Ο άνθρωπος που στη κόλαση παίζει “εντός έδρας”..

 

 

Όταν οι συνθήκες του παιχνιδιού θυμίζουν “κόλαση”, ο Ομπράντοβιτς παίζει απλά “εντός έδρας”. Μεγάλο break της Φενέρ στο ΟΑΚΑ, αργά αντανακλαστικά από τον Παναθηναϊκό ο οποίος θα κυνηγήσει με όλες του τις δυνάμεις σήμερα την ισοφάριση. Σπουδαία είσοδος στη σειρά για τον Ολυμπιακό ο οποίος στραγγάλισε την Αναντολού δίνοντας να καταλάβει από πρώτο χέρι τι εστί ” Playoff Basketball”. Το Hoopfellas και ο κόουτς Κώστας Μέξας αναλύουν τα πρώτα παιχνίδια των ελληνικών ομάδων..

 

 

 

Στη “κόλαση” παίζει εντός έδρας. Στο πιο βαθύ σκοτάδι, βλέπει. Είναι κάτι άλλωστε που τον κάνει ξεχωριστό και του έχει χαρίσει τον θρόνο. Όταν όλα διαλύονται γύρω για την ομάδα του αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να διαγνώσει “ζωή”. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο περυσινός τελικός της Ευρωλίγκας.. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς φαίνεται ότι κερδίζει και πάλι τον τίτλο του κεντρικού προσώπου στα Playoffs της διοργάνωσης. Είναι πραγματικά κακό νέο για μια ομάδα να έχει αυτόν απέναντι της φορμαρισμένο..

 

Σε ένα ανατρεπτικό παιχνίδι στο ΟΑΚΑ η Φενέρμπαχτσε πήρε τη νίκη από τον “κλειδωμένο ” πνευματικά Παναθηναϊκό του δευτέρου ημιχρόνου μπαίνοντας με το καλημέρα στη θέση του οδηγού. Ο Ολυμπιακός δεν έδωσε κανένα δικαίωμα στην Αναντολού του Βέλιμιρ Περάσοβιτς και προτάσσοντας το παραδοσιακό Gritty Basketball που χαρακτηρίζει τον σύλλογο του Πειραιά έφτασε στο 1-0 εχθές το βράδυ. Σήμερα το δεύτερο ματς του Παναθηναϊκού και η ευκαιρία για “επιστροφή” (σε πολλά επίπεδα)..

 

Το Hoopfellas έχει και φέτος τη χαρά να φιλοξενεί τον κόουτς Κώστα Μέξα σε αυτή τη κρίσιμη περίοδο της σεζόν, ώστε να μας διαφωτίσει με τις πολύτιμες σκέψεις του σχετικά με τα δύο παιχνίδια των ελληνικών ομάδων. Το βήμα στον κόουτς λοιπόν..

 

 

“Καλημέρα σε όλους. Με μεγάλη χαρά και φέτος θα ήθελα να ανταποκριθώ στο κάλεσμα του Δημήτρη και του Hoopfellas για την ανάλυση των αγώνων της Ευρωλίγκας. Ένα site πλέον που πραγματικά αποτελεί το κάτι ξεχωριστό στο χώρο μας και με κοινό που έχει πολύ σημαντική γνώση του αθλήματος και σέβεται τις αρχές του μπασκετικού διαλόγου.

 

Πάμε να δούμε τι έγινε στα δύο ματς..

 

 

ΠΑΟ-ΦΕΝΕΡ

 

 

