Eποχή Μπλατ: The System Will Change

 

Σε μια κομβική στιγμή της σύγχρονης ιστορίας του, ο Ολυμπιακός έκανε μια σπουδαία κίνηση εξασφαλίζοντας για τα επόμενα δύο χρόνια την υπογραφή του David Blatt ο οποίος θα οδηγήσει την ομάδα στη καινούργια εποχή, τη δική του. Το Hoopfellas γράφει για τον “The Chemist”και  την “πνευματικότητα” της Princeton Offense ενώ παράλληλα εγκαινιάζει τις φετινές προτάσεις του στη καλοκαιρινή αγορά παρουσιάζοντας τον παίχτη που μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικό fit στο σύστημα του 59χρονου κόουτς των ερυθρολεύκων..

Αναμφίβολα πρόκειται για μια σημαντική στιγμή για τη νεότερη εποχή του ελληνικού μπάσκετ. Το χρειαζόταν όσο τίποτα άλλο η λίγκα μας η οποία κερδίζει συνεχώς πόντους στη προσπάθεια της να αναβαθμιστεί και να κερδίσει πάλι τη θέση που της αξίζει ανάμεσα στον ανταγωνισμό σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ο Ντέηβιντ Μπλατ επέλεξε τη χώρα μας για να συνεχίσει τη καριέρα του και να προσφέρει τις “πολυτελείς” υπηρεσίες του. Είναι επίσης μια σπουδαία στιγμή για τον Ολυμπιακό και όσα μέλη του δούλεψαν για να επιτευχθεί αυτή η συμφωνία με έναν εκ των κορυφαίων προπονητών σήμερα στο παγκόσμιο στερέωμα.

Είμαστε μόλις στο ξεκίνημα της φετινής Off Season και ομολογώ ότι αυτή η μετακίνηση του Μπλατ μου δημιούργησε ήδη εικόνες από τις επερχόμενες συζητήσεις μας τον χειμώνα και ένα -πρωτόγνωρο για την εποχή- συναίσθημα προσμονής για το ξεκίνημα της νέας χρονιάς. Γνωρίζετε άλλωστε ότι ο 59χρονος προπονητής από τη Βοστόνη αποτελεί μια από τις “αδυναμίες” αυτής της σελίδας. Άλλωστε όπως σας έχω εξομολογηθεί απολαμβάνω να μελετώ τη δουλειά του και την οπτική του για να πολλά πράγματα μακριά από το αγαπημένο μας άθλημα. Θυμάμαι σαν εχθές τη δουλειά του στο Τρεβίζο ή κάποιες τακτικές λεπτομέρειες από τον άθλο του 2007 στη Μαδρίτη με την Εθνική Ρωσίας. Θυμάμαι επίσης και τις άσχημες στιγμές του (ειδικά σε επίπεδο στελέχωσης) όπως τότε στο Τελ Αβίβ  όπου προσπαθούσε να “τρέξει” το σύστημα του χωρίς Stretch-4 (Ελιάχου, Κάνερ Μέντλεη, έπειτα βέβαια το κατάλαβε κατεβάζοντας τον Σμιθ στο “4” και φέρνοντας τον Μπλου).

Αυτή η ανάρτηση, όπως θαρρώ είναι το σωστό, δε θα έχει μορφή αφιερώματος στον κόουτς αλλά γράφτηκε στοχεύοντας σε μια πρώτη (εφόσον δεν έχουμε δει τις κινήσεις του στην αγορά) αποκωδικοποίηση των νέων δεδομένων που θα ισχύσουν στο αγωνιστικό περιβάλλον του Ολυμπιακού σε συνάρτηση με τη φιλοσοφία του κόουτς . Ο Μπλατ ήρθε να φέρει αλλαγές και να “σοκάρει” θετικά το οικοδόμημα του Ολυμπιακού..

 

Η επιλογή

Είπαμε πριν τελειώσει η φετινή σεζόν ότι ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί δομικές αλλαγές αυτό το καλοκαίρι. Το πολύ επιτυχημένο αγωνιστικό μοντέλο των τελευταίων ετών έπρεπε να μπει στην άκρη. Εάν κάτι μας δίδαξε η φετινή σεζόν και σε συνάρτηση πάντα  με τη πορεία των ερυθρολεύκων είναι ότι ο Ολυμπιακός δυσκολευόταν σημαντικά να ακολουθήσει την εξέλιξη του ίδιου του αθλήματος η οποία τον άφηνε κυνικά πίσω. Είναι κάτι στο οποίο η σελίδα μας έχει αναφερθεί πολλές φορές τα τελευταία κρούοντας τις καμπάνες της αλλαγής για τις ελληνικές ομάδες. Στο σημείο που έχει φτάσει το άθλημα απαιτεί συγκεκριμένα ποιοτικά standards και στις δύο πλευρές του παρκέ από μια ομάδα που φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει. Απαιτεί πληθωρικό χαρακτήρα, γρήγορη αποκωδικοποίηση στη συνεχή ανανέωση των δεδομένων στο παρκέ και υψηλό επίπεδο προσαρμοστικότητας  ώστε να μπορείς να επιβιώσεις ακόμα και σε θεωρητικά τοξικό για εσένα αγωνιστικό περιβάλλον. Πάνω από όλα απαιτεί πνεύμα και οξυδέρκεια..

