να έχει συμφωνήσει με γερμανική ομάδα. Ο  σέντερ από το Καμερούν είναι η κολόνα της φετινής ομάδας  και η επικείμενη αποχώρηση του μοιάζει , σε συνάρτηση με τη παρούσα κατάσταση στο κλαμπ, με λευκή σημαία. Ο Nnoko συνιστά μια σπουδαία φυσική παρουσία. Έχει πολύ δυνατό κορμί, εξαιρετικά χέρια και τρέχει καλά το γήπεδο. Είναι πολύ ικανός στο κομμάτι του ριμπάουντ και πραγματικός rim protector κεφαλαιοποιώντας τα σπουδαία “εργαλεία” και το timing που τον συνοδεύει στα μπλοκ. Τα limitations στη περίπτωση του ξεκινούν στο επιθετικό κομμάτι. Τεχνικά αξιολογείται κάτω του μετρίου ενώ η αντίληψη του κυμαίνεται σε ανάλογο επίπεδο (πολύ επιρρεπής στο λάθος γιατί συχνά προσπαθεί να εκτελέσει δράσεις οι οποίες βρίσκονται μακριά από τις δυνατότητες του). Στη TBL έκανε πάντως εξαιρετικό ξεκίνημα φέτος μετρώντας 17.5 πόντους (με το χαμηλό 49.4% στα δίποντα και 67.9% στις προσωπικές, τομέας που φαίνεται πως έχει δουλέψει) 9.3 ριμπάουντ και 1.2 μπλοκ.

Έχει ενδιαφέρουν να δούμε τι θα γίνει με τον σταρ της ομάδας, Toney Douglas.O Αμερικανός γκαρντ που έπαιξε πέρυσι με τη μέτρια ομάδα της Αναντολού στην Ευρωλίγκα, ηγείται της φετινής προσπάθειας της Sakarya.  Στη BSL ο απόφοιτος του Florida State μετράει 15.6 πόντους (49.0% δίποντο- 34.9% τρίποντο) 5.0 ριμπάουντ, 7.3 τελικές και 2.4 κλεψίματα.  Στα τέλη του Οκτώβρη μάλιστα έκανε ένα σπουδαίο ματς απέναντι στη «πρώην» του (για να μη ξεχνιόμαστε..), γράφοντας 36 πόντους με 13/15 σουτ (7/8 τρίποντα) και 7 ασσίστ στη νίκη της Sakarya επί της Anadolu (96-86). O Douglas είναι έμπειρος παίχτης και πιθανόν σύντομα κάποια ομάδα θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τη κατάσταση στη Sakarya για να τον υπογράψει.

UPDATE: Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, η Νταρουσάφακα “άρπαξε” τον Ντάγκλας ο οποίος επιστρέφει στην Ευρωλίγκα.

To “κάλεσμα”

Τις τελευταίες ημέρες ακούγεται πιο έντονα στην ευρωπαϊκή αγορά το όνομα του γνωστού μας Trey Lewis (1.88-PG-SG-1992). Πρόκειται για έναν παίχτη  που αρέσει στη σελίδα μας και στον οποίον έχουμε αναφερθεί παλαιότερα.

Ο Lewis αγωνίστηκε πέρυσι στην Ulm πριν μετακομίσει στη Γαλλία και τη Bourg. Το καλοκαίρι αγωνίστηκε με την ομάδα της Γιούτα στο SL της πόλης και σε αυτό του Βέγκας. Στις αρχές του Οκτώβρη έπαθε ένα βαρύ διάστρεμμα το οποίο διέκοψε τη προσπάθεια του για να διεκδικήσει μια θέση στο όνειρο με τους Τζαζ να τον στέλνουν στη G-League (δεν έχει παίξει ακόμα). Ο Lewis είναι κοντρολαρισμένος γκαρντ με πολύ καλό κορμί, χαρακτήρα και φαρμακερό καρπό, σε εξαιρετική ηλικία. Έχει κάνει το «αγροτικό» του και είναι έτοιμος για να ανέβει σε υψηλότερο επίπεδο. Από τη στιγμή που αναρρώσει πλήρως, εκτιμώ ότι δε θα μείνει πολύ στην αναπτυξιακή. Έχει παίξει καλό μπάσκετ στην Ευρώπη και μπορεί να παίξει ακόμα καλύτερο στο άμεσο μέλλον.

