Rasputin..

Με εξαιρετική άμυνα και τους φύλακες του δαιμόνιου καλόγερου (Τεόντοσιτς) Τζάκσον και Χάινς σε εξαιρετική βραδιά η ΤΣΣΚΑ έφυγε με σπουδαίο διπλό από το ΣΕΦ πιστοποιώντας το “οποιονδήποτε, οπουδήποτε” status της στη παρούσα φάση. Παιδικές ασθένειες στη μεταβατική αυτή περίοδο για τον Παναθηναϊκό ο οποίος έχασε στη Πόλη μεγάλη ευκαιρία να αναρριχηθεί στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας. Με τη ματιά του  Hoopfellas..

Οποιονδήποτε, οπουδήποτε..

Αυτή τη στιγμή είναι πραγματικά δύσκολο για οποιονδήποτε να να βάλει κάτω την πρωταθλήτρια Ευρώπης όταν αυτή πιάσει κάποια συγκεκριμένα standards απόδοσης, τα οποία φαίνεται να ακουμπά κάθε φορά σχεδόν άκοπα. Κερδίζει οποιονδήποτε, οπουδήποτε επιβάλλοντας το παιχνίδι της. Το μεγάλο της συν στην όλη κατάσταση είναι ότι έχει αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας σε δύσκολες για αυτήν καταστάσεις οι οποίοι μπαίνουν σε λειτουργία αυτόματα όταν η ομάδα αρχίζει και κινδυνεύει. Η κληρονομιά του περυσινού F4 είναι η διαφορετικότητα στον τρόπο προσέγγισης τέτοιων ειδικών καταστάσεων για τους Ρώσους και αυτό είναι γραμμένο παντού στο προφίλ και τις δράσεις της φετινής CSKA η οποία ήταν σαφέστατα η καλύτερη ομάδα τη Πέμπτη το βράδυ στο Φάληρο. Αρκετά καλύτερη χωρίς να πιάσει υψηλά standards απόδοσης κάνοντας τον Ολυμπιακό να δείχνει “φτωχός” σε μεγάλα διαστήματα του παιχνιδιού. Και όμως, το μάθημα αυτό έρχεται σε καλό σημείο της σεζόν για τους πρωταθλητές Ελλάδας που πλέον, απέναντι στο καλύτερο σύνολο της διοργάνωσης, είδαν όχι απλά τις αδυναμίες τους αλλά και τον τρόπο που πρέπει να προσεγγίσουν τον συγκεκριμένο αντίπαλο την επόμενη φορά όπου πιστεύω ότι οι ερυθρόλευκοι έχουν τις προδιαγραφές να παρουσιάσουν καλύτερο πρόσωπο και μεγαλύτερη δυνατότητα “προσαρμογής” απέναντι σε αυτά που παίζει ο αντίπαλος. Λαμβάνοντας υπόψη τα σαράντα λεπτά κάθε ομάδας στο παρκέ του Φαλήρου τη Πέμπτη, το 75-81 είναι άκρως κολακευτικό για τους γηπεδούχους..

-To performance του Ολυμπιακού φέρει τη σφραγίδα πνευματικού λάθους από το ξεκίνημα του παιχνιδιού. Λάθος εκτίμηση της κατάστασης και τους δρόμου που έπρεπε να ακολουθήσει για να φέρει το ματς στα μέτρα του και να πάρει τη θέση του οδηγού. Για να κερδίσεις την ΤΣΣΚΑ πρέπει να τη “ζουλίξεις”. Να τη στραπατσάρεις. Να είσαι επιθετικός και αρκετά physical, πόσο μάλλον από τη στιγμή που αγωνίζεσαι στην έδρα σου. Μόνο έτσι μπορείς να κάνει την πιο Fluid επίθεση του ευρωπαϊκού μπάσκετ να νιώσει άβολα. Και αυτό είναι μόνο το πρώτο στάδιο.. Αντίθετα οι ερυθρόλευκοι επικεντρώθηκαν στο να ανοίξουν το τέμπο του ματς χωρίς ουσιαστικά να έχουν φτιάξει τις βάσεις ώστε να το πετύχουν αναγκάζοντας την αντίπαλη επίθεση σε λάθη ή εκτέλεση μακριά από τα καλά της σημεία, καταστάσεις που αυτόματα θα δημιουργούσαν ανισορροπία στο αμυντικό transition. 2 φάουλ, 25 πόντοι παθητικό στα πρώτα 10 λεπτά. Και αυτά δεν είναι τα πιο άσχημα νέα μπροστά σε ότι μπορεί να ακολουθήσει το γεγονός ότι η επίθεση των Ρώσων μπορεί να “πατήσε锨..

