Μια βόλτα στην Ευρώπη (Off Season)

Η εναρμονισμένη στα πρότυπα των πανεπιστημιακών προγραμμάτων της Αμερικής οπτική της Βαλένθια, ο Luke Babbitt και το παράδειγμα του Dee Bost για τον Cody Miller McIntyre. To Ηοοpfellas “βολτάρει” επάνω από την Ευρώπη και ξετυλίγει το κουβάρι ενός γρίφου με αρκετό παρασκήνιο..

Καλησπέρα σε όλους. Καλοκαιρινή βόλτα στην ευρωπαϊκή Off Season έχει το μενού σήμερα με ένα απόσταγμα σκέψεων από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Όπως σας είχα υποσχεθεί φυσικά, θα ξετυλίξουμε μαζί το κουβάρι του “γρίφου” που ανέβηκε ακριβώς έναν μήνα πριν από τη σελίδα μας. Απολαύστε την..

H Bαλένθια έκανε δύο πολύ σωστές κινήσεις με υψηλό value στο ξεκίνημα της off season, δείγμα της διορατικότητας και της οργάνωσης που χαρακτηρίζει το κλαμπ διαχρονικά. Αναφέρομαι στις υπογραφές των Matt Thomas και Mike Tobey, δύο παιδιών που ξεχώρισαν φέτος στο εγχώριο πρωτάθλημα. Οι «νυχτερίδες» καταφέρνουν κάθε χρόνο να παρουσιάζουν μια καλή, σωστά δομημένη ομάδα μπάσκετ απόρροια του πόσο καλά οργανωμένος είναι ο οργανισμός τους σε όλα τα επίπεδα. Αυτό που μου αρέσει αρκετά στη Βαλένθια (ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα στο τέλος κάθε σεζόν) είναι η οπτική της η οποία είναι εναρμονισμένη στα πρότυπα των πανεπιστημιακών προγραμμάτων της Αμερικής. Ψάχνουν πρόσωπα (είτε μιλάμε για αθλητές, είτε για προπονητές ή διοικητικούς) τα οποία αποτελούν καλά fits για τη κατεύθυνση που έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν. Τον ίδιο δρόμο ακολούθησαν πέρυσι όταν έχασαν τον δημιουργό του θαύματος του τίτλου, Πέδρο Μαρτίνεθ ενώ φέτος ανέβασαν σε πρώτο ρόλο τον assistant Jaume Ponsarnau (κόουτς πολύ ενεργό στο ρόλο του βοηθού, με παρουσία στην εθνική ομάδα δίπλα στους Σκαριόλο-Βιντορέτα) με στόχο να μη παρεκκλίνουν από την αγωνιστική κατεύθυνση που έχουν επιλέξει ως αντιπροσωπευτική για την ομάδα τους.

Για τον Τόμας μιλήσαμε μέσα στη σεζόν στο Hoopfellas. Μέλος της σπουδαίας παρέας του Iowa State (πήγε σχολείο στο Ουισκόνσιν), έκλεψε τη παράσταση με την ικανότητα του στη περιφερειακή εκτέλεση με την Obradoiro στην οποία η Βαλένθια πλήρωσε κάτι λιγότερο από 60.000 ευρώ για την ελευθέρας του. Για τον παίχτη ενδιαφέρθηκε η Μπαρτσελόνα στη θητεία του Αλόνσο αλλά και η Μπασκόνια η οποία στη πορεία όπως φάνηκε αποφάσισε να κρατήσει τον Τζάνινγκ. Σήμερα όμως θα ήθελα να σταθώ περισσότερο στον Tobey (2.12-C-1994). Πρόκειται για ένα παιδί που ξεχωρίζει και η πορεία του δεν είναι καθόλου τυχαία. Βρίσκεται συνεχώς σε ανοδική πορεία από τότε που άφησε το Βιρτζίνια και φέτος έκανε σπουδαία σεζόν με τη Τενερίφη. Ο Tobey είναι ο τύπος του hard working-soft speaking αθλητή που αρέσει στους προπονητές. Πρόκειται για έναν ψηλό με πληθωρικό παιχνίδι. Είναι εξαιρετικός finisher (δυνατά τελειώματα), πολύ καλός στο κομμάτι του ριμπάουντ (σε επίθεση και άμυνα, η ικανότητα του στο επιθετικό έβαλε μεγάλη πίεση στις άμυνες της ACB φέτος) και της άμυνας ψηλά, τρέχει καλά το γήπεδο, μπορεί να σουτάρει από μέση ή μακρινή απόσταση. Για να κατανοήσετε το skill set του καλύτερα, αρκεί να ρίξτε μια ματιά στο πόσο δυσκολεύτηκε απέναντι του η περίφημη frontcourt της Ρεάλ. Οι Αγιόν-Ράντολφ προβληματίστηκαν πολύ από το φυσικό του παιχνίδι, ο Ταβάρες δε μπορούσε να ελέγξει τον συνδυασμό της ικανότητας του να αποτελέσει παράγοντας εντός και εκτός ζωγραφιστού ενώ ο Ρέγιες έμοιαζε με ..παράπλευρη απώλεια (ναι, ο Ρέγιες).

