Εν μέσω μπασκετικής παγκοσμιοποίησης, η στροφή στη παράδοση είναι ότι πιο μοντέρνο..

 

Το No15 του Ολυμπιακού που ξέρει τη διαδρομή της επιστροφής από την κόλαση όσο λίγοι, η “στροφή στη παράδοση” του Σάρας, τα βασικά προβλήματα που εμποδίζουν την εκτόξευση στο αγωνιστικό πρόσωπο του Παναθηναϊκού και το πραγματικό ζητούμενο για την ΑΕΚ. Το Hoopfellas αναλύει..

Καλησπέρα σε όλους.. Αφήνουμε πίσω μια δυνατή εβδομάδα η οποία προσέφερε ουκ ολίγες συγκινήσεις και έκλεισε μάλιστα σήμερα το βράδυ με τη νίκη της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ επί του Ολυμπιακού. Οι ερυθρόλευκοι τη Παρασκευή μετά από σπουδαία μάχη κατέβαλλαν τη Ρεάλ Μαδρίτης του Λούκα Ντόνσιτς ενώ μια ημέρα νωρίτερα ο Παναθηναϊκός παρουσίασε δύο διαφορετικά πρόσωπα στο Κάουνας γνωρίζοντας την ήττα από τη Ζαλγκίρις του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους σε ένα ματς με σπουδαίο προπονητικά ενδιαφέρον. Πολλές οι εικόνες και οι σημειώσεις της σελίδας. Πάμε να πέσουμε μαζί λοιπόν σε μπασκετική νιρβάνα καταγράφοντας μερικές από αυτές..

 

Bras de fer στο Κάουνας: Νίκησε αυτός που προσαρμόστηκε πιο γρήγορα

Μεγάλη μάχη με πολλές διακυμάνσεις και για τους δύο αντιπάλους αναφορικά με το performance τους εντός των 40’ στο Κάουνας, σπουδαίο bras de fer ανάμεσα στο δύο προπονητές οι οποίοι είχαν ετοιμάσει ενδιαφέροντα πράγματα σε τακτικό επίπεδο με τον νικητή να κρίνεται στους χρόνους προσαρμογής που επέδειξαν οι ομάδες στη προσπάθεια τους να αποκωδικοποιήσουν μια νέα κατάσταση που έβρισκαν κάθε φορά μπροστά τους. Ο Παναθηναϊκός, σε ένα παιχνίδι που έκλεισε το συνολικό σκορ της πρώτης και της τέταρτης περιόδου στο +21 (26-47) κατάφερε να ηττηθεί παρουσιάζοντας ένα πολύ κακό πρόσωπο στις ενδιάμεσες περιόδους τις οποίες οι γηπεδούχοι πήραν με νταμπλ-σκορ (54-27), πετυχαίνοντας μάλιστα 33 πόντους στο τρίτο δεκάλεπτο. Χοντρό έτσι..;

Πάμε να δούμε τι πραγματικά έγινε στη Zalgirio Arena κοιτάζοντας πιο επισταμένα τις σημειώσεις μας από τη βραδιά της Πέμπτης..

-Θεωρώ ίδιον των πολύ καλών προπονητών την ικανότητα να ετοιμάζουν ειδικές καταστάσεις που θα τους δώσουν στιγμιαίο πλεονέκτημα επηρεάζοντας το μομέντουμ της αναμέτρησης , επιδεικνύοντας παράλληλα την ευφυϊα και την αυτοπεποίθηση του ανθρώπου που δε φοβάται να ρισκάρει. Είναι χαρακτηριστικά που διακρίνονται και στους δύο συγκεκριμένους προπονητές κατά τη γνώμη μου..

Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που ο Τσάβι Πασκουάλ προσεγγίζει το παιχνίδι στο ξεκίνημα θέλοντας να πάρει το τιμόνι του παιχνιδιού μέσα από την άμυνα του και τις συνεχείς αλλαγές διάταξης που παρουσίασε στα μετόπισθεν ώστε να αποτρέψει τους γηπεδούχου να βρουν γρήγορα reads και να προσαρμοστούν επιλύοντας την εξίσωση μυαλού που τους έβαλε ο Παναθηναϊκός μπροστά στο πρόσωπο από το ξεκίνημα. 3-2  ζώνη με τον, μακρύ & αθλητικό, Σίνγκλετον στη κορυφή (ως Rover όπως λέγεται η συγκεκριμένη θέση σε αυτή τη διάταξη) με σκοπό να κλειδώσει προσωρινά τους βασικούς πυλώνες μιας εκ των πιο fundamental επιθέσεων του ευρωπαϊκού μπάσκετ σήμερα. Aναφέρω ως τέτοιους :

