Oι άνθρωποι της δράσης πιστεύουν στη μοίρα. Οι άνθρωποι της σκέψης στη πρόνοια..

Breaking news με το καλημέρα στη σεζόν λοιπόν καθώς Παναθηναϊκός και Άρης βρίσκονται στην αγορά για να καλύψουν άμεσα τα κενά που δημιούργησαν οι τραυματισμοί των Τζέημς και Σανικίτζε στα rosters των ομάδων τους. Ο Αμερικανός των πρασίνων θα χάσει περίπου δύο μήνες αγωνιστικής δράσης με τραυματισμό στο αντιβράχιο του δεξιού χεριού ενώ ο Σανικίτζε (ρήξη επιγονατιδικού τένοντα) θα χάσει το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν με τις πρώτες εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για εξάμηνη απουσία. Άσχημα νέα αλλά ρεαλιστικά είναι και αυτά πάντα μέσα στο πρόγραμμα. Οι δύο ομάδες πλέον πρέπει να ανακαλύψουν τον τρόπο να βγουν δυνατές από τα προβλήματα τους. Ακόμα και τέτοιοι “κεραυνοί” (όπως τους χαρακτήριζε ο Πατ Ράιλι) μπορούν στη πορεία να σου δώσουν κάτι θετικό. Άλλωστε όπως είχε πει και ο “νομπελίστας” Ούγγρος βιοχημικός Άλμπερτ Ζεντ-Γκαίργκι “η ανακάλυψη είναι ένα τυχαίο γεγονός που συναντά ένα προετοιμασμένο μυαλό..”

Πάμε να το ψάξουμε λοιπόν..

Ένα ρόστερ χαρακτηρίζεται ως σωστά δομημένο όταν μπορεί να καλύψει για ένα συγκεκριμένο διάστημα τέτοιες ξαφνικές “απώλειες” μέσα στη χρονιά. Θυμηθείτε την ανάρτηση σχετικά με το recruiting των 16 μονομάχων της Ευρωλίγκας..
 “Βλέπετε, η ιδανική στελέχωση είναι σαν το ανθρώπινο σώμα. Όταν η μια “αίσθηση”(παίχτης και τα χαρακτηριστικά που φέρνει αυτός στο παιχνίδι σου) το εγκαταλείπει, σχεδόν αυτόματα παίρνουν τον έλεγχο οι υπόλοιπες αισθήσεις οι οποίες “αυτορυθμίζονται” και γίνονται πιο ευαίσθητες για να εξασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία. Η στελέχωση σε ένα ρόστερ λοιπόν είναι σαν τον ανθρώπινο σώμα. Πρέπει να λειτουργεί υποστηρικτικά και σε άμεση συνάρτηση με το γενικό σύνολο..” 

Στη προκειμένη περίπτωση αυτό αγγίζει περισσότερο τον Παναθηναϊκό όπου το ρόστερ του καλείται να απορροφήσει τους κραδασμούς μια βραχυχρόνιας σχετικά απώλειας αντίθετα με τον Άρη ο οποίος χάνει ουσιαστικά έναν παίχτη για ολόκληρη τη σεζόν, οπότε και είναι υποχρεωμένος να πάει σε αντικατάσταση. Και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για απώλειες πολύ βασικών παιχτών, όχι μόνο σε επίπεδο rotation αλλά κυρίως σε επίπεδο έκφρασης του συνολικού παιχνιδιού της κάθε ομάδας. Δηλαδή για μονάδες οι οποίες αποτελούσαν βασικούς εκφραστές του στυλ μπάσκετ και των καινοτομιών που ήθελαν να λανσάρουν οι δύο Έλληνες κόουτς στο κάθε σύνολο φέτος. Παρ’όλα αυτά..

