East Gritty Basketball

Παραδοσιακά, παιδιά που μεγάλωσαν στη Καλιφόρνια όπως ο Ρέτζι Μίλερ ή ο Ρέι Άλεν έμαθαν να σουτάρουν καταπληκτικά τη μπάλα.

Η Νέα Υόρκη (ειδικά συνοικίες όπως το Χάρλεμ ή το Μπρονξ) παράγουν παιδιά που προσανατολίζονται σε ένα πιο drive to the hoop στυλ παιχνίδι με έμφαση στη σκληράδα και την άμυνα. Δε μπορείς να επιβιώσεις αλλιώς παίζοντας στα playgrounds “παιχνίδια τιμής”. Μάλιστα, αυτά τα φημισμένα ανοιχτά γήπεδα χαρακτηρίζονται ως η μήτρα που εξάγει ball dominants guards της Ανατολικής ακτής όπως ο Μάρμπερι, ο Άιβερσον ή ο Σεμπάστιαν Τέλφερ..

Στο κακόφημο Compton του L.A μεγάλωσε ο Πολ Πιρς, την εποχή του Show time των Lakers. Το βλέπεις στο μπάσκετ του, στον τρόπο που σουτάρει ή πασάρει, την αυτοπεποίθηση η οποία τον χαρακτήριζε (γαρνιρισμένη με το σκληροτράχηλο DNA της συνοικίας του) και έκανε πολλούς αντιπάλους στο σύγχρονο ΝΒΑ να προσκυνήσουν.

Στις κεντρικές πολιτείες ισχύουν άλλοι νόμοι. Ιντιανάπολις, Ουισκόνσιν. Αγροτικές περιοχές με έντονο το στοιχείο των λευκών δημογραφικά. Οld school μπασκετική κουλτούρα που περνάει με υπερηφάνεια από γενιά σε γενιά και προσαρμόζεται στις επιταγές νίκης του σύγχρονου μπάσκετ κάθε φορά. Η αγωνιστική φιλοσοφία (που ξεκίνησε από τα πολύ παλαιά χρόνια) των λευκών προπονητών οι οποίοι σχεδιάζουν συστήματα βασισμένα πάνω στις δεξιότητες λευκών αθλητών τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια στις σημερινές ομάδες. Fundamental μπάσκετ με έμφαση στο ομαδικό παιχνίδι και παραγωγή πόντων μέσα από τη συνεργασία τη στιγμή που καταδικάζεται ως αιρετικό το heroball και η βασισμένη σε one on ena και αθλητικά προσόντα-επίθεση..

Ηοοsiers..

Συναισθηματικά δε σας το έχω κρύψει ότι θα ήθελα να δω τους Ουόριορς να κάνουν το repeat, νιώθοντας ενδόμυχα ένοχος ως κάποιος που έχει γαλουχήσει τις μπασκετικές του αρχές μέσα σε αυτό που λέμε ανατολικό μπάσκετ. Είναι το μπάσκετ που μου αρέσει και υποστηρίζω γιατί απλά μεγάλωσα θαυμάζοντας ομάδες όπως οι Πίστονς, οι Μπούλς, οι Νικς του Ράιλι ή οι Πέϊσερς. Απλά κάποιες φορές, με ή χωρίς λόγο και πολύ αυθόρμητα, συμπαθείς πρόσωπα και φογούρες περισσότερο. Και σε μια προσωποκεντρική λίγκα όπως το ΝΒΑ αυτό σε κατευθύνει ως φίλαθλο/οπαδό. Το Return to innosence-βγαλμένο από την εποχή των samurai μπάσκετ του Κάρι είχε στα μάτια μου περισσότερη γοητεία από τον Robocop-αστυνομικό του μέλλοντος Λεμπρόν. Σε αυτούς όμως τους τελικούς, ο Τζέημς και οι Καβαλίερς επέβαλλαν τον δικό τους νόμο στηριζόμενοι σε βασικές αρχές της Ανατολικής οι οποίες του άνοιξαν τον δρόμο για να φτάσουν πανάξια στον τίτλο. Η Ανατολή είναι εδώ..
Πως φτάσαμε όμως στη μεγάλη ανατροπή..;

