Τrust the Process

* In accordance with the 2016-17 Turkish Airlines EuroLeague Bylaws, all points scored in extra period(s) will not be counted in the standings, nor for any tie-break situation.

ABDI IPEKCI

Ο Ολυμπιακός απέτυχε να κερδίσει τη μάχη στο πνευματικό κομμάτι από το οποίο ξεκινούν πολλά δεινά και προβλήματα τα οποία πρέπει αυτή τη περίοδο να διαχειριστούν οι ερυθρόλευκοι. Απέτυχε να επανακτήσει την αυτοκυριαρχία και το μυαλό του μετά το (σκανδαλώδες για άμυνα τέτοιου επιπέδου) 27-2 σερί που δέχτηκε στο πρώτο ημίχρονο. Το σοκ ήταν μεγάλο όμως οι πραγματικά καλές ομάδες βάζουν τελεία σε τέτοια διαστήματα (όσο κακά και εάν είναι) και αρχίζουν να εκτελούν πάλι βασικές δράσεις στο παρκέ ώστε να επιτύχουν την επαναφορά. Ο Ολυμπιακός δε το έκανε γιατί δε κράτησε (εκτός από το ξεκίνημα) πραγματικά το τιμόνι του παιχνιδιού ποτέ στα χέρια του. Έκανε ένα άθλιο για τα standards του αμυντικό παιχνίδι εμφανίζοντας έναν χαρακτήρα ο οποίος δε συνάδει με την ταυτότητα αυτής της ομάδας. Απλά συμμετείχε στο ματς, δεν αγωνίστηκε. Στο διάστημα της “τρικυμίας” του πρώτου ημιχρόνου οι ερυθρόλευκοι παίχτες έμοιαζαν (ειδικά στο αμυντικό κομμάτι) να κυνηγούν μια μπάλα σε μια τραχιά, χωμάτινη κατηφόρα και να μη μπορούν να τη πιάσουν..

Σαφέστατα μεγάλο μερίδιο στην εικόνα αυτή έχει ο κόουτς Σφαιρόπουλος. Ήξερε ότι η Γαλατά ήταν πιο επικίνδυνη μπαίνοντας στην αναμέτρηση με αυτό το 0-5 περισσότερο από ότι με ένα ρεκόρ 1-4 σε μια αντίστοιχη κατάσταση.. Γνώριζε ότι το ρόστερ της διαθέτει αρκετό firepower φέτος και ατομική ποιότητα σε όλες τις θέσεις. Παρά την ανύπαρκτη άμυνα της (στη πραγματικότητα γκρεμίζεται κάθε αντίσταση της εκεί όταν μπορείς να τη διαβάσεις) έχει τους παίχτες οι οποίοι μπορούν να σε σκοτώσουν εάν τους αφήσεις να νιώσουν άνετα και να συνδεθούν με το καλάθι. Στη πραγματικότητα απέναντι σε τέτοιες ομάδες πρέπει να “βάλεις το χέρι σου πάνω τους” και να τις κάνεις να νιώσουν άβολα περιορίζοντας τον διαθέσιμο χώρο δράσης. Σε αυτό το πλαίσιο αρχικά ένας τέτοιος αντίπαλος μοιάζει να τρέχει ως ..ακέφαλο κοτόπουλο ενεργώντας ατομικά και ενστικτωδώς, σκουντουφλώντας πάνω στην έτοιμη άμυνα. Το δεύτερο στάδιο περιλαμβάνει “πνιγμό”. Ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να πιστωθεί μια τέτοια νίκη στο παρκέ αφού εμφανίστηκε με σημαντικό μειωμένο επίπεδο έντασης σε προσωπική και ομαδική άμυνα χάνοντας πολλές μάχες ενώ η διαχείριση του rotation από τον προπονητή του προβλημάτισε σημαντικά. Θεωρώ και τους ίδιους τους παίχτες του..

Δεν είναι μυστικό ότι και ο φετινός Ολυμπιακός είναι ένα σύνολο το οποίο παράγει επίθεση μέσα από την άμυνα του. Η διαδικασία αυτή τον βοηθάει να ανοίξει τον ρυθμό και να αναμείξει περισσότερους παίχτες στην επίθεση του. Όταν δε μπορεί να το εφαρμόσει αυτό, οι πιθανότητες να αποκοπούν βασικοί παίχτες (Χάκετ, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Γιανγκ) από το επιθετικό κομμάτι είναι σημαντικές. Τη Παρασκευή το βράδυ από ένα σημείο και μετά οι πρωταθλητές Ελλάδας πλημμύρισαν από δισταγμό κάτι που φάνηκε σε πολλές εκδηλώσεις τους στο παρκέ..

