Breaking News: Το “μεγάλο χτύπημα” του Παναθηναϊκού..

Ο Παναθηναϊκός πάει για το μεγάλο χτύπημα και τον φόργουορντ που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες και το ποιοτικό status στο παιχνίδι του, παρακολουθώντας στενά τη περίπτωση του 26χρονου ΝΒΑer Robert Covington. Πόσο πιθανό είναι αυτή τη στιγμή να γίνει η υπέρβαση με τον παίχτη των Sixers; Το Hoopfellas σε αποκλειστικότητα αξιολογεί τη κατάσταση..

Breaking News λοιπόν, Αυγουστιάτικα γιατί το Hoopfellas δουλεύει στο φουλ όταν όλοι ξεκουράζονται ή κατεβάζουν ρυθμούς (ακόμα και οι ίδιες οι ομάδες).. Δε θα μπορούσε άλλωστε να μην υπάρχει ενημέρωση για ένα θέμα που καίει, ειδικά όταν προκύπτει και εμφανίζεται ως “ζωντανή” μια πραγματικά καλή περίπτωση παίχτη. Από τις καλύτερες με τις οποίες ο Παναθηναϊκός θα ήταν δυνατόν να κλείσει το ρόστερ του αλλά και με υψηλό βαθμό δυσκολίας..

Ο Robert Covington (2.04-SF/PF-1990) είναι ένας παίχτης που συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά τα οποία η σελίδα έχει κυκλώσει (αδιαπραγμάτευτα) εδώ και καιρό για τη θέση του PF, όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στο ρόστερ του Παναθηναϊκού. Πέρυσι επιμείναμε στη παρουσία ενός G/F και ενός Stretch-4 (Floor Spacers με τους Kuric-Harangody) οι οποίοι θα αποτελούσαν βασικά εργαλεία για τη διαμόρφωση του σωστού πλαισίου στο οποίο θα χτιστεί η πράσινη επίθεση και πυλώνες για τη διατήρηση του σωστού spacing ώστε το βαρύ σασί του Παναθηναϊκού να βρει τους κατάλληλους χώρους δράσης. Το τριφύλλι βρήκε μπροστά του αυτή του την ανορθογραφία στη τελική ευθεία της σεζόν αδυνατώντας να ανοίξει τις καλά διαβασμένες άμυνες στο μισό γήπεδο. Νομίζω ότι αυτή ακριβώς η ανάγκη (σε ένα διαφορετικά σχεδιασμένο βέβαια ρόστερ) υπάρχει και φέτος με τη διαφορά ότι στη παρούσα off season φαίνεται να έχει διαγνωστεί , εξ ου και η απόκτηση του KC Rivers. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να κλείσει  σωστά το ρόστερ του ο Παναθηναϊκός..

Long Shot.. (?)

