Δεν μπορείς..

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς γνώρισε μια ακόμα ήττα επί ελληνικού εδάφους, αυτή τη φορά στο Φάληρο και μάλιστα με πολύ πειστικό τρόπο. Υποδειγματική η άμυνα του Ολυμπιακού ο οποίος όμως κινδύνεψε όταν οι Τούρκοι επέστρεψαν, στη τελική ευθεία. “Αυτοκτονία” του Παναθηναϊκού στο Καζάν σε ένα ματς που οι πράσινοι έλεγχαν και το οποίο πρέπει να αποτελέσει μάθημα για το κρίσιμο δεύτερο μισό όπου ο πιο σημαντικός μυς είναι ..το μυαλό.  Το Hoopfellas στη πρώτη ανάλυση της νέας χρονιάς..

Καλησπέρα σε όλους. Πρώτη ανάρτηση για το 2017 στο καινούργιο μας σπίτι μετά από μια αγωνιστική  η οποία έκλεισε τον πρώτο γύρο. Οι δύο ομάδες των “κλασσικών” ευρωπαϊκών σχολών (Ερυθρός Αστέρας, Ζαλγκίρις) έχοντας εντάξει τη vintage μπασκετική φιλοσοφία στις απαιτήσεις του αθλήματος σήμερα κατάφεραν και πάλι να κλέψουν τη παράσταση. Ο Ερυθρός Αστέρας (προσθέτει και τον Tar Heel Ντιόν Τόμπσον, παίχτη που χρειαζόταν)έβαλε κάτω και την CSKA (νομίζω ο Ιτούδης δεν είναι δυσαρεστημένος αναφορικά με το σημείο που ήρθε η κοιλιά όμως τώρα πρέπει κάτι να κάνει για να επαναφέρει τον “ασθενή” από το τεχνητό κώμα) ενώ η Ζαλγκίρις πήρε ένα ακόμα διπλό στο Κάουνας. Πρόκειται για τις ναυαρχίδες των δύο παραδοσιακών ευρωπαϊκών δυνάμεων οι οποίες σε αντίθεση με το ρεύμα επενδύουν στο εγχώριο υλικό δουλεύοντας με δικούς τους αθλητές με πολύ καλά αποτελέσματα στο ανώτερο επίπεδο προϊόν της τεχνογνωσίας που χαρακτηρίζει τα clubs. Στο κλείσιμο του πρώτου γύρου, ο Ολυμπιακός προστάτεψε την έδρα του αφήνοντας ένα βήμα πλέον πίσω τη Φενέρμπαχτσε ενώ ο Παναθηναϊκός κυριολεκτικά αυτοκτόνησε στο Καζάν δείχνοντας ότι πρωτίστως πρέπει να προπονήσει το μυαλό του ώστε να διαχειρίζεται ανάλογες καταστάσεις. Και οι δύο ομάδες μας πάντως “πατούν” καλά στη διοργάνωση διεκδικώντας επί ίσοις όροις το πλεονέκτημα. Πάμε να τσεκάρουμε μαζί τις σημειώσεις της σελίδας, λίγες ημέρες πριν το μεγάλο ντέρμπι “αιωνίων” στο ΣΕΦ..

You can’t teach heart..

Η άμυνα του Ολυμπιακού ακούμπησε το άριστα στο πρώτο ημίχρονο. Ένα από τα καλύτερα αμυντικά performance που έχω παρακολουθήσει φέτος και ίσως (τολμώ να πω) ένα από τα καλύτερα που έχουμε δει από τους ερυθρόλευκους τα τελευταία χρόνια. Μη ξεχνάτε ότι οι γηπεδούχοι παρατάχθηκαν με βασικές απουσίες παιχτών οι οποίοι κατέχουν σημαντικό ρόλο στο αμυντικό τους πλάνο ειδικά απέναντι στον τρόπο που επιτίθεται η Φενέρ μιας και μιλάμε για παίχτες με σαφή ικανότητα να αμυνθούν και στις δύο γραμμές.

