Hoopfellas 2017-18 EL Playoffs Predictions

Οχτώ ομάδες, τέσσερα ζευγάρια, ένας τίτλος στο βάθος. Είναι η ώρα των “ηρώων” και των δυνατών μυαλών. Είναι η περίοδος που γράφεται ιστορία. Το Hoopfellas και ο κόουτς Λούκα Μπάνκι σε μια ανάρτηση-γίγας, αναλύουν τις μεγάλες μάχες και κάνουν τις προβλέψεις τους για τη μπασκετική παράνοια που θα ζήσουμε όλοι τις επόμενες εβδομάδες. Οι πύλες της κολάσεως μόλις άνοιξαν. Καλώς ορίσατε στα playoffs της Ευρωλίγκας..

Χαιρετώ τη κοινότητα..

 

“Ενθουσιασμός” νομίζω είναι η κατάλληλη λέξη για να περιγράψει τον ερχομό των playoffs για τη φετινή Ευρωλίγκα. Μπορώ να το διαγνώσω στα γραπτά και τον τρόπο έκφρασης σας τις τελευταίες ημέρες. Πιστεύω πως όλοι από σήμερα (που η ώρα πλησιάζει) θα ξεκινάμε το πρωινό μας με το γνωστό κρυφό χαμόγελο και τη γυαλάδα στο μάτι αναμένοντας τα βραδινά ματς. Είναι η ώρα που περιμέναμε ολόκληρη της σεζόν άλλωστε.. Φυσικά το Hoopfellas είναι εδώ ανεβάζοντας παραδοσιακά “στροφές”, αρχικά με τη καθιερωμένη γιγαντιαία ανάλυση των τεσσάρων ζευγαριών η οποία περιλαμβάνει τις σκέψεις της σελίδας για κάθε μια από τις σειρές. Φέτος έχουμε τη τιμή να φιλοξενούμε στη συντροφιά μας το σχόλιο του Ιταλού προπονητή της Brose Bamberg, Λούκα Μπάνκι που θα μας παραθέσει τα προγνωστικά του για τις μεγάλες μάχες που οδηγούν στο F4 του Βελιγραδίου. Χωρίς να πούμε κάτι περισσότερο, περνάμε στον κόουτς και έπειτα στην ανάλυση της σελίδας μας..

 

 

“Ciao Τζιμ και αναγνώστες του Hoopfellas. Ελπίζω να είστε όλοι καλά.. Είμαι παραπάνω από χαρούμενος που βρίσκομαι μαζί σας για να μοιραστώ τις (λανθασμένες) προβλέψεις μου. Πάμε να ξεκινήσουμε λοιπόν..

CSKA-KHIMKI: 3-2 για την CSKA

Αισθανθήκατε έκπληξη μήπως..; Πιστεύω ότι το ντέρμπι της Μόσχας θα είναι αρκετά ισορροπημένο, περισσότερο από ότι αναμένεται. Η Χίμκι έχει το ρόστερ, το ταλέντο, το versatility, εξαιρετικό coaching  και.. τίποτα απολύτως να χάσει!

Θα είναι δύσκολο για την ΤΣΣΚΑ να αντικαταστήσει τον Κάιλ Χάινς ο οποίος φαίνεται ότι θα μείνει εκτός, τουλάχιστον στο ξεκίνημα της σειράς. Το τρίτο ματς θα είναι το κλειδί για να έχουμε μια μακρά, συναρπαστική σειρά.  Hunter και Gill οι παίχτες-κλειδιά όπως και η μάχη μεταξύ των ελληνικών προπονητικών επιτελείων.

FENERBAHCE-BASKONIA: 3-0 για την Fenerbahce

Σημαντικό το πλεονέκτημα έδρας για τους κίτρινους όπως και η ετοιμότητα να παίξουν (σαν πέρυσι) το καλύτερο τους μπάσκετ στη πιο clutch περίοδο της σεζόν. Η Μπασκόνια παίζει εξαιρετικά. Θα έχουν μετανιώσει για την ήττα της τελευταίας αγωνιστικής από την Αναντολού..Με άλλο ματσάρισμα ίσως είχαν καλύτερη τύχη. Κλειδί για τη σειρά το Ουοναμέικερ εναντίον Γκρέιντζερ..

OLYMPIAKOS-ZALGIRIS KAUNAS: 3-1 για τον Ολυμπιακό

Ήρθε η στιγμή για τους ερυθρόλευκους να επιβληθούν με το αμυντικό τους σύστημα. Αν το ρόστερ τους είναι κομπλέ, χωρίς τραυματισμούς, έχουν τα εργαλεία να περιορίσουν τη δραστηριότητα της μεγάλης έκπληξης της φετινής Ευρωλίγκας. Ο Σάρας αποτελεί τη προσωπική μου επιλογή για το βραβείο του κόουτς της χρονιάς. Key players οι Πρίντεζης-Γιανκούνας.

PANATHINAIKOS-REAL MADRID:  ..

Ωωω Θεέ μου..! Ειλικρινά δε ξέρω..! Σημαντικό το πλεονέκτημα έδρας για τον Παναθηναϊκό αλλά αν ο Γιούλ είναι οκ τι γίνεται; Πως θα σταματήσουν τη συνεργασία του με τον Λούκα Ντόνσιτς; Ίσως το δίδυμο Καλάθης-Τζέιμς να αποτελεί την απάντηση.. Ύστερα (σημαντικοί παράγοντες) η μάχη των ριμπάουντ, το rim protection.. Oι κόουτς.. Ο Πάμπλο και Τσάβι γνωρίζουν ο ένας τον άλλον τόσο καλά.. Συγχωρέστε με, εδώ πρέπει να παραδοθώ. Ήρθε η ώρα να συντονιστώ στη τηλεόραση και να απολαύσω τα playoffs! H δική μας April Madness έρχεται..

Να είστε καλά όλοι και .. Forza Brose Bamberg!!!”

 

 

Καταλαβαίνετε γιατί γουστάρουμε Λούκα Μπάνκι νομίζω.. Τον ευχαριστούμε πολύ για το ξεχωριστό του σχόλιο. Πάμε στην ανάλυση της σελίδας μας η οποία πιστεύω είναι αντάξια της προσμονής ολόκληρης της κοινότητας για τα παιχνίδια που έρχονται..

 

CSKA Moscow vs Khimki

Η Χίμκι δε κατάφερε να κρατηθεί στο βαγόνι των ομάδων που ακολουθεί αυτό της ακριβής “πρώτης θέσης” (TOP-3) μένοντας πίσω από τη πρώτη εξάδα από τη στιγμή που έχασε πέντε από τις τελευταίες επτά αναμετρήσεις της στη διοργάνωση. Ήταν μια περίοδος όπου το επίπεδο της άμυνας της έπεσε αισθητά γεγονός που την έστειλε επάνω στον δυσκολότερο για αυτήν πιθανό αντίπαλο, τη ΤΣΣΚΑ του Δημήτρη Ιτούδη.

 

Mπορεί η Χίμκι πραγματικά να τρέξει “δίπλα” στην ΤΣΣΚΑ;

Δε θα είναι εύκολο. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της “αρμάδας” του Ιτούδη στη σειρά είναι ότι η ομάδα νιώθει άνετα απέναντι στη Χίμκι. Υπερέχει στις προσωπικές μονομαχίες και σε φυσικό επίπεδο όχι τόσο γιατί διαθέτει περισσότερα “εργαλεία” (που διαθέτει..) αλλά γιατί συνεργάζεται καλύτερα και επεξεργάζεται με πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες κάθε καινούργια πληροφορία που εμφανίζεται μέσα από τη ροή του παιχνιδιού.

 

 

Εάν πέρυσι μιλούσαμε για το “ανίκητο Running Hand Off” της ΤΣΣΚΑ στο μισό γήπεδο και τον τρόπο που μετακινούσε τη μπάλα εκμεταλλευόμενη κάθε εκατοστό του παρκέ σε σετ καταστάσεις, φέτος -όπως άλλωστε σας είχαμε προετοιμάσει από αυτό εδώ το βήμα πριν ξεκινήσει η σεζόν- έχουμε μια πολύ διαφορετική πραγματικότητα στα χέρια μας. Η φετινή ΤΣΣΚΑ μοιάζει ως ένας πρόλογος του Δημήτρη Ιτούδη για τη προσωπική του μετακόμιση στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Δομήθηκε για να παίξει αυτό το up tempo παιχνίδι προσωπικής φάσης αλλά ΚΥΡΙΩΣ για να μπορέσει να επιβιώσει σε αυτά τα κλειστά ματς στο τέλος της σεζόν, τα οποία κρίνονται στο πεδίο της προσωπικής φάσης (και στις δύο πλευρές του παρκέ). Με αυτό το σκεπτικό έγιναν όλες σχεδόν οι φετινές κινήσεις..

Το old school χαρακτηριστικό της -μετά από ντρίμπλα- midrange εκτέλεσης των main ballhandlers (Ροντρίγκεθ, Ντε Κολό, Χίγκινς) του Δημήτρη Ιτούδη πρόκειται στη πραγματικότητα για ένα τεράστιο όπλο στο σύγχρονο μπάσκετ με το οποίο η ΤΣΣΚΑ διαμορφώνει τη διάταξη και περιορίζει τη γκάμα αμυντικών επιλογών του αντιπάλου στις ball screen καταστάσεις, κερδίζοντας σημαντικά σε “χώρους”. Αυτή είναι και η λέξη κλειδί όταν μιλάμε για αθλητές αυτών των προδιαγραφών. Ο τρόπος και η ταχύτητα με την οποία οι περισσότεροι από τους παίχτες του κόουτς Ιτούδη αλλάζουν, στο ίδιο επιθετικό play και εντός ελαχίστων δευτερολέπτων, ρόλους μετατρεπόμενοι από fundamental (μάλιστα) screeners σε δημιουργούς ή εκτελεστές είναι δείγμα της σπουδαίας δουλειάς που γίνεται στη Μόσχα.

Η λογική λέει ότι ο κόουτς Ιτούδης θα επιλέξει και πάλι ψηλό παίχτη για να αναχαιτίσει τον Σβεντ. Ο Κουρμπάνοφ είναι η πιο safe επιλογή όντας εξαιρετικός στη ζώνη πυρός του “δαιμόνιου καλόγερου” της Χίμκι, τον κεντρικό άξονα. Η ΤΣΣΚΑ φέτος σε ανάλογες περιπτώσεις έστισε την άμυνα με ροπή να φορτώσει κορμιά στον άξονα δίνοντας εκτέλεση στη πλευρά σε μια πλειάδα παιχτών της Χίμκι (Μarkovic, Τhomas ακόμα και Gill) ποντάροντας στα γρήγορα recovers που εξασφαλίζουν οι small lineups της. Για αυτό και το περιφερειακό ποσοστό της Χίμκι θα είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος για την εξέλιξη της σειράς, ειδικά από τη στιγμή που η τριβή μεταξύ των δύο αντιπάλων μας έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η ομάδα του Μπαρτζώκα δυσκολεύεται να παράγει απέναντι στη ΤΣΣΚΑ.