1-το κεντρικό Pick&Roll που τρέχουν οι Λιθουανοί (η ζώνη είχε αρχές προσωπικής άμυνας  σε κάθε κόψιμο πάνω στον άξονα και σε κάθε PnR δράση που ενεργοποιούσε ο αντίπαλος)

2-τη High Post δημιουργία η οποία, με εκφραστή τον παίχτη της θέσης «4», αποτελεί σημείο αναφοράς ως δημιουργική πηγή στο μισό γήπεδο για την ομάδα του Σάρας

3-τη κυκλοφορία της μπάλας μέσω της δυσκολίας να μετακινήσει η επίθεση τη μπάλα στα «φτερά» λόγω της ίδιας της διάταξης που χαρακτηρίζει την 3-2.

Κατασκευαστικά και σε επίπεδο χαρακτηριστικών ο Παναθηναϊκός (βασικά η starting unit του) μπορεί να ανταποκριθεί  σε έναν τέτοιον τύπο άμυνας με τον Σίνγκλετον ως “Rover” να κλειδώνει τον άξονα, καλύπτοντας με το μήκος και το αθλητικό του πακέτο τον χώρο πίσω από πιθανή παγίδα στο «φτερό» και βοηθώντας τους δύο της τελικής γραμμής ερχόμενος από το κέντρο στο αμυντικό ριμπάουντ,  και τους Γκιστ-Αντετοκούνμπο να μπορούν να δώσουν ένα καλό σπριντ στις γωνίες (ζωτικής σημασίας για την εφαρμογή μιας τέτοιας άμυνας).

Η εναλλαγή (είναι η λέξη-κλειδί για τη καλή εισαγωγή των πρασίνων στο παιχνίδι) στα μετόπισθεν αφορά τη μετατροπή της 3-2 σε 1-2-2 από τον Καταλανό κόουτς στη κατεύθυνση του να πιέσει τον Πάνγκος ψηλά (κάτι που δε μπορούσε να κάνει για παράδειγμα στην 3-2) και να επιδιώξει trapping ψηλά στο φτερό με βασικό όμως στόχο και πάλι να εμποδίσει την επίθεση των Λιθουανών να νιώσει άνετα και να προσαρμοστεί απέναντι στην ελληνική άμυνα αποκαθιστώντας την επαφή της με το καλάθι. Το αδύνατο σημείο της 1-2-2 βρίσκεται στα σουτ από τις γωνίες για αυτό και είδατε πολύ γρήγορα τον κόουτς Γιασικεβίτσιους να αντικαθιστά  τον φορμαρισμένο Ουλανόβας με τον «μετρ των corner 3s» Μίλακνις.. Μάλιστα με τον Λιθουανό σουτέρ να αμύνεται πάνω στον Αντετοκούνμπο , ο Παναθηναϊκός έξυπνα σε Horns καταστάσεις  τοποθέτησε τον Θανάση στο «4» (τοποθετώντας τον Γκάμπριελ, που είχε αντικαταστήσει τον Γκιστ, στη weak side) παίζοντας επάνω στα αργά πόδια του Μίλακνις PnR. Mέσω της αμυντικής του τακτικής ο Παναθηναϊκός, χωρίς να είναι ιδιαίτερα σπουδαίος στην επίθεση (σούταρε πολλά τρίποντα στη πρώτη περίοδο, τελείωσε το ματς με 31 τον αριθμό, 27 δίποντα και 17/30 προσωπικές..), πήρε το τιμόνι του παιχνιδιού.

Εν μέσω μπασκετικής παγκοσμιοποίησης, η στροφή στη παράδοση είναι ότι πιο μοντέρνο..

