40 Μinutes Of Hell..

Από το επονομαζόμενο μπάσκετ των “40 λεπτών στη κόλαση” του Μιζούρι στην Ευρώπη και πλέον τον Παναθηναϊκό ο Μάρκους Ντένμον. Γαλουχημένος στη M2M Pack Line άμυνα του Xavier και τον αμυντικογενή χαρακτήρα της Άλμπα ο Τζαμέλ Μακλίν αφήνει το Μιλάνο για τον Πειραιά. Κατά πόσο όμως αποτελούν τις σωστές προσθήκες για τους δύο “αιωνίους”; To Hoopfellas ακτινογραφεί τα δύο νέα αποκτήματα των ελληνικών ομάδων και κάνει τις εκτιμήσεις του για τη πορεία τους..

Η ξεχασμένη έννοια του Versatility στη γραμμή ψηλών του Ολυμπιακού

Ένα από τα στοιχεία στα οποία έχει σταθεί περισσότερο η σελίδα μας αναφορικά με τη στελέχωση της γραμμής ψηλών του Ολυμπιακού τα τελευταία (αρκετά) χρόνια είναι η συνεχής έλλειψη ψηλών οι οποίοι μπορούσαν να καλύψουν και τις δυο θέσεις στο καλάθι, δίνοντας στη frontcourt μια πιο versatile μορφή και σαφώς μεγαλύτερη ποικιλία σχημάτων. Από τα χρόνια του Γιώργου Μπαρτζώκα οι ερυθρόλευκοι στελέχωναν τη θέση “5” με τρεις αθλητές οι οποίοι ουσιαστικά μπορούσαν να καλύψουν μόνο τη συγκεκριμένη θέση χωρίς να μπορούν να ανέβουν στο “4”. Ντάνστον (θυμηθείτε τον coach-B να τον βάζει αναγκαστικά “4” δίπλα στον Σερμαντίνι όταν είχε μείνει από ψηλούς), Σίμονς, Χάντερ, Μπέγκιτς, Μιλουτίνοφ, Γιάνγκ, Μπιρτς.. Ακόμα και ο PF Petway κάλυπτε μόνο το “4” όντας ελαφρύς για να παίξει στο κέντρο της ρακέτας με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να αναγκάζεται τη τελευταία διετία πολλάκις να λανσάρει σχήματα με τον Πρίντεζη ως σέντερ και να κατεβάζει τους BIG-SF στο “4” για να αντεπεξέλθει.. Για πρώτη φορά (οοοοολεεεεε..) μετά από πολλά χρόνια φέτος, ο Ολυμπιακός υπέγραψε δύο παίχτες στην offseason οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα (Tillie, McLean) να παίξουν και στις δύο θέσεις των ψηλών. Από τον πρώτο καιρό της λειτουργίας της σελίδας έχουμε υπογραμμίσει το πόσο σημαντική στο σύγχρονο μπάσκετ του υψηλότερου ρυθμού είναι η παρουσία σε ένα ρόστερ αθλητών που μπορούν να καλύψουν δύο ή παραπάνω θέσεις καθώς κάνουν μια ομάδα να φαίνεται πιο βαθιά από ότι πιθανόν είναι στη πραγματικότητα και της δίνουν υψηλότερο βαθμό προσαρμογής σε ιδιαίτερες καταστάσεις. . Με τον McLean και τον Tillie πλέον ο Ολυμπιακός μπορεί να “παίξει” πιο εύκολα με το μέγεθος του αλλάζοντας δέρμα κάθε φορά, με τη χρήση γρήγορων ή πιο ψηλών lineups οι οποίες θα βασίζονται ακριβώς σε αυτόν τον versatile χαρακτήρα που θα διέπει φέτος το ρόστερ.

O Jamel McLean (2.03-F/C-1988) αποτελεί κλασσική περίπτωση late bloomer ο οποίος έκανε το ξεπέταγμα του στα 26 του χρόνια. Παιδί του Xavier, πέρασε τα καλά του χρόνια υπό τον (πρώην ασσίσταντ του Sean Miller) Chris Mack μεγαλώνοντας σε ένα αμυντικογενές περιβάλλον και εντρυφώντας στη γνωστή για τη κοινότητα μας Pack Line Man to Man Defense. Έλαμψε μάλιστα σε ένα αντίστοιχο αγωνιστικό πλαίσιο στο Βερολίνο όπου ο Σάσα Ομπράντοβιτς κατάφερε να αναδείξει τα καλά του σημεία και μετέπειτα μάλλον “αδίκησε” τον εαυτό τοποθετώντας τον στο Μιλάνο και σε ένα σύνολο με τελείως διαφορετική κατεύθυνση.

