Τα σταφύλια της οργής

Ο Παναθηναϊκός του Τσάβι Πασκουάλ ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι προς τη “Γη της Επαγγελίας” όμως τα υπάρχοντα του φαίνεται πως δεν είναι αρκετά για να του εγγυηθούν ότι θα φτάσει μέχρι εκεί. Ο Ολυμπιακός του Γιάννη Σφαιρόπουλου, των κωδικών επικοινωνίας και των συμπαγών μηχανισμών άμυνας που ενεργοποιούνται στα δύσκολα του έδειξε ότι βρίσκεται ακόμα, ένα βήμα μπροστά. Το Hoopfellas για το ντέρμπι του Φαλήρου..

Όπου “Γη της Επαγγελίας” βάλτε “Κωνσταντινούπολη”, όσο σουρεάλ και εάν μοιάζει αυτό, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.. Ντέρμπι που δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητες τη Παρασκευή στο Φάληρο όμως μας έδωσε αρκετή τροφή για σκέψη και αξιολόγηση του παρόντος status των δύο ελληνικών ομάδων. Φύγαμε..

Ο Σφαιρόπουλος

Αυτή τη στιγμή έχει περισσότερα εργαλεία στη διάθεση του σε σχέση με τον αντίπαλο για να παίξει το μπάσκετ που επιθυμεί. Αυτή είναι η αλήθεια. Και ο Ολυμπιακός πιστώνεται αυτή την πραγματικότητα και το γεγονός ότι έχει επενδύσει σε έναν προπονητή δίνοντας του την ευκαιρία να χτίσει ένα σύνολο όπως ο ίδιος επιθυμεί. Δεν ήταν εύκολο για τους γηπεδούχους να φύγουν νικητές τη Παρασκευή το βράδυ από το Φάληρο. Νομίζω ότι το κατάφεραν χωρίς να παρουσιάσουν σπουδαία εικόνα ή σημαντική υπεροχή, επενδύοντας στην έδρα τους και στην νοοτροπία νικητή που έχουν πλέον χτίσει απέναντι στον “αιώνιο”. Περπάτησαν έναν δρόμο που γνωρίζουν, διαχειριζόμενοι παιχνίδια που φτάνουν ακριβώς στο σημείο που οι δύο αντίπαλοι κυλιούνται στο έδαφος με ..βαρελάκια μαχόμενοι για το ποιος θα μείνει “πάνω” στον άλλον, παίρνοντας το μομέντουμ και το τιμόνι του ματς στα χέρια του.

Οι γηπεδούχοι, γνωρίζοντας το ύποπτο πνευματικό υπόβαθρο του παιχνιδιού, προσπάθησαν να είναι πρακτικοί εκμεταλλευόμενοι όλα αυτά τα πλεονεκτήματα που σου δίνει ο παράγοντας έδρα. Μετά το μουδιασμένο ξεκίνημα (εάν δεν είναι ο “σε παίρνω από το χέρι” Πρίντεζης καλά..) ανάκτησαν το μομέντουμ με τον εξαιρετικό Birch για τον οποίον στο preview είχαμε εκφράσει αμφιβολίες σχετικά με την ικανότητα του Παναθηναϊκού να τον κρατήσει μακριά από το καλάθι και το επιθετικό ριμπάουντ.