Θεωρώ ότι για 3 δεκάλεπτα στο συγκεκριμένο παιχνίδι παρακολουθήσαμε ένα αμυντικό σεμινάριο  από την ομάδα της Φενέρ. ‘Ηταν νομίζω ξεκάθαρο από το ξεκίνημα ότι η ομάδα του κόουτς Ομπράντοβιτς μπήκε πολύ πιο συγκεντρωμένη στο παρκέ και στις δύο πλευρές του. Η επιλογή να παίξει τον Καλάθη under στα pick and roll και στα repick ξεκάθαρο 2on2 χωρίς βοήθειες από τους υπόλοιπους, με τον παίκτη του Gist-Βεσελι να ακολουθεί ουσιαστικά το roll, έκοψε το βασικό κομμάτι δημιουργίας του ΠΑΟ. Επιπλέον η επιλογή Κάλινιτς στον Σίνγκλετον και η καλή παρουσία του αφαίρεσαν οποιαδήποτε επίδραση του στο ματς. Αντίθετα ο ΠΑΟ στην άμυνα ξεκίνησε χωρίς ενέργεια και συγκέντρωση-ειδικά οι 2 ψηλοί- και η Φενέρ διαβάζοντας σωστά την άμυνα στις περισσότερες των περιπτώσεων έβρισκε λύσεις ειδικά στα πρώτα 8 λεπτά- η ευστοχία στα 3π ήταν ένα τέτοιο δείγμα και πνευματικής ετοιμότητας, όπως επίσης και γενικά η ετοιμότητα των Κάλινιτς-Βέσελι(σαν 4) που γνώριζαν θεωρώ ότι οι αμυντικοί τους θα είναι συνεχώς σε θέση βοήθειας έπαιξαν σημαντικό ρόλο συνολικά γιατί πλήγωσαν πολύ σοβαρά το αμυντικό πλάνο του κόουτς Πασκουάλ.

 

 

Στο 2ο δεκάλεπτο ο ΠΑΟ με άξονες Μπουρούση, από το low post όπου διάβασε πολύ καλά τις βοήθειες και τις παγίδες δημιουργώντας συνθήκες εκτέλεσης για τα guard, τον Ρίβερς που με την ικανότητα να χρησιμοποιεί πολύ καλά τα off ball screen-ειδικά με τον Ντατόμε αντίπαλο και η ικανότητα των Τζέιμς-Παππά στο κάθετο παιχνίδι άλλαξαν πλήρως την εικόνα και σε συνδυασμό με την καλή άμυνα(ακόμα και στα pick and roll με Μπουρούση που η Φενέρ επιδίωκε με μεγάλη συχνότητα) που οδήγησε σε αρκετά λάθη την Φενέρ, έφεραν τον ΠΑΟ σε θέση ισχύος μέχρι το 22’. Στο 2ο ημίχρονο η απόφαση για 3 ballhandler και δίδυμους πύργους για πρώτη φορά με σαφή στόχο των περιορισμό των λαθών και τον έλεγχο του ρυθμού οδήγησε στην αλλαγή του σκηνικού. Η άμυνα της Φενέρ έγινε πάλι πολύ  υψηλού επιπέδου και σε τακτική συνέπεια-συγκέντρωση και σε ενέργεια. Έτοιμη για διαφορετικές    τακτικές ανάλογα τον ballhandler στα pick and roll,έτοιμη για τα off ball screens για Ρίβερς-Φελντέιν, έτοιμη για 1on1 άμυνα τόσο περιφερειακά όσο και κοντά στο καλάθι όταν μπήκε ο Μπουρούσης.  Οδήγησε τον ΠΑΟ σε παιχνίδι με πολλή ντρίμπλα, λίγη κίνηση και πολλά μαρκαρισμένα off the dribble shot, συν λάθη που της έδωσαν το δικαίωμα να βρει και πολύ καλές ευκαιρίες στο transition- με λίγα λόγια ανάγκασε τους πράσινους σε κακό execution. Επιθετικά παρόλο που το   σχήμα με τους 2 ψηλούς(συν Κάλινιτς) έχει θέματα spacing, το καλό διάβασμα και η σωστή εκτέλεση μετά από hedge out άμυνα στα pick and roll των Σλούκα-Μπογκντάνοβιτς, με έμφαση στην short roll pass στον Udoh και την κίνηση του Βέσελι στην baseline, δημιούργησε τεράστια προβλήματα   στον ΠΑΟ και  έδωσε την δυνατότητα στη Φενέρ για εύκολα lay up ή ξεμαρκάριστα σουτ από την περιφέρεια με  υψηλά ποσοστά που ουσιαστικά έκριναν και το παιχνίδι. ’Ηταν συνολικά κλειδί η διάθεση των ballhandler της Φενέρ να ‘’διώχνουν’’ γρήγορα την μπάλα από τα χέρια τους και να ψάχνουν την  επόμενη κατάσταση είτε εναντίον hedge out είτε εναντίον αλλαγών. Συνολικά θα λέγαμε  ήταν μια δίκαιη νίκη για την Φενέρ που ήταν πνευματικά πιο έτοιμη και πιο συγκεντρωμένη στο να ακολουθήσει το πλάνο του προπονητή της στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, γεγονός που φάνηκε ξεκάθαρα από την καθίζηση του ΠΑΟ όταν το ματς ‘στράβωσε’ λίγο πριν την τελική του ευθεία..

