Hoopfellas 2018-19 EL Power Rankings II

Λίγο πριν ολοκληρωθεί η πρώτη δεκάδα παιχνιδιών της κανονικής περιόδου, ηχεί το καμπανάκι της αξιολόγησης. Το Hoopfellas φιλτράρει τα όσα έχουμε δει και σας προσφέρει τη δεύτερη έκδοση των Power Rankings της σελίδας για τη φετινή σεζόν..

 

 

Δεν υπάρχει άλλωστε καλύτερο timing από μια καταιγίδα εικόνων και αγωνιστικών ερεθισμάτων την οποία προσφέρει μια εβδομάδα διπλών παιχνιδιών. Εδώ είμαστε λοιπόν..  Λίγο πριν το πρώτο τρίτο της σεζόν, με τις ομάδες να έχουν δώσει τα πρώτα διαπιστευτήρια. Ο δρόμος είναι μακρύς ακόμα, αυτό είναι σίγουρο. Η δεύτερη version των Power Rankings του Hoopfellas για τη τρέχουσα περίοδο είναι έτοιμη.

Σας βάζω στο κλίμα με το promo βίντεο που ετοιμάσαμε με τον Basket Head ώστε να περάσετε με τη κατάλληλη “πείνα” στο τραπέζι της αξιολόγησης..

 

Hoopfellas Euroleague Power Rankings II

Coming soon.. pic.twitter.com/PgCDxuyPwO

— Hoopfellas.gr (@Hoopfellas_gr) November 25, 2018

 

 

 

Hoopfellas 2018-19 EL Power Rankings II

 

 

1. REAL MADRID (8-1)

ORAT-DRAT: 122.4- 104.5

PACE: 73.9

Στο πρώτο τρίτο της σεζόν η Ρεάλ παίζει μόνη της σε μια ξεχωριστή κατηγορία σε όρους αγωνιστικής ποιότητας. Ασχέτως από τα ρεκόρ (εννοείται ότι θα τη τοποθετούσαμε στο Νο1 ακόμα και εάν π.χ η Φενέρ ή η ΤΣΣΚΑ ήταν αήττητες) οι πρωταθλητές ακουμπούν όσο κανείς άλλος το «μπάσκετ της ισορροπίας» κεφαλαιοποιώντας τη συνοχή και το τρομερό ποιοτικό τους βάθος. Η προσωπικότητα δε των παιχτών-ρόλων του Λάσο είναι κάτι που σπάνια μπορούμε να εντοπίσουμε αξιολογώντας ιστορικά τις μεγάλες ομάδες της διοργάνωσης. Φυσικά η Ρεάλ θα χρειαστεί να δουλέψει πολύ για να διατηρηθεί στη κορυφή μέσα στη χρονιά. Ήδη η απουσία των Γιούλ-Αγιόν (πυλώνες στο δημιουργικό και εκτελεστικό κομμάτι) αποτελεί ένα πρώτο τεστ. Ο Ράντολφ έχει ξεκινήσει δυνατά (είναι ο καλύτερος defensive rebounder της διοργάνωσης, Νο2 ο Ταβάρες) , ο Ρούντι (Νο1 σε δείκτη AST/TO) αποδεικνύει ότι έχει αρκετό δηλητήριο στις άκρες  των δαχτύλων του και ο Κάρολ σκορπίζει θάνατο. Οι Μαδριλένοι έχουν 6 παίχτες με ποσοστό μεγαλύτερο του 40% στο τρίποντο, τις περισσότερες εναλλακτικές πηγές δημιουργίας από κάθε άλλη ομάδα αλλά κυρίως μια πραγματικά αποτελεσματική άμυνα (Νο1 στη διοργάνωση) που τους επιτρέπει να κερδίζουν άκοπα ακόμα τις βραδιές που η επίθεση τους δεν έχει την απαιτούμενη ροή.

2. FENERBAHCE (8-1)

ORAT-DRAT: 126.5- 115.6

PACE: 67.1

 

