2017-18 Hoopfellas Euroleague Power Rankings II

 

Φτάνοντας αισίως στο 1/3 της φετινής κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας και με τις ομάδες να έχουν δώσει ένα ικανοποιητικό δείγμα δέκα παιχνιδιών, το timing για αξιολόγηση μοιάζει ιδανικό. Το Hoopfellas σας παραδίδει τη δεύτερη version των Power Rankings της σελίδας για τη τρέχουσα σεζόν..

Καλησπέρα σε όλους. Το πρώτο τρίτο της κανονικής περιόδου της διοργάνωσης ολοκληρώθηκε και ναι, αισθάνομαι ότι έφτασε η στιγμή να αξιολογήσουμε την εικόνα των 16 μονομάχων με βάση τα όσα έχουμε δει μέχρι τώρα. Παραδοσιακά από τις αναρτήσεις με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Πάμε..

 

 

 

 

 

1.CSKA MOSCOW (8-2)

ΟRAT-DRAT: 124.2-108.9

PACE: 70.6

Σε γνώριμα λημέρια η «αρκούδα» συνεχίζει τη παράδοση που τη θέλει να βρίσκεται σταθερά στη κορυφή της διοργάνωσης. Η ατομική ικανότητα των παιχτών σε συνδυασμό με το υψηλό επίπεδο συνοχής και τη ποιότητα του προπονητικού επιτελείου διατηρούν την CSKA σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, συμβεβλημένο με την ελίτ της λίγκας. Είναι σπουδαίο αυτό που έχει πετύχει τα τελευταία χρόνια ο Δημήτρης Ιτούδης στη Μόσχα(αλλάζοντας πλήρως αγωνιστική κατεύθυνση και τοποθετώντας τη παραδοσιακή φιλοσοφία του οργανισμού στο συρτάρι)  και καλό θα είναι να το υπενθυμίζουμε που και που. Το πρόβλημα της στο αμυντικό ριμπάουντ (τελευταία σε DREB% με 67.6 ενώ αντίθετα οδηγεί την Ευρωλίγκα στο επιθετικό ριμπάουντ) την εμποδίζει στη παρούσα φάση να ανοίξει περισσότερο το τέμπο κάτι που αποτελούσε βασικό στόχο το καλοκαίρι. Ο κόουτς παίζει με ψηλά σχήματα (τρεις φόργουορντ στις ενδιάμεσες θέσεις) για να ματσάρει αυτή την αδυναμία ενώ με τον Ουέστερμαν εκτός βλέπουμε τον Ντε Κολό να ανεβαίνει στον «άσσο» (αν και ο συγκεκριμένος «παραδίδει» σε οποιαδήποτε περιφερειακή θέση, αρκεί να τον πετάξεις στο παρκέ). Το συγκεκριμένο πρόβλημα απορρέει και από τη φύση των (επιθετικών) αμυνών που επιλέγουν οι Ρώσοι στο μισό γήπεδο όμως αποτελεί και έναν από τους λόγους που η «αρκούδα» σε πολλές των περιπτώσεων φαντάζει αρκετά θνητή. Το δίδυμο Κλάιμπερν-Χίγκινς είναι σε εξαιρετική κατάσταση εκτοξεύοντας την ικανότητα της «αρκούδας» σε καταστάσεις προσωπικής φάσης.  Θεωρώ δεδομένο ότι η CSKA θα προσπαθήσει να ανοίξει τον ρυθμό κι άλλο στο παιχνίδι μέσα στη σεζόν πολλαπλασιάζοντας τον αριθμό των κατοχών, αγωνιστικό περιβάλλον στο οποίο νιώθει πιο οικεία από κάθε άλλη ομάδα ίσως στη διοργάνωση.

 

 

2.OLYMPIAKOS (8-2)