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος επέλεξε trapping στον Καλάθη σε καταστάσεις Side pick και Step back-Get Through στο κεντρικό με τον Μάντζαρη στη πλάτη του και τον Birch σε ακτίνα δράσης ώστε κάποιος εκ των δύο αμυνόμενων να μπορεί να ελέγξει περίπτωση alley oop. Το ICE άλλωστε θα ήταν ..αυτοκτονία με το midrange του screener Σίνγκλετον στην εξίσωση. Είδαμε 1-3-1 που κατέληγε σε απομόνωση των Πρίντεζη-Σπανούλη στη πλευρά για παιχνίδι 2 εναντίον 2, ανάμειξη του Καλάθη στο κυνήγι του Σπανούλι μέσα από το screening που προσφέρει η Diamond, επίθεση 2-3 (flat screen του Παπανικολάου στη πλάτη του “5”) με τον Σπανούλη να παίζει “πάνω” στον Μπουρούση ενθυμούμενος το “μακελειό” του ΟΑΚΑ (δεν του βγήκε) και επίσης τη γνωστή 2-3 επίθεση για τον Λοτζέσκι η οποία προσφέρει όλο το φάσμα επιλογών στον wing του Ολυμπιακού (curling, περιφερειακό σουτ, close out) σε μια προσπάθεια να τον συνδέσει με το καλάθι. Συνολικά το execution του Ολυμπιακού επιθετικά δεν ήταν σπουδαίο (όπως και του αντιπάλου) όμως οι ερυθρόλευκοι είχαν σαφώς περισσότερα σημεία αναφορά (ειδικά στη τελική ευθεία του ματς το “τριφύλλι” είχε πολλούς “σβηστούς” παίχτες στο παρκέ με την επίθεση του να χάνει τη πολυμορφικότητα της) και σε ορισμένες περιπτώσεις αρκετά καλή ανάπτυξη στο transition. Ο Ολυμπιακός, ειδικά όταν βάζει τη μπάλα στο παρκέ με τον Σπανούλη μετά από αμυντικό ριμπάουντ, είναι από τις ομάδες που μπορεί να φτάσει στο καλάθι με μια-δύο μόλις ντρίμπλες, απόρροια του ότι καλά το γήπεδο “μαζί”, σαν μονάδα.

Ο Πασκουάλ

Έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την ήττα της Παρασκευής κυρίως όσον αφορά την αξιολόγηση του σε επίπεδο διαχείρισης. Δεν ήταν συνολικά σε τόσο κακό βράδυ όμως έκανε κομβικά λάθη που στοίχισαν. Κυρίως έδειξε σαν να μη γνωρίζει πραγματικά το ρόστερ του. Στη τρίτη περίοδο έχει καταφέρει να αλλάξει το μομέντουμ παίρνοντας το πλεονέκτημα στη πλευρά των φιλοξενουμένων (καθόλου εύκολο στη συγκεκριμένη βραδιά του Καλάθη και ο Καταλανός, πέρα από το Show των Τζέιμς-Ρίβερς, είχε σαφώς μερίδιο στην επαναφορά κυρίως γιατί δεν άφησε την ομάδα να χάσει τη σκέψη της μαζί με τον ηγέτη της..) και όταν ο Ρίβερς κάνει το τρίτο του φάουλ γυρνάει στον πάγκο και δίνει εντολή στον μοναδικό παίχτη του που εκείνη τη στιγμή δεν έπρεπε να δώσει.. (Τζεντίλε). Ο Παναθηναϊκός (45-48 μπροστά) έδειχνε να παίρνει το πάνω χέρι μέσα από την άμυνα του και το μόνο που χρειαζόταν εκείνη τη στιγμή (και για τα επόμενα δύο λεπτά μέχρι το τέλος της περιόδου) ήταν να συνεχίσει να μη δέχεται πόντους. Η συνύπαρξη Τζεντίλε-Φώτση στη γραμμή forwards δεν εγγυάται κάτι τέτοιο.. (γρήγορα άλλαξε τον Φώτση με τον Νίκολς). Πόσο πιο συνετή σε αυτή την αμυντική κατεύθυνση θα ήταν για τον Παναθηναϊκό η απόφαση να επιστρέψει π.χ ο Καλάθης (ακόμα και ο Νίκολς ψηλώνοντας ή ο Παππάς που είχε κάνει καλή δουλειά στη προσωπική άμυνα στο πρώτο ημίχρονο) αντί του Ιταλού, με τον Φελντέιν να πηγαίνει στον Λοτζέσκι (ο Ολυμπιακός έπαιζε με two guard-lineup και τον Βέλγο).. Αντίθετα ο κόουτς κοίταξε την επίθεση του θέλοντας να πάρει τη μπάλα από τα χέρια του Τζέιμς (άρχιζε να μοιάζει μονοδιάστατος σε ιδέες ο Παναθηναϊκός) δίνοντας τη στους Τζεντίλε-Φελντέιν για να δημιουργήσουν/αποφασίσουν. Κακό αμυντικό transition, κακή ισορροπία στα μετόπισθεν και το τιμόνι πάλι στον Ολυμπιακό σε κομβικό σημείο.