Το σωστό αμυντικό πλάνο δε φτάνει από μόνο του ώστε να μπεις στο παρκέ σε ένα τέτοιο ματς και να πιάσεις τέτοιο επίπεδο αποτελεσματικότητας. Χρειάζεται απόλυτη συγκέντρωση και καθαρό μυαλό, σίγουρα ένα ψυχολογικό υπόβαθρο που θα σε ωθήσει στο να ορίσεις με τη γλώσσα του σώματος, την αποφασιστικότητα, τα αντανακλαστικά, κυρίως την ένταση και στη προκειμένη περίπτωση το physicalty, το πλαίσιο εντός του οποίου θα κριθεί ο νικητής. Ο Ολυμπιακός το επέβαλλε αυτό από την αρχή τραβώντας γραμμές με την άμυνα του απέναντι σε μια ομάδα που χωρίς τον Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς είναι σαφέστατα προβλέψιμη στο επιθετικό κομμάτι, ειδικά στις περιπτώσεις που δε δύναται να παράγει μέσα από την άμυνα της. Ο τρόπος που οι γηπεδούχοι διεκδικούσαν μπάλες και εκατοστά χώρου στο παρκέ μακριά από τη μπάλα ουσιαστικά τους έφερνε ένα βημά μπροστά από τον αντίπαλο σε κάθε περίπτωση. Όλοι οι παίχτες του Σφαιρόπουλου φόρεσαν το προσωπείο του Hustler ώστε να παραχθεί αυτό το αμυντικό αποτέλεσμα..

Πρόβλημα στην εισαγωγική πάσα η Φενέρ

Στην άμυνα αλλαγών χρησιμοποίησε ο Ολυμπιακός το κλειδί (αυτή τη φορά) βρισκόταν στη πίσω γραμμή. Συνήθως εκθειάζουμε τα έτοιμα, γρήγορα πόδια των ψηλών που μένουν μαζί με τον αντίπαλο στη περίμετρο όμως το effort (αυτή τη φορά) των ερυθρολεύκων στη πίσω γραμμή κατά τη γνώμη μου ήταν αυτό που χάλασε τη γραμμή σύνδεσης μεταξύ των παιχτών και τους κώδικες επικοινωνίας στην επίθεση της Φενέρ. Η ομάδα του Ομπράντοβιτς παρουσίασε σοβαρό, χοντρό πρόβλημα στην εισαγωγική πάσα γεγονός που την ανάγκασε να παραβαίνει συνεχώς κανόνες συμπεριφοράς τους οποίους συνήθως τηρούν ευλαβικά ομάδες του Ζοτς και να τοποθετεί τον ίδιο της τον εαυτό σε αδιέξοδες καταστάσεις. Είτε αξιολογούμε παιχνίδι δύο εναντίον δύο στη πλευρά -όπου η άμυνα των ψηλών του Ολυμπιακού στα 3/4 ης πάσας ήταν απλά εξαιρετική ειδικά σε επίπεδο έντασης και μέχρι να αποτρέψει τον πασέρ  να ψάξει άλλο αυτή την επιλογή- είτε μιλάμε για καταστάσεις που ο ψηλός κλείδωνε τον περιφερειακό χαμηλά στον άξονα, το αποτελέσματα ήταν αρκετά καλό. Σαφέστατα η πίεση των ψηλών στη πάσα των περιφερειακών της Φενέρ συνέβαλλε σε αυτό όμως σε lineups με έναν PG (και χωρίς τον Μπογκντάνοβιτς που εκτός ότι τρέχει πληθώρα side picks λειτουργεί ως ο γκαρντ που θα βάλει τη μπάλα με ασφάλεια στο post με πολλούς διαφορετικούς τρόπους) η αδυναμία αυτή των Τούρκων ήταν καθοριστική στη μη εκμετάλλευση των miss matches (βάση της επιθετικής τους φιλοσοφίας) και οδηγούσε συνεχώς σε πάσας αρκετά μακριά από τα προσδοκώμενα σημεία, κατάληξη η οποία χαλούσε τους χρόνους επίθεσης τους. Οι 21 πόντοι που πέτυχαν ήταν ότι ακριβώς τους άξιζε. Μη σας φαίνεται καθόλου περίεργο..

Παίρνει κεφάλια..

