Η τέχνη των εντυπώσεων..

 

“Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν όμως αυτό που πραγματικά είσαι..” Η αναρρίχηση του Παναθηναϊκού στα υψηλά στρώματα και η βραδιά των ερυθρολεύκων στη Κοιλάδα του Θανάτου της Buesa Arena. Το Hoopfellas αναλύει..

 

 

Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν όμως αυτό που πραγματικά είσαι..

Niccolo Machiavelli

 

 

Η “κατηφόρα” του Ολυμπιακού στη Βιτόρια και κυρίως η εικόνα παραίτησης από τη μάχη που παρουσίασαν οι ερυθρόλευκοι ήταν το γεγονός που έκλεψε τις εντυπώσεις στην αγωνιστική που μας πέρασε. Μεγάλη νίκη για τον Παναθηναϊκό ( απέναντι στη Μπαρτσελόνα) που αναρριχήθηκε πιο κοντά στη κορυφή της βαθμολογίας και περιμένει (μετά τη σπουδαία εμφάνιση του απέναντι στην ΑΕΚ και το πρόβλημα που προέκυψε με τον Λοτζέσκι) το crash test της ερχόμενης εβδομάδας με αντιπάλους τη Φενέρ και τη ΤΣΣΚΑ.

Και στις δύο περιπτώσεις πάντως, επιβλήθηκε η ομάδα που είχε τα καλύτερα τρεξίματα στο γήπεδο και διατήρησε τον Two-way χαρακτήρα της παράγοντας ισορροπημένο μπάσκετ. Αλήθεια, πόσο πειστικά απεικονίζονται πλέον στο κορυφαίο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ κάποια πράγματα η σελίδα μας είχε εστιάσει πριν χρόνια ως εκτίμηση για την «ημέρα που ξημερώνει»..; Πάμε να τα δούμε πιο αναλυτικά..

 

 

Με σωστό επιθετικά πλάνο η  Μπαρτσελόνα ..

-H Μπαρτσελόνα ήρθε στο ΟΑΚΑ με οδηγό τη πολύ καλή επίδοση της απέναντι στην «άμυνα αλλαγών»  της CSKA θέλοντας να ανοίξει τις αποστάσεις,  μεγιστοποιώντας παράλληλα τον διαθέσιμο χώρο στο μισό γήπεδο και μαζί τη πιθανότητα να χτυπήσει στα miss matches (κυρίως στο ζωγραφιστό) . Η επιθετική κατεύθυνση των Καταλανών ήταν στο ματς της Αθήνας ήταν σωστή και σε αντίθεση με ό,τι έχει γραφτεί μετά την ήττα της, η Μπαρτσελόνα έπαιξε καλό μπάσκετ ακολουθώντας ένα σωστό πλάνο μάχης στο επιθετικό κομμάτι γεγονός που αντικατοπτρίζεται και στα ποσοστά της. Όμως για να κερδίσει μια ομάδα φέτος στο συγκεκριμένο γήπεδο, απαιτούνται πολλά παραπάνω..

Οι Καταλανοί ηττήθηκαν στο ΟΑΚΑ γιατί δε κατάφεραν να ελέγξουν τη μπάλα, στην επίθεση (πολλά λάθη) και στην άμυνα (αμυντικό transition) αποτυγχάνοντας παράλληλα πλήρως στο να προστατέψουν τη καρδιά του «ζωγραφιστού» τους. Το μίνι-λίφτινγκ και η στροφή σε ένα καθαρά European caliber roster (έξω Pressey και Sanders, αναβάθμιση του ρόλου των βετεράνων και του Βεζένκοφ) σε συνδυασμό με την απουσία του Σεραφέν έχει βοηθήσει σημαντικά την ομάδα σε επίπεδο χημείας και κατανομής ρόλων όμως η άλλη πλευρά του φεγγαριού δείχνει ότι η Μπαρτσελόνα καλείται υπό συνθήκες (ανάλογα με τον αντίπαλο) να πληρώσει το τίμημα της απώλειας ταχύτητας, ειδικά σε όρους προσωπικής άμυνας.

