The Mason (O κτίστης)

Στη πόλη του Γκαουντί και σε μια γεμάτη μπασκετικό μυστικισμό μητρόπολη με αθλητικούς θρύλους και σπουδαίες προσωπικότητες, ο Γιώργος Μπαρτζώκας συναντά τη μεγάλη πρόκληση της καριέρας του. Να ξαναχτίσει τον “θρύλο” και να γίνει ο μπασκετικός Γκαουντί της Βαρκελώνης η οποία θέλει να ξαναδεί το καμάρι της να πατάει στη κορυφή της Ευρώπης.

Ο παραλληλισμός του Γιώργου Μπαρτζώκα με τον Αντόνι Γκαουντι, άνθρωπο-σύμβολο της Βαρκελώνης είναι ύψιστης αξίας φιλοφρόνηση. Μιλάμε για έναν από τους πλέον ιδιοσυγκρασιακούς αρχιτέκτονες του κόσμου που έμελλε να αφήσει το στίγμα του ανεξίτηλο στην πρωτεύουσα της Καταλονίας, κάνοντας το έργο του αδιαχώριστο από την αισθητική της πόλης που τόσο λάτρεψε. Ο Έλληνας recruiter με τη σειρά του φιλοδοξεί να εισάγει με τη σειρά του στο ισπανικό μπάσκετ τη δική του καινοτόμο σκέψη και να γίνει ο ηγέτης ενός κινήματος αρχιτεκτονικού μοντερνισμού στην ACB το οποίο θα κάνει στην άκρη “παραδοσιακές” ή ακόμα και art nouveau κατασκευές ομάδων ως ξεπερασμένες. Ιντριγκαδόρικο, βρίσκετε;

Άλλωστε η φιλοσοφία του Γκαουντί για την αρχιτεκτονική θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το μότο ή η βασική αρχή του recruiting για τον Γιώργο Μπαρτζώκα:
“.. όταν ο αρχιτέκτονας προσανατολιστεί στην λειτουργικότητα του έργου του, μόνο τότε θα κατορθώσει να φτάσει στην πραγματική ομορφιά. Αν αντιθέτως, προτιμήσει να αναζητήσει σε αυτό πρωτίστως την καλαισθησία, θα καταλήξει σε αφηρημένες ιδέες περί θεώρησης της Τέχνης και τελικά ο στόχος του δεν θα επιτευχθεί”
Δεν έχω να συμπληρώσω τίποτα άλλο..

Αλλαγή κατεύθυνσης
Είναι δεδομένο ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα χρειαστεί να δουλέψει σε βάθος ώστε να αλλάξει τη φυσιογνωμία και τον αγωνιστικό προσανατολισμό μιας ομάδας η οποία πρέσβευε μια συγκεκριμένη φιλοσοφία εντός των τεσσάρων γραμμών τα τελευταία χρόνια που ήταν αρκετή για να τη διατηρεί στην ελίτ αλλά όχι για να μπορέσει η Μπαρτσελόνα να επιβιώσει στα παιχνίδια τίτλου της Ευρωλίγκας όταν και οι Καταλανοί συνδέθηκαν με ένα συνεχές underachieving και μια πλήρη απουσία intangibles τα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο την ώρα της κρίσεως.

