Το “κλειδί” πίσω από τον Πρίντεζη..

Το Hoopfellas εστιάζει στην ανάγκη του Ολυμπιακού να αποκτήσει έναν PF ο οποίος θα δώσει στην ομάδα την απαραίτητη ώθηση και στον Γιώργο Πρίντεζη την απαραίτητη προστασία μετά την ανανέωση του συμβολαίου του, αξιολογώντας δύο πολύ καλές, οικονομικές περιπτώσεις στην αγορά..

Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ είναι το σημείο αναφοράς αυτή τη στιγμή αναφορικά με τον σχεδιασμό της ερυθρόλευκης frontcourt όμως στο λιμάνι είναι υποχρεωμένοι να ξεκινήσουν τις πρώτες διερευνητικές επαφές στην αγορά για την αγορά ενός ψηλού ο οποίος θα γεμίσει τη θέση “4” και υπό προϋποθέσεις θα δώσει βάθος στο “5”, με τον Αγραβάνη όπως φαίνεται να καλύπτει, στο ξεκίνημα τουλάχιστον (γιατί αυτό ανατρέπεται, στο χέρι του είναι), τον ρόλο του πέμπτου ψηλού ως μπαλαντέρ στις δύο θέσεις στο ζωγραφιστό. Πάμε να δούμε δύο περιπτώσεις παιχτών που έχω ξεχωρίσει με βασικό στοιχείο τα potentials τους στο αγωνιστικό περιβάλλον των ερυθρολεύκων. Νέα παιδιά με κίνητρο, χωρίς υψηλές οικονομικές απαιτήσεις αλλά μεγάλο range αναφορικά με τη προοπτική εξέλιξης τους στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Πάμε να τους δούμε μαζί..

Anthony Gill (6’8”-PF-1992)

Έχω κυκλώσει το όνομα του δύο χρόνια τώρα παρακολουθώντας τον στην εξαιρετική ομάδα τότε του Virginia. Μιλάμε για την τότε καλύτερη αμυντική ομάδα στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα των Ηνωμένων Πολιτειών (μαζί με το “τέρας” του Κεντάκι) με τιμονιέρη τον coach Τόνι Μπένετ. Το Virginia έγινε γνωστό για τη Pack Line αμυντική προσέγγιση (μιλήσαμε συχνά μέσα στη σεζόν για αυτήν σε επίπεδο Ευρωλίγκας) η οποία αποτέλεσε μια εξέλιξη της αρχέγονης Pack Line που παρουσίασε πολλά χρόνια πριν ο πατέρας του στο Βόρειο Ουισκόνσιν παράγοντας μέσα από τους κρύους χειμώνες της πόλης μερικές σούπερ ενδιαφέρουσες βραδιές με το αμυντικό θαύμα του να ζεσταίνει το κοινό. Είναι πολύ σημαντικό να αξιολογούμε το περιβάλλον παιχτών οι οποίοι μπορεί να αποτελέσουν στόχους για τις ομάδες μας τώρα ή στο μέλλον καθώς αυτή η διαδικασία μας δίνει περισσότερα στοιχεία για τη παιδεία, τις συνήθειες και τα πρότυπα εργασίας τους, παράγοντες οι οποίοι συνδέονται άμεσα με το διάστημα εγκληματισμού τους σε μια τωρινή κατάσταση/φιλοσοφία.

Αυτή η Pack Line άμυνα του Τόνι Μπένετ στην οποία γαλουχήθηκε ο Anthony Gill έχει αρχές παρόμοιες με την αμυντική στρατηγική που συχνά εφαρμόζουν τα τελευταία χρόνια οι ομάδες μας αλλά και ο Ερυθρός Αστέρας δηλαδή οι ελίτ-άμυνες του σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ. Σε αντίθεση με το ICE και τη ροπή να στείλουν κάθετα τον χειριστή στα Side PnR που χαρακτηρίζει τις περισσότερες ομάδες στο σύγχρονο κολεγιακό μπάσκετ, ο Gill γαλουχήθηκε σε μια αμυντική φιλοσοφία η οποία έσπρωχνε συνειδητά τη μπάλα στον άξονα ο οποίος λόγω της Pack Line διάταξης (ο αμυντικός της μπάλας ψηλά σε αυτή και οι άλλοι 4 εντός μιας νοητής γραμμής μέσα από τα μέτρα) ήταν αδιαπέραστος με τον Μπένετ να επιδιώκει να μειώσει τις αποστάσεις μεταξύ των αμυνομένων κατεβάζοντας χρόνους στα recovers.