 

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΕΦΕΣ

 

Ο Ολυμπιακός ήταν ΕΤΟΙΜΟΣ. Από το ξεκίνημα του αγώνα έδωσε το στίγμα του και για σχεδόν 40’ ήταν κυρίαρχος αγωνιστικά και πνευματικά και στις 2 πλευρές. Με όπλο την ενέργεια και την  συγκέντρωση στην άμυνα του έβγαλε ουσιαστικά την Εφές εκτός ρυθμού αγώνα και την ανάγκασε να παίξει στο δικό του στυλ. Η προσφορά σε διάφορους τομείς όλων των παικτών του Ολυμπιακού δείχνει και το επίπεδο της πνευματικής τους ετοιμότητας στο 1ο παιχνίδι.¨Όλοι γνωρίζουμε πόσο   ανεβαίνει επίπεδο ο Ολυμπιακός όταν το supporting cast των 2 ηγετών του παίζει καλά (ειδικά Μιλουτίνοφ και Μάντζαρης ήταν καθοριστικοί). Τακτικά οι δύο ομάδες ξεκίνησαν με την ίδια περίπου   αντιμετώπιση στα pick and roll με το 5 στην άμυνα, over ο guard and flat ο ψηλός, με τον Ολυμπιακό στον Γκρέιντζερ να πηγαίνει και under αν το σκριν ήταν ψηλά και χωρίς πολλές βοήθειες από   τους υπόλοιπους που έμεναν στις πάσες, ενώ η Εφες με τον Σπανούλη έδινε λιγο παραπάνω βοήθειες με τους παίκτες που ήταν δίπλα στην μπάλα. ‘Ηταν φανερό ότι δεν ήθελε ο κόουτς Σφαιρόπουλος τα δυο guards της Εφές να δημιουργήσουν για τους υπόλοιπους. Ο Ολυμπιακός παρόλο που ήταν άστοχος ο Σπανούλης στα 2-3 πρώτα pull up off the dribble που πήρε, βρήκε λύσεις στην συνέχεια με πάσες του Σπανούλη είτε στον Μιλουτίνοφ είτε σε κοψίματα στην baseline, ενώ αντίθετα η Εφες έμοιαζε εγκλωβισμένη με δεδομένη και την καλή on ball άμυνα των guards του Ολυμπιακού  που έσπαγαν  με μεγάλη συχνότητα γρήγορα τα screen και την πολύ καλή παρουσία του Μιλουτίνοφ, ακόμα και σε αλλαγές στο τελείωμα(6-7’’) των επιθέσεων.Επιπλέον ο Ολυμπιακός ήταν απόλυτα έτοιμος και συγκεντρωμένος στο σημαντικό κομμάτι του αμυντικού transition και δεν έδωσε ευκαιρίες στην Εφές να τον πληγώσει εκεί, ενώ αυτός όποτε βρήκε ευκαιρία έτρεξε και χτύπησε τους       Τούρκους με διάφορους τρόπους σε primary or secondary break καταστάσεις. Στο 2ο δεκάλεπτο    ήταν καθοριστικό το ‘’σημάδεμα’’του Ερτέλ και οι 9 πόντοι που πέτυχε ο Ολυμπιακός απέναντι του, 6 με Ουότερς και το 3π του Παπανικολάου από ασσίστ του Γκριν πάνω σε άμυνα του Ερτελ για  να παγιωθεί το momentum του αγώνα.