-To δίδυμο Κάρι-Γκριν αποτέλεσε τον αποτελεσματικότερο Pick & Roll συνδυασμό της λίγκας στη κανονική περίοδο. Οι δύο τους έστηναν 11.5 PnRs ανά παιχνίδι με μέση παραγωγικότητα 1.24 Points per position (No1). Στα 6 πρώτα ματς της σειράς των τελικών οι δύο σταρ των “Πολεμιστών” είχαν στήσει μετά βίας 40 μόνο τέτοιες καταστάσεις απέναντι σε μια ομάδα οι οποία είχε τα εργαλεία να αμυνθεί απέναντι τους (0.625 PPP) . Το Κλίβελαντ αντιμετώπισε σημαντικό -σε επίπεδο αμυντικών συγχρονισμών- πρόβλημα στους δύο πρώτους τελικούς ώστε να προσαρμοστεί στη δράση και τα Flare screens που δουλεύει το Golden State μακριά από τη μπάλα. Δεν υπήρχε καλή επικοινωνία και αυτό οδηγούσε συνεχώς σε backdoor layups για τους περυσινούς πρωταθλητές. Σταδιακά οι Καβαλίερς προσαρμόστηκαν και βελτίωσαν σημαντικά τη συμπεριφορά τους σε αυτό κομμάτι. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι ενώ στα δύο πρώτα ματς οι Ουόριορς εκτέλεσαν το 28% της επίθεσης τους μέσα από τέτοιες καταστάσεις (με ποσοστό επιτυχίας 69%) από το τρίτο ματς και μετά το νούμερο αυτό έπεσε στο 21% (με 50% επιτυχίας).

Η αστοχία του H. Barnes άλλαξε τις αποστάσεις εντός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ. Ουσιαστικά άλλαξε το πλαίσιο του φημισμένου spacing των Ουόριορς. Η φύση του παιχνιδιού του Barnes (3 & D SF/PF) λειτουργεί ως βασικό υποστηρικτικό κομμάτι, ζωτικής σημασίας, στη δυνατότητα που έχει ο Κερ να παίζει με το μέγεθος και να χαμηλώνει προτάσσοντας τη γνωστή πλέον ως Death Lineup που έκανε την ομάδα του ακατανίκητη. Με τον προπονητή του Golden State να τοποθετεί στην αδύνατη πλευρά τους Τhompson (γωνία) και Barnes (45 μοίρες) , οι Καβς βρήκαν την ευκαιρία τους τζογάροντας με τον αντίπαλο SF/PF. O γκαρντ (JR Smith συνήθως) που έλεγχε τους δύο παίχτες της αδύνατης πλευράς έμενε κολλημένος στη μηχανή-Τόμπσον και άφηνε ανοιχτή πάσα και σουτ στο Barnes κατευθύνοντας νοητά τη μπάλα στην επίθεση του αντιπάλου. Δυστυχώς για τον Κερ, ούτε ο Λίβινγκστον ούτε ο Ιγκουοντάλα μπορούσαν να ευστοχήσουν με συνέπεια σε τέτοιες καταστάσεις ώστε να αλλάξουν τον σχηματισμό της άμυνας των Καβς. Σε αυτό το επίπεδο, η απογοήτευση του χαμένου ελεύθερου σουτ σε σειρά απλά σε τσακίζει…

-Η παρουσία του απόλυτου All around παίχτη που λέγεται Lebron James άλλαξε τους συσχετισμούς στο παρκέ αποτελώντας τον πυλώνα στο compact οικοδόμημα του Lue. Έχοντας στη διάθεση του το premium μετανθρωπιστικό καλούδι της σύγχρονης μπασκετικής γενετικής, ο προπονητής των Καβς στήριξε πάνω στο αγωνιστικό στυλ του ηγέτη του τη φιλοσοφία του στην αντιμετώπιση μιας επίθεσης που απλά έδειξε τη τελευταία διετία ότι δεν αντιμετωπίζεται. Με τα λεπτά του Λοβ να μειώνονται στο rotation, το Κλίβελαντ ήταν πιο έτοιμο να αμυνθεί. Καλύτερη transition άμυνα (οποιoσδήποτε Cavalier μάρκαρε οποιονδήποτε αντίπαλο κατά τη διάρκεια της μετάβασης, χωρίς τη πίεση του να φτάσει ο καθένας σε συγκεκριμένη αμυντική θέση), “αλλαγές” χωρίς τρωτά σημεία και τραβηγμένες miss match καταστάσεις. Αυτό κατευθείαν είχε επιρροή στο αμυντικό τους performance.

1. Eλέγχεις τη μπάλα
2. Ελέγχεις το στιγμιαίο σκοράρισμα των Warriors (βασικό τους όπλο)
3. Ελέγχεις τον ρυθμό

Καλώς ήρθατε στην Ανατολική ακτή..

Κομβικός παίχτης στη σειρά για τους Cavs ήταν (σε αυτό το κομμάτι) ο Τristan Thompson. Η περιφερειακή του άμυνα (ειδικά στα close outs των wings του Κερ) και η μαχητικότητα του στο ζωγραφιστό ήταν καταλυτική στην υποστήριξη αυτής της στρατηγικής. Τα δε δύο αμυντικά plays που στιγμάτισαν τον τελικό παίρνουν τη δική τους θέση στο πάνθεον της βίβλου των ..μετόπισθεν.

