Μια βόλτα στην Ευρώπη..

Σε χειμωνιάτικο mood πλέον  και με τις ομάδες να έχουν μπει στη διαδικασία των παιχνιδιών προετοιμασίας, το Hoopfellas κάνει τη πρώτη του “βόλτα στην Ευρώπη” για τη νέα σεζόν που ξεκινάει..

Preseason λοιπόν.. Οι ομάδες σε όλη την Ευρώπη έχουν ξεκινήσει τα παιχνίδια προετοιμασίας με τους προπονητές να προσπαθούν να βάλουν τα κομμάτια ένα-ένα στη σειρά. Καλή εποχή (από όλες τις απόψεις) για μια βόλτα πάνω από τη μπασκετική Ευρώπη..

“Γεμάτη” πλέον η Κίμκι..

H Kίμκι έκλεισε ιδανικά το ρόστερ της υπογράφοντας τον πρώην Laker, Τόμας Ρόμπινσον , ο οποίος δυναμώνει πολύ τη ρωσική ομάδα με τη παρουσία του στη θέση «5». Για τον Ρόμπινσον είχαμε μιλήσει φέτος το καλοκαίρι στο Hoopfellas (αποτέλεσε πρόταση της σελίδας για το «5» του Ολυμπιακού μετά την απώλεια του Birch) ..

Πρόκειται για έναν mobile ψηλό με εξαιρετικό φυσικό/αθλητικό πακέτο τον οποίον χρειαζόταν η Κίμκι για να κοιτάξει επί ίσοις όροις τα υψηλά κλιμάκια του ανταγωνισμού στη φετινή Ευρωλίγκα. Είναι σημαντικό επίσης το γεγονός ότι ο 26χρονος Αμερικανός στη πρώτη του επαφή με το ευρωπαϊκό μπάσκετ θα δουλέψει με τον Γιώργο Μπαρτζώκα, έναν προπονητή ο οποίος ξέρει να αξιοποιεί παίχτες με ανάλογα χαρακτηριστικά. Το motor και η ικανότητα του να πηγαίνει στο επιθετικό ριμπάουντ μπορούν να αποτελέσουν «χρυσάφι» για τους Ρώσους φέτος με τον κόουτς να καλείται σε πρώτη φάση να τον βοηθήσει να αποκωδικοποιήσει ώστε το καινούργιο για αυτόν πλαίσιο χώρων στην Ευρώπη σε συνάρτηση με τη ροπή του να βάζει τη μπάλα συχνά στο παρκέ (μεγάλο πλεονέκτημα το οποίο χωρίς σωστή διαχείριση όμως μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ).

Η Κίμκι έκλεισε τη πόρτα της αγοράς φέτος  έχοντας δημιουργήσει ένα πολύ γεμάτο και ποιοτικό ρόστερ πάνω στο οποίο το staff πρέπει να δουλέψει ώστε να φέρει τα πρόσωπα και τις δεξιότητες του στην ίδια σελίδα. Υπάρχει ένας καλός κορμός γηγενών αθλητών, εμπειρία και αρκετό ταλέντο για αυτό το επίπεδο. Η τριάδα Honeycutt-Gill-Thomas με ιντριγκάρει ιδιαίτερα αναφορικά με τον versatile αμυντικό χαρακτήρα της (αθλητικά παιδιά που μπορούν να αμυνθούν και στις δύο γραμμές) καθώς μπορεί να ανεβάσει πολύ το συγκεκριμένο σύνολο σε ριμπάουντ (ειδικά επιθετικού το οποίο συνεπάγεται έξτρα κατοχές) και ταχύτητας. Παίχτης-κλειδί στη φετινή προσπάθεια της πάντως θα είναι ο Μάρκοβιτς ο οποίος σε συνδυασμό με τη παρουσία δύο πιο low volume –σε σχέση με τον Σβεντ- scorers (Άντερσον και σε δεύτερη φάση Τζένκινς, ο πρώην γκαρντ του Ερυθρού Αστέρα θα έχει περισσότερο εξισορροπιστικό ρόλο στο backcourt) μπορούν να διασφαλίσουν ένα καλό επίπεδο παραγωγής στο επιθετικό κομμάτι όταν στο παρκέ δε θα βρίσκεται ο σταρ της ομάδας. Η σωστή μπασκετική κουλτούρα παιδιών όπως ο Μάρκοβιτς και ο Τζένκινς (που καταθέτουν μεγάλο μέρος της ενέργειας τους στα μετόπισθεν) ή ο βετεράνος Μόνια είναι μια καλή βάση για να χτίσει ο κόουτς την αμυντική του φιλοσοφία (όχι ότι πιο εύκολο σε μια ρωσική ομάδα) ξεκινώντας μια νέα προσωπική προσπάθεια σε μια χώρα όπου οι ικανότητες του είναι αναγνωρισμένες. Πέρυσι (στο ξεκίνημα της θητείας του στη Βαρκελώνη) μάλιστα ο Έλληνας προπονητής είχε αγοράσει το backcourt της Κίμκι, Ράις-Κοπόνεν, το οποίο είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία στη fast pace/multi passing επίθεση του Κουρτινάιτις στη Μόσχα. Το φετινό σύνολο πάντως και η γενικότερη κατάσταση στον οργανισμό της Κίμκι μοιάζουν να είναι πιο πολύ στα μέτρα του κόουτς. Καλή επιτυχία ευχόμαστε..

