ΦΑΚΕΛΟΣ “ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ”: Desicions, Determine, Destiny..

Το Hoopfellas ανοίγει τη συζήτηση για τον επόμενο προπονητή της Εθνικής ομάδας συνδυάζοντας το σχόλιο του για τη Shortlist των υποψηφίων με μια προσευχή..

Ναι, τάσσομαι και εγώ με τη πλευρά των απογοητευμένων για τη επίτευξη συμφωνίας μεταξύ Εθνικής ομάδας και Δημήτρη Ιτούδη.. Το timing έμοιαζε ιδανικό. Ο κόουτς το ήθελε.. Και η ομάδα τον είχε ανάγκη μιας και τα όσα θα έφερνε στο τραπέζι έμοιαζαν ιδανικό fit για ένα σύνολο που ψάχνει τον δρόμο του σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας του. Σκέφτηκα να πούμε δύο λόγια για ένα θέμα που απασχολεί ιδιαιτέρως τη μπασκετική οικογένεια με την ομοσπονδία να έχει τα σίγουρα χαρτιά της αλλά παράλληλα (είναι εμφανές) να δείχνει ότι κάτι περιμένει.. Ανοίγω τον φάκελο “προπονητής Εθνικής ομάδας” και περιμένω τις απόψεις σας..

Τι θέλουμε να παρουσιάσουμε..;

Mια ομάδα με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας η οποία θα έχει ταυτότητα. Ένα σύνολο που θα δομηθεί για να υποστηρίξει την αλλαγή κατεύθυνσης στη γραμμή παραγωγής νέων παιχτών της χώρας μετά το άνοιγμα της αμερικανικής πόρτας. Και εάν το εργοστάσιο ιδεών και το κέντρο της κουλτούρας μας εδρεύει ακόμα στην Ελλάδα, τα καλύτερα μας χαρτιά βρίσκονται (ή προέρχονται) από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Είμαστε υποχρεωμένοι να εμφυτεύσουμε τις βασικές ιδέες της σχολής μας για την ομάδα, την ομαδικότητα, τη πειθαρχία και το λίκνο της σκέψης το οποίο η χώρα μας μπασκετικά ακόμα φιλοξενεί, σε αυτό το καινούργιο γκρουπ νέων αθλητών όπως είμαστε ανάλογα υποχρεωμένοι να προσαρμόσουμε τα ιδεώδη μας (με έντονο συναίσθημα φιλελευθερισμού ακόμα και αν σειστούν κάποιοι μέχρι πρότινος πυλώνες της μπασκετικής φιλοσοφίας μας) στα νέα δεδομένα, το καινούργιο σωματότυπο και τις διαφοροποιημένες δεξιότητες σε συνάρτηση με τις νέες τάσεις του αθλήματος που αργά ή γρήγορα θα χτυπήσουν και το παραδοσιακό οχυρό των διεθνών τουρνουά της FIBA.

Όχι την ομάδα του Αντετοκούνμπο, όπως θα βαρεθείτε να διαβάζετε τριγύρω από όλους όσους προσπαθούν να πιαστούν στο άρμα του Γιάννη για προσωπικούς και μη λόγους. Το ελληνικό μπάσκετ και η κουλτούρα του γύρω από αυτό όπως έχει χτιστεί τη τελευταία 25ετία έχει πολύ βαθιές ρίζες για να μετατραπεί εν μια νυκτί σε ομάδα αποκλειστικά του ενός αλά Nowitzki’s Deutschland. To ίδιο το στυλ παιχνιδιού του Γιάννη το φωνάζει.. Ένας αλτρουιστής all around παίχτης που δουλεύει κάθε στιγμή για τον συμπαίχτη και την ομάδα. Θα είμαστε ένα σύνολο με ηγέτη τον Αντετοκούνμπο, όχι ένα σύνολο που θα δουλέψει αποκλειστικά για αυτόν γιατί σε αυτή τη περίπτωση (και είμαι πεπεισμένος) θα φάμε τα μούτρα μας και μάλιστα πανηγυρικά..

