Havoc..

To trapping Man to Man του Τσάβι Πασκουάλ που θύμισε το “Havoc” του Shaka Smart και η “επιστροφή” του Νικ Καλάθη χάρισαν στον Παναθηναϊκό τη μεγάλη νίκη απέναντι στη σπουδαία Ζαλγκίρις του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Ώρα αποφάσεων για τον Ολυμπιακό ο οποίος κατέρρευσε σαν τραπουλόχαρτο στη τελική ευθεία του ματς στο Βελιγράδι. Αποδοχή ή “αργός θάνατος”..; To Ηοοpfellas αναλύει την απόδοση των δύο “αιωνίων” σε ένα κομβικό σημείο της σεζόν..

Αντί προλόγου..

Μαύρη σκιά..

O Oλυμπιακός κατέρρευσε στο Βελιγράδι , δεχόμενος μάλιστα 89 πόντους από τον Ερυθρό Αστέρα (32 στη τελευταία περίοδο), με τον ίδιο χαρακτηριστικό τρόπο ο οποίος έχει απλώσει μια μαύρη σκιά πάνω από την ομάδα τις τελευταίες 40 ημέρες. Οι περίφημες αντιστάσεις των ερυθρολεύκων έχουν καταλυθεί πλήρως τη στιγμή που ο Ολυμπιακός αρχίζει να χάνει έδαφος βαθμολογικά και η αδυναμία του να αντιδράσει έχει πληγώσει το πνεύμα της ομάδας, τοποθετώντας τον οργανισμό σε μια καθοριστική δοκιμασία. Ο Ολυμπιακός παίζει κακό μπάσκετ και δυσκολεύεται πολύ να βγει από αυτή τη κατάσταση γιατί βασικές αρχές πάνω στις οποίες έχει χτίσει το παιχνίδι του (και στις οποίες στρέφεται σε καταστάσεις που ο αμυντικός μηχανισμός του σώματος του δοκιμάζεται) απλά δε δουλεύουν.

Πάμε να πούμε μερικά πράγματα για το ματς του Βελιγραδίου..

-Για μια ακόμα φορά επιβεβαιώθηκε ο κανόνας,  τον οποίον θέσαμε ως σελίδα αξιολογώντας το performance των ερυθρολεύκων στη πρόσφατη περίοδο της κρίσης που διανύουν, που θέλει τον Ολυμπιακό να μη μπορεί να κερδίσει τα ματς όπου δεν αποτελεί τη πιο φυσική ομάδα στο παρκέ σε πρώτη φάση και εν συνεχεία αυτή με τα καλύτερα τρεξίματα. Το ότι αυτός ο κανόνας επιβεβαιώθηκε απέναντι στο συγκεκριμένο σύνολο (Ερυθρός Αστέρας, μια ομάδα με φυσικό/αθλητικό προφίλ  που σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να φοβίζει) σίγουρα προβληματίζει ιδιαίτερα για το επίπεδο της stamina που επικρατεί στο στρατόπεδο των Πειραιωτών σήμερα.

