Euroleague Calling (;)

Μπορεί το μέλος της περυσινής λίστας του Hoopfellas, Abdel Nader να αποτελέσει ένα νέο, σημαντικό παίχτη για υψηλό επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ; Οι Σέλτικς έκοψαν τον 25χρονο φόργουορντ  βάζοντας σε σκέψεις ομάδες στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού. Το Hoopfellas αξιολογεί τη περίπτωση ενός “παιδιού της σελίδας”, μιλάει για το θαύμα του scouting της Ουλμ και τoν Peyton Siva..

Nομίζω ήταν κοινό μυστικό για τη σελίδα μας ότι θα ασχολούμασταν με τη περίπτωση του Nader εάν έμενε ελεύθερος από τη Βοστώνη. Όσοι επικοινωνείτε μαζί μου σε καθημερινή βάση με inbox μηνύματα γνωρίζατε ότι περιμέναμε την αποδέσμευση του. Πέρυσι σας είχα πει ότι το πακέτο του έχει ενδιαφέρον για το δικό μας μπάσκετ όπως έγινε και φέτος με τον συμπαίχτη του στο κολέγιο, Georges Niang. Και ίσως φέτος να έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να περάσει τον Ατλαντικό. Ο Nader ήταν μέλος της περυσινής MADE IN USA-λίστας του Hoopfellas.

Ο Νader είναι «εκτός» αυτής τη στιγμή. Στις αρχές Ιουνίου έκανε μια εγχείρηση στον δεξί καρπό για να λύσει μια και καλή ένα μικρό πρόβλημα που τον ακολουθεί από το λύκειο. Σύμφωνα με τα τελευταία ιατρικά νέα θα είναι έτοιμος για επιστροφή στην αγωνιστική δράση στα τέλη Αυγούστου.

Οι Σέλτικς τον είχαν εντοπίσει από τα χρόνια του Νοrthern Illinois και εντυπωσιάστηκαν από τη βελτίωση του όταν μετακινήθηκε στο σαφώς γνωστότερο, πιο οικείο για του σκάουτερ της μεγάλης λίγκας, περιβάλλον του Iowa State. Τον επέλεξαν στο τέλος του δευτέρου γύρου (Νο58) ενημερώνοντας τον ότι το πλάνο τους για αυτόν είναι να περάσει μια χρονιά στο Maine και την αναπτυξιακή λίγκα δίπλα στον κόουτς Σκοτ Μόρισον, ακολουθώντας ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα βελτίωσης ώστε  να είναι το συντομότερο έτοιμος για να χτυπήσει τη πόρτα του ρόστερ της Βοστώνης. Εκείνη τη περίοδο ο Ναντέρ πήρε στα χέρια του πρόταση ύψους 350.000 δολαρίων από ρωσική ομάδα και ο ατζέντης του, Cervando Tejeda, προσπάθησε με επιμονή να τον πείσει να πάρει τα χρήματα. Ο άλλος δρόμος ήταν αυτός που τον κρατούσε στο Maine, κοντά στον οργανισμό των Σέλτικς και υπό την στενή επίβλεψη του, με το ποσό των ..25.000 δολαρίων. «Σε αυτή τη περίπτωση θα πρέπει να λιώσεις στη δουλειά και να περιμένεις τη νέα σεζόν για ένα συμβόλαιο» του είπε ο Tejeda. Ο Nader όμως πίστευε πολύ στις δυνάμεις του και στη πιθανή ευκαιρία που θα του έδιναν οι Σέλτικς. Τον είχαν δει σε δύο workouts να «διαλύει»  μετέπειτα first rounders. Ήξεραν ότι τους ενδιαφέρει πραγματικά. Έπρεπε να δουλέψει όμως μια σεζόν στο εργαστήριο του Maine με σαφείς οδηγίες που αφορούσαν τη σταθεροποίηση του σουτ του σε υψηλό επίπεδο, τη βελτίωση του positioning σε αμυντικό επίπεδο και τη μείωση των λαθών/αναβάθμιση του decision making στο παιχνίδι του. Ο Nader πήρε το ρίσκο της G-League και η χρονιά που ακολούθησε εξελίχθηκε σε μικρό προσωπικό θρίαμβο. «Ήθελα να μπω στο παρκέ και να ‘σκοτώσω’ τους πάντες. Οποιονδήποτε θα προσπαθούσε να με ανταγωνιστεί..» Και αυτός ακριβώς συνέβη, με τον Αμερικανο-Αιγύπτιο φόργουορντ να αποτελεί τον καλύτερο ίσως παίχτη της λίγκας για τη σεζόν 2016-17 (πήρε το βραβείο του ROY, ήταν φιναλίστ για το MVP). Ο Σκοτ Μόρισον μετά από υπόδειξη των Σέλτικς τον χρησιμοποίησε ως main ball handler στους Red Claws (σκόπιμα εκτοξεύθηκε το usage rate του ως εργαλείο για τη βελτίωση του στο κομμάτι της απόφασης) , κατάσταση που τον βοήθησε σταδιακά να απορρίψει κάποια άκοπα, αβίαστα λάθη συγκέντρωσης που χαρακτήριζαν το παιχνίδι του.

