Μια βόλτα στην Ευρώπη..

Η επιστροφή στο παρελθόν για τη Μπαρτσελόνα, η offseason του Σάρας, το Μιλάνο και πολλά άλλα στη καθιερωμένη βόλτα του Hoopfellas στις γωνιές της Ευρώπης..

Old School Barcelona

Στη Βαρκελώνη συντελείται μια αλλαγή πολύ μεγαλύτερη από αυτή των προσώπων και την οποία σε πρώτη φάση βλέπει το κοινό. Με τον Σίτο Αλόνσο στο τιμόνι οι Καταλανοί μετά από πολλά χρόνια στοχεύουν να επιστρέψουν στο Fast pace basketball το οποίο χαρακτήριζε την ομάδα στα late ’80s και 90s υπό τον Αϊτο Ρενέσες. Έχουμε πολλά χρόνια να δούμε κάτι τέτοιο στη Βαρκελώνη. Από τις (λατρεμένες) καθαρά ευρωπαϊκές ομάδες του Ντούσκο Ιβάνοβιτς στον Τσάβι Πασκουάλ και μέχρι τη σεζόν του Γιώργου Μπαρτζώκα, η Μπαρτσελόνα έδινε έμφαση στη ταχύτητα στο μισό γήπεδα παρουσιάζοντας εμφανή ροπή στις σετ καταστάσεις. Με τον Σίτο στο τιμόνι αυτό θα αλλάξει. Και μένει να δούμε το adapt της νέας ομάδας σε αυτό το καινούργιο στυλ παιχνιδιού και τη High octane offense που πρεσβεύει ο κόουτς Αλόνσο.

Για αυτό και οι Καταλανοί κοιτούν παίχτες οι οποίοι μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό το πλαίσιο παιχνιδιού. Ο Ερτέλ είναι τέτοιος γκαρντ. Όπως και ο Σέιν Λάρκιν, είναι PG που έχουν όλα τα εργαλεία για να παίξουν το μπάσκετ της γρήγορης ανάπτυξης και εκτέλεσης που έχει τις ρίζες του σκονισμένα κιτάπια του ισπανικού μπάσκετ. Με τον Αμερικανό PG (είναι θέληση ομάδας και παίχτη η συνεργασία συνθήκη που μας οδηγεί ότι θα φτάσουμε αργά ή γρήγορα σε αυτή, εκτός και εάν προκύψει αστάθμητος παράγοντας) στο τιμόνι ο Σίτο έπαιξε στο πιο γρήγορο τέμπο αλά και τη καλύτερη άμυνα στην ισπανική λίγκα.

Η Μπαρτσελόνα κοιτάζει πολύ σοβαρά τη περίπτωση του Pierre Oriola (2.06-F/C-1992) της Βαλένθια θέλοντας να ενισχύσει τον ισπανικό κορμό της τώρα που επιστρέφει και ο Ρίμπας ως facilitator στο backcourt. Ο Οriola (έχει παίξει δύο χρόνια στη Σεβίλλη, έφτασε πέρυσι στη Βαλένθια) αποτέλεσε κλειδί στη post season για τη πρωταθλήτρια ομάδα του Μαρτίνεθ κάνοντας απέναντι στη Baskonia του Σίτο έναν τρομερό τέταρτο ημιτελικό (18 πόντοι-7/9 FG). Τεχνικά απέχει έτη φωτός από το να θεωρηθεί άρτιος και το σουλούπι του οκ, δεν είναι ότι πιο μπασκετικό (κάτι που δεν έχει συνηθίσει το κοινό στη Βαρκελώνη) όμως ο 25χρονος Ισπανός παίζει με σπουδαία ένταση, παίρνει πάντα καλές θέσεις στο ζωγραφιστό και έχει βελτιώσει το finishing του γύρω από το καλάθι. Η Μπαρτσελόνα χρειάζεται άλλωστε επειγόντως Ισπανούς παίχτες τώρα που έχασε και τον έχοντα ισπανικό διαβατήριο Όλεσον που οδεύει στη Μάλαγα. Βασικός στόχος για τους Καταλανούς παραμένει ο Ντάριους Μίλερ, παίχτης ο οποίος μπορεί να δώσει μια πολύ ισχυρή ένεση ποιότητας στη ταλαιπωρημένη γραμμή forwards της ομάδας. Με τον Ερτέλ στο “1”, οι Κόπονεν-Μίλερ (πολύ καλοί επίσης ως secondary ballhandlers) μπορούν να κάνουν θραύση από τη weak side.