Το φυσικό/αθλητικό προφίλ είναι η αρχή των πάντων για το μπάσκετ που προσπαθεί να παίξει ο Ολυμπιακός ξεκινώντας την οικοδόμηση της φιλοσοφίας του πάνω στη βάση της φιλόπονης και καλοπροπονημένης ομάδας. Γίνεται εύκολα κατανοητό αυτή τη στιγμή γιατί οι ερυθρόλευκοι χάνουν συνεχώς μάχες σε προσωπικές φάσεις στο αμυντικό κομμάτι, στις οποίες έκαναν θραύση διαχρονικά. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος στρέφεται σε αρχές που άλλοτε αποτελούσαν τον «σίγουρο δρόμο» για τον Ολυμπιακό όμως έχει καθυστερήσει χαρακτηριστικά να διαβάσει ότι οι ίδιες αρχές πλέον δε δουλεύουν εντός αυτού του διαφορετικού φυσικού/αθλητικού πλαισίου. Δεν είναι τυχαίο ότι μια πλειάδα ομάδων στη φετινή Ευρωλίγκα δούλεψαν στην Off season ώστε να αναβαθμίσουν αυτές ακριβώς τις ικανότητες στο ρόστερ τους. CSKA (Clyburn, Hunter), Zalgiris, Brose (αν και εδώ θεωρώ ότι η περυσινή ομάδα έπαιζε σαφώς καλύτερο μπάσκετ έχοντας όμως αρκετά μεγαλύτερη ατομική ποιότητα σε επίπεδο παιχτών)..  Οι ερυθρόλευκοι αντίθετα πολύ άγαρμπα στο να προσθέσουν perimeter firepower ελπίζοντας ότι έτσι θα μακιγιάρουν την αδυναμία τους να παρουσιάσουν κάτι πιο σύγχρονο σε επίπεδο δομής της επίθεσης.  Σε αυτή την άσχημη περίοδο, αρκετοί παίχτες του βασικού κορμού της ομάδας δε βρίσκονται σε καλή σωματικά κατάσταση για διαφορετικούς λόγους. Το συγκεκριμένο μπάσκετ όμως δε μπορεί να δουλέψει πάνω σε διαφορετική βάση. Και αλλάζει πλήρως τις «σταθερές» σχετικά με τι τελικά είναι miss match και τι όχι στο πεδίο μάχης για τον Ολυμπιακό. Ο τρόπος που παίχτες όπως οι Ennis και Lessort κυριάρχησαν αθλητικά στο γήπεδο τη Παρασκευή το βράδυ λέει πολλά..

Πάμε πάλι: Στο σημερινό μπάσκετ, η επίθεση παίζεται στα close outs..

-Σε τακτικό επίπεδο ο Σερβικός πάγκος επιβλήθηκε πλήρως. Ορθά-κοφτά, χωρίς καμία περιστροφή. Ο Αλιμπίγιεβιτς ήταν πολύ έτοιμος και χτύπησε αρκετά έξυπνα τις ερυθρόλευκες αδυναμίες. Ειδικά αυτή του  Σπανούλη στην ελληνική άμυνα όπως λίγες ομάδες πάντα σε συνάρτηση με το υλικό που έχει ο κάθε κόουτς στα χέρια του. Οι γηπεδούχοι, οι από την αρχή έδειξαν σαφή πρόθεση να επιτεθούν στη βάση του δύο εναντίον δυο στη πλευρά ή τον άξονα πατώντας στην αδυναμία του ερυθρόλευκου backcourt να ελέγξει τη μπάλα και να κατευθύνει τον ballhandler μακριά από τα καλά του σημεία.

Έχουμε πει στο παρελθόν ότι η επίθεση στο μπάσκετ σήμερα παίζεται στη πραγματικότητα στα close outs. Ο Ερυθρός Αστέρας χτυπάει συνεχώς το δίδυμο Σπανούλη-Ρόμπερτς σε αυτές τις καταστάσεις μεταφέροντας τη μπάλα από το ζωγραφιστό στη πλευρά που αμύνονταν οι γκαρντ του Ολυμπιακού. Επίσης, στα κεντρικά PnR η πλευρά στην επιλογή ντρίμπλας καθορίζεται με βάση τη θέση του Σπανούλη (Strong side αυτόματα η πλευρά που αμύνεται ο αρχηγός, Weak side ο Παπανικολάου) ώστε να χτυπηθεί το οποιοδήποτε φλοτάρισμα του προς τον άξονα. Αντίθετα, αυτό είναι ένα κομμάτι στο οποίο υστερεί η ερυθρόλευκη επίθεση. Της λείπουν πολύ οι περιφερειακοί που μπορούν να δημιουργήσουν ρήγμα, να διαβάσουν την άμυνα σε κατάσταση close out (κάτι που θα εκτόξευε τη παραγωγική δυνατότητα των εξαιρετικών ψηλών finishers των Πειραιωτών στο ζωγραφιστό) και να ρίξουν γέφυρα σύνδεσης με την αδύνατη πλευρά διαθέτοντας το ανάλογο playmaking. Είναι πλέον φανερό ότι οι άμυνες δε φοβούνται τους περιφερειακούς του Ολυμπιακού (πέραν του Σπανούλη δεν υπάρχει κανείς με advanced ball handling, playmaking ή  slashing ώστε να  «επιτεθεί» σε αυτές)και προσαρμόζονται με σύμμαχο τη γραμμή του τριπόντου απέναντι στη λιγότερη ικανή εκτελεστικά ομάδα της διοργάνωσης. Ο Ο Ερυθρός Αστέρας για παράδειγμα αμύνεται πολύ επιθετικά στο ερυθρόλευκο PnR (Hard Hedge) με σαφή στόχευση τη στιγμή που ενεργοποιεί τη διαδικασία των αμυντικών rotations να ελέγξει το base line-cut των φόργουορντ του Ολυμπιακού, παραχωρώντας το περιφερειακό σουτ. Σκεφτείτε μάλιστα ότι οι ερυθρόλευκοι εκτέλεσαν αποτελεσματικά απέναντι σε αυτή τη κατάσταση. Όμως μπορούν να τη χτυπήσουν μόνο με αυτόν τον τρόπο (στατικό περιφερειακό σουτ) και όχι ξεκλειδώνοντας τη πόρτα του ρήγματος, δίοδος που οδηγεί στη δημιουργία σπουδαίων ευκαιριών για τους ψηλούς του και ουσιαστικά αποτελεί τον πιο αποτελεσματικό τρόπο με τον οποίον μπορείς  να χτυπήσεις πολυεπίπεδα μια τέτοια αμυντική τακτική.

