Όταν όλα πηγαίνουν στραβά, επίστρεψε στα «βασικά»..

Όταν όλα εξελίσσονται άσχημα η επιστροφή στα «βασικά» είναι ο μοναδικός σίγουρος δρόμος για ανασύνταξη. Το Hoopfellas για την ήττα του Παναθηναϊκού στη Buesa Arena και  τη πρώτη κακή βραδιά του Ολυμπιακού στη φετινή Ευρωλίγκα..  UPDATE: Σχόλιο και για τους δύο ημιτελικούς του Κυπέλλου.

Καλησπέρα σε όλους. Βράδυ Κυριακής, 5 Νοέμβρη..

Ο Παναθηναϊκός  χάνει ένα ματς που ήλεγχε στη Βιτόρια και αποκλείεται από τον τελικό του Κυπέλλου από μια  αποφασισμένη και μαχητική ΑΕΚ. Ενδεχομένως μετά το ματς του Φαλήρου να πρέπει να διαχειριστεί τη πρώτη του φετινή κρίση..

Ο Ολυμπιακός γνωρίζει τη κατηφόρα του Παλάου Μπλαουγκράνα (πόσες φορές θα «πεθάνουμε στη Καταλονία» τελικά..;) και δυσκολεύεται απέναντι στη  δυνατή/ομφάλιο λώρο με τη ζωή-άμυνα του Άρη επιβιώνοντας τελικά σε ένα παιχνίδι ειδικών καταστάσεων.

Απογοήτευση, γκρίνια για τη διαιτησία και για τη λειτουργικότητα  νέων αποκτημάτων, φήμες για ενίσχυση, αβεβαιότητα σχετικά με τις επιστροφές των τραυματιών και μερικές αποφάσεις των προπονητών εκατέρωθεν δείγμα της μικρής απόστασης μεταξύ ζενίθ και ναδίρ στη χώρα μας. Και όλα αυτά  με ένα σπουδαίο ντέρμπι στον ορίζοντα. Η εβδομάδα που έρχεται θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα..

Πάμε όμως να αξιολογήσουμε το αγωνιστικό status των ομάδων μας και τα όσα είδαμε την εβδομάδα που μόλις αφήνουμε πίσω. Έχουμε πολλά και σημαντικά πράγματα να πούμε..

 

H αρρώστια του εφησυχασμού

Το πιο δύσκολο κομμάτι για τον Ολυμπιακό στην αναμέτρηση της Βαρκελώνης αφορούσε το ψυχολογικό υπόβαθρο που είχε δημιουργηθεί πριν το παιχνίδι με τους αήττητους ερυθρόλευκους να αντιμετωπίζουν μια Μπαρτσελόνα η οποία ήταν δεδομένο ότι θα τα δώσει όλα για τη νίκη μετά τα άσχημα αποτελέσματα που είχαν συσσωρεύσει αρνητική ενέργεια γύρω από την ομάδα τον τελευταίο καιρό. Οι Καταλανοί είναι ένα σύνολο υπό κατασκευή το οποίο προσπαθεί να εντρυφήσει σε μια εντελώς καινούργια φιλοσοφία, είχε μέχρι τώρα προβλήματα απουσίες που επηρέασαν τη προπόνηση και το αγωνιστικό του πρόσωπο όμως οι προδιαγραφές τους είναι καλές και το μπάσκετ τους όχι τόσο κακό όσο έδειχνε το 1-3 και η πρόσφατη εικόνα τους στο ματς με τη Μούρθια. Ασυνείδητα η ελληνική ομάδα έπεσε στη παγίδα του εφησυχασμού (η γλώσσα του σώματος και η δύναμη της εικόνας  στις προσωπικές μονομαχίες των παιχτών μακριά και πάνω στη μπάλα δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο αμφισβήτησης) απέναντι σε μια ομάδα η οποία από την αρχή (ακόμα και εάν δε της βγήκε) προσπάθησε και εν τέλει κατάφερε να παίξει μπάσκετ πρωτοβουλίας. Η Μπαρτσελόνα ήταν πολύ πιο physical και κέρδισε κατά κράτος σε επίπεδο ταχυδύναμης την ελληνική ομάδα. Όταν ο Ολυμπιακός (που έχει κατασκευαστεί για να έχει αυτός ακριβώς αυτόν τον ρόλο) βιώνει μια τέτοια κατάσταση, θα έχει πρόβλημα..

Το βράδυ της Παρασκευής μάλιστα, όλες οι αδυναμίες του ερυθρόλευκου ρόστερ για τις οποίες  μιλήσαμε επισταμένως πριν ξεκινήσει η σεζόν, έκαναν συγχρονισμένα κοινή εμφάνιση στο πάλκο του Παλάου Μπλαουγκράνα οδηγώντας την ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου στη κατάρρευση, εικόνα σίγουρα ασυνήθιστη για τον Ολυμπιακό.