PTS Per Position: 1.57

Offensive Rating: 123.3

Defensive Rating: 111.1

Offensive Rebound %: 9.82

eFG%: 61.9

AST/TO Ratio: 0.90

Avg. Pick & Roll PTS: 2.6

EA7 PTS με τον McLean στο παρκέ: 1263 (σε 1311 κατοχές)

EA7 PTS χωρίς τον McLean στο παρκέ: 1159 (σε 1264 κατοχές)

-Το χαμηλό κέντρο βάρους το οποίο γαρνίρεται με καλό positioning αποτελεί βασικό πλεονέκτημα στο παιχνίδι του 29χρονου Νεοϋορκέζου F/C. Θα χρειαστεί όμως χώρους για να το αναδείξει στο επιθετικό κομμάτι. Ο McLean απέχει αρκετά από το να θεωρηθεί τεχνικά “άρτιος”. Ο δυναμισμός και οι καλές θέσεις που εξασφαλίζει κοντά στο καλάθι σε συνδυασμό με την ικανότητα του να σκοράρει μετά από επαφή του δίνουν πόντους. Δεν είναι ο Straight Post up ψηλός παρότι παραγωγικός στη συγκεκριμένη κατάσταση σε σύγκριση με τους τυπικούς mobile-PnR παίχτες παρόμοιας με αυτόν φύσεως. Δεν έχει αυτοματοποιημένες κινήσεις παίζοντας με πλάτη στο καλάθι, δε θα σουτάρει πάνω από τον αντίπαλο όταν αυτός είναι παίχτης ρακέτας και κάποιου ανάλογου μέγεθος. Έχει το δικό του underground (που λέμε στη μπασκετική αργκό) στυλ κερδίζοντας τη μάχη στη θέση με drop steps, χρήση αγκώνων, up & under moves ή χρήση προσποιήσεων. Κερδίζει τη μάχη του χρόνου στο “έδαφος”.. Η συνήθης κίνηση του υπαγορεύει εξωτερική ντρίμπλα βάζοντας τη μπάλα στο παρκέ ανοιχτά σε side iso και τελείωμα είτε από τον άξονα (εφόσον είναι γόνιμη η συνθήκη) ή (κυρίως) από την αντίθετη πλευρά του καλαθιού. Χωρίς να είναι ιδιαίτερα αξιόπιστος σε καταστάσεις εκτελέσεις από τα 4-5 μέτρα έχει κερδίσει τον σεβασμό της άμυνας και τα εκατοστά που χρειάζονται για να τραβήξει τον αντίπαλο λίγο πιο έξω από το “βαμμένο”. Ο McLean σε αυτές τις καταστάσεις κεφαλαιοποιεί ένα πλεονέκτημα το οποίο γνωρίζουν καλά στον Πειραιά (εποχή Χάινς). Είναι γρήγορος (για παίχτη αυτών των “κυβικών”) σε μικρό χώρο. Μπορεί να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να επιτεθεί. Ένα από τα safe plays του Ολυμπιακού του Ίβκοβιτς στο τέλος κλειστών παιχνιδιών (το χρησιμοποιούσε κατά κόρον στη τέταρτη περίοδο) ήταν τα short drives του super-Kyle με αφετηρία τη γραμμή του φάουλ. Ο Ρέπεσα επεδίωξε φέτος τέτοιες καταστάσεις μέσα από 1-3-1 επίθεση για τον Αμερικανό. Ο McNeal δεν έχει τα πατήματα ή τα δεύτερα άλματα του Χάινς βέβαια και σε πολλές των περιπτώσεων αναλώνεται στη μια παραπάνω ντρίμπλα που του κοστίζει αρκετά σε επίπεδο λαθών. Για αυτό στην αρχή της παραγράφου εστίασα στη λέξη “χώρος”..

Ο McLean, σε σχέση με τον Birch, είναι σαφώς πιο αυτόφωτος επιθετικά. Πέραν του ότι τρέχει αρκετά καλά τον κεντρικό διάδρομο (και ο Καναδός το είχε αυτό στο ρεπερτόριο του) μπορεί να παίξει με τη μπάλα και δεν αποθέτει τις παραγωγικές του πιθανότητες αποκλειστικά στα χέρια των περιφερειακών δημιουργών. Μπορεί λοιπόν να φέρει ένα είδος επίθεσης που έλειψε πέρυσι από τους ερυθρόλευκους. Θυμηθείτε πόσο αδύναμος έμοιαζε επιθετικά ο Birch όταν ο Σπανούλης δε βρισκόταν μαζί του στο παρκέ. Ο McLean είναι αρκετά παραγωγικός σε καταστάσεις PnR (χωρίς να είναι ο fundamental PnR ψηλός) κεφαλαιοποιώντας τη γρήγορη κίνηση (χωρίς τη μπάλα αυτή τη φορά) σε μικρές αποστάσεις και το δυνατό επιτόπιο άλμα σε συνδυασμό με την επιθετικότητα που τον χαρακτηρίζει όταν βρεθεί στη deadly zone του και το τελευταίο βήμα πριν επιτεθεί στο καλάθι για να τελειώσει. Για αυτό και η παρουσία ενός δεύτερου δημιουργού με playmaking abilities είναι σημαντική φέτος στον Ολυμπιακό. Η κάθετη πάσα του Σπανούλη πάντως θα είναι ευεργετική για αυτόν και θα αξιοποιηθεί αναλόγως. Πρέπει επίσης να διευθετήσει λίγο το shot selection του ζυγίζοντας λίγο καλύτερα τις καταστάσεις απομονώσεις στις οποίες δε βάζει τη μπάλα στο παρκέ από το φτερό (το turnaround jumper του είναι καλό αλλά δεν εκτελείται πάντα υπό τις κατάλληλες συνθήκες). Αξιόπιστος σουτέρ προσωπικών, στοιχείο σημαντικό -όπως έχουμε σημειώσει επανειλημμένως στο παρελθόν- για παίχτη της frontcourt.

