Μαύρη τρύπα

Το ΣΕΦ και η άμυνα του Ολυμπιακού εξελίσσεται  σε μαύρη τρύπα η οποία καταπίνει τους αντιπάλους της ομάδας του Γιάννη Σφαιρόπουλου και η φιλόδοξη Baskonia έζησε το στάδιο αυτό της βιωματικής μάθησης. “Μαύρη τρύπα” με το πρόβλημα του Σίνγκλετον στον Παναθηναϊκό ο οποίος είχε μια άσχημη εμπειρία τη Πέμπτη απέναντι στη πανέτοιμη Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Το Hoopfellas σχολιάζει..

Μαύρη τρύπα. Αυτό ακριβώς βίωσε η Baskonia στο Φάληρο απέναντι σε έναν εξαιρετικό Ολυμπιακό που έκανε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της εποχής Σφαιρόπουλου βάζοντας “κάτω” σε αγωνιστικό και βαθμολογικό επίπεδο έναν κατευθείαν ανταγωνιστή. Κακή εικόνα από τον Παναθηναϊκό στη Πόλη στο χειρότερο παιχνίδι από τον ερχομό του Τσάβι Πασκουάλ και έπειτα. Μπαίνουμε πλέον σε εβδομάδα διπλών παιχνιδιών οι οποία, ειδικά για τον Παναθηναϊκό, μπορεί αποβεί κομβική. Ξεκινάμε τη βόλτα μας..

Για να είμαι ειλικρινής δεν έπεσα ακριβώς από τα σύννεφα με τα όσα συνέβησαν στην Ulker Sports Arena τη Πέμπτη το βράδυ. Περίμενα ότι ο Παναθηναϊκός θα έχει μια δύσκολη επιθετικά βραδιά στη Τουρκία (με παραγωγικότητα αντίστοιχη με αυτή που είδαμε) αλλά εκτιμούσα ότι θα μπορέσει να είναι πιο ανταγωνιστικός μέσα από την άμυνα του σπρώχνοντας τον εαυτό στο όριο σε αυτό το κομμάτι. Ήταν κακό συναπάντημα η συγκεκριμένη μάχη, τη συγκεκριμένη στιγμή..

Ο Ομπράντοβιτς είχε ετοιμάσει άψογα την ομάδα του για να κάνει ένα καλό παιχνίδι. Έβρισκε απέναντι του έναν αντίπαλο ο οποίος πετούσε στα σύννεφα μετά το σπουδαίο διπλό επί του “αιωνίου” στο Κύπελλο. Η Φενέρ ερχόταν από μια σκληρή ήττα στη τελευταία κατοχή στο Βελιγράδι και τα λουριά είχαν σφίξει μετά τη τέταρτη αποτυχία στις τελευταίες έξι αναμετρήσεις της Ευρωλίγκας. Υποσυνείδητα ακόνιζε τα δόντια της για αυτό το ματς. Το χαλί είχε στρωθεί..

Ο πλουραλιστικός χαρακτήρας της Box επίθεσης

Η φύση της επίθεσης της Φενέρ και η γενικότερη φιλοσοφία που διέπει τον Ζοτς σε αυτό το κομμάτι (ρεαλισμός, αποκωδικοποίηση σε υψηλές ταχύτητες, επιμονή στο miss match στα όρια του κυνισμού) ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα για την ελληνική ομάδα στη Πόλη. Οι γηπεδούχοι εκτέλεσαν το πλάνο τους στην εντέλεια. Οι Τούρκοι (στη τελευταία version τους μετά και την απόκτηση Σλούκα) αποτελούν μια ομάδα με υψηλό δείκτη αντίληψης του παιχνιδιού. Παρατηρείστε πόσο έτοιμοι ήταν κάθε φορά να δημιουργήσουν τη καλή κατάσταση στη μια ή την άλλη πλευρά και να επιτεθούν με τις πιθανότητες υπέρ τους. Σε κάθε επίθεση των γηπεδούχων πάνω από αδύνατους individual αμυντικούς των πρασίνων όπως ο Φώτσης, ο Μπουρούσης ή ο Τζεντίλε, αναβόσβηνε ένας αόρατος κόκκινος φάρος. Κάθε φορά που η μπάλα έφτανε μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό σημείο στον παίχτη που είχαν μπροστά τους, αυτόματα σήμαινε “επίθεση”..