Η Φενέρ “τρέχει” τη πιο αποτελεσματική επίθεση στο ευρωπαϊκό μπάσκετ αυτή τη στιγμή. Είναι πραγματικά ωραίο να βλέπεις το αποτέλεσμα χρόνων δουλειάς και καταπόνησης. Τη μαγική στιγμή που πολλά μέλη της ομάδας έχουν ωριμάσει μέσα στο ίδιο πλαίσιο κανόνων και αρχών, μέσα από την ίδια την επανάληψη. Αυτό κεφαλαιοποιεί τώρα ο Ομπράντοβιτς. Το ότι αρκετοί παίχτες του γνωρίζουν πως να παίξουν το παιχνίδι πλέον με τον τρόπο που αυτός θέλει (για αυτό και εκνευρίζεται όταν ρωτάνε πιο πολλά από όσα ο ίδιος περιμένει..). Δείτε λίγο το shot selection του Γκούντουριτς, το πως διαβάζει ο Ντατόμε την άμυνα για να ενεργοποιήσει ανάλογο cut, τα reads του Βέσελι. Η Φενέρ έχει κερδίσει ήδη αρκετά κλειστά ματς τονώνοντας την αυτοπεποίθηση της. Είναι προφανές όμως ότι χρειάζεται να επέλθει σταδιακή βελτίωση σε τομείς ζωτικής σημασίας για το valuing possessions παιχνίδι της όπως το ριμπάουντ. H αρχική αδύναμη (για ομάδα του Ζοτς) άμυνα της παρουσίασε ένα σαφώς καλύτερο πρόσωπο στα τελευταία ματς και αυτό είναι θετικό. Ο Ομπράντοβιτς έχασε τον Ένις (σημαντική απώλεια) τον οποίον προτίμησε να αντικαταστήσει εκ των έσω μιας και ο Γκριν (έχει την εμπειρία της EL) είναι παίχτης τελείως διαφορετικής κατεύθυνσης και μέχρι τώρα βλέπει τη πλάτη του Μαχμούτογλου (έχει την εμπειρία της φιλοσοφίας του Ζοτς). Το δίδυμο Σλούκας-Βέσελι (hats off για το 92.3% στις προσωπικές) έχει ανάλογη σημασία για την ομάδα πλέον με αυτό των Διαμαντίδη-Μπατίστ στον τελευταίο τίτλου του Παναθηναϊκού, το 2011. Οι Τούρκοι δεν έχουν έχουν εντυπωσιάσει με την απόδοση τους και θα χρειαστεί να αναβαθμίσουν την εικόνα τους σε διάφορα κομμάτια του παιχνιδιού. Όμως μοιάζει να ξέρουν τι κάνουν. Και στη παρούσα φάση αυτό είναι πολύ σημαντικό..

3. CSKA MΟSCOW (8-1)

ORAT-DRAT: 122.0- 112.1

PACE: 72.9

 

Η ΤΣΣΚΑ απέχει ακόμα από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Θα έλεγα ότι είναι η ομάδα της ελίτ που έχει ικανοποιήσει λιγότερο μέχρι σήμερα αναφορά με τα standards της απόδοσης της. Η ήττα της βραδιάς της Ποντγκόριτσα θα ερχόταν αργά ή γρήγορα, εάν όχι εκεί, κάπου αλλού μιας και τα καμπανάκια είχαν ηχήσει καιρό. Η “αρκούδα” παίζει το γνωστό της fast pace style βασιζόμενη στη προσωπική φάση, με τον Κόρι Χίγκινς πλέον να διεκδικεί ανοιχτά τον θρόνο το go-to guy  στην επίθεση του Δημήτρη Ιτούδη. Ο Ντάνιελ Χάκετ είναι ο “αδύναμος κρίκος” μέχρι στιγμής μιας και δεν έχει καταφέρει να εντάξει τα δυνατά του χαρακτηριστικά στο αγωνιστικό πλαίσιο της ομάδας. Θα είναι σημαντικό να το κάνει στο άμεσο μέλλον. Ο Alec Peters οδηγεί τη διοργάνωση σε ποσοστό ευστοχίας στα σουτ τριών πόντων (με το εντυπωσιακό 62.1% σε 3.3 προσπάθειες ανά ματς) ενώ έχει παράλληλα και ένα από τα υψηλότερα plus/minus αποδεικνύοντας από νωρίς το πόσο έξυπνα κινήθηκε η ΤΣΣΚΑ στη περίπτωση του. Ομολογώ ότι μου άρεσε η πρώτη εικόνα του Joel Bolomboy με την ομάδα στα πρώτα του δύο παιχνίδια (7.0 πόντοι, 2.5 ριμπάουντ σε 13.0′). Θέλει πολύ δουλειά αλλά μπορεί να βοηθήσει την “αρκούδα” με το μήκος, το rebounding και το strong finishing του στο “ζωγραφιστό”. Οι Ρώσοι έχουν βελτιωθεί στο κομμάτι του ριμπάουντ σε σχέση με πέρυσι και σταδιακά θα προσπαθήσουν να ανεβάσουν κι άλλο το τέμπο στο παιχνίδι τους όμως είμαι υποχρεωμένος να πω ότι μετά από εννιά αγωνιστικές, το 8-1 είναι μάλλον κολακευτικό αναλογικά με την εικόνα που έχουν παρουσιάσει στο παρκέ.