Σκεπτικισμός για το fit του McLean στην αμυντική συμπεριφορά των ερυθρολεύκων

Στη Βόννη υπό τον Μάικλ Κοχ ο McLean χρησιμοποιήθηκε περισσότερο στο “5” γεγονός που όπως δήλωσε ο ίδιος τον βοήθησε σημαντικά να αναπτύξει το παιχνίδι του στην Ευρώπη κερδίζοντας πόντους αυτοπεποίθησης με το performance του απέναντι σε ποιοτικούς αντιπάλους στο Eurocup. Στην Ευρωλίγκα βέβαια τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Ο McLean είναι δυνατός με πολύ καλά χέρια και το φυσικό προφίλ είναι σήμα-κατατεθέν της δράσης του στο παρκέ όμως παρουσιάζει ελλείψεις σε βασικά κομμάτια πάνω στα οποία έχει χτιστεί η αμυντική κατεύθυνση των ερυθρολεύκων τα τελευταία χρόνια και τα οποία βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με το ζευγάρι γρήγορων ποδιών της θέσης “5”. Ο πρώην παίχτης της ΕΑ7 δεν έχει το superb athleticism (above average σε κάθε περίπτωση, όχι elite όμως), τα γρήγορα άκρα ούτε και τα “κιλά” για να αμυνθεί στο κέντρο του ζωγραφιστού καλύπτοντας με τη παρουσία του στο κέντρο της ρακέτας“λάθη” των συμπαιχτών του όντας κομβικός στη τελική προσπάθεια. Θυμάμαι τη φανερή αδυναμία του να κρατήσει μακριά από το καλάθι για παράδειγμα στη post up άμυνα τον Γιανγκ (αντίθετα με ψηλούς των κυβικών είναι αποτελεσματικός). Το Μιλάνο με τους Σάντερς-Πασκόλο-Μάτσβαν να εναλλάσσονται δίπλα του πόνεσε δεχόμενο αρκετά lay ups απόρροια φυσικά και της κακής του συνολικά άμυνας ενώ αντιμετώπισε μια εγγενή αδυναμία στο αμυντικό ριμπάουντ. Παράλληλα δεν έχει το σπουδαίο agility ώστε να αναμετρηθεί με γρήγορους περιφερειακούς σε άμυνα αλλαγών που θα τον αναγκάσει να ανέβει και να διατηρήσει τη θέση του στη περίμετρο. Και εδώ, χωρίς να είναι αργός, κρίνεται average ειδικά σε σύγκριση με τα πρότυπα ψηλών που έχουμε συνηθίσει στο λιμάνι τα τελευταία χρόνια. Μη ξεχνάτε ότι με αφετηρία το σπουδαίο performance του Birch σε αυτά τα κομμάτια οι ερυθρόλευκοι κλείδωσαν τον “άξονα” και κατ’επέκταση το ζωγραφιστό τους πέρυσι κερδίζοντας (με την εξαιρετική προσωπική άμυνα του Καναδού και στις δύο γραμμές) κλειστά ματς και δημιουργώντας τη καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης. Με τον McLean δεν υπάρχει αυτό.. Ο καλύτερος rim protector των ερυθρολεύκων αυτή τη στιγμή είναι ο Μιλουτίνοφ.