Ένα καλό εργαλείο για να εισάγει το πλεονέκτημα της Φενέρ στο πεδίο μάχης και να εκθέσει τις αδυναμίες του αντιπάλου ήταν (για τον Ομπράντοβιτς) μεταξύ άλλων η Box επίθεση. Μέσα από δράσεις που ξεκινούσαν εντός του συγκεκριμένου πλαισίου η Φενέρ στόχευε να βρει εύκολη εκτέλεση κοντά στο καλάθι (σε ακτίνα κυρίως 3.5-4 μέτρων και μέσα). Η πολυμορφικότητα της μάλιστα την έκανε να μοιάζει σαν λάστιχο που “τεντώνεις και αφήνεις” στα χέρια των γκαρντ της (σας είχα πει πόσο διαφορετική είναι η τουρκική ομάδα με τον Μπογκντάνοβιτς ο οποίος αναπτύσσει τη δημιουργική της ικανότητα). Mέσα από σκριν επιλογής, staggered ή απλά cross, άλλοτε συνδυαστικά με Floppy  για τον Ντατόμε, curling που ανοίγουν δρόμους για κοντινή εκτέλεση, εξέλιξη της Box σε καθαρή 3-2 Set ή Drag screens στο transition, οι Τούρκοι έβρισκαν συνεχώς τη καλή κατάσταση και χτυπούσαν σε αυτή. Άξονας στη προσπάθεια τους υπήρξε η ευκολία με την οποία δημιουργούσαν ρήγμα (τα σχήματα που λέγαμε πως δεν είναι λειτουργικά αμυντικά για τον Παναθηναϊκό) μετακινώντας συνεχώς την άμυνα του Πασκουάλ. Ουσιαστικά έβαζαν την ελληνική άμυνα να τρέξει στο μισό γήπεδο όπου με σχήματα τα οποία περιείχαν “πόδια” αργά από στάση, η κατάσταση ήταν εκ προοιμίου δύσκολη για τους φιλοξενούμενους. Τόσο ο Σλούκας όσο και ο Μπογκντάνοβιτς “φόρτωναν” κόσμο στη strong side και με την ικανότητα τους στο dribbling εύκολα δημιουργούσαν ανισορροπία πασάροντας πάνω από την άμυνα στην αδύνατη πλευρά όπου δύο στημένοι παίχτες του Ζοτς (συνήθως ο ένας ήταν ένας από τους πιο ικανούς αθλητές στη close out επίθεση στην Ευρώπη, ο Ντατόμε) είχαν πλεονέκτημα απέναντι στον φόργουορντ του Παναθηναϊκού. Με αφετηρία το πρόβλημα που δημιουργούσαν τέτοιες καταστάσεις ο Ισπανός κόουτς του “τριφυλλιού” πόνταρε στο USA σχήμα της επανάληψης (με τους 5 Αμερικανούς) όμως με την επίθεση της Φενέρ να έχει “πατήσει” η συνθήκη ήταν πολύ κακή για την ελληνική ομάδα.

