Οι ομάδες της επόμενης κατοχής..

“Το μυστικό στο μπάσκετ -όπως και στη ζωή- είναι απλά να κάνεις τη δουλειά σου όσο καλύτερα μπορείς και να μην ανησυχείς για οτιδήποτε άλλο. Κέρδισε το επόμενο παιχνίδι. Κέρδισε την επόμενη κατοχή. Αυτός είναι ο στόχος μας. Είναι βαρετός. Είναι επίσης ο τρόπος με τον οποίον κερδίζονται οι τίτλοι..” (Brad Stevens). Μπαίνοντας στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν, το Hoopfellas καλεί τους “αιωνίους” να γίνουν ομάδες της “επόμενης κατοχής” και σχολιάζει τα δρώμενα στην ΑΕΚ..

Σημειώσεις από το ΣΕΦ, το “μαύρο κουτί” του Κάουνας και η κατάσταση που βιώνει η ΑΕΚ..

Σπανούλης..

Η επιστροφή του αρχηγού έδινε επιπλέον ενδιαφέρον σε ένα ούτως ή άλλως σημαντικό παιχνίδι και για τις δύο ομάδες. Μας υπενθύμισε (για όσους το είχαν ξεχάσει..) τη μοναδική ικανότητα του Σπανούλη να επιστρέφει και να γίνεται κύριος ρυθμιστικός παράγοντας της εξελικτικής πορείας του ματς σε βραδιές που δε ξεκινούν με τις καλύτερες των προϋποθέσεων για αυτόν.

Η ικανότητα “επιστροφής” του Σπανούλη είναι διάσιμη ανά την Ευρώπη και πήρε διαστάσεις “θρύλου” όταν αποτυπωθηκε σε παιχνίδια προκρίσεις ή τίτλους σε επίπεδο F4.. To παιχνίδι της Παρασκευής ήταν μια απλή υπενθύμιση. Ο γκαρντ των ερυθρολεύκων δε ξεκίνησε καλά όντας ελαφρά σκουριασμένος από το διάστημα που έμεινε εκτός παρκέ όμως βρήκε τον τρόπο να μπει στο παιχνίδι με αφετηρία την ικανότητα του να δημιουργήσει μέσα από Pick & Roll καταστάσεις.

PS: Τελικά ίσως (ίσως λέω..) ένας PnR ψηλός να βοηθούσε σε αντίστοιχες περιπτώσεις και τον “άσφαιρο” Καλάθη να “μπει” από εναλλακτικό δρόμο στην επίθεση της ομάδας του..

Η συνεργασία του Σπανούλη με τον Birch διέλυσε την άμυνα της Νταρουσάφακα αναδεικνύοντας ένα από τα βασικά φετινά προβλήματα της στα μετόπισθεν και άθελα της υποδεικνύοντας στον Ντέηβιντ Μπλατ το μοναδικό τρόπο για να κάνει ηλεκτροσόκ στην ομάδα του (small ball, το παρουσιάζουν πολύ συχνά φέτος). ‘Οταν οι πάσες του Σπανούλη σταμάτησαν να κόβουν στη μέση την άμυνα του αντιπάλου ο αρχηγός (highlight το πλονζόν για τη μπάλα που χανόταν..) ο αρχηγός χτύπησε το Small ball του Blatt στο βασικό τρωτό του αμυντικό σημείο: Την έλλειψη rim protection..Ο Μπλατ θα ήθελε τον Σλότερ απέναντι στον σούπερ-σταρ των ερυθρολεύκων (αντί του Μόερμαν) στις άμυνες της τελικής ευθείας του παιχνιδιού όμως δε τον είχε και οι πιθανότητες να προστατέψει το καλάθι μάλλον δεν ήταν ενθαρρυντικά πολλές. Ο Σπανούλης είχε 8 πόντους και 8 τελικές σε 23′, βγαίνοντας πάλι μπροστά όταν χρειάστηκε. Και αυτό στη προκειμένη περίπτωση (μετά το διάστημα απουσίας) είναι σημαντικό plus στο ψυχολογικό προφίλ των ερυθρολεύκων στη παρούσα φάση.