Σημείωση: Θυμηθείτε λίγο το πόσο δυνατός ήταν ο Ολυμπιακός (με τη δική του στρατηγική) φέτος αμυνόμενος στον άξονα χρησιμοποιώντας, εκτός των περιπτώσεων που επιδίωκε καθαρό ένας ένας με τον Birch, Pack Line αρχές σε επίπεδο βοήθειας.

O γεννημένος στην ευλογημένη γη της Βόρειας Καρολίνας Gill δεν υπήρξε εξ’αρχής σπουδαίος αμυντικός παίχτης. Όμως αναγκάστηκε να δουλέψει πολύ σε αυτό το κομμάτι (ερχόμενος από μια σεζόν στο South Carolina) γιατί δεν υπήρχε άλλος δρόμος για να πατήσει παρκέ σε ένα σύνολο με τέτοιο χαρακτήρα, φτάνοντας μέχρι την All Defensive Team της ACC. Ακόμα έχει πράγματα να βελτιώσει όμως η πρόγνωση του μοιάζει εξαιρετική για ένα παιδί το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει ραγδαία εξέλιξη βάζοντας συνεχώς πράγματα στο παιχνίδι του.

Γιατί θα ήθελα να δω τον Gill στον Ολυμπιακό

-Πρόκειται για ένα φόργουορντ με ύψος 2.03 ο οποίος καλύπτει τη θέση “4” και σε δεύτερη φάση το “5” σε Small ball καταστάσεις τις οποίες οι Πειραιώτες δουλεύουν πολύ και υποστηρίζουν σωστά με τα Big SF που διαθέτουν. Αυτόματα η ομάδα αποκτά μεγαλύτερο βάθος και ποικιλία σχημάτων δημιουργώντας μια πιο versatile γραμμή ψηλών.

-Χαρακτηρίζεται από μαχητικό έντονο μαχητικό πνεύμα και είναι παίχτης ομάδας. Δε τον απασχολούν τα νούμερα ούτε παίζει για αυτά. Ικανός να υιοθετήσει προφίλ παίχτη-ρόλων.

-Είναι καλός ριμπάουντερ με καλά δεύτερα άλματα. Πολύ δυνατός στο επιθετικό ριμπάουντ χαρακτηριστικό που δένει αρμονικά με την ικανότητα του να τελειώσει τη φάση χαμηλά χωρίς να κατεβάσει τη μπάλα. Στη τρίτη του χρονιά στο Virginia παίζοντας δίπλα σε ριμπάουντερ όπως ο Dario Atkins και ο Mike Tobey κατέβασε το 15.5% των διαθέσιμων επιθετικών ριμπάουντ για την ομάδα του, νούμερο αν μη τι άλλο εξαιρετικό.

-Δουλεύει καλά τα χέρια του και δε φοβάται την επαφή παρότι χρειάζεται να δυναμώσει τον κορμό του για να αμυνθεί στο “5” χαμηλά. Το motor του γνωρίζει διακυμάνσεις από βραδιά σε βραδιά. Καλή αντίληψη. Πέρυσι βρέθηκε σε ένα εντελώς διαφορετικό αγωνιστικό περιβάλλον και μια επαγγελματική λίγκα υψηλού επιπέδου ανταποκρινόμενος περίφημα με όπλο του την επιμονή του να παίζει πάνω στα καλά του σημεία. Αbove average αθλητικά.