Ίσως οι βραδιές που το ερυθρόλευκο οικοδόμημα κατέρρευσε φέτος να λειτούργησαν εν τέλει ευεργετικά, ξεκαθαρίζοντας το τοπίο για το front office του Ολυμπιακού σχετικά με το αγωνιστικό μοντέλο που είχε ακολουθηθεί. Οι limited επιθετικές δυνατότητες μιας προσωποκεντρικής επίθεσης η οποία, λόγω της ίδιας της της φύσης, «ξερνούσε» πολλούς από τους παίχτες της ομάδας αποδείχθηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο στη πορεία του Ολυμπιακού μιας και οι υψηλές παραγωγικές δυνατότητες  (για τις οποίες οι «σοφοί» του αθλήματος εργάζονται στη διαδικασία αυτή της αλλαγής, σε παγκόσμιο επίπεδο) είναι must πλέον. Τη στιγμή που η Pace & Space Offense και γενικότερα οι επιθέσεις συνεργασίας οι οποίες βασίζονται στη κυκλοφορία της μπάλας και τη κίνηση μακριά από αυτήν (απλά δείτε τι γίνεται στην Αμερική με το μπάσκετ των Ουόριορς και των Σέλτικς) είναι το ισχυρότερο trend στον πλανήτη μπάσκετ, η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου παρουσιαζόταν στατική, προβλέψιμη στο επιθετικό κομμάτι παρουσιάζοντας ένα μοντέλο χωρίς βάθος δουλειάς και εξειδικευμένη γνώση, μάλλον  παρωχημένο.

Μετά τις διαδοχικές «κατηφόρες» στη μέση της σεζόν της φετινής Ευρωλίγκας (Βιτόρια, Χιμκι) οι ιθύνοντες του Ολυμπιακού είχαν αποφασίσει να αλλάξουν αυτό το μοντέλο. Ήταν τότε που ο Μίσκο Ραζνάτοβιτς επικοινώνησε μαζί τους θέλοντας να υπενθυμίσει τη διαθεσιμότητα του νυν κόουτς της Μπάγερν, Ντέγιαν Ράντονιτς, όμως αυτοί, αφού του απάντησαν ότι δεν σχεδιάζουν να προβούν σε αλλαγή προπονητή, ξεκαθάρισαν ότι εάν το έκαναν το καλοκαίρι θα πήγαιναν σε κόουτς που πρεσβεύει μια πολύ διαφορετική φιλοσοφία από αυτή των Ράντονιτς-Σφαιρόπουλου.  Τα σημάδια των καιρών ήταν πολύ έντονα για να αγνοηθούν..

Εξ ου και τα ονόματα των υποψηφίων που προκρίθηκαν για να δημιουργήσουν τη δεξαμενή προσώπων εντός της οποίας θα κινούταν ο Ολυμπιακός τη φετινή off season. Πέραν της αγωνιστικής φιλοσοφίας όμως, ο νέος κόουτς έπρεπε να τηρεί και κάποια άλλα κριτήρια τα οποία διαχώριζαν εντός αυτής της δεξαμενής, τους ιεραρχικά υψηλότερους στόχους από τους υπόλοιπους. Οι ερυθρόλευκοι δε χρειάζονταν απλά μια ολοκληρωτική αλλαγή στο αγωνιστικό μοντέλο και μια καινούργια φωνή στα αποδυτήρια αλλά και ένα πρόσωπο το οποίο θα «σοκάρει» το μπασκετικό τμήμα τραβώντας το μαζί του στον δρόμο της εξέλιξης. Τον άνθρωπο που θα έφερνε μαζί του  ιδιαίτερη αύρα, ένα αδιαμφισβήτητο leadership και θα αποτελούσε τον παντεπόπτη οφθαλμό στη νέα τάξη πραγμάτων στο εσωτερικό της ομάδας (εάν κάνουμε ποτέ αναφορά σε αυτά που απαίτησε ο Μπλατ στις συζητήσεις θα καταλάβετε τι εννοώ).