Πέρα από τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία των γηπεδούχων στο αμυντικό κομμάτι, ο Ολυμπιακός δε μπόρεσε να προσαρμοστεί στις πόρτες που ανοίγουν τα flare screens κάθε φορά στην επίθεση της ΤΣΣΚΑ. Η επίθεση της ομάδας του Ιτούδη αναγκάζει την αντίπαλη άμυνα στο να μπει σε ένα παιχνίδι αναζήτησης ψάχνοντας την επόμενη πόρτα που θα ανοίξει κάθε φορά με την αίσθηση ότι κυνηγάς κάποιον σε ένα σκοτεινό λαβύρινθο με έναν μικρό φακό στο χέρι.. Όταν η 4 out- 1 in Μotion επίθεση των Ρώσων μεταφέρεται στη πλατφόρμα των High Set plays είναι κάτι απλά απολαυστικό. Με τον Augustine και τον Hines (καλούς divers, ταχύτητα σε μικρό χώρο, χέρια & finishing) στο ψηλό post ρόλο screener η ΤΣΣΚΑ απλά κεντάει, ειδικά με την ικανότητα των γκαρντ της να χτυπούν με κάθετο μπάσκετ (πάσα, απειλή με ντρίμπλα) το ζωγραφιστό. Άλλωστε αυτό το είδος επίθεσης έχει κατασκευαστεί για να παράγει lay ups και σκορ γύρω από το καλάθι ξεριζώνοντας τη καρδιά του αντιπάλου. Τα Weave Screen plays (W) για τον Ντε Κολό..

..προσφέρουν επιλογές για στιγμιαίο σκοράρισμα με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας ώστε να εντάσσεται στα safe plays του Ιτούδη μαζί με τα γνωστά Double Drags (δύο σκριν που αποτελούν ουσιαστικό ένα συνεχόμενο για τον ντριμπλέρ και συνοδεύονται από ρολάρισμα του πρώτου screener) . Είδαμε επίσης μια μορφή Wheel Offense με 4 παίχτες να συμμετέχουν και τον καλύτερο κάθε φορά εκτελεστή στημένο στη base line ως “φάρο” και σημείο αναφοράς εφόσον δε πάει κάτι καλά. Gaggle Post για τους Ντε Κολό-Χίγκινς..

O Oλυμπιακός σε καμία περίπτωση δε κατάφερε να μετακινήσει την άμυνα των Ρώσων. Αυτό είναι πολύ σημαντικό όταν μιλάμε για έναν αντίπαλο όπου διακρίνεται για το “μήκος” που προτάσσει η άμυνα του. Και αυτό είναι ένα από τα βήματα στην ευρύτερη διαδρομή που οδήγησε στην απενεργοποίηση του Ματ Λοτζέσκι. Ας το πούμε απλά, ξεκάθαρα. Χωρίς τον Λοτζέσκι στα συνηθισμένα του παραγωγικά standrards ο Ολυμπιακός δύσκολα θα έχει πραγματική τύχη απέναντι στην ΤΣΣΚΑ. Είναι ο παίχτης που εκτοξεύει την επίθεση του Ολυμπιακού και το performance του είναι κομβικό σε τέτοια ματς. Ο Ιτούδης έβαλε πολύ έξυπνα τον Κουρμπάνοβ στον Σπανούλη (για τον Ρώσο τα έχουμε πει επανειλημμένως, ένας από τους τοπ αμυντικούς δύο γραμμών στην Ευρώπη, ουσιαστικά όπως και ο Γκιστ απενεργοποιεί τη πιθανότητα miss match για την άμυνα του)και άλλαζε στα side picks με τους φόργουορντ όταν αναμειγνυόταν ως screener ο Πρίντεζης ενώ με τον Hines κλείδωσε ουσιαστικά τον άξονα. Πολύ συγκεκριμένο switching και όχι Switch everything τακτική, πολύ σωστά. Ο Ολυμπιακός φοβήθηκε να μεταφέρει τη μπάλα πάνω από αυτήν την άμυνα. Επηρεάστηκε από το δάσος χεριών και δεν κοίταξε τη weak side (ώστε να χτυπήσει πάνω στη μετακίνηση, επαναλαμβάνω πολύ σημαντικό απέναντι σε μια τέτοια άμυνα) αναλωμένος σε ένας εναντίον ενός επίθεση με τον Πρίντεζη στο χαμηλό post. O Έλληνας φόργουορντ (έπαιξε και στο “5” όταν ο Σφαιρόπουλος χαμήλωσε για να κάνει το τελευταίο ηλεκτροσόκ στην ομάδα του) ήταν και πάλι καταπληκτικός φέρνοντας στη σκηνή το καλύτερο footwork που έχει post παίχτης στο ευρωπαϊκό μπάσκετ απέναντι σε μια πραγματικά έτοιμη για να αμυνθεί ομάδα. Επίσης η διστακτικότητα του Ολυμπιακού στη midrange εκτέλεση μετατρεπόταν είτε σε αχρείαστες έξτρα πάσες που δυνάμωναν την άμυνα και ουσιαστικά χαλούσαν τους χρόνους εκτέλεσης είτε σε καμικάζι-μπούκες απέναντι σε μια άμυνα οργανωμένη που περίμενε με ανοιχτό το πορτάκι της φάκας.