Τη στιγμή που το επιθετικό playbook που ενεργοποίησε η ελληνική ομάδα με τη second unit της στο παρκέ περιελάμβανε αρκετό παιχνίδι με ντρίμπλα από τον Στρέλνιεκς (αλήθεια, που πήγαν οι Weave καταστάσεις..;), κατάσταση όχι ιδιαίτερα βολική για τον ίδιο τον παίχτη και την ομαδική επίθεση,   μπορώ να πω ότι μου άρεσε το προσαρμοσμένο στον αντίπαλο, επιθετικό playbook του Αλιμπίγιεβιτς (διέκρινε ποικιλία σε επίπεδο επιλογών ασχέτως του τι λειτούργησε πρακτικά και τι όχι) ).  Ο νεαρός (αρκετά ταλαντούχος) Σέρβος κόουτς έχει ιδέες και μαζί τη δυνατότητα να χτυπήσει την ίδια, μεμονωμένη  αδυναμία μια άμυνας με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Για παράδειγμα έτρεξε Step up Pick & Rolls (δράση η οποία αποσκοπεί να βάλει τον χειριστή κατά μήκος της base line στα side picks) στοχεύοντας να χτυπήσει είτε σε weak side-close out είτε με παιχνίδι μακριά από τη μπάλα (κόψιμο στη καρδιά της ρακέτας) τον εκάστωτε αδύναμο κρίκο της άμυνας.

Μου άρεσε επίσης ο τρόπος  που οι γηπεδούχοι έχουν εντάξει στο επιθετικό τους playbook το versatile, πρόσωπο-πλάτη παιχνίδι των Νταβίντοβατς και Μπιέλιτσα. Ο 23χρονος φόργουορντ που ήταν ένας από τους βασικούς δημιουργικούς πόλους στην επίθεση της ομάδας του, λειτούργησε ακόμα και ως screener στη PnR επίθεση, ενώ αποτέλεσε αυτόν που εισήγαγε τη μπάλα στο φτερό (απέναντι σε επιθετική ¾ άμυνα) στη μετατροπή της Diamond σε 1-3-1 ή 2-3 η οποία κατέληγε συνεχώς σε side post για τους Μπιέλιτσα-Γιάνκοβιτς (και οι δύο πηγαίνουν με ντρίμπλα προς τα μέσα κρατώντας τον αντίπαλο στη πλάτη τους), κατάσταση στην οποία ακούμπησαν πολύ οι γηπεδούχοι όταν χρειάστηκαν πόντους. Είδαμε επίσης Triple Staggered επίθεση (την ενεργοποιούν συχνά φέτος για να βάλουν τον Ντόμπριτς στον άξονα) και Single Drag (στον Ρότσεστι για midrange ή floater) ή Double drag (στον Ένις για drive στη transition επίθεση). Ο Αλιμπίγιεβιτς, ο οποίος χρησιμοποιεί έξυπνα όλη τη σεζόν τον Λάζιτς ως screener (Spain PnR) στον άξονα για να μακιγιάρει τις επιθετικές αδυναμίες του βετεράνου γκαρντ του, πήρε σπουδαίο παιχνίδι από τον Dylan Ennis που άλλαξε με το performance του τις ισορροπίες στο παρκέ, ιδιαίτερα με την αποτελεσματικότητα του στη περιφερειακή εκτέλεση.