-Σας έχω πει πολλάκις στο παρελθόν ότι ο Σίτο Αλόνσο έχει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα επιθετικά playbook στην Ευρώπη (ως καλός μαθητής του Αϊτο άλλωστε..) αλλά και μια πολύ ιδιαίτερη φιλοσοφία πάνω στο σύγχρονο μπάσκετ οι οποία είναι ενδεικτική του ομφαλίου λώρου που ακόμα τον συνδέει με τον Ρενέσες. Παίζει μπάσκετ «μίας ταχύτητας» γιατί πιστεύει ότι αυτό αποτελεί τον μόνο δρόμο ώστε να ένα σύνολο να γκρεμίσει κάθε σύμπλεγμα κατωτερότητας, προτάσσοντας αυτοματισμούς και ρομποτικό χαρακτήρα ως αντίδοτο στην ετερότητα του περιβάλλοντος κάθε φορά. Κάπως έτσι η Μπιλμπάο ή η Μπανταλόνα στα χέρια του μπορούσαν να περάσουν «πάνω» από τη Ρεάλ στη Μαδρίτη ή τη Μπαρτσελόνα στη Βαρκελώνη αλλά και να χάσουν κλειστά ματς απέναντι σε σύνολα με average ποιότητα που ήξεραν να σπάσουν τον ρυθμό αυτό κόβοντας το γήπεδο στη μέση. Κάπως έτσι επίσης η φετινή Μπαρτσελόνα μπορεί να ρίξει κατοστάρες αλλά και με την ίδια ευκολία να χάσει παιχνίδια από ομάδες χαμηλότερης ταχύτητας όταν δε θα μπορέσει να παίξει μπάσκετ πρωτοβουλίας και τα τρεξίματα της (σε άμυνα και επίθεση, μισό και ανοιχτό γήπεδο) δε θα μεταφραστούν σε πόντους, κατάσταση που μπορεί να την απογοητεύσει χαλώντας το μυαλό της. Οι ομάδες του Σίτο –για να σας το πω στην αργκό- δεν παρουσιάζουν υψηλό βαθμό προσαρμοστικότητας ανάλογα με τη περίσταση και αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το μεγάλο ερωτηματικό αναφορικά με τη προσπάθεια που γίνεται φέτος στη Βαρκελώνη. Ο Αλόνσο επίσης πιστεύει ότι βασικό του καθήκον είναι να παρουσιάσει ένα καλό προϊόν στον φίλαθλο που έρχεται στο γήπεδο και αυτό βρίσκεται στη κορυφή της αξιακής του ιεραρχίας.

 

Ο Ολυμπιακός τη Παρασκευή το βράδυ έδειξε ότι δε διαθέτει τα γκαρντ για να σπάσει τη πίεση των Καταλανών. Τους περιφερειακούς που θα περάσουν τη πρώτη γραμμή άμυνας παίζοντας κάθετα κάνοντας μια ομαδική άμυνα να δουλέψει περισσότερο, δοκιμάζοντας σε μεγαλύτερο βάθος τις περιστροφές της. Έλλειψε πολύ η προσωπική φάση από τους παίχτες του backcourt απέναντι σε μια άμυνα η οποία φέτος και μέχρι τώρα έχει δυσκολευτεί πολύ να ελέγξει  γκαρντ με τέτοια χαρακτηριστικά κατευθύνοντας τους μακριά από τα καλά τους σημεία.

 

Θυμηθείτε λίγο τι είχαμε υπογραμμίσει το καλοκαίρι όταν ο Ολυμπιακός  «φόρτωνε» περιφερειακό firepower βγαίνοντας στην αγορά.. «Χωρίς playmaking και τον γκαρντ που θα δημιουργήσει ρήγμα δε θα είναι εύκολο να ενεργοποιηθούν αυτά τα όπλα και μαζί η συνθήκη για να εκτελέσουν σωστά..» Κάπως έτσι ένα σύνολο που φέτος πρόσθεσε εξαιρετικούς σουτέρ όπως ο Στρέλνιεκς, ο Τόμπσον και ο Ρόμπερτς σούταρε 2/15 τρίποντα στη Βαρκελώνη (απέναντι βέβαια στη καλύτερη άμυνα αναφορικά με την επίδοση της στη περιφερειακή εκτέλεση του αντιπάλου, Νο1 η Μπαρτσελόνα με 26.4%)  ενώ συνολικά οι ερυθρόλευκοι (γεγονός που θίξαμε και τη προηγούμενη εβδομάδα) έχουν 26.1% beyond the arc, επίδοση που τους κατατάσσει στη 14^η θέση της διοργάνωσης (εν τη απουσία του βασικού και μοναδικού τους πραγματικού δημιουργού)..

 

Playmaking το ανάγνωσμα..