Συνολικά είμαι λίγο σκεπτικός σχετικά με την αποτελεσματικότητα της post up άμυνας των ερυθρολεύκων τη νέα περίοδο, τη καλύτερη μάλιστα της περυσινής EL, αν και μιλάμε για ένα σύνολο που πατάει στα fundamentals σε αυτό το κομμάτι (ομαδική άμυνα) και πάντα πιάνει υψηλά standards. Είναι θετικό πάντως το στοιχείο αναφορικά με το “φυσικό” πρόσωπο της ομάδας στα μετόπισθεν ότι ο Ολυμπιακός έχει μέγεθος στο “3” (με τους δύο “Παο”) και στο “4” (Tillie) για να ματσάρει το “χαμηλό” παιχνίδι του McLean και νομίζω ότι αυτό ήταν ένα από τα κριτήρια που ώθησε τον κόουτς να προβεί σε αυτή την επιλογή. Ο Νεουρκέζος φόργουορντ από την άλλη πάντως ματσάρει πολύ καλύτερα με PF αμυντικά, τους οποίους μπορεί να ακολουθήσει σε οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου. Είναι δεδομένο για παράδειγμα ότι (μαζί με τον Tillie) ο Σφαιρόπουλος θα τον ανεβάσει στο “4” σε περιπτώσεις που θα θελήσει να είναι πιο “φυσικός” απέναντι σε παίχτες όπως ο Σίνγκλετον.

Μπορεί να παίξει καλύτερο μπάσκετ στον Πειραιά, περίμενα κάτι διαφορετικό όμως..

Προσωπικά η επιλογή του Jamel McLean από τον Γιάννη Σφαιρόπουλο με ξένισε. Μπορώ να καταλάβω τη βάση της σκέψεως του. Ο McLean κουμπώνει με τον ψηλό/αμυντικογενής κατεύθυνσης PF Tillie και φέρνει versatility αλλά και ένα είδος επίθεσης (προσωπική φάση από τα 4.5 μέτρα και μέσα) που έλειψε από τον Ολυμπιακό πέρυσι ώστε να δώσει ένα πιο απρόβλεπτο παραγωγικά χαρακτήρα στην ομάδα. Δε σημαίνει όμως ότι συμφωνώ απόλυτα. Ο McLean είναι ένας πολύ αξιόλογος παίχτης δεν είναι στα 26 πλέον (αναφορικά με το potential του πάντα).. Είναι παίχτης-ομάδας, τον χαρακτηρίζει στρατιωτικό/μαχητικό πνεύμα και διαθέτει το απαραίτητο physicalty για να ενταχθεί στο προφίλ των ερυθρολεύκων. Θα παίξει καλύτερο μπάσκετ στον Πειραιά. Το περιβάλλον είναι πολύ καλύτερο για αυτόν εντασσόμενος σε μια winning κατάσταση και ένα σύνολο με αρχές. . Όμως περίμενα κάτι διαφορετικό για τους ερυθρόλευκους αναφορικά με τη θωράκιση της άμυνας τους στο κέντρο του ζωγραφιστού και τις επιλογές στα μετόπισθεν που θα έφερνε αυτή η επιλογή (μιλώντας πάντα για μια ομάδα που ξεκινάει το παιχνίδι της από εκεί). Επιλογές υπήρχαν στην αγορά. Θεωρώ ότι ο κόουτς Σφαιρόπουλος φοβήθηκε υπερβολικά να ρισκάρει βγάζοντας μια ανασφάλεια στη μετάφραση της αντίδρασης παιδιών με λιγότερη εμπειρία στο υψηλό επίπεδο σε συνάρτηση με τη τοποθέτηση τους στο περιβάλλον του Ολυμπιακού. Οι ερυθρόλευκοι πάντως έχουν τη γνώση να χτίζουν αμυντικές μηχανές όμως τη φετινή σεζόν ίσως χρειαστούν να διαφοροποιήσουν λίγο τον τρόπο έκφρασης τους επιλέγοντας διαφορετικό δρόμο για να φτάσουν και πάλι εκεί. Περιμένουμε με ενδιαφέρον την εξέλιξη αυτής της πορείας..

Marcus Denmon

Ο Denmon είναι προϊόν της παραγωγικής διαδικασίας του Missouri (εκεί μεγάλωσε) τη περίοδο όπου ο coach Mike Anderson παρουσίασε ένα από τα πιο συναρπαστικά για να παρακολουθείς στυλ παιχνιδιού το οποίο χαρακτηρίστηκε ως “40 λεπτά στη κόλαση” λόγω της φύσεως του η οποία επέβαλλε up tempo basketball, fast paced-επίθεση με γρήγορη εκτέλεση και έντονη ροπή στο transition και απλωμένες άμυνες σε όλο το παρκέ με στόχο τη πίεση στον αντίπαλο που θα οδηγήσει στο γρήγορο ρυθμό δηλαδή ακριβώς το περιβάλλον στο οποίο οι Tigers ήταν προπονημένοι να παίζουν και να εκτελούν. Μετά από το πέρασμα του από μερικές από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές λίγκες, ο Denmon λαμβάνει τη μεγάλη πρόκληση του Παναθηναϊκού και της Ευρωλίγκας που περίμενε τόσο καιρό. Του Παναθηναϊκού του Τσάβι Πασκουάλ ο οποίος είναι μάστερ του μισού γηπέδου όμως.. Το ενδιαφέρον είναι σίγουρα μεγάλο. Πάμε να δούμε τις σημειώσεις μας..