-Όντως, με βάση το επιθετικό πλάνο των Καταλανών, η απουσία του Σεραφέν ήταν σημαντική όπως υπογράμμισε ο κόουτς Αλόνσο, δεδομένης της ικανότητας του Γάλλου να τελειώσει πάνω σε miss match-καταστάσεις, φάσεις στο low post. Ήταν η βάση του πλάνου των φιλοξενουμένων ώστε να γυρίσουν μπούμερανγκ για τον Παναθηναϊκό τη total switching άμυνα του Τσάβι Πασκουάλ και να ελέγξουν στο όριο του δυνατού τη transition επίθεση του «τριφυλλιού». Το χαρακτηριστικό που εκτοξεύει την ικανότητα της Μπαρτσελόνα να επιτεθεί με πλεονέκτημα μεγέθους στο χαμηλό post δεν είναι πρωτίστως η ικανότητα των ψηλών της να τελειώσουν φάσεις με πλάτη στο καλάθι (διόλου απαρατήρητη) αλλά η αντίστοιχη μιας ευρείας ομάδας αθλητών στη πάσα και στο να εκτελέσουν (ακόμα και υπό καθεστώς πίεσης) μια καλή εισαγωγή της μπάλας, στον σωστό χρόνο, στο «ζωγραφιστό. Ο Αλόνσο από την αρχή στόχευσε μεθοδικά εκεί.  Έτρεξε Double drag screens για τους γκαρντ του με σκοπό να κερδίσει ευνοϊκές για αυτόν «αλλαγές». Στο πλαίσιο της Α-Set ενεργοποίησε Post-Switch δράσεις (αλλαγή θέσεων μεταξύ των δύο παιχτών –συνήθως ψηλών- στο High Post) για να αποθαρρύνει το δυναμικό Hedging των ψηλών του Παναθηναϊκού στο καταλανικό Pick & Roll. H παρουσία δύο ψηλών (Μόερμαν και ειδικά Τόμιτς) που μπορούν να επιτεθούν με πλάτη και να πασάρουν σε καταστάσεις High-Low βοήθησε ήταν επίσης μια καλή βάση. Στη side δράσεις τους ο Τόμιτς (βασικός πυλώνας αναφορικά με την  εκτέλεση στην 1in -4 out διάταξη, είχε 6/6 δίποντα συνολικά) ανέβαινε στο High Post από την αδύνατη πλευρά βελτιώνοντας τη γωνία πάσας ενώ συνολικά οι Καταλανοί  είχαν (ειδικά στο πρώτο ημίχρονο) καλή επικοινωνία μεταξύ strong και weak side. Το βασικό τους πρόβλημα ήταν ότι ο καλύτερος PG της φετινής διοργάνωσης διέλυσε την άμυνα τους στη πίσω γραμμή διάταξης υπογραμμίζοντας κάθε αδυναμίας της με τον πιο κυνικό τρόπο..

