2017-18 Hoopfellas Euroleague Power Rankings

Μύρισε Ευρωλίγκα σήμερα το πρωί. Μπήκαμε στην εβδομάδα της εκκίνησης άλλωστε.. Tρεις ημέρες πριν το πρώτο τζάμπολ μιας σεζόν που όλοι περιμένουμε σαν τρελοί, το Hoopfellas τοποθετεί τις ομάδες στην αφετηρία, εκδίδοντας τα πρώτα φετινά Power Rankings της σελίδας για τη κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική  διοργάνωση..

 

 

Καλησπέρα σε όλους. Με το βλέμμα στην αφετηρία της Πέμπτης και περιμένοντας τη παράκρουση στην οποία θα βρεθούμε για τους επόμενους μήνες, έρχεται η πρώτη έκδοση των φετινών Power Rankings της Ευρωλίγκας. Πάμε μαζί να τα δούμε και να τα σχολιάσουμε..

 

 

2017-18 Hoopfellas Euroleague Power Rankings

 

 

 

1. FENERBAHCE

Η Φενέρ τρομοκράτησε την Ευρώπη στη τελική ευθεία της περυσινής σεζόν σαρώνοντας τους πάντες όμως πλήρωσε το τίμημα χάνοντας βασικά της στελέχη τα οποία αποτελούσαν πυλώνες στο παιχνίδι της. Οι Μπογκντάνοβιτς-Ούντο είχαν ετοιμαστεί για να γίνουν οι ηγέτες αυτού του συνόλου και αυτή η γνώση κατακτιέται με εργατοώρες και βιωματική εμπειρία, δε πληρώνεται. Η Offseason των Τούρκων ήταν αρκετά καλή. Η Φενέρ έχει μεγαλύτερο βάθος φέτος και ο πυρήνας των παιχτών που μαθήτευσε δίπλα στον Ζοτς φέτος αναμένεται να είναι ακόμα πιο παραγωγικός. Θα χρειαστούν χρόνο για να εντάξουν τους νέους παίχτες τους σε πρώτους-ρόλους (το ίδιο το παιχνίδι της Φενέρ θα το απαιτήσει π.χ. από τον Ουοναμέικερ να βγει μπροστά στο δεύτερο μισό της σεζόν) όμως παραμένουν αυτή τη στιγμή η πιο σίγουρη “πόντα” της διοργάνωσης για τη κατάκτηση μιας εκ των κορυφαίων θέσεων.

 

2. CSKA MOSCOW

Η CSKA στοχεύει να πατήσει ακόμα βαθύτερα το γκάζι φέτος ανεβάζοντας το τέμπο και των αριθμών των κατοχών της. Η Οffseason της, με τις προσθήκες των Ροντρίγκεθ-Κλάιμπερν-Χάντερ, αυτό έδειξε. Η “αρκούδα” είναι πιο γρήγορη, πιο αθλητική , ακόμα πιο ικανή στη προσωπική φάση διατηρώντας ένα A Class επίπεδο σε όρους συνολικής ποιότητας του ρόστερ. Ο Κριάπα θα περάσει σε ρόλο τρίτου “5” ενώ στο backcourt προτιμήθηκε ο Ουέστερμαν και όχι ένας defensive stopper που θα αντικαθιστούσε τα χαρακτηριστικά του Τζάκσον. Η CSKA μοιάζει να εφάπτεται με τον χρυσό κανόνα της σύγχρονης εποχής όπου τα γρήγορα πόδια και τα μεγάλα wingspans αντικαθιστούν το pure height. Ο Δημήτρης Ιτούδης έχει τοποθετήσει τις εποχές των “μεγάλων μεγεθών” στο χρονοντούλαπο της ιστορίας..

 

3. REAL MADRID

 

Όσο ο Γιούλ δουλεύει πυρετωδώς με στόχο την επιστροφή στα παρκέ την άνοιξη, η Ρεάλ μαθαίνει να ζει και να λειτουργεί χωρίς αυτόν. Oι πρώτοι κλυδωνισμοί φάνηκαν όταν στο ξεκίνημα της σεζόν οι Μαδριλένοι έχει AST% μόλις 48.5% ενώ το παραδοσιακό low mistake παιχνίδι τους πήγε περίπατο με το TOV% να ακουμπά το 20.7. Είναι λογικό να βιώνει η Ρεάλ τη συγκεκριμένη κατάσταση αφού τόσα χρόνια είχε μάθει να ακουμπάει εξ ολοκλήρου στον Γιούλ στο κομμάτι της απόφασης. Ο Λάσο άλλαξε τον Χάντερ -ψηλώνοντας- με τον Κούζμιτς ίσως γιατί πιστεύει ότι το περυσινό μέγεθος της Φενέρ του κόστισε στο F4 (εάν αυτή η αλλαγή έγινε με αυτό το σκεπτικό τη πάτησε, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική). Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε την αμυντική επίδοση των ψηλών της Ρεάλ (σε διάφορες εκφράσεις του παιχνιδιού στα μετόπισθεν) αν και η παρουσία του Ράντολφ εξασφαλίζει έναν ψηλό με γρήγορα πόδια ο οποίος μπορεί να αμυνθεί στη περίμετρο και να υποστηρίξει την αγαπημένη ζώνη 3-2 του Λάσο παίζοντας στη πρώτη της γραμμή. Ο Κοζέρ είναι μια από τις καλύτερες κινήσεις που θα μπορούσε να κάνει η Ρεάλ φέτος με την έννοια ότι οι παίχτες-σταθερές στα “φτερά σιγά-σιγά μεγαλώνουν και πρέπει να προετοιμαστεί σταδιακά η επόμενη ημέρα. Ο Chasson Randle (έχει ευρωπαϊκή εμπειρία μιας και μετά το Στάνφορντ έπαιξε στη Nymburk) των Νικς που αποκτήθηκε στο backcourt δεν είναι floor general και η απόφαση για ενεργοποίηση της συμφωνίας μαζί του ελήφθη όταν οριστικοποιήθηκε ότι δεν υπάρχει πιθανότητα φέτος, στα μέσα της χρονιάς, να μετακομίσει στη Μαδρίτη ο Πρέπελιτς (θα το κάνει του χρόνου). Ψηφίζω Ντόνσιτς για MVP της φετινής κανονικής περιόδου.