AST/TO Ratiο: 1.84 (2.27 στο Europe Cup)

USG%: 22.51

eFG%: 54.6

TS%: 58.7

PPS: 1.32 

FT/FGA: 0.27

High Efficient Scorer = Μια καλή βάση για αυτό που θέλει να παίξει ο Παναθηναϊκός στην επίθεση

–Ο Marcus Denmon (1.88-G-1990) ξεχωρίζει μέσα από μια τεράστια δεξαμενή περιφερειακών shooting scorers αυτού του οικονομικού status για το efficiency που χαρακτηρίζει τις επιλογές του στο επιθετικό και πιο συγκεκριμένα στο εκτελεστικό κομμάτι. Στη μέχρι τώρα καριέρα του φέρει τη χρυσή επιγραφή του “σκόρερ με ποσοστά”. Το Shot selection του είναι εξαιρετικό. Παίζει σχεδόν πάντα υπό έλεγχο αναγνωρίζοντας άμεσα τη καλή κατάσταση εκτέλεσης, κατεύθυνση που οδηγεί σε μια συνολικά low mistake συμπεριφορά, “καλούδι” ελκυστικό για το μπάσκετ του κόουτς Πασκουάλ.

Φυσικά αυτό που όλοι περιμένουμε να δούμε είναι το πως θα εντάξουν οι πράσινοι στο επιθετικό τους οπλοστάσιο τη περιφερειακή εκτέλεση του Μarcus Denmon η οποία αποτελεί τη δύναμη πυρός του παίχτη. Πρόκειται για εξαιρετικό σουτέρ, χαρακτηριστικό που σε συνδυασμό με την ικανότητα του να επιλέγει το σωστό σουτ εντυπωσίασε τον κόουτς Πόποβιτς ώστε να τον κάνει ντραφτ το 2012 όταν ο Denmon έβγαινε από το Μιζούρι. Είναι ο οργανισμός που έχει αναπτύξει τους διάφορους Green/Gary Neal αυτού του κόσμου, ο ίδιος που επέλεξε τον Spartan Bryn Forbes ktl.). Ο μηχανισμός εκτέλεσης του είναι άρτιος. Οπλίζει σωστά (σωστό arm positioning, το γνωστό τρία δάχτυλα ανάμεσα στη παλάμη και τη θέση της μπάλας που διδάσκουν οι “πλάβι” και στο οποίο τα σχολικά προγράμματα που παράγουν σουτέρ στην Αμερική), υποδειγματική ανέλκυση και follow through (προσέξτε επίσης τον “elbow above the eye level” κανόνα που τηρεί ευλαβικά στη διαδικασία ακολουθίας του σουτ του, δείγμα πολύ σωστής παιδείας). Η επιλογή του μας οδηγεί στη προσμονή (γιατί περί τέτοιας πρόκειται) ότι φέτος ο Καταλανός προπονητής θα αλλάξει κατεύθυνση στην επίθεση του παρουσιάζοντας περισσότερη κίνηση μακριά από τη μπάλα δουλεύοντας για τους σουτέρ του και βασιζόμενος στη σωστή κυκλοφορία και το υπόβαθρου του υποδειγματικού spacing. Ο Denmon μπορεί να λειτουργήσει σε αυτό το περιβάλλον μιας και πρόκειται για περιφερειακό με μεγάλη εμπιστοσύνη στα χέρια του ο οποίος μπορεί να σκοράρει με συνέπεια από τη περίμετρο βάζοντας πίεση στις άμυνες και αυξάνοντας τους διαθέσιμους χώρους για την επίθεση της ομάδας του.

-Ο Denmon θα αποτελέσει μια πολύ καλή επιλογή για τη Weak Side επίθεση του Παναθηναϊκού όντας ο τύπος του γκαρντ που μπορεί να είναι αποτελεσματικός χωρίς απαραίτητα να έχει τη μπάλα στα χέρια του. Είναι κοντρολαρισμένος παίχτης και αυτό αποτελεί ύψιστο προσόν για κάποιον που στήνεται στην αδύνατη πλευρά με στόχο να παράγει από εκεί. Ξέρει να διαχειριστεί τον εαυτό του στη close out επίθεση και η ικανότητα του να πασάρει (κυρίως σε δεύτερο χρόνο και αφού βάλει τη μπάλα στο παρκέ περνώντας προς τα μέσα) είναι σημαντικό όπλο (στη post up επίθεση της Gaziadep για τον Μπάλαζιτς έβαζε μεγάλη πίεση στις άμυνες). Πρόκειται επίσης για πολύ αποτελεσματικό σουτέρ θέσης στοιχείο που μεταφράζεται εξαιρετικά εντός του πράσινου backcourt και δίπλα σε παίχτες όπως ο Καλάθης και ο Λεκαβίτσιους.

