Choose Life..

 

 

Οι δύο «αιώνιοι» ακροβατούν στη λεπτή γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου κάθε εβδομάδα, με τα συναισθήματα να εναλλάσσονται με κινηματογραφική ταχύτητα. Ο Ολυμπιακός “επανήλθε” σφυροκοπώντας τη Φενέρ στο Φάληρο την ώρα που ο Παναθηναϊκός κατέρρευσε στη τέταρτη περίοδο στο ματς του Μπάμπεργκ. Το Hoopfellas δείχνει τον δρόμο για τη «ζωή»..

Ewan McGregor σας έχω για σήμερα και μεταμεσονύκτια ανάρτηση. Τρομερή εναλλαγή συναισθημάτων στα στρατόπεδα των δύο «αιωνίων», σπουδαία μάχη στα υψηλά στρώματα της βαθμολογίας όπου πίσω από τη ΤΣΣΚΑ (έχει πάρει σχετικό πλεονέκτημα) όλα είναι ανοιχτά. Οι ομάδες πέφτουν στη νιρβάνα των παραισθήσεων και ξαφνικά αναγεννιούνται μέσα από τους αμυντικούς μηχανισμούς τους και το ένστικτο της επιβίωσης σε μια διοργάνωση διαχείρισης και υψηλών πνευματικών αντοχών..

 

Η επιστροφή του Ολυμπιακού (επιτέλους)..

O Oλυμπιακός άγγιξε το απόλυτο σε επίπεδο συνολικού performance ισοπεδώνοντας τη Φενέρ στο Φάληρο. Μια πολύ πειστική, εντυπωσιακή εμφάνιση την οποία είχε μεγάλη ανάγκη η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου εν μέσω μιας πολύ δύσκολης περιόδου κατά την οποία το αγωνιστικό οικοδόμημα δέχθηκε αλλεπάλληλα χτυπήματα και βίωσε σοβαρούς τριγμούς.  Οι ερυθρόλευκοι εμφανίστηκαν άρτιοι τακτικά αλλά και σε επίπεδο εκτέλεσης του πλάνου στο παρκέ, ευελπιστώντας πλέον ότι η βραδιά αυτή θα τους  βοηθήσει να αφήσουν πίσω τη πρόσφατη κρίση και να επανέλθουν πιο δυνατοί στη διεκδίκηση μιας εκ των κορυφαίων θέσεων στη κανονική περίοδο.

Πάμε να δούμε τι κρύβεται πίσω από τη καταλυτική επικράτηση του Ολυμπιακού..

Κανόνας: Α Μοving  Defender is Hard to Screen..

Σαφέστατα η τρομερή ευστοχία του Ολυμπιακού από τη περίμετρο (13/17 τρίποντα, ασύλληπτο ποσοστό) έπαιξε τεράστιο ρόλο στη τελική έκβαση του ματς αλλάζοντας τους συσχετισμούς στο παρκέ όμως το στοιχείο που κατά τη γνώμη μου αποτέλεσε τη βάση για τα όσα είδαμε τη Παρασκευή το βράδυ αφορά τον τρόπο με τον οποίο η άμυνα των γηπεδούχων απενεργοποίησε πλήρως την πιο efficient επίθεση μισού γηπέδου στη διοργάνωση.

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η προσέγγιση των ερυθρολεύκων σε αυτό το κομμάτι. Έξυπνη, ρεαλιστική, τακτικά οικοδομημένη επάνω στα αμυντικά χαρακτηριστικά της ομάδας. Το staff του Ολυμπιακού κατανοώντας ότι δεν έχει τους περιφερειακούς για να πιέσει τα γκαρντ του Ομ πράντοβιτς  ψηλά, μεταφέροντας πίεση στη μπάλα , έκανε focus στο παιχνίδι μακριά από αυτήν. Όλο το ζουμί του «πλεονεκτήματος» των ερυθρολεύκων (νωρίς στο ματς) είναι ο τρόπος με τον οποίο η ελληνική άμυνα έλεγξε τους screeners (και συνολικά τις screening actions) και τους cutters της Φενέρ στην  επίθεση μισού γηπέδου απενεργοποιώντας έτσι την επικοινωνία και κατά προέκταση τη δημιουργία των περιφερειακών της τουρκικής ομάδας.