Γνωστή συνταγή, παρόμοια “σπόρια”, διαφορετικό χώμα..

Το Μιλάνο κέρδισε το Σούπερκαπ στην Ιταλία παρουσιάζοντας ικανοποιητικό πρόσωπο σε «μια νίκη η οποία θα μας  βοηθήσει να επιστρέψουμε στη προπόνηση με μεγαλύτερο ενθουσιασμό» όπως δήλωσε ο Πιανιτζιάνι.  Τα πρώτα δείγματα της Ιταλικής ομάδας μας οδηγούν πάλι σε όσα είχαμε πει εδώ μέσα σε σχέση με το πιθανό πλάνο του «Σίμο» για το νέο αυτό πρότζεκτ. Ο Ιταλός κόουτς –και αυτό νομίζω φάνηκε ξεκάθαρα στην offseason- προσπαθεί να αναβιώσει τη πετυχημένη συνταγή της MPS στη νέα του προσπάθεια στη Λομβαρδία. Ένα μέρος του επιθετικού του playbook είναι κοινό σε ένα guard based σύνολο με γρήγορα πόδια στη frontcourt και κυρίως ψηλούς οι οποίοι μπορούν να κινηθούν μακριά από το ζωγραφιστό. Οκ, δε ξέρω εάν στα πρόσωπα των Γκουντάιτις-Μπέρτανς βλέπει τους καινούργιους Λαβρίνοβιτς-Καουκένας ή στον Θίοντορ μια νέα version του Μακιντάιρ όμως θεωρώ δεδομένο ότι πρέπει αυτή τη φορά να αγαπήσει λίγο περισσότερο τους ρολίστες του. Ο Πιανιτζιάνι είναι λάτρης του short rotation αλλά το νέο format της  Ευρωλίγκας απαιτεί βάθους και φρεσκάδα. Η ΕΑ7 (εμφανίστηκε με απουσίες στα ματς του Supercup) έχει παιδιά με ποιότητα από πίσω που μπορούν να ανεβάσουν πολύ την ομάδα ειδικά στο αμυντικό κομμάτι αλλά και σε επίπεδο ενέργειας  (Abass, Pascolo) τα οποία δεν είμαι ιδιαίτερα σίγουρος όμως ότι θα βρούν ρόλο φέτος. Ο Θίοντορ ήταν εξαιρετικός στον τελικό ενώ κομβικοί ήταν ο Γκάουντλοκ (έπαιζε με ίωση, 11 πόντους στη τελευταία περίοδο) και ο M’Baye (14 PTS-10 REB). Τα «κόκκινα παπούτσια» περιμένουν τους Κalnietis, Dragic, Young, Tarczewski (προβλήματα τραυματισμών) για να δουλέψουν όλοι μαζί πριν το ξεκίνημα της σεζόν και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε το πώς ο κόουτς θα μοιράσει τη τράπουλα βρίσκοντας ρόλο για όλους . Μη ξεχνάτε ότι το “χώμα” που θα πέσουν τα σπόρια του “Σίμο” στο Μιλάνο είναι διαφορετικό από αυτό της Τοσκάνης..

Η αντεπίθεση της Μπάγερν..

Μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται να έχει επίσης φέτος η προσπάθεια της Μπάγερν Μονάχου να πάρει τα σκήπτρα από τη Brose Baskets. Η μετακίνηση του Daniele Baesi από το ένα μεγάλο κλαμπ της Γερμανίας στο άλλο έχει δώσει μια άλλη μορφή στη κόντρα των δύο ομάδων με τη Μπάγερν φέτος, στη δεύτερη χρονιά του Τζόρτζεβιτς, να μοιάζει πιο ώριμη για να ανταγωνιστεί για τον μεγάλο στόχο. Ο «Σάλε» έχει πλέον δικά του παιδιά στην ομάδα μιας και δίπλα στον Λούτσιτς προστέθηκαν άλλοι δύο starters της δευτεραθλήτριας Ευρώπης Σερβίας στο ρόστερ της ομάδας του Μονάχου. Με τους Γιόβιτς και Μάτσβαν συν τον Braydon Hobbs (καλός fundamental γκαρντ, ήρθε από την Ουλμ)  οι Βαυαροί  είναι πλέον πολύ πιο δημιουργικοί στη παραγωγική τους προσπάθεια, κατάσταση που θα ευνοήσει την επίθεση συνεργασίας που χαρακτηρίζει τη φιλοσοφία του Τζόρτζεβιτς (και πέρυσι λειτούργησε πολύ καλά, φέτος υπάρχουν οι προδιαγραφές να συμβεί αυτό σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό). Παρά τις απουσίες (ουσιαστικά παρατάχθηκε με μόνο γκαρντ τον Γκαβέλ) της η ομάδα του Μονάχου έδειξε καλό πρόσωπο στο Ζαντάρ ειδικά στο αμυντικό κομμάτι όπου χρειαζόταν βελτίωση σε σχέση με το περυσινό performance. O «Σάλε» θα ανεβάσει τον Barthel (τον παρακολουθήσαμε στο φετινό Eurobasket) στη θέση του Κλέμπερ στο rotation, έχει πλέον τη ποστ-παρουσία που χρειαζόταν στο πρόσωπο του Zirbes και με τον Τζάρεντ Κάνιγχαμ απέκτησε έναν καλό σκόρερ στο backcourt, στοιχείο που έλειψε από την ομάδα του πέρυσι. Η Μπάγερν (έπαιξε ένα ιδιαίτερο φιλικό με τη Ρεάλ στο αεροδρόμιο του Μονάχου όπου το κρύο ήταν μάλλον τσουχτερό..) έχει πλέον περισσότερη ποιότητα και χαρακτήρα σε επίπεδο προσώπων στο ρόστερ για να κοιτάξει ψηλά. Δεν είναι το φαβορί απέναντι σε έναν οργανισμό που έχει κουλτούρα νικητή σπάνια στη γερμανική λίγκα, όμως η πρώτη της επιτυχία, έστω και σε ένα απλό φιλικό το οποίο διεξήχθη προχθές (νίκη με 71-58 επί της Brose) της ανοίγει λίγο περισσότερο την όρεξη ενόψει της φετινής προσπάθειας.

Denmon & Roberts

Οι «αιώνιοι» έχουν ήδη ξεκινήσει το μοντάρισμα τους σε μια περίοδο που επιστρέφουν πλέον οι διεθνείς και  οι προπονητές μπορούν να πάρουν μια πρώτη γεύση από τον βαθμό ανταπόκρισης του κάθε παίχτη στις αντίστοιχες αρμοδιότητες που θα του ανατεθούν εντός του συνόλου. Είναι προφανές πάντως το πόσο μεγάλη σημασία θα έχει φέτος για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό το performance των Roberts και Denmon αντίστοιχα. Δύο αθλητές των οποίων μεν τα χαρακτηριστικά μπορούν να υποκατασταθούν στο ρόστερ της κάθε ομάδας (το παιχνίδι του Στρέλνιεκς για παράδειγμα έχει κοινή βάση με αυτό του Ρόμπερτς ενώ για τη περιφερειακή εκτέλεση του Ντένμον στο «τριφύλλι» υπάρχουν πολύ ικανοί wings που μπορούν να ανέβουν στο «2»)   όμως οι προσδοκίες που φέρνει ο χαρακτήρας των νέων Αμερικανών και ο τρόπος που διαχειρίζονται τον εαυτό τους στο παρκέ είναι σημαντικές ειδικά σε συνάρτηση με την επιρροή αυτού στο ομαδικό παιχνίδι.

Ξέρετε ότι τρέφω μεγάλη εκτίμηση στο παιχνίδι του Μπράιαν Ρόμπερτς . Είναι η πιο «φανταχτερή» φετινή κίνηση των  ερυθρολεύκων αν και για να είμαι ειλικρινής περίμενα διαφορετική ακολουθία στις επιλογές της περιφερειακής γραμμής μετά την υπογραφή Στρέλνιεκς. Ο Ρόμπερτς φέρνει leadership και μια δυναμική στην επίθεση που πέρυσι έλειπε από το backcourt της ομάδας. Είναι αλάνθαστος από τη γραμμή των προσωπικών και αρκετά clutch όπως έχουμε πει, παίζοντας το άθλημα σε σωστή βάση. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι στη φετινή παρουσία των ερυθρολεύκων πάντως επαναλαμβάνω έγκειται στο πως ο κόουτς  Σφαιρόπουλος  θα μπορέσει να λύσει το φαινομενικό πρόβλημα στο rim protection και πιθανόν στο αμυντικό ριμπάουντ.  Μη ξεχνάτε ότι ο Ολυμπιακός πέρυσι ήταν τοπ-ομάδα στην EL στον τρόπο που προστάτευε το καλάθι και αμυνόταν στο ζωγραφιστό του.  Πρόκειται για μια ομάδα η οποία έχει μάθει να χτίζει το παιχνίδι της μέσα από καλή απόδοση σε αυτούς τους τομείς..