ORAT-DRAT: 108.5-101.9

PACE: 69.3

Αυτό που πράττουν οι ερυθρόλευκοι μέχρι στιγμής στη φετινή Ευρωλίγκα ισοδυναμεί με τις λεζάντες διαφημίσεων που προειδοποιούν «αποκλειστικά για επαγγελματίες, μη το δοκιμάσετε στο σπίτι..». Ο φετινός Ολυμπιακός των δέκα πρώτων αγωνιστικών αποτελεί μια ηχηρή εξαίρεση στον κανόνα των two way-teams που υπαγορεύει το σύγχρονο μπάσκετ στις ομάδες που θέλουν να κατακτήσουν τη κορυφή της Ευρώπης. Μια αδύναμη επίθεση που αξιολογείται με  πολύ χαμηλό βαθμό σε επίπεδο playmaking και χωρίς σπουδαία ικανότητα στη προσωπική φάση ή στη παραγωγή στο ανοιχτό γήπεδο αλλά και εξαιρετικά συμπαγή άμυνα που κατεβάζει τα ποσοστά των αντιπάλων στο πάτωμα καταφέρνοντας να κατευθύνει τη μπάλα εκεί που αυτή θέλει, επιτρέποντας πραγματικά χαμηλό αριθμό uncontested shots. Ο ισχυρός χαρακτήρας αυτής της ομάδας τη βοηθάει να στέκεται παντού απέναντι σε οποιαδήποτε συνθήκη και μορφή αντιξοότητας. Ο Γιάνις Στρέλνιεκς είναι αναμφίβολα μια από τις πιο value/money κινήσεις που έκανε ομάδα τη φετινή off season (Εffective FG% στο 63.1) . Ο Παπανικολάου σήμερα έχω την αίσθηση ότι θα βρισκόταν στη καλύτερη αμυντική πεντάδα της σεζόν. Ο Τζαμέλ Μακλίν σαφώς δεν είναι ο παίχτης που θα κλειδώσει τον άξονα και το ζωγραφιστό της ερυθρόλευκης άμυνας όμως είναι ένας από τους βασικούς υπεύθυνους του 8-2 αυτής της ομάδας φέτος με την ικανότητα του να φέρνει «αυτόφωτη» επίθεση από τη θέση «5» (σκεφτείτε έναν ψηλό με τα επιθετικά χαρακτηριστικά του Birch τη περίοδο που η ομάδα παίζει χωρίς τον βασικό δημιουργό της..). Οι ερυθρόλευκοι ρόλαραν νωρίς στη σεζόν και το πιστώνονται τώρα. Περιμένουν πλέον τον Βασίλη Σπανούλη  (έπαιξε απέναντι στον Κόροιβο) για να βελτιώσουν τη λειτουργία της επίθεσης τους (είναι προτελευταίοι σε τελικές πάσες). Θεωρώ δεδομένο ότι με αυτόν στο παρκέ ο Μιλουτίνοφ θα ανεβάσει στροφές και οι σουτέρ της ομάδας θα βρουν περισσότερες ευκαιρίες. Είναι σημαντικό για τους ερυθρόλευκους να απορροφήσουν σωστά αυτή την ανακατανομή ρόλων και την αλλαγή στη φύση της επίθεσης τους που θα επιφέρει η επιστροφή του ηγέτη τους. Τα εντός έδρας ματς με τις Ρεάλ-ΤΣΣΚΑ και το ταξίδι στη Λιθουανία θα αποτελέσουν σπουδαία κριτήρια αξιολόγησης..

 

 

3.FENERBAHCE (7-3)

ORAT-DRAT: 118.6-109.3

PACE: 64.9

Η Φενέρ νομίζω ότι πλέον έχει πατήσει στο επίπεδο που ονειρεύονταν οι ιθύνοντες του οργανισμού χρόνια πριν. Παίζει σαν πρωταθλήτρια (με τη συντήρηση που ξέρει να κάνει μια τέτοια ομάδα) έχοντας δημιουργήσει κουλτούρα νικητή την οποία καλείται να διατηρήσει μέσα στον χρόνο. Αυτή θα είναι και η μεγαλύτερη προίκα που θα αφήσει πίσω του κάποια στιγμή ο Ομπράντοβιτς.. Οι Τούρκοι είναι η καλύτερη επίθεση μισού γηπέδου στη διοργάνωση. Το execution της σε αυτό το κομμάτι είναι απλά εξαιρετικό. Στη Φενέρ βλέπω αυτό για το οποίο η σελίδα μας έχει μιλήσει αναφορικά με το ότι «η επίθεση στο σύγχρονο μπάσκετ παίζεται στα close outs και τη μετακίνηση της άμυνας». Οι πρωταθλητές σουτάρουν καλύτερα από κάθε άλλη ομάδα στη διοργάνωση (50.9% FG- 42.0% 3PT) όχι γιατί διαθέτουν τους καλύτερους εκτελεστές αλλά γιατί δουλεύουν με μεγάλη έμφαση στη λεπτομέρεια κατά τη διάρκεια  αυτής της διαδικασίας. Ο Νάναλι σουτάρει με 61.8% πίσω από τη γραμμή έχοντας μ.ο. 3.4 σουτ ενώ ο Ντατόμε «γράφει» 48.8% σε 4.1 προσπάθειες. Ο Βέσελι βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση και αυτό του το αγωνιστικό status δίνει την ευκαιρία στους Τούρκους να περιμένουν τη σταδιακή βελτίωση του Τόμπσον και του Μέλι (πρόσωπο/πλάτη παιχνίδι-playmaking, ιδανικά χαρακτηριστικά για την επίθεση της Φενέρ στο μισό γήπεδο). Η ομάδα του Ομπράντοβιτς κάνει ακόμα αρκετά λάθη ενώ χρειάζεται επιπλέον χρόνο για τα καινούργια μέλη της ώστε αυτά να εντρυφήσουν στη φιλοσοφία του κόουτς. Είναι φανερό αυτό στη παρούσα φάση.. Ο Ομπράντοβιτς περιμένει τον Κάλινιτς και τον Ντίξον (μπαίνει σιγά σιγά) ώστε να κατακτήσει η Φενέρ έναν πιο gritty χαρακτήρα (ειδικά ο Κάλινιτς της λείπει πολύ). Αυτή τη στιγμή οι πρωταθλητές σου δίνουν την αίσθηση  της σιγουριάς σχετικά με τη πρόγνωση  ότι θα είναι η ομάδα με το μεγαλύτερο βαθμό αγωνιστικής ετοιμότητας όταν πρέπει.