Ο Ολυμπιακός δεν έδωσε «αλλαγές» στη προσωπική του άμυνα  μειώνοντας σε μεγάλο ποσοστό τη δημιουργία miss matches  υπέρ της Φενέρ, κατάσταση η οποία ως γνωστόν αποτελεί πυλώνα μιας επίθεσης με «Read & React» χαρακτήρα η οποία ξέρει να διαβάζει, να αποκωδικοποιεί και χτυπάει με πολλούς τρόπους το «πλεονέκτημα» στο μισό γήπεδο. Οι ερυθρόλευκοι «έδωσαν» switches μόνο όταν μπήκε ο Μακλίν στο παρκέ, αρκετά ελεγχόμενα.

Η συμπεριφορά της ελληνικής άμυνας στα screens μακριά από τη μπάλα είναι υποδειγματική και συνιστά βασικό παράγοντα στη διακοπή επικοινωνίας μεταξύ δυνατής και αδύνατης πλευράς στην επίθεση των πρωταθλητών Ευρώπης. Η εντολή (αναφορικά με το πώς αμύνονται οι παίχτες του Ολυμπιακού σε αυτά τα screens μακριά από τη μπάλα) ήταν, στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων, Go Ballside (Slip inside δηλαδή, ο αμυντικός ακολουθεί τον αντίπαλο στη δράση από τη πλευρά που βρίσκεται η μπάλα) ή Outside & Chase πάντα στη βάση του να μη δώσει miss matches μέσα από τη τακτική των «αλλαγών» στα μετόπισθεν.

Κάπως έτσι (και με εξαιρετικό motor) ο Ολυμπιακός ελέγχει τα κάθετα «κοψίματα» του Ουοναμέικερ (ο Ομπράντοβιτς φέτος τα «παίζει» πολύ και στη Horns και σε plays από τη δεξαμενή των 5-Out), απενεργοποιεί   τα flare, τα διαγώνια & shuffle screens που κατά κόρον χρησιμοποιούν οι Τούρκοι για τον Ντατόμε και με τη χρήση ICE στα πλευρικά picks (1-4 Low της Φενέρ με Σλούκα) ουσιαστικά διαλύει την επικοινωνία στην επίθεση του αντιπάλου, εκθέτοντας μάλιστα για πρώτη φορά φέτος ένα πρόβλημα στην εισαγωγική πάσα όταν ο Ομπράντοβιτς αναγκάστηκε να μετατοπίσει το κέντρο δημιουργίας του αναθέτοντας την ευθύνη στα forwards του.

Τα γκαρντ της Φενέρ και ο «The Boss» Σπανούλης

Η αίσθηση που αποκόμισα παρακολουθώντας την αναμέτρηση, πάντα σε συνάρτηση με το πλαίσιο που είχε διαμορφωθεί μέσα από τις τακτικές επιλογές των δύο πάγκων, είναι ότι τα γκαρντ της Φενέρ (με εξαίρεση τον Ντίξον) εμφάνισαν έλλειμμα προσωπικότητας στο συγκεκριμένο ματς. Οι Ουοναμέικερ και Σλούκας (main ball handlers των Τούρκων) ήταν «χλιαροί», δε πίεσαν καθόλου ως προς τη δημιουργία ρηγμάτων την ελληνική άμυνα, δεν επιτέθηκαν στον Σπανούλη ή τον Ρόμπερτς. Ο Σλούκας, αναμφίβολα ένας από τους ποιοτικότερους γκαρντ της διοργάνωσης και παίχτης με κουλτούρα νικητή, έμεινε στον πάγκο από τον προπονητή του γιατί φάνηκε ότι ψυχολογικά ήταν «εκτός αγώνα» . Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο.. Παρουσίασαν φοβικό χαρακτήρα αρνούμενοι να εκτελέσουν σε πρώτο χρόνο παρότι η συγκεκριμένοι αμυντική τακτική των γηπεδούχων (να μη πάνε σε switch) τους έδινε την ευκαιρία. Ο μόνος που το έκανε ήταν ο Ντίξον για αυτό και στο διάστημα που ο Αμερικανός γκαρντ συνδέεται με το καλάθι η Φενέρ έδειξε να επιστρέφει στη διεκδίκηση της νίκης, μέχρι να τοποθετήσει ο Σφαιρόπουλος επάνω του τον (πολύ καλό και πάλι) Παπανικολάου.

