Μια βόλτα στην Ευρώπη..

Συζητήσεις στο παρασκήνιο, μεταγραφικοί στόχοι, παίχτες που πρέπει να κρατείστε στο πίσω μέρος μέρος του μυαλού σας. Το Hoopfellas συνοδεύει το αναγνωστικό του κοινό σε μια βόλτα στην Ευρώπη..

Η απαραίτητη βόλτα μας στα Ευρωπαϊκά (και όχι μόνο) γήπεδα, αμέσως μετά το ντέρμπι του ΟΑΚΑ για τη Stoiximan League και λίγο πριν τα εκτός έδρας παιχνίδια των ομάδων μας για την Ευρωλίγκα..

Micic και McCollum

O David Blatt είναι έντονα προβληματισμένος από τις τελευταίες εξελίξεις. Η Νταρουσάφακα κάνει κοιλιά σε ένα σημαντικό σημείο της σεζόν όπου ο κόουτς θα ήθελε να τη δει να ανεβαίνει ώστε να κάνει το καλύτερο δυνατό finish σε Ευρωλίγκα και Τουρκία. Χωρίς τον τραυματία Ουίλμπεκιν μάλιστα, δίχως καμία δόση υπερβολής παρατηρούνται σημεία κατάρρευσης καθώς η ομάδα του Μπλατ έχει μείνει από guards και ο Ουοναμέικερ καταπονείται αρκετά. Η Νταρουσάφακα δυσκολεύεται πολύ να λειτουργήσει σωστά στην επίθεση (ο Ουίλμπεκιν ήταν καταλυτικός όμως ούτως ή άλλως από το καλοκαίρι σας είχα πει ότι θα χρειαστεί έξτρα γκαρντ) ενώ και η άμυνα της έχει χάσει την αποτελεσματικότητα της. Μοιάζει πιο ευανάγνωστη συνολικά, πιο προβλέψιμη και με λιγότερη ταχύτητα. Την αγωνιστική που μας πέρασε μάλιστα ο Vasilije Micic (16 πόντους-5/8 FG, 3 τελικές σε 20′) έκανε πάρτι απέναντι στο backcourt του Blatt για δεύτερη φορά φέτος οδηγώντας τη Τόφας σε μεγάλη νίκη με 83-66.

Ο Μicic φέτος υπό τον Ενέ έχει αναγκαστεί να κοιτάξει περισσότερο το καλάθι, παρεκλίνοντας ελαφρά από τον γνωστό του pass first-PG ρόλο μιας και η Τόφας παίζει αρκετά με τους Μέχια-Κρόκερ πάνω στη μπάλα σε “απομονώσεις” ενώ διαθέτει και έναν έμπειρο και αρκετά αποτελεσματικό playmaker στη περιφερειακό όπως ο γνωστός μας Baris Ermis με τον βετεράνο Τούρκο να έχει πάρει πολλές μπάλες από τα χέρια του Micic κυρίως όταν η Τόφας τρέχει 2-3 High Set καταστάσεις. Ο Σέρβος παρ’όλα αυτά ανταποκρίνεται σουτάροντας αρκετά καλά (11.9 πόντοι, 58.6% δίποντο, 38.7% τρίποντο, 82.6% προσωπικές) όμως το pure playmaking (ειδικά σε συνδυασμό με το μέγεθος του, του δίνει τη δυνατότητα να βλέπει και να πασάρει πάνω από τις άμυνες) είναι το καλό του χαρτί και με αυτό θα ενεργοποιήσει εφόσον καταφέρει να ανέβει στο υψηλότερο επίπεδο πάλι.