 

4. PANATHINAIKOS (7-3)

ORAT-DRAT: 113.8-111.5

PACE: 69.4

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε καλό δρόμο. Από τη στιγμή που ο Τσάβι Πασκουάλ (ένας από τους προπονητές που γνωρίζουν καλύτερα το μονοπάτι προς τις υψηλές θέσεις της κανονικής περιόδου στη διοργάνωση) κατάφερε να διαχειριστεί και να ξεσκαρτάρει τις σκέψεις του σχετικά με το rotation του «τριφυλλιού» στο ξεκίνημα της περιόδου (είχαν μπερδέψει τον ίδιον πρωτίστως) οι πρωταθλητές Ελλάδας βρήκαν τη φόρμουλα που τους έκανε να πατήσουν γερά τα πόδια τους στο έδαφος. Ο Παναθηναϊκός είναι σαφώς καλύτερη επιθετικά ομάδα φέτος σε σχέση με τη περυσινή version των Τζέιμς-Μπουρούση. Δουλεύει καλύτερα για τους σουτέρ του, έχει έναν από τους καλύτερους PnR συνδυασμούς στη λίγκα με τους Καλάθη-Γκιστ, είναι λιγότερο στατικός και προσπαθεί να παίξει πιο γρήγορα στο μισό γήπεδο (ακόμα εδώ χρειάζεται δουλειά). Έχει μια πολυπρόσωπη επίθεση (5 –σχεδόν- παίχτες με διψήφιο μέσο όρο πόντων) και φιγουράρει στην ελίτ αναφορικά με το Effective FG% και την αποτελεσματικότητα beyond the arc. Ο Νικ Καλάθης έχει πάρει πλέον τα ηνία ως ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της ομάδας και αυτό αρχίζει να περνάει όλο και περισσότερο στο παιχνίδι της. Ο Τζέιμς Γκιστ βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση ενώ ο Κρις Σίνγκλετον μπορεί να μη δίνει το περυσινό επιθετικό show όμως είναι καταλυτικός στα μετόπισθεν όντας ο «πράσινος» με την υψηλότερη αμυντική αξιολόγηση (DRAT) σε μια ομάδα που αγωνίζεται ο Καλάθης. Και όμως, η διάρκεια στο αμυντικό κομμάτι είμαι αυτή τη στιγμή το βασικό πρόβλημα που καλούνται μα λύσουν οι πράσινοι. Κατά τη γνώμη μου, άρρηκτα συνδεδεμένο με τη διαχείριση του rotation και τη φύση των αμυντικών τακτικών που επιλέγονται όταν η ομάδα έχει στο παρκέ σχήματα με χαμηλότερο δείκτη αμυντικής ικανότητας. Το 7-3 (θα μπορούσε να είναι και καλύτερο) εξασφαλίζει  χρόνο για τους νέους παίχτες  (είναι προφανές ότι ο Πασκουάλ θα χρειαστεί 1-2 έξτρα παίχτες που θα αναβαθμίσουν τα λεπτά και τον ρόλο τους στο rotation αυξάνοντας τον αριθμό των μελών του σκληρού πυρήνα). Το θετικό στην όλη κατάσταση είναι ότι οι πράσινοι  βρίσκονται σε μια αρκετά καλή θέση όταν έχουν ακόμα πολλά πράγματα να βελτιώσουν. Ιντριγκαδόρικη σκέψη αν μη τι άλλο..

 

5. MACCABI (6-4)

ORAT-DRAT: 107.6-106.2

PACE: 72.5

Πριν ξεκινήσει η σεζόν είπαμε ότι η Μακάμπι φέτος θα είναι βελτιωμένη εστιάζοντας στις σαρωτικές αλλαγές σε επίπεδο κατεύθυνσης που έκανε ο Νέβεν Σπάχια.  Όντως οι Ισραηλινοί βρίσκονται στο σωστό δρόμο. Φτάνοντας στο τέλος του πρώτου διμήνου της αγωνιστικής χρονιάς μπορώ να πω ότι ο Κροάτης τεχνικός έχει καταφέρει να παρουσιάσει ένα σύνολο που παίρνει αρκετά καλό βαθμό σε ορισμένα κομμάτια του παιχνιδιού ενώ σε κάποια άλλα δεν έχει πλησιάσει τις προσδοκίες που δημιούργησε αυτό το μείγμα παιχτών. Δεν είναι καθόλου ιεροσυλία να πούμε ότι η φετινή version της Μακάμπι θυμίζει περισσότερο «βαλκανική ομάδα»  σε πολλές εκφράσεις της έχοντας αφήσει πίσω το αμερικανικό στυλ μπάσκετ-συνώνυμο της αγωνιστικής της κουλτούρας . Οι Ισραηλινοί έχουν δουλέψει αρκετά στο αμυντικό κομμάτι παρουσιάζοντας έναν συμπαγή χαρακτήρα στα μετόπισθεν. Το πακέτο του Bolden δίπλα στον Τάιους και η παρουσία του Kane τους δίνει ένα versatility που έλειπε από την ομάδα τα τελευταία χρόνια αναφορικά με το αμυντικό της performance (No3 άμυνα της διοργάνωσης με DRAT 106.2). Tρέχουν καλά το γήπεδο με τα (ικανά στη προσωπική φάση) γκαρντ να σπρώχνουν γρήγορα τη μπάλα όντας aggressive και βάζοντας πίεση στις άμυνες με τη τάση τους να δημιουργούν ρήγμα. Από την άλλη η «ομάδα του λαού» δεν είναι το ίδιο efficient σε σετ καταστάσεις. Βασίζεται πολύ στη προσωπική φάση και σε πολλές περιπτώσεις απέναντι σε ελίτ άμυνες γίνεται εύκολα αποκωδικοποιήσιμη σε επίπεδο επιθετικών στόχων (είναι τελευταία σε AST% με 53.1%). Λείπει η «συνεργασία» από το παραγωγικό της κομμάτι (αιτία του χαμηλού ποσοστού στη περιφερειακή εκτέλεση). Ο Μάικλ Ρολ είναι πολύ αρκετά efficient (9.6 πόντοι με 60.5% δίποντο και 50.0% τρίποντο) σε βαθμό που σκέφτομαι πόσο καλύτερος θα ήταν με έναν πραγματικό floor general δίπλα του. Η Μακάμπι μέχρι τώρα δυσκολεύεται να ακολουθήσει ομάδες που ανεβάζουν ψηλά τη παραγωγικότητα τους. Περιμένει τη Βαλένθια αυτή την αγωνιστική στο Τελ Αβίβ και μετά αντιμετωπίζει τις τρεις ομάδες με τον μεγαλύτερο δείκτη Effective FG% (Φενέρ, ΤΣΣΚΑ, ΠΑΟ)..