Η Spread Pick & Roll Offense του Παναθηναϊκού

Ο Τσάβι Πασκουάλ  επένδυσε στο «άνοιγμα» των αποστάσεων γύρω από το PnR δίδυμο των Καλάθη-Γκιστ  οδηγούμενος από τη μυρωδιά «αίματος» στην άμυνα του αντιπάλου  και με στόχο να επιτεθεί στα «πόδια» του Τόμιτς . Η Spread Pick & Roll επίθεση των πρασίνων (οι 3 off ball παίχτες πατούν έξω από τη γραμμή του τριπόντου) λειτούργησε αρκετά καλά, ακόμα και στο πλαίσιο της Horns,  αναγκάζοντας τον Σίτο Αλόνσο να επιλέξει trapping σταδιακά για να την αναχαιτίσει στοχεύοντας να βγάλει τη μπάλα από τα χέρια του Καλάθη. Ο Έλληνας PG ήταν εντυπωσιακός για ένα ακόμα βράδυ παρασύροντας την ομάδα στο δικό του «ρομποτικό» μπάσκετ το οποίο ελάχιστα σύνολα μπορούν να ακολουθήσουν σήμερα. Ο Καλάθης είχε 12 τελικές για 1 λάθος και 8/10 δίποντα, με το δικό του performance όπως και αυτό του εξαιρετικού Τζέημς Γκιστ (17 πόντοι -5/5 δίποντα, 7/8 βολές- 6 ριμπάουντ) στις δύο πλευρές του παρκέ να αποτελούν τον λόγο που οι πράσινοι άνοιξαν τον ρυθμό παράγοντας στο ανοιχτό γήπεδο, εκεί που η Μπαρτσελόνα δε μπόρεσε σε καμία περίπτωση να ελέγξει την ορμή τους (16-3 οι πόντοι από Fast break). Kάπως έτσι ο Παναθηναϊκός (transition παραγωγή, efficient επίθεση –AST/TO: 19/9 – με οδηγό πάντα το παιχνίδι του Καλάθη, «σημάδι» την ελλιπή σε rim protection καταλανική άμυνα στη  ρακέτα) ξεπέρασε το εμπόδιο της κακής shooting-βραδιάς (έφτασε τους 85 πόντους με 18% τρίποντο, 60.9% προσωπικές) η οποία μπορεί να σε πνίξει σε ένα τέτοιο εντός έδρας ματς.

 

Ο Καταλανός προπονητής των πρασίνων προσπάθησε με κάθε τρόπο να «βάλει» τον KC Rivers στην επίθεση της ομάδας του. Το –ορμώμενο από τη «Γη της Επαγγελίας» του παγκοσμίου μπάσκετ (Βόρεια Καρολίνα) πυρηνικό  όπλο των πρασίνων από τη περιφέρεια έχει απενεργοποιηθεί  πριν τα Χριστούγεννα, σουτάροντας  στα 3 τελευταία ματς των πρασίνων 1/17 τρίποντα (στο Βελιγράδι δε πήρε σουτ πίσω από τη γραμμή) με το ποσοστό του να κάνει βουτιά από  το 46.2% των 13 πρώτων ματς  στο 38.1% πλέον για τη σεζόν. Ο Τσάβι Πασκουάλ έστησε τη γνωστή Diamond Action των πρασίνων , αρχικά για τον έτερο «πλάγιο» Ντένμον η οποία μέσα από ένα Shuffle Screen για τον Ρίβερς κατέληγε στη διάταξη «διαμαντιού» και πάλι αυτή τη φορά όμως για τον KC (ουσιαστικά αναλόγως με τη θέση του SG ψηλά μπορούσε να πάρει και τη μορφή Flopy). Ο Ρίβερς πήρε σουτ που εντάσσονται στο ρεπερτόριο του  όμως  έμεινε άσφαιρος από τη περιφέρεια (0/6 τρίποντα), με την επίδοση του να επηρεάζει την αντίστοιχη ομαδική. Ο Παναθηναϊκός του 40% στη φετινή σεζόν από το τρίποντο τελείωσε το ματς με 4/22 σουτ (18%) beyond the arc. Σε αυτό το πλαίσιο και με βάση τη φύση των σχημάτων της, πίστεψα ότι η Μπαρτσελόνα θα παρουσίασε μια Pack Line μορφή άμυνας (με σαφή πρόθεση να προστατέψει το «ζωγραφιστό» της) , φαίνεται όμως ότι ο Αλόνσο πίστεψε ότι κάτι τέτοιο, ακόμα και σε μια πολύ κακή σε επίπεδο περιφερειακής εκτέλεσης για τον Παναθηναϊκό βραδιά, παραήταν ριψοκίνδυνο στην έδρα μιας πολύ καλής Shooting  team.