Για να είμαι ειλικρινής δε περίμενα ότι ο Covington θα εξέταζε φέτος το καλοκαίρι τη προοπτική της Ευρώπης. Δε το θεωρούσα απίθανο αλλά μάλλον ως μια περίπτωση που συγκεντρώνει μικρές πιθανότητες. Η ζωή στο ΝΒΑ όμως είναι περίεργη και ανατρεπτική.. Ο 26χρόνος combo-forward των Sixers έχει non guaranteed contract ($ 1,015,696) για τη σεζόν 2016-17 και παράλληλα αισθάνεται μια σχετική ανασφάλεια βλέποντας το ρόστερ της Phily να γεμίζει στις θέσεις του SF και του PF.
Ο Covington βγήκε από το πανεπιστήμιο του Tennessee St. δούλεψε με τον νυν κόουτς του Miami University, John Cooper (High enery-High octane offense φιλοσοφία, όχι ιδιαίτερα σπουδαία δουλειά) χωρίς μεγάλη επιτυχία για τους Tigers, καταλήγοντας και ο ίδιος undrafted to 2013. Mετά από ένα πολύ μικρό πέρασμα από τους Ρόκετς βρήκε στέγη και ρόλο στους Sixers όπου κάνει θραύση τα δύο τελευταία χρόνια. 13.5 πόντοι (37.9% τρίποντο) 4.3 ριμπάουντ σε 27.8′ το 2014-15 και 13.0 πόντοι (35.3% τρίποντο) 6.5 ριμπάουντ σε 28.3′ πέρυσι. Και όμως το μικρό κόστος του συμβολαίου του και ο value/money χαρακτηρισμός που του αποδίδεται με βάση το παιχνίδι του δε του εξασφαλίζουν θέση στο ρόστερ της επόμενης περιόδου. Οι Σίξερς προσπάθησαν να τον ανταλλάξουν πολλάκις χρησιμοποιώντας τον ως συμπλήρωμα σε κάθε πρόταση για trade που έκαναν (ειδικά για το Νο3 των Σέλτικς) χωρίς επιτυχία. Ο προπονητής του Bret Brown (παιδί της αγαπημένης μου Νέας Αγγλίας, Maine- Βoston University, ευρωπαϊκός τρόπος σκέψης) έχει χαρακτηρίσει τους 3&D παίχτες τύπου-Covington ως το “Άγιο Δισκοπότηρο του σημερινού ΝΒΑ” (αυτός διαβάζει Hoopfellas, να μου το θυμηθείτε..) όμως ενώ είμαι σίγουρος ότι τον ενδιαφέρει ο συγκεκριμένος παίχτης, έχει βρεθεί με μια πλειάδα forwards όπως οι Σίμονς, Σάριτς, ο F/C Νόελ, ο Λάντρι (50-50 για waive), ο Χολμς και ο Τζέραμι Γκραντ (οι δύο τελευταίοι με non guaranteed όπως ο Covington) και πρέπει γρήγορα να πάρει αποφάσεις. H περίπτωση του Covington μάλιστα μοιάζει αρκετά με αυτή του νυν G/F της Νταρουσάφακα James Anderson, o oποίος μετά από (επίσης ένα πέρασμα από τους Ρόκετς) μια εξαιρετική σεζόν με τους Sixers (10.1 πόντοι-3.8 ριμπάουντ, παίχτης με αρκετά μεγαλύτερο υπόβαθρο από αυτό του Covington όντας σταρ του Οκλαχόμα Στέητ και first rounder των Spurs στο Νο20) μετακόμισε στο Κάουνας και τη Ζάλγκιρις.. Τέτοια παιδιά, σε αυτή τη φάση της καριέρας τους, κυνηγούν τη παραμονή στο ΝΒΑ μέχρις εσχάτων. Όμως όσο περνάει ο καιρός και δεν απορροφούνται κάπου, η πιθανότητα της Ευρώπης δε φαντάζει μακρινή. Όσο λοιπόν δε βρίσκει στέγη ο Covington, τόσο θα αλλοιώνεται ο χαρακτηρισμός του Long Shot στη περίπτωση του για τον Παναθηναϊκό.. Σύμφωνα με πληροφορίες οι πράσινοι παρακολουθούν προσεκτικά την εξέλιξη της περίπτωσης Covington ο οποίος βρίσκεται στη κορυφή της λίστας τους, πάνω (απολύτως φυσιολογικά) από κάθε άλλο όνομα που έχει βγει προς τα έξω.

Είναι τόσο καλό fit..;

Αδιαμφισβήτητα. Για να βλέπεται Breaking news εν μέσω Ολυμπιακού τουρνουά καταλαβαίνετε ότι η περίπτωση του παίχτη είναι παραπάνω από καλή, ασχέτως πάντα της δυσκολίας που τη χαρακτηρίζει. Ο Covington έχει τα χαρακτηριστικά του παίχτη που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή για να κλείσει σωστά μια λειτουργική frontcourt. Σαν εισαγωγή θα ήθελα να σας επαναλάβω κάτι που η σελίδα σε συζητήσεις μας έχει υπογραμμίσει αυτή την off season:

Είμαι πολύ ψημένος για να δω τον Γκιστ περισσότερα λεπτά φέτος (σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν και όχι με τη θέση “4”) στη θέση “5”. Οι περυσινοί τελικοί της Α1 (παρά τις ανάγκες των πρασίνων που δημιούργησαν ένα ντόμινο στο rotation με την έλευση Πεδουλάκη) μας έδωσαν μια καλή εικόνα. Είναι δεδομένο ότι μαζί με τους Σίνγκλετον και Μπουρούση, οι πράσινοι έχουν τρεις παίχτες που μπορούν να καλύψουν τη θέση “5” και χρειάζονται έναν 3&D SF/PF για να δώσουν μια πιο versatile μορφή στη γραμμή ψηλών και να ανοίξουν τη γκάμα των σχημάτων και των δυνατοτήτων τους σε άμυνα και επίθεση. Αυτό στο οποίο θέλω να καταλήξω (και δεν αφορά μόνο τους πράσινους) είναι το εξής: Μη φοβάστε να παίξτε Small ball σε μια εποχή όπου το παγκόσμιο μπάσκετ ακολουθεί αυτή τη κατεύθυνση. Παίξτε Small, αρκεί να μπορείτε να το υποστηρίξετε σωστά και να σας εξυπηρετεί (πρέπει να ξέρεις γιατί το κάνεις και πόσο βοηθάει το σύνολο η προσάρτηση τέτοιων σχημάτων στο playbook σου). Βρισκόμαστε στους ιστορικούς καιρούς όπου το pure height (ύψος ή το φυσικό μέγεθος) έχει αντικατασταθεί με το athleticism, τη δύναμη και τα μεγάλα wingspans. Το παράδειγμα της CSKA (ή του Ολυμπιακού λίγο παλαιότερα) ήταν φέτος χαρακτηριστικό. Όταν έχεις guards και κυρίως forwards που επιβιώνουν στο ζωγραφιστό δε χρειάζεσαι απαραίτητα μεγάλα κορμιά για πολλά λεπτά στο παρκέ.