 

 

-KHIMKI (6-4)

ORAT-DRAT: 107.0-109.9

PACE: 72.9

Η Κίμκι προσπαθεί να συνέλθει από το σοκ του τραυματισμού του Ρόμπινσον ο οποίος ήταν βασικός πυλώνας του παιχνιδιού της και ένας παίχτης που έδινε σπoυδαία ώθηση στη ρωσική ομάδα. Δεν είναι μάλιστα λίγο για μια ομάδα με αδυναμία στο αμυντικό ριμπάουντ να χάνει τον καλύτερο ριμπάουντερ της διοργάνωσης.. Η επιστροφή του Honeycutt είναι ένα καλό νέο καθώς είναι ένας αθλητής που θα δυναμώσει τους Ρώσους σε αυτό το κομμάτι και θα «κουμπώσει» σωστά στον υψηλό ρυθμό που λανσάρουν στο παιχνίδι τους. To βασικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι η λειτουργικότητα της ομάδας στο επιθετικό κομμάτι (με ΟRAT 107.0 είναι προτελευταία στη διοργάνωση) το οποίο ξυπνάει κακές μνήμες από το πρόσφατο παρελθόν για τον Γιώργο Μπαρτζώκα (βλ. Βαρκελώνη). . Επαναλαμβάνω, κλειδί για τους Ρώσους (και το performance τους στο μισό γήπεδο) είναι ο Στέφαν Μάρκοβιτς του οποίου η πτώση σε προσωπικό επίπεδο τις τελευταίες αγωνιστικές έχει σημαντική επίπτωση στη συνολική εικόνα. Η Κίμκι εξετάζει την περίπτωση του Birch ώστε να αντικαταστήσει τον Ρόμπινσον ενώ ο Anthony Gill αποδεικνύεται λίρα εκατό (13.7 πόντους-4.8 ριμπάουντ με 6/6 τρίποντα στα τελευταία 4 ματς).

 

7. REAL MADRID (5-5)

ORAT-DRAT: 117.9-112.2

PACE: 71.8

Η Ρεάλ βιώνει μια πρωτόγνωρη για αυτήν κατάσταση τον τελευταίο καιρό διανύοντας μια περίοδο προσαρμογής στα νέα δεδομένα με τον Λάσο να προσπαθεί να εφεύρει νέα “ασφαλή» μονοπάτια και μηχανισμούς που θα οδηγήσουν την ομάδα του πάλι στο φως. Είχαμε θίξει τη δυσκολία που αντιμετώπισαν οι συνηθισμένοι στο να παίζουν Big Μαδριλένοι στο να παράγουν αποτελεσματικό execution με σχήματα διαφορετική φύσεως.. Αυτή τη στιγμή (και όσο προχωράμε στη σεζόν) τα  σημαντικότερα προβλήματα της «Βασίλισσας» είναι δύο. Πρώτον, η δυσκολία της να βρει ισορροπία χωρίς σημείο αναφοράς στη θέση «5» και στις δύο πλευρές του παρκέ. Η Ρεάλ δεν έχει στη παρούσα φάση τον ψηλό που θα ακολουθήσει τον γρήγορο ρυθμό της στο επιθετικό κομμάτι και στερείται το «5» που θα της δώσει παραγωγή από το ζωγραφιστό. Ίσως κάποιοι να μην έχουν δώσει τη δέουσα προσοχή όλα αυτά τα χρόνια στη καταλυτική παρουσία του Αγιόν ο οποίος εκτός από skilled είναι και αρκετά γρήγορος ψηλός που μπορεί να δώσει σκορ στο transition αλλά παράλληλα να φέρει τον συνδυασμό μεγέθους-ταχύτητας στο αμυντικό κομμάτι αμυνόμενος από τη περίμετρο μέχρι το βάθος της ρακέτας. Δεύτερον, η ταυτόχρονη απουσία της τριάδας Αγιόν-Ράντολφ-Τέηλορ έχει επιφέρει σημαντικό χτύπημα σε αυτό που λέμε «αμυντική ραχοκοκαλιά» της ομάδας, με τη Ρεάλ να έχει χάσει σε ταχύτητα, athleticism και versatility στα μετόπισθεν (συν το ότι δίνει περισσότερα επιθετικά ριμπάουντ από κάθε άλλη άμυνα στον αντίπαλο). O Nτόνσιτς συνεχίζει σε ρυθμούς MVP. Πλέον δε συγκαταλέγεται στη κατηγορία των fun to watch παιχτών αλλά αποτελεί μόνος του μια ξεχωριστή με τίτλο «Just Watch»  οδηγώντας τη λίγκα σε αξιολόγηση με διάφορα από τον δεύτερο..