Οι ερυθρόλευκοι μπήκαν στο ματς με ξεκάθαρο στόχο στην επίθεση τους να απομονώσουν τον αντίπαλο σε 2 εναντίον 2 καταστάσεις (οι οποίες περιλάμβαναν απαραίτητα τον Πρίντεζη και κυρίως τον Σπανούλη, ακόμα και με 1-4 low flat ως εισαγωγή και τον Πρίντεζη κυρίως screener) στη πλευρά πατώντας πάνω στη συνεργασία των δικών του παιχτών και παράλληλα στην αδυναμία που παρουσιάζει αμυντικά ειδικά σε τέτοιες καταστάσεις η τουρκική ομάδα φέτος. Στη Weak Side help με το “5” που έστελνε ο Αταμάν στη post επίθεση του Ολυμπιακού με τον Πρίντεζη, η ελληνική ομάδα είχε στη πραγματικότητα πολλές ευκαιρίες δημιουργίας τις οποίες έχω την αίσθηση ότι δε κεφαλαιοποίησε στο έπακρο. Σωστά στην αρχή προτίμησε να ψάξει τον Birch με πάσα από το post στη καρδιά της ρακέτας όμως όταν ο Αταμάν χαμήλωσε τον γκαρντ που βρισκόταν ψηλά γεμίζοντας το ζωγραφιστό και αποτρέποντας τη πάσα αυτή η μπάλα η ελληνική ομάδα έγινε πολύ προβλέψιμη και έδειξε αδυναμία επικοινωνίας με την αδύναμη πλευρά.

Σημείωση: Γενικά η κατάσταση του Πρίντεζη είναι ένα σημείο το οποίο χρίζει αναφοράς γιατί επηρεάζει σημαντικά τη συνολική εικόνα της ομάδας. Ο 31χρονος φόργουορντ (των 17 πόντων – 7/15 σουτ- 7 ριμπάουντ και 3 τελικών τη Παρασκευή) διανύει μια περίοδο μεταπτώσεων. Στο Αλεξάνδρειο και στη Βιτόρια είχε δύο “λευκές νύχτες” όπου τελείωσε άποντος ενώ στη Πόλη απέναντι στη Γαλατά, ο Πρίντεζης (εξαιρετικός παρότι υποτιμημένος αμυντικός παίχτης) αποτέλεσε σημαντικό μέρος του αμυντικού προβλήματος καθυστερώντας σε αρκετές περιπτώσεις στα αμυντικά rotations, γεγονός που δε συμβαίνει συχνά. Συνολικά οι παίχτες του Σφαιρόπουλου έμεναν στη πλάτη του αντιπάλου τους σε πολλές διεκδικούμενες μπάλες (αν και συνολικά κυριάρχησαν στο ριμπάουντ). Το πρόβλημα στη περίπτωση του Πρίντεζη είναι ότι με τον παρών μοίρασμα της τράπουλας και το rotation που χρησιμοποιεί ο προπονητής του (ανέτοιμος Γιανγκ, ασανσέρ τα λεπτά των Παπαπέτρου-Μιλουτίνοβ-Αγραβάνη), ο διεθνής φόργουορντ καλείται να παίζει σαν σούπερ-σταρ κάθε βράδυ καθώς το απλά θετικός δεν αρκεί. Κοιτώντας λίγο πιο μακριά, αυτή η κατάσταση μπορεί να αποτελέσει το μεγάλο πρόβλημα του Ολυμπιακού στη φετινή σεζόν..

Στην Diamond επίθεση ο Γκριν βγάζει τη μπάλα σχετικά γρήγορα από πάνω του (το κάνει συχνά) και δε ψάχνει με υπομονή τις το 2/2 παιχνίδι με τον Πρίντεζη στη πλευρά απενεργοποιώντας έτσι μια φαινομενικά καλή κατάσταση για την ομάδα του.

Σε καταστάσεις 1 in- 4 out το footwork του Γιανγκ είναι ανεπαρκές. Τουλάχιστον ακόμα. Ακόμα και όταν ο Ολυμπιακός πετυχαίνει με κάθετη πάσα την απομόνωση βαθιά στο ζωγραφιστό, ο Αμερικανός δυσκολεύεται να τελειώσει εκτός από τις περιπτώσεις που ο αντίπαλος έχει κλειδωθεί στη πλάτη του. Τον περυσινό Γιανγκ δε θα τον “κατέβαζε” έτσι ο Ντιόν Τόμπσον..