Στα δύο ματς των playoffs απέναντι στη «Βασίλισσα» ο 24χρονος Αμερικανός μέτρησε 19.5 πόντους-12 ριμπάουντ ενώ συνολικά στις 4 φετινές αναμετρήσεις των δύο ομάδων για την ACB είχε 17.0 πόντους με 31/52 δίποντα. Στη 5 out-επίθεση των «νησιωτών» η ικανότητα του Tobey να κάνει το dive ή το pop out αποτέλεσε πυλώνα. Τη σεζόν που έρχεται στη Βαλένθια θα βρει τον Ντούμπλιεβιτς στη γραμμή ψηλών (centerpiece, θα δούμε πως θα «τρέξει» η συνεργασία τους) αλλά και μια πλειάδα ικανών Pick & Roll-PGs oι οποίοι μπορούν να τον αξιοποιήσουν. Η Τζαζ εξέτασε τη περίπτωση του προσεκτικά αυτό το καλοκαίρι όμως η Βαλένθια κατάφερε να διορθώσει το «λάθος» που έκανε έναν χρόνο πριν όταν ο Αμερικανός ψηλός βρισκόταν στο ρόστερ της για μερικά ματς αλλά ένας τραυματισμός δε του επέτρεψε να βοηθήσει την ομάδα στη θριαμβευτική πορεία προς τον τίτλο, με τις «νυχτερίδες» να μην ανανεώνουν τη συνεργασία μαζί του το περασμένο καλοκαίρι.

-Ο ατζέντης του Louis Labeyrie (2.06-F/C-1992) προτείνει τον πελάτη του σε διάφορες ομάδες της Ευρωλίγκας (και όχι μόνο) τον τελευταίο καιρό (μεταξύ αυτών ο Παναθηναϊκός και η Βαλένθια). Ο διεθνής Γάλλος PF έρχεται από μια αρκετά καλή σεζόν με το Στρασβούργο, διεκδικώντας μέχρι τέλους το βραβείο του MVP της λίγκας από τον Zachery Peacock και τον Gerald Robinson. O Labeyrie έχει κάνει σημαντική πρόοδο στο κομμάτι της περιφερειακής εκτέλεσης (πλέον μπορεί να απειλήσει με αξιώσεις από τη περίμετρο), είναι πολύ αποτελεσματικός ριμπάουντερ (εξαιρετικά δεύτερα άλματα) και παρότι του λείπει το εκτόπισμα παίζει σε υψηλή ένταση. Στη ProA τελείωσε πρώτος σε Offensive Rating και δεύτερος σε Effective FG%. Το βασικό εμπόδιο στη προσπάθεια του πρώην draftee των Pacers είναι τα προβλήματα υγείας (είχαν να κάνουν με κάποια μόλυνση) τα οποία παρουσίασε δύο φορές μέσα στη περυσινή σεζόν και τον κράτησαν μάλιστα εκτός γαλλικών playoffs. Είναι ένα γεγονός που δικαιολογημένα κάνεις τις ομάδες σκεπτικές σχετικά με τη περίπτωση του. Ο Labeyrie θέλει να βγει εκτός Γαλλίας γιατί είναι δεδομένο ότι μπορεί , βάσει ικανοτήτων, να βρει καλύτερα χρήματα.  Σκεφτείτε ότι στη ProA ο συμπαίκτης του Μίρο Μπίλαν αμοιβόταν με 220.000 ευρώ (για συμβόλαιο 8 μηνών), οι John Roberson, D.J. Cooper και A.J. Slaughter έπαιρναν 260.000 για ολόκληρη τη σεζόν και ο Charles Kahudi 250.000 ενώ ο πιο ακριβοπληρωμένος προπονητής, Vincent Collet, έφτανε τις 240.000 (μ.ο. 9500 περίπου χιλιάδες τον μήνα για κάθε παίχτη και 8500 για τους κόουτς).