-Είναι γαλουχημένος σε μια low pace επίθεση και ένα σύνολο με ξεκάθαρους αμυντικούς προσανατολισμούς (Virginia). Το αγωνιστικό περιβάλλον του Ολυμπιακού (ακόμα και εάν η μετάβαση στην Ευρωλίγκα εμπεριέχει πολλές απαιτήσεις) θα είναι γνώριμο.. Είναι πολύ ιντριγκαδόρικο να δεις ένας βασικό στέλεχος της ομάδας του Τόνι Μπένετ να εντάσσεται στη καλύτερη ίσως αμυντική ομάδα της Ευρωλίγκας παίζοντας υπό τον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Η αλήθεια είναι (προσέξτε το αυτό) ότι ο Gill έχει ακόμα αδυναμίες στο αμυντικό κομμάτι κατά τη γνώμη μου διόλου ευκαταφρόνητες όταν μιλάμε για το επίπεδο της Ευρωλίγκας. Πολλές φορές αφαιρείται αμυνόμενος μακριά από τη μπάλα ενώ το footwork του επιδέχεται βελτίωσης παρότι μιλάμε για έναν PF ο οποίος μπορεί να τρέξει αρκετά καλά το γήπεδο. Μπορείτε να το διαπιστώσετε όταν τον παρακολουθήσετε να αμύνεται απέναντι σε ταχείς περιφερειακούς ψηλά. Εκτιμώ όμως ότι μπορεί σύντομα να το βελτιώσει με βάση το πόσο έχει αναβαθμιστεί τη τελευταία τριετία στη συμπεριφορά του στα μετόπισθεν.

-Είναι aggressive επιτιθέμενος στο ζωγραφιστό ειδικά όταν βρίσκεται σε κατάσταση miss match υπέρ του. Χαμηλώνει, παίζει στην επαφή και τελειώνει συνήθως με baby hook. Σε αυτές τις περιπτώσεις η επιθετικότητα του μπορεί να τον φέρει στη γραμμή των προσωπικών. Σε επίθεση 1-3-1 στο Virginia ήταν εξαιρετικός ως τελευταίος παίχτης παίζοντας πάνω στη τελική γραμμή. Και εδώ τον βοηθούν τα καλά του χέρια. Είναι efficient επιθετικός παίχτης. Στη τρίτη του σεζόν στο κολέγιο ανέβηκε στο 122.3 Offensive Rating ενώ βγήκε από το πανεπιστήμιο βελτιώνοντας σημαντικά το ποσοστό του στις προσωπικές (67.1%) και μ.ο. 12.8 πόντους.

-Το σημαντικότερο όλων.. Βγαίνοντας από το πανεπιστήμιο αποτελούσε μια σημαντική επιθετική οντότητα στο ζωγραφιστό χωρίς αξιόλογη εκτέλεση μακριά από αυτό. Το σουτ του ήταν μειονέκτημα το οποίο του έκλεινε τη πόρτα του ΝΒΑ. Δούλεψε πολύ σε αυτό το κομμάτι μεταλλασόμενος πέρυσι στο Giresun και τη TBL σε έναν αξιόλογο σουτέρ. Τελείωσε τη σεζόν με 46.5% στο τρίποντο (43 προσπάθειες σε 30 ματς) ενώ παράλληλα είχε 69.3% στο δίποντο και 76.5% στις προσωπικές. . Πλέον έχει προσθέσει Face up παιχνίδι στο ρεπερτόριο του ενώ η βελτίωση στη περιφερειακή του εκτέλεση ήταν απαραίτητη για να υποστηρίξει την συχνή χρήση της 1 in-4 out επίθεσης που λάνσαρε ο Τριφούνοβιτς στη Yesilgiresun με απώτερο στόχο να στρώσει το χαλί για τον Ρίκι Λέντο ώστε αυτός να πατήσει ζωγραφιστό. Διάταξη με την οποία φέτος ξεκίνησε πολλά plays και η ομάδα του Ολυμπιακού.

