Παιδιά από “τζάκι”..

Η σελίδα έχει εστιάσει πολλές φορές στη σωσίβιο λέμβο της λίγκας μας σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς η οποία δεν είναι άλλη από την εξειδίκευση στο αντικείμενο και τη δουλειά στη λεπτομέρεια με άκρατο επαγγελματισμό ακόμα και εάν σε πολλές των περιπτώσεων οι συνθήκες είναι αντίξοες. Οι υπηρεσίες scouting είναι ένα κομμάτι το οποίο πρέπει να βελτιώσουμε γιατί μαζί με την ανάπτυξηη νέων παιδιών μπορεί να ξαναβγάλει τη λίγκα μας στον αφρό και κυρίως να αποτελέσει τη βάση σε οικονομικό επίπεδο πάνω στην οποία θα στηριχτούν οι ομάδες μας τα επόμενα χρόνια πλέον, με τις εποχές της ευμάρειας να αποτελούν μακρινή ανάμνηση. Καλό, εξειδικευμένο scouting με τις ομάδες να επενδύουν στη στελέχωση τμημάτων και όχι στις γνωριμίες, τους συμβούλους και το μάτι του προπονητή ο οποίος (απλούστατα γιατί η δουλειά του είναι διαφορετική) δε μπορεί να έχει πλήρη γνώση του τι συμβαίνει σε κάθε πρωτάθλημα του πλανήτη και το πως επηρεάζει κάθε τι την αγορά. Σε αυτό το κομμάτι είμαστε πίσω σαν λίγκα. Λειτουργούμε ερασιτεχνικά σε αντίθεση με τον όλο τρόπο που βλέπουμε συνολικά το παιχνίδι στη χώρα μας και τη γνώση που έχουμε για αυτό. Δε δικαιολογείται το γεγονός ότι λίγκες σαν του Ισραήλ ή της Ιταλίας να έχουν καλύτερη τεχνογνωσία η οποία μάλιστα πηγάζει από τον παράγοντα της οργάνωσης σε διοικητικό επίπεδο που διέπει ένα σύλλογο.

Σιγά σιγά αρχίζουμε και βελτιώνουμε τον τρόπο που φιλτράρουμε την αγορά. Εκτιμώ όμως ότι το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στον διαφορετικό τρόπο που ενεργούν οι νεότεροι Έλληνες προπονητές και όχι σε μια αλλαγή στον τρόπο με τον οποίον λειτουργεί ένα σύλλογος σε οργανωτικό επίπεδο. Το αγωνιστικό πλαίσιο της λίγκα μας είναι ιδιαίτερο και επιβάλλει στους recruiters να μάθουν να μεταφράζουν σωστά το πακέτο του αθλητή που τους ενδιαφέρον, σε αυτό το περιβάλλον. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζεις επίσης τα ερεθίσματα με τα οποία έχει γαλουχηθεί ο αθλητής στη σχολική ηλικία δηλαδή το διάστημα κατά το οποίο χτίζει το παιχνίδι του και βάζει τις βάσεις για αυτό το οποίο στη πορεία θα αποτελέσει τον “χαρακτήρα” του. Ένα καλό κολεγιακό πρόγραμμα βοηθάει σημαντικά τον παίχτη σε διάφορα επίπεδα και κυρίως σε αυτό της αντίληψης αλλά και διαχείρισης καταστάσεων πίεσης σε μικρή ηλικία. Σε πολλές περιπτώσεις του δίνει τη βάση για να μπει σε μια απαιτητική σε πνευματικό επίπεδο λίγκα όπως η ελληνική και να αναπτυχθεί πιο γρήγορα (πάντα στο σωστό περιβάλλον) σε συνάρτηση πάντα με τις δεξιότητες και τα potential που έχει ως παίχτης.

Μετά τον Cummings (Temple) και τον Birch (Pitchburg) πάμε να τσεκάρουμε μερικές νέες αφίξεις από καλά προγράμματα στην ελληνική λίγκα..