 

Η αλλαγή της τακτικής του κόουτς Περάσοβιτς στα pick and roll σε hedge out για τα υπόλοιπα λεπτά και το 3ο δεκάλεπτο δεν επέφερε  ουσιαστικό κέρδος για την ομάδα   του καθώς ο Ολυμπιακός-ειδικά ο Σπανούλης- διάβασε πολύ σωστά της βοήθειες    (τελευταίος weakside defender) και βρήκε σχετικά εύκολα λύσεις. Στο 3ο δεκάλεπτο η Εφές ξεκινώντας με τα 2 point guards μαζί προσπάθησε να αλλάξει την κατάσταση, άλλα το επίπεδο συγκέντρωσης του Ολυμπιακού ήταν ψηλό και παρόλο που οι δυο σκόραραν κάποια δύσκολα off the dribble shot, δεν ήταν εύκολο να γυρίσει η κατάσταση καθώς ο Ολυμπιακός συνέχιζε να διαβάζει καλά    στην επίθεση  και βάζοντας περισσότερο τον Πρίντεζη στην εξίσωση-κυρίως με early post- και αντιδρώντας πολύ  καλά στις παγίδες από την ballside( στην 2η ντρίμπλα) που επιδίωξε η Εφές       έβρισκε λύσεις. Η εικόνα ουσιαστικά δεν άλλαξε ούτε στο 4ο δεκάλεπτο παρά το καλό ξεκίνημα της Εφές αλλά και   την αλλαγή σχήματος με Μπράουν στο 5, αφού ο Ολυμπιακός πολύ γρήγορα συγκεντρώθηκε και  διαβάζοντας πολύ σωστά αρκετά mismatch που δημιουργήθηκαν, τις περισσότερες φορές σε ροή παιχνιδιού,τα χτύπησε κερδίζοντας φάουλ ή βάζοντας καλάθι. Συνολικά ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλός, έτοιμος να αντιμετωπίσει τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά της Εφές(transition, 1on1, pick and roll και επιθετικό ριμπάουντ) και πνευματικά έτοιμος για μάχη play off όπως δείχνει η ευστοχία στις βολές, τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ αλλά και hustle possesions που ήταν κυρίαρχος τις περισσότερες φορές. “

 

Αφού ευχαριστήσω τον κόουτς Κώστα Μέξα για την εξαιρετική του ανάλυση  και τα καλά του λόγια, θα προχωρήσω και στο δικό μου σχόλιο προσπαθώντας να θίξω συγκεκριμένα κομμάτια των δύο πρώτων αναμετρήσεων των ομάδων μας, πέρα από αυτά στα οποία πολύ εύστοχα έδωσε βάση ο Έλληνας προπονητής ώστε να μην επαναλαμβανόμαστε..

 

 

 

-Ο Ομπράντοβιτς έχει μια μαγική ικανότητα να μετατρέπει στα Playoffs τη Φενέρ, στη καλύτερη αμυντική ομάδα της Ευρώπης. Το είδαμε και πέρυσι όταν απέναντι στη Ρεάλ έπαιξε ολοκληρωτικό μπάσκετ παίζοντας σεμιναριακή άμυνα η οποία, όπως και στο πρώτο ματς φέτος, απέδωσε αρκετούς πόντους στο transition. Η Φενέρ δεν είναι η ομάδα που εισάγει γρήγορα με ντρίμπλα (μετά από ριμπάουντ ή καλάθι) τη μπάλα στην επίθεση της ανιχνεύοντας κάθε πιθανότητα για σκορ στα πρώτα δευτερόλεπτα αυτής όμως έχει πολλούς playmakers στην άμυνα (ο όρος στη βάση του χρησιμοποιείται και στις δύο πλευρές του παρκέ χαρακτηρίζοντας στα μετόπισθεν παίχτες που μπορούν να βγάλουν αμυντικά plays, κλέψιμο/κόψιμο κτλ.) όπως ο Βέσελι, ο Ούντο και οι Κάλινιτς-Μπογκντάνοβιτς, κατάσταση η οποία της δίνει τη δυνατότητα να βγει δυναμική μπροστά. Όπως και στη περυσινή σειρά με τη Ρεάλ οι Τούρκοι στο ΟΑΚΑ βρήκαν πρόσφορο έδαφος για transition εκτέλεση από τη περίμετρο απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό ο οποίος προς κοινή έκπληξη αργούσε χαρακτηριστικά να βγάλει παίχτη πάνω στον ballhandler ο οποίος έτρεχε πάνω στον άξονα.