Αυτό ακριβώς εκπροσωπεί το μπάσκετ της Ζάλγκιρις υπό τον Σάρας. Παραδοσιακές, old school επιλογές στο επιθετικό playbook που χτίζουν τον fundamental χαρακτήρα αυτού του συνόλου, με το ίδιο το σύστημα (σημαντικό όταν μιλάμε για sets και όχι για μια patterned offense) να αποτελεί πηγή δημιουργίας καταστάσεων για όλους. Για αυτό και το πιο σημαντικό πράγμα που είπε ο Γιασικεβίτσιους μετά το ματς κατά τη γνώμη μου για τη νίκη της ομάδας του αφορούσε την ώθηση που θα μπορεί να δώσει το αποτέλεσμα ώστε οι παίχτες του «να πιστέψουν στο σύστημα, να πιστέψουν σε αυτό που δουλεύουμε εδώ..». Είναι ωραίο να βλέπεις τη Ζάλγκιρις να δουλεύει wall screens για τον Μίσιτς ή Wheel Offense (έχουμε μιλήσει σχετικά στο παρελθόν) για τους σουτέρ της. Εν μέσω μπασκετικής παγκοσμιοποίησης, η στροφή στη παράδοση είναι κατά τη γνώμη μου ότι πιο μοντέρνο..

Πέραν του αρχικού σοκ, οι Λιθουανοί ήταν πραγματικά διαβασμένοι απέναντι στον Παναθηναϊκό. Και πάτησαν σε αυτή τους την ετοιμότητα για να επιστρέψουν στην αναμέτρηση. Είναι παραπάνω από προφανές (το λεπτομερειακό διάβασμα)από τη κατεύθυνση που ακολούθησαν και στις δύο πλευρές του παρκέ, όσο και εάν τους βοήθησε το πολύ κακό performance του «τριφυλλιού» σε συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού. Η βάση στη τακτική των γηπεδούχων όταν και βρέθηκαν πίσω στο σκορ με 12 πόντους, ήταν το να αλλάξουν τελείως το πλαίσιο στο οποίο διεξαγόταν η αναμέτρηση. Speed up the tempo.. O Σάρας «χαμήλωσε» ο (Ουλανόβας,  του εκπληκτικού +- 29, στο «4»)  την ίδια ώρα που ο Παναθηναϊκός είχε τον Βουγιούκα στο παρκέ (ψάχνοντας απελπισμένα σημείο αναφοράς στη θέση «5» και όντας αναγκασμένος να πάει βαθιά στο rotation της θέσης μετά τη γρήγορη φθορά του Γκιστ). Ενεργοποίησε ένα 1-2-1-1 press στα 4/4 δίνοντας έμφαση στη πρώτη γραμμή άμυνας (σε αντίθεση με το 3-1-1 που χρησιμοποίησε πέρυσι και ξεκινάει από τη γραμμή των προσωπικών) με στόχο να παγιδέψει τη πρώτη πάσα αφού έχει οδηγήσει αρχικά τη μπάλα στη δυνατή πλευρά (αμυντικός στόχος ο Λεκαβίτσιους, ο έμπειρος και πιο ψηλός Ρίβερς είναι συνολικά πολύ αποτελεσματικός στο να προστατεύει και να μεταβιβάζει τη μπάλα απέναντι σε παγίδα σε οποιοδήποτε σημείο του παρκέ).

Το πιο βασικό πρόβλημα που κατέδειξε η  λιθουανική ομάδα στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού αφορούσε την ικανότητα της να παράγει στο ζωγραφιστό. Το συνεχιζόμενο Hard Hedge (με τον Γιανκούνας και τον Καβαλιάουσκας) που ενεργοποίησε η Ζάλγκιρις απέναντι στο κεντρικό PnR του Παναθηναϊκού έδειχνε ξεκάθαρα ότι δε φοβόταν (το αντίθετο, μη σας πω ότι παρότρυνε κιόλας..) την εκτέλεση του ψηλού των πρασίνων στο κέντρο του ζωγραφιστού απέναντι σε υπέρ του miss match (rotate ο παίχτης της τελικής, συνήθως ο Ουλανόβας). Οι Λιθουανοί δε φοβήθηκαν καθόλου τέτοιες καταστάσεις απέναντι στον Βουγιούκα και τον Όγκαστ (ενίοτε και τον Γκιστ) υποδεικνύοντας το πρόβλημα του Παναθηναϊκού σε αυτό το κομμάτι. Μη σας φαίνεται καθόλου περίεργο αυτό, ούτε υποτιμητικό. Αποτελεί μέρος της σκληρής πραγματικότητας.. Οι δύο πιο επικίνδυνοι/παραγωγικοί παίχτες των πρασίνων εντός του ζωγραφιστού είναι οι Έλληνες γκαρντ του, Καλάθης και Παππάς.. Το Hard Hedge των γηπεδούχων (ο ψηλός αφοσιωνόταν στο να σταματήσει τη ντρίμπλα εκτελώντας χωρίς να ιδρώνει το recover στο βάθος της ρακέτας) παράλληλα υπογράμμισε την έλλειψη σπουδαίου playmaking στη περιφέρεια πίσω από τον Νικ Καλάθη (οι περιφερειακοί της ελληνικής ομάδας δυσκολεύτηκαν πολύ να περάσουν κάθετη τέτοια πάσα η οποία θα ενεργοποιούσε τις περιστροφές στην αντίπαλη άμυνα).