Οι γηπεδούχοι πήραν πάντως για τα καλά τα ηνία του ματς όταν ανέβασαν τη πίεση τους στην άμυνα σε απόσταση μιας πάσας (επιλεκτικά αυτή τη φορά, με στόχο να κατευθύνουν την εκτέλεση) και αποφάσισαν να στείλουν πολύ ενεργητικά βοήθεια στο low post (είτε κάθετη είτε από Weak side ανάλογα με το ποιοι παίχτες του αντιπάλου βρίσκονταν στις δύο θέσεις) δείχνοντας εμπιστοσύνη στη λειτουργία των αμυντικών τους rotations.

Δεν έχει σημασία πόσο μπορείς να σκοράρεις αλλά πόσο μπορείς να σκοράρεις στο τέταρτο δεκάλεπτο..

Ο Νίκος Παππάς και οι 15 πόντοι του στη τέταρτη περίοδο (ήταν άποντος μέχρι τότε)έκλεψαν ένα μικρό κομμάτι από τη δόξα του επιβλητικού Νικ Καλάθη ο οποίος όμως στη πραγματικότητα είναι υπεύθυνος για την άνοδο του συμπαίχτη του στη τελευταία περίοδο. Όταν ο Καλάθης υπέγραφε την επιστροφή του στον Παναθηναϊκό η σελίδα μας έγραφε  “Η εποχή του ελληνικού backcourt των πρασίνων έρχεται με γοργούς ρυθμούς . Το παιχνίδι των Καλάθη-Παππά στο ανοιχτό γήπεδο μπορεί να μετατρέψει το ΟΑΚΑ σε άβατο..”

Νομίζω ότι τη Πέμπτη είδαμε μερικές από τις εικόνες που οραματιζόμασταν τότε για τον Παναθηναϊκό των χρόνων που έρχονται.. Ο Παππάς έχει πάρει το χρίσμα του «παίχτη προσωπικής φάσης» και ως τέτοιος μπορεί να έχει σπουδαίες στιγμές στη τέταρτη περίοδο κλειστών παιχνιδιών τα οποία ούτως ή άλλως παίζονται κατά ένα μεγάλο ποσοστό στο γήπεδο «της προσωπικής φάσης». Τα δύο καλάθια στη πλάτη της Καταλανικής άμυνας (συν το fast break νωρίτερα), παράγωγα εμπνευσμένων δημιουργιών από τα χέρια του Καλάθη, είναι «τέτοιες εικόνες».. Επίσης, σε προσωπικό επίπεδο, σημαντική ήταν η παρουσία του Ίαν Βουγιούκα. Με αυτόν και τον Παππά στο παρκέ (Ντένμον στο «1», ο μόνος ίσως «αδικημένος» στο rotation, έκανε αρκετά ποιοτικό πρώτο ημίχρονο) ο Παναθηναϊκός έπαιξε σε πλαίσιο επίθεσης που θύμισε περισσότερο τη περυσινή σεζόν και τη συνεργασία Μπουρούση-Τζέιμς εστιάζοντας στην 2on2 συνεργασία των Ελλήνων παιχτών του στη πλευρά.  Αυτή η κατεύθυνση επιλέχθηκε σε ένα χρονικό σημείο όπου οι πράσινοι ήθελαν να «παγώσουν» τον ρυθμό κρατώντας το παιχνίδι μέσα από την άμυνα τους και στοχεύοντας στην αύξηση των επισκέψεων τους στη γραμμή των προσωπικών. Εξ ου και η σαφώς «περισσότερη ντρίμπλα»  που χρησιμοποιούν σε επίπεδο ομαδικής επίθεσης σε αντίστοιχες καταστάσεις (και) φέτος..

 

 

Μια βραδιά στη Κοιλάδα του Θανάτου..

Ο Ολυμπιακός πέρασε ένα ταπεινωτικό βράδυ στη Buesa Arena η οποία έμοιαζε για αυτόν σαν τη Κοιλάδα του Θανάτου. Ένας μέρος όπου οι συνθήκες και το –αγωνιστικό στη προκειμένη περίπτωση περιβάλλον- ρούφηξαν κάθε σημάδι ζωής από το «κορμί» των ερυθρολεύκων..