Νομίζω γίνεται κατανοητό γιατί  αυτός ο ντόρος όλο το καλοκαίρι αναφορικά με την έλλειψη playmaking από το backcourt των ερυθρολεύκων. Η φύση της επίθεσης που τρέχει ο κόουτς Σφαιρόπουλος (πολλά sets που απομονώνουν 2 on 2 καταστάσεις, Pick & Roll, συνειδητή στατικότητα που προετοιμάζει τη transition άμυνα) απαιτούσε έναν γκαρντ με advance playmaking ο οποίος θα αποτελούσε τον βασικό πόλο δημιουργίας όταν ο Σπανούλης δε βρισκόταν στον παρκέ. Αντ’αυτού βλέπουμε μια overloaded post up επίθεση με τους ερυθρόλευκους να επιδιώκουν σχεδόν αποκλειστικά δημιουργία από μέσα προς τα έξω για να αντεπεξέλθουν στην έλλειψη αυτή. Το AST% τοποθετεί τον Ολυμπιακό στη 14^η θέση με 51.5% και το AST/TO στον πάτο (μαζί με τον Παναθηναϊκό στο 1.1, πρώτη με 1.9 η Μπαρτσελόνα )..

Στη Βαρκελώνη το δίδυμο των PG, Ρόμπερτς και Μάντζαρης, έγραψε 9 λάθη για 0 τελικές πάσες. Κανονικά εδώ θα έπρεπε να σταματήσουμε την ανάλυση.. Είναι ενδεικτικό του πόσο «μπήκε» στις γραμμές επικοινωνίας το επιθετικό αμυντικό στυλ των Καταλανών. Η διαχρονική αδυναμία στην εισαγωγική πάσα απέκοψε τη γραμμή ψηλών, το βαρύ χαρτί της ερυθρόλευκης επίθεσης (Μιλουτίνοφ-Πρίντεζης) από την υπόλοιπη ομάδα, Συνολικά ο Ολυμπιακός μέτρησε 11 τελικές για 21 λάθη απέναντι στη πιο fast pace ομάδα της διοργάνωσης, γεγονός που ενεργοποίησε το ντόμινο της κατάρρευσης. Οι ερυθρόλευκοι δε κατάλαβαν μάλλον ότι η φανέλα του αντιπάλου έγραφε τυπικά «Μπαρτσελόνα» και το ότι ουσιαστικά έπαιζαν με τη ..Μπασκόνια. Αυτό είναι το καινούργιο στυλ των Καταλανών. Για αυτό μιλήσαμε στις αρχές του καλοκαιριού κάνοντας τη πρόγνωση για τη κοσμογονική αλλαγή από το ..παρελθόν στο Παλάου Μπλαουγκράνα δεδομένου του ότι η φετινή Μπαρτσελόνα του Αλόνσο θα επεδίωκε να φέρει και πάλι το fast pace των Σολοθάμπαλ-Έπι-Χιμένεθ στο σήμερα. Λάθος ίσον lay up.. Η προστασία της μπάλας και η ασφαλής μεταβίβαση ισούται με τη ζωή σε αυτό το αγωνιστικό πεδίο μάχης. To 18-0 στους πόντους σε ανοιχτό γήπεδο νομίζω είναι ενδεικτικό. Όπως και η αδυναμία της επίθεσης του Ολυμπιακού να αντιμετωπίσει τη κακιά βραδιά, στήνοντας (εδώ χρειάζεσαι floor general) ασφαλείς καταστάσεις με υψηλό βαθμό αποτελεσματικότητας που θα επαναφέρουν σταδιακά το οξυγόνο στα πνευμόνια της..

 

Λάθη φυσικά δεν έγιναν μόνο στις περιπτώσεις που η μπάλα άλλαξε άμεσα κατοχή αλλά και σε επίπεδο execution. Ο Ολυμπιακός έδειξε παροιμιώδη αδυναμία να εκτελέσει σωστά σε καταστάσεις που βρέθηκε με έξτρα παίχτη στη πλευρά κυρίως μετά από Pick & Roll δράση. Στα Short Rolls που επιχείρησε με τον Μακλίν, η μια ντρίμπλα παραπάνω σκότωνε αυτόματα την επίθεση και τους χρόνους της. Κανένας ballhandler δε πήγε βαθιά με τη μπάλα στο ζωγραφιστό του αντιπάλου μετά από ball screen καταστάσεις. Κακό spacing (είδαμε στη δυνατή πλευρά τρεις παίχτες με δύο μέτρα απόσταση ανάμεσα στον καθένα), καμία στόχευση του Ναβάρο(με τον Στρέλνιεκς)  ή του Ερτέλ. Η ελληνική ομάδα δεν έβαλε πίεση στους γηπεδούχους στη διεκδίκηση του αμυντικού τους ριμπάουντ (η Μπαρτσελόνα είναι πρώτη στη διοργάνωση και από ξεκινάει η transition επίθεση της) ώστε να έχει καλύτερες θέσεις για αμυντικό transition όμως δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που κατά τη μεταφορά στο δεύτερο μισό (άμυνα ΟΣΦΠ στη transition offense των γηπεδούχων) οι Καταλανοί έμπαιναν με παίχτη παραπάνω. Είμαι κακός το ξέρω αλλά το θέαμα για μια ομάδα που θέλει να βρίσκεται (και το κάνει μέχρι στιγμής) στη κορυφή αυτής της διοργάνωσης ήταν ακόμα πιο κακό..