Επιστρέφοντας στη Νταρουσάφακα, να σας πω (για να ξέρετε τι γίνετε..) ότι ο Μπλατ έχει ήδη μεταφέρει στη διοίκηση την επιθυμία του να εντάξει στο ρόστερ τον Errick McCollum ο οποίος αυτή τη στιγμή παίζει στη Κίνα κάνοντας τα δικά του (36.9 πόντους-6.9 ριμπάουντ, τη προηγούμενη αγωνιστική έβαλε 65) φυσικά. Οι North Control Beijing (συμπαίχτης με τον Εστεμπάν Μπατίστα) είναι αρκετά χαμηλά στη βαθμολογία χωρίς αξιώσεις για συμμετοχή στα playoffs και ο Blatt ελπίζει ότι μπορεί να φέρει (εάν υπάρξει συμφωνία) τον McCollum στη Πόλη στα τέλη Φεβρουαρίου. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον μια τέτοια κίνηση δεδομένου ότι η Νταρουσάφα εκτός του Ζίζιτς στο ζωγραφιστό θα έχει και μια περιφέρεια γεμάτη, με combo guards πολύ ικανούς στη προσωπική φάση. Σε πρώτη φάση βέβαια πρέπει να συνέλθει και να κρατήσει τουλάχιστον τη θέση της στη βαθμολογική κούρσα της Ευρωλίγκας..

Keep an eye on..

Πάμε να μαρκάρουμε και μαζί πλέον μια αρκετά ενδιαφέρουσα περίπτωση νέου παίχτη και μάλιστα Mobile-5. Η σελίδα είχε αποκωδικοποιήσει τη τάση αυτή χρόνια τώρα και την έθεσε ουκ ολίγες φορές προς συζήτηση στο βήμα αυτό τονίζοντας τη σημασία της παρουσίας τέτοιων παιχτών στο παρκέ ειδικά στο τέλος κλειστών ματς όπου τα παιχνίδια πηγαίνουν κατά κανόνα στο ένας εναντίον ενός. Η αναμέτρηση του Ολυμπιακού με τη Brose τη προηγούμενη εβδομάδα ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου οι δύο προπονητές πετούσαν τον Birch ή τον Τάις στον άξονα σε άμυνα αλλαγών κλειδώνοντας τους αντίπαλους περιφερειακούς και μη..

Ο 21χρονος (Σεπτέμβρης ’95) Mathias Lessort έχει κάνει ένα σημαντικό βήμα φέτος εισπνέοντας ..παριζιάνικο αέρα στη Ναντέρ (είναι προάστιο του Παρισιού) από όπου ήρθε μετά τη Σαλόν. Το παιδί είναι εξαιρετική πρώτη ύλη και ο όρος “ακατέργαστος” βρίσκεται σχεδόν παντού στο παιχνίδι του όμως τα potentials του είναι δεδομένα. Με ύψος 2.05μ και άνοιγμα χεριών 2.16 έχει τη δυνατότητα να παίζει ως πολύ μεγαλύτερο μέγεθος στο παρκέ από τον αριθμό του ύψους του. Είναι συναρπαστικό να τον βλέπεις να τρέχει τον άξονα στο transition και να επιτίθεται για να κατασπαράξει τον αντίπαλο ή το καλάθι. Το motor του είναι εξαιρετικό και οι προοπτικές του στη Pick & Roll άμυνα αρκετά καλές μιας και διαθέτει πολύ δυνατά πόδια και μπορεί να καλύψει πολύ γρήγορα αποστάσεις σε μικρό χώρο και από στάση (καλοί χρόνοι στα recovers, μπορεί να μείνει μπροστά από γρήγορους γκαρντ σε “αλλαγή” στη περίμετρο). Είναι αυτό που λέμε “ωμός παίχτης” του low post. Δε φοβάται από τη φύση του την επαφή και την επιδιώκει.

Από την άλλη είναι ένα project που χρειάζεται υπομονή και κυρίως σωστή καθοδήγηση. “Ακατέργαστος” σας είπα παραπάνω.. Επιθετικά δεν έχει ιδιαίτερες δεξιότητες και για αυτό δυσκολεύεται να κεφαλαιοποιήσει τα καλά του εργαλεία χωρίς τη βοήθεια των περιφερειακών συμπαιχτών ή της ικανότητας του να μαζεύει μπάλες γύρω από το καλάθι. Φτωχός στη ντρίμπλα (θα μπορούσε με αυτά τα πόδια κάλλιστα να επιτίθεται βάζοντας τη μπάλα στο παρκέ), στη πάσα και στην αντίληψη του παιχνιδιού. Το σουτ του θέλει δουλειά. Επιρρεπής στο λάθος όταν πιεστεί και στη προσποίηση. Παίζει με τα ένστικτα.. Χρειάζονται μια γερή δόση fundamental basketball ώστε να μάθει να σκέφτεται καλύτερα το παιχνίδι. Φέτος στη Ναντέρ (έχει συμπαίχτες τον βετεράνο Mykal Riley, τον Schaffartzik και τον Talib Zanna) έχει ανταποκριθεί στον αναβαθμισμένο ρόλο που του έχει δοθεί και κοιτάζει προς το ντραφτ ελπίζοντας τη καλύτερη για αυτόν δυνατή κατάσταση. Ο Γάλλος είναι μόλις 21 και ως ψηλός αυτής της κατεύθυνσης μπορεί να ωριμάσει λίγο αργότερα όμως επαναλαμβάνω τα στοιχεία του είναι πολύ ενδιαφέροντα. Κρατείστε τον στο πίσω μέρος του μυαλού σας..