Chris Jones (1.78-PG-1991) – Aπόλλων Πατρών

Το Louisville είναι ένα από καλύτερα κολεγιακά προγράμματα μπάσκετ ιστορικά με τεράστια παράδοση και μαζί με το Lexington τα κέντρα μια εκ των μεγαλύτερων μητροπόλεων (ιερά χώματα πραγματικά..) του αθλήματος στον πλανήτη, της περιφέρειας του Κεντάκι. Το τοτέμ Ρικ Πιτίνο δε φημιζόταν ποτέ για τη θέληση του (οι μύστες του κολεγιακού θα γνωρίζουν) να ανεβάζει στο πρόγραμμα JUCO players (αθλητές από Junior College) και ουσιαστικά καμία από τις απόπειρες του δεν έφερε το θεμιτό αποτέλεσμα εκτός αυτής με τον Jones ο οποίος δούλεψε μαζί του δύο χρόνια και αποφοίτησε ως Cardinal μπαίνοντας γρήγορα στα παπούτσια του Payton Siva (εξαιρετική η κίνηση της Άλμπα και ακόμα καλύτερη η ιδέα να φτιάξει ένα hard nosed backcourt κολλώντας τον Dominque Johnson). Ο δυναμισμός του και ο no fear χαρακτήρας του τον μετέτρεψε σε σημαντικό γρανάζι για το μπάσκετ του Πιτίνο με τις full court press άμυνες και την High-powered επίθεση. Η Πάτρα θα παίξει γρήγορα φέτος και η παρουσία του Jones στο μείγμα το κάνει πραγματικά ενδιαφέρον. Το περιφερειακό του σουτ θέλει βελτίωση και είναι σημαντικό να δουλέψει σε πνευματικό επίπεδο με τους προπονητές του για να μπορεί να διαχειριστεί αυτό το χαρακτηριστικό σε συνάρτηση με το συνολικό του performance. Ο Κώστας Μέξας έχει υπογράψει έναν Sooner, τον Michael Cobbins της Οκλαχόμα και έναν πολύ καλό σουτέρ όπως ο Tyler Kalinoski (Davidson) από τη Σαλόν για τον οποίον θα μιλήσουμε κάποια στιγμή πριν ξεκινήσει η σεζόν. Ο Απόλλωνας μπορεί να παρουσιάσει κάτι αρκετά καλό φέτος.

Eli Carter (1.88-PG-1991)- Προμηθέας Πατρών


O Nίκος Βετούλας έχει φέρει στην Ελλάδα μερικούς πολύ καλούς παίχτες (με αποκορύφωμα τον Μακόλουμ) και νομίζω ότι ο Eli Carter μπορεί να συνεχίσει αυτή την παράδοση υπό προϋποθέσεις. Ο Carter είναι baller. Έχει τα χαρακτηριστικά που χρειάζεται μια νεοφώτιστη ομάδα η οποία θα ζητήσει άμεσα leadership από τον ξένο της θέσης αυτής και το ταλέντο για να σηκώσει ένα τέτοιο σύνολο στο σκοράρισμα. Ο Carter επέλεξε τοπικό κολέγιο (Rutgers, o ίδιος είναι από το Νew Jersey) όμως ακολούθησαν 2 μετακινήσεις σε 3 χρόνια. Florida Gators και Bill Donovan (έπαιξε ουσιαστικά μια σεζόν καθώς ένα κάταγμα περόνης στο δεξί πόδι τον καθήλωσε στο ξεκίνημα του με τους Gators, Redshirt) για να τελειώσει (5η σεζόν) στο Boston College όπου αναγκάστηκε να οδηγήσει ένα πολύ μέτριο σύνολο. Το κλειδί για τον Carter θα είναι να μάθει να συμπεριφέρεται απέναντι στο physicality και τις κατευθύνσεις που θα του προσφέρουν απλόχερα οι ελληνικές άμυνες. Θα πρέπει να μάθει να πηγαίνει με υπομονή στα καλά του σημεία (το σουτ του μετά ντρίμπλα είναι εξαιρετικό όμως οι κλειστές ελληνικές άμυνες σε “σπρώχνουν” συνεχώς προς τα έξω και θα πρέπει να ξέρει πότε να το εμφανίσει για να μην αποσυγχρονίσει την επίθεση της ομάδας του) και να περιμένει το παιχνίδι να έρθει σε αυτόν. Μπορεί να ξεχωρίσει φέτος και να παράγει σε ποσότητα όμως η ουσία θα είναι το πόσο θα βοηθήσει αυτό τους Πατρινούς..