Με τη σειρά του ο κόουτς Μπαρτζώκας γνωρίζει ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Η φετινή πορεία της ΤΣΣΚΑ έδειξε ότι για να καταβάλλεις την αντίσταση της πρέπει να χαμηλώσεις το περιφερειακό ποσοστό της και να ελέγξεις το ριμπάουντ. Το στυλ παιχνιδιού της αρκούδας στην επίθεση δεν αφήνει περιθώριο υψηλών βλέψεων ότι θα υποπέσει σε αρκετά λάθη που θα παράγουν τρανζίσιον καταστάσεις.

 

Ο τομέας των ριμπάουντ νομίζω αποτέλεσε την “αχίλλειο πτέρνα” της Χίμκι σε ολόκληρη τη σεζόν και έναν από τους βασικότερους λόγους που η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα δε κατάφερε να αναρριχηθεί ψηλότερα στη πρώτη οχτάδα της κατάταξης.  Η Χίμκι έχει παίχτες με προσόντα και rebounding skills όμως υστερεί πολύ στο να δουλέψει “μαζί” σε αυτό το κομμάτι τρέχοντας τη διαδικασία που θα τις εξασφαλίσει ένα καλό νούμερο από τις διεκδικήσιμες μπάλες. Αντίθετα η ΤΣΣΚΑ παρουσίασε αυτό που της υπαγορεύει η κατασκευή της σε αυτό το κομμάτι. Είχαμε υπογραμμίσει το καλοκαίρι ότι “η νέα, πιο γρήγορη version της ρωσικής ομάδας θα έχει πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ και ενδεχομένως στην άμυνα στη καρδιά του ζωγραφιστού”.  Όμως είναι αρκετή ικανή στο επιθετικό ριμπάουντ ένα από τα παράγωγα της απόφασης της να αντικαταστήσει το pure height με τα πολύ δυνατά πόδια και τα ιλιγγιώδη wingspans. Στο μόνο ματς των δύο ομάδων φέτος που η Χίμκι ισορρόπησε τη μάχη στον τομέα των ριμπάουντ, η ΤΣΣΚΑ δεν είχε στη διάθεση της τον Χάινς και αυτό είναι ένα πρώτο θετικό στοιχείο που μπορεί να λειτουργήσει ως βάση για τον κόουτς Μπαρτζώκα. Η Χίμκι πρέπει να ισορροπήσει τη μάχη των ριμπάουντ εάν θέλει να έχει τη παραμικρή ελπίδα στη σειρά. Αυτό είναι προαπαιτούμενο.

 

Ορμώμενος λοιπόν από την εισαγωγή για τον ζωτικό αυτόν τομέα στη σύγκρουση των ρωσικών ομάδων θα ήθελα να εκφράσω τη πεποίθηση μου ότι ο κόουτς Μπαρτζώκας θα παίξει το χαρτί του Τόμας Ρόμπινσον επενδύοντας επάνω του αναφορικά με τη στρατηγική του στη σειρά. Ο Αμερικανός ήρθε στη Μόσχα ακριβώς για να μπορέσει η Χίμκι να ματσάρει ψηλούς όπως αυτούς που διαθέτει η ΤΣΣΚΑ και να δώσει το απαιτούμενο “ειδικό βάρος” στη ρακέτα των Ρώσων. Ξεκίνησε εξαιρετικά τη σεζόν όντας ένας από τους καλύτερους σέντερ της διοργάνωσης όμως είναι αγνώριστος μετά τον τραυματισμό του, δείχνοντας σημάδια μικρής βελτίωσης στις τελευταίες αναμετρήσεις της Χίμκι. Μη ξεχνάμε ότι είναι ρούκι στη διοργάνωση και κυρίως ότι δεν είχε την εμπειρία να διαχειριστεί την επιστροφή του σωστά (για αυτό και πολλές φορές “έμπαινε” εύκολα στα νεύρα) μετά τη κατάσταση που βίωσε. Με την απουσία του Χάινς να είναι γεγονός, ο Ρόμπινσον μπορεί να αποτελέσει “παράγοντα” στη σειρά. Έχει τη δυνατότητα να σβήσει το πλεονέκτημα του υπέρτερου δυναμισμού του Χάντερ απέναντι στον Μάλκολμ Τόμας, να κάνει “εκκαθαρίσεις” στο ζωγραφιστό (ριμπάουντ) και να βάλει τη μπάλα στο παρκέ στα short drives που επιχειρεί με αφετηρία τη γραμμή των προσωπικών. Κυρίως όμως, θα μπορέσει να υποστηρίξει σχήματα με αυτόν στο “5” και τους Τόμας-Χόνεϊκατ στα forwards στη προσπάθεια της Χίμκι να πάει Big αλλάζοντας την ατμόσφαιρα στο παρκέ. Το δύσκολο κομμάτι θα είναι να παραμείνει συγκεντρωμένος..

 

Oι παίχτες-κλειδιά: Νικίτα Κουρμπάνοφ-Τζέιμς Άντερσον

 

Δεν χρησιμοποίησα τον όρο “Το Match up” όπως στα παρακάτω ζευγάρια γιατί δε θέλω να εστιάσω στο ματσάρισμα (μπορεί να μη ματσάρουν και καθόλου) αλλά στον ρόλο των δύο SF. Πιστεύω ότι για τον επόμενο 1,5 μήνα το performance του Κουρμπάνοφ θα είναι σημαντικό στον δρόμο της ΤΣΣΚΑ για τον τίτλο της Ευρωλίγκας. Μπορεί η παρουσία του έτερου combo forward Κλάιμπερν να έχει κλέψει τα φώτα της δημοσιότητας όμως ο Κουρμπάνοφ είναι κομβικός για την αμυντική  συνοχή και τον compact χαρακτήρα της “αρκούδας”, πόσο μάλλον τώρα σε μια σειρά που το status του Κάιλ Χάινς είναι εξαιρετικά αμφίβολο. Ο Κουρμπάνοφ θα κληθεί να κλειδώσει τον άξονα στα μετόπισθεν της ΤΣΣΚΑ και να φέρει ισορροπία στο κομμάτι των ριμπάουντ. Στις 4 φετινές αναμετρήσεις με τη Χίμκι έδωσε ρεσιτάλ (13.3 πόντους με 9/11 τρίποντα) με τη παρουσία του στα μετόπισθεν να αποτελεί βασικό συστατικό για να ξετυλιχθεί το χαλί του επιθετικού τρανζίσιον για την ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη. Να σημειώσουμε επίσης ότι ειδικά τώρα (στη Hines-less CSKA) η παρουσία του Ρώσου φόργουορντ σε διάφορα σχήματα και ο συνδυασμός φυσικών/αθλητικών προσόντων και αμυντικής πλέον οξυδέρκειας αυξάνει τον βαθμό λειτουργικότητας στις multi-forward lineups της ΤΣΣΚΑ.

O James Anderson από την άλλη πλευρά οφείλει να ανεβάσει την απόδοση του ώστε να έχει η ομάδα του πιθανότητες στη σειρά. Είναι κομβικός ο ρόλος του δεδομένου του ότι είναι ίσως ο μοναδικός παίχτης του κόουτς Μπαρτζώκα εκτός του Σβεντ, ο οποίος μπορεί να παράγει μέσα από προσωπική φάση απέναντι σε μια άμυνα η οποία έχει κατασκευαστεί για να οδηγεί την επίθεση του αντιπάλου σε αυτή τη κατεύθυνση. Ο Άντερσον παίζει μια ταχύτητα κάτω μετά τις αρχές Δεκέμβρη, σημείο της σεζόν από το οποίο και μετά ουσιαστικά δεν έχει καταφέρει ποτέ να πιάσει υψηλά standards απόδοσης. Εκτός των άλλων, απέναντι σε ένα σύνολο που αλλάζει “δέρμα” πιο εύκολα από κάθε άλλο στη διοργάνωση αναφορικά με τη φύση των σχημάτων που μπορεί να παρουσιάσει, ο Αμερικανός G/F θα πρέπει να είναι έτοιμος (μαζί με τον Honeycutt) να λειτουργήσει ως μπαλαντέρ στις τρεις ενδιάμεσες θέσεις της πεντάδας. Με την άμυνα της “αρκούδας” προσαρμοσμένη επάνω στον Σβεντ, ο Άντερσον είναι αναγκασμένος να παράγει για να δώσει ώθηση σε μια μάλλον αναιμική επίθεση ειδικά στο μισό γήπεδο. Οι εμφανίσεις του τον τελευταίο καιρό δε καθιστούν αυτή τη πιθανότητα ισχυρή όμως αυτό είναι ένα κίνητρο για το staff της Χίμκι και τον ίδιο..

 

 

 

Πρόβλεψη

Θυμάμαι τον Γιώργο Μπαρτζώκα στη σειρά του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ στα playoffs του 2014 όπου οι ερυθρόλευκοι (έμειναν πίσω 2-0 μετά τα ματς της Μαδρίτης) εξανάγκασαν τη Βασίλισσα να φτάσει στο πέμπτο ματς για να πάρει τη πρόκριση. Και τότε ο κόουτς είχε απέναντι του μια πολύ σπουδαία και υπερταλαντούχα ομάδα όντας outsider όμως διέθετε και ο ίδιος ένα παιγμένο σε αυτό το επίπεδο σύνολο, παίχτες με προσωπικότητα και μια πολύ δυνατή έδρα για να υποστηρίξει τη προσπάθεια του (εκείνη η άμυνα στο 4ο ματς..). Ο οργανισμός της Χίμκι δεν έχει αυτό το υπόβαθρο. Για αυτό θα είναι “γαλόνι” για τη καριέρα του να καταφέρει να μας δώσει μια πραγματικά ανταγωνιστική σειρά. Η ΤΣΣΚΑ του Δημήτρη Ιτούδη είναι καλύτερη ομάδα και ακόμα και εάν βρεθεί μέσα στη σειρά “πεσμένη” στο έδαφος, γνωρίζει τον τρόπο να σηκωθεί και αντιδράσει. Ο κόουτς θα χρησιμοποιήσει τον τραυματισμό του Χάινς για να συσπειρώσει την ομάδα του γνωρίζοντας ότι το ψυχολογικό πλεονέκτημα που έχει η ΤΣΣΚΑ απέναντι στον συγκεκριμένο αντίπαλο μπορεί να αποβεί σημαντικό, ειδικά εκτός έδρας. Η “αρκούδα” είναι αδιαμφισβήτητα το φαβορί. 67%-33% για την ΤΣΣΚΑ..