Στη πραγματικότητα οι περιφερειακοί των Τούρκων πήραν ένα καλό μάθημα από τον Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος κυριάρχησε στο παρκέ από το πρώτο δευτερόλεπτο. Στο preview του ματς στη στήλη μου στη  Stoiximan σας είχα παραθέσει ένα βίντεο από την αντίστοιχη αναμέτρηση του Φαλήρου, τρία χρόνια πριν, προτρέποντας σας να εστιάσετε στη πίεση που βάζει ο αρχηγός των ερυθρολεύκων στην αντίπαλη άμυνα. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν τόσο εύκολα, παρά το πέρασμα του χρόνου..

Ο Ολυμπιακός ακουμπάει από την αρχή (Horns με Hand Offs για να αποφύγει τη στατικότητα και να «τσεκάρει» την αντίδραση της άμυνας) στον Σπανούλη ο οποίος είναι πολύ επιθετικός αποκωδικοποιώντας την επιλογή του Ομπράντοβιτς να παρουσιάσει ένα πλαίσιο άμυνας στα όρια της Pack Line. Ο Ομπράντοβιτς (σε κακή βραδιά επίσης) προτίμησε να πάει «BIG» σε όλο το ματς, αρνούμενος να χαμηλώσει με τον Κάλινιτς (πρέπει να ξαναβρεί μέρος της πλαστικότητας του στην επίθεση γιατί ντριμπλάρει/πασάρει/εκτελεί  και νομίζεις ότι θα .. «σπάσει») και επιλέγοντας τακτική Step back (Thompson)-Fight Through (Ουοναμέικερ) στα down screens που τρέχει ο Ολυμπιακός για να ανεβάσει τον Σπανούλη από τη τελική γραμμή στη κορυφή της ρακέτας. Ο τρόπος που διαβάζει την ελάχιστη αδράνεια σε επίπεδο αμυντικής ισορροπίας ο αρχηγός των ερυθρολεύκων είναι υποδειγματικός όπως και ο χρόνος που βγάζει τη μπάλα από επάνω του στα μετόπισθεν των Τούρκων οι οποίοι ενεργοποίησαν πολλές μη λειτουργικές «αλλαγές» και απέτυχαν παντελώς (σε αντίθεση με τον Ερυθρό Αστέρα για παράδειγμα) να ελέγξουν το base line-cut του Ολυμπιακού.

Δε θα μπορούσα επίσης να μη σταθώ στην εξαιρετική παρουσία του Γιάνις Στρέλνιεκς (19 πόντοι, 4/4 τρίποντα, 4 ριμπάουντ, 3 τελικές σε 18:35). Είναι γεγονός ότι συνολικά οι ερυθρόλευκοι στο συγκεκριμένο ματς «κοίταξαν» περισσότερο την αδύνατη πλευρά της επίθεσης τους, πατώντας στο γεγονός ότι ο Ομπράντοβιτς επέλεξε από την αρχή να φορτώσει τον άξονα στην άμυνα του (ο Βέσελι φλόταρε συνεχώς, ο Πρίντεζης τον έκανε να πληρώσει). Η διαστημική ευστοχία των γηπεδούχων από τη περίμετρο σίγουρα λειτούργησε ως ένα είδος αόρατης δύναμης που τους ωθούσε να ψάξουν τη weak side με μεγαλύτερη συχνότητα. Ακόμα και τα Single Drag screens στη transition επίθεση του Ολυμπιακού είχαν ως απώτερο στόχο να μεταφέρουν τη μπάλα εκεί. Ο Στρέλνιεκς είναι ένας παίχτης που μπορεί να παράγει από την αδύνατη πλευρά. Δε νοείται αυτός ο γκαρντ να μην είναι «παράγοντας» σε σταθερή βάση στην επίθεση του Ολυμπιακού, η οποία παραμένει η πιο αδύνατη στη διοργάνωση. Στο σχήμα με τους 4 σουτέρ (Ρόμπερτς-Στρέλνιεκς-Τόμπσον-Ουίλτζερ συν Μακλίν), ένα από τα λίγα που εμφάνισαν αρνητικό συντελεστή σε επίπεδο plus-minus, οι ερυθρόλευκοι φεύγουν από τη Horns και πάνε στη δεξαμενή της 1 in- 4 out, χωρίς όμως να έχουν slashing για να εκμεταλλευτούν την αύξηση των χώρων ή playmaking στο πρόσωπο ενός γκαρντ που θα αναγκάσει την άμυνα να «μαζέψει». Μιλάμε για λεπτομέρειες υψίστης σημασίας οι οποίας θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα πολύ πιο βολικό πλαίσιο π.χ για έναν εκτελεστή με τη ποιότητα του Λετονού.