Jordan Sibert (1.93-SG/SF-1992)- ΠΑΟΚ

O Sibert θα είναι βαρόμετρο για τον φετινό ΠΑΟΚ αναφορικά με το πόσο λειτουργική θα είναι η επίθεση της ομάδας του Σούλη Μαρκόπουλου. Ξεκίνησε τη κολεγιακή του καριέρα στους φημισμένους Buckeyes του Ohio State, πρόγραμμα το οποίο έχει παράγει σουτέρ όπως ο Michael Redd και ο John Diebler. Στη συνέχεια μετακόμισε 100 χιλιόμετρα δυτικά εντός της πολιτείας, στο Dayton (πανεπιστήμιο που φημίζεται ότι διαθέτει μια από τις καλύτερες έδρες σε επίπεδο ατμόσφαιρας από οπαδούς στο NCAA) για να δουλέψει με τον ταλαντούχο κόουτς Archie Miller (αδελφό του γνωστού μας, ομοσπονδιακού Sean της Αριζόνα). Ο Sibert είναι “χεράς”. Λίγο μονοδιαστάτατος αλλά “χεράς”, όχι αστεία. Πολύ ικανός στο να παίζει τον ρόλο του executive shooter σε μια ball screen επίθεση όπου αξίζει να παρακολουθήσετε τον τρόπο που χρησιμοποιεί τα screens και την ταχύτητα με την οποία εκτελεί από τη περιφέρεια. Έχει μακριά άκρα τα οποία τον βοηθούν να κερδίζει μπάλες στην άμυνα (αν και η δεξιότητα του αυτή πολλές φορές τον παρασύρει και χάνει τη θέση του). Με τους Bryant και Μiljenovic φέτος δίπλα του θα κάνει ακριβώς αυτό που ξέρει καλά. Θα παίξει μακριά από τη μπάλα και θα ανοίξει χώρους στο μισό γήπεδο εκτελώντας από τη περιφέρεια. Ο ΠΑΟΚ φέτος θα παίξει πιο γρήγορα και η ικανότητα του Sibert να βρει transition threes θα παίξει σημαντικό ρόλο. Ο κόουτς Μαρκόπουλος υπέγραψε επίσης έναν “δικό μας” τον Darryl Bryant (Μens Sana Basketball, πέρυσι μου έλεγαν ότι υπήρχε η πεποίθηση πως βρήκαν υβρίδιο Μακάλεμπ) από το West Virginia, κολέγιο με παράδοση αν μη τι άλλο, και τον Brandon Taylor, έναν versatile forward από τον οποίο στον δικέφαλο περιμένουν πολλά ειδικά σε ότι αφορά τη φετινή μετάβαση της ομάδας σε ένα διαφορετικό στυλ παιχνιδιού.

Jordan Morgan (2.03-C-1991)- ΓΣ Κύμης

Ο Μorgan έχει μια καλή ευκαιρία στην Ελλάδα να παίξει καλό μπάσκετ και να διακριθεί σε μια λίγκα η οποία μπορεί να τον απορροφήσει σωστά με βάση το πακέτο του. Πρώην Wolverine, έπαιξε στο φημισμένο Michigan και τη physical Big-10 για τον John Belein o οποίος πήρε σημαντική βοήθεια από το hustle παιχνίδι και τον δυναμισμό του Morgan ενώ τον χρησιμοποίησε ως μόνο παίχτη ρακέτας στη σήμα-κατατεθέν 1 in- 4 out διάταξη που χρησιμοποιεί. Ο Morgan έμαθε σε αυτό το περιβάλλον να δουλεύει για τους συμπαίχτες του (Stauskas, Hardaway Jr. , Trey Burke) και να κερδίζει τον χρόνο του μέσα από την ένταση που έφερνε, τις χαμένες μπάλες που κυνηγούσε, τα καλά σκριν και τη δραστηριότητα του στο ζωγραφιστό, επιβιώνοντας επιθετικά από επιθετικά ριμπάουντ, κάθετα κοψίματα τα οποία προσέφερε αυτού του τύπου η επίθεση για τον παίχτη ρακέτας και δημιουργία των συμπαιχτών του από τη στιγμή που ο ίδιος είναι limited επιθετικά και του λείπει η πλαστικότητα. Είναι γρήγορος και aggressive σε συμπεριφορά, καλός ριμπάουντερ, χρήσιμος ακόμα και εάν δε κάνει τα σπουδαία νούμερα. Ο ρόλος του στη νέα του ομάδα μπορεί να τον βοηθήσει.