 

 

 

Fenerbahce vs Baskonia

Οι Βάσκοι έπεσαν και πάλι στο χαντάκι του εφησυχασμού χάνοντας τη τελευταία αγωνιστική από την ψυχωμένη (μετά το πρόστιμο επί των μηνιαίων αποδοχών του Αταμάν στους παίχτες του) Αναντολού στη Μπουέσα Αρίνα μετά από έξι συνεχόμενες νίκες, αποτέλεσμα που τους έστειλε κατευθείαν επάνω στη πρωταθλήτρια Φενέρμπαχτσε και σε ένα ματσάρισμα που δεν ήταν ακριβώς αυτό που η ισπανική ομάδα ονειρευόταν για τα φετινά playoffs. Η Μπασκόνια  έχει επιδείξει ξανά αυτού του είδους την αστάθεια και σε ανάλογης σημασίας (και φύσεως) παιχνίδι, όταν ηττήθηκε στη διπλή αγωνιστική του Ιανουαρίου εντός έδρας από την Αρμάνι σε μια περίοδο όπου προσπαθούσε να ματσάρει το χαμένο έδαφος βαθμολογικά κυνηγώντας την οχτάδα..

Η Μπασκόνια θα χτυπήσει τα «πόδια» των Τούρκων όμως η Φενέρ το «πνεύμα» των Βάσκων..

Για τη Φενέρμπαχτσε η αλήθεια είναι ότι αυτή τη περίοδο ένα ματσάρισμα με τη Χίμκι ή ακόμα και με τη Ζαλγκίρις θα ήταν πιο συμβατό, πιο εύκολα αναγνώσιμο, σε σχέση με τη πρόκληση της διαφορετικότητας που φέρνει στο πεδίο μάχης η ομάδα της Βιτόρια. Το βασικό πρόβλημα που έχει να διαχειριστεί ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς αφορά την ίδια τη φύση του αντίπαλου ρόστερ η οποία ουσιαστικά δε του επιτρέπει να νιώσει το ίδιο άνετα «παίζοντας» κάθε φορά με το μέγεθος των lineups του. To πιο δυνατό χαρτί του κόουτς Μαρτίνεθ αφορά την πιο versatile ίσως frontcourt της διοργάνωσης η οποία του δίνει τη δυνατότητα πολλών συνδυασμών ικανών να τους εξασφαλίσουν συγκεκριμένες επιδόσεις σε όρους ταχύτητας και  πληθώρας χαρακτηριστικών/δεξιοτήτων χωρίς η ομάδα του να χάνει σε «μήκος».

Φυσικά μιλάμε για τον «Δάντη» της Ευρωλίγκας («Why is always Dante» λέγαμε πέρυσι τέτοια εποχή για τον Ζοτς).. Είναι η περίοδος που παραδοσιακά ο Ομπράντοβιτς βυθίζεται στη δική του νιρβάνα λαμβάνοντας κάθε δυσκολία ως πρόκληση, κατάσταση που του επιτρέπει να πάει πνευματικά βαθιά βρίσκοντας λύση (ακόμα και εάν αυτή δεν εντάσσεται στο πλαίσιο του κομφορμισμού) σε κάθε πρόβλημα. Τα playoffs είναι η περίοδος των «προσαρμογών» και των παιχτών-ρόλων που αλλάζουν τις ισορροπίες παίρνοντας τη μορφή «κρυφών χαρτιών» στο τραπέζι. Και ο Σέρβος mastermind είναι απλά ο καλύτερος στο να παίζει τέτοιες «παρτίδες»..

Είναι σαφές ότι το πλαίσιο, σε επίπεδο ρυθμού, στο οποίο θα διεξαχθούν οι αναμετρήσεις θα παίξει βαρυσήμαντο ρόλο στην έκβαση της σειράς. Η Φενέρ θα προσπαθήσει να πάει τα ματς στο μισό γήπεδο. Είναι η καλύτερη (και αυτή με τη πιο αυτοματοποιημένη λειτουργία) επίθεση μισού γηπέδου στην Ευρώπη φέτος. Το αντιπροσωπευτικό για Ζοτς «Gritty Basketball» που ενεργοποιεί ο Σέρβος σε αυτό το κομμάτι της χρονιάς θα είναι το «εργαλείο» του για να χαμηλώσει το τέμπο και να πάει τη σειρά σε valuing possession παιχνίδι. Θα χρειαστεί όμως τόνους ενέργειας και πολύ επιθετική άμυνα για να φτάσει εκεί. Ξέρει ότι η ομάδα της Βιτόρια έχει εύθραυστη πνευματική ισορροπία. Όταν μπεις στις γραμμές επικοινωνίας της και της χαλάσεις το μπάσκετ της αυτοματοποιημένης ανάπτυξης & εκτέλεσης μπορείς να την κάνεις να καταρρεύσει. Η τουρκική ομάδα θα χρειαστεί να κατευθύνει τη μπάλα στην άμυνα της και να κερδίσει τα ριμπάουντ απέναντι σε ένα σύνολο πολύ δυνατό σε αυτό το κομμάτι. Ο Γκρέηντζερ και ο Σενγκέλια θα αποτελέσουν τους βασικούς αμυντικούς στόχους του Ζοτς. Εάν κάτι έλειψε από το φετινό αμυντικό performance της Φενέρ ήταν ο γκαρντ που θα πιέσει τη μπάλα όμως.. Εκτιμώ ότι ο Ομπράντοβιτς θα ακουμπήσει στον 3&D χαρακτήρα των Νάναλι (σούταρε 14/19 τρίποντα στα τελευταία 8 ματς στη διοργάνωση, τελείωσε τη σεζόν με 59.5%) και –σε δεύτερη φάση– του Ντίξον για να πιέσει τον Ουρουγουανό ενώ θα προσπαθήσει να ελέγξει τη δραστηριότητα του Γεωργιανού «ταύρου» στο ποστ εναλλάσσοντας τους Κάλινιτς-Μέλι στο μαρκάρισμα των φόργουορντ (διόλου απίθανο να δούμε τον Ιταλό να ανεβαίνει στον Γκαρίνο και τον Σέρβο χαμηλά στον Σενγκέλια) με τον Βέσελι (ο οποίος πρέπει να προστατευθεί) να αποτελεί τη «τελευταία πίστα» στο αμυντικό παιχνίδι απέναντι στον σταρ της Μπασκόνια. Ο Ζοτς αντιμετώπισε πρόβλημα στο παιχνίδι του Ιανουαρίου ενεργοποιώντας παγίδες στο low post απέναντι στον Σενγκέλια και ξέρει (αναλόγως πάντα με τη κατάσταση του Ντουβέριογλου, σημαντικό να είναι έτοιμος να μπει νωρίς στη μάχη ακόμα και πρωτοδεύτερος στο rotation της θέσης «5») ότι πιθανόν θα χρειαστεί να παρατάξει για παραπάνω λεπτά τη Big lineup των Βέσελι-Τόμπσον. Μιλώντας για παίχτες-ρόλων, ο Αμερικανός σέντερ (μη σας φανεί περίεργο να ακουμπήσει στο ξεκίνημα επάνω του η Φενέρ στην επίθεση) μπορεί να αποτελέσει «παράγοντα» στη σειρά για τον Ομπράντοβιτς..

Ο Πέδρο Μαρτίνεθ με τη σειρά του θέλει να παρουσιάσει ένα σύνολο που θα κάνει «φασαρία» στα φετινά playoffs. Ο ίδιος όπως σας έχω υπογραμμίσει, αποτελεί έναν από τους πιο ικανούς προπονητές μισού γηπέδου τριγύρω και αυτή η ένεση σετ efficiency που έφερε η έλευση του σε ένα σύνολο «φτεροπόδαρων» αθλητών μετέτρεψε σταδιακά τη Μπασκόνια σε μια από τις πιο versatile, ολοκληρωμένες ομάδες της διοργάνωσης. Στη σειρά αυτή οι Ισπανοί είναι δεδομένο ότι θα προσπαθήσουν να τρέξουν με στόχο να αναγκάσουν τη Φενέρ να χαμηλώσει, κατάσταση που θα τους βοηθήσει να ακουμπήσουν τη μπάλα στα mismatches στο χαμηλό post με καλύτερες πιθανότητες. Ο Μαρτίνεθ  ξέρει ότι αυτό δε θα είναι εύκολο αλλά πιστεύω κάπου στο βάθος βλέπει την «ευκαιρία». Η Μπασκόνια πιθανόν θα έχει μια τέτοια σε ένα κλειστό ματς, στο ξεκίνημα της σειράς, στη Πόλη και μπορεί να την εκμεταλλευθεί. Πρέπει πρωτίστως όμως να παράγει ένα πολύ καλό αμυντικό αποτέλεσμα. Η Φενέρ τελείωσε τη σεζόν με το μεγαλύτερο ποσοστό παραγωγής πόντων μέσα από συνεργασίες (67.3%). Το νούμερο των 18.1 ασσίστ που επιτρέπει η άμυνα των Βάσκων είναι υψηλό και σε αυτό το κομμάτι πρέπει να δουλέψει ο Ισπανός κόουτς. Οι snipers του Ομπράντοβιτς (Ντατόμε, Νάναλι) θα είναι πολύ επιθετικοί από το ξεκίνημα. Θα μπουν στο παρκέ για να σφυροκοπήσουν την άμυνα του αντιπάλου ειδικά με την αποτελεσματικότητα τους στα short 3S από τις γωνίες. Ο Μαρτίνεθ επίσης θα πρέπει να καταλήξει στον έξτρα γκαρντ της θέσης «1». Ο Χουέρτας έχει την εμπειρία όμως δεν είναι είσαι καλή κατάσταση και ειδικά στα μετόπισθεν, η επίθεση που παράγει τα καλύτερα reads (μαζί με αυτήν της Ζαλγκίρις) στη διοργάνωση θα τον χτυπήσει ανελέητα. Η συμπεριφορά του Βιλντόζα λοιπόν ίσως είναι βαρόμετρο στα λεπτά που ο Γκρέηντζερ θα παίρνει ανάσες. Η Μπασκόνια μπόρεσε να βρει ανοιχτό γήπεδο ευκολότερα όταν μετακινήθηκε στο αρχικό σχήμα ο Γκαρίνο ο οποίος έχει την ικανότητα να βγαίνει πρώτος στη μπάλα στα μετόπισθεν μετατρέποντας την άμυνα σε επίθεση. Οι Βάσκοι τρέχουν τις Spain PnR-καταστάσεις εξαιρετικά (ειδικά με τον Τζάνινγκ ως back screener που ανεβαίνει για σουτ στον άξονα) ενώ στο ματς του Ιανουαρίου χτύπησαν τη Φενέρ με baseline cuts σημαδεύοντας συνολικά με έξτρα πάσα τη πλάτη της τουρκικής άμυνας πολύ αποτελεσματικά. Με τη σειρά τους όμως, στην άμυνα μισού γηπέδου θα πρέπει να διατηρήσουν καλό επίπεδο επικοινωνίας στη 5-out επίθεση που ενδεχομένως θα παρουσιάσει πάλι απέναντι τους η Φενέρ. Παίχτης-κλειδί για τον Μαρτίνεθ θα είναι ο Rodrigue Beabois. Είναι αυτός που θα κληθεί να πάρει αποφάσεις και μεγάλα σουτ στο τέλος ενός κλειστού ματς. Είναι σημαντικό να μην υποπέσει σε λάθος πριν την εκτέλεση απέναντι σε μια άμυνα που θα τον οδηγεί επάνω στον Βέσελι.