-Έχουμε υπογραμμίσει ότι ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει ιδιαίτερο πρόβλημα όταν δεν είναι η πιο physical ομάδα στο παρκέ και αυτή εκ των δύο με τη μεγαλύτερη ενέργεια. Κρατήστε το αυτό γιατί έχω την εντύπωση ότι θα σας βοηθήσει να παρατηρήσετε την αλλαγή των συσχετισμών εντός των τεσσάρων γραμμών ακόμα και εάν η σταθερά της απόκλισης στην εκτέλεση αγωνιστικών καταστάσεων κάθε φορά μετακινείται ελάχιστα. Οι ερυθρόλευκοι «τρέχουν» παρόμοιες καταστάσεις με διαφορετικές πιθανότητες επιτυχίες για να σας το πω πιο απλά..

Στη Βιτόρια η καλοπροπονημένη Μπασκόνια πέρασε από «πάνω» τους. Ήταν μια από τις ελάχιστες φορές που αυτή η ομάδα (ο Ολυμπιακός) παραδόθηκε άνευ όρων εντός πέντε λεπτών μοιάζοντας  αδύναμος να προβάλλει τη παραμικρή από τις αντιστάσεις που του επιβάλλει ο χαρακτήρας του. Αντ’αυτού δέχθηκε ένα ταπεινωτικό «μαστίγωμα» στο δεύτερο ημίχρονο και μαζί ένα μάθημα σύγχρονου μπάσκετ από την εξαιρετική Baskonia του Μαρτίνεθ . Σπάνιο συναίσθημα για τους ερυθρολεύκους οι οποίοι έχουν συνηθίσει να υποδύονται τον ακριβώς αντίθετο ρόλο. Όμως (και με γνώμονα το χρονικό σημείο της σεζόν) μια καλή δόση ταπείνωσης μπορεί να αποβεί ευεργετική, αρκεί να γνωρίζεις το πώς θα την χρησιμοποιήσεις..

-Ο Ολυμπιακός παρουσίασε μια τεράστια αδυναμία στο να τελειώσει καταστάσεις με έξτρα παίχτη στο μισό γήπεδο. Η επίδοση του σε αυτό το κομμάτι ήταν απογοητευτική και δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αυτή αποτέλεσε αφετηρία  για το ντόμινο που επακολούθησε. Η Baskonia έχει επιλέξει Ηard Hedge τακτική στις Pick & Roll καταστάσεις που «έτρεχε» ο Σπανούλης (Show μόνο όταν screener ήταν ο Πρίντεζης ο οποίος έχει την ικανότητα να επιτεθεί σε πρώτο χρόνο πολύ αποτελεσματικά αλλά και να διαβάσει, βγάζοντας σωστά τη μπάλα από πάνω του, καλύτερα από κάθε άλλον ερυθρόλευκο ψηλό) με το «5» της ελληνικής ομάδας. Οι Βάσκοι έλεγξαν το baseline cut στα Short Rolls προσφέροντας το περιφερειακό σουτ στα forwards του αντιπάλου. Όσο ο (έμπειρος απέναντι σε αυτό το είδος άμυνας) Ολυμπιακός αστοχούσε ξανά και ξανά από τη περιφέρεια, ο βαθμός συγκέντρωσης και το ηθικό του βρίσκονταν σε ελεύθερη πτώση. Με εξαίρεση δύο περιπτώσεις που ο Μακλίν έβαλε τη μπάλα στο παρκέ και τελείωσε πηγαίνοντας κατευθείαν στη καρδιά της αντίπαλης άμυνας, οι φιλοξενούμενοι απέτυχαν παταγωδώς να προσαρμοστούν σε τέτοιες τις καταστάσεις ώστε να τελειώσουν επιτυχώς αυτά τα fast breaks μισού γηπέδου. Έλειπε υπερβολικά ένας δεύτερος πόλος δημιουργίας και ο παίχτης που θα φέρει close out επίθεση δημιουργώντας «ρήγμα» και εκτέλεση σε σωστό χρόνο. Κάτι μου θυμίζει αυτό..