Σημείωση: Ενώ είναι παίχτης που μπορεί να σουτάρει και μάλιστα αρκετά αποτελεσματικά μετά από ντρίμπλα, τον διακρίνει η εξής ιδιαιτερότητα στη συνθήκη αυτή. Σουτάρει εξαιρετικά μετά από στατική ντρίμπλα ενώ αντίθετα δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικός μετά από προωθητική ντρίμπλα.Το βαθύ κάθισμα (πριν την εκτέλεση) που χρησιμοποιεί μετά από μια mini reverse θα θυμίσει αρκετά το αντίστοιχο του Ράμελ Κάρι (γενικά η συμπεριφορά του στις σετ καταστάσεις τολμώ να πω)..

Θα συμφωνήσω με τον κόουτς Δέδα στην εκτίμηση του ότι “ο Denmon αποτελεί αναβάθμιση σε σχέση με τον Φελντέιν” παρότι ο Δομινικανός είχε στοιχεία τα οποία του άνοιγαν μπροστά μια καλή προοπτική στο υψηλό επίπεδο (πιο ψηλός, πιο μακρύς, καλύτερος στην ομαδική άμυνα). Δεν είναι υπερβολή μάλιστα να πούμε ότι ο Φελντέιν τα έβγαλε τα λεφτά του στο ΟΑΚΑ (οικονομικό συμβόλαιο) απλά δεν είχε τον απαιτούμενο χαρακτήρα να δώσει το παραπάνω που δημιουργεί υπεραξία. Ο Denmon έχει στοιχεία που δικαιολογούν την αισιοδοξία για “αναβάθμιση”. Είναι παίχτης με σαφώς μεγαλύτερα intangibles, χαρακτηριστικό πολύ σημαντικό για αυτό το επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ και ειδικότερα για αθλητή που εντάσσεται στις ομάδες μας. Θα παίξει τις πιθανότητες του στο κλειστό ματς, θα “τη σουτάρει και θα κοιμάται στον δρό9μο κάθε βράδυ” όπως πολύ γλαφυρά περιγράφεται σε βιβλίο του Πατ Ράιλι η ιδιοσυγκρασία του σπουδαίου σουτέρ στην Αμερική. Η δεύτερη ειδοποιός διαφορά έχει να κάνει με τον τρόπο που προσεγγίζουν οι δύο παίχτες επιτιθέμενοι την επαφή. Ο Φελντέιν την απέφευγε (ήταν σχεδόν αδύνατο για αυτόν να σκοράρει through contact) ενώ ο Denmon δείχνει άγνοια κινδύνου και μια στοιχειωδώς καλή ικανότητα να σκοράρει μέσα από τέτοιες καταστάσεις.

Σημείωση και μάλιστα σημαντική: Aκόμα και προπονητές που είχαν συγκεκριμένες αθλητές υπό τις οδηγίες του μπορούν να όχι απόλυτα σωστές εκτιμήσεις (βέβαια οι άνθρωποι σε 10 γραμμές μιας συνέντευξης καλούνται να κάνουν ένα mini-report χωρίς να υπάρχει το πλαίσιο να εμβαθύνουν). Για παράδειγμα είχε ειπωθεί για τον Ντόμινικ Ουότερς πέρυσι ότι θα δώσει μεγάλη βοήθεια ως δημιουργός στον Ολυμπιακό τη στιγμή που η σελίδα μας είχε εστιάσει σε αυτή του την αδυναμία μεταφράζοντας το παιχνίδι του στο απαιτητικό περιβάλλον της EL.

Ο Denmon λοιπόν συνοδεύεται από συστάσεις καλού 1 on 1 scorer όμως η σημαντικότερη μεταβλητή στη παρούσα εξίσωση αφορά το επίπεδο άμυνας μιας και φέτος, στην Euroleague, ο draftee των Σπερς θα βρει μπροστά τις δυσκολότερες σε διάσπαση άμυνες που έχει συναντήσει ποτέ στη καριέρα του. Κατά την εκτίμηση μου ο καινούργιος γκαρντ του Παναθηναϊκού θα αντιμετωπ0ίσει δυσκολία ώστε να σκοράρει μέσα από το ζωγραφιστό μετά από ένας-ένας και συχνότητα. Οι περισσότερες καταστάσεις προσωπικής φάσης θα τελειώσουν με εκτέλεση από τη περίμετρο (όπου θα μπορέσετε να απολαύσετε και εκτέλεση μετά από side stet). Ναι, δε φοβάται την επαφή και έχει δείξει ότι μπορεί να τελειώσει στο ζωγραφιστό. Όμως δεν είναι ο κάθετος παίχτης που θα δημιουργήσει εγγυημένα ρήγμα. Το ballhandling του δεν είναι στο επίπεδο που του επιτρέπει να βγάλει εκτός ισορροπίας με μια σειρά από ντρίμπλες τον αμυντικό και το αθλητικό του πακέτο δεν αναφέρεται ακριβώς σε explosive γκαρντ. Στην Ιταλική λίγκα (των πιο light ψηλών) με τα χρώματα της Brindisi είχε περισσότερες ευκαιρίες για σκορ εντός του ζωγραφιστού τη στιγμή που αυτές έγιναν λιγότερες στη Τουρκία όπου το επίπεδο ήταν πιο υψηλό και η προσέγγιση διαφορετική. Αυτό η συνθήκη έχει άμεσο αντίκτυπο στην επισκεψιμότητα του στη γραμμή των προσωπικών (άψογος σουτέρ από τη “γραμμή της φιλανθρωπίας”). Πέρυσι στη TBL εκτέλεσε 101 προσωπικές σε 31 ματς (μ.ο. 3.25)