Ναι, το χτύπημα και στις δύο περιπτώσεις είναι σημαντικό όμως τίποτα δε πρέπει να σε εκτροχιάσει από τον αρχικό προγραμματισμό σου. Ιδανικά σε ανάλογες καταστάσεις, όταν είσαι σωστά προετοιμασμένος (η πρόνοια που λέγαμε πιο πάνω..) αρχικά κοιτάζεις και καταφέρνεις να κερδίσεις χρόνο με μια “εσωτερική προσαρμογή” ανεβάζοντας παιδιά στο rotation (εδώ καταλαβαίνουμε όλοι πόσο σημαντικοί είναι οι παίχτες-ρόλων στο βάθος του πάγκου). Ζητάς να υποστηρίξουν το οικοδόμημα μέχρι να βρεις μια πιο μόνιμη λύση (ή υπό περιπτώσεις μέχρι την επιστροφή). Μπορούν; Μπράβο.. Δε μπορούν..; Λούσου το καλοκαιρινό σου “λάθος” (η πρόνοια που λέγαμε πιο πάνω..) και θυμήσου τη ρήση του Μεσίνα.. («Στις μέρες μας είναι πολύ πιο σημαντικό το πώς δημιουργείς (στελεχώνεις ) μια ομάδα από το πώς κοουτσάρεις την ομάδα. Αν κάνεις λάθη στη στελέχωση, θα σου κοστίσουν..» ) Αυτό που προσπαθώ να σας πω είναι ότι ένα απόλυτα σωστά δομημένο ρόστερ μπορεί να επουλώσει πληγές για κάποιο χρονικό διάστημα όμως τα σύνολα των δύο ομάδων μας δεν εντάσσονται σε αυτή ακριβώς τη κατηγορία. Και όμως.. Μπορεί να με πείτε τρελό (δεν είμαι αλλά ποιος τρελός το παραδέχεται..) αλλά Παναθηναϊκός και Άρης μπορούν να κερδίσουν πράγματα από τους “κεραυνούς” αυτούς οι οποίοι τους χτύπησαν διορθώνοντας προβλήματα λειτουργικότητα που υπέβοσκαν μετά την ολοκλήρωση των ρόστερ τους. Πάμε να δούμε μαζί τι εννοώ..

Περίπτωση Τζέιμς

Το παιχνίδι του Μάικ Τζέιμς αποτελεί βασική έκφραση της στροφής που θέλει να κάνει φέτος ο Παναθηναϊκός, μεταβαίνοντας από την εποχή της Pick &Roll Oriented-επίθεσης σε αυτήν της ταχύτητας με σημαντικά μεγαλύτερες δόσεις προσωπικής φάσης. Ο Τζέιμς, ένας από τους πιο ικανούς one on one περιφερειακούς στην Ευρώπη σήμερα και αρκετά aggressive κάθετος στο παιχνίδι του, αποτελεί τον παίχτη ο οποίος θα “άνοιγε” δρόμους οι οποίοι μέχρι τώρα δεν ήταν ορατοί στη πράσινη επίθεση (ακριβώς με όπλο αυτή του τη δεξιότητα) και θα έδινε σε αυτήν (σε επίπεδο παραγωγικότητας και τρόπου εκτέλεσης) τον παράγοντα του “αβέβαιου” κάνοντας την πιο δυσανάγνωστη και λιγότερο προβλέψιμη για την αντίπαλη άμυνα. Παράλληλα έδινε μια αίσθηση φρεσκάδας στο backcourt του Παναθηναϊκού ως νέο πρόσωπο, το οποίο μάλιστα έρχεται από εξαιρετική σεζόν στη Βιτόρια, συν το High energy Style του που ηλεκτρίζει το πλήθος. Μαζί με τον Καλάθη και τον Παππά δημιουργούσαν μια τριάδα-σκελετό του πράσινου backcourt, με την έννοια ότι θα ήταν οι τρεις που προορίζονταν για τα χοντρά λεπτά. Και όμως, αν αναλογιστούμε ότι οι πράσινοι άμεσα θα ανεβάσουν τον Φελντέιν στη θέση του, με μια πρώτη ματιά η τριάδα των Καλάθη-Παππά-Φελντέιν μοιάζει πιο λειτουργική και με πιο διακριτούς ρόλους. Στη πρώτη περίπτωση (με Τζέιμς) δίπλα στον PnR δημιουργό με τα quarterback προσόντα όπως είναι ο Καλάθης, ο Παναθηναϊκός τοποθετούσε δύο slashers με ικανότητα στη προσωπική φάση (drive, χώρος για midrange παιχνίδι, συχνές ευκαιρίες για προσωπικές) χωρίς ουσιαστικά ποιοτικό σουτέρ στα guards (μόνο ο Ρίβερς από το “3”, σουτέρ θέσης μάλιστα). 
Πλέον τα θετικά από όλη αυτή τη δυσάρεστη ιστορία είναι ότι:
-Ο ρόλο αυτός (slashing, προσωπική φάση, transition παραγωγή) θα ανατεθεί εξ ολοκλήρου στον Παππά και δίπλα σε αυτόν και τον Καλάθη η ομάδα θα βάλει έναν σουτέρ δημιουργώντας θεωρητικά (γιατί θα εξαρτηθεί από τον τρόπο που διαλέγεις να επιτεθείς) μια πιο λειτουργική τριάδα με PnR δημιουργό-Slasher-Shooter. 
– Ο Φελντέιν, ο οποίος πέρυσι έδειξε αδυναμία να διακριθεί σε ένα ρόστερ με στοιχειώδες traffic (πολυπρόσωπη περιφερειακή γραμμή) και φέτος έμεινε από την αρχή πίσω αδυνατώντας να βρει ρυθμό, θα έχει την ευκαιρία του ώστε να δηλώσει βροντερά παρών.