Σας «φωτογράφισα»  το Σάββατο το βράδυ ότι  οι ερυθρόλευκοι κοιτούν τον Γιάκα Μπλάζιτς. Σήμερα βγήκε το όνομα του προς τα έξω.. O Γιάννης Σφαιρόπουλος (δήλωσε άγνοια μετά το ματς με τη Κύμη) είπε αυτό που έπρεπε να πει ένας προπονητής για να διατηρήσει τις ισορροπίες στο εσωτερικό της ομάδας του.  Ο Σλοβένος μπορεί να φέρει άμυνα πάνω στη μπάλα και slashing, στοιχεία που λείπουν αυτή τη στιγμή,  όμως –προσέξτε- «άλλο» η multi cutting επίθεση της Μπασκόνια μακριά από τη μπάλα και «άλλο» η επίθεση που «τρέχει» ο φετινός Ολυμπιακός..

 

 Where is Everybody..?

Η εντυπωσιακή εμφάνιση του Νικ Καλάθη (31 πόντοι -10/16 δίποντα, ¾ τρίποντα, 2/2 βολές- 7 τελικές, μόλις 1 λάθος σε σχεδόν 36’) δεν έφτασε στον Παναθηναϊκό ο οποίος κατέρρευσε στη τελευταία περίοδο δεχόμενος το διαστημικό νούμερο των 38 πόντων από τη Brose Bamberg. Αυτό ακριβώς το εφιαλτικό διάστημα είναι η καλύτερη απόδειξη των όσων υπογραμμίζαμε πέρυσι (και πλέον τείνουν να μετατραπούν σε κλισέ..) αναφορικά με τη καινούργια μορφή της διοργάνωσης εντός της οποίας απαγορεύεται η παραμικρή χαλάρωση και έλλειψη αγωνιστικής ετοιμότητας μιας και η πιθανότητα (απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο, οπουδήποτε) να δεχθείς ένα πολύ ηχηρό χαστούκι είναι παραπάνω από υπαρκτή. Τι οδήγησε όμως σε αυτή τη θορυβώδη πτώση το «τριφύλλι» στη Βαυαρία..;

 

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε μια ταχύτητα κάτω σε όλα τα επίπεδα και δυστυχώς η άσχημη βραδιά αρκετών παιχτών σε προσωπικό επίπεδο συνέπεσε με την αδυναμία του Τσάβι Πασκουάλ να πάει βαθιά πνευματικά ώστε να διατηρήσει την ομάδα του εντός της διεκδίκησης της νίκης. Είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους τους προπονητές. Σας το λέω χωρίς καμία επιφύλαξη.. Έχω δει μεγαθήρια της προπονητικής (ακόμα και σε περιφέρειες του NCAA όπου υπάρχει σημαντική διαφορά δυναμικότητας μεταξύ φαβορί και outsider) να παθαίνουν κάτι ανάλογο μη μπορώντας να «γυμνάσουν» άλλο το μυαλό τους ακολουθώντας τη συνεχή ροή καινούργιων ερεθισμάτων και δεδομένων που παράγει το παιχνίδι σε υψηλές ταχύτητες, με αποτέλεσμα να έρχεται ένα κακό «διάβασμα», η μειωμένη πνευματική αντοχή και κατά συνέπεια η κατηφόρα. Το μυαλό είναι άλλωστε ένας μυς που τρέφεται από τη προπόνηση.

Πάμε να τσεκάρουμε μαζί τις σημειώσεις της σελίδας..

 

Ο Τσάβι το γύρισε, ο Τσάβι το έχασε..