Σημείωση: Αντίθετα, η ευκολία με την οποία το δίδυμο Τεόντοσιτς-Ντε Κολό ευστοχεί σε αυτά τα ..inefficient midrange shots αποτελεί μέρος της ρετρό γοητείας της επίθεσης της ενώ την ίδια στιγμή αλλάζει τους διαθέσιμους χώρους σε αυτήν αποτελώντας μια πολύ καλή γαρνιτούρα.

Ο Ολυμπιακός συνολικά δεν ήταν κακός στο αμυντικό κομμάτι όμως νομίζω θα είχε πετύχει περισσότερα εάν έβαζε περισσότερο το χέρι του στον αντίπαλο. Δε το δοκίμασε, φοβούμενος ίσως τη φθορά (και ένα μπαράζ προσωπικών βολών από τη πλευρά του αντιπάλου) όμως νομίζω ότι -ειδικά μακριά από τη μπάλα- πρέπει να είναι πολύ πιο δυναμικός την επόμενη φορά. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Σωστά δε πήγε σε overhelping γιατί η “αρκούδα” είναι παραδοσιακά η πιο ικανή ομάδα στο να δημιουργεί half court-fast breaks με παίχτη παραπάνω στην αδύνατη πλευρά με τρομερό ποσοστό επιτυχίας. Όπως και ο Παναθηναϊκός στη Μόσχα, κράτησε σχετικά ..ήσυχο τον σύγχρονο Ρασπούτιν του Ευρωπαϊκού μπάσκετ Μίλος Τεόντοσιτς ο οποίος ως δαιμόνιος καλόγερος που είναι (αδιαμφισβήτητα..) βέβαια είχε κάποιες στιγμές μυστικισμού με τη πάσα κάτω από τα πόδια του Birch ή τη diving pass (βουτώντας, διεκδικώ τα δικαιώματα της ονομασίας της πάσας..) στον Χάινς.. Ο πρώην σέντερ των ερυθρολεύκων ήταν μαζί με τον εξαιρετικό Τζάκσον (top facilitator και η ζυγαριά ανάμεσα στους Τεόντοσιτς-Ντε Κολό) οι φύλακες της πύλης.. για ένα ακόμα βράδυ για τον Δημήτρη Ιτούδη. Μαζί με τους Κουρμπάνοβ-Βορόντσεβιτς αποτελούν τη πανοπλία της ΤΣΣΚΑ. Πρέπει να περάσεις από αυτούς για να βρεθείς απέναντι στον θρόνο (Τεόντοσιτς-Ντε Κολό)..