Η Μπαρτσελόνα δεν έπιασε σπουδαία standards απόδοσης στην επίθεση. Σημειώστε ότι κέρδισε με 22 πόντους το ματς στο οποίο είχε το χαμηλότερο True Shooting Percentage μέχρι τώρα στη σεζόν (44.1%).. Ο Phil Pressey (είχαμε μιλήσει για αυτόν το 2015 εάν θυμάστε) ήταν ο παίχτης που άλλαξε τον ρυθμό των γηπεδούχων και στις δύο πλευρές του παρκέ (πίεση στη μπάλα, ταχύτητα ανάπτυξης) οριοθετώντας σε διαφορετική βάση το πλαίσιο παιχνιδιού εντός των τεσσάρων γραμμών.

Σημείωση: Θυμάμαι πριν καιρό, όταν ο πρώην γκαρντ του Στήβενς βρισκόταν στην αναπτυξιακή λίγκα, μιλώντας με έναν φίλο στην ΑΕΚ η οποία έψαχνε PG του είχα πει για τον Pressey. Μερικές ημέρες μετά μου είπε ότι ο Ζντοβτς δε τον θέλει γιατί είναι ..κοντός.

Εκτός του Pressey, πολύ σημαντικός για τους Καταλανούς ήταν ο Άνταμ Χάνγκα (εξαιρετικός στην άμυνα βοήθειας, έλεγχε όλους τους χώρους σε απόσταση μιας πάσας γύρω του) με τον οποίον στο παρκέ η Μπαρτσελόνα έγραψε +17 ενώ οι Οριόλα και Μόερμαν κέρδισαν πολλές μάχες προσφέροντας βάθος και ποικιλία σχημάτων στη γραμμή ψηλών της ισπανικής ομάδας.  Ο Σίτο είχε καλές ιδέες στην επίθεση αποβάλλοντας τη στατικότητα σε μια βραδιά που οι παίχτες του πάντως δεν ήταν ιδιαίτερα παραγωγικοί (τους έδωσε πολλές ευκαιρίες στο ανοιχτό γήπεδο ο Ολυμπιακός). Είδαμε ειδικές καταστάσεις όπου η Ηοrns μετατράπηκε σε 1-4 High Stack ώστε να παράγει back cuts για γρήγορη εκτέλεση ή τη Diamond ως «εισαγωγή» για τη Horns αλλά και Shuffle Cut ως «δόλωμα» για τη περίφημη Spain Pick & Roll Αction (με το χαρακτηριστικό back screen) που θα δείτε εδώ..

 

 

 

 

 

Παρ’όλα αυτά είναι ακατανόητο το ότι ενώ η Μπαρτσελόνα διαθέτει δύο σπουδαίους Pick & Roll PGs, δε προνόησε να τους πλαισιώσει με έναν πραγματικό Pick & Roll ψηλό ώστε να «εκτοξεύσει» αυτή τους την ικανότητα εντός του συνόλου της επίθεσης της..

Συνολικά, ο Ολυμπιακός έκανε τη πρώτη του ήττα η οποία συνοδεύτηκε από κακή εμφάνιση. Μέσα στο πρόγραμμα είναι και αυτές οι βραδιές για όλους.. Το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό αυτή τη στιγμή είναι να μπορέσει να δημιουργήσει ένα πλαίσιο δράσης εντός του οποίου θα νιώσουν πιο άνετα οι περιφερειακοί του κάτι πάντως για το οποίο δεν είμαι σίγουρος ότι μπορεί να συμβεί. Ενώ λοιπόν προσωπικά δεν έχω αμφιβολία για τη ποιότητα παιχτών όπως ο Στρέλνιεκς και ο Ρόμπερτς, υπάρχει η αίσθηση ότι θα δυσκολευτούν να αποδώσουν σταθερά καλά χωρίς έναν leading guard-δημιουργό δίπλα τους. Με την επιστροφή του Σπανούλη ο Ολυμπιακός θα είναι σίγουρα πιο επιθετικός απέναντι στις αντίπαλες άμυνες και παίχτες όπως ο Μιλουτίνοφ ή οι snipers που προστέθηκαν στη περιφέρεια θα γίνουν αυτόματα πιο παραγωγικοί και efficient στην επιθετική τους συμπεριφορά. Όμως η παραπάνω πρόταση λέει πολλά για τον τρόπο με τον οποίο προσέγγισε ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι την αγορά σε συνάρτηση με τις πραγματικές του ανάγκες. Η ήττα στη Βαρκελώνη δε κοστίζει στη παρούσα φάση στους ερυθρόλευκους βαθμολογικά. Όμως βοήθησε να βγουν στον αφρό μερικές αδυναμίες αυτού του ρόστερ οι οποίες μέχρι τώρα ήταν (θεωρητικά και μάλλον σε επικοινωνιακό επίπεδο) κρυμμένες κάτω από το χαλάκι του αήττητου..