Σε συνέχεια του προλόγου μας.. Ήταν από αυτά τα ματς που ο (εκάστοτε)κόουτς καλείται να διαχειριστεί έχοντας στα χέρια του μια ομάδα «σβηστή» σε φυσικό/σωματικό επίπεδο. Ο Παναθηναϊκός της Βαμβέργης ήταν πρωτίστως ένα σύνολο που έπαιξε κάτω από από τα standards του σε επίπεδο ταχύτητας, φυσικής ετοιμότητας. Σε αυτή τη δύσκολη περίσταση , ένας προπονητής κλάσεως (θεωρώ τον Τσάβι Πασκουάλ τέτοιον, τον εκτιμώ απεριόριστα όπως γνωρίζεται) εφόσον βρίσκεται ο ίδιος σε «φόρμα» (πνευματική διαύγεια) συνήθως δύναται να κρατήσει την ομάδα του εντός του ματς και να το διεκδικήσει στις λεπτομέρειες παίζοντας με το αγωνιστικό μομέντουμ. Στη προπονητική αργκό, να «κρατήσει το ματς με το μυαλό του».. Στο Μπάμπεργκ, και με την εικόνα πολλών παιχτών του επιεικώς άσχημη,  ο Καταλανός κόουτς είχε ο ίδιος , σε επίπεδο αποφάσεων και επιλογών,  αρκετές διακυμάνσεις. Πιο αναλυτικά..

-Ο Παναθηναϊκός ξεκινάει το ματς με τον Παππά ως starter δίπλα στον Αντετοκούνμπο στα «φτερά», ακουμπώντας στο playbook της  1-3-1 επίθεσης. Από τη πρώτη στιγμή είναι προφανές αυτό που υπήρχε λίγες στιγμές πριν το τζάμπολ ως υποψία. Το σχήμα αυτό δε παρέχει το κατάλληλο spacing για να μπορέσει η ομάδα να «τρέξει» Pick & Roll καταστάσεις (ειδικά στον άξονα όπως συνηθίζεται) με το δίδυμο Καλάθη-Γκιστ. Δε «τεντώνει» την άμυνα της Brose στο μισό γήπεδο, δεν απειλεί με σουτ μετά από ντρίμπλα τη Show αντιμετώπιση του Μούσλι μετά το pick και αυτό τη στιγμή που τα «τρεξίματα» της ομάδας δεν άφηναν πολλές ελπίδες για παραγωγή στο ανοιχτό γήπεδο. Ο πιο καλοπροπονημένος παίχτης των πρασίνων (και ίσως ολόκληρης της διοργάνωσης, ο Καλάθης) ήταν άλλωστε και ο μόνος που κρατήθηκε στον αφρό, κάνοντας  επίδειξη σε συμπαίχτες και αντιπάλους σε επίπεδο stamina. Ήταν όμως μόνος..

Σημείωση: Για μια ακόμα φορά πρέπει να τονίσουμε το πόσο έχει επηρεάσει το παζλ της επίθεσης του Παναθηναϊκού η απουσία της Off ball-επίθεσης για τον Λοτζέσκι. Είναι μια πτυχή της, της οποίας ο χαρακτήρας και η σημασία ξεπερνάει το ίδιο το ατομικό performance του παίχτη μιας και το πλαίσιο της αποτελεί «προθάλαμο» για να μπουν και να αναπτύξουν  οι πράσινοι αρκετές διαφορετικές δράσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Παναθηναϊκός μπαίνει στα ματς πατώντας σε αυτή.. Κανείς εκ των σουτέρ του Πασκουάλ  δε δουλεύει γύρω από τα σκριν και δε κινείται μακριά από τη μπάλα όπως ο Λοτζέσκι, χαρακτηριστικό που τον μετατρέπει σε εξαιρετικό fit για το παιχνίδι του Καλάθη (οκ, ο συνδυασμός στο backcourt αυτό μπορεί να σας μοιάζει λίγο ..intellectual όμως για το πλαίσιο επίθεσης του Πασκουάλ και με το slashing του Παππά από πίσω το πακέτο είναι δυνατό). Επίσης (θυμηθείτε τι λέγαμε το καλοκαίρι) στη Βαμβέργη φάνηκε πόσο κομβική είναι για το φετινό πράσινο στυλ επίθεσης η Stretch-ικανότητα του Σίνγκλετον από τη θέση «4»..