-Ένας παίχτης του οποίου το όνομα συζητιέται τις τελευταίες ημέρες στα ευρωπαϊκά μπασκετικά στέκια είναι ο Ουκρανός (γεννημένος στο Ντόνετσκ) Joel Bolomboy (2.07-F/C-1994). Draft των Τζαζ το 2016, δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα να βρει τον δρόμο του στη μεγάλη λίγκα κυρίως γιατί του λείπει η αντίληψη που θα εκτοξεύσει το σπουδαίο φυσικό του πακέτο. Ο Bolomboy είναι ένας ψηλός με σπουδαίο κορμί, «χτιστό» upper body και δυνατά χέρια, χαρακτηριστικά τα οποία σε συνδυασμό με το motor του τον έχουν αναγάγει σε έναν πολύ δυνατό finisher στο «βαμμένο». Βγαίνοντας από το Weber State υπήρχε διάχυτη η πεποίθηση ότι ο Bolomboy θα μπορέσει γρήγορα να καλλιεργήσει το περιφερειακό του το οποίο άφηνε τότε υποσχέσεις πως θα φτάσει και θα σταθεροποιηθεί  σε ένα καλό επίπεδο. Με αυτή τη προοπτική άλλωστε η Γιούτα επένδυσε ένα πικ δευτέρου γύρου σε ένα παιδί του οποίου το πακέτο τον κατεύθυνε στη θέση «4» για το ΝΒΑ.  Η φόρμα εκτέλεσης του όμως δε τον βοήθησε και αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με την έλλειψη fundamentals στα μετόπισθεν του έφραξαν τον δρόμο για το πολυπόθητο συμβόλαιο. Ο Bolomboy είναι σπουδαίος ριμπάουντερ και τρέχει καλά το γήπεδο όμως ακόμα έχει δρόμο να διανύσει σε επίπεδο εκμάθησης του παιχνιδιού. Θα είχε ενδιαφέρον πάντως να τον δούμε σε μια καλή ευρωπαϊκή λίγκα φέτος.

Οδηγός η περίπτωση Dee Bost για τον McIntyre

-Ο Cody Miller McIntyre (1.91-PG-1994) κάνει τη προσπάθεια του στο Βέγκας με τους Ράπτορς στοχεύοντας στο «κάλεσμα» μετά από τη σεζόν του στο Περμ και τη Πάρμα, κοντά στα Ουράλια όρη. Ο 24χρονος γκαρντ  πραγματοποίησε μερικές σπουδαίες εμφανίσεις φέτος στη VTB, πετυχαίνοντας μάλιστα δύο triple double (έφτασε κοντά στο ίδιο επίτευγμα και άλλες φορές), βοηθούμενος από το γρήγορο τέμπο της ομάδας του. Ο McIntyre ξεκίνησε την ευρωπαϊκή του περιπέτεια από το Βέλγιο  βγαίνοντας από το Wake Forest (συμπαίχτης του Μήτογλου). Διαθέτει ένα πολύ καλό φυσικό/αθλητικό πακέτο για τη θέση «1». Μέγεθος, μακριά χέρια, δυνατό κορμί, γρήγορα πόδια. Αυτά του τα προσόντα του επιτρέπουν να αποτελεί παράγοντα στα μετόπισθεν όντας παράλληλα ένας ικανότατος rebounding guard.

Φέτος έγραψε 8.2 τελικές πάσες για 3.0 λάθη και αυτή τη πλευρά του παιχνιδιού του προσπαθεί να «πουλήσει» στο Βέγκας αυτή τη περίοδο λειτουργώντας ως ball mover-ball stopper με βασικό στόχο να αναμείξει τους συμπαίχτες του στην επίθεση. Το βασικό του μειονέκτημα είναι το σουτ. Είναι limited σε αυτό το κομμάτι (ακόμα και από τη γραμμή των προσωπικών) και δύσκολα θα ανοίξει τη πόρτα του ΝΒΑ εάν δεν αποδείξει ότι μπορεί να ευστοχήσει σε ελεύθερα σουτ κάθε βράδυ.