Το δεδομένο πλέον είναι ότι ο Αργύρης Πεδουλάκης πρέπει να προσαρμόσει το playbook της ομάδας του στα νέα δεδομένα. Χάνει έναν παίχτη με τα χαρακτηριστικά του Τζέιμς και προσθέτει/ανεβάζει έναν άλλον με τις δεξιότητες του Φελντέιν. Πως μπορεί αυτή η αλλαγή να επηρεάσει τη παρουσία του KC Rivers στο παιχνίδι της ομάδας; Μήπως εάν οι πράσινοι είχαν αναγκαστεί να προβούν σε αυτή την αλλαγή (Φελντέιν αντί Τζέιμς) μερικές ημέρες πριν, ο Νίκολς να έπαιζε πιο δυνατά από τον Ρίβερς για τη τελευταία θέση ξένου στην Α1..; To σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί να διαφοροποιήσει έως έναν βαθμό τη κατεύθυνση της επίθεσης του, ειδικά στο μισό γήπεδο όπου η ομάδα θα πρέπει να δουλέψει περισσότερες ball screen καταστάσεις πλέον με τον Φελντέιν να κατέχει χοντρά λεπτά στο rotation. Από το πόσο αποτελεσματική θα είναι αυτή η “προσαρμογή” του συνόλου στη μερική απόκλιση του πλάνου επίθεσης και τις όποιες αλλαγές προκαλεί σε επίπεδο συνοχής κατά μήκους του ρόστερ η απουσία του Τζέιμς και τα αυξημένα λεπτά του Φελντέιν, θα κριθούν τα πάντα το επόμενο δίμηνο.

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται ήδη στην αγορά..