Το Match up: Κώστας Σλούκας vs Τζέησον Γκρέηντζερ

Παίχτες-βαρόμετρα για τις δύο ομάδες. Αποτελούν τους κυρίως δημιουργούς και το «κέντρο αποφάσεων» τους. Από το καλοκαίρι έχουμε υπογραμμίσει τη σημασία της αποτελεσματικότητας του Σλούκα φέτος που δεν υπάρχει το computerized (σε όρους απόφασης) παιχνίδι του Μπογκντάνοβιτς στο οπλοστάσιο του Ζοτς. Όταν ο Σλούκας δεν είναι ιδιαίτερα efficient, η επίθεση της τουρκικής ομάδας, ειδικά στο μισό γήπεδο, είναι πιο εύκολα αναγνώσιμη. Στα τελευταία 8 ματς της Ευρωλίγκας μετράει 4.8 τελικές για 1.8 λάθη ενώ έχει ανεβάσει πολύ την ακρίβεια στην εκτέλεση του από τη περίμετρο (19/34 τρίποντα). Στο ίδιο διάστημα ο Γκούντουριτς «γράφει» 3.3 τελικές για 0.8 λάθη γεγονός που σε συνδυασμό με τη δημιουργική δραστηριότητα του Μέλι από το High και Low post μπορεί να βάλει το τραίνο της σετ επίθεσης των Τούρκων στις ράγες. Ο Γκρέηντζερ από την άλλη φέρνει σπουδαίο leadership για τους Βάσκους. Πέρυσι προβλημάτισε ιδιαίτερα μια άμυνα όπως αυτή του Ολυμπιακού παίζοντας για λογαριασμό της Αναντολού και φέτος θα προσπαθήσει να κάνει το ίδιο. Ο Ομπράντοβιτς θα πετάξει ..ό,τι καλύτερο διαθέτει επάνω του (ιδανικά θα θελήσει να αλλάξει με τον Βέσελι στον άξονα εμπλέκοντας τον Κάλινιτς στη συνεργασία αυτή) στοχεύοντας να του προσδώσει ταυτότητα εκτελεστή και όχι δημιουργού. Από τη πνευματική δύναμη και το καθαρό μυαλό του Ουρουγουανού θα κριθούν πολλά για τη τύχη των Βάσκων στη σειρά..

Πρόβλεψη

Η Φενέρ είναι αρκετά «παιγμένη» για να αμφισβητηθεί το πλεονέκτημα της στη σειρά. Κυρίως γιατί είναι ομάδα που μπορεί να ανακάμψει εάν βρεθεί με τη πλάτη στον τοίχο. Η Μπασκόνια, πολύ πιθανόν,  θα έχει την ευκαιρία της ώστε να διεκδικήσει ένα break. Ακόμα και εάν φτάσει σε αυτό είναι αμφίβολο το πώς μπορεί να το διαχειριστεί. Κατασκευαστικά αποτελεί δύσκολο ματσάρισμα για τη Φενέρ. Έχει το μέγεθος και τη ταχύτητα για να της βάλει δύσκολα όμως όταν φτάσεις εκεί και νιώσεις ότι έχεις καταφέρει πολλά, θα χρειαστείς πρωτίστως πνευματική συνοχή για να τελειώσεις τη δουλειά. 62%-38% υπέρ της Φενέρ..

 

Olympiakos vs Zalgiris Kaunas

Σας είχα εξομολογηθεί πριν λίγο καιρό ότι σε επίπεδο τεχνικής προσέγγισης, αυτό ήταν το ζευγάρι που θα ήθελα να δω περισσότερο στα playoffs της φετινής Ευρωλίγκας. Η τριβή μεταξύ της fundamental επίθεσης των Λιθουανών και της καλύτερης άμυνας της διοργάνωσης (Ολυμπιακός) παράγει τρομερό ανταγωνισμό απεικονίζοντας τη σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Η Ζαλγκίρις δεν ήταν ο αντίπαλος που ιδανικά θα ήθελα να ματσάρει ο Ολυμπιακός σε αυτό το σημείο της σεζόν. Κατά τη ταπεινή μου άποψη η ελληνική ομάδα θα είχε μπροστά της μια πιο ευνοϊκή συνθήκη εάν συναντούσε τη Μπασκόνια ή τη Χίμκι. Είχαμε υπογραμμίσει ότι παρότι μιλάμε για δύο πολύ αθλητικά σύνολα με τρεξίματα που μπορούν να “σκάσουν” τον αντίπαλο και παίχτες με versatile αμυντικό χαρακτήρα, τους λείπει το ισχυρό πνεύμα που απαιτείται για να περάσει μια ομάδα τους ερυθρόλευκους χωρίς τον σύμμαχο της έδρας. Και κυρίως “δεν επιστρέφουν”. Αυτό θα έκανε νομίζω λιγότερο δύσκολη τη διαχείριση (σε παραπάνω από ένα κομμάτια) της σειράς για τον Ολυμπιακό.

 

Η άπειρη σε επίπεδο playoffs Ζαλγκίρις από την άλλη έχει δείξει ότι μπορεί να βρει τον δρόμο πίσω στο φως όταν βρεθεί στο ..χαντάκι, παράγωγο της τυφλής πίστης του συνόλου στο σύστημα. Σε αυτό που δουλεύει καθημερινά. Αυτό που αποτελεί τον “αόρατο” ηγέτη πίσω από δημιουργό (Σάρας) στην άκρη του πάγκου, για κάθε δύσκολη στιγμή. Ο Ολυμπιακός δεν έχει εύκολη αποστολή λοιπόν. Θα πρέπει να παίξει μπάσκετ υψηλού επιπέδου κεφαλαιοποιώντας τη πολυτέλεια του “been there, done that” και αποδεικνύοντας ότι ακόμα είναι η ομάδα με τα περισσότερα intangibles σήμερα στην Ευρώπη..

 

Bigger, Stronger, Faster: O “Δούρειος Ίππος” του Ολυμπιακού

Θα ήταν νομίζω καλό για τη κοινότητα μας κάποια στιγμή (ίσως μετά το τέλος των playoffs) να εντρυφήσουμε σε αυτό που πραγματικά παίζουν φέτος οι Hoosiers του Σάρας και το οποίο (άσχετα με το που θα φτάσει αυτή η ομάδα τελικά) είναι ίσως το καλύτερο εξαγώγιμο προϊόν του ευρωπαϊκού μπάσκετ τη φετινή σεζόν για την, ανοιχτή σε επιρροές, προπονητική αγορά της Αμερικής. Κάποια στιγμή θα το κάνουμε και πιστεύω θα σας αρέσει.. Σήμερα όμως, ελάχιστα πριν μπούμε στη “κόλαση των playoffs”, προέχει να συγκεντρωθούμε  στο πως ο Ολυμπιακός μπορεί να βγει “ζωντανός” από αυτή τη σύγκρουση στην οποία μπαίνει για ευνόητους λόγους με τη ταμπέλα του φαβορί.

Είπαμε μετά το ξεκίνημα της σεζόν  “ταπεινή” σε οικονομικούς όρους και star quality  Ζαλγκίρις   μπορεί να αφήσει τους πάντες άναυδους εάν βελτιώσει τον χαρακτήρα της στο αμυντικό κομμάτι. Από τη στιγμή που το έκανε, η αύρα της φώναζε “F4 material”. Τόσο καλή.. Το εάν θα φτάσει εκεί είναι μια άλλη κουβέντα στην οποία εμπίπτουν πολλές διαφορετικές παράμετροι. Η λειτουργία της επίθεσης των Λιθουανών είναι το trademark τους και εκεί θα εστιάσει τακτικά ο Γιάννης Σφαιρόπουλος στη προσπάθεια του να επιστρέψει στο F4 της Ευρωλίγκας. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα μείγμα βγαλμένο από τη δεξαμενή των Read & React επιθέσεων  με  αρχές της συγγενούς Motion (προσοχή, δε μιλάμε για Patterned Motion επίθεση με αυτοματοποιημένες κινήσεις/θέσεις, άλλωστε βρισκόμαστε στην Ευρώπη των sets). Για να γίνει πιο κατανοητό αυτό που σας γράφω, πρέπει να σας θυμίσω ότι σε μια επίθεση με Read & React χαρακτήρα, η πρωτοβουλία σε επίπεδο ανάπτυξης έγκειται στα χέρια του επιτιθέμενου με τη διαδικασία να εκτυλίσσεται ανάλογα με την απόφαση που αυτός θα πάρει. Οι επιθέσεις από τη πλατφόρμα της Motion (παράγωγα αυτής, συνήθως με κοινές αρχές) δρουν ανάλογα με αυτό που τους δίνει η άμυνα.

Η Ζαλγκίρις τρέχει την επίθεση με τη καλύτερη επικοινωνία μεταξύ δυνατής και αδύνατης πλευράς, εκτελώντας σε άψογο χρόνο και ιεραρχικά με την ίδια βαρύτητα δράσεις σε όλο το πλάτος του μισού γηπέδου, ανεξάρτητα με το που βρίσκεται η μπάλα. Είναι “αυτό” που οραματιζόταν το καλοκαίρι η σελίδα για τον Παναθηναϊκό του Πασκουάλ ο οποίος δε κατάφερε να φτάσει ποτέ “εκεί” γιατί πιθανόν δε το ήθελε (coach decision) ή ίσως γιατί απλά δεν είχε τη πληθώρα δημιουργικών δεξιοτήτων σε διαφορετικές θέσεις που χαρακτηρίζει την ομάδα της Βαλτικής. Εκτός του διδύμου Πάνγκος-Μίσιτς, παίχτες όπως ο Γιανκούνας ή ο Ουλανόβας “σπάνε” τη πίεση μιας άμυνας στο μισό γήπεδο αποτελώντας δημιουργικούς πόλους στο low ή το high post διαθέτοντας το πλεονέκτημα να βάλουν τη μπάλα στο παρκέ. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους η Ζαλγκίρις είναι η δεύτερη καλύτερη shooting team της διοργάνωσης χωρίς στη πραγματικότητα να φιλοξενεί στο ρόστερ της πολλούς σπουδαίους σουτέρ. Είναι επίσης η ομάδα που σουτάρει τα λιγότερα τρίποντα από κάθε άλλη (με διαφορά) στη διοργάνωση. Είναι όμως δύσκολη στην ανάγνωση γιατί εκτός των εναλλακτικών πηγών δημιουργίας, ο προπονητής της (και εδώ είναι ένα από τα κλειδιά της επιτυχίας) έχει καταφέρει να γαρνίρει το παραδοσιακό Ηeavy post up χαρακτήρα της επίθεσης της (“αποσυμπίεση” είναι η σωστή λέξη) με υποδειγματική κίνηση μακριά από τη μπάλα. Για αυτό η λιθουανική ομάδα συνεχίζει να χτυπάει τόσο αποτελεσματικά μέσα στο ζωγραφιστό όντας όμως πολύ πιο πληθωρική αναφορικά με τη φύση της εκτέλεσης της.