– Η εικόνα της ελληνικής άμυνας στη τέταρτη περίοδο ήταν αποκαρδιωτική όμως η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν ήδη ανησυχητικά δείγματα από το ξεκίνημα του ματς. Στο Μπάμπεργκ ο Παναθηναϊκός έπαιξε ίσως τη χειρότερη Pick & Roll άμυνα στη θητεία του Τσάβι Πασκουάλ στο ΟΑΚΑ αδυνατώντας να ελέγξει τη μπάλα όταν αυτοί έβγαινε από τη Hard Hedge αντιμετώπιση (στο όριο του trapping), ταξιδεύοντας για αυτά τα λίγα δέκατα όπου και καλείσαι να προετοιμάσεις το έδαφος ώστε να ισορροπήσεις μια κατάσταση αριθμητικού μειονεκτήματος που ήδη έχει δημιουργηθεί (άλλωστε η αντιμετώπιση σου τη παράγει, ποντάροντας στα «πόδια», τα αυτοματοποιημένα rotations και               τη πίεση που βάζει στη σκέψη του αντιπάλου η υποχρέωση του άμεσου διαβάσματος). Τα αμυντικά rotations του Παναθηναϊκού ήταν απλά μια άσχημη εικόνα στα μάτια μας αυτή τη φορά..

 

 

Η ευκολία με την οποία η Μπάμπεργκ εισήγαγε τη μπάλα στον Μούσλι, στη καρδιά της ρακέτας (καλάθια ηθικού) ήταν άσχημο μήνυμα.

 

Ο Παναθηναϊκός είχε βαριά πόδια(δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δυσκολεύτηκε να ελέγξει την ενέργεια και τη κίνηση μακριά από τη μπάλα του εξαιρετικού Olinde)  και αυτό το στοιχείο έπληξε και τις γραμμές επικοινωνίας στο αμυντικό κομμάτι. Κατά τη ταπεινή μου γνώμη, με τον Γκιστ στη συγκεκριμένη κατάσταση (παρατηρείστε λίγο τα recovers του) και τον Σίνγκλετον να προσπαθεί να διαχειριστεί το πρόβλημα που αντιμετωπίζει τον τελευταίο καιρό (μίλησε σχετικά σήμερα ο κόουτς), ίσως ο Παναθηναϊκός έπρεπε να πάει σε μια πιο συντηρητικής κατεύθυνσης (αναφορικά με την επιθετικότητα πάντα) άμυνα. Και πιθανόν να χαμηλώσει. Βλέποντας τη Brose να «παίζει» με το μέγεθος των lineups, περίμενα ένα ηλεκτροσόκ με τον Θανάση στη θέση «4» (αποτέλεσε τον βασικό συνεργάτη του Καλάθη στη PnR επίθεση, επιλογή που έγινε για να αναμειχθεί ο Heckmann και όχι ο Rubit  στην αμυντική συνεργασία)   για να είμαι ειλικρινής..

Ο “Δούρειος Ίππος” της 1-2-2

Βλέποντας την άμυνα του να χάνει συνεχώς θέσεις και προσωπικές μάχες, ο Τσάβι Πασκουάλ ενεργοποίησε τον δικό του «Δούρειο Ίππο». Αναφέρομαι στη 1-2-2 μισού γηπέδου για την οποία είχαμε μιλήσει και πέρυσι (μετά το ματς με τη Φενέρ στο ΟΑΚΑ). Σίνγκλετον στη κορυφή και  Γκιστ – Αντετοκούνμπο στη τελική γραμμή με τη δυνατότητα τους να σπριντάρουν στις γωνίες οι οποίες σε αυτόν τον τύπο άμυνας αποτελούν χώρο ευθύνης τους.