Του πηγαίνει..

Τη Παρασκευή το βράδυ επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά το θεώρημα που θέλει τον Ολυμπιακό να ματσάρει καλά με ομάδες που βασίζουν το παιχνίδι τους στο athletisicm και κυρίως τη προσωπική φάση. Το είδαμε πέρυσι με τη Baskonia, το βλέπουμε φέτος και με το σύνολο του Μπλατ. Η Νταρουσάφακα έχει το μικρότερο ποσοστό Assisted FG στη διοργάνωση με 52%.

Σημείωση: Προτελευταίος στη συγκεκριμένη κατηγορία (AST%) είναι ο Ολυμπιακός (53.8) και ακριβώς στην επόμενη θέση ο Παναθηναϊκός (55.1) ο οποίος πέρυσι με τον Τζόρτζεβιτς ήταν πρώτος ακουμπώντας το εκπληκτικό 70%. Ο συγκεκριμένος δείκτης βέβαια χαρακτηρίζει τη φύση μιας επίθεσης και όχι την αποτελεσματικότητα της..

Ο Ολυμπιακός προσαρμόστηκε γρήγορα στη προσπάθεια του Μπλατ να τραβήξει στη περίμετρο τους ψηλούς του δημιουργώντας χώρους στο ζωγραφιστό για κάθετο παιχνίδι από τους γκαρντ της Νταρουσάφακα. Επέφερε φθορά ακουμπώντας τη μπάλα στον Μιλουτίνοφ στο χαμηλό post, κατάσταση που όσο προχωράμε στη σεζόν ανεβάζει τον βαθμό αποτελεσματικότητας της και κερδίζει πόντους. Κυρίως όμως έτρεξε πολύ καλά δίπλα στον αντίπαλο στο μισό γήπεδο σφίγγοντας στα πρώτα είκοσι λεπτά τον κλοιό στο ζωγραφιστό και αναγκάζοντας τους Τούρκους να εκτελούν σωρεία άστοχων τριπόντων (2/20 συνολικά). Το δίδυμο Birch-Παπανικολάου είναι καταλυτικό σε αυτό το κομμάτι για την ομάδα του Σφαιρόπουλου καθώς οι δυο τους τρέχουν καταπληκτικά το γήπεδο, αμύνονται πραγματικά και στα 24” (τολμώ να πω ότι στα τελευταία δευτερόλεπτα της επίθεσης είναι ακόμα πιο aggressive και με περισσότερες φυσικές δυνάμεις) ακολουθώντας με τρομερή συνέπεια ψηλά την εκτέλεση ενώ συνολικά ο χαρακτήρας του παιχνιδιού τους “σπρώχνει” την ομάδα στο να ανεβάσει ταχύτητα.

Το κάθετο μπάσκετ της Νταρουσάφακα

Οι Τούρκοι έγιναν πιο επικίνδυνοι όταν χαμήλωσαν και κατέβασαν τους χρόνους τους στα αμυντικά rotations μπαίνοντας στις γραμμές πάσας της επίθεσης των ερυθρολεύκων, κατάσταση που τους έδωσε πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Σε εκείνο το σημείο ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε πρόβλημα γιατί εκτός των άλλων δέχθηκε καλάθια από προσωπική φάση χάνοντας μάχες στο ένας εναντίον ενός στην άμυνα του. Το φιλί της ζωής στην ομάδα του Μπλατ έδωσε ο aggressive χαρακτήρας του διδύμου Ουοναμέικερ-Κλάιμπερν οι οποίοι ας μη ξεχνάμε είναι δύο από τους πιο ικανούς “κάθετους” παίχτες στη διοργάνωση όντας αρκετά αποτελεσματικοί finishers ακόμα και υπό καθεστώς άμυνας κοντά στο καλάθι. Σε αυτό το διάστημα η Νταρουσάφακα θύμισε την αυταπάρνηση που έδειξε στο τελευταίο ματς της τουρκικής λίγκας απέναντι στη Φενέρ επιστρέφοντας στο ματς (η Αναντολού είχε ηττηθεί, έπρεπε να κάνει ένα τελευταίο push για το μεγάλο διπλό) όμως ο Ολυμπιακός απλά βρίσκεται πιο πάνω σε επίπεδο βιωματικής εμπειρίας ώστε να μπορεί να ελέγχει την ορμή του αντιπάλου και με την ικανότητα του να εκτελεί υπό πίεση να κλείνει τα παιχνίδια (όπως λίγες ομάδες) σε αυτό το επίπεδο.