Ο Έλληνας κόουτς θα προσπαθήσει να χτίσει το δικό του οικοδόμημα και για αυτό τώρα, στη πρώτη του off season στην Ισπανία, ξοδεύει χρήματα για την ελευθέρας παιχτών στους οποίους θα επενδύσει ένα μεγάλο μέρος των πιθανοτήτων επιτυχίας την τριετία που ακολουθεί. Σας είχα πει σε προηγούμενη ανάρτηση ότι κατά τη γνώμη μου ο κόουτς θα στήσει το ρόστερ του με πυλώνες τρεις Defensive Stoppers, απλωμένους σε αυτό. Έναν PG (Vives), έναν SF (βασικός στόχος ο Ηanga) και έναν C. Αυτοί θα αποτελέσουν τη βάση και θα δημιουργήσουν το πλαίσιο ώστε η Μπαρτσελόνα να μπορέσει παράλληλα να ξεδιπλώσει το ταλέντο της και σαν ομάδα, δεδομένου του ότι πλέον ο 53χρονος τεχνικός θα έχει μεγαλύτερο individual quality στα χέρια του σε σχέση με το Κουμπάν. Αυτό δεν αναιρεί το ότι ο κόουτς θα ξεκινήσει (πολύ σωστά) την αλλαγή φυσιογνωμίας της Μπαρτσελόνα από το αμυντικό κομμάτι. Θυμάστε άλλωστε πόσο είχε εστιάσει στη δυσκολία του να πείσεις του Ρώσους παίχτες να εστιάσουν στα μετόπισθεν. Οι Ισπανοί είναι διαφορετικοί..

 Το βασικό πρόβλημα των Καταλανών στη περίοδο-Πασκουάλ δεν ήταν η ποιότητα της άμυνας τους (well constructed και με προσαρμογές παραδοσιακά ανάλογα με το αγωνιστικό περιβάλλον) αλλά ο τρόπος έκφρασης τους σε αυτό το κομμάτι. Ουσιαστικά οι Καταλανοί ελάχιστες φορές σε κομβικά ματς κατάφεραν να συνδέσουν το performance τους στις δύο πλευρές του παρκέ και να βρουν μέσα από την άμυνα τους ισορροπία. Ο λόγος επαναλαμβάνω δεν ήταν το βάθος της δουλειάς στο συγκεκριμένο κομμάτι αλλά η ιδιοσυγκρασία τους στην εκτέλεση του πλάνου στο παρκέ. Αυτό θα προσπαθήσει να αλλάξει ο κόουτς εμφανίζοντας μετά από πολλά χρόνια μια Μπαρτσελόνα πολύ πιο επιθετική, πιο physical στα μετόπισθεν που θα εστιάσει στο να βελτιώσει ριζικά τον τρόπο που τρέχει το γήπεδο μαζί και την ταχύτητα αντιδράσεων στην ομαδική άμυνα. Η φετινή Μπαρτσελόνα θα δουλέψει στο να εμφανιστεί πιο καλοπροπονημένη και με σκληρότερο “κέλυφος” σαν ομάδα, ξεκινώντας με βάση την άμυνα της. Ο κόουτς γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι εφόσον παρουσιάσει μια TOP-5 αμυντική δουλειά φέτος στην EL θα έχει βάλει τις βάσεις ώστε η ομάδα του να κοιτάξει πραγματικά ψηλά, εκεί που όλοι στη Βαρκελώνη ονειρεύονται..

Χτίζοντας το ρόστερ με το βλέμμα στο επιθετικό στυλ που θα λανσάρει η ομάδα, θα πρέπει να βασιστούμε στη φιλοσοφία του recruiter Μπαρτζώκα όταν οικοδομούσε τη περυσινή Κουμπάν. “Στοχεύσαμε να φέρουμε παίχτες οι οποίοι μπορούν να σουτάρουν και να πασάρουν καλά γιατί αυτό απαιτεί το σύγχρονο μπάσκετ”. Στη Βαρκελώνη ο κόουτς θα έχει την ευκαιρία να συνεργαστεί με μια πλειάδα τέτοιων παιχτών οι οποίοι στο καταλανικό πρόγραμμα έχουν κάνει focus τόσα χρόνια σε αυτούς τους τομείς. Δυο από τους πιο αποτελεσματικούς playmakers στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ, ο Ράις (leading guard και ηγέτης του συνόλου που χτίζεται) και ο Τόμιτς, αρκετοί snipers ή παίχτες που ξέρουν να παίζουν με τη μπάλα στα χέρια όντας δημιουργικοί. Ντόελμαν, Ρίμπας (θα έχει σημαντικό ρόλο ως facilitator στο “2” αποσυμπιέζοντας τον Ράις), Περπέρογλου, Ναβάρο, Όλεσον, Κλαβέρ, Έρικσον, Βεζένκοφ. Η Μπαρτσελόνα έχει αρκετό ταλέντο (και πιθανόν θα προσθέσει κι άλλο ανάλογα με τις εξελίξεις στα μεταγραφικά μέτωπα) αλλά για να μεγιστοποιήσει το παραγωγικό αποτέλεσμα χρειάζεται να το εντάξει σε ένα πιο αθλητικό και αμυντικογενές πλαίσιο.
To βαρόμετρο στον σχεδιασμό