Στη Βαλένθια πάντως δεν έχουν κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Ανανέωσαν τον άξονα των “1” & “5” διατηρώντας στις τάξεις τους του Ντούμπλιεβιτς-Ντιό και βρίσκονται κοντά στον καλύτερο παίχτη της περυσινής Τενερίφη, Άαρον Ντόρνεκαμπ ώστε να γεμίσουν τις θέσεις των forwards. Ο Καναδός είναι παίχτης DNA-Valencia. Θυμηθείτε τι σας είχα πει για τις νυχτερίδες σχετικά με τη συμπεριφορά τους σε επίπεδο recruiting και το πως αξιολογούν την αγορά προτάσσοντας ως βασική προτεραιότητα τη σύνδεση στα χνώτα παίχτη και ομάδας..

Η Ζάλγκιρις κατάφερε πριν βγει ο Ιούνιος να κλείσει το ρόστερ της για τη νέα περίοδο δείγμα ομάδας με πλάνο και σωστό προγραμματισμό. Ουσιαστικά αυτό που τη “ταλαιπώρησε” περισσότερο ήταν η ανανέωση με τον κόουτς Γιασικεβιτσιους ο οποίος θα είναι και ο ακριβοπληρωμένος εργαζόμενος στην ομάδα μαζί με τον αρχηγό Παούλιους Γιανκούνας (550 χιλιάδες ευρώ). Για αυτό και σας είπα τη προηγούμενη εβδομάδα ότι η πρόταση ύψους 400.000 στον Μότουμ ήταν άκρως κολακευτική για τα standards της Ζάλγκιρις (έπαιρνε 270 χιλ. Τη προηγούμενη σεζόν, Νο3 στο payrol πίσω από τον Γιανκούνας και τα 300.000 του Καβαλιάουσκας).

O Σάρας στοχεύει με τη καινούργια version της ομάδας του Κάουνας να εμφανίσει ένα βελτιωμένο σύνολο σε επίπεδο athleticism και αμυντικής συμπεριφοράς. To 115.4 του Defensive Rating στη περυσινή Ευρωλίγκα έδειξε τον δρόμο στο σχεδιασμό των Λιθουανών. Για αυτό και πρόσθεσαν τρεις Αμερικανούς σε καλή ηλικία στις τρεις θέσεις της frontcourt. Royce O’Neale (24), Aaron White (24), Brandon Davies (25, λιγότερο αθλητικός αλλά με καλύτερα χτισμένη βάση παιχνιδιού από τον Λίμα). Ο White δεν έχει τις περγαμηνές και τη δύναμη του Μότουμ (μετά από μια σεζόν στο Κάουνας και την εμπειρία του Ολυμπιακού τουρνουά ήταν “άλλος” παίχτης) όμως είναι ένας PF με περιφερειακή εκτέλεση και την ικανότητα να βάλει τη μπάλα στο παρκέ χαρακτηριστικό που απορροφάται άψογα σε ένα επιθετικό περιβάλλον με fundamental αρχές και λεπτομερειακό spacing (παράγοντας καλές close out καταστάσεις για έναν τέτοιο παίχτη). Και οι τρεις τους είναι παιδιά που “ανεβαίνουν” αυτή τη στιγμή.. Μου άρεσε αρκετά επίσης ο τρόπος που οι Λιθουανοί αντικατέστησαν τον Leo Westermann με τον Vasilije Micic. Η σελίδα είχε αναφερθεί κάποτε σε αυτά τα παιδιά όταν αμφότεροι αγωνίζονταν στη Σερβία (Partizan, Mega Leks)..