 

“Παίζοντας” στο μυαλό μου τη σειρά (τέλος πάντων..) είδα να ενισχύεται η πίστη μου σχετικά με τις προσαρμογές  που μπορούν να παρουσιάσουν οι ερυθρόλευκοι για να αναχαιτίσουν τη λιθουανική επίθεση. Oι ατομικές δεξιότητες και η φύση αυτής μας οδηγούν εκεί. Κατά τη γνώμη μου μια Big Lineup με τους Παπανικολάου (facilitator)-Παπαπέτρου-Πρίντεζη-Μιλουτίνοφ δίπλα στον Σπανούλη μπορεί να αναδειχθεί στον “Δούρειο Ίππο” του κόουτς Σφαιρόπουλου στη σειρά. Η έλλειψη defensive stopper στα γκαρντ, η μάχη της θέσης μακριά από τη μπάλα και η ίδια η διαδικασία ανάπτυξης της Ζαλγκίρις στο μισό γήπεδο επιβάλλει το να βγει αυτό το σχήμα από συρτάρι κάποια στιγμή.

O Oλυμπιακός οφείλει να εξωθήσει την επίθεση της Ζαλγκίρις στο σημείο που αυτή θα αναγκαστεί να εκφραστεί περισσότερο μέσα από προσωπική φάση. Για να φτάσει εκεί όμως η ερυθρόλευκη άμυνα πρέπει να δουλέψει πολύ, μακριά από τη μπάλα. Μόνον έτσι θα ακυρώσει τη ροή στη κυκλοφορία της μπάλας, τις καλές ματιές από τη περιφέρεια και την έξτρα πάσα, οδηγώντας τον αντίπαλο στο να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και με τη πίεση του χρόνου να επιτεθεί κατά μέτωπο. “Εκεί”, σε αυτό το “γήπεδο”, η ελληνική άμυνα “παίρνει κεφάλια”. Είναι το σημείο που θέλει να φέρει τον αντίπαλο. Σκεφτείτε λίγο το παραπάνω σχήμα και το πως θα μπορούσε να λειτουργήσει απέναντι στη Diamond, τις Flopy actions ή τα weakside stagger που ενεργοποιούν οι Λιθουανοί για τον Μίλακνις (εκτέλεση από τις 45 μοίρες). Ακόμα καλύτερα, σκεφτείτε πόσο λειτουργικό κατασκευαστικά μπορεί να αποβεί απέναντι στο “Stocton to Malone” χαρακτήρα PnR των Πάνγκος-Γιανκούνας όταν η Ζαλγκίρις πηγαίνει στο Pop out του αρχηγού της.

 

Το περίφημο Stay in Contact (προς αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων, το έχουμε αναλύσει πέρυσι και φέτος) πρέπει να αποτελεί  ταμπέλα στα αποδυτήρια των ερυθρολεύκων καθ’όλη τη διάρκεια της σειράς.. Αυτή η Big μεν, γρήγορη δε, lineup μπορεί να δώσει τη πολυτέλεια της “άμεσης” αλλαγής π.χ του Παπανικολάου (από τον Πάνγκος στον Γιανκούνας, ο Καναδός είναι εξαιρετικός δημιουργός διαθέτοντας πολύ αποτελεσματικό pull up και τα κλειδιά της ομάδας από τον Σάρας) ή της ανάμιξης σε ικανοποιητικό χρόνο τρίτου παίχτη μιας και ο συνδυασμός μήκους-ποδιών θα είναι εκεί. Κυρίως όμως μπορεί να παράγει λάθη από μια επίθεση η οποία είναι πρώτη σε αριθμό λαθών στη διοργάνωση. Αυτομάτως (ακόμα και εάν εξαιρετικός transition shooter Στρέλνιεκς δε βρίσκεται στο παρκέ), με τη τριάδα των forwards οι οποίοι αποτελούν και τους καλύτερους finishers του Ολυμπιακού στο ανοιχτό γήπεδο και το playmaking του Σπανούλη, οι ερυθρόλευκοι μπορούν να κυνηγήσουν πόντους στο fast break. Φυσικά, επειδή το μπάσκετ είναι συνέχεια και ..παίζεται και στις δύο πλευρές του παρκέ, σε ένα τέτοιο σχήμα θα είναι κομβικής σημασίας το spot shooting των τριών ενδιάμεσων της ελληνικής επίθεσης. Αυτονόητο έτσι ώστε να μπορέσει να παραμείνει στο παρκέ..

Επικίνδυνη όταν “χαμηλώνει”..

Η Ζαλγκίρις φέτος σχεδιάστηκε ώστε να παρουσιάσει ένα αναβαθμισμένο πρόσωπο στο αθλητικό κομμάτι και τα έχει καταφέρει περίφημα. Όταν ο Σάρας αποφασίζει να χαμηλώσει (Ουλανόβας στο “4”, Ουάιτ μπαλαντέρ στις θέσεις της frontcourt) είναι πραγματικά επικίνδυνη. Αυτές οι small lineups έχουν βοηθήσει τους Λιθουανούς να επιστρέψουν από πολλές δύσκολες καταστάσεις τη τρέχουσα σεζόν. Ανεβάζει την ένταση μαζί με τη γραμμή πίεσης στην άμυνα τους ενώ η ταχύτητα στο επιθετικό κομμάτι είναι μεγαλύτερη όπως και οι χώροι, μιας και το πρόσωπο-πλάτη παιχνίδι αρκετών παιχτών (περιφερειακών ή ψηλών) λειτουργεί ως γόνιμο έδαφος. Είναι σαφές ότι ο Ολυμπιακός θα πρέπει να είναι επιλεκτικός στη χρήση αλλαγών ή παγίδων στα μετόπισθεν απέναντι σε μια ομάδα που διαβάζει και κυρίως πασάρει πολύ καλά.

Ο κόουτς Γιασικεβίτσιους ετοιμάζει τον Τουπάν και τον Ουλανόβας για τον Σπανούλη. Ο Λιθουανός προπονητής έχει διαβάσει καλά τον Έλληνα σούπερ-σταρ και γενικά η αμυντική προσέγγιση απέναντι του είναι σωστή όμως στη πραγματικότητα η “αχίλλειος πτέρνα” της Ζαλγκίρις στα μετόπισθεν βρίσκεται στις αμυντικές αδυναμίες των γκαρντ της. Αρκετοί leading guards στη φετινή Ευρωλίγκα της έκαναν μεγάλη ζημιά. Ο Σπανούλης ξέρει να διαβάζει άμυνες σε αυτό το επίπεδο όπως κανείς άλλος και επάνω του θα ακουμπήσει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος στο μισό γήπεδο. Ο αρχηγός των ερυθρολεύκων βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση τον τελευταίο καιρό (δημιουργεί ρήγμα όπως κάποια χρόνια πριν, νιώθει άνετα στο να τελειώσει σε συνέχεια εντός του ζωγραφιστού) και θα αποτελέσει την αιχμή του δόρατος στη προσπάθεια του Ολυμπιακού να σημαδέψει την αδύνατη πλευρά, κάτι που έκανε με επιτυχία στη τελευταία αναμέτρηση των δύο ομάδων στο φινάλε της κανονικής περιόδου.

Ο έτερος δρόμος για weak side εκτέλεση (προθάλαμος της close out) περνάει από τα χέρια του Νίκολα Μιλουτίνοφ. Ο Σέρβος σέντερ και η παρουσία του στο High post μπορούν να λειτουργήσουν ευεργετικά ως “σκαλοπάτι” στις περιπτώσεις που οι Λιθουανοί επιλέξουν επιθετικά άμυνα ώστε να βγάλουν τη μπάλα από τα χέρια του Σπανούλη. Βλέπει γήπεδο, έχει καλή τεχνική πάσας για παίχτη αυτής της κάστας, δε πανικοβάλλεται εάν δε βγάλει τη μπάλα από τα χέρια του σε πρώτο χρόνο. Ο Ολυμπιακός έχει μια πλειάδα περιφερειακών σουτέρ (Στρέλνιεκς, Ρόμπερτς, Μπράουν, Τόμπσον) που μπορούν να δράσουν υποστηρικτικά τόσο σε απόσταση μιας πάσας από τον Σπανούλη όσο και στην αδύνατη πλευρά αν και η διαχείριση πρέπει να είναι λεπτομερειακή δεδομένης της αδυναμίας τους να πάνε προς τα μέσα στα close outs. Η Ζαλγκίρις θα τζογάρει με την εκτέλεση των φόργουορντ της ελληνικής ομάδας, φορτώνοντας κορμιά στον άξονα και το ζωγραφιστό με τη κλασσική πλέον “help the helper” προσέγγιση των αμυντικών της help side. Ειδικά με πιο χαμηλά σχήματα αυτοί ακριβώς οι αμυντικοί της help side έχουν τη δυνατότητα να μετατρέπονται -καθώς η μπάλα μετακινείται- αρκετά γρήγορα σε ball side defenders. Δεδομένο ότι σε αυτή τη κατάσταση ο Ολυμπιακός θα σημαδέψει τον Μίλακνις..

Το Match up: Γιώργος Πρίντεζης vs Παούλιους Γιανκούνας

Must watch.. Δύο από τους αθλητές που το performance τους έχει ξεχωριστό ειδικό βάρος για την έκβαση της σειράς. Εκτιμώ ότι ο Πρίντεζης είναι ο πιο κομβικός παίχτης για τον Ολυμπιακό στη σειρά. Δυσκολεύομαι να δω τους ερυθρόλευκους να πετυχαίνουν πολλούς από τους αγωνιστικούς τους στόχους χωρίς τον διεθνή φόργουορντ σε καλή κατάσταση. Για να το πω διαφορετικά, η Ζαλγκίρις είναι αρκετά έξυπνη και ικανή για να διαχειριστεί μια επίθεση όπως αυτή του Ολυμπιακού χωρίς τον Πρίντεζη στην εξίσωση (δηλαδή αρκετά παραγωγικό). Η stamina του 33χρονου φόργουορντ (η οποία έχει επιρροή στα τελειώματα του) θα παίξει μεγάλο ρόλο στη σειρά.