Η ΤΣΣΚΑ δείχνει στο ξεκίνημα της σεζόν και με ορίζοντας το F4 του 2017 στη Πόλη να συμμετέχει σε μια στημένη κατάσταση υπέρ της. Έχει τρομερή συνοχή, αυτοματισμούς, τρομερό ταλέντο και συνολικά όλα τα εργαλεία που απαιτεί το σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ για να πατήσεις στη κορυφή του Έβερεστ. Η δουλειά του Δημήτρη Ιτούδη είναι καταπληκτική. Κοιτάζοντας πίσω όμως πρέπει πάντα να θυμόμαστε τις δύσκολες στιγμές που πέρασαν οι Ρώσοι στην αρχή της θητείας του Έλληνα κόουτς μέχρι να κατασκευαστεί το σημερινό οικοδόμημα. Θυμηθείτε το πόσο είχαμε εστιάσει στο Downsizing, την αλλαγή κουλτούρας και τον εκμοντερνισμό του οργανισμού στα οποία συνετέλεσε η παρουσία του Ιτούδη αλλά και στη τεράστια μετάβαση (στα μέσα της πρώτης σεζόν) που επιχειρήθηκε, σε έναν πολύ πιο γρήγορο τέμπο (συν 10 κατοχές, μιλάμε για κάτι που χρειάζεται πολύ χρόνο και δουλειά). Αυτή η αγωνιστική μετάβαση παρ’όλους τους τριγμούς που ένιωσε η ομάδα τότε σε κομμάτια του παιχνιδιού της αποτελεί τη βάση για αυτό που βλέπουμε σήμερα. Ένα σύνολο που μπορεί να παράγει ουσιαστικά δίχως όρια και να “προσαρμοστεί” νικώντας σε κάθε τέμπο παιχνιδιού. Η επιτομή της Two-way team δε μπορεί να είναι άλλη από την πρωταθλήτρια Ευρώπης. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι είναι ανίκητη. Δεν υπάρχει αυτό.. Το Format της διοργάνωσης δίνει την ευκαιρία στους επίδοξους δελφίνους να ελπίζουν βάσιμα και αυτή είναι η γοητεία της Ευρωλίγκας. Θέλω πολύ να δω την αντίδραση της “αρκούδας” μετά τα πρώτα ατυχή αποτελέσματα. Εκεί θα είναι όλο το ζουμί. Ξέρετε, θυμάμαι πολλές ομάδες που ξεκίνησαν “τραίνο” όμως έχασαν το μυαλό τους μέσα στη σεζόν μετά από κάποιους “κεραυνούς” ή ατυχή αποτελέσματα. Εκεί πρέπει να επαναφέρεις το τιμόνι στη πρότερη πορεία. Δεν είναι πάντα εύκολο.. Ο Ολυμπιακός έχει τη δυνατότητα λοιπόν να ελπίζει βάσιμα απέναντι σε μια τέτοια αντίπαλο, ειδικά όσο προχωράμε στη σεζόν. Αρκεί να βελτιώνεται βήμα-βήμα, κατάσταση η οποία θα τον κρατήσει όρθιο και παράλληλα ψηλά στη βαθμολογική κούρσα. Και όταν έρθει η ώρα της αλήθειας, για πολλούς λόγους, μπορεί να έχει τύχη..

Όχι καιρός για δάκρυα..

Ναι (το παραδέχομαι) και εγώ σκεφτόμουν τον Παναθηναϊκό στο 4-1 (με μοναδική ήττα αυτής της Μόσχας και μάλιστα σε ματς-ντέρμπι) και το μέγεθος της ευκαιρίας που χάθηκε στη Πόλη για ένα πολύ σπουδαίο διπλό σε μια διοργάνωση που κάθε διπλό, ειδικά στην αρχή της σεζόν όπου όλοι προσπαθούν να παγιώσουν ένα καλό status, είναι σημαντικό. Για μερικά λεπτά.. Ωραία θα ήταν. Δεν είναι όμως.. Καλό είναι σε τέτοιες περιπτώσεις να επικεντρωνόμαστε λοιπόν στις πραγματικές αιτίες και στο τι δεν εκτέλεσε η ομάδα σωστά για να τελειώσει το ματς . Η ζωή απαιτεί λύσεις, όχι προβλήματα. Η αλήθεια είναι ότι οι πράσινοι έκαναν αρκετά πράγματα λάθος τη Παρασκευή το βράδυ χάνοντας ένα παιχνίδι που θα τους “σήκωνε” σημαντικά στη βαθμολογία μιας και θα πλασαρίζονταν στη δεύτερη θέση με εντός έδρας παιχνίδι μπροστά τους.

Ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή συγκεντρώνει όλες εκείνες τις “ασθένειες” μιας ομάδας η οποία προσπαθεί να μάθει να συμπεριφέρεται διαφορετικά και να εκτελεί με ασφάλεια καινούργια πράγματα. Προσωπικά βλέπω μια ομάδα η οποία ακόμα προσπαθεί να χτίσει δεσμούς επικοινωνίας και κατ’επέκταση ένα ισχυρό πνευματικό προφίλ γιατί είναι ακόμα εύθραυστη σε επίπεδο συγκέντρωσης αυτό είναι αφετηρία πολλών δεινών στο αγωνιστικό κομμάτι.