 

 

8. ZALGIRIS (5-5)

ORAT-DRAT: 114.1-115.3

PACE: 70.5

Παρακολουθώ τα παιχνίδια της Ζαλγκίρις με την ίδια όρεξη που έβλεπα κάποτε αυτά της Παρτίζαν στην Ευρωλίγκα (διαφορετικές ομάδες, πρότζεκτ με παρόμοια κατεύθυνση).. Καταλαβαίνετε ότι απολαμβάνω λοιπόν τους Λιθουανούς. Νομίζω ότι το nickname «Hoosiers» που τους απένειμε η σελίδα μας κολλάει γάντι στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ο Γιασικεβίτσιους έχει διατηρήσει τον fundamental χαρακτήρα στην επίθεση της ομάδας του η οποία έχει μια μοναδική ικανότητα να εκμεταλλεύεται όλο το εύρος του παρκέ αναγκάζοντας τις άμυνες να τρέχουν περισσότερο απέναντι της. Η ικανότητα του Μίσιτς να βλέπει πάσες πάνω από τις άμυνες δένει αρμονικά με τη κίνηση που εισάγουν, σε σεβαστό κομμάτι του playbook, oι Λιθουανοί και στις δύο πλευρές της επίθεσης τους. Ο Ουλανόβας (βελτιωμένος με πρόσωπο στο καλάθι, σουτάρει 52.9% τρίποντο) αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ backcourt και frontcourt και η παραδοσιακή post up δράση του βρίσκεται πλέον στη ναυαρχίδα των safe plays της ομάδας. Πάμε και στην άλλη πλευρά του φεγγαριού.. Ο Σάρας έχει δημιουργήσει μια επίθεση που εντάσσεται στη δεξαμενή των Read & Reacts (η ικανότητα της να προσαρμόζεται ανάλογα με την αντίδραση της άμυνας ακολουθώντας κάθε φορά νέο δρόμο τη κάνει πιο δύσκολα αναγνώσιμη) όμως και φέτος η ομάδα του δυσκολεύεται αρκετά στο αμυντικό κομμάτι. Η Ζαλγκίρις  το καλοκαίρι χτίστηκε με στόχο να ανεβάσει το επίπεδο του athleticism και της άμυνας της όμως στα μετόπισθεν εξακολουθεί να είναι ευάλωτη. Πέραν των διθυράμβων που γράφονται  για τη δουλειά του κόουτς Γιασικεβίτσιους , το έμπειρο μάτι νομίζω ότι θα προβληματιστεί από το μέχρι τώρα performance των Λιθουανών σε αυτό το κομμάτι. Η επιλογή του Bost προκάλεσε και προκαλεί ερωτηματικά. Η Ζαγκίρις επίσης κάνει πολλά λάθη (TOV%  16.7, το μεγαλύτερο νούμερο στη λίγκα) και τα περισσότερα φάουλ στη φετινή Ευρωλίγκα. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε το πόσο μπορεί να βελτιώσει ο Σάρας την ομάδα του σε συγκεκριμένα κομμάτια μέχρι το τέλος της σεζόν. Τάσσομαι με αυτούς που πιστεύουν ότι εάν οι Λιθουανοί  βελτιώσουν την αμυντική αποτελεσματικότητα τους μπορούν να μας κάνουν να τρίβουμε τα μάτια μας..

 

9. BARCELONA (4-6)

ORAT-DRAT: 111.0-104.2

PACE: 74.3

Στη Βαρκελώνη δουλεύουν κάτι εντελώς καινούργιο. Μετά το πέρας των πρώτων δέκα αγωνιστικών η Μπαρτσελόνα φαίνεται πως έχει καλές αγωνιστικές προδιαγραφές (καλύτερες από το τωρινό ρεκόρ της) όμως ακόμα σαν ομάδα είναι πολύ αδύνατη πνευματικά και δεν έχει κάνει πρόοδο στη δημιουργία μηχανισμών ασφαλείας που θα της δείξουν τον δρόμο σε οριακές καταστάσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι  οι Καταλανοί έχουν χάσει όλα τα κλειστά ματς που έχουν παίξει φέτος στη διοργάνωση. Δεν έχουν καμία εκτός έδρας νίκη επίσης.. Είναι η πιο fast pace ομάδα στη διοργάνωση και η άμυνα τους είναι εξαιρετική (δεύτερη καλύτερη στη διοργάνωση με εξαιρετικά νούμερα απέναντι στην εκτέλεση του αντιπάλου, 49.5% στο δίποντο, 32.7% στο τρίποντο) ενώ οδηγούν τη λίγκα σε AST% με 68.6. Φιλτράροντας το παιχνίδι της στην επίθεση σε συνάρτηση με τη κατεύθυνση της πλειονότητας των δράσεων του playbook του Σίτο πάντως η αίσθηση που μου μένει είναι (παρότι εκτελούν πράγματα σε υψηλές ταχύτητες και έχουν καλά δομημένες συνεργασίες) ότι πολλοί παίχτες αυτού του ρόστερ δεν αισθάνονται άνετα εντός αυτής γιατί ακόμα δεν έχουν βρει τα δικά τους σουτ. Η αδυναμία του να κλείσεις παιχνίδια ξεπερνώντας οριακές καταστάσεις μπορεί να σε «τσακίσει» και ο κόουτς Αλόνσο προβληματίζεται έντονα από ότι μαθαίνω.. Σας θυμίζει κάτι αυτό που βιώνουν οι Καταλανοί..;  Περυσινή Brose.. Kαι εδώ, στη περίπτωση της Μπαρτσελόνα, υπάρχει παρόμοιο «μικρόβιο» με αυτό που η σελίδα διέγνωσε πέρυσι για την ομάδα του Τρινκιέρι. Λέγεται «απουσία πολύ ικανού κάθετου/1 on 1 παίχτη» (ειδικά σε ένα ρόστερ που δεν έχει advanced PnR ψηλό). Λεπτομέρεια:  Η Μπαρτσελόνα είναι η ομάδα που πηγαίνει στη γραμμή των προσωπικών λιγότερο από κάθε άλλη ομάδα. Δε περιγράφω άλλο. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε..