Η τρίτη περίοδος ήταν ένας εφιάλτης για τον Παναθηναϊκό. Έχουμε υπογραμμίσει ότι οι πράσινοι φέτος είναι καλύτερη ομάδα στο επιθετικό κομμάτι (σε επίπεδο λειτουργίας και αποτελεσματικότητας) όμως παρά τη παρουσία μερικών εξαιρετικών ατομικά αμυντικών παιχτών έχει κενά (ειδικά σε επίπεδο αντιλήψεως) στην ομαδική άμυνα, η βελτίωση στην οποία θα αποτελέσει προαπαιτούμενο ώστε να μπορέσει το «τριφύλλι» να εδραιώσει τη θέση του στη τετράδα της διοργάνωσης. Αυτό είναι που χρειάζεται να βελτιώσει κυρίως αυτή τη χρονική περίοδο ο Παναθηναϊκός.. Το θέαμα της ολοκληρωτικής κυριαρχίας των Λιθουανών στις μάχες εντός της πράσινης ρακέτας ήταν αποκαρδιωτικό. Από τις 31 διεκδικήσεις της μπάλας στο ζωγραφιστό του Παναθηναϊκού, οι γηπεδούχοι κέρδισαν τις 16 (σκόραραν συνεχώς από δεύτερες ευκαιρίες στη τρίτη περίοδο) τη στιγμή που η βασική frontcourt των Γκιστ-Σίνγκλετον δε πήρε ούτε 1 (..) ριμπάουντ στο ματς. Η άμυνα με αλλαγές, απέναντι σε μια επίθεση που δουλεύει εξαιρετικά τις post up καταστάσεις, κόστισε γυρίζοντας μπούμερανγκ αυτή τη φορά. Επίσης, όταν παίζεις απέναντι στην Ζάλγκιρις  είναι προαπαιτούμενο να απαγορέψεις  τη ντρίμπλα των γκαρντ της κατά μήκος της τελικής γραμμής, σήμα-κατατεθέν της επίθεσης των Λιθουανών τη τελευταία διετία. .

Το ICE απέναντι σε PnR που αναμειγνύεται ο Γιανκούνας μόνο ως χιούμορ μπορώ να το εκλάβω. Αλήθεια.. Ο αρχηγός των Λιθουανών ήταν εξαιρετικός και μαζί ο παίχτης που σκότωσε τον Παναθηναϊκό όταν ο αθλητικός εγωισμός και ο «θυμός» (από την απίστευτη κατηφόρα που είχε προηγηθεί στο τρίτο δεκάλεπτο) των Ρίβερς-Παππά (μεγάλο effort και από τους δύο σε άμυνα-επίθεση, η φάση στην οποία ο KC «καταπίνει»τον Τουπάν ο οποίος είχε κερδίσει το πλεονέκτημα στο πρώτο βήμα, κλέβοντας του τη μπάλα και σκοράροντας στη συνέχεια με δύσκολο σουτ είναι η επιτομή της υπερηφάνειας που καλούταν να βγάλει εκείνη τη στιγμή μια ομάδα που είχε «ταπεινωθεί» αμυντικά) έφτασε το σύνολο του Πασκουάλ ένα βήμα από την ολική επαναφορά. Ο Ισπανός κόουτς  χρεώνεται την άστοχη αντιμετώπιση των κλασσικών Side picks της Ζαλγκίρις μέσα από τα οποία ο Γιανκούνας σφράγισε τη νίκη των γηπεδούχων.