Παρατηρώ το “τριφύλλι” αναφορικά με τον τρόπο που εκτελεί καινούργια πράγματα και δράσεις τις οποίες προσπαθεί να εισάγει ο Πασκουάλ. Ακόμα είναι φανερή η έλλειψη αυτοματισμών (λογικό) και υπάρχει διάχυτη μια αίσθηση εξερεύνησης στα όσα δουλεύει η ομάδα στα παιχνίδια. Για παράδειγμα στη Diamond επίθεση για τον Ρίβερς (ξεκίνησε ως “καθρέφτης” του Οσμάν) όπου ο Πασκουάλ έχει εισάγει ένα Flex Screen (τοποθετώντας στη δυνατή πλευρά τους δύο καλούς σουτέρ του με τη μπάλα στο post στα χέρια του Γκιστ), οι χρόνοι θέλουν πολύ δουλειά ακόμα. Υπάρχει ακόμα μια διστακτικότητα, μια έλλειψη πρωτοβουλίας που οδηγεί τους παίχτες στο να πηγαίνουν βαθιά στο σύστημα περιμένοντας αυτό να τους δώσει τη λύση. Χρειάζεται χρόνος ακόμα για να ξέρεις πότε θα σπάσεις τη ροή που υπαγορεύει το playbook και αυτή η πρωτοβουλία θα είναι ουσιαστικά μέρος του ίδιου του ..playbook. Άλλωστε ο Πασκουάλ πρεσβεύει αυτό το δόγμα (το σύστημα υπάρχει για να δημιουργεί το σωστό πλαίσιο για τον παίχτη).

Οι πράσινοι κατά τη γνώμη μου παρουσιάζουν θέμα συγκέντρωσης αυτή τη περίοδο και αυτό φάνηκε πολλάκις στο αμυντικό κομμάτι σε ένα ματς μάλιστα που δέχθηκαν μόλις 70 πόντους στη κανονική του διάρκεια. Η γενικότερη αμυντική προσέγγιση ήταν σωστή όπως και το πλάνο του κόουτς Πασκουάλ στα μετόπισθεν όμως παρατηρήθηκε πρόβλημα επικοινωνίας (αρχικά στην Pick & Roll άμυνα) το οποίο συχνά πήγαζε από λάθη των Σίνγκλετον (ειδικά αυτός) και Γκιστ. Ο Παναθηναϊκός παίζει σωστά άμυνα στο ξεκίνημα, καταφέρνει σε ουκ ολίγες περιπτώσεις να κατευθύνει τη μπάλα εκεί που θέλει όμως αρνείται πεισματικά να εκτελέσει βασικά πράγματα όπως τα Box outs αφήνοντας τους παίχτες της Αναντολού να σπριντάρουν στις πλάτες τους κάθε φορά που η μπάλα βρισκόταν στον αέρα. Όταν έχεις να κάνεις με αθλητές όπως ο Χόνεϊκατ ή ο Μπράουν, βασικό σου μέλημα στην άμυνα είναι να μην τους αφήσεις να πατήσουν και να κρίνουν διεκδικήσεις στον αέρα βάζοντας στην εξίσωση τον παράγοντα “athleticism”. Δε το θέλεις αυτό για αυτό και τους καρφώνεις τα πόδια στο έδαφος.. Με 15 επιθετικά ριμπάουντ υποστήριξε την επίθεση της η Αναντολού τη Παρασκευή το βράδυ (51-39 συνολικά υπέρ της η μάχη των αιθέρων), πολλά από αυτά γιατί οι πράσινοι αδυνατούσαν να κλειδώσουν με συνέπεια στη πλάτη τους τους αντιπάλους ενώ παράλληλα έχασαν πολλές προσωπικές μονομαχίες πηγαίνοντας προς τις διεκδικούμενες μπάλες. Αντίθετα (μιας και μιλάμε για κατοχές) είναι πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι μετά από 5 αγωνιστικές οι πράσινοι είναι η μοναδική ομάδα στη διοργάνωση που παράγει μονοψήφιο αριθμό λαθών ανά παιχνίδι (9.8, πρώτοι στη σχετική κατηγορία) και μάλιστα αυτός ήταν ένα από τους λόγους για τον οποίον οι πράσινοι διατήρησαν το προβάδισμα στα πρώτα είκοσι λεπτά. Το λέω αυτό γιατί η ομάδα έχει καλωσορίσει μόλις έναν προπονητή ο οποίος έχει και αυτός δημιουργήσει μακρά παράδοση στο low mistake basketball. Στο πιο γρήγορο τέμπο παιχνιδιού το οποίο φαίνεται να κυριαρχεί στη διοργάνωση, αυτό το χαρακτηριστικό μπορεί να αποτελέσει χρυσάφι..