Πρέπει επιτέλους ο κόσμος στην Ευρώπη να καταλάβει ότι το να σκοράρεις πάνω στον Khem Birch είναι μια κατάσταση που εμπεριέχει υψηλό βαθμό δυσκολίας μοιράζοντας διαφορετικά τις εκτελέσεις τους όταν ο Καναδός σέντερ βρίσκεται στο παρκέ. Με τον Birch στη πεντάδα ο Ολυμπιακός κλειδώνει τον άξονα είτε αυτός βρίσκεται ψηλά πάνω στη μπάλα είτε στο κέντρο της ρακέτας. Ο τύπος παίρνει κεφάλια.. Και νομίζω ότι απογοήτευσε τον πιο ποιοτικό, ακριβοπληρωμένο αλλά φυγόπονο Udoh ο οποίος από ένα σημείο και μετά δεν έδειξε ιδιαίτερη μαχητικότητα στο να πάει στα καλά του σημεία. Παράλληλα η πίεση των γηπεδούχων στη μπάλα δε τον άφησε να κάνει παιχνίδι ως playmaker λαμβάνοντας τη μπάλα στο ψηλό post (1-3-1 επίθεση, κεντρικό PnR). O Birch δημιουργεί τη δική του παράδοση απέναντι στο δίδυμο Udoh-Vesely αλλά και ως “παιδί του Hoopfellas” έχοντας διπλασιάσει τη τιμή του μέσα στους πρώτους μήνες της σεζόν συμμετέχοντας στο ανώτερο επίπεδο ανταγωνισμού..

Σας το είχα πει άλλωστε το καλoκαίρι: ‘Πιστεύω ότι ο Ραζνάτοβιτς, ακριβώς επειδή μυρίζει το χρήμα, θα προτιμήσει να τοποθετήσει τον Khem Birch στον Ολυμπιακό από το να πάρει το πρόσκαιρα χρήματα της Γαλατά. Oι ερυθρόλευκοι έχουν τη τεχνογνωσία να αναπτύσσουν τέτοια παιδιά και ο συγκεκριμένος έχει τις προδιαγραφές να γίνει πιο γρήγορα και με καλύτερες βάσεις “ψηλός του ενός εκατομμυρίου” αν ενταχθεί στην ομάδα του Πειραιά. Ο ¨Μίσκο” μακροπρόθεσμα θα κερδίσει περισσότερα χρήματα από το χαρτί-Birch ακόμα και εάν σήμερα αφήσει μια καλύτερη πρόταση στο τραπέζι. .”

Ανάλογα ευχάριστο, για το συγκεκριμένο βράδυ, με το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός διαθέτει έναν ψηλό των 400.000 (και κάτι) ο οποίος ματσάρει ένα σούπερ- δίδυμο εκατομμυρίων,υπήρξε το ότι επιτέλους ο Πάτρικ Γιανγκ για πρώτη φορά στη πραγματικότητα έδειξε να “πατάει” στο παρκέ σωστά μπορώντας να ελέγξει το κορμί και τη κίνηση του σε διαφορετικές ταχύτητες. Είπαμε ότι ο Γενάρης θα είναι μήνας try-out για τον πρώην Gator ο οποίος ήδη έχει καταφέρει να γυρίσει το κλίμα υπέρ του σχετικά με το εάν μπορεί να προσφέρει ή όχι στο λιμάνι. Δε θέλώ να πω πολλά γιατί το να βγει ένας παίχτης (ειδικά αυτού του background από μια τέτοια κατάσταση δεν είναι ιδιαιτέρως εύκολο). Μένει να δείξει συνέχεια..

2-3 Low Format

Για να είμαι ειλικρινής δε δηλώνω εντυπωσιασμένος σχετικά με αυτό που έχουν παρουσιάσει φέτος ως δομή οι επιθέσεις του Ολυμπιακού και της Φενέρμπαχτσε σε αντίθεση με την εκτέλεση. Είναι δύο επίθέσεις που παρουσιάζουν συγκεκριμένα πράγματα βασισμένα σε συγκεκριμένες δεξιότητες των πιο ικανών παιχτών τους γαρνίροντας με το κατάλληλο supporting cast κάθε φορά. Όμως βασιζόμενες στη συνοχή (και την αποκωδικοποίηση καταστάσεων) που έχουν αναπτύξει ως ρόστερ εκτελούν συγκεκριμένες καταστάσεις σχεδόν άψογα.