Ο Πασκουάλ βρέθηκε σε άσχημη βραδιά σε προσωπικό επίπεδο αδυνατώντας να βοηθήσει την ομάδα του να βρει λύσεις. Πρώτη φορά στη θητεία του σε τέτοιο βαθμό. Η αίσθηση που έχω είναι ότι κάπου και ο ίδιος είδε ότι το σύνολο του δεν είχε “πνεύμα”. Δεν είχε δύναμη ψυχής, διάθεση και πίστη. Ο τρόπος που εκτελούν το επιθετικό playbook σε πολλές περιπτώσεις (αναφέρομαι στη γλώσσα του σώματος) λέει πολλά.. Η έλλειψη επικοινωνίας στην άμυνα επίσης (θυμηθείτε τη φάση που ο Φελντέιν -σε post up του Ντατόμε- περιμένει απεγνωσμένα τη βοήθεια από το κέντρο της ρακέτας αλλά ο Σίνγκλετον δε κοιτάζει καν..). Τα screens θύμιζαν (σε στάση) παιδάκι που έχει σηκωθεί να πει την προσευχή και ντρέπεται. Μαζί τους γκρεμίστηκαν οι αποστάσεις και οι χρόνοι..Η τακτική Show & Recover του Ζοτς απέναντι στον Καλάθη (θέλοντας με Soft Hedge ουσιαστικά να “μαντρώσει” τη μπάλα στο σημείο αποτρέποντας κάθετο σπάσιμο της αμυντικής δυάδας από τον Έλληνα γκαρντ και γενικότερα τη πάσα στη ρακέτα) και το μέγεθος των Τούρκων δυσκόλεψε πολύ την ανάπτυξη επικοινωνίας μεταξύ του κυρίως δημιουργού της ελληνικής επίθεσης και των εκτελεστών αυτής. Ο Πασκουάλ χρησιμοποίησε τη “προσαρμογή” του ΣΕΦ επιλέγοντας ως screener στον άξονα τον Γκάμπριελ εμπλέκοντας στη συνεργασία στοχευμένα τον Άντιτς και όχι τον Βέσελι αλλά αυτή τη φορά το πράγμα δε λειτούργησε (και τις περισσότερες φορές δε θα λειτουργεί γιατί πολύ απλά ο Παναθηναϊκός δεν έχει PnR ψηλό..). Η PnR άμυνα επίσης ήταν προβληματική (Show & Over με Σίνγκλετον) ειδικά τις στιγμές όπου στο παρκέ βρισκόταν ο Μπουρούσης με συνέπεια ο κόουτς Πασκουάλ να “φορτώσει” ένα επιπλέον κορμί προς τον άξονα (γκαρντ) με κόστος σε πολλές περιπτώσεις ένα καλό περιφερειακό σουτ των γηπεδούχων. Τίποτα δε λειτούργησε. Αρκετοί παίχτες των πρασίνων οι οποίοι με τον ρόλο τους υποστηρίζουν το οικοδόμημα σε μεγάλο βαθμό είναι σε κακό φεγγάρι (Νίκολς και Φελντέιν κλείνουν πλέον ένα μήνα μακριά από τον καλό τους εαυτό) Δε θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν εάν ο Παναθηναϊκός δεν είχε στη διάθεση του έναν εκ των καλύτερων παιχτών σε επίπεδο προσωπικής φάσης στην Ευρώπη. Άλλωστε ο Τζέιμς ήρθε για να ανοίγει δρόμους στην επίθεση όταν τέτοιοι απλά δεν είναι ορατοί. Όμως όταν ο Παναθηναϊκός εξαρτάται τόσο πολύ από αυτή την ικανότητα του συγκεκριμένου παίχτη, σαφέστατα κάτι δε λειτουργεί σωστά..

Duverioglou

Ο Ζοτς (όπως κάθε πραγματικός προπονητής) συνηθίζει να στηρίζεται στους παίχτες-ρόλων του και να πετάει κάθε φορά και ανάλογα με τη περίσταση το κατάλληλο χαρτί στο παρκέ το οποίο θα “δώσει” στο performance της ομάδας του. Αυτό που συνέβη με τον Duverioglou τη Πέμπτη δεν είναι καθόλου τυχαίο. Udoh εκτός, ματς έδρας απέναντι σε μια frontcourt που έχει αδυναμίες (έλλειψη κιλών και athleticism σε πολλές από τις μορφές της), κατάλληλο υπόβαθρο για τον 24χρονο ψηλό ο οποίος όποτε πήρε λεπτά φέτος έδειξε ότι μπορεί να να βοηθήσει τη Φενέρ. Ο Duverioglou (εχθές είχε 10 PTS-10 REB απέναντι στη TED σε ένα ματς που ο Μαχμούτογλου σκόραρε 16, ο 21χρονος Ουγκουρλού 7 συν 7 τελικές και ο 20χρονος Αρνά επίσης 9) είναι ένας γρήγορος και μακρύς ψηλός με καλή αντίληψη και timing γύρω από το καλάθι. Ξέρει να χαμηλώνει και να βάζει τη μπάλα στο παρκέ, είναι ικανός παίζοντας πάνω στον άξονα στο μισό γήπεδο. Το επίπεδο ενέργειας που εμφάνισε η άμυνα του Παναθηναϊκού στο “ζωγραφιστό” δημιούργησε το καλύτερο δυνατό περιβάλλον για τον Τούρκο C/F ο οποίος αισθάνθηκε άνετα γιατί απλά του επετράπη από την αρχή.