Είναι εμφανές πλέον (ναι, τόσο έντονα) ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει γκαρντ τα οποία μπορούν να παίξουν με το χρονόμετρο πίσω από τον Καλάθη και αυτό επηρεάζει πολύ όλο το παιχνίδι της ομάδας η οποία αδυνατεί να διατηρήσει την πειθαρχία της όταν ο μόνος της Floor general αποχωρεί από το παρκέ. Αυτόματα κάνει την εμφάνιση του ο εκνευρισμός που μεταδίδεται σε όλη την επιθετική λειτουργία και πηγάζει από τον εκάστοτε αντικαταστάτη του Νικ.. Είπαμε ότι ο Πασκουάλ πρέπει να παίξει τον Μποχωρίδη ο οποίος δεν έχει τη ροπή να κοιτάζει πρώτα το Καλάθη όμως ο 22χρονος γκαρντ απέχει ακόμα από το να μεταδώσει “ασφάλεια” (ξεκινώντας από το απλό αλλά πολύ βασικό κομμάτι της μεταφοράς και κυκλοφορίας της μπάλας) στους συμπαίχτες του. Στη Πόλη ενώ ευστοχεί σε ένα κλασσικό τρίποντο-Μποχωρίδη (σουτ με άγνοια κινδύνου) κάνει δύο φάουλ πάνω στον Γκρέηντζερ (του τα παίρνει καθαρά ο Αμερικανός) γιατί έχει τελείως λάθος βάλει το κορμί του στην άμυνα, ουσιαστικά σε απλές φάσεις. Εγώ αυτό το λέω πνευματική ανετοιμότητα, όχι απειρία. Το ίδιο νομίζω και ο κόουτς. Για αυτό και δεν έπαιξε παραπάνω ο Έλληνας γκαρντ.

Σημείωση: Μελετώντας το playbook και οτιδήποτε καινούργιο προσπαθεί να εισάγει ο κόουτς Πασκουάλ στον Παναθηναϊκό, σκεφτόμουν υποσυνείδητα το πόσο θα βοηθούσε στη κατασκευή μιας επίθεσης με κίνηση και ροή η ύπαρξη ενός SF ικανός να τρέξει plays και να παίξει με τη μπάλα στα χέρια στο στυλ των Joe Ingles/Chuck Eidson δηλ. Point Forward που θα αποσυμπίεζε τον Καλάθη στο δημιουργικό κομμάτι. Δε λέω ότι πρέπει να πάει ο Παναθηναϊκός για τέτοιον παίχτη (μιας και ήδη στο “3” έχει τους Ρίβερς-Νίκολς-Χαραλαμπόπουλο) όμως δε μπορώ να μη σκεφτώ το πόσο θα ξεμπλοκάριζε μια τέτοια επίθεση η παρουσία ενός αθλητή με αυτά τα χαρακτηριστικά. Πριν μου πείτε οτιδήποτε σας προλαβαίνω.. Ναι, ο Χαραλαμπόπουλος έχει τις προδιαγραφές να εξελιχθεί σε τέτοιον δημιουργό κάποια στιγμή. Όμως σας έχω ήδη ενημερώσει για τη φιλοσοφία του κόουτς σχετικά με την ανάπτυξη παιχτών σε αυτές τις ηλικίες.. Εν κατακλείδι βέβαια, οι πράσινοι χρειάζονται playmaking και μάλιστα από τη θέση “1”. Αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτό ψάχνουν στην αγορά. Κλείνει λοιπόν η παρένθεση αυτή..