4. ANADOLU EFES (7-2)

ORAT-DRAT: 121.3- 113.7

PACE: 71.2

Η Αναντολού προσπαθεί να γίνει ο “νέος παίχτης στο τραπέζι” και η μέχρι τώρα προσπάθεια της είναι τουλάχιστον αξιοπρόσεκτη. Παράλληλα είναι μια (πολύ) πρώτη δικαίωση για την επένδυση που έγινε το καλοκαίρι από μια διοίκηση η οποία έχει βασική ευθύνη (όχι για τα χρήματα που διαθέτει φυσικά) για την αδυναμία του κλαμπ να παρουσιάσει κάτι πραγματικά καλό τα τελευταία χρόνια. Ο Αταμάν έχει στα χέρια του ένα σύνολο που ρολάρει και τη καλύτερη, σήμερα, shooting team της διοργάνωσης μετά τη Φενέρμπαχτσε. Ο τρόπος που καθοδηγεί την ομάδα ο Μίσιτς (καλύπτοντας το underperforming του Λάρκιν) συνιστά μια από τις εικόνες της διοργάνωσης που αξίζει κάποιος να παρακολουθήσει. Ο Beaubois είναι εξαιρετικό συμπλήρωμα και δείχνει πόσο σημαντικοί είναι στο σύγχρονο μπάσκετ τέτοιοι versatile guards που μπορούν να δουλέψουν ως off ball shooters γύρω από τα σκριν, να παίξουν προσωπική φάση με τη μπάλα, να εκτελέσουν στο transition ή στο μισό γήπεδο. Μακριά από τους προβολείς, ο Κρούνοσλαβ Σιμόν με χαμηλό USG% παραμένει εξαιρετικά efficient στο κομμάτι της απόφασης (δημιουργία και εκτέλεση), στοιχείο που έχει εκτοξεύσει τη παραγωγικότητα της Αναντολού τη στιγμή που οι δύο σέντερ της ομάδας, Πλάις και Ντάνστον, γράφουν 79.1% και 77.3% αντίστοιχα στα δίποντα σε 87 προσπάθειες συνολικά. Πολύ δυνατό ξεκίνημα από τον Μόερμαν ο οποίος είναι και ο πρώτος ριμπάουντερ μιας Αναντολού η οποία έχει εκπλήξει με την ικανότητα της να αμυνθεί και στα 24″, χαμηλώνοντας τον αριθμό των uncontested shots στα μετόπισθεν. Για να είμαι ειλικρινής, ακόμα δε θα πόνταρα στην Αναντολού. Έχει βρει ρυθμό  και παίζει  πολύ καλά νωρίς στη σεζόν. Εκτιμώ ότι θα πρέπει να τη κρίνουμε δίνοντας έμφαση στην αντίδραση της όταν τα πράγματα δε θα πηγαίνουν τόσο καλά για αυτή..

 

 

5. BARCELONA (6-3)

ORAT-DRAT: 114.1- 109.9

PACE: 70.3

 

Στη πρώτη χρονιά όπου οι Καταλανοί διατηρούν τον καινούργιο τους προπονητή μετά το καλοκαίρι, φαίνεται να ξαναμπαίνουν στο μονοπάτι της νίκης και αυτό είναι ένα πολύ καλό νέο για τη διοργάνωση. Μένει να δούμε πόσο γερές βάσεις έχει αυτό το οικοδόμημα ώστε να συνεχίσει να περπατάει αυτόν τον δρόμο. O Πέσιτς έχει καταφέρει να οικοδομήσει μια καλή αμυντική ομάδα και μέσα από αυτή τη στροφή πέτυχε να κατανείμει πιο σωστά τους ρόλους εντός του ρόστερ. Παρότι δεν αποτυπώνεται στις φανταχτερές στατιστικές κατηγορίες, παίχτες όπως ο Κλαβέρ (έχει κερδίσει τα χοντρά λεπτά στη θέση “3”) και ο Οριόλα έχουν κάνει τη διαφορά για τη Μπαρτσελόνα υποστηρίζοντας άψογα τις big lineups του βετεράνου τεχνικού. Την τελευταία εβδομάδα μάλιστα σχήματα με τους δύο Ισπανούς στα φόργουορντ και τον Σεραφέν στο “5” λειτούργησαν αρκετά καλά. Οι Καταλανοί είναι πολύ δυνατοί στο ριμπάουντ (πρώτοι στα επιθετικά) και κρατούν χαμηλό το εντός παιδιάς ποσοστό του αντιπάλου παρά το γεγονός ότι η περιφερειακή τους άμυνα επιδέχεται βελτίωσης. Ο Σίνγκλετον σουτάρει άσχημα όμως αποτελεί μέρος της επιτυχίας της ομάδας στα κομμάτια του ριμπάουντ και της άμυνας. Τη παράσταση φυσικά έχει κλέψει ο Κάιλ Κούριτς (48.9% στο τρίποντο, 12.9 πόντοι, πολύ πειθαρχημένος άμυνα). Κάποτε στη Βαρκελώνη έμελλε να σωθεί η ζωή του (εγχειρίστηκε εκεί). Τώρα στην ίδια πόλη εκτοξεύεται η καριέρα του. Παρ’όλα αυτά οι ισορροπίες ακόμα μοιάζουν λεπτές στο παιχνίδι των Καταλανών. Η χημεία μεταξύ Ερτέλ-Πάνγκος είναι ύποπτη ενώ αρκετές αγωνιστικές ανορθογραφίες καλύπτονται από το μομέντουμ που έχει χτίσει η ομάδα αυτόν τον καιρό.