Φοβήθηκε να χαμηλώσει

..ενώ πιστεύω ήταν η μόνη του επιλογή όπως είχαν έρθει τα πράγματα. Και στο παρελθόν έχει δείξει τέτοια δείγματα άλλωστε ο κόουτς Πασκουάλ. Το ότι ξεκίνησε με τους Φώτση-Τζεντίλε το ματς σίγουρα ξένισε μιας και μιλάμε για έναν συνδυασμό στα forwards με σημαντικές αμυντικές αδυναμίες όμως μπορεί να ερμηνευθεί με την έννοια ότι κρατήσει στα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά για λόγους προστασίας στον πάγκο τα καλά αμυντικά του χαρτιά (η πρόωρη φθορά θα ήταν καταστροφική για τον Παναθηναϊκό). Στη πορεία όμως φάνηκε ότι μάλλον ήταν μέρος του πλάνου. Ο Παναθηναϊκός με τον Φώτση το μισό παιχνίδι στο παρκέ στη σημερινή εποχή είναι δύσκολο να επιβιώσει σε ένα τόσο απαιτητικό εκτός έδρας ματς. Αυτό δε χρειάζεται να το γράψουμε εμείς, είναι δεδομένο.. Το ίδιο ίσχυε (τουλάχιστον) και πέρυσι άλλωστε. Η μόνη επιλογή του Παναθηναϊκού στο Φάληρο τη Παρασκευή ήταν να “χαμηλώσει” τις units του όσο μπορεί και να πάρει με Old School προπονητική ένα σπουδαίο διπλό παρότι ίσως χρειαζόταν να “δώσει” μερικά ριμπάουντ παραπάνω στον αντίπαλο (θα μάτσαρε όμως με χαμηλότερους χρόνους στα αμυντικά rotations). Με το σχήμα των Σίνγκλετον-Νίκολς-Ρίβερς στις θέσεις της frontcourt οι πράσινοι έκαναν outscore στον αντίπαλο (20-13)..

Wide Pin down Screen Offense και η αργή προσαρμογή του Ολυμπιακού

Ο Τσάβι Πασκουάλ επέλεξε trapping στην PnR άμυνα του απέναντι στον Σπανούλη στέλνοντας τον με τον Σίνγκλετον (και τον Καλάθη που είναι αλήθεια πως λίγο ριψοκίνδυνα επέλεξε από το ξεκίνημα του ματς πάνω στον ερυθρόλευκο γκαρντ) στις γωνίες και τον γκαρντ της weak side να καλύπτει από μπροστά το ρολάρισμα του Birch, θέλοντας πάση θυσία να βγάλει τη μπάλα από τα χέρια του αρχηγού του Ολυμπιακού. Τον βοήθησε η παρουσία των Μάντζαρη-Παπανικολάου στην αδύνατη πλευρά (αδύνατοι στη close out επίθεση). Με τον KC Rivers απενεργοποίησε τον Λοτζέσκι μιας και η ικανότητα του δυναμικού wing των πρασίνων να σπάει τα σκριν μακριά από τη μπάλα κυνηγώντας τον Βέλγο χάλασε όλους τους χρόνους επίθεσης των γηπεδούχων σε μια χρονική περίοδο μάλιστα όπου ο κόουτς Σφαιρόπουλος ήθελε απεγνωσμένα να βάλει τον Λοτζέσκι στο παιχνίδι του Ολυμπιακού ώστε να πάρει αυτό το boost που του δίνει η παραγωγική ικανότητα του συγκεκριμένου παίχτη.