Δύο-δύο αντιμετώπιση χωρίς τον Καλάθη στο μίγμα δε νοείται κόουτς.. Το περίφημο Stay in Contact (στα Pop outs του Λιθουανού PF) πήγε περίπατο σε μια κατάσταση που ο Παναθηναϊκός είτε έπρεπε να ενεργοποιήσει trapping αναμειγνύοντας τρίτο παίχτη (Θανάση) ο οποίος θα έκανε rotate στον Γιανκούνας είτε με το δίδυμο Καλάθη-Γκιστ να κλειδώσει τη δράση αυτή με κατευθείαν «αλλαγή».  Ενδεικτικό της στόχευσης που υπήρχε από πλευράς γηπεδούχων ήταν το γεγονός ότι επέμειναν σε screen the screener δράσεις στην επίθεση τους σκοπεύοντας να βγάλουν εκτός αμυντικής ισορροπίας τον ψηλό του αντιπάλου στη προσπάθεια τους να χτυπήσουν εντός του ζωγραφιστού. Η τελική στατιστική «έγραψε» 48 προσπάθειες από το δίποντο και  10 μόλις πίσω από τη γραμμή του τριπόντου για μια ομάδα που δε βασίζεται ούτως ή άλλως ιδιαίτερη στη περιφερειακή εκτέλεση. Μια ακόμα ένδειξη ότι η άμυνα του Παναθηναϊκού απέτυχε να αλλάξει τις «συνήθειες» στην επίθεση του αντιπάλου..

 

Ματσάρα στο Φάληρο..

Σε ένα σπουδαίο ματς το οποίο (υπό το πέπλο ενός παραδοσιακού rivalry) προσέφερε συγκινήσεις ο Ολυμπιακός λύγισε την αντίσταση της Ρεάλ Μαδρίτης στη παράταση, παίρνοντας μια πολύ σημαντική νίκη η οποία τον διατηρεί στη κορυφή της βαθμολογίας με το εντυπωσιακό 9-2, μετά το 1/3 της κανονικής περιόδου. Ο Γιώργος Πρίντεζης έστρεψε πάνω του τους προβολείς που είχαν στηθεί στο ΣΕΦ για την επιστροφή του Βασίλη Σπανούλη (κλέβοντας τη δόξα από τον Λούκα Ντόνσιτς) με μια δική του «επιστροφή» μιας και αποτέλεσε τον παίχτη που καθάρισε το ματς στη παράταση παρά τις δύο χαμένες του βολές στα τελευταία δευτερόλεπτά της κανονικής περιόδου. Αυτό λέει πολλά για τον εσωτερικό κόσμο και τα χαρίσματα του συγκεκριμένου αθλητή..

Πάμε να δούμε όμως τι έχουμε κρατήσει από το ντέρμπι του Φαλήρου..

-Στην επιστροφή του ο Βασίλης  Σπανούλης έμεινε 23:11 στο παρκέ  τελειώνοντας το ματς με 4 τελικές για 3 λάθη, 2 κλεψίματα, 2/7 FG και 7 πόντους με όλους εμάς να παίρνουμε μια πρώτη γεύση των αλλαγών που θα επιφέρει σε επίπεδο κατεύθυνσης του playbook η παρουσία του για τον Ολυμπιακό. Είναι σημαντικό ότι όταν βρίσκεται στο παρκέ αλλάζει η φύση της αντίπαλης άμυνας εστιάζοντας σε αυτόν κάτι που αυτόματα δημιουργεί ένα πιο βολικό πλαίσιο για τους συμπαίχτες του. Η Ρεάλ τον στόχευσε από την αρχή δείχνοντας σαφή πρόθεση να παίξει «επάνω» του στην επίθεση της όμως δε κατάφερε σπουδαία πράγματα (ο Τέηλορ έρχεται επίσης από τραυματισμό). Με τον Σπανούλη οι ερυθρόλευκοι έχουν και πάλι την ευκαιρία να «μαζέψουν» την αντίπαλη άμυνα με κάθετο παιχνίδι, το οποίο σε συνδυασμό με την ικανότητα του να πασάρει θα δημιουργήσει σαφώς περισσότερες ευκαιρίες για όλους. Η πρώτη κατοχή του Ολυμπιακού στο ματς με το γνωστό μας “Spain PnR” είναι χαρακτηριστική..

 