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται μόλις ένα βαθμό πίσω από τη κορυφή, τη στιγμή που η Ρεάλ Μαδρίτης έχει δύο επισκέψεις στην Αθήνα..

Τι έγινε πραγματικά στο Κάουνας..;

Περισυλλογή στον Παναθηναϊκό μετά το ματς της Zalgirio Arena και κυρίως τον τρόπο που “έπεσε” η ομάδα στο Κάουνας ανήμπορη να ελέγξει το παιχνίδι και να παγιώσει το πλεονέκτημα που έχτισε στο πρώτο ημίχρονο. Μη σας φανεί καθόλου περίεργο αλλά τολμώ να πω ότι αυτό που ενόχλησε στα μάτια μου μετά τα σαράντα λεπτά της Πέμπτης ήταν το γεγονός πως η Ζαλγκίρις αποδείχθηκε η πιο έξυπνη ομάδα εκ των δύο στο παρκέ ειδικά σε ότι αφορά τον τρόπο που αντιλαμβανόταν τα συνεχή καινούργια ερεθίσματα που έφερναν τα δρώμενα στο παρκέ.

Καταλαβαίνω πως υπήρξε απογοήτευση στον κόσμο του Παναθηναϊκού κυρίως λόγω της εντυπωσιακής ανατροπής της οποία έγιναν μάρτυρες σε συνάρτηση πάντα με τη κρισιμότητα του παιχνιδιού, όμως μη ξεχνάτε ότι στην έδρα αυτήν έχουν χάσει ομάδες όπως η ΤΣΣΚΑ και η Ρεάλ φέτος. Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Πλέον είναι μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ ώστε το “τριφύλλι” να αποκτήσει τον χαρακτήρα της ομάδα του επόμενου παιχνιδιού. Της επόμενης κατοχής. Να παίξει μπάλα-μπάλα τις επόμενες 600-700 κατοχές των παιχνιδιών του. Μόνον έτσι το βράδυ της εβδόμης Απριλίου θα έχει βγει στον αφρό..

Το λάθος που κόστισε..

Είναι λάθος να εκτιμούμε ότι ο Παναθηναϊκός δε μπορούσε να κερδίσει το ματς από την άμυνα του γιατί απλά το έχασε από αυτήν. Το σχήμα για το οποίο μιλούσαμε τον τελευταίο καιρό (Νίκολς-Γκάμπριελ-Σίνγκλετον στη starting unit) έδωσε επιτέλους το τιμόνι στα χέρια των πρασίνων στο ξεκίνημα του ματς. Το σύνολο του Πασκουάλ έπαιξε εξαιρετική άμυνα καθ’όλο το πρώτο ημίχρονο (συνολικά πολύ καλή παρουσία από τον starter Παππά) κλειδώνοντας τη δράση του αντιπάλου στο χαμηλό post. Ο Παναθηναϊκός είχε τρεξίματα, καθαρό μυαλό, σωστό positioning το οποίο λειτούργησε ευεργετικά στη θέληση των γηπεδούχων να βάλουν τη μπάλα στο ζωγραφιστό. Δυστυχώς η προσπάθεια για να βρεθεί στην επίθεση η χρυσή τομή (15 feet) σε επίπεδο spacing δεν είχε συνέχεια όπως και οι side pick καταστάσεις με σκοπό την ανεύρεση close out επίθεσης για τον Παππά.