Την ίδια περίοδο στα προάστια της Πόλης, στην ευρωπαϊκή της πλευρά, ένα “παιδί” του Bob Huggins και του West Virginia, ο Devin Williams (2.06-C-94) έχει κάνει αρκετό θόρυβο. Αγωνιζόμενος με τα χρώματα της Buyukcekmece, ο θηριώδης Aμερικανός σέντερ οδηγεί τη TBL σε πόντους και ριμπάουντ (22.0 PTS- 12.4 REB), έχοντας κάνει αρκετά καλές εμφανίσεις απέναντι στις frontcourt των ομάδων της Ευρωλίγκας (Φενέρ, Αναντολού). Η φυσική παρουσία του Williams θυμίζει μάλιστα τον πρώην παίχτη του Πανιωνίου Alex Stepheson. Ο 24χρονος Αμερικανός δε ματσάρεται εύκολα στις μάχες εδάφους με τη πλειοψηφία των ομάδων΄-και παρότι δεν είναι τεχνικά σπουδαίος- να δυσκολεύονται να τον βγάλουν εκτός θέσης, αναχαιτίζοντας τη δραστηριότητα του στο low post. Ο Williams είναι καλός πασέρ αλλά κυρίως εξαιρετικός ριμπάουντερ. Στη Buyukcekmece βέβαια είναι ο βασικός πυλώνας της επίθεσης της ομάδας με όλα τα συν και τα πλην που μπορεί να παράγει μια τέτοια κατάσταση για ένα παίχτη αυτής της κατεύθυνσης. Η εικόνα είναι λίγο διαφορετική από την αίσθηση που δημιουργούν τα νούμερα του. Ο Williams δεν είναι τόσο efficient επιθετικά (ειδικά όταν μιλάμε για ψηλό αυτών των “κυβικών”). Είναι ένας φυσικός παίχτης ρακέτας που παίζει στο έδαφος και όχι επάνω από το στεφάνι. Πολλές φορές δυσκολεύεται να διαχειριστεί τη βοήθεια που αντιμετωπίζει ψηλά από την αδύνατη πλευρά. Είναι δεδομένου ότι θα του δώσει μεγάλη ώθηση εάν καταφέρει να εκτελεί με συνέπεια από μέση απόσταση δεδομένου του ότι μπορεί να βάλει τη μπάλα στο παρκέ. Κάποια κομμάτια του παιχνιδιού του Williams μπορεί να είναι λίγο πίσω λοιπόν όμως το πακέτο του αφήνει υποσχέσεις και δε θα είναι έκπληξη να τον δούμε σύντομα σε υψηλότερο επίπεδο.