O Μicic είναι ακόμα πιο ταλαντούχος από τον Westermann ο οποίος δεν έπαιξε ποτέ στη Μπαρτσελόνα αλλά ενώ η καριέρα του έμοιαζε να παίρνει μια όχι ιδιαίτερα καλή τροπή (τραυματισμός), η συνεργασία του με τον κόουτς Γιασικεβιτσιους ήρθε με τη μορφή σωσιβίου ώστε να φτάσει σήμερα στο συμβόλαιο με τη ΤΣΣΚΑ. Η Ζάλγκιρις έχει playmakers, καλούς screeners και σουτέρ οι οποίοι στρώνουν το χαλί για να ακουμπήσει στη παραδοσιακή της post επίθεση. Ο Σεϊμπούτις έμεινε ελεύθερος από τους πρωταθλητές Λιθουανίας. Θα έχουν πολύ ενδιαφέρον και φέτος..

Πριγκιπάτο..

Η Μονακό επανέρχεται δυναμικά μετά το κακό τελείωμα στη φετινή σεζόν θέλοντας να δημιουργήσει ένα σύνολο το οποίο θα κυριαρχήσει πλέον στη Γαλλία και θα κάνει ακόμα μεγαλύτερη αίσθηση στην Ευρώπη. Ο Zvezdan Mitrovic έχει χτίσει ένα σύνολο το οποίο παίζει στα χρόνια του signature basketball με πολύ δυνατή άμυνα η οποία διακρίνεται για το physicailty και το υψηλό επίπεδο συνοχής της και τη τάση για σκορ στο ανοιχτό γήπεδο. Οι Μονεγάσκοι παρουσίασαν τη καλύτερη ομάδα στη Γαλλία σε όλη τη σεζόν και ένα από τα φαβορί στο BCL όμως σκόνταψαν στην αδυναμία τους να παράγουν στο μισό γήπεδο στα ματς που άνοιγαν τον δρόμο για τους τίτλους. Κατασκευαστικά “φώναζαν” ότι είναι μια ομάδα με αθλητικό επίπεδο Ευρωλίγκας, η οποία ήταν πολύ δυνατή στο ανοιχτό γήπεδο με τα πυραυλοκίνητα γκαρντ της (Bost, Wright), τον δικό μας Quattara και τον Fofana στο κέντρο της ρακέτας αλλά παράλληλα μονόπλευρη δεδομένο ότι της έλειπε η δημιουργία σε σετ καταστάσεις για να βρουν  τα σουτ τους οι Shuller, Gladyr, Medley. Kάπως έτσι αποκλείστηκαν (1-2) από την ASVEL στα προημιτελικά της ProA χάνοντας  δυο ματς στο Πριγκιπάτο τη στιγμή που στο κομβικό Game 3 σούταραν 5/34 τρίποντα. Στο F4 του BCL γονάτισαν πάλι από τη περιφερειακή τους αστοχία (6/25) απέναντι στη πιο “παιγμένη” Μπάνβιτ, τερματίζοντας τρίτοι αφού νίκησαν τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ιταλίας Βενέτσια.

Ο Μίτροβιτς προσπαθεί να διατηρήσει τον ίδιο φυσικό/επιθετικό στα μετόπισθεν χαρακτήρα της ομάδας του προσθέτοντας περισσότερο skilled παίχτες. Ξεκίνησε βέβαια χτίζοντας πάλι ένα δυνατό αμυντικά backcourt με τους Dru Joyce (Μπάγερν) και Aaron Craft (Τρέντο) και παίζει το δυνατό του χαρτί προσπαθώντας να κλείσει τον Gerald Robinson (Hoopfellas Made in USA 2016), τον Dominique Sutton και τον Elmedin Kikanovic. Εφόσον υλοποιηθούν, μιλάμε για πολύ δυνατές κινήσεις που καθιστούν τους Μονεγάσκους φαβορί στη Γαλλία για τη νέα σεζόν. Ειδικά ο Κικάνοβιτς μπορεί να αποτελέσει το σημείο αναφοράς που χρειάζονται στο ζωγραφιστό ενώ ο Sutton είναι αντικειμενικά η πιο δύσκολη περίπτωση μιας και υπάρχει ενδιαφέρον όπως φημολογείται από ομάδες της Ευρωλίγκας για αυτόν.