 

Fast breaks μισού γηπέδου (SOS)

Η τακτική Show & Recover που χρησιμοποίησε ο Τσάβι Πασκουάλ για να αναχαιτίσει το Pick & Roll της Φενέρ κατέρρευσε σε σημείο που εξελίχθηκε σε σημείο αναφοράς για την επίθεση του αντιπάλου. Ο εκάστοτε ballhandler της Φενέρ, έβγαζε τη μπάλα με χαρακτηριστική ταχύτητα από πάνω του, είτε στον ψηλό στη γραμμή των προσωπικών (2-1-2) είτε στον γκαρντ της αδύνατης πλευράς δημιουργώντας συνεχώς fast breaks μισού γηπέδου, καταστάσεις με παίχτη παραπάνω τις οποίες η Φενέρ εκτέλεσε ά ψ ο γ α. Ο Παναθηναϊκός δε σταμάτησε ποτέ τη πρώτη αυτή πάσα μετά το Show του ψηλού του, είχε πρόβλημα επικοινωνίας (όχι αυτοματοποιημένα rotations, είδαμε δύο παίχτες να τρέχουν προς την ίδια κατεύθυνση πάνω από δύο φορές) στην άμυνα και δε ποτέ κατεύθυνε τη μπάλα. Παρατηρώντας την αλλαγή στην επιθετική εικόνα της Φενέρ στην επανάληψη, θα έλεγα ότι αυτό ήταν που ο Ομπράντοβιτς ζήτησε από τους παίχτες του να αλλάξουν στο δεύτερο ημίχρονο. Τη ταχύτητα με την οποία ο ballhandler έβγαζε τη μπάλα από πάνω του μετά το σκριν. Μια σύγκριση ανάμεσα στον τρόπο που εκτελεί η Φενέρ τη συγκεκριμένη κατάσταση υποδεικνύει το λάθος του overdribbling στα πρώτα 20 λεπτά. Η κατάχρηση ντρίμπλας (όταν λέμε κατάχρηση σε αυτό το επίπεδο εννοούμε ότι και η μια παραπάνω ντρίμπλα είναι περιττή γιατί αλλάζει τον χρόνο εκτέλεσης) βοήθησε την άμυνα του Παναθηναϊκού η οποία με το σχήμα Μπουρούση-Γκάμπριελ είχε το καλύτερο της διάστημα στο παιχνίδι.

Η ελληνική ομάδα γονάτισε από την ικανότητα του αντιπάλου να εκτελεί με παίχτη παραπάνω (οι αυτοματισμοί ενός πυρήνα παιχτών που δουλεύουν καιρό μαζί) και ο κόουτς Πασκουάλ άργησε χαρακτηριστικά σε αυτό το σημείο να πάρει τη πρωτοβουλία (άμεσο switch στο τέλος, όμως το τιμόνι είχε περάσει για τα καλά στα χέρια του αντιπάλου). Από την αρχή για να είμαι ειλικρινής έμοιαζε να ακολουθεί σε επίπεδο “προσαρμογών” και πρωτοβουλιών τον Ομπράντοβιτς στη σκακιέρα έχοντας (;) τη πεποίθηση ίσως ότι οι γηπεδούχοι, βλέποντας συγκεκριμένους παίχτες σε “Get going” διάσταση θα πάρουν το ματς στον αυτόματο. Περίμενα επίσης “κάτι” (κάτι, ρε κόουτς..) όταν ο διακόπτης έπεσε και το σκοτάδι έκρυψε το καλάθι από τους παίχτες του Παναθηναϊκού. Ένα τρικ για να αλλάξει το μομέντουμ και να μεταφέρεις το συναίσθημα της πρωτοβουλίας στις τάξεις της ομάδας σου. Η 1-2-2 που είχε παρουσιάσει στη προηγούμενη συνάντηση των δύο ομάδων στο ΟΑΚΑ ίσως ήταν μια καλή σκέψη τη στιγμή που ο αντίπαλος άλλαζε “γραμμή άμυνας” στον Κάλινιτς ο οποίος από τον Σίνγκλετον (άμυνα κολλητά στο πρόσωπο του Αμερικανού F/C , έτοιμος πάντα να χαμηλώσει αφαιρώντας του τη δυνατότητα να βάλει με καλές προϋποθέσεις τη μπάλα στο παρκέ) ανέβαινε στη πρώτη γραμμή για να αμυνθεί στον Τζέιμς (το μάκρος απέναντι στον παίχτη της τελικής εκτέλεσης που σας περιέγραφα). Όπως η Φενέρ “προσάρμοσε” την εκτέλεση της συγκεκριμένης καταστάσεις στις απαιτήσεις που δημιουργήθηκαν απέναντι στην αμυντική επιλογή του Παναθηναϊκού, έτσι αντίστοιχα και οι πράσινοι επιβάλλεται, ενόψει του δεύτερου ματς, να δουλέψουν τον τρόπο (και τον χρόνο) με τον οποίον βγαίνει η μπάλα από τα χέρια του Μπουρούση στα double teams των Τούρκων στο low post. Κατάσταση κομβική για την εξέλιξη του σημερινού ματς..