Οι πράσινοι βρίσκονται ήδη από εχθές στην αγορά εξετάζοντας πιθανές επιλογές για τη περιφερειακή τους γραμμή. Την άποψη μου σχετικά με τα αντανακλαστικά τη γνωρίζετε.. Θεωρώ ότι όλες οι ομάδες που λειτουργούν σε πραγματικά επαγγελματικό πλαίσιο θα πρέπει να βρίσκονται στην αγορά 365 ημέρες τον χρόνο σκανάροντας τα πάντα σαν να χρειάζονται παίχτη, είτε θέλουν τέτοιον στη πραγματικότητα είτε όχι. Αυτό σε βοηθάει να έχεις ανοιχτά μάτια σε οποιαδήποτε περίπτωση/λεπτομέρεια είναι πιθανό να σου προσφέρει μια βελτίωση την οποία πιθανόν να μην είχε καν εξετάσει, γρήγορα αντανακλαστικά και γνώση.
Το δίμηνο της απουσίας του Τζέημς ο Παναθηναϊκός θα επισκεφτεί ΣΕΦ και Nick Galis Hall για την ελληνική λίγκα ενώ στην Ευρωλίγκα καλείται να ταξιδέψει σε Μόσχα, Βαρκελώνη, Πόλη (Αναντολού), Μαδρίτη και να υποδεχτεί τον Ολυμπιακό και τον Ντέηβιντ Μπλατ στο ΟΑΚΑ. Είναι πολύ λογικό να κοιτάζει πλέον τη προσθήκη δεδομένου του ότι η φετινή Ευρωλίγκα δε συγχωρεί το λάθος. Με τον Τζέημς στο ρόστερ ο Αργύρης Πεδουλάκης μπορούσε να δώσει την ευκαιρία και μαζί τον ρόλο του πέμπτου γκαρντ στον Μποχωρίδη. Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Η γνώμη της σελίδας είναι ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κινηθεί για γκαρντ με διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά του Τζέημς. Ουσιαστικά, θα πρέπει να κοιτάξει στην αγορά για εκείνον τον δεύτερο δημιουργό στο μισό γήπεδο που συζητούσαμε ότι έλειπε από αυτό το ρόστερ και σχεδίαζε το προπονητικό επιτελείο να προσθέσει μέσα στη χρονιά εφόσον ο Μποχωρίδης δεν ανταποκρινόταν και η παρουσία του Μπουρούση ως δημιουργού σε αυτό το πλαίσιο επίθεσης δεν ήταν τελικά τόσο καταλυτική. Έναν Playmaker ο οποίος θα έρθει τώρα για να γίνει ο τέταρτος γκαρντ στο περιφερειακό rotation και πέμπτος (πάντα θεωρητικά) όταν επιστρέψει ο Τζέημς. Ειδικά άμα την επιστροφή του πρώην γκαρντ της Baskonia, ένας παίχτης που δε θα τρακάρει μαζί του αλλά θα δέσει αρμονικά δίπλα του στο ρόστερ. Μια κίνηση οικονομίας (χωρίς σε καμία περίπτωση να αναιρεί την ατομική ποιότητα) η οποία δε θα κλείνει τελείως τη πόρτα στον Μποχωρίδη. Ανάλογα με τη περίπτωση του παίχτη εκτιμώ ότι οι πράσινοι θα πάνε σε συμβόλαιο μερικών εβδομάδων ή συμφωνία μέχρι το τέλος της χρονιάς. Ο παίχτης αυτός όμως επαναλαμβάνω, θα πρέπει να έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Αμερικανό. Ο Τζέημς είναι κεφάλαιο για τον φετινό Παναθηναϊκό και έχει να δώσει πολλά στην ομάδα. Θα πρέπει να επιστρέψει σε ένα γόνιμο για το παιχνίδι του περιβάλλον. Απλά ο Παναθηναϊκός πιθανόν θα χρειαστεί να επισπεύσει την απόκτηση του έξτρα περιφερειακού που συζητούσαμε. Και τότε ίσως, ίσως, αυτός ο “κεραυνός” του τραυματισμού του Τζέημς, να αποφέρει περισσότερα θετικά στην ομάδα από όσα αυτή αρχικά υπολόγιζε..