Ο συντελεστής (όπως είδατε πιο πάνω) εκτελέσεων προσωπικών σε σχέση με το σύνολο των υπόλοιπων σουτ είναι 0.27. Πόσο θα επηρεαστεί αυτή η τάση στο επόμενο επίπεδο..; Η λογική λέει αρκετά.Όμως κάπου εδώ μπαίνει το πλαίσιο επίθεσης που θα λανσάρει ο Τσάβι Πασκουάλ τη νέα περίοδο.. Το μπάσκετ είναι σύνθετο άθλημα. Για αυτό και μας επιτρέπεται να έχουμε αυτή τη σελίδα..

-Αυτό που κόστισε στον Denmon μια πραγματική ευκαιρία στη μεγάλη αμερικανική λίγκα ήταν η αδυναμία του να “τρέξει” το επιθετικό playbook ως main ballhandler από τη θέση “1”. Ενώ λοιπόν πρόκειται για καλό πασέρ (όχι μόνο όταν επιτίθεται τραβώντας την άμυνα πάνω του αλλά και σε στατική επίθεση εκτελώντας με σχετική ασφάλεια εισαγωγικές πάσες στο ζωγραφιστό) δεν είχε ποτέ ανεπτυγμένα playmaking abilities ώστε να ενορχηστρώσει μια επίθεση και να αναμείξει τους συμπαίχτες του σε αυτή. Μιλάμε ξεκάθαρα για έναν off guard και ας μη κρυβόμαστε, τέτοιον ήθελε και ο προπονητής των πρασινων τη προκειμένη στιγμή. Δε διακρίνεται για το advanced ballhandling του και είναι Shoot first όμως έχει υψηλό δείχτη αντίληψης κάτι που απεικονίζεται στον τρόπο που χειρίζεται τον εαυτό του απέναντι σε προσαρμοσμένες πάνω του άμυνες παραμένοντας επιθετικός δίχως να εκβιάζει προσπάθειες. Αυτό το στοιχείο αποτελεί επίσης μια καλή βάση σε αυτή του τη μετάβαση στο πολύ απαιτητικό αυτό επίπεδο της EL. Δεν εξασφαλίζει την επιτυχία, όμως είναι μια καλή αρχή.

-Το αμυντικό κομμάτι θα αποτελέσει σημαντικό τεστ και κριτήριο αξιολόγησης για τα λεπτά και συνολικά για τη προοπτική του Denmon εντός του συνόλου μιας ομάδας η οποία βρισκεται στο τοπ-επίπεδο της Ευρωλίγκας. Ενώ ο 27χρονος γκαρντ βγήκε από το πρόγραμμα του Μιζούρι με μια πρόγνωση above average αμυντικού εξαργυρώνοντας τον τρόπο που χρησιμοποιούσε τα γρήγορα χέρια και συνολικά τη συμπεριφορά του αμυνόμενος πάνω στη μπάλα, ουσιαστικά ποτέ δε καλλιέργησε ιδιαίτερα αυτή τη πτυχή του παιχνιδιού του αγωνιζόμενος σε επιθετικογενείς λίγκες και σε σύνολα που ποτέ δε τον πίεσαν ώστε να δώσει το παραπάνω σε αυτή τη πλευρά του παρκέ. Εδώ θα χρειαστεί δουλειά μιας και για πρώτη φορά ο παίχτης θα πιεστεί ώστε να ανεβάσει το performance του πιάνοντας κάποια standards που απαιτούνται για το επίπεδο της EL και του Παναθηναϊκού. Αρχή γενομένης από το effort του.. Ο Denmon βρίσκεται στη βάση δεδομένων της σελίδας χρόνια και οι συνεχείς ενημερώσεις σε επίπεδο σημειώσεων περιλαμβάνουν τη λέξη “συντήρηση”.