 

 

10. BROSE BASKETS (4-6)

ORAT-DRAT: 109-116.1

PACE: 68.4

Η Brose έχει αλλάξει «δέρμα» φέτος και αυτό που έχει πετύχει μέχρι τώρα δεν είναι καθόλου αμελητέο. Η καλύτερη Shooting team της EL δε κατοικεί πλέον στη Βαμβέργη, το ίδιο και μερικοί από τους περυσινούς stars της διοργάνωσης (θυμηθείτε για παράδειγμα ότι με το δίδυμο Μίλερ-Μέλι οι Βαυαροί είχαν ίσως τον καλύτερο συνδυασμό starting forwards στη λίγκα). Ο Τρινκιέρι (όπως είπαμε πριν ξεκινήσει η σεζόν) δουλεύει σε διαφορετική κατεύθυνση φέτος παρουσιάζοντας ένα σύνολο πιο ικανό να πάρει ματς με gritty basketball . Με τη προσθήκη του Ράιτ η Brose μπορεί και πάλι να ανοίξει άμυνες στο μισό γήπεδο (έπιασε πάλι τη βάση του 37% ως δείγμα πολύ καλής περιφερειακής εκτέλεσης) ενώ παράλληλα αποτελεί τη πιο δυνατή ομάδα στο αμυντικό ριμπάουντ μέχρι τώρα στη διοργάνωση με τους περιφερειακούς της να συμβάλλουν τα μέγιστα σε αυτό το κομμάτι. Ο Χίκμαν είναι σε εξαιρετική κατάσταση ενώ οι Χάκετ (2.9 τελικές για 0.9 λάθη) και Ζήσης  (3.0 τελικές/1.1 λάθη) δίνουν σιγουριά στο κομμάτι της απόφασης. Η Brose πρέπει να βελτιώσει την άμυνα της εάν θέλει να κοιτάξει πιο ψηλά. Τα νούμερα της είναι επιεικώς μέτρια εάν λάβουμε υπόψη το υλικό της στα μετόπισθεν. Εκεί θα παιχτεί όλο το παιχνίδι για τη μετέπειτα πορεία της..

11. BASKONIA (4-6)

ORAT-DRAT: 114.8-114.8

PACE: 69.5

Νέος άνεμος πνέει πλέον στη Βιτόρια με τη Baskonia να μπαίνει στην εποχή του Πέδρο Μαρτίνεθ ο ερχομός του οποίου προκάλεσε το ηλεκτροσόκ που χρειαζόταν ο οργανισμός. Ο βετεράνος Ισπανός κόουτς, «θιασώτης του μισού γηπέδου», δουλεύει στη κατεύθυνση του να κάνει μια ομάδα που έχει κατασκευαστεί για να παράγει τρέχοντας στο ανοιχτό γήπεδο πιο αποτελεσματική σε σετ καταστάσεις ενώ παράλληλα προσπαθεί να χτίσει από την αρχή το αμυντικό κομμάτι δίνοντας έμφαση στα μετόπισθεν. Με τον Μαρτίνεθ η Baskonia είναι βελτιωμένη και στους δύο αυτούς τομείς. Διέλυσε τη Ρεάλ, πέρασε «πάνω» από τη Ζάλγκιρις στο Κάουνας και πήρε ένα σπουδαίο διπλό στο Βελιγράδι μέχρι που υποκλίθηκε στη Φενέρ η οποία είναι απλά καλύτερη και πολύ πιο δουλεμένη σε αυτό το στυλ παιχνιδιού. Ο Γκρέιντζερ αποδεικνύει γιατί είναι ένας από τους πιο κομπλέ περιφερειακούς τριγύρω (6.0 τελικές για 1.9 λάθη, ομαδικός δείχτης στο 1.8) ενώ η άνοδος του Σενγκέλια (16.0 πόντους με 16/20 δίποντα στα τελευταία τρία ματς) είναι ένα πολύ καλό νέο.  Οι Βάσκοι, που χρειάζονται όσο τίποτε άλλο χρόνο με το νέο προπονητή τους σε αυτή τη φάση,  πρόσθεσαν τον Κέβιν Τζόουνς ώστε να καλύψουν το κενό που δημιουργήθηκε από τον τραυματισμό του Diop και κλείνουν το 2017 με 3 εντός έδρας ματς στα 5 που απομένουν μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου με τις δύο εκτός έδρας αναμετρήσεις να είναι με την ΕΑ7 και την Αναντολού. Αυτός ο μήνας θα πει πολλά για το που μπορούν να φτάσουν δεδομένου ότι άσχετα με το μεταβατικό στάδιο που διανύουν χρειάζονται το αποτέλεσμα.