Η επιλογή της 1-2-2 έγινε με βασικό στόχο να βελτιώσει η ομάδα τη συμπεριφορά της στα close outs (όπου υπήρχε σαφές πρόβλημα στα πρώτα 20’), να μπλοκάρει τη περιφερειακή  εκτέλεση από το «φτερό» (χτυπώντας στη κυκλοφορία της μπάλας)  και να αυξήσει τη πιθανότητα σκορ στο ανοιχτό γήπεδο (η διάταξη της με τον Σίνγκλετον στο κεφάλι και τους Καλάθη-Παππά ανοιχτά πίσω του το ευνοεί αυτόματα) παράγοντας λάθη. Ήταν μια επιλογή η οποία δούλεψε πολύ καλά, μακιγιάροντας το έλλειμμα φρεσκάδας σε επίπεδο «τρεξιμάτων» που χαρακτήριζε την ομάδα μέχρι τότε. Η Μπάμπεργκ αδυνατούσε να βάλει τη μπάλα στο High post για να ανοίξει αυτή την άμυνα (σημαντική η έλλειψη του Ραντόσεβιτς). Σε εκείνο το σημείο ένιωσα ότι το καλύτερο σχήμα για τον κόουτς Καντζούρη θα ήταν το Ζήσης-Χίκμαν (attack the gap)-Ράιτ (εκτέλεση στον κενό χώρο)- Rubit (High post)-Musli (Low post).. Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε με τον Καλάθη να δίνει σόου στην επίθεση όμως από ότι φάνηκε δεν υπήρχαν άλλες δυνάμεις και ιδέες για να τελειώσουν οι πράσινοι τη δουλειά.

Το rotation στο οποίο προέβη ο κόουτς των πρασίνων στη τέταρτη περίοδο με γνώμονα τη παραγωγή και όχι τη διασφάλιση των μετόπισθεν, ήταν η αρχή του τέλους. Ο Παναθηναϊκός ξεκινάει με τους Λεκαβίτσιους-Γκάμπριελ στοχεύοντας στο σουτ που θα δώσει το κατάλληλο spacing για την PnR συνεργασία των Καλάθη-Γκιστ και στη συνέχεια αλλάζει τους δύο τελευταίους με τους Ντένμον-Βουγιούκα. Η Μπάμπεργκ πανέξυπνα αναμειγνύει τον παίχτη του Λεκαβίτσιους ως screener στις συνεργασίες που έπαιρναν μέρος στον άξονα της πράσινης άμυνας και «κλειδώνει» σε πολλές περιπτώσεις την αλλαγή με τον Λιθουανό (ο οποίος δεν έχει και τα καλύτερα πόδια ή το μήκος για να ελέγξει τη μπάλα στα close outs, όταν δεν έμενε στη πλάτη ψηλότερου αντιπάλου στη καρδιά της ρακέτας) και με τον εντυπωσιακό Augustine Rubit τελειώνει το ματς.

 

Το πακέτο του Τεξανού πρώην σέντερ της Ούλμ (δυνατός κορμός και χέρια, παιχνίδι με πλάτη και πρόσωπο, παιχνίδι με τη μπάλα κάτω, σκριν μακριά από τη μπάλα που κάνουν «εκκαθάριση» στον άξονα για τους περιφερειακούς, αξιόλογο footwork) είναι εξαιρετικό. Παρά το τέλος της περιόδου-Φλέμινγκ, στη Βαμβέργη διατηρούν τη τεχνογνωσία στο να εντοπίζουν και να παρουσιάζουν στο υψηλό επίπεδο τέτοιας κοπής, γρήγορους ψηλούς. Την ίδια στιγμή, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στην αγορά για έναν παίχτη με παρόμοια χαρακτηριστικά. Ο Τσάβι Πασκουάλ πιστεύει στη διαφορετικότητα του Βουγιούκα (μεγάλο κορμί, αποτελεσματικό παιχνίδι με πλάτη) και δεδομένου ότι τον θέλει «ζωντανό» στο rotation φαίνεται ότι δε θα πάει σε ψηλό με «κιλά» και μέγεθος αλλά κάποιον με δυνατότερο αθλητικό πακέτο ώστε να υποστηρίξει τις παρούσες «επιθετικές» άμυνες. Αυτή τη στιγμή επικρατεί ηρεμία. Από τη Πέμπτη (ίσως και την ίδια ημέρα) και μετά πιθανόν να έχουμε εξελίξεις..

 

Υ.Γ: “Βασικά δεν έχω λόγια.. Είμαστε στο 0-8 σε εθνικό δίκτυο. Πρέπει να μας βγάλουν εκτός από κάθε μετάδοση (εθνικού δικτύου) μέχρι το τέλος αυτής της σεζόν..”

Εδώ και εάν κολλάει το Choose Life (addict στην ήττα)..