Πιανιτζιάνι

Ο Σιμόνε επιστρέφει καβάλα στ’άλογο αφού βούλωσε μερικά στόματα στο Ισραήλ, όχι τόσο με το μπάσκετ που παρουσίασε αλλά με το τελικό αποτέλεσμα. Τι να σας πω τώρα.. Συντονιστείτε στα παιχνίδια της ΕΑ7 τη νέα σεζόν και απολαύστε τον νέο κόουτς των Λομβαρδών να βγαίνει ανά δίλεπτο εκτός εαυτού συγκρίνοντας αυτά που έβλεπε στη Τοσκάνη και στα χρόνια της MPS με αυτά που βλέπει τα τελευταία  και πιθανόν θα συνεχίσει να βλέπει τα επόμενα εφόσον δε γίνουν δραστικές αλλαγές αρχικά στα πρόσωπα που εργάζονται σε κομβικές θέσεις και μετά στη κουλτούρα του οργανισμού της νέας του ομάδας.

Το Μιλάνο ανανέωσε τους Καλνιέτις, Τσιντσιαρίνι, Σιμόν, Φοντέκιο, Πασκόλο και στο “5” τον Kaleb Tarczewski της Αριζόνα ο οποίος έκανε καλή σειρά απέναντι στη Τρέντο (10.2 PTS-6.0 REB-1.0 BLK, 22/34 2PT). Προσθέτει τους Patrick Young, Amath M’Baye (είχαμε μιλήσει μέσα στη σεζόν για τον φόργουορντ της Brindisi) , Dairis Bertans και ζητάει την ιδανική φόρμουλα για να κρατήσει και τον Jamel McLean. Αυτό που έμαθα βέβαια (και εδώ ξεκινάει η φάση..) είναι ότι οι παίχτες αυτοί ήταν επιλογή της διοίκησης και όχι του κόουτς ο οποίος ζητάει δύο καλούς ξένους scorers (έναν στα guards και ένα “3”). Στην Ιταλία υπάρχει μια φημολογία ότι οι Λομβαρδοί κοιτάζουν τον Honeycutt αλλά δεν είμαι σίγουρος πως με τον Πιανιτζιάνι μπορεί να προχωρήσει αυτή περίπτωση. Ένα ταξιδάκι πάντως θα το κάνω εκεί φέτος, καλά να’μαστε..

Brian Roberts

Το πρωί σας είπα σχετικά..

 “Πριν περίπου 10 ημέρες μιλούσα με τον δικό μου από τη Ρωσία για τον Brian Roberts με αφορμή το ενδιαφέρον της Κίμκι. Παλιός συνεργάτης ήξερε (όπως και οι περισσότεροι από εσάς) την εκτίμηση μου στον γκαρντ που σας είχα πει το 2012 ότι θα έπαιρνα με κλειστά τα μάτια στις ελληνικές ομάδες. Τότε έκανε την έκπληξη αφήνοντας το Μπάμπεργκ για το ΝΒΑ. Τα χρόνια πέρασαν και είναι δύσκολο πλέον να βρει συμβόλαιο στην Αμερική. Το πρωί μου στείλατε link που ανέφερε το όνομα του (χωρίς πηγή ως συνήθως). Δε ξέρω από που και εάν προκύπτει το ενδιαφέρον.. Είναι free agent..”

Για τον Ρόμπερτς είχαμε εκφραστεί χρόνια πριν πολύ θετικά. Το 2012 περίμενα το κάλεσμα του από ομάδα κορυφής στην Ευρώπη όμως αυτός έκανε την έκπληξη υπογράφοντας στο ΝΒΑ.  Ήταν τα χρόνια της υποδειγματικής (motion αρχών) επίθεσης του Κρις Φλέμινγκ στη Βαυαρία. Τα χρόνια του Casey Jacobsen, του Brian Roberts, των undersized “5”. Πρόκειται για well rounded player. Παίχτη με σωστή κατεύθυνση, αρχές που παίζει σωστά το παιχνίδι έχοντας χέρι-αλφάδι. Φέτος τα οκτάνια του τελείωσαν στην Αμερική. Ο “πεινασμένος” Briante Weber τον προσπέρασε στο rotation των Χόρνετς δείχνοντας του τον δρόμο για την Ευρώπη..