12. ANADOLU EFES (3-7)

ORAT-DRAT: 110.8-115.7

PACE: 71.0

Καμία έκπληξη εδώ. Η Αναντολού βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση με αυτή που βρισκόταν πέρυσι στο ξεκίνημα της σεζόν όμως οι προδιαγραφές της φέτος φαίνονται διαφορετικές όπως και η πρόγνωση για τη συνέχεια. Οι Τούρκοι πέρυσι αναρριχήθηκαν άμεσα όταν ανέβασαν την αποδοσή τους στα μετόπισθεν όπου και φέτος αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα. Ο Περάσοβιτς (πρόσθεσε τον Ντράγκιτς στα φτερά) προσπαθεί να προσωμοιώσει το δικό up tempo παιχνίδι στη φετινή Αναντολού όμως δεν έχει γκαρντ  που μπορούν να φτιάξουν το fast break ενώ την ίδια στιγμή οι πιο παραγωγικοί του παίχτες πατούν καλύτερα στο μισό γήπεδο (Σιμόν, Μότουμ, Στίματς). Ο Σέρβος σέντερ κουβαλάει στο πέτο του ακόμα λίγη αστρόσκονη από την Εθνική ομάδα της Σερβίας μετρώντας 15.5 πόντους και 9.3 ριμπάουντ στα δέκα ματς της ομάδας του μέσα στο Νοέμβρη. Ο Περάσοβιτς περιμένει πως και πως τον Μπράουν..Η Αναντολού είναι elite rebounding team όμως σε αυτό το αγωνιστικό πλαίσιο που έχει επενδύσει, σχήματα με τον Ντάνστον στο «4» δεν είναι ιδιαίτερα συμβατά.

 

-ARMANI MILANO (3-7)

ORAT-DRAT: 112.0-119.9

PACE: 68.4

‘Ελα ρε Σίμο.. Τι έχουμε πάθει.. (;)  Στο Μεντιολάνουμ ζουν τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού του Κέρτις Τζέρελς (αντιμετωπίζει πρόβλημα τραυματισμού παρότι τον βλέπετε να αγωνίζεται κανονικά)  του οποίου το προσωπικό performance έγειρε τη ζυγαριά στα 4 τελευταία ματς των Λομβαρδών στη διοργάνωση (2-2). Ο Πιανιτζιάνι μιλάει συνεχώς για την «άμυνα» όμως  αυτό το σύνολο (το οποίο συνεχίζει τη παράδοση του κόουτς παίζοντας το πιο low mistake basketball στη διοργάνωση) έχει χαμηλό επίπεδο αντίληψης στα μετόπισθεν ειδικά απέναντι στις επιθέσεις που έχουν υπομονή και μετακινούν τη μπάλα κάνοντας την άμυνα αυτή να τρέξει (πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου τυχαίο το 42.4% με το οποίο σουτάρουν τρίποντο οι αντίπαλοι απέναντι της, τελευταία στη λίγκα). Είναι ευχάριστο το ότι ο Γκουντάιτις επιτέλους παίζει μπάσκετ ανάλογα των προσόντων και των δεξιοτήτων του. Αυτή η ομάδα μπορεί να παράγει απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο όμως πρέπει να μάθει να αμύνεται για να κοιτάξει πιο μακριά. Σε πρώτη φάση χρειάζεται να αγαπήσει λίγο περισσότερο (σε επίπεδο χρόνου) συγκεκριμένες defensive lineups.. Κόουτς, δε μπορεί να μη παίζει ο Abass (γύρισε χτυπημένος από την εθνική). Μιλάς για κακό conditioning όμως ο Πασκόλο περιμένει σκυφτός (με ώμους που κρύβουν την ένταση του ανθρώπου που έχει κάνει φυλακή) το νόημα σου. Ίσως το μυστικό να βρίσκεται κάπου πεταμένο στην άκρη του πάγκου..

 

14. VALENCIA (3-7)

ORAT-DRAT: 113.7-115.9

PACE: 65.8

Κάποιοι αναρωτήθηκαν για τη θέση της πρωταθλήτριας Ισπανίας στα πρώτα PR του Hoopfellas πιστεύοντας ότι θα έπρεπε να τοποθετηθεί αρκετά ψηλότερα (κοντά στην οχτάδα) όμως πλέον νομίζω ότι είναι σε θέση να καταλάβουν.. Η EL είναι άλλο κόσμος, ισχύουν άλλοι νόμοι και η μετάφραση δεξιοτήτων σε προσωπικό και ομαδικό επίπεδο στο πλαίσιο δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το χαρτί της άμυνας που έσπρωξε τη Βαλένθια στο ξεκίνημα της σεζόν δε βρίσκεται πια στο τραπέζι. Οι «νυχτερίδες» λειτουργούν σωστές και με αρχές στην επίθεση τους όμως παρουσιάζουν έναν soft χαρακτήρα στα μετόπισθεν και μια αδυναμία στο αμυντικό ριμπάουντ που τους δυσκολεύει στο να βρουν ρυθμό παραγωγικά. Χωρίς τον Λατάβιους Ουίλιαμς δεν έχουν PnR ψηλό ώστε να δουλέψει με τα γκαρντ τους . Ο Βιντουαρέτα έχει να διαχειριστεί θέματα τραυματισμών/conditioning και ίσως είναι η στιγμή να ανεβάσει τα νεότερα παιδιά όπως ο Abaldo και Hlinason  (με τα προβλήματα των Σάστρε και Ντούμπλιεβιτς) ώστε να δώσει μια ένεση ενέργειας στην ομάδα του.