2-3 High Set δαγκωτό..

Και οι δύο προπονητές βασίστηκαν πολύ σε αυτό το πλαίσιο επίθεσης. Ο Ολυμπιακός το συνηθίζει άλλωστε χρησιμοποιώντας 2-3 High Set καταστάσεις με τη second unit του και συνολικά όταν δε βρίσκεται ο Σπανούλης στο παρκέ. Σε αυτό το επιθετικό περιβάλλον ο Τζάστιν Ντέντμον έκανε θραύση μοιράζοντας σακούλες στους αντιπάλους του. Κανένας εκ των φημισμένων αμυντικών του Ολυμπιακού δε κατάφερε να μείνει μπροστά του στη τελική εκτέλεση καθώς η ποικιλία ντρίμπλας, και οι side step/step back εκτελέσεις του άλλαξαν τελείως την ατμόσφαιρα στο παρκέ. Γενικά η επίθεση του Αταμάν δουλεύει πολύ για τους γκαρντ του και ο Ντέντμον έχει μάλιστα το πράσινο φως να “σπάσει” το playbook και να εκτελέσει καθώς τα ένστικτα του κάνουν την επίθεση της Γαλατά πιο απρόβλεπτη, παράγοντα τον οποίο χρειάζονται οι Τούρκοι και μέχρι τώρα τους έχει σηκώσει στο συγκεκριμένο κομμάτι. Μη ξεχνάτε ότι μιλάμε για μια από τις πιο παραγωγικές επιθέσεις στη διοργάνωση βασιζόμενη στο ατομικό ταλέντο παιχτών όπως ο Ντέντμον και στη παρουσία αρκετών παιχτών που μπορούν να δημιουργήσουν αλλά και σουτέρ οι οποίοι φτιάχνουν το “έδαφος” για τη Spread Pick & Roll επίθεση του Αταμάν.

O Nτέντμον είναι ένας παίχτης τον οποίον τον νιώθει η αντίπαλη άμυνα.Η επιθετική του συμπεριφορά χαρακτηρίζεται από ένα έντονο aggressiveness το οποίο κρατάει τον αντίπαλον στις μύτες, στοιχείο σημαντικό στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Είναι διαφορετικό το να είσαι ταλαντούχος και πολυδιάστατος επιθετικά παίχτης με το να σε διακρίνει αυτό το aggressiveness, η ιδιότητα του να επιτίθεσαι στην αντίπαλη άμυνα. Παίχτες όπως ο Κάρολ ή ο Σπανούλης έχουν στο μάξιμουμ αυτό το χαρακτηριστικό..

Παρότι ο Αταμάν δεν έχει ουσιαστικά βάλει στο playbook του καταστάσεις για τον Τζον Ντίμπλερ, ο εξαιρετικός Αμερικανός sniper έλαμψε γράφοντας 5/5 τρίποντα τη στιγμή που φέτος μετρούσε 1/8 πριν το ματς με τον Ολυμπιακό. Ο προπονητής του δεν έχει καταλάβει μάλλον ότι διαθέτει στο ρόστερ του έναν από τους καλύτερους σουτέρ στην Ευρώπη χρησιμοποιώντας τον ως τρίτη (τουλάχιστον) επιθετική επιλογή και αποκλειστικά ως Weak side threat.. Η ελληνική άμυνα βέβαια τον βοήθησε βέβαια με τη σειρά της. Δεν είναι δυνατόν να βγαίνει σε θέση βολής ο Ντίμπλερ με ένα απλό stagger (Quick Hitter στο transition) και ο ψηλός σου να μη κάνει ένα “Show” για να τον αναγκάσει να βάλει τη μπάλα στο παρκέ (αδύνατο σημείο) αποσοβώντας τη κατευθείαν εκτέλεση.. Ως συνέχεια αυτού, η ταυτόχρονη παρουσία των Dentmon-Diebler-Daye στο παρκέ οδήγησε τον Ολυμπιακό στην επιλογή άμυνας 2 εναντίον 2 (χωρίς rotations ώστε να καλύψει τους σουτέρ των γηπεδούχων) στο κεντρικό Pick & Roll όπου ο τριπλουνίστας Τάιους ήταν εξαιρετικός. Η μάχη του με τον επίσης εξαιρετικό Birch ήταν ένα από τα “κλου” της βραδιάς..