6. ΕΑ7 (6-3)

ORAT-DRAT: 119.7- 115.9

PACE: 72.8

Η Αρμάνι είναι όντως μια από τις πιο fun to watch ομάδες της λίγκας. Ο Πιανιτζιάνι έχει φέτος δημιουργήσει ένα σύνολο με μεγαλύτερη προσωπικότητα η οποία σε πρώτη φάση έχει υποσκελίσει βασικές αγωνιστικές αδυναμίες. Η παρουσία του Τζέιμς (σουτάρει άσχημα αλλά έχει 7.3 τελικές για 2.9 λάθη και είναι clutch) έχει φέρει άλλον αέρα στο Mediolanum όμως το κλειδί μέχρι τώρα είναι ο τρόπος που μεταφράζονται δίπλα του τα χαρακτηριστικά των δύο πιο efficient scorers της Αρμάνι, Μίτσοβ και Γκουντάιτις. Η ικανότητα του Σέρβου να λειτουργήσει ως εναλλακτικός δημιουργός και το versatility του Λιθουανού (έχει εκτελέσει τις περισσότερες προσωπικές στη διοργάνωση και το κάνει με ποσοστό της τάξεως του 80.7%, 9.08 Fouls drawn per 40′, απλά hats off..) είναι καθοριστικοί παράγοντες για το παιχνίδι της Αρμάνι η οποία περιμένει πίσω τη τουρμπίνα του Νέντοβιτς για να κοιτάξει ψηλότερα. Το Μιλάνο έχει αδυναμίες στην ομαδική άμυνα όμως δείχνει ότι ξέρει να παίζει ματς που πάνε στο ένας με έναν και αυτό στη παρούσα φάση έχει “σηκώσει” την ομάδα. Έχουν 4 από τα 6 ματς που απομένουν, για το τέλος του πρώτου γύρου, μακριά από τη Λομβαρδία και μάλιστα σε έδρες με πολλά ..ντεσιμπέλ. Για να δούμε το μέταλλο τους..

 

 

7. OSFP (5-4)

ORAT-DRAT: 113.1- 112.0

PACE: 69.9

Οι δύο νίκες της τελευταίας εβδομάδας βοήθησαν τον Ολυμπιακό να βγει με θετικό πρόσημο από το σαφώς δύσκολο ξεκίνημα της φετινής περιόδου, διαχειριζόμενος σωστά τα πρώτα σύννεφα που έφεραν οι διαδοχικές ήττες από τον Παναθηναϊκό σε Ευρωλίγκα και ελληνικό πρωτάθλημα. Είναι προφανές πλέον το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η δυναμική και η παραγωγικότητα των γκαρντ για να μπορέσουν οι ερυθρόλευκοι να “τρέξουν” σωστά το φετινό αγωνιστικό τους εγχείρημα, εξ ου και τα ερωτηματικά σχετικά με το εάν αυτό το backcourt διαθέτει το ανάλογο firepower. Η επιστροφή του Στρέλνιεκς έδωσε ζωή στη περιφερειακή γραμμή του Ολυμπιακού και αποτέλεσε αρωγό για το 2/2 απέναντι σε Μπάγερν (δεν έπαιξαν καλά οι ερυθρόλευκοι) και Ρεάλ (εξαιρετικοί). Όταν οι main ballhandlers του Μπλατ δε πιάνουν συγκεκριμένα αγωνιστικά standards, η επίθεση της ομάδας είναι αναιμική. Νομίζω ότι η προσθήκη είναι απαραίτητη.

Από την άλλη πλευρά, η άμυνα του Ολυμπιακού αφήνει υποσχέσεις. Οι ερυθρόλευκοι παίζουν έξυπνα και με συγκέντρωση στα μετόπισθεν. Δε δίνουν εύκολους πόντους από προσωπικές και κατεβάζουν τα ποσοστά των αντιπάλων στα σουτ και τη δημιουργία αρκετά χαμηλά. Αυτό είναι το πιο ενθαρρυντικό στοιχείο στην αξιολόγηση των ομαδικών δεικτών και στα δύο κομμάτια του παρκέ. Ο Μιλουτίνοφ oδηγεί τη διοργάνωση στα ριμπάουντ (πρώτος στα επιθετικά συν το ότι έχει 1.6 τελικές πάσες) ενώ σύντομα ο κόουτς πρέπει να ξαναπετάξει στη μάχη τον Βεζένκοφ (8.9 REB per 36, 70% 2 PT) γιατί απλά η ομάδα δεν αντέχει να πειραματιστεί για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς πραγματικά να υπάρχει υποστήριξη πίσω από τον Πρίντεζη. Στα συν το γεγονός ότι σε αυτό το “δύσκολο” διάστημα που ακολούθησε τα άσχημα αποτελέσματα, ο LeDay ανέβασε σημαντικά την απόδοση του. Ο Ολυμπιακός έχει καλό πρόγραμμα στη συνέχεια αλλά και αρκετή δουλειά μπροστά του ώστε να είναι σε θέση να το εκμεταλλευτεί.

 

 