Κομβικό σημείο το οποίο άλλαξε τελείως την ατμόσφαιρα στο παρκέ και αφαίρεσε την αίσθηση του πλεονεκτήματος (σε μια στιγμή που η ελληνική ομάδα προσπαθούσε να παγιώσει την υπεροχή της απογοητεύοντας τον αντίπαλο) ήταν η επιλογή του κόουτς Πασκουάλ να επιμείνει στη παρουσία του Γιάννη Μπουρούση στο παρκέ με τη σκέψη ότι η επίθεση της ομάδα του χρειαζόταν απαραίτητα τη post παρουσία του Έλληνα σέντερ στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο του δευτέρου ημιχρόνου. Είναι το σημείο όπου οι “άσφαιροι” γηπεδούχοι συνδέονται με το καλάθι, χτίζοντας αυτοπεοίθηση στην επίθεση τους με αφετηρία κάθε δράσης τους τη πρόθεση να αναμείξουν σε Pick & Roll κατάσταση τον Μπουρούση. Είναι πολύ σημαντικό (όλο το ζουμί θα έλεγα) να προσέξουμε πως η ομάδα του Γιασικεβίτσιους γκρεμίζει βήμα-βήμα το μομέντουμ των πρασίνων και αλλάζει το διαμορφωμένο πλαίσιο στο παιχνίδι παίζοντας σε συνέχεια πάνω στην αδυναμία του σέντερ των πρασίνων. Εκτιμώ ότι ο κόουτς Πασκουάλ (ο οποίος περίμενε ότι η Ζαλγκίρις δε θα είναι σίγουρα το ίδιο κακή στην επανάληψη επιθετικά) έπρεπε να τους κλείσει αυτή τη “πόρτα” χαμηλώνοντας το σχήμα με τον Γκάμπριελ στο “4” και τον Σίνγκλετον στο “5”. Όταν σε ματς αυτής της φύσεως φτάνουν τα πράγματα εκεί για μια ομάδα σαν τον φετινό Παναθηναϊκό, προτεραιότητα είναι να δώσεις μερικά Defensive Stops και να σβήσεις τη φλόγα που πάει να εξελιχθεί σε πυρκαγιά, ακόμα και εάν εσύ δε μπορείς να σκοράρεις. Πλέον επίσημα, όλοι οι αντίπαλοι προπονητές τραβώντας τον Μπουρούση στη περίμετρο δημιουργούν είτε με απευθείας skip πάσα είτε χρησιμοποιόντας σκαλοπάτι στον άξονα, δημιουργούν fast breaks μισού γηπέδου από τη Weak side στα όποια με παίχτη παραπάνω επιτίθενται άμεσα στο καλάθι των πρασίνων και με έξτρα πάσα έχουν υψηλό ποσοστό αποτελεσματικότητας. Τα εντυπωσιακά τελειώματα των Ουλανόβας-Μότουμ (ή τα short 3s από τις γωνίες), είναι ενδεικτικά..

Αυτό ακριβώς το κομμάτι, της συμπεριφοράς της ομάδας σε αυτή τη συνθήκη, χρειάζεται να προβληματίσει τον Τσάβι Πασκουάλ. Είναι σαφές ότι τα 19′ του (θετικού στο επιθετικό κομμάτι) Μπουρούση δεν είναι νούμερο υπερβολικό. Αυτό που θα πρέπει να επαναξιολογηθεί είναι σε κάθε περίπτωση και σε συνάρτηση με τη διαφορετικότητα αυτής το πότε ο Παναθηναϊκός θα ενεργοποιεί τη Post up επίθεση του Μπουρούση (συν τη δύναμη που του προσφέρει στο αμυντικό ριμπάουντ) ώστε αυτή να δράσει προς όφελος του και να μη βιώσει η ομάδα πάλι ανάλογα με του Κάουνας διαστήματα.