-Αξιόλογος με τη μπάλα στα χέρια γεγονός που κεφαλαιοποίησε σε καταστάσεις close out επίθεσης αλλά και σε δευτερεύουσα transition εκτέλεση. Ακόμα μαθαίνει να διαβάζει. Όταν σταματήσει τη ντρίμπλα επιτιθέμενος (είτε κάθετα είτε με πλάτη χαμηλά) είναι επιρρεπής στο λάθος.

-Πολύ ανταγωνιστικός χαρακτήρας. Το Virginia φιλοδοξούσε να δημιουργήσει στα χρόνια του ένα σύνολο το οποίο θα έμπαινε στο ρουθούνι ομάδων με πολύ μεγαλύτερο star quality και με βάση αυτό σφυρηλάτησε ανάλογους χαρακτήρες σε προσωπικό επίπεδο. Τη σεζόν που πέρασε ο 25χρονος φόργουορντ έκανε τα καλύτερα του παιχνίδια απέναντι σε ελίτ ανταγωνισμό στη TBL. Ρίξτε μια ματιά..

Gill vs Fenerbahce

14 PTS (7/9 FG)- 5 REB

20 PTS (7/8 FG- 4/4 FT)-6 REB-2 STL

Gill vs Anadolu

21 PTS (9/13 FG)- 5 REB

15 PTS (7/7 FG)- 4 REB-2 STL

Gill vs Darussafaka

13 PTS (5/8 FG- 3/3 FT)- 10 REB- 2 AST

20 PTS (8/10 FG-3/3 FT)- 8 REB- 2 BLK

Τελείωσε τη πρώτη του επαγγελματική σεζόν στη Yesilgiresun (10-20, 11η θέση) με: 14.4 PTS (69.3% 2PT- 46.5% 3PT- 76.5% FT)- 6.9 REB (2.6 OFF REB) – 0.9 AST- 0.6 STL- 0.5 BLK και 1.8 TO σε 30.3′.

O Anthony Gill είναι ένα παιδί του οποίου το παιχνίδι ακόμα εξελίσσεται. Νομίζω αξίζει της προσοχής του Ολυμπιακού τώρα που η τιμή του είναι ακόμα πολύ χαμηλή καθώς μπορεί να φέρει ποιοτικά λεπτά πίσω από τον Πρίντεζη με το hustling και το efficiency που τον χαρακτηρίζει στις δράσεις του. Πρόκειται για περίπτωση Birch (καμία σχέση αγωνιστικά οι δύο τους, τελείως διαφορετική παίχτες) όπου η πρώτη ύλη είναι εκεί και μπορεί να μεταφραστεί αρκετά καλά σε επίπεδο Ευρωλίγκας στο συγκεκριμένο σύστημα, δημιουργώντας υπεραξία. Νομίζω ότι θα αποτελούσε σωστή τοποθέτηση χρημάτων σε έναν αθλητή ο οποίος μπορεί στο δεύτερο μισό της σεζόν να δώσει σπουδαία ώθηση στην ομάδα ερχόμενος από τον πάγκο..

Jonathan Holmes (2.06-F-1992)

Πάμε και στον Χολμς .. Γνωστός και μη εξαιρετέος ο Τεξανός φόργουορντ στη κοινότητα μας από αναφορές των προηγούμενων ετών στο πρόσωπο του και φυσικά από το περυσινό πέρασμα του από τη Μπαρτσελόνα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Το Hoopfellas είχε γράψει τον μακρινό Νοέμβρη του 2015, όταν ο Παναθηναϊκός έψαχνε παίχτη αλλά παρότι το όνομα του φόργουορντ του Τέξας έφτασε στα γραφεία της ΚΑΕ, οι ιθύνοντες φοβήθηκαν τον πρόσφατο τραυματισμό του:

“Background: Γεννημένος στο Σαν Αντόνιο, αποφοίτησε από το τοπικό Texas και έμεινε undrafted. Τον έκοψαν οι Λέηκερς πριν μερικές ημέρες. Καλή περίπτωση παίχτη ανάλογη με του Maurice Ndour.