Σεμινάριο

-Ο (ασυνήθιστα άστοχος) Jayson Granger πρόσφερε ένα δωρεάν μάθημα στην ελληνική περιφερειακή γραμμή σχετικά με το πώς παίζεται η θέση του PG σύγχρονο μπάσκετ. Ο Ουρουγουανός έχει το τιμόνι του ματς στα χέρια του επιλέγοντας μαεστρικά τον ρυθμό και ανοίγοντας υποδειγματικά το γκάζι όταν χρειάστηκε. Παρατηρείστε τον τρόπο που καθοδηγεί τους συμπαίχτες του και οδηγεί  την επίθεση των Βάσκων στους αγωνιστικούς της στόχους κάθε φορά. Γρήγορες και απέριττες μεταβιβάσεις χωρίς τη παραμικρή κατάχρηση ντρίμπλας, υποδειγματικό διάβασμα της άμυνας, πάσες σε σωστό χρόνο που ξεκλειδώνουν την αντίπαλη άμυνα, αποτελεσματικότητα στο μισό και ανοιχτό γήπεδο (ο κινητήριος μοχλός στο fast break). Εφτά τελικές, μηδέν λάθη. Floor General.. Ακόμα αναρωτιέμαι γιατί δεν ανέβηκε ο Παπανικολάου επάνω του..

Πολύ καλή εμφάνιση πραγματοποίησε και ο έτερος Λατινοαμερικάνος PG, Λούκα Βιλντόζα (5 AST/1 TO). Η  Baskonia έχει τεράστια παράδοση στη συγκεκριμένη αγορά (έχει επενδύσει πολλά χρήματα εκεί σε επίπεδο scouting, παράγοντας συνεργασίες με «κράχτη» τη γνώση της να απορροφά στο περιβάλλον της και να βελτιώνει  παίχτες από τις συγκεκριμένες χώρες). Άλλωστε μερικά από τα τοτέμ του συλλόγου προήλθαν από τη «μήτρα» της Λατινικής Αμερικής. Ο 22χρονος γκαρντ μπορεί να αποτελέσει σπουδαίο κέρδος για το κλαμπ και η συνύπαρξη του με παίχτες της εμπειρίας των Χουέρτας-Γκρέηντζερ μπορεί να τον βοηθήσει σημαντικά.

-Η transition άμυνα των ερυθρολεύκων  έδωσε πολλά δικαιώματα. Όταν ξεκινάει η σεζόν και διαβάζεις το πρόγραμμα, ενδόμυχα ξέρεις ότι στις τόσες του μήνα που παίζω στη Bιτόρια, πρέπει να δώσω το κάτι παραπάνω σε αυτό το κομμάτι. Στο preview μας στο Stoiximan blog μιλήσαμε σχετικά.. Η εικόνα που έχει μείνει ανεξίτηλη από το συγκεκριμένη βράδυ είναι οι θέσεις των παιχτών στα πρώτα τρία δευτερόλεπτα από τη στιγμή οι Βάσκοι έχουν εξασφαλίσει αμυντικό ριμπάουντ. Τρεις παίχτες των ερυθρολεύκων απλά βλέπουν τη πλάτη των ψηλών του Μαρτίνεθ. Ειδικά όταν οι Βάσκοι είχαν στο παρκέ το δίδυμο Shengelia-Voigtmann. Οι ψηλοί της Μπασκόνια τρέχουν καταπληκτικά το γήπεδο και είναι εξαιρετικοί finishers όπως έχουμε πει πολλάκις στο παρελθόν.