 

4. PANATHINAIKOS

 

Ο Παναθηναϊκός είχε κατεύθυνση στη φετινή Offseason δημιουργώντας μια ομάδα πιο κοντά στα χνώτα του Τσάβι Πασκουάλ του οποίου η ποιότητα της δουλειάς θα είναι το βαρόμετρο αναφορικά με τη συνολική εικόνα της ομάδας. Το “τριφύλλι” είναι πιο γεμάτο και διαθέτει διαφορετικής φύσεως όπλα στη προσπάθεια να μεταβεί από την επίθεση της προσωπικής φάσης σε πιο motion νόρμες. Ο δείκτης του Assisted FG percentage θα είναι καθρέφτης αναφορικά με τον βαθμό επιτυχίας του εγχειρήματος..

Παρ’όλα αυτά η πράσινη στελέχωση εμφανίζει κάποιες εγγενείς αδυναμίες. Τα πλεονεκτήματα (εκτός των άλλων) που έφερνε η παρουσία του Γιάννη Μπουρούση στο παρκέ, στα οποία βασίστηκε – πολύ περισσότερα από ότι έχει εκτιμηθεί από το ευρύτερο κοινό- πέρυσι ο Παναθηναϊκός, δεν έχουν αντικατασταθεί επαρκώς. Ο διεθνής σέντερ έφερνε ασφάλεια στο αμυντικό ριμπάουντ (ο Μπουρούσης είναι “ριμπάουντερ” και τέτοιος δεν υπάρχει στο ρόστερ φέτος) και έναν post up ψηλό ο οποίος στη περυσινή regular season της EL κέρδισε τον ίδιο  αριθμό φάουλ με τον Σπανούλη σε πολύ μικρότερο χρόνο συμμετοχής. Η επίθεση ακουμπούσε πάνω του ξεκουράζοντας τα γκαρντ, αλλάζοντας σημείο αναφοράς ενώ παράλληλα εξασφάλισε καλύτερες συνθήκες στο αμυντικό transition. Χρειάζεται πολύ δουλειά ώστε το δίδυμο Βουγιούκα-Όγκαστ να εξασφαλίσει μαζί 15+ λεπτά αξιόπιστου back upping. Eπίσης, ο Παναθηναϊκός δεν έχει την ίδια δυναμική στα λεπτά που ο Καλάθης δε βρίσκεται στο παρκέ. Παίχτες όπως ο Ντένμον (κυρίως αυτός) ή ο Λοτζέσκι χρειάζονται τον κατάλληλο playmaker που θα τους βάλει να εκτελέσουν στις σωστές τους θέσεις στην επίθεση για να είναι παραγωγικοί. Ο Λεκαβίτσιους έχει σημαντικά περιθώρια εξέλιξης αλλά και αρκετό δρόμο να διανύσει για να γίνει αυτού του είδους ο PG. Ο Παναθηναϊκός έχει έναν προπονητή ο οποίος γνωρίζει όσο λίγοι τον δρόμο για τις υψηλές (εκάστοτε και προνομιούχες) θέσεις της κανονικής περιόδου στη διοργάνωση. Αυτό είναι σημαντικό. Έχει όμως και σημαντικά θέματα προς επίλυση. Ο χειμώνας θα είναι μακρύς..

5. OLYMPIAKOS

Ο Ολυμπιακός διέθεσε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό προς ενίσχυση της ομάδας φέτος το καλοκαίρι φέρνοντας ποιοτικούς και proven individuals στο λιμάνι όμως στη πραγματικότητα δε κατάφερε να απαντήσει στα αγωνιστικά ερωτήματα που έθεσε προς λύση η περυσινή παρουσία της ομάδας. Μιλάμε για καλούς παίχτες σε αυτό το επίπεδο με σωστή νοοτροπία όμως, αλήθεια, πόσο καλά fits αποτελούν στο συγκεκριμένο αγωνιστικό περιβάλλον; Παίχτες όπως ο Στρέλνιεκς (αγωνίστηκε σε ένα τελείως διαφορετικό επιθετικό πλαίσιο πέρυσι στη Brose) ή ο Tillie αναδείχθηκαν σε διαφορετικό αγωνιστικό περιβάλλον και πλέον καλούνται να λειτουργήσουν υπό άλλα θέλω και ζητούμενα. Όπως έχουμε πει από αυτό εδώ το βήμα, στον Ολυμπιακό πρέπει να αφήσουν τις διακηρύξεις περί γρήγορου μπάσκετ και επένδυσης στη transition επίθεση ως βάση της παραγωγικής φιλοσοφία γιατί δεν απλά το παρόν ρόστερ δεν είναι φτιαγμένο για κάτι τέτοιο, τουλάχιστον όσον αφορά τη συνέπεια σε βάθος χρόνου. Πρέπει επίσης να δουν πως θα εντάξουν τα καινούργια γκαρντ τους στο συγκεκριμένο επιθετικό playbook γιατί οι Στρέλνιεκς-Ρόμπερτς δεν διαθέτουν το superb playmaking ή το κάθετο παιχνίδι που χρειαζόταν η ομάδα πίσω από τον Σπανούλη (και οι δύο αντίθετα μπορούν να λειτουργήσουν καλά δίπλα στον αρχηγό).