Long Shot: Ο επαναπατρισμός του Ευρωπαίου “Derrick Rose”..

Τα “θαύματα” της ομάδας του Ράντονιτς έχουν ζεστάνει τους πάντες στο Βελιγράδι και οι ιθύνοντες του Ερυθρού Αστέρα ονειρεύονται ήδη το μεγάλο χτύπημα για το φετινό καλοκαίρι το οποίο μάλιστα συντάσσεται πλήρως με τη κατεύθυνση που έχει επιλέξει να κινηθεί ο οργανισμός χτίζοντας ένα σύνολο που θα πρωταγωνιστήσει στο υψηλότερο επίπεδο με βάση του Σέρβους αθλητές. Ο Νεμάνια Νέντοβιτς μοιάζει ιδανικός για να ψηλώσει τον πήχη τους..

Ο 25χρονος Σέρβος βρίσκεται σε αγρία κατάσταση τον τελευταίο μήνα (3-1 η Ουνικάχα) οδηγώντας την ομάδα του στην ACB. 18.0 PPG με 80% στα δίποντα (12/15), 50% στα τρίποντα (13/26) και 100% προσωπικές (9/9) και 4.8 τελικές (2.2 λάθη) σε 4 ματς, παίζοντας αρκετά ως κύριος δημιουργός στο backcourt του Πλάθα. Ο Νέντοβιτς είναι το ίδιο αποτελεσματικός παίζοντας με ή μακριά από τη μπάλα και μια ενδεχόμενη επιστροφή του στο Βελιγράδι μπορεί να δώσει σημαντική ώθηση (πέρα του ότι μιλάμε για σπουδαία εμπορική επιτυχία) στη transition επίθεση του Ερυθρού Αστέρα. Οι πρωταθλητές της Αδριατικής πάντως δε βιάζονται. Ξέρουν ότι το καλοκαίρι τη πόρτα του θα χτυπήσουν ομάδες που είναι διατεθειμένες να πληρώσουν για τον Γιόβιτς (μόνο στη σωστή τιμή) και βλέπουν τον Νέντοβιτς (έχει συμβόλαιο βέβαια μέχρι το καλοκαίρι του 2018) ως πιθανό επόμενο Leading guard της ομάδας τους, έστω και εάν μιλάμε για περιφερειακό διαφορετικής κατεύθυνσης. Ο “Ευρωπαίος” Derrick Rose (οι μετρήσεις του επιτόπιου άλματος του στην Αμερική και το δυναμικό στυλ του, του έδωσαν το “χρίσμα” κάποτε) περνάει καλά στη Μάλαγα και μαθαίνω ότι του αρέσει η ζωή στην Ισπανία. Η νέα δομή της Ευρωλίγκας όμως άφησε εκτός την Ουνικάχα και ο ίδιος (ευρισκόμενος σε εξαιρετική ηλικία) παραμένει ένας παίχτης που προσελκύει πολλά βλέμματα από το υψηλότερο επίπεδο. Η υπόθεση έχει πολύ ενδιαφέρον και έναν ακόμα μνηστήρα με καραφλό προπονητή..