 

 

 

 

 

Αλήθεια τώρα.. Σοβαρά;

Ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα του Παναθηναϊκού αυτή τη στιγμή συνδέεται με την αδυναμία της ομάδας να αμυνθεί σωστά στα περιφερειακά σουτ του αντιπάλου. Ενώ υπήρχε ανάλογο θέμα και στη περυσινή περίοδο (με 38.9% σούταραν οι αντίπαλοι πίσω από τη γραμμή απέναντι στη πράσινή άμυνα), αυτό που συμβαίνει φέτος δεν έχει προηγούμενο.  Μοιάζει σαν κάθε επίθεση να στήνει την άμυνα των πρασίνων στον τοίχο και να τη πυροβολεί ακατάπαυστα.. Η ελληνική άμυνα δέχεται το 46.9% των σουτ που επιχειρεί ο αντίπαλος από το τρίποντο και αυτό, ευνόητα, την πηγαίνει πολύ πίσω κάθε φορά εκτός των άλλων και στο ψυχολογικό κομμάτι. Στη Βιτόρια οι Βάσκοι του –μέχρι τότε- 28.0% «έγραψαν» 13/25 σουτ.  Ποιοι είναι όμως οι λόγοι για τη πολύ κακή αυτή επίδοση των πρασίνων στο συγκεκριμένο κομμάτι;

Όντως είναι ένα γεγονός που προκαλεί έκπληξη από τη στιγμή που μιλάμε για μια ομάδα η οποία παίζει αρκετά συχνά με «αλλαγές» στην άμυνα της στη προσπάθεια της να κλειδώσει τη μπάλα και να  κατευθύνει την εκτέλεση εκεί που αυτή θέλει (και όχι η επίθεση), με συνθήκες λιγότερο ευνοϊκές για τον αντίπαλο. Ενώ λοιπόν αδιαμφισβήτητα  υπάρχουν συγκεκριμένοι παίχτες στη πράσινη άμυνα  που αποτελούν «στόχους» για τον αντίπαλο (Βουγιούκας, Όγκαστ, Λοτζέσκι),  με τις επιθέσεις να επιδιώκουν να τελειώνουν «επάνω» τους κάθε φορά (ειδικά σε καταστάσεις που αυτοί καλούνται να χαμηλώσουν ή να ενεργοποιήσουν πλάγια και πίσω βήματα), ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει έλλειμμα συγκέντρωσης και με τα δυνατά αμυντικά του σχήματα. Ενώ λοιπόν οι πράσινοι έχουν βελτιώσει σημαντικά τη συμπεριφορά τους στο αμυντικό ριμπάουντ (κομμάτι στο οποίο είχε διαγνωσθεί πρόβλημα αρχικά) με τη σημαντική βοήθεια των guards τους εδώ (ο Καλάθης είναι παραδοσιακά σπουδαίος, ο Ρίβερς μάζεψε 8+1 ριμπάουντ στη Μπουέσα Αρίνα), η ροπή που παρουσιάζει συνεχώς η άμυνα στο να κλείνει προς τον άξονα  για να προστατέψει τη καρδιά της ρακέτας παράγει καλές περιφερειακές ματιές για τον αντίπαλο. Θυμηθείτε ότι σε προσωπικό επίπεδο φέτος δεν υπάρχουν τα πόδια του Τζέιμς που έκανε  καλή δουλειά στα μετόπισθεν (μπορούσε να κάνει contest σε σουτ που δε το διανοείσαι για παίχτη αυτού του μέγεθος) και η ασφάλεια του Μπουρούση στο αμυντικό ριμπάουντ.. Στον Παναθηναϊκό λοιπόν μπορεί να κοστίζει κάποιες φορές η τάση παιχτών όπως ο Σίνγκλετον ή ο Παππάς να «τζογάρουν» αμυντικά με κλέψιμο (ωθούμενοι από την ικανότητα τους σε αυτή τη κατηγορία) χάνοντας τις θέσεις τους και βάζοντας την άμυνα σε διαδικασία περιστροφών  όμως  στην ουσία το πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι η ομάδα δεν έχει πραγματικά ικανοποιητικούς χρόνους στα αμυντικά rotations.

Είναι ενδιαφέρον να δείτε πόσες φορές ο Παναθηναϊκός φέτος φαίνεται να τρώει τρίποντο πάνω σε άμυνα των Γκιστ-Σίνγκλετον όμως η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική μιας και σε πολλές των περιπτώσεων η επίθεση έχει κερδίσει από πριν σημαντικό πλεονέκτημα τοποθετώντας πιο βαθιά στη διαδικασία περιστροφών τη πράσινη άμυνα με το τελευταίο δυνατό σπριν των δύο Αμερικανών στον σουτέρ (η ταχύτητα τους το κάνει να δείχνει contested) να είναι στην ουσία απονενοημένο διάβημα..  Ο Παναθηναϊκός έχει τον καλύτερο αμυντικό παίχτη στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή στο ρόστερ του (Καλάθης) και μια πλειάδα παιχτών με γρήγορα πόδια και αμυντικά ένστικτα  όμως (ειδικά σε αυτή τη περίοδο της σεζόν όπου απέχει από το μάξιμουμ αποτέλεσμα σε επίπεδο δουλειάς) καταλαβαίνει από πρώτο χέρι ότι δε γίνεται να καλύψεις επί 40’ κάθε βράδυ την έλλειψη φυσικού μεγέθους και δη στη θέση «5»  το οποίο εξασφαλίζει αναπνοές με συνέπεια να υπερεκθέτει τους defensive stoppers του. Είναι επίσης μέρος του προβλήματος ότι τα παιδιά που έρχονται από πίσω και μπορούν να διατηρήσουν ένα καλό επίπεδο στη πράσινη άμυνα δεν έχουν βρει σταθερό χρόνο και ρόλο στο rotation. Αντετοκούνμπο (έπαιξε 8’’ στη Βιτόρια), Ντένμον (λιγότερο από 8’, είχε με +8 στα λεπτά του το team high σε όρους +- ενώ ο Λοτζέσκι σε 14’ είχε -9, team low) , Γκάμπριελ (1’36’’)..