Strebkov

-Μιλούσα με έναν φίλο από το Ισραήλ εχθές αργά το βράδυ ο οποίος παρακαλούσε να ..θυμηθεί η Μακάμπι τον παλιό της έρωτα για τον Ματ Λοτζέσκι. Η “ομάδα του λαού” ήταν το πρώτο club της ευρωπαϊκής ελίτ που ασχολήθηκε ενεργά ώστε να “βγάλει” τον Λοτζέσκι τότε από το Βέλγιο όμως για πολλούς λόγους η υπόθεση δε προχώρησε. Η κουβέντα πήγε στις ελληνικές ομάδες “δεύτερης ταχύτητας” (ο φίλος είναι καλός γνώστης, θυμάται με λεπτομέρειες τις ομάδες της ΑΕΚ, του Άρη, του ΠΑΟΚ, του Ηρακλή και του Πανιωνίου που αποτελούσαν σημαντικά μεγέθη κάποτε στην Ευρώπη) , τη “χαμένη ελληνική τέχνη” του καλού scouting και έκλεισε με μια ερώτηση σχετικά με τον ποιον παίχτη θα ήθελα να δω φέτος στον Άρη ή την ΑΕΚ εφόσον πραγματοποιηθούν οι εξαγγελίες για αυξημένες επενδύσεις. Αφού του εξήγησα τη κατάσταση με τον Λάσκαρη και ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι όσον αφορά το οικονομικό πεδίο, του ανέφερα το όνομα του παίχτη που θα ήθελα να δω σε αυτήν την ομάδα-τρίτο πόλο του ελληνικού μπάσκετ (όποια και εάν πάρει αυτόν τον ρόλο). Ivan Strebkov λέγεται.. Ο 26χρονος Ρώσος πρώην γκαρντ της CSKA έχει συμβόλαιο βέβαια στη Νizhny (αμείβεται καλά στη Ρωσία ως γηγενής) και δε συνιστά πλέον εφικτό στόχο. Απλά ήθελα με αυτό το όνομα να δώσω τη κατεύθυνση που θα ήθελα να δω από τις ομάδες μας. Σπουδαίους παίχτες δεν έχει μόνο η Αμερική. Ο Strebkov είναι γκαρντ επιπέδου Ευρωλίγκας και θα μπορούσα να τον δω άνετα π.χ. στη Brose ή τη Ζάλγκιρις. Τέτοιοι παίχτες-μυστικά υπάρχουν διάσπαρτοι στην Ευρώπη για ομάδες αυτής της ταχύτητας και με χαμηλότερο κασέ. Αλλά επειδή είναι “μυστικά”, δε λέω το όνομα τους..

Υ.Γ: Ονειρεύομαι μια Ευρωλίγκα όπου όσο το δυνατόν περισσότερα clubs θα λειτουργούν σε επίπεδο recruiting στη κατεύθυνση των Πανεπιστημίων της Αμερικής επιλέγοντας παίχτες οι οποίοι ταιριάζουν στα χνώτα του οργανισμού και το σύστημα λειτουργώντας ως “πρόγραμμα”. Αυτό γεννάει “ταυτότητα” και συνεπάγεται εξειδίκευση..

Υ.Γ1: Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ενοχληθεί ακόμα από ομάδα για τον Κρις Σίνγκλετον. Αυτή τη στιγμή οι πιθανότητες στην υπόθεση παραμονής του Τζέιμς είναι αρνητικές με τον παίχτη να φέρεται ότι θα προτιμήσει ακόμα και συμβόλαιο μικρής διάρκειας στο ΝΒΑ. Βλέπω να ανεβάζουμε πρόταση για γκαρντ σύντομα..

Υ.Γ2: Για την Εθνική θα ήθελα να περιμένω επίσημες ανακοινώσεις για τις κλήσεις πρώτα και μετά  να σχολιάσω. Το μόνο που θα ήθελα να σας πω είναι ότι στο στάδιο που βρισκόμαστε, η ομάδα πρέπει να ξεκινάει από παίχτες όπως ο Παπαγιάννης..