Και κάτι για το τέλος..

Το σύστημα από μόνο του δε παράγει λύσεις εάν δε το εκτελείς όπως ακριβώς πρέπει. Πρέπει να είσαι ενεργητικός στις δράσεις σου, τυπικός σε κάθε λεπτομέρεια που προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις μέχρι το τελικό αποτέλεσμα, ευλαβικά πειθαρχημένος στον τρόπο που το “τρέχεις” για να λειτουργήσει. Ο δισταγμός, η πνευματική ανετοιμότητα, η παράκαμψη λεπτομερειών και κυρίως η κακή ψυχολογική προσέγγιση των καθηκόντων ατομικά και ομαδικά, κάνουν το σύστημα να δείχνει κακό, μη λειτουργικό. Η ετοιμότητα και η οξυδέρκεια αντίθετα το εκτοξεύουν μετατρέποντας το σε μια δημιουργική δεξαμενή επιλογών στην οποία κάθε παίχτης μπορεί να πάρει τις δεξιότητες του και να βουτήξει..

Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του μια κρίσιμη εβδομάδα με δύο ματς-φωτιά. Πολλά θα εξαρτηθούν από το πως θα διαχειριστεί τις καταστάσεις που προβληματίζουν σήμερα, ο προπονητής του. Η εικόνα της ομάδας στα δύο σπουδαία παιχνίδια που ακολουθούν στη διοργάνωση θα είναι κατά τη γνώμη μου ένδειξη της πνευματικής υγείας του τιμονιέρη της ο οποίος μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσει κάποιες απόψεις του σε επίπεδο κυρίως rotation. Το Trust the process αφορά κυρίως αυτόν. Επέλεξες κόουτς. Υποστήριξε το..

ΟΑΚΑ

Περίεργη βραδιά.. Ο Παναθηναϊκός έκανε τη διαδρομή παράδεισος-κόλαση και πάλι παράδεισος μέσα σε λίγα λεπτά, δείγμα του σταδίου που διανύει η ομάδα αυτή τη στιγμή με τον καινούργιο τιμονιέρη στην άκρη του πάγκου. Οι πράσινοι του Τσάβι Πασκουάλ ήταν καλύτεροι. Μπήκαν για να κάνουν αυτά τα οποία μπορούν στη παρούσα φάση να κάνουν πραγματικά καλά και με βάση το πλάνο ήταν αρκετά για να τελειώσουν αυτό το εντός έδρας παιχνίδι. Όμως πάντα υπάρχει ο σκόπελος του απρόβλεπτου. Αντιγράφω τα σχόλια μου στο μπλογκ μετά το τέλος του ματς τα οποία νομίζω θα μας βοηθήσουν στην ανάγνωση του ματς..

“Το πόσο λείπει ένας έξτρα περιφερειακός από την επίθεση του ΠΑΟ φάνηκε στο σημείο που άνοιξε τη διαφορά και χρειαζόταν την ώθηση για να καθαρίσει το ματς. Απλά δεν είχε αρκετό firepower για να το κάνει και playmaking για να ξαναβάλει τους άστοχους παίχτες του πάλι στο παιχνίδι..”

Είναι τόσο σημαντικός τελικά.. Ο Παναθηναϊκός έχει φέρει με την άμυνα του το ματς στα μέτρα του και έχει το χέρι στη σκανδάλη και τον αντίπαλο στο πάτωμα, στο τέλος της τρίτης περιόδου. Αδυνατεί χαρακτηριστικά να τον σκοτώσει όμως.. Είναι το σημείο όπου η ομάδα χρειάζεται αυτό το boost για να χαθεί από τα μάτια του αντιπάλου. Αυτή τη διαφορετική οπτική σε επίπεδο διαβάσματος από τη ματιά ενός δεύτερου καλού δημιουργού ώστε να ξεκλειδώσουν και οι τελευταίες πόρτες στα μετόπισθεν του αντιπάλου. Ο Πασκουάλ διέγνωσε την ανάγκη αυτή και προσπαθεί στο διάστημα αυτό να αλλάξει κέντρο βάρους στην επίθεση του δεδομένου του ότι σε εκείνο το σημείο ο αντίπαλος φαινόταν ότι πλέον είχε προσαρμοστεί. Προσπάθησε να το κάνει με τον Μπουρούση όμως απέτυχε.. Είναι το διάστημα όπου το οπλοστάσιο του Παναθηναϊκού δείχνει πλήρως απενεργοποιημένο. Σε αυτό το σημείο έλειψε αυτός ο περιφερειακός για τον οποίον συζητάμε από το καλοκαίρι. Αυτός που θα αναμείξει από την αρχή τους συμπαίχτες του στη πράσινη υπόθεση, θα τους δώσει τη μπάλα τη κατάλληλη στιγμή στο καλό τους σημείο. Αυτός που θα ξανακάνει τα όργανα της μπάντας να ηχήσουν ξανά.. Και όπως είπε (πολύ σωστά) και ο κόουτς, η απόκτηση ενός έξτρα περιφερειακού είναι ξεχωριστή υπόθεση από την επιστροφή του Τζέιμς..