(+) Κόμπο-φόργουορντ με μαχητικό πνεύμα. Σκληρό παιδί, φαίνεται αμέσως στις εκδηλώσεις του στο παρκέ σε άμυνα και επίθεση. Καταθέτει ενέργεια, physical παιχνίδι και είναι ικανός στο επιθετικό ριμπάουντ. Παίζει με και πάνω στην επαφή. Face & Post up παιχνίδι. Καλός με τη μπάλα στο παρκέ, μπορεί μα επιτεθεί στα close outs ή να νικήσει αντίπαλα φόργουορντς με ντρίμπλα. Έχει τη δυνατότητα να μαρκάρει στο ζωγραφιστό (με το δυνατό κορμί του) και στη περιφέρεια (χαμηλώνει, καλό footwork.). Ικανός να σκοράρει από τη περιφέρεια σε spot up καταστάσεις.

 (-) Ενώ ο μηχανισμός του στη περιφερειακή εκτέλεση δεν κρίνεται κακός (με γρήγορη απελευθέρωση μάλιστα) ποτέ δε κατάφερε να γίνει πραγματικά αξιόπιστος σουτέρ τριών πόντων. Σήμερα βάζει 3/4 αύριο 1/5. Και αυτό συνεχίζεται και συνεχίζεται.. Περισσότερο παίχτης ενστίκτου χωρίς αυτό που λέμε “αντίληψη” του παιχνιδιού.”

Προσωπικά και ανεξάρτητα από το ότι συνέβαινε σε ένα καράβι που βούλιαζε τη περυσινή σεζόν στη Βαρκελώνη ο Χολμς πήρε και άλλους πόντους στην εκτίμηση μου σε αυτό το δίμηνο πέρασμα του με όλα τα πάνω και τα κάτω που συνέβησαν κατά τη παρουσία του στην ομάδα. Ήρθε κατευθείαν χωρίς τη παραμικρή εμπειρία και προετοιμασία για να μπει στο υψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού στην Ευρώπη και αποχώρησε γιατί το traffic (ειδικά σε μια κατάσταση ενός συνόλου που χάνει) χτυπούσε κόκκινο έχοντας στη θέση του παίχτες οι οποίοι έπρεπε να παίξουν όντας πολύ βασικά μέλη του καλοκαιρινού σχεδιασμού (Βεζένκοφ-Ντόελμαν, Κλαβέρ αφού ανάρρωσε). Θυμάμαι μετά το πρώτο του ματς όπου αποβλήθηκε (γρήγορα) με 5 φάουλ τον Μπαρτζώκα να λέει το αμίμητο “ο Χολμς πιθανόν δεν ήξερε ότι στην Ευρώπη οι παίχτες αποβάλλονται στα 5 φάουλ” ενώ χαρακτηριστικός είναι και ο μεγάλος αριθμός λαθών του, απόρροια της πολύ μικρής γνώσης για τον τρόπο που παίζεται το παιχνίδι στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού.

Πολύ καλό ματσάρισμα για τον Σίνγκλετον..

Τι βλέπω στον Jonathan Holmes:

Eίναι παίχτης για το DNA του Ολυμπιακού και αυτή τη περίοδο το αγωνιστικό του στυλ καλύπτει τις ανάγκες των ερυθρολεύκων. Το φυσικό του προφίλ και αυτή η “δε κάνω πίσω πουθενά και για κανένα λόγο” ιδιοσυγκρασία που τον χαρακτηρίζει από τα κολεγιακά του χρόνια μεταφράζονται εξαιρετικά σε μια ομάδα που είναι υπερήφανη για τον μαχητικό της χαρακτήρα. Aπέναντι στην ομάδα του Σφαιρόπουλου μάλιστα φέτος (ΣΕΦ) ο Χολμς έκανε το καλύτερο του παιχνίδι με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα έχοντας 13 πόντους (3/4 FG-5/6 FT) – 9 ριμπάουντ και αρκετά καλή άμυνα στον Γιώργο Πρίντεζη.