Ο Άνταμ Χάνγκα είναι ο παίχτης που θα καθορίσει τις εξελίξεις σχετικά με τον τρόπο που θα δομηθεί το ρόστερ των Καταλανών. Ο Ούγγρος wing, εδώ και μήνες το πρώτο όνομα στον σχεδιασμό των Καταλανών, είναι αυτή τη στιγμή ο πληρέστερος αμυντικός παίχτης στην Ευρώπη και εκτός αυτού διαθέτει ένα πολύ ενδιαφέρον επιθετικό παιχνίδι το οποίο μπορεί σύντομα να αναπτυχθεί και να φτάσει σε υψηλό επίπεδο. Έχει επίσης το μέγεθος, το athleticism και τη πρώτη ύλη για να μεταβεί στην άλλη άκρη του Ατλαντικού μιας και το πακέτο του μεταφράζεται εξαιρετικά στη θέση “2”. Defensive stopper με καλό σουτ, αξιόλογη ντρίμπλα, καλό παιχνίδι μακριά από τη μπάλα, όλα σημαντικά στοιχεία για έναν καλό υποστηριχτικό παίχτη στη κορυφαία αμερικανική λίγκα. Η Μπαρτσελόνα βέβαια που έχει δώσει ήδη 2 εκατομμύρια για τον Κλαβέρ ώστε εκτός του αγωνιστικού να κλείσει και το θέμα των 4 Ισπανών που απαιτεί ο κανονισμός με τον καλύτερο τρόπο, είναι ήδη βαθιά χωμένη στις συζητήσεις του buy out του Βίβες και έβαλε το χέρι στην τσέπη για τον Ράις, θα πρέπει να πληρώσει και τον Χάνγκα. Ο παίχτης δε καίγεται ίσως γιατί γνωρίζει ότι η παραμονή στη Βιτόρια μπορεί να του επισπεύσει τη μετάβαση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού σε αντίθεση με ένα συμβόλαιο στη Μπαρτσελόνα, η οποία πιθανόν θα τον υποχρεώσει να μείνει στη Βαρκελώνη μια διετία ακόμα. Η Λαμποράλ (θα σας το γράψω όπως μου το έστειλαν από τη Βιτόρια) “είναι ανοιχτή στο να πουλήσει τον παίχτη (στη σωστή τιμή) και όχι να τον δωρίσει σε φιλική τιμή..” (που σε πονεί και που σε σφάζει δηλαδή..) Ο Χάνγκα είναι πολύ δυνατό χαρτί και ένας παίχτης ο οποίος τη σεζόν που έρχεται μπορεί να κάνει τη διαφορά για τη Μπαρτσελόνα, ειδικά με τον τρόπο που εκτιμώ ότι θα αγωνιστεί αυτή. Το motor του και το αμυντικό του versality θα πάνε τους Καταλανούς σε άλλο επίπεδο. Η υπόθεση του “κοινοτικού” Χάνγκα επηρεάζει σημαντικά και τις υπόλοιπες κινήσεις της ομάδας φυσικά..