Η περίπτωση του Dee Bost μπορεί να αποτελέσει οδηγό για τον McIntyre. Οι δύο PG (γεννημένοι στη Βόρεια Καρολίνα) έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά διαθέτοντας ελίτ-φυσικό/αθλητικό πακέτο για τη θέση στην Ευρώπη αλλά και πρόβλημα στη περιφερειακή εκτέλεση. Ο Bost πήγε στο Κάουνας πέρυσι ως κομμάτι της αθλητικής αναβάθμισης που επιχείρησε ο Γιασικεβίτσιους στη Ζάλγκιρις, με στόχο να γίνει ο defensive stopper στο λιθουανικό backcourt. Σταδιακά έγινε αντιληπτό ότι δε μπορούσε να βοηθήσει ενώ την ίδια στιγμή η Ζάλγκιρις ακουμπούσε στον Τουπάν τον οποίον ανέβασε στο «κεφάλι» της άμυνας της κάνοντας τη παρουσία του Bost περιττή. Η υπομονή βέβαια του πρώην γκαρντ της Strasbourg ανταμείφθηκε καθώς πριν λίγες ημέρες βρήκε συμβόλαιο στην Ευρωλίγκα με τη Κίμκι. Ο Bost άρεσε στον Γιώργο Μπαρτζώκα από παλιά και μάλιστα ο Έλληνας κόουτς είχε επιχειρήσει να τον υπογράψει όταν βρισκόταν στον πάγκο της Μπαρτσελόνα αλλά η υπόθεση τότε δεν είχε προχωρήσει. Ο McIntyre λοιπόν θα χρειαστεί ως σύμμαχο την υπομονή. Εάν συνεχίσει να δουλεύει τις αδυναμίες του, η καλή ευκαιρία θα έρθει σύντομα.

Η ώρα της επιστροφής για Babbitt;

O Luke Babbitt (2.05-F-1989) ψάχνει το επόμενο του συμβόλαιο και πλέον στα 29, η πιθανότητα επιστροφής στην Ευρώπη φαντάζει παραπάνω από υπαρκτή. Ήδη κυκλοφόρησαν φήμες για σχετικό ενδιαφέρον των Μπαρτσελόνα-Μακάμπι για τη περίπτωση του άλλοτε first rounder των Γουλβς και σταρ του Νεβάδα. Οκ, ο Μπάμπιτ είναι ένας αρκετά καλός παίχτης. Το skill set του μεταφράζεται πολύ καλά στο ευρωπαϊκό στυλ παιχνιδιού κάτι που φάνηκε και στο πρώτο πέρασμα του από τη Γηραιά Ήπειρο με τη Νίζνι. Φόργουορντ με υψηλό IQ και intangibles, φαρμακερό αριστερό καρπό και ανταγωνιστικό πνεύμα. Η μέτρια πλευρική του ταχύτητα και συνολικά το αθλητικό του πακέτο δε τον βοήθησαν στα μετόπισθεν (δεν είναι κακός απλά δε μπορούσε να ακολουθήσει τον ρυθμό του παιχνιδιού στο επίπεδο που θα του εξασφάλιζε περισσότερα λεπτά στο παρκέ). Ενώ οι περισσότεροι εστιάζουν δικαιολογημένα στη stretch ικανότητα του Babbitt, κατά τη γνώμη μου το κρυφό του χαρτί απέναντι στις ευρωπαϊκές άμυνες μπορεί να είναι η παραγωγικότητα σε close out καταστάσεις. Παρότι δεν υπήρξε ποτέ σπουδαίος πασέρ ξέρει να διαβάζει και το pull up jumper του (σε συνάρτηση με την ικανότητα του να δημιουργεί απόσταση από τον αμυντικό, ειδικά  όταν μιλάμε για παίχτη αυτού του μεγέθους) είναι αρκετά αποτελεσματικό .  Το πακέτο του Babbitt έχει «αξία» στο ευρωπαϊκό μπάσκετ με την ισπανική λίγκα να μοιάζει το καλύτερο περιβάλλον για αυτόν στη περίπτωση που αποφασίσει να περάσει ξανά τον Ατλαντικό.

Η φύση της «προφητείας» είναι να επαληθεύεται..

«Oι μαύροι καλόγεροι θέλουν να φέρουν τον όγδοο υιό στη μυστική πρώτη πόλη. Θόρυβος σε Ανατολή και Δύση εάν τα καταφέρουν. Όμως οι φωνές που θα ακούσει στο πέρασμα του από τη Νεκρόπολη θα τον εγκλωβίσουν εκεί..»