Έκτακτες καταστάσεις, έκτακτα μέτρα..

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε ένα βαθύ χαντάκι.  Σε μια τρύπα.. Δυσκολεύεται να βρει σταθερό σημείο για να πατήσει το πόδι του στη προσπάθεια του να βγει προς τα πάνω και κανείς δε ξέρει εάν στην επόμενη απόπειρα το χώμα θα υποχωρήσει και οι ερυθρόλευκοι θα κατρακηλλύσουν κι άλλο. Οι ερυθρόλευκοι χρειάζονται ένα «σοκ» αυτή τη στιγμή. Μια επέμβαση η οποία θα μπορέσει να απελευθερώσει τις τοξίνες που έχουν συσσωρευτεί στο κορμί τους το τελευταίο διάστημα. Η εικόνα των ερυθρολεύκων το τελευταίο διάστημα δεν αντικατοπτρίζει τη δυναμική του συνόλου στη πραγματικότητα. Όπως και η εικόνα τους όταν ρόλαραν νωρίτερα στη σεζόν.. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Τα μελανά σημεία σε επίπεδο λειτουργικότητας αυτού του ρόστερ, σε αυτό το πλαίσιο παιχνιδιού, είναι γνωστά σε εμάς εδώ μέσα. Μιλήσαμε τη προηγούμενη εβδομάδα για «γενναίες αποφάσεις». Σε αυτή τη δεδομένη στιγμή ο Γιάννης Σφαιρόπουλος πρέπει  να πάρει μερικές τέτοιες για να μη γίνει ο ίδιος η αλλαγή που χρειάζεται αυτή η ομάδα άμεσα. Άλλωστε ο ίδιος τοποθέτησε τον εαυτό του σε αυτή τη θέση, αξιολογώντας την αγορά σε συνάρτηση με τις ανάγκες της ομάδας το καλοκαίρι. Είναι αδιανόητο ότι σε αυτό το πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο επίθεσης που «τρέχει» ο προπονητής τους, οι ερυθρόλευκοι δεν έχουν έναν δεύτερο γκαρντ με σπουδαίο playmaking. Σε αυτή τη περίπτωση δύο είναι τα συμπεράσματα που προκύπτουν. Είτε ο κόουτς Σφαιρόπουλος είναι κακός recruiter, είτε δεν ήθελε να διακινδυνεύσει τη σχέση του με τον ηγέτη και βασικό του δημιουργό Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος πλέον δε θα ήταν ο μοναδικός παίχτης που θα ένωνε με τη μορφή ομφαλίου λώρου την ερυθρόλευκη επίθεση με τη ζωή.. Ο Ολυμπιακός πρέπει να αλλάξει άμεσα τον Ρόμπερτς με έναν γκαρντ που θα φέρει κυρίως σπουδαίο playmaking (και προσωπική έμπνευση ικανή  να ζωντανέψει τη στατική του επίθεση) και σε δεύτερη φάση (ακολουθώντας τον χρυσό-δικό μας-  κανόνα «πόδια & playmaking) δυνατά πόδια (slashing, αμυντική ικανότητα). Απλά ΠΡΕΠΕΙ. Το κόστος σε οικονομικό επίπεδο δεν είναι αμελητέο, αυτό είναι δεδομένο και σεβαστό. Αμέσως μετά θα πρέπει να δει τι μπορεί να κάνει με τον Τόμπσον, αξιολογώντας αυτά που μπορεί να πάρει με την επιστροφή του Tillie. Θυμηθείτε λίγο το σχόλιο μας στα πρώτα Power Rankings της σελίδας για τη σεζόν (και πόσο οικείο μοιάζει εντός της σημερινής πραγματικότητας).