Μου άρεσε αρκετά ο τρόπος που δούλεψαν οι πράσινοι την Wide Pin down Screen επίθεση για τον Ρίβερς. Είναι μια κατάσταση την οποία ο κόουτς Πασκουάλ εκτελούσε με ακρίβεια με τον Ναβάρο στη Καταλονία (το κάνει εξαιρετικά η Ρεάλ με τον Κάρολ και τα Κανάρια με τον Κούριτς). Ο Ολυμπιακός άργησε να προσαρμοστεί σε αυτή την έκφραση του αντιπάλου του γιατί δεν είχε καλή επικοινωνία. Όταν αμύνεσαι σε τέτοια Wide Pin down Screens, η επικοινωνία των δύο αμυντικών είναι ζωτικής σημασίας. Stay connected, αυτή είναι η πρώτη εντολή και η βάση για να αντιμετωπίσεις. Το Stay connected (μείνετε συνδεδεμένοι) αναφέρεται και στον τρόπο επικοινωνία των δύο αμυντικών αλλά και, στη προκειμένη περίπτωση, στον παίχτη που έπαιζε τον Ρίβερς με τον ίδιο τον sharpshooter των πρασίνων. Είναι σημαντικό να μειώσεις πριν ξεκινήσει τη κίνηση του (από χαμηλά) τον διαθέσιμο χώρο μεταξύ σας ώστε όταν βγει από το σκριν να μη προλάβει να “σετάρει” τα πόδια του (ο Λοτζέσκι δυσκολεύτηκε να μείνει κολλημένος στον ώμο του). Γιατί εάν το κάνει ένας σουτέρ όπως ο Ρίβερς τη πάτησες.. Αυτή η αδράνεια κόστισε στους ερυθρόλευκους και έδωσε το δικαίωμα στον Παναθηναϊκό να αλλάξει την ατμόσφαιρα εντός των 4 γραμμών στο παρκέ..

Ο Waters..

Ο Ντόμινικ Ουοτερς ήταν θετικός στο ντεμπούτο του σε ένα παιχνίδι με υψηλό βαθμό δυσκολίας. Ούτε τον Τζέιμς έσβησε όπως γράφτηκε εν μέσω ασυγκράτητου νεοελληνικού ενθουσιασμού , ούτε κλειδί της νίκης ήταν. Όμως έπαιξε αυτό που έπρεπε και αναμενόταν, κάτι το οποίο θα κάνει ακόμα καλύτερα μόλις μάθει τους συμπαίχτες του (μη ξεχνάτε πόσο νευραλγική είναι η θέση του). Ο Ολυμπιακός έψαχνε έναν PG οικονομίας ο οποίος θα μπει στο rotation δίνοντας αυτά τα άκρως σημαντικά 8-10 λεπτά που χρειάζεται η ομάδα αυτή τη στιγμή. Όσο (μπορεί να) μένει στο παρκέ σε τέτοια ματς 10 λεπτά ο Ουότερς, ο Σφαιρόπουλος μπορεί να χαμογελά για την επιλογή του. Φέρνει στο τραπέζι συγκεκριμένα πράγματα και δε πρέπει να ξεφύγει από αυτά που μπορεί να κάνει πολύ καλά ώστε να είναι χρήσιμος. Σε επίπεδο Ευρωλίγκας δε θα είναι τόσο εύκολο για αυτόν να δημιουργήσει παρότι έχει αρετή σε αυτό το κομμάτι ενώ θα είναι σημαντικό (για τον χρόνο συμμετοχής του) να μειώσει τα λάθη του απέναντι σε άλλο επίπεδο άμυνας (θετικό ότι προτιμάει τις απλές μεταβιβάσεις). Έχει ενταχθεί σε ένα πολύ καλό σύνολο το οποίο μπορεί να τον “σηκώσει” αυτόματα. Το midrange του επίσης είναι ένα από τα καλύτερα που θα δει ο κόσμος στο ΣΕΦ μετά την εποχή Έντνι (το midrange μόνο..). Κατά τη γνώμη μου πάντως άλλο είναι το χαρακτηριστικό του το οποίο έκανε τον κόουτς Σφαιρόπουλο να του δώσει τη δουλειά. Αναφέρομαι στον ανταγωνιστικό του χαρακτήρα. Είναι κάτι πολύ σημαντικό στο οποίο μεγάλη μερίδα ανθρώπων δε δίνει σημασία. Ο Ουότερς έχει ανταγωνιστικό πνεύμα και αθλητικό εγωισμό. Δεν είναι ο ιδιαίτερα σπουδαίος PG όμως αυτό είναι ένα ιδιαίτερα σπουδαίο χαρακτηριστικό όταν παίρνεις μια δουλειά με τέτοιες απαιτήσεις. Ένα ανταγωνιστικό παιδί μπορεί να παίξει πάνω από τις δυνατότητες τους ακολουθώντας (όχι πάντα, αλλιώς θα μιλούσαμε για διαφορετικό status) σε συγκεκριμένα βράδια παίχτες που ανήκουν στην υψηλότερη ποιοτικά κλίμακα. Προσωπικά θα προτιμούσα τον Σόσα (Καζέρτα) ο οποίος έχει μεγαλύτερο range και δυνατότητες όμως θα απαιτούσε λίγο περισσότερο χρόνο και ελαφρώς μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας για να αφομοιωθεί με το υπόλοιπο σύνολο. Για να δούμε λοιπόν εάν ο Ουότερς μπορεί να βγάλει αυτό το ανταγωνιστικό πνεύμα απέναντι σε ελίτ ανταγωνισμό δίνοντας ανάσες στο backcourt των ερυθρολεύκων..