Οι ερυθρόλευκοι έχουν “σταθερές” και ποιότητα σε προσωπικό επίπεδο όμως η συνολική στελέχωση σε συνάρτηση με το αγωνιστικό στυλ του κόουτς Σφαιρόπουλου δίνουν την εντύπωση ότι πιθανόν σύντομα θα προβούν σε αλλαγές στρεφόμενοι στη παλιά καλή συνταγή που διασφαλίζει το δίπτυχο της προστασίας του ζωγραφιστού και της άμυνας στο “ζωγραφιστό”. Δε θα μου κάνει εντύπωση για παράδειγμα να θυσιαστεί ο Τόμπσον  προς χάρη ενός rim protector.. Ακόμα είναι βέβαια νωρίς να μιλάμε για “αστοχία σχεδιασμού”. Προέχει να δουλέψει η ομάδα “μαζί” για να βγουν βάσιμα συμπεράσματα. Στον Πειραιά υπάρχει ο “θησαυρός” της τεχνογνωσίας νίκης στο υψηλότερο επίπεδο τον οποίο ελάχιστες ομάδες στην Ευρώπη κατέχουν στον βαθμό των ερυθρολεύκων και το ελάχιστο που αυτό το προνόμιο μπορεί να εξασφαλίσει είναι υπομονή ώστε το staff να μπορέσει να παραθέσει ολοκληρωμένα τις ιδέες του για το φετινό σύνολο.

 

 

– KHIMKI

 

Η Khimki είχε μια πολύ καλή Offseason στελεχώνοντας ένα βαθύ, ποιοτικό ρόστερ το οποίο έχει ότι απαιτείται για να ανταποκριθεί στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ και σε αυτό το επίπεδο. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας βρήκε έναν καλό πυρήνα Ρώσων παιχτών ως βάση , κατάσταση που του έδωσε την άνεση να κινηθεί όπως αυτός ήθελε στην αμερικανική αγορά επιλέγοντας αθλητές που ταιριάζουν στα χνώτα και τη δική του φιλοσοφία. Η Κίμκι έχει αμυντικό versality, physical προφίλ, εξαιρετικά τρεξίματα όντας  μια από τις πιο αθλητικές ομάδες στη διοργάνωση και μια στελέχωση η οποία της επιτρέπει να ποντάρει στη προσαρμοστικότητα της σε κάθε νέο δεδομένο που βρίσκει μπροστά της μιας και η γκάμα επιλογών σε επίπεδο σχημάτων είναι μεγάλη.  Τι της λείπει για να κοιτάξει προς τη κορυφή..; Είναι απλό. Η διαφορετική ατμόσφαιρα στον οργανισμό. Η πιο δύσκολη αποστολή του Γιώργου Μπαρτζώκα στη Κίμκι δεν είναι να κάνει την ομάδα του να αμύνεται καλύτερα ή να λειτουργεί στην επίθεση με μεγαλύτερο efficiency αλλά να τη βοηθήσει σταδιακά να βγάλει από πάνω της τη νοοτροπία του “χωριάτη”, χτυπώντας τη πόρτα της ελίτ χωρίς συμπλέγματα κατωτερότητας. Αυτό.

 

 

7. BARCELONA

Νέα εποχή για τη Μπαρτσελόνα η οποία επιστρέφει στο up tempo basketball του ένδοξου παρελθόντος με τον Σίτο Αλόνσο στο τιμόνι. Στη παρούσα φάση οι Καταλανοί προσπαθούν να χτίσουν σταθερές και κυρίως να μοιράσουν τα σουτ τους μιας και το βαθύ τους ρόστερ αποτελείται από πολλούς παίχτες που μπαίνουν στο ματς μέσα από την εκτέλεση. Θετικό σε αυτή τους τη προσπάθεια ότι η ομάδα έχει αρκετές πηγές δημιουργίας με μπόλικα playmaking σε διάφορες θέσεις, χαρακτηριστικό που υποχρεούται ο Σίτο να αξιοποιήσει  σε μια επίθεση η οποία εάν δε χτιστεί σε μια πολυπρόσωπη βάση μπορεί να παράγει πολύ λιγότερο από ότι η αξία/παραγωγική ικανότητα των μονάδων στο ρόστερ. Το δίδυμο Χάνγκα-Βεζένκοφ στα φόργουορντ είναι πραγματικά εξαιρετικό, πιθανόν να χρειαστεί ένας ψηλός που να δώσει defensive stops στη συνέχεια. Η Μπαρτσελόνα σίγουρα θα χρειαστεί χρόνο πάντως. Περιμένω σκαμπανεβάσματα στο ξεκίνημα..