Κάθε φορά που ο Μπουρούσης βγαίνει στη περίμετρο ο αντίπαλος μυρίζει “αίμα” στα αδύνατα πόδια του. Μια Step Back-Fight through τακτική επιλογή, με τον ψηλό να μένει πίσω αφήνοντας τον αμυντικό του ballhandler να παλέψει με τον screener (με την οποία η περυσινή Λαμποράλ προβλημάτισε τον Παναθηναϊκό) δεν είναι πάντα λειτουργική καθώς οι guards σουτάρουν αμέσως μετά το screen για να την τιμωρήσουν. Η επάνοδος του Γκιστ μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά. Είναι σημαντικό όμως να δούμε και την άλλη πλευρά του φεγγαριού. Το πρόβλημα αυτό στα λεπτά του Μπουρούση θα υπάρχει. Η ομάδα θα πρέπει λοιπόν να αναπτύξει την επίθεση της ώστε να μην εξαρτάται τόσο από τη παρουσία του Μπουρούση αλλά να χρησιμοποιεί τα πλεονεκτήματα του πακέτου του ως πολυτελές εργαλείο για να τελειώσει παιχνίδια υψηλών απαιτήσεων. Εάν ο Παναθηναϊκός είχε καλύτερη επιθετική λειτουργία δε θα μπλέκει συχνά σε τοξικές καταστάσεις σχημάτων δυσλειτουργικών στη μια πλευρά του παρκέ. Μάλιστα στο Κάουνας τη κατάσταση έκανε πραγματικά δυσχερή η πολύ κακή βραδιά των Point guards της ομάδας..

Προεφηβεία

Μαύρη τρύπα. Δε βρίσκω άλλο χαρακτηρισμό για το πρόβλημα της ομάδας στη θέση του PG τη Πέμπτη το βράδυ το οποίο επηρέασε την εικόνα της στο επιθετικό κυρίως κομμάτι αναγκάζοντας τον Πασκουάλ να καταφύγει σε σχήματα με δύο two-guard στο backcourt (Παππάς, Φελντέιν). Αυτή η αιμορραγία στη θέση “¨1” αποδείχθηκε ο έτερος αρνητικός πόλος (τον πρώτο τον αναφέραμε στη παραπάνω παράγραφο) στο διάστημα όπου ο αντίπαλος έκανε την αντεπίθεση του και ο Παναθηναϊκός απεγνωσμένα προσπαθούσε να κρατηθεί μπροστά. Το ότι οι πράσινοι χρειάζονταν έναν playmaker πίσω από τον Καλάθη στη θέση “1” όπως είπαμε πριν καν υπογράψει ο Τζέιμς το καλοκαίρι) το έχουν αντιληφθεί όλοι. Θα έπρεπε να το είχαν αντιληφθεί εδώ καιρό βλέποντας τον Αμερικανό γκαρντ να υποπίπτει συνεχώς σε overdribling στα sets του Παναθηναϊκού “καίγοντας” με μια ή δύο ντρίμπλες παραπάνω ελεύθερα σουτ των Φελντέιν-Ριβέρς αφού οι χρόνοι χαλούν και η άμυνα ανακάμπτει..