Το προφίλ: Ποιος μπορεί..;

Είμαι (όπως γνωρίζετε) υπέρ του Έλληνα προπονητή αλλά ακόμα περισσότερο υπέρ του καλύτερου για την ομάδα μας προπονητή. Υποστηρικτής της απόψεως ότι στο τιμόνι της Εθνικής μας πρέπει να βρίσκεται ο ιδανικότερος (ανάλογα με το timing) εκπρόσωπος της σχολής μας για αυτό και η ψήφος μου πήγε από την αρχή στη πρόσληψη του Δημήτρη Ιτούδη (το έχει κερδίσει). Έχουμε τη καλύτερη σχολή προπονητών αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη και πρέπει να επενδύσουμε σε αυτό. Από την άλλη πρέπει, παρά τις αποτυχίες των τελευταίων ετών να διατηρήσουμε ανοιχτή τη σκέψη μας αξιολογώντας κάθε περίπτωση που μπορεί να καλύψει τις ανάγκες μας.

Η Εθνική μας ομάδα πρέπει να αλλάξει την αγωνιστική της φιλοσοφία πηγαίνοντας από το μπάσκετ των γκαρντ-κομπιούτερ και του μισού γηπέδου στο μπάσκετ της ταχυδύναμης. Αυτό μας επιβάλλει η παραγωγή μας και με το πρωτογενές υλικό πλέον είναι το σωσίβιο στο ωκεανό του FIBA Basketball. Tα τουρνουά της FIBA είναι παραδοσιακό οχυρό (ακόμα) ελάχιστα αγγιγμένο από τη παγκοσμιοποίηση που έχει αλλάξει την εικόνα στις μεγάλες λίγκες του πλανήτη (ΝΒΑ, EL). Θα πρέπει να δουλέψουμε με σεβασμό στη κουλτούρα και τον ..αέρα αυτών των παιχνιδιών τα οποία έχουν τους δικούς τους νόμους. Ο Γιάννης μπορεί να έρθει στη Φινλανδία ως ο μεγαλύτερος Ευρωπαίος σταρ όμως πιστέψτε σε αυτά τα ματς και στο μπάσκετ της FIBA δεν είναι το ίδιο επιδραστικός π.χ όσο ο Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς (ο οποίος είναι σαφώς μικρότερο μέγεθος στην Αμερική από τον Αντετοκούνμπο). Πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί με γνώση, προσοχή στη λεπτομέρεια και κυρίως σεβασμό στο παιχνίδι, για να βγούμε στον αφρό.

Επιβάλλεται να πάμε σε έναν προπονητή ο οποίος να έχει τη βάση ώστε να αλλάξει τη ταχύτητα με την οποία δρούμε και έχουμε μάθει να παίζουμε εντός παρκέ. Να αλλάξει το πλαίσιο (γιατί μέχρι πρότινος ήταν το μισό γήπεδο) μέσα στο οποίο αισθανόμαστε άνετα και αναπνέουμε καλύτερα. Να διαφοροποιήσει το είδος του ρυθμού στον οποίο θα νιώθει η ομάδα άνετα. Αυτή μετάβαση θέλει δουλειά. Είναι ένα εγχείρημα με αρκετά μεγάλο βαθμό δυσκολίας ειδικά από τη στιγμή που δε παράγουμε το πιο βασικό συστατικό ως σχολή για αυτό του είδους μπάσκετ: Pure Shooting.. Αυτόματα οι πρεσβύτεροι (ικανότατοι μεν αλλά..) κόουτς της προσκόλλησης στο μισό γήπεδο πηγαίνουν ένα βήμα πίσω στη λίστα αξιολόγησης..

Υπάρχεις Άγιε μου Βασίλη..;