 

8. BASKONIA

Πάμε και στη Λατινοαμερικάνικη πρόταση των Βάσκων.. Εποχή Πριγκιόνι στη Βιτόρια, με τον Κερεχέτα να δίνει το τιμόνι σε έναν άνθρωπο που βοήθησε σημαντικά ώστε το κλαμπ να δημιουργήσει και να συνδεθεί με την αγωνιστική ταυτότητα που το συνοδεύει στον αιώνα που διανύουμε. Ο “Παμπλίτο” ξέρει ότι επιλέχθηκε για να συνεχίσει τη παράδοση του Baskonia basketball φέρνοντας up tempo παιχνίδι, ταχύτητα σε ανάπτυξη και εκτέλεση, γαρνιρισμένα με physical συμπεριφορά και hard nosed χαρακτήρα. Οκ, μοιάζει γεννημένος για αυτή τη δουλειά. Όμως η αποστολή του θα είναι δύσκολη (μη ξεχνάμε ότι πρόκειται για ρούκι). Στα πρώτα ματς η Baskonia, πέραν των απουσιών , είχε να διαχειριστεί τα προβλήματα επικοινωνίας που προέκυψαν στο αμυντικό κομμάτι ενώ είχε σκαμπανεβάσματα μέσα στα 40′ όταν τα δύο μοναδικά γκαρντ της (Χουέρτας, Γκρέιντζερ) κουράζονταν. Βρίσκεται ακόμα σε σημείο μονταρίσματος (οι τραυματισμοί επιβράδυναν τη διαδικασία) μιας και ο Jordan Mcrae θα λείψει μέχρι τα μέσα Νοέμβρη, ο Garino είναι επίσης εκτός  και οι Beaubois-Shengelia επέστρεψαν πρόσφατα. Ο Γεωργιανός, εφόσον είναι υγιής, μπορεί να αποτελέσει τον καλύτερο PF της φετινής διοργάνωσης τη στιγμή που το fast pace στυλ του Πριγκιόνι αποτελεί ιδανικό “χαλί” για αθλητές όπως αυτός ή ο Τίμα (σας είπα προ διετίας ότι θα ήταν πολύ καλό fit για το συγκεκριμένο μπάσκετ της Baskonia). Ο Diop θα βρει πολλές ευκαιρίες φέτος με τους Γκρέιντζερ-Χουέρτας μέσα από PnR καταστάσεις (ειδικά στη βάση της 1-3-1 ).

Επαναλαμβάνω, ο Πριγκιόνι θα αντιμετωπίσει δυσκολίες στο ξεκίνημα της προσπάθειας του φέτος με τη Baskonia. Είναι άνθρωπος με πολύ “μαχητική φύση” όμως πέφτει κατευθείαν στα βαθιά. Ο Κερεχέτα ποντάρει στο χαρτί αυτό και δε θέλει να το “κάψει” εύκολα. Από το backcourt της ομάδας μοιάζει να λείπει η φρεσκάδα και τα πνευμόνια (με εξαίρεση τον Γκρέιντζερ) αυτή τη στιγμή σε αντίθεση με τη frontcourt. Το ρόστερ είναι ποιοτικό αλλά θα πρέπει να το δούμε σε ολοκληρωμένη μορφή. Ολόκληρη  Baskonia είναι ένα “στοίχημα” φέτος. Η κακή εικόνα που δείχνει στο ξεκίνημα σταδιακά θα αλλάξει.  Εάν καταφέρει να πλησιάσει τα αμυντικά standards της τελευταίας διετίας μπορεί να εκπλήξει.

 

 

-MACCABI TEL AVIV

Μετά τα παθήματα των τελευταίων ετών και το αποκορύφωμα της περυσινής σεζόν, η Μακάμπι επιτέλους δείχνει να ακολουθεί μια πιο ορθολογική κατεύθυνση τη φετινή σεζόν. Ερχόμενος από την Αμερική και το staff του Budenholzer, ο Σπάχια έφερε καινούργιες ιδέες και έκανε βαθιά τομή στο ρόστερ της ομάδας κάτι που χρειαζόταν απελπιστικά η Μακάμπι. Οι Ισραηλινοί δείχνουν πλέον ένα πιο υγιές πρόσωπο βαδίζοντας σε σαφή κατεύθυνση. Αφήνουν πίσω το παλιομοδίτικο USA-Basketball που τους είχε γίνει εμμονή και δημιουργούν ένα πιο μοντέρνο πρόσωπο με μια επίθεση βγαλμένη από τη δεξαμενή των pace &  space και μια στελέχωση η οποία όχι απλά αφήνει περιθώριο αλλά ποντάρει βάσιμα στην ανάπτυξη νέων παιδιών. Μένει να δούμε τι μπορεί να κάνει ο Σπάχια σε επίπεδο coaching..