Στη τελική ευθεία ο Παναθηναϊκός προέβηκε σε μάλλον “περίεργες επιλογές”, προϊόν της κούρασης του Νικ Καλάθη. Δε μπορώ να χαρακτηρίσω αλλιώς το γεγονός ότι επέλεξε σε Horns επίθεση σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο να παίξει screen στη μπάλα με τον Σίνγκλετον να ρολάρει και τον Γκιστ να μένει ψηλά (Νικ για αυτό είχε τοποθετηθεί ο Γκιστ στο καλό σου χέρι..). Επίσης η ελληνική ομάδα, ίσως απόρροια των αμυντικών πεντάδων στις οποίες επέμενε ο Πασκουάλ (Ρίβερς στο “2”) ήταν αρκετά περιφερειακή αναφορικά με τον χαρακτήρα των εκτελέσεων της στην επίθεση έχοντας περάσει στην αντίπαλη άμυνα ότι πατάει ζωγραφιστό μόνο για να δημιουργήσει (πέρα των όποιων post ups). Στα έξτρα πεντάλεπτα η Αναντολού ανέβασε την αποτελεσματικότητα της σε Pick & Roll καταστάσεις όπου ο Ερτέλ επιθετόταν πάνω στον Μπουρούση σε όλο το ματς με τον Έλληνα ψηλό (Step Back/Fight Through η τακτική του Πασκουάλ με τον Μπουρούση να μένει πίσω και τον Καλάθη να παλεύει με τον screener για την ανάκτηση της θέσης) να πηγαίνει ανέλπιστα καλά σε επίπεδο αποτελέσματος. Θα πρέπει πάντως να σημειώσουμε ότι παίχτης-κλειδί για τους γηπεδούχους (εκτός του εξαιρετικού Χόνεϊκατ) ήταν ο Ντάνστον, ο οποίος άλλαξε τους συσχετισμούς στο παρκέ με τη πολύ καλή συμπεριφορά του στη Pick & Roll άμυνα στον άξονα και τον δυναμισμό του στο ζωγραφιστό συμπληρώνοντας τους Χόνεικατ και Μπράουν στην τριάδα των παιχτών του Περάσοβιτς με double double.

Mεταβατική περίοδος λοιπόν για τον Παναθηναϊκό ο οποίος προσπαθεί να υιοθετήσει καινούργια πράγματα σταδιακά και με ομαλό είναι αλήθεια τρόπο. Τα δείγματα του Πασκουάλ είναι καλά πάντως μέχρι τώρα. Για αυτό μπορείτε να είστε σίγουροι. Οι πράσινοι έχουν έναν προπονητή ο οποίος μπορεί να τους βγάλει από τη δύσκολη θέση σε μια ειδική κατάσταση και αυτό σιγά σιγά θα αρχίσει να περνάει στους παίχτες. Αυτό κρατείστε το.. (εγώ θα το κάνω) Σταδιακά περιμένω βελτίωση στον τρόπο που λειτουργεί η επίθεση (στη Πόλη ήταν στατική, σε κάποια σημεία όμως σκόπιμα γιατί δεν ήθελε να αλλάξει τους συσχετισμούς των miss matches) αν και αυτό θα χρειαστεί λίγο καιρό ακόμα και πιθανόν έναν γκαρντ.. Ο Παναθηναϊκός τρέχει πάλι για να διορθώσει τη καλοκαιρινή ανορθογραφία ψάχνοντας κοινοτικό PG όμως διασχίζουμε ήδη τον Νοέμβρη. Το ντέρμπι της Α1 με τον Ολυμπιακό είναι παρελθόν, ο κανονισμός θα αλλάξει και η αμερικανική αγορά προσφέρει σαφώς μεγαλύτερη δεξαμενή επιλογών..

Zoc..