Y.Γ: Στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός κέρδισε δίκαια γιατί απλά το ήθελε περισσότερο. Βασικός εκφραστής αυτής της ισχυρής θέλησης ήταν ο Νίκος Παππάς ο οποίος είναι “μέγεθος” για τέτοια εντός έδρας ντέρμπι για τον απλούστατο λόγο του ότι το παιχνίδι του βρίσκεται σε ανοιχτή σύνδεση με τη κερκίδα πετώντας vibes προς τα εκεί συνεχώς. Δε συνδέθηκε με το καλάθι (είναι κάτι που πρέπει να το κάνει για να παγιώσει τα λεπτά που φαίνεται να κερδίζει) όμως άλλαξε τους συσχετισμούς και την ατμόσφαιρα στο παρκέ στη τελική ευθεία. Πριν τρία χρόνια σας είχα πει για Παππά & Γιάνκοβιτς: Άμυνα και Playmaking για να ανέβουν επίπεδο. Δεν ήρθαν.. Όμως σε τέτοια ματς “ειδικών συνθηκών” δε νοείται να μη παίζεις αυτό το χαρτί (του Παππά).. Πολύ σπουδαίο effort.

Ο Ολυμπιακός μπήκε σωστά, έξυπνα ανοίγοντας τη φάκα του Birch και περιμένοντας ένας ένας οι αντίπαλοι να πέφτουν μέσα. Όμως έμεινε από επιθετικές λύσεις όταν ο Πρίντεζης κουράστηκε. Συνολικά η επίθεση του περιμένει από τη μονάδα να δημιουργήσει “παιχνίδια” για το σύνολο και δε δημιουργεί η ίδια για τη μονάδα από τη φύση της. Σπουδαίο ματς από το Μιλουτίνωφ. Έχουμε μιλήσει από το καλοκαίρι για τη βελτίωση του. Μη ξεχνάτε το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται και τις προσδοκίες που υπάρχουν. Επαναλαμβάνω, εάν φέτος βρισκόταν στον Ερυθρό Αστέρα (ξεριζώνοντας τον “Παρτιζάνο” από μέσα του) θα έγραφε (απολύτως φυσιολογικά) κατά τη ταπεινή μου άποψη  νούμερα καλύτερα από τα αντίστοιχα του Κούζμιτς..

Ο Ρίβερς εξελίσσεται σε δήμιο των ερυθρολεύκων. Σούπερ και πάλι. Την ίδια στιγμή το fundamental παιχνίδι του (πειθαρχία στα box outs, ο τρόπος που στήνει τα πόδια του ή οπλίζει μετά από “βαθύ κάθισμα” πριν απελευθερώσει ή ο αντίστοιχος που χειρίζεται το κορμί του στο χαμηλό post) απλά γοητεύει. Όντως ο Χάκετ θα ήταν η καλύτερη λύση πάνω στον Αμερικανό wing όμως ο Ρίβερς σκοράρει απέναντι σε πραγματικά καλές προσωπικές άμυνες έχοντας χτίσει έναν “ουρανοξύστη” αυτοπεποίθησης σε αυτά τα ματς το ύψος του οποίου απογοητεύει τον αντίπαλο. Θα είναι πολύ ενδιαφέρον να τον δούμε σε μια ενδεχόμενη σύγκρουση στους τελικούς. Όταν νικήσεις στα ματς τίτλου, με μεγάλα performance, γίνεσαι “σερίφης”..

Τα υπόλοιπα (Καλάθης, Μπουρούσης, Γκριν, απουσία Λοτζέσκι, το αρκετά καλό παιχνίδι Σίνγκλετον-Παπανικολάου) τα συζητάμε εδώ σε συνάρτηση με τα ματς που ακολουθούν για την Ευρωλίγκα. Σούπερ-σημαντικά παιχνίδια και για τις δύο ομάδες μας..

Y.Γ1: Efficiency & Scoring από τους μεγάλους performers του 4ου δωδεκαλέπτου. Καπνός ο Isaiah Thomas..

Y.Γ2: Best scoring month (Celtics  History)..

Υ.Γ3: Ο Kawhi Leonard έχει κερδίσει τα πάντα με το σπαθί του ανατρέποντας στη ζωή του συνεχώς προγνωστικά. Είμαι μεγάλος φαν.. Ο πίνακας εδώ προβλέπει (με στόχο να αναδείξει το μέγεθος της συνεχούς βελτίωσης του παιδιού αυτού και όχι φυσικά την ίδια τη πρόβλεψη) ότι συνεχίζοντας με τους ίδιους ρυθμούς ανάπτυξης ο σταρ των Spurs στα 34 του θα μετράει ..53.4 πόντους μέσο όρο.