8. PANATHINAIKOS (5-4)

ORAT-DRAT: 112.6-110.4

PACE: 71.3

O Παναθηναϊκός ζει την “ημέρα της μαρμότας”. Οι διακυμάνσεις στην απόδοση του ανάλογα με το καθεστώς της έδρας και τα αγωνιστικά προβλήματα που γεννήθηκαν ακριβώς τη στιγμή του καλοκαιριού όπου το μείγμα του ρόστερ ολοκληρώθηκε, τον ακολουθούν μόνιμα. Oι πράσινοι με όπλο την εξαιρετική τους άμυνα (η οποία έχει σημαντικό περιθώριο βελτίωσης ακόμα και εάν αυτό σήμερα μοιάζει μη ορατό) παρουσιάζουν ένα άκρως δυσκολοκατάβλητο σύνολο στην Αθήνα αλλά μακριά από αυτήν ψάχνουν τον δρόμο της νίκης με φακό. Στη Βιτόρια ο Παναθηναϊκός έπαιξε σαν “μικρή ομάδα”. Έγινε απόλυτα αντιληπτό νομίζω ότι το μπάσκετ των isolations, το μπάσκετ των individuals (ως “σημαία”, ανένταχτο σε μια συγκεκριμένη επιθετική διαδικασία) δε σου δίνει τη παραμικρή πιθανότητα σε αυτό το επίπεδο. Το κακό είναι ότι το ενδεχόμενο να επαναληφθεί αυτό μοιάζει ισχυρό μιας και το “μπάσκετ του Καλάθη”, αυτό που μπορούσε να αναμείξει πολλούς παίχτες και παράλληλα διαφορετικά είδη εκτέλεσης (off ball δράσεις, PnR, Weak side actions που μετακινούσαν την άμυνα και transition επίθεση με έμφαση στο spot shooting) έχει απενεργοποιηθεί και μαζί του ο άξονας του  PnR του διεθνή PG με τον Γκιστ. Με αυτή τη δομή ο Παναθηναϊκός μοιάζει παγιδευμένος σε μια συγκεκριμένη επιθετική πλατφόρμα, χωρίς σημαντικά περιθώρια βελτίωσης. Ουσιαστικά το υλικό δεν είναι συμβατό με την επιθετική κατεύθυνση ως μέρος μιας αγωνιστικής συνέχειας η οποία είναι και το ζητούμενο. Χωρίς spot shooting δεν υπάρχει το κατάλληλο πλαίσιο χώρων. Οι άμυνες επαναπαύονται στην ασφάλεια του 0.5” παραπάνω που δίνει στους χρόνους των rotations τους η έλλειψη ακαριαίας, άνευ ντρίμπλας, εκτέλεσης. Η μέχρι τώρα αναποτελεσματικότητα του Μήτογλου στη περιφερειακή εκτέλεση (1/11 3PT) αναγκάζει τον Τσάβι Πασκουάλ να τον αφήνει αρκετά στον πάγκο δίνοντας περισσότερο χρόνο στον Τόμας με τις γνωστές παρενέργειες που έχει στα μετόπισθεν η έλλειψη μεγέθους και rebounding δίπλα στα light 5s . Στο ξεκίνημα αυτής της σεζόν υπογραμμίσαμε μαζί τη σημασία της ανάπτυξης του Παπαγιάννη για να μπορέσει να λειτουργήσει η frontcourt των πρασίνων αρμονικά με γνώμονα ότι κάτι τέτοιο θα έδινε άλλο νόημα στις επιλογές Λάσμε και Τόμας.

Με λίγα λόγια..Η ομάδα του Παναθηναϊκού (αφήστε λίγο στην άκρη τον κάθε παίχτη και μην αναλώνεστε σε τέτοιους προβληματισμούς, η ουσία βρίσκεται στο μείγμα και στην αρμονική ή όχι μετάφραση του κάθε πακέτου εντός αυτού στη βάση πάντα της αγωνιστικής κατεύθυνσης που θα δώσει ο κόουτς) έχει σημαντικές αδυναμίες σε τομείς όπως το rebounding και το spacing που παράγει μετακίνηση της άμυνας (την αναγκάζει να τρέξει περισσότερο γιατί καλύπτει μεγαλύτερο έδαφος). Η άμυνα, η προσωπικότητα κάποιων παιχτών και η γνώση των shortcuts από τον Τσάβι Πασκουάλ θα δώσουν νίκες και μαζί οξυγόνο. Όμως για να μπορέσει το “τριφύλλι” να ανταγωνιστεί πραγματικά την ελίτ θα χρειαστεί κάτι πιο δραστικό. Ξέρετε, λένε ότι μια προσθήκη ή μια αφαίρεση στο ρόστερ ή το rotation, μπορεί να “μετακινήσει” όσο ακριβώς χρειάζεται τη δράση κάθε παίχτη στη σκακιέρα για να δοθεί η απαιτούμενη ώθηση στο σύνολο..

 

 

9. ZALGIRIS KAUNAS (3-6)

ORAT-DRAT: 116.0- 116.3

PACE: 69.0

 

“Είμαστε κοντά σε σχέση με τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Έχουμε μια πολύ καλή ομάδα η οποία ακόμα απλά δεν γνωρίζει πως να κερδίσει. Παρ’όλα αυτά είμαστε σε καλό δρόμο και έχω εμπιστοσύνη στους παίχτες μου. Ελπίζω αυτές οι ήττες να μη μας αποσπάσουν τη προσοχή. Μια νίκη μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα καλό σερί. Δεν ανησυχώ για τη βαθμολογία..” Σαρούνας Γιασικεβίτσιους μετά την ήττα από την Κίμκι.

Δεν έχω να προσθέσω λέξη.