Ο Χολμς είναι ένας versatile forward που φημίζεται για το δυναμικό του παιχνίδι. Με ύψος 2.06 , άνοιγμα χεριών 6’11.5” και έναν πολύ δυνατό κορμό μπορεί ουσιαστικά να παίξει και στις τρεις θέσεις της frontcourt αν και στην Ευρώπη μεταφράζεται ως “4” και mobile “5”. Είναι πολύ δυνατό παιδί που μπορεί να βάλει σε τάξη το ζωγραφιστό με τη φυσική του παρουσία όντας παίχτης που αρέσκεται πολύ στην επαφή.

Χωρίς να είναι σούπερ-αθλητικός, διακρίνεται από σπουδαίο motor παίζοντας πολύ δυνατά σε σημείο που ο αντίπαλος τον νιώθει σχεδόν σε κάθε λεπτό του στο παρκέ. Έχει αρκετά καλό footwork που του επιτρέπει να αμύνεται αποτελεσματικά και στις δύο γραμμές άμυνας ενώ παράλληλα αποτελεί όπλο του όταν επιτίθεται στο χαμηλό post όπου μπορεί να τελειώσει δυναμικά φάσεις.

Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από έναν ψηλό οποίος θα μπορεί να καλύψει και το “4” και το “5” και παράλληλα θα μπορεί να σουτάρει από την περιφέρεια, χαρακτηριστικό το οποίο ανοίγει τη γκάμα με τις επιλογές στους πιθανούς συνδυασμούς της frontcourt. Ο Χολμς διαθέτει αυτά τα στοιχεία. Σουτάρει αποτελεσματικά για ψηλό από θέση, σημαντικό όπλο στη PnR επίθεση του Ολυμπιακού καθώς με αυτό μπορεί να δημιουργήσει περισσότερους χώρους στο ζωγραφιστό. Ο μηχανισμός του δεν αξιολογείται ως ιδανικός καθώς έχει χαμηλό σημείο απελευθέρωσης ενώ όσο αφορά συνολικά τη κίνηση του, μετά από ντρίμπλα συχνά δε στήνει σωστά τα πόδια του γεγονός που μειώνει την αποτελεσματικότητα του. Είναι θετικό ότι στους ερυθρόλευκους δε θα έχει τη πίεση της βασικής επιθετικής επιλογής (όπως στο κολέγιο του) γιατί δεν είναι τέτοιος παίχτης. Το γεγονός ότι θα βρεθεί σε μια επίθεση που θα τραβήξει γραμμές στα σουτ που του αναλογούν και ένα σύνολο που θα τον οδηγήσει να κερδίσει τα λεπτά του εκτελώντας αρχικά μικρά αλλά πολύ σημαντικά για το ομαδικό performance πράγματα (κάτι που ξέρει να κάνει καλά, λειτουργεί άψογα σε υποστηρικτικό ρόλο και αυτό ήταν βασικό του όπλο για να κερδίσει ένα συμβόλαιο στο ΝΒΑ) ακούγεται σαν μουσική στα αυτιά μου..

Η ικανότητα του να βάλει τη μπάλα στο παρκέ μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά σε καταστάσεις close out επίθεσης ή σε απομονώσεις στη πλευρά. Μη ξεχνάμε ότι είναι ψηλός που ξέρει να τελειώνει σε traffic..

Αποτελεί ένα αρκετά καλό ματσάρισμα απέναντι σε ένα από τα βασικά όπλα του αντιπάλου, τον Κρις Σίνγκλετον και γενικά απέναντι σε ψηλούς με μέσα-έξω παιχνίδι με την ικανότητα του να τους ακολουθήσει παντού και να μείνει μαζί τους αμυνόμενος στην εκτέλεση με τα πολύ μακριά του χέρια. Ο Χολμς μπορεί να παίξει στο “4” δίπλα σε έναν εκ των Μιλουτίνοφ-Μπιρτς ή στο “5” με το φυσικό του προφίλ δίπλα στον Πρίντεζη.