Είναι προφανές επίσης ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος αναφορικά με το επιθετικό κομμάτι θα βαδίσει σε δύο διαφορετικούς δρόμους (ακόμα και αν μιλάμε για καταστάσεις με κοινή διάταξη) ανάλογα με το εάν θα βρίσκεται ο αρχηγός της ομάδας στο παρκέ ή όχι. Είτε στη Horns είτε στη 2-3 High PnR, oι ερυθρόλευκοι θα επιδιώξουν να «τρέξουν» το κεντρικό PnR πηγαίνοντας βαθιά στην άμυνα, πατώντας στην ικανότητα του Σπανούλη σε αυτές τις καταστάσεις ενώ αντίθετα χωρίς αυτόν (και με τον Μακλίν κυρίως ως screener ψηλά στον άξονα) θα ενεργοποιήσει hand offs και Weave screens (για τον Στρέλνιεκς πρωτίστως ή τον Ρόμπερτς) ώστε να ελαχιστοποιήσει τη πιθανότητα στατική ντρίμπλας από τους περιφερειακούς του δημιουργώντας κίνηση και καλύτερες προϋποθέσεις για εκτέλεση. Σταδιακά με τον Σπανούλη πλέον στην ομάδα, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να αρχίσει να σουτάρει καλύτερα από τη περίμετρο (είχε 3/20 τρίποντα, μόλις 15% στα 40’ της κανονικής διάρκειας απέναντι στη Ρεάλ) και αναμένεται να αξιοποιήσει καλύτερα τον Μιλουτίνοφ. Πάσες όπως αυτή στη Weak side για το τρίποντο του Πρίντεζη (82-79) στη παράταση δε μπορούν να εκτελεσθούν από άλλον ερυθρόλευκο περιφερειακό άλλωστε..

 

Ο Σπανούλης βέβαια έχει δουλειά μπροστά του ακόμα ώστε  να βρει ρυθμό πιάνοντας τα γνωστά του αγωνιστικά standards,  κάτι που φάνηκε και στο σημερινό ματς με την ΑΕΚ. Χωρίς τα δύο βασικά του στηρίγματα στο παρκέ (σε επίπεδο συνεργασίας στην επίθεση, Πρίντεζης-Μιλουτίνοφ) δε μπόρεσε να βοηθήσει τον Ολυμπιακό όντας άστοχος και τελειώνοντας το ματς με 9 λάθη.

 

-Οι Μαδριλένοι ήταν ακριβώς όπως τους περιγράφουμε τον τελευταίο καιρό στη σελίδα μας. Τους λείπει η περίφημη ισορροπία στο επιθετικό κομμάτι και ο ψηλός που θα ακολουθήσει αποτελεσματικά τον γρήγορο ρυθμό που θέλουν να επιβάλλον στο παιχνίδι τους «κουμπώνοντας» με τους περιφερειακούς της «Βασίλισσας». Χωρίς τους Αγιόν-Ράντολφ (κυρίως τον πρώτο) η Ρεάλ δεν έχει σημείο αναφοράς στο ζωγραφιστό με αποτέλεσμα να γίνεται πολύ «περιφερειακή» σε επίπεδο εκτέλεσης (γεγονός που τις κοστίζει σε επισκέψεις στη γραμμή των προσωπικών και στη transition άμυνα) ενώ την ίδια στιγμή αδυνατεί να εκμεταλλευτεί miss matches στο χαμηλό post έχοντας απολέσει τον versatile χαρακτήρα της επίθεσης της.

Ο κόουτς Σφαιρόπουλος όπως αναμενόταν τοποθέτησε τον φορμαρισμένο Παπανικολάου επάνω στον Ντόνσιτς. Ο «Παπ» έπαιξε δυνατά και καθαρά, δούλεψε αρκετά για να κρατήσει τον μικρό πρίγκιπα» στη πλευρά ενώ κατέβαλλε μεγάλο effort για να μείνει μαζί του –όσο μπορεί- στη τελική εκτέλεση. Το γέλιο επιβράβευσης του Τόμιτς προς τον παίχτη του, στο τάιμ –άουτ με το σκορ στο 18-6 θύμισε John Kreese (σε ρόλο Ντάνιελ Λαρούσο ο Ντόνσιτς. LOL)..

 

Ο Ολυμπιακός έκανε καλύτερη δουλειά απέναντι στον νεαρό Σλοβένο από ότι δείχνει η τελική του στατιστική.  Η κλάση βέβαια του Ντόνσιτς  είναι κάτι «άλλο».. Κάτι απόκοσμο. Άλλωστε πρώτη η σελίδα μας έκανε τον παραλληλισμό του ταλέντο του σε συνάρτηση με την εποχή, με αυτό του Ντράζεν (και ο Ντράζεν εδώ μέσα είναι κάτι ιερό πέρα από το σύνορο του μεγάλου μπασκετικού σταρ..). Είδατε με πόση ευκολία τελείωνε επάνω σε καλή άμυνα. Το finishing και ο τρόπος που δουλεύει τις προσποιήσεις είναι κάτι το εκπληκτικό ενώ την ίδια στιγμή μια πάσα ή αλλαγή κατεύθυνσης του μπορεί να κόψει την άμυνα στα δύο. Ο Ντόνσιτς πρωτοστάτησε στην επαναφορά της Ρεάλ και τελείωσε το ματς με 33 πόντους (12/21 FG) 6 ριμπάουντ- 4 τελικές και 1 μόλις λάθος σε 37:48..