Ήταν άλλωστε προαπαιτούμενο να γίνει πιο efficient με τη μπάλα στα χέρια (playmaking) ώστε να μπορέσει να ενταχθεί στο σύστημα του Μπραντ Στίβενς.

Μετάφραση του πακέτου του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ

Για το δικό μας μπάσκετ,  ο Nader είναι ένας combo-forward με εξαιρετικό φυσικό/αθλητικό πακέτο. Το «3» υπήρξε η primary position του στην Αμερική αν και στη Βοστόνη (εκεί ήταν swing, στο positionless basketball του Στίβενς  υπάρχουν ball handlers-wings-bigs ενώ αυτοί που έχουν στοιχεία από όλες τις κατηγορίες παίρνουν τον χαρακτηρισμό του swing) αξιολογήθηκε  η περίπτωση να παίξει και στο «4» κάποια στιγμή. Μιλάμε για έναν φόργουορντ με ύψος 1.99 μέτρα (απαγορευτικό για τη θέση «4» στο ΝΒΑ) ο οποίος όμως είναι πολύ «μακρύς» (άνοιγμα χεριών 2.16μ) και εξοπλισμένος με έναν δυνατό κορμό που του επέτρεπε να «χτυπηθεί» με ψηλότερα κορμιά στη πίσω γραμμή άμυνας με επιτυχία.  Κατά τη γνώμη μου ο Nader συνιστά ένα τυπικό παράδειγμα της αποτελεσματικότητας με την οποία ένας wing τέτοιων κυβικών στο ΝΒΑ μπορεί να καλύψει το «4» στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Η ταμπέλα του tweener μπορεί να μην αξιολογείται θετικά στην Αμερική έξω από το αγωνιστικό περιβάλλον ομάδων όπως οι Σέλτικς, οι Ουόριορς ή οι Ρόκετς που αρέσκονται σε τέτοιους παίχτες στις ενδιάμεσες θέσεις (εξυπηρετούν την αμυντική τακτική των αλλαγών άλλωστε)  όμως στην Ευρώπη η ανάγνωση τέτοιων περιπτώσεων είναι εδώ και χρόνια διαφορετική (με τους παραπάνω κορυφαίους οργανισμούς της Αμερικής να εναρμονίζονται με αυτή σε μια εποχή που το άθλημα χαμηλώνει, γίνεται πιο γρήγορο και πιο versatile). Αρκεί για τον κάθε αθλητή να βρει τον κατάλληλο ρόλο που θα τον βοηθήσει να αναδείξει εκτός των άλλων και τις δεξιότητες του. Θυμηθείτε πόσο αναβαθμίστηκε ο Νικίτα Κουρμπάνοφ όταν ανέβηκε από το «4» στο «3» λειτουργώντας ως intimidator στην άμυνα. Παρόμοια εργαλεία διαθέτει και ο (πιο skilled και πιο αθλητικός) Nader.