Το βασικό στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι να δούμε το τι έχει καταφέρει μέχρι εδώ ο παίχτης αλλά το τι μπορεί να καταφέρει εντασσόμενος στο περιβάλλον του Ολυμπιακού. Νομίζω ότι είναι μια κατάσταση που μπορεί να ευνοήσει και τις δύο πλευρές. Και γρήγορα ο παίχτης που έφυγε μετά από δύο μήνες από τη Βαρκελώνη πέρυσι να εξελιχθεί σε σημαντικό γρανάζι μιας ομάδας-τίτλου στη διοργάνωση της Ευρωλίγκας..

“Ναι” στους Motum-Tillie

Οφείλω να σας πω ότι είμαι θετικά προδιατεθειμένος απέναντι στη πιθανότητα του να εντάξουν οι ερυθρόλευκοι έναν εκ των Brock Motum-Kim Tillie στο δυναμικό τους. Η Blue collar ιδιοσυγκρασία των δύο παιχτών είναι από τα στοιχεία που ιντριγκάρουν παραδοσιακά τους ερυθρόλευκους. Utah Jazz & Utah State γαρ.. Για τον Μότουμ σας το ..πασάρω με τρόπο όλη τη σεζόν. Είναι καλός παίχτης και φέτος έπαιξε αρκετά καλό μπάσκετ σε ένα σύνολο που δούλεψε μια fundamental επίθεση η οποία ευνοεί ένα “4” των χαρακτηριστικών του. Έχει συγκεκριμένες αδυναμίες στο ριμπάουντ και στην άμυνα που συνεπάγονται ότι πρέπει να μπει σε συγκεκριμένο περιβάλλον με κατάλληλη στελέχωση γύρω του.

Η Ζάλγκιρις του προσέφερε πριν τελειώσει η σεζόν, όπως είχαμε γράψει, προσφορά ανανέωσης με ετήσιες αποδοχές ύψους 400.000 ευρώ, χρήματα πολύ καλά σε σχέση με τα συμβόλαια που δίνουν οι Λιθουανοί, όμως αρνήθηκε. Για τον Tillie τα έχουμε πει. Σπουδαίο εργαλείο στη frontcourt, φέτος σούταρε πολύ καλά και από τη περιφέρεια, μπορεί να παίξει και το “5”. Εφόσον οι ερυθρόλευκοι όμως κλείσουν τρίτο σέντερ Έλληνα πιθανόν θα πάνε σε “4” διαφορετικού προσανατολισμού. Μην υποτιμάται καθόλου πάντως την ώθηση που μπορούν να δώσουν παίχτες αυτής της κατεύθυνσης σε ένα σύνολο όπως αυτό του Ολυμπιακού.

Δε χρειάζεται “φανταχτερές” κινήσεις αλλά ουσία. Άλλωστε αυτός δεν είναι ο τρόπος λειτουργίας των ερυθρολεύκων..;

Υ.Γ: Ο Καλάθης έχει ΝΒΑ out φέτος στο συμβόλαιο του για αυτό και αυτή η εγρήγορση για πρόωρη ανανέωση του συμβολαίου του. Η υπόθεση Τζέιμς έχει πάει λίγο πίσω τα πράγματα στον Παναθηναϊκό. Είναι unique περίπτωση ο τύπος.. Εφόσον οι πράσινοι αποφασίσουν να πορευθούν χωρίς αυτόν πιθανόν θα χρειαστεί να αλλάξουν πλήρως κατεύθυνση στην επίθεση τους.

Υ.Γ1: Αυτό που λείπει από το recruiting του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια είναι επιλογές παιχτών με “χαρακτήρα”. Ανεξάρτητα από το ταλέντο, τις δεξιότητες και τον ρόλο τους.. Παίχτες με χαρακτήρα και κουλτούρα νικητή οι οποίοι θα δημιουργήσουν πολλαπλά προβλήματα στους αντιπάλους. Όχι στην ομάδα τους.. Και αυτό πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτο και βασική αρχή ξεκινώντας την αξιολόγηση της αγοράς πολύ πριν τo ξεκίνημα της Offseason..