Η βασική επιλογή του Γιώργου Μπαρτζώκα για τη θέση “5” είναι ο Bryant Dunston. Αυτός αποτελεί τον βασικό στόχο του Γιώργου Μπαρτζώκα ως ο παίχτης που μπορεί να συμπληρώσει κατάλληλα τον Τόμιτς και να δώσει το κατάλληλο ειδικό βάρος, σε άμυνα και επίθεση, στη γραμμή αυτή για τη Μπαρτσελόνα. Eκτός αυτού, ο πρώην παίχτης του κόουτς Μπαρτζώκα στον Ολυμπιακό είναι κάτοχος διαβατηρίου Αρμενίας. Οι πληροφορίες της σελίδας λένε ότι από τη στιγμή που η Μπαρτσελόνα δε καταφέρει να υπογράψει τον Ούγγρο Άνταμ Χάνγκα θα στραφεί σε Αμερικανό παίχτη με ανάλογα χαρακτηριστικά για τη θέση του βασικού SF και αναγκαστικά (αφού ήδη το ένα από το δύο συμβόλαια Αμερικανών που δικαιούται η ομάδα έχει δοθεί στον Ντόελμαν) οι Καταλανοί θα πρέπει να στραφούν σε κοινοτικό “5”. Προς αυτή τη κατεύθυνση βρίσκεται και η περίπτωση του Γάλλου ΝΒΑer Kevin Sheraphin, η οποία όμως παρουσιάζει αντικειμενικές δυσκολίες. Ο Μπαρτζώκας θέλει τον Dunston λοιπόν που του λύνει τα χέρια και στις δύο περιπτώσεις δεδομένου του ότι
-είναι ο ψηλός που θέλει. Σκληρός, με παραγωγική ικανότητα με πλάτη στο καλάθι, μέγεθος/κιλά στο ζωγραφιστό, άμυνα στο post, αποτελεσματικός στην ομαδική άμυνα.
-του αφήνει για παν ενδεχόμενο μια θέση Αμερικανού ανοιχτή.



Η διαφορά είναι ότι οι Καταλανοί δεν είναι διατεθειμένοι να μπουν σε συζήτηση για πληρωμή buy out στην Αναντολού και έχουν ξεκαθαρίσει ότι θα ενδιαφερθούν για τον Dunston μόνο στη περίπτωση που μείνει ελεύθερος. Εδώ μπαίνει το χαρτί του Ντόρσεϊ στο παιχνίδι. Ο κόουτς δεν είναι αρνητικός με έναν Αμερικανό που μπορεί να του δώσει (ακόμα) αμυντικό impact και στις δύο γραμμές άμυνας όμως τα σενάρια των τελευταίων ημερών μοιάζουν περισσότερο ως μέσο πίεσης προς τη πλευρά του Dunston ο οποίος ναι μεν θα ήθελε να ξαναδουλέψει με τον Μπαρτζώκα αλλά από την άλλη σκέφτεται και την ασφάλεια του καλού συμβολαίου της Αναντολού. Σήμερα, το πιο πιθανό ενδεχόμενο πάντως είναι οι Καταλανοί να στραφούν στην Αμερικανική αγορά μιας και οι περιπτώσεις που βρίσκονται στη κορυφή της λίστας τους φαίνονται δύσκολες. Ο Rodrigo De La Fuente (τον θυμάστε οι λίγο μεγαλύτεροι φυσικά, πρώην SF της Μπάρτσα και νυν GM) πάντως θέλοντας να αποσυμπιέσει την ομάδα από τις φήμες είπες πριν μερικές ημέρες ότι “ανανεώσαμε τον μόνο τον Justin (Doellman), οι υπόλοιποι έχουν συμβόλαιο” φωτογραφίζοντας τους ψηλούς Λαγουάλ και Σάμιουελς, για τους οποίους θα πρέπει επίσης να παρθεί μια απόφαση σύντομα.

Οι φρέσκες πινελιές και ο Βεζένκοφ..