Ο Αντρέα Τρινκιέρι (η επίθεση της Brose τη προηγούμενη χρονιά ήταν μια από τις καλύτερες δουλειές που είδαμε τα τελευταία χρόνια, ανάλογη με τη φετινή της Ζαλγκίρις, εκτοξεύοντας τις δεξιότητες των παιχτών της) και ο Chris Fleming (επίθεση motion αρχών, έφερνε ένα από τα καλύτερα επιτελεία scouting μαζί του) τηρούσαν σε έναν βαθμό τα standards για την αλλαγή σε επίπεδο αγωνιστικού προφίλ όμως δεν είχαν αυτήν την αύρα που θα ποτίσει μέχρι και την τελευταία γωνία των αποδυτηρίων του ΣΕΦ και τον ψυχισμό των παιχτών. Ο Ετορε Μεσίνα είχε το πακέτο. Θα ήταν τρομερά ενδιαφέρον να δούμε την επιστροφή του (ειδικά σε έναν οργανισμό όπως ο Ολυμπιακός) και τις επιρροές της τριβής με την επίθεση των Spurs στη φιλοσοφία του. Όμως η Ευρώπη δεν ήταν η βασική του προτεραιότητα, οι πιθανότητες για την ελληνική ομάδα συγκεκριμένες και το περιθώριο χρόνου μικρό. Ούτως ή άλλως, αξιολογώντας όλους τους υποψήφιους για τη δουλειά (συμπεριλαμβανομένου και του Σικελού) ο Ντέηβιντ Μπλατ συνιστούσε το απόλυτο πακέτο.

To Αμερικάνικο μοντέλο στον Ολυμπιακό

Επειδή κάποιοι είμαι σίγουρος ότι θα παρανοήσουν μεταφράζοντας λάθος αυτή την αλλαγή σελίδας και τη διαφορετικότητα στη φύση της επίθεσης του Ολυμπιακού πλέον, στην εποχή Μπλατ, θα ήθελα να σας προετοιμάσω..

Μη περιμένετε μια Motion αρχών επίθεση συνεργασίας όπου η βάση της θα βρίσκεται στη κυκλοφορία της μπάλας και τη παραγωγή ευκαιριών μέσα από αυτή στα πρότυπα της περυσινής Brose ή της Ζαλγκίρις του Σάρας.  Ξεχάστε το.

Στεναχωρηθήκατε..; Καταπιείτε το..

Ο Μπλατ πρεσβεύει το δικό του μοντέλο επίθεσης το οποίο δεν έχει σχέση με τη δεξαμενή των επιθέσεων που τώρα θαυμάζουμε σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά είναι αποτελεσματικό ειδικά στα χέρια του μιας και ο ίδιος μπορεί να το τρέξει με τέτοιο βάθος γνώσης (και εμπειρίας πλέον) ώστε να μπορεί να ξεκλειδώσει πολλές πόρτες που του εξασφαλίζουν την ύπαρξη shortcuts όταν δυσκολεύουν τα πράγματα. Διακατέχεται (όπως και όλο το κοουτσάρισμα του) από μια Old School προσέγγιση σε επίπεδο δομής οποία όμως εξελίσσεται (σε επίπεδο ανάπτυξης) σε μια πιο σύγχρονη πλατφόρμα παντρεύοντας ουσιαστικά τα στοιχεία δυο διαφορετικών εποχών του αθλήματος. Κατά τη γνώμη μου το επιθετικό σύστημα του κόουτς Μπλατ μπορεί να δουλέψει στο λιμάνι, όχι σε επίπεδο απτής παραγωγικότητας (δε νομίζω ότι ο ΟΣΦΠ θα γίνει ομάδα 90 πόντων, αν και πρέπει να περιμένουμε τις κινήσεις του στην αγορά για να αποφανθούμε τολμώ να βγάλω το συγκεκριμένο συμπέρασμα από τη χρόνια ενασχόληση μου με τη δουλειά του) αλλά σε αυτό του efficiency.

Πάμε να πούμε μερικά πράγματα για αυτά που αναμένεται να δούμε..

Η “πνευματικότητα”  της Princeton Offense

Ο 59χρονος τεχνικός  ως γνωστόν χρησιμοποιεί μια μεγάλη γκάμα από καταστάσεις οι οποίες ανήκουν στο playbook της αγαπημένης του επίθεσης, αυτής που φέρει το όνομα του Princeton. Για να γίνω πιο κατανοητός, ο Μπλατ δε τρέχει συνεχώς μια πατενταρισμένη επίθεση αλλά αφού εγκαταστήσει στο μυαλό των παιχτών του τις βασικές αρχές (κυρίως σε ότι αφορά τα reads και τη κίνηση μακριά από τη μπάλα) αυτής θα  είναι σε θέση να εντάξει πολλά plays που προέρχονται από τη δεξαμενή του playbook της Princeton, στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Για τη συγκεκριμένη επίθεση έχουμε ξαναμιλήσει στο παρελθόν. Οι αναγνώστες της σελίδας λοιπόν θα έχουν το προνόμιο να ξεκινήσουν τη «μελέτη» και την αξιολόγηση τους την ερχόμενη σεζόν από μια διαφορετική βάση σε σχέση με το υπόλοιπο κοινό. Ο Μπλατ φυσικά δε τρέχει μόνο plays που έχουν σύνδεση με αυτήν την επίθεση όμως η αναφορά μας σε αυτό το κομμάτι νομίζω θα βοηθήσει να κατανοηθούν κάποια πράγματα για τον τρόπο σκέψης του.