Toddrick Gotcher (1.93- SG/SF- 1993)- Κόροιβος Αμαλιάδας

Το Texas Tech είναι το κολέγιο που αναμόρφωσε ο “Στρατηγός” Μπόμπι Νάιτ του όποιου η επταετής παρουσία στη κοινότητα ανέβασε σαφώς status της. Δε ξέρω εάν ο πρώην Χάρης Μαρκόπουλος βλέπει σύνδεση της δικής του ιστορίας πατέρα-γιου με αυτή των Μπόμπι-Πάτρικ (ελπίζω όχι σε επίπεδο στόχων, ο Χάρης είναι ήδη καλύτερος κόουτς από τον Πατ Νάιτ..) όμως το συγκεκριμένο κολέγιο έχει τραβήξει βλέμματα (θετικά και αρνητικά) λόγω της οικογενείας και τράβηξε και αυτό του Νίκου Καλαμπάκου.. Ο Gotcher (μπήκε στο πρόγραμμα τη σεζόν που ακολούθησε από το κύκνειο άσμα του Πατ στο Texas Tech) αντιπροσωπεύει το πρότυπο φοιτητή-αθλητή στο πανεπιστήμιο, ο οποίος συνδυάζει τις ακαδημαϊκές με τις αθλητικές επιδόσεις. Πριν τελειώσει η περυσινή σεζόν είχε στη κατοχή του ήδη ένα Bachelor (Exercise & sports science) και ένα Master degree (Sports management). Ο Gotcher είναι χρήσιμος παίχτης. Πιθανόν δε θα κάνει εντυπωσιακά νούμερα όμως μπορεί να βοηθήσει το παζλ το να κολλήσει και το σύνολο στον δρόμο για την ανεύρεση χημείας. Είναι αρκετά καλός σουτέρ, δυνατός και καλοπροπονημένος. Δε πρέπει να αναγκαστεί να κάνει περισσότερα από αυτά που μπορεί γιατί θα αποτύχει. Ένας 3&D ρόλος “πλαγίου” θα είναι το μικρό του βασίλειο. Όποιος τον είδε φέτος να παίζει άμυνα στον Buddy Hield (στο δεύτερο ματς, αυτό του Φεβρουαρίου) κατάλαβε ότι το παιδί έχει τουλάχιστον κότσια και συγκέντρωση. Εργαλείο και όχι σταρ, μπορεί να προσφέρει μικρά αλλά πολύ ουσιαστικά πράγματα στο παιχνίδι, σε ένα σύνολο που θα δώσει τη μπάλα στους Ken Brow-Van Oostrum.

Jawad Williams (2.05- F- 1983)- ΑΕΚ

Εδώ το πράγμα μπέρδεψε.. Φυσικά είναι τιμή μας να φιλοξενούμε στη λίγκα διάσημους Tar Heels. Μιλάμε για ένα πρόγραμμα-τοτέμ του παγκοσμίου μπάσκετ στην ευλογημένη γη της Βόρειας Καρολίνας όπου το Chapel Hill και το θρυλικό Durham (Duke) αντιπροσωπεύουν το λίκνο της αμερικανικής καλαθοσφαίρισης. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει στην Ελλάδα προϊόντα του Chapel Hill όπως ο Deon Thompson, o Jason Terry και ο Alex Stepheson. Kαι φυσικά φέτος θα δούμε τον πρωταθλητή του 2005 Jawad Williams. Γιατί μπέρδεψε όμως το πράγμα..; Ο Williams είναι καλός παίχτης, σε μεγάλη ηλικία και σε μια φάση όπου ο δρόμος της καριέρας του έχει ήδη περάσει τη κορυφή του βουνού. Η ΑΕΚ τον απέκτησε γιατί συμπλήρωνε εξαιρετικά τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη. Έχει περιφερειακή εκτέλεση, είναι αθλητικός, μπορεί να αμυνθεί και να συμπληρώσει τον Μαυροκεφαλίδη με το παιχνίδι του χωρίς να τρακάρει πάνω του. Ο Λουκάς όμως δεν είναι πλέον παίχτης της ΑΕΚ.. Είναι πολυεργαλείο και παίχτης ομάδας, όμως δε παίζει με την ίδια ένταση και ενέργεια πλέον κάτι που φαίνεται πολλές φορές στον τρόπο που διαχειρίζεται καταστάσεις miss match. Πολύπειρος παίχτης που έχει το skill set για να ανταποκριθεί σε αυτό το επίπεδο. Προσωπική επιλογή του Γιούρι Ζντοβτς.