 

10. ANADOLU EFES

 

O Περάσοβιτς θα έχει περισσότερη δουλειά φέτος. Για να είμαι ειλικρινής, θεωρώ ότι το περυσινό σύνολο έμοιαζε να έχει καλύτερες προδιαγραφές ώστε να κατακτήσει μέσα στη σεζόν τη πολυπόθητη “ισορροπία”. Η Αναντολού έχει τους κλασσικούς ικανούς στη προσωπική φάση γκαρντ που αρέσουν στον Κροάτη τεχνικό (Μακόλουμ και Άνταμς) όμως έχει έλλειμμα playmaking και αυτό, εφόσον δεν ακουμπήσει σε πολύ μεγάλο ποσοστό τη παραγωγικότητα της στο ανοιχτό γήπεδο (αυτός είναι ο στόχος άλλωστε) μπορεί να τη κάνει ευανάγνωστη επιθετικά. Ο Σιμόν (θυμηθείτε τον Κοζέρ δίπλα στους Άνταμς-Τζέιμς στη Βιτόρια) και ο Μότουμ μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά τους Τούρκους σε καταστάσεις σετ επίθεσης. Έχω δεύτερες σκέψεις σχετικά με το αμυντικό αποτέλεσμα που μπορεί να παρουσιάσει η Αναντολού. Μη ξεχνάτε ότι το συγκεκριμένο κομμάτι (ειδικά τα δυνατά πόδια στις προσωπικές άμυνες) αποτελεί τη βάση για το Dynamic Basketball που πρεσβεύει ο Περάσοβιτς..

 

11. ZALGIRIS

Η Ζαλγκίρις βιώνει μια ανάλογη κατάσταση με αυτή της Brose Baskets (οι δύο πιο fundamental περυσινές επιθέσεις της διοργάνωσης) δεδομένου του ότι χρειάστηκε να αλλάξει “κέλυφος” κινούμενη με διαφορετική κατεύθυνση στη φετινή αγορά. Ο Σάρας θέλησε να αναβαθμίσει την ομάδα του στο αθλητικό κομμάτι (χαρακτηριστικά πέρυσι την είχαμε αποκαλέσει Τhe White Team..) φέρνοντας στο Κάουνας καλύτερους αθλητές οι οποίοι θα τον βοηθήσουν στο αμυντικό κομμάτι το οποίο στοίχισε πέρυσι στην ομάδα του μια θέση στη post season της Ευρωλίγκας. Dee Bost, Alex Toupane, Brandon Davies.. Ο Μίσιτς  αντικατέστησε τον Ουέστερμαν και μπορεί να έχει υπό τον Σάρας ανάλογη εξέλιξη αν και ακόμα δεν έχει μπει στο κλίμα (ο Πάνγκος οδηγεί την ομάδα). Αυτό για το οποίο μπορώ να πω πως με κάνει σκεπτικό είναι η συμπεριφορά των Λιθουανών στο επιθετικό κομμάτι όπου η Ζαλγκίρις προσπαθεί να χτίσει πάνω στη περυσινή βάση. Στο ξεκίνημα της σεζόν κάνει πολλά λάθη (ακόμα και για ..ξεκίνημα της σεζόν) με τον Γιασικεβίτσιους να επιμένει στο πόσο σημαντικό είναι να μειώσουν τον αριθμό της ντρίμπλας μετακινώντας συνεχώς τη μπάλα και μαζί την άμυνα. Στα 5 πρώτα ματς της σεζόν η Ζαλγκίρις έχει ΤΟV% 17.1 (πολλά λάθη) αλλά και AST% 74.1 (σκορ μέσα από συνεργασίες). Σίγουρα σε όρους ατομικής ποιότητας το ρόστερ της δε τοποθετείται ψηλά στην αξιολόγηση. Όμως μιλάμε για τη Ζαλγκίρις.. Δε χρειάζεται να πω κάτι άλλο.

 

 

12. BROSE BASKETS

Το μεγάλο πρόβλημα του Αντρέα Τρινκιέρι είναι ότι έχασε αυτό το καλοκαίρι παίχτες που αποτελούσαν “πυλώνες” στο παιχνίδι της Brose και εξέφραζαν σε μεγάλο βαθμό εντός παρκέ αυτά που πρεσβεύει σε αγωνιστικό επίπεδο η ομάδα. Οι Βαυαροί καλούνται να δημιουργήσουν νέους “πυλώνες”, διαδικασία καθόλου εύκολη η οποία απαιτεί χρόνο. Η Brose θα είναι πιο επιθετική στη σχέση της με το ζωγραφιστό φέτος, πιο αθλητική, πιο physical αλλά υπολείπεται σε αντίληψη και αυτό είναι σημαντικό μειονέκτημα σε πρακτικό επίπεδο στη προσπάθεια της να κάνει adapt το μπάσκετ του Τρινκιέρι. Ο Ραντόσεβιτς έχει ξεκινήσει καλά τη σεζόν (παίχτες όπως αυτός ή ο Ζήσης είναι “χρυσάφι” εντός του συγκεκριμένου επιθετικού playbook) και θα είναι ακόμα πιο σημαντικός φέτος ενώ σε αντίθεση με τις θετικές εντυπώσεις που έχει αφήσει ο Μίτροβιτς, ο Κουίνσι Μίλερ προβληματίζει (σας έχω πει ότι στη PnR επίθεση του Ιταλού, ο ο παίχτης της θέσης “4” είναι ο σημαντικότερος του παρκέ). Ο οργανισμός έχει χαρακτήρα και μπορεί να διαχειριστεί τη περίοδο αυτή της μετάβασης σε κάτι καινούργιο όμως είναι δεδομένο ότι σε επίπεδο Ευρωλίγκας οι Βαυαροί, τουλάχιστον στο ξεκίνημα, θα συναντήσουν δυσκολίες.