Οκ, στη Φενέρ υπάρχει πρόβλημα όπως είχε προβλεφτεί αλλά κατά τη ταπεινή μου γνώμη πρέπει να ψάξουμε λίγο βαθύτερα για τα πραγματικά αίτια. Ο Ομπράντοβιτς δεν είναι χαζός. Έχει κάνει ανάλογα (και πιο χοντρά) λάθη στο παρελθόν, όπως όλοι άλλωστε οι μεγάλοι, και ειδικά στη θητεία του στη Πόλη όταν η Φενέρ χρειαζόταν από τη πρώτη στιγμή mobile ψηλό και αυτός πήρε τη δεύτερη του σεζόν τον Βέσελι ενώ τη σεζόν 2014-15 η ομάδα φώναζε ότι χρειαζόταν playmaking στα γκαρντ, κατάσταση που ο Ζοτς αρνιόταν πεισματικά μέχρι που πήρε τον Ζήση στα μέσα της χρονιάς και έφτασε στο F4. Πέρυσι όπως σας έχω πει υπήρξε γκρίνια για το γεγονός ότι η Φενέρ δεν αξιοποιεί αρκετά και σε σημαντικούς ρόλους Τούρκους αθλητές. Η πορεία της μεγάλης αντιπάλου ΤΣΣΚΑ, για την οποία το σημαντικό δεν ήταν ότι επέστρεψε στη κορυφή αλλά το ότι το έκανε στηριζόμενη αρκετά σε Ρώσους αθλητές (το όνειρο του Βατούτιν χρόνια τώρα), έχει κάνει το front office της Φενέρ πολύ απαιτητικό. Ο Μαχμούτογλου όμως δεν είναι Φριντζόν ούτε ο Hersek είναι Κουρμπάνοβ ή Βορόντσεβιτς.. Ίσως λοιπόν ο Ομπράντοβιτς προσπαθεί με τον δικό του τρόπο να αποδείξει στη διοίκηση ότι η ομάδα χρειάζεται έναν έξτρα παίχτη στη περιφέρεια ο οποίος θα της δώσει το ποιοτικό βάθος που χρειάζεται. Πάντως είναι καλό να γνωρίζεται ότι στη Τουρκία του σήμερα η “μπίζνα” του μπάσκετ λειτουργεί λίγο διαφορετικά μιας και η έλλειψη παιδείας για το άθλημα είναι ακόμα εκεί ειδικά σε διοικητικό επίπεδο. Μη νομίζεται λοιπόν ότι όλοι αυτοί οι τεράστιοι προπονητές όπως ο Ομπράντοβιτς, ο Ίβκοβιτς ή ο Μπλατ είναι κάτω μόνο από τον ..Θεό στις ομάδες τους. Ίσως, εάν αποδεχτούμε όμως ότι ο Θεός φοράει κοστούμι και είναι ο εκάστοτε χορηγός.. Είδατε το πως αποχώρησε ο Ντούντα από την Αναντολού και τι δήλωσε για το όλο θέμα.. Όπως σας έχω γράψει (και δε το έκανα τυχαία) και ο Ντέηβιντ Μπλατ θα έχει πίεση παρότι είναι μόλις η πρώτη του σεζόν καθώς η Dogus (αναφέρομαι στον χορηγό) έχει πολλές απαιτήσεις και δε θα μασήσει ανά πάσα στιγμή να πάρει κεφάλια εάν δει ότι στραβώνει το πράγμα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη Φενέρ. Πίεση σαφώς και υπάρχει πάντα σε τέτοιους οργανισμούς. Το παν είναι το πως θα τη διαχειριστείς. Και ναι, αναφέρομαι στους ανθρώπους που τρέχουν τους οργανισμούς σε διοικητικό επίπεδο..

Υ.Γ: Πόσο θα βοηθούσε τη Brose το καλοκαίρι ένας παίχτης με την ικανότητα του Χίκμαν στη δημιουργία ρηγμάτων.. Όμως το club δεν έχει αυτή τη λογική στη προσέγγιση της αγοράς. Στέλνει παίχτες στην ελίτ, δεν αγοράζει από αυτήν..

Υ.Γ1: O τρόπος με τον οποίον μπήκε σήμερα η Μπαρτσελόνα στο classico δείχνει την επίδραση του καλού προπονητή στη ψυχοσύνθεση των παιχτών. Συσπείρωση, δυναμισμός, πίστη στο πλάνο. Μεγάλη νίκη για τους Καταλανούς με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να ψάχνει για έναν κοινοτικό γκαρντ στην αγορά. Ήδη η ομάδα του θα αρχίζει να παίρνει τα δώρα της επιστροφής Κοπόνεν ο οποίος (ακόμα και εάν ακόμα θέλει λίγο χρόνο για να αφήσει πίσω τον τραυματισμό του) δίνει άλλον αέρα στη Μπαρτσελόνα. Μη ξεχνάτε ότι οι Κταλανοί δεν έχασαν τις τελευταίες ημέρες δύο παίχτες. Έχασαν δύο Ισπανούς (διεθνείς μάλιστα) παίχτες, γεγονός που επηρεάζει σημαντικά τη δυναμική της ομάδας στην ACB. Ένας ακόμα λόγος που το σημερινό αποτέλεσμα είναι σημαντικό..

Υ.Γ2: Η μεγαλύτερη ευλογία για τους φετινούς Warriors είναι τα ματς που θα χάσουν στον δρόμο για να γίνουν πραγματική ομάδα μετά την ανακατανομή ρόλων και ο θνητός χαρακτήρας που θα τους δώσουν αυτές οι ήττες. Θα χρειαστούν δουλειά και στομάχι. Μη ξεχνάτε, μιλάμε για μια ομάδα με πιο ικανό rim protector τον ..Ντουράντ.