Οι Καταλανοί έχουν στη διάθεση τους μια πλειάδα νέων παιχτών για να αξιοποιήσουν στο ρόστερ τους όμως τα σενάρια ποικίλουν όσο ακόμα ο σχεδιασμός παραμένει “ανοιχτός”. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας περιμένει να δει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα στις διαπραγματεύσεις με τους βασικούς στόχους ώστε στο τέλος να συμπληρώσει τις τελευταίες 1-2 θέσεις του ρόστερ με κάποιον/κάποιους από αυτούς τους παίχτες. Ο Έλληνας κόουτς έχει αποφανθεί θετικά για τον Σουηδό Marcus Eriksson (1993-G/F-2.01) του οποίου, θα συμφωνήσω απόλυτα, ήρθε η ώρα για να πάρει πραγματικό ρόλο στην ομάδα και να αποτελέσει μια από τις πινελιές της ανανεωμένης εικόνας που θέλει να παρουσιάσει η Μπαρτσελόνα. Νο 50 του ντραφτ από τους Χοκς το 2015, εκτιμήθηκε ως ένα μελλοντικά καλό fit στην Pace & Space επίθεση των “Γερακιών”. Ο Eriksson είναι ένας εξαιρετικός σουτέρ με τεράστια άκρα (6’8.75”) ο οποίος βρίσκεται στη Βαρκελώνη από τα 18 του και μετά από 5 χρόνια δίπλα στον “θρύλο”, του έχει γίνει δεύτερη φύση το παιχνίδι του Ναβάρο. Ο τρόπος που κινείται, που εκτελεί ή επιτίθεται στο καλάθι χρησιμοποιώντας  floaters φέρουν τη σφραγίδα της συμβίωσης και του θαυμασμού προς το πρόσωπο του Καταλανού αρτίστα. Το θέμα από την άλλη είναι ότι το κορμί του Σουηδού είναι διαφορετικό και μια διαφορετική προσέγγιση του επιθετικού του παιχνιδιού θα μπορούσε να του ανοίξει κι άλλες πόρτες σε επίπεδο ρεπερτορίου. Έκανε μια καλή σεζόν προ διετίας στη Μανρέσα (11.2 πόντοι-37.1% τρίποντο) και δε θα μου κάνει έκπληξη να τον δω να παίρνει ρόλο στη φετινή Μπαρτσελόνα. Η ευκαιρία θα του δοθεί και θα πρέπει να είναι επιθετικός για να μη την αφήσει δεδομένου του ότι σε τέτοια κλαμπ, σε αυτό το επίπεδο, δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια.
Επίσης ο Λούντβιγκ Χάκανσον φαίνεται ότι θα δοθεί δανεικός και όπως σας έγραψα στο Stoiximan.blog ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς τον θέλει πακέτο με τον Στέφαν Μάρκοβιτς ώστε να κλειδώσουν το backcourt της καινούργιας Μπάγερν που στελεχώνει ο Σέρβος ομοσπονδιακός. Για τον Μoussa Diagne, παρά τα όσα αναφέρουν τα δημοσιεύματα στη Καταλονία (περί σχεδόν σίγουρης αποχώρησης του), εκτιμώ ότι έχει τύχη να παραμείνει μιας και το mobility συν το αθλητικό του πακέτο μπορούν να φανούν χρήσιμο συμπλήρωμα στις τελευταίες θέσεις τις frontcourt αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από τη ταυτότητα του πέμπτου ψηλού της ομάδας. Και εδώ φτάνουμε στον Αλέξανδρο Βεζένκοφ..