 

Ανακολουθία..;

Φαίνεται καθαρά ότι ο Τσάβι Πασκουάλ ακόμα λαμβάνει πληροφορίες σχετικά με τον κάθε παίχτη του και το τι (και σε ποιες καταστάσεις) μπορεί να πάρει από αυτόν η ομάδα κάθε φορά. Όμως στη Βιτόρια (και με βάση αυτό που έβγαλε η ομάδα μια εβδομάδα πριν στο δεύτερο ημίχρονο απέναντι στην, οκ διαφορετικής φύσεως επίθεση της, Φενέρ) υπάρχει μια ανακολουθία. Στο ημίχρονο του ματς με τη Μπασκόνια σας είπα ότι περιμένω να μπει και ο Αντετοκούνμπο στην εξίσωση γιατί ο ρυθμός του παιχνιδιού κάποια στιγμή θα τον επέβαλλε στην άμυνα της ελληνικής ομάδας. Αυτό δε συνέβη ποτέ και στη ρουλέτα της τελικής ευθείας οι πράσινοι το πλήρωσαν. Ο κόουτς (όχι λανθασμένα) ήθελε μέγεθος στη πλάτη του, δυνατού σε καταστάσεις post up, Σενγκέλια τον οποίον και έπαιξε με μονή άμυνα σε όλο το παιχνίδι. Ουσιαστικά φοβήθηκε -ειδικά όταν έχασε τον Γκιστ-  να τοποθετήσει  τον Θανάση πάνω του επιλέγοντας πιο ψηλό σχήμα με τον Όγκαστ, απόφαση που η ελληνική ομάδα πλήρωσε τελικά. Ο 24χρονος σέντερ από τη Μασαχουσέτη είναι ακόμα πολύ ακατέργαστος πνευματικά και σε επίπεδο συγκέντρωσης στην ομαδική άμυνα. Στο τρίποντο-μαχαιριά του Γκρέηντζερ (83-84) πηγαίνει πολύ βαθιά στη ρακέτα κατά την επιστροφή στο αμυντικό transition επιτρέποντας ουσιαστικά τη καλή εκτέλεση στον καυτό Ουρουγουανό..

Το δίδυμο Καλάθης-Παππάς και η απώλεια του low mistake basketball..

To backcourt των Καλάθη-Παππά έκανε ένα καταπληκτικό παιχνίδι τραβώντας ουσιαστικά το κάρο από τη λάσπη, ειδικά στο επιθετικό κομμάτι και όταν η ελληνική ομάδα χρειάστηκε σωστή απόφαση και παραγωγή. Ο Καλάθης ήταν απλά παντού τελειώνοντας με 14 πόντους και 14 τελικές ενώ ο Παππάς αποτέλεσε άλυτο γρίφο για την άμυνα της Baskonia σκοράροντας με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο (22 πόντοι- 7/10 σουτ). Θυμάμαι στην επιστροφή του Νικ το 2015 στην Ελλάδα όταν και λέγαμε ότι οι δύο τους μπορούν να δημιουργήσουν ένα σούπερ-δίδυμο στο ανοιχτό γήπεδο το οποίο θα μετατρέψει το ΟΑΚΑ στη πιο δύσκολη, για να αλωθεί, έδρα της Ευρώπης. Από τον φορμαρισμένο Παππά μάλιστα στερήθηκε στο τέλος η ευκαιρία να κλείσει το ματς στη Βιτόρια σωστά ολοκληρώνοντας έτσι τη πολύ καλή εμφάνιση του. Ήταν η ώρα της «κάθαρσης» για τον Rodrigue  Beaubois (είχα σκοράρει με πανομοιότυπο τρόπο μερικές ημέρες πριν στην ACB απέναντι στη Gipuzkoa) ο οποίος πέρυσι στο ΟΑΚΑ εγκλωβίστηκε στις τανάλιες του Καλάθη στη τελευταία κατοχή..

 

 

 

 

Φέτος, ο πρώην γκαρντ των Μαβς πήρε τη ρεβάνς του..