Ok, αυτή τη στιγμή συμβαίνουν δύο δεινά. Η shortlist της “ελίτ” των Ελλήνων προπονητών για διαφορετικούς λόγους δεν είναι διαθέσιμη και ιδανικά, σε αυτή τη μεταβατική περίοδο η ομάδα εκτός των άλλων χρειάζεται έναν μεγάλο δάσκαλο. Μια μορφή που θα λειτουργήσει συσπειρωτικά ασφαλίζοντας το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα πολυεπίπεδα με τη προσωπικότητα του. Ο Ντέηβιντ Μπλατ τα έχει όλα αυτά. Συν την εμπειρία στους κακόφημους δρόμους της FIBA.. Ο τρόπος με τον οποίο ανέστησε τη ρωσική ομάδα (ολική διάλυση, ανασυγκρότηση σε σωστή/υγιή βάση) είναι ένα ακόμη γαλόνι στη μεγάλη καριέρα ενός ανθρώπου που έχει νικήσει παντού. Είναι σαφές ότι η αμερικανική του παιδεία σε ότι αφορά τη προπονητική του φιλοσοφία μπορεί να λειτουργήσει άκρως ευεργετικά για τη καινούργια βάση παιχτών (Αντετοκούνμπο, Κουφός, Ντόρσεϊ, Παπαγιάννης, Μήτογλου) που έχουμε και το νέο στυλ μπάσκετ που στοχεύουμε να παρουσιάσουμε. Με τον Μπλατ η ομάδα μας θα μάθει να τρέχει σωστά και όχι βιαστικά διατηρώντας στο τσεπάκι της την οξυδέρκεια και τη σκέψη στο ανοιχτό γήπεδο. Θα λανσάρει απλωμένες άμυνες (πιθανόν και σύνθετες ενώ σίγουρα θα υποπέσουμε και στο αμάρτημα -κατά το ελληνικό μπασκετικό πατριαρχείο- της ζώνης..), fundamental παιχνίδι μακριά από τη μπάλα στην επίθεση ενώ σημειώστε ότι τα χαρακτηριστικά αρκετών των παιχτών μας και ο πολυμορφικός χαρακτήρας της γραμμής forwards μπορεί να απορροφηθεί λειτουργικά στο playbook της Princeton Offense. Ο Μπλατ είναι πολυ διαβασμένος και φιλέλληνας. Καινοτόμος από αυτούς που καθορίζουν τις τάσεις και ανοίγουν νέους δρόμους. Η δουλειά που πήρε στη Ρωσία πριν μερικά χρόνια έχει πολλά κοινά με τη παρούσα κατάσταση της δικής μας ομάδας.. Με τον Αντετοκούνμπο μπορεί να κάνει παπάδες στο FIBA και στις δύο πλευρές του παρκέ. Πάνω απ’όλα όμως είναι η φυσιογνωμία που κοιτώντας τη όρθια μπροστά από τον πάγκο ο παίχτης θα πάρει τη μεγαλύτερη σιγουριά και ηρεμία εν μέσω καταιγίδας.

Ο Μπλατ έχει συμβόλαιο με τη Νταρουσάφακα αλλά και πίεση από τους προϊσταμένους του. Μεγάλη πίεση (μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι βλέπουν κυρίως νούμερα και αποτέλεσμα). Η Τουρκία μπορεί οικονομικά να προσφέρει πολλά στον εκάστοτε εργαζόμενο προπονητή όμως σε διοικητικό επίπεδο οι άνθρωποι που αποφασίζουν δεν έχουν ακόμα μπασκετική κουλτούρα κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στο άσχημο τέλος (ότι και εάν είχε γίνει αγωνιστικά) της θητείας του Ίβκοβιτς στην Αναντολού. Ο Μπλατ περνάει δύσκολες ημέρες τελευταία και εν μέρει ευθύνεται και ο ίδιος που άφησε αθωράκιστο το backcourt του. Ακριβή λύση αλλά εφόσον βρεθεί φόρμουλα συνεργασίας, η πιο ασφαλής για να πραγματοποιήσουμε αυτή τη μετάβαση.

Άγιε μου Βασίλη ξέρω πλησιάζει Μάρτης. Αλλά ήμουν πολύ καλό παιδί φέτος.. Και δε ζήτησα τίποτα τα Χριστούγεννα..