O Παναθηναϊκός μοιάζει με αγόρι στη προεφηβεία το οποίο ακόμα ανακαλύπτει το σώμα του και εκπλήσσεται από τις αντιδράσεις του όσο περνάει ο χρόνος. Αυτό δικαιολογεί αρκετές καταστάσεις οι οποίες σήμερα πιθανόν απογοητεύουν το απαιτητικό κοινό της ομάδας. Στο Κάουνας οι πράσινοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια νέα συνθήκη, ένα καινούργιο αν θέλετε πρόβλημα στη τελική ευθεία του ματς. Στους μήνες της παρουσίας του Τσάβι Πασκουάλ ο Παναθηναϊκός έχει δημιουργήσει συγκεκριμένο δρόμο στο closing κλειστών ματς στηριζόμενος στη προσωπική φάση του Τζέιμς και σε δεύτερη φάση τη ball screen επίθεση για τον Ρίβερς (ή την post up για τον Μπουρούση). Χωρίς την “ασφαλή τρέλα” του δαιμόνιου γκαρντ ο οποίος καθόταν απενεργοποιημένος από τον ίδιο του τον κακό εαυτό στον πάγκο, η ελληνική ομάδα δεν είχε τον τρόπο να κλείσει το ματς αυτή τη χρονική περίοδο όπου το κακό φεγγάρι του Καλάθη έχει γίνει κανόνας. Ο Παναθηναϊκός ψάχνει ακόμα τον σωστό δρόμο. Ανακαλύπτει.. Το νεαρό της ηλικίας του ως σύνολο δε του έχει δώσει τη δυνατότητα να διαθέτει συγκεκριμένες, καλά δουλεμένες με τη πάροδο του χρόνου και ιεραρχημένες, καταστάσεις όπως π.χ. ο Ολυμπιακός στην επίθεση του (PnR Σπανούλη, Post up ή Iso στη πλευρά για Πρίντεζη, αδύνατη πλευρά Λοτζέσκι) σε ανάλογες περιπτώσεις στο τέλος κλειστών ματς. Πρέπει, σε έναν ρεαλιστικό βαθμό, να τις χτίσει σταδιακά για να μπορέσει να ανταποκριθεί στο μεγάλο (πιθανολογώ) νούμερο κλειστών παιχνιδιών που ακολουθούν. Υπό καθεστώς πίεσης πάντα στρέφεσαι στα βασικά. Αυτά που ξέρει να κάνεις καλύτερα. Ο κόουτς Πασκουάλ πρέπει να καταλήξει ακριβώς σε αυτά που μπορεί το συγκεκριμένο σύνολο να εκτελέσει αποτελεσματικότερα και με μεγαλύτερη ασφάλεια για να βρει τον δρόμο της επιτυχίας στο closing..

Οφείλει να εξερευνήσει πραγματικά τη περίπτωση Μανωλόπουλου..

Θα έρθει κάποτε η στιγμή που θα πούμε αρκετά πράγματα για την ΑΕΚ αναφορικά με το αγωνιστικό κομμάτι όμως σήμερα προέχουν άλλα ζητήματα τα οποία εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο και αφορούν τη φιλοσοφία με την οποία πρέπει να πορευτεί ο οργανισμός στο άμεσο μέλλον. Ο Γιούρι Ζντοβτς αποτελεί επίσημα παρελθόν και ο “δικέφαλος” ζαλισμένος από το χαστούκι του αποκλεισμού από το CL (θεσμός για τον οποίον υπήρχαν μεγάλα όνειρα φέτος) προσπαθεί να βρει τον δρόμο του. Για να φτάσει εκεί όμως πρέπει πρώτα να τον χαράξει.. Γιατί εδώ και καιρό ακολουθεί λάθος κατεύθυνση η οποία τον οδηγεί σε συνεχή αδιέξοδα.

Η ΑΕΚ πρέπει να ξαναγίνει μπασκετικός οργανισμός. Να φέρει πίσω στο ΟΑΚΑ τη μπασκετική κουλτούρα που κουβαλούσε κάτω από το δέρμα του ο οργανισμός στο παρελθόν. Και σταδιακά θα επιστρέψει και η τεχνογνωσία με την οποία θα δύναται να παρουσιάσει επιτέλους μια πραγματική ομάδα μπάσκετ στον κόσμο της. Όταν φτάσει σε αυτό το σημείο, θα έχει την ευκαιρία να ενεργοποιήσει τα πλεονεκτήματα (fanbase, δυναμική του brad, οικονομική δυνατότητα) που θα τη διαχωρίσουν από τον ανταγωνισμό και θα την εκτοξεύσουν. Είναι πλεονεκτήματα, όχι οι πυλώνες για να χτίσεις το νέο οικοδόμημα. Αυτό πρέπει να βασιστεί στη γνώση. Μακριά από κινήσεις νεοπλουτισμού που χαρακτηρίζουν το club τα τελευταία χρόνια και του έχουν μεταδώσει την εικόνα πύργου από τραπουλόχαρτα. Η ΑΕΚ δε χρειάζεται να επενδύσει παραπάνω χρήματα τη νέα σεζόν για να δημιουργήσει κάτι ελκυστικό. Το αντίθετο μάλιστα.. Απλά πρέπει να ψάξει και να βρει τη βαθιά γνώση στελεχώνοντας σωστά το τμήμα της ώστε να υποστηρίξει τη νέα κατεύθυνση την οποία πρέπει να ακολουθήσει ο οργανισμός. Και τότε, αργά ή γρήγορα, θα φτάσουμε στο σημείο όπου τα “πλεονεκτήματα” της δυναμικής που σας ανέφερα παραπάνω θα ενεργοποιηθούν ώστε η ομάδα να ζήσει τη “μαγική στιγμή” της αλλαγής επιπέδου.