 

 

10. BAYERN MUNICH (4-5)

ORAT-DRAT: 118.4- 116.7

PACE: 68.6

Στο Μόναχο γίνεται καλή δουλειά. Η Μπάγερν, χωρίς παίχτες με ικανότητα στη προσωπική φάση κατά μήκος του ρόστερ (εξ ου και η αναμενόμενη αδυναμία της να πάει με ικανοποιητική συνέχεια στη γραμμή των προσωπικών) έχει καταφέρει να παρουσιάσει μια πραγματικά efficient επίθεση η οποία βασίζεται στη συνεργασία και τη συμμετοχή πολλών προσώπων. Η απουσία του Γιόβιτς βέβαια (κινητήριος μοχλός, 4.6 AST για 1.1 ΤΟ) έδειξε πόσο εύθραυστος είναι ο μηχανισμός απέναντι σε μια ομάδα υψηλού επιπέδου μιας και ο Σέρβος γκαρντ αποτελεί τον μόνο παίχτη που δε μπορεί να καλύψει το συγκεκριμένο ρόστερ σε συνάρτηση πάντα με την αγωνιστική φιλοσοφία. Ο Vladimir Lucic (11.3 πόντοι, 72.1% δίποντο-38.9% τρίποντο) κάνει εξαιρετική σεζόν και μαζί με τον Barthel συνιστούν ένα πολύ καλό δίδυμο στη γραμμή των φόργουορντ. Ο Ντέρικ Ουίλιαμς έχει φέρει το star quality που έλειπε από το συγκεκριμένο σύνολο. Οι Βαυαροί χωλαίνουν στο να προστατέψουν το ζωγραφιστό τους και αυτό, στη προκειμένη στιγμή, λειτουργεί ανασταλτικά στη προσπάθεια τους να κοιτάξουν ψηλότερα. Οι πραγματικά καλές ομάδες θα τους χτυπήσουν εκεί “ξεριζώνοντας” τους τη καρδιά. Ο Ράντονιτς θα χρειαστεί να ζητήσει μια προσθήκη εκεί (Pnr ψηλός που θα φέρει rim protection) για να μπορέσει να ελπίζει ότι η Μπάγερν φέτος θα ανταγωνιστεί για μια θέση στην οχτάδα μέχρι τέλους.

 

11. BASKONIA (3-6)

ORAT-DRAT: 114.8- 115.7

PACE: 70.7

To μεγαλύτερο underperforming της σεζόν μέχρι τώρα. Πάμε λίγο στις 10 του φετινού Οκτώβρη..

«Κατά τη ταπεινή μου γνώμη η φετινή Baskonia οφείλει να τρέξει (το ρόστερ «φωνάζει» για αυτό) γεγονός όμως που έρχεται σε αντιδιαστολή με την ύπαρξη ενός θιασώτη του μισού γηπέδου στην άκρη του πάγκου. Η ισορροπία μεταξύ των δύο αυτών παραμέτρων θα είναι το κλειδί στη πορεία και θα ορίσει τη λεπτή γραμμή μεταξύ over & underachieving σχετικά με τη προοπτική αυτού του συνόλου».

Έτσι ακριβώς. Οι Βάσκοι δε κατάφεραν ποτέ να βρουν ισορροπία, ούτε να ανοίξουν αποτελεσματικά τον ρυθμό πετώντας στο καλάθι των αχρήστων το asset της μεγάλης δυναμικής αυτού του συνόλου στο ριμπάουντ. Σούταραν άσχημα με συνέπεια οι άμυνες να το διαβάσουν σταδιακά και οι χώροι για το εξαιρετικό δίδυμο ψηλών (Σενγκέλια-Πουαριέ) να μειωθούν. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον το πόσο μπορεί να σοκάρει ο Περάσοβιτς (και κατ’επέκταση το μπάσκετ που αντιπροσωπεύει) αυτό το σύνολο. Η Μπασκόνια έχει ψηλούς που μπορούν να τρέξουν αλλά θα χρειαστεί την  efficient απόφαση των Γκρέιντζερ-Βιλντόζα για να λειτουργήσει το όλο εγχείρημα και μαζί επαρκές perimeter shooting. Οι Βάσκοι, οι οποίοι έχουν παρουσιάσει ένα σπουδαίο αμυντικό αποτέλεσμα στην ACB (μακράν το Νο1), θα πρέπει να αρχίσουν άμεσα να καλύπτουν έδαφος. Το σύνολο τους μπορεί σαφώς περισσότερα από αυτό το κακό δείγμα που παρακολουθήσαμε μέχρι τώρα.

 