H Shortlist

Δημήτρης Πρίφτης

Η φυσική συνέχεια των πραγμάτων με την αναβάθμιση του πρώτου assistant του Φώτη Κατσικάρη σε Head coach. Ο Πρίφτης είναι καλός προπονητής και τον εκτιμώ παρά το γεγονός ότι φέτος που του δόθηκαν καλύτερες συνθήκες στο να δημιουργήσει κάτι πραγματικά καλό στον Άρη δε τις εκμεταλλεύτηκε με βάση τη ποιότητα του μπάσκετ πάντα που έχει παρουσιάσει η ομάδα του. Τυπικός εκπρόσωπος του νέου κύματος της ελληνικής προπονητικής σχολής. Γνωρίζει πως να χτίσει από την αρχή μια καλή αμυντική ομάδα. Έχει βαθιά γνώση στο αμυντικό κομμάτι (κατά τη γνώμη μου από τους καλύτερους τριγύρω..) για αυτό δε διστάζει να πειραματιστεί μέσα στο παιχνίδι στα μετόπισθεν. Τα τελευταία δύο χρόνια προσπαθεί να ανεβάσει το pace στην επίθεση του Άρη επενδύοντας κυρίως στη παραγωγή μέσα από την άμυνα και την άμεση μετατροπή της σε επίθεση. Αυτό είναι κάτι που η Εθνική μας ομάδα μπορεί να το κάνει καλά και νομίζω θα αποτελέσει βασικό συστατικό της νέας αγωνιστικής της φιλοσοφίας ανεξάρτητα από το πρόσωπο που θα βρίσκεται στο τιμόνι της. Γιατί δε προκρίνεται άμεσα όμως η επιλογή του κόουτς Πρίφτη; Γιατί πολύ απλά κρίνεται limited στο επιθετικό κομμάτι. Δύσκολα θα εγκαταστήσει μια καινούργια φιλοσοφία, δεν έχει το βιογραφικό αυτό άλλωστε. Στο μισό γήπεδο (εκεί που υπάρχουν πολλά ερωτηματικά) επιθετικά είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν ο κόουτς μπορεί να βοηθήσει αυτό το σύνολο, με αυτές τις εγγενείς αδυναμίες, να παράγει ικανοποιητικά απέναντι σε top class ανταγωνισμό. Η επιθετική συμπεριφορά μας σε σετ καταστάσεις και η κατασκευή μιας efficient επίθεσης είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό για τη νέα Εθνική ομάδα.

Βαγγέλης Αγγέλου

Για τον Αγγέλου έχω εκφραστεί κολακευτικά πολλές φορές στο παρελθόν αν και για να είμαι ειλικρινής περίμενα κάτι καλύτερο σε επίπεδο εξέλιξης τη στιγμή που άφηνε τον Άρη. Είναι αρκετά καταρτισμένος στο αντικείμενο και δουλεύει με πολύ προσοχή στη λεπτομέρεια. Το πακέτο του ονείρου περιέχει μπόλικες στη βάση της Flex επίθεσης η οποία θα εξασφαλίζει σε παίχτες που το έχουν πολύ ανάγκη, εκτέλεση από τα 4.5 μέτρα και μέσα ειδικά στο FIBA Basketball όπου τα σωματότυπο δεν ευνοούν το ίδιο την επιλογή “αλλαγής” στη προσωπική άμυνα για να κλειδώσει η άμυνα τέτοιες καταστάσεις αλλά τα miss matches υπέρ της επίθεσης. Έχει ιδέες στη σετ επίθεση αν και οι ομάδες του δουλεύονται ώστε να κυνηγούν τους πόντους στο transition. Το μεταπτυχιακό του δίπλα στον Ντούντα (και το βιογραφικό του στους πάγκους ως πρώτος) υπαγορεύει προπονητή ικανό στη ψυχολογική προετοιμασία και τη διαχείριση κρίσεων. Το μεγάλο ερωτηματικό στη περίπτωση του Χαλκιδαίου κόουτς έχει να κάνει με την εκρηκτική προσωπικότητα του και πως αυτή θα λειτουργήσει στο περιβάλλον της Εθνικής ομάδας. Σας είχα γράψει παλαιότερα σε αντίστοιχη ανάρτηση (πάλι για την Εθνική):

“Νομίζω είναι αρκετά έξυπνος για να ελέγξει τον παρορμητισμό του, ο οποίος σε μια τέτοια κατάσταση μπορεί να τον καταστρέψει. Αυτό θα είναι το κλειδί για να χτίσει γερούς δεσμούς μέσα στην ομάδα καθώς ο εκρηκτικός του χαρακτήρας δικαιολογημένα θα οδηγήσει τους αθλητές αρχικά να κρατήσουν κάποιες αποστάσεις..”

Και αυτό είναι άκρως σημαντικό. Αν ο κόουτς Αγγέλου δε καταφέρει να χτίσει δεσμούς με τους παίχτες (ο Πρίφτης για πολλούς λόγους μπορεί να φτάσει σε πρώτη φάση πιο εύκολα κοντά τους) κάθε προσπάθεια του να χτίσει κάτι καλό αγωνιστικά θα ακυρωθεί αυτόματα.