H Princeton επίθεση εντάσσεται στην ευρύτερη δεξαμενή των Read & React  επιθέσεων. Την έχω χαρακτηρίσει παλιότερα ως την επίθεση των «σοφών» με γνώμονα πάντα την ύπαρξη, ως προαπαιτούμενου, ενός συγκεκριμένου επιπέδου σκέψης από τη πλευρά των παιχτών ώστε αυτή να λειτουργήσει σωστά. Ο εμπνευστής της Pete Carril έχει ταξιδέψει μέσα στον χρόνο όντας τρομερά επίκαιρος στο σήμερα. Είναι μια επίθεση «παλαιάς κοπής». Πλήρως όμως εναρμονισμένη με τις ανάγκες του σύγχρονου μπάσκετ και της επιστήμης των advanced stats μιας και οι παραγωγικοί της στόχοι αφορούν lay ups και καλά περιφερειακά σουτ.

Από το ρόστερ των ερυθρολεύκων είναι αλήθεια ότι απουσιάζει η πληθώρα παιχτών με δεξιότητες συμβατές με αυτό το πλαίσιο επίθεσης (ball handling, passing, παιχνίδι προσωπικής φάσης). Θεωρώ ότι σε αυτό το κομμάτι θα υπάρξει «μετάγγιση» χαρακτηριστικών από τη φετινή αγορά. Από την άλλη πλευρά, είναι αρκετά θετικό ότι στις τάξεις του  Ολυμπιακού υπάρχουν παιδιά με υψηλό μπασκετικό IQ γνώρισμα το οποίο θα κάνει τη προσπάθεια «προσομοίωσης» του συστήματος από τη πλευρά του Μπλατ ευκολότερη.

Με αυτόν τρόπο επίθεσης ο Ντέηβιντ Μπλατ συνηθίζει να ελέγχει τον ρυθμό των παιχνιδιών.  Προετοιμάζει την επόμενη άμυνα με τον τρόπο αναπτύσσεται και εκτελεί στο επιθετικό κομμάτι. Στην αντίθετη διαδρομή, οι άμυνες του (match up, σύνθετες άμυνες) βοηθούν διαχρονικά τις ομάδες του να βρουν πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Η ικανότητα του να κατασκευάσει άμυνες προσαρμοσμένες στα δυνατά στοιχεία του αντιπάλου είναι τεράστια. Ο Μπλατ δε θα παρουσιάσει μια fast pace επίθεση. Θα επενδύσει στην ταχύτητα εκτέλεσης λεπτομερειών στο μισό γήπεδο. Το μοντέλο που δουλεύει αφορά τη κίνηση, τους χώρους, τα cuts και τα screens μακριά από τη μπάλα. Το πρώτο βήμα για την επιτυχία θα πρέπει να γίνει στην αφετηρία των φετινών προπονήσεων. Πρέπει οι παίχτες του να πιστέψουν σε αυτό το μοντέλο. Σε αυτό που δουλεύουν καθημερινά. Και να αφήσουν τη φιλοσοφία του να «μπολιάσει» το πνεύμα τους..

Ο Αμερικάνος mastermind ποντάρει στις iso καταστάσεις σημαντικά και έχει επενδύσει σε αυτές ένα σημαντικό κομμάτι της επιθετικής του φιλοσοφίας. Είναι η φύση της Princeton Offense τέτοια που επιβάλλεται η παρουσία παιχτών με 1on1 skills, ικανών να παίξουν με τη μπάλα στο παρκέ «επάνω» σε mismatch καταστάσεις. Η επίθεση αυτή δεν είναι στατική. Βασίζεται περισσότερο σε δράσεις μακριά από τη μπάλα (δικαιολογώντας τον multi screening & cutting χαρακτήρα της) και στο ατομικό προσόν του παίχτη να λάβει εντός του ιδίου παιχνιδιού διαφορετικούς ρόλους ή να επιτεθεί με διαφορετικούς τρόπους. Το isolation λοιπόν θα είναι βασικό εργαλείο στο execution αυτής της επίθεσης με την εισαγωγή όμως σε τέτοιες καταστάσεις να αποβάλλει τη πιθανή εμφάνιση παρατεταμένης στατικότητας. Αναμένεται χαμηλό νούμερο σε Assisted FG% (απόρροια του παιχνιδιού προσωπικής φάσης)  αλλά και Low Mistake παιχνίδι (παρομοίως) , χαρακτηριστικό της επίθεσης του Μπλατ.

Εάν οι παίχτες του Ολυμπιακού εντρυφήσουν σε αυτό που θα του διδάξει ο Μπλατ, κατά τη γνώμη μου θα έχουν μια εξαιρετική ευκαιρία να αποτελέσουν το σύνολο που θα πάει στη γραμμή των προσωπικών με μεγαλύτερη συχνότητα από κάθε άλλο στην επόμενη Ευρωλίγκα.