Η περίπτωση Σανικίτζε

Είναι διαφορετική από αυτή του Τζέημς μιας και ο Γεωργιανός φόργουορντ του Άρη θα μείνει εκτός για 6 μήνες σύμφωνα με τα τελευταία νέα. Πολύ λυπηρό νέο και μεγάλος προβληματισμός για τον Δημήτρη Πρίφτη μιας και αναγκάζεται να προβεί σε αντικατάσταση και μάλιστα με κοινοτικό παίχτη μην έχοντας τη πολυτέλεια του να υπογράψει παίχτη από τη σαφώς μεγαλύτερη δεξαμενή της Αμερικής η οποία όμως θα αφήσει τους “κίτρινους” με μείον έναν ξένο για το πρώτο μισό της σεζόν. Ο Άρης λοιπόν χρειάζεται κοινοτικό φόργουορντ για να καλύψει το κενό.
Ο Σανικίτζε ήταν επίσης (όπως και ο Τζέημς) ένας εκ των βασικών εκφραστών αυτού που ήθελε να παρουσιάσει ο Άρης. Έγραψα πρόσφατα στο Stoiximan.blog..

“Ο κόουτςς Πρίφτης έχτισε το παιχνίδι της ομάδας και κατ’επέκταση τη περυσινή πολύ επιτυχημένη πορεία της πάνω στις απλωμένες άμυνες με ναυαρχίδα το zone press 1-2-2 που χρησιμοποιούσε με τον Ουάιτ πρώτο παίχτη. Σε τέτοιου τύπου άμυνες , η διάταξη ξεκινά με τον πιο αθλητικό (ιδανικά και μακρύ) παίχτη σου στην εμπροσθοφυλακή (catcher)  ώστε να κατευθύνεις τη μπάλα εκεί που πραγματικά θέλεις (γωνίες), να παγιδεύσεις, να κλέψεις ή να καθυστερήσεις την επίθεση. Το κλειδί είναι να μη μπει η μπάλα στον κεντρικό διάδρομο γιατί η άμυνα θα σπάσει. Αυτό το μοντέλο έδωσε στον Άρη σημαντικές νίκες πέρυσι και χάρισε μερικές σπουδαίες βραδιές στους φιλάθλους. Σε αυτή τη βάση (press άμυνες) θα προσπαθήσουν να χτίσουν οι κιτρινόμαυροι και το φετινό παιχνίδι τους.

Αυτός είναι ο λόγος που ο Πρίφτης έφερε στη Θεσσαλονίκη έναν PG με τα χαρακτηριστικά του Κάμινγκς και όχι έναν διαφορετικού τύπου περιφερειακό με περισσότερες αρετές στη δημιουργία και στη περιφερειακή εκτέλεση. Για αυτό έφερε και τον Βίκτορ Σανικίτζε.. Τα χαρακτηριστικά του Γεωργιανού μεταφράζονται εξαιρετικά σε αυτόν τον τύπο παιχνιδιού. Είναι γρήγορος, αθλητικός, μακρύς, ικανός στη περιφερειακή άμυνα και παίζει με σπουδαίο motor. Μπορεί σε αυτού του τύπου τις άμυνες να λάβει διαφορετικές θέσεις στη διάταξη (είτε ως πρώτος παίχτης, είτε να αναμειχθεί στη παγίδα είτε να καλύψει τις κατά μήκος της άμυνας πάσες). Ο Σανικίτζε φέρνει στον Άρη το αθλητικό πακέτο και την εμπειρία του στο υψηλό επίπεδο την οποία θα χρειαστεί πολύ η ομάδα του Πρίφτη δεδομένου του ότι πολλά παιδιά που κατέχουν βασικό ρόλο δεν έχουν σπουδαία εμπειρία σε αυτό το επίπεδο..”