Η υπόθεση του 21χρονου φόργουορντ αυτή τη στιγμή μοιάζει λίγο περίπλοκη. Μετά την ανανέωση της συνεργασίας με τον εξαιρετικό -στα όρια του δολοφονικού- πέρυσι Ντόελμαν και την υπογραφή συμβολαίου με τον Κλαβέρ, το status του Stretch-4 χαρακτήρα του Βεζένκοφ δεν είναι το ίδιο δυνατό εντός του ρόστερ. Ο Βεζένκοφ ανέβασε τον χρόνο συμμετοχής του στα (σχεδόν) 18 λεπτά πέρυσι στους δύο πρώτους γύρους των playoffs της ACB όμως στους τελικούς πήγε πάλι πίσω στο rotation και δε κατάφερε να βοηθήσει. Η διοίκηση της Μπαρτσελόνα επιθυμεί να τον στείλει ως δανεικό σε ομάδα της ACB ώστε να τον έχει κοντά της με τη βεβαιότητα ότι θα δουλέψει σε συγκεκριμένο πλαίσιο μπάσκετ όμως ο ίδιος δεν είναι θετικός σε κάτι τέτοιο με τον πατέρα του να έχει κυκλώσει τον Άρη ως τη μοναδική περίπτωση ομάδας στην οποία ο Αλέξανδρος θα παίξει υπό το καθεστώς δανεισμού. Όσο η Μπαρτσελόνα διαπραγματεύεται βασικούς μεταγραφικούς στόχους και η προοπτική των έμψυχων ανταλλαγμάτων παραμένει ζωντανή θα υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με το μέλλον του Βεζένκοφ. Ο παίχτης έχει τη ποιότητα να αποτελεί κομμάτι της δωδεκάδας της Μπαρτσελόνα όμως με τη μορφή που παίρνει το ρόστερ και με τη συγκεκριμένη δομή μοιάζει πιο πιθανό ο κόουτς Μπαρτζώκας να δώσει τη θέση του πέμπτου ψηλού σε έναν παίχτη που μπορεί να παίξει πιο κοντά στο καλάθι.

Νέος άνεμος πνέει λοιπόν στη πρωτεύουσα της Καταλονίας με την έλευση του Γιώργου Μπαρτζώκα. Άνεμος αλλαγής με τον Έλληνα τεχνικό να στοχεύει στη δημιουργία ενός συνόλου το οποίο θα πληρεί τις προϋποθέσεις για να υποστηρίξει το δικό του μπάσκετ και παράλληλα θα ικανοποιήσει το απαιτητικό κοινό της πόλης. Ο Μπαρτζώκας έχει ένα αρκετά καλό προϋπολογισμό στα χέρια του όμως δε ξοδεύει τα χρήματα για να φορτώσει την ομάδα του stars αλλά παίχτες υψηλού επιπέδου που έχουν μάθει να αναδεικνύουν το ταλέντο τους μέσα από το σύνολο και είναι δεδομένο ότι θα του κάνουν τη δουλειά. Για αυτό και φέτος το front office αποφάσισε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Έλληνα τεχνικού θυσιάζοντας αρκετά παραπάνω χρήματα σε buy outs ώστε να κατασκευαστεί σωστά ένα ρόστερ το οποίο θα έχει γερή βάση ώστε να επιστρέψει η Μπαρτσελόνα στη κορυφή της Ευρώπης. Εξ ου και ο τίτλος της ανάρτησης. Ο καθένας μπορεί να δώσει τη διάσταση που ο ίδιος επιθυμεί βέβαια. Είτε αυτή έχει να κάνει με το “χτίσιμο” ενός ρόστερ (αρχικά η λέξη Mason είχε επαγγελματικό χαρακτήρα αναφερόμενη σε φατρίες κτιστών) είτε με τη μετακόμιση του σε μια πόλη την οποία σε μπασκετικό επίπεδο καλύπτει ένα πέπλο μυστηρίου (EL Headquarters, παραδοσιακά πολυεπίπεδη όπως φημολογείται “αβάντα” για τη Μπαρτσελόνα) ώστε ο τίτλος να λάβει τη θεωρητική του χροιά (ελευθεροτεκτονισμός). Το Hoopfellas απεφάνθη.. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας παίρνει τον τίτλο του “The Mason” για τη φετινή Ευρωλίγκα. Μένει να τον δικαιολογήσει..