Με τη σειρά του, ο Παούλιους Γιανκούνας είναι η “μάνα του λόχου” και ο ηγέτης των Λιθουανών. Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον πόσο καλύτερο είναι το execution στην επίθεση της Ζαλγκίρις στο τέλος κλειστών ματς (εκεί που η μια απόφαση μετράει διπλά) όταν ο πολύπειρος φόργουορντ βρίσκεται στο παρκέ. Ο Ολυμπιακός οφείλει να περιορίσει τη δραστηριότητα αυτού και των Ντέηβις (εξαιρετικός)-Ουάιτ στο επιθετικό ριμπάουντ όντας προσεκτικός στις αλλαγές της άμυνας του στη πίσω γραμμή. Έχει υποδειγματικό positioning και αποτελεί “φάρο” στις περιπτώσεις που η άμυνα φέρνει στην επίθεση της Ζαλγκίρις την αίσθηση της τρικυμίας. Τα υποδειγματικά του screens δε, είναι μέρος της γενικότερης τάσης που εντοπίζεται στη κίνηση της επίθεσης των Λιθουανών μακριά από τη μπάλα. Σημειώστε ότι η Ζαλγκίρις κερδίσει αυτομάτως μια μικρή αλλά πολύ σημαντική μάχη όταν η δραστηριότητα των Ντέηβις-Γιανκούνας στο low post αναγκάζει την αντίπαλη άμυνα να ενεργοποιήσει βοήθεια χαμηλά. Είναι ψηλοί που ξέρουν να πασάρουν. Εκεί η επίθεση των Λιθουανών μπαίνει στα καλύτερα τους..

Πρόβλεψη

Για κάποιον λόγο παρακολουθώντας τον Ολυμπιακό τη τρέχουσα σεζόν απέκτησα μια αίσθηση (η οποία ενισχύθηκε όσο προχωρούσαν τα ματς) η οποία με έκανε να πιστεύω ότι οι ερυθρόλευκοι φέτος θα είναι πιο ευάλωτοι σε μια σειρά playoffs παρά στα παιχνίδια ενός F4 όπου η παρουσία των Σπανούλη-Πρίντεζη και ο ψυχολογικός χαρακτήρας του “κάθε απόφαση μετράει” πιθανόν θα τους γιγάντωναν. Ο Ολυμπιακός είναι η πιο έμπειρη, η πιο “παιγμένη” ομάδα σε αυτό το ματσάρισμα και αυτό από μόνο του δημιουργεί μια βάση προγνωστικών υπέρ τους. Θα πρέπει όμως να παίξουν πολύ καλό μπάσκετ και να ρολάρουν μέσα στη σειρά για να βάλουν κάτω τους Λιθουανούς. Κυρίως θα πρέπει να είναι έτοιμοι να επιβληθούν σε φυσικό/αθλητικό επίπεδο. Η Ζαλγκίρις είναι εξαιρετική ομάδα. Αποτελεί το σύνολο που με γοήτευσε περισσότερο από το ξεκίνημα της σεζόν.  Πιστεύω ότι μπορεί να περάσει τον Ολυμπιακό και να φτάσει στο Βελιγράδι. Το αποτέλεσμα στο γκάλοπ του Hoopfellas με τις απόψεις της Ευρωπαϊκής κοινότητας η οποία ποντάρει δυνατά στο να εξαντληθεί η σειρά, είναι ενδεικτικό. Το μειονέκτημα της είναι ότι θα περπατήσει καινούργια, ανεξερεύνητα,  συναισθηματικά μονοπάτια με φωτεινό πυρσό μέσα στο σκοτάδι τη πίστη στο “σύστημα”. Πιθανόν το Game 2 να είναι κομβικό και για τους δύο στη σειρά. Μοιρασμένες πιθανότητες, 52%-48% υπέρ του Ολυμπιακού..

 

Panathinaikos vs Real Madrid

Με ένα δυνατό σπριντ στη τελική ευθεία της σεζόν, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να κάνει δικό του, τη τελευταία στιγμή, το πλεονέκτημα έδρας αφήνοντας στη πέμπτη θέση τη Ρεάλ Μαδρίτης. Οι δύο ομάδες “κοιτάζονται” με παγερό βλέμμα και “μετρούν” η μία την άλλη εδώ και καιρό μιας και η πιθανότητα μετωπικής στα playoffs ήταν εξ αρχής αυξημένη. Η “Βασίλισσα” δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα που ήρθε στο ΟΑΚΑ στα τέλη Νοέμβρη στο ΟΑΚΑ. Ξεπέρασε το δύσκολο στάδιο που πέρασε μετά το ξεκίνημα της σεζόν με τον Λάσο ουσιαστικά να “διαλύει” τους αγωνιστικούς δεσμούς στο παιχνίδι της ομάδας του κάνοντας κομμάτια το οικοδόμημα και ξαναχτίζοντας επάνω σε κοινές αρχές αλλά σε πιο υγιή βάση. Η εικόνα της Ρεάλ από τα μέσα Δεκέμβρη και μετά (14-4 το ρεκόρ της) είναι ενδεικτική. Πρόκειται για μια πραγματική two way-team η οποία διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που απαιτεί το σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ σε αυτό το επίπεδο. Μπορεί να σε κερδίσει στο μισό ή το ανοιχτό γήπεδο (είναι αρκετά γρήγορη σε σετ καταστάσεις), με την άμυνα ή το επιθετικό της firepower, συνδυάζει μήκος και “πόδια”, μπορεί και προσαρμόζεται. Η δεξαμενή ταλέντου που διαθέτει (ακόμα και χωρίς τον σπουδαίο Σέρχιο Γιούλ) τοποθετείται στη κορυφή της διοργάνωσης ενώ το background της και η κουλτούρα νικητή που τη συνοδεύει αποτελούν σημαντικούς συμμάχους σε αυτό το σημείο της σεζόν. Ο Παναθηναϊκός με τη σειρά του βίωσε την αντίστοιχη δύσκολη περίοδο όχι όταν έχασε αλλά όταν πρόσθεσε παίχτες.  Θυμηθείτε λίγο τη ρήση του σπουδαίου Daniele Baiesi..

“Κάποιες φορές απαιτείται μόνο μια προσθήκη ή απλά μια αφαίρεση προσώπου από το roster ή το rotation για να βρεις τον ιδανικό συνδυασμό και τη κατάλληλη χημεία..”

Οι πράσινοι μετατόπισαν ελαφρά το κεντρικό σημείο της φιλοσοφίας πάνω στην οποία δούλεψαν, επιτυχημένα μπορώ να πω, στο πρώτο μισό της σεζόν (spacing, ταχύτητα στο μισό γήπεδο) αγκαλιάζοντας την άμυνα (τερμάτισαν στο Νο2 της διοργάνωσης) και τα αθλητικά τους προσόντα, πυλώνες οι οποίοι τους βοήθησαν να ανοίξουν τη πόρτα του ανοιχτού γηπέδου, πλαίσιο σαφώς πιο συμβατό για τη κατασκευή και τις δεξιότητες αυτού του συνόλου. Είναι δε πολύ σημαντικό ότι οι πράσινοι με τον Τσάβι Πασκουάλ στο τιμόνι, φτάνουν στη πρώτη τετράδα της διοργάνωσης για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν. Η συνέχεια είναι το παν..

Έχω ξεκάθαρη γνώμη για το αγωνιστικό πρόσωπο που πρέπει να παρουσιάσει η ελληνική ομάδα απέναντι στη Ρεάλ έτσι ώστε να μεγιστοποιήσει τον αριθμό των πιθανοτήτων της για να βρεθεί στο Βελιγράδι. Ο Παναθηναϊκός, σε όρους τακτικής και αγωνιστικών στόχων, δεν πρέπει να παίξει “συμβατικό” μπάσκετ στη σειρά αυτή..

 

Αναγκάστε τους να χαμηλώσουν..

Το μέγεθος της Ρεάλ, ειδικά όταν το παιχνίδι μεταφέρεται στο μισό γήπεδο, είναι ένα από τα βασικά προβλήματα που πρέπει να διαχειριστεί ο Τσάβι Πασκουάλ. Η πιο πρόσφατη αναμέτρηση των δύο ομάδων στη Μαδρίτη (σαφώς πιο αντιπροσωπευτική αναφορικά με το ματσάρισμα των δύο αντιπάλων) και το πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός με τη flat αντιμετώπιση του πράσινου PnR από τον Ταβάρες αποτελεί μια καλή βάση επάνω στην οποία πρέπει να δουλέψουν οι πράσινοι. Η ελληνική ομάδα δε μπορεί να επιτρέψει στον γίγαντα της Μαδρίτης να μείνει χαμηλά και γενικότερα να μετατραπεί σε “παράγοντα” στην έκβαση της αναμέτρησης. Πριν δύο εβδομάδες στο Βελιγράδι ο Αλιμπίγιεβιτς πολύ έξυπνα τον σημάδεψε στην επίθεση των Σέρβων φθείροντας τον από νωρίς.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει straight post up ψηλό που να μπορεί να μείνει ώρα στο παρκέ στη σειρά λαμβάνοντας υπόψιν τις  αμυντικές αδυναμίες του Βουγιούκα (μοναδικός post up ψηλός). Εδώ εντάσσονται το strong finishing του Πέιν (μιλήσαμε πριν καιρό με στόχο μια τέτοια σειρά) και τα baseline cuts του Αντετοκούνμπο. Στο ίδιο μήκος κύματος (μιλώντας για κάθε είδους φθορά) ο Παναθηναϊκός πρέπει να κρατήσει “ζωντανό” στο επιθετικό του ρεπερτόριο το σουτ μετά από ντρίμπλα ειδικά σε καταστάσεις κεντρικού PnR. Μη ξεχνάτε ότι ο κόουτς Πασκουάλ διαθέτει μερικούς πολύ αποτελεσματικούς παίχτες σε αυτό το κομμάτι (Τζέιμς, Λεκαβίτσιους, Παππάς). Η Ρεάλ έχει τα εργαλεία για να χαμηλώσει αλλά  1.) δεν νιώθει άνετα πάντα με τέτοια σχήματα έχοντας συνηθίσει να ακουμπά σε Big lineups και  2.) χωρίς τον Ταβάρες (παρότι οι Αγιόν-Ράντολφ είναι overall πολύ πιο ποιοτικοί παίχτες) δεν είναι το ίδιο δυνατή σε επίπεδο rim protection, κατάσταση που μπορεί να ωθήσει την ελληνική επίθεση ώστε να επιτεθεί στη καρδιά της ρακέτας με τα γνωστά οφέλη (προσωπικές, απαραίτητο όπλο για την ομάδα που θα ξεκινήσει ως γηπεδούχος τη σειρά)..