-Ο Μπλατ θα χρειαστεί αρχικά (προτεραιότητα στην αγορά) δύο βασικά εργαλεία-πυλώνες για να «τρέξει» το σύστημα του τα οποία δεν υπάρχουν στο ερυθρόλευκο ρόστερ. Έναν dynamic guard με κάθετο παιχνίδι (ιδανικό με ικανότητα να δράσει και ως cutter) και αποτελεσματικότητα στη προσωπική φάση και ένα Stretch-4 το οποίο θα μπορεί να ανοίξει την άμυνα και να διατηρήσει το spacing στις αρκετές 4 out- 1 in  Formation δράσεις που θα δούμε φέτος. Πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός θα κινηθεί σε αυτή τη κατεύθυνση στη φετινή αγορά προσπαθώντας να βελτιώσει το αθλητικό του επίπεδο και την πληθώρα δεξιοτήτων στο ρόστερ. Αναμένεται να προσανατολιστεί σε παίχτες (ειδικά στις ενδιάμεσες θέσεις) με versatile χαρακτήρα οι οποίοι μπορούν να καλύψουν 2 ή και 3 θέσεις στη πεντάδα, να αμυνθούν και στις δύο γραμμές άμυνες και να παίξουν πρόσωπο-πλάτη στο καλάθι. Ο φετινός Ολυμπιακός θα χτιστεί ώστε να είναι αισθητά καλύτερος στο παιχνίδι προσωπικής φάσης, την εκτέλεση από τη περιφέρεια και συνολικά στο αθλητικό κομμάτι. Με τον Στρέλνιεκς να αναλαμβάνει ρόλο executive shooter (θα προστεθεί και wing εδώ θεωρώ), το υπόλοιπο backcourt αναμένεται να στελεχωθεί με γκαρντ που έχουν «πόδια» και κάθετο παιχνίδι ακόμα και εάν (στο βωμό του συστήματος) δε φημίζονται για το advance playmaking τους.

 

Nέος playmaker στην επίθεση ο Νίκολα Μιλουτίνοφ

Θεωρώ (και πάντα σε συνάρτηση με την επιθετική του φιλοσοφία) πως ο ίδιος ο Αμερικανός κόουτς τρίβει τα χέρια του με τη παρουσία του Μιλουτίνοφ στο ρόστερ της ομάδας. Και ο ίδιος ο Σέρβος εάν έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ευκαιρίας πρέπει να κάνει “κωλοτούμπες” από τη χαρά του.. Η Princeton Offense (αναφέρομαι στα sets αυτής που χρησιμοποιεί ο κόουτς Μπλατ) απαιτούν τη παρουσία ενός «5» το οποίο  θα μπορεί να διαβάσει και να πασάρει σωστά (συνήθως από το high post) εναλλασσόμενο σε ρόλους screener & passer (μη σας κάνει εντύπωση εάν δείτε και τον Πρίντεζη εκεί). Ο τρόπος επίσης που κάνει εισαγωγή ο κόουτς στη  PnR επίθεση (ειδικά από τον άξονα) μπορεί να πολλαπλασιάσει τις ευκαιρίες για τον Σέρβο σέντερ και κυρίως τις φορές που αυτός θα πάρει τη μπάλα σε κίνηση ερχόμενος «φάτσα» με το καλάθι.

 

 

Υψηλός βαθμός προσαρμοστικότητας και closing

Πρόκειται για δύο στοιχεία που φέρνει μαζί του ο Ντέηβιντ Μπλατ στο λιμάνι. Τον συνοδεύουν άλλωστε στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του. Η αλλαγή χρώματος του χαμαιλέοντα και το καλό closing.

-Είναι χαρακτηριστικό των ομάδων του Μπλατ η δυνατότητα να προσαρμοστούν αλλάζοντας «κέλυφος». Πρόκειται για μια κατάσταση που εκφράζεται τόσο σε επίπεδο σχημάτων όσο και αγωνιστικής κατεύθυνσης. Ο Μπλατ δε διστάζει καθόλου να χαμηλώσει ή να πάει BIG εάν χρειαστεί. Δε διστάζει να κατασκευάσει αμυντικές τακτικές στις οποίες οι παίχτες του αλλάζουν τελείως γραμμή ευθύνης και καθήκοντα με σκοπό τη στιγμιαία επιτυχία που θα δώσει το μομέντουμ στην ομάδα και στα χέρια του προπονητή τους. Μιλάμε άλλωστε για έναν κόουτς που δημιουργεί τάσεις και δίνει κατευθύνσεις στο άθλημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Όταν δε, αποφασίζει να ρισκάρει είναι στα καλύτερα του.. Ο τρόπος που προσαρμόζει το πλάνο (ειδικά στο αμυντικό κομμάτι), με δικές του παρεμβάσεις στη πεπατημένη, απέναντι σε αυτό που θέλει να αναχαιτίσει τον έχει φέρει εδώ που βρίσκεται σήμερα. Ο Ολυμπιακός θα έχει έντονο το στοιχείο της προσαρμογής, του απρόοπτου και της πρωτοβουλίας σε τακτικό επίπεδο την ερχόμενη σεζόν.