12. KHIMKI (3-6)

ORAT-DRAT: 116.5-118.3

PACE: 69.1

Από την αφετηρία του φετινού «μαραθωνίου» η Κίμκι έχει βάλει το κεφάλι κάτω και τρέχει. Νομίζω λοιπόν πως ο τραυματισμός του Σβεντ είναι μια καλή ευκαιρία να σταματήσει και να δει που πραγματικά βρίσκεται το παιχνίδι της ανάμεσα στον ανταγωνισμό. Το «φάντασμα» της αδυναμίας στο ριμπάουντ έχει φωλιάσει στο αγωνιστικό DNA της ομάδας η οποία προσπαθεί να χτίσει δεσμούς στο αμυντικό κομμάτι, βελτιώνοντας τη πολύ μέτρια παρουσία της μέχρι τώρα εκεί. Η Κίμκι βασίζεται όσο καμία άλλη επίθεση στο τρίποντο (σουτάρει 33.7 ανά ματς με 36.6%) όμως σε αρκετές περιπτώσεις γίνεται υπέρ του δέοντος «περιφερειακή» σε όρους επιθετικής έκφρασης ενώ (απόρροια και της συνολικής λειτουργίας σε αυτόν τον τομέα) παίχτες-κλειδιά όπως ο Γκιλ  (η σταθερά της ομάδας δίπλα στον Σβεντ) και ο Τζένκινς που πέρυσι σούταραν με 45+ τοις εκατό, φέτος εκτελούν με άσχημο ποσοστό. Μετά τη κακή πρεμιέρα, ο Mickey έχει δώσει τα διαπιστευτήρια της ποιότητας που κουβαλάει ως παίχτης σε αντίθεση με τον Τόμας που βρίσκεται σταθερά σε χαμηλή πτήση με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να έχει βουτήξει στο βάθος του rotation (Gubanov, Zubkov) για να βρει τη λύση. Στη γραμμή ενδιαφέροντος των Ρώσων ο ανταγωνισμός φέτος είναι μεγαλύτερος και είναι προφανές ότι πρέπει να βελτιωθούν άμεσα εάν θέλουν να επιζήσουν. Ακολουθεί ο «μήνας της αλήθειας» για την Κίμκι. Μπορεί να αγκαλιάσει την άμυνα της παρουσιάζοντας σημαντική βελτίωση στα μετόπισθεν για να μείνει στον αφρό; Θα γίνουν εν τη απουσία του Σβεντ οι κατάλληλες ζυμώσεις που θα αποτελέσουν τη βάση στο παιχνίδι της για τη συνέχεια;

 

 

13. MACCABI TEL AVIV:

ORAT-DRAT: 107.4-117.8

PACE: 70.1

Η μεγαλύτερη αποτυχία της Μακάμπι επάνω και από το ίδιο το αποτέλεσμα (σημειώστε ότι μιλάμε για έναν πολύ ιστορικό οργανισμό που ζητούσε άμεσα αποτέλεσμα) στη θητεία του Σπάχια ήταν ότι δεν κατάφερε να αποκτήσει ταυτότητα. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει πολύ δουλειά αναλαμβάνοντας ένα σύνολο που μέχρι σήμερα σου δίνει την εντύπωση ότι παίζει ένα μπάσκετ από το οποίο έχει στραγγίξει κάθε σταγόνα εξυπνάδας. Η Μακάμπι δε διαβάζει σωστά από την αρχή της σεζόν σε καμία από τις δύο πλευρές του παρκέ. Για αυτό και επιθετικά είναι τόσο inefficient (χαρακτηριστική η αδυναμία της να πάει στις βολές παρότι έχει παίχτες που θα μπορούσαν να τη φέρουν εκεί με μεγαλύτερη συχνότητα). Η Μακάμπι επίσης δεν έχει ηθικό.. Ο κόουτς θα ξεκινήσει από τα μετόπισθεν με στόχο να ξυπνήσει το «πνεύμα» και το ορμέμφυτο του ανταγωνισμού των παιχτών του.  Η απόδοση του Caloiaro (10.0 πόντοι με 50% τρίποντο συν 4.4 ριμπάουντ) είναι ένα από τα λίγα καλά νέα σε μια περίοδο που το «βαρύ σασί» της Μακάμπι (το δίδυμο Ουίλμπέκιν-Μπλακ) οφείλει να κάνει το βήμα μπροστά και να ηγηθεί της αντεπίθεσης. Το πρόγραμμα των Ισραηλινών (4 από τα επόμενα έξι ματς στο Τελ Αβίβ, το ένα από τα δύο εκτός είναι με Νταρουσάφακα) μπορεί να λειτουργήσει θετικά στη προσπάθεια τους να αναστρέψουν τη κατάσταση καλύπτοντας χαμένο έδαφος. Η Μακάμπι πάντως χρειάζεται τουλάχιστον δύο προσθήκες που θα τη βοηθήσουν στην άμυνα και το μισό γήπεδο. Μένει να δούμε πως θα πράξει..