 

Όπως θα δείτε παρακάτω συντάσσομαι πλήρως με την άποψη ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να τρέξει στη σειρά χωρίς να φοβηθεί την αδιαμφισβήτητη ικανότητα των Μαδριλένων (και) σε αυτό το κομμάτι. Μπαίνοντας στο μισό γήπεδο όμως είναι απαραίτητο για την ελληνική ομάδα να καθαρίσει τον άξονα ώστε να “αναπνεύσουν” οι Καλάθης-Γκιστ, ο συνδυασμός των οποίων αποτέλεσε το βαρύ σασί της πράσινης επίθεσης φέτος. Η Ρεάλ είναι μια πολύ καλή αμυντική ομάδα (αναγκάζει τους αντιπάλους στο χαμηλότερο FG%) όμως όσοι διαβάζετε τη σελίδα θα γνωρίζετε ότι έχει συγκεκριμένα κομμάτια στα μετόπισθεν με τουλάχιστον ύποπτη συμπεριφορά. Άμυνα στο τρίποντο, transition άμυνα, 2-2 αμυντικές συνεργασίες στη πλευρά. Είναι δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να σουτάρει πολύ καλά στη σειρά για να πιάσει το χαμηλότερο όριο των 80 πόντων που απαιτείται για να βάλεις κάτω τη Ρεάλ. Kαταλαβαίνετε πως το περιφερειακό ποσοστό του παίχτη με τον ισχυρότερο χαρακτήρα στο πράσινο ρόστερ, KC Rivers,  θα παίξει μεγάλο ρόλο στη παραγωγική δυνατότητα των πρασίνων. O Αμερικανός G/F μέτρησε 16.0 πόντους και 8/17 τρίποντα φέτος, στις δύο αναμετρήσεις απέναντι στη πρώην ομάδα του..

 

Το “τριφύλλι” πρέπει να σκοράρει (παιχνίδια 85 πόντων) γιατί όπως έχουμε πει δε μπαίνεις στο γήπεδο απέναντι στην ισπανική ομάδα με φιλοδοξίες να τη κατεβάσεις στους 70 πόντους (δεν υπάρχει αυτό).. Ο Πασκουάλ θα παίξει το χαρτί του Λοτζέσκι όμως είναι δεδομένο ότι ο κόουτς Λάσο θα τον χτυπήσει ανελέητα στη δική του επίθεση. Πρέπει να είναι έτοιμος ο Ντένμον ο οποίος μπορεί να αποδειχθεί σε παράγοντα εάν βρει ρυθμό. Το 3&D παιχνίδι του Αμερικανού off guard και η διαχείριση του Πέιν στα μετόπισθεν (πρέπει να χρησιμοποιήσει χωρίς δεύτερη σκέψη σωστά τα φάουλ για μακιγιάρει την έλλειψη αντίληψης στην άμυνα) μπορούν να αποδειχθούν κρυφά χαρτιά. Για τη Ρεάλ το performance των Καμπάτσο-Τέηλορ (πίεση στη μπάλα, αναχαίτιση Καλάθη και από τους δύο) συν τον Τόμπκινς στα μετόπισθεν θα είναι σημαντικό.

Η Ρεάλ βασίζεται στο τρίποντο όσο ελάχιστες ομάδες στη φετινή διοργάνωση. Δείτε τη παρακάτω κάρτα του StatsLi.. (Shooting force= Συχνότητα εκτέλεσης * πόντοι ανά εκτέλεση από κάθε ζώνη του γηπέδου)

 

Το performance του Αγιόν (σημείο αναφοράς στο ζωγραφιστό) αποτελεί το “εργαλείο” με το οποίο η ισπανική ομάδα δημιουργεί το πλαίσιο για καλή περιφερειακή εκτέλεση. Η ύπαρξη πολλών δημιουργών (σε διαφορετικές θέσεις) κάνει αμφίβολη π.χ την ενεργοποίηση μιας Box & 1 άμυνας (για τον Ντόνσιτς) και το trapping στα ισπανικά PnR (και όχι μόνο) που χρησιμοποιήθηκε στην αναμέτρηση του ΟΑΚΑ πρέπει να γίνει πολύ επιλεκτικά και απέναντι σε συγκεκριμένα σχήματα.

Κλειδί κατά την άποψη μου για την αναχαίτιση της περιφερειακής εκτέλεσης θα είναι η άμυνα μακριά από τη μπάλα και κυρίως η άμυνα σε απόσταση μιας πάσας. Ο Παναθηναϊκός (ειδικά με τους Παππά-Ρίβερς στα “φτερά”) έχει δείξει ότι μπορεί να παίξει σε υψηλό επίπεδο έντασης και αποτελεσματικότητας μια τέτοια άμυνα όταν χρειαστεί. Στη Speed up the tempo-λογική που υποστηρίζουμε νομίζω επίσης πως θα μπορούσε κάποια στιγμή να βγει από το συρτάρι ένα 1-2-2 press με τον Σίνγκλετον ως chaser (στο “κεφάλι”) και τους Αντετοκούνμπο-Γκιστ στη πίσω γραμμή (εφόσον είναι 1-2-2 μισού γηπέδου οι συγκεκριμένοι μπορούν κάλλιστα να πάρουν τα σπριντ στις γωνίες). Σε καταστάσεις μισού γηπέδου και σε συνάρτηση με την ανάγκη ελέγχου του ριμπάουντ θα μπορούσα κάλλιστα να δω ένα σχήμα με τον Σίνγκλετον να ανεβαίνει στο “3” και τους Μήτογλου-Γκιστ στις θέσεις της frontcourt. Ο Αντετοκούνμπο έχει το φυσικό/αθλητικό πακέτο να πάει στον Ντόνσιτς όμως είναι αμφίβολο, με γνώμονα την οξυδέρκεια και την αντίληψη που χαρακτηρίζει τον νεαρού σταρ, εάν μπορεί να μείνει μακριά από γρήγορη φθορά. Ο Καλάθης (πρέπει να εκλάβει ως κίνητρο το performance του Καμπάτσο στη τελευταία τους συνάντηση) είναι η καλύτερη λύση απέναντι στον “μικρό μάγο” όμως παράλληλα είναι και ο σταρ των πρασίνων και πρέπει να προφυλαχθεί στην αρχή των παιχνιδιών (ο Ντόνσιτς βρίσκεται στη κορυφή της διοργάνωσης σε τομείς όπως τα κερδισμένα φάουλ και οι προσωπικές). Η μάχη των δύο υποψηφίων MVP θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον.. Απαγορεύονται οι βόλτες στον άξονα (και δη για τον Κοζέρ). Το περυσινό έργο (και τα αργά αντανακλαστικά του πάγκου) με τον Μπογκντάνοβιτς ήταν too much.. Ο Ρούντι Φερνάντεθ αποτελεί επίσης σημαντική πηγή δημιουργίας (2.6 τελικές για μόλις 0.7 λάθη, η Ρεάλ έχει συνολικά τον καλύτερο δείκτη AST/TO με 1.8) ενώ παράλληλα σουτάρει εξαιρετικά από τη περίμετρο. Η άμυνα των πρασίνων οφείλει να τον “σπρώξει” προς τα μέσα μιας και η σχέση του με την επαφή τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε συνεχή φθίνουσα πορεία. Να σημειώσουμε ότι η τελευταία ενημέρωση φέρει τον  Σέρχιο Γιούλ να προπονείται κανονικά στο 5 εναντίον 5 με επαφή. Ο μεγάλος ηγέτης της Ρεάλ μοιάζει σήμερα πιο πιθανό να μπει στα ματς της Μαδρίτης (εφόσον χρειαστεί) όμως η παρουσία του στην αποστολή μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά στη ψυχολογία των συμπαιχτών του. Είναι βέβαια πολλοί οι μήνες αποχής. Το ίδιο μεγάλη είναι και η κλάση του. Θα περιμένουμε το update εδώ..

 

To Μatch up: Αγιόν-Ράντολφ vs Γκιστ-Σίνγκλετον

Η μάχη της γραμμής ψηλών (στο σύνολο της) θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την αναμέτρηση. Και οι δύο ομάδες έχουν βάθος όμως η Ρεάλ έχει μεγαλύτερη ποιότητα και περισσότερες δεξιότητες που παράγουν μεγαλύτερο αριθμό συνδυασμών άρα και “προσαρμογών” εντός των 40′. Ο κόουτς Λάσο δεν έχει φοβηθεί στο παρελθόν να δοκιμάσει πράγματα (3-2 match up, φέτος αρκετά 2-2-1 press)  στο αμυντικό κομμάτι, ενδεικτικό των ικανοτήτων του ως προπονητής. Με προβληματίζει η πιθανότητα “εύκολης φθοράς”. Οι δύο ψηλοί των πρασίνων βρίσκονται στο TOP-10 παιχτών με τα περισσότερα φάουλ στη διοργάνωση (Νο1 ο Σίνγκλετον με 3.37 και Νο8 ο Γκιστ με 2.93) τη στιγμή μάλιστα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τη πιο skilled ίσως γραμμή ψηλών της Ευρωλίγκας. Ο Αγιόν είναι το σημείο αναφοράς στο ζωγραφιστό και ένας εξαιρετικός δημιουργός (2.8 τελικές) στην επίθεση της Ρεάλ. Το mobility του επίσης είναι υποτιμημένο (είναι αρκετά γρήγορος για τα κυβικά του). Ο Ράντολφ βίωσε μια δύσκολη περίοδο όμως στα τελευταία ματς δείχνει σημάδια βελτίωσης. Ο 3&D χαρακτήρας του Τόμπκινς είναι πολύτιμο συμπλήρωμα ενώ η ικανότητα του Ρέγιες στο επιθετικό ριμπάουντ και το κερδισμένο φάουλ είναι σημαντική. Ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί έξτρα παίχτη εδώ, στη γραμμή ψηλών. Τον ψάχνει όλη τη σεζόν αλλά τώρα απλά κάποιος πρέπει να βγει μπροστά. Το βασικό του δίδυμο ψηλών μπορεί να βάλει δύσκολα στους αντιπάλους του σε καταστάσεις γρήγορου ρυθμού. Θα έχει παράλληλα πολύ σημαντικό ρόλο στο να “κλειδώσει” τους main ball handlers στα PnR του Λάσο. Ο Πασκουάλ θέλει τους Γκιστ-Σίνγκλετον στη τελική προσπάθεια των γκαρντ της Ρεάλ όμως πρέπει να βρει ισορροπία όταν η μπάλα περνάει στη πίσω γραμμή άμυνας και συνολικά στο αμυντικό ριμπάουντ. Πάνω από όλα όμως (και με γνώμονα αυτή τη παράγραφο αλλά και την επόμενη), ο Παναθηναϊκός πρέπει να τρέξει..

 

Ανοιχτή επιστολή προς τον κόουτς Πασκουάλ..