Το μπλοκ του Λεμπρόν στον Ιγκουοντάλα είναι εικόνα από την άγρια φύση και τον κύκλο της ζωής. Είναι το λιοντάρι που κατασπαράζει το ελάφι.. Πολύ brutal, πολύ κυνικό και αιμοσταγές σε σημείο σοκαριστικό. Μια εικόνα βγαλμένη από τη μάχη της ζούγκλας, της στέπας, των ωκεανών που αφήνει τον αφημένο στις ανέσεις του πολιτισμένο κόσμο με το στόμα ανοιχτό..

Το δεύτερο σημαντικό αμυντικό play είναι η άμυνα του Love στον Κάρι στο ένας εναντίον ενός του τελευταίου λεπτού. Ναι από τον Λοβ, την αμυντική πληγή των Καβς. Μανιασμένη, ωθούμενη από το ένστικτο της επιβίωσης αμυντικής προσπάθεια..

Οι Καβς ήταν η ομάδα που σημάδεψε περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα τον Κάρι φέτος στα playoffs. O παίχτης του σούπερ σταρ των Ουόριορς ανέβαινε συνεχώς ως screener (δείγμα της πολυμορφικής, compact φύσης του Κλίβελαντ) στους Λεμπρόν Ίρβινγκ εμπλέκοντας τον σύγχρονο “μάγο” του ΝΒΑ σε δυσάρεστες για αυτόν αμυντικές καταστάσεις καθώς έπρεπε να επιλέξει μια μεταξύ μιας αλλαγής η οποία δε τον ευνοούσε και μια καθυστέρησης από το recover μετά το σκρινάρισμα που οδηγούσε σε drive & kicks για τον αντίπαλο. Ο James υπομονετικά (και στη βάση της επίθεση προσωπικής φάσης που λάνσαραν οι Καβς) έψαχνε τη κατάλληλη κατάσταση μέσα από screen και rescreens με τους συμπαίχτες του να δημιουργούν δράσεις στη strong side για να να τραβήξουν τον καλύτερο κάθε φορά help defender του αντιπάλου μακριά από τον Τζέημς ο οποίος διάβαζε και αποφάσιζε τη κατεύθυνση που θα ακολουθήσει.

-Οι Ουόριος έπαιξαν αρκετά καλή άμυνα στον έβδομο τελικό απαντώντας σχεδόν κάθε φορά στα defensive stops του αντιπάλου με ανάλογα δικά τους. Όμως δε κατάφεραν , με κανέναν τρόπο να ξεκλειδώσουν το ζωγραφιστό. Εκτέλεσαν μόλις 13 προσωπικές και σταδιακά, οι καλύτεροι, πιο έτοιμοι σε φυσικό επίπεδο και πιο ξεκούραστοι Καβς τους μετέτρεψαν σε perimeter oriented ομάδα. Ο Γκριν ήταν καταπληκτικός. Συγκινητικός. Έπαιξε σε super star level κάνοντας τα πάντα στο παρκέ. Στο έκτο ματς ο Κερ έπεσε στη παγίδα του Lue ψάχνοντας το miss match στην αλλαγή μετά από PnR, με τον Γκριν απέναντι σε περιφερειακό των Καβς. Όμως αυτές οι καταστάσεις απέναντι σε μια ομάδα με αυτά τα αμυντικά rotations όπως οι Καβς δεν είναι οι καλύτερες δυνατές. Ο Γκριν έπρεπε κατά τη ταπεινή μου γνώμη να μένει ψηλά λειτουργώντας ως playmaker όταν η μπάλα έβγαινε από τα χέρια του ball handler. Εύφημος μνεία στον καταπληκτικό Kyrie Irving. Oι φανατικοί αναγνώστες της σελίδας ξέρετε πόσο τον πιστεύω (Duke product, σωστή παιδεία, σκέψη και ανάπλαση μπασκετικού χαρακτήρα) από τις αναφορές σε αυτόν πριν το MVP του Παγκοσμίου πρωταθλήματος της Ισπανίας. Ο μεγαλύτερος ακροβάτης στα contested layups στο σύγχρονο μπάσκετ ήταν αυτός που είχε το δηλητήριο που έλειπε από την απόλυτη μηχανή-Λεμπρόν Τζέημς για λύσει τον γόρδιο δεσμό στη σειρά.. Ο MVP πίσω από τον μεγάλο, αλτρουιστή MVP. Και δίπλα τους η ομάδα. Μετά το χθεσινό μπορούμε όλοι να βροντοφωνάξουμε..

Ζήτω το Ανατολικό μπάσκετ..!