Ο Covington έχει ύψος 2.04μ και άνοιγμα χεριών 7’2” (!). Διαθέτει όπως και ο Οκάρο Ουάιτ (δεν έχει τελειώσει ακόμα η περίπτωση του) δύο σημαντικά πλεονεκτήματα που τους τοποθετούν ψηλά στη λίστα του Παναθηναϊκού πέραν του δεδομένου 3&D χαρακτήρα τους.
-Είναι σε ηλικία που μπορούν να μάθουν, να εντάξουν πιο εύκολα καινούργια πράγματα στο παιχνίδι τους και να βελτιωθούν
-Το αθλητικό τους πακέτο αποτελεί μεγάλο συν μετά την αλλαγή των κανονισμών όπου οι ομάδες οι οποίες μπορούν να τρέξουν καλύτερα το γήπεδο σε άμυνα και επίθεση αποκτούν αυτομάτως ένα πρώτο πλεονέκτημα.

Πρόκειται για shooting forward όπως θα έχετε καταλάβει. Αν και ο μηχανισμός του κρύβει ατέλειες είναι αρκετά αποτελεσματικός και το υψηλό σημείο απελευθέρωσης του δυσκολεύει σημαντικά τους αμυντικούς που θέλουν να τον ακολουθήσουν μέχρι τη στιγμή που αφήνει τη μπάλα από τα χέρια του. Αν και οι προδιαγραφές του και ο όχι o Macho κορμός του (είναι καλοπροπονημένος, μακριά χέρια, πλάτες αλλά του λείπει ο δυνατός κορμός ενώ δεν είναι ο παίχτης που κυνηγάει την επαφή, ένας ψηλότερος Σόνι Ουίμς ίσως) τον τοποθετούν στη θέση “3”, πέρυσι πέρασε σημαντικά λεπτά στη θέση του PF για τους Σίξερς. Ο Covington στο επιθετικό κομμάτι προσφέρει ένα σημαντικό πλεονέκτημα για το σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ που συνδέεται με την ικανότητα του στη προσωπική φάση από τη θέση του PF. Θυμηθείτε πόση ώθηση έδωσε το παιχνίδι του Κουίνσι Μίλερ στην όχι ιδιαίτερα versatile επίθεση του Ερυθρού Αστέρα. Ο Covington μπορεί να σουτάρει από θέση (αυτό έλειπε..), μετά από ντρίμπλα αλλά και να βάλει τη μπάλα στο παρκέ, να “χτίσει” πάνω στο καλό του πρώτο βήμα και να περάσει προς τα μέσα. Αρκετά ικανός στη close out επίθεση. Δεν είναι ο strong finisher (όχι, δεν είναι..) στο ζωγραφιστό αλλά αντιθέτως προτιμάει floaters. Θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε πως θα μεταφραστεί αυτό το χαρακτηριστικό του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ όπου οι χώροι είναι μεν μικρότεροι αλλά το ίδιο και το επίπεδο athleticism και η αποτελεσματικότητα της άμυνας ψηλά σε σχέση με την Αμερική. Πάντως διακρίνεται για την ιδιοσυγκρασία σκόρερ. Βλέπει πρώτα το καλάθι και δεν ήταν ποτέ ο forward που θα δημιουργήσει για τους συμπαίχτες του αν και ο τρόπος που διαβάζει τα close outs και η βελτίωση που παρουσίασε μετά τον πρώτο μισό της πρώτης του σεζόν στη Φιλαδέλφια δημιουργώντας μέσα από Drive & kick καταστάσεις είναι αξιοσημείωτη.