 

 

 

Χωρίς σημείο αναφοράς στο low post και τροφοδοτούμενος από το στυλ παιχνιδιού του καλύτερου του παίχτη (είναι φορές που ο Καλάθης  βάζει φωτιά στο παρκέ ξεκινώντας από τον aggressive χαρακτήρα της άμυνας του) , ο Παναθηναϊκός φέτος έχει ανεβάσει ταχύτητα στο παιχνίδι του και είναι κρίμα που ο Λοτζέσκι ακόμα δεν εμπιστεύεται τα πατήματα του ώστε να αναβαθμίσει τη transition επίθεση του «τριφυλλιού». Χωρίς τη προσωπική φάση του Τζέιμς και τα post ups  του Μπουρούση αλλά και με τη φύση των σχημάτων που χρησιμοποιούνται περισσότερο φέτος οι πράσινοι «γράφουν»  pace 71.1.

Απόρροια της προσπάθειας μεταφοράς πάντως σε ένα στυλ παιχνιδιού με λιγότερη ντρίμπλα και περισσότερη κίνηση στο μισό γήπεδο όμως είναι και το γεγονός ότι σε αυτές τις πρώτες 5 αγωνιστικές το παραδοσιακό low mistake παιχνίδι του Τσάβι Πασκουάλ έχει πάει περίπατο και αυτό είναι μια πολύ σημαντική διαφοροποίηση σε σχέση με τη περυσινή περίοδο και το πλαίσιο στο οποίο έχει συνηθίσει να δουλεύει ο Ισπανός κόουτς. Προσωπικά  θεωρώ ότι η ροπή στο λάθος βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση και με την επίδοση της ομάδας στα μετόπισθεν ως χαρακτηριστικό της ψυχοσύνθεσης και του πνεύματος της αυτή την εποχή. Βλέπετε, κάποιες λεπτομέρειες μπορούν να σε υποστηρίξουν δίνοντας το οξυγόνο της νίκης σε μια περίοδο όπου δεν είσαι εκεί που ακριβώς θέλεις.. Άμυνα, λάθη, προσωπικές. Ο Παναθηναϊκός φέτος έχει καταφέρει να είναι η ομάδα που πηγαίνει στη γραμμή των προσωπικών με τη μεγαλύτερη συχνότητα από κάθε άλλη στη φετινή Ευρωλίγκα (και μάλιστα με διαφορά από τον δεύτερο). Το επίτευγμα αυτό είναι πολύ σημαντικό τη στιγμή που πολλοί προπονητές στήνουν ολόκληρη την επίθεση τους με βάση αυτή τη παράμετρο (αναφέραμε  τις προάλλες στη Stoiximan το παράδειγμα του Ντοκ Ρίβερς στους Σέλτικς των Big-3).  Eίναι ακόμα πιο σημαντικό όμως ότι ο Παναθηναϊκός είναι η πιο άστοχη ομάδα από τη γραμμή στη διοργάνωση (επίσης με διαφορά) με 62.4%..  Χωρίς βελτίωση σε αυτά τα κομμάτια και ειδικά  όσα αφορούν τα μετόπισθεν, οι πράσινοι θα δυσκολευτούν πολύ να ελέγξουν εκτός έδρας ματς (ακόμα και με χαμηλότερης –θεωρητικά πάντα- ταχύτητας αντιπάλους) σε αυτό το επίπεδο..

 

UPDATE: Οι ημιτελικοί του Κυπέλλου

Δύο λόγια και για τα σημερινά ματς του Κυπέλλου..

Πανάξια και δίκαια η ΑΕΚ επιβλήθηκε του Παναθηναϊκού στον πρώτο ημιτελικό της ημέρας παίρνοντας μια σπουδαία πρόκριση στον τελικό της διοργάνωσης όπου θα αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό. Ο «Δικέφαλος»  έπαιξε ένα ματς δίχως αύριο δείχνοντας σπουδαία ψυχικά χαρίσματα με τα οποία μάτσαρε τη ποιοτική υπεροχή του αντιπάλου. Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος είναι δίκαιος, καλός τακτικά και διαθέτει ανοιχτό μυαλό (σημαντικό). Η φετινή ΑΕΚ είναι κακοστημμένη ομάδα (ούτως ή άλλως έχασε πολλούς βασικούς στόχους στην αγορά το καλοκαίρι αν και αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία) και αυτός είναι ένας βασικός λόγος για το μπάσκετ που έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα στη σεζόν. Η πρόκριση όμως είναι πολύ σημαντική για τη γενικότερη προσπάθεια που κάνει το κλαμπ ώστε να επιστρέψει στα υψηλά στρώματα του ελληνικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ. Βασικό μέλημα αυτή τη στιγμή για την ΑΕΚ είναι να αποκτήσει αγωνιστική ταυτότητα (πιθανόν θα χρειαστεί σύντομα 1-2 αλλαγές) δημιουργώντας υποθήκη για την επόμενη σεζόν ώστε η ομάδα να έχει συνέχεια. Όλα όσα γράψαμε πιο πάνω στην EL ανάλυση του παιχνιδιού των πρασίνων βρήκαν απόλυτη εφαρμογή και στον ημιτελικό του ΟΑΚΑ. Η βελτίωση του Παναθηναϊκού πρέπει να ξεκινήσει πρωτίστως από τον ίδιο τον κόουτς Πασκουάλ ο οποίος δεν είναι σε καλό φεγγάρι. Είναι μπερδεμένος και αυτό τείνει να περάσει στους παίχτες του. Πάνω στη πνευματική διαύγεια και τις ιδέες του πόνταρε η σελίδα το καλοκαίρι  όμως αυτή τη στιγμή είναι εκτός φόρμας και δε τον βοηθάει το μομέντουμ με την ύπαρξη αρκετών νέων παιχτών οι οποίοι περιμένουν κυρίως από τον ίδιο να τους δείξει τον δρόμο. Όσο ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να είναι τόσο στατικός στην επίθεση ουσιαστικά θα ακυρώνει τη φιλοσοφία με την οποία κινήθηκε το καλοκαίρι στην αγορά..