Ο Ολυμπιακός έχει αλλάξει λίγο τη φιλοσοφία του σε επίπεδο στόχων στη 2-3 επίθεση που λάνσαρε με τον Χάκετ στο παρκέ από τη στιγμή που στο “1” βρίσκεται τελείως διαφορετικός παίχτης (Σπανούλης, Γκριν). Στην αναμέτρηση με τη Φενέρ η ελληνική ομάδα σε αυτό το format, με μικρές αλλαγές στην εισαγωγική διάταξη, έτρεξε μια μορφή “υπερφόρτωσης” στήνωντας τα δύο κανονια της μαζί στη πλευρά (Γκριν, Λοτζέσκι) και τον Παπαπέτρου στην άλλη με τον Σπανούλη να τρέχει το κεντρικό PnR. Kαι οι τρεις περιφερειακοί πέρασαν από το “κεφάλι” αυτού του είδους της επίθεσης τη στιγμή που η Φενέρ είχε πρόβλημα συνεχώς με τον παίχτη που έκανε rotate στο καλάθι παίρνωντας το dive του ψηλού (αργούσε να αποκωδικοποιήσει τη πρόθεση του Σπανούλη). Όταν οι Τούρκοι ανέβασαν βήματα στη πρώτη γραμμή άμυνας φτάνωντας τσα όρια του trapping στον Σπανούλη (έφτανε ανοιχτά στις γραμμές, το σημείο-ασφαλείας του για να κερδίσει χρόνο και να διαβάσει) μεγαλώνοντας το κενό με τη πίσω γραμμή, τα τρίποντα από τη τριάδα Γκριν-Λοτζέσκι-Παπαπέτρου (εξαιρετικός, από τα καλύτερα του ματς) αντηχούσαν ως χτυπήματα από βαριοπούλα στο εύθραυστο ηθικό των Τούρκων. Τρέχοντας ουσιαστικά την ίδια κατάσταση οι γηπεδούχοι σκόραραν 5/6 τρίποντα, γεγονός που τους έδωσε το κατάλληλο boost και τους εξασφάλισε διαφορά ασφαλείας.

Φανερά και οι δύο προπονητές στόχευσαν τον άξονα του αντιπάλου. Σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό οι επιθέσεις των δύο ομάδων πάτησαν εκεί, έχοντας διαφορετικούς τρόπους έκφρασης. Ο Ολυμπιακός φέτος έχει παρουσιάσει και άλλες φορές θέμα σε καταστάσεις άμυνας αυστηρά 2 εναντίον 2 (χωρίς rotations) στο συγκεκριμένο κομμάτι του γηπέδου και πλέον, χωρίς τον Χάκετ είναι κάτι που πρέπει να προσέξει. Όταν οι περιφερειακοί της Φενέρ άρχισαν να νιώθουν πιο άνετα ντριμπλάροντας στον κεντρικό διάδρομο, οι Τούρκοι έγιναν για πρώτη φορά απειλητικοί φτάνοντας κοντά σε μια τεράστια ανατροπή (μετά από ένα σημείο οι ερυθρόλευκοι αδυνατούσαν να κρατήσουν τον Βέσελι μακριά από το καλάθι). Ο Ομπράντοβιτς “χαμήλωσε”, δοκίμασε press άμυνα χαμηλού ρίσκου (2-2-1, Vesely τελευταίος παίχτης) φανερά για να αλλάξει τους χρόνους επίθεσης του Ολυμπιακού αλλά όταν η μπίλια γύριζε ο ζεστός Ντίξον (ανύπαρκτος στο ξεκίνημα) αστόχησε στο σουτ που θα άλλαζε την ατμόσφαιρα στο παρκέ (τρίποντο με καλές προϋποθέσεις στο 65-61) και ο Σπανούλης έβαλε ένα μεγάλο καλάθι και μαζί την υπογραφή του στη νίκη του Ολυμπιακού. Μια σπουδαία νίκη αν αναλογιστούμε το περιτύλιγμα της αναμέτρησης (timing, φόρμα, απουσίες) απέναντι σε έναν αντίπαλο με τον οποίον οι ερυθρόλευκοι πιθανόν να “παιχτούν” στήθος με στήθος μέχρι τη το τέλος της κανονικής περιόδου για το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα. Μετά τη παρένθεση του 2015 (στη μεγάλη βραδιά του Goudelock στο ΣΕΦ) ο Ζοτς ξαναζεί το ίδιο έργο μετρώντας συνεχόμενες ήττες στην Ελλάδα.. Κάπως έτσι, ο Ολυμπιακός μπαίνει στο ντέρμπι της Παρασκευής με προβλήματα αλλά ηθικό ακμαιότατο..