“Ο Τζέημς θα φέρει προσωπική φάση την οποία σίγουρα η ομάδα χρειάζεται όμως θα εξακολουθεί να λείπει ένας ακόμα περιφερειακός που θα τρέχει το playbook ως κύριος δημιουργός. Ο Ρίβερς που έχει πάρει πλέον περισσότερο παιχνίδι με τη μπάλα στα χέρια δεν είναι τέτοιος παίχτης και ο Φελντέιν δεν έχει ακόμα ανταποκριθεί σε αυτό..” 

Μετά το σημείο της αδυναμίας να καθαρίσει το παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός βίωσε μια διαφορετική πραγματικότητα εντός παρκέ. Ο Rami Hadar έστησε τον Κόλτον Άιβερσον στον άξονα και στο ύψος του High post, τοποθετώντας εκεί το κέντρο βάρους των δραστηριοτήτων του (ball screens, Pick & Roll επίθεση, flare screens) με τον Αμερικανό seven footer να αποδεικνύεται καθοριστικός παράγοντας στην επαναφορά της Μακάμπι. Πλέον δεν είχε αλλάξει χέρια το μομέντουμ αλλά και η πρωτοκαθεδρία στο σκορ. Σε αυτά τα τελευταία λεπτά της κανονικής περιόδου το παιχνίδι πηγαίνει στο ένας εναντίον ενός για αυτό και ο αδύναμος σε αυτό το κομμάτι Παναθηναϊκός είναι τυχερός που στάθηκε όρθιος απέναντι στους Ισραηλινούς του Goudelock και του Ουίμς. Είναι το χρονικό διάστημα όπου ο (κλειδωμένος επιθετικά) Ρίβερς τρέχει Pick & Rolls (ελλείψει δεύτερου leading guard του ζητούνται να κάνει παραπάνω από όσα μπορεί σε διάφορα επίπεδα) και ο Καλάθης είναι στημένος στις γωνίες για να ..σουτάρει. Παράλληλα οι πράσινοι παρουσιάστηκαν αναποτελεσματικοί στη close out επίθεση (είναι κάτι που προβληματίζει και αυτό καθώς η ομάδα δε πιστώνεται τη καλή κυκλοφορία στις βραδιές που δε σουτάρει καλά). Περίμενα για να είμαι ειλικρινής τη χρησιμοποίηση του Παππά σε εκείνο το σημείο όμως φαίνεται ότι ο κόουτς είχε αποφασίσει για τους δικούς του λόγους να τον παρκάρει. Όντως, σε αυτό το σημείο, θα ήταν χρήσιμος ο Τζέιμς. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει αυτή τη στιγμή τον παίχτη ο οποίος θα βάλει τη μπάλα στο παρκέ και θα παίξει προσωπική φάση, κάθετο μπάσκετ εξασφαλίζοντας σκορ και φθορά για τον αντίπαλο. Με την επιστροφή Τζέιμς αναμένω σημαντική βελτίωση εδώ..

“Ο Πασκουάλ πολύ σωστά επενδύει στην άμυνα αυτή τη περίοδο και υπό αυτό το πρίσμα προσεγγίζει τα παιχνίδια. Η επίθεση που θέλει να εισάγει απαιτεί όπως σας έχω πει χρόνο και σε αυτό δε βοηθάει η απουσία ενός περιφερειακού με τα χαρακτηριστικά που αναφέραμε”