Η Φενέρ στόχευσε να μπει στον άξονα κυρίως με τον Μπογκντάνοβιτς ο οποίος (ειδικά απέναντι στη Step back-Fight Through αντιμετώπιση που χρησιμοποιεί ο Πασκουάλ με τον Μπουρούση) ξέρει να κρατάει τον αντίπαλο γκαρντ στη πλάτη του, χαρακτηριστικό σπουδαίων PnR περιφερειακών (Διαμαντίδης, Σπανούλης), να διαβάζει και να τελειώνει χρησιμοποιώντας το μέγεθος και την οξυδέρκεια του όταν θα κληθεί να περάσει στο ζωγραφιστό. Ο Μπόγκνταν (νομίζω ότι μετά από αυτά κόπηκαν μια και καλή τα ..γελάκια ως αντίδραση όταν λέγαμε το καλοκαίρι του ’15 ότι είναι ο πιο πλήρης wing στην Ευρώπη) είναι “φονιάς”. Και συνοδεύει το ταλέντο του με ένα ανθεκτικό περιτύλιγμα από intangibles. O Oμπράντοβιτς τον “έπαιξε” αρκετά και ως καθαρό “άσσο” (στα δύο ματς με Τόφας και Μπάνβιτ είχε 18 τελικές) στο πρώτο ματς και ο Παναθηναϊκός λάθεψε γιατί του έδωσε ελευθερία να κινηθεί με τη μπάλα οπουδήποτε θέλει στο παρκέ. Δεδομένης της ιδιοσυγκρασίας του, είναι σημαντικό να του κόψεις κάθε επαφή με το καλάθι από την αρχή όταν προσπαθεί να συνδεθεί περπατώντας το “χαλί” των εύκολων πόντων (προσωπικές, κοντινή εκτέλεση, επιλεκτικό Shot selection στη περιφερειακή εκτέλεση).

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να δούμε το βίντεο που έφτιαξε ο κόουτς του Περιστερίου Κώστας Καλογερόπουλος ο οποίος αναλύει το performance του Σέρβου wing στο πρώτο παιχνίδι της σειράς. Ο κόουτς είναι ένας από εμάς μιας και αποτελεί αναγνώστη της σελίδας από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της.  Εξαιρετική δουλειά..

1-0 λοιπόν.. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε σήμερα το βράδυ ο Παναθηναϊκός να δίνει μια από τις μεγαλύτερες μάχες της σύγχρονης ιστορίας του με τη πίεση φυσικά να είναι τεράστια. Έχουμε πει (και είναι πολύ σημαντικό όχι απλά να το γράφουμε/διαβάζουμε αλλά να το κατανοούμε επίσης) ότι στα Playoffs η λύπη και η χαρά πρέπει να κρατούν ελάχιστα. Προχωράει μόνο οποίος κοιτάζει μπροστά και αδειάζει γρήγορα από τη συναισθηματική φόρτιση κάθε αναμέτρησης. Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Δεν είναι “κλισέ” ούτε παρήγορα λόγια αλλά το απόσταγμα της μικρής μου εμπειρίας σε τέτοιες σειρές οι οποίες εύκολα μπορούν να γυρίσουν “τούμπα” μέσα σε 40 λεπτά. Ο Παναθηναϊκός σήμερα χρειάζεται μια πειστική νίκη. Τίποτα λιγότερο ακόμα και εάν απέναντι του βρίσκεται αυτή η σπουδαία ομάδα. Έχει ως βάση του το δεύτερο δεκάλεπτο του πρώτου ματς. Μια νίκη η οποία θα αλλάξει την ατμόσφαιρα στη σειρά και κυρίως το μομέντουμ όντας πειστική πρώτα για τα ίδια τα πρόσωπα που απαρτίζουν την ομάδα, τα οποία ψάχνουν απαντήσεις μετά το σοκ της Τρίτης και παλεύουν με τα ερωτηματικά που γέννησε το μπλακ άουτ. Πρέπει άμεσα να ξεπεράσεις τον φόβο.  Η Φενέρ είναι πλέον το φαβορί. Ο Παναθηναϊκός όμως έχει υποχρέωση απέναντι στη σύγχρονη ιστορία του να περάσει ένα ηχηρό μήνυμα σήμερα το βράδυ. Και ξέρετε, πολλά μπορούν να αλλάξουν μέσα σου μετά από μια βραδιά ανελέητου σφυροκοπήματος αυτού που τόσο σε πλήγωσε δύο ημέρες πριν..