Ο γρίφος που σας έθεσα ακριβώς  ένα μήνα πριν εξελίχθηκε σε «προφητεία» (άθελα μου, η διορατική μου ικανότητα είναι φυσικά ανύπαρκτη) με την έννοια ότι εν αγνοία του δημιουργού της εκπληρώθηκε, με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο. Ξετυλίγοντας σας το κουβάρι είμαι βέβαιος ότι θα καταλάβετε.  Όλα ξεκίνησαν από μια πληροφορία απόλυτα έγκυρη για μια προσπάθεια η οποία εν τέλει δε καρποφόρησε..

Όπως σας είπα, ο «όγδοος υιός» ήταν ο Ντέηβιντ Μπλατ (ο  Δαβίβ ήταν ο όγδοος υιός του Ιεσσαί από τη φυλή του Ιούδα). Στη περιοχή του Μονάχου  (από τον γερμανικό όρο Munichen που σημαίνει «από τους Μοναχούς») πριν τη δημιουργία της παλιάς πόλης έδρευε ένας μοναστήρι το οποίο διατηρούσαν οι μοναχοί της τάξης των Βενεδικτίνων, εξ ου και «μαύρος καλόγερος» που απεικονίζεται στο οικόσημο της πόλης. Το nick μάλιστα του Μονάχου είναι «secret capital» (μυστική πρωτεύουσα, «μυστική πρώτη πόλη»).

Story: Η πληροφορία ήταν απόλυτα έγκυρη για τον απλούστατο λόγο ότι έφτασε κατευθείαν στα χέρια μου από άτομο με σημαντικό πόστο στους πρωταθλητές Γερμανίας. Μετά τους τελικούς της BBL στη Μπάγερν αποφάσισαν ότι έπρεπε η ομάδα πλέον να αρχίσει να νικά σε επίπεδο Ευρωλίγκας στοχεύοντας να δώσουν το τιμόνι στον Ντέηβιντ Μπλατ σε μια κίνηση που θα προκαλούσε πολύ θόρυβο σε ολόκληρη την Ευρώπη (Ανατολή και Δύση) αλλά και την Αμερική. Ήταν αποφασισμένοι να επενδύσουν σε έναν τοπ προπονητή εξ ου και η μετέπειτα προσέγγιση τους στον Έτορε Μεσίνα (αρνήθηκε). Ο Μάρκο Πέσιτς μετά τα επινίκια κάνει πολιτική (πολύ έξυπνα) δηλώνοντας ότι η Μπάγερν είναι πολύ ευχαριστημένοι από τον κόουτς Ράντονιτς (έπρεπε να μείνει stand by στη περίπτωση που η ομάδα δε κατάφερνε να κλείσει έναν τοπ-προπονητή) όμως πίσω από τις πόρτες των γραφείων υπήρχε προβληματισμός σχετικά με το που μπορεί να φτάσει η Μπάγερν με τον Σέρβο τιμόνι, σχολιάστηκαν μέχρι και τα αγγλικά του..). Η «πολύ ευχαριστημένη» Μπάγερν δεν ανανεώνει τον Ράντονιτς περιμένοντας μέχρι τη καταληκτική ημερομηνία της προθεσμίας της (τελευταία ημέρα του Ιουνίου) δείγμα των προθέσεων της να σκανάρει την αγορά. Ο Μπλατ δεν ήταν ιδιαίτερα ζεστός εξ αρχής περιμένοντας την «αγορά».

Η πιο γνωστή Νεκρόπολη της Ευρώπης βρίσκεται στη Κόκκινη πλατεία της Μόσχας. Λίγο μετά το F4 της Ευρωλίγκας δύο από τους πιο γνωστούς ατζέντηδες της αγοράς μου μετέφεραν ότι στις τάξεις της ΤΣΣΚΑ «δουλεύουν» στο μυαλό τους τη σκέψη να φέρουν τον Ντέηβιντ Μπλατ στο τιμόνι της ομάδας. Μάλιστα τα χρήματα («φωνές») που θα του προσέφεραν εφόσον προχωρούσε το θέμα φημολογούνταν ότι θα τον μετέτρεπαν στον πιο ακριβοπληρωμένο προπονητή της Ευρώπης. Όταν το θέμα έπεσε στο τραπέζι και “ζυγίστηκε” σε πραγματικά σοβαρή βάση μεταξύ των ιθυνόντων της ΤΣΣΚΑ  «κόλλησε» στη πιθανολογούμενη, σχεδόν δεδομένη,  θέληση του Μπλατ να αλλάξει το DNA της ομάδας επενδύοντας στο αμερικανικό στοιχείο. Ένας από τους βασικούς στόχους του front office άλλωστε τα τελευταία χρόνια ήταν να μπορέσει η ΤΣΣΚΑ να ανεβάσει όσο το δυνατόν περισσότερους Ρώσους αθλητές στο ρόστερ και τον σκληρό πυρήνα της. Ο Δημήτρης Ιτούδης έχει κάνει (τηρουμένων των συνθηκών και του διαθέσιμου εγχωρίου υλικού)  καλή δουλειά σε αυτό το κομμάτι (έχει κάνει πολύ καλή δουλειά σε όλα τα επίπεδα θα συμπληρώσω εγώ). Πρόταση δεν έγινε ποτέ στον Μπλατ ο οποίος τελικά κατέληξε σε μια άλλη «Νεκρόπολη», αυτή του Φαλήρου. Γιατί η φύση της προφητείας είναι η επαλήθευση..