Ο Τζεντίλε, ο καθοριστικός Παπαπέτρου και το show του Τζέιμς..

Η ψήφος μου για τον MVP της βραδιάς πάει στον (από το πρώτο λεπτό) Difference maker, Khem Birch όμως δε θα μπορούσα να μη κάνω ειδική αναφορά στον Ιωάννη Παπαπέτρου ο οποίος ουσιαστικά έκρινε το αποτέλεσμα με το ξέσπασμα του στο τέλος. Ο διεθνής forward είναι σε αρκετά καλή κατάσταση τον τελευταίο καιρό μετρώντας στα τελευταία τρία ματς της διοργάνωσης 11.0 PTS με 5/8 δίποντα και 7/10 τρίποντα συν 3.3 ριμπάουντ σε 22.7′. Το πιο σημαντικό παρατηρώντας την ανάπτυξη του είναι το mental tougnhess που επιδεικνύει παίρνοντας καθοριστικές προσπάθειες σε σημαντικά ματς, χαρακτηριστικό που μπορεί να αποβεί σημαντικό στη συνέχεια για αυτόν και το status του ως παίχτη..

Διαβάζω για τη φύση της επίθεσης του Παναθηναϊκού όταν το πηδάλιο πήγε στα χέρια του Τζέιμς και αναρωτιέμαι γιατί κάνουμε αυτήν τη κουβέντα όταν ήδη από το καλοκαίρι γνωρίζαμε τι θα δούμε στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ο Τζέιμς είναι ένας από τους καλύτερους 1 on 1 παίχτες στην Ευρώπη, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό (στην Ελλάδα το έχουμε καταλάβει καιρό τώρα και συνεχίζουμε να το καταλαβαίνουμε καλά..). Η προσωπική του φάση είναι απαραίτητη στην επίθεση του Παναθηναϊκού και βοήθησε πολύ στο Φάληρο όπου ο Καλάθης αδυνατούσε να μπει στο ματς χάνοντας την εμπιστοσύνη στις νοητές γραμμές πάσας που τον συνέδεαν με τους συμπαίχτες του. Χωρίς τον διεθνή PG και με τον Τζέιμς ο Παναθηναϊκός θα παίζει κάτι πολύ κοντινό σε αυτό που είδατε. Εννοείται ότι παίχτες που ζουν από τη καλή κυκλοφορία της μπάλας και το στατικό σουτ δύσκολα θα αναμειχθούν στη πράσινη επίθεση. Σχεδόν το 65% των επιθέσεων του Τζέιμς στο μισό γήπεδο (1-3-1, A-Set, 2-3) περιλαμβάνει συνεργασία αποκλειστικά με τον Μπουρούση κυρίως στον άξονα ενώ σε αρκετές από αυτές τις επιθέσεις τελείωσε χωρίς να βγάλει τη μπάλα καν από τα χέρια του. Ο τύπος έχει τρομερή αυτοπεποίθηση (η τάπα του στον Γκριν στο transition ήταν το highlight του παιχνιδιού) και τη Παρασκευή είχε και εξαιρετικά ποσοστά . Όμως παίζει μόνος του. Το πολύ δυνατό σημείο της προσωπικής φάσης που διαθέτει θα έπρεπε να είχε “ντυθεί” αναλόγως ώστε να “ανθίσει” υπέρ της ομάδας σε ένα περιβάλλον που θα περιελάμβανε ένα ball distributor περιφερειακό δίπλα του.