O Oλυμπιακός κάποτε (επί Ντούντα το 2011-12) χρειάστηκε δύο κινήσεις για να αλλάξει το ρου της σεζόν. Χρειάστηκε όμως πρωτίστως να παραδεχτεί τα καλοκαιρινά του λάθη. Σε αυτό το σταυροδρόμι βρίσκεται και τώρα. Παραδοχή ή αργός θάνατος..

Προπονητικό bras de fer στο ΟΑΚΑ

Ο Παναθηναϊκός στάθηκε όρθιος σε ένα τρομερό ματς, με πολλές διακυμάνσεις και σασπένς απέναντι στη Ζαλγκίρις στο ΟΑΚΑ. Διακυμάνσεις στην εξέλιξη ενός προπονητικού bras de fer μεταξύ Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και Τσάβι Πασκουάλ, με τη τριβή των δύο κόουτς να αντικατοπτρίζεται έντονα στο performance των ομάδων εντός των τεσσάρων γραμμών. Το νικητήριο καλάθι του Νικ Καλάθη έλυσε τον γόρδιο δεσμό σε ένα παιχνίδι που θα αποθηκευτεί στη μνήμη μας για καιρό..

Πάμε να εμβαθύνουμε λίγο σε όσα είδαμε..

-Ο Παναθηναϊκός ήταν το αφεντικό στην αναμέτρηση για όσο διάστημα κατάφερε να ανοίξει το γήπεδο σπρώχνοντας γρήγορα τη μπάλα στην επίθεση, κατάσταση που του δημιούργησε προϋποθέσεις για transition εκτέλεση. Η ελληνική ομάδα πόνταρε στην επιθετική αντιμετώπιση της στη Pick & Roll επίθεση των Λιθουανών και στην ικανότητα του Νικ Καλάθη να μπει με δυναμική ντρίμπλα στη «κόντρα-επίθεση» για να πάρει από την αρχή το τιμόνι της αναμέτρησης. Η απουσία του Λοτζέσκι (κεντρικό πρόσωπο στη multi screen- επίθεση μακριά από τη μπάλα με την οποία oι πράσινοι μπαίνουν συνήθως στα ματς φέτος) οδήγησε τον Τσάβι Πασκουάλ σε αυτή τη κατεύθυνση. Ο Μάρκους Ντένμον (ξεκίνησε με 4/5 τρίποντα και 14 πόντους στη πρώτη περίοδο) έκανε εξαιρετικό ξεκίνημα και αποτέλεσε τον παίχτη που «σήκωσε» τους γηπεδούχους σε παραγωγικό επίπεδο. Έχουμε πει ότι υπό τον Πασκουάλ και σε αυτό το πλαίσιο επίθεσης, ειδικά απέναντι σε αυτές τις άμυνες, ο Αμερικανός off guard θα πρέπει να αυξήσει το ποσοστό των εκτελέσεων του χωρίς ντρίμπλα (βλέπε Λοτζέσκι). Είναι ένα στοιχείο ενδεικτικό της σωστής λειτουργίας τέτοιων μορφών επίθεσης.

Οι γηπεδούχοι επέλεξαν Hard Hedge και trapping απέναντι στα Pick & Rolls που τρέχει η Ζαλγκίρις με τον Πάνγκος (εκμεταλλευόμενοι την ικανότητα του Θανάση να σταθεί στο κέντρο της άμυνας στη πίσω γραμμή) κατευθύνοντας στοχευμένα τη μπάλα στον Toupane, εξ ου και ο μεγάλος αριθμός προσπαθειών του Γάλλου στο ξεκίνημα. Ο Toupane ερχόταν από ένα σπουδαίο ματς στη Βαλένθια όπου «έγραψε» 18 πόντους με 8/9 δίποντα και με το ηθικό στα ύψη μετά το νικητήριο καλάθι του στο ματς με τη Γιουβέντους και τα εγκωμιαστικά σχόλια του προπονητή του για τις ικανότητες και το work ethic του..