14. BUDUCNOST (2-7)

ORAT-DRAT: 107.4-120.8

PACE: 66.7

Μπουουμμ..! Η low pace/limited Offensively-Μπούντουτσνοστ έκανε τη νίκη της χρονιάς ρίχνοντας στο καναβάτσο την ΤΣΣΚΑ σε παιχνίδι 90+ πόντων. Στα τελευταία δύο ματς στη Ποντγκόριτσα (ισάριθμες νίκες απέναντι σε Μπασκόνια και ΤΣΣΚΑ) η ομάδα του Ντζίκιτς  «έγραψε» 35/57 τρίποντα και 40 τελικές για 16 λάθη.  Ο Ερλ Κλαρκ μετά το πολύ άσχημο ξεκίνημα του στη σεζόν, μετράει 19.0 πόντους με 8/14 τρίποντα και 2.0 τελικές στα τρία τελευταία ματς και ο έτερος F/C Nτανίλο Νίκολιτς 13.3 πόντους με 10/17 τρίποντα στο ίδιο αγωνιστικό διάστημα. Επίσης ο  Νίκολα Ιβάνοβιτς μετράει 29 τελικές για μόλις 7 λάθη στη σεζόν. Η πραγματικότητα λέει ότι οι Μαυροβούνιοι είναι αδύναμοι στο επιθετικό κομμάτι και αυτές οι δύο βραδιές ήταν μάλλον η εξαίρεση. Ο Ντζίκιτς προσπαθεί να βρει σχήματα που θα βρουν στοιχειώδη αμυντική ισορροπία στο επίπεδο αυτό αλλά ακόμα δε το έχει καταφέρει με την ομάδα του να επιτρέπει το μεγαλύτερο ποσοστό εντός παιδιάς (52.7%) στις αντίπαλες επιθέσεις. Η Μπούντουτσνοστ είναι σε καλό φεγγάρι όμως γνωρίζει ότι μακριά από τη Ποντγκόριτσα θα είναι δύσκολο να ελέγξει τον ρυθμό απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Να σημειώσουμε ότι η Μπούντουτσνοστ θα δώσει 4 από τις 5 επόμενες αναμετρήσεις της μακριά από το Μαυροβούνιο. Αυτό δεν ακούγεται πολύ καλό για μια ομάδα-έδρας..

15. GRAN CANARIA (2-7)

ORAT-DRAT: 108.1- 122.2

PACE: 75.3

Η Γκραν Κανάρια κάνει μια αξιοσέβαστη προσπάθεια μέχρι τώρα κυρίως γιατί προσπαθεί να παίξει το παιχνίδι με τους δικούς της όρους. Οι «νησιώτες» κατέρρευσαν στη τελευταία αναμέτρηση απέναντι στη Μπάγερν χωρίς τον ηγέτη τους Clevin Hannah (10.9 πόντοι, 4.5 τελικές για 1.6 λάθη συν 1.4 κλεψίματα), απουσία που σε αυτό το επίπεδο το συγκεκριμένο ρόστερ δε μπορεί να τη καλύψει. Η ομάδα του Μαλντονάντο παίζει στο υψηλότερο τέμπο στη διοργάνωση, πηγαίνει με ικανοποιητική συχνότητα στη γραμμή των προσωπικών  όμως  σουτάρει άσχημα από τη περιφέρεια, κομμάτι στο οποίο ποντάρει παραδοσιακά. Η άμυνα της παράγει λάθη όμως αδυνατεί να δώσει με συνέπεια defensive stops και αυτό ίσως είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για τη συνέχεια, δηλαδή η κάθε επίθεση να μη νιώθει τόσο άνετα απέναντι στην ισπανική άμυνα. Γίνεται μια προσπάθεια σταδιακά να αυξηθούν τα λεπτά του Μάρκους Έρικσον (πολύ σημαντικός παίχτης για την ομάδα) ο οποίος δεν έχει αφήσει ακριβώς πίσω τον τραυματισμό του.

 

16. DARUSSAFAKA (1-8)

ORAT-DRAT: 108.9- 128.3

PACE: 70.9

Μετά από εννιά αγωνιστικές η Νταρουσάφακα επιβεβαιώνει τη πρόγνωση ότι πρόκειται για την ομάδα που έχει «το λιγότερο μπάσκετ μέσα της» στη διοργάνωση. Οι Τούρκοι έχουν δημιουργήσει ένα αθλητικό σύνολο το οποίο με τη παρουσία του Έρικ (πολύ καλή σεζόν μέχρι τώρα) και του Έβανς βάζει πίεση στις άμυνες με την ικανότητα του στο επιθετικό ριμπάουντ όμως σε όρους execution είναι ελλιπές σε ζωτικούς τομείς του παιχνιδιού. Επιθετικά λείπει το playmaking που θα δώσει «ζωή» στους σουτέρ του Caki ενώ στα μετόπισθεν η επικοινωνία είναι πολύ προβληματική με συνέπεια η Νταρουσάφακα να δίνει  (πολλές φορές αυτό είναι τακτική επιλογή) πολλά και εύκολα περιφερειακά σουτ στον αντίπαλο (η άμυνα της έχει υψηλούς χρόνους όταν μπαίνει σε διαδικασία rotations και χαρακτηρίζεται από τη τάση να παίζει κλειστά στη νοητή περιοχή του άξονα). Το 42.7% που παραχωρεί η τουρκική άμυνα στο τρίποντο απεικονίζει ένα μέρος του προβλήματος τη στιγμή που οι αντίπαλοι της πιάνουν το 2.4 στον δείκτη AST/TO (αρκετά μεγάλο νούμερο). Ασχέτως με το οικονομικό status της ομάδας, το φετινό πρότζεκτ της «Ντάρου» μοιάζει λίγο πρόχειρο μπροστά στη πρόκληση που δίνει η συμμετοχή σε μια διοργάνωση με τέτοιο επίπεδο ανταγωνισμού και ποιοτικών standards.

 

 

Υ.Γ: “Χτίζεις την αυτοπεποίθηση σου κάνοντας δύσκολα πράγματα ξανά και ξανά.  The Game Honors Toughness..”

 

 

 

Y.Γ1: : Be not afraid of growing slowly. Be afraid of standing still..