Όπως καταλαβαίνετε, έπεσα έξω..

Υ.Γ: Έχουμε πολλές φορές προσπαθήσει μέσα από αυτό εδώ το βήμα να εξηγήσουμε τον τρόπο σκέψης αρκετών Αμερικανών παιχτών αναφορικά με το πώς διαχειρίζονται το κομμάτι της απόφασης για τον επόμενο σταθμό τους και συνολικά το πώς επιλέγουν να χτίσουν τη καριέρα τους. Με αφορμή τον Pierria Henry.. Ναι, θα αποτελούσε πολύ καλό fit στη περιφερειακή γραμμή του Ολυμπιακού. Ο ίδιος επέλεξε την Ούνικς. Σε πολλά παιδιά που περνούν τον Ατλαντικό είναι βαθιά ριζωμένη μέσα τους η συμβουλή της οικογένειας αλλά και πολλών προπονητών από το πανεπιστήμιο για τον σκοπό της μετακίνησης αυτής. «Πάρε το χρήμα, μάζεψε όσο περισσότερο μπορείς». Για το κοινό εδώ στην Ευρώπη αυτός ο δρόμος ίσως φαίνεται ότι δεν έχει λογική όμως κρατείστε το ότι για πολλούς Αμερικανούς αθλητές είναι δεύτερη φύση. Όταν δεν αγωνίζονται στη πατρίδα τους, θέλουν να πάρουν την επιλογή που θα τους προσφέρει το καλύτερο δυνατό οικονομικό πακέτο ακόμα και εάν αυτό συνεπάγεται μετακίνηση στη Κίνα (εύκολο χρήμα, λιγότερες απαιτήσεις). Είναι ο δικός τους τρόπος σκέψης και είναι απόλυτα σεβαστός.

Υ.Γ1: Ο Παπαγιάννης βρίσκεται κοντά στην επιστροφή στο ΟΑΚΑ και εφόσον η επικείμενη μετακίνηση γίνει πραγματικότητα τα δεδομένα αλλάζουν στον σχεδιασμό των πρασίνων. Ο παίχτης που θα αποκτηθεί στη θέση «4» δε χρειάζεται πλέον να είναι απαραίτητα PF/C αλλά ένας πιο ελαφρύς PF με 3&D χαρακτήρα. Εκτός αυτού, θεωρώ ότι θα είναι σημαντικό για την ομάδα, σε κάποιο βαθμό  φέτος (παρότι το πλαίσιο στο backcourt δε μοιάζει ιδιαίτερα ευνοϊκό για τη συγκεκριμένη κατεύθυνση),  να μπορέσει ο Ντένμον να πιάσει και γιατί όχι να ξεπεράσει, το status του Τσαρλς Τζένκινς σε αυτό του επίπεδο ανταγωνισμού. Ο Ντένμον μπορεί να εξελιχθεί (τουλάχιστον) σε έναν τέτοιο παίχτη σημαντικό για τη λειτουργίας της ομάδας και στις δύο πλευρές του παρκέ σχετικά γρήγορα. Δε θα είναι εύκολο. Ο Τζένκινς είχε την εμπειρία του ΝΒΑ και αρκετές σεζόν σε επίπεδο EL με βασικό ρόλο,  ειδικά στο Βελιγράδι διανύοντας μεγάλη απόσταση. Όμως στον Παναθηναϊκό του Καλάθη τέτοια κομμάτια στο παζλ (αθλητές που μπορούν να σουτάρουν και να αμυνθούν) είναι ζωτικής σημασίας..