To μαύρο κουτί βρέθηκε στο Ταταρστάν..

Η επίθεση του Παναθηναϊκού έχει ενδιαφέρον (ομολογώ περισσότερο από τις αντίστοιχες του Ολυμπιακού ή της Φενέρ) μιας και με τον Πασκουάλ στο τιμόνι και τον Καλάθη στο παρκέ η ομάδα δουλεύει πέρα από δράσεις με κίνηση μακριά από τη μπάλα, συνολικά μια επίθεση η οποία μπορεί να αναμείξει πολλά πρόσωπα σε αυτήν. Θα είναι σημαντικό να εντάξει στη προκειμένη φάση έναν περιφερειακό που μπορεί να πατήσει ζωγραφιστό όπως ο Τζεντίλε απορροφώντας ακριβώς αυτή του την ικανότητα να “μαζέψει” την άμυνα. Η λεπτομέρεια στην ένταξη των δεξιοτήτων άλλωστε του κάθε παίχτη με τρόπο που θα “δώσει” στην ομάδα είναι το παν σε ένα τόσο ευαίσθητο πλαίσιο.. Αυτό το γράφω με αφορμή τη συνολική προσπάθεια που γίνεται τον τελευταίο καιρό στο ΟΑΚΑ και όχι απαραίτητα για ότι είδαμε στο συγκεκριμένο ματς όπου κανείς δε κατάλαβε αρχικά που πάτησε ο Πασούτιν ώστε να βρει την αυτοπεποίθηση και να ενεργοποιήσει μια total switch προσωπική άμυνα στην οποία ο Καλάθης έκανε απλά πλάκα.. Βέβαια ο Dostyevski τα είχε πει..

Ο αρχηγός των πρασίνων δε πίστευε στα μάτια του από το μέγεθος της ευκαιρίας του να μετατρέψει μια δύσκολη εκτός έδρας αναμέτρηση σε μονό εναντίον του.. Παραχούσκι. Με εντολή για αυτοσχέδιο σκριν (εκτός συστήματος) ανέβαζε τον αντίπαλο ψηλό της επιλογής του στη περίμετρο, έπαιρνε την αλλαγή και …two points. Ο Καλάθης ήταν εξαιρετικός στο πρώτο ημίχρονο και πάλι τελειώνοντας το ματς με 23 πόντους (ρεκόρ καριέρας) -10/16 FG- 6 τελικές. Με αυτόν στο παρκέ (είτε παίζει στη μπάλα, ακόμα καλύτερα δηλαδή, είτε μακριά από αυτή) ο Παναθηναϊκός δουλεύει πολύ καλά τη base line του στην επίθεση και έχει ήδη αρχίσει να κεφαλαιοποιεί τις ευκαιρίες που προσφέρουν οι δράσεις μακριά από τη μπάλα στην 1-3-1. Τολμώ να πω ότι ο ίδιος θα ήθελε πολύ να έχει έναν έξτρα παίχτη ακόμα ο οποίος θα μπορούσε να παίξει με τη μπάλα στα χέρια κυρίως δημιουργώντας και ανοίγοντας νέους ορίζοντες στο ίδιο playbook.

Αντίθετα δε μπορώ να παραβλέψω τον χαμηλό βαθμό που απονέμεται στην ελληνική ομάδα στη transition επίθεση. Είναι ένα κομμάτι της πράσινης επίθεσης το οποίο δε θίχτηκε ιδιαίτερα αλλά έπαιξε άκρως καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της αναμέτρησης. Περιέργως (με βάση τα όσα έχουμε δει τον τελευταίο καιρό) ο Παναθηναϊκός είχε κακή ανάπτυξη βγαίνοντας στο ανοιχτό γήπεδο ενώ πολλές φορές ο ballhandler (guess what.. δεν ήταν πάντα ο Τζέιμς..) επιτέθηκε κατά μέτωπο σε traffic ενώ θα μπορούσε με μια πάσα να απλοποιήσει τη κατάσταση. Εδώ, θα μπορέσει σίγουρα να βοηθήσει την ομάδα ένας κάθετος παίχτης ο οποίος μπορεί να τρέξει το γήπεδο και να ανέβει ψηλά με τη μπάλα.. (Τζεντίλε, Παππάς)

15 λεπτά τρόμου ή πνευματικής άσκησης..;

Τα τελευταία δεκαπέντε λεπτά στο ματς του Καζάν είναι αντικείμενο προς μελέτη. Ευελπιστώ να “γράψει” στο μυαλό των πρασίνων, αυξάνοντας την επιμονή τους για δουλειά και βελτίωση. Αυτό που είδαμε στη πρωτεύουσα του Ταταρστάν τη Παρασκευή το βράδυ κατά τη γνώμη μου δεν ήταν καθόλου τυχαίο.