Ο Μπλατ είναι επίσης πολύ δυνατός όταν βρεθεί στη θέση του outsider. Ναι, τότε που ενσαρκώνει τον ρόλο του ..Δαυίδ (David) απέναντι στον Γολιάθ. Τα τεχνάσματα του εν δικη σφεντόνας μπορούν να αποτελέσουν οδηγό για τους μεταγενέστερους συναδέλφους του.

-Πρόκειται  για έναν από τους ικανότερους σύγχρονους προπονητές σε αυτές τις «τελευταίες 10 κατοχές» (που λέει η σελίδα μας) κλειστών παιχνιδιών. Ξέρει να φέρνει μεθοδικά το παιχνίδι εκεί που θέλει πηγαίνοντας πνευματικά βαθιά. Είναι ένας από τους λόγους που κανείς ομόλογος του στην Ευρώπη δε τον θέλει για αντίπαλο σε μια σειρά playoffs ή σε ένα ματς χωρίς αύριο..

 

 

 

 

Και πως συνδέεται αυτό με τη παρουσία του Σπανούλη..;

Ξεκινήστε διαβάζοντας τις τελευταίες προτάσεις της προηγούμενης παραγράφου.. Ο Μπλατ γνωρίζει το μέγεθος του χαρτιού που θα έχει στα χέρια του με τον Σπανούλη (θεωρώ δεδομένη τη παρουσία του). Για αυτό δεν έχω καμία αμφιβολία. Είναι ο άνθρωπος που μπορεί άμεσα να βρει ιδανική γραμμή επικοινωνίας μαζί του και να φέρει τον σταρ του στο σημείο όπου οι δύο τους, μαζί, θα δεσμευθούν ώστε να ηγηθούν της νέας μεγάλης αυτής προσπάθειας των ερυθρολεύκων. Η δύναμη της προσωπικότητας του Μπλατ είναι καταλυτική. Δεν είναι μόνο ο συνδυασμός του intellectual προφίλ με τον δυναμισμό  και το έμφυτο leadership ενός πνεύματος που έχει ακουμπήσει τον όρο της ιδιοφυΐας σε αυτό με το οποίο καταπιάνεται. Δεν είναι μόνο τα «γαλόνια» του έχω νικήσει οπουδήποτε, σε οποιοδήποτε επίπεδο» που λάμπουν στο πέτο του. Είναι η «αύρα» της γνώσης, το βλέμμα του ανθρώπου που εμπνέει σιγουριά χωρίς καν να μιλήσει, στεκούμενος όρθιος μπροστά από τον πάγκο. Και ο Σπανούλης γνωρίζει ότι μια τέτοια διασταύρωση, σε αυτό το σημείο της καριέρας του είναι κάτι σαν μάνα εξ ουρανού..

Το συγκεκριμένο πλαίσιο επίθεσης μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τον αρχηγό των ερυθρολεύκων. Ο κυρίως όγκος των sets του Μπλατ αναπτύσσονται σε 4 out- 1 in Format και στοχεύουν στο να μετακινήσουν ψηλά τη πίσω γραμμή άμυνας. Το παραδοσιακό 2-3 Low των ερυθρολεύκων θα μετατραπεί σε 2-3 High. Η φύση της Princeton ως multi-passing επίθεσης θα αποσυμπιέσει σημαντικά τον Σπανούλη ο οποίος  με λιγότερο αριθμό αποφάσεων (συνεπάγεται περισσότερες ανάσες) μπορεί να σκοτώσει τις άμυνες, σημαδεύοντας ακριβώς εκεί που στοχεύει η επίθεση της ομάδας του. Τη πίσω γραμμή άμυνας. Η κάθετη πάσα του Σπανούλη, η ικανότητα του να βάλει τη μπάλα στη base line και να βρει τους συμπαίχτες του σε κίνηση, στον δρόμο για το καλάθι (cuts) μπορεί να αναδειχθεί ακόμα περισσότερο σε αυτό το πλαίσιο. Τον ακριβή του ρόλο θα τον αξιολογήσουμε όσο ξετυλίγεται το κουβάρι του ερυθρόλευκου ρόστερ εντός της φετινής Off season. Όμως αυτό πλέον έχει δευτερεύουσα σημασία. Το παν για την ομάδα και τον ίδιο είναι δεσμευθεί, θυσιάζοντας κάποιες καταστάσεις μπροστά σε κάτι πολύ μεγαλύτερο..

Η σελίδα μας θα επιστρέψει φυσικά στον Ολυμπιακό και τον Ντέηβιντ Μπλατ αξιολογώντας τις κινήσεις των ερυθρολεύκων στη φετινή καλοκαιρινή αγορά. Αυτή ήταν απλά μια εισαγωγή. Η ουσία είναι ότι η συνεργασία αυτή έχει δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες και ολόκληρη η μπασκετική κοινότητα περιμένει με ανυπομονησία το επόμενο βήμα. Ο Ντέηβιντ Μπλατ είναι εδώ. Κλείνω επαναλαμβάνοντας μια ρήση από παλιότερη ανάρτηση του Hoopfellas για τον νυν προπονητή των ερυθρολεύκων.