“OSFP Playoffs Basketball”

 

 

 

Ο Ολυμπιακός “χτύπησε” την αδυναμία επικοινωνίας που χαρακτηρίζει την άμυνα της Αναντολού από το ξεκίνημα της φετινής σεζόν.  Είναι ένα κομμάτι στο οποίο η ομάδα του Περάσοβιτς έχει σημαντικό πρόβλημα και το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης βαραίνει τον ίδιο τον κόουτς ο οποίος έχει μια πλειάδα αρκετά καλών individual defenders αλλά δε μπορεί να τους βάλει να αμυνθούν μαζί αναπτύσσοντας κώδικες επικοινωνίας και αυτοματισμούς στα μετόπισθεν. Ειδικά όταν βρίσκεται στο παρκέ ο (πολύ αδύναμος σε κάθε έκφραση του αμυντικού κομματιού) Ερτέλ, το overhelping που δίνουν οι συμπαίχτες του ώστε να καλύψουν αυτή του την αδυναμία δημιουργεί συνεχώς καταστάσεις για ελεύθερο σουτ ή close out επίθεση ανάλογα με τη περίσταση (φύση βοήθειας, χρόνος-σημείο από το οποίο έρχεται, skills του αποδέκτη της μπάλας). Επίσης η Αναντολού, πατά το athleticism που τη χαρακτηρίζει σαν ομάδα, έχει μεγάλο πρόβλημα να αμυνθεί με παίχτη λιγότερο όταν η μπάλα φεύγει μετά από Hard hedge ή Show στα όρια του trapping PnR άμυνα, αφήνοντας πολλάκις ακάλυπτο το baseline cut το οποίο ο Γιάννης Σφαιρόπουλος σημάδεψε με τους forwards του.  Μου άρεσε πολύ ο επιθετικός χαρακτήρας του Ολυμπιακού απέναντι στην “αχίλλειο πτέρνα”  αυτή του αντιπάλου. Δείχνει ομάδα προετοιμασμένη η οποία ξέρει τι θέλει στο παρκέ..

 

 

Aυτή ακριβώς η έλλειψη επικοινωνίας αποτέλεσε έναν από τους λόγους οι οποίοι βοήθησαν τον Ολυμπιακό να υποστηρίξει την επίθεση του με επιθετικό ριμπάουντ, μαζεύοντας 18. Η πρώτη στη διοργάνωση (μ.ο. 10.7) Αναντολού μάζεψε 9 επιθετικά και σκόραρε 4 Second chance points ενώ οι γηπεδούχοι είχαν 24 πόντους από δεύτερη ευκαιρία. Ξαφνικά το νούμερο της συνολικής παραγωγής (87) του Ολυμπιακού αρχίζει να δικαιολογείται..

 

 

-Η άμυνα των ερυθρολεύκων στο low post  παίρνει (για μια ακόμα) αρκετά υψηλό βαθμό. Ο Ολυμπιακός άλλωστε όπως έχουμε υπογραμμίσει αρκετές φορές φέτος είναι η ομάδα που αμύνεται καλύτερα από κάθε άλλη στο συγκεκριμένο κομμάτι του γηπέδου και σε αυτή τη σειρά θα χρειαστεί πολύ αυτό του το όπλο. Χωρίς τον Λοτζέσκι και με τα μεγάλα, αθλητικά κορμιά των Παπανικολάου-Παπαπέτρου να καλύπτουν τη θέση “3”, οι ερυθρόλευκοι είναι ακόμα πιο “φυσικοί” και “επιθετικοί” χαμηλά στο ζωγραφιστό ενώ η πρόοδος του Μιλουτίνοφ σε επίπεδο positioning αποτελεί ένα έξτρα αβαντάζ. Παίχτες όπως ο Ντάνστον, ο Μπράουν και ο Πολ αντιμετώπισαν μεγάλο πρόβλημα περνώντας προς τα μέσα. Οι τρεις τους μάλιστα είχαν 4/17 δίποντα..