-Το πιο ενθαρρυντικό στοιχείο, αναφορικά με τη συμπεριφορά των πρασίνων, πάνω στο οποίο έχω την αίσθηση ότι  θα πατήσει ο Τσάβι Πασκουάλ στο άμεσο μέλλον, είναι η ώθηση που έδωσαν στην επίθεση του Παναθηναϊκού παίχτες-ρόλων με επιθετική πρωτίστως κατεύθυνση. Παιδιά πέραν του σκληρού πυρήνα των «6» (Καλάθης-Παππάς, Ρίβερς-Λοτζέσκι, Σίνγκλετον-Γκιστ). Εκτός του Ντένμον (ξεκίνησε στην αρχική πεντάδα, έπαιξε πολύ λίγο μετά το καυτό πρώτο δεκάλεπτο) ο οποίος «πληρώνει» σε όρους χρόνου συμμετοχής τη ζωτική σχέση που έχει αναπτύξει η πράσινη επίθεση στο τέλος κλειστών ματς με το (απαραίτητο) παιχνίδι-προσωπικής φάσης του Νίκου Παππά και τη δική του έλλειψη ικανότητας να τρέξει ως βασικός δημιουργός  το playbook του Πασκουάλ (δεν είναι τέτοιος παίχτης άλλωστε, ο Ίαν Βουγιούκας και ο Λούκας Λεκαβίτσιους στήριξαν το οικοδόμημα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους όντας «παράγοντες» της επιτυχίας του Παναθηναϊκού. Ο Βουγιούκας έκανε το καλύτερο του παιχνίδι στη σεζόν με τον  Παναθηναϊκό (11 πόντοι -4/5 δίποντα, ¾ προσωπικές- 8 ριμπάουντ σε 17:28). Ο Πασκουάλ, ο οποίος προσπαθεί με κάθε τρόπο να δημιουργήσει τον έξτρα παίχτη στη γραμμή-ψηλών παίζοντας τα χαρτιά των Γκάμπριελ-Όγκαστ και πλέον Μήτογλου, γνωρίζει ότι 32χρονος σέντερ είναι ο μοναδικός post ψηλός που διαθέτει. Το aggressive στυλ της ομάδας στο αμυντικό κομμάτι δεν είναι συμβατικό με το παιχνίδι του (και αυτό απεικονίζεται στον χρόνο συμμετοχής του) όμως η ικανότητα του να τελειώσει φάσεις χαμηλά είναι «εκεί» (μετράει 64.9% στα δίποντα και 78.8% στις προσωπικές) και αυτό έχει παίξει ρόλο στο πεδίο όπου η ομάδα του Παναθηναϊκού προσανατολίζεται στην αγορά τον τελευταίο καιρό.. Είναι αξιοσημείωτο επίσης ότι ο κόουτς Γιασικεβίτσιους επέλεξε από την αρχή να στείλει βοήθεια στον Βουγιούκα (ακόμα και όταν η strong side των πρασίνων είχε γεμίσει «βέλη»), λαμβάνοντας υπόψη πιθανόν το performance του στο ματς με τη Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ.

Ο Λεκαβίτσιους με τη σειρά του ήταν αρκετά «επιθετικός», χαρακτηρισμός-κλειδί για τη παρουσία του εντός του πράσινου rotation. Το πακέτο του τον οδηγεί εκεί καθώς είναι ο μόνος τρόπος για να ξεδιπλώσει τις αρετές του κάνοντας αισθητή τη παρουσία του στις αντίπαλες άμυνες. Ο Λιθουανός γκαρντ έβαλε σημαντικούς πόντους (κάποια σουτ που περίμενε. όπως σας είχα πει δικαιολογώντας τη παρουσία του στο παρκέ, ο προπονητής του στη Πόλη τη προηγούμενη εβδομάδα) κερδίζοντας λεπτά και δίπλα στον Καλάθη σε κομβικό σημείο μάλιστα του ματς. Με τον Βουγιούκα στο «5» και τους Ντένμον-Ρίβερς στα «φτερά» οι πράσινοι ενεργοποίησαν Weakside staggered δράσεις και Diamond επίθεση η οποία συχνά κατέληγε σε low post κατάσταση για τον ψηλό, καταφέρνοντας να διατηρήσουν ψηλά τη παραγωγική ροή που είχε δημιουργήσει η ομάδα στο ξεκίνημα. Η τριάδα των Ντένμον-Βουγιούκα-Λεκαβίτσιους προσέφερε 39 πόντους (11/20FG, 6/9 τρίποντα, 9/10 προσωπικές)  στην επίθεση του Παναθηναϊκού..