Όσον για το ντεμπούτο του Αλεσάντρο Τζεντίλε.. Ο κόουτς Πασκουάλ σωστά τον πέταξε στη μάχη αρχικά (το αρχικό σχήμα είναι άλλη συζήτηση, τουλάχιστον όχι δίπλα στον Φώτση), λανθασμένα όμως τον ξαναέβαλε στο ματς στη συνέχεια. Ο προπονητής του προσπάθησε να τον βάλει από την αρχή στην επίθεση των πρασίνων με Post ups μέσω 1-3-1 όμως ο ίδιος (ακόμα και όταν φαινόταν ότι κέρδιζε τα εκατοστά του πλεονεκτήματος) δε κατάφερε να τελειώσει κάποια φάση. Παράλληλα οι ερυθρόλευκοι τον χτύπησαν στην on ball άμυνα. Ο Τζεντίλε δεν είναι ο παίχτης που “επιστρέφει”. Δεν έχει αυτό το χαρακτηριστικό, τουλάχιστον μέχρι τώρα στο βιογραφικό του. Όταν στραβώσει η βραδιά συνήθως μένει κακός. Θα χρειαστεί πρωτίστως όμως να αναπτύξει πνευματικούς και αγωνιστικούς δεσμούς με τους συμπαίχτες του και την ομάδα για να τον κρίνουμε. Την ευκαιρία του θα την έχει..

Που βρισκόμαστε λοιπόν μετά και από το πρώτο ντέρμπι του Ιανουαρίου..; H συνοχή του Ολυμπιακού και ο σαφώς μεγαλύτερος βαθμός ομοιογένειας που έχει αναπτύξει μαζί με τη κουλτούρα νικητή όλα αυτά τα χρόνια τον κρατούν ψηλά στη βαθμολογία της διοργάνωσης και τον βοηθούν να καλύπτει τα βραχυπρόθεσμα κενά που δημιουργούνται. Ακόμα όμως οι ερυθρόλευκοι αφήνουν κάτι να αιωρείται αναφορικά με το efficient της επίθεσης τους.. Η υποψηφιότητα τους για μια θέση στη τελική τετράδα μοιάζει αρκετά ισχυρή σήμερα πάντως αν και ο Γενάρης με τις καθοριστικές εντός έδρας αναμετρήσεις (Baskonia, Brose) έχει προσωπείο Joker..

Ο Παναθηναϊκός δεν είναι πολύ πίσω και νομίζω αυτό έγινε κατανοητό και από το παιχνίδι της Παρασκευής. Απλά ο αντίπαλος ξέρει να διαχειρίζεται παιχνίδια λεπτομερειών καλύτερα αυτή τη στιγμή. Από την άλλη δε μπορώ να κρύψω την αίσθηση που έχω (οι περισσότεροι το γνωρίζετε) εδώ και καιρό.. Είμαι κατά των αλλαγών εντός της σεζόν σε όλα τα επίπεδα εκτός και εάν αυτές αποτελούν μονόδρομο. Και ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε αυτή τη κατάσταση μετά τον τραυματισμό του Γκιστ. Αδιαφορώ πλήρως (σε αγωνιστικούς όρους πάντα γιατί τα χρήματα δε τα βάζω εγώ..) εάν ο Γκάμπριελ ήρθε πριν ένα μήνα ή δύο ημέρες. Δεν υπάρχει τίποτα πιο τίμιο από τη παραδοχή του λάθους και την αλλαγή του Αμερικανού με έναν παίχτη ο οποίος θα έχει τα χαρακτηριστικά που σας έχει περιγράψει η σελίδα ότι χρειάζονται οι πράσινοι πριν την απόκτηση του. Ο μήνας που έρχεται είναι δύσκολος και μια καλή βραδιά απέναντι στην Αναντολού δε πρέπει να ξεγελάσει.. Όσο λείπει ο Γκιστ το πρόβλημα θα υπάρχει. Η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ έχει δυνατότητες να μπει στη μάχη της τετράδας. Αρκεί να κάνει τώρα μια γερή ένεση ειλικρίνειας..