Η άμυνα των πρασίνων βρίσκεται σε αρκετά καλό επίπεδο μετά από ένα μήνα στη διοργάνωση. Αρκετά καλό.. Στις σταθερές των Καλάθη-Γκιστ έχει προστεθεί ο all around-Νίκολς ο οποίος νομίζω ότι είναι μάλιστα ο πιο συνεπής και αποτελεσματικός αμυντικός της ομάδας μετά τον Νικ. Δεν είναι τυχαίο ότι στην αναμέτρηση της Πέμπτης οι δύο τους έγραψαν τα περισσότερα λεπτά μέσα στο παρκέ δείγμα των προθέσεων του Ισπανού κόουτς. Στο αμυντικό κομμάτι βρίσκεται το άρμα μάχης των πρασίνων σε αυτό το διάστημα. Εκεί θα βασιστούν ώστε να μείνουν όρθιοι μέχρι να χτίσουν την επίθεση τους η οποία θέλει χρόνο ακόμα. Ο Πασκουάλ βλέπει τις παραγωγικές δυνατότητες του συνόλου του για αυτό τη προκειμένη στιγμή προσπαθεί να παγιώσει ευνοϊκές για αυτόν (σε επίπεδο σκορ) καταστάσεις με αμυντικά σχήματα ακόμα και εάν αυτά είναι δυσλειτουργικά στην επίθεση. Είνaι φανερή η προσπάθεια να προστατευθεί ο Μπουρούσης ο οποίος αποφεύγεται να εγκαταλείπει το ζωγραφιστό και να ανεβαίνει ψηλά όπου είναι ευάλωτος. Μου έκανε εντύπωση που η Μακάμπι με τόσους πολλούς καλούς midrange εκτελεστές μετά από ντρίμπλα. Μετά βέβαια σκέφτηκα ότι μιλάμε για τη φετινή Μακάμπι..

“Ο Μποχωρίδης έχει χαρακτηριστικές αδυναμίες σε βασικά κομμάτια που δε του επιτρέπουν να πάρει περισσότερο χρόνο. Δεν έχει το απαιτούμενο ballhandling, το footwork του στην άμυνα θέλει δουλειά όπως και τα τελειώματα του. Έχει το κορμί (εξαιρετικά χέρια) και την ικανότητα να βάζει αυτά τα αναίσθητα σουτ – η οποία τον χαρακτηρίζει από την αρχή της καριέρας του- ως καλά στοιχεία αυτή τη στιγμή. Δυστυχώς το παιδί τραυματίστηκε πέρυσι στην αρχή της σεζόν όπου ο ΠΑΟ έπαιζε με τρία γκαρντ..”

Αυτό ακριβώς. Τίποτα άλλο..

-Ο Σίνγκλετον έκανε τη κατάλληλη στιγμή ένα πολύ καλό παιχνίδι (26 πόντοι, 7/10 FG-9/13 FT, 6 ριμπάουντ, 2 τελικές, 2 μπλοκ) δεδομένου του ότι ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν το καλό επιθετικό του παιχνίδι. Ο Πασκουάλ απέναντι στη Μακάμπι τον ανέμειξε σε περισσότερες Pick & Roll καταστάσεις αν και αυτό είχε να κάνει με τον παίχτη του που αμυνόταν πάνω του. Η παρουσία του Zirbes στο μαρκάρισμα του εξηγεί σε πρώτη φάση την επιλογή του Πασκουάλ να παίξει από 1-4 High Set καταστάσεις Pick & Roll με τον Σίνγκλετον αναμειγνύοντας τα αδύναμα πόδια του Γερμανού στην αμυντική συνεργασία αφήνοντας όμως τον Γκιστ στις γωνίες με τον Σμιθ. Σε ..δεύτερη φάση όμως και μετά από ώριμη σκέψη (μερικών δευτερολέπτων) θα έλεγα ότι η παρουσία του Γκιστ στη περιφέρεια και μακριά από τον άξονα δυναμώνει σημαντικά την αντίπαλη άμυνα. Η Μακάμπι έχτισε μάλιστα την αμυντική της διάταξη πάνω στη παρουσία του Γκιστ εκεί. Νομίζω ότι θα ήταν πιο ορθολογικό (ως βασική επιλογή γιατί σε μια-δύο φάσεις μπορείς να δοκιμάσεις οτιδήποτε) ο Γκιστ να λειτουργούσε ως main screener σε αυτές τις καταστάσεις και ο Σίνγκλετον να βρισκόταν στη θέση του βάζοντας τη μπάλα στο παρκέ (η close out επίθεση που λέγαμε..) απέναντι σε σαφώς βαρύτερα κορμιά..