Ο Ντένμον από την άλλη είναι ένα παιδί που τώρα ανεβαίνει στη μεγάλη σκηνή και σε αυτή του τη μετάβαση θα έχει ως βασικό όπλο το κοντρολαρισμένο του παιχνίδι. Ξέρει να δουλεύει τη κίνηση του μακριά από τη μπάλα και η παρουσία του Καλάθη μπορεί να τον βοηθήσει πολύ ώστε να βρει  καλές ματιές σε σωστό χρόνο στο μισό γήπεδο.  Πάνω απ’όλα, ο τρόπος που επιλέγει τις προσπάθειες του και η σωστή του νοοτροπία εντός παρκέ μπορούν να αναβαθμίσουν ποιοτικά τον φετινό Παναθηναϊκό (ειδικά)  σε σετ καταστάσεις. Οι πράσινοι φέτος έχουν εξαιρετικό περιφερειακό firepower με μια τετράδα σπουδαίων σουτέρ στις ενδιάμεσες θέσεις (Ντένμον, Ρίβερς, Λοτζέσκι, Σίνγκλετον). Εάν ο Σίνγκλετον σουτάρει από τη θέση «4» με την ίδια συνέπεια με την οποία εκτελούσε πέρυσι, το πλαίσιο χώρων στην επίθεση θα είναι αρκετά πιο ευνοϊκό για να χτυπήσει ο Παναθηναϊκός στη καρδιά του ζωγραφιστού (με κάθε έκφραση, drive-post ups-PnR). Χρειάζεται βέβαια ΔΟΥΛΕΙΑ για να μπορέσει το “τριφύλλι” να παρουσιάσει τον διαφορετικό τύπο επίθεσης για τον οποίον έχουμε συζητήσει καιρό τώρα. Kαι οι δύο ομάδες μας ακόμα βρίσκονται ακόμα στην αρχή. Από εδώ και πέρα θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε πολλά περισσότερα..

Υ.Γ: Ο Χόλις Τόμπσον λέει «τσίνησε» με τις πολλές ώρες  βίντεο που βλέπει η καινούργια του ομάδα. Βέβαια γρήγορα κατάλαβε το γιατί είναι απαραίτητο στη νέα του πραγματικότητα αναφορικά με τον τρόπο που λειτουργούν οι ομάδες στην Ευρώπη. Εντάξει, το παιδί μπορεί να μην είναι  Σινεφίλ..

Υ.Γ1: Ο «Μέλο» στην Οκλαχόμα λοιπόν..  Τόσο αυτός όσο και οι Νικς χρειάζονταν αυτή την αλλαγή. Αναφορικά με το καινούργιο του περιβάλλον τώρα.. Σίγουρα το όλο εγχείρημα δε θα είναι εύκολο. Ο Πολ Τζορτζ θα χρειαστεί να δείξει ότι μπορεί να είναι ο καλύτερος two way player στη λίγκα, κατάσταση που εάν συμβεί θα κάνει το όλο παιχνίδι της Θάντερ να μοιάζει πιο efficient καλύπτοντας κάποιες από τις κακές συνήθειες του Άντονι. Ο ίδιος ο «Μέλο» πρέπει να θυμηθεί τι ήταν αυτό που τον έκανε ξεχωριστό σε αυτή τη λίγκα. Εδώ μέσα τον είχαμε χαρακτηρίσει πριν κάποια χρόνια ως τον καλύτερο επιθετικό όπλο από τα «5 μέτρα και μέσα».  Έχω σε πολύ μεγάλη εκτίμηση το μυαλό του Μπιλ Ντόνοβαν. Ο τύπος είναι ένα από τα καλύτερα προϊόντα που ανέδειξε η αμερικανική προπονητική σκηνή στη νεότερη εποχή. Είπε «ναι» στη πρόκληση του ΝΒΑ αφήνοντας τον θρόνο και τα βασιλικά αξιώματα που του παρείχε η Φλόριντα. Αυτό που του ανατίθεται να διαχειριστεί τώρα όμως είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Περιμένω με ανυπομονησία τις ιδέες του..

Υ.Γ2: Μπράβο στην ΑΕΚ για τη κίνηση της να διαθέσει εισιτήρια διαρκείας σε ανέργους και φοιτητές. Το μπάσκετ πάνω από «μπίζνα» είναι και τρόπος ζωής. Μόνο κέρδος μπορεί να έχει ένας οργανισμός προβαίνοντας σε ανάλογες κινήσεις..