Είτε το πιστεύετε είτε όχι, ένα από πιο βασικά προβλήματα του Παναθηναϊκού στη παρούσα φάση είναι ότι δεν έχει έναν.. Duverioglou να βγάλει από πίσω δίνοντας βάθος στη γραμμή ψηλών του. Έναν role player που θα δώσει παραπάνω ενέργεια σε βραδιές που η κάθε είδους φθορά γράφει στον σκληρό πυρήνα της ομάδας.

Και τώρα..;

Ήταν δυστυχώς μια βραδιά η οποία ανέδειξε με τον πιο πειστικό τρόπο κάποια από τα προβλήματα των πρασίνων τα οποία έχουμε θίξει εδώ και καιρό. Το πρόβλημα που προέκυψε με τον Σίνγκλετον αναγκάζει τον Παναθηναϊκό να κολλήσει το πρόσωπο του μπροστά από ένα καθρέφτη. Η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ (η οποία ισοβαθμεί πλέον με Ερυθρό Αστέρα και Νταρουσάφακα) μπαίνει σε μια κριτική εβδομάδα διπλών αγώνων με τη πιθανότητα να παραταχθεί με μόνο “5” στο ρόστερ της τον Γιάννη Μπουρούση υπαρκτή. Θα είναι η στιγμή που θα νιώσει στο πετσί της τη λάθος προσέγγιση στην αντικατάσταση του Γκιστ μένοντας “γυμνή”τη κρίσιμη ώρα. Η σελίδα υπογράμμισε το λάθος του να μην έχεις βάθος τριών παιχτών στη θέση “5”. Αφήστε τα όσα έχουμε αναλύσει για το playmaking της περιφερειακής γραμμής και τις δεξιότητες του Γκάμπριελ΄ή την επιλογή Τζεντίλε. Αυτή τη στιγμή μιλάμε για κάτι πολύ πιο πεζό, πιο πρακτικό. Κορμιά.. Στη περίπτωση που ο Σίνγκλετον δε μπορέσει να σφίξει τα δόντια ο Παναθηναϊκός θα έχει πρόβλημα. Από την άλλη, ακόμα μεγαλύτερο θα είναι το πρόβλημα σε περίπτωση υποτροπής.. Δεν είναι ατυχία. Είναι λάθος χειρισμός. Ο Παναθηναϊκός υποχρεούται να συσπειρωθεί με το οποίο διαθέσιμο υλικό και να πάρει τουλάχιστον το ένα ματς την εβδομάδα που έρχεται. Κόουτς, περιμένουμε την απάντηση σου..

Κατηφόρα

Ισοπεδωτικός ο Ολυμπιακός πέρασε “πάνω” από τη Baskonia του Sito Alonso κάνοντας μια νίκη η οποία έκανε αίσθηση στην Ευρώπη. Είναι αυτή η βραδιά όπου οι ερυθρόλευκοι, απέναντι σε μια ομάδα θεωρητικά και με βάση τη μέχρι τώρα εικόνα, της ταχύτητας τους, βουτούν τον αντίπαλο με το καμπανάκι από τον λαιμό και τον σφυροκοπούν ασταμάτητα μέχρι να .. τους χωρίσουν οι αυτόπτες μάρτυρες προς αποφυγήν ενός brutal εγκλήματος.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε ολοκληρωτικό μπάσκετ (απέναντι σε ένα σύνολο που αγωνιστικά το non stop στυλ του, του πηγαίνει) όντας άρτιος τακτικά και με τόνους ενέργειας οι οποίοι αποτέλεσαν τη βάση για την επιτυχημένη εκτέλεση του πλάνου. Οι γηπεδούχοι έπαιξαν εξαιρετική σε όλα τα επίπεδα άμυνα (επικοινωνία, ταχύτητα, φυσικό κομμάτι, συγκέντρωση) πιέζοντας πολύ καλά τη μπάλα. Για να είμαι ειλικρινής φέτος δεν έχω ξαναδεί αντίπαλο της Baskonia να κυνηγάει τόσο μανιασμένα μέχρι τη τελική προσπάθεια αφήνοντας ελάχιστα uncontested shots στους Βάσκους. Αυτό σημαίνει διάθεση, διάρκεια και αυξημένο effort απέναντι σε ένα αθλητικό σύνολο με ορισμένους προικισμένους παίχτες. Ο Ολυμπιακός έκανε εξαιρετική δουλειά στον Λάρκιν (3/13 FG, 2 τελικές-3 λάθη) ενώ ευτύχησε να βγάλει αρκετές προσωπικές άμυνες καταρακώνοντας το ηθικό του αντιπάλου σε ένα κομμάτι που είναι αρκετά δυνατός.