 

13. EA7

Για την ΕΑ7 έχουμε μιλήσει αρκετά φέτος το καλοκαίρι. Η καινούργια version της είναι αναβαθμισμένη σε όρους ποιότητας και κυρίως ορθότητας στη στελέχωση. Η στροφή που προσπαθεί να κάνει ο Πιανιτζιάνι στο αμυντικό κομμάτι είναι ίσως μοναδικός δρόμος για τη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής ομάδας στο υψηλότερο επίπεδο. Μένει να δούμε το πόσο μπορεί ο όρος “αμυντικό καθήκον” να γράψει πάνω στη καινούργια ταυτότητα των Λομβαρδών. Το Μιλάνο έχει αρκετό βάθος πλέον (περιμένει πολλές επιστροφές) και αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον το πως θα αξιοποιήσει ολόκληρο το ρόστερ ένας προπονητής που συνηθίζει να ακουμπάει σε short rotation 8 παιχτών. Ο Πιανιτζιάνι εκτός των Cusin-M’Baye-Gudaitis έχει (ή περιμένει) τους Jefferson (πρέπει να του βρει ρόλο), Tarczewski-Young-Pascolo στη γραμμή ψηλών και τους Abass-Dragic συν τον Φοντέκιο πίσω από τον Μίτσοβ στο “3”.. Η τριάδα των Theodore-Goudelock-Bertans είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Ο χαρακτήρας και το know how της νίκης σε αυτό το επίπεδο λείπουν χρόνια από το Μιλάνο και εκεί πρέπει να δουλέψει ο  Πιανιτζιάνι εάν θέλει να βάλει γερές βάσεις αναβιώνοντας  τη μεγάλη ομάδα της MPS σε ένα καινούργιο μοντέλο στη Λομβαρδία. Το Μιλάνο έχει δυνατότητες και προδιαγραφές να παρουσιάσει κάτι καλό φέτος. Όμως στην αφετηρία είμαι υποχρεωμένος να τους ξεκινήσω από εδώ..

 

 

–VALENCIA

Οι πρωταθλητές Ισπανίας κινήθηκαν έξυπνα στη φετινή αγορά υπογράφοντας αθλητές οι οποίο μπορούν να παράγουν άμεσα μέσα στο σύστημα τους. Μετά από μια σεζόν όπου το όνειρο έγινε πραγματικότητα η Βαλένθια δε κατάφερε ναα κρατήσει στον πάγκο της τον Πέδρο Μαρτίνεθ. Ο Txus Vidorreta είναι επίσης έξυπνη επιλογή και ένας κόουτς που μπορεί να τρέξει το πρόγραμμα σε παρόμοιο αγωνιστικό πλαίσιο. Οπαδός του low pace παιχνιδιού (αυτό υποστήριξε στη Μαδρίτη με την Εστουντιάντες, αυτό έκανε και στα Κανάρια με τη Τενερίφη σε μια ολική μετατροπή στο αγωνιστικό περιβάλλον μιας ομάδας που έπαιζε up tempo  μπάσκετ) και των fundamentals o 51χρονος Ισπανός κόουτς φαντάζει καλό fit για τον σύλλογο αν και η φετινή χρονιά θα είναι τελείως διαφορετική. Οι απαιτήσεις πλέον έχουν ανέβει εντός συνόρων ενώ το επίπεδο της EL πλέον είναι αρκετά υψηλό (μη ξεχνάτε ότι η Βαλένθια δεν έχει τεχνογνωσία νίκης σε αυτό) και “ξερνάει” τις μετριότητες. Οι “νυχτερίδες” έφεραν πίσω τον Βαν Ρόσομ (σε καλή κατάσταση) ενώ ο Έρικ Γκριν (σε πολύ καλή κατάσταση) θα έχει την ευκαιρία να παράγει  σε μια ομάδα η οποία έχει μάθει να μοιράζει τα σουτ της και χρόνια δούλευε για έναν σουτέρ όπως ο Ράφα Μαρτίνεθ. Η Βαλένθια ψάχνει στην αγορά για έναν PnR ψηλό ώστε να αντικαταστήσει τον Λατάβιους Ουίλιαμς, μια από τις καλύτερες καλοκαιρινές της κινήσεις με τον παίχτη όμως να τραυματίζεται και να μένει εκτός μέχρι τα μέσα Νοέμβρη. Ο Σαν Εμετέριο εξακολουθεί να είναι κομβικός ενώ ο Σάστρε θα κεφαλαιοποιήσει τη φετινή εμπειρία του με την εθνική ομάδα.