Παναγιώτης Γιαννάκης

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης ανήκει στη φατρία των προπονητών που προτιμούν τις σετ καταστάσεις και το μισό γήπεδο (Πεδουλάκης, Μαρκόπουλος), χαρακτηριστικό γνώρισμά μιας σχολής η οποία πόνταρε στους σπουδαίους Floor generals που παρήγαγε στη νεότερη εποχή. Η αλήθεια είναι ότι καθαρά σε επίπεδο αγωνιστικής φιλοσοφίας η καινούργια ομάδα θα προσπαθήσει να ξεκολλήσει από τη φιλοσοφία της εποχής Γιαννάκη. Το υλικό είναι πλέον διαφορετικό, οι δεξιότητες έχουν αλλάξει, τα καλά μας στοιχεία βρίσκονται ..αλλού. Έτσι είναι. Μιλάμε όμως για τη παγκόσμια προσωπικότητα του “Δράκου” και τον άνθρωπο-σύμβολο της ομάδας αυτής. Ο Γιαννάκης είναι ένας αποδεδειγμένα καλός FIBA coach. Ξέρει, βλέπει αυτό το μπάσκετ. Το βασικότερο του ατού (πέρα από το γεγονός ότι θα εξασφαλίσει ένα πνεύμα επιστροφής στον φονταμενταλισμό και τους πυλώνες της άμυνας και των intangibles για την ελληνική μπασκετική φιλοσοφία) είναι η αύρα του σε μια δύσκολη ιστορικά περίοδο για την ομάδα μας. Ο “Δράκος” θα φέρει τον ενωτικό του χαρακτήρα και ο θαυμασμός στα μάτια των νεότερων παιχτών της ομάδας για αυτόν μπορεί να λειτουργήσει σαν κινητήριος δύναμη για το σύνολο. Μη τα υποτιμάτε αυτά τα στοιχεία τα οποία σε συνδυασμό με την ικανότητα του Γιαννάκη να δημιουργεί οικογενειακό περιβάλλον μπορούν να αποτελέσουν μια υγιή βάση που στα δύσκολα θα λειτουργήσει ευεργετικά για τη νέα μας ομάδα. Μπορεί όμως ο κόουτς να παρουσιάσει κάτι ριζοσπαστικό; Δύσκολα. Θα επιχειρήσει να ανεβάσει το τέμπο αλλά οφείλουμε να παραμείνει τουλάχιστον σκεπτικοί σχετικά με τις πιθανότητες επιτυχίας του. Αρκούμαστε σε μια ομάδα στα μάτια της οποίας θα γυρίσει η φλόγα και το πάθος για νίκη; Σε αυτή τη φάση μάλλον όχι. Δεν είναι αυτός ο βασικός στόχος άλλωστε ..

Το μπαλάκι στους ιθύνοντες. Ας πάρουν την απόφαση με αυτοπεποίθηση απορρίπτοντας τον κακό σύμβουλου της χρονικής πίεσης. Εδώ που φθάσαμε..

Υ.Γ: Νόμιζα ότι αυτή η εβδομάδα χωρίς Ευρωλίγκα θα μας κάνει λίγο καλό αλλά ήδη με έχουν πιάσει τα off μου και το στερητικό έχει χτυπήσει κόκκινο. Άσε που ήδη ονειρεύομαι ανοιξιάτικα βράδια με Playoffs..

Υ.Γ1: Τρία στα τρία οι ελληνικές ομάδες. Σας είπα μετά το +19 ότι εάν ο Άρης δε πάει στο Στρασβούργο για να παίξει άμυνα θα έχει πρόβλημα. Και είχε.. Για αυτό και έζησε οριακές στιγμές σήμερα. Μεγάλο διπλό του ΠΑΟΚ στο Βελιγράδι, σπουδαία πρόκριση παρά τα προβλήματα της Παρτίζαν. Η ΑΕΚ θα αντιμετωπίσει τη καλύτερη γαλλική ομάδα και ένα εκ των φαβορί για να φτάσει μέχρι τέλους, τη Μονακό. Έχει περισσότερο firepower η ελληνική ομάδα αλλά θα πρέπει να αντέξει το physical παιχνίδι και να μη πνιγεί στη πολύ καλή άμυνα των Γάλλων.

Υ.Γ2: Έχω καταλήξει ότι ο Φιλ Τζάκσον κάθετε πάνω από το τηλέφωνο με δύο-τρεις πρώην χίπις κολλητούς και κάνουν φάρσες στους υπόλοιπους GM της λίγκας τις οποίες ακολουθούν ατελείωτα γέλια και high fives μέχρι θανάτου. Η τελευταία φάρσα φέρει τον Φιλ να ζητά ένα pick πρώτου γύρου για τον Kyle O’Quinn..