 

 

15. CRVENA ZVEZDA (3-7)

ORAT-DRAT: 108.4-118.5

PACE: 69.3

Μέσα στα οικονομικά συντρίμμια που βίωσε η ομάδα του Βελιγραδίου στο τέλος της προηγούμενης σεζόν γεννήθηκε κάτι καινούργιο. Διαφορετικό αλλά καινούργιο το οποίο καλείται να κουβαλήσει μέσα στον χρόνο και απέναντι στις αντιξοότητες τη παράδοση του οργανισμού στον χώρο. Ο Αλιμπίγιεβιτς κάνει πολύ καλή δουλειά λέω εγώ με βάση αυτό που έχει στα χέρια του.. Έχει ακουμπήσει στον πυρήνα των έμπειρων σε αυτό το επίπεδο παιχτών και σταδιακά ανεβάζει  νέα παιδιά από πίσω ώστε να μπορέσει ο Ερυθρός Αστέρας πάλι να δημιουργήσει μια καλή βάση νέων Σέρβων αθλητών, κατεύθυνση που αποτελεί τη ναυαρχίδα της φιλοσοφίας των «πλάβι» για το άθλημα. Ο Ognjen Dobric στη δεύτερη χρονιά του ανταποκρίνεται σε ικανοποιητικό βαθμό (με στόχο να μπει στα παπούτσια του Γκούντουριτς) ενώ σταδιακά ανεβαίνει και ο Davidovac (στάθηκε πολύ καλά στη Μαδρίτη). Ο Ρότσεστι κάνει εξαιρετική σεζόν (5.1 τελικές για 1.7 λάθη) όντας αρκετά efficient σε επίπεδο απόφασης σε ένα σύνολο που τα πάντα επιθετικά περνούν από τα χέρια του. Οι Σέρβοι έχουν ουκ ολίγες εγγενείς αδυναμίες σαν ομάδα (θα ήταν σχεδόν απίθανο να παρουσιάσουν το συμπαγές οικοδόμημα των τελευταίων ετών) όμως βραδιές όπως αυτή στη Μαδρίτη όχι μόνο δίνουν κουράγιο αλλά παράλληλα φτιάχνουν τη μαγιά για τη νέα τους ομάδα. Δεν είναι λίγο για έναν ρούκι-κόουτς 31 ετών να κερδίζει τη Ρεάλ Μαδρίτης εκτός έδρας..

 

16. UNICAJA MALAGA (3-7)

ORAT-DRAT: 103.3-114.9

PACE: 68.9

Η Ουνικάχα παλεύει για να διατηρήσει το μαχητικό της πνεύμα, επιτυχώς μέχρι στιγμής αν και χωρίς τον Νέντοβιτς η επίθεση της είναι πολύ limited για αυτό επίπεδο. Σε πρώτη φάση θα πρέπει να μειώσει τα πολλά της λάθη για να είναι πιο ανταγωνιστική (ο Σερμαντίνι σε 12.9’ κάνει 1.9 λάθη) και να δουλέψει με περισσότερη υπομονή στην επίθεση της ώστε να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα στο σουτ της . Είναι ίσως η χειρότερη Shooting team της διοργάνωσης με 31.2% στο τρίποντο (τελευταία) και 67.5% στις προσωπικές (14^η). Έχει τον χειρότερο AST/TO δείκτη με 1.1. Θα ήθελα να δω περισσότερο Μούσλι.. Και κάτι τελευταίο (δε μπορώ να κρατηθώ).. Μας άρεσε πέρυσι το execution της ομάδας στο μισό γήπεδο. Φέτος – και με τη πρόκληση της EL στον ορίζοντα- και με δεδομένη τη ροπή σε σετ παιχνίδι  κόουτς , δε θα ήταν καλύτερα να προσπαθήσεις να αναβιώσεις τον μύθο του Πέπε Σάντσεθ στη Μάλαγα επιλέγοντας ένα δημιουργό μισού γηπέδου (και όχι έναν transition finisher όπως ο Μακάλουμ) δίπλα στον Νέντοβιτς..;

 

Υ.Γ: Ο Άντιτς πανηγύριζε στα αποδυτήρια με τους συμπαίχτες του μετά το μεγάλο διπλό στη Μαδρίτη. Λίγη ώρα πριν έχει “σκοτώσει” τους γηπεδούχους.. Η πόρτα χτυπάει. Είναι ο Λούκα Ντόνσιτς ο οποίος συγχαίρει τους αντιπάλους και παίρνει τον Σκοπιανό στην άκρη. Είχε δεί κάπου στον Instagram του παίχτη του Ερυθρού Αστέρα ότι ο γιος του (το όνομα του οποίου είναι Λούκα..) τον θαυμάζει απεριόριστα για αυτό πήρε το θάρρος να δώσει στον πατέρα του μια φανέλα της Ρεάλ με το όνομα και την υπογραφή του. Ωραίος..

 

Y.Γ1: Με τον Πολ οι Ρόκετς είναι άλλη ομάδα. Ο δε Χάρντεν έχει βρει το ιδανικό αγωνιστικό περιβάλλον ώστε να δίνει σε συνέχεια Show. Για τον Ντ’Αντόνι ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του γνώμη. Η επίδραση του όμως στον τρόπο που παίζεται το σύγχρονο μπάσκετ στην Αμερική είναι τεράστια. Κάπου στο μακρινό μέλλον θα πάρει τη θέση που του αξίζει ως μια ιδιοφυΐα της επίθεσης που άφησε το δικό του στίγμα στο άθλημα..