Kevin Punter (1.90-G-1993)- Λαύριο

To Tennessee δε συγκαταλέγεται ανάμεσα στα “μεγάλα τζάκια” του αμερικανικού μπάσκετ όμως έχει να επιδείξει μια σπουδαία παράδοση μεγάλων shooting-stars την οποία θα ήταν ευχής έργον να ακολουθήσει και ο νέος SG του Λαυρίου, Kevin Punter. Θέλετε μερικά ονόματα..; Ντέιλ Έλις, Άλαν Χιούστον, Μπέρναρντ Κινγκ, Κρις Λόφτον (σε κάτι πιο “ευρωπαϊκό”). Ο Punter είναι ένας εξαιρετικός scorer με σπουδαίο motor. Μπορεί να κρατήσει μια άμυνα στα νύχια με την ικανότητα του να δημιουργεί “καλές ματιές” για τον εαυτό του και να μένει επιθετικός εκτελώντας από τη περίμετρο. Όμως ακόμα δε σκέφτεται ως PG. Δούλεψε με τον κόουτς Ρικ Μπαρνς σε αυτό αλλά πλέον σε μια λίγκα όπου ο έλεγχος του ρυθμού είναι επιστήμη πιθανόν να δυσκολευτεί. Θα τον βοηθήσει λοιπόν η παρουσία του Μπολντς αρκεί να μοιραστεί σωστά η πίτα στην επίθεση και το πλαίσιο παιχνιδιού να απελευθερώσει την επιθετικότητα των δύο guards προς όφελος της ομάδας. Επιλογή που μπορεί να αποδώσει αρκετά στο Λαύριο.

Michael Dixon (1.86- PG- 1990)- ΑΕΚ

Για τον Dixon έγινε πολύ κουβέντα το καλοκαίρι στην αγορά και η απόκτηση του από την ΑΕΚ είναι απόδειξη της δυναμικής του συλλόγου τα τελευταία δύο χρόνια. Ξεκίνησε τη κολεγιακή του καριέρα στο τοπικό Missouri μετακόμισε στο Μέμφις και τους Tigers ως τελειόφοιτος, σχολείο με μεγάλη παράδοση στο άθλημα. Ο Dixon είναι scorer από τη φύση του και η αίσθηση του αυτή “σκεπάζει” τα ένστικτα συνεργασίας που μπορεί να αναπτύξει κατά καιρούς, ειδικά σε σετ καταστάσεις. Επιτίθεται κατά κύματα στο αντίπαλο καλάθι (δε φοβάται και έχει τη δυνατότητα να σκοράρει μετά από επαφή, σημαντικό για τη λίγκα μας) κατάσταση που του επιτρέπει να σκοράρει μαζεμένους πόντους ή να χρεωθεί με μαζεμένα λάθη, απόρροια του παρορμητισμού του. Κάποιες φορές θα σας τρομάξει η αυτοπεποίθηση του. Κάποιες άλλες θα τρομάξει και τον Γιούρι Ζντοβτς.. Χαρακτηριστικός της ανθεκτικότητας του πακέτου του ο τρόπος που βάζει τα χέρια του στη μπάλα στην άμυνα. Εκτιμώ ότι μπορεί να παίξει μαζί με τον Ivanovic και ακόμα καλύτερα με τον ψηλό, αμυντικογενή γκαρντ που ψάχνει τώρα η Ένωση.

Υ.Γ: Πριν τελειώσουν τα ελληνικά playoffs συζητούσα για αρκετό καιρό με έναν Έλληνα κόουτς τη περίπτωση του Kelsey Barlow (τρία χρόνια Purdue, τοπ-πρόγραμμα σε πολλά επίπεδα). Του είχα εκφράσει την αμφιβολία μου σχετικά με το πως θα αποκωδικοποιήσει τον τρόπο που αμύνονται οι ομάδες στην Ελλάδα και ότι η πιθανότητα να τον καταβάλλει αυτός o “χρησμός” δεν είναι μικρή. Καταλήξαμε ότι έχει καλές προδιαγραφές (μακρύς, μπορεί να προσφέρει και στις δύο πλευρές του παρκέ, έχει επαφή με το καλάθι) και ότι αξίζει το ρίσκο η περίπτωση του. Τελικά ο παίχτης (γιος του Κεν) ήρθε στην Ελλάδα αλλά σε άλλη ομάδα (Τρίκαλα)..