Συνολικά η άμυνα του Ολυμπιακού ήταν σε κακή βραδιά, φτάνοντας στη κατάρρευση του δευτέρου ημιχρόνου. Τα γκαρντ του Ολυμπιακού αδυνατούσαν να ελέγξουν τη μπάλα, στέλνοντας (κατά τη μετάβαση στο δεύτερο μισό) τον ball handler στις γωνίες. Αδυνατούσαν  να κατευθύνουν τη μπάλα και φυσικά την κατεύθυνση  των γηπεδούχων στην επίθεση.  Στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, η τριάδα των Granger-Beaubois-Voigtmann επιτίθεται στην αντίστοιχη των Ρόμπερτς-Σπανούλη-Μακλίν απομονώνοντας την πολύ μεθοδικά (δείτε πόσα ball screens ενεργοποιούν για τον Beaubois χτυπώντας τον Σπανούλη). Ο αμερικανός F/C του Ολυμπιακού δε βρήκε σε κανένα σημείο (PnR άμυνα) ισορροπία ώστε κατά τη διάρκεια των πίσω του βημάτων να μπορέσει να ελέγξει παράλληλα και τη κίνηση του αντίπαλου χειριστή. Ο Μαρτίνεθ δούλεψε αρκετά με Weakside Staggered Screens για τον Τζάνινγκ και τα γνωστά Pin Down για τον Beaubois (που ενίοτε καταλήγουν σε curling) με τον τελευταίο να δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα στην ελληνική άμυνα περνώντας προς τα μέσα και παίζοντας επάνω στον άξονα.

Παράλληλα, οι Βάσκοι ανέβασαν πολύ το επίπεδο της άμυνας τους μακριά από τη μπάλα. Είναι ένας από τους βασικούς λόγους για το κακό spacing της ερυθρόλευκης επίθεσης. Ο μόνος που έχει ελαφρυντικά είναι ο «λιωμένος» Στρέλνιεκς. Χαρακτηριστικά τον θυμάμαι σε μια 1-4 Low (ο Λετονός στη τελική γραμμή) να παίρνει από ευνοϊκή θέση σκριν για να ανέβει στη μπάλα αλλά τελικά να τη λαμβάνει με τεράστια δυσκολία και τον αντίπαλο κολλημένο στη πλάτη του. Δεν είχε τη σπιρτάδα, τη φυσική ετοιμότητα για να εκτελέσει μια τόσο απλή δράση..

«Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που πραγματικά είσαι..» Αυτό ισχύει και για τις φετινές νίκες κόουτς..

Τελικά τι κρύβεται κάτω από το κέλυφος της φετινής ομάδας του Ολυμπιακού..;  H εικόνα της ομάδας που εντυπωσίασε σε πολλά παιχνίδια στο πρώτο μισό της σεζόν έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την αντίστοιχη της ομάδας που αντιμετωπίζει εγγενή προβλήματα τα οποία τοποθετούν τη παραγωγική δυναμική της επίθεσης της στο πάτο της αξιολόγησης στη τρέχουσα Ευρωλίγκα.  Μήπως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση..; Ψυχραιμία.

 

 