Όσον αφορά την αμυντική του συμπεριφορά τώρα.. Ξεχωρίζει η ικανότητα του να αμυνθεί σε πολλές θέσεις στο παρκέ και κυρίως τα χέρια και ο τρόπος που τα χρησιμοποιεί. Έχει πολύ γρήγορα αντανακλαστικά, βγαίνει συχνά πρώτος στη μπάλα όταν αμύνεται στο post και μπαίνει στις γραμμές πάσας ενώ το ίδιο προσόν τον βοηθά στην άμυνα βοήθειας. Εκτιμώ πάντως ότι στην Ευρώπη θα χρειαστεί δουλειά σε βασικές αμυντικές αρχές και κυρίως στο πως να διατηρεί τη θέση του (είναι γρήγορος αλλά συχνά έχει λάθος θέση σώματος) και να χειρίζεται τον εαυτό του στην άμυνα εδάφους και συνολικά στην ομαδική άμυνα. Υπάρχει περιθώριο βελτίωσης και μάλιστα σημαντικό μιας και τα “εργαλεία” του πακέτου είναι πολύ ενδιαφέροντα.Αυτό που σίγουρα θα αξιοποιηθεί άμεσα σε περίπτωση που περάσει τον Ατλαντικό είναι η ικανότητα του στο ριμπάουντ (εξαιρετικός για τέτοιας πάστας forward) η οποία επίσης μπορεί να δώσει μια ισχυρή ένεση λειτουργικότητας σε διάφορα σχήματα που βασίζονται στο παιχνίδι με το μέγεθος των units κάθε φορά. Εφόσον προχωρήσει η υπόθεση θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε περισσότερα συνολικά, απλά θεώρησα σωστό να έχετε μια βασική ιδέα για τον ταλαντούχο forward των Sixers.

Ο Covington αδιαμφισβήτητα μπορεί να παίξει πολύ καλό μπάσκετ στην Ευρώπη και θα είναι επιτυχία για τον Παναθηναϊκό να καταφέρει να υλοποιήσει σε μορφή συμβολαίου μια τέτοια κίνηση και το ενδιαφέρον που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Η τύχη τέτοιων παιχτών, δεδομένων ικανοτήτων, βρίσκεται καθαρά στα χέρια των προπονητών τους στην Ευρώπη. Στον τρόπο που θα τους χρησιμοποιήσουν, στο πλαίσιο που θα τους εντάξουν και πάντα σε συνάρτηση με αυτά που θα τους ζητηθούν. Ιδανικά για παράδειγμα ο Covington σε αυτόν τον Παναθηναϊκό θα πρέπει να σουτάρει αποτελεσματικά από τη περίμετρο και να υποστηρίζει με το αμυντικό versatile και το φυσικό/αθλητικό του πακέτο διάφορα σχήματα, διαφορετικών ταχυτήτων και όχι να μπει για να είναι η πρώτη επιθετική επιλογή ή να για να πάρει 12-15 σουτ τη βραδιά. Δε λειτουργούν έτσι οι ομάδες κορυφής στην Ευρώπη. Με τη ποιότητα που διαθέτει, εγγυημένα μπορεί να προσφέρει με συνέπεια αρχικά στους συγκεκριμένους τομείς που θα βοηθήσουν το σύνολο να λειτουργήσει καλύτερα. Ας περιμένουμε τυχόν εξέλιξη στην υπόθεση και τα ξαναλέμε. Πάντως μπορώ να σας εκμυστηρευτώ από τώρα ότι δεδομένης της παρουσίας ενός ψηλού με all around ταλέντο από πίσω όπως ο Μπουρούσης, πιθανά σχήματα με τη τριάδα Singleton-Gist-Covington στη γραμμή ψηλών θα είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα..

Περισσότερη αγάπη για τον Nichols..

Το έχω σημειώσει πρόσφατα αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι έγινα αντιληπτός.. Η περίπτωση του Demetris Nichols (2.02-F-1984) πρέπει να αντιμετωπιστεί με περισσότερα vibes αγάπης από το στρατόπεδο των πρασίνων. Προσωπικά εκτιμώ τον παίχτη και όχι απλά θεωρώ ότι μπορεί να προσφέρει σε αυτό το επίπεδο αλλά να αποτελέσει και επιλογή με ασφαλιστική δικλείδα σε επίπεδο ποιότητας.