Οντας βασική επιθετική επιλογή στην επίθεση κάθε φορά και με την υποχρέωση να διαχειριστεί τις ανάσες και τη πίεση της αντίπαλης άμυνας, είχε συλληφθεί σε συνέχεια να κάνει “συντήρηση” αμυνόμενος μακριά από τη μπάλα γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να είναι επιρρεπής σε aggressive cuts παιχτών ευθύνης του (αδράνεια, όχι σωστή θέση σώματος) αφήνοντας σδτον αέρα μια αίσθηση χαλαρότητας. Ο Denmon είναι σαφώς πιο αποτελεσματικός αμυντικός πάνω στη μπάλα από ότι μακριά από αυτήν. Ο Τσάβι Πασκουάλ θα είναι ο πρώτος προπονητής που θα αναλάβει να τον πιέσει ώστε να ανεβάσει τον βαθμό συγκέντρωσης και το συνολικό effort του σε αυτό το κομμάτι. Ο παίχτης πνευματικά μπορεί να ανταποκριθεί αλλά έχει μεγάλη σημασία το πως θα μεταφραστεί αυτή του η αλλαγή συνηθειών σε συνάρτηση με τη παρουσία του στο επιθετικό κομμάτι απέναντι σε άμυνες του υψηλότερο ευρωπαϊκού επιπέδου. Στα συν του το γεγονός ότι είναι καλός (αμυντικός) ριμπάουντερ σε συνάρτηση με το φυσικό/αθλητικό του πακέτο.

Εν κατακλείδι..

Θα είμαι ευθύς.. Μου αρέσει αρκετά που βλέπω τον Τσάβι Πασκουάλ να πηγαίνει σε αυτή τη κατεύθυνση επιλογών υπογράφοντας οικονομικούς παίχτες με προοπτική στο σύστημα του. Καλώς ή κακώς ο Denmon αποτελεί “τζόγο” για τον Παναθηναϊκό. Δεν έχει το υπόβαθρο ή το star quality μεγαλύτερων ονομάτων με “γαλόνια” στο ελίτ ευρωπαϊκό επίπεδο τα οποία σου εξασφαλίζουν πράγματα όταν μιλάμε για το προσωπικό performance. Όμως το ζητούμενο είναι το σύνολο. Πριν κάποιες ημέρες σας έγραψα..

 Ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει το σωστό «κομμάτι». Όχι τον σούπερ-ήρωα.. Τον ρόλο αυτό θα αναλάβει το ίδιο το «σύστημα». Και εφόσον φτάσουμε «εκεί» (καθόλου εύκολο), σας εγγυώμαι ότι θα σας αρέσει..

Δε σας κρύβω ότι και εγώ περίμενα έναν γκαρντ διαφορετικού οικονομικού status (δε λέω ποιοτικότερο γιατί, ειδικά εδώ σε αυτή τη σελίδα, έχουμε λίγο διαφορετική άποψη για τη συχνότητα επαλήθευση αυτής της πεποίθησης). H ετήσια λίστα MADE IN USA του Hoopfellas, μέλος της οποίας ήταν φέτος ο Denmon,  δεν αναφέρεται (ως επί το πλείστον) σε παίχτες που αφορούν το ανώτατο επίπεδο της EL, στο οποίο βρίσκονται οι “αιώνιοι”. Μάλιστα για να είμαι ειλικρινής, τον συγκεκριμένο παίχτη για φέτος τον είχα αξιολογήσει στο lower EL Level, για ομάδες όπως η Ζάλγκιρις, ο Ερυθρός Αστέρας ή η Brose. Όμως, όπως σας είπα οι πράσινοι πιθανόν δε θα έβρισκαν τον σούπερ-ήρωα που θα τους οδηγούσε στη Γη της Επαγγελίας ακόμα και στη περίπτωση που πλήρωναν πολύ μεγαλύτερο ποσό. Η λειτουργικότητα του Marcus Denmon στον φετινό Παναθηναϊκό εξαρτάται στο μεγαλύτερο ποσοστό από τον τρόπο με τον οποίο θα επιλέξει να δομηθεί η ομάδα, ειδικά στο επιθετικό κομμάτι. Σε μια επίθεση προσωπικής φάσης (όπως η περυσινή) ο σουτέρ από το Μιζούρι θα μοιάζει “λίγος” και τα παράπονα θα ξεκινήσουν σύντομα. Αντίθετα, σε μια επίθεση συνεργασίας ανάλογη με αυτή που παρουσίασε ο Τσάβι Πασκουάλ στα χρόνια του στη Βαρκελώνη, ο Denmon έχει τη προοπτική να αποτελέσει ένα πολύ χρήσιμο όπλο για το “τριφύλλι”. Το ρίσκο πάντα υπάρχει σε τέτοιες επιλογές. Η γνώση άραγε για να τις αναπτύξεις στο περιβάλλον σου..;

Y.Γ: Η επιστροφή του χίπστερ..; Iτούδης, Τeodosic-less CSKA, ball movement, up tempo επίθεση, η κατάρα που είναι ακόμα εκεί. Θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές τη νέα σεζόν στη Μόσχα..