Χαμόγελα στη Βιτόρια

Στη Βιτόρια πρέπει να είναι αρκετά ικανοποιημένοι από τα αντανακλαστικά τους στη καλοκαιρινή αγορά και την έμπνευση να υπογράψουν τον πρωταθλητή της ProA, Youssoupha Fall (2.21-C-1995). Η Baskonia “έδεσε” για τέσσερα χρόνια τον Σενεγαλέζο σέντερ, αφήνοντας τον στη γαλλική λίγκα και συγκεκριμένα στο Στρασβούργο για τη πρώτη σεζόν. Ο Fall ήταν σημαντικός παράγοντας στη περυσινή επιτυχία της Λε Μαν η οποία απέκλεισε διαδοχικά τη Βιλερμπάν και  το Στρασβούργο, επικρατώντας μετά από μεγάλη μάχη της Μονακό στο πέμπτο ματς των τελικών για να φτάσει στον τίτλο. Ο Fall έχει μπει δυνατά φέτος. Δείχνει να έχει βελτιώσει την εκτέλεση του από τη γραμμή των προσωπικών (ήταν η “αχίλλειος πτέρνα” του μέχρι πέρυσι), δουλεύει περισσότερο στο positioning (βγαίνει πλέον δυσκολότερα εκτός μάχης) πριν την εισαγωγική πάσα στην επίθεση, είναι πιο αποτελεσματικός τελειώνοντας χωρίς να κατεβάσει τα χέρια του (σημαντικό για παίχτη αυτού του μεγέθους). Μαθαίνω ότι δουλεύει στη προσωπική άμυνα και δη στο low post (ήταν ικανός help defender, έδινε θέσεις όμως εύκολα στο 1on1 χαμηλά). “Γράφει” 18.3 πόντους (72.4% στα δίποντα), 9.0 ριμπάουντ (4.0 επιθετικά) και 1.9 μπλοκ στη γαλλική λίγκα και 10.4 πόντους (55.9% στα δίποντα) 5.6 ριμπάουντ, 1.2 μπλοκ στο BCL.

To ζητούμενο για τον Fall είναι να μπορέσει φέτος, εκτός των άλλων,  να προετοιμαστεί για να μπορέσει να ανταποκριθεί στον υψηλότερο αγωνιστικό ρυθμό της Ευρωλίγκας. Η Μπασκόνια επενδύει επάνω του και παράλληλα σε ένα trend της εποχής που είναι ο συνδυασμός mobility και pure height. Ο mobile ψηλός δεν είναι απαραίτητο να είναι undersized. Οι Βάσκοι έχουν επιλέξει τον δρόμο αυτό τα τελευταία χρόνια ποντάροντας σε παίχτες όπως οι Poirier, Voightmann, Diop. Οι ομάδες της ελίτ επίσης. Αγιόν η Ρεάλ, Βέσελι η Φενέρ, Μιλουτίνοφ ο Ολυμπιακός (μόνο η ΤΣΣΚΑ επιμένει στο δόγμα small bigs-big guards σε τέτοιο βαθμό). Ο Fall ίσως μπορεί να αποτελέσει ένα καινούργιο χαρτί στο τραπέζι τη νέα σεζόν..

Donostiarra 

Έτσι αποκαλούν οι ντόπιοι του Σαν Σεμπαστιάν τους ..εαυτούς τους. Donostiarra.. (μοναδικοί). Εμείς όμως θα πάμε στη Μαδρίτη για να δούμε ένα παιδί του Bay of Biscay.  Η Εστουντιάντες βιώνει μια δύσκολη περίοδο καθώς μετά το 2-2 στο ξεκίνημα της σεζόν, γνώρισε πέντε συνεχόμενες ήττες. Η ομάδα του κόουτς Μπεροκάλ παίζει γρήγορο μπάσκετ αλλά έχει μεγάλα αμυντικά προβλήματα τη στιγμή που η παρουσία του Τζεντίλε δεν έχει βοηθήσει ιδιαίτερα (μεταξύ μας, θα ήταν έκπληξη εάν βοηθούσε) μιας και ο Ιταλός wing παράγει (10.5 πόντους) αλλά δεν είναι “παραγωγικός” για το σύνολο (κακές επιλογές- άσχημο shot selection). Η μόνη ηλιαχτίδα φωτός που διαπερνάει τα παράθυρα του Wizink Center, αναφορικά πάντα με τα δρώμενα στην ιστορική Εστουντιάντες, ακούει στο όνομα Dario Brizuela. O 24χρονος Βάσκος SG φαίνεται να έχει μπει σε “αυτή” τη σεζόν. Παιδί των ακαδημιών του club, έχει ανέβει από μικρή ηλικία στη πρώτη ομάδα βοηθώντας σημαντικά το περυσινό σύνολο. Φέτος ο Brizuela όμως είναι πραγματικά σημαντικός στο παιχνίδι της Εστουντιάντες. Το γεγονός ότι φέρνει στο τραπέζι ένα πιο παραδοσιακό (για τα ισπανικά δεδομένα) στυλ στη θέση “2” το οποίο δένει αρμονικά με το πακέτο του Ομάρ Κουκ, τον έχει βοηθήσει να ξεχωρίσει σε μια περιφέρεια η οποία διαθέτει σκόρερ όπως ο Gian Clavell ή ο Τζεντίλε (που συγκεντρώνει σημαντικό αριθμό εκτελέσεων).