 

 

 

15. UNICAJA MALAGA

Στη πέμπτη σεζόν του Χουάν Πλάθα με το κλαμπ, η Ουνικάχα δουλεύει πλέον σε διαφορετική κατεύθυνση έχοντας εντρυφήσει στο σετ παιχνίδι, λειτουργώντας αρκετά αποτελεσματικά στο μισό γήπεδο evaluating possessions στυλ παιχνιδιού που διαφέρει από την επικρατούσα διαχρονικά τάση στην ισπανική λίγκα. Ο Πλάθα (έκανε όπως και ο Νέντοβιτς το προσωπικό του step up πέρυσι κατακτώντας το Eurocup απέναντι στη μετέπειτα πρωταθλήτρια Βαλένθια) έχει συγκεντρώσει στη Μάλαγα έναν καλό κορμό Ευρωπαίων παιχτών (Νέντοβιτς, Σαλίν, Μιλοσάβλιεβιτς, Σερμαντίνι, Βασζίνσκι) στοχεύοντας φέτος να παρουσιάσει μια Ουνικάχα ακόμα πιο efficient στο μισό γήπεδο (είχε τη δεύτερη καλύτερη επίθεση στη περυσινή ACB μετά τη Ρεάλ). Ο Νέντοβιτς θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια (και από τους πιο fun to watch παίχτες) της φετινής Ευρωλίγκας, φέροντας τη ταμπέλα του κέντρου αποφάσεων της Ουνικάχα. Τα κλαμπ της ελίτ θα σκουπίσουν τα ..σάλια τους βλέποντας τον αρκετές φορές. Κλειδί για τη Μάλαγα το performance του  Ray ΜcCallum στο backcourt και το πως θα αποκωδικοποιήσει (αυτός ο ικανός στο ανοιχτό γήπεδο γκαρντ) το παιχνίδι μισού γηπέδου γιατί σε διαφορετική περίπτωση η Ουνικάχα θα χρειαστεί βοήθεια στο δημιουργικό κομμάτι, ώστε να αποσυμπιέσει τον Νέντοβιτς και να αξιοποιήσει έναν finisher όπως ο Όγκουστιν (και τους spot shooters που διαθέτει) δεδομένου του ότι οι άμυνες της EL είναι πολύ απαιτητικές στη διάσπαση τους ενώ θεωρώ ότι θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιήσει έναν defensive stopper ο οποίος του λείπει στο ζωγραφιστό.

 

-CRVENA ZVEZDA

Ο Ερυθρός Αστέρας ξεπούλησε αλλά κατάφερε να επιβιώσει, δημιουργώντας ένα αξιοπρεπές σύνολο. Οι Σέρβοι έχασαν τον Γιόβιτς (αγωνιστικός ηγέτης τους), τον Γκούντουριτς, τον Μίτροβιτς και τους Κούζμιτς-Σιμόνοβιτς, ολόκληρη δηλαδή τη βάση των καλών γηγενών αθλητών πάνω στην οποία έχτισαν το οικοδόμημα τους επί Ράντονιτς (ουσιαστικά ο κόουτς είναι η μεγαλύτερες από τις φετινές απώλειες). Έχασαν επίσης τελευταία στιγμή τον Bolden (τον είχαν υπογράψει όμως το οικονομικό πρόβλημα ήταν τέτοιο που υπαγόρευε την αξιοποίηση κάθε πιθανής εισροής χρημάτων) από τη Μακάμπι. Επένδυσαν στον 31χρονο Dusan Alimpijevic (coach της FMP, επιλογή στη λογική Ράντονιτς) και ακουμπούν στη παραμονή του Λάζιτς και τη προσθήκη του Άντιτς για να κρατήσουν τα αποδυτήρια. Ο Hoopfeliar Mathias Lessort (θα ήταν ένας ωραιότατος back up-ψηλός με διαρκώς ανερχόμενο status για τις ομάδες μας όμως τώρα το πουλάκι πέταξε, του χρόνου θα κοστίζει τρεις φορές πάνω πιθανόν) θα είναι το νέο πρόσωπο που λάβει τις ευλογίες του in the paint-φροντιστηρίου του Βελιγραδίου ενώ οι Ρότσεστι-Φελντέιν με τον φτεροπόδαρο Ντάνγκουμπιτς (φέτος είναι η ευκαιρία του) θα αποτελέσουν τη βάση της περιφερειακής γραμμής. Η έδρα θα είναι εκεί για να “σηκώσει” τους Σέρβους στα δύσκολα όμως αμφιβάλλω για το εάν ο Ερυθρός Αστέρας μπορεί να πλησιάσει το αμυντικό επίπεδο των προηγούμενων ετών. Δύσκολη χρονιά..

 

 

 

 