Η Ούνιξ χτυπάει ανελέητα το “5” του Παναθηναϊκό στο κεντρικό Pick & Roll. A ν ε λ έ η τ α . . Και εάν ο Μπουρούσης (έχασε πολλές διεκδικήσεις με τον Ουίλιαμς στη πλάτη του) έχει συγκεκριμένες αδυναμίες αμυνόμενος στο συγκεκριμένο κομμάτι, ο φορμαρισμένος Σίνγκλετον (ψηλός που έχει τα εργαλεία), αποτέλεσε το πράσινο limit down στο διάστημα της “καταιγίδας”. Για τον Σίνγκλετον έχουμε αναφέρει πολλές φορές εδώ μέσα την ικανότητα του να βάζει αυτά τα (πολύτιμα) αναίσθητα σουτ και τη συχνά παρουσιαζόμενη αδυναμία του να μείνει συγκεντρωμένος ειδικά όταν δε βρίσκεται σε καλό διάστημα στην επίθεση (όπου φέτος είναι εξαιρετικός). Στο Καζάν και στο τελευταίο δεκαπεντάλεπτο αδυνατούσε να εκτελέσει βασικά πράγματα ειδικά στο αμυντικό κομμάτι όπου η γραμμή ψηλών του Πασκουάλ άναψε πράσινο στην επίθεση του αντιπάλου. Έβλεπα στη transition άμυνα τους Γκάμπριελ-Σίνγκλετον να επιστρέφουν μια ταχύτητα κάτω, με πλάτη στη μπάλα κατευθυνόμενοι στον ίδιο παίχτη και έψαχνα να βρω ποιος στάρετς μπορεί να περάσει μια τέτοια μορφή υπνωτισμού σε ένα γκρούπ ατόμων.. Ο Πασκουάλ βλέπει. Έχει μάτι και δε φοβάται το ρίσκο.. Ειλικρινά, βλέπωντας τον να ορίεται στον πάγκο εκνευρισμένος (εκτός των άλλων και..) από το γεγονός ότι έτρωγε ξανά και ξανά το ίδιο καλάθι, πίστευα ότι θα πάει σε ένα πρόσκαιρο τρικ για να αλλάξει τον ρυθμό όπως μια πολύ χαμηλή lineup με τον (άστοχο) Νίκολς στον main screener και τον Φώτση ή ακόμα και 4 κοντούς δίπλα του αλλά δε το έκανε. Ίσως παραήταν ρίσκο. Ή μήπως κόουτς παραήταν ρίσκο να πας ορθολογικά όπως και έπραξες εν τέλει..;

Παγιδευμένος στο trapping..

Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε πολλά προβλήματα με τον δαντελένιο σούπερ-σκόρερ Keith Langford ο οποίος έμεινε συνδεδεμένος από την αρχή με το καλάθι και δημιούργησε πολλές ευνοϊκές καταστάσεις για τους συμπαίχτες του όσο πατούσε στο παρκέ. Ήταν η πεμπτουσία της εμφάνισης ενός ολοκληρωμένου επιθετικού παίχτη του οποίου το έμπειρο και προπονημένο μυαλό μπόρεσε να διαβάζει κάθε τακτική μιας πολύ καλής αμυντικής ομάδας καταφέρνοντας εν τέλει να τη διασπάσει. Ο Τσάβι Πασκουάλ ξεκίνησε (σωστά) τον Φελντέιν πάνω του ώστε να μη βγάλει από την αρχή τον Καλάθη στα χαρακώματα όμως επέμενε (λάθος) στο συγκεκριμένο ζευγάρι και μάλιστα σε κρίσιμα σημεία του ματς ενώ έχει δει επανειλημμένως ότι απέναντι στον Δομινικανό ο απόφοιτος του Κάνσας νιώθει πολύ άνετα και επιλέγει να παίζει κατευθείαν κάθετα χωρίς σκριν που θα φέρει πιθανή αλλαγή με ψηλό. Αυτό ήταν καμπανάκι που δεν εισακουσθεί..