-Ο Πασκουάλ προσπαθεί να “ανοίξει τον δρόμο” για τον Καλάθη στην επίθεση του Παναθηναϊκού ώστε ο διεθνής PG εκτός των άλλων να συνδεθεί με το καλάθι. Μια κατάσταση που οι πράσινοι δουλεύουν πολύ καλά είναι τα συνεχόμενα angle (με Μπουρούση ή οποιονδήποτε άλλον ψηλό) και flat (με Rivers, Nichols ή Παππά στη πλάτη του αμυντικού ) στον άξονα δημιουργώντας την ιδανική συνθήκη για τον Καλάθη ο οποίος συνήθως παίζει κάθετα με μεγάλη ταχύτητα έχοντας την επιλογή του ψηλού που ρολάρει και το pop out του γκαρντ που έδωσε το flat screen. Με την επιστροφή του Τζέιμς θα δούμε τέτοια flat screens στα 9 μέτρα για τον Τζέιμς ώστε να έχει τον χώρο να κεφαλαιοποιήσει το μεγάλο του προσόν αναπτύσσοντας πραγματικά υψηλή ταχύτητα στον δρόμο για το καλάθι. Κατάσταση την οποία είχαμε δει και επί Αργύρη Πεδουλάκη και νομίζω είναι καλό όπλο για το τέλος κλειστών ματς.. Συνολικά πάντως, όσο ο Παναθηναϊκός είναι σταθερά καλός στο αμυντικό κομμάτι ελέγχοντας τα παιχνίδια από εκεί, θα έχει τον χρόνο να δουλέψει την επίθεση του. Οι παίχτες των πρασίνων πρέπει να “κολλήσουν” με τις ιδέες του κόουτς Πασκουάλ και να εμπιστευθούν αυτόν και τη διαδικασία την οποία έχει ενεργοποιήσει ο ερχομός του στον οργανισμό. Η πειθαρχία και η εμπιστοσύνη στο πλάνο είναι βασικά συστατικά για το μείγμα της επιτυχίας..

Η Μακάμπι ήταν πραγματικά μέτρια και βρέθηκε πολύ κοντά στο να “τσιμπήσει” το διπλό γιατί η αστοχία του αντιπάλου έφερε σταδιακά και μάλλον ανέλπιστα το μομέντουμ στα χέρια της. Οι Ισραηλινοί κατέβηκαν με τρεις πλάγιους στο αρχικό σχήμα λες και είναι οι Μπουλς του δεύτερου three-peat και λανσάρουν τη τριγωνική επίθεση.. Ο Γουίμς είναι ο μόνος δημιουργός και ο Goudelock (τον παίζουν πολύ μακριά από τη μπάλα με high cross και flare screens, σε diamond επίθεση επίσης λιγότερο σε απομονώσεις όπως ο Ζοτς ο οποίος εμπιστευόταν την ικανότητα του Αμερικανού σκόρερ στη προσωπική φάση) χαραμίζεται σε ένα σύνολο χωρίς κατεύθυνση και ρόλους. Κακή ομάδα αποτελούμενη από μερικούς καλούς παίχτες.. Μια από τις καλύτερες τους καταστάσεις φέτος που είναι τα τρίγωνα στη πλευρά αποτελούμενα συνήθως από δύο post/face up πλάγιους (Ουίμς και Σμιθ, ένας στο post και ένας στις 45 μοίρες) και έναν screener (Άιβερσον) εμφανίστηκε μόλις μια φορά στο ΟΑΚΑ.. Τεράστιος οργανισμός σε κάθετη πτώση. Η κόντρα που υποβόσκει τα τελευταία χρόνια σε διοικητικό επίπεδο μεταξύ της νεότερης γενιάς και της παλαιάς φρουράς έχει κοστίσει στο club. Κρίμα. Στο Τελ Αβίβ δεν έχουν καν βρει τη διαδικασία για να την εμπιστευθούν και να την ακολουθήσουν..