Υ.Γ: Ο Παναθηναϊκός πήρε κεφάλι στη μάχη του πλεονεκτήματος έδρας για τη Stoiximan League με διπλό εχθές στο Φάληρο. Και οι δύο ομάδες ακόμα χτίζουν κώδικες επικοινωνίας προσπαθώντας να εντάξουν καινούργια πρόσωπα και καταστάσεις στο παιχνίδι τους. Παράλληλα έχουν να διαχειριστούν και σημαντικές απουσίες σε νευραλγικές θέσεις.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε εχθές χωρίς τους δύο leading guards του ( τους δυο  παίχτες που μαζί με τον Πρίντεζη θα πάρουν τις περισσότερες μπάλες στο τέλος κλειστών παιχνιδιών)  οι οποίοι του έλειψαν πιο πολύ στη τελική ευθεία του ματς. Ο Καλάθης ήταν μακράν ο καλύτερος παίχτης του παρκέ (είναι σημαντικό το βάρος που καλείται να σηκώσει ο Λεκαβίτσιους, PG που δεν είναι pass first, στα λεπτά που ο Νικ θα κάθεται στον πάγκο) ενώ ο Ρίβερς έσταζε και πάλι δηλητήριο. Εξαιρετικός ο Μακλίν που έδειξε μέρος των αρετών του (είπαμε ότι εκτός των άλλων μπορεί να φέρει επιθετικά χαρακτηριστικά που πέρυσι έλειπαν από το “5”) αν και ήταν φανερό ότι τα back-up centers του ΠΑΟ δε μπορούσαν να του δημιουργήσουν πρόβλημα. Νομίζω έγινε κατανοητό το πόσο μεγάλο δρόμο έχει να καλύψει ο Όγκαστ (υστερεί πολύ σε αντίληψη και η νοοτροπία που έχει επιδείξει πριν έλθει στο ΟΑΚΑ δεν εξασφαλίζει ακριβώς το ότι αργά ή γρήγορα θα βελτιωθεί υπό τον Πασκουάλ, κάτι που αποτελεί βασικό στόχο όταν κατασκευάστηκε το ρόστερ) ειδικά στο κομμάτι της “άμυνας εδάφους” (είναι συνεχώς εκτός θέσης σε σημείο που νομίζεις ότι έχει γεννηθεί.. εκτός θέσης). Σημαντική νίκη για τον Παναθηναϊκό, σημαντικό το γεγονός ότι επέστρεψε και έκλεισε σωστά ένα τέτοιο εκτός έδρας ματς. Η Βαρκελώνη θα είναι μεγάλο τεστ. Ο Ολυμπιακός συνολικά πήγε καλά το παιχνίδι. Του έλειψε ένα μεγάλο play (ο Σφαιρόπουλος είναι εξαιρετικός σε άλλα κομμάτια αλλά όχι ο προπονητής που όταν όλα γκρεμίζονται θα στήσει μια επιθετική κατάσταση που θα σε βγάλει στον αφρό, αντίθετα ακουμπάει στην ικανότητα των αστεριών του) στο τέλος και η ικανότητα στην εισαγωγική πάσα στοιχείο που επιδρά άμεσα στο παιχνίδι του Μιλουτίνοφ. Ξεκινάμε με δύο δύσκολα ματς στην Ευρωλίγκα τα οποία θα μας δώσουν την ευκαιρία για το καθιερωμένο, εβδομαδιαίο update αναφορικά με την εξέλιξη του παιχνιδιού και του performance των “αιωνίων” όσο κυλάει η σεζόν..

 

Υ.Γ1: Δε πιστεύω να “φάγατε” το ότι ο Παπανικολάου πήγε στα αποδυτήρια γιατί δε σταμάτησε να γκρινιάζει για τη διαιτησία.. Είναι τουλάχιστον αστείο. Ο παίχτης μίλησε πολύ άσχημα και ορθώς στάλθηκε στα αποδυτήρια όσο και εάν κόστισε αυτό στον Ολυμπιακό εχθές. Ο Παπανικολάου είναι απαράδεκτος στη προκειμένη περίπτωση. Το γεγονός ότι μερίδα των media για δικούς της λόγους του χαϊδεύει τα αυτιά δε βοηθάει ιδιαίτερα. Μετά από τα τρόπαια Ευρωλίγκας, τη Μπαρτσελόνα, το ΝΒΑ, την εθνική ομάδα πρέπει, σε αυτή την ηλικία να μπορείς να ηγείσαι δείχνοντας τον δρόμο στους υπόλοιπους και όχι να λειτουργείς σαν 15χρονος ταραξίας της τελευταίας τάξης του Γυμνασίου. Εχθές εξετάστηκε μέχρι και το ενδεχόμενο (για αυτό που πολλοί περνούν στο σιγανό) της υποχρεωτικής άδειας στον διεθνή φόργουορντ από τον Ολυμπιακό. Ο κόουτς Σφαιρόπουλος δεν είχε περιθώριο άλλης πιο διπλωματικής αντίδρασης (θα έχανε τον σεβασμό των υπολοίπων ενεργώντας διαφορετικά) στο συγκεκριμένο συμβάν. Οι κανόνες είναι πάνω από πρόσωπα. Και αυτό πρέπει να ισχύει για όλους. Όταν τηρείς αδιαπραγμάτευτα αυτή τη γραμμή, ίσως χάσεις κάποια πράγματα (π.χ παιχνίδια σαν το χθεσινό) αλλά μακροπρόθεσμα μόνο κέρδος θα έχεις..

 

Υ.Γ2: Ότι είπαμε για τον Άρη. “Μην ενθουσιάζεστε (μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ),  η ομάδα θα έχει πολλά σκαμπανεβάσματα..” Το ίδιο ισχύει και για τον ΠΑΟΚ. Οι αγωνιστικές διακυμάνσεις των ομάδων -ειδικά αυτών που έχουν καινούργιους προπονητές- στο ξεκίνημα της σεζόν είναι γεγονός πιο φυσιολογικό και από την ανατολή του ηλίου.. Ας είμαστε υπομονετικοί.

 

 

Y.Γ3: Η  λίγκας μας για το φετινό Euroleague Fantasy Challenge :

Όνομα λίγκας: Hoopfellas Official League

Κωδικός: 767YZRSF