“Φτάσαμε στο κρισιμότερο σημείο της σεζόν κόουτς. Money time το λένε οι Αμερικάνοι όμως πιθανόν τέτοιες εκφράσεις δεν είναι της αισθητικής σου (και καλά κάνεις). Για δεύτερη συνεχή σεζόν ο Παναθηναϊκός τερματίζει στη πρώτη τετράδα σε μια πολύ ανταγωνιστική λίγκα και αυτό οφείλεται εν πολλοίς στη δική σου οξυδέρκεια και τη συνεχιζόμενη  εξαιρετική δουλειά η οποία σου έδωσε διαχρονικά μια θέση στην ελίτ των Ευρωπαίων προπονητών. Η σειρά με τη Ρεάλ αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για τον οργανισμό αλλά ξεχωριστά και μια τεράστια πρόκληση για εσένα και τη καριέρα σου. Είναι η στιγμή σου. Όλοι γνωρίζουμε τον βαθμό δυσκολίας.. Σίγουρα διαθέτεις μερικούς εξαιρετικούς παίχτες και ένα αρκετά καλό σύνολο όμως σε αυτό το ματσάρισμα και για τις δύο επόμενες εβδομάδες (τουλάχιστον) αυτός που πρέπει να κάνει τη διαφορά είσαι εσύ. Εάν βρισκόμαστε στο σημείο της σεζόν όπου “ο πιο δυνατός μυς είναι το μυαλό”, αναμφίβολα το μεγαλύτερο ποσοστό των “πράσινων” ελπίδων  για πρόκριση ακουμπάει επάνω σου. Αυτό σημαίνει ότι πιθανόν θα χρειαστείς να πας πολύ βαθιά πνευματικά παίρνοντας ρίσκα και κυρίως εμπνέοντας τους παίχτες σου ακόμα και σε στιγμές που τριγύρω δεν υπάρχει καμία χαραμάδα φωτός..

 

Αυτό που απλά θέλουμε να σου πούμε από τη μικρή μας κοινότητα (γιατί εσύ σαφώς γνωρίζεις καλύτερα) είναι να μη φοβηθείς. Εσύ θα ορίσεις το τέμπο. Η “αλλαγή” πρέπει να ξεκινήσει από εσένα. Μη φοβηθείς να τρέξεις κόουτς.. Γνωρίζω πολύ καλά ότι το σετ παιχνίδι και οι καταστάσεις μισού γηπέδου αποτελούν διαχρονικά το δικό “πλαίσιο ασφαλείας”. Ξέρεις να πηγαίνεις “εκεί” όπου αισθάνεσαι πιο άνετα και γνωρίζεις όλα τα shortcuts προς τη νίκη. Όμως μπροστά μας έχουμε πλέον κάτι διαφορετικό. Απέναντι σε αυτή τη Ρεάλ των πολλών εναλλακτικών πηγών δημιουργίας και του συνδυασμού μήκους-athleticism που της παρέχει το συγκεκριμένο ρόστερ, οφείλεις να μη παρουσιάσεις κάτι συμβατικό, εύκολα αναγνώσιμο. Πρέπει να ταρακουνήσεις τη σειρά διαλύοντας τις ισχύουσες νόρμες. Χρειάζεται old school coaching και διαρκής έμπνευση ώστε να φέρνεις το μομέντουμ στα χέρια σου αλλά για αυτό η ομάδα σου ακουμπά σε εσένα. Μη φοβηθείς να τρέξεις. Ο Παναθηναϊκός βρήκε τον δρόμο της νίκης και πάλι αργά στη σεζόν όταν άπλωσε την άμυνα του και κυνήγησε το ανοιχτό γήπεδο. Σίγουρα, ο αντίπαλος είναι ένα εξαιρετικό fast pace σύνολο όμως το υλικό που διαθέτεις “φωνάζει” ότι μπορεί να το νικήσει σε αυτό το πεδίο. Μην έχεις δεύτερες σκέψεις και ποτέ, σε καμία στιγμή, μην αποσταθεροποιηθεί η πίστη σου σε αυτό το στυλ μπάσκετ. Από το πρόσωπο σου θα πειστούν οι παίχτες σου για την ορθότητα της επιλογής και θα δεσμευθούν σε αυτή. Όπως έχουν έρθει τα πράγματα και με τις μνήμες από το περυσινό σοκ με τη Φενέρ ακόμα νωπές , πρέπει να κάνεις τα πάντα για να παρουσιάσεις έναν “πεινασμένο σκύλο” σε αυτή τη σειρά. Μόνο τότε θα σπάσουν τα στεγανά για να γεννηθεί κάτι μεγαλύτερο από ότι ίσως και εσύ είχες οραματιστεί στην αρχή της σεζόν.. Εάν στο πρώτο τάιμ άουτ που θα πάρει (ευελπιστούμε) ο κόουτς Λάσο στο ξεκίνημα της σειράς, δεις τη “φωτιά” στο παρκέ του ΟΑΚΑ και καπνούς να αναβλύζουν από τα παπούτσια του Καλάθη ή των ψηλών σου την ώρα που έρχονται προς τον πάγκο, θα έχεις κάνει το πρώτο βήμα..

Εσύ ξέρεις καλύτερα..”

 

Πρόβλεψη

Στη γραμμή αφετηρίας η Ρεάλ είναι η πιο ισορροπημένη ομάδα και αυτή που διαθέτει περισσότερο το two way-προφίλ που απαιτεί το σύγχρονο μπάσκετ για να ανοίξεις τη πόρτα της κορυφής σε αυτό το επίπεδο. Η δίψα του Παναθηναϊκού και το πλεονέκτημα έδρας μοιράζει τις πιθανότητες επιτυχίας δεδομένου του ότι η Ρεάλ (φέτος, άνευ Γιούλ) δεν έχει τον ίδιο ισχυρό χαρακτήρα με τα προηροηγούμενα χρόνια. Θεωρώ πολύ σημαντικό για την ελληνική ομάδα να παρουσιάσει προπονητικά ιδέες και προσαρμογές (με ρίσκο) μακριά από τον λεγόμενο συμβατικό της χαρακτήρα όπως αυτός καταγράφηκε μέχρι τώρα στη σεζόν. Σε “συμβατική” μάχη οι Ισπανοί έχουν το πάνω  χέρι. Είναι η στιγμή του Τσάβι Πασκουάλ να στείλει τον Παναθηναϊκό στο επόμενο επίπεδο. Στο σενάριο πρόκρισης της ελληνικής ομάδας βλέπω break (πιθανόν) στο break. Βασικά, πιστεύω ότι ενδεχόμενη πρόκριση πρασίνων στο Βελιγράδι θα περιέχει νικηφόρο πέρασμα από τη Μαδρίτη. 50%-50%..

 

 

Υ.Γ: Ο Ντέηβιντ Μπλατ έχει κερδίσει πλέον παντού. Σε κάθε επίπεδο.. Για κάποιο λόγο (άσχετα με τη κατάκτηση του τροπαίου του Eurocup από την Νταρουσάφακα το οποίο την στέλνει στην επόμενη Ευρωλίγκα) θα ήταν ο προπονητής που θα επέλεγα για την ομάδα μου εάν αυτή ως ο άλλος Δαβίβ έπρεπε να ρίξει κάτω, σε μια σειρά playoffs, έναν Γολιάθ. Προφανώς δεν είναι μόνο η συνωνυμία που τον ταυτίζει με αυτές τις μαγικές, ανατρεπτικές δυνάμεις.. Θυμάμαι με πόσο ενθουσιασμό έγραφα πέρυσι τέτοιον καιρό, στην αντίστοιχη -πριν τα playoffs της EL- ανάρτηση για το τι μπορεί να καταστρώσει ώστε να αναχαιτίσει τη Ρεάλ παρουσιάζοντας ένα ανταγωνιστικό σύνολο..

“Για τον Μπλατ η προπονητική πρόκληση είναι μεγάλη. Ξέρει ότι πρέπει με κάποιο τρόπο να αλλάξει τους συσχετισμούς και να μπει στο μυαλό του αντιπάλου. Είναι πολύ ικανός όταν μάχεται υπό το status του underdog. Πολύ ικανός.. Γνωρίζει ότι το πρώτο βήμα του υπαγορεύει να δηλώσει τη παρουσία της Νταρουσάφακα ως δυναμικού διεκδικητή στη σειρά. Να δώσει στον αντίπαλο την άβολη αίσθηση της μάχης διαγράφοντας τη πιθανότητα της εύκολης επικράτησης από τον εσωτερικό του κόσμο.

Προσπάθησα τις προάλλες, αργά το βράδυ, να μπω στα παπούτσια του Ντέηβιντ Μπλατ και να κατασκευάσω με match up ζώνη καλύπτοντας μια προς μια τις καταγεγραμμένες καταστάσεις από το playbook του Πασκουάλ και ομολογώ ότι ενώ στο ξεκίνημα το εγχείρημα έμοιαζε εθιστικό όσο προχωρούσα βρέθηκα σε αδιέξοδο συνειδητοποιώντας το οπλοστάσιο και τους πιθανούς συνδυασμούς της Ρεάλ ώστε να ανταποκριθεί, ακόμα και εάν καταφέρεις να απενεργοποιήσεις σημαντικές της μονάδες.

Εκτιμώ πως οι Τούρκοι σε αυτό το πλαίσιο άμυνας θα προσαρμόζονται κάθε φορά ανάλογα με το επιθετικό playbook της Ρεάλ. Στις High-Low καταστάσεις (απέναντι πάντα σε match up ζώνη) που ενεργοποιούν οι Μαδριλένοι πιστεύω ότι ο Μπλατ θα δώσει εντολή στους ψηλούς του (τον εκάστοτε PF και C) να παίξουν καθαρό man to man τους αντίστοιχους της Ρεάλ. Στην υπερφόρτωση που συχνά παίζει η Ρεάλ με το baseline cut του Κάρολ στη ball side-γωνία, ο συνοδός του (Μπατούκ, έχω την αίσθηση ότι αυτόν ετοιμάζει ο Μπλατ για τον Μορμόνο) θα τον ακολουθεί μέχρι να συναντήσει τον φόργουορντ (συνήθως το “4”) του και να τον παραδώσει εκεί, με τους Μόερμαν/Κλάιμπερν να μένουν πάνω στο πιστόλι από τη Γιούτα στη γωνία. Είναι πολύ σημαντικό το πως θα διαχειριστεί ο Μπλατ τις ευκαιρίες trapping που του προσφέρει αυτή η άμυνα, είτε με τη μπάλα στις γωνίες είτε για να διακόψει το dribble penetration. Ακόμα πιο σημαντικό θα είναι να επηρεάσει τις γραμμές επικοινωνίας (με πάσα) των Μαδριλένων και να μετατοπίσει τους χρόνους εκτέλεσης στην επίθεση τους (πιθανόν η Ρεάλ να πάει στη ρουλέτα των γρήγορα σουτ, το συνηθίζει). Δε θα είναι καθόλου εύκολο όταν μιλάμε για μια ομάδα η οποία διαθέτει τον Ντόνσιτς, τον Γιούλ ή ψηλούς σαν τον Ράντολφ. Εάν το καταφέρει όμως θα έχει πετύχει έναν μεγάλο στόχο.. Κλειδί η μοναχική ψυχή που θα μείνει στη τελική γραμμή της άμυνας με αποστολή να τρέξει τη base line. Χρειάζεται “πόδια”, μήκος, athleticism και IQ..”

 

Ο Φιλ Τζάκσον κάποτε τον απέρριψε γιατί στο interview του φάνηκε υπερβολικά intellectual. Σήμερα, ο Μπλατ μοιάζει ως  η καλύτερη ευκαιρία της Ν.Υόρκης για “επιστροφή”..

 

Υ.Γ1: Ωραία ιστορία..