“Ξέρετε, καμιά όντως τα βράχια γυρίζουν ανάποδα. Και ο Μπλατ είναι από τους ανθρώπους που μπορούν να σε κάνουν να το πιστέψεις, χωρίς ποτέ σου να το έχεις δει..”

 

 

 

 

 

 

 

Alec Peters: Ένα πολύ καλό fit για το σύστημα του Μπλατ

Πάμε να δούμε μια πολύ καλή (και οικονομική) περίπτωση παίχτη για το σύστημα του κόουτς Μπλατ. Αναφέρομαι στον 23χρονο Αμερικανό PF Alec Peters τον οποίον παρακολουθώ από τα χρόνια του στο Valparaiso. Ο Peters (2.06-PF-1995) επιλέχθηκε στο Νο54 του περυσινού ντραφτ από τους Σανς υπογράφοντας two way-contract (έπαιξε 20 παιχνίδια στο ΝΒΑ και 35 στη G-League) και φέτος θα προσπαθήσει να βρει ένα παράθυρο για τη μεγάλη λίγκα, αρχικά μέσω των SL. Τον θεωρώ εξαιρετική περίπτωση. Πάμε να δούμε γιατί όμως..

-Ο Peters είναι η επιτομή του Stretch-4. Σουτάρει με μεγάλη αποτελεσματικότητα από τη περίμετρο διαθέτοντας πολύ γρήγορο release το οποίο (σε συνδυασμό με το μέγεθος του, 6’9’’ ύψος-6’11’’ άνοιγμα χεριών) δυσκολεύει σημαντικά την άμυνα στο να τον ακολουθήσει.  Έχει αρκετά καλό footwork σε αυτό το κομμάτι, η ταχύτητα με την οποία στήνει τα πόδια του πριν την εκτέλεση είναι χαρακτηριστική. Μπορεί να σουτάρει το ίδιο αποτελεσματικά από θέση αλλά και σε κίνηση, σημαντικό προσόν για παίχτης αυτής της κάστας. Το 60.4% σε όρους True Shooting ως senior στο Valparaiso είναι ενδεικτικό των δυνατοτήτων του. Τη περασμένη σεζόν στα πρώτα 19 του ματς με το Φοίνιξ σκόραρε συνολικά 46 πόντους. Έβαλε 36 (8/13 τρίποντα-9 ριμπάουντ) στο τελευταίο παιχνίδι με το Ντάλας..

-Η Stretch ικανότητα του αποτελεί το μεγαλύτερο εφόδιο του στη προσπάθεια να βρει τον δρόμο του στη μεγάλη λίγκα η οποία ψάχνει τέτοιους σπεσιαλίστες. Όμως, μεταφράζοντας το πακέτο του στο μπάσκετ της Ευρωλίγκας, ο Peters  μόνο οne dimensional παίχτης δε μπορεί να χαρακτηριστεί.  Πρόκειται για έναν φόργουορντ ο οποίος μπορεί να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να περάσει προς τα μέσα στοιχείο αν μη τι άλλο αξιοποιήσιμο αναφορικά με το potential του στη close out επίθεση.

-Ανέπτυξε με το πέρασμα των χρόνων το παιχνίδι του στο χαμηλό post.  Το γεγονός ότι μπορεί να διαβάζει σωστά τον βοήθησε πολύ. Βελτίωσε επίσης σημαντικά την αποτελεσματικότητα του στο τελείωμα μετά από επαφή. Πηγαίνει με ικανοποιητική συχνότητα στη γραμμή των προσωπικών από όπου σουτάρει εξαιρετικά. Συνηθίζει να ρολάρει στο σώμα του αντιπάλου ενεργοποιώντας fade away εκτέλεση. Το πρόσωπο-πλάτη παιχνίδι του μπορεί να αποβεί πολύ χρήσιμο σε ένα πλαίσιο επίθεσης όπως αυτό του Ντέηβιντ Μπλατ.

-Ο κόουτς Σκοτ Ντριού (άφησε το πρόγραμμα το 2016) τον βοήθησε τα μέγιστα στο αμυντικό κομμάτι. Έξυπνος παίχτης στα μετόπισθεν, παίζει με συγκέντρωση χωρίς να κλέβει, εκτελεί σωστά τα αμυντικά rotations ακόμα και όταν η ταχύτητα του δεν τον βοηθάει στη close out άμυνα. Το effort του είναι πάνω από ικανοποιητικό. Αμύνεται σωστά στο έδαφος και είναι δυναμικός στο παιχνίδι θέσης (ο τύπος του παίχτη που δεν υποχωρεί εύκολα).  Καλός ριμπάουντερ, κυνηγάει μπάλες και στις δύο πλευρές του παρκέ.

-Το φυσικό/αθλητικό του πακέτο ισοδυναμεί με την ύπαρξη limitations στο αμυντικό κομμάτι στο ΝΒΑ όμως το ευρωπαϊκό μπάσκετ νομίζω προσφέρεται για τον Peters. Έχει δυνατό επάνω μέρος του κορμιού και καλύπτει μερος της χαμηλής πλευρικής του ταχύτητας με την ανταγωνιστικότητα, το διάβασμα και τη συγκέντρωση στην ομαδική άμυνα.