Στη παρούσα φάση, η ΑΕΚ οφείλει να αξιολογήσει σε βάθος τη περίπτωση του Σωτήρη Μανωλόπουλου. Ο Γιούρι Ζντοβτς (όπως είπε και ο νυν κόουτς της ομάδας) είναι σοβαρός και δίκαιος άνθρωπος. Η εικόνα του κόουτς που χάνει τη ψυχραιμία του τον αδικεί. Όμως τα χνώτα του και αυτό που πρεσβεύει σαν μπασκετική φιλοσοφία δεν αποτελούσαν το fit που χρειαζόταν ο οργανισμός της ΑΕΚ σε μια περίοδο όπου προσπαθεί να ξαναμπεί στη νομενκλατούρα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Μανωλόπουλος αντίθετα μπορεί μακροπρόθεσμα να γίνει αυτός ο άνθρωπος. Κυρίως γιατί μπορεί να φέρει “υγεία” στον οργανισμό και να αποτελέσει τη πρώτη επιλογή της νέας κατεύθυνσης η οποία θα αφήσει στο χρονοντούλαπο τη λογική του “αγοράζω νίκες” προς χάρη του “χτίζω κουλτούρα νικητή’. Θα έχει σε πρώτη φάση δύσκολο έργο (αντίστοιχα είχε και στον Παναθηναϊκό). Η ΑΕΚ έχει σήμερα εικόνα ομάδας μιας χρήσεως και φαίνεται ότι δε θα αποκομίσει απολύτως κανένα κέρδος από τη φετινή σεζόν ώστε να το μεταφέρει στην επόμενη και να χτίσει πάνω του. Ίσως λοιπόν, ο κόουτς Μανωλόπουλος να είναι το ένα αλλά πραγματικό κέρδος του οργανισμού για τη νέα σεζόν. Η ευκαιρία είναι στο χέρι του..

Υ.Γ: Η περυσινή Λαμποράλ (μιας και λόγος για συμπεριφορά στο τέλος κλειστών ματς) έχτισε έναν ατρόμητο χαρακτήρα κερδίζοντας σε συνέχεια ματς που κρίθηκαν στο σουτ. Η διαδικασία αυτή τη βοήθησε να αποκτήσει κώδικες επικοινωνίας υποδεικνύοντας ασυναίσθητα τον σωστό δρόμο και ενισχύοντας τη πίστη των παιχτών. Νέα ομάδα.. Αυτή βέβαια είναι η εξαίρεση. Όχι ο κανόνας..

Υ.Γ2: Το σημερινό ματς της Μαδρίτης (76-75 η Ρεάλ με καλάθι.. ναι, αυτού που σκεφθήκατε) μπορεί να μεταδώσει πίστη στην Μπαρτσελόνα σχετικά με αυτά που μπορεί να πετύχει στη συνέχεια της φετινής ACB. Μιλάμε για μια λίγκα απρόβλεπτη, με ανατροπές στη τελική ευθεία της σεζόν παραδοσιακά. 

Στον τρελό της photo, μη δίνεται σημασία..