Στη συνέχεια.. Ο κόουτς των πρασίνων έβγαλε νωρίς από το συρτάρι του τον “άσσο” του trapping με τον Σίνγκλετον ψηλά (και συνήθως τον Γκάμπριελ να παίρνει το dive του screener στο ζωγραφιστό) να “μένει”, ντουμπλάρωντας τον Λάνγκφορντ. Μια τακτική που ο Αμερικανός σκόρερ γρήγορα διάβασε μεταφέροντας το πλεονέκτημα στην ομάδα του. Σε αυτό βοήθησε και η πλημμυρισμένη δισταγμό έξοδος του Σίνγκλετον ο οποίος ..ιπποτικά έδεινε στον Λάνγκφορντ έξτρα χρόνο. Περίμενα να επιμείνει η ελληνική ομάδα στη τακτική του ICE στο ρωσικό Pick & Roll κρατώντας τον Λάνγκφορντ στη πλευρά με (καλοδεχούμενο) αντάλλαγμα ένα unefficient midrange από παίχτες όπως ο Ουίλιαμς ή ο Παραχούσκι. Όσο ο Λάνγκφορντ είχε τη δυνατότητα να κινηθεί και να παίξει πάνω στον κεντρικό άξονα τα πράγματα για την άμυνα των πρασίνων ήταν πραγματικά σκούρα..

Οι πράσινοι αντιμετωπίζουν (λογικά) θέματα επικοινωνίας ακόμα και μαθαίνουν πως να κλείνουν τέτοια παιχνίδια. Πρέπει να δουλέψουν κι άλλο για να βρουν σταθερές σε ανάλογες καταστάσεις. Ο KC Rivers για παράδειγμα, ο οποίος δεν αναμείχθηκε στην επίθεση της ομάδας όσο έπρεπε στο συγκεκριμένο ματς, είναι ένας παίχτης που αποδεδειγμένα έχει το υπόβαθρο και το mental toughness να αποτελέσει factor εδώ. Από την άλλη η απουσία του Γκιστ αφήνει την ομάδα χωρίς πραγματικό Defensive Stopper στη frontcourt, χωρίς τον ηγέτη με την αμυντική υπερηφάνεια στη πίσω γραμμή άμυνας. Αυτό (και το πως μπορεί να λυθεί αυτή η απουσία αγωνιστικά με το παρών υλικό) είναι μια άλλη υπόθεση, πολύ πιο σύνθετη.. Η ουσία είναι ότι ο Αμερικανός λείπει πολύ από το παιχνίδι των πρασίνων.

Η κριτική της σελίδας σήμερα είναι αυστηρή ακριβώς για να είναι εποικοδομητική. Η ομάδα του Πασκουάλ έμεινε μια νίκη πίσω από το γκρουπ που ακολουθεί τη ΤΣΣΚΑ όμως συνολικά η δυναμική της είναι εκεί, μαζί τους. Το 9-6 την αφήνει σε θέση βολής όμως είναι δεδομένο ότι στο δεύτερο γύρο θα χρειαστεί να παίξει αρκετά καλύτερα εκτός έδρας για να μπορέσει να βγει στον αφρό του πλεονεκτήματος. Εν αρχής γενομένης από τη Παρασκευή. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να φύγει με διπλό από το Φάληρο. Θα χρειαστεί τον Τζέιμς, καλά περιφερειακά ποσοστά και αμυντικό ριμπάουντ, όμως μπορεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό ακόμα και εάν μπαίνει στην αναμέτρηση ως outsider.. Είναι μια καλή ευκαιρία να αντιστρέψει τη κατάσταση σε βαθμολογικό και ψυχολογικό επίπεδο. Βασικά, είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία της χρονιάς..

Υ.Γ: Καλός παίχτης ο Montrezl Harrell τελικά.. 8.7 PTS-3.5 REB- 0.7 BLK, 65.5 eFG% ενώ στα τελευταία 6 ματς μετράει 16.0 PPG με 39/56 δίποντα. Πριν συμπληρώσει τα 23 του χρόνια.. Εδώ οι πρωτοχρονιάτικες ευχές του στους Clippers του Ντεάντρε Τζόρνταν..