-Συγκεντρώνει πολλά από εκείνα τα στοιχεία χαρακτήρα που μου αρέσουν σε τέτοιου είδους αθλητές. Είναι ο τύπος του παίχτη που δεσμεύεται στο πλάνο και το ακολουθεί κατά γράμμα. Αλτρουιστής (η Ευρώπη ενδεχομένως θα τον βελτιώσει και ως πασέρ, υπάρχει η πρώτη ύλη εδώ), παίχτης ομάδας, ανταγωνιστικό πνεύμα, intangibles και κυρίως σπουδαίο work ethic. Πώς αλλιώς άλλωστε θα βελτιωνόταν σε τόσους τομείς μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα..; Άφησε γρήγορα πίσω έναν σοβαρό τραυματισμό στη τελευταία του κολεγιακή σεζόν.

– Τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του αλλά και το status του δένουν αρμονικά με την διαμορφωμένη κατάσταση στο «4» του Ολυμπιακού. Έχει το εξαιρετικό σουτ που λείπει από τη θέση, μπορεί να φέρει hustling και φλόγα από τον πάγκο, είναι καλός συμπαίχτης και  θετική παρουσία στα αποδυτήρια. Μπορεί να βάλει τον κατάλληλο ανταγωνισμό στον Πρίντεζη αλλά και να μη «καπελώσει» τον Αγραβάνη αφήνοντας χώρο για να αναπνεύσει η θέση «4» σε επίπεδο rotation. Ο Μπλατ  δούλεψε με ποιοτικούς παίχτες στη Νταρουσάφακα στην ίδια θέση όπως ο Μόερμαν και ο Χαράνγκοντι. Ο Peters έχει το προοπτική να ανταποκριθεί το ίδιο καλά στις απαιτήσεις του προπονητή του και γιατί όχι, να επιστρέψει σύντομα στο ΝΒΑ.

Εν κατακλείδι, πιστεύω ότι υπάρχει “αξία” σε αυτό το παιδί. Και ένα πράσινο βελάκι με ανοδική τάση δίπλα από το αγωνιστικό του status. Νομίζω ότι πρέπει να αξιολογηθεί..

 

 

 

 

Υ.Γ: Ο Νικ Καλάθης θα παραμείνει στον ΟΑΚΑ σε μια περίοδο όπου διανύει τα καλύτερα αγωνιστικά του χρόνια. Πολύ σημαντική επιτυχία για τον Παναθηναϊκό ο οποίος μαζί με την υπογραφή του franchise player του εξασφάλισε το υψηλό επίπεδο ανταγωνιστικότητας της ομάδας και τη νέα σεζόν. Οι πράσινοι συζητούν και με τον Μάικ Τζέιμς το ενδεχόμενο παραμονής του. Ο παίχτης έχει καλές οικονομικά προτάσεις από το εξωτερικό όμως υπάρχει από τη πλευρά του η θέληση να παραμείνει. Είναι μια καλή βάση αυτό αλλά δεν εξασφαλίζει τίποτα..

 

Υ.Γ1: Θα ήθελα να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό. Το κλειδί για την αγωνιστική αναβάθμιση του Παναθηναϊκού  σε συνάρτηση πάντα με τις φετινές επιλογές της ομάδας σε επίπεδο αγοράς, αφορά τη στελέχωση του ρόστερ με παίχτες οι οποίοι μπορούν να πασάρουν. Αφήστε με να το ξαναγράψω ..

Παίχτες που μπορούν να πασάρουν και να δημιουργήσουν. Ξεκινάμε από τεχνική πάσας, passive χαρακτήρα/αλτρουισμός/διάθεση για συνεργασία και καλύπτουμε σε όλο του το φάσμα τον όρο “δημιουργία” για τον συμπαίχτη και το σύνολο. Προφανώς αναφέρομαι σε δεξιότητα ανεξαρτήτου θέσεως. Οι πράσινοι χρειάζονται playmaking ώστε να μην παρουσιάσουν πάλι εικόνα ανάλογη με αυτή που προβλημάτισε αρκετές βραδιές τη σεζόν που μόλις τελείωσε, ειδικά όταν ο Καλάθης δε βρισκόταν στο παρκέ. Είναι η καλύτερη βάση για να παρουσιάσει μια βελτιωμένη, ποιοτικότερη version στην επίθεση την ερχόμενη σεζόν ο Τσάβι Πασκουάλ. Θέλω να πιστεύω ότι θα προσανατολιστεί σε αυτή τη κατεύθυνση..

 

Υ.Γ:  Μπλατ, Πασκουάλ και ενδεχομένως Μπάνκι στη Stoiximan.gr Basket League. Πφφφφ..

Άρωμα άλλων εποχών. Μήπως η Αθήνα (ξανα)γίνεται η πρωτεύουσα του μπάσκετ στην Ευρώπη;