Στο Αλεξάνδρειο ο Άρης έκανε το καλύτερο δυνατό πηγαίνοντας το παιχνίδι στον μοναδικό δρόμο μέσω του οποίου μπορούσε να ακολουθήσει τον Ολυμπιακό. Οι γηπεδούχοι έπαιξαν πολύ δυνατά στην άμυνα απέναντι στους ερυθρόλευκους που είχαν (λογικό) έλλειμμα φρεσκάδας. Η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη έχει πολύ αναιμική επίθεση, χωρίς πηγές δημιουργίας (ουσιαστικά ο Γουίβερ είναι ο πιο ικανός της δημιουργός τη στιγμή που η απόδοση του Αθηναίου αποτελεί μέρος του προβλήματος από την αρχή της σεζόν), ακόμα και για τα standards της Stoiximan League. Πόσο μάλλον απέναντι σε μια άμυνα η οποία αυτή τη στιγμή είναι η πιο αποτελεσματική σε επίπεδο EL.. Ο Ολυμπιακός πήρε τη πρόκριση κυρίως λόγω της κλάσης του Στρέλνιεκς ο οποίος πάγωσε τη «κόλαση» όταν οι ερυθρόλευκοι είχαν χάσει το καλάθι από τα μάτια τους. Κρατήστε το ότι ο φετινός Άρης έχει το 1/3 του μπάτζετ της ΑΕΚ.. Ο Ολυμπιακός πλέον περιμένει τη Παρασκευή στο Φάληρο τον Παναθηναϊκό για την 6^η αγωνιστική της Ευρωλίγκας σε ένα ματς «φωτιά και λάβρα»..

 

 

 

Υ.Γ: Το κέρδος των τριών τελευταίων λεπτών στη Μόσχα έχει μεγαλύτερη αξία και από ένα βροντερό βαθμολογικά διπλό για τη Ζαλγκίρις. Η ανταπόκριση των νεαρών λέει πολλά για την εμπιστοσύνη που τους μεταδίδει η παρουσία της  φιγούρας του Σάρας στον πάγκο.. Εκτός αυτού, μετά τη Βαρκελώνη ο Vasilije Micic ήταν απολαυστικός και στη Μόσχα δείχνοντας ότι υπό τον Γιασικεβίτσιους μπορεί να εξελιχθεί σε αυτόν τον γκαρντ που κάποτε πιστεύαμε βλέποντας την ωριμότητα με την οποία αντιμετώπιζε τα δρώμενα στο παρκέ σε πολύ μικρή ηλικία.

 

 

Στα τελευταία δύο εκτός έδρας ματς της Ζαλγκίρις (μεσολάβησε ένα κακό συνολικά ματς στο Κάουνας απέναντι στη Ρεάλ) σε Βαρκελώνη και Μόσχα ο Σέρβος διεθνής PG μετράει 20.0 πόντους (13/18 δίποντα-3/7 τρίποντα) και 7.5 τελικές για 1.5 λάθη. Ενθυμούμενος μάλιστα τον προκάτοχο  του Λέο Ουέστερμαν, γύρισα τη μνήμη μου στο 2014 όταν η σελίδα έγραφε ανάρτηση ειδικά για τους δύο συγκεκριμένους αθλητές ..

 

Υ.Γ1: Τελικά η Brose είναι κακή ομάδα..;  Όχι. Όταν όλα πάνε άσχημα, η επιστροφή στα βασικά είναι ο μοναδικός σίγουρος δρόμος για ανασύνταξη.

 

Υ.Γ2: Ένα από τα πιο διδακτικά (και χρήσιμα για τη ζωή) στοιχεία που μπορεί να αποκομίσει κανείς από την ενασχόληση του με το μπάσκετ είναι το να μάθει να παίζει στη “κόντρα”.  Απέναντι στο «κόντρα» σφύριγμα, τη «κόντρα» απόφαση, τη κακή τύχη και στιγμή. Εκεί οι νόμοι του μπάσκετ σου φωνάζουν ότι απλά πρέπει να συνεχίσεις να παίζεις χωρίς να γκρινιάζεις για να κερδίσεις την ..επόμενη φάση.