 

 

 

Κυρίαρχος του άξονα ο Μακλίν

O Tζαμέλ Μακλίν (11.0 πόντοι, 26/43 δίποντα-4.5 ριμπάουντ στα τελευταία 6 ματς) αποτέλεσε το κύριο μέσο έκφρασης της κυριαρχίας του Ολυμπιακού στον άξονα απέναντι στην άμυνα της Ρεάλ όντας ο παίχτης που εξέθεσε βασικές αδυναμίες του ρόστερ της «Βασίλισσας» αυτή τη περίοδο. Ήταν προφανές ότι κανένας ψηλός των Μαδριλένων δε μπορούσε να ματσάρει τον συνδυασμό δύναμης, έκρηξης και χαμηλού κέντρου βάρους του αποφοίτου του Xavier με τον Μακλίν να τιμωρεί τους φιλοξενούμενους αποκαθιστώντας τη τάξη όταν προσπάθησαν να πάρουν τα ηνία του παιχνιδιού στη τρίτη περίοδο. Είναι παραπάνω από δεδομένο ότι ο Λάσο περιμένει σαν θείο δώρο την επιστροφή του Ράντολφ..

Με το παιχνίδι με τη μπάλα στο παρκέ του Μακλίν και την επιστροφή του Σπανούλη, οι ερυθρόλευκοι θα γίνουν πιο επιθετικοί πλέον παίζοντας επάνω στη συγκεκριμένη ζώνη του παρκέ. Ήδη στο ματς με τη Ρεάλ δούλεψαν στη Horns, Weak SideScreens για να βάλουν τον Σπανούλη με τη μπάλα στον άξονα ενώ και ο Μακλίν έχει πλέον τις δικές του φάσεις παίζοντας εκεί. Το δίδυμο Μακλίν-Στρέλνιεκς (με τον Παπανικολάου να συμπληρώνει μια τριάδα παιχτών σε πολύ καλό αγωνιστικά  φεγγάρι) ήταν και πάλι καταλυτικό για τον Ολυμπιακό με τον Λετονό να βάζει σημαντικούς πόντους όταν η μπάλα έκαιγε στη παράταση και να παίζει παράλληλα εξαιρετική άμυνα στον Κάρολ ο οποίος ήταν καυτός μέχρι εκείνο το σημείο.

 

 

 

Τurning point η 2-2-1 του Λάσο..

Ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε αρκετά απέναντι στο 2-2-1 ζώνη του Πάμπλο Λάσο (και εν συνεχεία 2-1-2)το οποίο ήταν η μοναδική λύση ώστε να μπορέσει η Ρεάλ να προστατέψει τον άξονα της άμυνας της. Ο Ισπανός κόουτς διέγνωσε ότι δεν έχει τα  εργαλεία για να ελέγξει το παιχνίδι μέσα από την άμυνα του και κατέφυγε νωρίς σε press άμυνες ώστε να αλλάξει τον ρυθμό του παιχνιδιού και να αναγκάσει τον Ολυμπιακό να δουλέψει πνευματικά περισσότερο ώστε να φτάσει στο καλάθι. Δεν είναι καθόλου εύκολη κατάσταση αυτή για έναν προπονητή και η επιστροφή της Ρεάλ πιστώνεται σε ένα σημαντικό ποσοστό στη προσπάθεια του προπονητή της ο οποίος με αμυντικά τρικ και τα βέλη του Κάρολ –συν τις εμπνεύσεις του τρομερού Ντόνσιτς- έφερε την ομάδα του σε θέση βολής σε ένα παιχνίδι που έμοιαζε χαμένο.