Υ.Γ: Η Μπιλμπάο μετά τον Bamforth προσέθεσε στο “2” τον Σλοβένο Miha Lapornik (1993-SG-1.94) στο ρόστερ της ανεβάζοντας τον δείκτη του περιφερειακού firepower στο παιχνίδι της. Ο 23χρονος Σλοβένος έκανε αρκετά καλή χρονιά στη Λουμπλιάνα με την Ολίμπια και πήρε το call για μια πολύ απαιτητική λίγκα όπως η ισπανική. Πρόκειται για έναν “μακρύ” περιφερειακό ο οποίος έχει γεννηθεί για να σουτάρει. Απελευθερώνει πολύ γρήγορα και έχει το πνευματικό υπόβαθρο να βάλει μεγάλα σουτ. Ο τρόπος δε που εκτελεί εκτός ισορροπίας μου φέρνει εικόνες ..Βιτάλι Φριντζόν. Ο Lapornik απέρριψε πριν λίγο καιρό αρκετά καλή πρόταση ομάδας της ΑΒΑ, σε μια απόφαση που αρχικά εξέπληξε. Ο χρόνος έδειξε ότι είχε κάτι καλύτερο στα χέρια του και μάλλον ήξερε τι έκανε..

Y.Γ1: Καλά ρε Άνταμς, μετά από μια τέτοια χρονιά όπου έχεις αφήσει όλη την Ευρώπη “παγωτό” φτάνοντας με τη Λαμποράλ στο F4, τσεπώνεις κοινοτικό διαβατήριο ενώ παράλληλα τραβάς πολλά βλέμματα στο Summer League, δε βρήκες 1.5 εκατομμύριο στην Ευρώπη και πηγαίνεις για relax στη Κίνα..;
Περίεργο; Όχι. Έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές στο Hoopfellas ότι ο δικός μας ευρωπαϊκός τρόπος σκέψης δε συνάδει με τον αντίστοιχο πολλών Αμερικανών αθλητών. Για (πολλούς από) αυτούς (όπου το όνειρο του ΝΒΑ και της επιστροφής στη μαμά-πατρίδα μέσα σε συνθήκες απόλυτης επαγγελματικής καταξίωσης τους κυνηγάει συνήθως σε όλη τους τη καριέρα) οτιδήποτε εκτός Αμερικής είναι “μπίζνα”. Ακολουθείς τον δρόμο του χρήματος και παίρνεις σχεδόν πάντα τη καλύτερη οικονομικά πρόταση. Μαζεύεις όσο περισσότερο μπορείς.. Ίσως, στη συγκεκριμένη περίπτωση (Άνταμς) το μόνο περίεργο είναι ότι ο παίχτης δε βρήκε πρόταση σε αυτά χρήματα (ή κάπου πολύ κοντά) στην Ευρώπη..

Υ.Γ2: Ο Σάριτσα θα προσπαθήσει να δημιουργήσει μια Μπεσίκτας στα πρότυπα της πρωταθλήτριας του 2015 Καρσίγιακα. Ο Roll θα παίξει τον ρόλο της Weak side threat όπως ο Diebler, o Michael Thompson του Dixon στο τιμόνι και ο Strawberry του ..Strawberry. Ανυπομονώ να δω τον Kyle Weems στη TBL, παίχτης επιπέδου Ευρωλίγκας που μπορεί να κλέψει τη παράσταση στα forwards και κουμπώνει καλά στο γρήγορο μπάσκετ. Ο οργανισμός της Μπεσίκτας (είχε κάνει πολύ δελεαστική πρόταση στον Γιώργο Μπαρτζώκα προ διετίας) έχει “μπάσκετ” και βαθιά γνώση του αντικειμένου. Θα είναι ενδιαφέρον..