Ο Brizuela ήταν ανέκαθεν θρασύς. Σε βαθμό που ανάγκαζε τύπους όπως ο Φελίπε Ρέγιες να του “τραβήξουν το αυτί”..

(Εν των μεταξύ το class του Llull είμαι σίγουρος ότι έχει βουλώσει το στόμα του πιτσιρικά πολύ περισσότερο από τους “σωφρονισμούς” του Ρέγιες..)

Μέγας θαυμαστής του Χουάν Κάρλος Ναβάρο από τον οποίον έχει κοπιάρει τη κλασσική εκτέλεση μετά Step back. Είναι αποτελεσματικός με τη μπάλα και μακριά από αυτήν , αν και ακόμα το παιχνίδι του (και στα δύο αυτά κομμάτια της επίθεσης) αναπτύσσεται, εντάσσοντας στη δεξαμενή της απόφασης τη βιωματική μάθηση. Όπως και στη περίπτωση του δικού μας, Γιαννούλη Λαρεντζάκη, η εμπειρία της Εθνικής ομάδας βοήθησε αρκετά τον Brizuela o οποίος μάλιστα κατάφερε να αποχτήσει σημαντικό ρόλο στην ομάδα (πέτυχε μάλιστα 18 πόντους πριν λίγες ημέρες στο ματς με τη Τουρκία). Η ικανότητα του στη περιφερειακή εκτέλεση και η ταχύτητα του τον έχουν αναγάγει σε πρώτο σκόρερ της Εστουντιάντες στην ισπανική όπου “γράφει” 15.9 πόντους (61.5% δίποντα- 34.5% τρίποντα- 80.0% προσωπικές) 2.4 τελικές πάσες και ένα νικητήριο καλάθι με τη Φουενλαμπράδα..

Στα 24 του χρόνια, ο  Brizuela αποτελεί παράδειγμα του βάθους της δεξαμενής παιχτών των Ιβήρων. Παιδιά όπως αυτός, ο Abalde ή ο Jaime Fernadez στήριξαν το οικοδόμημα στη δύσκολη αυτή περίοδο των προκριματικών με επιτυχία.

Υ.Γ: “Θα έπρεπε να ζούμε όσες φορές ζουν τα δέντρα τα οποία μετά από μια κακή χρονιά βγάζουν καινούργια φύλλα και ξεκινούν ξανά από την αρχή..” (José Luis Sampedro)

Είμαι χαρούμενος για τον Vasilije Micic. Το πραγματικό βραβείο της προσπάθειας του δεν είναι το MVP του Νοεμβρίου για την Ευρωλίγκα που κέρδισε σήμερα  αλλά η αυτοπεποίθηση και το συγκροτημένο πνεύμα που τον χαρακτηρίζει τον τελευταίο καιρό, γνώρισμα των τοπ-Ευρωπαίων γκαρντ. Για να γίνει πραγματικά τέτοιος βέβαια, χρειάζεται συνέχεια. Ο Micic (υπήρξε αγαπημένο τέκνο της σελίδας από τα χρόνια της fast pace-Mega Vizura και της συνύπαρξης του με τον Nenad Miljenovic στο τότε backcourt) μοιάζει να έχει καλύψει το χαμένο έδαφος του Μονάχου με τη περυσινή χρονιά του στο Κάουνας να αποτελεί σταθμό. Είναι ακόμα 25 ετών..