 

 

-Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ ήταν απολαυστικός. Eίναι αυτή τη στιγμή (μαζί με τον Παπανικολάου) ο παίχτης που δίνει την ώθηση που κάθε ομάδα περιμένει σε αυτή τη φάση της σεζόν από τους παίχτες-ρόλων της. Ο Σέρβος ήταν κυρίαρχος στο ζωγραφιστό. Έχει βελτιώσει σημαντικά το footwork του ενώ η φετινή σεζόν τον έχει βοηθήσει να αντιλαμβάνεται καλύτερα τα δρώμενα γύρω του. Έπαιξε εξαιρετικά τον Ντάνστον, ήταν πολύ δυνατός παλεύοντας για τη θέση του χαμηλά ενώ δουλεύει πολύ σωστά μακριά από τη μπάλα ανοίγοντας, με τα screens του, δρόμους για τα drives των συμπαιχτών του. Εξαιρετικός..

 

 

Δίπλα του το δίδυμο Γκριν-Μάντζαρη. Οι δύο guards των ερυθρολεύκων σκόραραν 7/12 τρίποντα και το performance του αποτελεί σημαντικό κομμάτι του επιθετικού χαρακτήρα με τον οποίον προσέγγισαν οι ερυθρόλευκοι την αντίπαλη άμυνα. Είπαμε πως ελλείψει Λοτζέσκι ο Γκριν είναι παίχτης-κλειδί για τον Ολυμπιακό, ενώ το καλό Spot Shooting του Μάντζαρη (θέμα συζήτησης στο β’ μισό της σεζόν) πρέπει να βρίσκεται “εκεί” σε όλη τη σειρά.

 

 

 

 

Ο Ολυμπιακός έκανε το 1-0 αλλά και στη περίπτωση αυτή (με αντίστροφη αφετηρία ανάγνωσης) θα επαναλάβουμε το “πρέπει” της βραχυπρόθεσμη διάρκειας των δυνατών συναισθημάτων που σου προκαλεί μια νίκη ή ήττα στα playoffs. Η διαχείριση του πρώτου ματς ήταν άριστη από τον κόουτς Σφαιρόπουλο και τους παίχτες του οι οποίοι με  μια κλασσική “Playoffs παράσταση-Ολυμπιακού” στρίμωξαν από την αρχή στα σχοινιά την Αναντολού. Οι Τούρκοι υπολείπονται σε συναισθηματική νοημοσύνη της ελληνικής ομάδας όμως έχουν άλλα χαρίσματα και παραμένουν επικίνδυνοι. Ο Περάσοβιτς προσπαθεί να ανοίξει το γήπεδο (άπλωσε την άμυνα του σε κάποια στιγμή) όμως απέναντι σε μια ομάδα (τόσο δυνατή στο ριμπάουντ) η οποία ξέρει να ελέγχει το τέμπο θα πρέπει να βρει λύσεις στο μισό γήπεδο. Ο Ολυμπιακός πρέπει να παραμείνει επιθετικός. Και να είναι έτοιμος  να κερδίσει  ένα πιο δύσκολο παιχνίδι τη Παρασκευή..

 

Υ.Γ: Και τα δύο outsiders (Baskonia, Darussafaka) πάλεψαν πολύ και έφτασαν κοντά στην έκπληξη. Το ερώτημα είναι εάν θα τους δοθεί άλλη ευκαιρία στα δεύτερα παιχνίδια.. Θα πούμε περισσότερα τη Κυριακή.

 

Υ.Γ1: Βλέπω τη Νταρουσάφακα να πλησιάζει και τον Μπλατ να γυρνάει σε 1-3-1 στο τέλος και η εικόνα είναι απλά συναρπαστικά.  Ξέρετε (άσχετα με το τι έγινε τελικά) , προσωπικά, τέτοια θέλω.. Προπονητές να “βλέπουν” και να πετάνε “χαρτιά”. Αυτό είναι το μπάσκετ των Playoffs..