Ο Λάσο ξεκίνησε με 1-2-1-1 press άμυνα αλλάζοντας συνεχώς τις θέσεις των περιφερειακών του στον ρόμβο και στη συνέχεια ενεργοποίησε μια 2-2-1 press άμυνα απέναντι στην οποία ο Ολυμπιακός προσπάθησε να βάλει τη μπάλα στο κέντρο της (για να τη σπάσει) με τον Σπανούλη, χωρίς επιτυχία. Στη τελική ευθεία του αγώνα μάλιστα, η Ρεάλ παρουσίασε μια ζώνη μισού γηπέδου σε διάταξη 2-1-2 με τον Ταβάρες στο κέντρο.  Μια τέτοια άμυνα (2-1-2 half court) χρησιμοποιείται ακριβώς για να προστατέψει τον άξονα (ειδικά απέναντι σε 2-guard lineups) και δομείται γύρω από τη παρουσία ενός σπουδαίου μπλοκέρ (Ταβάρες) στο κέντρο της, ο οποίος πρέπει να βρίσκεται πάντα πρόσωπο με τη μπάλα και σε help position κάθε στιγμή προσφέροντας κάλυψη στους τέσσερις συμπαίχτες του, επιτρέποντας μάλιστα στους δύο περιφερειακούς να είναι πιο aggressive στην αμυντική τους συμπεριφορά (έχοντας το αβαντάζ της κάλυψης πίσω τους σε μικρή απόσταση).  Ήταν μια έξυπνη επιλογή η οποία συνέβαλλε στο να παρακολουθήσουμε ένα σπουδαίο φινάλε, μέχρι να βγει –στη κρίσιμη ώρα- ο «παραλίγο μοιραίος» Γιώργος Πρίντεζης στη σκηνή και να καθαρίσει το ματς. Κάποιες φορές άλλωστε, για να φτάσεις στον παράδεισο, πρέπει να πάρεις φόρα από τον πάτο της κολάσεως. Και αυτή τη διαδρομή,  ο 32χρονος φόργουορντ την  έχει βιώσει όσο λίγοι αθλητές στη σύγχρονη ιστορία της διοργάνωσης..

Η ΑΕΚ..

Τυγχάνει να μιλήσουμε για την ΑΕΚ και πάλι μετά από μια μεγάλη επιτυχία. Είναι πολλά αυτά που θέλω να πω για τον «δικέφαλο» και είναι δεδομένο ότι αυτό θα γίνει σε ξεχωριστή ανάρτηση. Τα κολλητά άσχημα αποτελέσματα των τελευταίων ημερών έφεραν την αποπομπή του Σωτήρη Μανωλόπουλου την οποία ακολούθησε η (επανα) πρόσληψη του Ντράγκαν Σάκοτα. Το timing ήταν καλό σήμερα για την ΑΕΚ η οποία κατάφερε να πάρει μια σπουδαία σε ψυχολογικό επίπεδο νίκη επί του Ολυμπιακού. Τέτοιες επιτυχίες έλειπαν από τους κιτρινόμαυρους τα τελευταία χρόνια και το κλαμπ (δικαιολογημένα) διψούσε για να τις γευτεί.  Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας όμως.. Όχι εδώ μέσα.  Τέτοιες νίκες δε ταυτίζονται με τη σωστή, σταθερή πορεία προς την επιστροφή στα υψηλά στρώματα. Η ΑΕΚ κάνει τη προσπάθεια της αλλά αυτή χαρακτηρίζεται από παντελή έλλειψη τεχνογνωσίας ώστε να βαδίσει (ανεξάρτητα από το χρονοδιάγραμμα) στον δρόμο που θα  οδηγήσει πίσω, στη κιτρινόμαυρη πλευρά του ΟΑΚΑ τη «μπασκετική κουλτούρα» που τόσο λείπει από έναν οργανισμό με μεγάλη παράδοση στο άθλημα. Όπως σας έχω ξαναπεί, και φέτος η ομάδα ήταν (και φυσικά παραμένει) κακοστημένη. Το είχα πει από την αρχή στον κόουτς Μανωλόπουλο.  Είχαμε πει επίσης εδώ μέσα  (μετά τη νίκη επί του Παναθηναϊκού) ότι σχετικά σύντομα θα χρειαστεί να προβεί σε αλλαγές (δε περίμενα να γίνει αυτό σε επίπεδο προπονητή αλλά παιχτών). Το ζητούμενο για τον «Δικέφαλο» (εάν θέλει κάποτε να γυρίσει το τιμόνι προς καινούργιες θάλασσες) είναι να ξαναδώσει όραμα στον μέσο οπαδό του. Η ΑΕΚ πληρώνει σε συμβόλαια νεαρών παιχτών το ποσό των 400.000 ευρώ φέτος. Χρήματα που καλύπτουν για παράδειγμα ένα μεγάλο μέρος του συνολικού μπάτζετ του Άρη.. Την επένδυση σου την ασφαλίζεις με γνώση. Τίποτα στη τύχη..

 

Υ.Γ: 1982, Κύπελλο Κόρατς. El latigo από τον 17χρονο Ντράζεν..