Καταλαβαίνετε το πόσο κομβικός ήταν ο Γεωργιανός στο παιχνίδι του φετινού Άρη ειδικά μάλιστα εάν λάβουμε υπόψη μας τον ρόλο στη κυκλοφορία της μπάλας και στο δημιουργικό κομμάτι όπου λειτουργούσε ως εναλλακτικός playmaker από το High post όντας ίσως η πιο ασφαλής επιλογή για να εισάγουν κάθετα τη μπάλα στο ζωγραφιστό (απομονώσεις στο χαμηλό post για τον Καββαδά) οι Θεσσαλονικείς ενώ παράλληλα εκμεταλλευόταν τους καλούς περιφερειακούς cutters του Άρη στη πίσω γραμμή άμυνας. Επίσης, το διαχρονικό motor και τα rebounding skills που χαρακτηρίζουν τον Γεωργιανό έμοιαζαν με ιδανικό fit για το μπάσκετ που έχει εισάγει στο Αλεξάνδρειο ο κόουτς Πρίφτης. Μήπως όμως, παρ’όλα τα πλεονεκτήματα που φέρνει το πακέτο-Σανικίτζε στον Άρη, πλέον δίνεται η ευκαιρία στον Έλληνα κόουτς να διορθώσει μια πιθανή καλοκαιρινή ανορθογραφία στο ρόστερ του..; Aντιγράφω και πάλι από το σχόλιο μου στο Stoiximan.blog..
“Η αλήθεια είναι ότι ο Άρης είχε “υποχρέωση” να πάρει τον Τσαϊρέλη το καλοκαίρι. Δε μπορούσε να προσπεράσει έναν ποιοτικό Έλληνα σε καλή ηλικία τη στιγμή που προσπαθεί να χτίσει έναν κορμό με καλούς Έλληνες αθλητές. Η αλήθεια είναι ότι τα χαρακτηριστικά του Τσαϊρέλη ταίριαζαν καλύτερα με αυτά  του  Tanija Dragisevic, με τον οποίον έφτασε πολύ κοντά ο Άρης. Ο Σέρβος PF είναι εξαιρετικός σουτέρ και μπορούσε να αποτελέσει ιδανικό Stretch-4 για την επίθεση του Άρη όμως ο κόουτς Πρίφτης προτίμησε το athleticism, την ικανότητα στο ριμπάουντ και την ένταση που μπορεί να φέρει στο παρκέ ο Σανικίτζε πιστεύοντας ότι οι snipers που έχει στα “φτερά” φέτος (Τζένκινς, Μαρμπλ) θα είναι αρκετοί για να βάλουν πίεση στις αντίπαλες άμυνες. Συν τοις άλλοις ο Σανικίτζε είναι φόργουορντ που τρέχει εξαιρετικά στο ανοιχτό γήπεδο. Και αυτό είναι σημαντικό στο μπάσκετ του Άρη όπου ένα σημαντικό μέρος της παραγωγικότητας έρχεται μέσα από την άμεση μετατροπή της άμυνας σε επίθεση. Με δύο αθλητικούς παίχτες πλέον στη θέση “4” (συν το υπόλοιπο background)  η γκάμα των αμυντικών επιλογών του Δημήτρη Πρίφτη ανοίγει επικίνδυνα..”