Υ.Γ: Κρατείστε τη ματιά σας στον Bruno Fitipaldo (1.85-PG-1991) της Ορλαντίνα. O Oυρουγουανός (με Ιταλικό διαβατήριο) έχει κλέψει τη παράσταση στην Ιταλική λίγκα μόλις στη πρώτη του χρονιά στην Ευρώπη. Ο Fitipaldo ήρθε από την Obras του Μπουένος Άιρες στον ιταλικό νότο και τη Σικελία. Τις τελευταίες τρεις αγωνιστικές μετράει 37 τελικές πάσες (12.3 ανά παιχνίδι) ενώ απέναντι στη Μπρέσια του Ντέηβιντ Μος (89-90 οι Σικελοί στη παράταση) έγραψε 33 πόντους (10/14 FG- 6/8 3PT, 7/8 FT) και 10 τελικές. Συνολικά φέτος μετράει 18.0 πόντους (57.9% στα δίποντα, 47.2% στα τρίποντα, 81% στις βολές) 2.6 ριμπάουντ-8.8 τελικές και 1.4 κλεψίματα. Αυτή τη στιγμή μιλάμε για ένα παιδί που χρειάζεται τον καλό προπονητή, το καλό πρόγραμμα που θα τον διδάξει. Έχει ικανότητες σε πολλά κομμάτι του παιχνιδιού (καλός στο PnR, εξαιρετικός σουτέρ, συνεπής στην άμυνα) όμως χρειάζεται τον “σπόρο” της σωστής διδασκαλίας ο οποίος φυτρώνοντας θα εξελίξει το παιχνίδι τις δεξιότητες και τον ανταγωνιστικό του χαρακτήρα σε υψηλότερο, από το τωρινό, επίπεδο. Θα έλεγα ότι πρέπει να φύγει από τη Σικελία μάλιστα μέσα στη φετινή αγωνιστική σεζόν..

Υ.Γ1: Σημειώσαμε κάτι τις προηγούμενες ημέρες της “γκρίνιας”.. Οι Αμερικανοί του Άρη είναι καλοί παίχτες. Στο λειτουργικό πλαίσιο βρίσκεται το λάθος.. Ο Κάμινγκς ειδικά, ο οποίος σε μια ιδιαίτερα προσιτή τιμή προσφέρει αρκετά από την αρχή της σεζόν, έχει τη προοπτική να εξελιχθεί σε πολύ καλό παίχτη αρκεί να χαλιναγωγήσει τα ένστικτα του και να μάθει να διαβάζει τις πραγματικά καλές για αυτόν καταστάσεις βελτιώνοντας το shot selection του. Εάν δε το κάνει αυτό ένας παίχτης με το πακέτο και τα χαρακτηριστικά του, η γνωριμία με το επόμενο επίπεδο θα είναι μια στιγμή μάλλον σκληρή για αυτόν..

Υ.Γ2: Ο Κοπόνεν όντως δίνει άλλον αέρα στη Μπαρτσελόνα.. Μετά τη σπουδαία εμφάνιση με τη Ζαλγκίρις ήταν αλάνθαστος απέναντι στη Μούρθια (23 πόντοι, 7/7 FG-6/6 FT) δείχνοντας ότι αφήνει τον τραυματισμό του πίσω. Είναι ένας παίχτης που μπορεί να αλλάξει πολλά πράγματα στη συμπεριφορά των Καταλανών και στις δύο πλευρές του παρκέ. Καλό ξεκίνημα και από τον Τζόναθαν Χολμς (12 πόντοι- 6 ριμπάουντ σε 16′ με τη Μούρθια). Εάν “μπει” και αυτός δυνατά, ο κόουτς Μπαρτζώκας μπορεί να αντιστρέψει πλήρως μια κατάσταση που μέχρι πρότινος φαινόταν εναντίον του..

Υ.Γ3: O Λάσο ανάγκασε τον αγνό οπαδό του μπάσκετ σε παραλήρημα με κραυγές “βάλε τον Κάρολ” στα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού της Μόσχας όπου η ομάδα του είχε “κατεβάσει” τον επιθετικό ρυθμό του αντιπάλου και χρειαζόταν σκορ για να πάρει το ματς..

Υ.Γ4: Η Φενέρ έχει βαλτώσει γιατί δεν έχει τη φρεσκάδα και τον αέρα ανανέωσης που φέρνουν οι 2 καινούργιοι παίχτες και ο οποίος μπορεί να σε “σπρώξει” στο ξεκίνημα της χρονιάς. Όντως Ζέλικο, οι παίχτες σου βρίσκονται ακόμα στη προηγούμενη σεζόν. Όταν κάτι είναι χαλασμένο το κάνεις κομμάτια και το ξαναφτιάχνεις. Και αυτό μπορεί να μην αφορά μόνο το πνεύμα των παιχτών της Φενέρ και του προπονητή της αλλά τη συνοχή και υγεία ενός ολόκληρου οργανισμού σε επίπεδο λειτουργίας. Ο Ζοτς ξέρει τι εννοώ.. Και πιστεύω ότι θα πετύχει τον στόχο του.