Το βασικό μειονέκτημα του Nichols σε σχέση με τον παίχτη που πιθανόν να συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά του καλύτερου δυνατού fit για την ομάδα, πέρα από την ηλικία του (32, όχι σε επίπεδο “μεγάλος για να παίξει” φυσικά αλλά στο ότι δεν έχει ιδιαίτερα περιθώρια βελτίωσης ) είναι ότι βρίσκεται μισό χρόνο πίσω σε όρους ταχύτητας και athleticism στη σύγκριση με νεότερα παιδιά. Παράλληλα, για παράδειγμα σε σχέση (ειδικά) με τον Covington, δεν είναι  ικανός στη προσωπική φάση και με τη μπάλα στο παρκέ αλλά αυτό είναι εξτραδάκι και όχι βασικό ζητούμενο στην αξιολόγηση της αγοράς για τη κάλυψη της συγκεκριμένης θέσης.

Κατά τα άλλα, ο Nichols όντως προσφέρει μια αρκετά ασφαλή επιλογή. Έρχεται από δύο σεζόν με έναν κορυφαίο οργανισμό όπου καλλιέργησε άριστα μια glue guy νοοτροπία και διαχειρίστηκε εξαιρετικά τον εαυτό του ως παίχτη-ρόλων από το βάθος του πάγκου. Είναι σκληροτράχηλος και αγωνίζεται με υψηλό φρόνημα. Να είστε σίγουροι ότι έχει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας από κάθε νεαρότερο, πιο fancy ανταγωνιστή του για τη δουλειά παίρνοντας ένα μεγάλο σουτ στο τέλος ενός κλειστού ματς. Είναι σκληροτράχηλος και παίχτης που θα δώσει μάχες για να διατηρήσει την αμυντική του θέση χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα. Φέρνει veteran leadership.. Μετά από δύο σεζόν στη Μόσχα σίγουρα διψάει για μπάσκετ και μπορεί να παίξει καλύτερα σε υψηλό επίσης επίπεδο κάπου που θα του δοθεί ο σωστός ρόλος. Καλύπτει το μίνιμουμ των πράσινων “θέλω” από τη θέση (7-8 πόντους, 3.5-4 ριμπάουντ, 37% τρίποντο). Σε σχέση με τα ονόματα που έχουν βγει προς τα έξω, ο Nichols είναι αδιαμφισβήτητα καλύτερη επιλογή. Δεν είμαι καθόλου αντίθετος για τη περίπτωση του (το αντίθετο) εφόσον οι περιπτώσεις των Covington-White δε προχωρήσουν (υπομονή, μεγάλη αρετή). Μπορώ μάλιστα να σας εκμυστηρευτώ από τώρα ότι δεδομένης της παρουσίας ενός ψηλού με all around ταλέντο από πίσω όπως ο Μπουρούσης, πιθανά σχήματα με τη τριάδα Singleton-Gist-Nichols στη γραμμή ψηλών θα είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα..

Υ.Γ: Οι Αυστραλοί με εντυπωσίασαν τη πρώτη αγωνιστική, όμως μετά το ματς με τις ΗΠΑ έχουν τον απόλυτο σεβασμό μου ως ομάδα σε όλα τα επίπεδα, αγωνιστικά και μη. Ο Νο Fear χαρακτήρας της καθόλη τη διάρκεια του ματς πλημμύρισε τη Carioca Arena 1 του Ρίο. Οι Boomers επίσης ήταν η μοναδική ομάδα στην εποχή του Coach-K που ακούμπησε τη νίκη παίζοντας τους Αμερικανούς στο “δικό τους γήπεδο” για 40 λεπτά (transition επίθεση, physical game). Aυτό λέει πολλά. Πάρα πολλά.. Για αυτό και έσπασε το ηθικό τους από τη στιγμή που έμοιαζαν ανήμποροι να επιβληθούν σε τομείς που παραδοσιακά είναι ασυναγώνιστοι. Επίσης οι Αυστραλοί έχασαν στη λεπτομέρεια ένα ματς απέναντι στη TEAM USA στο οποίο έδωσαν πολλά επιθετικά ριμπάουντ και πούλησαν μπάλες. Και όμως δεν έχασαν σε κανένα σημείο επαφή στο σκορ γιατί έτρεξαν και χτυπήθηκαν μαζί τους. Αν δεν ήταν ο φύλακας-άγγελος Καρμέλο Άντονι να δείξει τα γαλόνια του στο FIBA Basketball, η δόνηση που θα γινόταν αισθητή στον πλανήτη του παγκοσμίου μπάσκετ θα ήταν πραγματικά δυνατή..

Υ.Γ1: Ψοφάω για Λιθουανία-Σερβία στους “8”..