-Eν συνεχεία των παραπάνω, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η ικανότητα του Nader να ανταποκριθεί σε άμυνα «αλλαγών» αναμένεται (μεταφράζοντας τα προσόντα και τη συμπεριφορά του στο δικό μας πλαίσιο) απλά εντυπωσιακή. Ο Αιγύπτιος φόργουορντ παίζει με υψηλό motor και χαρακτηρίζεται από physical συμπεριφορά . Αρέσκεται στο να προσπαθεί να κυριαρχήσει «φυσικά» απέναντι στον αντίπαλο και εν τέλει να τον κλειδώσει. Χρησιμοποιεί καλά τα χέρια του. Μπορεί να μείνει μαζί με ένα χαμηλότερο αντίπαλο αλλά και να ματσάρει με το μήκος και την ένταση του ψηλότερους αθλητές στο ζωγραφιστό. Σπουδαίος μπλοκέρ. Είναι δύσκολο να τον νικήσει χαμηλότερος αθλητής στη τελική προσπάθεια στο μισό ή το ανοιχτό γήπεδο καθώς εκμηδενίζει τη διαφορά στη ταχύτητα με το timing και το τεράστιο άνοιγμα χεριών του. Θέλει ακόμα βελτίωση στο positioning κυρίως όταν μιλάμε για καταστάσεις μακριά από τη μπάλα και πριν την εισαγωγή της στο low post. Αλλά τα «εργαλεία» σε φυσικό & αθλητικό επίπεδο είναι απλά εξαιρετικά φωτογραφίζοντας έναν παίχτη που μπορεί να αμυνθεί με επιτυχία απέναντι σε οποιονδήποτε, οπουδήποτε στο παρκέ. Ομάδες όπως η Κίμκι ή ο Παναθηναϊκός θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα χαρακτηριστικά του σε αυτό το κομμάτι.

-Ένα σημαντικό στοιχείο εξετάζοντας τη περίπτωση του Nader εντοπίζεται στη ραγδαία εξέλιξη που έχει παρουσιάσει ο παίχτης τα τελευταία χρόνια, ειδικά από τη μετακόμιση του στο Iowa State, τη συνεργασία του με τον Φρεντ Χόιμπεργκ και έπειτα. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η βελτίωση του στη περιφερειακή εκτέλεση. Μιλάμε για ένα παιδί που μετέτρεψε τους 5.8 πόντους και το 21.7% (σε 2.1 προσπάθειες) από το τρίποντο σε 12.9 πόντους και 37.9% (σε 4.0 προσπάθειες). Οι Σέλτικς έβλεπαν επάνω του  3&D potentials και εστίασαν στο να τα αναπτύξουν. Όπως σας είπα και πέρυσι, ο Nader σουτάρει από ψηλά και ο μηχανισμός του μένει ανεπηρέαστος από την απόσταση της άμυνας στην εκτέλεση. Σημαντικό..

-Ενδιαφέρον εντοπίζεται και στη προοπτική του παίχτη με τη μπάλα στα χέρια, κομμάτι του παιχνιδιού του το οποίο ακόμα εξελίσσεται. Τη τελευταία διετία ο Nader βελτίωσε σημαντικά τον τρόπο που επιτίθεται στα close outs. Η επιθετικότητα του δε, όταν πατήσει τον κεντρικό διάδρομο (συνήθιζε να δουλεύει σε αυτές τις καταστάσεις ντρίμπλα με το δεξί, πλέον είναι αποτελεσματικός και με το αριστερό) μπορεί στην Ευρώπη να αποδειχθεί χρήσιμο εργαλείο. Ως σημαντικό πλεονέκτημα μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι ο Αιγύπτιος φόργουορντ είναι σε θέση (με το “άγγιγμα” των Σέλτικς στο παιχνίδι του) να δει πάσες που βγαίνοντας από το κολέγιο δεν έβλεπε ή τουλάχιστον δεν εκτελούσε τόσο συχνά. Το στοίχημα στην Ευρώπη θα είναι να διατηρήσει το playmaking του σε ένα efficient επίπεδο, κρατώντας χαμηλά τον αριθμό των λαθών του απέναντι σε πιο κλειστές πλέον άμυνες. Εδώ εκτιμώ ότι θα χρειαστεί ένας δεδομένος χρόνος αποκωδικοποίησης.

Εν κατακλείδι.. Ο Nader είναι μια προσιτή οικονομικά περίπτωση για τις ομάδες του υψηλού επιπέδου της Ευρωλίγκας με μεγάλη ακτίνα βελτίωσης στο παιχνίδι του. Πέρυσι σας είπα ότι είναι Euroleague material και συζητήσαμε τη περίπτωση μελλοντικής ένταξης του στις ελληνικές ομάδες. Γνωρίζατε τη γνώμη μου. Πρόκειται για ένα παιδί που μπορεί να αναρριχηθεί άμεσα εντός του πλαισίου της Ευρωλίγκας όπως έγινε και με τον Gill φέτος (διαφορετικός παίχτης, από διαφορετική αφετηρία). Θα ήθελα πολύ να τον δω να περνάει τον Ατλαντικό..