Σε επίπεδο αξιολόγησης από το ξεκίνημα της σεζόν, σίγουρα το αποτέλεσμα έχει τη δική του ξεχωριστή θέση. Συμφωνούμε σε αυτό. Όμως όταν στόχος στην αξιολόγηση μας γίνεται η πρόγνωση (και σε βάθος χρόνου, όταν επιλέγουμε το μονοπάτι της, αυτή ακριβώς η αξιολόγηση μπορεί να έχει την ίδια δυναμική και σημασία με το αποτέλεσμα, όσο περίεργο και εάν σας φαίνεται αυτό..)  η εικόνα της λειτουργίας της ομάδας σε κάθε εβδομαδιαίο διαγώνισμα,  ιεραρχικά έχει ανάλογη θέση. Δεν είναι ακριβώς λοιπόν «μόνο το αποτέλεσμα» όπως είχε δηλώσει ο κόουτς Σφαιρόπουλος νωρίτερα στη χρονιά. Δεν είναι σίγουρα «μόνο το αποτέλεσμα» αναφορικά με τη κακή βραδιά της Βιτόρια. Ο Ολυμπιακός γνώρισε μια «κατηφόρα» όπως έχουν γνωρίσει αρκετές φορές, διάφορες μεγάλες ομάδες. Συμβαίνει.. Στο νέο format όπου οι ομάδες βρίσκονται πολύ πιο κοντά σε επίπεδο αγωνιστικής ποιότητας μπορεί να συμβεί πιο εύκολα εάν σε καταβάλλει έστω για λίγο το ίδιο το πρόγραμμα σε συνδυασμό με τα προβλήματα που γεννάει η διαδρομή.. Όλη η ουσία βρίσκεται στο πως θα χρησιμοποιήσει αυτή τη πολύ άσχημη βραδιά. Θυμηθείτε πως έπραξε ο Ομπράντοβιτς  πέρυσι, μετά την αποφράδα βραδιά της Buesa Arena δημιουργώντας μια αφετηρία ουσιαστικά για αυτό που ακολούθησε. Ομάδες που επιστρέφουν γρήγορα, πιο δυνατά, στην επόμενη προπόνηση και στο επόμενο ματς μετά από τέτοια στραβοπατήματα είναι πρωτίστως ομάδες με καλό προπονητή. Ο Ολυμπιακός έχει έναν ικανό προπονητή. Κυρίως όμως έχει σαν σύνολο χαρίσματα και χαρακτήρα που σπανίζουν τριγύρω. Το θέμα είναι να φτάσει αγωνιστικά και κατ’επέκταση χρονικά μέσα στη σεζόν, σε αυτό το σημείο όπου αυτά ακριβώς τα χαρίσματα θα του δώσουν την έξτρα ώθηση. Το μπάσκετ αλλάζει. Οι διαφοροποιήσεις σε επίπεδο κανονισμών και κυρίως στόχων από τα θεσμικά όργανα απαιτούν σύνολα με πληθωρικό χαρακτήρα και ικανότητα προσαρμογής σε κάθε περιβάλλον. Two way teams.. Oι ερυθρόλευκοι δεν είναι τέτοια ομάδα. Βλέπω πως υπάρχει προβληματισμός για το ότι ο Ολυμπιακός δε διαθέτει γκαρντ με προσωπική φάση, για την έλλειψη εναλλακτικών πηγών δημιουργίας ή rim protection. Μιλάμε για πράγματα όμως που ήταν μάλλον γνωστά από το καλοκαίρι.. Ο καλός προπονητής οφείλει να προσαρμοστεί και να διαγνώσει ποια είναι αυτή η εσωτερική αλλαγή που θα φρεσκάρει την ομάδα, τοποθετώντας την και πάλι στον δρόμο των επιτυχιών..

 

 

 

 

Υ.Γ: Ήταν σχεδόν δεδομένο ότι το πακέτο του Μποχωρίδη θα προσφέρει στον Άρη  πράγματα που έλειπαν από το backcourt του (όπως και ότι δε μπορούσε να προσφέρει στον φετινό Παναθηναϊκό τη δεδομένη στιγμή). Ήταν «πολυτέλεια» για τον Παναγιώτη Γιαννάκη να έχει έναν τέτοιο γκαρντ στην ομάδα του φέτος. Αυτό όμως που σε καμία περίπτωση δεν ήταν ..δεδομένο, είναι το γεγονός ότι ο Μποχωρίδης, άμεσα σε συνάρτηση με τη μετάβαση του, αποτελεί ένας από τους πιο Fun to Watch παίχτες αυτή τη στιγμή στη Stoiximan.gr  Basket League. Ο Παναθηναϊκός στη νεότερη εποχή κέρδισε πάρα πολλά σαν οργανισμός ανεβαίνοντας στο ευρωπαϊκό Έβερεστ, μέρος όπου ακόμα το κλαμπ ανήκει. Κοιτάζοντας το νόμισμα από την άλλη του όψη όμως, αυτό που έχασε, αρκετά πριν ολοκληρωθεί η θητεία του Ομπράντοβιτς,  ήταν η γνώση του να αναπτύσσει νέα παιδιά..

 

Y.Γ1: H επίθεση του Ολυμπιακού πρέπει να αγαπήσει ξανά τον Νίκολα Μιλουτίνοφ. Άμεσα..

 

 

 

 

 

Αυτά..