Όντως κύριε Κατσιώνη καλά μας τα λέτε όμως δε παύει αυτή η έλλειψη πραγματικής περιφερειακής απειλής από τη θέση “4” να επηρέαζε το spacing του Άρη στο μισό γήπεδο. Και η παρούσα κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί ο Άρης εντός της αγοράς είναι ιδιαίτερη. Για να είμαι ειλικρινής, θεωρώ ότι εάν ο Δημήτρης Πρίφτης είχε τη πολυτέλεια της αμερικανικής αγοράς πιθανόν να διάλεγε πάλι athleticism πάνω από περιφερειακή εκτέλεση για τη θέση, υποστηρίζοντας καλύτερα το μπάσκετ της ταχυδύναμης στο οποίο δουλεύει ο Άρης. Όμως πλέον ίσως αναγκαστεί να πάρει ένα Stretch-4 ( ευρωπαϊκή αγορά προσφέρει περισσότερες τέτοιες επιλογές) το οποίο απαραίτητα να μην είναι κακό νέο  για τον Άρη. Απλά οι κίτρινοι το καλοκαίρι φόρτωσαν “shooting firepower” στα φτερά με τους Τζένκινς-Μαρμπλ και υπέγραψαν έναν PG μια κλάση σε αμυντικό επίπεδο πάνω από τον Ουότερς (πιο ταχύς, πιο μακρύς και γρήγορος στις αντιδράσεις ο Κάμινγκς), πλαίσιο που εξυπηρετούσε μια προσθήκη με τα χαρακτηριστικά του Σανικίτζε. Ο Γεωργιανός (σε αντίθεση με τον Τσαϊρέλη τον οποίο πρόσφατα ο κόουτς χαρακτήρισε “αρκετά αθλητικό”) είναι ο PF που μπορεί να χαμηλώσει και να αμυνθεί περιφερειακά ή να βγεί στο “κεφάλι” μια 4/4 press άμυνας, χαρακτηριστικό που ο Άρης αφομοίωσε αμέσως τακτικά. Ίσως ένας πιο σκληροτράχηλος, πιο αθλητικός φόργουορντ από τον (καλό παίχτη) Μαρμπλ να κούμπωνε καλύτερα με ένα Stretch-4 όμως αυτό θα το δούμε στη πορεία. Για να γίνω πιο κατανοητός, δίπλα σε έναν φόργουορντ τύπου Ντραγκίσεβιτς, θα ήθελα έναν πιο Bill Edwrards-type of player στη θέση “3” (ναι, τον παλιό Αμερικανό της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ) για να υπάρξει καλύτερη ισορροπία. Η πραγματικότητα πάντως είναι ότι ο Άρης πρέπει να αξιολογήσει γρήγορα την αγορά και να πάρει παίχτη αφήνοντας πίσω το σοκ της κακοτυχίας. Όχι πια δάκρυα..

Υ.Γ: Κατάσταση με κοινά σημεία αλλά διαφορετικό υπόβαθρο είχε να αντιμετωπίσει και ο Ολυμπιακός . Η βασική όμως διαφορά εδώ ήταν ότι οι ερυθρόλευκοι είχαν γνώση του προβλήματος του Γιανγκ και τον χρόνο να προσαρμόσουν τα πλάνα και τις επιλογές τους. Στη πραγματικότητα ο ρόλος του Αμερικανού σε αυτή τη μεταβατική περίοδο (μέχρι να αρχίσει να επανέρχεται στα γνωστά standards) ισοδυναμεί με μια κατάσταση όπου ο Ολυμπιακός θα είχε παροπλίσει τον Αμερικανό και θα είχε υπογράψει στη θέση του με βραχυπρόθεσμο συμβόλαιο έναν ρολίστα χαμηλότερων προδιαγραφών μέχρι να επανέλθει. Το συν είναι ότι τώρα ο Γιανγκ θα μπορέσει να “μπει” άμεσα σε πρώτο ρόλο όταν νιώσει υγιής αφού θα κερδίσει χρόνο σε επίπεδο εγκλιματισμού ευρισκόμενος στο rotation όλο αυτό το διάστημα.

Y.Γ1: Για τη σημασία του Λοτζέσκι δε θα βαρεθώ ποτέ να μιλάω. Εφόσον είναι υγιής φέτος (αμήν..) περιμένω να αποτελέσει ότι ο Πρίντεζης τη τελευταία διετία. Τον πιο σταθερό πάίχτη των ερυθρολεύκων μέσα στη σεζόν. Μιλάμε για έναν από τους πιο ολοκληρωμένους wings στην Ευρώπη ο οποίος θα είχε σημαντικό ρόλο σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό ρόστερ (ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Μπάρτσα)..

Υ.Γ2: Επειδή έχω πάρει αρκετά μηνύματα τις τελευταίες ώρες για τον Νίκολας Λαπροβίτολα και τον Νέιτ Ουόλτερς.. Έχω να πω ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτή η αρχειοθήκη αυτής εδώ της σελίδας κρύβει λύσεις. Αρκεί να ξέρεις να τις διαβάζεις σωστά και να τις μεταφράζεις ανάλογα σε κάθε περίπτωση..

Jim Conway