Στα χρόνια του Leibenath

Ok, το Ulm δεν είναι μόνο ο Albert Einstein. Στα χρόνια του κόουτς Thorsten Leibenath η τοπική Ratiopharm έχει αναπτύξει ένα από τα καλύτερα τμήματα scouting στην Ευρώπη φέρνοντας στη πόλη της νότιας Γερμανίας αθλητές με σπουδαίο ταλέντο και ανάλογες προδιαγραφές. Θυμηθείτε λίγο.. Theis, Clyburn, Rubit, Babb, Raymar Morgan, Carlon Brown,  Pierria Henry. Φέτος δε, όπως σας έχω εξομολογηθεί, αποτέλεσε την αγαπημένη μου ομάδα να παρακολουθώ στο εβδομαδιαίο update της scouting base της σελίδας. Για τον Trey Lewis μιλήσαμε πέρυσι. Οι Τζαζ κοίταξαν με ενδιαφέρον τη περίπτωση του μάλιστα αυτό το καλοκαίρι. Ο Katin Reinhardt αποτέλεσε μέλος της τελευταίας MADE IN USA-λίστας του Hoopfellas. O Jerelle Benimon με τον Luke Harangody ήταν εκεί.

Ο Isaac Fotu (τα είπαμε πριν μερικές ημέρες) είναι ένα παιδί που πιστεύω αρκετά. Έχει αυτή τη φλόγα και το ανταγωνιστικό πνεύμα, βελτιώνεται συνεχώς. Το πρόσωπο/πλάτη παιχνίδι του είναι πολύ σημαντικό στο σύγχρονο μπάσκετ. Μπορεί να κάνει άμεσα το βήμα για το επόμενο επίπεδο.

O Da’Sean Butler (2.01-F-1988) αποτελεί  τη μεγαλύτερη ίσως σταθερά της ομάδας τη τελευταία τριετία. Προϊόν του West Virginia (Bob Huggins), παίχτης με σπουδαία πνευματικά χαρίσματα, φέρνει leadership και clutch plays σε μόνιμη βάση για την Ούλμ. Σουτάρει, πασάρει, κινείται σωστά μακριά από τη μπάλα, είναι ικανός ριμπάουντερ χτίζοντας το παιχνίδι του στη βάση ενός ισχυρού χαρακτήρα. Σε μια εποχή που το 3&D πακέτο είναι περιζήτητο νομίζω ότι θα έπρεπε προ πολλού να έχει πάρει το κάλεσμα για το επόμενο επίπεδο..

Πίστευα σε Peyton Siva..

Για να είμαι ειλικρινής, πίστευα ότι ο David Blatt, στο πλαίσιο ανακατασκευής του ερυθρόλευκου οικοδομήματος φέτος,  θα στραφεί στον Peyton Siva της Άλμπα. Eιδικά όταν ναυάγησε η περίπτωση του Henry, η πεποίθηση μου αυτή ενισχύθηκε. Για τον πρώην γκαρντ του Lousville μιλήσαμε κάποια στιγμή φέτος. Έβλεπα έναν περιφερειακό-Μπλατ στο πακέτο του σε όλα τα επίπεδα. Μπορεί να αμυνθεί, να δημιουργήσει και να εκτελέσει με κάθε τρόπο, έχει αναπτύξει ένα leadership και συνολικά ένα mindset που θα κολλούσε γάντι σε αυτό που θα ήθελα να δω από τους ερυθρόλευκους φέτος πάντα σε συνάρτηση με τη φιλοσοφία του κόουτς.

Τελικά ο Ολυμπιακός προτίμησε να πάει σε έναν wing (Τουπάν) και να κλείσει με έναν SF (Τίμα) τις περιφερειακές θέσεις (ο Siva θα μείνει στο Βερολίνο όπως ανακοινώθηκε προχθές). Ο Μπλατ θέλησε να προσθέσει athleticism προβαίνοντας σε ένα overloading στη γραμμή των φόργουορντ (ματσάροντας το όχι σπουδαίο αθλητικό επίπεδο του Βεζένκοφ) το οποίο θα του φανεί χρήσιμο κυρίως στο άνοιγμα της γκάμας των αμυντικών επιλογών του. Θα το εξηγήσουμε αυτό όταν έρθει η ώρα. Ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή πιστεύω ότι θα χρειαστεί για την Ευρωλίγκα ένα “5” ακόμα το οποίο θα του φέρει defensive stops και μεγαλύτερο βάθος στη γραμμή ψηλών. Δεν υπάρχει βιασύνη. Ίσως ο παίχτης αυτός να προστεθεί μετά το ξεκίνημα της σεζόν και αφού η ομάδα επαναξιολογήσει το status του Αγραβάνη.