Η κυριαρχία των ερυθρολεύκων τη Παρασκευή το βράδυ βρίσκει εξαίρετη απεικόνιση στον τρόπο με τον οποίο επιβλήθηκαν στις μάχες εντός του ζωγραφιστού. Οι ερυθρόλευκοι μέτρησαν 17/21 προσπάθειες στο ζωγραφιστό χτυπώντας με τους παίχτες όλων των γραμμών τους Βάσκους στη καρδιά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ροπή του Γκριν να περάσει προς τα μέσα (τον βοήθησε και η φύση των αντίπαλων γκαρντ) τη στιγμή που οι ψηλοί του Σφαιρόπουλου δουλεύουν εξαιρετικά στο να ανοίγουν διαδρόμους χρησιμοποιώντας το κορμί τους ως ασπίδα. Μιας και ο λόγος για ψηλούς, θα πρέπει να πούμε ότι ο Πάτρικ Γιάνγκ φαίνεται να πιάνει αργά αλλά σταθερά σταθερά τους φυσικούς/αθλητικούς στόχους που είχε οριοθετήσει σε προσωπικό επίπεδο μετά τον τραυματισμό του (14.5 λεπτά/ 4.8 ριμπάουντ στα τελευταία έξι ματς, μας κάνει 13.2 REB σε 40′). Ελπίζω σύντομα να δούμε τέτοια από τον πρώην Gator..

Ο Παπανικολάου..

Ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του κόουτς Σφαιρόπουλου αναφορικά με τη φετινή version του Ολυμπιακού είναι το γεγονός ότι έχει εδώ και καιρό καταφέρει να γυρίσει διακόπτη στο παιχνίδι του Κώστα Παπανικολάου. Ο προπονητής των ερυθρολεύκων αγκάλιασε με υπομονή τη περίπτωση του διεθνούς φόργουορντ προσπαθώντας να τον βάλει στο παιχνίδι μέσα από την άμυνα, το κομμάτι όπου ο παίχτης νιώθει άνετα και μέσα από το οποίο χτίζει το performance του κάθε βράδυ. Πλέον, με τον Χάκετ εκτός, ο ρόλος του ως Defensive Stopper στα γκαρντ έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία..

Στα πρώτα 10 παιχνίδια της σεζόν ο 26χρονος φόργουορντ μετρούσε 4.8 πόντους και 3/25 σουτ τριών πόντων σε 18.4 λεπτά συμμετοχής. Στα υπόλοιπα 8 ματς (με αφετηρία το εντός με την Ούνιξ) ο Παπανικολάου “γράφει” 9.1 πόντους με 9/18 τρίποντα, 6.0 ριμπάουντ και 1.5 κλέψιματα και ο Ολυμπιακός 7 νίκες και μια μόνο ήττα στο Μπάμπεργκ..