Υ.Γ: Το πιο “τέλειο” σουτ στο μπάσκετ είναι αυτό που ενώ η μπάλα βρίσκει στεφάνη και υψώνεται, δε φεύγει από νοητό κύκλο του καλαθιού διατηρώντας σημαντικές πιθανότητες να πέσει σε αυτό κατεβαίνοντας. Είναι το σουτ των ιδανικών περιστροφών οι οποίες δεν επιτρέπουν στη μπάλα μετά την επαφή με τη στεφάνη να φύγει μακριά. Ο Janis Strelnieks είναι ένας παίχτης που έχει το προνόμιο αυτής της εκτέλεσης και δεν υπάρχει ιδανικότερο επιθετικό περιβάλλον για να το εντάξει από αυτό που βρίσκεται τώρα..

Η Brose τρέχει τη πιο fundamentally sound επίθεση στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή. Αυτή η οποία εκτοξεύει τις δεξιότητες των παιχτών της εντός του πλαισίου της και δε βασίζει τη παραγωγικότητα της στην ατομική πρωτοβουλία. Το δίδυμο Μίλερ-Μέλι είναι ότι πιο versatile στις θέσεις των forwards σήμερα συνδυάζοντας πόδια, άμυνα σε όλες τις γραμμές, ικανότητα στο έδαφος και στον αέρα, υψηλό IQ και αποτελεσματικότητα στην απόφαση, σκληράδα, δημιουργία, εκτέλεση. Τους βοηθάει και το περιβάλλον, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Με τον Τάις ο Τρινκιέρι μοιάζει να παίζει με έξτρα παίχτη στην άμυνα ενώ στον Μακνίλ βλέπει έναν two way-guard και περιφερειακό ρόλων ο οποίος μπορεί να προσφέρει (έστω και εάν δεν είναι σούπερ αθλητής ή το μεγάλο κορμί) σε αυτό το στυλ μπάσκετ.

Υ.Γ1: Η Ευρωλίγκα είναι σκληρή και μετά την Ούνιξ, ο Ράντονιτς έδειξε στον Σάρας το πόσο δύσκολα είναι αυτά τα εντός έδρας ματς που πρέπει να πάρεις. Οι Σέρβοι είναι εξαιρετικοί μέχρι τώρα και ο κόουτς ήδη έχει βάλει υποψηφιότητα για το σχετικό βραβείο έχοντας δημιουργήσει ένα σκληροτράχηλο σύνολο που διακρίνεται για την ικανότητα του να ελέγχει τον ρυθμό κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και να μοιράζει τις μπάλες σε μια επίθεση με ελάχιστο star quality. Τέτοιες δουλειές αντικατοπτρίζουν τη σημασία του “διαμαντιού” που λέγεται τεχνογνωσία νίκης σε αυτό το επίπεδο. Όταν μιλάμε για αυτού του είδους τη τεχνογνωσία αναφερόμαστε σε έναν ολόκληρο οργανισμό, ακόμα και σε ανθρώπους των οποίων ο ρόλος με μια πρώτη ματιά δε φαίνεται να έχει άμεση σχέση με το αγωνιστικό κομμάτι. Είναι αυτό που έχουν οι Σέρβοι και λείπει για παράδειγμα από το Μιλάνο.. Ο Ερυθρός Αστέρας έχει την ευκαιρία να κάνει το μεγάλο βήμα μπροστά τις επόμενες αγωνιστικές όπου υποδέχεται τη Φενέρ και μετέπειτα ταξιδεύει στο Τελ Αβίβ. Αρκετά δύσκολο το 2 στα 2 όμως ακριβώς για αυτό αποτελεί πρόκληση. Το σκορ του σε αυτές τις αναμετρήσεις μπορεί να αποβεί καθοριστικό για τη συνέχεια..

Y.Γ2: Το είπαμε στο ξεκίνημα. Η “αρκούδα” θα κάνει ήττες.. Το δύσκολο για τον κόουτς Ιτούδη τώρα θα είναι επαναφέρει την ομάδα του στο αρχικό mode γαρνίροντας το πνεύμα της με μερικές δόσεις αποφασιστικότητας παραπάνω. Τίποτα δε σου έρχεται έτοιμο σε αυτή τη λίγκα..