-Η Ζαλγκίρις έκανε ένα ακόμα πολύ καλό παιχνίδι, ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίον λειτουργεί φέτος και του χαρακτήρα τον οποίον προσπαθεί να κατακτήσει το συγκεκριμένο σύνολο. Δεν είναι εύκολο στη συγκεκριμένη έδρα να πάρεις το τιμόνι του παιχνιδιού επιστρέφοντας από μια κατάσταση όπου ο ουρανός σχεδόν έχει πέσει ..στο κεφάλι σου (-20). Ο Σάρας στρίμωξε στα σχοινιά τον αντίπαλο του, δείγμα της ευφυΐας και των αντανακλαστικών του. Όταν οι Λιθουανοί βρέθηκαν αρκετά πίσω, «προσαρμόστηκαν». Χαμήλωσαν το σχήμα τους («άρμα μάχης» τους τη φετινή σεζόν όπως είχαμε σημειώσει και μετά την αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό στο Κάουνας), βελτίωσαν τη transition άμυνα τους πηγαίνοντας το ματς στο μισό γήπεδο και άλλαξαν τους χρόνους εκτέλεσης στην επίθεση τους επιστρέφοντας πολύ μεθοδικά στη διεκδίκηση της νίκης. Αυτή η Ζαλγκίρις είναι η πιο γρήγορη σε ανάπτυξη ομάδα μισού γηπέδου στην Ευρώπη σήμερα «πατώντας» στο γεγονός ότι δεν βασίζεται –μιλώντας ακριβώς για τη συγκεκριμένη διαδικασία- στη λογική του «ντόμινο» (μια δράση που ακολουθεί την άλλη) όπως για παράδειγμα κάνει ο Παναθηναϊκός του Πασκουάλ στο μεγαλύτερο μέρος του επιθετικού του playbook, αλλά δουλεύει σε έναν χρόνο δύο ή περισσότερες καταστάσεις μαζί με αυτή που εκτυλίσσεται πάνω στη μπάλα, στοιχείο που τη βοηθάει να ξεκλειδώνει ακόμα και τις καλύτερες άμυνες.  Κάποια στιγμή θα μιλήσουμε για αυτό που πραγματικά «παίζει» φέτος η λιθουανική ομάδα και πιστέψτε με, θα κατανοήσετε το μέγεθος του ενδιαφέροντος σε βάθος. Κατά τη γνώμη μου μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για προπονητές στην άλλη άκρη του Ατλαντικού με βάση τις νόρμες που κυριαρχούν πλέον εκεί.

Ο Σάρας γνωρίζει πολύ καλά την ομάδα του ενώ τον βοηθάει σημαντικά και το ευέλικτο ρόστερ που έχει δημιουργήσει. Σχήματα όπως αυτά με τους Τουπάν-Ουλανόβας-Ουάιτ στις ενδιάμεσες θέσεις έδωσαν τη δυνατότητα στη Ζαλγκίρις να «τρέξει» δίπλα στις πιο γρήγορες (αμερικανικές) πεντάδες του «τριφυλλιού» ενώ το συγκεκριμένο παιχνίδι αποτέλεσε ένα ακόμα πειστήριο του ότι η λιθουανική επίθεση είναι πλέον αρκετά «σοφή» για να επιφέρει σχεδόν θανάσιμα χτυπήματα σε συνέχεια, σε μια total switch-χαρακτήρα άμυνα. Το δίδυμο των Καβαλιάουσκας-Ουάιτ παρήγαγε απέναντι σε κάθε miss match-κατάσταση χαμηλά με τον ταχύτατο Αμερικανό φόργουορντ να ανεβάζει την αποτελεσματικότητα των Λιθουανών στη close out επίθεση. Σχετικά με τον βετεράνο σέντερ (21 πόντοι, 9/12 δίποντα), νομίζω πως η ελληνική άμυνα έπρεπε να προσαρμοστεί με διαφορετικό τρόπο (το έκανε αλλά μάλλον λίγο αργά) αναθεωρώντας την άμυνα δίχως κάλυψη στο low post απέναντι  σε έναν παίχτη που είχε ζεσταθεί καταφέρνοντας να πλήξει ακόμα και τους πιο ικανούς της 1on1-αμυντικούς στο ζωγραφιστό. Στη δε τελευταία φάση..