Ο Παπανικολάου εξελίσσεται σε πολυεργαλείο και βασικό εκφραστή του στυλ παιχνιδιού που θέλει να παρουσιάσει φέτος η ομάδα του. Φέρνει ενέργεια, τρεξίματα (αρκετά καλός στη transition άμυνα), δουλεύει καλά απέναντι στα screen του αντιπάλου (αμυνόμενος πάνω στη μπάλα ή μακριά της) ενώ κερδίζει πολλές κατοχές με την εμπειρία του. Μη ξεχνάτε το βιογραφικό αυτού του παιδιού.. Το κλειδί στο ψυχολογικό του προφίλ, σε κάθε βραδιά, είναι το να μπορεί να σουτάρει αξιοπρεπώς από θέση και συνολικά να έχει ένα above average επιθετικό παιχνίδι. Έχει συγκεκριμένες αδυναμίες (πολύ limited με τη μπάλα στοιχείο που τον μετατρέπει πολλές φορές σε non factor στη close out επίθεση, αδούλευτος στα post ups) και καλό θα είναι να μην εκβιάζει καταστάσεις. Υποστηρίζει όμως , με κύριο στοιχείο το motor του, αρκετά καλά τον τελευταίο καιρό το στυλ μπάσκετ που έχει επιλέξει ο κόουτς Σφαιρόπουλος φέτος. Το παιχνίδι του μακριά από τη μπάλα (σε άμυνα και επίθεση) είναι παράγοντας στο συνολικό performance του Ολυμπιακού και η αθλητική του ικανότητα προαπαιτούμενο ώστε να μπορέσει η ομάδα να τρέξει δίπλα σε ομάδες όπως η Ρεάλ ή η Baskonia. Απέναντι στους Βάσκους ο “Παπ” έχει κάνει φέτος τα καλύτερα του παιχνίδι..

O Oλυμπιακός του σήμερα ανάμεσα στον ανταγωνισμό..

Πέρα από τον ενθουσιασμό που μπορούν να προκαλέσουν βραδιές όπως αυτή της Παρασκευής, ο Ολυμπιακός καλείται να μείνει προσηλωμένος στον στόχο του ο οποίος είναι ξεκάθαρα το πλεονέκτημα έδρας και συνολικά το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα στη κανονική περίοδο. Φτάνουμε πλέον σε ένα σημείο της σεζόν όπου οι πραγματικά καλοί θα αρχίσουν να ξεχωρίζουν. Το range του Ολυμπιακού με μια πρώτη ματιά βρίσκεται μεταξύ δεύτερης και τέταρτης θέσης όμως μη ξεχνάμε ότι είναι μόλις ένα ματς πίσω από τη ΤΣΣΚΑ και ουσιαστικά τρία (2 νίκες+το μεταξύ τους πλεονέκτημα) από τη Baskonia. Οι ερυθρόλευκοι έχουν φέρει τη παρτίδα εκεί που ακριβώς θέλουν. Φέτος έχουν περισσότερο επιθετικό firepower ανταποκρινόμενοι στις επιταγές του σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ . Όχι στο επίπεδο της Ρεάλ ή της ΤΣΣΚΑ, όμως αρκετό για να τους φέρνει στην ελίτ σε συνδυασμό με τη καλύτερη ίσως άμυνα στη διοργάνωση σήμερα βαρόμετρο ο Birch). Ο φετινός Ολυμπιακός έχει τα συστατικά να ανέβει και να παίξει στους 80+ πόντους και το μεγάλο του όπλο είναι ότι έχει scorers τετάρτου δεκαλέπτου. Σήμερα λοιπόν βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση, κατάσταση που “έστρωσε” μόνος του, με τον κόπο του. Θέλει συνέπεια και αντοχή όμως. Η Φενέρ ανεβαίνει (με τον Μπογκντάνοβιτς στο παρκέ μοιάζει φαβορί για το πλεονέκτημα), η Ρεάλ έχει τόνους ποιότητας. Ακολουθεί μια τετράδα παιχνιδιών με ομάδες εκτός της πρώτης οχτάδας για τους ερυθρόλευκους. Ευκαιρία για να ξεχωρίσουν..

Υ.Γ: Την ώρα που όλοι ασχολούνται με τους Warriors και τον Λεμπρόν, η σελίδα βλέπει μια πολύ καλή ευκαιρία για τους Σπερς να φτάσουν μέχρι τη Γη της Επαγγελίας. Ψοφάω να δω τον Τραμπ να υποδέχεται τον Pop στον Λευκό Οίκο..

Υ.Γ1: Ψηφίζουμε ποια φάση Gordon Hayward από τις τρεις μας αρέσει περισσότερο..

Αυτό (το τρίτο)  δείτε το από τα 20” (η λήψη αυτή δείχνει το μέγεθος της ενέργειας)