Ομολογώ πως η αίσθηση που προσωπικά είχα ήταν πως ο Παναθηναϊκός μπορεί να σκοράρει μόνο με τρίποντο. Νομίζω πως ο κόουτς Γιασικεβίτσιους «ένιωσε» το ίδιο ακριβώς μετά τον εντυπωσιακό καλάθι του Πάνγκος για αυτό και έδωσε εντολή για άμυνα χωρίς βοήθεια. Ευτυχώς διαψεύσθηκε. Και εγώ μαζί του, πανηγυρικά.. Για τον Καλάθη αυτή ήταν μια σπουδαία στιγμή. Είναι μεγάλη υπόθεση το να μπορείς να «επιστρέφεις» λέγοντας τη τελευταία κουβέντα σε μια βραδιά όπου ήταν άστοχος (γιατί και πάλι τα έκανε όλα όσον αφορά τους υπόλοιπους τομείς)..

Havoc..

Όταν ο Παναθηναϊκός βρέθηκε με τη πλάτη στον τοίχο (-7) στη παράταση, ο Τσάβι Πασκουάλ πέταξε τη τελευταία του «σφαίρα» στο παρκέ ενεργοποιώντας ένα man to man trapping (ο Σίνγκλετον στη παγίδα από την αδύνατη πλευρά) το οποίο μου έφερε στο μυαλό το περίφημο “Havoc” των Τexas Longhorns και του κόουτς Shaka Smart (σε μια διαφορετική έκδοση, οκ..)αναφορικά με τη καταλυτική του επιρροή στην εξέλιξη της αναμέτρησης. Μια άμυνα που έχει συνδεθεί με τον Ρικ Πιτίνο (στα χρόνια του στο Κεντάκι) και μετέπειτα με τον βοηθό του Μπίλι Ντόνοβαν. Τα δύο λάθη που παρήγαγε αυτή η άμυνα έδωσαν στον Παναθηναϊκό την ευκαιρία να γυρίσει στο ματς αλλάζοντας την ατμόσφαιρα στο πεδίο μάχης και στον KC Rivers να θυμηθεί τον χαρακτηρισμό του σπουδαίου closer σκοράροντας δύο πολύ σπουδαία καλάθια όταν η μπάλα έκαιγε. Με τον Ρίβερς «ζεστό» και σε attack mode, ο Παναθηναϊκός είναι «άλλη» ομάδα και μπορεί να κοιτάξει προς τη κορυφή. Αυτός και η stretch ικανότητα του Σίνγκλετον θα αποτελέσουν τα «κλειδιά» στη συνέχεια. Μιλώντας λοιπόν για τον Αμερικανό wing από τη Βόρεια Καρολίνα και την αμυντική έμπνευση του Τσάβι Πασκουάλ  είμαι υποχρεωμένος να επαναλάβω αυτό που ανέφερα παραπάνω.  Είναι μεγάλη υπόθεση το να μπορείς να «επιστρέφεις»..

Υ.Γ: O Παναθηναϊκός έχει κάνει τη πρώτη επαφή για τον Jarrod Jones της Καρσίγιακα. Στον κόουτς Πασκουάλ αρέσει και ο Τζέρεμι Έβανς ο οποίος έχει (το ζήτησε)  περιθώριο δέκα ημερών για να απαντήσει στη πρόταση των πρασίνων. O Παναθηναϊκός είναι διατεθειμένος να περιμένει..